Livre, Chap.
[3, 5]	συντάξεις ἑκάστοις. Οὐδὲ γὰρ δεῖπνον	ἢ	ἄριστον ὁπότε θελήσειαν αὐτεξούσιον ἑκάστῳ,
[3, 5]	οὐδὲ ἀνώμαλον ἐγείρουσιν οὐδὲ πάντες	ἢ	ἀτάκτως διαλαβόντες, ἀλλ' εἰ μὲν
[3, 10]	Τῶν δὲ βαπτισθέντων τοὺς ἀνανεύοντας	ἢ	βέλος ἔφθανεν ἢ σχεδία κατελάμβανεν,
[3, 2]	εἰκαιότερον ὡπλισμένοι, θυμῷ τε πλέον	ἢ	βουλῇ στρατηγούμενοι πρὸς εὐπειθεῖς καὶ
[3, 7]	τῶν ἐπιτηδείων αἱρεῖν τὴν πόλιν·	ἢ	γὰρ ἀναγκαζομένους ταῖς ἀπορίαις ἱκετεύσειν
[3, 8]	ἐστιν ὃ θνήσκει μετὰ προνοίας	ἢ	δι' αὐτοῦ· φύσεως γὰρ νόμος
[3, 8]	μὲν ἀφανίσῃ τις ἀνθρώπου παρακαταθήκην	ἢ	διαθῆται κακῶς, πονηρὸς εἶναι δοκεῖ
[3, 10]	τειχῶν ἐνέπεσεν, καὶ μάχεσθαι μὲν	ἢ	διακωλύειν οὐδεὶς ὑπέμεινεν, λιπόντες δὲ
[3, 7]	τῶν Ῥωμαίων πρὶν ἢ πεσεῖν	ἢ	διαφθεῖραι. Ὡς δ' οἱ μὲν
[3, 5]	ἢ πλήθους ἡσσήθησαν ἢ στρατηγημάτων	ἢ	δυσχωρίας, ἀλλ' οὐδὲ τύχης· καὶ
[3, 10]	σφάλλεται. Καὶ ὑπὲρ μειζόνων δὲ	ἢ	Ἰουδαῖοι διαγωνιεῖσθε· καὶ γὰρ εἰ
[3, 9]	καὶ πρὸς τῶν ἡγεμόνων πλέον	ἢ	κατ' αἰχμαλώτου τύχην περιέπεσθαι, τοσοῦτον
[3, 10]	ἢ κρήνης προσηνεστέρα, ψυχροτέρα δὲ	ἢ	κατὰ λίμνης διάχυσιν ἀεὶ μένουσα.
[3, 4]	Ἀχαίας εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ὠκύτερον	ἢ	κατὰ χειμῶνος ὥραν, παραλαμβάνει μὲν
[3, 7]	ὅμως τεθνάναι μᾶλλον εἵλετο πολλάκις	ἢ	καταπροδοὺς τὴν πατρίδα καὶ τὴν
[3, 10]	ἀμηχανίας εἰς τοὺς ἐχθροὺς πειρωμένων	ἢ	κεφαλὰς ἢ χεῖρας ἀπέκοπτον οἱ
[3, 10]	δὲ εὔκρατος ἀρύσασθαι, ποταμοῦ μὲν	ἢ	κρήνης προσηνεστέρα, ψυχροτέρα δὲ ἢ
[3, 7]	ἀναγκαζομένους ταῖς ἀπορίαις ἱκετεύσειν αὐτὸν	ἢ	μέχρι παντὸς ἀπαυθαδισαμένους διαφθαρήσεσθαι λιμῷ.
[3, 7]	χαρακωμάτων ἔχουν ὑπ' αὐτοῖς οὐδὲν	ἢ	μικρὰ βλαπτόμενοι ταῖς ἀπὸ τοῦ
[3, 7]	ἔβαλλον. Καὶ ἤνυον μὲν οὐδὲν	ἢ	μικρόν, αὐτοὶ δὲ ἀδιαλείπτως ἔπιπτον
[3, 8]	δι' ἀρετὴν αὐτὸς θαυμάζοιτο μᾶλλον	ἢ	μισοῖτο πρὸς τῶν ἡγεμόνων, σπουδάζειν
[3, 3]	πόας ἀγαθῆς τὰ κτήνη πλέον	ἢ	παρ' ἄλλοις γαλακτοφόρα. Μέγιστόν γε
[3, 7]	Καὶ οὐδεὶς οὕτως καρτερὸς πύργος	ἢ	περίβολος πλατύς, ὃς κἂν τὰς
[3, 7]	πρότερον ἀπερρήγνυντο τῶν Ῥωμαίων πρὶν	ἢ	πεσεῖν ἢ διαφθεῖραι. Ὡς δ'
[3, 5]	καὶ κατὰ γωρυτοῦ παρήρτηνται τρεῖς	ἢ	πλείους ἄκοντες, πλατεῖς μὲν αἰχμάς,
[3, 5]	εἰσιν, οὐδ' ἔστιν ὅπου σταθέντες	ἢ	πλήθους ἡσσήθησαν ἢ στρατηγημάτων ἢ
[3, 7]	ἢ σπονδὰς αἱρούμενοι ταχέως ἀντιγράψωσιν	ἢ	πολεμεῖν ἐγνωκότες πρὸς Ῥωμαίους ἀξιόμαχον
[3, 7]	μετανοήσαντας ἴσως θρασύνοιεν, ἵνα τε	ἢ	σπονδὰς αἱρούμενοι ταχέως ἀντιγράψωσιν ἢ
[3, 5]	ὅπου σταθέντες ἢ πλήθους ἡσσήθησαν	ἢ	στρατηγημάτων ἢ δυσχωρίας, ἀλλ' οὐδὲ
[3, 6]	τε Ἰουδαίους πόρρωθεν βάλλειν πλέον	ἢ	συμπλέκεσθαι θαρρεῖν γυμνῆτας ὁπλίταις. Ἔπεσον
[3, 4]	πεπλήρωτο πᾶσα πάθους τε οὐδενὸς	ἢ	συμφορᾶς ἀπείρατος ἦν· μία γὰρ
[3, 10]	τοὺς ἀνανεύοντας ἢ βέλος ἔφθανεν	ἢ	σχεδία κατελάμβανεν, καὶ προσβαίνειν ὑπ'
[3, 1]	προσωργίζετο, στρατηγῶν μὲν ῥᾳστώνῃ μᾶλλον	ἢ	ταῖς τῶν πολεμίων ἀρεταῖς γεγονέναι
[3, 5]	γῆν, οὐ πρὶν ἅπτονται μάχης	ἢ	τειχίσαι στρατόπεδον. Τὸ δὲ οὐκ
[3, 8]	ἔφη, σφῶν αὐτῶν, ἑταῖροι, φονῶμεν;	ἢ	τί τὰ φίλτατα διαστασιάζομεν, σῶμα
[3, 10]	δυνάμεις ὑφ' ἑαυτῶν βλάπτονται πλέον	ἢ	τῶν πολεμίων. Ἰουδαίων μὲν οὖν
[3, 10]	τοὺς ἐχθροὺς πειρωμένων ἢ κεφαλὰς	ἢ	χεῖρας ἀπέκοπτον οἱ Ῥωμαῖοι. Πολλή
[3, 8]	σώζεσθαι δὲ ὑπ' ἐκείνων, κἂν	ᾖ	βέβαιον, θέλεις. Ἀλλ' εἰ καὶ
[3, 10]	πολέμους οὐ πλῆθος ἀνθρώπων, κἂν	ᾖ	μάχιμον, ἀνδρεία δέ, κἂν ἐν
[3, 8]	εἴκοντα τοῖς παρακαλοῦσιν, ἀθρόοι περιστάντες,	ἦ	μεγάλα γ' ἂν στενάξειαν, ἐβόων,
[3, 10]	αἱρεῖσθαι πρὸ τοῦ πρέποντος, ὅταν	ᾖ	μὴ δυνατὸν ἄμφω. Κατανεύσας οὖν
[3, 10]	συμμάχους φθάνειν, ἵν' ἀκοινώνητόν τε	ᾖ	τὸ κατόρθωμα καὶ μεῖζον. Νομίζω
