Livre, Chap.
[3, 8]	κτίσας ψυχὰς θανάτου καταφρονούσας. Φιλοζωεῖς,	ὦ	Ἰώσηπε, καὶ φῶς ὑπομένεις ὁρᾶν
[3, 8]	δὲ εἴς τινα βαθὺν λάκκον,	ᾧ	πλατὺ σπήλαιον διέζευκτο κατὰ πλευρὰν
[3, 3]	Γαλιλαίων, νῦν δὲ Τυρίων ὄρος·	ᾧ	προσίσχει Γαβαά, πόλις ἱππέων, οὕτω
[3, 10]	καταπεπληγότας, ἐν ἐπηκόῳ στὰς ἔλεξεν	ὧδε·	ἄνδρες, ἔφη, Ῥωμαῖοι, καλὸν γὰρ
[3, 9]	ὀλίγον δὲ διὰ τῶν προσχώρων	ὥδευε	τἀληθὲς καὶ παρὰ πᾶσιν ἀμφιβολίας
[3, 7]	μὲν ἀπώκνησαν προσβαλεῖν δι' ὅλης	ὡδευκότες	ἡμέρας, διπλῇ δὲ τῇ φάλαγγι
[3, 7]	ἀλογίστῳ τὴν κατὰ σφᾶς ἀσθένειαν	ᾤδουν	καὶ μετέωροι πρὸς ταραχὴν ὑπῆρχον.
[3, 10]	σχεδίαι, τῆς δυνάμεως ἐπιβήσας ὅσον	ᾤετο	τοῖς κατὰ τὴν λίμνην ἀνταρκέσειν
[3, 2]	καὶ τοὺς ἐπὶ τὸ τεῖχος	ὠθουμένους	ἀνέστειλεν. Οἱ δὲ πρὸς ἐμπείρους
[3, 5]	εἰ πρὸς ἕω μὲν Εὐφράτης,	ὠκεανὸς	δὲ πρὸς ἑσπέραν, μεσημβρινὸν δὲ
[3, 4]	τῆς Ἀχαίας εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν	ὠκύτερον	ἢ κατὰ χειμῶνος ὥραν, παραλαμβάνει
[3, 5]	ἀγαθοὺς τιμαῖς ῥύονται τὸ δοκεῖν	ὠμοὶ	πρὸς τοὺς κολαζομένους. Τοσοῦτον δ'
[3, 6]	τε οἰωνῶν ἁπάντων καὶ ἀλκιμώτατος	ὤν·	ὃ δὴ καὶ τῆς ἡγεμονίας
[3, 8]	προφητείας ὡς ἂν αὐτός τε	ὢν	ἱερεὺς καὶ ἱερέων ἔγγονος· ὧν
[3, 10]	πλέον· ὁ δ' ἔπηλυς πολὺς	ὢν	πλεῖον ἐβιάζετο, καὶ διωργισμένων ἐπ'
[3, 5]	διαλαβόντες, ἀλλ' εἰ μὲν ἀνώμαλος	ὢν	τύχοι χῶρος, ἐξομαλίζεται· διαμετρεῖται δὲ
[3, 3]	Μερίζεται δ' εἰς ἕνδεκα κληρουχίας,	ὧν	ἄρχει μὲν βασίλειον τὰ Ἱεροσόλυμα
[3, 9]	αἰτίους τιμωρήσασθαι τῆς ἀποστάσεως, ὑφ'	ὧν	αὐτοὶ φρουρηθῆναι μέχρι νῦν ἐπὶ
[3, 7]	τόλμης. Οὐκ ἔλασσόν γε μὴν	ὧν	ἔδρων ἀντέπασχον· ὅσον γὰρ αὐτοὺς
[3, 8]	οὐ μὴν ἔπειθον· ἐκ γὰρ	ὧν	εἰκὸς ἦν τοσαῦτα δράσαντα παθεῖν,
[3, 7]	ἀναιρούμενοι. Ῥωμαίους δὲ κατὰ μνήμην	ὧν	ἐκ τῆς πολιορκίας ἔπαθον οὔτε
[3, 8]	ὢν ἱερεὺς καὶ ἱερέων ἔγγονος·	ὧν	ἐπὶ τῆς τότε ὥρας ἔνθους
[3, 7]	πάντων ἀνὰ ἓξ ἄνδρας, μεθ'	ὧν	καὶ αὐτὸς εἰς τὸ προκινδυνεύειν
[3, 8]	διὰ νυκτὸς ὀνείρων εἰσέρχεται, δι'	ὧν	ὁ θεὸς τάς τε μελλούσας
