Livre, Chap.
[4, 15]	δεκτὸν θεῷ παντοκράτορι, εἶπεν· ὁ	τοῦ	ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός σου
[4, 15]	τοῦ αἰωνίου ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ	τοῦ	ἀγαπητοῦ σου παιδός, δι᾿ οὗ
[4, 29]	καὶ Σατορνίνῳ ἀναγορεύσας, τῇ δὲ	τοῦ	Ἀδὰμ σωτηρίᾳ παρ᾿ ἑαυτοῦ τὴν
[4, 15]	καὶ παροξύναντα, ὡς ἂν τάχιον	τοῦ	ἀδίκου καὶ ἀνόμου βίου αὐτῶν
[4, 15]	σὲ εὐλογῶ, σὲ δοξάζω διὰ	τοῦ	αἰωνίου ἀρχιερέως Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ
[4, 9]	οὕτως ὅριζε κατὰ τὴν δύναμιν	τοῦ	ἁμαρτήματος· ὡς μὰ τὸν Ἡρακλέα
[4, 15]	θαῦμα δοκεῖν ὁρᾶν τοὺς πάλαι	τοῦ	ἀνδρὸς ἀγνῶτας, ἐναποβλέποντας τῷ τῆς
[4, 17]	εἰς ἐλπίδα μεταβολῆς ἥξοντός ποτε	τοῦ	ἀνδρός, βιαζομένη ἑαυτὴν ἐπέμενεν· ἐπειδὴ
[4, 3]	ἔστιν λαμπρὰ τεκμήρια τῆς τε	τοῦ	ἀνδρὸς διανοίας καὶ τῆς ἀποστολικῆς
[4, 25]	διαφερόντως παρὰ τοὺς ἄλλους τὴν	τοῦ	ἀνδρὸς εἰς ἔκδηλον τοῖς πᾶσιν
[4, 15]	σώματος δειλίαν. Βουλομένου γέ τοι	τοῦ	ἀνθυπάτου πείθειν αὐτὸν προβαλλομένου τε
[4, 15]	ἐκείνους δὲ οὐκ ἀξίους ἡγοῦμαι	τοῦ	ἀπολογεῖσθαι αὐτοῖς. Ὁ δ᾿ ἀνθύπατος
[4, 8]	συγγράμμασιν οὗτος τὴν ἀπλανῆ παράδοσιν	τοῦ	ἀποστολικοῦ κηρύγματος ἁπλουστάτῃ συντάξει γραφῆς
[4, 18]	τε τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως, σαφῶς	τοῦ	ἀποστόλου αὐτὴν εἶναι λέγων· καὶ
[4, 23]	καὶ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης ὑπὸ	τοῦ	ἀποστόλου Παύλου προτραπεὶς ἐπὶ τὴν
[4, 29]	τοῦ θεοῦ καὶ ἠρέμα κατηγοροῦντες	τοῦ	ἄρρεν καὶ θῆλυ εἰς γένεσιν
[4, 2]	ᾧ κατορθώματι Ἰουδαίας ἡγεμὼν ὑπὸ	τοῦ	αὐτοκράτορος ἀνεδείχθη. Ταῦτα καὶ Ἑλλήνων
[4, 2]	κακοῖς ἐπαλλήλοις ἤκμαζεν. Ἤδη γοῦν	τοῦ	αὐτοκράτορος εἰς ἐνιαυτὸν ὀκτωκαιδέκατον ἐλαύνοντος,
[4, 16]	ἐντιναγῆναι ἢ κἂν ὑπὸ Κρήσκεντος	τοῦ	ἀφιλοσόφου καὶ φιλοκόμπου· οὐ γὰρ
