Chant, vers |
[17, 450-499] |
ἐπίσχειν
ὠκέας
ἵππους.
~ὀψὲ
δὲ
|
δή |
μιν
ἑταῖρος
ἀνὴρ
ἴδεν
ὀφθαλμοῖσιν
|
[17, 500-549] |
φοβῆσαί
τε
στίχας
ἀνδρῶν
~Ἀργείων,
|
ἤ |
κ᾽
αὐτὸς
ἐνὶ
πρώτοισιν
ἁλοίη. |
[17, 50-99] |
ἄγει
κορυθαίολος
Ἕκτωρ.
~ἀλλὰ
τί
|
ἤ |
μοι
ταῦτα
φίλος
διελέξατο
θυμός; |
[17, 600-649] |
ὅς
τις
ἀφήῃ
~ἢ
κακὸς
|
ἢ |
ἀγαθός·
Ζεὺς
δ᾽
ἔμπης
πάντ᾽ |
[17, 200-249] |
~τώ
τις
νῦν
ἰθὺς
τετραμμένος
|
ἢ |
ἀπολέσθω
~ἠὲ
σαωθήτω·
ἣ
γὰρ |
[17, 50-99] |
δαμήμεναι
ἠδ᾽
ὀχέεσθαι
~ἄλλῳ
γ᾽
|
ἢ |
Ἀχιλῆϊ,
τὸν
ἀθανάτη
τέκε
μήτηρ. |
[17, 300-349] |
δὲ
Ζεὺς
μὲν
πολὺ
βούλεται
|
ἢ |
Δαναοῖσι
~νίκην·
ἀλλ᾽
αὐτοὶ
τρεῖτ᾽ |
[17, 150-199] |
προσέφη
κορυθαίολος
Ἕκτωρ·
~Γλαῦκε
τί
|
ἢ |
δὲ
σὺ
τοῖος
ἐὼν
ὑπέροπλον |
[17, 700-749] |
ἐξ
ὄρεος
κατὰ
παιπαλόεσσαν
ἀταρπὸν
|
~ἢ |
δοκὸν
ἠὲ
δόρυ
μέγα
νήϊον· |
[17, 500-549] |
οὐρανόθεν
τέρας
ἔμμεναι
ἢ
πολέμοιο
|
~ἢ |
καὶ
χειμῶνος
δυσθαλπέος,
ὅς
ῥά |
[17, 600-649] |
βέλε᾽
ἅπτεται
ὅς
τις
ἀφήῃ
|
~ἢ |
κακὸς
ἢ
ἀγαθός·
Ζεὺς
δ᾽ |
[17, 500-549] |
~Ζεὺς
ἐξ
οὐρανόθεν
τέρας
ἔμμεναι
|
ἢ |
πολέμοιο
~ἢ
καὶ
χειμῶνος
δυσθαλπέος, |
[17, 500-549] |
ἐξενάριξε
καὶ
εὐχόμενος
ἔπος
ηὔδα·
|
~ἦ |
δὴ
μὰν
ὀλίγον
γε
Μενοιτιάδαο |
[17, 400-449] |
ἐστὸν
ἀγήρω
τ᾽
ἀθανάτω
τε;
|
~ἦ |
ἵνα
δυστήνοισι
μετ᾽
ἀνδράσιν
ἄλγε᾽ |
[17, 200-249] |
~δέξεται
Ἀνδρομάχη
κλυτὰ
τεύχεα
Πηλεΐωνος.
|
~ἦ |
καὶ
κυανέῃσιν
ἐπ᾽
ὀφρύσι
νεῦσε |
[17, 0-49] |
τοκεῦσι
γόον
καὶ
πένθος
ἔθηκας.
|
~ἦ |
κέ
σφιν
δειλοῖσι
γόου
κατάπαυμα |
[17, 0-49] |
~νῦν
μὲν
δὴ
Μενέλαε
διοτρεφὲς
|
ἦ |
μάλα
τείσεις
~γνωτὸν
ἐμὸν
τὸν |
[17, 400-449] |
κονίῃσι
πεσόντος
ὑφ᾽
Ἕκτορος
ἀνδροφόνοιο.
|
~ἦ |
μὰν
Αὐτομέδων
Διώρεος
ἄλκιμος
υἱὸς
|
[17, 450-499] |
Πριαμίδης
ἐποχήσεται·
οὐ
γὰρ
ἐάσω.
|
~ἦ |
οὐχ
ἅλις
ὡς
καὶ
τεύχε᾽ |
[17, 500-549] |
δέ
κεν
Διὶ
πάντα
μελήσει.
|
~ἦ |
ῥα,
καὶ
ἀμπεπαλὼν
προΐει
δολιχόσκιον |
[17, 100-149] |
ἄριστε
μάχης
ἄρα
πολλὸν
ἐδεύεο.
|
~ἦ |
σ᾽
αὔτως
κλέος
ἐσθλὸν
ἔχει |
[17, 150-199] |
ἐὼν
ὑπέροπλον
ἔειπες;
~ὢ
πόποι
|
ἦ |
τ᾽
ἐφάμην
σὲ
περὶ
φρένας |
[17, 200-249] |
ὑπ᾽
Αἴαντος
ἐρύειν
Τελαμωνιάδαο
~νήπιοι·
|
ἦ |
τε
πολέσσιν
ἐπ᾽
αὐτῷ
θυμὸν |
[17, 150-199] |
πανημέριος
κακὸς
ἔσσομαι,
ὡς
ἀγορεύεις,
|
~ἦ |
τινα
καὶ
Δαναῶν
ἀλκῆς
μάλα |
[17, 400-449] |
γε
μητρὸς
ἐπεύθετο
νόσφιν
ἀκούων,
|
~ἥ |
οἱ
ἀπαγγέλλεσκε
Διὸς
μεγάλοιο
νόημα. |
[17, 400-449] |
ὥς
τε
στήλη
μένει
ἔμπεδον,
|
ἥ |
τ᾽
ἐπὶ
τύμβῳ
~ἀνέρος
ἑστήκῃ |
[17, 550-599] |
μυίης
θάρσος
ἐνὶ
στήθεσσιν
ἐνῆκεν,
|
~ἥ |
τε
καὶ
ἐργομένη
μάλα
περ |
[17, 50-99] |
πεποιθὼς
~βοσκομένης
ἀγέλης
βοῦν
ἁρπάσῃ
|
ἥ |
τις
ἀρίστη·
~τῆς
δ᾽
ἐξ |
[17, 200-249] |
τετραμμένος
ἢ
ἀπολέσθω
~ἠὲ
σαωθήτω·
|
ἣ |
γὰρ
πολέμου
ὀαριστύς.