[3, 8]	ταῦτα δρᾶν σφᾶς αὐτούς, περὶ	ὧν	πρὸς ἐκείνους διιστάμεθα. Καλὸν γὰρ
[3, 5]	χιλιάρχους οὗτοι συνίασιν ἀσπασόμενοι, μεθ'	ὧν	πρὸς τὸν ἡγεμόνα τῶν ὅλων
[3, 7]	δουλεύειν προαιρουμένους Ῥωμαίοις προσφυγεῖν. Ἐξ	ὧν	συνεὶς ὁ Κερεάλιος καὶ τοὺς
[3, 4]	πέμψαντος ἱππεῖς ἐπὶ πεζοῖς πεντακισχιλίοις,	ὧν	τὸ πλέον ἦσαν τοξόται, ὡς
[3, 7]	τὸν πόλεμον, τραπῆναί ποτε αὐτὸν	ᾤοντο.	Καὶ κατὰ τοῦτό γε οὐ
[3, 7]	μετ' ἀλκῆς, τοὺς δὲ θράσος	ὥπλιζε	τῷ θυμῷ στρατηγουμένους. Παραταξάμενοι δὲ
[3, 2]	καὶ πρὸς ὁπλίτας ἐξηρτυμένους εἰκαιότερον	ὡπλισμένοι,	θυμῷ τε πλέον ἢ βουλῇ
[3, 7]	ἐκφλεγῆναι τότε καὶ καῦμα δεινόν,	ὥρα	δ' ἦν θέρους καὶ τῶν
[3, 9]	Ἀλεεινὴ δ' ἦν κἀκείνη χειμῶνος	ὥρᾳ	καθ' ὅσον πνιγώδης θέρους ὑπὸ
[3, 7]	συνεβούλευέν τε κατὰ ταύτην τὴν	ὥραν	ἐπελθεῖν. Τῷ δ' ἦν μὲν
[3, 7]	στρατιάν. (Κατὰ δὲ τὴν μηνυθεῖσαν	ὥραν	ᾔεσαν ἡσυχῆ πρὸς τὸ τεῖχος.
[3, 4]	Ἀλεξάνδρειαν ὠκύτερον ἢ κατὰ χειμῶνος	ὥραν,	παραλαμβάνει μὲν ἐφ' ἣν ἔσταλτο
[3, 7]	ὕεται. Καὶ κατὰ ταύτην τὴν	ὥραν	πολιορκουμένων ἀθυμία δεινὴ πρὸς τὴν
[3, 7]	πεπονημένα τοῖς Ῥωμαίοις ἐπὶ μιᾶς	ὥρας	ἐνέμετο. (Ἔνθα καὶ ἀνήρ τις
[3, 8]	ἔγγονος· ὧν ἐπὶ τῆς τότε	ὥρας	ἔνθους γενόμενος καὶ τὰ φρικώδη
[3, 10]	δ' ἔγωγε ἐπὶ τῆσδε τῆς	ὥρας	καὶ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν
[3, 8]	ἦν, ὃς εἰ καὶ πρότερον	ὠργίζετο,	τότε πρὸς τὴν ὄψιν οὐκ
[3, 9]	ἁρπαγὴν τῶν ἵππων ἐφ' ὅλην	ὠργισμένος	τὴν πόλιν· καὶ γὰρ ἀγωνιῶντα
[3, 7]	πρὸς ἄνοδον· Ὁ δ' ἀφυλάκτως	ὤρεγε	τὴν χεῖρα, καὶ φθάσας αὐτὸν
[3, 2]	ὁρμαῖς συντονώτερον ὁδεύσαντες ὡς ἐγγύθεν	ὡρμημένοι	καὶ δὴ παρῆσαν· ὁ δὲ
[3, 6]	ἀτονώτερος εὑρεθεὶς φεύγει. (Οὐεσπασιανὸς δὲ	ὡρμημένος	αὐτὸς ἐμβαλεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν
[3, 7]	τὰ γράμματα κομίζοντας. (Οὐεσπασιανὸς δὲ	ὡρμημένος	ἐξαιρεῖν τὴν Ἰωταπάταν, πέπυστο γὰρ
[3, 6]	ἀφικνεῖται τῆς Γαλιλαίας, ἔνθα καταστρατοπεδευσάμενος	ὡρμημένους	εἰς πόλεμον τοὺς στρατιώτας κατεῖχεν,