[4, 12]	μισουμένων καὶ ἐπηρεαζομένων Ἰουστῖνος Πρίσκου	τοῦ	Βακχείου τῶν ἀπὸ Φλαυίας Νέας
[4, 14]	καὶ ἰδὼν ἔσω Κήρινθον ἐξήλατο	τοῦ	βαλανείου μὴ λουσάμενος, ἀλλ᾿ ἐπειπών·
[4, 7]	ἕτερα δὲ τούτοις παραπλήσια ἀμφὶ	τοῦ	Βασιλείδου καταλέξας ὁ εἰρημένος οὐκ
[4, 14]	ἐνδόξως καὶ ἐπιφανέστατα μαρτυρήσας, ἐξῆλθεν	τοῦ	βίου) ταῦτα διδάξας ἀεὶ ἃ
[4, 15]	καὶ πάσης κτίσεως παντός τε	τοῦ	γένους τῶν δικαίων οἳ ζῶσιν
[4, 15]	θεοφιλῆ μάρτυρα καὶ τὴν καθόλου	τοῦ	γένους τῶν Χριστιανῶν ἀρετήν, ἀθρόως
[4, 29]	τισιν εἰς ἔτι νῦν φέρεται·	τοῦ	δ᾿ ἀποστόλου φασὶ τολμῆσαί τινας
[4, 18]	ἀπολογίαν, ἣν πεποίηται πρὸς τὸν	τοῦ	δεδηλωμένου αὐτοκράτορος διάδοχόν τε καὶ
[4, 11]	πειθομένους ἄλλον τινὰ νομίζειν μείζονα	τοῦ	δημιουργοῦ θεόν· ὃς καὶ κατὰ
[4, 15]	τὰς ὑπὲρ τῆς πίστεως ἐπὶ	τοῦ	δήμου καὶ τῶν ἀρχόντων ἀπολογίας
[4, 23]	γράψαι ἔγραψα. καὶ ταύτας οἱ	τοῦ	διαβόλου ἀπόστολοι ζιζανίων γεγέμικαν, ἃ
[4, 26]	ἡ Κλεὶς καὶ τὰ Περὶ	τοῦ	διαβόλου καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως Ἰωάννου
[4, 8]	κελευσθὲν μᾶλλον ἠξιώσαμεν, ἀλλ' ἐκ	τοῦ	δικαίαν ἀξιοῦν τὴν προσφώνησιν. Ὑπετάξαμεν
[4, 23]	δι᾿ ἀκριβεστάτης ἀναδείκνυται εἰκόνος. Ἔτι	τοῦ	Διονυσίου καὶ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολὴ
[4, 23]	λογικῆς τροφῆς. καὶ τὰ μὲν	τοῦ	Διονυσίου τοσαῦτα· ~Τοῦ δὲ Θεοφίλου,
[4, 23]	δέ τις παρὰ ταύτας ἐπιστολὴ	τοῦ	Διονυσίου φέρεται Χρυσοφόρᾳ πιστοτάτῃ ἀδελφῇ
[4, 7]	χρόνῳ καὶ ἡ κατὰ παντὸς	τοῦ	δόγματος διαβολή, ἔμενεν δὲ ἄρα
[4, 7]	γόητες καὶ ἀπατηλοὶ τὴν αὐτὴν	τοῦ	δόγματος ἡμῖν προσηγορίαν, ὁμοῦ μὲν
[4, 13]	τοιοῦτον, ἐκεῖνος ὁ καταφερόμενος ἀπολελύσθω	τοῦ	ἐγκλήματος καὶ ἐὰν φαίνηται τοιοῦτος
[4, 15]	καθολικῆς ἐκκλησίας, τῆς ὥρας ἐλθούσης	τοῦ	ἐξιέναι, ὄνῳ καθίσαντες αὐτὸν ἤγαγον
[4, 15]	αἶρε τοὺς ἀθέους. Ἐγκειμένου δὲ	τοῦ	ἡγουμένου καὶ λέγοντος· ὄμοσον, καὶ
