HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τήν 1
τήνδε 1
Τῆς 3
τῆς 48
τι 7
Τί 1
τί 2

Fréquences [« »]
43 ἡ
47 τὸν
44 τοῦ
48 τῆς
49 τὰ
55 ὁ
57 τῶν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

LONGUS, Daphnis et Chloé, livre I

τῆς

Livre, Chap.

[1, 13]   Δάφνιν· τροφῆς ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπνει, τῆς ἀγέλης κατεφρόνει· νῦν ἐγέλα, νῦν

[1, 27]   Ἄχθεται ἡ παρθένος τῇ βλάβῃ τῆς ἀγέλης, τῇ ἥττῃ τῆς ᾠδῆς,

[1, 30]   ποταμοῖς μόνοις· ὕστερον δὲ παρὰ τῆς ἀνάγκης τὸ πρακτέον διδαχθεὶς εἰς

[1, 31]   δὲ καὶ τὴν Χλόην ἐπὶ τῆς γῆς γελῶσαν ἅμα καὶ δακρύουσαν

[1, 1]   ᾔεσαν, τῶν μὲν Νυμφῶν ἱκέται, τῆς δὲ εἰκόνος θεαταί. Γυναῖκες ἐπ´

[1, 28]   ἤλασάν τινας καὶ βοῦς ἐκ τῆς Δόρκωνος ἀγέλης. Λαμβάνουσι καὶ τὸν

[1, 1]   τῇ γραφῇ· καὶ ἀναζητησάμενος ἐξηγητὴν τῆς εἰκόνος τέτταρας βίβλους ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα

[1, 30]   τῆς νεὼς γενομένου καὶ ἐκ τῆς ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης τῆς

[1, 28]   μέγα καὶ καλὸν καὶ κρεῖττον τῆς ἐξ ἀγρῶν ἁρπαγῆς, μηδέτι μηδὲν

[1, 22]   νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ τῆς ἐρωτικῆς λύπης φάρμακον τὸν κάματον

[1, 15]   ὀνόματα εὐθὺς μὲν ἐπ´ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη,

[1, 22]   ἀνέδραμον, αἱ δὲ μέχρι καὶ τῆς θαλάσσης αὐτῆς κατέδραμον. Καίτοι γε

[1, 30]   λόγῳ μέχρι νῦν πολλοὶ τόποι τῆς θαλάσσης, βοὸς πόροι λεγόμενοι. ~Ἐκσῴζεται

[1, 30]   τῆς ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης τῆς θαλάσσης διαστάσης τρέπεται μὲν ἡ

[1, 1]   καλή· διείληπται γὰρ εὐρίποις ὑπεισρεούσης τῆς θαλάσσης, καὶ κεκόσμηται γεφύραις ξεστοῦ

[1, 32]   ἐπιδρομαῖς. Ἐδόκει τὸ λουτρὸν εἶναι τῆς θαλάσσης φοβερώτερον· ἐνόμιζε τὴν ψυχὴν

[1, 2]   ἄρρεν, μέγα καὶ καλὸν καὶ τῆς κατὰ τὴν ἔκθεσιν τύχης ἐν

[1, 12]   Τοῦτο καὶ ἔσωσε Δάφνιν, χρήσασθαι τῆς καταφορᾶς ὀχήματι τῷ τράγῳ. Ὁ

[1, 24]   μὲν οὖν τὴν πίτυν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἁρπάζων αὐτὸς ἐστεφανοῦτο, πρότερον

[1, 13]   τις αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ τῆς κόμης. Ἐδόκει δὲ τῇ Χλόῃ

[1, 21]   τὸν Δόρκωνα πρὸς τὴν ἐπίθεσιν τῆς κόρης φωράσαντες, πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες

[1, 1]   τῶν ἄλλων γράφειν. Πόλις ἐστὶ τῆς Λέσβου Μιτυλήνη, μεγάλη καὶ καλή·

[1, 4]   ὀρχουμένων. Ἡ ὤα τοῦ ἄντρου τῆς μεγάλης πέτρας ἦν τὸ μεσαίτατον.