[3, 5]	τῶν φιλοκαλούντων καὶ πρὸς ἐμπειρίας	ἡ	ἀγωγὴ τῆς Ῥωμαίων στρατιᾶς. Ἐπάνειμι
[3, 3]	ἀνδρῶν ἑκατέραν. (Μεθόριος δ' αὐτῶν	ἡ	Ἀνουάθου Βόρκαιος προσαγορευομένη κώμη· πέρας
[3, 8]	ἑκὼν τὸ σκάφος. Ἀλλὰ μὴν	ἡ	αὐτοχειρία καὶ τῆς κοινῆς ἁπάντων
[3, 4]	δὲ τοὺς ἀσθενεῖς. Πυρὶ δὲ	ἡ	Γαλιλαία καὶ αἵματι πεπλήρωτο πᾶσα
[3, 10]	κρυπτῶς ἐκ τῆς καλουμένης Φιάλης·	ἡ	δ' ἐστὶν ἀνιόντων εἰς τὴν
[3, 9]	τὴν ἐκεῖθεν στρατιὰν εἰς Σκυθόπολιν·	ἡ	δ' ἐστὶν μεγίστη τῆς δεκαπόλεως
[3, 4]	ὡς ἐνῆν μάλιστα συντόμως ἀπηγγέλκαμεν.	~(Ἡ	δ' ὑπὸ Οὐεσπασιανοῦ πεμφθεῖσα Σεπφωρίταις
[3, 2]	πρὸς οἷς Ἰωάννης ὁ Ἐσσαῖος.	Ἡ	δὲ Ἀσκάλων ἐτετείχιστο μὲν καρτερῶς,
[3, 7]	ἀμηχανίαις σύμβουλον λαβὼν τὴν ἀνάγκην,	ἡ	δέ ἐστιν δεινὴ πρὸς ἐπίνοιαν,
[3, 10]	τε ὕλης καὶ πλήθει τεχνιτῶν.	(Ἡ	δὲ λίμνη Γεννησὰρ μὲν ἀπὸ
[3, 5]	ἐπίλεκτοι πεζοὶ λόγχην καὶ ἀσπίδα,	ἡ	δὲ λοιπὴ φάλαγξ ξυστόν τε
[3, 3]	δὲ Φιλαδελφηνῇ καὶ Γεράσοις ἀποτέμνεται.	(Ἡ	δὲ Σαμαρεῖτις χώρα μέση μὲν
[3, 7]	καὶ τοὺς ἔτι μάχεσθαι δυναμένους	ἡ	δυσχωρία τὴν ἄμυναν ἀφείλετο· θλιβόμενοι
[3, 7]	κριὸν ὁρῷεν, ὡς πλάζοιτό τε	ἡ	ἐμβολή, καὶ δεχόμενοι τὰς πληγὰς
[3, 3]	οὐδὲ τῶν ἐκ θαλάσσης τερπνῶν	ἡ	Ἰουδαία τοῖς παραλίοις κατατείνουσα μέχρι
[3, 3]	προανίσχουσα τῆς περιοίκου πάσης ὥσπερ	ἡ	κεφαλὴ σώματος· αἱ λοιπαὶ δὲ
[3, 2]	κοπιώντων ἐν οἷς εὐτύχουν, παρέτεινεν	ἡ	μάχη μέχρι δείλης, ἕως ἀνῃρέθησαν
[3, 3]	προέλοιτο δ' ἂν τῇ δυνάμει·	ἡ	μὲν γὰρ ἐνεργὸς ὅλη καὶ
[3, 10]	καλεῖται Γεννησὰρ πρὸς τῶν ἐπιχωρίων.	Ἡ	μὲν γὰρ πόλις, ὥσπερ ἡ
[3, 3]	Ἰορδάνῃ· μεσημβρινὸν δ' αὐτῆς πέρας	ἡ	Μωαβῖτις, καὶ πρὸς ἀνατολὴν Ἀραβίᾳ
[3, 7]	ἀνεκομίσθησαν. Εἰκάδι μὲν Δαισίου μηνὸς	ἡ	παράταξις ἦν. ~(Οὐεσπασιανὸς δὲ ἐπὶ
[3, 3]	ὅλη καὶ συνεχής ἐστιν καρποφόρος,	ἡ	Περαία δὲ πολὺ μὲν μείζων,
[3, 9]	καὶ τῶν κατ' αὐτοῦ βλασφημιῶν	ἡ	πόλις. Παρωξύνοντο δὲ ταῖς πληγαῖς
[3, 2]	τῶν ἄλλων πρὸς πόλεμον ἐλασσωμάτων	ἡ	προτέρα τύχη· τοῦ γὰρ Ἀντωνίου
[3, 8]	καὶ σοὶ λήθην σεαυτοῦ κατέχεεν	ἡ	Ῥωμαίων τύχη, προνοητέον ἡμῖν τοῦ
[3, 5]	τοῦ στρατοπέδου δέον ὑποσημαίνει μὲν	ἡ	σάλπιγξ, ἠρεμεῖ δ' οὐδείς, ἀλλ'
[3, 7]	αὐτῶν ὑποτέμνεσθαι· καὶ γὰρ φρουραῖς	ἡ	Σαμαρεῖτις ὅλη διείληπτο τό τε
[3, 7]	ἁπάντων συνήχησαν καὶ δεινὸν ἐπηλάλαξεν	ἡ	στρατιά, καὶ πάντοθεν ἀφιεμένων ἀπὸ
[3, 7]	τε πλῆθος τῶν ἐληλυθότων καὶ	ἡ	σύνταξις ἦν φοβερά. Κερεάλιον οὖν
[3, 8]	σωζώμεθα· καὶ γὰρ οὐκ ἄδοξος	ἡ	σωτηρία παρ' οἷς διὰ τοσούτων
[3, 7]	ἔδρων ἀντέπασχον· ὅσον γὰρ αὐτοὺς	ἡ	τῆς σωτηρίας ἀπόγνωσις, τοσοῦτο τοὺς
[3, 10]	Ἡ μὲν γὰρ πόλις, ὥσπερ	ἡ	Τιβεριὰς ὑπόρειος οὖσα, καθὰ μὴ
[3, 7]	ἡμιστάδιον τὸ βρέφος· τοσαύτη ἦν	ἡ	τοῦ λιθοβόλου βία. Τῶν οὖν
[3, 8]	πιπτέτω, καὶ διοδεύσει πάντων οὕτως	ἡ	τύχη, μηδ' ἐπὶ τῆς ἰδίας
[3, 8]	κτίσαντι, μετέβη δὲ πρὸς Ῥωμαίους	ἡ	τύχη πᾶσα, καὶ τὴν ἐμὴν
[3, 7]	πολεμίους τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἔκλασεν	ἡ	τῶν οἰκείων προδοσία. Πέρας ἔθνησκον
[3, 6]	οἱ σαλπιγκταί, καὶ κατόπιν αὐτῶν	ἡ	φάλαγξ τὸ στῖφος εἰς ἓξ
[3, 3]	τὴν κάτω προσαγορευομένην, περιίσχει μὲν	ἡ	Φοινίκη τε καὶ Συρία, διορίζει
[3, 3]	ὄρους καὶ τῶν Ἰορδάνου πηγῶν	ἡ	χώρα μέχρι τῆς πρὸς Τιβεριάδα
[3, 3]	τῶν περιοίκων ἀφηγοῦνται, κἀπὶ ταύταις	ἥ	τε Γαμαλιτικὴ καὶ Γαυλανῖτις Βαταναία
[3, 7]	βλεπομένων δυσφύλακτον ἦν τὸ βαλλόμενον.	ἥ	τε οὖν τῶν ὀξυβελῶν καὶ
[3, 7]	ἔμενον, πολέμου δ' εἶχεν ἀπειλὴν	ἥ	τε σύνοδος αὐτῶν καὶ τὰ
[3, 7]	πολεμίοις εὐσύνοπτος εἶναι πρὸς ἔκπληξιν·	ἣ	καὶ παραχρῆμα τοσαύτη τοὺς Ἰουδαίους
[3, 3]	κώμης, Ἐξαλὼθ καλεῖται, μέχρι Βηρσάβης,	ἣ	καὶ τῆς ἄνω Γαλιλαίας εἰς
[3, 10]	ὀχυρότητι καὶ τῇ λίμνῃ πεποιθότες,	ἣ	καλεῖται Γεννησὰρ πρὸς τῶν ἐπιχωρίων.
