Alphabétiquement     [«   »]
Τέως 1
τῇ 25
τήκεται 1
τὴν 80
τήν 1
τήνδε 1
Τῆς 3
Fréquences     [«    »]
76 μὲν
55
57 τῶν
80 τὴν
84 τὸ
135 δὲ
327 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

LONGUS, Daphnis et Chloé, livre I

τὴν


Livre, Chap.
[1, 13]   δὲ Χλόη πλησίον καθημένη {καὶ}  τὴν   ἀγέλην μὲν τῶν προβάτων ἐπέβλεπε,
[1, 3]   γνωρίσματα καὶ τὸ παιδίον καὶ  τὴν   αἶγα αὐτήν. Τῆς δὲ ἐκπλαγείσης
[1, 8]   ἐς ποίμνιον ἄγουσα τῆς σωτηρίας  τὴν   αἰτίαν, δὲ μεμνημένος ὡς
[1, 3]   νύκτα φυλάξας κομίζει πάντα πρὸς  τὴν   γυναῖκα Μυρτάλην, καὶ τὰ γνωρίσματα
[1, 22]   ᾔδεσαν ὅτι τὸν μὲν φίλημα,  τὴν   δὲ λουτρὸν ἀπώλεσεν. ~Ἐξέκαε δὲ
[1, 7]   ποιμαίνειν τὸν μὲν τὸ αἰπόλιον,  τὴν   δὲ τὸ ποίμνιον. ~Τοῦτο τὸ
[1, 26]   ταῖς δὲ πτέρυξιν ἐγγὺς διὰ  τὴν   δίωξιν γενομένη τῶν παρειῶν αὐτῆς
[1, 2]   καὶ καλὸν καὶ τῆς κατὰ  τὴν   ἔκθεσιν τύχης ἐν σπαργάνοις κρείττοσι·
[1, 20]   Δόρκων, καὶ πολλὴν εἶχε  τὴν   ἐλπίδα τῷ σχήματι φοβήσας λαβεῖν
[1, 14]   οὐδὲ ὑμεῖς σῴζετε τὴν παρθένον  τὴν   ἐν ὑμῖν τραφεῖσαν. Τίς ὑμᾶς
[1, 6]   ἀπελαύνειν τὴν ποίμνην, ἐλθὼν εἰς  τὴν   ἔπαυλιν τῇ γυναικὶ διηγεῖται τὰ
[1, 21]   ἐρωτικῶν τολμημάτων ποιμενικὴν παιδιὰν νομίζοντες  τὴν   ἐπιβολὴν τοῦ δέρματος, οὐδὲν ὀργισθέντες,
[1, 21]   περιεργία, κινούμενον τὸν Δόρκωνα πρὸς  τὴν   ἐπίθεσιν τῆς κόρης φωράσαντες, πικρὸν
[1, 2]   δὲ ὥσπερ ἐκ μητρῴας θηλῆς  τὴν   ἐπιρροὴν ἕλκον τοῦ γάλακτος. Θαυμάσας,
[1, 24]   φιλήσας τὸν στέφανον· δὲ  τὴν   ἐσθῆτα αὐτοῦ λουομένου καὶ γυμνωθέντος
[1, 30]   ὁρμῇ μιᾷ μυκησάμεναι πηδῶσιν εἰς  τὴν   θάλασσαν. Βιαίου δὲ πηδήματος εἰς
[1, 28]   καὶ τὸν Δάφνιν ἀλύοντα περὶ  τὴν   θάλασσαν· γὰρ Χλόη βραδύτερον
[1, 5]   τὴν μὲν διδοῦσαν πάνυ ἀνθρωπίνως  τὴν   θηλὴν εἰς ἄφθονον τοῦ γάλακτος
[1, 27]   βοῶν ὀκτὼ τὰς ἀρίστας ἐς  τὴν   ἰδίαν ἀγέλην θέλξας ἀπεβουκόλησεν. Ἄχθεται
[1, 6]   Νύμφαις ἐπὶ χρηστῇ τύχῃ θρέψαι  τὴν   ἱκέτιν αὐτῶν. Καὶ ἐπεὶ καιρὸς
[1, 4]   τῶν αὐχένων λελυμέναι, ζῶμα περὶ  τὴν   ἰξύν, μειδίαμα περὶ τὴν ὀφρύν·
[1, 12]   τῇ θρασύτητι ἀχθεσθεὶς {ξύλον καὶ}  τὴν   καλαύροπα λαβὼν ἐδίωκε τὸν διώκοντα.