[4, 15]	Ὑπέβαλον γοῦν τινες Νικήτην, τὸν	τοῦ	Ἡρῴδου πατέρα, ἀδελφὸν δὲ> δ᾿
[4, 29]	~οὗ μικρῷ πρόσθεν τὰς περὶ	τοῦ	θαυμασίου Ἰουστίνου παρατεθείμεθα λέξεις, μαθητὴν
[4, 7]	ἀπίστοις ἔθνεσιν πολλὴν παρέχειν κατὰ	τοῦ	θείου λόγου δυσφημίας περιουσίαν, τῆς
[4, 15]	μὴ βεβουλῆσθαι, εἰπόντα· τὸ θέλημα	τοῦ	θεοῦ γινέσθω. Καὶ δὴ μαθὼν
[4, 15]	ἀποσημαίνουσα διὰ τούτων· Ἡ ἐκκλησία	τοῦ	θεοῦ ἡ παροικοῦσα Σμύρναν τῇ
[4, 29]	ἐκήρυξαν, ἀθετοῦντες τὴν ἀρχαίαν πλάσιν	τοῦ	θεοῦ καὶ ἠρέμα κατηγοροῦντες τοῦ
[4, 22]	τῆς ἐκκλησίας φθοριμαίοις λόγοις κατὰ	τοῦ	θεοῦ καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ
[4, 14]	αἱρετικῶν ἐπέστρεψεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν	τοῦ	θεοῦ, μίαν καὶ μόνην ταύτην
[4, 15]	Τοῦτον μὲν γὰρ υἱὸν ὄντα	τοῦ	θεοῦ προσκυνοῦμεν, τοὺς δὲ μάρτυρας
[4, 15]	ἡ παροικοῦσα Σμύρναν τῇ ἐκκλησίᾳ	τοῦ	θεοῦ τῇ παροικούσῃ ἐν Φιλομηλίῳ
[4, 6]	δὴ τῆς πόλεως εἰς ἐρημίαν	τοῦ	Ἰουδαίων ἔθνους παντελῆ τε φθορὰν
[4, 22]	τὰς ἱστορίας παραθέμενοι, ἔκ τε	τοῦ	καθ᾿ Ἑβραίους εὐαγγελίου καὶ τοῦ
[4, 23]	λέξεις δι᾿ ὧν τὸ μέχρι	τοῦ	καθ᾿ ἡμᾶς διωγμοῦ φυλαχθὲν Ῥωμαίων
[4, 13]	πεποίηται πρὸς αὐτοκράτορα Οὐῆρον ὑπὲρ	τοῦ	καθ᾿ ἡμᾶς δόγματος ἀπολογίᾳ. ~Ἐπὶ
[4, 0]	κοινὸν τῆς Ἀσίας ἐπιστολὴ περὶ	τοῦ	καθ' ἡμᾶς λόγου. ΙΔ Τὰ
[4, 17]	~Ὀ δ᾿ αὐτὸς ἀνὴρ πρὸ	τοῦ	κατ᾿ αὐτὸν ἀγῶνος ἑτέρων πρὸ
[4, 16]	ἐπρέσβευεν ἀληθείας διὰ τοῦ μαρτυρίου	τοῦ	κατ᾿ αὐτὸν ἀνεδήσατο. Τοῦτο δὲ
[4, 18]	ᾧ διαφόρους πεύσεις προτείνας περὶ	τοῦ	κατὰ τὴν ὑπόθεσιν προβλήματος, τῶν
[4, 17]	ἑαυτῆς ἀξιοῦσα, ἔπειτα ἀπολογήσασθαι περὶ	τοῦ	κατηγορήματος μετὰ τὴν τῶν πραγμάτων
[4, 11]	μὴν τῷ πρώτῳ αὖθις περὶ	τοῦ	Κέρδωνος ταῦτα διέξεισιν· Κέρδων δέ
[4, 15]	Χριστιανὸν εἶναι. Τούτου λεχθέντος ὑπὸ	τοῦ	κήρυκος, πᾶν τὸ πλῆθος ἐθνῶν
[4, 22]	ἐκ θείου αὐτοῦ Συμεὼν ὁ	τοῦ	Κλωπᾶ καθίσταται ἐπίσκοπος, ὃν προέθεντο
