Livre, Chap.
[1, 32]	{ἄνθη} τῆς ὥρας ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν	τὰ	ἀγάλματα καὶ τὴν τοῦ Δόρκωνος
[1, 18]	ἔριφοι, κἀγὼ κάθημαι· οἷον ἀκμάζει	τὰ	ἄνθη, κἀγὼ στεφάνους οὐ πλέκω,
[1, 1]	μία πηγὴ πάντα ἔτρεφε, καὶ	τὰ	ἄνθη καὶ τὰ δένδρα· ἀλλ´
[1, 14]	Καλὸς ὁ Δάφνις, καὶ γὰρ	τὰ	ἄνθη· καλὸν ἡ σῦριγξ αὐτοῦ
[1, 9]	καὶ τὰς μελίττας δὲ μιμούμενοι	τὰ	ἄνθη συνέλεγον· καὶ τὰ μὲν
[1, 10]	μὲν ὁ Δάφνις τῶν προβάτων	τὰ	ἀποπλανώμενα συνέστελλε, πολλάκις δὲ ἡ
[1, 3]	μὲν οὖν πρῶτον ἐβουλεύσατο μόνα	τὰ	γνωρίσματα βαστάσας ἀμελῆσαι τοῦ βρέφους·
[1, 3]	πρὸς τὴν γυναῖκα Μυρτάλην, καὶ	τὰ	γνωρίσματα καὶ τὸ παιδίον καὶ
[1, 6]	βρέφος ἐπ´ ἀγκῶνος, ἀποτίθεται δὲ	τὰ	γνωρίσματα κατὰ τῆς πήρας, εὔχεται
[1, 17]	τὰ μὲν ἡσθεῖσα τῷ ἐγκωμίῳ,	τὰ	δὲ πάλαι ποθοῦσα φιλῆσαι Δάφνιν,
[1, 9]	μὲν εἰς τοὺς κόλπους ἔβαλλον,	τὰ	δὲ στεφανίσκους πλέκοντες ταῖς Νύμφαις
[1, 1]	ἔτρεφε, καὶ τὰ ἄνθη καὶ	τὰ	δένδρα· ἀλλ´ ἡ γραφὴ τερπνοτέρα
[1, 21]	ἀγαγόντες ἐπὶ τὴν πηγὴν ἀπένιψαν	{τὰ	δήγματα} ἵνα ἦσαν τῶν ὀδόντων
[1, 15]	οὖσα τέχνης ἐραστοῦ, λαμβάνουσα μὲν	τὰ	δῶρα ἔχαιρε, μᾶλλον δὲ ἔχαιρεν
[1, 28]	μαχαίραις καὶ ἡμιθωρακίοις κατέσυρον πάντα	τὰ	εἰς χεῖρας ἐλθόντα, οἶνον ἀνθοσμίαν,
[1, 9]	ἀρχὴ καὶ πάντα ἤκμαζεν ἄνθη,	τὰ	ἐν δρυμοῖς, τὰ ἐν λειμῶσι
[1, 9]	ἤκμαζεν ἄνθη, τὰ ἐν δρυμοῖς,	τὰ	ἐν λειμῶσι καὶ ὅσα ὄρεια·
[1, 4]	Νυμφῶν ἄντρον ἦν, πέτρα μεγάλη,	τὰ	ἔνδοθεν κοίλη, τὰ ἔξωθεν περιφερής.
