Livre, Chapitre
[4, 2]	καὶ δείξας τὸν ἴδιον, Οὐκ	ἄν	γε, ἔφη, τὶς πρότερον τούτου.
[4, 6]	ἐπὶ τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´	ἂν	βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν τε Πίνδαρον
[4, 7]	μήτηρ δὲ οἵαν ὁ τοιοῦτος	ἂν	γήμαι, ἀπ' οἰκήματος. Ἔπειτα ὁ
[4, 7]	μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις ποινήν·	ἂν	δὲ καλήν, ἕξεις κοινήν. Τὸ
[4, 1]	αἵματος· οὐ γὰρ ἀθυμῶν κάτθανεν	ἂν	διά τι σφόδρα μικρόν. Πλούταρχος
[4, 9]	γὰρ ἦν Χρύσιππος, οὐκ ἂν	ἦν	ἐγώ. Φιλόπονος δ' ἄνθρωπος γέγονεν
[4, 9]	ἔκλειψιν γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν, ὡς	ἂν	εἴποι τις, αἰνιττομένου τοῦ μεθ'
[4, 1]	Σπεύσιππον ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ	ἂν	ἔπεισέ μέ τις τόδε λέξαι,
[4, 9]	μὴ γὰρ ἦν Χρύσιππος, οὐκ	ἂν	ἦν ἐγώ. Φιλόπονος δ' ἄνθρωπος
[4, 7]	δὲ τοὺς ἐν ᾅδου μᾶλλον	ἂν	κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροις καὶ μὴ
[4, 7]	τις ᾖ. Τοὺς φίλους ὁποῖοι	ἂν	ὦσι συντηρεῖν, ἵνα μὴ δοκοίημεν
[4, 2]	Ἀλέξανδρον περὶ βασιλείας δʹ Πρὸς	Ἀρρύβαν,	Πρὸς Ἡφαιστίωνα, Περὶ γεωμετρίας αʹ
[4, 6]	πρός τινων διεβάλλετο. πολυτελής τε	ἄγαν	ὤν— καὶ τί γὰρ ἄλλο
[4, 8]	καὶ περὶ οἰκονομίαν γλυκύτατα ἐσχηκέναι·	ἐπειδὰν	γάρ τι προέλοι τοῦ ταμείου,
[4, 7]	περιέπεσε· τῶν δέ, Ἀπολώλαμεν, εἰπόντων,	ἐὰν	γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε, φησίν,
[4, 7]	γὰρ καὶ εἰς τοῦτον ἔφη,	Ἐὰν	μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις ποινήν·
[4, 7]	γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε, φησίν,	ἐὰν	μὴ γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν ἔλεγε
[4, 6]	ᾖ τις ὥσπερ σὺ οὐδ´	ἐὰν	οὕτω καλὰ ἱμάτια ἔχῃ; ἐπεὶ
[4, 6]	σοφὸς ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον οὐδ´	ἐὰν	οὕτω καλὸς ᾖ τις ὥσπερ
[4, 7]	Τὸ ἱκανόν σοι ποιήσω, φησίν,	ἐὰν	παρακλήτους πέμψῃς καὶ αὐτὸς μὴ
[4, 6]	ἐς Χῖον αὐτὸν προήγαγε τὸν	Μοιρέαν	λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας ἀπήγαγε.
[4, 6]	πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ ὁμοπατρίων	Μοιρέαν,	ὃς ἦν αὐτῷ ἐπίτροπος. ἤκουσε
[4, 2]	Περὶ διαστημάτων αʹ Τῶν περὶ	ἀστρολογίαν	Στοιχεῖα πρὸς Ἀλέξανδρον περὶ βασιλείας
[4, 2]	αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ τὴν	τραγῳδίαν	ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως
[4, 2]	περὶ Ἀρσινόης ἀποθανούσης. Τέταρτος φιλόσοφος,	ἐλεγείαν	γεγραφὼς οὐκ ἐπιτυχῶς. Ἴδιον δέ·
[4, 3]	Περὶ ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ δεῖν	αὐθάδειάν	τινα καὶ ξηρότητα τοῖς ἔργοις
[4, 7]	γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸς	ἀπάθειαν;	ἔπειτα ἐπὶ τὰ Θεοδώρεια μετῆλθε
[4, 9]	αὐτοῦ φασιν ἔκλειψιν γενέσθαι σελήνης,	συμπάθειαν,	ὡς ἂν εἴποι τις, αἰνιττομένου
[4, 6]	λήθουσι γάρ τοι κἀνέμων διέξοδοι	θήλειαν	ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκος παρῇ.
[4, 6]	Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα μετῆλθεν εἰς	Ἀκαδήμειαν	πρὸς Κράντορα· Μοιρέας μὲν γὰρ
[4, 1]	ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς τὴν	Ἀκαδήμειαν	συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε εἰπεῖν·
[4, 7]	γέγονεν ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν	δυσγένειαν	πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι σύνοικον τῇ
[4, 6]	τῶν μαθητῶν ἐζήλουν καὶ τὴν	ῥητορείαν	καὶ πᾶν τὸ σχῆμα. Ἦν
[4, 7]	ὡς εἰ μὲν εἶχεν Ἀλκιβιάδου	χρείαν	καὶ ἀπείχετο, μάταιος ἦν· εἰ
[4, 1]	αʹ Διάλογοι τῶν περὶ τὴν	πραγματείαν	ὁμοίων αʹ βʹ γʹ δʹ
[4, 7]	ὑπομνήματα, ἀλλὰ καὶ ἀποφθέγματα χρειώδη	πραγματείαν	περιέχοντα. Οἷον ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ
[4, 3]	ὁ Πολέμων αὐτοῦ, τήν τ'	ἀκακίαν	καὶ τὸν αὐχμὸν ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς
[4, 6]	τηρῶν αὐτὰς διά τε τὴν	ἡλικίαν	καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς οἰκειότητα.
[4, 2]	Πλάτωνος ἤκουσεν, ἀλλὰ καὶ εἰς	Σικελίαν	αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ τὴν
[4, 2]	ἡμέρας ἑαυτῷ ἐμελέτα, καὶ ὥραν	μίαν,	φασίν, ἀπένεμε σιωπῇ. Καὶ πλεῖστα
[4, 8]	εὐόμιλος. Τοῦτόν φασι καὶ περὶ	οἰκονομίαν	γλυκύτατα ἐσχηκέναι· ἐπειδὰν γάρ τι
[4, 2]	μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρικὴν μήτε	ἀστρονομίαν	μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ παρ' αὐτὸν
[4, 1]	καὶ ὑφ' ἡδονῆς ἐλθεῖν εἰς	Μακεδονίαν	ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου γάμον. Ἐλέγοντο
[4, 6]	τινα διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´	ἀξίαν	τῶν Ἀλεξίνου τι διηγήσασθαι τὸ
[4, 7]	δεσπότου πικρίας σύμβολον· μήτηρ δὲ	οἵαν	ὁ τοιοῦτος ἂν γήμαι, ἀπ'
[4, 3]	εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν)	ὁμοίαν	τῇ προειρημένῃ πρόφασιν. Καί ποτε
[4, 2]	τἀγαθοῦ αʹ Τῶν περὶ τὴν	διάνοιαν	αʹ βʹ γʹ δʹ εʹ
[4, 2]	μαθήματα βιβλία Τῶν περὶ τὴν	διάνοιαν	ἄλλα βιβλία δύο, Περὶ γεωμετρῶν
[4, 2]	ἑκάτερον ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν τὴν	ἐλευθερίαν,	Ἀθηναίοις δὲ τὸ μετοίκιον. Τοῦτό
[4, 6]	ἐμπλῆσαι καὶ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων	εὐπορίαν	παρασχεῖν. Ἴωνα δὲ καὶ ἐχαρακτήριζε
[4, 6]	τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν	γεωμετρίαν	αὐτοῦ χάσκοντος εἰς τὸ στόμα
[4, 7]	Καὶ ὅλως καὶ μουσικὴν καὶ	γεωμετρίαν	διέπαιζεν. Ἦν τε πολυτελής· καὶ
[4, 6]	τρίτην ἀπέστειλεν εἰς οἶκον πρὸς	Θαυμασίαν	ἕνα τινὰ ἀναγκαίων, ἀξιώσας διατηρῆσαι·
[4, 7]	ἐκ πόλεως ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ	φαντασίαν	ἐπιτεχνώμενος. Ἐν γοῦν Ῥόδῳ τοὺς
[4, 5]	θαυμασθῆναι. Λέγεται δὲ καὶ τὴν	οὐσίαν	καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων οὖσαν δυοκαίδεκα.