[3, 10]	τοὺς μὲν πλείους τῶν ἱππέων	ὡρμημένους	ὁρῶν καὶ πρὶν ἀφικέσθαι βοήθειαν,
[3, 7]	ἄμυναν οἱ περὶ τὸν Ἰώσηπον	ὥρμησαν.	Ἁψάμενοι δὲ ὅσον αὔης εἶχον
[3, 2]	ὅσον ἦν μαχιμώτατον αὐτοῖς ἀθροισθέντες	ὥρμησαν	ἐπ' Ἀσκάλωνα. Πόλις ἐστὶν ἀρχαία
[3, 4]	καὶ προθέοντας ὁπότε θαρρήσειαν ἀνακόπτοντες.	Ὥρμησέ	γε μὴν Ἰώσηπος ἐπὶ τὴν
[3, 6]	ὑπὸ τοῦ Ἰωσήπου τειχισθείσας πόλεις	ὥρμησεν	ἐπὶ τὴν ὀχυρωτάτην αὐτῶν Ἰωταπάταν,
[3, 8]	ὑπ' ὀργῆς ἐκκαίειν τὸ σπήλαιον	ὥρμητο,	κατεῖχεν δ' αὐτοὺς ὁ πολέμαρχος
[3, 9]	κακῶν αὖθις ἀρχή· μᾶλλον γοῦν	ὥρμων	ἐπὶ τοὺς Ῥωμαίους ὡς καὶ
[3, 7]	παρακροτοῦντες ἀλλήλους ἐπὶ τὸ τεῖχος	ὥρμων.	(Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἰώσηπον
[3, 10]	συναγαγεῖν τὰ μάχιμα καὶ τῶν	ὡρῶν	ἀγαθὴν ἔριν ἑκάστης ὥσπερ ἀντιποιουμένης
[3, 7]	αὐταῖς. Καὶ μέχρι μὲν ἓξ	ὡρῶν	ἀντεῖχον μαχόμενοι, δαπανηθέντων δὲ τῶν
[3, 7]	ἐξαγγέλλων καὶ τὴν ἀσθένειαν, καὶ	ὡς	ἀγρυπνίᾳ διηνεκεῖ καὶ μάχαις ἐπαλλήλοις
[3, 9]	κυμάτων ἐκφερόμενον περιεξαίνετο ταῖς ἀπορρῶξιν,	ὡς	αἱμαχθῆναι μὲν ἐπὶ πλεῖστον τὸ
[3, 7]	Ἰώσηπος ἐμπεριειλήφει τειχίζων τὴν πόλιν,	ὡς	ἀκατάληπτον εἶναι πολεμίοις τὴν ὑπὲρ
[3, 8]	βίβλων οὐκ ἠγνόει τὰς προφητείας	ὡς	ἂν αὐτός τε ὢν ἱερεὺς
[3, 7]	τῶν ταγμάτων ἀποφράξαι τὰς ἀκοάς,	ὡς	ἂν μὴ καταπλαγεῖεν, πρὸς δὲ
[3, 7]	μετὰ ἀσφαλείας καὶ τὸ νικᾶν,	ὡς	ἂν οὐκ ἐξ ἀνάγκης πολεμοῦσιν,
[3, 8]	πεφραγμένας ἀπογνώσει τὰς ἀκοὰς ἔχοντες	ὡς	ἂν πάλαι καθοσιώσαντες ἑαυτοὺς τῷ
[3, 7]	ἁλὸς ἁπάντων, ἔνδεια δὲ ὕδατος	ὡς	ἂν πηγῆς μὲν οὐκ οὔσης
[3, 6]	πρὸς μάχην ἕτοιμοι πρόθυμοί τε	ὡς	ἂν ὑπὲρ κινδυνευούσης πατρίδος καὶ
[3, 7]	ἐμπετάσαι τε βύρσας νεοδόρους βοῶν,	ὡς	ἀναδέχοιντο μὲν τοὺς ἀπὸ τῶν
[3, 6]	ἐπικούρων καὶ τοξότας προάγειν ἐκέλευσεν,	ὡς	ἀνακόπτοιεν τὰς ἐξαπιναίους τῶν πολεμίων
[3, 8]	αὐτὸν μετὰ πάσης ἀσφαλείας προσέταττεν	ὡς	ἀναπέμψων αὐτίκα Νέρωνι. (Τοῦτο ἀκούσας
[3, 8]	μεθ' αὑτὸν παρεῖχεν τὴν σφαγὴν	ὡς	αὐτίκα τεθνηξομένου καὶ τοῦ στρατηγοῦ·
