Paragraphes |
[20] |
ἤδη
πειράσομαι
διδάσκειν
ὑμᾶς.
Καί
|
μοι |
ἀνάγνωθι
τὴν
γραφήν.
Γραφή.
~Ἐκ |
[190] |
δὲ
διαλέγωμαι
πρὸς
τοὺς
συνεῖναί
|
μοι |
βουλομένους,
ἅπασαν
ὑπ'
ἐμαυτῷ
ποιεῖσθαι |
[50] |
ἡμῶν.
Ὑμᾶς
μὲν
οὖν
ἀξιῶ
|
μοι |
διὰ
ταῦτα
συγγνώμην
ἔχειν
καὶ |
[240] |
παρεστηκός,
ἡγοῦμαι
πάντας
τοὺς
φιλοτίμως
|
μοι1 |
διακειμένους
ἐπιθυμητικῶς
ἔχοντας
τοῦ
φρονεῖν |
[240] |
πᾶσι
φανερούς,
ὥστ'
οὐδεὶς
ἀγνοεῖν
|
μοι |
δοκεῖ
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς,
οὐδὲ |
[260] |
ταύτην
πρὸς
τὰς
πράξεις
ὀρθῶς
|
μοι |
δοκοῦσι
γιγνώσκειν,
οἵ
τ'
ἐπαινοῦντες |
[70] |
ἀλλ'
εἴποιμ'
ἂν
εἴ
τί
|
μοι |
δόξειε
πρέπον
εἶναι
τῶ
παρόντι |
[10] |
ἐλπίζει
ῥᾳδίως
ἐπικρατήσειν.
(Οὕτω
δέ
|
μοι |
δυσκόλως
ἅπαντα
συμβέβηκεν,
ὥσθ'
οἱ |
[310] |
πῶς
αὐτοὺς
διαθῶμαι·
δοκεῖ
γάρ
|
μοι |
καθ'
αὑτὸ
μὲν
ἕκαστον
ὧν |
[90] |
μὲν
οὖν
ἐν
πρώτοις
Εὔνομός
|
μοι |
καὶ
Λυσιθείδης
καὶ
Κάλλιππος
πλησιάζειν, |
[90] |
γὰρ
τὸ
παρὸν
πανταχῶς
ἕξει
|
μοι |
καλῶς.
(Ἤν
τε
γὰρ
ὑπολάβητε |
[320] |
ἂν
ὑμῖν
δόξῃ,
τοῦθ'
ἕξειν
|
μοι |
καλῶς
καὶ
συμφερόντως,
ὅπως
ἕκαστος |
[50] |
μὴ
παντάπασιν
ἐκλυθῶ
πολλῶν
ἔτι
|
μοι |
λεκτέων
ὄντων,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τῆς |
[310] |
τοῖς
συκοφάνταις.
~Πολλῶν
δ'
ἐφεστώτων
|
μοι |
λόγων
ἀπορῶ
πῶς
αὐτοὺς
διαθῶμαι· |
[0] |
λόγους
ποιούμενον,
οὕτως
ἂν
ἐκγενέσθαι
|
μοι |
μάλιστα
διαλεχθῆναι
περὶ
ἁπάντων
ὧν |
[90] |
τοὺς
δὲ
κεχρημένους
ἐκ
μειρακίων
|
μοι |
μέχρι
γήρως
δηλώσω,
καὶ
μάρτυρας |
[140] |
περὶ
αὐτῶν·
ἃ
δ'
οὖν
|
μοι |
νῦν
ἐπελήλυθε,
καὶ
περὶ
ὧν |
[240] |
τὸ
νῦν
ἐν
τῇ
διανοίᾳ
|
μοι |
παρεστηκός,
ἡγοῦμαι
πάντας
τοὺς
φιλοτίμως |
[0] |
τὸν
γεγραμμένον
καὶ
τὸν
πράγματά
|
μοι |
παρέχοντα,
κἀκεῖνον
μὲν
ταῖς
διαβολαῖς |
[90] |
διδάσκαλον
τούτων,
δικαίως
ἂν
ἔχοιτέ
|
μοι |
πλείω
χάριν
ἢ
τοῖς
δι' |
[20] |
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων.
