Paragraphes |
[270] |
καὶ
περὶ
τῶν
κοινῶν
πραγμάτων·
|
μὴ |
γὰρ
τοιαύτας
εὑρίσκων
οὐδὲν
διαπράξεται |
[0] |
ὄντα
τοῖς
ἄλλοις
γράφειν
προειλόμην·
|
μὴ |
γὰρ
τούτων
δηλωθεισῶν
πολλοῖς
ἂν |
[40] |
τοὺς
λόγους
οὓς
λέγω,
νῦν
|
μὴ |
δηλοίην
ὑμῖν
αὐτοὺς
ἀλλ'
ἀποκρυπτόμενος |
[170] |
φιλοσοφίᾳ
βοηθῆσαι·
νῦν
δὲ
φοβοῦμαι
|
μὴ |
διὰ
ταύτην
ὑπὲρ
ἄλλων
πραγμάτων |
[250] |
καὶ
τῶν
αἰσχρῶν
ἐνομοθέτησεν,
ὧν
|
μὴ |
διαταχθέντων
οὐκ
ἂν
οἷοί
τ' |
[100] |
φεύγω
τὴν
γραφὴν
καὶ
τοῦ
|
μὴ |
διαφθείρειν
τοὺς
συνόντας,
οὐκ
οἶδ' |
[170] |
τηλικούτου
πράγματος,
οὐδὲ
τοὺς
μὲν
|
μὴ |
διδόντας
τούτοις
ἀργύριον
τιμωρητέον,
παρ' |
[230] |
ἰδίοις
πράγμασιν
ἀδικοῦντας
καὶ
τοὺς
|
μὴ |
δικαίως
ἐγκαλοῦντας·
(ἐν
αἷς
τοῦτον |
[170] |
εἰθισμένων
λέγεσθαι
παρ'
ὑμῖν
ἐξηλλαγμένους,
|
μὴ |
δυσχεραίνειν
ἀλλ'
ἔχειν
συγγνώμην,
ἐνθυμουμένους |
[50] |
πολλάκις
ἀνεγνωκότων
τὰ
μέλλοντα
ῥηθήσεσθαι
|
μὴ |
ζητεῖν
ἐν
τῷ
παρόντι
παρ' |
[10] |
ἤδη
προειρημένοις,
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
μὴ |
ζητεῖν
εὐθὺς
ἐπελθόντας
ὅλον
αὐτὸν |
[110] |
ἅπαντας
κατεπολέμησεν.
Εἰ
δὲ
δεῖ
|
μὴ |
καθ'
ἕκαστον
ἀλλὰ
διὰ
βραχέων |
[50] |
τολμηρὰν
ἐποιησάμην
τὴν
ὑπόσχεσιν,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
δείξειν
ἤμελλον
ὑμῖν
καὶ |
[270] |
ἐναντίους
ταῖς
ὑμετέραις
γνώμαις,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
τοῖς
προειρημένοις
ἀκολούθους
αὐτοὺς |
[150] |
γιγνώσκοντας,
ἀλλὰ
χαλεπωτέρους
ὄντας
τοῖς
|
μὴ |
κακῶς
πράττουσιν
ἢ
τοῖς
ἀδικοῦσι, |
[130] |
Τιμόθεος
μέρος
τι
συμβεβλημένος
τοῦ
|
μὴ |
κατὰ
τρόπον
γνωσθῆναι
περὶ
αὐτῶν. |
[100] |
μετέχειν
εἴ
τι
Τιμόθεος
πράττων
|
μὴ |
κατώρθωσεν·
οὐδὲ
γὰρ
τῶν
δωρεῶν |
[20] |
δ'
ὅτι
τοῦτο
ποιοῦσιν
οἱ
|
μὴ |
κοινὴν
τὴν
εὔνοιαν
τοῖς
ἀγωνιζομένοις |
[140] |
ἄλλος
δέ
τίς
μοι
συνεβούλευε
|
μὴ |
λέγειν,
οὐκ
ἀποκρύψομαι
πρὸς
ὑμᾶς. |
[20] |
ἕξειν
τὴν
διάνοιαν.
(Ἵνα
δὲ
|
μὴ |
λίαν
ἐνοχλῶ
πολλὰ
πρὸ
τοῦ |
[10] |
διελθεῖν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
μέρος
ὅσον
|
μὴ |
λυπήσει
τοὺς
παρόντας.
