Chant, vers
[17, 200-249]	κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·	~ἆ	δείλ᾽ οὐδέ τί τοι θάνατος
[17, 400-449]	κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·	~ἆ	δειλώ, τί σφῶϊ δόμεν Πηλῆϊ
[17, 150-199]	ἄμβροτα τεύχεα δῦνε ~Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος	ἅ	οἱ θεοὶ Οὐρανίωνες ~πατρὶ φίλῳ
[17, 150-199]	ἄμειβεν· ~ἤτοι ὃ μὲν τὰ	ἃ	δῶκε φέρειν προτὶ Ἴλιον ἱρὴν
[17, 550-599]	ἐργομένη μάλα περ χροὸς ἀνδρομέοιο	~ἰσχανάᾳ	δακέειν, λαρόν τέ οἱ αἷμ᾽
[17, 300-349]	Ἀπόλλωνα ~ἔγνω ἐς ἄντα ἰδών,	μέγα	δ᾽ Ἕκτορα εἶπε βοήσας· ~Ἕκτόρ
[17, 300-349]	καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ· ~Ἀργεῖοι δὲ	μέγα	ἴαχον, ἐρύσαντο δὲ νεκροὺς ~Φόρκυν
[17, 200-249]	δὲ κλειτοὺς ἐπικούρους ~βῆ ῥα	μέγα	ἰάχων· ἰνδάλλετο δέ σφισι πᾶσι
[17, 100-149]	καλὰ ~Τρωσὶ φέρειν προτὶ ἄστυ,	μέγα	κλέος ἔμμεναι αὐτῷ. ~Αἴας δ᾽
[17, 600-649]	ἀμφιελίσσας ~ἤλυθε, καί κε Τρωσὶ	μέγα	κράτος ἐγγυάλιξεν, ~εἰ μὴ Κοίρανος
[17, 200-249]	~εἵλευ· ἀτάρ τοι νῦν γε	μέγα	κράτος ἐγγυαλίξω, ~τῶν ποινὴν ὅ
[17, 250-299]	ἐπὶ προχοῇσι διιπετέος ποταμοῖο ~βέβρυχεν	μέγα	κῦμα ποτὶ ῥόον, ἀμφὶ δέ
[17, 350-399]	νηῶν. ~τοῖς δὲ πανημερίοις ἔριδος	μέγα	νεῖκος ὀρώρει ~ἀργαλέης· καμάτῳ δὲ
[17, 700-749]	ἀταρπὸν ~ἢ δοκὸν ἠὲ δόρυ	μέγα	νήϊον· ἐν δέ τε θυμὸς
[17, 100-149]	δ᾽ ἑτέρωθεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος ~ἑστήκει,	μέγα	πένθος ἐνὶ στήθεσσιν ἀέξων. ~Γλαῦκος
[17, 50-99]	κε θεὸς τιμᾷ, τάχα οἱ	μέγα	πῆμα κυλίσθη. ~τώ μ᾽ οὔ
[17, 150-199]	~εἰ δ᾽ οὗτος προτὶ ἄστυ	μέγα	Πριάμοιο ἄνακτος ~ἔλθοι τεθνηὼς καί
[17, 150-199]	οὐχ ὑπομεῖναι. ~οὔ τοι ἐγὼν	ἔρριγα	μάχην οὐδὲ κτύπον ἵππων· ~ἀλλ᾽
[17, 450-499]	δὲ βοηθόον ἅρμ᾽ ἐπορούσας ~καρπαλίμως	μάστιγα	καὶ ἡνία λάζετο χερσίν, ~Αὐτομέδων
[17, 450-499]	μοῖρα κιχάνει. ~ἀλλὰ σὺ μὲν	μάστιγα	καὶ ἡνία σιγαλόεντα ~δέξαι, ἐγὼ
[17, 250-299]	περὶ μὲν εἶδος, περὶ δ᾽	ἔργα	τέτυκτο ~τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾽
[17, 550-599]	~καὶ τότ᾽ ἄρα Κρονίδης ἕλετ᾽	αἰγίδα	θυσσανόεσσαν ~μαρμαρέην, Ἴδην δὲ κατὰ
[17, 300-349]	ἄνδρεσσιν ἀνάσσων, ~τὸν βάλ᾽ ὑπὸ	κληῖδα	μέσην· διὰ δ᾽ ἀμπερὲς ἄκρη
[17, 500-549]	ἔγχος, ~καὶ βάλεν Ἀρήτοιο κατ᾽	ἀσπίδα	πάντοσ᾽ ἐΐσην· ~ἣ δ᾽ οὐκ
[17, 0-49]	φόβοιο. ~ὣς εἰπὼν οὔτησε κατ᾽	ἀσπίδα	πάντοσ᾽ ἐΐσην· ~οὐδ᾽ ἔρρηξεν χαλκός,
[17, 0-49]	οἱ δόρυ τ᾽ ἔσχε καὶ	ἀσπίδα	πάντοσ᾽ ἐΐσην, ~τὸν κτάμεναι μεμαὼς
[17, 250-299]	ἐκ δ᾽ ἄρα χειρῶν ~Πατρόκλοιο	πόδα	μεγαλήτορος ἧκε χαμᾶζε ~κεῖσθαι· ὃ
[17, 100-149]	θέειν, εἶθαρ δὲ παριστάμενος ἔπος	ηὔδα.	~Αἶαν δεῦρο πέπον, περὶ Πατρόκλοιο
[17, 500-549]	τ᾽ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος	ηὔδα·	~ἦ δὴ μὰν ὀλίγον γε
[17, 450-499]	δ᾽ ὄπιθεν δίφροιο καὶ Αὐτομέδοντα	προσηύδα·	~Αὐτόμεδον, τίς τοί νυ θεῶν
[17, 50-99]	~καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα	προσηύδα·	~Ἕκτορ νῦν σὺ μὲν ὧδε
[17, 550-599]	~πρῶτον δ᾽ Ἀτρέος υἱὸν ἐποτρύνουσα	προσηύδα	~ἴφθιμον Μενέλαον· ὃ γάρ ῥά
[17, 700-749]	παρ᾽ Αἰάντεσσι θέων, εἶθαρ δὲ	προσηύδα·	~κεῖνον μὲν δὴ νηυσὶν ἐπιπροέηκα
[17, 200-249]	ὅ γ᾽ ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα	προσηύδα·	~κέκλυτε μυρία φῦλα περικτιόνων ἐπικούρων·
[17, 600-649]	~κύψας ἐκ πεδίοιο, καὶ Ἰδομενῆα	προσηύδα·	~μάστιε νῦν εἷός κε θοὰς
[17, 0-49]	δ᾽ οὐ πεῖθεν· ἀμειβόμενος δὲ	προσηύδα·	~νῦν μὲν δὴ Μενέλαε διοτρεφὲς
[17, 500-549]	ἀμφὶ μελαίνας· ~αὐτίκα δ᾽ Ἀλκιμέδοντα	προσηύδα	πιστὸν ἑταῖρον· ~Ἀλκίμεδον μὴ δή
[17, 400-449]	ἐπεμαίετο θείνων, ~πολλὰ δὲ μειλιχίοισι	προσηύδα,	πολλὰ δ᾽ ἀρειῇ· ~τὼ δ᾽
[17, 0-49]	λαῶν ~χάζεο, λεῖπε δὲ νεκρόν,	ἔα	δ᾽ ἔναρα βροτόεντα· ~οὐ γάρ
[17, 0-49]	κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην· ~τώ με	ἔα	κλέος ἐσθλὸν ἐνὶ Τρώεσσιν ἀρέσθαι,
[17, 0-49]	~μή σε βάλω, ἀπὸ δὲ	μελιηδέα	θυμὸν ἕλωμαι. ~τὸν δὲ μέγ᾽
[17, 300-349]	γέροντι ~κηρύσσων γήρασκε φίλα φρεσὶ	μήδεα	εἰδώς· ~τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη
[17, 700-749]	~ἀλλ᾽ ὅ γε τοῖσιν μὲν	Θρασυμήδεα	δῖον ἀνῆκεν, ~αὐτὸς δ᾽ αὖτ᾽
[17, 450-499]	~Αὐτόμεδον, τίς τοί νυ θεῶν	νηκερδέα	βουλὴν ~ἐν στήθεσσιν ἔθηκε, καὶ
[17, 300-349]	τε ~πλήθεΐ τε σφετέρῳ καὶ	ὑπερδέα	δῆμον ἔχοντας· ~ἡμῖν δὲ Ζεὺς
[17, 200-249]	ἄλλοι· ~τοῦ δὴ ἑταῖρον ἔπεφνες	ἐνηέα	τε κρατερόν τε, ~τεύχεα δ᾽
[17, 550-599]	ὀπάζει. ~ὣς φάτο, γήθησεν δὲ	θεὰ	γλαυκῶπις Ἀθήνη, ~ὅττί ῥά οἱ
[17, 600-649]	~Ζεύς, ὅτε δὴ Τρώεσσι δίδου	ἑτεραλκέα	νίκην. ~τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε
[17, 350-399]	μεταπαυόμενοι δὲ μάχοντο ~ἀλλήλων ἀλεείνοντες	βέλεα	στονόεντα ~πολλὸν ἀφεσταότες. τοὶ δ᾽
[17, 400-449]	ἠὲ γυναικός, ~ὣς μένον ἀσφαλέως	περικαλλέα	δίφρον ἔχοντες ~οὔδει ἐνισκίμψαντε καρήατα·