[4, 6]	τὴν ἐπωνυμίαν ἀμείψασα, εἰς τὴν	τοῦ	κρατοῦντος Αἰλίου Ἁδριανοῦ τιμὴν Αἰλία
[4, 16]	κατὰ τὴν αὐτοῦ πρόρρησιν πρὸς	τοῦ	Κρήσκεντος συσκευασθεὶς ἐτελειώθη, Τατιανός, ἀνὴρ
[4, 15]	μάρτυρας ὡς μαθητὰς καὶ μιμητὰς	τοῦ	κυρίου ἀγαπῶμεν ἀξίως ἕνεκα εὐνοίας
[4, 22]	ὃν προέθεντο πάντες, ὄντα ἀνεψιὸν	τοῦ	κυρίου δεύτερον. διὰ τοῦτο ἐκάλουν
[4, 11]	κεκηρυγμένον θεὸν μὴ εἶναι πατέρα	τοῦ	κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· τὸν
[4, 5]	καταλέξαι. Πρῶτος τοιγαροῦν Ἰάκωβος ὁ	τοῦ	κυρίου λεγόμενος ἀδελφὸς ἦν· μεθ'
[4, 14]	ἀκηκοότες αὐτοῦ ὅτι Ἰωάννης ὁ	τοῦ	κυρίου μαθητὴς ἐν τῇ Ἐφέσῳ
[4, 18]	ἔφη ὅτι πρὸ μὲν τῆς	τοῦ	κυρίου παρουσίας οὐδέποτε ἐτόλμησεν ὁ
[4, 15]	ηὔχετο, ἔμπλεως τῆς χάριτος ὢν	τοῦ	κυρίου, ὡς ἐκπλήττεσθαι τοὺς παρόντας
[4, 15]	τῆς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης,	τοῦ	λαβεῖν μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν
[4, 23]	ὡς ἂν μικροῦ δεῖν ἀποστάντας	τοῦ	λόγου ἐξ οὗπερ τὸν προεστῶτα
[4, 26]	καὶ ἐγράφη ταῦτα» Τούτου δὲ	τοῦ	λόγου μέμνηται Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεὺς
[4, 15]	κατὰ μέρος ὁμολογίας τήν τε	τοῦ	λόγου παρρησίαν καὶ τὰς ὑπὲρ
[4, 17]	καὶ σὺ εἶναι τοιοῦτος, καὶ	τοῦ	Λουκίου φήσαντος· μάλιστα, πάλιν καὶ
[4, 15]	παρέξει ὁ κύριος ἐπιτελεῖν τὴν	τοῦ	μαρτυρίου αὐτοῦ ἡμέραν γενέθλιον εἴς
[4, 16]	τελευτῶν ἧς ἐπρέσβευεν ἀληθείας διὰ	τοῦ	μαρτυρίου τοῦ κατ᾿ αὐτὸν ἀνεδήσατο.
[4, 29]	παρατεθείμεθα λέξεις, μαθητὴν αὐτὸν ἱστοροῦντες	τοῦ	μάρτυρος. δηλοῖ δὲ τοῦτο Εἰρηναῖος
[4, 15]	πληρουμένης, κύκλῳ περιετείχισε τὸ σῶμα	τοῦ	μάρτυρος, καὶ ἦν μέσον οὐχ
[4, 8]	ταῦτα· Καὶ ἐξ ἐπιστολῆς δὲ	τοῦ	μεγίστου καὶ ἐπιφανεστάτου Καίσαρος Ἁδριανοῦ
[4, 26]	ὃν ὡς ἐξ αἰτίας τῆς	τοῦ	Μελίτωνος γραφῆς φησιν ἑαυτὸν συντάξαι.