Ἐὰν
γὰρ |
[260] |
τινὰ
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
τοῖς
νεωτέροις,
|
μὴ |
μέντοι
περιιδεῖν
τὴν
αὑτῶν
κατασκελετευθεῖσαν |
[10] |
κρίσεων
τῶν
μετ'
ὀργῆς
καὶ
|
μὴ |
μετ'
ἐλέγχου
γενομένων,
ὥστ'
οὐ |
[20] |
ἄλλους
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
δὲ
|
μὴ |
μετὰ
δικαστηρίου
ποιεῖσθαι
τὰς
τιμωρίας, |
[180] |
τοῦ
στόματος
σαφήνειαν
τοιαύτην
ὥστε
|
μὴ |
μόνοις
τοῖς
λεγομένοις
ἀλλὰ
καὶ |
[230] |
τοὺς
εἰσαφικνουμένους
εἰς
αὐτὴν
νομίζειν
|
μὴ |
μόνον
ἄρχειν
ἀξίαν
εἶναι
τῶν |
[300] |
ἀλλὰ
τοὺς
διαφέροντας
καὶ
προέχοντας
|
μὴ |
μόνον
ταῖς
εὐγενείαις
καὶ
ταῖς |
[50] |
καὶ
ποιεῖ
προαπαγορεύειν.
Ἵν'
οὖν
|
μὴ |
παντάπασιν
ἐκλυθῶ
πολλῶν
ἔτι
μοι |
[290] |
πόλεως
εἶναι
μαθητάς.
(Σκοπεῖτ'
οὖν
|
μὴ |
παντάπασιν
ᾖ
καταγέλαστον
τῆς
δόξης |
[260] |
τοῖς
λεγομένοις
καὶ
δεικνυμένοις
καὶ
|
μὴ |
πεπλανημένην
ἔχειν
τὴν
διάνοιαν,
ἐν |
[210] |
παρὰ
τοῖς
πλείστοις
ὁμολογουμένων,
δέδοικα
|
μὴ |
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ἀπορεῖν
δόξω. |
[250] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων,
καὶ
|
μὴ |
περὶ
τῶν
ὁμοίων
τἀναντία
γιγνώσκειν, |
[0] |
παιδείαν
περὶ
ἣν
διατρίβω,
καὶ
|
μὴ |
περιίδοιμι
περὶ
τῶν
τοιούτων
ἄκριτον |
[60] |
τῇ
πόλει
παραινέσας
ὡς
χρὴ
|
μὴ |
περιορᾶν
αὐτὴν
οὕτω
πράττουσαν,
ἐπὶ |
[150] |
οὐσίαν,
ἀναγκαῖόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
ἵνα
|
μὴ |
πιστευθεὶς
ὁ
λόγος
εἰς
μείζους |
[50] |
ὧν
τὴν
ψῆφον
οἴσουσι,
καὶ
|
μὴ |
πλανᾶσθαι
τῇ
διανοίᾳ
μηδ'
ἀμφιγνοεῖν |
[160] |
ταύτης·
νῦν
δ'
ὑπὲρ
τοῦ
|
μὴ |
πλουτεῖν
ὥσπερ
τῶν
μεγίστων
ἀδικημάτων |
[140] |
αὐτός
γε
δεδιέναι
ταῦτα
μάλιστα,
|
μὴ |
πολλοὺς
λυπήσῃ
τῶν
ἀκουόντων.
(Οὕτω |
[230] |
ἂν
οἷός
τ'
ἐγένετο
πεῖσαι
|
μὴ |
πολὺ
τῷ
λόγῳ
διενεγκών;
εἰς |
[120] |
πέμψας
προηγόρευε
τοῖς
ἄρχουσιν,
ἵνα
|
μὴ |
πρὸ
τῶν
λιμένων
ἐξαίφνης
ὀφθεὶς |
[270] |
τὴν
ἀλήθειαν.
(Δέομαι
δ'
ὑμῶν
|
μὴ |
προκαταγνῶναί
μου
τοιαύτην
μανίαν,
ὡς |
[20] |
πρότερον
πράττοντας.
~Ὧν
χρὴ
μεμνημένους
|
μὴ |
προπετῶς
πιστεύειν
τοῖς
τῶν
κατηγόρων |
[30] |
τῶν
βλασφημεῖν
καὶ
διαβάλλειν
βουλομένων,
|
μὴ |
προσέχειν
τὸν
νοῦν,
μηδὲ
πιστεύειν |
[60] |
λόγοις
διαφθείρειν
τοὺς
νεωτέρους,
ἀλλὰ
|
μὴ |
προτρέπειν
ἐπ'
ἀρετὴν
καὶ
τοὺς |
[70] |
περὶ
τούτων,
παραινῶ
τῷ
Νικοκλεῖ
|
μὴ |
ῥᾳθυμεῖν
μηδ'
ὥς
περ
ἱερωσύνην |
[290] |
αὑτοῦ
ποιήσασθαι
τὴν
ἐπιμέλειαν,
καὶ
|
μὴ |
σπεύδειν
μηδὲ
ζητεῖν
ἑτέρων
ἄρχειν |
[160] |
τραχέως
πρὸς
αὐτὴν
διακειμένους,
ἐφοβούμην
|
μὴ |
τὰ
μὲν
ἴδιά
μου
παραμεληθῇ, |
[120] |
τὸ
μῖσος
μικρὸν
ἀπολιποῦσαν
τοῦ
|
μὴ |
ταῖς
ἐσχάταις
συμφοραῖς
περιπεσεῖν.