[17, 50-99]	διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ	~ὀξέα	κεκλήγων φλογὶ εἴκελος Ἡφαίστοιο ~ἀσβέστῳ·
[17, 50-99]	ἡγήτορι Μέντῃ· ~καί μιν φωνήσας	ἔπεα	πτερόεντα προσηύδα· ~Ἕκτορ νῦν σὺ
[17, 200-249]	οἰωνιστήν· ~τοὺς ὅ γ᾽ ἐποτρύνων	ἔπεα	πτερόεντα προσηύδα· ~κέκλυτε μυρία φῦλα
[17, 450-499]	ὥς τ᾽ αἰγυπιὸς μετὰ χῆνας·	~ῥέα	μὲν γὰρ φεύγεσκεν ὑπ᾽ ἐκ
[17, 550-599]	ἦεν· ~εἰσαμένη Φοίνικι δέμας καὶ	ἀτειρέα	φωνήν· ~σοὶ μὲν δὴ Μενέλαε
[17, 150-199]	~ὄφρ᾽ ἂν ἐγὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος	ἔντεα	δύω ~καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην
[17, 150-199]	χάρμης, ~αἶψά κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνος	ἔντεα	καλὰ ~λύσειαν, καί κ᾽ αὐτὸν
[17, 450-499]	~μοῦνος· ἀτάρ τοι ἑταῖρος ἀπέκτατο,	τεύχεα	δ᾽ Ἕκτωρ ~αὐτὸς ἔχων ὤμοισιν
[17, 200-249]	ἔπεφνες ἐνηέα τε κρατερόν τε,	~τεύχεα	δ᾽ οὐ κατὰ κόσμον ἀπὸ
[17, 150-199]	~Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν, ὃ δ᾽ ἄμβροτα	τεύχεα	δῦνε ~Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἅ οἱ
[17, 200-249]	σχεδὸν εἶσι· σὺ δ᾽ ἄμβροτα	τεύχεα	δύνεις ~ἀνδρὸς ἀριστῆος, τόν τε
[17, 50-99]	εἰ μέν κε λίπω κάτα	τεύχεα	καλὰ ~Πάτροκλόν θ᾽ ὃς κεῖται
[17, 750-799]	λήθοντο δὲ χάρμης. ~πολλὰ δὲ	τεύχεα	καλὰ πέσον περί τ᾽ ἀμφί
[17, 100-149]	ἀνόρουσε· δίδου δ᾽ ὅ γε	τεύχεα	καλὰ ~Τρωσὶ φέρειν προτὶ ἄστυ,
[17, 50-99]	~ἔνθά κε ῥεῖα φέροι κλυτὰ	τεύχεα	Πανθοΐδαο ~Ἀτρεΐδης, εἰ μή οἱ
[17, 200-249]	μάχης ἐκνοστήσαντι ~δέξεται Ἀνδρομάχη κλυτὰ	τεύχεα	Πηλεΐωνος. ~ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ᾽
[17, 150-199]	~οἳ προτὶ ἄστυ φέρον κλυτὰ	τεύχεα	Πηλεΐωνος. ~στὰς δ᾽ ἀπάνευθε μάχης
[17, 500-549]	Αὐτομέδων δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ	~τεύχεά	τ᾽ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος
[17, 50-99]	ἔγνω ~τὸν μὲν ἀπαινύμενον κλυτὰ	τεύχεα,	τὸν δ᾽ ἐπὶ γαίῃ ~κείμενον·
[17, 700-749]	νηυσὶν ἐπιπροέηκα θοῇσιν ~ἐλθεῖν εἰς	Ἀχιλῆα	πόδας ταχύν· οὐδέ μιν οἴω
[17, 650-699]	αἴ κε τάχιστα νέκυν ἐπὶ	νῆα	σαώσῃ ~γυμνόν· ἀτὰρ τά γε
[17, 600-649]	φίλῃσι ~κύψας ἐκ πεδίοιο, καὶ	Ἰδομενῆα	προσηύδα· ~μάστιε νῦν εἷός κε
[17, 700-749]	τὸ πάρος περ ~μίμνομεν ὀξὺν	Ἄρηα	παρ᾽ ἀλλήλοισι μένοντες. ~ὣς ἔφαθ᾽
[17, 100-149]	πυθοίμην, ~ἄμφω κ᾽ αὖτις ἰόντες	ἐπιμνησαίμεθα	χάρμης ~καὶ πρὸς δαίμονά περ,
[17, 150-199]	δῆριν ἔθεντο, ~αἶψά κε Πάτροκλον	ἐρυσαίμεθα	Ἴλιον εἴσω. ~εἰ δ᾽ οὗτος
[17, 100-149]	πρὸς δαίμονά περ, εἴ πως	ἐρυσαίμεθα	νεκρὸν ~Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ· κακῶν δέ
[17, 150-199]	ἄνακτος ~ἔλθοι τεθνηὼς καί μιν	ἐρυσαίμεθα	χάρμης, ~αἶψά κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνος
[17, 150-199]	καλὰ ~λύσειαν, καί κ᾽ αὐτὸν	ἀγοίμεθα	Ἴλιον εἴσω· ~τοίου γὰρ θεράπων
[17, 700-749]	ἐκ πόνου· αὐτὰρ ὄπισθε ~νῶϊ	μαχησόμεθα	Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι δίῳ
[17, 700-749]	μάχοιτο. ~ἡμεῖς δ᾽ αὐτοί περ	φραζώμεθα	μῆτιν ἀρίστην, ~ἠμὲν ὅπως τὸν
[17, 600-649]	ἔραζε. ~ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ αὐτοί περ	φραζώμεθα	μῆτιν ἀρίστην, ~ἠμὲν ὅπως τὸν
[17, 600-649]	καὶ αὐτοὶ ~χάρμα φίλοις ἑτάροισι	γενώμεθα	νοστήσαντες, ~οἵ που δεῦρ᾽ ὁρόωντες
[17, 500-549]	ἐπὶ δ᾽ οὐρίαχος πελεμίχθη ~ἔγχεος·	ἔνθα	δ᾽ ἔπειτ᾽ ἀφίει μένος ὄβριμος
[17, 350-399]	διὰ πρό· ~ὣς οἵ γ᾽	ἔνθα	καὶ ἔνθα νέκυν ὀλίγῃ ἐνὶ
[17, 50-99]	ἐτόλμα ~ἀντίον ἐλθέμεναι Μενελάου κυδαλίμοιο.	~ἔνθά	κε ῥεῖα φέροι κλυτὰ τεύχεα
[17, 300-349]	λύοντο δὲ τεύχε᾽ ἀπ᾽ ὤμων.	~ἔνθά	κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπ᾽
[17, 350-399]	~ὣς οἵ γ᾽ ἔνθα καὶ	ἔνθα	νέκυν ὀλίγῃ ἐνὶ χώρῃ ~εἵλκεον
[17, 250-299]	ἱέμενοί περ, ~ἀλλὰ νέκυν ἐρύοντο·	μίνυνθα	δὲ καὶ τοῦ Ἀχαιοὶ ~μέλλον
[17, 400-449]	~νῆας ἔπι γλαφυράς, ἀλλ᾽ αὐτοῦ	γαῖα	μέλαινα ~πᾶσι χάνοι· τό κεν
[17, 250-299]	τ᾽ αἰζηοὺς ~ῥηϊδίως ἐκέδασσεν, ἑλιξάμενος	διὰ	βήσσας· ~ὣς υἱὸς Τελαμῶνος ἀγαυοῦ
[17, 300-349]	~τὸν βάλ᾽ ὑπὸ κληῖδα μέσην·	διὰ	δ᾽ ἀμπερὲς ἄκρη ~αἰχμὴ χαλκείη
[17, 300-349]	τύψε· ~ῥῆξε δὲ θώρηκος γύαλον,	διὰ	δ᾽ ἔντερα χαλκὸς ~ἤφυσ᾽ ὃ
[17, 600-649]	ἄρ᾽ ὀδόντας ~ὦσε δόρυ πρυμνόν,	διὰ	δὲ γλῶσσαν τάμε μέσσην. ~ἤριπε
[17, 500-549]	χαλκός, ~νειαίρῃ δ᾽ ἐν γαστρὶ	διὰ	ζωστῆρος ἔλασσεν. ~ὡς δ᾽ ὅτ᾽
[17, 500-549]	κεράων βοὸς ἀγραύλοιο ~ἶνα τάμῃ	διὰ	πᾶσαν, ὃ δὲ προθορὼν ἐρίπῃσιν,
[17, 500-549]	~ἣ δ᾽ οὐκ ἔγχος ἔρυτο,	διὰ	πρὸ δὲ εἴσατο χαλκός, ~νειαίρῃ
[17, 550-599]	ξανθὸς Μενέλαος ~ἀΐξαντα φόβον δέ,	διὰ	πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε· ~δούπησεν
[17, 350-399]	ἑλκόντων, τάνυται δέ τε πᾶσα	διὰ	πρό· ~ὣς οἵ γ᾽ ἔνθα
[17, 100-149]	δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε· ~βῆ δὲ	διὰ	προμάχων, ἅμα δὲ ξανθὸς Μενέλαος.