[1, 25]   φιλῆσαι δέδοικα· δάκνει τὸ φίλημα  τὴν   καρδίαν, καὶ ὥσπερ τὸ νέον
[1, 17]   ἦν καὶ πολλάκις ἐψύχετο καὶ  τὴν   καρδίαν παλλομένην κατεῖχε, καὶ βλέπειν
[1, 14]   τουτὶ δὲ τὸ νύττον μου  τὴν   καρδίαν πάντων ἐκείνων πικρότερον. Καλὸς
[1, 32]   πρότερον λανθάνον κάλλος ἐκκεκαλυμμένον. Ἤλγει  τὴν   καρδίαν ὡς ἐσθιομένην ὑπὸ φαρμάκων,
[1, 20]   τοῦ στόματος τὸ χάσμα σκέπειν  τὴν   κεφαλήν, ὥσπερ ἀνδρὸς ὁπλίτου κράνος·
[1, 17]   ἐρυθήματι ἐπίμπλατο. Τότε πρῶτον καὶ  τὴν   κόμην αὐτῆς ἐθαύμασεν ὅτι ξανθή,
[1, 24]   καὶ μὲν εἴκασεν αὐτοῦ  τὴν   κόμην, ὅτι μέλαινα, μύρτοις,
[1, 21]   αὐτοῦ, μέγα οἰμώξας ἱκέτευε βοηθεῖν  τὴν   κόρην καὶ τὸν Δάφνιν ἤδη
[1, 14]   τοὺς ἀθλίους ἄρνας ἀναθρέψει; τίς  τὴν   λάλον ἀκρίδα θεραπεύσει, ἣν πολλὰ
[1, 27]   ὡς παρθένος, φιλονεικήσας πρὸς  τὴν   μελῳδίαν, μείζονα ὡς ἀνήρ, ἡδεῖαν
[1, 2]   ἀκμαζούσης κατ´ ἴχνος ἐλθὼν ὁρᾷ  τὴν   μὲν αἶγα πεφυλαγμένως περιβεβηκυῖαν, μὴ
[1, 5]   οὐδὲν εἶδεν ὧν ἤλπισεν, ἀλλὰ  τὴν   μὲν διδοῦσαν πάνυ ἀνθρωπίνως τὴν
[1, 30]   εἰς βυθόν· δὲ Δάφνις  τὴν   μὲν ἐσθῆτα ῥᾳδίως ἀπεδύσατο, περὶ
[1, 11]   ὄρεσι κἀν τοῖς πεδίοις ὀρύξαντες  τὴν   μὲν λύκαιναν οὐκ εὐτύχησαν λαβεῖν·
[1, 13]   πάλιν, καὶ αὖθις αἰτίαν ἐνόμιζε  τὴν   μουσικὴν τοῦ κάλλους, ὥστε μετ´
[1, 28]   ἀγροὺς περιεργασάμενοι κατῆγον αὐτὸν ἐπὶ  τὴν   ναῦν κλάοντα καὶ ἠπορημένον καὶ
[1, 30]   ἐσθῆτα ῥᾳδίως ἀπεδύσατο, περὶ δὲ  τὴν   νῆξιν ἔκαμνεν, οἷα πρότερον νηχόμενος
[1, 20]   αἶγες καὶ τὰ πρόβατα μετὰ  τὴν   νομήν. Ἐν κοίλῃ δὲ πάνυ
[1, 21]   κόπτοντα τοῖς ἐρίφοις τροφὴν μετὰ  τὴν   νομήν. Καὶ οἱ κύνες οἱ
[1, 13]   δὲ ἐπιούσης ὡς ἧκον εἰς  τὴν   νομήν, μὲν Δάφνις ὑπὸ
[1, 27]   οἱ θεοὶ καὶ ποιοῦσι τήνδε  τὴν   ὄρνιν, ὄρειον ὡς παρθένος,
[1, 4]   περὶ τὴν ἰξύν, μειδίαμα περὶ  τὴν   ὀφρύν· τὸ πᾶν σχῆμα χορεία
[1, 14]   Νύμφαι φίλαι· οὐδὲ ὑμεῖς σῴζετε  τὴν   παρθένον τὴν ἐν ὑμῖν τραφεῖσαν.
[1, 21]   καὶ ὤμων δεδηγμένον ἀγαγόντες ἐπὶ  τὴν   πηγὴν ἀπένιψαν {τὰ δήγματα} ἵνα
[1, 20]   ὡς ἔνι μάλιστα, παραγίνεται πρὸς  τὴν   πηγήν, ἧς ἔπινον αἱ αἶγες
[1, 21]   Χλόη κατήλαυνε τὰς ἀγέλας εἰς  τὴν   πηγήν, καταλιποῦσα τὸν Δάφνιν φυλλάδα
[1, 13]   ἔδωκε καὶ τὸν χιτωνίσκον καὶ  τὴν   πήραν φυλάττειν, αὐτὸς δὲ τῇ
[1, 24]   Νυμφῶν ὁρᾶν. μὲν οὖν  τὴν   πίτυν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἁρπάζων
[1, 27]   στεφανωσαμένη πίτυϊ ᾖδε Πᾶνα καὶ  τὴν   Πίτυν, καὶ αἱ βόες τῇ
[1, 6]   Καὶ ἐπεὶ καιρὸς ἦν ἀπελαύνειν  τὴν   ποίμνην, ἐλθὼν εἰς τὴν ἔπαυλιν
[1, 12]   ἐπόθησεν· αὐτοὶ δὲ ἐπανελθόντες ἐπεσκοποῦντο  τὴν   ποίμνην καὶ τὸ αἰπόλιον· καὶ
[1, 5]   δὴ βουλόμενος αὐτὴν καὶ εἰς  τὴν   πρότερον εὐνομίαν καταστῆσαι, δεσμὸν ῥάβδου
[1, 21]   δὲ τε Χλόη πρὸς  τὴν   πρώτην θέαν διαταραχθεῖσα τὸν Δάφνιν
[1, 27]   Καὶ ἔτι νῦν ᾄδουσα μηνύει  τὴν   συμφοράν, ὅτι βοῦς ζητεῖ πεπλανημένας.