~ὃς
δέ |
[17, 500-549] |
Ἀρήτοιο
κατ᾽
ἀσπίδα
πάντοσ᾽
ἐΐσην·
|
~ἣ |
δ᾽
οὐκ
ἔγχος
ἔρυτο,
διὰ |
[17, 650-699] |
διοτρεφὲς
ὄφρα
πύθηαι
~λυγρῆς
ἀγγελίης,
|
ἣ |
μὴ
ὤφελλε
γενέσθαι.
~ἤδη
μὲν |
[17, 550-599] |
χθονί,
μῆλα
δὲ
κήδει,
~ὣς
|
ἣ |
πορφυρέῃ
νεφέλῃ
πυκάσασα
ἓ
αὐτὴν
|
[17, 550-599] |
θάρσευς
πλῆσε
φρένας
ἀμφὶ
μελαίνας,
|
~βῆ |
δ᾽
ἐπὶ
Πατρόκλῳ,
καὶ
ἀκόντισε |
[17, 650-699] |
οὐδ᾽
ἀπίθησε
βοὴν
ἀγαθὸς
Μενέλαος,
|
~βῆ |
δ᾽
ἰέναι
ὥς
τίς
τε |
[17, 100-149] |
Αἴαντι
δὲ
δαΐφρονι
θυμὸν
ὄρινε·
|
~βῆ |
δὲ
διὰ
προμάχων,
ἅμα
δὲ |
[17, 0-49] |
~Πάτροκλος
Τρώεσσι
δαμεὶς
ἐν
δηϊοτῆτι.
|
~βῆ |
δὲ
διὰ
προμάχων
κεκορυθμένος
αἴθοπι |
[17, 50-99] |
δ᾽
αἷμα
κατ᾽
οὐταμένην
ὠτειλήν.
|
~βῆ |
δὲ
διὰ
προμάχων
κεκορυθμένος
αἴθοπι |
[17, 550-599] |
δ᾽
ἄχεος
νεφέλη
ἐκάλυψε
μέλαινα,
|
~βῆ |
δὲ
διὰ
προμάχων
κεκορυθμένος
αἴθοπι |
[17, 100-149] |
σφιν
φόβον
ἔμβαλε
Φοῖβος
Ἀπόλλων·
|
~βῆ |
δὲ
θέειν,
εἶθαρ
δὲ
παριστάμενος |
[17, 650-699] |
οὐδ᾽
ὧς
Μενελάου
ἐφημοσύνης
ἀμέλησε,
|
~βῆ |
δὲ
θέειν,
τὰ
δὲ
τεύχε᾽ |
[17, 200-249] |
σθένεος·
μετὰ
δὲ
κλειτοὺς
ἐπικούρους
|
~βῆ |
ῥα
μέγα
ἰάχων·
ἰνδάλλετο
δέ |
[17, 100-149] |
ἦτορ
~παχνοῦται,
ἀέκων
δέ
τ᾽
|
ἔβη |
ἀπὸ
μεσσαύλοιο·
~ὣς
ἀπὸ
Πατρόκλοιο |
[17, 350-399] |
~κυκλόσ᾽
ἄφαρ
δέ
τε
ἰκμὰς
|
ἔβη, |
δύνει
δέ
τ᾽
ἀλοιφὴ
~πολλῶν |
[17, 50-99] |
~ὣς
εἰπὼν
ὃ
μὲν
αὖτις
|
ἔβη |
θεὸς
ἂμ
πόνον
ἀνδρῶν,
~Ἕκτορα |
[17, 650-699] |
ἐσσύμενός
περ·
~ἠῶθεν
δ᾽
ἀπονόσφιν
|
ἔβη |
τετιηότι
θυμῷ·
~ὣς
ἀπὸ
Πατρόκλοιο |
[17, 150-199] |
ἐνάριξα
κατακτάς.
~ὣς
ἄρα
φωνήσας
|
ἀπέβη |
κορυθαίολος
Ἕκτωρ
~δηΐου
ἐκ
πολέμοιο· |
[17, 650-699] |
μοῖρα
κιχάνει.
~ὣς
ἄρα
φωνήσας
|
ἀπέβη |
ξανθὸς
Μενέλαος,
~πάντοσε
παπταίνων
ὥς |
[17, 600-649] |
παρὰ
μαζόν·
~ἐν
καυλῷ
δ᾽
|
ἐάγη |
δολιχὸν
δόρυ,
τοὶ
δὲ
βόησαν
|
[17, 350-399] |
γ᾽
ἔνθα
καὶ
ἔνθα
νέκυν
|
ὀλίγῃ |
ἐνὶ
χώρῃ
~εἵλκεον
ἀμφότεροι·
μάλα |
[17, 350-399] |
πολέμιζον
ὑπ᾽
αἰθέρι,
πέπτατο
δ᾽
|
αὐγὴ
|
~ἠελίου
ὀξεῖα,
νέφος
δ᾽
οὐ |
[17, 600-649] |
καλλίτριχας
ἵππους
~νῆας
ἔπι
γλαφυράς·
|
δὴ |
γὰρ
δέος
ἔμπεσε
θυμῷ.
~οὐδ᾽ |
[17, 500-549] |
γὰρ
εὐρύοπα
Ζεὺς
~ὀρνύμεναι
Δαναούς·
|
δὴ |
γὰρ
νόος
ἐτράπετ᾽
αὐτοῦ.