[4, 7]	μικρολόγον, Οὐχ οὗτος, ἔφη, τὴν	οὐσίαν	κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία τοῦτον.
[4, 6]	τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν	αἰτίαν	ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν αὐτῷ
[4, 7]	αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰς εἰς	ἀναισχυντίαν	προῆγεν. Ὁ γοῦν Βητίων εἷς
[4, 1]	σου μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν τὴν	σοφίαν.	Καὶ Πλάτων μὲν ἀτελεῖς φόρων
[4, 7]	τὸν Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος Βίων	φιλοσοφίαν	ἀνθινὰ ἐνέδυσεν. Εὐφυὴς γὰρ ἦν
[4, 7]	ἀφ' οἵων πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ	φιλοσοφίαν,	αὐτὸς Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ
[4, 6]	ἀνέστρεψε. μετά τε τὴν Ἀντιγόνου	ναυμαχίαν	πολλῶν προσιόντων καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ
[4, 6]	ἦν μάλιστα Ἱεροκλεῖ τῷ τὴν	Μουνιχίαν	ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ· ἔν
[4, 2]	ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον τὴν	εὐστοχίαν	εὐθὺς ἀνεῖναι. Στρουθίου δέ ποτε
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν.	Ἀρχίαν	τε τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας
[4, 3]	τοῖς ἔργοις ἐπιτρέχειν, ὁμοίως δὲ	κἀν	τοῖς ἤθεσιν. Ἔφασκε δὲ ὁ
[4, 7]	τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα,	κἂν	θρασύσπλαγχνός τις ᾖ. Τοὺς φίλους
[4, 5]	ἡ νόσων κακίστη, χοὔτω κατῆλθες	μέλαν	Πλουτέως ἄβυσσον. Καὶ σὺ μὲν
[4, 7]	αὐτὸ γοῦν πάντα καταφεύγειν. Τὴν	δόξαν	ἐτῶν μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος
[4, 9]	γυμνασίαρχον προσπέμψαι αὐτῷ μὴ οὕτω	βοᾶν·	τὸν δὲ εἰπεῖν, Καὶ δὸς
[4, 8]	τῆς ὀπῆς ἐνίει εἰς τὴν	στοάν·	καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε ἐφωράθη.
[4, 6]	Ἀντίγονον καὶ οὐκ ἐπέτυχε. τὸ	πᾶν	δὴ διέτριβεν ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ
[4, 7]	διακούσας Θεοδώρου τοῦ ἀθέου κατὰ	πᾶν	εἶδος λόγου σοφιστεύοντος· μεθ' ὃν
[4, 6]	μόλυβδον θεύσεται ἢ Πύρρωνα τὸ	πᾶν	κρέας ἢ Διόδωρον. καὶ διαλιπὼν
[4, 6]	ἐζήλουν καὶ τὴν ῥητορείαν καὶ	πᾶν	τὸ σχῆμα. Ἦν δὲ καὶ
[4, 6]	τὴν Ἁλκυονέως τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ	ἡμέραν,	εἰς ἣν ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν
[4, 7]	τὴν νύκτι καὶ ἓξ τὴν	ἡμέραν.	Πέμπτος Σολεύς, Αἰθιοπικὰ γεγραφώς· ἕκτος
[4, 1]	ἐγὼ γάρ σοι δέκα ταλάντων	εὐμορφοτέραν	εὑρήσω. Καταλέλοιπε δὲ πάμπλειστα ὑπομνήματα
[4, 7]	κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν τρίβωνα καὶ	πήραν.	Καὶ τί γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν
[4, 2]	Καί ποτε καὶ Φρύνην τὴν	ἑταίραν	ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ δῆθεν
[4, 7]	τοῦτον ἔφη, Ἐὰν μὲν γήμῃς	αἰσχράν,	ἕξεις ποινήν· ἂν δὲ καλήν,
[4, 7]	συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι τὴν	ὥραν	ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ ἀλλοτρίας ἀποδρέπεσθαι·
[4, 2]	τῆς ἡμέρας ἑαυτῷ ἐμελέτα, καὶ	ὥραν	μίαν, φασίν, ἀπένεμε σιωπῇ. Καὶ
[4, 6]	οὖν δὴ τοῖς μὴ καθ´	ὥραν	τὰ μαθήματα ἀνειληφόσι. φυσικῶς δέ
[4, 5]	κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ δὲ πανταχόθεν	προσῄεσαν	αὐτῷ, νομίζοντες οὐ διὰ νόσον,
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ ἵπποις πολλάκις αὐδᾶται	Πῖσαν	ἀνὰ ζαθέην. εἰ δὲ τὸν
[4, 5]	τὴν οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων	οὖσαν	δυοκαίδεκα. Καὶ ἐρωτηθέντα πρὸς αὐτοῦ
[4, 2]	τῆς κατακλίσεως· καὶ τέλος πολλὰ	ἐκλιπαροῦσαν	ἄπρακτον ἀναστῆναι. Λέγειν τε πρὸς
[4, 7]	ἐστι τὰ κατ' ἐμέ. Ὥστε	παυσάσθωσαν	Περσαῖός τε καὶ Φιλωνίδης ἱστοροῦντες
[4, 2]	μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ παρ' αὐτὸν	φοιτᾶν,	Πορεύου, ἔφη· λαβὰς γὰρ οὐκ
[4, 7]	εἶναι, ὡς τῶν θεῶν ὄντων	ὅταν	Βίων θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην
[4, 8]	ἄκροις. Ἦ σαφὲς ἦν· Διόνυσος	ὅταν	πολὺς ἐς δέμας ἔλθῃ, λῦσε
[4, 6]	κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν	ὅταν	τόκος παρῇ. ἔστι δὲ ταῦτα
[4, 6]	βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´	ἐρωτᾶν	πότνιά ς´ ἢ σιγὴν ἔχω;
[4, 3]	Κυνὸς γοῦν λυττῶντος καὶ) τὴν	ἰγνύαν	διασπάσαντος μόνον μὴ ὠχριᾶσαι· καὶ
[4, 9]	δὲ λοιπὰ αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ	συνέγραψαν·	αὐτὸς δὲ κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι
[4, 7]	κριθὰς πιπράσκω; Ἔλεγε δὲ τοὺς	ἐν	ᾅδου μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι εἰ
[4, 1]	γράφει καὶ Τιμωνίδης τὰς ἱστορίας,	ἐν	αἷς κατέταξε τὰς πράξεις Δίωνός
[4, 8]	ἐφωράθη. Ὁ γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν	ἐν	Ἀκαδημείᾳ ἐν τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ
[4, 1]	τῷ μουσείῳ τῷ ὑπὸ Πλάτωνος	ἐν	Ἀκαδημείᾳ ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε μὲν
[4, 3]	ἐν τοῖς στενωποῖς διέκρυπτεν. Καὶ	ἐν	Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί τινι τριώβολον
[4, 2]	θῦε ταῖς Χάρισι. Διῆγέ τ'	ἐν	Ἀκαδημείᾳ τὰ πλεῖστα· καὶ εἴ
[4, 1]	Οὗτος πρῶτος, καθά φησι Διόδωρος	ἐν	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ, ἐν τοῖς μαθήμασιν
[4, 5]	αὐτοῦ ποῦ βούλεται ταφῆναι, εἰπεῖν·	Ἐν	γῆς φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι καλόν.