[4, 26]	βιβλία διελών» καὶ τὰ μὲν	τοῦ	Μελίτωνος τοσαῦτα. ~Τοῦ δ᾿ Ἀπολιναρίου
[4, 7]	σωτήριον λόγον παρόδου. Ἀπὸ γοῦν	τοῦ	Μενάνδρου, ὃν διάδοχον τοῦ Σίμωνος
[4, 18]	δὲ ἀναγκαίως εἰρήσθω εἰς προτροπὴν	τοῦ	μετὰ σπουδῆς τοὺς φιλομαθεῖς καὶ
[4, 0]	συγγραφεῖς. Θ Ἐπιστολὴ Ἁδριανοῦ ὑπὲρ	τοῦ	μὴ δεῖν ἀκρίτως ἡμᾶς ἐλαύνειν.
[4, 26]	διοικοῦντος αὐτῷ, ταῖς πόλεσι περὶ	τοῦ	μηδὲν νεωτερίζειν περὶ ἡμῶν ἔγραψεν,
[4, 26]	τῇ καλῶς ἀρξαμένῃ βασιλείᾳ, ἐκ	τοῦ	μηδὲν φαῦλον ἀπὸ τῆς Αὐγούστου
[4, 17]	Οὐρβίκιον ἔφη· τίς ἡ αἰτία	τοῦ	μήτε μοιχὸν μήτε πόρνον μήτε
[4, 27]	μὴν ὥσπερ ἐκφύειν ἀρχομένης, ἔτι	τοῦ	Μοντανοῦ ἅμα ταῖς αὐτοῦ ψευδοπροφήτισιν
[4, 11]	ἀποστόλων ἔχοντος, ἐδίδαξεν τὸν ὑπὸ	τοῦ	νόμου καὶ προφητῶν κεκηρυγμένον θεὸν
[4, 26]	γενέσθαι σοι ἐκλογὰς ἔκ τε	τοῦ	νόμου καὶ τῶν προφητῶν περὶ
[4, 8]	ἐν τούτοις ἡγούμεθα καὶ Ἀντινόου	τοῦ	νῦν γενομένου, ὃν καὶ ἅπαντες
[4, 13]	τεθνάναι μᾶλλον ἢ ζῆν ὑπὲρ	τοῦ	οἰκείου θεοῦ· ὅθεν καὶ νικῶσι,
[4, 17]	πρόσεστιν τῷ ἀληθινῷ Χριστιανῷ. Καὶ	τοῦ	Οὐρβικίου κελεύσαντος αὐτὸν ἀπαχθῆναι, Λούκιός
[4, 15]	σπουδῆς καθῄρουν, ὡς κατιόντα ἀπὸ	τοῦ	ὀχήματος ἀποσῦραι τὸ ἀντικνήμιον· ἀλλὰ
[4, 26]	γέγονάς τε καὶ ἔσῃ μετὰ	τοῦ	παιδός, φυλάσσων τῆς βασιλείας τὴν
[4, 15]	τοῦτο γὰρ καὶ εἶναι ἐκ	τοῦ	παντὸς αὐτῷ σύνηθες. Καὶ δὴ
[4, 15]	καταλιπεῖν δυνησόμεθα, τὸν ὑπὲρ τῆς	τοῦ	παντὸς κόσμου τῶν σῳζομένων σωτηρίας
[4, 11]	καὶ ἀρνεῖσθαι τὸν ποιητὴν τοῦδε	τοῦ	παντὸς πατέρα εἶναι τοῦ Χριστοῦ,
[4, 7]	ἐξ αὐτῶν φήμης εἰς τὴν	τοῦ	παντὸς Χριστιανῶν ἔθνους διαβολὴν καταχεομένης.