[17, 0-49]	δαμεὶς ἐν δηϊοτῆτι. ~βῆ δὲ	διὰ	προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ, ~ἀμφὶ
[17, 550-599]	νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα, ~βῆ δὲ	διὰ	προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ. ~καὶ
[17, 50-99]	κατ᾽ οὐταμένην ὠτειλήν. ~βῆ δὲ	διὰ	προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ ~ὀξέα
[17, 250-299]	μετ᾽ ἀμύμονα Πηλεΐωνα. ~ἴθυσεν δὲ	διὰ	προμάχων συῒ εἴκελος ἀλκὴν ~καπρίῳ,
[17, 700-749]	ἀλκὶ πεποιθώς, ~ἄψ τ᾽ ἀνεχώρησαν	διά	τ᾽ ἔτρεσαν ἄλλυδις ἄλλος. ~ὣς
[17, 250-299]	δι᾽ ὁμίλου ~πλῆξ᾽ αὐτοσχεδίην κυνέης	διὰ	χαλκοπαρῄου· ~ἤρικε δ᾽ ἱπποδάσεια κόρυς
[17, 200-249]	ἠδ᾽ οἰωνούς, ~ὅσσον ἐμῇ κεφαλῇ	περιδείδια	μή τι πάθῃσι, ~καὶ σῇ,
[17, 200-249]	πολέμοιο. ~οὔ τι τόσον νέκυος	περιδείδια	Πατρόκλοιο, ~ὅς κε τάχα Τρώων
[17, 300-349]	ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·	~Αἰνεία	πῶς ἂν καὶ ὑπὲρ θεὸν
[17, 750-799]	φέρει ὀρνίθεσσιν, ~ὣς ἄρ᾽ ὑπ᾽	Αἰνείᾳ	τε καὶ Ἕκτορι κοῦροι Ἀχαιῶν
[17, 450-499]	δ᾽ Αἰνείαν προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·	~Αἰνεία	Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων ~ἵππω τώδ᾽
[17, 350-399]	αἰθέρι, πέπτατο δ᾽ αὐγὴ ~ἠελίου	ὀξεῖα,	νέφος δ᾽ οὐ φαίνετο πάσης
[17, 450-499]	φεύγεσκεν ὑπ᾽ ἐκ Τρώων ὀρυμαγδοῦ,	~ῥεῖα	δ᾽ ἐπαΐξασκε πολὺν καθ᾽ ὅμιλον
[17, 250-299]	υἱὸς Τελαμῶνος ἀγαυοῦ φαίδιμος Αἴας	~ῥεῖα	μετεισάμενος Τρώων ἐκέδασσε φάλαγγας ~οἳ
[17, 50-99]	ἐλθέμεναι Μενελάου κυδαλίμοιο. ~ἔνθά κε	ῥεῖα	φέροι κλυτὰ τεύχεα Πανθοΐδαο ~Ἀτρεΐδης,
[17, 250-299]	κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου· ~ἤρικε δ᾽	ἱπποδάσεια	κόρυς περὶ δουρὸς ἀκωκῇ ~πληγεῖσ᾽
[17, 300-349]	ἄριστον, ὃς ἐν κλειτῷ Πανοπῆϊ	~οἰκία	ναιετάασκε πολέσσ᾽ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων, ~τὸν
[17, 550-599]	ἁπάντων ~ξείνων φίλτατος ἔσκεν Ἀβυδόθι	οἰκία	ναίων· ~τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη
[17, 250-299]	παρ᾽ Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ	~δήμια	πίνουσιν καὶ σημαίνουσιν ἕκαστος ~λαοῖς·
[17, 450-499]	ἅρμ᾽ ἐπορούσας ~καρπαλίμως μάστιγα καὶ	ἡνία	λάζετο χερσίν, ~Αὐτομέδων δ᾽ ἀπόρουσε·
[17, 450-499]	~ἀλλὰ σὺ μὲν μάστιγα καὶ	ἡνία	σιγαλόεντα ~δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων
[17, 600-649]	δ᾽ ἐξ ὀχέων, κατὰ δ᾽	ἡνία	χεῦεν ἔραζε. ~καὶ τά γε
[17, 200-249]	ἵνα μοι Τρώων ἀλόχους καὶ	νήπια	τέκνα ~προφρονέως ῥύοισθε φιλοπτολέμων ὑπ᾽
[17, 200-249]	ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ~κέκλυτε	μυρία	φῦλα περικτιόνων ἐπικούρων· ~οὐ γὰρ
[17, 600-649]	ἰθύνει· ~ἡμῖν δ᾽ αὔτως πᾶσιν	ἐτώσια	πίπτει ἔραζε. ~ἀλλ᾽ ἄγετ᾽ αὐτοί
[17, 500-549]	~νηδυίοισι μάλ᾽ ὀξὺ κραδαινόμενον λύε	γυῖα.	~Ἕκτωρ δ᾽ Αὐτομέδοντος ἀκόντισε δουρὶ
[17, 0-49]	μήτηρ ~πρωτοτόκος κινυρὴ οὐ πρὶν	εἰδυῖα	τόκοιο· ~ὣς περὶ Πατρόκλῳ βαῖνε
[17, 150-199]	ἔμμεναι ἄλλων ~τῶν ὅσσοι Λυκίην	ἐριβώλακα	ναιετάουσι· ~νῦν δέ σευ ὠνοσάμην
[17, 500-549]	γε Μενοιτιάδαο θανόντος ~κῆρ ἄχεος	μεθέηκα	χερείονά περ καταπέφνων. ~ὣς εἰπὼν
[17, 700-749]	προσηύδα· ~κεῖνον μὲν δὴ νηυσὶν	ἐπιπροέηκα	θοῇσιν ~ἐλθεῖν εἰς Ἀχιλῆα πόδας
[17, 600-649]	Ἰδομενεὺς μετὰ Λήϊτον ὁρμηθέντα ~βεβλήκει	θώρηκα	κατὰ στῆθος παρὰ μαζόν· ~ἐν
[17, 0-49]	ἐπευχόμενος δ᾽ ἀγορεύεις, ~χήρωσας δὲ	γυναῖκα	μυχῷ θαλάμοιο νέοιο, ~ἀρητὸν δὲ
[17, 450-499]	ἀπόρουσε· νόησε δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ,	~αὐτίκα	δ᾽ Αἰνείαν προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·
[17, 500-549]	σθένεος πλῆτο φρένας ἀμφὶ μελαίνας·	~αὐτίκα	δ᾽ Ἀλκιμέδοντα προσηύδα πιστὸν ἑταῖρον·
[17, 50-99]	δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα κατὰ στίχας,	αὐτίκα	δ᾽ ἔγνω ~τὸν μὲν ἀπαινύμενον
[17, 600-649]	δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δάκρυ χέοντα·	~αὐτίκα	δ᾽ ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ
[17, 650-699]	αὐτῷ ~ἔσσυτο, καί τέ μιν	ὦκα	λαβὼν ἐξείλετο θυμόν. ~ὣς τότε
[17, 150-199]	πολέμοιο· θέων δ᾽ ἐκίχανεν ἑταίρους	~ὦκα	μάλ᾽ οὔ πω τῆλε ποσὶ
[17, 700-749]	μὲν καὶ Μηριόνης ὑποδύντε μάλ᾽	ὦκα	~νεκρὸν ἀείραντες φέρετ᾽ ἐκ πόνου·
[17, 600-649]	κράτος ἐγγυάλιξεν, ~εἰ μὴ Κοίρανος	ὦκα	ποδώκεας ἤλασεν ἵππους· ~καὶ τῷ
[17, 150-199]	~αἶψά κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνος ἔντεα	καλὰ	~λύσειαν, καί κ᾽ αὐτὸν ἀγοίμεθα
[17, 50-99]	μέν κε λίπω κάτα τεύχεα	καλὰ	~Πάτροκλόν θ᾽ ὃς κεῖται ἐμῆς
[17, 750-799]	δὲ χάρμης. ~πολλὰ δὲ τεύχεα	καλὰ	πέσον περί τ᾽ ἀμφί τε
[17, 150-199]	ἐγὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἔντεα δύω	~καλά,	τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα κατακτάς.
[17, 100-149]	δίδου δ᾽ ὅ γε τεύχεα	καλὰ	~Τρωσὶ φέρειν προτὶ ἄστυ, μέγα
[17, 550-599]	ἐθέλοιμι παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν ~Πατρόκλῳ·	μάλα	γάρ με θανὼν ἐσεμάσσατο θυμόν.
[17, 250-299]	καὶ τοῦ Ἀχαιοὶ ~μέλλον ἀπέσσεσθαι·	μάλα	γάρ σφεας ὦκ᾽ ἐλέλιξεν ~Αἴας,
[17, 50-99]	ἀπόπροθεν οὐδ᾽ ἐθέλουσιν ~ἀντίον ἐλθέμεναι·	μάλα	γὰρ χλωρὸν δέος αἱρεῖ· ~ὣς
[17, 450-499]	καὶ Ἄρητος θεοειδὴς ~ἤϊσαν ἀμφότεροι·	μάλα	δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς ~αὐτώ
[17, 200-249]	Δαναῶν βρίσαντες ἔβησαν ~δούρατ᾽ ἀνασχόμενοι·	μάλα	δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς ~νεκρὸν
[17, 350-399]	ὀλίγῃ ἐνὶ χώρῃ ~εἵλκεον ἀμφότεροι·	μάλα	δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς ~Τρωσὶν
[17, 550-599]	κατὰ νεφέεσσι κάλυψεν, ~ἀστράψας δὲ	μάλα	μεγάλ᾽ ἔκτυπε, τὴν δὲ τίναξε,
[17, 700-749]	νεκρὸν ἀπὸ χθονὸς ἀγκάζοντο ~ὕψι	μάλα	μεγάλως· ἐπὶ δ᾽ ἴαχε λαὸς
[17, 350-399]	γε ἰδοῦσ᾽ ὀνόσαιτ᾽ οὐδ᾽ εἰ	μάλα	μιν χόλος ἵκοι· ~τοῖον Ζεὺς
[17, 600-649]	ἤδη μέν κε καὶ ὃς	μάλα	νήπιός ἐστι ~γνοίη ὅτι Τρώεσσι