[3, 5]	ὑποπιμπρᾶσίν τε ἤδη τὴν παρεμβολὴν	ὡς	αὐτοῖς μὲν ὂν ῥᾴδιον ἐκεῖ
[3, 9]	ἐπὶ τὴν Ἰόππην, οἳ νύκτωρ	ὡς	ἀφύλακτον εἰσέρχονται τὴν πόλιν. Οἱ
[3, 2]	πάντα πράττοντας ἀντιτασσόμενοι πονοῦσιν ῥᾳδίως·	ὡς	γὰρ αὐτῶν ἅπαξ ἤδη συνεταράχθησαν
[3, 9]	τῷ θεῷ χαριστήρια τῶν κατωρθωμένων.	Ὡς	δ' αὐτῷ Τιβεριὰς μὲν νεωτερίζειν,
[3, 9]	πλήθους, εἰ πάντες εἰρηνικὰ φρονοῖεν.	Ὡς	δ' ἔγνω τὸν δῆμον ὁμοφρονοῦντα
[3, 8]	πολέμαρχος ζωγρῆσαι τὸν ἄνδρα φιλοτιμούμενος.	Ὡς	δ' ὅ τε Νικάνωρ προσέκειτο
[3, 7]	πρὶν ἢ πεσεῖν ἢ διαφθεῖραι.	Ὡς	δ' οἱ μὲν ἔκαμνον διηνεκῶς
[3, 7]	διαβεβαιούμενος ἀσφάλειαν τὰ ὅπλα ῥίψασιν·	ὡς	δ' οὐκ ἔπειθεν, προσπεσὼν ἀπέκτεινεν
[3, 9]	ἔτεμνόν τε καὶ ἠρήμουν ἅπασαν.	~(Ὡς	δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα τὸ
[3, 7]	Ῥωμαίων ἐστρατοπεδευκότες πρὸ τοῦ τείχους·	ὡς	δὲ Οὐεσπασιανὸς τούτοις μὲν τοὺς
[3, 9]	αὐλητάς, οἳ θρήνων αὐτοῖς ἐξῆρχον.	(Ὡς	δὲ τἀληθῆ διεκαλύπτετο τῷ χρόνῳ
[3, 8]	ἂν ἅπαξ ἕλωσι διεξῄει, καὶ	ὡς	δι' ἀρετὴν αὐτὸς θαυμάζοιτο μᾶλλον
[3, 7]	καὶ βίᾳ τοῖς Ῥωμαίοις συνέπεσον,	ὡς	διαρρῆξαί τε τὰς τάξεις καὶ
[3, 2]	πύργου Ῥωμαῖοι μὲν ἀναχωροῦσι γεγηθότες	ὡς	διεφθαρμένου καὶ Νίγερος, ὁ δὲ
[3, 2]	πολὺ ταῖς ὁρμαῖς συντονώτερον ὁδεύσαντες	ὡς	ἐγγύθεν ὡρμημένοι καὶ δὴ παρῆσαν·
[3, 9]	τὰ τῇδε πελάγη. Οὐεσπασιανὸς δὲ	ὡς	ἔγνω τὴν σύνταξιν αὐτῶν, πέμπει
[3, 8]	Οὐ μὲν οὖν, ἀλλ' ἀγενέστατον,	ὡς	ἔγωγε καὶ κυβερνήτην ἡγοῦμαι δειλότατον,
[3, 7]	κατασκευάσαι κελεύσας πάντοθεν σιδήρῳ κεκαλυμμένους,	ὡς	ἑδραῖοί τε εἶεν ὑπὸ βρίθους
[3, 7]	πόλεως· πλῆθος, γύναια καὶ παῖδες,	ὡς	ἐθεάσαντο τριπλῇ μὲν φάλαγγι τὴν
[3, 7]	καὶ τὰ νῶτα καλύπτειν νάκεσιν,	ὡς	εἰ καὶ κατίδοι τις αὐτοὺς
[3, 1]	τὴν Ἰουδαίαν πταίσματα, λεληθυῖα μὲν	ὡς	εἰκὸς ἔκπληξις ἐμπίπτει καὶ δέος,
[3, 10]	πατρὶ τὸ ἔργον. Ὁ δ'	ὡς	εἰκός, ὑπερησθεὶς τῇ τε τοῦ
[3, 9]	εὔκαιρον ἡγεῖτο καὶ δι' Ἀγρίππαν,	ὡς	εἰς ξενίας ἀμοιβὴν σωφρονίσων αὐτῷ
[3, 8]	ἐκάκιζόν τε εἰς ἀνανδρίαν καὶ	ὡς	ἕκαστος αὐτίκα πλήξων δῆλος ἦν.