~ἠΰτε |
[17, 200-249] |
τε
τρομέουσι
καὶ
ἄλλοι·
~τοῦ
|
δὴ |
ἑταῖρον
ἔπεφνες
ἐνηέα
τε
κρατερόν |
[17, 300-349] |
θεὸν
εἰρύσσαισθε
~Ἴλιον
αἰπεινήν;
ὡς
|
δὴ |
ἴδον
ἀνέρας
ἄλλους
~κάρτεΐ
τε |
[17, 500-549] |
καὶ
εὐχόμενος
ἔπος
ηὔδα·
~ἦ
|
δὴ |
μὰν
ὀλίγον
γε
Μενοιτιάδαο
θανόντος
|
[17, 0-49] |
ἀμειβόμενος
δὲ
προσηύδα·
~νῦν
μὲν
|
δὴ |
Μενέλαε
διοτρεφὲς
ἦ
μάλα
τείσεις
|
[17, 550-599] |
καὶ
ἀτειρέα
φωνήν·
~σοὶ
μὲν
|
δὴ |
Μενέλαε
κατηφείη
καὶ
ὄνειδος
~ἔσσεται |
[17, 550-599] |
ἔτ᾽
ἄλλος
Ἀχαιῶν
ταρβήσειεν;
~οἷον
|
δὴ |
Μενέλαον
ὑπέτρεσας,
ὃς
τὸ
πάρος |
[17, 250-299] |
ᾗσι
φρεσὶν
οὐνόματ᾽
εἴποι,
~ὅσσοι
|
δὴ |
μετόπισθε
μάχην
ἤγειραν
Ἀχαιῶν;
~Τρῶες |
[17, 500-549] |
προσηύδα
πιστὸν
ἑταῖρον·
~Ἀλκίμεδον
μὴ
|
δή |
μοι
ἀπόπροθεν
ἰσχέμεν
ἵππους,
~ἀλλὰ |
[17, 700-749] |
εἶθαρ
δὲ
προσηύδα·
~κεῖνον
μὲν
|
δὴ |
νηυσὶν
ἐπιπροέηκα
θοῇσιν
~ἐλθεῖν
εἰς |
[17, 500-549] |
ὄβριμος
Ἄρης.
~καί
νύ
κε
|
δὴ |
ξιφέεσσ᾽
αὐτοσχεδὸν
ὁρμηθήτην
~εἰ
μή |
[17, 400-449] |
μάχης
ἀπάνευθεν
ἐόντες
~κλαῖον,
ἐπεὶ
|
δὴ |
πρῶτα
πυθέσθην
ἡνιόχοιο
~ἐν
κονίῃσι |
[17, 700-749] |
καὶ
ἔγχεσιν
ἀμφιγύοισιν·
~ἀλλ᾽
ὅτε
|
δή |
ῥ᾽
Αἴαντε
μεταστρεφθέντε
κατ᾽
αὐτοὺς
|
[17, 700-749] |
θέουσι
διαρραῖσαι
μεμαῶτες,
~ἀλλ᾽
ὅτε
|
δή |
ῥ᾽
ἐν
τοῖσιν
ἑλίξεται
ἀλκὶ |
[17, 200-249] |
τοι
θάνατος
καταθύμιός
ἐστιν
~ὃς
|
δή |
τοι
σχεδὸν
εἶσι·
σὺ
δ᾽ |
[17, 400-449] |
οἱ
ἀπαγγέλλεσκε
Διὸς
μεγάλοιο
νόημα.
|
~δὴ |
τότε
γ᾽
οὔ
οἱ
ἔειπε |
[17, 600-649] |
μεγαλήτορα
καὶ
Μενέλαον
~Ζεύς,
ὅτε
|
δὴ |
Τρώεσσι
δίδου
ἑτεραλκέα
νίκην.
~τοῖσι |
[17, 550-599] |
ἐγγύθεν
ἱστάμενος
ὄτρυνεν
Ἀπόλλων
~Φαίνοπι
|
Ἀσιάδῃ |
ἐναλίγκιος,
ὅς
οἱ
ἁπάντων
~ξείνων |
[17, 250-299] |
ἴσαν.
αὐτὰρ
Ἀχαιοὶ
~ἕστασαν
ἀμφὶ
|
Μενοιτιάδῃ |
ἕνα
θυμὸν
ἔχοντες
~φραχθέντες
σάκεσιν |
[17, 350-399] |
θ᾽
ὅσσον
ἄριστοι
~ἕστασαν
ἀμφὶ
|
Μενοιτιάδῃ |
κατατεθνηῶτι.
~οἳ
δ᾽
ἄλλοι
Τρῶες |
[17, 100-149] |
ἔμμεναι
αὐτῷ.
~Αἴας
δ᾽
ἀμφὶ
|
Μενοιτιάδῃ |
σάκος
εὐρὺ
καλύψας
~ἑστήκει
ὥς |
[17, 600-649] |
μέγας
Τελαμώνιος
Αἴας·
~ὢ
πόποι
|
ἤδη |
μέν
κε
καὶ
ὃς
μάλα |
[17, 650-699] |
ἀγγελίης,
ἣ
μὴ
ὤφελλε
γενέσθαι.
|
~ἤδη |
μὲν
σὲ
καὶ
αὐτὸν
ὀΐομαι |
[17, 700-749] |
χέοντα
πόδες
φέρον
ἐκ
πολέμοιο
|
~Πηλεΐδῃ |
Ἀχιλῆϊ
κακὸν
ἔπος
ἀγγελέοντα.