[1, 29]   ἐκεῖ. Χαρίζομαι δέ σοι καὶ  τὴν   σύριγγα αὐτήν, πολλοὺς ἐρίζων
[1, 13]   ὥστε μετ´ ἐκεῖνον καὶ αὐτὴ  τὴν   σύριγγα ἔλαβεν, εἴ πως γένοιτο
[1, 30]   ψυχήν· δὲ Χλόη λαβοῦσα  τὴν   σύριγγα καὶ ἐνθεῖσα τοῖς χείλεσιν
[1, 25]   τοῦτο Δάφνις καὶ καταθέμενος  τὴν   σύριγγα πᾶσαν αὐτὴν ἔβλεπεν ἀπλήστως,
[1, 28]   βοῶντος, προβάτων μὲν ἀμελεῖ καὶ  τὴν   σύριγγα ῥίπτει, δρόμῳ δὲ πρὸς
[1, 29]   ποι μακράν. Ἴθι δή, λαβοῦσα  τὴν   σύριγγα ταύτην ἔμπνευσον αὐτῇ μέλος
[1, 24]   συρίττειν· καὶ ἀρξαμένης ἐμπνεῖν ἁρπάζων  τὴν   σύριγγα τοῖς χείλεσιν αὐτὸς τοὺς
[1, 32]   ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα καὶ  τὴν   τοῦ Δόρκωνος σύριγγα τῆς πέτρας
[1, 3]   αὑτῶν νομίζουσι, τῇ δὲ αἰγὶ  τὴν   τροφὴν ἐπιτρέπουσιν. Ὡς δ´ ἂν
[1, 12]   κατ´ ἴχνος ἑπόμενος ἄπαυστον ἐποίει  τὴν   φυγήν. Ἀλγεῖ Δάφνις περὶ τῷ
[1, 26]   ὕπνων ἐξέθορεν. Ἰδοῦσα δὲ καὶ  τὴν   χελιδόνα ἔτι πλησίον πετομένην καὶ
[1, 32]   ἀλλ´, οἶμαι, τὸν Δάφνιν καὶ  τὴν   Χλόην ἀφανεῖς ὄντας ποθοῦντα. Ἐπεὶ
[1, 17]   κατεῖχε, καὶ βλέπειν μὲν ἤθελε  τὴν   Χλόην, βλέπων δ´ ἐρυθήματι ἐπίμπλατο.
[1, 32]   χαίρειν ἔπειθε τὴν ψυχήν, ἰδὼν  τὴν   Χλόην γυμνὴν καὶ τὸ πρότερον
[1, 31]   καὶ ναυαγίου· ἐξελθὼν δὲ καὶ  τὴν   Χλόην ἐπὶ τῆς γῆς γελῶσαν
[1, 29]   αἵματος πολλοῦ χεομένου. Ἰδὼν δὲ  τὴν   Χλόην καὶ ὀλίγον ἐκ τοῦ
[1, 7]   Δρύας, τὸν Δάφνιν καὶ  τὴν   Χλόην παραδιδόναι παιδίῳ μάλα σοβαρῷ
[1, 20]   σχήματι φοβήσας λαβεῖν ταῖς χερσὶ  τὴν   Χλόην. ~Χρόνος ὀλίγος διαγίνεται καὶ
[1, 15]   διετέθη, πλειόνων δὲ διαγενομένων μᾶλλον  τὴν   ψυχὴν ἐξεπυρσεύθη καὶ τοῦ Δάφνιδος
[1, 32]   εἶναι τῆς θαλάσσης φοβερώτερον· ἐνόμιζε  τὴν   ψυχὴν ἔτι παρὰ τοῖς λῃσταῖς
[1, 30]   τῷ φιλήματι καὶ τῇ φωνῇ  τὴν   ψυχήν· δὲ Χλόη λαβοῦσα
[1, 32]   μὴν Δάφνις χαίρειν ἔπειθε  τὴν   ψυχήν, ἰδὼν τὴν Χλόην γυμνὴν
[1, 13]   ὄνομα· ἄση δὲ αὐτῆς εἶχε  τὴν   ψυχήν, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν οὐκ
[1, 20]   κρύψας ἑαυτὸν ἐπετήρει τοῦ ποτοῦ  τὴν   ὥραν Δόρκων, καὶ πολλὴν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/11/2006