[4, 18]	τὰ κατὰ τοὺς χρόνους ἐπὶ	τοῦ	παρόντος διέξιμεν· καὶ ἄλλος ὁ
[4, 26]	τὰ ὑποτεταγμένα· Μελίτωνος, τὰ Περὶ	τοῦ	πάσχα δύο καὶ τὸ Περὶ
[4, 26]	ζήτησις πολλὴ ἐν Λαοδικείᾳ περὶ	τοῦ	πάσχα, ἐμπεσόντος κατὰ καιρὸν ἐν
[4, 26]	ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν ἰδίῳ περὶ	τοῦ	πάσχα λόγῳ, ὃν ὡς ἐξ
[4, 26]	Ἐν μὲν οὖν τῷ Περὶ	τοῦ	πάσχα τὸν χρόνον καθ᾿ ὃν
[4, 13]	δὴ καὶ ἀντέγραψα κατακολουθῶν τῇ	τοῦ	πατρὸς γνώμῃ. Εἰ δέ τις
[4, 8]	μεγίστου καὶ ἐπιφανεστάτου Καίσαρος Ἁδριανοῦ	τοῦ	πατρὸς ὑμῶν ἔχοντες ἀπαιτεῖν ὑμᾶς,
[4, 15]	συμβουλεύετέ μοι. Οἳ δὲ ἀποτυχόντες	τοῦ	πεῖσαι αὐτόν, δεινὰ ῥήματα ἔλεγον
[4, 23]	δι᾿ ἧς ἐπιστολῆς καὶ ἡ	τοῦ	Πινυτοῦ περὶ τὴν πίστιν ὀρθοδοξία
[4, 6]	τε ἐπιλάμψαι τερατευόμενος. Ἀκμάσαντος δὲ	τοῦ	πολέμου ἔτους ὀκτωκαιδεκάτου τῆς ἡγεμονίας
[4, 15]	Τούτοις ἑξῆς πρὸ τῆς ἀμφὶ	τοῦ	Πολυκάρπου διηγήσεως τὰ κατὰ τοὺς
[4, 15]	αἰκισαμένους ἐπιστῆναι δι᾿ αὐτοῦ τῇ	τοῦ	Πολυκάρπου καταγωγῇ, ὀψὲ δὲ τῆς
[4, 15]	αὐτὴν περίοδον τοῦ χρόνου τῆς	τοῦ	Πολυκάρπου μαρτυρίας, μεθ᾿ ὧν καὶ
[4, 14]	ἄλλην δὲ ὁ αὐτὸς περὶ	τοῦ	Πολυκάρπου παραδίδωσιν διήγησιν, ἣν ἀναγκαῖον
[4, 17]	γὰρ ἀρνούμενος ὁτιοῦν ἢ κατεγνωκὼς	τοῦ	πράγματος ἔξαρνος γίνεται ἢ ἑαυτὸν
[4, 17]	ἑαυτὸν ἀνάξιον ἐπιστάμενος καὶ ἀλλότριον	τοῦ	πράγματος τὴν ὁμολογίαν φεύγει· ὧν
[4, 5]	προστασίαν Εὐμένης ἕκτῳ κλήρῳ διαδέχεται,	τοῦ	πρὸ αὐτοῦ ἔτεσιν ἕνδεκα διαρκέσαντος.