~οὐδ᾽ |
[17, 100-149] |
περ,
εἴ
πως
ἐρυσαίμεθα
νεκρὸν
|
~Πηλεΐδῃ |
Ἀχιλῆϊ·
κακῶν
δέ
κε
φέρτατον |
[17, 600-649] |
ὅς
τις
ἑταῖρος
ἀπαγγείλειε
τάχιστα
|
~Πηλεΐδῃ, |
ἐπεὶ
οὔ
μιν
ὀΐομαι
οὐδὲ |
[17, 0-49] |
~ἔστη,
καὶ
προσέειπεν
ἀρηΐφιλον
Μενέλαον·
|
~Ἀτρεΐδη |
Μενέλαε
διοτρεφὲς
ὄρχαμε
λαῶν
~χάζεο, |
[17, 300-349] |
ὄτρυνε
δέμας
Περίφαντι
ἐοικὼς
~κήρυκι
|
Ἠπυτίδῃ, |
ὅς
οἱ
παρὰ
πατρὶ
γέροντι
|
[17, 200-249] |
~τὰ
φρονέων
δώροισι
κατατρύχω
καὶ
|
ἐδωδῇ |
~λαούς,
ὑμέτερον
δὲ
ἑκάστου
θυμὸν |
[17, 500-549] |
ἐπὶ
Πατρόκλῳ
τέτατο
κρατερὴ
ὑσμίνη
|
~ἀργαλέη |
πολύδακρυς,
ἔγειρε
δὲ
νεῖκος
Ἀθήνη
|
[17, 300-349] |
~κάρτεΐ
τε
σθένεΐ
τε
πεποιθότας
|
ἠνορέῃ |
τε
~πλήθεΐ
τε
σφετέρῳ
καὶ |
[17, 550-599] |
μῆλα
δὲ
κήδει,
~ὣς
ἣ
|
πορφυρέῃ |
νεφέλῃ
πυκάσασα
ἓ
αὐτὴν
~δύσετ᾽ |
[17, 600-649] |
πάντων
βέλε᾽
ἅπτεται
ὅς
τις
|
ἀφήῃ
|
~ἢ
κακὸς
ἢ
ἀγαθός·
Ζεὺς |
[17, 450-499] |
ἠέλιος
καὶ
ἐπὶ
κνέφας
ἱερὸν
|
ἔλθῃ· |
~ὣς
εἰπὼν
ἵπποισιν
ἐνέπνευσεν
μένος |
[17, 650-699] |
ἐπέλαμψε,
μάχη
δ᾽
ἐπὶ
πᾶσα
|
φαάνθη· |
~καὶ
τότ᾽
ἄρ᾽
Αἴας
εἶπε |
[17, 650-699] |
ὤριστος
Ἀχαιῶν
~Πάτροκλος,
μεγάλη
δὲ
|
ποθὴ |
Δαναοῖσι
τέτυκται.
~ἀλλὰ
σύ
γ᾽ |
[17, 700-749] |
ἔνθεν
ἀπῆλθεν
~Ἀντίλοχος,
μεγάλη
δὲ
|
ποθὴ |
Πυλίοισιν
ἐτύχθη·
~ἀλλ᾽
ὅ
γε |
[17, 50-99] |
τιμᾷ,
τάχα
οἱ
μέγα
πῆμα
|
κυλίσθη. |
~τώ
μ᾽
οὔ
τις
Δαναῶν |
[17, 250-299] |
ὠτειλῆς
~αἱματόεις·
τοῦ
δ᾽
αὖθι
|
λύθη |
μένος,
ἐκ
δ᾽
ἄρα
χειρῶν
|
[17, 0-49] |
πάντοσ᾽
ἐΐσην·
~οὐδ᾽
ἔρρηξεν
χαλκός,
|
ἀνεγνάμφθη |
δέ
οἱ
αἰχμὴ
~ἀσπίδ᾽
ἐνὶ |
[17, 500-549] |
δ᾽
ἐξόπιθεν
δόρυ
μακρὸν
~οὔδει
|
ἐνισκίμφθη, |
ἐπὶ
δ᾽
οὐρίαχος
πελεμίχθη
~ἔγχεος· |
[17, 500-549] |
~οὔδει
ἐνισκίμφθη,
ἐπὶ
δ᾽
οὐρίαχος
|
πελεμίχθη
|
~ἔγχεος·
ἔνθα
δ᾽
ἔπειτ᾽
ἀφίει |
[17, 700-749] |
~Ἀντίλοχος,
μεγάλη
δὲ
ποθὴ
Πυλίοισιν
|
ἐτύχθη· |
~ἀλλ᾽
ὅ
γε
τοῖσιν
μὲν |
[17, 400-449] |
οἱ
ἔειπε
κακὸν
τόσον
ὅσσον
|
ἐτύχθη |
~μήτηρ,
ὅττί
ῥά
οἱ
πολὺ |
[17, 50-99] |
κλυτὰ
τεύχεα,
τὸν
δ᾽
ἐπὶ
|
γαίῃ |
~κείμενον·
ἔρρει
δ᾽
αἷμα
κατ᾽ |
[17, 50-99] |
τ᾽
ἐξέστρεψε
καὶ
ἐξετάνυσσ᾽
ἐπὶ
|
γαίῃ· |
~τοῖον
Πάνθου
υἱὸν
ἐϋμμελίην
Εὔφορβον
|
[17, 0-49] |
ἐϋμμελίαι
φρονέουσιν.
~οὐδὲ
μὲν
οὐδὲ
|
βίη |
Ὑπερήνορος
ἱπποδάμοιο
~ἧς
ἥβης
ἀπόνηθ᾽ |
[17, 0-49] |
ἐν
χείρεσσι
βάλω
καὶ
Φρόντιδι
|
δίῃ. |
~ἀλλ᾽
οὐ
μὰν
ἔτι
δηρὸν |
[17, 600-649] |
ἀλλ᾽
ἐν
νηυσὶ
μελαίνῃσιν
πεσέεσθαι.