[3, 10]	διασκίδνανται καὶ πρὸς τὴν πόλιν	ὡς	ἕκαστος εἶχεν τάχους ἔφευγον. Τίτος
[3, 7]	τὸν πρὸ αὐτοῦ κακίζων ἕκαστος	ὡς	ἐμπόδιον ὄντα τῆς ῥώμης· Οἱ
[3, 5]	τὸ πρὸς τοὺς ἡγεμόνας πειθήνιον,	ὡς	ἔν τε εἰρήνῃ κόσμον εἶναι
[3, 3]	Ἰουδαίων τε καὶ πέριξ χώρας	ὡς	ἐνῆν μάλιστα συντόμως ἀπηγγέλκαμεν. ~(Ἡ
[3, 7]	καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἀφετηρίων,	ὡς	ἐξικνοῖτο τῶν ἐπὶ τοῦ τείχους
[3, 8]	τὰς ὑποψίας συνέλεγεν ἐδεδίει τε	ὡς	ἐπὶ τιμωρίαν προκαλουμένους, ἕως Οὐεσπασιανὸς
[3, 9]	ἐθρήνουν, τὸν Ἰώσηπον δὲ πάντες,	ὡς	ἐπὶ τριακοστὴν μὲν ἡμέραν μὴ
[3, 9]	προτρεψόμενον ἐπὶ πίστεις· ἀκηκόει γάρ,	ὡς	ἐπιθυμοίη μὲν εἰρήνης ὁ δῆμος,
[3, 8]	κατ' ἰδίαν ὁ Οὐεσπασιανὸς ἐκπυθόμενος	ὡς	εὕρισκεν ἀληθῆ, οὕτω πιστεύειν περὶ
[3, 10]	σκεδασθέντων ὀλίγα τῆς δομήσεως σπαράξαντες,	ὡς	ἑώρων τοὺς ὁπλίτας ἀθροιζομένους, πρίν
[3, 1]	~(Νέρωνι δ'	ὡς	ἠγγέλη τὰ κατὰ τὴν Ἰουδαίαν
[3, 7]	τοῖς συμβεβηκόσι τὴν στρατιὰν παραμυθούμενος,	ὡς	θυμουμένους ἑώρα καὶ οὐ προτροπῆς
[3, 7]	δίψους ἐπίνοιαν ἦν, ἀσχαλλόντων ἤδη	ὡς	καθάπαν ἐπιλελοιπότος ὕδατος· ὁ γὰρ
[3, 9]	γοῦν ὥρμων ἐπὶ τοὺς Ῥωμαίους	ὡς	καὶ Ἰώσηπον ἐν αὐτοῖς ἀμυνούμενοι.
[3, 4]	αὐτὸς πρὶν ἀποστῆναι Γαλιλαίων ἐτείχισεν	ὡς	καὶ Ῥωμαίοις δυσάλωτον εἶναι· διὸ
[3, 9]	τοῖς ναυαγίοις ἐμπλεκόμενοι· τινὲς δὲ	ὡς	κουφοτέρῳ τὴν θάλατταν ἔφθανον τῷ
[3, 8]	δὲ πανταχόθεν πάντων δι' αὐτὸν	ὡς	λαθεῖν οὐκ ἦν, αὖθις εἰς
[3, 7]	σταδίους ἑπτὰ τῆς πόλεως, πειρώμενος	ὡς	μάλιστα τοῖς πολεμίοις εὐσύνοπτος εἶναι
[3, 9]	ἀπήγαγον εἰς τὴν πόλιν γεγηθότες	ὡς	μάχῃ ληφθέντας οὐκ ἐνέδρᾳ. (Τοῦτο
[3, 10]	Τραιανοῦ μετὰ τετρακοσίων ἱππέων ἤσχαλλον	ὡς	μειουμένης τῆς νίκης αὐτοῖς διὰ
[3, 10]	ἂν καταφύγωσιν πολεμεῖν δυναμένους, Οὐεσπασιανὸς	ὡς	μὲν οὔτ' ἄξιοι σωτηρίας εἶεν
[3, 7]	καὶ κατήπειγεν ἐπὶ τὴν πόλιν	ὡς	μετ' ἐκείνης αἱρήσοντα πᾶσαν Ἰουδαίαν,
[3, 10]	περισχόντας τὴν πόλιν φρουρεῖν ἐκέλευσεν,	ὡς	μὴ διαλάθοι τις ἐξ αὐτῆς,
[3, 9]	σὺν αὐτῷ τῶν ἱππέων ἀπέβησεν,	ὡς	μὴ δοκοῖεν ἀκροβολιζόμενοι παρεῖναι· Καὶ
[3, 7]	δὲ Ἰώσηπος τὰς μὲν γυναῖκας,	ὡς	μὴ θηλύνοιεν οἴκτῳ τὰς ὁρμὰς
[3, 9]	δὲ καὶ πέμπτον εἰς Σκυθόπολιν,	ὡς	μὴ θλίβοι παντὶ τῷ στρατῷ
[3, 7]	σύνεσιν, περικατασχεῖν κελεύσας τὴν πόλιν,	ὡς	μὴ λάθοι διαδρὰς ὁ Ἰώσηπος.
