Livre, Chap.
[3, 7]	τὰς ἐσχάτας συμφορὰς μὴ χείρους	φαίνεσθαι	τῶν ἐν ἀκινδύνῳ τῷ κατὰ
[3, 10]	ἀγκύρας ἔβαλλον καὶ πυκνώσαντες ὥσπερ	φάλαγγα	τὰς ναῦς ἐπαλλήλους τοῖς ἐπὶ
[3, 2]	ἅπαξ ἤδη συνεταράχθησαν αἱ πρῶται	φάλαγγες,	ὑπὸ τῆς ἵππου τρέπονται, καὶ
[3, 7]	ὡδευκότες ἡμέρας, διπλῇ δὲ τῇ	φάλαγγι	κυκλοῦνται τὴν πόλιν καὶ τρίτην
[3, 7]	παῖδες, ὡς ἐθεάσαντο τριπλῇ μὲν	φάλαγγι	τὴν πόλιν ἐζωσμένην, οὐδὲν γὰρ
[3, 7]	καθάπερ ἑνὶ σώματι πάσῃ τῇ	φάλαγγι	τοὺς Ἰουδαίους ἀνωθοῦντες ἤδη τοῦ
[3, 7]	ὃ μὴ μέχρις ἐσχάτης στρώννυται	φάλαγγος	βίᾳ τε καὶ μεγέθει τοῦ
[3, 5]	καὶ ἀσπίδα, ἡ δὲ λοιπὴ	φάλαγξ	ξυστόν τε καὶ θυρεὸν ἐπιμήκη,
[3, 6]	σαλπιγκταί, καὶ κατόπιν αὐτῶν ἡ	φάλαγξ	τὸ στῖφος εἰς ἓξ πλατύνασα.
[3, 10]	χρὴ καὶ τούτους σώζειν ἐσκέπτετο.	Φαμένων	δὲ τούτων βλαβερὰν ἔσεσθαι τὴν
[3, 7]	ὑψοῦν. Τῶν δ' ἀδύνατον εἶναι	φαμένων	οἰκοδομεῖν τοσούτοις βέλεσι βαλλομένους, σκέπην
[3, 7]	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν τὸ	φανερὸν	πλῆθος ἀνεῖλον οἱ Ῥωμαῖοι, ταῖς
[3, 10]	ἐγκάμνειν. Προθυμίας μὲν εἰς τὸ	φανερὸν	ὑμᾶς εὖ ἔχοντας χαίρω βλέπων,
[3, 10]	Ἀγρίππα πλούτῳ κεκοσμημένον· ἀρχόμενος δὲ	φανεροῦ	ῥεύματος ὁ Ἰορδάνης ἀπὸ τοῦδε
[3, 10]	πιστευσάντων οἷς ἤθελον καὶ μετὰ	φανερῶν	ἐν ἀσφαλεῖ τῶν χρημάτων ᾗπερ
[3, 8]	ἐθέλειν· διὰ τοῦτο καὶ τοὺς	φανερῶς	ἀφαιρουμένους ἡμᾶς τούτου πολεμίους ἡγούμεθα
[3, 1]	εἰκὸς ἔκπληξις ἐμπίπτει καὶ δέος,	φανερῶς	δὲ ὑπερηφάνει καὶ προσωργίζετο, στρατηγῶν
[3, 7]	καὶ κατίδοι τις αὐτοὺς νύκτωρ,	φαντασίαν	παρέχοιεν κυνῶν, μέχρι συναισθόμενοι τὴν
[3, 8]	φρικώδη τῶν προσφάτων ὀνείρων σπάσας	φαντάσματα	προσφέρει τῷ θεῷ λεληθυῖαν εὐχήν,
[3, 7]	τὰ πρὸς δύσιν μέρη τῆς	φάραγγος	ἐκπέμπων τινὰς γράμματά τε πρὸς
[3, 7]	μὲν τῶν ἄλλων μερῶν πάντοθεν	φάραγξιν	ἀπείροις ἀπότομος, ὡς τῶν κατιδεῖν
[3, 7]	τε πρὸς ὀλίγον, ἕως τὰς	φαρέτρας	κενώσωσιν οἱ τοξόται. βαλλόντων δὲ
[3, 7]	ἐκ τῆς πολιορκίας ἔπαθον οὔτε	φειδὼ	εἰσῄει τινὸς οὔτ' ἔλεος, ἀλλ'