[4, 26]	ἐτίμησαν, καὶ τοῦτο μέγιστον τεκμήριον	τοῦ	πρὸς ἀγαθοῦ τὸν καθ᾿ ἡμᾶς
[4, 15]	τὸ τῆς φανερωθείσης αὐτῷ ἐπὶ	τοῦ	προσκεφαλαίου ὀπτασίας πληρωθῆναι· ὅτε ἰδῶν
[4, 29]	πεποιηκότι θεῷ, ἀντιλέγουσί τε τῇ	τοῦ	πρωτοπλάστου σωτηρίᾳ. Καὶ τοῦτο νῦν
[4, 17]	φίλον αὐτῷ ὑπάρχοντα, ἔπεισε λαβέσθαι	τοῦ	Πτολεμαίου καὶ ἀνερωτῆσαι εἰ, αὐτὸ
[4, 15]	καὶ πληρώσαντος τὴν προσευχήν, οἱ	τοῦ	πυρὸς ἄνθρωποι ἐξῆψαν τὸ πῦρ,
[4, 15]	καὶ ἐτήρησαν μελλόντων ἡμῶν ἐκ	τοῦ	πυρὸς αὐτὸν λαμβάνειν, ἀγνοοῦντες ὅτι
[4, 15]	μὴ δυνάμενον τὸ σῶμα ὑπὸ	τοῦ	πυρὸς δαπανηθῆναι, ἐκέλευσαν προσελθόντα αὐτῷ
[4, 14]	ἀπεκρίθη· ἐπιγινώσκω ἐπιγινώσκω τὸν πρωτότοκον	τοῦ	σατανᾶ. Τοσαύτην οἱ ἀπόστολοι καὶ
[4, 7]	γοῦν τοῦ Μενάνδρου, ὃν διάδοχον	τοῦ	Σίμωνος ἤδη πρότερον παραδεδώκαμεν, ἀμφίστομος
[4, 7]	Γνωστικῶν ἐπικληθείσης πατέρα· οἳ καὶ	τοῦ	Σίμωνος οὐχ ὡς ἐκεῖνος κρύβδην,
[4, 26]	σοῖς ἔθνεσιν κατὰ τὴν Αὐγούστου	τοῦ	σοῦ προγόνου μεγάλην ἀρχήν, ἐγενήθη
[4, 15]	γὰρ ῥῆμα ὃ ἀφῆκεν ἐκ	τοῦ	στόματος αὐτοῦ, καὶ ἐτελειώθη καὶ
[4, 22]	τοῦ καθ᾿ Ἑβραίους εὐαγγελίου καὶ	τοῦ	Συριακοῦ καὶ ἰδίως ἐκ τῆς
[4, 0]	Τατιανὸν αἱρέσεως. Λ Περὶ Βαρδησάνου	τοῦ	Σύρου καὶ τῶν φερομένων αὐτοῦ
[4, 15]	τὴν ἔμφυτον περὶ τὸν θάνατον	τοῦ	σώματος δειλίαν. Βουλομένου γέ τοι
[4, 15]	καὶ τὰ ἐν μυχοῖς ἀπόρρητα	τοῦ	σώματος σπλάγχνα τε αὐτῶν καὶ
[4, 3]	ἀεὶ παρόντες, οὐδὲ ἐπιδημοῦντος μόνον	τοῦ	σωτῆρος, ἀλλὰ καὶ ἀπαλλαγέντος ἦσαν
[4, 2]	ὑπολαμβάνει. ~Καὶ τὰ μὲν τῆς	τοῦ	σωτῆρος ἡμῶν διδασκαλίας τε καὶ
[4, 0]	ἐπίσκοποι. Ε Οἱ ἀνέκαθεν ἀπὸ	τοῦ	σωτῆρος καὶ ἐπὶ τοὺς δηλουμένους
[4, 26]	νόμου καὶ τῶν προφητῶν περὶ	τοῦ	σωτῆρος καὶ πάσης τῆς πίστεως
[4, 11]	πάντα δέκα πρὸς τρισὶν ἐκπλήσαντος,	τοῦ	τε Μάρκου ἐπὶ δέκα ἔτη
[4, 14]	βαλανεῖον συμπέσῃ, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου	τοῦ	τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ. Καὶ αὐτὸς