[4, 7]	ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ φαντασίαν ἐπιτεχνώμενος.	Ἐν	γοῦν Ῥόδῳ τοὺς ναύτας ἔπεισε
[4, 6]	ἄλλα νωθρὸν ὄντα καὶ χασμώδη,	ἐν	δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν
[4, 9]	μὲν τοῖς φυσικοῖς ἧττον φερόμενος,	ἐν	δὲ τοῖς ἠθικοῖς μᾶλλον. Ὅθεν
[4, 1]	Βίωνος. Φησὶ δὲ καὶ Φαβωρῖνος	ἐν	δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ
[4, 9]	Ἐπικώμου ἢ Φιλοκώμου, ὡς Ἀλέξανδρος	ἐν	Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ τῶν
[4, 5]	εἰς Ἔρωτα πεποιημένα φέρεσθαι ταυτί·	Ἐν	δοιῇ μοι θυμός, ὅ τοι
[4, 3]	δὲ καὶ φιλοσοφοκλῆς, καὶ μάλιστα	ἐν	ἐκείνοις ὅπου κατὰ τὸν κωμικὸν
[4, 6]	παρά τισι τῶν γνωρίμων καὶ	ἐν	Ἐρετρίᾳ παρ´ Ἀμφικρίτῳ. Ἐτελεύτησε δέ,
[4, 6]	διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο τὴν μὲν	ἐν	Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον, τὴν δ´
[4, 5]	ὅ γε καὶ κεῖθι ζώει	ἐν	εὐθαλίῃ. Ἐθαύμαζε δὲ ὁ Κράντωρ
[4, 9]	γέγονεν εἰ καί τις ἄλλος,	ἐν	μὲν τοῖς φυσικοῖς ἧττον φερόμενος,
[4, 1]	πάμπλειστα ὑπομνήματα καὶ διαλόγους πλείονας,	ἐν	οἷς καὶ Ἀρίστιππον τὸν Κυρηναῖον,
[4, 2]	μὴ προσέσθαι, ὥς φησι Μυρωνιανὸς	ἐν	Ὁμοίοις. Καὶ χρυσῷ στεφάνῳ τιμηθέντα
[4, 2]	ποτῆτος πρὶν λύσασθ' ἑτάρους καὶ	ἐν	ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον
[4, 7]	ἐν φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Ἀλλὰ καὶ ὣς
[4, 9]	ὁ Μέντωρ, καθά φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων παρῴδησεν
[4, 6]	ἦν μὲν οὖν αὐτῷ καὶ	ἐν	Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ´ ἧς ἀπέστειλεν
[4, 7]	γενόμενος τὰς γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν.	Ἐν	Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων Ἀθηναίων
[4, 9]	Δεινῶς τ' ἦν ἐπιπληκτικὸς καὶ	ἐν	ταῖς ζητήσεσι δύσμαχος· τά τε
[4, 10]	διὰ τῶν συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ	ἐν	ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν
[4, 6]	ἐπέτυχε. τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν	ἐν	τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων.
[4, 5]	Ἀκαδημαϊκός. ~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ Σολεὺς θαυμαζόμενος	ἐν	τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι ἀπῆρεν εἰς
[4, 6]	καὶ ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος καὶ	ἐν	τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν ὀνομάτων,
[4, 5]	δὲ καὶ ποιήματα γράψαι καὶ	ἐν	τῇ πατρίδι ἐπὶ τῷ τῆς
[4, 3]	δὴ οὖν τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο	ἐν	τῇ πόλει. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[4, 3]	Φησὶ δὲ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος	ἐν	τοῖς Βίοις τὸν πατέρα αὐτοῦ
[4, 3]	τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ	ἐν	τοῖς διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν
[4, 6]	διατριβῆς εἴη νεανίσκος. καὶ γὰρ	ἐν	τοῖς λόγοις ἐμβριθέστατος καὶ φιλογράμματος
[4, 1]	φησι Διόδωρος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ,	ἐν	τοῖς μαθήμασιν ἐθεάσατο τὸ κοινὸν
[4, 3]	οἷόν φησι Μελάνθιος ὁ ζωγράφος	ἐν	τοῖς Περὶ ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ
[4, 3]	Ἔφασκε δὲ ὁ Πολέμων δεῖν	ἐν	τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ
[4, 3]	λύσεις τῶν ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ	ἐν	τοῖς στενωποῖς διέκρυπτεν. Καὶ ἐν
[4, 4]	ρʹ Ὀλυμπιάδος> καθά φησιν Ἀπολλόδωρος	ἐν	τρίτῳ Χρονικῶν, ἀπέλιπε βιβλία τὰ
[4, 7]	δὲ καὶ θεατρικὸς καὶ πολὺς	ἐν	τῷ γελοίῳ διαφορῆσαι, φορτικοῖς ὀνόμασι
[4, 6]	μαθήματα ἀνειληφόσι. φυσικῶς δέ πως	ἐν	τῷ διαλέγεσθαι ἐχρῆτο τῷ Φήμ´
[4, 8]	γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν Ἀκαδημείᾳ	ἐν	τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ ὑπὸ Ἀττάλου
[4, 3]	ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν διατρίβων	ἐν	τῷ κήπῳ, παρ' ὃν οἱ
[4, 5]	Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην, λέγων ἐργῶδες	ἐν	τῷ κυρίῳ τραγικῶς ἅμα καὶ
[4, 1]	σφόδρα μικρόν. Πλούταρχος δέ φησιν	ἐν	τῷ Λυσάνδρου βίῳ καὶ Σύλλα
[4, 1]	Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ' ἀγάλματ' ἀνέθηκεν	ἐν	τῷ μουσείῳ τῷ ὑπὸ Πλάτωνος
[4, 6]	Καί ποτε δὴ καὶ Ἀθήνησιν	ἐν	τῷ Πειραιεῖ πρὸς τὰς θέσεις
[4, 5]	συστῆναι Πολέμωνι, καίπερ ἐρῶντος, ὡς	ἐν	τῷ περὶ Ἀρκεσιλάου λέξομεν. Ἀλλὰ
[4, 1]	σῶμα διακεχυμένος, ὥς φησι Τιμόθεος	ἐν	τῷ Περὶ βίων. Οὗτος, φησί,
[4, 2]	Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς ὁ Ἀμαστριανὸς	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν ὁμοίων
[4, 3]	καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιππος	ἐν	τῷ τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς.
[4, 6]	Σεύθου (ἢ Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος	ἐν	τῷ τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς
[4, 9]	τοὺς λόγους. Τοσοῦτον δ' ἴσχυσεν	ἐν	φιλοσοφίᾳ ὥστε καὶ τοὺς ῥήτορας
[4, 7]	ἀπέστειλε. Καὶ ἠκολούθει γε αὐτῷ	ἐν	φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν
[4, 7]	εἰς νόσον, ὡς ἔφασκον οἱ	ἐν	Χαλκίδιαὐτόθι γὰρ καὶ κατέστρεψε περίαπτα
[4, 6]	καὶ ὑπολαμβάνοντος εἶναι καλοῦ καὶ	ἐν	χλανίσιν ἀεὶ ἀναστρεφομένου εἰπόντος ὅτι
[4, 9]	τῶν ἄστρων. Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων
[4, 6]	προειρημένος φιλόσοφος, καθά φησιν Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ τὴν ὀγδόην
[4, 6]	Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ·	ἔν	τε ταῖς ἑορταῖς κατῄει πρὸς
[4, 10]	ἐν ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας,	ἔν	τε τῇ Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ
[4, 3]	πυθόμενον τὸ γινόμενον ἄτρεπτον μεῖναι.	Ἔν	τε τοῖς θεάτροις ἀσυμπαθέστατος ἦν.
[4, 6]	καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας.	ἔν	τε τῷ βίῳ κοινωνικώτατος ἐγένετο
[4, 7]	δεδωκὼς τοῖς βουλομένοις καθιππάζεσθαι φιλοσοφίας·	ἔν	τισι δὲ καὶ πότιμος καὶ
[4, 7]	διὰ τοῦτο πόλιν ἐκ πόλεως	ἤμειβεν,	ἐνίοτε καὶ φαντασίαν ἐπιτεχνώμενος. Ἐν
[4, 6]	οὐκ ἐπέτυχε. τὸ πᾶν δὴ	διέτριβεν	ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν
[4, 7]	ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν	ἔλεγεν	εἶναι σύνοικον τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ
[4, 9]	τὴν τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς	ἔλεγεν,	ἡ συστήσασα φύσις καὶ διαλύσει.
