Discours, Par.
[3, 45]	καὶ μόνη δυνατή} τυραννίς, ἑνὸς	ὕβρει	καὶ βίᾳ τοῦ κακίστου τῶν
[3, 30]	ἀσελγὴς καὶ παράνομος καὶ δι´	ὕβριν	ταῦτα ἐπιχειρῶν, τοὐναντίον ἔμοιγε ἀσθενέστερος
[3, 40]	δὲ φιλήδονος καὶ φιλοχρήματος καὶ	ὑβριστὴς	καὶ παράνομος, αὑτὸν οἰόμενος αὔξειν
[3, 120]	τοὺς μὲν ἰδιώτας, εἰ μέλλουσιν	ὑγιαίνειν	καὶ παραμένειν εἰς γῆρας, οὔποτε
[3, 100]	μὲν νοσοῦσιν ὠφέλιμα, τοῖς δὲ	ὑγιαίνουσι	περιττά. φιλίας δὲ καὶ τοῖς
[3, 100]	περιττά. φιλίας δὲ καὶ τοῖς	ὑγιαίνουσιν	ἀεὶ σφόδρα δεῖ καὶ τοῖς
[3, 80]	κατανοεῖ δὲ τοὺς μὲν πόνους	ὑγίειάν	τε παρέχοντας καὶ σωτηρίαν ἔτι
[3, 25]	ἂν ὀρθῶς ἢ τοὺς περὶ	ὑγιείας	σώματος καὶ νόσου· {οὗτοι γὰρ
[3, 65]	ἔχειν· μόνης δὲ φροντίζει τῆς	ὑγιείας	τῆς ἑαυτοῦ, μόνης δὲ τῆς
[3, 25]	σώματος καὶ νόσου· {οὗτοι γὰρ	ὑγιεινοὶ	καλοῦνται ἰατροῖς· οὔτε κυβερνήτην ἢ
[3, 125]	καὶ σίτων καὶ λουτρῶν καὶ	ὑγιεινῶν	καὶ πάντων, (ὁ ἄρχων ἁπάντων
[3, 115]	πατέρα γε ὄντα οὐκ ἀδύνατον	υἱὸν	ἀδικῆσαι καὶ παῖδα περὶ τοὺς
[3, 20]	αὖ τὸν ἀνόητον ὡς φρόνιμον	ὑμνῶν,	οὗτος ἂν τυχὸν ἁπάντων εἴη
[3, 5]	ἐν ἅπασι τοῖς ἔργοις τῶν	ὑπ´	ἀνάγκης πονούντων, ἔλαττον δὲ βουλόμενος
[3, 5]	πᾶσιν εἴρηκεν, ἀρετῶσι δὲ λαοὶ	ὑπ´	αὐτοῦ. ὁ γὰρ τοιοῦτος βασιλεὺς
[3, 10]	ἀγνοῶν ὅτι τὰ ῥηθέντα νῦν	ὑπ´	ἐμοῦ ἐν πλείονι χρόνῳ ἀνάγκη
[3, 110]	φίλος. ὅσοι δὲ πεπόνθασι δεινόν,	ὑπ´	ἐχθρῶν πεπόνθασι, λεγομένων μὲν φίλων,
[3, 70]	δὲ πλεῖν} ἀνάγκη δὲ ἐν	ὑπαίθρῳ	τὰ ἔργα διαπονεῖν. ἀλλ´ οὐ
[3, 35]	πολλοὺς δὲ καὶ αὐτῶν φασιν	ὑπακούειν·	τῆς δὲ Λιβύης τοῦ πλείονος
[3, 40]	ἔχοι τιάρας, πολλὰ δὲ σκῆπτρα	ὑπακούοιεν	αὐτῷ. (τοιαῦτα μὲν ἐκεῖνος εἰώθει
[3, 125]	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν ἄσμενος	ὑπακούσειεν	αὐτῷ βουλομένῳ χρῆσθαι, πῶς οὐ
[3, 5]	ὅτου δ´ ἂν παμπληθεῖς μὲν	ὑπακούωσι	πόλεις, πάμπολλα δὲ ἔθνη κυβερνᾶται
[3, 125]	ἁπάντων ἀνθρώπων ἐκλέξασθαι τοὺς πιστοτάτους	ὑπάρχει,	καὶ σχεδὸν οὐδείς ἐστιν ὃς
[3, 130]	χρῆσθαι τοῖς ἐγγύς. πάντα γὰρ	ὑπάρχει	τούτῳ, δι´ ὧν ἐστι φιλία
[3, 15]	βουλομένων, τῶν ἐμαυτοῦ δὲ ὀλίγων	ὑπαρχόντων	οὐ μόνον μεταδιδοὺς ἑτέροις, ἀλλὰ
[3, 80]	μὲν ἡμᾶς διὰ τοῦ ἦρος	ὑπενεγκεῖν	τὸ θέρος, προγυμνάζων δὲ διὰ
[3, 30]	δελφῖνες καὶ τὰ κήτη κάτωθεν	ὑπέπλει	τὴν σχεδίαν, ὁπότε ἐκεῖνος ἤλαυνεν.