[3, 8]	ἐμῆς· εἰ δ' ἐκείνους εἰσέρχεται	φειδὼ	πολεμίου, πόσῳ δικαιότερον ἂν ἡμᾶς
[3, 9]	ἀπόνοιαν ἡγήσασθαι τῆς πόλεως ὅλης·	φείσασθαι	δὲ τοῦ δήμου Ῥωμαίοις φίλα
[3, 8]	κἀπεὶ δέδοκται τὸ θνήσκειν, ἔφη,	φέρε	κλήρῳ τὰς ἀλλήλων σφαγὰς ἐπιτρέψωμεν,
[3, 7]	μὲν εἶεν οὐδὲ βιαζομένους ἔτι	φέρειν,	καὶ δόλῳ δ' ἂν ἁλοῖεν,
[3, 10]	μὲν Ἰορδάνου πηγὴ τὸ Πάνειον,	φέρεται	δ' ὑπὸ γῆν εἰς τοῦτο
[3, 7]	πληρώσαντας ἐκέλευσεν καθιμᾶν καθ' ὃ	φερόμενον	ἀεὶ τὸν κριὸν ὁρῷεν, ὡς
[3, 10]	καὶ θόρυβος ὡς ὅσον οὔπω	φερομένων	εἰς ὅπλα. Κατακούσας δὲ τῆς
[3, 7]	Οἱ δὲ μήτε κατὰ κόρσης	φερομένων	τῶν βελῶν ἐκκλίνειν ῥᾳδίως δυνάμενοι
[3, 6]	καὶ τὰ μέτρα τῆς παρεμβολῆς	φέροντες,	καὶ μετ' αὐτοὺς ὁδοποιοί, τά
[3, 6]	δ' ἠκολούθουν οἱ τὰς ἑλεπόλεις	φέροντες	ὀρεῖς καὶ τὰ λοιπὰ μηχανήματα.
[3, 10]	διὰ μόνης τῆς ἐπὶ Τιβεριάδα	φερούσης	ὁδοῦ. Τῶν δὲ ταχέως πιστευσάντων
[3, 5]	οὐ πλέον ἔχει τὸ μῆκος.	Φέρουσι	δ' οἱ μὲν περὶ τὸν
[3, 6]	τὴν πόλιν ὁρμῆς ἀτονώτερος εὑρεθεὶς	φεύγει.	(Οὐεσπασιανὸς δὲ ὡρμημένος αὐτὸς ἐμβαλεῖν
[3, 9]	τὴν ἀδόκητον τῶν Ἰουδαίων τόλμαν,	φεύγει	πεζός, ἕτεροί τε ὁμοίως πέντε
[3, 2]	Ἰουδαίων φόνον· τούς τε γὰρ	φεύγοντας	αὐτῶν φθάνοντες ἐπέστρεφον καὶ τῶν
[3, 9]	τοῦ δήμου καὶ προύχειν δοκοῦντες	φεύγουσι	μὲν εἰς τὸ τῶν Ῥωμαίων
[3, 7]	τὸ αἷμα ταραχθέντων τῶν πλησίον	φήμη	διὰ παντὸς ἐπῄει τοῦ στρατοῦ,
[3, 9]	οὐδὲ ἄγγελος, ἀλλ' αὐτοματὶ διεκήρυσσεν	φήμη	τὴν ἅλωσιν οἰκεία φύσει τῶν
[3, 8]	γὰρ ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας ἀποθνήσκειν·	φημὶ	κἀγώ, μαχομένους μέντοι, καὶ ὑπὸ
[3, 8]	ἐλεύθεροι. Γενναῖον γὰρ ἀνελεῖν ἑαυτόν,	φήσει	τις. Οὐ μὲν οὖν, ἀλλ'
[3, 8]	καὶ ψυχήν; ἠλλάχθαι τις ἐμέ	φησιν.	Ἀλλ' οἴδασιν Ῥωμαῖοι τοῦτό γε·
[3, 7]	Ἀρτεμισίου μηνὸς μία καὶ εἰκάς,	φθάνει	παρελθὼν εἰς τὴν Ἰωταπάταν ἐκ
[3, 10]	μεγάλων φιλεῖ δίχα κινδύνου κατορθοῦσθαι.	Φθάνειν	δ' οὐ μόνον χρὴ τὴν
[3, 10]	τοῦ πατρὸς πεμπομένους ἡμῖν συμμάχους	φθάνειν,	ἵν' ἀκοινώνητόν τε ᾖ τὸ
[3, 7]	ὑπὸ τῆς φλογὸς τὰς ἀμύνας	φθανόμενοι·	ξηρᾶς γὰρ ὕλης, πρὸς δὲ