[4, 7]	καλήν, ἕξεις κοινήν. Τὸ γῆρας	ἔλεγεν	ὅρμον εἶναι κακῶν· εἰς αὐτὸ
[4, 3]	γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος.	Ἔλεγεν	οὖν τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν
[4, 7]	γοῦν ἀπιέναι. Τὸν Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος	ἔλεγεν	ὡς νέος μὲν ὢν τοὺς
[4, 6]	μὲν γὰρ ὁ προειρημένος ἀδελφὸς	ἦγεν	αὐτὸν ἐπὶ ῥητορικήν· ὁ δὲ
[4, 7]	σχολασάντων· καίτοι τινὰς εἰς ἀναισχυντίαν	προῆγεν.	Ὁ γοῦν Βητίων εἷς τῶν
[4, 7]	ἐπιμελεῖσθαι, ὡς δ' ἐξ ἀλλοτρίων	μηδὲν	ὠφελεῖσθαι. Τῇ μὲν ἀνδρείᾳ νέους
[4, 9]	ἐλέγχειν; ἀμαθὴς γὰρ> ὃς οὔτι	κάτοιδεν	ὅπως δεδοίκει τὸ θανεῖν· ὅτε
[4, 7]	Μενέδημε, νύκτωρ συνδέομαι Βίωνι καὶ	οὐδὲν	ἄτοπον δοκῶ γε πεπονθέναι. Πολλὰ
[4, 3]	Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν· ὁ δὲ	οὐδὲν	διατραπεὶς εἶρε τὸν λόγον ὁμοίως·
[4, 7]	Σκύθισσα, λέγειν ἀκούομεν θεοὺς ὡς	οὐδέν	εἰσιν ὄντως. Κεἰ μὲν τὸ
[4, 9]	καὶ διαλύσεται δή. Ὁ μὲν	οὐδὲν	ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς, ἐνῆν
[4, 7]	ἦν· εἰ δὲ μὴ εἶχεν,	οὐδὲν	ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε τὴν
[4, 9]	μαθηταὶ συνέγραψαν· αὐτὸς δὲ κατέλιπεν	οὐδέν.	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν
[4, 8]	οὐδεπώποτε ἐφωράθη. Ὁ γοῦν Λακύδης	ἐσχόλαζεν	ἐν Ἀκαδημείᾳ ἐν τῷ κατασκευασθέντι
[4, 8]	θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ ὅσα ἐβούλετο	ἐβάσταζεν·	ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν αὐτὸν
[4, 7]	ὅλως καὶ μουσικὴν καὶ γεωμετρίαν	διέπαιζεν.	Ἦν τε πολυτελής· καὶ διὰ
[4, 2]	ἑταίραν ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ	δῆθεν	διωκομένην ὑπό τινων καταφυγεῖν εἰς
[4, 3]	ἦν υἱός, Ἀθηναῖος τῶν δήμων	Οἴηθεν.	Νέος δ' ὢν ἀκόλαστός τε
[4, 6]	αὐτὸν προήγαγε τὸν Μοιρέαν λανθάνων,	κἀκεῖθεν	εἰς Ἀθήνας ἀπήγαγε. περιὼν δὲ
[4, 6]	αὐτοῦ ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε Πλάτων,	ὄπιθεν	Πύρρων, μέσσος Διόδωρος. καὶ ὁ
[4, 6]	μεθ´ ὃν Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα	μετῆλθεν	εἰς Ἀκαδήμειαν πρὸς Κράντορα· Μοιρέας
[4, 4]	ἐκόσμει αἰῶν' ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος.	Ἔνθεν	καὶ Ἀρκεσίλαον μετελθόντα παρὰ Θεοφράστου
[4, 4]	θανόντε τῆς αὐτῆς ταφῆς ἐκοινωνείτην.	ὅθεν	Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε
[4, 2]	Φίλιππος αὐτὸν προσίετο διὰ τοῦτο.	Ὅθεν	ἐλθόντας τοὺς πρέσβεις εἰς τὰς
[4, 9]	εἰπεῖν, Καὶ δὸς μέτρον φωνῆς.	ὅθεν	εὐστόχως ἑλόντα ἀμείψασθαι· φάναι γάρ,
[4, 9]	ἐν δὲ τοῖς ἠθικοῖς μᾶλλον.	Ὅθεν	καὶ ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν ὄνυχας
[4, 6]	καὶ τῶν Ἐρετρικῶν ἥπτετο λόγων,	ὅθεν	καὶ ἐλέγετο ἐπ´ αὐτοῦ ὑπ´
[4, 6]	καὶ νόον αἱμυλίοις ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς.	ὅθεν	καὶ πρὸς τὸν θρασύτερον διαλεγόμενον
[4, 6]	φιλομειράκιός τε ἦν καὶ καταφερής·	ὅθεν	οἱ περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον
[4, 6]	ζαθέην. εἰ δὲ τὸν ἐκ	Διόθεν	θεμιτὸν θνατῷ νόον εἰπεῖν, ἔσσεται
[4, 7]	διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ αὐτὸν Τίς	πόθεν	εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις
[4, 6]	ἶσα κέλευθα, ὡς αἶνος ἀνδρῶν,	πάντοθεν	μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι τόδ´
[4, 5]	ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ δὲ	πανταχόθεν	προσῄεσαν αὐτῷ, νομίζοντες οὐ διὰ
[4, 5]	ἥνδανε Μούσαις Κράντωρ, καὶ γήρως	ἤλυθεν	οὔτι πρόσω. Γῆ, σὺ δὲ
[4, 2]	Ἀλλὰ καὶ τὸ> ὑπ' Ἀντιπάτρου	πεμφθὲν	μὴ προσέσθαι, ὥς φησι Μυρωνιανὸς
[4, 6]	τὸ Φιλοξένῳ πρὸς τοὺς πλινθιακοὺς	πραχθὲν	εἶπεν· ἐκεῖνος γὰρ τὰ αὑτοῦ
[4, 8]	μεταπεμπομένου φασὶν εἰπεῖν τὰς εἰκόνας	πόρρωθεν	δεῖν θεωρεῖσθαι. Ὀψὲ δὲ αὐτῷ
[4, 4]	Θεοφράστου πρὸς αὐτοὺς λέγειν ὡς	εἶεν	θεοί τινες ἢ λείψανα τῶν
[4, 8]	Ἡγησίνους Περγαμηνός, ἀφ’ οὗ Καρνεάδης.	Χάριεν	δ’ εἰς τὸν Λακύδην ἀναφέρεται·
[4, 6]	συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας εὐτακτεῖν.	Χάριεν	δ´ αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο· πρὸς
[4, 2]	ταυτί· Ὦ Κίρκη, τίς γάρ	κεν	ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη, πρὶν
[4, 6]	τὸν αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς	ἀνήνεγκεν	αὐτῷ ὅτι οὐ δοκεῖ ἕτερον
[4, 1]	παρὰ Ἰσοκράτους τὰ καλούμενα ἀπόρρητα	ἐξήνεγκεν,	ὥς φησι Καινεύς. Καὶ πρῶτος
[4, 6]	πέρι σπίζαι τερατοῦντο ἠλέματον δεικνύντες,	ὁθούνεκεν	ὀχλοάρεσκος. οὐ μέγα πρῆγμα, τάλας·
[4, 3]	αὐτὸς βαίνων ἐς ἄστρα διάβορον	θῆκεν	χαμαί. ~ΚΡΑΤΗΣ Κράτης πατρὸς μὲν
[4, 7]	καὶ κλάδον δάφνης ὑπὲρ θύρην	ἔθηκεν,	ἅπαντα μᾶλλον ἢ θανεῖν ἕτοιμος
[4, 2]	εἰς τοὺς κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας	μεθῆκεν,	εἰπὼν τὸν ἱκέτην δεῖν μὴ
[4, 1]	ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ' ἀγάλματ'	ἀνέθηκεν	ἐν τῷ μουσείῳ τῷ ὑπὸ
[4, 5]	χαίρεις, σῶν λόγων δὲ χήρη	ἕστηκεν	Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι, πατρίς σευ.