[3, 65]	αὑτῷ βοηθεῖν ἱκανόν ἐστιν {οὐδὲ	ὑπὲρ	αὑτοῦ φροντίζειν πέφυκεν} ὅ γε
[3, 65]	ἀδύνατον ἄνευ σωτηρίας τῶν στρατιωτῶν·	ὑπὲρ	δὲ τῆς νίκης πολλοὶ τῶν
[3, 20]	μείζονα ἐργάζεται βλάβην· ἀναπείθει γὰρ	ὑπὲρ	ἑαυτοῦ βουλεύεσθαι καὶ μὴ τοῖς
[3, 65]	καὶ ἀπόλλυται· ἡ ψυχὴ δὲ	ὑπὲρ	ἐκείνου πάσας μὲν φροντίδας φροντίζει,
[3, 30]	ἀδύνατος μὲν ὀργὴν ἐπικατασχεῖν πολλάκις	ὑπὲρ	μικρῶν γιγνομένην, ἀδύνατος δὲ ἐπιθυμίαν
[3, 5]	ἄφρονας ὠφελεῖν· βουλεύεται γὰρ ὁμοίως	ὑπὲρ	πάντων. ἡ δὲ σωφροσύνη καὶ
[3, 10]	ἀληθεύειν ἐτόλμων, καὶ ταῦτα κινδυνεύων	ὑπὲρ	τῆς ψυχῆς, νῦν δέ, ὅτε
[3, 25]	ἐθέλειν ἐπαινεῖσθαι, ποιήσομαι τοὺς λόγους	ὑπὲρ	τοῦ χρηστοῦ βασιλέως, ὁποῖον εἶναι
[3, 110]	οὖν τοῖς ἄλλοις οὐ πάντως	ὑπερβάλλειν	τοὺς ἰδιώτας ὁ τοιοῦτος βασιλεὺς
[3, 75]	ἂν συμφλέξειεν, εἴτε ἀπιὼν μικρὸν	ὑπερβάλοι,	πάντα ἂν ἀποψυγείη τῷ κρύει.
[3, 15]	ὄντως, τῷ δὲ ἄφρονι πάντας	ὑπερβέβληκεν	ὁ κόλαξ. μόνος γὰρ τῶν
[3, 80]	ἀλύπως ἀφικνεῖσθαι πρὸς ἑκατέραν τὴν	ὑπερβολήν.	(ἐπεὶ δὲ αὖ τὸ φῶς
[3, 70]	ἥλιον, πόσῳ μὲν τῶν ἀνθρώπων	ὑπερέχει	μακαριότητι θεὸς ὤν· ὅτι δὲ
[3, 80]	πάντων κάλλιστος καὶ φανερώτατος οὐχ	ὑπερορᾷ	τὸν ἅπαντα χρόνον ἀνθρώπων ἐπιμελούμενος,
[3, 5]	δικαζόντων, ἐπιεικέστερος δὲ βασιλεὺς τῶν	ὑπευθύνων	ἐν ταῖς πόλεσιν ἀρχόντων, δικαιότερος
[3, 5]	εὐπορούντων τρυφῆς, εὐνούστερος δὲ τοῖς	ὑπηκόοις	τῶν φιλοτέκνων πατέρων, φοβερώτερος δὲ
[3, 40]	διάγων καὶ ἀπόνως· τοὺς δὲ	ὑπηκόους	ἅπαντας ἡγούμενος δούλους καὶ ὑπηρέτας
[3, 40]	ὑπηκόους ἅπαντας ἡγούμενος δούλους καὶ	ὑπηρέτας	(τῆς αὑτοῦ τρυφῆς, οὐδὲ ποιμένος
[3, 130]	εὐδοξοτέρα τράπεζα; εἰ δὲ ὠνητὸν	ὑπῆρχε	φιλία, τίς εὐπορώτερος χρημάτων, ὥστε
[3, 65]	πού τι βραχὺ κλέψειε τοῦ	ὕπνου,	καὶ τοῦτο μετέωρον καὶ ἀμφίβολον,
