Paragraphes |
[170] |
τοιούτοις
οἱ
πρεσβύτεροι
παραδιδόασι.
Τοιαύτης
|
οὖν |
ἀεὶ
τῆς
περιόδου
γιγνομένης
ἀναγκαῖόν |
[40] |
αὐτοὺς
ἀλλ'
ἀποκρυπτόμενος
φανείην.
Ὡς
|
οὖν |
ἀκουσόμενοι
τὴν
ἀλήθειαν,
οὕτω
προσέχετε |
[320] |
καταλύσω
τὸν
λόγον.
(Τοὺς
μὲν
|
οὖν |
ἄλλους
ὁρῶ
τοὺς
κινδυνεύοντας,
ἐπειδὰν |
[220] |
διαφορὰν
τῶν
πραγμάτων
ἐχόντων;
(Ἴσως
|
οὖν |
ἄν
τις
πρὸς
ταῦτα
τολμήσειεν |
[140] |
με
λέγειν
διαπέφευγεν.
Ἴσως
μὲν
|
οὖν |
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ὡς
ἂν
ἕκαστον |
[10] |
ἄξιον
ἡμῶν
αὐτῶν.
(Ἃ
μὲν
|
οὖν |
ἀναγκαῖον
ἦν
προειπεῖν,
ταῦτ'
ἐστίν· |
[50] |
λεγομένην
περὶ
ἡμῶν.
Ὑμᾶς
μὲν
|
οὖν |
ἀξιῶ
μοι
διὰ
ταῦτα
συγγνώμην |
[100] |
περ
ἐμοὶ
συμβέβηκεν.
(Ἑτέρῳ
μὲν
|
οὖν |
ἀπέχρησεν
ἂν
τοῦτ'
εἰπεῖν,
ὡς |
[70] |
τὴν
ἑαυτοῦ
διάνοιαν
ἀσκήσει.
Ποιησάμενος
|
οὖν |
ἀρχὴν
ἣν
ἐγὼ
τελευτήν,
ἀνάγνωθι |
[60] |
περὶ
τῶν
μελλόντων
συμβουλεύω.
Λαβὼν
|
οὖν |
ἀρχὴν
ταύτην
ὅθεν
διαλέγομαι
περὶ |
[50] |
τῶν
ἄλλων
εὐεργεσιῶν.
(Ὤιμην
μὲν
|
οὖν |
αὐτὸς
δυνήσεσθαι
διελθεῖν
περὶ
αὐτῶν· |
[80] |
συναγαγεῖν,
ὃ
ῥᾳδίως
ὅστις
ἂν
|
οὖν |
βουληθεὶς
ποιήσειἐ,
τοῖς
δὲ
περὶ |
[0] |
εἶναι
τὴν
λειτουργίαν.
Τὴν
μὲν
|
οὖν |
δαπάνην
οὕτως
ἠνέγκαμεν,
ὥσπερ
προσήκει |
[50] |
οἴσετε
περὶ
αὐτῶν.
Ἅπαντας
μὲν
|
οὖν |
διὰ
τέλους
εἰπεῖν
οὐκ
ἂν |
[300] |
καὶ
χαλεπῆς
οὔσης
κατηγοροῦσιν.
(Ἔστιν
|
οὖν |
δικαστῶν
νοῦν
ἐχόντων
τοὺς
μὲν |
[40] |
προσέχετε
τὸν
νοῦν.
(Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
ἐκεῖνο
δεῖ
μαθεῖν
ὑμᾶς,
ὅτι |
[190] |
αὐτὴν
ἐπιδειχθείη
γεγενημένος.
(Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
ἐκείνοις
προσκείσθω
τοῖς
πρότερον
περὶ |
[130] |
οὐκ
ἔσχον
τοὺς
ὑμνήσοντας.
Ἢν
|
οὖν |
ἐμοὶ
πείθῃ
καὶ
νοῦν
ἔχῃς, |
[40] |
λόγων
ἐξαριθμεῖν
ἐπιχειρήσειεν·
ἧς
δ'
|
οὖν |
ἐμοὶ
προσήκει,
ταύτης
μνησθεὶς
ἐάσω |
[320] |
καὶ
θεοφιλεῖς
τῶν
ἀνθρώπων.
(Ὡς
|
οὖν |
ἐμοῦ
ταύτην
ἔχοντος
τὴν
γνώμην, |
[90] |
τὴν
ἐμὴν
γεγενημένους.