[3, 2]	τούς τε γὰρ φεύγοντας αὐτῶν	φθάνοντες	ἐπέστρεφον καὶ τῶν ὑπὸ τοῦ
[3, 5]	καὶ πρόθυμον ἕτοιμοι λέγοντες εἶναι,	φθάνουσιν	δὲ τὸν ἐπερωτῶντα, καί τινος
[3, 10]	δὲ διεκπαίων ἀθρόων, οὓς δὲ	φθάνων	κατὰ στόμα διήλαυνεν, πολλοὺς δὲ
[3, 8]	σώματα θνητὰ πᾶσιν καὶ ἐκ	φθαρτῆς	ὕλης δεδημιούργηται, ψυχὴ δὲ ἀθάνατος
[3, 7]	ταραχὴν ὑπῆρχον. Ἐδόκει δὲ Οὐεσπασιανῷ	φθάσαι	τὸ κίνημα καὶ τὰς ὁρμὰς
[3, 7]	τραπέντος τάγματος, οἱ λοιποὶ δὲ	φθάσαντες	καὶ τὰ ὄργανα καὶ πᾶσαν
[3, 7]	ἀφυλάκτως ὤρεγε τὴν χεῖρα, καὶ	φθάσας	αὐτὸν ἐκεῖνος νύττει κάτωθεν ὑπὸ
[3, 3]	ἅλις, εἴ ποτ' ἐκεῖνοι σειρίῳ	φθίνοιεν.	Μῆκος μὲν οὖν> αὐτῆς ἀπὸ
[3, 7]	τῆς τύχης μένειν ἱκέτευον, οὐ	φθόνῳ	τῆς ἐκείνου σωτηρίας, ἔμοιγε δοκεῖν,
[3, 10]	τε ἦν αὐτῶν καὶ ποικίλη	φθορὰ	πανταχοῦ, μέχρι τραπέντες εἰς γῆν
[3, 10]	μὲν οὖν τῆς περιφερείας ἐτύμως	Φιάλη	καλεῖται τροχοειδὴς οὖσα λίμνη, μένει
[3, 10]	βαλὼν γὰρ οὗτος εἰς τὴν	Φιάλην	ἄχυρα κατὰ τὸ Πάνειον, ἔνθεν
[3, 10]	τοῦτο κρυπτῶς ἐκ τῆς καλουμένης	Φιάλης·	ἡ δ' ἐστὶν ἀνιόντων εἰς
[3, 9]	φείσασθαι δὲ τοῦ δήμου Ῥωμαίοις	φίλα	φρονοῦντος ἀεί, καὶ τοὺς αἰτίους
[3, 3]	εἰς Πέλλαν, εὖρος δ' ἀπὸ	Φιλαδελφείας	μέχρι Ἰορδάνου. Καὶ Πέλλῃ μέν,
[3, 3]	τε καὶ Σιλωνίτιδι, πρὸς δὲ	Φιλαδελφηνῇ	καὶ Γεράσοις ἀποτέμνεται. (Ἡ δὲ
[3, 10]	λήματος· οὐδὲν γὰρ τῶν μεγάλων	φιλεῖ	δίχα κινδύνου κατορθοῦσθαι. Φθάνειν δ'
[3, 8]	πράγματος προστήσηται τὸ κάλλιστον, ἀπιστίας	φιλίαν,	οὐδ' ἂν αὐτὸς ἀπατήσων ἄνδρα
[3, 7]	ἐφάνησαν ἀδελφοὶ δύο Νετείρας καὶ	Φίλιππος,	ἀπὸ Ῥούμας κώμης, Γαλιλαῖοι καὶ
[3, 10]	διὰ τοῦ τετραρχήσαντος Τραχωνιτῶν ἠλέγχθη	Φιλίππου·	βαλὼν γὰρ οὗτος εἰς τὴν
[3, 9]	τῆς παράλου Καισαρείας εἰς τὴν	Φιλίππου	καλουμένην μεταβαίνει Καισάρειαν. Ἔνθα μέχρι
[3, 8]	ὁ κτίσας ψυχὰς θανάτου καταφρονούσας.	Φιλοζωεῖς,	ὦ Ἰώσηπε, καὶ φῶς ὑπομένεις
[3, 10]	οὐχ ὑπέμενεν. Ἐξενίκων δ' οἱ	φίλοι	μηδὲν κατὰ Ἰουδαίων ἀσεβὲς εἶναι
[3, 5]	δ' ἂν τοῖς ἀγνοοῦσιν τῶν	φιλοκαλούντων	καὶ πρὸς ἐμπειρίας ἡ ἀγωγὴ