[3, 85]	τῶν ἐναντίων. {ἐγρηγόρσεως δὲ καὶ	ὕπνου	τοῖς μὲν στρατιώταις ἐξ ἴσου
[3, 35]	καὶ τοῦ μαλακωτάτου πάντων ἀσθενέστερον,	ὕπνου;	ὑφ´ οὗ ξυμποδισθεὶς πολλάκις ἄνευ
[3, 85]	ἡδονῶν ἀφεκτέον καὶ γαστρὶ καὶ	ὕπνῳ	καὶ ἀφροδισίοις ἐλάχιστα προσεκτέον, {ἢ
[3, 45]	ταραττομένου δὲ ἀεὶ καὶ ἀγριαίνοντος	ὑπὸ	ἀκολάστων δημαγωγῶν, ὥσπερ κλύδωνος ἀγρίου
[3, 45]	ὥσπερ κλύδωνος ἀγρίου καὶ χαλεποῦ	ὑπὸ	ἀνέμων σκληρῶν μεταβαλλομένου. τούτων μὲν
[3, 60]	ἢ μετὰ ψόγου, ἀγαπώμενον μὲν	ὑπὸ	ἀνθρώπων, ἀγαπώμενον δὲ ὑπὸ θεῶν,
[3, 30]	ὄρη, τοὺς δὲ ποταμοὺς ἐκλείπειν	ὑπὸ	ἀνθρώπων πινομένους} ἢ οὐκ ἀκήκοας
[3, 115]	ὁμοίους αὑτῷ, πονηροὺς ὄντας, ὑφορᾶται,	ὑπὸ	δὲ τῶν ἀνομοίων καὶ ἀγαθῶν
[3, 60]	μὲν ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀγαπώμενον δὲ	ὑπὸ	θεῶν, ἢ τοὐναντίον μισούμενον; καὶ
[3, 85]	προσεκτέον, {ἢ τῷ φιλουμένῳ μὲν	ὑπὸ	πάντων, μηδένα δὲ ἔχοντι ἐπιβουλεύοντα.
[3, 25]	σὺ μὲν γάρ, ὡς ἔοικεν,	ὑπὸ	σοφίας οὐδέποτε ταὐτὰ περὶ τῶν
[3, 30]	ἐπίστασαι παντὸς μᾶλλον, ὅτι τῶν	ὑπὸ	τὸν ἥλιον ἀνθρώπων ἐκεῖνός ἐστιν
[3, 55]	νομίζει τὸ προσῆκον ἀποτελεῖν, ἅτε	ὑπὸ	τοῦ μεγίστου θεοῦ ταχθεὶς ἐπὶ
[3, 75]	ἐναντίας κράσεως· δεῖται μὲν γὰρ	ὑπὸ	τοῦ ψύχους τὰ σώματα συνίστασθαι,
[3, 85]	παρέχουσι τὸ μὴ ἀδικεῖσθαι ῥᾳδίως	ὑπὸ	τούτων οἷς ἂν συμβάλωσιν ἢ
[3, 50]	τῆς τοῦ παντὸς ἡγεμονίας, ἣ	ὑπὸ	τῷ πρώτῳ τε καὶ ἀρίστῳ
[3, 110]	ἴσου συνόντας ἀγαπῶσι, μᾶλλον δὲ	ὑπὸ	τῶν ἀκοῇ μόνον ἀκουόντων ἢ
[3, 110]	ἀλλὰ καὶ ἀγάλλεται μᾶλλον μὲν	ὑπὸ	τῶν νεωτέρων ἀγαπώμενος ἢ οἱ
[3, 110]	ἢ οἱ γονεῖς, μᾶλλον δὲ	ὑπὸ	τῶν πρεσβυτέρων ἢ τοὺς παῖδας
[3, 110]	τοὺς παῖδας ἀγαπῶσι, μᾶλλον δὲ	ὑπὸ	τῶν συνόντων ἢ τοὺς ἐξ
[3, 110]	οὐδένα ἡγεῖται τῶν πώποτε ἠδικῆσθαι	ὑπὸ	φίλου, ἀλλὰ τοῦτο δὴ ἓν