Ὧν |
[290] |
καὶ
μάλιστ'
ἐπὶ
τῶν
λόγων,
|
μὴ |
τὰς
εὐτυχίας
ἀλλὰ
τὰς
ἐπιμελείας |
[120] |
ὁπότε
μέλλοι
τινὰ
παραπλεῖν
τῶν
|
μὴ |
τὰς
συντάξεις
διδουσῶν,
πέμψας
προηγόρευε |
[190] |
ἀκούοντας,
~ἔτι
δὲ
τὴν
τόλμαν
|
μὴ |
τὴν
ἀναισχυντίας
σημεῖον
γιγνομένην,
ἀλλὰ |
[270] |
ἄλλων
ἀφεστῶτα
διανοίας,
ὥστε
φοβοῦμαι
|
μὴ |
τὴν
ἀρχὴν
αὐτῶν
ἀκούσαντες
θορύβου |
[20] |
τῶν
διαβαλλόντων,
ἑτέρῳ
δὲ
δικάζων
|
μὴ |
τὴν
αὐτὴν
ἔχῃ
γνώμην
περὶ |
[90] |
εἰληφόσιν
ἤρεσκον,
τῷ
δὲ
συκοφάντῃ
|
μὴ |
τὴν
αὐτὴν
ἔχω
γνώμην,
πῶς |
[190] |
ὅτι
τυχὼν
ὁ
τοιοῦτος
παιδείας
|
μὴ |
τῆς
ἀπηκριβωμένης,
ἀλλὰ
τῆς
ἐπιπολαίου |
[270] |
πρὸς
τούτοις
τῆς
πλεονεξίας
ἐπιθυμήσαιεν,
|
μὴ |
τῆς
ὑπὸ
τῶν
ἀνοήτων
νομιζομένης, |
[50] |
τυγχάνειν
παρ'
ὑμῶν,
ἀλλ'
εἰ
|
μὴ |
τοιούτοις,
οἵοις
οὐδεὶς
ἄλλος,
τὴν |
[70] |
δοῦναι
δίκην
ὑμῖν,
ἀλλ'
εἰ
|
μὴ |
τοιούτοις
οἵοις
οὐδεὶς
ἄλλος,
τῆς |
[80] |
ὧν
οὐδεὶς
ἂν
παρέμεινεν,
εἰ
|
μὴ |
τοιοῦτον
ὄντα
με
κατέλαβον
οἷόν |
[310] |
περὶ
τῶν
ἤδη
προειρημένων
δέδοικα,
|
μὴ |
τοιοῦτόν
τι
πάθος
αὐτοῖς
διὰ |
[150] |
περὶ
τῆς
οὐσίας
τῆς
ἀλλήλων
|
μὴ |
τοῖς
αἰτιωμένοις
εἰκῇ
πιστεύειν,
μηδὲ |
[30] |
ἐμὲ
περιπεπτωκότας
ἡσυχίαν
ἔχειν
καὶ
|
μὴ |
τολμᾶν
ἐγκαλεῖν,
ἀλλὰ
πραοτέρους
ἐν |
[60] |
τε
νῦν
δοκοῦντας
εἶναι
δεινοὺς
|
μὴ |
τολμᾶν
ἔτι
λέγειν
περὶ
τούτων, |
[150] |
δι'
ὑπερηφανίαν,
οὐδὲ
καταφρονῶν
τῶν
|
μὴ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἐμοὶ
ζώντων, |
[40] |
ταύτης,
εἴ
τις
ὑμῖν
ἐπιδείξειε
|
μὴ |
τούτων
τῶν
πραγμάτων
μαθητάς
μου |
[90] |
βελτίω
δόξαν
λαμβανόντων
ἐγὼ
μόνος
|
μὴ |
τύχοιμι
τῆς
δοκιμασίας
ταύτης,
ἀλλὰ |
[300] |
πόλις
εὐδοκιμεῖ,
τιμῶντας
φαίνεσθαι,
καὶ
|
μὴ |
φθονερῶς
ἔχειν,
μηδ'
ἐναντία
τοῖς |
[250] |
καὶ
τοῦ
καιροῦ
τοῦ
παρόντος
|
μὴ |
φροντιζόντων·
ἐπεὶ
καὶ
τάδε
περὶ |
[250] |
μαθόντες
πρὸς
μὲν
τοὺς
πολεμίους
|
μὴ |
χρῷντο
ταῖς
ἐπιστήμαις,
ἐπανάστασιν
δὲ |