[3, 2]	δυνάμεις ἀναλαβὼν ἐκ τῆς Ἀντιοχείας,	ἣ	μητρόπολίς ἐστι τῆς Συρίας, μεγέθους
[3, 7]	αὐτὸς δὲ ἐπὶ τῶν ἐρειφθέντων	ᾗ	ἔλαχεν παρῄει. Τοῖς μὲν οὖν
[3, 7]	πάλιν ἀναστήσαντες προσῆγον τὸν κριὸν	ᾗ	προπεπονήκει τυπτόμενον τὸ τεῖχος. Ἔνθα
[3, 7]	ἐκ τῆς χώρας Γαλιλαίους συναθροίσειν	ᾗ	τάχος καὶ Ῥωμαίους ἑτέρῳ πολέμῳ
[3, 7]	καταλαβών, καὶ παρελθὼν εἴσω πάντας	ἡβηδὸν	ἀναιρεῖ μηδεμιᾶς τῶν Ῥωμαίων ἡλικίας
[3, 7]	τινὰς γράμματά τε πρὸς οὓς	ἠβούλετο	τῶν ἔξω Ἰουδαίων διεπέμψατο καὶ
[3, 1]	~(Νέρωνι δ' ὡς	ἠγγέλη	τὰ κατὰ τὴν Ἰουδαίαν πταίσματα,
[3, 9]	τὸ κατὰ τὴν Ἰωταπάτην πάθος	ἠγγέλη,	τὸ μὲν πρῶτον ἠπίστουν οἱ
[3, 9]	τῆς ἁλώσεως καὶ ὁ Ἰώσηπος	ἠγγέλλετο.	Τοῦτο μεγίστου τὰ Ἱεροσόλυμα πένθους
[3, 9]	Τιβεριὰς μὲν νεωτερίζειν, ἀφεστάναι δὲ	ἠγγέλλοντο	Ταριχέαι, μοῖρα δὲ τῆς Ἀγρίππα
[3, 7]	τε καὶ νυκτὸς τὸ τεῖχος	ἤγειραν	εἰς εἴκοσι πήχεις τὸ ὕψος,
[3, 2]	μᾶλλον δ' αὐτῶν τὸ πάθος	ἤγειρε	τὰς τόλμας, ὑπερορῶντές τε τοὺς
[3, 7]	δεινὴ μὲν ἔνδοθεν κραυγὴ γυναικῶν	ἠγείρετο,	συνήχουν δ' ἔξωθεν οἰμωγαὶ φονευομένων.
[3, 10]	μὲν οὖν τόλμα καὶ θράσος	ἡγεῖται	καὶ ἀπόνοια, πάθη κατὰ μὲν
[3, 5]	τῶν ταγμάτων ἀεὶ τὸ λαχὸν	ἡγεῖται.	(Τοιαῦται μὲν οὖν αἱ Ῥωμαίων
[3, 9]	τὴν ἐπὶ τούτους στρατείαν εὔκαιρον	ἡγεῖτο	καὶ δι' Ἀγρίππαν, ὡς εἰς
[3, 7]	Τραιανὸν ὄντα τοῦ δεκάτου τάγματος	ἡγεμόνα	ἐκπέμπει παραδοὺς αὐτῷ χιλίους μὲν
[3, 2]	ὄντα δυσάλωτον μήτε ζῶντα τὸν	ἡγεμόνα	καὶ γενναιότατον τῶν πολεμίων περιίδοιεν,
[3, 2]	γε μὴν φιλοφρόνως ἐκδεξάμενοι τὸν	ἡγεμόνα	προθύμως σφᾶς αὐτοὺς ὑπέσχοντο κατὰ
[3, 9]	αὐτόν, ἅμα καὶ δεξιώσασθαι τὸν	ἡγεμόνα	σὺν τῇ στρατιᾷ τῷ κατὰ
[3, 5]	ἀσπασόμενοι, μεθ' ὧν πρὸς τὸν	ἡγεμόνα	τῶν ὅλων οἱ ταξίαρχοι πάντες.
[3, 7]	καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς ὑπ' αὐτὸν	ἡγεμόνας	ἐβουλεύετο περὶ τῆς προσβολῆς. Δόξαν
[3, 5]	δ' αὐτῶν τὸ πρὸς τοὺς	ἡγεμόνας	πειθήνιον, ὡς ἔν τε εἰρήνῃ
[3, 6]	τὰ λοιπὰ μηχανήματα. Μετὰ τούτους	ἡγεμόνες	τε καὶ σπειρῶν ἔπαρχοι σὺν
[3, 5]	στρατιᾶς ἀπίδοι, γνώσεται τὴν τοσήνδε	ἡγεμονίαν	αὐτοὺς ἀρετῆς κτῆμα ἔχοντας, οὐ
[3, 10]	δοκεῖν μετὰ τὴν τῆς οἰκουμένης	ἡγεμονίαν	ἐν ἀντιπάλῳ τὰ Ἰουδαίων τίθεσθαι;
[3, 8]	θεοῦ διεγείροντος αὐτὸν εἰς τὴν	ἡγεμονίαν	ἤδη καὶ τὰ σκῆπτρα δι'
[3, 1]	πέμπει τὸν ἄνδρα ληψόμενον τὴν	ἡγεμονίαν	τῶν ἐπὶ Συρίας στρατευμάτων, πολλὰ
[3, 7]	οὕτως ἑάλω τρεισκαιδεκάτῳ τῆς Νέρωνος	ἡγεμονίας	ἔτει Πανέμου νουμηνίᾳ. ~(Ῥωμαῖοι δὲ
[3, 1]	ἑαυτῷ διὰ τὸν ὄγκον τῆς	ἡγεμονίας	κατασοβαρεύεσθαι τῶν σκυθρωπῶν καὶ δοκεῖν
[3, 5]	Ἴστρος τε καὶ Ῥῆνος τῆς	ἡγεμονίας	ὅροι; δεόντως γὰρ ἄν τις
[3, 6]	ὤν· ὃ δὴ καὶ τῆς	ἡγεμονίας	τεκμήριον αὐτοῖς καὶ κλῃδών, ἐφ'
[3, 10]	πῶς οὐκ ἂν αἰσχύνοισθε προκινδυνεύοντος	ἡγεμόνος	ἡττώμενοι; προκινδυνεύσω γάρ, εὖ ἴστε,
[3, 10]	οὗτος ἐδόκει πολέμου, μετὰ τῶν	ἡγεμόνων	εἰ χρὴ καὶ τούτους σώζειν
[3, 6]	καὶ τὰς τῶν ὑπ' αὐτὸν	ἡγεμόνων	ἔταξεν ἀποσκευὰς καὶ συχνοὺς ἐπὶ
[3, 2]	ἀριθμὸν ἄνδρες καὶ δύο τῶν	ἡγεμόνων,	Ἰωάννης τε καὶ Σίλας· οἱ
[3, 2]	πλέον σὺν τῷ περιλειπομένῳ τῶν	ἡγεμόνων	Νίγερι τῆς Ἰδουμαίας εἰς πολίχνην
[3, 8]	τὴν μεταβολὴν θάμβος, τῶν τε	ἡγεμόνων	οὐδεὶς ἦν, ὃς εἰ καὶ
[3, 9]	Ῥωμαίοις ὄντα καὶ πρὸς τῶν	ἡγεμόνων	πλέον ἢ κατ' αἰχμαλώτου τύχην
[3, 5]	καὶ μέσας μὲν τὰς τῶν	ἡγεμόνων	σκηνὰς τίθενται, μεσαίτατον δὲ τούτων
[3, 8]	μᾶλλον ἢ μισοῖτο πρὸς τῶν	ἡγεμόνων,	σπουδάζειν τε τὸν στρατηγὸν οὐκ
[3, 6]	δὲ κλέος αὐτῷ παρὰ τοῖς	ἡγεμόσιν	κἀκείνοις ὄφελος εἰς τὰ λοιπὰ
[3, 8]	οἰκείων διαφυγὼν πόλεμον ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν	ἤγετο	ὑπὸ τοῦ> Νικάνορος. Οἱ δὲ
[3, 9]	δεόμενοι, μηδὲ τὴν ὀλίγων ἀπόνοιαν	ἡγήσασθαι	τῆς πόλεως ὅλης· φείσασθαι δὲ
[3, 2]	ὁ δὲ Ἀντώνιος, οὐ γὰρ	ἠγνόει	μέλλουσαν ἔτι τὴν ἔφοδον αὐτῶν,
[3, 8]	γε μὴν ἱερῶν βίβλων οὐκ	ἠγνόει	τὰς προφητείας ὡς ἂν αὐτός
[3, 8]	ἀγενέστατον, ὡς ἔγωγε καὶ κυβερνήτην	ἡγοῦμαι	δειλότατον, ὅστις χειμῶνα δεδοικὼς πρὸ
[3, 8]	φανερῶς ἀφαιρουμένους ἡμᾶς τούτου πολεμίους	ἡγούμεθα	καὶ τοὺς ἐξ ἐνέδρας τιμωρούμεθα.