[3, 8]	ὡς οὔτ' ἂν Οὐεσπασιανὸς ἐνεδρεύων	φίλον	ἔπεμπεν, ἵνα τοῦ κακίστου πράγματος
[3, 8]	οὐδ' ἂν αὐτὸς ἀπατήσων ἄνδρα	φίλον	ὑπήκουσεν ἐλθεῖν. (Ἐνδοιάζοντος δὲ τοῦ
[3, 3]	προκαλέσασθαι καὶ τὸν ἥκιστα γῆς	φιλόπονον.	Προσησκήθη γοῦν ὑπὸ τῶν οἰκητόρων
[3, 8]	τῆς διαγγελίας, ἤρχετο πρὸς αὐτοὺς	φιλοσοφεῖν	ἐπὶ τῆς ἀνάγκης· τί γὰρ
[3, 10]	τούτων, αἷς μαλθακώτερος ἀὴρ ἀποδέδεικται.	Φιλοτιμίαν	ἄν τις εἴποι τῆς φύσεως
[3, 10]	δ' αὐτοῦ τὰ λείψανα τῆς	φιλοτιμίας	μετέλαβον. Σκάφη δ' ἦν αὐτοῖς
[3, 8]	ὁ πολέμαρχος ζωγρῆσαι τὸν ἄνδρα	φιλοτιμούμενος.	Ὡς δ' ὅ τε Νικάνωρ
[3, 8]	σφετέραν καὶ σφόδρα τοῦ στρατηγοῦ	φιλοτιμουμένου,	μεγίστη γὰρ ἦν μοῖρα τοῦ
[3, 9]	οἱ δὲ συγγενεῖς, οἱ δὲ	φίλους	ἐθρήνουν, τὸν Ἰώσηπον δὲ πάντες,
[3, 7]	τοὺς ἐχθροὺς μήτ' ἐγκαταλιπεῖν τοὺς	φίλους	μήτ' ἀποπηδᾶν ὥσπερ χειμαζομένης νεώς,
[3, 8]	ἐσθῆτι καὶ τοῖς ἄλλοις κειμηλίοις	φιλοφρονούμενός	τε καὶ περιέπων διετέλει τὰ
[3, 2]	παρεδέξαντο φρουράν. Τότε γε μὴν	φιλοφρόνως	ἐκδεξάμενοι τὸν ἡγεμόνα προθύμως σφᾶς
[3, 9]	στρατηγὸν μετὰ πάσης εὐφημίας καὶ	φιλοφροσύνης	οἱ ἐπιχώριοι, καὶ κατ' εὔνοιαν
[3, 8]	ἑταῖροι, φονῶμεν; ἢ τί τὰ	φίλτατα	διαστασιάζομεν, σῶμα καὶ ψυχήν; ἠλλάχθαι
[3, 8]	τῶν γὰρ τοῖς ἀπορρήτοις παρατυχόντων	φίλων	ὁ ἕτερος θαυμάζειν ἔφη πῶς
[3, 8]	τοῦ παιδὸς Τίτου καὶ δυοῖν	φίλων	τοὺς ἄλλους ἅπαντας σὺ μέν,
[3, 10]	αὐτὴν οἱ ἐπιχώριοι καλοῦσιν. Ταύτην	φλέβα	τινὲς τοῦ Νείλου ἔδοξαν, ἐπεὶ
[3, 2]	πολεμίων περιίδοιεν, ὑποπιμπρᾶσι τὸ τεῖχος.	Φλεγομένου	δὲ τοῦ πύργου Ῥωμαῖοι μὲν
[3, 7]	σώματος ὅλου καὶ τὴν σάρκα	φλογὸς	οὐδὲν ἔλασσον ἐπεβόσκετο, θερμαινόμενόν τε
[3, 7]	γὰρ ὑπὸ τῆς σφετέρας περιλαμπόμενοι	φλογὸς	σκοπὸς ἦσαν τοῖς πολεμίοις εὐσύνοπτος
[3, 7]	αὐτῶν καταπεπληγότες καὶ ὑπὸ τῆς	φλογὸς	τὰς ἀμύνας φθανόμενοι· ξηρᾶς γὰρ
[3, 7]	ἐληλυθότων καὶ ἡ σύνταξις ἦν	φοβερά.	Κερεάλιον οὖν ἔπαρχον ὄντα τοῦ
[3, 7]	διικνουμένων πολὺς ὁ ψόφος καὶ	φοβερὸς	ἐμπόδιον τοῖς ἐργαζομένοις. (Οὐεσπασιανὸς δὲ