[17, 350-399]	δὲ δούρατ᾽ ἔχοντο. ~Αἴας γὰρ	μάλα	πάντας ἐπῴχετο πολλὰ κελεύων· ~οὔτέ
[17, 700-749]	οὐδέ μιν οἴω ~νῦν ἰέναι	μάλα	περ κεχολωμένον Ἕκτορι δίῳ· ~οὐ
[17, 150-199]	~ἦ τινα καὶ Δαναῶν ἀλκῆς	μάλα	περ μεμαῶτα ~σχήσω ἀμυνέμεναι περὶ
[17, 550-599]	ἐνῆκεν, ~ἥ τε καὶ ἐργομένη	μάλα	περ χροὸς ἀνδρομέοιο ~ἰσχανάᾳ δακέειν,
[17, 0-49]	μὲν δὴ Μενέλαε διοτρεφὲς ἦ	μάλα	τείσεις ~γνωτὸν ἐμὸν τὸν ἔπεφνες,
[17, 550-599]	ἔργων ~ἀνθρώπους ἀνέπαυσεν ἐπὶ χθονί,	μῆλα	δὲ κήδει, ~ὣς ἣ πορφυρέῃ
[17, 0-49]	~ἂψ δ᾽ ἀναχαζομένοιο κατὰ στομάχοιο	θέμεθλα	~νύξ᾽ ἐπὶ δ᾽ αὐτὸς ἔρεισε
[17, 300-349]	παρὰ πατρὶ γέροντι ~κηρύσσων γήρασκε	φίλα	φρεσὶ μήδεα εἰδώς· ~τῷ μιν
[17, 400-449]	οὔ ποτε ἔλπετο θυμῷ ~τεθνάμεν,	ἀλλὰ	ζωὸν ἐνιχριμφθέντα πύλῃσιν ~ἂψ ἀπονοστήσειν,
[17, 350-399]	τινα προμάχεσθαι Ἀχαιῶν ἔξοχον ἄλλων,	~ἀλλὰ	μάλ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῷ βεβάμεν, σχεδόθεν
[17, 500-549]	δή μοι ἀπόπροθεν ἰσχέμεν ἵππους,	~ἀλλὰ	μάλ᾽ ἐμπνείοντε μεταφρένῳ· οὐ γὰρ
[17, 250-299]	ὑπέρθυμοι ἕλον ἔγχεσιν ἱέμενοί περ,	~ἀλλὰ	νέκυν ἐρύοντο· μίνυνθα δὲ καὶ
[17, 0-49]	εἴ κέ μευ ἄντα ~στήῃς·	ἀλλά	σ᾽ ἔγωγ᾽ ἀναχωρήσαντα κελεύω ~ἐς
[17, 150-199]	παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες.	~ἀλλὰ	σύ γ᾽ Αἴαντος μεγαλήτορος οὐκ
[17, 650-699]	μεγάλη δὲ ποθὴ Δαναοῖσι τέτυκται.	~ἀλλὰ	σύ γ᾽ αἶψ᾽ Ἀχιλῆϊ θέων
[17, 700-749]	αἶσαν ἔειπες ἀγακλεὲς ὦ Μενέλαε·	~ἀλλὰ	σὺ μὲν καὶ Μηριόνης ὑποδύντε
[17, 450-499]	αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.	~ἀλλὰ	σὺ μὲν μάστιγα καὶ ἡνία
[17, 600-649]	τε καὶ ἵπποι. ~Ζεῦ πάτερ	ἀλλὰ	σὺ ῥῦσαι ὑπ᾽ ἠέρος υἷας
[17, 650-699]	πτὼξ ~θάμνῳ ὑπ᾽ ἀμφικόμῳ κατακείμενος,	ἀλλά	τ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ ~ἔσσυτο, καί
[17, 50-99]	ἐνθάδε πάντας ἄγει κορυθαίολος Ἕκτωρ.	~ἀλλὰ	τί ἤ μοι ταῦτα φίλος
[17, 250-299]	τόσση γὰρ ἔρις πολέμοιο δέδηεν·	~ἀλλά	τις αὐτὸς ἴτω, νεμεσιζέσθω δ᾽
[17, 400-449]	θείνων, ~πολλὰ δὲ μειλιχίοισι προσηύδα,	πολλὰ	δ᾽ ἀρειῇ· ~τὼ δ᾽ οὔτ᾽
[17, 400-449]	ἂρ μάστιγι θοῇ ἐπεμαίετο θείνων,	~πολλὰ	δὲ μειλιχίοισι προσηύδα, πολλὰ δ᾽
[17, 650-699]	πρὸ φόβοιο ἕλωρ δηΐοισι λίποιεν.	~πολλὰ	δὲ Μηριόνῃ τε καὶ Αἰάντεσσ᾽
[17, 750-799]	κεκλήγοντες ἴσαν, λήθοντο δὲ χάρμης.	~πολλὰ	δὲ τεύχεα καλὰ πέσον περί
[17, 350-399]	~Αἴας γὰρ μάλα πάντας ἐπῴχετο	πολλὰ	κελεύων· ~οὔτέ τιν᾽ ἐξοπίσω νεκροῦ
[17, 50-99]	κύνες τ᾽ ἄνδρές τε νομῆες	~πολλὰ	μάλ᾽ ἰύζουσιν ἀπόπροθεν οὐδ᾽ ἐθέλουσιν
[17, 400-449]	μὰν Αὐτομέδων Διώρεος ἄλκιμος υἱὸς	~πολλὰ	μὲν ἂρ μάστιγι θοῇ ἐπεμαίετο
[17, 50-99]	~Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπεὶ κτάνε τεύχε᾽	ἐσύλα.	~ὡς δ᾽ ὅτε τίς τε
[17, 200-249]	ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ~κέκλυτε μυρία	φῦλα	περικτιόνων ἐπικούρων· ~οὐ γὰρ ἐγὼ
[17, 100-149]	ὄρινε· ~βῆ δὲ διὰ προμάχων,	ἅμα	δὲ ξανθὸς Μενέλαος. ~Ἕκτωρ μὲν
[17, 150-199]	μεθ᾽ ὅμιλον ~σχέτλι᾽ ἐπεὶ Σαρπηδόν᾽	ἅμα	ξεῖνον καὶ ἑταῖρον ~κάλλιπες Ἀργείοισιν
[17, 450-499]	δ᾽ ἐπελήλατο χαλκός. ~τοῖσι δ᾽	ἅμα	Χρομίος τε καὶ Ἄρητος θεοειδὴς
[17, 400-449]	~ἥ οἱ ἀπαγγέλλεσκε Διὸς μεγάλοιο	νόημα.	~δὴ τότε γ᾽ οὔ οἱ
[17, 650-699]	αὐτὸν ὀΐομαι εἰσορόωντα ~γιγνώσκειν ὅτι	πῆμα	θεὸς Δαναοῖσι κυλίνδει, ~νίκη δὲ
[17, 50-99]	θεὸς τιμᾷ, τάχα οἱ μέγα	πῆμα	κυλίσθη. ~τώ μ᾽ οὔ τις
[17, 50-99]	ὀδοῦσι ~πρῶτον, ἔπειτα δέ θ᾽	αἷμα	καὶ ἔγκατα πάντα λαφύσσει ~δῃῶν·
[17, 50-99]	ἐπὶ γαίῃ ~κείμενον· ἔρρει δ᾽	αἷμα	κατ᾽ οὐταμένην ὠτειλήν. ~βῆ δὲ
[17, 50-99]	φωτὶ μάχεσθαι ~ὅν κε θεὸς	τιμᾷ,	τάχα οἱ μέγα πῆμα κυλίσθη.
[17, 50-99]	οὔ τινι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν	ἐτόλμα	~ἀντίον ἐλθέμεναι Μενελάου κυδαλίμοιο. ~ἔνθά
[17, 450-499]	δὲ βαλόντε ~ῥίμφα φέρον θοὸν	ἅρμα	μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς. ~τοῖσι
[17, 600-649]	νεκρὸν ἐρύσσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ	~χάρμα	φίλοις ἑτάροισι γενώμεθα νοστήσαντες, ~οἵ
[17, 400-449]	ἐνισκίμψαντε καρήατα· δάκρυα δέ σφι	~θερμὰ	κατὰ βλεφάρων χαμάδις ῥέε μυρομένοισιν
[17, 150-199]	ἑταῖρον ~κάλλιπες Ἀργείοισιν ἕλωρ καὶ	κύρμα	γενέσθαι, ~ὅς τοι πόλλ᾽ ὄφελος
[17, 250-299]	δ᾽ ἄρα μιν δηΐων κυσὶ	κύρμα	γενέσθαι ~Τρῳῇσιν· τὼ καί οἱ
[17, 0-49]	~ἦ κέ σφιν δειλοῖσι γόου	κατάπαυμα	γενοίμην ~εἴ κεν ἐγὼ κεφαλήν
[17, 250-299]	προχοῇσι διιπετέος ποταμοῖο ~βέβρυχεν μέγα	κῦμα	ποτὶ ῥόον, ἀμφὶ δέ τ᾽
[17, 250-299]	~πρῶτος δ᾽ ἀντίος ἦλθε θέων	ἀνὰ	δηϊοτῆτα, ~τὸν δὲ μετ᾽ Ἰδομενεὺς
[17, 250-299]	αὐτὰρ Ἀχαιοὶ ~ἕστασαν ἀμφὶ Μενοιτιάδῃ	ἕνα	θυμὸν ἔχοντες ~φραχθέντες σάκεσιν χαλκήρεσιν·
[17, 50-99]	~αἰδεσθείς, μή πώς με περιστήωσ᾽	ἕνα	πολλοί· ~Τρῶας δ᾽ ἐνθάδε πάντας
[17, 300-349]	φαεινῷ, ~καὶ βάλεν Ἱππασίδην Ἀπισάονα	ποιμένα	λαῶν ~ἧπαρ ὑπὸ πραπίδων, εἶθαρ
[17, 400-449]	~οἳ δ᾽ αἰεὶ περὶ νεκρὸν	ἀκαχμένα	δούρατ᾽ ἔχοντες ~νωλεμὲς ἐγχρίμπτοντο καὶ
[17, 100-149]	~εἷος ὁ ταῦθ᾽ ὅρμαινε κατὰ	φρένα	καὶ κατὰ θυμὸν ~τόφρα δ᾽
[17, 500-549]	~κόψας ἐξόπιθεν κεράων βοὸς ἀγραύλοιο	~ἶνα	τάμῃ διὰ πᾶσαν, ὃ δὲ
[17, 400-449]	ἀγήρω τ᾽ ἀθανάτω τε; ~ἦ	ἵνα	δυστήνοισι μετ᾽ ἀνδράσιν ἄλγε᾽ ἔχητον;
[17, 200-249]	ὑμετέρων πολίων ἤγειρα ἕκαστον, ~ἀλλ᾽	ἵνα	μοι Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια
[17, 550-599]	τὸν δ᾽ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε	μέλαινα,	~βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος
[17, 400-449]	ἔπι γλαφυράς, ἀλλ᾽ αὐτοῦ γαῖα	μέλαινα	~πᾶσι χάνοι· τό κεν ἧμιν
[17, 700-749]	~ὅς τε καὶ ἰφθίμων ποταμῶν	ἀλεγεινὰ	ῥέεθρα ~ἴσχει, ἄφαρ δέ τε
[17, 150-199]	κακὸς ἔσσομαι, ὡς ἀγορεύεις, ~ἦ	τινα	καὶ Δαναῶν ἀλκῆς μάλα περ
[17, 350-399]	ἐξοπίσω νεκροῦ χάζεσθαι ἀνώγει ~οὔτέ	τινα	προμάχεσθαι Ἀχαιῶν ἔξοχον ἄλλων, ~ἀλλὰ
[17, 200-249]	μοι Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια	τέκνα	~προφρονέως ῥύοισθε φιλοπτολέμων ὑπ᾽ Ἀχαιῶν.