Ἤρξαντο
μὲν
|
οὖν |
ἐν
πρώτοις
Εὔνομός
μοι
καὶ |
[150] |
τὴν
οὐσίαν
ἔχειν
νομίζειν.
(Ἢν
|
οὖν |
ἐξισώσητέ
με
τῷ
πλεῖστον
ἐξειργασμένῳ |
[0] |
τῶν
χαλκῶν
ἀναθημάτων.
(Εἰ
μὲν
|
οὖν |
ἐπαινεῖν
ἐμαυτὸν
ἐπιχειροίην,
ἑώρων
οὔτε |
[170] |
παρ'
ὑμῖν
φερομένην.
(Τῆς
μὲν
|
οὖν |
ἐπιθυμίας
οἶδ'
ὅτι
πολὺ
καταδεέστερον |
[180] |
ἐμμεῖναι
τοῖς
προσταττομένοις.
(Ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
ἐστιν
ἃ
κατὰ
πασῶν
λέγομεν |
[0] |
εἰθισμένοις
ὥσπερ
νῦν
γενόμενον.
(Σκοπούμενος
|
οὖν |
εὕρισκον
οὐδαμῶς
ἂν
ἄλλως
τοῦτο |
[210] |
εἰσιν
εἴτε
ψευδεῖς.
Ἐγὼ
μὲν
|
οὖν |
ἡδονῆς
ἢ
κέρδους
ἢ
τιμῆς |
[190] |
ἐμαυτοῦ
γνώμην
ἀποφαινόμενος.
(Ἃ
μὲν
|
οὖν |
κατηγορῶ
τῶν
ἄλλων
παραλείψω·
καὶ |
[50] |
ἐμποδίζει
καὶ
ποιεῖ
προαπαγορεύειν.
Ἵν'
|
οὖν |
μὴ
παντάπασιν
ἐκλυθῶ
πολλῶν
ἔτι |
[290] |
τῆς
πόλεως
εἶναι
μαθητάς.
(Σκοπεῖτ'
|
οὖν |
μὴ
παντάπασιν
ᾖ
καταγέλαστον
τῆς |
[60] |
παλαιὰ
τῶν
ἔργων
διεξιόντας.
(Ἵν'
|
οὖν |
μηδὲ
ταῦτ'
ἔχωσιν
εἰπεῖν,
ἀφέμενος |
[10] |
ἀλλὰ
προσηκόντως
τοῖς
ὑποκειμένοις.
(Τοσοῦτον
|
οὖν |
μῆκος
λόγου
συνιδεῖν,
καὶ
τοσαύτας |
[140] |
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν·
ἃ
δ'
|
οὖν |
μοι
νῦν
ἐπελήλυθε,
καὶ
περὶ |
[40] |
τηλικαύτην
δόξαν
ἔλαβον.
Εἰ
μὲν
|
οὖν |
μοι
συνοίσει
κατειπόντι
τὴν
ἀλήθειαν, |
[70] |
χρῆσθαι
πρὸς
ὑμᾶς.
Ταῦτα
μὲν
|
οὖν, |
ὅπως
ἂν
ἡμῖν
συμπίπτῃ,
ποιήσομεν. |
[210] |
ἀκοῦσαι
τῶν
λεγομένων.
(Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
ὁρίσασθαι
δεῖ
τίνων
ὀρεγόμενοι
καὶ |
[150] |
ὑπενεγκεῖν
ἂν
δυνηθεῖμεν.
(Ὅλως
μὲν
|
οὖν |
οὐδεὶς
εὑρεθήσεται
τῶν
καλουμένων
σοφιστῶν |
[30] |
πάντων
τῶν
δικαίων.
(Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐδεὶς
οὔθ'
ὑπὸ
τῆς
δεινότητος |
[190] |
δύναμιν,
τοῖς
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν.
Ὡς
|
οὖν |
οὐδὲν
ὑγιὲς
οὐδ'
ἀληθὲς
οὐδέτεροι |
[260] |
καὶ
μανθάνειν
δύνανται.
(Φιλοσοφίαν
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
οἶμαι
δεῖν
προσαγορεύειν
τὴν |
[140] |
δυσκολανοῦσι
καὶ
χαλεπῶς
οἴσουσιν.
Ὡς
|
οὖν |
οὕτως
αὐτῶν
διατεθησομένων
σκόπει
τί |
[310] |
Τοὺς
μὲν
γὰρ
ἄλλους
ἀλλ'
|
οὖν |
πειρᾶσθαί
γε
λανθάνειν
κακουργοῦντας,
(τούτους |
[260] |
σπουδαιότερα
τῶν
μαθημάτων.