[3, 7]	ὑπὸ πτωμάτων τὸ τεῖχος ἐγίνετο.	Φοβερωτέραν	δὲ ἐποίουν τὴν βοὴν περιηχοῦντα
[3, 5]	οἵ τε στρατηγοὶ τῶν νόμων	φοβερώτεροι·	ταῖς γὰρ πρὸς τοὺς ἀγαθοὺς
[3, 7]	λιθοβόλου βία. Τῶν οὖν ὀργάνων	φοβερώτερος	ὁ ῥοῖζος, τῶν δὲ βαλλομένων
[3, 10]	παθεῖν μὲν οὐδὲν ἀνήκεστον ἡμῖν	φόβος·	πολλοὶ γὰρ οἱ βοηθήσοντες καὶ
[3, 5]	ἀλκίμους, προσασκοῦνται δὲ καὶ τῷ	φόβῳ.	Οἵ τε γὰρ νόμοι παρ'
[3, 10]	τὸ χειμεριώτατον ἄπειροι τεθήλασιν ἔνθα	φοίνικες,	οἳ καύματι τρέφονται, συκαῖ δὲ
[3, 3]	κάτω προσαγορευομένην, περιίσχει μὲν ἡ	Φοινίκη	τε καὶ Συρία, διορίζει δὲ
[3, 9]	πλεῖστα τόν τε Συρίας καὶ	Φοινίκης	καὶ τὸν ἐπ' Αἰγύπτου πόρον
[3, 3]	ἐλαίαν τε> καὶ ἄμπελον καὶ	φοινικῶνας	ἤσκηται, διαρδομένη χειμάρροις τε τοῖς
[3, 7]	ἠγείρετο, συνήχουν δ' ἔξωθεν οἰμωγαὶ	φονευομένων.	Αἵματι δ' ἐρρεῖτο πᾶς ὁ
[3, 10]	ἀνατρεπόμενοι συνεπατοῦντο. Πολλῶν δὲ πανταχοῦ	φονευομένων	διασκίδνανται καὶ πρὸς τὴν πόλιν
[3, 10]	τοὺς ἐπιχωρίους, οὐ γὰρ ἀνέξεσθαι	φονευομένων	ἱκετῶν τοσούτων παρ' αὐτοῖς, καὶ
[3, 2]	συνεργῆσαν πλεῖστον εἰργάσατο τῶν Ἰουδαίων	φόνον·	τούς τε γὰρ φεύγοντας αὐτῶν
[3, 10]	τῶν κατὰ τὴν πόλιν ἦν	φόνος,	τῶν μὲν ἐπηλύδων ὅσοι μὴ
[3, 10]	οἰκτείρας δὲ τοὺς ἐπιχωρίους ἀνεπαύσατο	φόνου.	Καὶ οἱ μὲν εἰς τὴν
[3, 8]	λείποιτο, μιᾶναι τὴν δεξιὰν ὁμοφύλῳ	φόνῳ	πείθει κἀκεῖνον ἐπὶ πίστει ζῆν.
[3, 8]	τοσοῦτον, ἔφη, σφῶν αὐτῶν, ἑταῖροι,	φονῶμεν;	ἢ τί τὰ φίλτατα διαστασιάζομεν,
[3, 7]	οἰκείαις ἐκκλεισθέντα πρὸς ἀπώλειαν ἔκδοτον	φονῶσιν	ἐχθροῖς παρέστησεν. Ἐμπίπτοντες γὰρ ἀθρόοι
[3, 5]	βάθος τετράπηχυς καὶ εὖρος ἴση.	(Φραξάμενοι	δ' αὐλίζονται κατὰ συντάξεις ἕκαστοι
[3, 7]	ἑνώσαντες, τοῖς δὲ θυρεοῖς καθύπερθεν	φραξάμενοι	στῖφος ἄρρηκτον ἐγένοντο καὶ καθάπερ
[3, 7]	τεῖχος ἀδιαλείπτως τυπτόμενον· Οἱ δὲ	φραξάμενοι	τοῖς σώμασι καὶ τοῖς ὅπλοις
[3, 8]	ὥρας ἔνθους γενόμενος καὶ τὰ	φρικώδη	τῶν προσφάτων ὀνείρων σπάσας φαντάσματα
[3, 8]	σώματος. Καλὸν οὖν, ἑταῖροι, δίκαια	φρονεῖν	καὶ μὴ ταῖς ἀνθρωπίναις συμφοραῖς