[3, 10]	οἱ νεκροὶ τὸν ἀέρα διέφθειρον,	ὡς	μὴ μόνον οἰκτρὸν Ἰουδαίοις γενέσθαι
[3, 9]	ὑπὸ Ῥωμαίοις ἑάλω. Οὐεσπασιανὸς δὲ	ὡς	μὴ πάλιν οἱ πειραταὶ συναλισθεῖεν
[3, 6]	καὶ τὰς ἐμποδίους ὕλας προανακόπτειν,	ὡς	μὴ ταλαιπωροῖτο δυσποροῦν τὸ στράτευμα.
[3, 10]	Ῥωμαῖοι τὴν μέχρι Τιβεριάδος πᾶσαν,	ὡς	μή τις ἀποκλίνειεν, συγκλείουσι δ'
[3, 5]	τοὺς δι' αἰτίαν τινὰ βραδύναντας,	ὡς	μή τις ἀπολειφθείη τάξεως. Ὅ
[3, 7]	ὕπερθεν, ὑποβαλλόντων δὲ ταῖς ἐμβολαῖς,	ὡς	μηδὲν κατ' ἀντιτυπίαν βλάπτεσθαι τὸ
[3, 7]	τοῖς κεκμηκόσιν ἵστησι τοὺς γηραιοὺς	ὡς	μηδὲν ταύτῃ βλαβησομένους, εἰς δὲ
[3, 7]	παραχρῆμα τοσαύτη τοὺς Ἰουδαίους κατέσχεν,	ὡς	μηδένα τοῦ τείχους τολμῆσαι προελθεῖν.
[3, 4]	στρεφόμενοι, συγκινδυνεύοντες δ' ἐν πολέμοις,	ὡς	μήτ' ἐμπειρίᾳ μήτ' ἀλκῇ τινος
[3, 7]	διέγνω μετὰ ἀκριβείας τὰ πράγματα,	ὡς	μήτ' ἐπὶ μεῖζον ἐξάρας τὴν
[3, 2]	Οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀντώνιον	ὡς	μήτε τρίβοιντο περὶ τὸν πύργον
[3, 5]	ἅλυσιν, ἡμερῶν τε τριῶν ἐφόδιον·	ὡς	ὀλίγον ἀποδεῖν τῶν ἀχθοφορούντων ὀρέων
[3, 8]	νοεῖν, ὅσον δύναται τύχη, καὶ	ὡς	ὀξεῖα μὲν πολέμου ῥοπή, τῶν
[3, 7]	ὅπλοις καὶ τοὺς κοντοὺς προίσχοντας,	ὡς	ὁπότε τὰς ἐπιβατηρίους βάλλοιεν μηχανὰς
[3, 10]	κραυγή τε ἦν καὶ θόρυβος	ὡς	ὅσον οὔπω φερομένων εἰς ὅπλα.