[17, 600-649]	τυτθὸν ἅμαρτεν· ~αὐτὰρ ὃ Μηριόναο	ὀπάονά	θ᾽ ἡνίοχόν τε ~Κοίρανον, ὅς
[17, 300-349]	δουρὶ φαεινῷ, ~καὶ βάλεν Ἱππασίδην	Ἀπισάονα	ποιμένα λαῶν ~ἧπαρ ὑπὸ πραπίδων,
[17, 500-549]	Μενοιτιάδαο θανόντος ~κῆρ ἄχεος μεθέηκα	χερείονά	περ καταπέφνων. ~ὣς εἰπὼν ἐς
[17, 100-149]	ἰόντες ἐπιμνησαίμεθα χάρμης ~καὶ πρὸς	δαίμονά	περ, εἴ πως ἐρυσαίμεθα νεκρὸν
[17, 50-99]	θυμός; ~ὁππότ᾽ ἀνὴρ ἐθέλῃ πρὸς	δαίμονα	φωτὶ μάχεσθαι ~ὅν κε θεὸς
[17, 250-299]	τέτυκτο ~τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾽	ἀμύμονα	Πηλεΐωνα. ~ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων
[17, 100-149]	νωλεμὲς αἰεί. ~πῶς κε σὺ	χείρονα	φῶτα σαώσειας μεθ᾽ ὅμιλον ~σχέτλι᾽
[17, 300-349]	αὐτῷ. ~Αἴας δ᾽ αὖ Φόρκυνα	δαΐφρονα	Φαίνοπος υἱὸν ~Ἱπποθόῳ περιβάντα μέσην
[17, 300-349]	ἐπ᾽ αὐτῷ. ~Αἴας δ᾽ αὖ	Φόρκυνα	δαΐφρονα Φαίνοπος υἱὸν ~Ἱπποθόῳ περιβάντα
[17, 250-299]	~τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾽ ἀμύμονα	Πηλεΐωνα.	~ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων συῒ
[17, 300-349]	~ὣς ἔφατ᾽ Αἰνείας δ᾽ ἑκατηβόλον	Ἀπόλλωνα	~ἔγνω ἐς ἄντα ἰδών, μέγα
[17, 150-199]	δύω ~καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην	ἐνάριξα	κατακτάς. ~ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη
[17, 500-549]	Ἀθήνη ~οὐρανόθεν καταβᾶσα· προῆκε γὰρ	εὐρύοπα	Ζεὺς ~ὀρνύμεναι Δαναούς· δὴ γὰρ
[17, 500-549]	κεν Διὶ πάντα μελήσει. ~ἦ	ῥα,	καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
[17, 200-249]	~τεύχεσι Πηλεΐδαο κορυσσόμενον θείοιο, ~κινήσας	ῥα	κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·
[17, 550-599]	ἑταῖρος ἔην φίλος εἰλαπιναστής· ~τόν	ῥα	κατὰ ζωστῆρα βάλε ξανθὸς Μενέλαος
[17, 100-149]	ὥς τε λὶς ἠϋγένειος, ~ὅν	ῥα	κύνες τε καὶ ἄνδρες ἀπὸ
[17, 200-249]	μετὰ δὲ κλειτοὺς ἐπικούρους ~βῆ	ῥα	μέγα ἰάχων· ἰνδάλλετο δέ σφισι
[17, 550-599]	προσηύδα ~ἴφθιμον Μενέλαον· ὃ γάρ	ῥά	οἱ ἐγγύθεν ἦεν· ~εἰσαμένη Φοίνικι
[17, 50-99]	οἱ ἀγάσσατο Φοῖβος Ἀπόλλων, ~ὅς	ῥά	οἱ Ἕκτορ᾽ ἐπῶρσε θοῷ ἀτάλαντον
[17, 550-599]	δὲ θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, ~ὅττί	ῥά	οἱ πάμπρωτα θεῶν ἠρήσατο πάντων.
[17, 650-699]	δαΐφρονι θᾶσσον ἰόντα ~εἰπεῖν ὅττι	ῥά	οἱ πολὺ φίλτατος ὤλεθ᾽ ἑταῖρος.
[17, 400-449]	τόσον ὅσσον ἐτύχθη ~μήτηρ, ὅττί	ῥά	οἱ πολὺ φίλτατος ὤλεθ᾽ ἑταῖρος.
[17, 300-349]	πελασαίατο τεθνηῶτα. ~ὣς φάτο, καί	ῥα	πολὺ προμάχων ἐξάλμενος ἔστη· ~οἳ
[17, 500-549]	~ἢ καὶ χειμῶνος δυσθαλπέος, ὅς	ῥά	τε ἔργων ~ἀνθρώπους ἀνέπαυσεν ἐπὶ
[17, 100-149]	λέων περὶ οἷσι τέκεσσιν, ~ᾧ	ῥά	τε νήπι᾽ ἄγοντι συναντήσωνται ἐν
[17, 650-699]	παπταίνων ὥς τ᾽ αἰετός, ὅν	ῥά	τέ φασιν ~ὀξύτατον δέρκεσθαι ὑπουρανίων
[17, 50-99]	Ἀτρέος ὀξὺ βοήσας· ~ὀχθήσας δ᾽	ἄρα	εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
[17, 550-599]	κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ. ~καὶ τότ᾽	ἄρα	Κρονίδης ἕλετ᾽ αἰγίδα θυσσανόεσσαν ~μαρμαρέην,
[17, 250-299]	θεράπων ἦν Αἰακίδαο· ~μίσησεν δ᾽	ἄρα	μιν δηΐων κυσὶ κύρμα γενέσθαι
[17, 700-749]	μένοντες. ~ὣς ἔφαθ᾽ οἳ δ᾽	ἄρα	νεκρὸν ἀπὸ χθονὸς ἀγκάζοντο ~ὕψι
[17, 200-249]	Ἄρης ~δεινὸς ἐνυάλιος, πλῆσθεν δ᾽	ἄρα	οἱ μέλε᾽ ἐντὸς ~ἀλκῆς καὶ
[17, 0-49]	τοῦ γ᾽ ἀντίος ἔλθοι. ~οὐδ᾽	ἄρα	Πάνθου υἱὸς ἐϋμμελίης ἀμέλησε ~Πατρόκλοιο
[17, 100-149]	μύθῳ· ~Ἕκτορ εἶδος ἄριστε μάχης	ἄρα	πολλὸν ἐδεύεο. ~ἦ σ᾽ αὔτως
[17, 400-449]	τῷ ἐτάνυσσε κακὸν πόνον· οὐδ᾽	ἄρα	πώ τι ~ᾔδεε Πάτροκλον τεθνηότα
[17, 700-749]	Ἀχιλῆϊ κακὸν ἔπος ἀγγελέοντα. ~οὐδ᾽	ἄρα	σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς ἤθελε θυμὸς
[17, 250-299]	~φραχθέντες σάκεσιν χαλκήρεσιν· ἀμφὶ δ᾽	ἄρά	σφι ~λαμπρῇσιν κορύθεσσι Κρονίων ἠέρα
[17, 400-449]	πώ τις ἐρωείτω πολέμοιο. ~ὣς	ἄρα	τις εἴπεσκε, μένος δ᾽ ὄρσασκεν
[17, 100-149]	~εἶσι περὶ πτόλιος, ἐπεὶ οὐκ	ἄρα	τις χάρις ἦεν ~μάρνασθαι δηΐοισιν
[17, 350-399]	τανύειν μεθύουσαν ἀλοιφῇ· ~δεξάμενοι δ᾽	ἄρα	τοί γε διαστάντες τανύουσι ~κυκλόσ᾽
[17, 250-299]	βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω, ~τόσσῃ	ἄρα	Τρῶες ἰαχῇ ἴσαν. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
[17, 400-449]	παρὰ ζυγὸν ἀμφοτέρωθεν. ~μυρομένω δ᾽	ἄρα	τώ γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων,
[17, 150-199]	Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα κατακτάς. ~ὣς	ἄρα	φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ ~δηΐου
[17, 650-699]	θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει. ~ὣς	ἄρα	φωνήσας ἀπέβη ξανθὸς Μενέλαος, ~πάντοσε
[17, 250-299]	αὖθι λύθη μένος, ἐκ δ᾽	ἄρα	χειρῶν ~Πατρόκλοιο πόδα μεγαλήτορος ἧκε
[17, 150-199]	~πατρὶ φίλῳ ἔπορον· ὃ δ᾽	ἄρα	ᾧ παιδὶ ὄπασσε ~γηράς· ἀλλ᾽
[17, 500-549]	~ὣς εἰπὼν ἐς δίφρον ἑλὼν	ἔναρα	βροτόεντα ~θῆκ᾽ ἂν δ᾽ αὐτὸς
[17, 0-49]	λεῖπε δὲ νεκρόν, ἔα δ᾽	ἔναρα	βροτόεντα· ~οὐ γάρ τις πρότερος
[17, 400-449]	δ᾽ ἐμιαίνετο χαίτη ~ζεύγλης ἐξεριποῦσα	παρὰ	ζυγὸν ἀμφοτέρωθεν. ~μυρομένω δ᾽ ἄρα
[17, 600-649]	ὁρμηθέντα ~βεβλήκει θώρηκα κατὰ στῆθος	παρὰ	μαζόν· ~ἐν καυλῷ δ᾽ ἐάγη
[17, 300-349]	δ᾽ ἀμπερὲς ἄκρη ~αἰχμὴ χαλκείη	παρὰ	νείατον ὦμον ἀνέσχε· ~δούπησεν δὲ