[3, 7]	ἄλλων ἐπιτηδείων εὔπορον καὶ τὰ	φρονήματα	γενναῖα τῶν ἀνδρῶν, βουλόμενός τε
[3, 7]	τε σύνοδος αὐτῶν καὶ τὰ	φρονήματα.	Καὶ οὐδὲ τοῖς γειτνιῶσι κακοῖς
[3, 2]	Ἰουδαῖοι τηλικαύτῃ συμφορᾷ κατεστάλησαν τὰ	φρονήματα,	μᾶλλον δ' αὐτῶν τὸ πάθος
[3, 7]	πεπτωκότα τοῖς Ἰουδαίοις ἐγείρει τὰ	φρονήματα.	Οὐεσπασιανῷ δέ τις εὐαγγελίζεται τὴν
[3, 6]	ἔχει δύναμιν καὶ πεπτώκοι τὰ	φρονήματα	τῶν Ἰουδαίων ἄσμενοί τ' ἄν,
[3, 9]	τοῦ πλήθους, εἰ πάντες εἰρηνικὰ	φρονοῖεν.	Ὡς δ' ἔγνω τὸν δῆμον
[3, 2]	πόλιν, μόνοι τῶν τῇδε εἰρηνικὰ	φρονοῦντες·	οἳ καὶ τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας
[3, 9]	δὲ τοῦ δήμου Ῥωμαίοις φίλα	φρονοῦντος	ἀεί, καὶ τοὺς αἰτίους τιμωρήσασθαι
[3, 9]	πταίειν, ὃ γίνεται τοῖς εὖ	φρονοῦσιν	ἀσφαλείας καὶ τῶν ὁμοίων φυλακῆς
[3, 1]	τῆς ψυχῆς θόρυβος ὑπὸ τῶν	φροντίδων	σκεπτομένου τίνι πιστεύσει κινουμένην τὴν
[3, 7]	ὁρμὰς αὐτῶν ὑποτέμνεσθαι· καὶ γὰρ	φρουραῖς	ἡ Σαμαρεῖτις ὅλη διείληπτο τό
[3, 10]	οὐδεὶς ὑπέμεινεν, λιπόντες δὲ τὴν	φρουρὰν	οἱ μὲν περὶ τὸν Ἰησοῦν
[3, 2]	ἐρυμνοτάτῳ δ' ἐπιτετειχισμένην χωρίῳ καὶ	φρουρὰν	ὅλου τοῦ ἔθνους ἐσομένην. ~(Δύο
[3, 7]	ἱκετηρίαν ταῦτα νομίσας, βιαζομένῳ δὲ	φρουράν,	πολὺ δ' αὐτοῦ τῆς εἰς
[3, 2]	καὶ δεξιὰς ἔλαβον καὶ παρεδέξαντο	φρουράν.	Τότε γε μὴν φιλοφρόνως ἐκδεξάμενοι
[3, 8]	ἐγὼ δὲ ἐπὶ τιμωρίαν δέομαι	φρουρᾶς	μείζονος, εἰ κατασχεδιάζω καὶ θεοῦ.
[3, 8]	περὶ τῶν κατ' αὐτὸν ἦρκτο.	Φρουρᾶς	μὲν οὖν καὶ δεσμῶν οὐκ
[3, 8]	σωτηρίας ἐγένετο. Ὁ μέντοι Οὐεσπασιανὸς	φρουρεῖν	αὐτὸν μετὰ πάσης ἀσφαλείας προσέταττεν
[3, 7]	εἰ διαλιπὼν αὖθις ἐκτετρυχωμένοις ἐπιπέσοι.	Φρουρεῖν	δὴ πάσας αὐτῶν ἐκέλευσεν τὰς
[3, 10]	μὲν ἐλθὼν περισχόντας τὴν πόλιν	φρουρεῖν	ἐκέλευσεν, ὡς μὴ διαλάθοι τις
[3, 9]	τῆς ἀποστάσεως, ὑφ' ὧν αὐτοὶ	φρουρηθῆναι	μέχρι νῦν ἐπὶ δεξιὰς ἐπειγόμενοι
[3, 7]	πόλιν κατασκάψαι κελεύει καὶ τὰ	φρούρια	πάντα προσεμπίπρησιν αὐτῆς. Ἰωτάπατα μὲν
[3, 2]	δὲ εἰς τὸ μυχαίτατον τοῦ	φρουρίου	σπήλαιον καταπηδήσας ἐκ τοῦ πύργου
[3, 7]	μέχρι συναισθόμενοι τὴν ἐπίνοιαν οἱ	φρουροὶ	περιίσχουσιν τὴν χαράδραν. ~(Καὶ τόθ'