[4, 7]	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν	ἔφασκεν	ὀνειδίζειν τὸ γῆρας, εἰς ὅ,
[4, 6]	εἰς ὕπνον ἰὼν πάντως τι	ἀνεγίνωσκεν,	ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ
[4, 7]	τοῖς πρίν· ἀλλὰ καὶ γραῒ	δῶκεν	εὐμαρῶς τράχηλον εἰς ἐπῳδὴν καὶ
[4, 9]	ποτ' ἔχων κακίστην νόσον, οὐκ	ἔθελεν	λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας ὅτι
[4, 7]	ὢν ὑπουργεῖν. Μωρὸς δ' ὃς	ἤθελέν	τινος μισθοῦ τὸ θεῖον εἶναι,
[4, 6]	παίγνιον. ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίας	ἀπέστειλεν.	Ἀρχίαν τε τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει
[4, 6]	ἐν Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ´ ἧς	ἀπέστειλεν	αὐτῷ Πυλάδης ὁ ἀδελφός. ἀλλὰ
[4, 6]	τῶν φίλων, τὴν δὲ τρίτην	ἀπέστειλεν	εἰς οἶκον πρὸς Θαυμασίαν ἕνα
[4, 6]	ἡμέραν, εἰς ἣν ἱκανὰ χρήματα	ἀπέστελλεν	Ἀντίγονος πρὸς ἀπόλαυσιν. ἔνθα καὶ
[4, 7]	λέγειν, φρονεῖν ὅπως δοκεῖ· κακῶς	μέν,	ἀλλ' ἔδοξε. Νῦν δ' ἐς
[4, 6]	γεωμέτρου· ὃν καὶ ἔσκωψε τὰ	μὲν	ἄλλα νωθρὸν ὄντα καὶ χασμώδη,
[4, 7]	ὡς ἀληθῶς ὁ Βίων τὰ	μὲν	ἄλλα πολύτροπος καὶ σοφιστὴς ποικίλος
[4, 7]	τὸν τὰ χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν	μὲν	Ἀμφιάραον, ἔφη, ἡ γῆ κατέπιε,
[4, 7]	ἐξ ἀλλοτρίων μηδὲν ὠφελεῖσθαι. Τῇ	μὲν	ἀνδρείᾳ νέους ὄντας ἔφη χρῆσθαι,
[4, 10]	~ΚΛΕΙΤΟΜΑΧΟΣ Κλειτόμαχος Καρχηδόνιος. οὗτος ἐκαλεῖτο	μὲν	Ἀσδρούβας καὶ τῇ ἰδίᾳ φωνῇ
[4, 1]	καταμαθεῖν τὴν σοφίαν. Καὶ Πλάτων	μὲν	ἀτελεῖς φόρων τοὺς παρ' αὐτὸν
[4, 6]	ἐπίτροπος. ἤκουσε δὴ κατ´ ἀρχὰς	μὲν	Αὐτολύκου τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος,
[4, 6]	τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ	μὲν	γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι γίνονται, ἐκ
[4, 2]	οὐκ ἐπιτυχῶς. Ἴδιον δέ· ποιηταὶ	μὲν	γὰρ ἐπιβαλλόμενοι πεζογραφεῖν ἐπιτυγχάνουσι· πεζογράφοι
[4, 2]	εἴη τῆς πόλεως αὐτοῖς (τοὺς	μὲν	γὰρ ᾔδει δωροδοκήσαντας ὁ Φίλιππος,
[4, 6]	εἰς Ἀκαδήμειαν πρὸς Κράντορα· Μοιρέας	μὲν	γὰρ ὁ προειρημένος ἀδελφὸς ἦγεν
[4, 7]	ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ Βίων τὸ	μὲν	γένος ἦν Βορυσθενίτης, ὧντινων δὲ
[4, 7]	καὶ εἰς τοῦτον ἔφη, Ἐὰν	μὲν	γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις ποινήν· ἂν
[4, 1]	αὐτὸν Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος, τῶν	μὲν	δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ τῆς
[4, 2]	πρεσβευτὴν πρὸς Φίλιππον· καὶ τοὺς	μὲν	δώροις μαλθασσομένους καὶ εἰς τὰς
[4, 7]	τὸν Σωκράτην, λέγων ὡς εἰ	μὲν	εἶχεν Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ ἀπείχετο,
[4, 6]	τινὰ διορθῶν, ἅ φασιν οἱ	μὲν	ἐκδοῦναι, οἱ δὲ κατακαῦσαι. ἐῴκει
[4, 5]	μέλαν Πλουτέως ἄβυσσον. Καὶ σὺ	μὲν	ἐκεῖθι χαίρεις, σῶν λόγων δὲ
[4, 9]	λέγω· καὶ ὃς ἀναστάς· Οἱ	μὲν	ἐκήρυσσον, τοὶ δ' ἠγείροντο μάλ'
[4, 6]	τε διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο τὴν	μὲν	ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον, τὴν
[4, 1]	ἐν Ἀκαδημείᾳ ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε	μὲν	ἐπὶ τῶν αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων.
[4, 8]	τε ἐκ νέου καὶ πένης	μέν,	εὔχαρις δ’ ἄλλως καὶ εὐόμιλος.
[4, 4]	Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ οἴκησιν Ἀρκεσίλαον	μὲν	ἔχειν μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα δὲ
[4, 4]	θῆκεν χαμαί. ~ΚΡΑΤΗΣ Κράτης πατρὸς	μὲν	ἦν Ἀντιγένους Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ
[4, 7]	πρὸς αὐτόν· Ἐμοὶ ὁ πατὴρ	μὲν	ἦν ἀπελεύθερος, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος
[4, 3]	φησιν Ἀριστόξενος. ~ΠΟΛΕΜΩΝ. Πολέμων Φιλοστράτου	μὲν	ἦν υἱός, Ἀθηναῖος τῶν δήμων
[4, 6]	πρὸς τοὺς κωμάσαντας εἰπεῖν αὐτὸς	μὲν	θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν.
[4, 9]	εἰπεῖν, σὺ ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ	μὲν	καὶ ἄλλοι γεγόνασι μαθηταί, ἐλλογιμώτατος
[4, 2]	Πλάτωνα συγκρίνοντα αὐτὸν Ἀριστοτέλει, Τῷ	μὲν	μύωπος δεῖ, τῷ δὲ χαλινοῦ·
[4, 3]	ἀλλὰ Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν τὸν	μὲν	Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα, τὸν
[4, 6]	δύο δὲ ὁμομητρίους· καὶ τῶν	μὲν	ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ
[4, 6]	ἀδελφὸς ἦν ὧν εἶχε δύο	μὲν	ὁμοπατρίους, δύο δὲ ὁμομητρίους· καὶ
[4, 9]	με καὶ διαλύσεται δή. Ὁ	μὲν	οὐδὲν ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς,
[4, 6]	ἐπεὶ πένης ἦν, χαρίσασθαι. ἦν	μὲν	οὖν αὐτῷ καὶ ἐν Πιτάνῃ
[4, 7]	χρηστοὺς παρῃτῆσθαι. Οὗτος τὴν ἀρχὴν	μὲν	παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ' ὃν
[4, 1]	~ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ. Τὰ	μὲν	περὶ Πλάτωνος τοσαῦτα ἦν ἐς
[4, 6]	τὰ δεῖπνα πρὸς τοὺς ὁμοιοτρόπους	μέν,	πλὴν ἀλλ´ ἀπήντα. καὶ Θεοδότῃ
[4, 3]	αὐτῷ τε καὶ Κράτητι, τὸν	μὲν	συνδιατίθεσθαι, τὸν δ' ἴσα καὶ
[4, 2]	Φαληρεὺς καὶ ἑκάτερον ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει	μὲν	τὴν ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις δὲ τὸ
[4, 3]	καὶ μὴ μελετήσαντα, ὡς κατὰ	μὲν	τὴν ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ
[4, 7]	ὡς οὐδέν εἰσιν ὄντως. Κεἰ	μὲν	τὸ δόγμα τοῦτ' ἔχων ἔμιμνεν,
[4, 9]	εἰ καί τις ἄλλος, ἐν	μὲν	τοῖς φυσικοῖς ἧττον φερόμενος, ἐν
[4, 6]	τὸν πυθόμενον διὰ τί ἐκ	μὲν	τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς τὴν
[4, 7]	τοῦτον. Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους τῶν	μὲν	ὑπαρχόντων ὡς ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι, ὡς
[4, 4]	τρίτῳ Χρονικῶν, ἀπέλιπε βιβλία τὰ	μὲν	φιλοσοφούμενα, τὰ δὲ περὶ κωμῳδίας,
[4, 6]	ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ	μὲν	Φρυγίη, τηλοῦ δ´ ἱερὴ Θυάτειρα·
[4, 2]	ποιητικῇ πταίουσι· τῷ δῆλον τὸ	μὲν	φύσεως εἶναι, τὸ δὲ τέχνης
[4, 7]	Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς νέος	μὲν	ὢν τοὺς ἄνδρας ἀπάγοι τῶν
[4, 7]	καὶ τῶν τοὺς ἀνθρώπους κατακαόντων	μὲν	ὡς ἀναισθήτους, παρακαόντων δὲ ὡς
[4, 4]	Ἦν δέ, φησίν, ἐρώμενος Κράτης	μέν,	ὡς προείρηται, Πολέμωνος· Ἀρκεσίλαος δὲ
[4, 5]	τί δ' οἴμοι; θνητά τοι	πεπόνθαμεν.	Λέγεται δὲ καὶ Ἀνταγόρα τοῦ
[4, 3]	εἰς αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα	κεκεύθαμεν,	ὃν θέτο τῇδε ἀρρωστίη, τὸ
[4, 7]	πονηρῶν λῃσταῖς περιέπεσε· τῶν δέ,	Ἀπολώλαμεν,	εἰπόντων, ἐὰν γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ
[4, 8]	παράλυσις ἐκ πολυποσίας. Καὶ αὐτῷ	προσεπαίξαμεν	ἡμεῖς οὑτωσί· Καὶ σέο, Λακύδη,
[4, 2]	ἤδη γεγονὼς δεύτερον καὶ ὀγδοηκοστόν.	Φαμὲν	δὲ καὶ εἰς τοῦτον οὑτωσί·
[4, 9]	κακίστην νόσον, οὐκ ἔθελεν λύσιν	ἰσχέμεν·	ἀλλ' ἀκούσας ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός
[4, 9]	γέρων ἅλιος νημερτής, Μέντορι εἰδόμενος	ἠμὲν	δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν· τοῦτον
[4, 7]	ἂν ὦσι συντηρεῖν, ἵνα μὴ	δοκοίημεν	πονηροῖς κεχρῆσθαι ἢ χρηστοὺς παρῃτῆσθαι.