[3, 8]	ἐκέλευσαν, αἷς ἐστρατεύσαντο καθ' ἑαυτῶν,	ἡγούμενοι	καθάπερ τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς
[3, 7]	τὸ μὴ ταχέως νικᾶν ἧτταν	ἡγούμενοι.	Καὶ μέχρι πέμπτης ἡμέρας προσβολαὶ
[3, 9]	περὶ τὸν Ἰησοῦν οὐκέτι ἀσφαλὲς	ἡγούμενοι	μένειν ἐπὶ τῆς Τιβεριάδος εἰς
[3, 8]	καίτοι καὶ πολεμίους θάπτειν θεμιτὸν	ἡγούμενοι,	παρ' ἑτέροις δὲ καὶ τὰς
[3, 7]	πλῆθος καὶ τῇ πρὸς τὸν	ἡγούμενον	εὐνοίᾳ καὶ τῇ τοῦ παιδὸς
[3, 1]	τὰ συμβάντα λέγων, πρέπειν δ'	ἡγούμενος	ἑαυτῷ διὰ τὸν ὄγκον τῆς
[3, 9]	ἐντολὰς τοῦ στρατηγοῦ συμβαλεῖν ἀσφαλὲς	ἡγούμενος,	εἰ καὶ τὸ νικᾶν εἴη
[3, 8]	ἔφοδον ὁ Ἰώσηπος καὶ προδοσίαν	ἡγούμενος	εἶναι τῶν τοῦ θεοῦ προσταγμάτων,
[3, 7]	κεκμηκὸς ἑαυτῶν ἀναλαμβάνοντες. (Οὐεσπασιανὸς δὲ	ἡγούμενος	τῷ μήκει τοῦ χρόνου καὶ
[3, 5]	δέ, ῥᾳδίως ἀναλαμβάνουσι τὰ σφάλματα.	Ἡγοῦνταί	τε τῶν ἀπὸ τύχης ἐπιτευγμάτων
[3, 8]	τὸν μετὰ τοῦ> Ἰωσήπου θάνατον	ἡγοῦντο.	Καταλείπεται δ' οὗτος εἴτε ὑπὸ
[3, 7]	Ἰουδαίων τέλους, καὶ μίαν αὐτῶν	ᾔδει	σωτηρίαν, εἰ μεταβάλοιντο. Αὐτὸς δὲ
[3, 8]	Μὴ γὰρ ὑπὸ θεοῦ προπεμπόμενος	ᾔδειν	τὸν Ἰουδαίων νόμον, καὶ πῶς
[3, 9]	καὶ παρὰ πᾶσιν ἀμφιβολίας ἦν	ἤδη	βεβαιότερον, προσεσχεδιάζετό γε μὴν τοῖς
[3, 7]	τῶν πολεμίων ἐν μέσῳ στρεφομένων,	ἤδη	δὲ καὶ ἡμέρας οὔσης, ὅμως
[3, 7]	ὄρεξιν, καὶ καθάπερ εἰς ἔσχατον	ἤδη	δίψους προήκοντες ἀπέκαμνον. Διακείμενοι δὲ
[3, 1]	Ἰουδαίων ἐπανάστασιν, προκαταλήψεται δ' αὐτοῖς	ἤδη	καὶ τὰ πέριξ ἔθνη συννοσοῦντα.
[3, 8]	διεγείροντος αὐτὸν εἰς τὴν ἡγεμονίαν	ἤδη	καὶ τὰ σκῆπτρα δι' ἑτέρων
[3, 7]	παραδύσεις. ~(Ἐγειρομένου δὲ τοῦ χώματος	ἤδη	καὶ ταῖς ἐπάλξεσιν ὅσον οὔπω
[3, 7]	ἀπειλουμένων ἔτι τῶν κακῶν ἀλλ'	ἤδη	παρόντων. Ὁ δὲ Ἰώσηπος τὰς
[3, 6]	πλείους ἐπὶ σπονδάς, ἐδεδίει μὲν	ἤδη	περὶ παντὸς τοῦ πολέμου, τότε
[3, 7]	τῶν ἔνδον ἤρθη καθάπερ ἑαλωκότων	ἤδη.	~(Πολλάκις δὲ εἰς τὸν αὐτὸν
[3, 2]	ῥᾳδίως· ὡς γὰρ αὐτῶν ἅπαξ	ἤδη	συνεταράχθησαν αἱ πρῶται φάλαγγες, ὑπὸ
[3, 5]	ὕσπληγος ἐξορμᾶν ἕτοιμοι, ὑποπιμπρᾶσίν τε	ἤδη	τὴν παρεμβολὴν ὡς αὐτοῖς μὲν
[3, 7]	σωθησομένης, ἀλλ' ὡς ὑπὲρ ἀπολωλυίας	ἤδη	τῆς πατρίδος ἀμυνόμενον, λαμβάνειν τε
[3, 7]	ἔπαλξιν ἐφηρμόσαντο. Τοῦτο τοῖς Ῥωμαίοις	ἤδη	τῆς πόλεως ἐντὸς οἰομένοις εἶναι
[3, 7]	τείχους, νεοπαγὲς γὰρ ἦν, ἐνδιδόντος	ἤδη,	τὸ λοιπὸν ἐπὶ τὴν ἐκ
[3, 7]	ταῖς ἐκδρομαῖς ἀντιπολιορκεῖσθαι, τῶν χωμάτων	ἤδη	τοῖς τείχεσι πελαζόντων προσάγειν ἔγνω
[3, 1]	τι καὶ περὶ τῶν ὅλων	ἤδη	τοῦ θεοῦ προοικονομουμένου, πέμπει τὸν
[3, 7]	τῇ φάλαγγι τοὺς Ἰουδαίους ἀνωθοῦντες	ἤδη	τοῦ τείχους ἐπέβαινον. (Ὁ δὲ
[3, 7]	τοῦ δίψους ἐπίνοιαν ἦν, ἀσχαλλόντων	ἤδη	ὡς καθάπαν ἐπιλελοιπότος ὕδατος· ὁ
[3, 8]	καὶ τοῦ στρατηγοῦ· ζωῆς γὰρ	ἡδίω	τὸν μετὰ τοῦ> Ἰωσήπου θάνατον
[3, 7]	τρέπεσθαί τε γὰρ ὑπὸ Ἰουδαίων	ᾐδοῦντο	καὶ τραπέντων ἐπιδιώκειν βάρει τῶν
[3, 9]	τοῖς ἱκέταις, ἀναλαβὼν τὴν δύναμιν	ᾔει	πρὸς τὴν πόλιν. Οἱ δὲ
[3, 7]	(Κατὰ δὲ τὴν μηνυθεῖσαν ὥραν	ᾔεσαν	ἡσυχῆ πρὸς τὸ τεῖχος. Καὶ
[3, 7]	ὡς τιμωρὸς τοῦ στρατηγοῦ προκινδυνεύειν	ἤθελεν,	καὶ βοῇ παρακροτοῦντες ἀλλήλους ἐπὶ
[3, 10]	Τῶν δὲ ταχέως πιστευσάντων οἷς	ἤθελον	καὶ μετὰ φανερῶν ἐν ἀσφαλεῖ
[3, 10]	δὲ τὸ πολὺ πλῆθος αὐτῶν	ἠθροισμένον	ἀκούων ἐν τῷ πρὸ τῆς
[3, 3]	τῆς εὐπετείας προκαλέσασθαι καὶ τὸν	ἥκιστα	γῆς φιλόπονον. Προσησκήθη γοῦν ὑπὸ
[3, 5]	παρ' ὃ καὶ σφάλλονται μὲν	ἥκιστα,	κἂν πταίσωσι δέ, ῥᾳδίως ἀναλαμβάνουσι
[3, 6]	ἱππεῖς. Τούτοις ἀφ' ἑκάστης ἑκατονταρχίας	ἠκολούθουν	δέκα τήν τε ἑαυτῶν σκευὴν
[3, 6]	κρατήσειν δοκεῖ. Τοῖς δὲ ἱεροῖς	ἠκολούθουν	οἱ σαλπιγκταί, καὶ κατόπιν αὐτῶν