[3, 8]	διάδυσιν καὶ τὰς φυλακὰς κατεσκέπτετο.	Φρουρουμένων	δὲ πανταχόθεν πάντων δι' αὐτὸν
[3, 7]	τῶν μαχιμωτάτων διεσκίδνα τε τοὺς	φρουροὺς	καὶ μέχρι τοῦ στρατοπέδου τῶν
[3, 9]	οὗτοι μὲν κατὰ χώραν μένοντες	φρουρῶσι	τὸ στρατόπεδον, οἱ δ' ἱππεῖς
[3, 10]	τὸ πλέον ὡς στασιασταὶ καὶ	φυγάδες	καὶ οἷς τὰ τῆς εἰρήνης
[3, 6]	τὸ ἀσθενέστερον Γαλιλαίων καὶ ταῖς	φυγαῖς	ἐναποκάμνον, ὁρῶν δὲ συμφεῦγον ἀεὶ
[3, 10]	δὲ τὰς πρὸς τὸ τεῖχος	φυγὰς	ὑπετέμνετο καὶ πρὸς τὸ πεδίον
[3, 7]	παραμυθίαν. Πρέπειν δ' αὐτῷ μήτε	φυγεῖν	τοὺς ἐχθροὺς μήτ' ἐγκαταλιπεῖν τοὺς
[3, 6]	πρὶν ἰδεῖν τοὺς ἐχθροὺς διασκίδνανται	φυγῇ.	Καταλείπεται δ' ὁ Ἰώσηπος μετ'
[3, 2]	καὶ Νίγερ, πολλὰ κατὰ τὴν	φυγὴν	εὐτολμίας ἐπιδειξάμενος ἔργα, συνελαύνονταί τε
[3, 2]	προσφιλονεικούντων τοῖς πταίσμασιν αἰδοῖ τε	φυγῆς	ταχείας καὶ μεταβολῆς ἐλπίδι, τῶν
[3, 9]	κλύδων ἐβάπτιζεν. Ἦν δ' οὔτε	φυγῆς	τόπος οὔτε μένουσιν σωτηρία, βίᾳ
[3, 7]	ὀλίγους ἄγων· ἀποσφάξαντες δὲ τοὺς	φύλακας	εἰσίασιν εἰς τὴν πόλιν, μεθ'
[3, 5]	τε ὕπνους αὐτοῖς καὶ τὰς	φυλακὰς	καὶ τὰς ἐξεγέρσεις σάλπιγγες προσημαίνουσιν,
[3, 8]	ἐζήτει δρασμοῦ διάδυσιν καὶ τὰς	φυλακὰς	κατεσκέπτετο. Φρουρουμένων δὲ πανταχόθεν πάντων
[3, 7]	ἕρπειν τὰ πολλὰ παρὰ τὰς	φυλακὰς	κελεύσας τοῖς ἐξιοῦσιν καὶ τὰ
[3, 7]	ἑωθινὸς ὕπνος, καταδαρθάνειν ἔφασκεν τοὺς	φύλακας	συνεβούλευέν τε κατὰ ταύτην τὴν
[3, 4]	πεζὸν ἐν τῇ πόλει πρὸς	φυλακὴν	αὐτῆς, τὸ δ' ἱππικὸν ἐπὶ
[3, 7]	καὶ μόλις περὶ τὴν ἑωθινὴν	φυλακὴν	ἐνδίδωσι τοῖς μηχανήμασι τὸ τεῖχος
[3, 7]	ἐπιθοῖτο· περὶ γὰρ τὴν ἐσχάτην	φυλακήν,	καθ' ἣν ἄνεσίν τε τῶν
[3, 7]	καταλίποιεν τὴν ἐπὶ τοῖς καταρριφθεῖσιν	φυλακήν,	οἱ λοιποὶ δὲ ὑπ' ἀθρόων
[3, 9]	φρονοῦσιν ἀσφαλείας καὶ τῶν ὁμοίων	φυλακῆς	αἴτιον, ἐκείνοις κέντρον ἑτέρων ἐγίνετο
[3, 7]	καὶ διὰ τοῦθ' ὑπὸ τῶν	φυλάκων	ἀμελουμένης κατὰ τὰ πρὸς δύσιν
[3, 7]	πρώτην τῆς καταλήψεως αἴσθησιν τῶν	φυλάκων	διαφυγεῖν ἔφθασαν ἀναβάντες εἴς τινα