|
~εἴη |
δ᾽
ὅς
τις
ἑταῖρος
ἀπαγγείλειε |
[17, 400-449] |
κεν
ἧμιν
ἄφαρ
πολὺ
κέρδιον
|
εἴη
|
~εἰ
τοῦτον
Τρώεσσι
μεθήσομεν
ἱπποδάμοισιν
|
[17, 100-149] |
Ἀχιλῆϊ·
κακῶν
δέ
κε
φέρτατον
|
εἴη. |
~εἷος
ὁ
ταῦθ᾽
ὅρμαινε
κατὰ |
[17, 300-349] |
διὰ
δ᾽
ἀμπερὲς
ἄκρη
~αἰχμὴ
|
χαλκείη |
παρὰ
νείατον
ὦμον
ἀνέσχε·
~δούπησεν |
[17, 150-199] |
γὰρ
νῦν
Τρώεσσι
μένος
πολυθαρσὲς
|
ἐνείη
|
~ἄτρομον,
οἷόν
τ᾽
ἄνδρας
ἐσέρχεται |
[17, 400-449] |
δὲ
μειλιχίοισι
προσηύδα,
πολλὰ
δ᾽
|
ἀρειῇ· |
~τὼ
δ᾽
οὔτ᾽
ἂψ
ἐπὶ |
[17, 0-49] |
~νύξ᾽
ἐπὶ
δ᾽
αὐτὸς
ἔρεισε
|
βαρείῃ |
χειρὶ
πιθήσας·
~ἀντικρὺ
δ᾽
ἁπαλοῖο |
[17, 550-599] |
φωνήν·
~σοὶ
μὲν
δὴ
Μενέλαε
|
κατηφείη |
καὶ
ὄνειδος
~ἔσσεται
εἴ
κ᾽ |
[17, 250-299] |
ἔγχεΐ
τε
μεγάλῳ
καὶ
χειρὶ
|
παχείῃ, |
~ἐγκέφαλος
δὲ
παρ᾽
αὐλὸν
ἀνέδραμεν |
[17, 100-149] |
δὲ
νέκυν
Τρῳῇσιν
ἐρυσσάμενος
κυσὶ
|
δοίη. |
~Αἴας
δ᾽
ἐγγύθεν
ἦλθε
φέρων |
[17, 550-599] |
γεραιὲ
παλαιγενές,
εἰ
γὰρ
Ἀθήνη
|
~δοίη |
κάρτος
ἐμοί,
βελέων
δ᾽
ἀπερύκοι |
[17, 500-549] |
ἤ
κ᾽
αὐτὸς
ἐνὶ
πρώτοισιν
|
ἁλοίη. |
~ὣς
εἰπὼν
Αἴαντε
καλέσσατο
καὶ |
[17, 600-649] |
καὶ
ὃς
μάλα
νήπιός
ἐστι
|
~γνοίη |
ὅτι
Τρώεσσι
πατὴρ
Ζεὺς
αὐτὸς |
[17, 150-199] |
Λυκίων
ἐπιπείσεται
ἀνδρῶν
~οἴκαδ᾽
ἴμεν,
|
Τροίῃ |
δὲ
πεφήσεται
αἰπὺς
ὄλεθρος.
~εἰ |
[17, 650-699] |
μῦθον
ἀκούσας·
~δὴν
δέ
μιν
|
ἀμφασίη |
ἐπέων
λάβε,
τὼ
δέ
οἱ |
[17, 400-449] |
ἥ
τ᾽
ἐπὶ
τύμβῳ
~ἀνέρος
|
ἑστήκῃ |
τεθνηότος
ἠὲ
γυναικός,
~ὣς
μένον |
[17, 650-699] |
ὅτι
πῆμα
θεὸς
Δαναοῖσι
κυλίνδει,
|
~νίκη |
δὲ
Τρώων·
πέφαται
δ᾽
ὤριστος |
[17, 0-49] |
δ᾽
ἁπαλοῖο
δι᾽
αὐχένος
ἤλυθ᾽
|
ἀκωκή, |
~δούπησεν
δὲ
πεσών,
ἀράβησε
δὲ |
[17, 250-299] |
δ᾽
ἱπποδάσεια
κόρυς
περὶ
δουρὸς
|
ἀκωκῇ |
~πληγεῖσ᾽
ἔγχεΐ
τε
μεγάλῳ
καὶ |
[17, 650-699] |
πέφαται
δ᾽
ὤριστος
Ἀχαιῶν
~Πάτροκλος,
|
μεγάλη |
δὲ
ποθὴ
Δαναοῖσι
τέτυκται.
~ἀλλὰ |
[17, 700-749] |
ἑτάροισιν
ἀμυνέμεν,
ἔνθεν
ἀπῆλθεν
~Ἀντίλοχος,
|
μεγάλη |
δὲ
ποθὴ
Πυλίοισιν
ἐτύχθη·
~ἀλλ᾽ |
[17, 200-249] |
κύνας
ἠδ᾽
οἰωνούς,
~ὅσσον
ἐμῇ
|
κεφαλῇ |
περιδείδια
μή
τι
πάθῃσι,
~καὶ |
[17, 50-99] |
φίλος
διελέξατο
θυμός;
~ὁππότ᾽
ἀνὴρ
|
ἐθέλῃ |
πρὸς
δαίμονα
φωτὶ
μάχεσθαι
~ὅν |
[17, 550-599] |
~ὣς
φάτο,
τὸν
δ᾽
ἄχεος
|
νεφέλη |
ἐκάλυψε
μέλαινα,
~βῆ
δὲ
διὰ |
[17, 550-599] |
δὲ
κήδει,
~ὣς
ἣ
πορφυρέῃ
|
νεφέλῃ |
πυκάσασα
ἓ
αὐτὴν
~δύσετ᾽
Ἀχαιῶν |
[17, 400-449] |
μετ᾽
Ἀχαιούς,
~ἀλλ᾽
ὥς
τε
|
στήλη |
μένει
ἔμπεδον,
ἥ
τ᾽
ἐπὶ |
[17, 50-99] |
δ᾽
ἐξαπίνης
ἄνεμος
σὺν
λαίλαπι
|
πολλῇ
|
~βόθρου
τ᾽
ἐξέστρεψε
καὶ
ἐξετάνυσσ᾽ |
[17, 700-749] |
δὲ
τράπετο
χρώς,
οὐδέ
τις
|
ἔτλη
|
~πρόσσω
ἀΐξας
περὶ
νεκροῦ
δηριάασθαι. |
[17, 100-149] |
τε
νήπι᾽
ἄγοντι
συναντήσωνται
ἐν
|
ὕλῃ
|
~ἄνδρες
ἐπακτῆρες·
ὃ
δέ
τε |
[17, 500-549] |
Ἀλκιμέδοντα
προσηύδα
πιστὸν
ἑταῖρον·
~Ἀλκίμεδον
|
μὴ |
δή
μοι
ἀπόπροθεν
ἰσχέμεν
ἵππους, |
[17, 600-649] |
Τρωσὶ
μέγα
κράτος
ἐγγυάλιξεν,
~εἰ
|
μὴ |
Κοίρανος
ὦκα
ποδώκεας
ἤλασεν
ἵππους· |
[17, 650-699] |
πόλλ᾽
ἀέκων·
περὶ
γὰρ
δίε
|
μή |
μιν
Ἀχαιοὶ
~ἀργαλέου
πρὸ
φόβοιο |
[17, 50-99] |
κλυτὰ
τεύχεα
Πανθοΐδαο
~Ἀτρεΐδης,
εἰ
|
μή |
οἱ
ἀγάσσατο
Φοῖβος
Ἀπόλλων,
~ὅς |
[17, 450-499] |
δμῆσίν
τε
μένος
τε,
~εἰ
|
μὴ |
Πάτροκλος
θεόφιν
μήστωρ
ἀτάλαντος
~ζωὸς |
[17, 400-449] |
ἀνέρι
τῷδε
δαμῆναι
~πάντας
ὁμῶς,
|
μή |
πώ
τις
ἐρωείτω
πολέμοιο.