[3, 6]	τοῖς ἑκατὸν ἱππεῖς. Τούτοις δ'	ἠκολούθουν	οἱ τὰς ἑλεπόλεις φέροντες ὀρεῖς
[3, 6]	ὄχλος, οἷς οὐραγοὶ πρὸς ἀσφάλειαν	ἠκολούθουν	πεζοί τε καὶ ὁπλῖται καὶ
[3, 6]	καλουμένην ἐπεὶ πλησιάζοντα τὸν πόλεμον	ἤκουσαν	ὅσον τε οὔπω τοὺς Ῥωμαίους
[3, 8]	εἰληφέναι Ἰώσηπον, ἐγὼ δὲ ἄγγελος	ἥκω	σοι μειζόνων. Μὴ γὰρ ὑπὸ
[3, 10]	δὲ Τίτος πρῶτος τὸν ἵππον	ἤλαυνεν	εἰς τοὺς πολεμίους καὶ σὺν
[3, 10]	ἄρχεσθαι διὰ τοῦ τετραρχήσαντος Τραχωνιτῶν	ἠλέγχθη	Φιλίππου· βαλὼν γὰρ οὗτος εἰς
[3, 8]	ἡμῶν αὐτῶν εἰσέλθοι; καὶ γὰρ	ἠλίθιον	ταῦτα δρᾶν σφᾶς αὐτούς, περὶ
[3, 8]	τῶν αὐτομολούντων πρὸς τοὺς πολεμίους	ἠλιθιώτερος,	εἴ γ' ἐκεῖνοι μὲν ἐπὶ
[3, 8]	τοῦ Ἰωσήπου καὶ πρὸς τὴν	ἡλικίαν	ἔλεος, ἀναμιμνησκομένῳ τε τὸν πάλαι
[3, 1]	καὶ σταθερὰν μετ' ἐμπειρίας τὴν	ἡλικίαν	ὁρῶν, μέγα δὲ πίστεως αὐτοῦ
[3, 7]	ἡβηδὸν ἀναιρεῖ μηδεμιᾶς τῶν Ῥωμαίων	ἡλικίας	ἔλεον ποιουμένων μίσει πρὸς τὸ
[3, 7]	ἐπεξῄεσαν καὶ διὰ πάσης ἐχώρουν	ἡλικίας	πλὴν νηπίων καὶ γυναικῶν. Καὶ
[3, 8]	ἑαυτοὺς παρὰ μὲν ἡμῖν μέχρις	ἡλίου	δύσεως ἀτάφους ἐκρίπτειν ἔκριναν καίτοι
[3, 3]	διορίζει δὲ ἀπὸ μὲν δύσεως	ἡλίου	Πτολεμαὶς τοῖς τῆς χώρας τέρμασι
[3, 8]	φίλτατα διαστασιάζομεν, σῶμα καὶ ψυχήν;	ἠλλάχθαι	τις ἐμέ φησιν. Ἀλλ' οἴδασιν
[3, 7]	εἰς μακρὰν τῶν ἐκδοχείων κενωθέντων	ἤλπιζεν	ὑπὸ τῆς ἀνάγκης αὐτῷ παραδοθήσεσθαι
[3, 8]	μάχην ἀντιάζουσιν ἡμῖν οὔτ' ἀναιροῦσιν	ἡμᾶς·	δειλὸς δὲ ὁμοίως ὅ τε
[3, 8]	προσθεῖναι τὴν εἰς τὸν κτίσαντα	ἡμᾶς	δυσσέβειαν. Εἰ σώζεσθαι δοκεῖ, σωζώμεθα·
[3, 8]	καὶ πρὸς τὸν κτίσαντα θεὸν	ἡμᾶς	ἐστιν ἀσέβεια. Τῶν μέν γε
[3, 8]	φειδὼ πολεμίου, πόσῳ δικαιότερον ἂν	ἡμᾶς	ἡμῶν αὐτῶν εἰσέλθοι; καὶ γὰρ
[3, 10]	ἐκείνων ἑστώτων ἐν ταῖς κακοπραγίαις	ἡμᾶς	τοῖς εὐτυχήμασιν ἐγκάμνειν. Προθυμίας μὲν
[3, 8]	τοῦτο καὶ τοὺς φανερῶς ἀφαιρουμένους	ἡμᾶς	τούτου πολεμίους ἡγούμεθα καὶ τοὺς
[3, 7]	τοῖς δεινοῖς ἀντεχόντων τεσσαρακοστῇ μὲν	ἡμέρᾳ	καὶ ἑβδόμῃ τὰ χώματα τῶν
[3, 7]	τοῖς πολεμίοις εὐσύνοπτος ὥσπερ ἐν	ἡμέρᾳ,	καὶ τῶν ὀργάνων πόρρωθεν μὴ
[3, 8]	σπήλαιον κατῄει. Δύο μὲν οὖν	ἡμέραις	διαλανθάνει, τῇ δὲ τρίτῃ γυναικὸς
[3, 8]	παρασκευὴν δ' ἐπιτηδείων οὐκ ὀλίγαις	ἡμέραις	διαρκεῖν δυναμένην. Μεθ' ἡμέραν μὲν
[3, 7]	ἀμήχανον. Οἱ μὲν οὖν τέσσαρσιν	ἡμέραις	ἐξειργάσαντο καὶ πλατεῖαν ἤνοιξαν τῇ
[3, 10]	οὐδείς. Δεινὴ δὲ ταῖς ἑξῆς	ἡμέραις	περιεῖχε τὴν χώραν ὀδμή τε
[3, 8]	Ἰωταπατηνοῖς ὅτι μετὰ τεσσαρακοστὴν ἑβδόμην	ἡμέραν	ἁλώσονται προειπεῖν ἔφη, καὶ ὅτι
[3, 7]	Ἰώσηπος. (Αὐτὸς δὲ μετὰ μίαν	ἡμέραν	ἀναλαβὼν πᾶσαν τὴν δύναμιν εἵπετο
[3, 7]	τοῖς Ῥωμαίοις ἐπεξέθεον, καὶ καθ'	ἡμέραν	ἐγίνοντο συμπλοκαὶ κατὰ λόχους ἐπίνοιά
[3, 7]	ἐσφενδονήθη σταδίων. Γυναικός τε μεθ'	ἡμέραν	ἐγκύμονος πληγείσης τὴν γαστέρα, προῄει
[3, 9]	προσταχθέντα τὴν χώραν κατατρέχοντες καθ'	ἡμέραν	ἔτεμνόν τε καὶ ἠρήμουν ἅπασαν.
[3, 8]	ὀλίγαις ἡμέραις διαρκεῖν δυναμένην. Μεθ'	ἡμέραν	μὲν οὖν ὑπεστέλλετο τῶν πολεμίων
[3, 9]	πάντες, ὡς ἐπὶ τριακοστὴν μὲν	ἡμέραν	μὴ διαλιπεῖν τὰς ὀλοφύρσεις ἐν
[3, 4]	καὶ οὔτε νύκτωρ οὔτε μεθ'	ἡμέραν	ὀργῇ τῆς ἐπιβολῆς οἱ Ῥωμαῖοι
[3, 9]	εἰς Ταριχέας ἀποδιδράσκουσιν. Καὶ μεθ'	ἡμέραν	Οὐεσπασιανὸς σὺν ἱππεῦσιν προπέμπει πρὸς
[3, 7]	ἀντεῖχον οὕτως, ἀναιρούμενοί τε καθ'	ἡμέραν	πολλοὶ καὶ μηδὲν ἀντικακοῦν τοὺς
[3, 7]	πολέμῳ μαχιμώτερον. ~(Γενομένης δὲ μεθ'	ἡμέραν	προσβολῆς τὸ μὲν πρῶτον Ἰουδαῖοι
[3, 7]	(Κατ' ἐκείνην μὲν οὖν τὴν	ἡμέραν	τὸ φανερὸν πλῆθος ἀνεῖλον οἱ
[3, 7]	ἀπώκνησαν προσβαλεῖν δι' ὅλης ὡδευκότες	ἡμέρας,	διπλῇ δὲ τῇ φάλαγγι κυκλοῦνται
[3, 7]	τῇ τρίτῃ καὶ ἐπὶ συχνὰς	ἡμέρας	καὶ νύκτας πολεμῶν οὐκ ἔκαμνεν.