(Διατρῖψαι
μὲν
|
οὖν |
περὶ
τὰς
παιδείας
ταύτας
χρόνον |
[0] |
τούτους
μιμεῖσθαι
βουλομένων.
(Μέχρι
μὲν
|
οὖν |
πόρρω
τῆς
ἡλικίας
ᾠόμην
καὶ |
[300] |
διακεῖσθαι
πρὸς
αὐτὴν
πεποιηκότας.
(Ἢν
|
οὖν |
σωφρονῆτε,
τῆς
μὲν
ταραχῆς
παύσεσθε |
[30] |
χαλεπώτατοι
τοῖς
ἀγωνιζομένοις
εἰσίν.
Ὡς
|
οὖν |
τὰ
μὲν
μείζω
τοῦ
προσήκοντος |
[50] |
χαριεστέραν
δόξαν
εἰληφώς.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
ἐμῆς
εἴτε
βούλεσθε
καλεῖν |
[60] |
{Ἐκ
τοῦ
Πανηγυρικοῦ,
~Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
ἡγεμονίας,
ὡς
δικαίως
ἂν |
[190] |
τοῖς
ἄλλοις
ἀποτελέσειεν.
(Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τῆς
φύσεως
καὶ
τῆς
ἐμπειρίας |
[320] |
λόγους
ἡμερησίους
καὶ
κατηγορίας.
Ὑπερβὰς
|
οὖν |
τὸ
πλῆθος
τῶν
συμφορῶν
τῶν |
[170] |
τοιούτοις
χρῆσθαι
περὶ
αὐτῶν.
Ὑπομείναντες
|
οὖν |
τὸν
τρόπον
τῶν
λεγομένων
καὶ |
[150] |
δυσκόλους
τοῖς
συμπολιτευομένοις;
(Πρὸς
μὲν
|
οὖν |
τοὺς
μηδὲν
τῶν
αὐτῶν
τοῖς |
[140] |
ὀφθήσεσθαι
δ'
οὐ
προσδοκῶντες·
σώζοντες
|
οὖν |
τοὺς
ὁμοίους
σφίσιν
αὐτοῖς
βοηθεῖν |
[100] |
δοκῇ,
τοῦτο
γιγνώσκειν.
(Ἀθροώτατον
μὲν
|
οὖν |
τοῦτ'
εἰπεῖν
ἔχω
περὶ
Τιμοθέου |
[270] |
ἁπασῶν
τῶν
διατριβῶν.
~Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τούτων
ἀπόχρη
μοι
τὸ
νῦν |
[210] |
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ἀπορεῖν
δόξω.
Παυσάμενος
|
οὖν |
τούτων
ἐπ'
ἐκείνους
τρέψομαι,
τοὺς |
[160] |
τὸν
ἐπίλοιπον
χρόνον.
(Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τούτων
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[180] |
ταῖς
ἐπιμελείαις
διενεγκοῦσιν.
(Ὁ
μὲν
|
οὖν |
τύπος
τῆς
φιλοσοφίας
τοιοῦτός
τίς |
[70] |
τὸ
πλῆθος
θεραπεύειν.
(Ἐν
μὲν
|
οὖν |
τῷ
προοιμίῳ
καὶ
τοῖς
πρώτοις |
[10] |
ἡγῆσθέ
μου
χείρους
εἶναι.
(Δέομαι
|
οὖν |
ὑμῶν
μήτε
πιστεύειν
πω
μήτ' |
[120] |
διατετέλεκεν·
ὅπερ
Τιμοθέῳ
συμβέβηκεν.
(Οἶμαι
|
οὖν |
ὑμῶν
τοὺς
πολλοὺς
θαυμάζειν
τὰ |
[70] |
μεγίστης
τυχεῖν
τιμωρίας.
Εἴ
τινες
|
οὖν |
ὑμῶν
ὑπέλαβον
τότε
λίαν
ἀλαζονικὸν |
[100] |
οὐκ
ἐμοὶ
γενησομένης.
(Περὶ
μὲν
|
οὖν |
ὧν
φεύγω
τὴν
γραφὴν
καὶ |
[160] |
ἐν
τοῖς
συμπολιτευομένοις-
(ὅτε
δ'
|
οὖν, |
ὥσπερ
εἶπον,
ἠρχόμην
πλησιάζειν
τισίν, |