[3, 110]	ἀδυνάτων εἶναι {ὥστε καὶ παθεῖν	ὑπὸ	φίλου κακῶς τῶν ἀδυνάτων εἶναι
[3, 130]	τῆς βασιλείας· ὁ μὲν γὰρ	{ὑπὸ}	ᾠδῆς ἁλοὺς μινυρίζων διετέλει καὶ
[3, 25]	δὲ εἰ μὲν ἑώρων ἄλλην	ὑπόθεσιν	σπουδαιοτέραν ἢ σοὶ μᾶλλον προσήκουσαν,
[3, 130]	τῆς αὑτοῦ βασιλείας, τοὺς παλαιοὺς	(ὑποκρινόμενος	ἠγάπα βασιλέας· ~ὁ δὲ αὐλήσεως
[3, 0]	τοὺς δὲ πόνους ὑπομένεις, ἐλέγχους	ὑπολαμβάνων	εἶναι τῆς ἀρετῆς. ἐπειδὴ δὲ
[3, 30]	λυπηροῦ παρόντος, οὐ δυνάμενος δὲ	ὑπομεῖναι	πόνους, οὐδὲ τοὺς ἡδονῆς ἕνεκεν
[3, 95]	πάντων ἀηδέστατον, καὶ οὐδεὶς ἂν	ὑπομείνειεν·	ἔτι δὲ λυπηρότερον, εἰ δεήσειε
[3, 135]	καὶ καῦμα ἀνέχεσθαι καὶ ψῦχος	ὑπομένειν,	πολλάκις δὲ καὶ λιμοῦ καὶ
[3, 60]	ἡδονάς, ὁμοίως δὲ τοὺς κινδύνους	ὑπομένειν,	πόσῳ γε κρεῖττον μετὰ δικαιοσύνης
[3, 0]	ἀνθρώπους κόλακας, τοὺς δὲ πόνους	ὑπομένεις,	ἐλέγχους ὑπολαμβάνων εἶναι τῆς ἀρετῆς.
[3, 20]	εἶναι λέγων πῶς ἂν χαρίζοιτο	ὑπομιμνήσκων	τῆς ἀτυχίας; ὁ δὲ αὖ
[3, 0]	(αὐτίκα τὰς μὲν ἀλόγους ἡδονὰς	ὑποπτεύεις,	καθάπερ ἀνθρώπους κόλακας, τοὺς δὲ
[3, 15]	τὸ νόμισμα· οἱ μὲν γὰρ	ὕποπτον	ποιοῦσι τὸ νόμισμα, οἱ δὲ
[3, 70]	οὐκ ἀναίνεται δι´ αἰῶνος ἡμῖν	ὑπουργῶν	καὶ τῆς ἡμετέρας ἕνεκα σωτηρίας
[3, 35]	κατὰ (τὴν Εὐρώπην ξύμπαντα τἄλλα	ὑφ´	ἑαυτῷ πεποίηται, καὶ τῆς μὲν
[3, 35]	τοῦ μαλακωτάτου πάντων ἀσθενέστερον, ὕπνου;	ὑφ´	οὗ ξυμποδισθεὶς πολλάκις ἄνευ δεσμῶν
[3, 10]	τίνι δὲ ἀνδρείας ἰσχυροτέρας ἢ	ὑφ´	οὗ πάντα σῴζεται; (τίνα δὲ
[3, 60]	λανθάνειν αὐτόν, ἢ λήσεται περιπεσὼν	ὑφάλοις	πέτραις ἢ ἀδήλοις ἕρμασι· ~μόνῳ
[3, 135]	ἱππεῦσαι καὶ δραμεῖν ἀναγκαῖον καὶ	ὑφίστασθαι	πολλὰ τῶν ἀλκίμων θηρίων καὶ
[3, 115]	γὰρ ὁμοίους αὑτῷ, πονηροὺς ὄντας,	ὑφορᾶται,	ὑπὸ δὲ τῶν ἀνομοίων καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007