[3, 8]	ἑκὼν καὶ ζῶ, μαρτύρομαι δὲ	ὡς	οὐ προδότης, ἀλλὰ σὸς εἶμι
[3, 7]	ἐπ' αὐτοχειρίαν παρώξυνεν· κατιδόντες γάρ,	ὡς	οὐδένα τῶν Ῥωμαίων ἀνελεῖν δύνανται,
[3, 7]	ὕστατόν τινα κωκυτὸν ἁλώσεως συνήχησαν	ὡς	οὐκ ἀπειλουμένων ἔτι τῶν κακῶν
[3, 8]	προαιρούμενον ἄνδρα γενναῖον. Προσετίθει δ'	ὡς	οὔτ' ἂν Οὐεσπασιανὸς ἐνεδρεύων φίλον
[3, 6]	Ἰώσηπος μετ' ὀλίγων, καὶ κατιδὼν	ὡς	οὔτε δέχεσθαι τοὺς πολεμίους ἀρκετὴν
[3, 7]	καταχέειν τῶν συνησπικότων. Οἱ δ'	ὡς	παρεσκευασμένον ἔχοντες μετὰ τάχους πολλοὶ
[3, 7]	φερόμενον ἀεὶ τὸν κριὸν ὁρῷεν,	ὡς	πλάζοιτό τε ἡ ἐμβολή, καὶ
[3, 10]	ἐπεὶ τὴν πόλιν εἶδον ἑαλωκυῖαν,	ὡς	πορρωτάτω τῶν πολεμίων ἀνήχθησαν· (Τίτος
[3, 6]	παντὸς τοῦ πολέμου, τότε δ'	ὡς	πορρωτάτω χωρίζεσθαι τῶν κινδύνων ἔκρινεν
[3, 2]	χαρᾶς ἀνελπίστου πάντας ἐπλήρωσεν Ἰουδαίους	ὡς	προνοίᾳ θεοῦ σωθεὶς αὐτοῖς στρατηγὸς
[3, 10]	τείχους ἀνείργειν. Καὶ οἱ μὲν	ὡς	προσετέτακτο τοὺς ταύτῃ πειρωμένους ἐκβοηθεῖν
[3, 10]	ἐκ τῆς Γαδαρίτιδος τὸ πλέον	ὡς	στασιασταὶ καὶ φυγάδες καὶ οἷς
[3, 8]	καὶ φῶς ὑπομένεις ὁρᾶν δοῦλον;	ὡς	ταχέως ἐπελάθου σαυτοῦ. Πόσους ὑπὲρ
[3, 3]	πανταχοῦ πολυάνθρωπον διὰ τὴν εὐθηνίαν,	ὡς	τὴν ἐλαχίστην ὑπὲρ πεντακισχιλίους πρὸς
[3, 4]	ὧν τὸ πλέον ἦσαν τοξόται,	ὡς	τὴν πᾶσαν δύναμιν συνεξαριθμουμένων τῶν
[3, 7]	ἐπῆρεν τὸν πόλεμον· ἕκαστος γὰρ	ὡς	τιμωρὸς τοῦ στρατηγοῦ προκινδυνεύειν ἤθελεν,
[3, 7]	δείσας περὶ τῷ πατρὶ παρῆν,	ὡς	τὸ πλῆθος καὶ τῇ πρὸς
[3, 7]	βίᾳ τὴν πόλιν ἑλεῖν σπεύδων,	ὡς	τὸ προσκαθέζεσθαι βλαβερὸν ἦν Ἰουδαίων
[3, 8]	Καὶ τῶν Ἰουδαίων οἱ συγκαταφυγόντες	ὡς	τὸν Ἰώσηπον συνίεσαν εἴκοντα τοῖς
[3, 5]	τὰς ἐπὶ τοῖς προβουλευθεῖσιν διαμαρτίας,	ὡς	τοῦ μὲν αὐτομάτου καλοῦ δελεάζοντος
[3, 7]	τῶν ἐπιτηδείων τὸ πλῆθος ἀπαράσκευον,	ὡς	τοὺς μὲν αὐθημερὸν ὑπὸ τοῦ
[3, 7]	μερῶν πάντοθεν φάραγξιν ἀπείροις ἀπότομος,	ὡς	τῶν κατιδεῖν πειρωμένων τὰς ὄψεις
[3, 10]	στρατηγούμενοι πρὸς ἀστρατηγήτους διαγωνίζεσθε, καὶ	ὡς	ὑμᾶς μὲν ταῦτα πολλαπλασίους ποιεῖ
[3, 9]	δὲ τὴν περὶ τούτου δέησιν	ὡς	ὑπ' ἀκρίτου γινομένην πλήθους ἐξέλυσεν
[3, 7]	οὐχ ὡς ὑπὲρ σωθησομένης, ἀλλ'	ὡς	ὑπὲρ ἀπολωλυίας ἤδη τῆς πατρίδος