[3, 7]	στρατηγουμένους. Παραταξάμενοι δὲ δι' ὅλης	ἡμέρας	νυκτὶ διαλύονται, τρώσαντες μὲν πλείστους
[3, 7]	ἔχοντες. (Κατὰ δὲ τὰς αὐτὰς	ἡμέρας	Οὐεσπασιανὸς ἐπί τινα τῶν τῆς
[3, 7]	μέσῳ στρεφομένων, ἤδη δὲ καὶ	ἡμέρας	οὔσης, ὅμως οὔπω τῆς ἁλώσεως
[3, 7]	ἧτταν ἡγούμενοι. Καὶ μέχρι πέμπτης	ἡμέρας	προσβολαὶ μὲν ἐγίνοντο τῶν Ῥωμαίων
[3, 7]	δι' ὅλης αὐτοὺς ἐφρούρει τῆς	ἡμέρας.	Συνέβη δὲ ὕδατος ἀπορουμένων τῶν
[3, 7]	Ὑφ' οἷς ἀσφαλῶς ἐργαζόμενοι δι'	ἡμέρας	τε καὶ νυκτὸς τὸ τεῖχος
[3, 7]	πρὸς τὸν Οὐεσπασιανὸν τῆς αὐτῆς	ἡμέρας	τήν τε ὀλιγότητα τῶν ἐπὶ
[3, 2]	τοῦ πύργου διασώζεται, καὶ μεθ'	ἡμέρας	τρεῖς τοῖς μετ' ὀλοφυρμοῦ πρὸς
[3, 3]	τε καὶ ὀπώρας ὀρεινῆς καὶ	ἡμέρου	μεσταί, παρ' ὅσον οὐδαμοῦ φύσει
[3, 8]	ἐκ τοῦ φύσει τῶν παρακαλούντων	ἡμέρου	τὰς ὑποψίας συνέλεγεν ἐδεδίει τε
[3, 3]	τὸ πλέον πρός τε καρπῶν	ἡμέρων	αὔξησιν ἀγριωτέρα, τό γε μὴν
[3, 9]	μεταβαίνει Καισάρειαν. Ἔνθα μέχρι μὲν	ἡμερῶν	εἴκοσι τὴν στρατιὰν διαναπαύων καὶ
[3, 5]	ἱμάντα καὶ δρέπανον καὶ ἅλυσιν,	ἡμερῶν	τε τριῶν ἐφόδιον· ὡς ὀλίγον
[3, 10]	στρατιὰ λέγοιντο· τὰ δὲ τῆς	ἡμετέρας	ἐμπειρίας καὶ τάξεως τί δεῖ
[3, 10]	μάχεσθαι μέλλομεν. Τὰς μέν γε	ἡμετέρας	χεῖρας οὐδὲν εἰς τοῦτο τῶν
[3, 10]	ταχέως, ἀλλὰ καὶ τὴν τῶν	ἡμετέρων	βοήθειαν, ἵνα πρὸς τῷ νικῆσαι
[3, 10]	ὁ πόλεμος κινδυνεύεται, τί μεῖζον	ἡμῖν	εὐδοξίας καὶ τοῦ μὴ δοκεῖν
[3, 10]	καὶ τί, συστρατιῶται, μέλλομεν ἐκδιδόντος	ἡμῖν	Ἰουδαίους θεοῦ; δέξασθε τὴν νίκην.
[3, 8]	γοῦν ἀναιροῦντας ἑαυτοὺς παρὰ μὲν	ἡμῖν	μέχρις ἡλίου δύσεως ἀτάφους ἐκρίπτειν
[3, 8]	δ' οὔτ' εἰς μάχην ἀντιάζουσιν	ἡμῖν	οὔτ' ἀναιροῦσιν ἡμᾶς· δειλὸς δὲ
[3, 10]	τοὺς ὑπὸ τοῦ πατρὸς πεμπομένους	ἡμῖν	συμμάχους φθάνειν, ἵν' ἀκοινώνητόν τε
[3, 8]	κατέχεεν ἡ Ῥωμαίων τύχη, προνοητέον	ἡμῖν	τοῦ πατρίου κλέους. Χρήσομέν σοι
[3, 10]	καὶ παθεῖν μὲν οὐδὲν ἀνήκεστον	ἡμῖν	φόβος· πολλοὶ γὰρ οἱ βοηθήσοντες
[3, 7]	νέον ἐξ οἰκίας, ἐξέσεισεν ἐφ'	ἡμιστάδιον	τὸ βρέφος· τοσαύτη ἦν ἡ
[3, 8]	πολεμίου, πόσῳ δικαιότερον ἂν ἡμᾶς	ἡμῶν	αὐτῶν εἰσέλθοι; καὶ γὰρ ἠλίθιον
[3, 10]	σβεννύμενα δὲ ἐν ἐλαχίστοις σφάλμασιν·	ἡμῶν	δ' ἀρετὴ καὶ εὐπείθεια καὶ
[3, 10]	βοῆς; στασιάζουσιν οἱ τὰς χεῖρας	ἡμῶν	διεκφυγόντες. Ἔχομεν τὴν πόλιν, ἐὰν
[3, 7]	ἅλωσιν εἷς ἔπεσέν τις· ἑκατοντάρχης	ἦν	Ἀντώνιος, θνήσκει δ' ἐξ ἐνέδρας.
[3, 7]	δὴ τοῖς Ἰουδαίοις δι' ἐπιθυμίας	ἦν·	ἀπεγνωκότες γὰρ ἑαυτοὺς καὶ τὴν
[3, 9]	διαναπαύων καὶ αὐτὸς ἐν εὐωχίαις	ἦν,	ἀποδιδοὺς τῷ θεῷ χαριστήρια τῶν
[3, 10]	τῆς ταραχῆς Τίτος, οὐ γὰρ	ἦν	ἄπωθεν τοῦ τείχους, οὗτος ἦν
[3, 7]	συνεισβάλωσιν οἱ πολέμιοι. Θεὸς δ'	ἦν	ἄρα ὁ Ῥωμαίοις τὰ Γαλιλαίων
[3, 7]	δ' ὁ Ἰώσηπος, αὕτη δ'	ἦν	Ἀρτεμισίου μηνὸς μία καὶ εἰκάς,
[3, 10]	καὶ λῃστρικὰ πρὸς τὰς σχεδίας	ἦν	ἀσθενῆ, καὶ καθ' ἕκαστον ἐμπλέοντες
[3, 7]	πρὸς τὴν τοῦ δίψους ἐπίνοιαν	ἦν,	ἀσχαλλόντων ἤδη ὡς καθάπαν ἐπιλελοιπότος
[3, 8]	δι' αὐτὸν ὡς λαθεῖν οὐκ	ἦν,	αὖθις εἰς τὸ σπήλαιον κατῄει.
[3, 10]	τῆς φιλοτιμίας μετέλαβον. Σκάφη δ'	ἦν	αὐτοῖς ἐπὶ τῆς λίμνης παρεσκευασμένα
[3, 10]	ἀπέκοπτον οἱ Ῥωμαῖοι. Πολλή τε	ἦν	αὐτῶν καὶ ποικίλη φθορὰ πανταχοῦ,
[3, 7]	εὔθυμοι παρέσχον. Ἀναίμακτον δ' ἂν	ἦν	αὐχῆσαι Ῥωμαίοις τὸ τέλος τῆς
[3, 10]	οἱ Ῥωμαῖοι διέφθειραν ἐπὶ γῆς.	Ἦν	δ' ἰδεῖν κεκερασμένην μὲν αἵματι,
[3, 9]	μετέωρος ὑπεραρθεὶς ὁ κλύδων ἐβάπτιζεν.	Ἦν	δ' οὔτε φυγῆς τόπος οὔτε
[3, 7]	ἐπηφίεσαν καὶ πᾶν εἶδος βελῶν·	ἦν	δὲ καὶ μὴ διικνουμένων πολὺς
[3, 8]	περὶ τοὺς Ῥωμαίων βασιλεῖς ἐσόμενα.	Ἦν	δὲ καὶ περὶ κρίσεις ὀνείρων
[3, 4]	δυσὶ τοῖς ἅμα αὐτῷ τάγμασιν,	ἦν	δὲ τὰ ἐπισημότατα τὸ πέμπτον
[3, 7]	τις εἰς αὐτήν, παντελῶς ἀόρατος	ἦν.	Εἶχε μὲν οὖν οὕτως ὀχυρότητος
[3, 7]	μηχανὰς ἐπιστήσας, τὰ πάντα δ'	ἦν	ἑκατὸν ἑξήκοντα ὄργανα, βάλλειν ἐκέλευσεν
[3, 10]	συνελαυνομένοις οὔτ' ἐπὶ γῆν διαφεύγειν	ἦν	ἐκπεπολεμωμένων πάντων οὔτ' ἐξ ἴσου
[3, 7]	μνήμης ἄξιος· Σαμίου μὲν παῖς	ἦν,	Ἐλεάζαρος δὲ ἐκαλεῖτο, Σαβὰ δὲ