~ὣς |
[17, 50-99] |
ἐὼν
καὶ
Τρωσὶ
μάχωμαι
~αἰδεσθείς,
|
μή |
πώς
με
περιστήωσ᾽
ἕνα
πολλοί· |
[17, 0-49] |
κλέος
ἐσθλὸν
ἐνὶ
Τρώεσσιν
ἀρέσθαι,
|
~μή |
σε
βάλω,
ἀπὸ
δὲ
μελιηδέα |
[17, 500-549] |
δὴ
ξιφέεσσ᾽
αὐτοσχεδὸν
ὁρμηθήτην
~εἰ
|
μή |
σφω᾽
Αἴαντε
διέκριναν
μεμαῶτε,
~οἵ |
[17, 200-249] |
οἰωνούς,
~ὅσσον
ἐμῇ
κεφαλῇ
περιδείδια
|
μή |
τι
πάθῃσι,
~καὶ
σῇ,
ἐπεὶ |
[17, 50-99] |
κεῖται
ἐμῆς
ἕνεκ᾽
ἐνθάδε
τιμῆς,
|
~μή |
τίς
μοι
Δαναῶν
νεμεσήσεται
ὅς |
[17, 650-699] |
ὄφρα
πύθηαι
~λυγρῆς
ἀγγελίης,
ἣ
|
μὴ |
ὤφελλε
γενέσθαι.
~ἤδη
μὲν
σὲ |
[17, 500-549] |
ἐξόπιθεν
κεράων
βοὸς
ἀγραύλοιο
~ἶνα
|
τάμῃ |
διὰ
πᾶσαν,
ὃ
δὲ
προθορὼν |
[17, 200-249] |
κορέει
κύνας
ἠδ᾽
οἰωνούς,
~ὅσσον
|
ἐμῇ |
κεφαλῇ
περιδείδια
μή
τι
πάθῃσι, |
[17, 250-299] |
ἕκαστος
~λαοῖς·
ἐκ
δὲ
Διὸς
|
τιμὴ |
καὶ
κῦδος
ὀπηδεῖ.
~ἀργαλέον
δέ |
[17, 0-49] |
ἔρρηξεν
χαλκός,
ἀνεγνάμφθη
δέ
οἱ
|
αἰχμὴ
|
~ἀσπίδ᾽
ἐνὶ
κρατερῇ·
ὃ
δὲ |
[17, 600-649] |
γράψεν
δέ
οἱ
ὀστέον
ἄχρις
|
~αἰχμὴ |
Πουλυδάμαντος·
ὃ
γάρ
ῥ᾽
ἔβαλε |
[17, 300-349] |
μέσην·
διὰ
δ᾽
ἀμπερὲς
ἄκρη
|
~αἰχμὴ |
χαλκείη
παρὰ
νείατον
ὦμον
ἀνέσχε· |
[17, 550-599] |
γάρ
ῥά
οἱ
ἐγγύθεν
ἦεν·
|
~εἰσαμένη |
Φοίνικι
δέμας
καὶ
ἀτειρέα
φωνήν· |
[17, 550-599] |
στήθεσσιν
ἐνῆκεν,
~ἥ
τε
καὶ
|
ἐργομένη |
μάλα
περ
χροὸς
ἀνδρομέοιο
~ἰσχανάᾳ |
[17, 550-599] |
ἄττα
γεραιὲ
παλαιγενές,
εἰ
γὰρ
|
Ἀθήνη
|
~δοίη
κάρτος
ἐμοί,
βελέων
δ᾽ |
[17, 550-599] |
φάτο,
γήθησεν
δὲ
θεὰ
γλαυκῶπις
|
Ἀθήνη, |
~ὅττί
ῥά
οἱ
πάμπρωτα
θεῶν |
[17, 500-549] |
~ἀργαλέη
πολύδακρυς,
ἔγειρε
δὲ
νεῖκος
|
Ἀθήνη
|
~οὐρανόθεν
καταβᾶσα·
προῆκε
γὰρ
εὐρύοπα |
[17, 350-399] |
κ᾽
Ἄρης
λαοσσόος
οὐδέ
κ᾽
|
Ἀθήνη
|
~τόν
γε
ἰδοῦσ᾽
ὀνόσαιτ᾽
οὐδ᾽ |
[17, 500-549] |
δ᾽
ἐπὶ
Πατρόκλῳ
τέτατο
κρατερὴ
|
ὑσμίνη
|
~ἀργαλέη
πολύδακρυς,
ἔγειρε
δὲ
νεῖκος |
[17, 650-699] |
ἕλωρ
δηΐοισι
λίποιεν.