[1, 1]   ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης τῆς πόλεως τῆς Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ σταδίων διακοσίων

[1, 30]   δὲ πηδήματος εἰς ἕνα τοῖχον τῆς νεὼς γενομένου καὶ ἐκ τῆς

[1, 4]   πολλῆς καὶ μαλακῆς πόας ὑπὸ τῆς νοτίδος τρεφομένης. Ἀνέκειντο δὲ καὶ

[1, 22]   τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης τῆς νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ

[1, 6]   τὸ εὕρημα καὶ διδασκόμενος παρὰ τῆς ὄϊος ἐλεεῖν τε τὸ παιδίον

[1, 6]   ἐφίλει τὸ παιδίον, ὥσπερ ὑπὸ τῆς ὄϊος παρευδοκιμηθῆναι δεδοικυῖα, καὶ τίθεται

[1, 5]   στόμα καθαρὸν καὶ φαιδρόν, οἷα τῆς ὄϊος τῇ γλώττῃ τὸ πρόσωπον

[1, 32]   καὶ τὴν τοῦ Δόρκωνος σύριγγα τῆς πέτρας ἐξήρτησαν ἀνάθημα. Καὶ μετὰ

[1, 6]   ἀποτίθεται δὲ τὰ γνωρίσματα κατὰ τῆς πήρας, εὔχεται δὲ ταῖς Νύμφαις

[1, 1]   πόλιν ὁρᾶν ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης τῆς πόλεως τῆς Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ

[1, 11]   τὸ περιττὸν τοῦ χώματος κατέπασαν, τῆς πρότερον γῆς εἰκόνα, ὥστε κἂν

[1, 24]   διδάσκειν ἁμαρτάνουσαν, εὐπρεπῶς δὲ διὰ τῆς σύριγγος Χλόην κατεφίλει. ~Συρίττοντος δὲ

[1, 26]   ἐπήχησεν ὅμοιον ἱκέτῃ χάριν ὁμολογοῦντι τῆς σωτηρίας. Πάλιν οὖν ἡ Χλόη

[1, 8]   ἡ μὲν ἐς ποίμνιον ἄγουσα τῆς σωτηρίας τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ

[1, 12]   εἷλκον, ὁ δὲ ἀνέβη ταῖς τῆς ταινίας ὁλκαῖς ταῖς χερσὶν ἀκολουθῶν.

[1, 5]   πρόσωπον ἀπολιχμωμένης μετὰ τὸν κόρον τῆς τροφῆς. Θῆλυ ἦν τοῦτο τὸ

[1, 27]   αὐτούς ποτε φάττα βουκολικὸν ἐκ τῆς ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ τῆς Χλόης

[1, 19]   ἀρξάμενος ἐνέβαλε λόγον περὶ τοῦ τῆς Χλόης γάμου· καὶ εἰ λαμβάνοι

[1, 15]   ἐπ´ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη, πλειόνων δὲ διαγενομένων

[1, 19]   δὲ Δόρκων ὁ βουκόλος, ὁ τῆς Χλόης ἐραστής, φυλάξας τὸν Δρύαντα

[1, 26]   θέλουσαν κατέπεσεν εἰς τὸν κόλπον τῆς Χλόης· καὶ ἡ χελιδὼν ἑπομένη

[1, 27]   ἐκ τῆς ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ τῆς Χλόης ξητούσης μαθεῖν ὅ τι

[1, 27]   βλάβῃ τῆς ἀγέλης, τῇ ἥττῃ τῆς ᾠδῆς, καὶ εὔχεται τοῖς θεοῖς

[1, 32]   ἄνθη τε συλλέξαντες, ὅσα {ἄνθη} τῆς ὥρας ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα

[1, 30]   νέμων, καὶ ἡμίγυμνος, ὡς ἔτι τῆς ὥρας οὔσης καύματος. Ἐκείνους μὲν

Livre, Chap.
[1, 13]	Δάφνιν· τροφῆς ἠμέλει, νύκτωρ ἠγρύπνει,	τῆς	ἀγέλης κατεφρόνει· νῦν ἐγέλα, νῦν
[1, 27]	Ἄχθεται ἡ παρθένος τῇ βλάβῃ	τῆς	ἀγέλης, τῇ ἥττῃ τῆς ᾠδῆς,
[1, 30]	ποταμοῖς μόνοις· ὕστερον δὲ παρὰ	τῆς	ἀνάγκης τὸ πρακτέον διδαχθεὶς εἰς
[1, 31]	δὲ καὶ τὴν Χλόην ἐπὶ	τῆς	γῆς γελῶσαν ἅμα καὶ δακρύουσαν
[1, 1]	ᾔεσαν, τῶν μὲν Νυμφῶν ἱκέται,	τῆς	δὲ εἰκόνος θεαταί. Γυναῖκες ἐπ´
[1, 28]	ἤλασάν τινας καὶ βοῦς ἐκ	τῆς	Δόρκωνος ἀγέλης. Λαμβάνουσι καὶ τὸν
[1, 1]	τῇ γραφῇ· καὶ ἀναζητησάμενος ἐξηγητὴν	τῆς	εἰκόνος τέτταρας βίβλους ἐξεπονησάμην, ἀνάθημα
[1, 30]	τῆς νεὼς γενομένου καὶ ἐκ	τῆς	ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης τῆς
[1, 28]	μέγα καὶ καλὸν καὶ κρεῖττον	τῆς	ἐξ ἀγρῶν ἁρπαγῆς, μηδέτι μηδὲν
[1, 22]	νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ	τῆς	ἐρωτικῆς λύπης φάρμακον τὸν κάματον
[1, 15]	ὀνόματα εὐθὺς μὲν ἐπ´ ἐκείνης	τῆς	ἡμέρας ἐρωτικῶς τῆς Χλόης διετέθη,
[1, 22]	ἀνέδραμον, αἱ δὲ μέχρι καὶ	τῆς	θαλάσσης αὐτῆς κατέδραμον. Καίτοι γε
[1, 30]	λόγῳ μέχρι νῦν πολλοὶ τόποι	τῆς	θαλάσσης, βοὸς πόροι λεγόμενοι. ~Ἐκσῴζεται
[1, 30]	τῆς ἐμπτώσεως τῶν βοῶν κοίλης	τῆς	θαλάσσης διαστάσης τρέπεται μὲν ἡ
[1, 1]	καλή· διείληπται γὰρ εὐρίποις ὑπεισρεούσης	τῆς	θαλάσσης, καὶ κεκόσμηται γεφύραις ξεστοῦ
[1, 32]	ἐπιδρομαῖς. Ἐδόκει τὸ λουτρὸν εἶναι	τῆς	θαλάσσης φοβερώτερον· ἐνόμιζε τὴν ψυχὴν
[1, 2]	ἄρρεν, μέγα καὶ καλὸν καὶ	τῆς	κατὰ τὴν ἔκθεσιν τύχης ἐν
[1, 12]	Τοῦτο καὶ ἔσωσε Δάφνιν, χρήσασθαι	τῆς	καταφορᾶς ὀχήματι τῷ τράγῳ. Ὁ
[1, 24]	μὲν οὖν τὴν πίτυν ἀπὸ	τῆς	κεφαλῆς ἁρπάζων αὐτὸς ἐστεφανοῦτο, πρότερον
[1, 13]	τις αὐτὸ χρώζεσθαι τῇ σκιᾷ	τῆς	κόμης. Ἐδόκει δὲ τῇ Χλόῃ
[1, 21]	τὸν Δόρκωνα πρὸς τὴν ἐπίθεσιν	τῆς	κόρης φωράσαντες, πικρὸν μάλα ὑλακτήσαντες
[1, 1]	τῶν ἄλλων γράφειν. Πόλις ἐστὶ	τῆς	Λέσβου Μιτυλήνη, μεγάλη καὶ καλή·
[1, 4]	ὀρχουμένων. Ἡ ὤα τοῦ ἄντρου	τῆς	μεγάλης πέτρας ἦν τὸ μεσαίτατον.
[1, 1]	ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης τῆς πόλεως	τῆς	Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ σταδίων διακοσίων