[4, 5]	ὡς ἐν τῷ περὶ Ἀρκεσιλάου	λέξομεν.	Ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ὑγιάναντα διακούειν
[4, 4]	ἐλλογίμους· ὧν Ἀρκεσίλαον περὶ οὗ	λέξομεν	διήκουσε γὰρ καὶ τούτου- καὶ
[4, 4]	ἐπικαλούμενον, περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ	λέξομεν	ἐχομένως Ἀρκεσιλάου. Γεγόνασι δὲ Κράτητες
[4, 4]	τέταρτος ὁ κύων περὶ οὗ	λέξομεν,	πέμπτος φιλόσοφος περιπατητικός, ἕκτος Ἀκαδημαϊκὸς
[4, 7]	Βορυσθένης ἔφυσε γῆ Σκύθισσα, λέγειν	ἀκούομεν	θεοὺς ὡς οὐδέν εἰσιν ὄντως.
[4, 10]	Ἀκαδημαϊκοὺς τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες	ἔλθωμεν	ἐπὶ τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς,
[4, 7]	τῶν δέ, Ἀπολώλαμεν, εἰπόντων, ἐὰν	γνωσθῶμεν,	Ἐγὼ δέ γε, φησίν, ἐὰν
[4, 7]	δέ γε, φησίν, ἐὰν μὴ	γνωσθῶμεν.	Τὴν οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν.
[4, 5]	ὁ ποιητὴς περὶ αὐτοῦ οὑτωσί·	Ἥνδανεν	ἀνθρώποις, ὁ δ' ἐπὶ πλέον
[4, 2]	πλήξας ἴαχεν ὦ σύντονον, εἶτ'	ἔθανεν,	ὁ πάντα πάντη Ξενοκράτης ἀνὴρ
[4, 1]	πρὸς αἵματος· οὐ γὰρ ἀθυμῶν	κάτθανεν	ἂν διά τι σφόδρα μικρόν.
[4, 7]	μὲν τὸ δόγμα τοῦτ' ἔχων	ἔμιμνεν,	ἦν ἂν εἰκὸς λέγειν, φρονεῖν
[4, 9]	ἦν ἐγώ. Φιλόπονος δ' ἄνθρωπος	γέγονεν	εἰ καί τις ἄλλος, ἐν
[4, 7]	οἶδα, ἔφη, πότερον σοὶ κακὸν	γέγονεν	ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν
[4, 6]	τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν	εἰσκατέδυνεν.	οἱ δέ μιν ἠΰτε γλαῦκα
[4, 6]	μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι τόδ´	ἔρεξεν	ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ σὺ πολλῶν
[4, 7]	γονέων καὶ ἀφ' οἵων πραγμάτων	ἧξεν	ἐπὶ φιλοσοφίαν, αὐτὸς Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ.
[4, 10]	τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς, ὧν	ἦρξεν	Ἀριστοτέλης.
[4, 6]	καὶ ἀξιοῦντα εἰς αὐτὸ λέγειν	εἶπεν,	ἀλλ´ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας
[4, 7]	θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ οἷόν τε,	εἶπεν,	ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς
[4, 7]	γεγραφὼς καὶ Ἰάδι· οὗτος πρῶτος	εἶπεν	εἶναί τινας οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι
[4, 6]	Φιλοξένῳ πρὸς τοὺς πλινθιακοὺς πραχθὲν	εἶπεν·	ἐκεῖνος γὰρ τὰ αὑτοῦ κακῶς
[4, 5]	δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν ἀπελέκητον	εἶπεν	ἔχειν φωνὴν καὶ φλοιοῦ μεστήν·
[4, 9]	τῶν δὲ εἰπόντων, Τί; Οἰνόμελι,	εἶπεν.	Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ φασιν ἔκλειψιν
[4, 9]	οἱ μαθηταὶ συνέγραψαν· αὐτὸς δὲ	κατέλιπεν	οὐδέν. Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον
[4, 5]	Ξενοκράτους διήκουσε Πολέμωνι συσχολάζων. Καὶ	κατέλιπεν	ὑπομνήματα εἰς μυριάδας στίχων τρεῖς,
[4, 7]	ἀπολαῦσαι τύφου δυνάμενος. Πλεῖστά τε	καταλέλοιπεν	ὑπομνήματα, ἀλλὰ καὶ ἀποφθέγματα χρειώδη
[4, 5]	θαυμαζόμενος ἐν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι	ἀπῆρεν	εἰς Ἀθήνας καὶ Ξενοκράτους διήκουσε
[4, 1]	ὥς φησι Καινεύς. Καὶ πρῶτος	εὗρεν	ᾧ τὰ φορμία τῶν φρυγάνων
[4, 10]	ἄνδρα. ὁ δὲ ἐς τοσοῦτον	ἤλασεν	ἐπιμελείας, ὥστε ὑπὲρ τὰ τετρακόσια
[4, 7]	πήραν. Καὶ τί γὰρ ἄλλο	μετεσκεύασεν	αὐτὸν πρὸς ἀπάθειαν; ἔπειτα ἐπὶ
[4, 9]	ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων	παρῴδησεν	εἰς αὐτόν· Πωλεῖταί τις δεῦρο
[4, 6]	τῶν ἐπίσημα τράγος. ἀσκητὸς δ´	ἐποίησεν	Ἀθηναίης παλάμῃσιν ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς
[4, 6]	ἀγαλματοποιός· εἰς ὃν καὶ Σιμωνίδης	ἐποίησεν	ἐπίγραμμα τουτί· Ἀρτέμιδος τόδ´ ἄγαλμα,
[4, 7]	ἐπείσθη καὶ μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς	ἐπλημμέλησεν	εἰς τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ
[4, 6]	μεθ´ οὗ καὶ εἰς Σάρδεις	ἀπεδήμησεν·	ἔπειτα Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου μουσικοῦ·
[4, 2]	ἀλλὰ καὶ εἰς Σικελίαν αὐτῷ	συναπεδήμησεν.	Ἦν δὲ τὴν φύσιν νωθρός,
[4, 6]	καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς	ἐσιώπησεν.	ἀλλ´ οὖν ὅμως ὑπὲρ τῆς
[4, 6]	καταλαβὼν αὐτὸς τὰς πλίνθους αὐτῶν	συνεπάτησεν,	εἰπών, ὡς ὑμεῖς τὰ ἐμὰ
[4, 6]	ὑποδοχὴν φίλων καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ	ἀπῄτησεν	οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ δέ φασιν
[4, 6]	δοκεῖ ἕτερον ἑτέρου μεῖζον εἶναι,	ἠρώτησεν	εἰ οὐδὲ τὸ δεκαδάκτυλον τοῦ
[4, 1]	τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ	ἐσχολάρχησεν	ἔτη ὀκτώ, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς
[4, 6]	Πειραιεῖ πρὸς τὰς θέσεις λέγων	ἐχρόνισεν,	οἰκείως ἔχων πρὸς Ἱεροκλέα· ἐφ´
[4, 10]	αὐτοῦ μάλιστα διὰ τῶν συγγραμμάτων	ἐφώτισεν.	ἀνὴρ ἐν ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι
[4, 4]	μεγαλήτορας, ὧν ἄπο μῦθος ἱερὸς	ἤϊσσεν	δαιμονίου στόματος, καὶ βίοτος καθαρὸς
[4, 7]	ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν ἀνθινὰ	ἐνέδυσεν.	Εὐφυὴς γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι·
[4, 6]	οὖν ὅμως ὑπὲρ τῆς πατρίδος	ἐπρέσβευσεν	εἰς Δημητριάδα πρὸς Ἀντίγονον καὶ
[4, 6]	παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς τοσοῦτον	ἐθεράπευσεν,	ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ
[4, 2]	Χαλκηδόνιος· οὗτος ἐκ νέου Πλάτωνος	ἤκουσεν,	ἀλλὰ καὶ εἰς Σικελίαν αὐτῷ
[4, 6]	Ἀθηναίου μουσικοῦ· μεθ´ ὃν Θεοφράστου	διήκουσεν.	ἔπειτα μετῆλθεν εἰς Ἀκαδήμειαν πρὸς
[4, 9]	περὶ τοὺς λόγους. Τοσοῦτον δ'	ἴσχυσεν	ἐν φιλοσοφίᾳ ὥστε καὶ τοὺς
[4, 3]	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς στενωποῖς	διέκρυπτεν.	Καὶ ἐν Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί
[4, 9]	μᾶλλον. Ὅθεν καὶ ἐκόμα καὶ	ἔτρεφεν	ὄνυχας ἀσχολίᾳ τῇ περὶ τοὺς
[4, 2]	ποτὲ καὶ τὸ μέτωπον πλήξας	ἴαχεν	ὦ σύντονον, εἶτ' ἔθανεν, ὁ
[4, 7]	Σωκράτην, λέγων ὡς εἰ μὲν	εἶχεν	Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ ἀπείχετο, μάταιος
[4, 7]	μάταιος ἦν· εἰ δὲ μὴ	εἶχεν,	οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε
[4, 6]	ἐπέχειν οὐδὲ βιβλίον, φασί τινες,	συνέγραψεν·	οἱ δέ, ὅτι ἐφωράθη τινὰ
[4, 2]	τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ λοιπὸν	ἀπέπεμψεν	εἰπὼν ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν πλείονας
[4, 6]	ἀλλ´ ἔφερον ἡδέως· καὶ γὰρ	ἦν	ἀγαθὸς σφόδρα καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς
[4, 2]	Ἀθηναῖοι. Καὶ δὴ καὶ αὐταρκέστατος	ἦν.	Ἀλεξάνδρου γοῦν συχνὸν ἀργύριον ἀποστείλαντος
[4, 7]	τὸ δόγμα τοῦτ' ἔχων ἔμιμνεν,	ἦν	ἂν εἰκὸς λέγειν, φρονεῖν ὅπως
[4, 4]	χαμαί. ~ΚΡΑΤΗΣ Κράτης πατρὸς μὲν	ἦν	Ἀντιγένους Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ τῶν
[4, 7]	νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην φρονῶν, ὅτ'	ἦν	ἅπας ὁ λέμφος ἄνθραξ, τὴν
[4, 7]	αὐτόν· Ἐμοὶ ὁ πατὴρ μὲν	ἦν	ἀπελεύθερος, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου
[4, 6]	τῶν δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς	ἦν	αὐτῷ ἐπίτροπος. ἤκουσε δὴ κατ´
[4, 7]	~ΒΙΩΝ Βίων τὸ μὲν γένος	ἦν	Βορυσθενίτης, ὧντινων δὲ γονέων καὶ
[4, 2]	πολλάκις ὑπομεῖναι περὶ τὸ αἰδοῖον.	Ἦν	δὲ καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε
[4, 6]	Πύρρωνα καὶ εἰς σκολιὸν Διόδωρον.	Ἦν	δὲ καὶ ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος
[4, 5]	τὸ καὶ σέο σῶμα δίφυιον.	Ἦν	δὲ καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν
[4, 6]	ῥητορείαν καὶ πᾶν τὸ σχῆμα.	Ἦν	δὲ καὶ εὑρεσιλογώτατος ἀπαντῆσαι εὐστόχως
[4, 7]	ὃν Θεοφράστου διήκουσε τοῦ περιπατητικοῦ.	Ἦν	δὲ καὶ θεατρικὸς καὶ πολὺς
[4, 9]	αὐτὸν ἰέναι καὶ αὐτοῦ ἀκούειν.	Ἦν	δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε τὸν
[4, 1]	καὶ Σύλλα φθειρσὶν ἐκζέσαι αὐτόν.	Ἦν	δὲ καὶ τὸ σῶμα διακεχυμένος,
[4, 3]	βάρος οἱονεὶ Δώριός τις οἰκονομία.	Ἦν	δὲ καὶ φιλοσοφοκλῆς, καὶ μάλιστα
[4, 3]	διατραπεὶς εἶρε τὸν λόγον ὁμοίως·	ἦν	δὲ περὶ σωφροσύνης. Ἀκούων δὴ
[4, 2]	καὶ εἰς Σικελίαν αὐτῷ συναπεδήμησεν.	Ἦν	δὲ τὴν φύσιν νωθρός, ὥστε
[4, 4]	μετὰ Λυσικλέους τινὸς τῶν πολιτῶν.	Ἦν	δέ, φησίν, ἐρώμενος Κράτης μέν,
[4, 3]	Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼς	ἦν	διατρίβων ἐν τῷ κήπῳ, παρ'
[4, 3]	Ἀλλὰ καὶ τὴν φωνὴν ἀναλλοίωτος	ἦν·	διὸ καὶ θηραθῆναι Κράντορα ὑπ'
[4, 8]	ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις. Ἦ σαφὲς	ἦν·	Διόνυσος ὅταν πολὺς ἐς δέμας
[4, 1]	κοινὸν καὶ συνῳκείωσε καθ' ὅσον	ἦν	δυνατὸν ἀλλήλοις· καὶ πρῶτος παρὰ
[4, 7]	Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ ἀπείχετο, μάταιος	ἦν·	εἰ δὲ μὴ εἶχεν, οὐδὲν
[4, 7]	δόγμα τοῦτ' ἔχων ἔμιμνεν, ἦν	ἂν	εἰκὸς λέγειν, φρονεῖν ὅπως δοκεῖ·
[4, 6]	τρό– πον. τέταρτος ἀδελφὸς ἦν	ὧν	εἶχε δύο μὲν ὁμοπατρίους, δύο
[4, 7]	εἰσβάλλων εἰς τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος	ἦν.	Εἰώθει τε νεανίσκων τινῶν υἱοθεσίας
[4, 9]	ἔχεις τοὺς ἀκούοντας. Δεινῶς τ'	ἦν	ἐπιπληκτικὸς καὶ ἐν ταῖς ζητήσεσι
[4, 1]	Τὰ μὲν περὶ Πλάτωνος τοσαῦτα	ἦν	ἐς τὸ δυνατὸν ἡμῖν συναγαγεῖν,
[4, 7]	εὐνοίας αὐτῶν· ἀλλὰ καὶ φίλαυτος	ἦν	ἰσχυρῶς καὶ πολὺς ἐγκείμενος τῷ
[4, 6]	τὰς Ἀριστίππου χρείας. φιλομειράκιός τε	ἦν	καὶ καταφερής· ὅθεν οἱ περὶ
[4, 6]	κοινωνικώτατος ἐγένετο καὶ εὐεργετῆσαι πρόχειρος	ἦν	καὶ λαθεῖν τὴν χάριν ἀτυφότατος.
[4, 7]	φιλοσοφίαν ἀνθινὰ ἐνέδυσεν. Εὐφυὴς γὰρ	ἦν	καὶ παρῳδῆσαι· οἷά ἐστιν αὐτοῦ
[4, 3]	ἐδόκει συμποιεῖν Μολοττικός, καὶ ἔνθα	ἦν	κατὰ τὸν Φρύνιχον Οὐ γλύξις
[4, 6]	προεμπίπτειν εἰς γνῶσιν. φίλος τε	ἦν	μάλιστα Ἱεροκλεῖ τῷ τὴν Μουνιχίαν
[4, 6]	ἀποδιδόντος, ἐπεὶ πένης ἦν, χαρίσασθαι.	ἦν	μὲν οὖν αὐτῷ καὶ ἐν
[4, 3]	Ἔν τε τοῖς θεάτροις ἀσυμπαθέστατος	ἦν.	Νικοστράτου γοῦν ποτε τοῦ ἐπικαλουμένου
[4, 3]	δὲ τὴν διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι.	Ἦν	οὖν ἀστεῖός τις καὶ γενναῖος,
[4, 3]	ὢν ἀκόλαστός τε καὶ διακεχυμένος	ἦν	οὕτως ὥστε καὶ περιφέρειν ἀργύριον
[4, 1]	μέ τις τόδε λέξαι, ὡς	ἦν	οὐχὶ Πλάτωνι πρὸς αἵματος· οὐ
[4, 7]	καὶ μουσικὴν καὶ γεωμετρίαν διέπαιζεν.	Ἦν	τε πολυτελής· καὶ διὰ τοῦτο
[4, 3]	καὶ μὴ ἀκοῦσαι. Καὶ ὅλως	ἦν	τοιοῦτος οἷόν φησι Μελάνθιος ὁ
[4, 3]	Ἀριστόξενος. ~ΠΟΛΕΜΩΝ. Πολέμων Φιλοστράτου μὲν	ἦν	υἱός, Ἀθηναῖος τῶν δήμων Οἴηθεν.
[4, 1]	γὰρ ὀργίλος καὶ ἡδονῶν ἥττων	ἦν.	Φασὶ γοῦν αὐτὸν ὑπὸ θυμοῦ
[4, 6]	χρῆσαι καὶ ἀποδιδόντος, ἐπεὶ πένης	ἦν,	χαρίσασθαι. ἦν μὲν οὖν αὐτῷ
[4, 9]	ἐκεῖνο ἐπιλέγειν· Εἰ μὴ γὰρ	ἦν	Χρύσιππος, οὐκ ἂν ἦν ἐγώ.