~πολλὰ
δὲ
|
Μηριόνῃ |
τε
καὶ
Αἰάντεσσ᾽
ἐπέτελλεν·
~Αἴαντ᾽ |
[17, 650-699] |
Αἰάντεσσ᾽
ἐπέτελλεν·
~Αἴαντ᾽
Ἀργείων
ἡγήτορε
|
Μηριόνη |
τε
~νῦν
τις
ἐνηείης
Πατροκλῆος |
[17, 650-699] |
πλῆσθεν,
θαλερὴ
δέ
οἱ
ἔσχετο
|
φωνή. |
~ἀλλ᾽
οὐδ᾽
ὧς
Μενελάου
ἐφημοσύνης |
[17, 100-149] |
ἀπὸ
σταθμοῖο
δίωνται
~ἔγχεσι
καὶ
|
φωνῇ· |
τοῦ
δ᾽
ἐν
φρεσὶν
ἄλκιμον |
[17, 200-249] |
ἔμπης
~Τρῶας
ἐς
ἱπποδάμους
ἐρύσῃ,
|
εἴξῃ |
δέ
οἱ
Αἴας,
~ἥμισυ
τῷ |
[17, 400-449] |
υἱὸς
~πολλὰ
μὲν
ἂρ
μάστιγι
|
θοῇ |
ἐπεμαίετο
θείνων,
~πολλὰ
δὲ
μειλιχίοισι |
[17, 600-649] |
φίλος
ὤλεθ᾽
ἑταῖρος.
~ἀλλ᾽
οὔ
|
πῃ |
δύναμαι
ἰδέειν
τοιοῦτον
Ἀχαιῶν·
~ἠέρι |
[17, 400-449] |
ἰδὼν
ἐλέησε
Κρονίων,
~κινήσας
δὲ
|
κάρη |
προτὶ
ὃν
μυθήσατο
θυμόν·
~ἆ |
[17, 200-249] |
Πηλεΐδαο
κορυσσόμενον
θείοιο,
~κινήσας
ῥα
|
κάρη |
προτὶ
ὃν
μυθήσατο
θυμόν·
~ἆ |
[17, 400-449] |
χαμάδις
ῥέε
μυρομένοισιν
~ἡνιόχοιο
πόθῳ·
|
θαλερὴ |
δ᾽
ἐμιαίνετο
χαίτη
~ζεύγλης
ἐξεριποῦσα |
[17, 650-699] |
δέ
οἱ
ὄσσε
~δακρυόφι
πλῆσθεν,
|
θαλερὴ |
δέ
οἱ
ἔσχετο
φωνή.
~ἀλλ᾽ |
[17, 0-49] |
δέ
οἱ
αἰχμὴ
~ἀσπίδ᾽
ἐνὶ
|
κρατερῇ· |
ὃ
δὲ
δεύτερος
ὄρνυτο
χαλκῷ |
[17, 500-549] |
~ἂψ
δ᾽
ἐπὶ
Πατρόκλῳ
τέτατο
|
κρατερὴ |
ὑσμίνη
~ἀργαλέη
πολύδακρυς,
ἔγειρε
δὲ |
[17, 500-549] |
διὰ
πρὸ
δὲ
εἴσατο
χαλκός,
|
~νειαίρῃ |
δ᾽
ἐν
γαστρὶ
διὰ
ζωστῆρος |
[17, 300-349] |
κληῖδα
μέσην·
διὰ
δ᾽
ἀμπερὲς
|
ἄκρη
|
~αἰχμὴ
χαλκείη
παρὰ
νείατον
ὦμον |
[17, 0-49] |
τις
περὶ
πόρτακι
μήτηρ
~πρωτοτόκος
|
κινυρὴ |
οὐ
πρὶν
εἰδυῖα
τόκοιο·
~ὣς |
[17, 350-399] |
καὶ
ἔνθα
νέκυν
ὀλίγῃ
ἐνὶ
|
χώρῃ
|
~εἵλκεον
ἀμφότεροι·
μάλα
δέ
σφισιν |
[17, 200-249] |
περιδείδια
μή
τι
πάθῃσι,
~καὶ
|
σῇ, |
ἐπεὶ
πολέμοιο
νέφος
περὶ
πάντα |
[17, 50-99] |
ἀλκὶ
πεποιθὼς
~βοσκομένης
ἀγέλης
βοῦν
|
ἁρπάσῃ |
ἥ
τις
ἀρίστη·
~τῆς
δ᾽ |
[17, 250-299] |
~ἠϊόνες
βοόωσιν
ἐρευγομένης
ἁλὸς
ἔξω,
|
~τόσσῃ |
ἄρα
Τρῶες
ἰαχῇ
ἴσαν.
αὐτὰρ |
[17, 250-299] |
μοί
ἐστι
διασκοπιᾶσθαι
ἕκαστον
~ἡγεμόνων·
|
τόσση |
γὰρ
ἔρις
πολέμοιο
δέδηεν·
~ἀλλά |
[17, 500-549] |
αὐτοῦ.
~ἠΰτε
πορφυρέην
ἶριν
θνητοῖσι
|
τανύσσῃ
|
~Ζεὺς
ἐξ
οὐρανόθεν
τέρας
ἔμμεναι |
[17, 200-249] |
ἀριστῆας
Δαναῶν
κάλει,
ἤν
τις
|
ἀκούσῃ. |
~ὣς
ἔφατ᾽
οὐδ᾽
ἀπίθησε
βοὴν |
[17, 200-249] |
περ
ἔμπης
~Τρῶας
ἐς
ἱπποδάμους
|
ἐρύσῃ, |
εἴξῃ
δέ
οἱ
Αἴας,
~ἥμισυ |
[17, 650-699] |
κε
τάχιστα
νέκυν
ἐπὶ
νῆα
|
σαώσῃ
|
~γυμνόν·
ἀτὰρ
τά
γε
τεύχε᾽ |
[17, 50-99] |
~ἄλλῳ
γ᾽
ἢ
Ἀχιλῆϊ,
τὸν
|
ἀθανάτη |
τέκε
μήτηρ.