[3, 7]	πολεμίοις, ἀγωνίζεσθαί τε ἕκαστον οὐχ	ὡς	ὑπὲρ σωθησομένης, ἀλλ' ὡς ὑπὲρ
[3, 3]	εὔβοτος καὶ δένδρεσι παντοίοις κατάφυτος,	ὡς	ὑπὸ τῆς εὐπετείας προκαλέσασθαι καὶ
[3, 10]	τῶν ὡρῶν ἀγαθὴν ἔριν ἑκάστης	ὥσπερ	ἀντιποιουμένης τοῦ χωρίου· καὶ γὰρ
[3, 7]	τετυπωμένῳ. Καταιωρεῖται δὲ κάλοις μέσος	ὥσπερ	ἀπὸ πλάστιγγος ἑτέρας δοκοῦ, σταυροῖς
[3, 5]	τούτων τὸ στρατήγιον ναῷ παραπλήσιον·	ὥσπερ	δὲ ἐν σχεδίῳ πόλις καὶ
[3, 9]	τὰ μὲν κατὰ τὴν Ἰωταπάτην	ὥσπερ	εἶχεν, ἐσχεδιασμένον δὲ τὸ κατὰ
[3, 2]	εὐπραγίαις ἀκρατεῖς ἦσαν ὁρμῆς καὶ	ὥσπερ	ἐκριπιζόμενοι τῇ τύχῃ προσωτέρω τὸν
[3, 7]	σκοπὸς ἦσαν τοῖς πολεμίοις εὐσύνοπτος	ὥσπερ	ἐν ἡμέρᾳ, καὶ τῶν ὀργάνων
[3, 5]	ἡσυχῇ καὶ μετὰ κόσμου πάντες,	ὥσπερ	ἐν πολέμῳ τὴν ἰδίαν τάξιν
[3, 5]	ὑποζυγίοις ἐπιθέντες τὴν ἀποσκευὴν ἑστᾶσιν	ὥσπερ	ἐφ' ὕσπληγος ἐξορμᾶν ἕτοιμοι, ὑποπιμπρᾶσίν
[3, 3]	Ἱεροσόλυμα προανίσχουσα τῆς περιοίκου πάσης	ὥσπερ	ἡ κεφαλὴ σώματος· αἱ λοιπαὶ
[3, 10]	ἐπιχωρίων. Ἡ μὲν γὰρ πόλις,	ὥσπερ	ἡ Τιβεριὰς ὑπόρειος οὖσα, καθὰ
[3, 7]	Ἰώσηπον ὑποχείριον. Ὁ δ' ἁρπάσας	ὥσπερ	μέγιστον εὐτύχημα τὴν ἀγγελίαν, καὶ
[3, 5]	κινοῦσιν ἐν εἰρήνῃ προηργηκότες, ἀλλ'	ὥσπερ	συμπεφυκότες τοῖς ὅπλοις οὐδέποτε τῆς
[3, 8]	τῆς σφαγῆς πάντων τὸν σίδηρον,	ὥσπερ	τὰ κυκλωθέντα τῶν θηρίων ἀεὶ
[3, 7]	αὐτῶν τὰς ὁρμὰς σκοπῶν ἀπορουμένας	ὥσπερ	ὕλης τὸ πῦρ· προσήκειν γε
[3, 10]	τε ἀγκύρας ἔβαλλον καὶ πυκνώσαντες	ὥσπερ	φάλαγγα τὰς ναῦς ἐπαλλήλους τοῖς
[3, 7]	ἐγκαταλιπεῖν τοὺς φίλους μήτ' ἀποπηδᾶν	ὥσπερ	χειμαζομένης νεώς, εἰς ἣν ἐν
[3, 7]	τὴν ἑλέπολιν μετὰ τοσαύτης βίας,	ὥστε	ἀπορρῆξαι τὴν κεφαλὴν τοῦ μηχανήματος,
[3, 7]	οὓς οὐδὲ ποτὸν ἔχειν ὑπελάμβανον,	ὥστε	καὶ τὸν στρατηγὸν ἀπογνόντα τὴν
[3, 7]	ἀκινδύνῳ τῷ κατὰ σφᾶς ἀνδριζομένων·	ὥστε	οὐ πρότερον ἀπερρήγνυντο τῶν Ῥωμαίων
[3, 7]	καὶ κατακρεμάσαι περὶ τὰς ἐπάλξεις,	ὥστε	περιρρεῖσθαι πᾶν ἐξαπίνης τὸ τεῖχος.
[3, 7]	μένων μὲν γὰρ οὔτ' ἂν	ὠφελῆσαί	τι μέγα σωζομένους, κἂν ἁλίσκωνται,
[3, 7]	δὲ τῆς πολιορκίας ἔξωθεν αὐτοὺς	ὠφελήσειν	μέγιστα· τούς τε γὰρ ἐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006