[17, 150-199]	ἀνέρος, ὃς μέγ᾽ ἄριστος ~Ἀργείων	παρὰ	νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες. ~ἀλλὰ
[17, 300-349]	ἐοικὼς ~κήρυκι Ἠπυτίδῃ, ὅς οἱ	παρὰ	πατρὶ γέροντι ~κηρύσσων γήρασκε φίλα
[17, 250-299]	κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην ~δησάμενος τελαμῶνι	παρὰ	σφυρὸν ἀμφὶ τένοντας ~Ἕκτορι καὶ
[17, 150-199]	αἰγιόχοιο, ~ὅς τε καὶ ἄλκιμον	ἄνδρα	φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκην ~ῥηϊδίως,
[17, 150-199]	φέρτερός ἐστι. ~τὸν δ᾽ ἄρ᾽	ὑπόδρα	ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ· ~Γλαῦκε
[17, 100-149]	πάϊς Λυκίων ἀγὸς ἀνδρῶν ~Ἕκτορ᾽	ὑπόδρα	ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ· ~Ἕκτορ
[17, 600-649]	ὀλοφύρατο δάκρυ χέοντα· ~αὐτίκα δ᾽	ἠέρα	μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην,
[17, 250-299]	ἄρά σφι ~λαμπρῇσιν κορύθεσσι Κρονίων	ἠέρα	πολλὴν ~χεῦ᾽ ἐπεὶ οὐδὲ Μενοιτιάδην
[17, 300-349]	δὲ θώρηκος γύαλον, διὰ δ᾽	ἔντερα	χαλκὸς ~ἤφυσ᾽ ὃ δ᾽ ἐν
[17, 300-349]	υἱὸν ~Ἱπποθόῳ περιβάντα μέσην κατὰ	γαστέρα	τύψε· ~ῥῆξε δὲ θώρηκος γύαλον,
[17, 100-149]	μάλ᾽ αἶψ᾽ ἐνόησε μάχης ἐπ᾽	ἀριστερὰ	πάσης ~θαρσύνονθ᾽ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα
[17, 650-699]	μάλ᾽ αἶψ᾽ ἐνόησε μάχης ἐπ᾽	ἀριστερὰ	πάσης ~θαρσύνονθ᾽ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα
[17, 150-199]	οὐχ υἱὸς ἐν ἔντεσι πατρὸς	ἐγήρα.	~τὸν δ᾽ ὡς οὖν ἀπάνευθεν
[17, 700-749]	~Τρώων ἐξ ἐνοπῆς θάνατον καὶ	κῆρα	φύγωμεν. ~τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα
[17, 550-599]	φίλος εἰλαπιναστής· ~τόν ῥα κατὰ	ζωστῆρα	βάλε ξανθὸς Μενέλαος ~ἀΐξαντα φόβον
[17, 700-749]	τε καὶ ἰφθίμων ποταμῶν ἀλεγεινὰ	ῥέεθρα	~ἴσχει, ἄφαρ δέ τε πᾶσι
[17, 250-299]	ἐνὶ θυμῷ ~Πάτροκλον Τρῳῇσι κυσὶν	μέλπηθρα	γενέσθαι. ~ὣς ἔφατ᾽ ὀξὺ δ᾽
[17, 200-249]	χατίζων ~ἐνθάδ᾽ ἀφ᾽ ὑμετέρων πολίων	ἤγειρα	ἕκαστον, ~ἀλλ᾽ ἵνα μοι Τρώων
[17, 450-499]	ἐών; νῦν αὖ θάνατος καὶ	μοῖρα	κιχάνει. ~ἀλλὰ σὺ μὲν μάστιγα
[17, 650-699]	ἐών· νῦν αὖ θάνατος καὶ	μοῖρα	κιχάνει. ~ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη
[17, 400-449]	αὐδήσασκεν· ~ὦ φίλοι, εἰ καὶ	μοῖρα	παρ᾽ ἀνέρι τῷδε δαμῆναι ~πάντας
[17, 200-249]	τε Θερσίλοχόν τε ~Ἀστεροπαῖόν τε	Δεισήνορά	θ᾽ Ἱππόθοόν τε ~Φόρκυν τε
[17, 50-99]	δ᾽ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν	μεγαλήτορα	θυμόν· ~ὤ μοι ἐγὼν εἰ
[17, 600-649]	ἔμπεσε θυμῷ. ~οὐδ᾽ ἔλαθ᾽ Αἴαντα	μεγαλήτορα	καὶ Μενέλαον ~Ζεύς, ὅτε δὴ
[17, 50-99]	ἔβη θεὸς ἂμ πόνον ἀνδρῶν,	~Ἕκτορα	δ᾽ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας
[17, 550-599]	Τρώων ἔρυσεν μετὰ ἔθνος ἑταίρων.	~Ἕκτορα	δ᾽ ἐγγύθεν ἱστάμενος ὄτρυνεν Ἀπόλλων
[17, 600-649]	ἔχων ἐν χειρὶ μαχήσεσθαι Τρώεσσιν.	~Ἕκτορα	δ᾽ Ἰδομενεὺς μετὰ Λήϊτον ὁρμηθέντα
[17, 300-349]	ἐς ἄντα ἰδών, μέγα δ᾽	Ἕκτορα	εἶπε βοήσας· ~Ἕκτόρ τ᾽ ἠδ᾽
[17, 500-549]	ἐμπνείοντε μεταφρένῳ· οὐ γὰρ ἔγωγε	~Ἕκτορα	Πριαμίδην μένεος σχήσεσθαι ὀΐω, ~πρίν
[17, 300-349]	ἀπὸ Λαρίσης ἐριβώλακος, οὐδὲ τοκεῦσι	~θρέπτρα	φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ
[17, 100-149]	μὲν Πάτροκλον ἐπεὶ κλυτὰ τεύχε᾽	ἀπηύρα,	~ἕλχ᾽ ἵν᾽ ἀπ᾽ ὤμοιιν κεφαλὴν
[17, 200-249]	τε πολέσσιν ἐπ᾽ αὐτῷ θυμὸν	ἀπηύρα.	~καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Αἴας εἶπε
[17, 250-299]	οὐδὲ Μενοιτιάδην ἔχθαιρε πάρος γε,	~ὄφρα	ζωὸς ἐὼν θεράπων ἦν Αἰακίδαο·
[17, 450-499]	βαλῶ μένος ἠδ᾽ ἐνὶ θυμῷ,	~ὄφρα	καὶ Αὐτομέδοντα σαώσετον ἐκ πολέμοιο
[17, 450-499]	~δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων ἀποβήσομαι,	ὄφρα	μάχωμαι. ~ὣς ἔφατ᾽ Ἀλκιμέδων δὲ
[17, 650-699]	εἰ δ᾽ ἄγε δεῦρο διοτρεφὲς	ὄφρα	πύθηαι ~λυγρῆς ἀγγελίης, ἣ μὴ
[17, 100-149]	κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν	~τόφρα	δ᾽ ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον·
[17, 50-99]	Ἀχιλῆϊ, τὸν ἀθανάτη τέκε μήτηρ.	~τόφρα	δέ τοι Μενέλαος ἀρήϊος Ἀτρέος
[17, 300-349]	ἐμοὶ ἄγχι παραστὰς ~Ζῆν᾽ ὕπατον	μήστωρα	μάχης ἐπιτάρροθον εἶναι· ~τώ ῥ᾽
[17, 500-549]	ἔγειρε δὲ νεῖκος Ἀθήνη ~οὐρανόθεν	καταβᾶσα·	προῆκε γὰρ εὐρύοπα Ζεὺς ~ὀρνύμεναι
[17, 350-399]	~πολλῶν ἑλκόντων, τάνυται δέ τε	πᾶσα	διὰ πρό· ~ὣς οἵ γ᾽
[17, 650-699]	δ᾽ ἐπέλαμψε, μάχη δ᾽ ἐπὶ	πᾶσα	φαάνθη· ~καὶ τότ᾽ ἄρ᾽ Αἴας
[17, 550-599]	κήδει, ~ὣς ἣ πορφυρέῃ νεφέλῃ	πυκάσασα	ἓ αὐτὴν ~δύσετ᾽ Ἀχαιῶν ἔθνος,
[17, 450-499]	Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων ~ἵππω τώδ᾽	ἐνόησα	ποδώκεος Αἰακίδαο ~ἐς πόλεμον προφανέντε
[17, 400-449]	πού ἐστιν ὀϊζυρώτερον ἀνδρὸς ~πάντων,	ὅσσά	τε γαῖαν ἔπι πνείει τε
[17, 550-599]	ἕκαστον. ~πρῶτον δ᾽ Ἀτρέος υἱὸν	ἐποτρύνουσα	προσηύδα ~ἴφθιμον Μενέλαον· ὃ γάρ
[17, 400-449]	θαλερὴ δ᾽ ἐμιαίνετο χαίτη ~ζεύγλης	ἐξεριποῦσα	παρὰ ζυγὸν ἀμφοτέρωθεν. ~μυρομένω δ᾽
[17, 150-199]	ἔντε᾽ ἄμειβεν· ~ἤτοι ὃ μὲν	τὰ	ἃ δῶκε φέρειν προτὶ Ἴλιον
[17, 600-649]	δ᾽ ἡνία χεῦεν ἔραζε. ~καὶ	τά	γε Μηριόνης ἔλαβεν χείρεσσι φίλῃσι
[17, 650-699]	ἐπὶ νῆα σαώσῃ ~γυμνόν· ἀτὰρ	τά	γε τεύχε᾽ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.
[17, 100-149]	περ Ἀχιλλῆϊ προφέρωμεν ~γυμνόν· ἀτὰρ	τά	γε τεύχε᾽ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.
[17, 500-549]	κεῖται· ~ἥσω γὰρ καὶ ἐγώ,	τὰ	δέ κεν Διὶ πάντα μελήσει.