~τόφρα
δέ
τοι |
[17, 400-449] |
~ἡνιόχοιο
πόθῳ·
θαλερὴ
δ᾽
ἐμιαίνετο
|
χαίτη
|
~ζεύγλης
ἐξεριποῦσα
παρὰ
ζυγὸν
ἀμφοτέρωθεν. |
[17, 350-399] |
ἔτι
εἶχε·
σάκεσσι
γὰρ
ἔρχατο
|
πάντῃ
|
~ἑσταότες
περὶ
Πατρόκλῳ,
πρὸ
δὲ |
[17, 50-99] |
Ἄρηϊ
~ἀνέρι
εἰσάμενος
Κικόνων
ἡγήτορι
|
Μέντῃ· |
~καί
μιν
φωνήσας
ἔπεα
πτερόεντα |
[17, 250-299] |
ὀπάων
Ἰδομενῆος
~Μηριόνης
ἀτάλαντος
Ἐνυαλίῳ
|
ἀνδρειφόντῃ. |
~τῶν
δ᾽
ἄλλων
τίς
κεν |
[17, 450-499] |
ὀφθαλμοῖσιν
~Ἀλκιμέδων
υἱὸς
Λαέρκεος
Αἱμονίδαο·
|
~στῆ |
δ᾽
ὄπιθεν
δίφροιο
καὶ
Αὐτομέδοντα |
[17, 300-349] |
δὲ
πεσόντ᾽
ἐλέησεν
ἀρηΐφιλος
Λυκομήδης,
|
~στῆ |
δὲ
μάλ᾽
ἐγγὺς
ἰών,
καὶ |
[17, 100-149] |
ἀπὸ
Πατρόκλοιο
κίε
ξανθὸς
Μενέλαος.
|
~στῆ |
δὲ
μεταστρεφθεὶς
ἐπεὶ
ἵκετο
ἔθνος |
[17, 700-749] |
αὖτ᾽
ἐπὶ
Πατρόκλῳ
ἥρωϊ
βεβήκει,
|
~στῆ |
δὲ
παρ᾽
Αἰάντεσσι
θέων,
εἶθαρ |
[17, 0-49] |
ἀμύμονος·
ἄγχι
δ᾽
ἄρ᾽
αὐτοῦ
|
~ἔστη, |
καὶ
προσέειπεν
ἀρηΐφιλον
Μενέλαον·
~Ἀτρεΐδη |
[17, 300-349] |
καί
ῥα
πολὺ
προμάχων
ἐξάλμενος
|
ἔστη· |
~οἳ
δ᾽
ἐλελίχθησαν
καὶ
ἐναντίοι |
[17, 50-99] |
ἀγέλης
βοῦν
ἁρπάσῃ
ἥ
τις
|
ἀρίστη· |
~τῆς
δ᾽
ἐξ
αὐχέν᾽
ἔαξε |
[17, 150-199] |
κατ᾽
ὄσσε
ἰδὼν
δηΐων
ἐν
|
ἀϋτῇ, |
~οὐδ᾽
ἰθὺς
μαχέσασθαι,
ἐπεὶ
σέο |
[17, 450-499] |
ὅ
κε
νῆας
ἐϋσσέλμους
ἀφίκωνται
|
~δύῃ |
τ᾽
ἠέλιος
καὶ
ἐπὶ
κνέφας |
[17, 300-349] |
μήδεα
εἰδώς·
~τῷ
μιν
ἐεισάμενος
|
προσέφη |
Διὸς
υἱὸς
Ἀπόλλων·
~Αἰνεία
πῶς |
[17, 450-499] |
Αἰακίδαο.
~τὸν
δ᾽
αὖτ᾽
Αὐτομέδων
|
προσέφη |
Διώρεος
υἱός·
~Ἀλκίμεδον
τίς
γάρ |
[17, 550-599] |
οἰκία
ναίων·
~τῷ
μιν
ἐεισάμενος
|
προσέφη |
ἑκάεργος
Ἀπόλλων·
~Ἕκτορ
τίς
κέ |
[17, 150-199] |
~τὸν
δ᾽
ἄρ᾽
ὑπόδρα
ἰδὼν
|
προσέφη |
κορυθαίολος
Ἕκτωρ·
~Γλαῦκε
τί
ἢ |
[17, 650-699] |
ἐποτρύνοντα
μάχεσθαι,
~ἀγχοῦ
δ᾽
ἱστάμενος
|
προσέφη |
ξανθὸς
Μενέλαος·
~Ἀντίλοχ᾽
εἰ
δ᾽ |
[17, 0-49] |
ἕλωμαι.
~τὸν
δὲ
μέγ᾽
ὀχθήσας
|
προσέφη |
ξανθὸς
Μενέλαος·
~Ζεῦ
πάτερ
οὐ |
[17, 350-399] |
βοείην
~λαοῖσιν
δώῃ
τανύειν
μεθύουσαν
|
ἀλοιφῇ· |
~δεξάμενοι
δ᾽
ἄρα
τοί
γε |
[17, 350-399] |
ἰκμὰς
ἔβη,
δύνει
δέ
τ᾽
|
ἀλοιφὴ
|
~πολλῶν
ἑλκόντων,
τάνυται
δέ
τε |
[17, 250-299] |
ἁλὸς
ἔξω,
~τόσσῃ
ἄρα
Τρῶες
|
ἰαχῇ |
ἴσαν.
αὐτὰρ
Ἀχαιοὶ
~ἕστασαν
ἀμφὶ |
[17, 650-699] |
ἀπῶσεν
ὀμίχλην,
~ἠέλιος
δ᾽
ἐπέλαμψε,
|
μάχη |
δ᾽
ἐπὶ
πᾶσα
φαάνθη·
~καὶ |
[17, 200-249] |
οὔ
τι
μάχης
ἐκνοστήσαντι
~δέξεται
|
Ἀνδρομάχη |
κλυτὰ
τεύχεα
Πηλεΐωνος.
~ἦ
καὶ |
[17, 350-399] |
ταύροιο
βοὸς
μεγάλοιο
βοείην
~λαοῖσιν
|
δώῃ |
τανύειν
μεθύουσαν
ἀλοιφῇ·
~δεξάμενοι
δ᾽ |
[17, 750-799] |
Δαναῶν·
πολέμου
δ᾽
οὐ
γίγνετ᾽
|
ἐρωή. |
|