[3, 7]	καὶ τοῦ τείχους, νεοπαγὲς γὰρ	ἦν,	ἐνδιδόντος ἤδη, τὸ λοιπὸν ἐπὶ
[3, 7]	(Τοῖς δὲ σίτου μὲν πλῆθος	ἦν	ἔνδον καὶ τῶν ἄλλων πλὴν
[3, 7]	ἀνώθει καθ' ὃ τὸ τεῖχος	ἦν	εὐάλωτον, δείσας ὁ Ἰώσηπος περὶ
[3, 7]	ἐφ' ἡμιστάδιον τὸ βρέφος· τοσαύτη	ἦν	ἡ τοῦ λιθοβόλου βία. Τῶν
[3, 9]	τἀληθὲς καὶ παρὰ πᾶσιν ἀμφιβολίας	ἦν	ἤδη βεβαιότερον, προσεσχεδιάζετό γε μὴν
[3, 7]	ἀθυμία τῶν Ῥωμαίων καὶ κατάπληξις	ἦν	θεασαμένων εἰς χλεύην τοσοῦτον παραναλίσκοντας
[3, 7]	καὶ καῦμα δεινόν, ὥρα δ'	ἦν	θέρους καὶ τῶν ἐπιτηδείων τὸ
[3, 7]	σπεύδων, ὡς τὸ προσκαθέζεσθαι βλαβερὸν	ἦν	Ἰουδαίων οὐκ ἠρεμούντων. Οἱ μὲν
[3, 10]	διωργισμένων ἐπ' ἀλλήλοις κραυγή τε	ἦν	καὶ θόρυβος ὡς ὅσον οὔπω
[3, 9]	προδοσίαν ἐκακίζετο, πλήρης τε ἀγανακτήσεως	ἦν	καὶ τῶν κατ' αὐτοῦ βλασφημιῶν
[3, 9]	στρατῷ τὴν Καισάρειαν. Ἀλεεινὴ δ'	ἦν	κἀκείνη χειμῶνος ὥρᾳ καθ' ὅσον
[3, 7]	τῆς ἁλώσεως τοῖς κρατουμένοις αἴσθησις	ἦν·	Καμάτῳ τε γὰρ οἱ πολλοὶ
[3, 2]	ἐξῆγον· πᾶν γοῦν εὐθέως ὅσον	ἦν	μαχιμώτατον αὐτοῖς ἀθροισθέντες ὥρμησαν ἐπ'
[3, 7]	τὴν ὥραν ἐπελθεῖν. Τῷ δ'	ἦν	μὲν δι' ὑπονοίας ὁ αὐτόμολος
[3, 4]	τε οὐδενὸς ἢ συμφορᾶς ἀπείρατος	ἦν·	μία γὰρ καταφυγὴ διωκομένοις αἱ
[3, 8]	τοῦ στρατηγοῦ φιλοτιμουμένου, μεγίστη γὰρ	ἦν	μοῖρα τοῦ πολέμου ληφθείς, τούς
[3, 8]	ὡς ἕκαστος αὐτίκα πλήξων δῆλος	ἦν.	Ὁ δὲ τὸν μὲν ὀνομαστὶ
[3, 10]	ἦν ἄπωθεν τοῦ τείχους, οὗτος	ἦν	ὁ καιρός, ἐκβοᾷ, καὶ τί,
[3, 7]	ὁ ῥοῖζος, τῶν δὲ βαλλομένων	ἦν	ὁ> ψόφος. Ἐπάλληλοι δὲ ἐκτύπουν
[3, 8]	θάμβος, τῶν τε ἡγεμόνων οὐδεὶς	ἦν,	ὃς εἰ καὶ πρότερον ὠργίζετο,
[3, 7]	ἔφερον, καὶ τριχῆ διῃρημένων ἀργὸς	ἦν	οὐδείς. Οἱ δὲ Ἰουδαῖοι πέτρας
[3, 7]	μὲν Δαισίου μηνὸς ἡ παράταξις	ἦν.	~(Οὐεσπασιανὸς δὲ ἐπὶ τοῖς συμβεβηκόσι
[3, 7]	ἐνδεδεμένων ἀπαλλαγὴ τῆς καύσεως οὐκ	ἦν,	πηδῶντες δὲ καὶ συνειλούμενοι ταῖς
[3, 8]	συνθλιβομένου περὶ τῷ στρατηγῷ θόρυβος	ἦν	ποικίλος, τῶν μὲν γεγηθότων ἐπὶ
[3, 2]	πᾶν τὸ πεδίον· τὸ δὲ	ἦν	πολὺ καὶ πᾶν ἱππάσιμον. Ὃ
[3, 9]	σωμάτων τετρακισχίλιοι πρὸς τοῖς διακοσίοις	ἦν.	Ῥωμαῖοι δὲ λαβόντες ἀμαχητὶ τὴν
[3, 2]	ἐτετείχιστο μὲν καρτερῶς, βοηθείας δὲ	ἦν	σχεδὸν ἔρημος· ἐφρουρεῖτο γὰρ ὑπό
[3, 7]	ἀριθμὸς μύριοι πρὸς τοῖς πεντακισχιλίοις	ἦν,	τὰ δ' αἰχμάλωτα δισχίλια ἑκατὸν
[3, 6]	ἀνῃρήκει τῶν καταλαμβανομένων, τοῦτο δ'	ἦν	τὸ ἀσθενέστερον Γαλιλαίων καὶ ταῖς
[3, 7]	ὀργάνων πόρρωθεν μὴ βλεπομένων δυσφύλακτον	ἦν	τὸ βαλλόμενον. ἥ τε οὖν
[3, 8]	ἔπειθον· ἐκ γὰρ ὧν εἰκὸς	ἦν	τοσαῦτα δράσαντα παθεῖν, οὐκ ἐκ
[3, 9]	Προσελάσας δὲ Οὐαλεριανὸς ἐπεὶ πλησίον	ἦν	τοῦ τείχους, αὐτός τε καταβαίνει
[3, 9]	κατὰ συγγενείας οἷς προσήκων ἕκαστος	ἦν	τῶν ἀπολωλότων ἐθρηνεῖτο, τὸ δ'
[3, 7]	τῶν ἐληλυθότων καὶ ἡ σύνταξις	ἦν	φοβερά. Κερεάλιον οὖν ἔπαρχον ὄντα
[3, 10]	δὲ τῶν κατὰ τὴν πόλιν	ἦν	φόνος, τῶν μὲν ἐπηλύδων ὅσοι
[3, 7]	γὰρ τὴν ἐσχάτην φυλακήν, καθ'	ἣν	ἄνεσίν τε τῶν δεινῶν ἐδόκουν
[3, 4]	ἐπὶ τὴν πόλιν αἱρήσειν ἐλπίσας,	ἣν	αὐτὸς πρὶν ἀποστῆναι Γαλιλαίων ἐτείχισεν
[3, 7]	ἀποπηδᾶν ὥσπερ χειμαζομένης νεώς, εἰς	ἣν	ἐν γαλήνῃ παρῆλθεν· ἐπιβαπτίσειν γὰρ
[3, 4]	χειμῶνος ὥραν, παραλαμβάνει μὲν ἐφ'	ἣν	ἔσταλτο δύναμιν, συντόνῳ δὲ χρώμενος
[3, 7]	ἀπορρῆξαι τὴν κεφαλὴν τοῦ μηχανήματος,	ἣν	καὶ καταπηδήσας ἐκ μέσων αἴρεται
[3, 3]	μέχρι Ἰορδάνου. Καὶ Πέλλῃ μέν,	ἣν	προειρήκαμεν, τὰ πρὸς ἄρκτον ὁρίζεται,
[3, 7]	αὐτὸς ἐξανδραποδιζόμενος. (Ὁ δ' Ἰώσηπος	ἣν	πρὸς ἀσφάλειαν εἵλετο πόλιν αὐτὸς
[3, 7]	τέσσαρσιν ἡμέραις ἐξειργάσαντο καὶ πλατεῖαν	ἤνοιξαν	τῇ στρατιᾷ λεωφόρον· τῇ πέμπτῃ
[3, 7]	τὸν κριὸν ἐπιβρίθοντας ἔβαλλον. Καὶ	ἤνυον	μὲν οὐδὲν ἢ μικρόν, αὐτοὶ
[3, 2]	πρὸς ἱππεῖς, ἀσύντακτοί τε πρὸς	ἡνωμένους	καὶ πρὸς ὁπλίτας ἐξηρτυμένους εἰκαιότερον
[3, 7]	λιμῷ. Πολύ τε ῥᾴοσιν αὐτοῖς	ἠξίου	χρήσεσθαι κατὰ τὴν μάχην, εἰ
[3, 9]	καὶ τὸν Ἰώσηπον ἀθρόοι καταβοῶντες	ἠξίουν	κολάζειν. Οὐεσπασιανὸς δὲ τὴν περὶ
[3, 7]	ἐλπίδι τῆς ἑαυτῶν· οὐδὲν γὰρ	ἠξίουν	πείσεσθαι δεινὸν Ἰωσήπου μένοντος. (Ὁ