[17, 650-699]	ἐφημοσύνης ἀμέλησε, ~βῆ δὲ θέειν,	τὰ	δὲ τεύχε᾽ ἀμύμονι δῶκεν ἑταίρῳ
[17, 150-199]	Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἔντεα δύω ~καλά,	τὰ	Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα κατακτάς. ~ὣς
[17, 600-649]	ἐϋκτιμένης ἕπετ᾽ αὐτῷ· ~πεζὸς γὰρ	τὰ	πρῶτα λιπὼν νέας ἀμφιελίσσας ~ἤλυθε,
[17, 200-249]	~προφρονέως ῥύοισθε φιλοπτολέμων ὑπ᾽ Ἀχαιῶν.	~τὰ	φρονέων δώροισι κατατρύχω καὶ ἐδωδῇ
[17, 400-449]	περικαλλέα δίφρον ἔχοντες ~οὔδει ἐνισκίμψαντε	καρήατα·	δάκρυα δέ σφι ~θερμὰ κατὰ
[17, 400-449]	καρήατα· δάκρυα δέ σφι ~θερμὰ	κατὰ	βλεφάρων χαμάδις ῥέε μυρομένοισιν ~ἡνιόχοιο
[17, 300-349]	Φαίνοπος υἱὸν ~Ἱπποθόῳ περιβάντα μέσην	κατὰ	γαστέρα τύψε· ~ῥῆξε δὲ θώρηκος
[17, 600-649]	μέσσην. ~ἤριπε δ᾽ ἐξ ὀχέων,	κατὰ	δ᾽ ἡνία χεῦεν ἔραζε. ~καὶ
[17, 500-549]	ἦμαρ· ~τῇδε γὰρ ἔβρισαν πόλεμον	κάτα	δακρυόεντα ~Ἕκτωρ Αἰνείας θ᾽ οἳ
[17, 650-699]	ὄσσε φαεινὼ ~πάντοσε δινείσθην πολέων	κατὰ	ἔθνος ἑταίρων, ~εἴ που Νέστορος
[17, 550-599]	ἔην φίλος εἰλαπιναστής· ~τόν ῥα	κατὰ	ζωστῆρα βάλε ξανθὸς Μενέλαος ~ἀΐξαντα
[17, 100-149]	ταῦθ᾽ ὅρμαινε κατὰ φρένα καὶ	κατὰ	θυμὸν ~τόφρα δ᾽ ἐπὶ Τρώων
[17, 200-249]	κρατερόν τε, ~τεύχεα δ᾽ οὐ	κατὰ	κόσμον ἀπὸ κρατός τε καὶ
[17, 250-299]	φαίδιμος υἱὸς ~Ἱππόθοος ποδὸς ἕλκε	κατὰ	κρατερὴν ὑσμίνην ~δησάμενος τελαμῶνι παρὰ
[17, 0-49]	τ᾽ ἐπικούρων ~Πάτροκλον βάλε δουρὶ	κατὰ	κρατερὴν ὑσμίνην· ~τώ με ἔα
[17, 550-599]	αἰγίδα θυσσανόεσσαν ~μαρμαρέην, Ἴδην δὲ	κατὰ	νεφέεσσι κάλυψεν, ~ἀστράψας δὲ μάλα
[17, 700-749]	μένος ἀμφιβαλόντες ~ἕλκωσ᾽ ἐξ ὄρεος	κατὰ	παιπαλόεσσαν ἀταρπὸν ~ἢ δοκὸν ἠὲ
[17, 600-649]	μετὰ Λήϊτον ὁρμηθέντα ~βεβλήκει θώρηκα	κατὰ	στῆθος παρὰ μαζόν· ~ἐν καυλῷ
[17, 50-99]	μελαίνας· ~πάπτηνεν δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα	κατὰ	στίχας, αὐτίκα δ᾽ ἔγνω ~τὸν
[17, 0-49]	Διὶ πατρί· ~ἂψ δ᾽ ἀναχαζομένοιο	κατὰ	στομάχοιο θέμεθλα ~νύξ᾽ ἐπὶ δ᾽
[17, 500-549]	~αἱματόεις ὥς τίς τε λέων	κατὰ	ταῦρον ἐδηδώς. ~ἂψ δ᾽ ἐπὶ
[17, 50-99]	ἐγὼν εἰ μέν κε λίπω	κάτα	τεύχεα καλὰ ~Πάτροκλόν θ᾽ ὃς
[17, 100-149]	εἴη. ~εἷος ὁ ταῦθ᾽ ὅρμαινε	κατὰ	φρένα καὶ κατὰ θυμὸν ~τόφρα
[17, 50-99]	ἔπειτα δέ θ᾽ αἷμα καὶ	ἔγκατα	πάντα λαφύσσει ~δῃῶν· ἀμφὶ δὲ
[17, 350-399]	δὲ καὶ ἱδρῷ νωλεμὲς αἰεὶ	~γούνατά	τε κνῆμαί τε πόδες θ᾽
[17, 200-249]	μέλε᾽ ἐντὸς ~ἀλκῆς καὶ σθένεος·	μετὰ	δὲ κλειτοὺς ἐπικούρους ~βῆ ῥα
[17, 550-599]	~νεκρὸν ὑπ᾽ ἐκ Τρώων ἔρυσεν	μετὰ	ἔθνος ἑταίρων. ~Ἕκτορα δ᾽ ἐγγύθεν
[17, 600-649]	μαχήσεσθαι Τρώεσσιν. ~Ἕκτορα δ᾽ Ἰδομενεὺς	μετὰ	Λήϊτον ὁρμηθέντα ~βεβλήκει θώρηκα κατὰ
[17, 450-499]	βαλόντε ~ῥίμφα φέρον θοὸν ἅρμα	μετὰ	Τρῶας καὶ Ἀχαιούς. ~τοῖσι δ᾽
[17, 450-499]	~ἵπποις ἀΐσσων ὥς τ᾽ αἰγυπιὸς	μετὰ	χῆνας· ~ῥέα μὲν γὰρ φεύγεσκεν
[17, 150-199]	δ᾽ ὡς οὖν ἀπάνευθεν ἴδεν	νεφεληγερέτα	Ζεὺς ~τεύχεσι Πηλεΐδαο κορυσσόμενον θείοιο,
[17, 250-299]	δ᾽ ἀντίος ἦλθε θέων ἀνὰ	δηϊοτῆτα,	~τὸν δὲ μετ᾽ Ἰδομενεὺς καὶ
[17, 50-99]	νῦν σὺ μὲν ὧδε θέεις	ἀκίχητα	διώκων ~ἵππους Αἰακίδαο δαΐφρονος· οἳ
[17, 50-99]	ἔαξε λαβὼν κρατεροῖσιν ὀδοῦσι ~πρῶτον,	ἔπειτα	δέ θ᾽ αἷμα καὶ ἔγκατα
[17, 50-99]	ἀμφὶ μελαίνας· ~πάπτηνεν δ᾽ ἄρ᾽	ἔπειτα	κατὰ στίχας, αὐτίκα δ᾽ ἔγνω
[17, 700-749]	κῆρα φύγωμεν. ~τὸν δ᾽ ἠμείβετ᾽	ἔπειτα	μέγας Τελαμώνιος Αἴας· ~πάντα κατ᾽
[17, 500-549]	δουρὶ φαεινῷ· ~ἀλλ᾽ ὃ μὲν	ἄντα	ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος· ~πρόσσω
[17, 300-349]	δουρὶ φαεινῷ· ~ἀλλ᾽ ὃ μὲν	ἄντα	ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος ~τυτθόν·
[17, 300-349]	δ᾽ ἑκατηβόλον Ἀπόλλωνα ~ἔγνω ἐς	ἄντα	ἰδών, μέγα δ᾽ Ἕκτορα εἶπε
[17, 150-199]	Αἴαντος μεγαλήτορος οὐκ ἐτάλασσας ~στήμεναι	ἄντα	κατ᾽ ὄσσε ἰδὼν δηΐων ἐν
[17, 0-49]	λύσω μένος εἴ κέ μευ	ἄντα	~στήῃς· ἀλλά σ᾽ ἔγωγ᾽ ἀναχωρήσαντα
[17, 300-349]	Φόρκυνα δαΐφρονα Φαίνοπος υἱὸν ~Ἱπποθόῳ	περιβάντα	μέσην κατὰ γαστέρα τύψε· ~ῥῆξε
[17, 600-649]	δέος ἔμπεσε θυμῷ. ~οὐδ᾽ ἔλαθ᾽	Αἴαντα	μεγαλήτορα καὶ Μενέλαον ~Ζεύς, ὅτε
[17, 100-149]	ἐπεὶ ἵκετο ἔθνος ἑταίρων ~παπταίνων	Αἴαντα	μέγαν Τελαμώνιον υἱόν. ~τὸν δὲ
[17, 150-199]	ἔειπες, ~ὅς τέ με φῂς	Αἴαντα	πελώριον οὐχ ὑπομεῖναι. ~οὔ τοι
[17, 500-549]	Ἀχιλλῆος καλλίτριχε βήμεναι ἵππω ~νῶϊ	κατακτείναντα,	φοβῆσαί τε στίχας ἀνδρῶν ~Ἀργείων,
[17, 550-599]	κατὰ ζωστῆρα βάλε ξανθὸς Μενέλαος	~ἀΐξαντα	φόβον δέ, διὰ πρὸ δὲ
[17, 200-249]	σῇ, ἐπεὶ πολέμοιο νέφος περὶ	πάντα	καλύπτει ~Ἕκτωρ, ἡμῖν δ᾽ αὖτ᾽
[17, 700-749]	ἠμείβετ᾽ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας·	~πάντα	κατ᾽ αἶσαν ἔειπες ἀγακλεὲς ὦ
[17, 50-99]	δέ θ᾽ αἷμα καὶ ἔγκατα	πάντα	λαφύσσει ~δῃῶν· ἀμφὶ δὲ τόν
[17, 500-549]	ἐγώ, τὰ δέ κεν Διὶ	πάντα	μελήσει. ~ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν
[17, 550-599]	ἔχεο κρατερῶς, ὄτρυνε δὲ λαὸν	ἅπαντα.	~τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε βοὴν
[17, 0-49]	ἄντα ~στήῃς· ἀλλά σ᾽ ἔγωγ᾽	ἀναχωρήσαντα	κελεύω ~ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδ᾽
[17, 600-649]	~Ἕκτορα δ᾽ Ἰδομενεὺς μετὰ Λήϊτον	ὁρμηθέντα	~βεβλήκει θώρηκα κατὰ στῆθος παρὰ
[17, 400-449]	ἔλπετο θυμῷ ~τεθνάμεν, ἀλλὰ ζωὸν	ἐνιχριμφθέντα	πύλῃσιν ~ἂψ ἀπονοστήσειν, ἐπεὶ οὐδὲ
[17, 450-499]	σὺ μὲν μάστιγα καὶ ἡνία	σιγαλόεντα	~δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων ἀποβήσομαι,