[1, 30]	δὲ πηδήματος εἰς ἕνα τοῖχον	τῆς	νεὼς γενομένου καὶ ἐκ τῆς
[1, 4]	πολλῆς καὶ μαλακῆς πόας ὑπὸ	τῆς	νοτίδος τρεφομένης. Ἀνέκειντο δὲ καὶ
[1, 22]	τὰς ἐπαύλεις ἤγαγον. Ἐκείνης μόνης	τῆς	νυκτὸς ἐκοιμήθησαν βαθὺν ὕπνον καὶ
[1, 6]	τὸ εὕρημα καὶ διδασκόμενος παρὰ	τῆς	ὄϊος ἐλεεῖν τε τὸ παιδίον
[1, 6]	ἐφίλει τὸ παιδίον, ὥσπερ ὑπὸ	τῆς	ὄϊος παρευδοκιμηθῆναι δεδοικυῖα, καὶ τίθεται
[1, 5]	στόμα καθαρὸν καὶ φαιδρόν, οἷα	τῆς	ὄϊος τῇ γλώττῃ τὸ πρόσωπον
[1, 32]	καὶ τὴν τοῦ Δόρκωνος σύριγγα	τῆς	πέτρας ἐξήρτησαν ἀνάθημα. Καὶ μετὰ
[1, 6]	ἀποτίθεται δὲ τὰ γνωρίσματα κατὰ	τῆς	πήρας, εὔχεται δὲ ταῖς Νύμφαις
[1, 1]	πόλιν ὁρᾶν ἀλλὰ νῆσον. Ταύτης	τῆς	πόλεως τῆς Μιτυλήνης ὅσον ἀπὸ
[1, 11]	τὸ περιττὸν τοῦ χώματος κατέπασαν,	τῆς	πρότερον γῆς εἰκόνα, ὥστε κἂν
[1, 24]	διδάσκειν ἁμαρτάνουσαν, εὐπρεπῶς δὲ διὰ	τῆς	σύριγγος Χλόην κατεφίλει. ~Συρίττοντος δὲ
[1, 26]	ἐπήχησεν ὅμοιον ἱκέτῃ χάριν ὁμολογοῦντι	τῆς	σωτηρίας. Πάλιν οὖν ἡ Χλόη
[1, 8]	ἡ μὲν ἐς ποίμνιον ἄγουσα	τῆς	σωτηρίας τὴν αἰτίαν, ὁ δὲ
[1, 12]	εἷλκον, ὁ δὲ ἀνέβη ταῖς	τῆς	ταινίας ὁλκαῖς ταῖς χερσὶν ἀκολουθῶν.
[1, 5]	πρόσωπον ἀπολιχμωμένης μετὰ τὸν κόρον	τῆς	τροφῆς. Θῆλυ ἦν τοῦτο τὸ
[1, 27]	αὐτούς ποτε φάττα βουκολικὸν ἐκ	τῆς	ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ τῆς Χλόης
[1, 19]	ἀρξάμενος ἐνέβαλε λόγον περὶ τοῦ	τῆς	Χλόης γάμου· καὶ εἰ λαμβάνοι
[1, 15]	ἐπ´ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐρωτικῶς	τῆς	Χλόης διετέθη, πλειόνων δὲ διαγενομένων
[1, 19]	δὲ Δόρκων ὁ βουκόλος, ὁ	τῆς	Χλόης ἐραστής, φυλάξας τὸν Δρύαντα
[1, 26]	θέλουσαν κατέπεσεν εἰς τὸν κόλπον	τῆς	Χλόης· καὶ ἡ χελιδὼν ἑπομένη
[1, 27]	ἐκ τῆς ὕλης φθεγξαμένη. Καὶ	τῆς	Χλόης ξητούσης μαθεῖν ὅ τι
[1, 27]	βλάβῃ τῆς ἀγέλης, τῇ ἥττῃ	τῆς	ᾠδῆς, καὶ εὔχεται τοῖς θεοῖς
[1, 32]	ἄνθη τε συλλέξαντες, ὅσα {ἄνθη}	τῆς	ὥρας ἐκείνης, ἐστεφάνωσαν τὰ ἀγάλματα
[1, 30]	νέμων, καὶ ἡμίγυμνος, ὡς ἔτι	τῆς	ὥρας οὔσης καύματος. Ἐκείνους μὲν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/11/2006