[3, 7]	τὴν μάχην μετακεκίνητο τῶν πάλαι	φυλακῶν,	πρὸς δὲ τοῖς βεβλημένοις τείχεσιν
[3, 7]	πείσεσθαι μέγα προσδοκῶν, τὸν μὲν	φυλάσσειν	ἐκέλευσεν, ἐπὶ δὲ τὴν κατάληψιν
[3, 5]	πολέμῳ τὴν ἰδίαν τάξιν ἕκαστος	φυλάσσων,	οἱ μὲν πεζοὶ θώραξιν πεφραγμένοι
[3, 8]	εὐχήν, κἀπειδὴ τὸ Ἰουδαίων, ἔφη,	φῦλον	ὀκλάσαι δοκεῖ σοι τῷ κτίσαντι,
[3, 3]	ἡμέρου μεσταί, παρ' ὅσον οὐδαμοῦ	φύσει	διψάδες, ὕονται δὲ τὸ πλέον·
[3, 7]	δυσάλωτον καταλαβών, πρὸς γὰρ τῷ	φύσει	καρτερὰ τυγχάνειν οὖσα καὶ διπλῷ
[3, 8]	Παρελθὼν δ' οὗτος τό τε	φύσει	Ῥωμαίων χρηστὸν πρὸς οὓς ἂν
[3, 7]	οὐδὲν ἔλασσον ἐπεβόσκετο, θερμαινόμενόν τε	φύσει	ταχέως καὶ ψυχόμενον βραδέως διὰ
[3, 9]	βέλους διενυκτέρευσαν. (Ἀλιμένου δ' οὔσης	φύσει	τῆς Ἰόππης, αἰγιαλῷ γὰρ ἐπιλήγει
[3, 7]	Ἰωταπάτη· (Οὐεσπασιανὸς δὲ τῇ τε	φύσει	τοῦ χωρίου καὶ ταῖς τόλμαις
[3, 8]	δράσαντα παθεῖν, οὐκ ἐκ τοῦ	φύσει	τῶν παρακαλούντων ἡμέρου τὰς ὑποψίας
[3, 9]	διεκήρυσσεν φήμη τὴν ἅλωσιν οἰκεία	φύσει	τῶν σκυθρωποτέρων. Κατ' ὀλίγον δὲ
[3, 8]	καὶ τῆς κοινῆς ἁπάντων ζῴων	φύσεως	ἀλλότριον καὶ πρὸς τὸν κτίσαντα
[3, 10]	Φιλοτιμίαν ἄν τις εἴποι τῆς	φύσεως	βιασαμένης εἰς ἓν συναγαγεῖν τὰ
[3, 8]	μετὰ προνοίας ἢ δι' αὐτοῦ·	φύσεως	γὰρ νόμος ἰσχυρὸς ἐν ἅπασιν
[3, 10]	εὖρος εἴκοσι. Ταῦτα μὲν οὕτως	φύσεως	ἔχει. (Οὐεσπασιανὸς δέ, ἐπεὶ παρεσκευάσθησαν
[3, 8]	τοῦ βίου κατὰ τὸν τῆς	φύσεως	νόμον καὶ τὸ ληφθὲν παρὰ
[3, 10]	Τοῦ μὲν οὖν Πανείου τὸ	φυσικὸν	κάλλος ὑπὸ τῆς βασιλικῆς προσεξήσκηται
[3, 3]	κώμης ἐπιλήγει τῆς Ἀκραβετηνῶν τοπαρχίας·	φύσιν	δὲ τῆς Ἰουδαίας κατ' οὐδὲν
[3, 10]	τὴν Γεννησὰρ ὁμώνυμος χώρα θαυμαστὴ	φύσιν	τε καὶ κάλλος· οὔτε γὰρ
[3, 10]	κάλλος· οὔτε γὰρ αὐτή τι	φυτὸν	ἀρνεῖται διὰ τὴν πιότητα, καὶ
[3, 10]	τοῖς διαφόροις. Καρύαι μέν γε	φυτῶν	τὸ χειμεριώτατον ἄπειροι τεθήλασιν ἔνθα
[3, 7]	ἀπὸ συνθήματος τῶν βελῶν τὸ	φῶς	ὑπετέμνετο. Μεμνημένοι γε μὴν τῶν
[3, 8]	καταφρονούσας. Φιλοζωεῖς, ὦ Ἰώσηπε, καὶ	φῶς	ὑπομένεις ὁρᾶν δοῦλον; ὡς ταχέως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006