[17, 350-399]	δὲ μάχοντο ~ἀλλήλων ἀλεείνοντες βέλεα	στονόεντα	~πολλὸν ἀφεσταότες. τοὶ δ᾽ ἐν
[17, 50-99]	Μέντῃ· ~καί μιν φωνήσας ἔπεα	πτερόεντα	προσηύδα· ~Ἕκτορ νῦν σὺ μὲν
[17, 200-249]	~τοὺς ὅ γ᾽ ἐποτρύνων ἔπεα	πτερόεντα	προσηύδα· ~κέκλυτε μυρία φῦλα περικτιόνων
[17, 500-549]	εἰπὼν ἐς δίφρον ἑλὼν ἔναρα	βροτόεντα	~θῆκ᾽ ἂν δ᾽ αὐτὸς ἔβαινε
[17, 0-49]	δὲ νεκρόν, ἔα δ᾽ ἔναρα	βροτόεντα·	~οὐ γάρ τις πρότερος Τρώων
[17, 500-549]	~τῇδε γὰρ ἔβρισαν πόλεμον κάτα	δακρυόεντα	~Ἕκτωρ Αἰνείας θ᾽ οἳ Τρώων
[17, 200-249]	ἐπέεσσι ~Μέσθλην τε Γλαῦκόν τε	Μέδοντά	τε Θερσίλοχόν τε ~Ἀστεροπαῖόν τε
[17, 500-549]	φρένας ἀμφὶ μελαίνας· ~αὐτίκα δ᾽	Ἀλκιμέδοντα	προσηύδα πιστὸν ἑταῖρον· ~Ἀλκίμεδον μὴ
[17, 450-499]	~στῆ δ᾽ ὄπιθεν δίφροιο καὶ	Αὐτομέδοντα	προσηύδα· ~Αὐτόμεδον, τίς τοί νυ
[17, 450-499]	ἠδ᾽ ἐνὶ θυμῷ, ~ὄφρα καὶ	Αὐτομέδοντα	σαώσετον ἐκ πολέμοιο ~νῆας ἔπι
[17, 450-499]	~αὐτίκα δ᾽ Αἰνείαν προσεφώνεεν ἐγγὺς	ἐόντα·	~Αἰνεία Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων ~ἵππω
[17, 650-699]	πετεηνῶν, ~ὅν τε καὶ ὑψόθ᾽	ἐόντα	πόδας ταχὺς οὐκ ἔλαθε πτὼξ
[17, 100-149]	αὔτως κλέος ἐσθλὸν ἔχει φύξηλιν	ἐόντα.	~φράζεο νῦν ὅππως κε πόλιν
[17, 700-749]	πολέμοιο ~Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ κακὸν ἔπος	ἀγγελέοντα.	~οὐδ᾽ ἄρα σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς
[17, 600-649]	τὸν δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δάκρυ	χέοντα·	~αὐτίκα δ᾽ ἠέρα μὲν σκέδασεν
[17, 700-749]	μώνυχας ἵππους. ~τὸν μὲν δάκρυ	χέοντα	πόδες φέρον ἐκ πολέμοιο ~Πηλεΐδῃ
[17, 650-699]	~ὄτρυνον δ᾽ Ἀχιλῆϊ δαΐφρονι θᾶσσον	ἰόντα	~εἰπεῖν ὅττι ῥά οἱ πολὺ
[17, 750-799]	κολοιῶν ~οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν	ἰόντα	~κίρκον, ὅ τε σμικρῇσι φόνον
[17, 0-49]	ἕ φημι πόδεσσί γε οἷσι	κιόντα	~εὐφρῆναι ἄλοχόν τε φίλην κεδνούς
[17, 650-699]	ἀριστερὰ πάσης ~θαρσύνονθ᾽ ἑτάρους καὶ	ἐποτρύνοντα	μάχεσθαι, ~ἀγχοῦ δ᾽ ἱστάμενος προσέφη
[17, 100-149]	ἀριστερὰ πάσης ~θαρσύνονθ᾽ ἑτάρους καὶ	ἐποτρύνοντα	μάχεσθαι· ~θεσπέσιον γάρ σφιν φόβον
[17, 350-399]	τε παλάσσετο μαρναμένοιιν ~ἀμφ᾽ ἀγαθὸν	θεράποντα	ποδώκεος Αἰακίδαο. ~ὡς δ᾽ ὅτ᾽
[17, 650-699]	~εἴ που Νέστορος υἱὸν ἔτι	ζώοντα	ἴδοιτο. ~τὸν δὲ μάλ᾽ αἶψ᾽
[17, 650-699]	μὲν σὲ καὶ αὐτὸν ὀΐομαι	εἰσορόωντα	~γιγνώσκειν ὅτι πῆμα θεὸς Δαναοῖσι
[17, 400-449]	ἄρα πώ τι ~ᾔδεε Πάτροκλον	τεθνηότα	δῖος Ἀχιλλεύς· ~πολλὸν γὰρ ῥ᾽
[17, 150-199]	ἱρὴν ~Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν, ὃ δ᾽	ἄμβροτα	τεύχεα δῦνε ~Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἅ
[17, 200-249]	τοι σχεδὸν εἶσι· σὺ δ᾽	ἄμβροτα	τεύχεα δύνεις ~ἀνδρὸς ἀριστῆος, τόν
[17, 750-799]	ἕποντο, δύω δ᾽ ἐν τοῖσι	μάλιστα	~Αἰνείας τ᾽ Ἀγχισιάδης καὶ φαίδιμος
[17, 250-299]	περὶ Πατρόκλῳ βέβασαν, φρόνεον δὲ	μάλιστα	~ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύειν καὶ
[17, 550-599]	Ἠετίωνος ~ἀφνειός τ᾽ ἀγαθός τε·	μάλιστα	δέ μιν τίεν Ἕκτωρ ~δήμου,
[17, 650-699]	νῆας Ἀχαιῶν ~εἰπεῖν, αἴ κε	τάχιστα	νέκυν ἐπὶ νῆα σαώσῃ ~γυμνόν·
[17, 600-649]	δ᾽ ὅς τις ἑταῖρος ἀπαγγείλειε	τάχιστα	~Πηλεΐδῃ, ἐπεὶ οὔ μιν ὀΐομαι
[17, 550-599]	προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος· ~Φοῖνιξ	ἄττα	γεραιὲ παλαιγενές, εἰ γὰρ Ἀθήνη
[17, 500-549]	εἰσὶν ἄριστοι. ~ἀλλ᾽ ἤτοι μὲν	ταῦτα	θεῶν ἐν γούνασι κεῖται· ~ἥσω
[17, 50-99]	Ἕκτωρ. ~ἀλλὰ τί ἤ μοι	ταῦτα	φίλος διελέξατο θυμός; ~ὁππότ᾽ ἀνὴρ
[17, 100-149]	Μενέλαος. ~Ἕκτωρ μὲν Πάτροκλον ἐπεὶ	κλυτὰ	τεύχε᾽ ἀπηύρα, ~ἕλχ᾽ ἵν᾽ ἀπ᾽
[17, 50-99]	κυδαλίμοιο. ~ἔνθά κε ῥεῖα φέροι	κλυτὰ	τεύχεα Πανθοΐδαο ~Ἀτρεΐδης, εἰ μή
[17, 200-249]	τι μάχης ἐκνοστήσαντι ~δέξεται Ἀνδρομάχη	κλυτὰ	τεύχεα Πηλεΐωνος. ~ἦ καὶ κυανέῃσιν
[17, 150-199]	μετασπών, ~οἳ προτὶ ἄστυ φέρον	κλυτὰ	τεύχεα Πηλεΐωνος. ~στὰς δ᾽ ἀπάνευθε
[17, 50-99]	δ᾽ ἔγνω ~τὸν μὲν ἀπαινύμενον	κλυτὰ	τεύχεα, τὸν δ᾽ ἐπὶ γαίῃ
[17, 150-199]	καὶ Δαναῶν ἀλκῆς μάλα περ	μεμαῶτα	~σχήσω ἀμυνέμεναι περὶ Πατρόκλοιο θανόντος.
[17, 200-249]	~ὃς δέ κε Πάτροκλον καὶ	τεθνηῶτά	περ ἔμπης ~Τρῶας ἐς ἱπποδάμους
[17, 300-349]	γε ἕκηλοι ~Πάτροκλον νηυσὶν πελασαίατο	τεθνηῶτα.	~ὣς φάτο, καί ῥα πολὺ
[17, 600-649]	ἕπετ᾽ αὐτῷ· ~πεζὸς γὰρ τὰ	πρῶτα	λιπὼν νέας ἀμφιελίσσας ~ἤλυθε, καί
[17, 400-449]	ἀπάνευθεν ἐόντες ~κλαῖον, ἐπεὶ δὴ	πρῶτα	πυθέσθην ἡνιόχοιο ~ἐν κονίῃσι πεσόντος
[17, 550-599]	γλαυκῶπις Ἀθήνη, ~ὅττί ῥά οἱ	πάμπρωτα	θεῶν ἠρήσατο πάντων. ~ἐν δὲ
[17, 550-599]	~δύσετ᾽ Ἀχαιῶν ἔθνος, ἔγειρε δὲ	φῶτα	ἕκαστον. ~πρῶτον δ᾽ Ἀτρέος υἱὸν
[17, 100-149]	αἰεί. ~πῶς κε σὺ χείρονα	φῶτα	σαώσειας μεθ᾽ ὅμιλον ~σχέτλι᾽ ἐπεὶ
[17, 400-449]	δίφρον ἔχοντες ~οὔδει ἐνισκίμψαντε καρήατα·	δάκρυα	δέ σφι ~θερμὰ κατὰ βλεφάρων
[17, 450-499]	χαιτάων κονίην οὖδας δὲ βαλόντε	~ῥίμφα	φέρον θοὸν ἅρμα μετὰ Τρῶας
[17, 250-299]	τένοντας ~Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι χαριζόμενος·	τάχα	δ᾽ αὐτῷ ~ἦλθε κακόν, τό
[17, 50-99]	μάχεσθαι ~ὅν κε θεὸς τιμᾷ,	τάχα	οἱ μέγα πῆμα κυλίσθη. ~τώ
[17, 200-249]	νέκυος περιδείδια Πατρόκλοιο, ~ὅς κε	τάχα	Τρώων κορέει κύνας ἠδ᾽ οἰωνούς,
[17, 150-199]	δυσμενέεσσι πόνον καὶ δῆριν ἔθεντο,	~αἶψά	κε Πάτροκλον ἐρυσαίμεθα Ἴλιον εἴσω.
[17, 150-199]	τεθνηὼς καί μιν ἐρυσαίμεθα χάρμης,	~αἶψά	κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνος ἔντεα καλὰ