Ὧν
οὐδέν
|
μοι |
πλέον
γέγονεν,
(ἀλλ'
ἀνεγκλητεὶ
μέχρι |
[90] |
ὀφθῆναι
διαλεγόμενος,
ἕτεροι
δέ
τινές
|
μοι |
πολλοὶ
καὶ
πολυπράγμονες
μαθηταὶ
γεγόνασιν, |
[160] |
μήτε
περιεποιησάμην
μηδέν,
οὐδεὶς
ἄν
|
μοι |
πράγματα
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
φανερῶς
ἀδικῶν |
[10] |
εἴρηκεν·
οὐ
γὰρ
ἄν
ποτέ
|
μοι |
πράγματα
ποιεῖν
ἐπεχείρησε.
Νῦν
δὲ |
[100] |
τὴν
πρὸς
ἐκεῖνον
φιλίαν
σώζεσθαί
|
μοι |
προσήκειν·
ἐπειδὴ
δὲ
Λυσίμαχος
καὶ |
[170] |
φεύγειν
τὴν
γραφὴν
ταύτην,
ἀκμάζοντί
|
μοι |
προσπεσεῖν
τὸν
κίνδυνον·
οὐ
γὰρ |
[20] |
τὸν
παρελθόντα
χρόνον,
ὥστε
μηδένα
|
μοι |
πώποτε
μήτ'
ἐν
ὀλιγαρχία
μήτ' |
[170] |
διαλεχθεὶς
ἢ
περὶ
ὧν
ἧττόν
|
μοι |
σπουδάσαι
προσῆκε.
(Καίτοι
δεξαίμην
ἄν, |
[140] |
εἶναι
δηλωτέον,
ἄλλος
δέ
τίς
|
μοι |
συνεβούλευε
μὴ
λέγειν,
οὐκ
ἀποκρύψομαι |
[40] |
δόξαν
ἔλαβον.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
μοι |
συνοίσει
κατειπόντι
τὴν
ἀλήθειαν,
οὐκ |
[40] |
ὑμῶν
ἐστιν
ὡς
Νικοκλῆς
ἔδωκέ
|
μοι |
ταύτας,
ἵνα
δίκας
μανθάνῃ
λέγειν, |
[0] |
τοὺς
ἰδιώτας·
ἤδη
δ'
ὑπογυίου
|
μοι |
τῆς
τοῦ
βίου
τελευτῆς
οὔσης, |
[270] |
~Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
ἀπόχρη
|
μοι |
τὸ
νῦν
εἶναι
ταῦτ'
εἰρηκέναι |
[90] |
ποτ'
ἂν
ἔπαθον,
εἴ
τίς
|
μοι |
τοιοῦτος
ἦν
συγγεγενημένος
οἷός
πέρ |
[320] |
καὶ
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω
τότε
|
μοι |
τοῦ
βίου
τὴν
τελευτὴν
ἥξειν, |
[30] |
οὔτε
πρότερον
οὔτε
νῦν
οὐδείς
|
μοι |
φανήσεται
τοιοῦτον
οὐδὲν
ἐγκαλέσας.
Ὥστ' |
[170] |
ἂν
ἐποιησάμην,
εἴπερ
ἦν
εἱμαρμένον
|
μοι |
φεύγειν
τὴν
γραφὴν
ταύτην,
ἀκμάζοντί |
[100] |
δὲ
καὶ
τῆς
πρὸς
Τιμόθεόν
|
μοι |
φιλίας
γεγενημένης,
καὶ
διαβάλλειν
ἡμᾶς |
[160] |
δεινότατον,
εἰ
οἱ
μὲν
δεδωκότες
|
μοι |
χρήματα
τοσαύτην
ἔχοιεν
χάριν,
ὥστ' |