[3, 2]	τὸν βασιλέα κατειλήφει, ἐπὶ Πτολεμαΐδος	ἠπείγετο.	Καὶ κατὰ ταύτην ὑπαντῶσιν αὐτῷ
[3, 10]	φανερῶν ἐν ἀσφαλεῖ τῶν χρημάτων	ᾗπερ	ἐπετράπη χωρούντων, διαλαμβάνουσιν μὲν οἱ
[3, 9]	πάθος ἠγγέλη, τὸ μὲν πρῶτον	ἠπίστουν	οἱ πολλοὶ καὶ διὰ τὸ
[3, 8]	δ' ἐν ταῖς ἀμηχανίαις οὐκ	ἠπόρησεν	ἐπινοίας, ἀλλὰ πιστεύων τῷ κηδεμόνι
[3, 8]	τε καρτερικὸν ἐν ταῖς συμφοραῖς	ᾕρει	τοῦ Ἰωσήπου καὶ πρὸς τὴν
[3, 5]	δέον ὑποσημαίνει μὲν ἡ σάλπιγξ,	ἠρεμεῖ	δ' οὐδείς, ἀλλ' ἅμα νεύματι
[3, 7]	τὰ πολλὰ τοὺς Ἰουδαίους ἀνέστελλεν·	ἠρέμει	δὲ οὐδὲ τῶν ἀφετηρίων ὀργάνων
[3, 10]	τὴν ἄφεσιν αὐτῶν, οὐ γὰρ	ἠρεμήσειν	ἀπολυθέντας ἀνθρώπους ἐστερημένους μὲν τῶν
[3, 7]	μὴν εἰργόμενοι τῆς καθύπερθεν ἀμύνης	ἠρέμουν·	ἐκτρέχοντες γὰρ λῃστρικώτερον κατὰ λόχους
[3, 7]	προσκαθέζεσθαι βλαβερὸν ἦν Ἰουδαίων οὐκ	ἠρεμούντων.	Οἱ μὲν οὖν τούς τε
[3, 9]	καθ' ἡμέραν ἔτεμνόν τε καὶ	ἠρήμουν	ἅπασαν. ~(Ὡς δὲ εἰς τὰ
[3, 7]	δὲ μεγίστη παρὰ τῶν ἔνδον	ἤρθη	καθάπερ ἑαλωκότων ἤδη. ~(Πολλάκις δὲ
[3, 8]	πιστεύειν περὶ τῶν κατ' αὐτὸν	ἦρκτο.	Φρουρᾶς μὲν οὖν καὶ δεσμῶν
[3, 7]	δίψης τὸν ἐν πολέμῳ θάνατον	ᾑροῦντο.	(Ὁ μέντοι γε Ἰώσηπος πρὸς
[3, 8]	προσταγμάτων, εἰ προαποθάνοι τῆς διαγγελίας,	ἤρχετο	πρὸς αὐτοὺς φιλοσοφεῖν ἐπὶ τῆς
[3, 3]	καὶ Ἰδουμαία καὶ Ἐνγαδδαὶ καὶ	Ἡρώδειον	καὶ Ἱεριχοῦς, μεθ' ἃς Ἰάμνεια
[3, 3]	προσαγορευομένη διὰ τὸ τοὺς ὑφ'	Ἡρώδου	βασιλέως ἀπολυομένους ἱππεῖς ἐν αὐτῇ
[3, 10]	καθηγεῖται πρὸς τὴν λίμνην, δι'	ἧς	ἐλάσας πρῶτος εἰς τὴν πόλιν
[3, 3]	Γαλιλαίας ἀπὸ Τιβεριάδος μέχρι Χαβουλών,	ἧς	ἐν τοῖς παραλίοις Πτολεμαΐς γείτων,
[3, 2]	καὶ ὑπὸ μιᾶς ἴλης ἱππέων,	ἧς	ἐπῆρχεν Ἀντώνιος. (Οἱ μὲν οὖν
[3, 7]	τῆλιν ἑφθὴν ὑποχέοντες ταῖς σανίσιν,	ἧς	ἐπολισθάνοντες ὑπεσύροντο; Καὶ οὔτε τῶν
[3, 9]	μοῖρα δὲ τῆς Ἀγρίππα βασιλείας	ἦσαν	ἀμφότεραι, πανταχόθεν τοὺς Ἰουδαίους καταστρέφεσθαι
[3, 7]	τραπέντων ἐπιδιώκειν βάρει τῶν ὅπλων	ἦσαν	βραδεῖς, οἵ τε Ἰουδαῖοι πρίν
[3, 7]	βιαζομένους εὐχείρωτοι τοῖς κατόπιν τιτρώσκουσιν	ἦσαν.	(Ἐπέλιπεν δὲ οὔτε Ῥωμαίους ἐν
[3, 7]	συμπεφευγότων, πολλοὶ δ' οὗτοι πλῆθος	ἦσαν,	ἱκετεύει τὸν Ἀντώνιον ὀρέξαι δεξιὰν
[3, 4]	ὑπὸ τοῦ Ἰωσήπου τειχισθεῖσαι πόλεις	ἦσαν.	(Ὁ δὲ Τίτος περαιωθεὶς ἀπὸ
[3, 2]	ἐπηρμένοι ταῖς ἀδοκήτοις εὐπραγίαις ἀκρατεῖς	ἦσαν	ὁρμῆς καὶ ὥσπερ ἐκριπιζόμενοι τῇ
[3, 2]	τὸ τεῖχος βιαζομένοις περιπίπτοντες ἀλλήλων	ἦσαν	πολέμιοι, μέχρι πάντες ταῖς τῶν
[3, 7]	τῆς σφετέρας περιλαμπόμενοι φλογὸς σκοπὸς	ἦσαν	τοῖς πολεμίοις εὐσύνοπτος ὥσπερ ἐν
[3, 4]	πεζοῖς πεντακισχιλίοις, ὧν τὸ πλέον	ἦσαν	τοξόται, ὡς τὴν πᾶσαν δύναμιν
[3, 3]	τε> καὶ ἄμπελον καὶ φοινικῶνας	ἤσκηται,	διαρδομένη χειμάρροις τε τοῖς ἀπὸ
[3, 5]	ἔστιν ὅπου σταθέντες ἢ πλήθους	ἡσσήθησαν	ἢ στρατηγημάτων ἢ δυσχωρίας, ἀλλ'
[3, 7]	κατακλείει ταῖς οἰκίαις μετ' ἀπειλῆς	ἡσυχάζειν	κελεύσας· αὐτὸς δὲ ἐπὶ τῶν
[3, 5]	τὰς δεξιάς. (Ἔπειτα προιόντες ὁδεύουσιν	ἡσυχῇ	καὶ μετὰ κόσμου πάντες, ὥσπερ
[3, 10]	ἀφικέσθαι βοήθειαν, ἔστιν δ' οὓς	ἡσυχῆ	πρὸς τὸ πλῆθος τῶν Ἰουδαίων
[3, 7]	δὲ τὴν μηνυθεῖσαν ὥραν ᾔεσαν	ἡσυχῆ	πρὸς τὸ τεῖχος. Καὶ πρῶτος
[3, 9]	ὑπ' ἀκρίτου γινομένην πλήθους ἐξέλυσεν	ἡσυχίᾳ·	τῶν δὲ ταγμάτων τὰ μὲν
[3, 5]	αὐλίζονται κατὰ συντάξεις ἕκαστοι μεθ'	ἡσυχίας	τε καὶ κόσμου. Πάντα δ'
[3, 10]	συμβαλεῖν Τραιανοῦ μετὰ τετρακοσίων ἱππέων	ἤσχαλλον	ὡς μειουμένης τῆς νίκης αὐτοῖς
[3, 7]	καὶ στείλας ἀγγέλους πρὸς Οὐεσπασιανὸν	ᾐτεῖτο	πέμψαι τὸν υἱὸν αὐτῷ Τίτον
[3, 7]	ἐξεκαίοντο τὸ μὴ ταχέως νικᾶν	ἧτταν	ἡγούμενοι. Καὶ μέχρι πέμπτης ἡμέρας
[3, 10]	ἀρχῆς καὶ τότε διὰ τὴν	ἧτταν	πλέον· ὁ δ' ἔπηλυς πολὺς
[3, 10]	αὐτῶν, μέχρι νῦν οὐ κοπιῶσιν	ἡττώμενοι·	Καὶ δεινὸν ἐκείνων ἑστώτων ἐν
[3, 10]	οὐκ ἂν αἰσχύνοισθε προκινδυνεύοντος ἡγεμόνος	ἡττώμενοι;	προκινδυνεύσω γάρ, εὖ ἴστε, καὶ
[3, 10]	τε τὸ συμφεύγειν ἐπὶ γῆς	ἡττωμένους,	κἂν εἰ δέοι, διαναυμαχεῖν ἐξηρτυμένα.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006