[1, 4]	πέτρα μεγάλη, τὰ ἔνδοθεν κοίλη,	τὰ	ἔξωθεν περιφερής. Τὰ ἀγάλματα τῶν
[1, 15]	μειρακίσκος καὶ εἰδὼς ἔρωτος καὶ	τὰ	ἔργα καὶ τὰ ὀνόματα εὐθὺς
[1, 15]	γὰρ ἤδη καὶ Δάφνιν γνῶναι	τὰ	ἔρωτος ἔργα γίνεταί ποτε τῷ
[1, 6]	γυναικὶ διηγεῖται τὰ ὀφθέντα, δείκνυσι	τὰ	εὑρεθέντα, παρακελεύεται θυγάτριον νομίζειν καὶ
[1, 30]	λῃσταὶ τὰς μαχαίρας παρήρτηντο καὶ	τὰ	ἡμιθωράκια τὰ λεπιδωτὰ ἐνεδέδυντο καὶ
[1, 27]	διδάσκει αὐτὴν ὁ Δάφνις μυθολογῶν	τὰ	θρυλούμενα. Ἦν παρθένος, παρθένε, οὕτω
[1, 12]	τὸν ἄθλιον τράγον συντεθραυσμένον ἄμφω	τὰ	κέρατα· τοσοῦτον ἄρα ἡ δίκη
[1, 30]	μαχαίρας παρήρτηντο καὶ τὰ ἡμιθωράκια	τὰ	λεπιδωτὰ ἐνεδέδυντο καὶ κνημῖδας εἰς
[1, 9]	μιμούμενοι τὰ ἄνθη συνέλεγον· καὶ	τὰ	μὲν εἰς τοὺς κόλπους ἔβαλλον,
[1, 17]	~Οὐκέθ´ ἡ Χλόη περιέμεινεν, ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἡσθεῖσα τῷ ἐγκωμίῳ, τὰ
[1, 18]	κἀγὼ στεφάνους οὐ πλέκω, ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἴα καὶ ὁ ὑάκινθος
[1, 32]	ἐβόησαν τὸ σύνηθες καὶ ἐσύρισαν,	τὰ	μὲν πρόβατα ἀναστάντα ἐνέμετο, αἱ
[1, 3]	καταλιπεῖν ἀποθανούμενον. Δόξαν δὴ κἀκείνῃ,	τὰ	μὲν συνεκτεθέντα κρύπτουσι, τὸ δὲ
[1, 23]	συρίττειν ταῖς πίτυσιν ἐμπνέοντας καὶ	τὰ	μῆλα ἐρῶντα πίπτειν χαμαὶ καὶ
[1, 25]	δὲ ἀποπνεῖ τὸ στόμα· οὐδὲ	τὰ	μῆλα τοιοῦτον, οὐδὲ αἱ λόχμαι.
[1, 13]	ἐνόμιζε τοῦ κάλλους αἴτιον. Καὶ	τὰ	νῶτα δὲ ἀπολουούσης ἡ σὰρξ
[1, 11]	ὥστε κἂν λαγὼς ἐπιδράμῃ, κατακλᾶν	τὰ	ξύλα κάρφων ἀσθενέστερα ὄντα, καὶ
[1, 19]	καὶ συγγνώμην ἔχειν ᾐτήσατο καὶ	τὰ	ὀνομασθέντα δῶρα παρῃτήσατο. ~Δευτέρας δὴ
[1, 15]	ἔρωτος καὶ τὰ ἔργα καὶ	τὰ	ὀνόματα εὐθὺς μὲν ἐπ´ ἐκείνης
[1, 30]	μὲν οὖν ἐπ´ ὀλίγον νηξαμένους	τὰ	ὅπλα κατήνεγκεν εἰς βυθόν· ὁ
[1, 6]	τὴν ἔπαυλιν τῇ γυναικὶ διηγεῖται	τὰ	ὀφθέντα, δείκνυσι τὰ εὑρεθέντα, παρακελεύεται
[1, 7]	πρὸς πίστιν αὐτῷ, Χλόην. ~Ταῦτα	τὰ	παιδία ταχὺ μάλα ηὔξησε, καὶ
[1, 10]	ἔφερον. Θᾶττον ἄν τις εἶδε	τὰ	ποίμνια καὶ τὰς αἶγας ἀπ´
[1, 28]	γὰρ Χλόη βραδύτερον ὡς κόρη	τὰ	πρόβατα ἐξῆγε τοῦ Δρύαντος, φόβῳ
[1, 12]	νομῆς καὶ τὰς αἶγας καὶ	τὰ	πρόβατα, καθίσαντες ἐπὶ στελέχει δρυὸς
[1, 8]	καὶ ἐφίλουν τὰς αἶγας καὶ	τὰ	πρόβατα μᾶλλον ἢ ποιμέσιν ἔθος,
[1, 20]	ἧς ἔπινον αἱ αἶγες καὶ	τὰ	πρόβατα μετὰ τὴν νομήν. Ἐν
[1, 32]	ἐλθόντες ἐπεσκόπουν τὰς αἶγας καὶ	τὰ	πρόβατα. Τὰ δὲ πάντα κατέκειτο
[1, 8]	τὸ ὄναρ καὶ θύσαντες τῷ	τὰ	πτερὰ ἔχοντι παιδίῳ παρὰ ταῖς
[1, 26]	προφάσεως λαβόμενος καθῆκεν αὐτῆς εἰς	τὰ	στέρνα τὰς χεῖρας καὶ ἐξάγει
[1, 1]	δ´ ὁ θεὸς παράσχοι σωφρονοῦσι	τὰ	τῶν ἄλλων γράφειν. Πόλις ἐστὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2006