[4, 6]	εἰς ἔσχατον ὀλέθρου περιελαθέντων καὶ	τοῦ	τῆς ἀπονοίας αὐτοῖς αἰτίου τὴν
[4, 15]	εἰ τοσαύτη γένοιτο σπουδὴ ὑπὲρ	τοῦ	τοιοῦτον συλληφθῆναι πρεσβύτην. Ὁ δ᾿
[4, 26]	πώποτε, καὶ ἡμεῖς ἡδέως φέρομεν	τοῦ	τοιούτου θανάτου τὸ γέρας· ταύτην
[4, 26]	εἰς τὴν ἀνατολὴν καὶ ἕως	τοῦ	τόπου γενόμενος ἔνθα ἐκηρύχθη καὶ
[4, 30]	τε ἄλλα φασὶν αὐτὸν προφάσει	τοῦ	τότε διωγμοῦ συγγράψαι. Ἦν δ᾿
[4, 8]	ὑπῆρχεν» Ὁ δ' αὐτὸς καὶ	τοῦ	τότε κατὰ Ἰουδαίων πολέμου μνημονεύων
[4, 17]	μαθημάτων γενόμενον, ἐτράπετο διὰ τοῦδε	τοῦ	τρόπου. Ἐκατόνταρχον εἰς δεσμὰ ἐμβαλόντα
[4, 15]	καὶ τῷ σεμνῷ καὶ εὐσταθεῖ	τοῦ	τρόπου, καὶ εἰ τοσαύτη γένοιτο
[4, 0]	λόγου. ΙΔ Τὰ περὶ Πολυκάρπου	τοῦ	τῶν ἀποστόλων γνωρίμου μνημονευόμενα. ΙΕ
[4, 15]	εἰμι. Εἰ δὲ θέλεις τὸν	τοῦ	Χριστιανισμοῦ μαθεῖν λόγον, δὸς ἡμέραν
[4, 11]	τοῦδε τοῦ παντὸς πατέρα εἶναι	τοῦ	Χριστοῦ, ἄλλον δέ τινα ὡς
[4, 22]	κατὰ τῆς φυλῆς Ἰούδα καὶ	τοῦ	Χριστοῦ αὗται· Ἐσσαῖοι Γαλιλαῖοι Ἡμεροβαπτισταὶ
[4, 22]	κατὰ τοῦ θεοῦ καὶ κατὰ	τοῦ	Χριστοῦ αὐτοῦ» Ἔτι δ᾿ ὁ
[4, 5]	φασὶν ὄντας ἀνέκαθεν, τὴν γνῶσιν	τοῦ	Χριστοῦ γνησίως καταδέξασθαι, ὥστ' ἤδη
[4, 16]	Εἴτε γὰρ μὴ ἐντυχὼν τοῖς	τοῦ	Χριστοῦ διδάγμασιν κατατρέχει ἡμῶν, παμπόνηρός
[4, 17]	αὐτὴ πρότερον· ἐπειδὴ δὲ τὰ	τοῦ	Χριστοῦ διδάγματα ἔγνω, ἐσωφρονίσθη, καὶ
[4, 18]	περὶ Ἰουδαίων ὡς κατὰ τῆς	τοῦ	Χριστοῦ διδασκαλίας ἐπιβουλὴν συσκευασαμένων, αὐτὰ
[4, 17]	ἑαυτῷ συνεπιστάμενος διὰ τὴν ἀπὸ	τοῦ	Χριστοῦ διδαχήν, τὸ διδασκαλεῖον τῆς
[4, 15]	τῶν μαρτύρων ἐν τῷ ποτηρίῳ	τοῦ	Χριστοῦ σου εἰς ἀνάστασιν ζωῆς
[4, 13]	ἐκκλησίας ἐπίσκοπος κατ᾿ αὐτὸ γνωριζόμενος	τοῦ	χρόνου, δῆλός ἐστιν ἐκ τῶν
[4, 15]	πεπραγμένα ὑπὸ τὴν αὐτὴν περίοδον	τοῦ	χρόνου τῆς τοῦ Πολυκάρπου μαρτυρίας,
[4, 15]	τῶν πιστῶν σπουδάζειν ὅστις τάχιον	τοῦ	χρωτὸς αὐτοῦ ἐφάψηται· ἐν παντὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2009