[4, 6]	τὸν τρό– πον. τέταρτος ἀδελφὸς	ἦν	ὧν εἶχε δύο μὲν ὁμοπατρίους,
[4, 7]	δέ με ἐξ ἐμαυτοῦ. Καὶ	ἦν	ὡς ἀληθῶς ὁ Βίων τὰ
[4, 6]	Οὐ μὴν ἀλλ´ οὕτως ἄτυφος	ἦν	ὥστε τοῖς μαθηταῖς παρῄνει καὶ
[4, 6]	τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν, εἰς	ἣν	ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν Ἀντίγονος πρὸς
[4, 9]	παρ' αὐτὸν ἐλθόντος εἰς τὴν	διατριβήν,	ὡς ἐπείρα αὐτοῦ τὴν παλλακὴν
[4, 7]	γῆ κατέπιε, σὺ δὲ τὴν	γῆν.	Μέγα κακὸν τὸ μὴ δύνασθαι
[4, 6]	ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´ ἢ	σιγὴν	ἔχω; ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι, τί
[4, 7]	Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο τὴν κυνικὴν	ἀγωγήν,	λαβὼν τρίβωνα καὶ πήραν. Καὶ
[4, 9]	κακὰ κέρδε' ἔχοντα μολεῖν ἐς	ᾅδην.	Λέγεται καὶ τὰς ὄψεις νυκτὸς
[4, 10]	βιβλία συνέγραψε. καὶ διεδέξατο τὸν	Καρνεάδην	καὶ τὰ αὐτοῦ μάλιστα διὰ
[4, 9]	μέτρῳ καὶ Ἀρχεβουλείῳ· Τί με	Καρνεάδην,	τί με, Μοῦσα, θέλεις ἐλέγχειν;
[4, 7]	ὁδόν· καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι. Τὸν	Ἀλκιβιάδην	μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς νέος μὲν
[4, 6]	καὶ τῶν μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον	Πυλάδην,	τῶν δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς
[4, 8]	ἄρα καὶ σὺ Βάκχου ἑλὼν	Ἀΐδην	ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις. Ἦ σαφὲς
[4, 5]	πάντων δὴ μᾶλλον Ὅμηρον καὶ	Εὐριπίδην,	λέγων ἐργῶδες ἐν τῷ κυρίῳ
[4, 9]	εἰδόμενος ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ	αὐδήν·	τοῦτον σχολῆς τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω·
[4, 8]	Καρνεάδης. Χάριεν δ’ εἰς τὸν	Λακύδην	ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου
[4, 7]	γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς τράχηλον εἰς	ἐπῳδὴν	καὶ σκυτίσιν βραχίονας πεπεισμένως ἔδησε·
[4, 6]	ἵπποις πολλάκις αὐδᾶται Πῖσαν ἀνὰ	ζαθέην.	εἰ δὲ τὸν ἐκ Διόθεν
[4, 1]	μὴ σύ γε, ὅστις ὑπομένεις	ζῆν	τοιοῦτος ὤν. Καὶ τέλος ὑπὸ
[4, 9]	Φέρονται δ' αὐτοῦ ἐπιστολαὶ πρὸς	Ἀριαράθην	τὸν Καππαδοκίας βασιλέα. Τὰ δὲ
[4, 4]	ἀλλὰ καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς	ἐξωμοιώσθην	ἀλλήλοιν καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς
[4, 9]	διατριβήν, ὡς ἐπείρα αὐτοῦ τὴν	παλλακὴν	ὁ Μέντωρ, καθά φησι Φαβωρῖνος
[4, 3]	Φυγεῖν δὲ τὸν Πολέμωνα καὶ	δίκην	κακώσεως ὑπὸ τῆς γυναικός, ὡς
[4, 7]	ἤκουε Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο τὴν	κυνικὴν	ἀγωγήν, λαβὼν τρίβωνα καὶ πήραν.
[4, 6]	προειρημένος ἀδελφὸς ἦγεν αὐτὸν ἐπὶ	ῥητορικήν·	ὁ δὲ φιλοσοφίας ἤρα, καὶ
[4, 2]	τε τὸν μήτε μουσικὴν μήτε	γεωμετρικὴν	μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ
[4, 9]	δεδοίκει τὸ θανεῖν· ὅτε καὶ	φθισικήν	ποτ' ἔχων κακίστην νόσον, οὐκ
[4, 7]	ἐμπειρότατ' ἀνδρῶν. Καὶ ὅλως καὶ	μουσικὴν	καὶ γεωμετρίαν διέπαιζεν. Ἦν τε
[4, 2]	ἀξιοῦν. Πρός τε τὸν μήτε	μουσικὴν	μήτε γεωμετρικὴν μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκότα,
[4, 7]	αἰσχράν, ἕξεις ποινήν· ἂν δὲ	καλήν,	ἕξεις κοινήν. Τὸ γῆρας ἔλεγεν
[4, 3]	ἄλλους καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν	σχολήν,	ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς ἕκτης καὶ
[4, 4]	Πολέμωνος· ἀλλὰ καὶ διεδέξατο τὴν	σχολὴν	αὐτοῦ. Καὶ οὕτως ἀλλήλω ἐφιλείτην
[4, 1]	παρακαλῶν αὐτὸν ἐλθεῖν καὶ τὴν	σχολὴν	διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐπ'
[4, 6]	Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε τὴν	σχολήν,	ἐκχωρήσαντος αὐτῷ Σωκρατίδου τινός. διὰ
[4, 6]	πρὸς αὐτὸν ἀπήντων εἰς τὴν	σχολὴν	καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι.
[4, 3]	ἐστεφανωμένος εἰς τὴν Ξενοκράτους ᾖξε	σχολήν·	ὁ δὲ οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε
[4, 5]	διὰ νόσον, ἀλλὰ βούλεσθαι αὐτόθι	σχολὴν	συστήσασθαι. Ὧν ἦν καὶ Ἀρκεσίλαος
[4, 8]	ἀπ’ αἰῶνος ζῶν παρέδωκε τὴν	σχολὴν	Τηλεκλεῖ καὶ Εὐάνδρῳ τοῖς Φωκαεῦσι.
[4, 6]	δεῖπνα πρὸς τοὺς ὁμοιοτρόπους μέν,	πλὴν	ἀλλ´ ἀπήντα. καὶ Θεοδότῃ τε
[4, 6]	τοι κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν,	πλὴν	ὅταν τόκος παρῇ. ἔστι δὲ
[4, 6]	τί πλατύνεαι ἠλίθιος ὥς; Οὐ	μὴν	ἀλλ´ οὕτως ἄτυφος ἦν ὥστε
[4, 3]	ἐτιμᾶτο ἐν τῇ πόλει. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν διατρίβων
[4, 3]	ἐστὶ πρὸς κρέας μέγα. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ καθίζων ἔλεγε πρὸς τὰς
[4, 1]	τῶν αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ	μὴν	τό γ' ἦθος διέμεινε τοιοῦτος·
[4, 2]	ἐξιόντα θεῖναι πρὸς τὸν ἱδρυμένον	Ἑρμῆν,	ἔνθαπερ τιθέναι καὶ τοὺς ἀνθινοὺς
[4, 9]	οὐδὲν ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς,	ἐνῆν	δὲ τὰ πλέω κακὰ κέρδε'
[4, 7]	φασὶ λέγειν ἐπ' αὐτοῦ τὸν	Ἐρατοσθένην,	ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν ἀνθινὰ
[4, 2]	ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ δῆθεν	διωκομένην	ὑπό τινων καταφυγεῖν εἰς τὸ
[4, 2]	τὴν τραγῳδίαν ὑπὸ τῆς κωμῳδίας	σκωπτομένην	ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. Πρός τε τὸν
[4, 6]	καὶ Δημητρίου τοῦ πλεύσαντος εἰς	Κυρήνην	ἐπὶ πλέον ἐρασθῆναι λέγεται, καὶ
[4, 7]	ποινήν· ἂν δὲ καλήν, ἕξεις	κοινήν.	Τὸ γῆρας ἔλεγεν ὅρμον εἶναι
[4, 7]	Ἐὰν μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις	ποινήν·	ἂν δὲ καλήν, ἕξεις κοινήν.
[4, 2]	τῇ παρόδῳ. Καί ποτε καὶ	Φρύνην	τὴν ἑταίραν ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν,
[4, 3]	πάντοτε μένειν. Ἀλλὰ καὶ τὴν	φωνὴν	ἀναλλοίωτος ἦν· διὸ καὶ θηραθῆναι
[4, 5]	Τραγῳδὸν γοῦν ἀπελέκητον εἶπεν ἔχειν	φωνὴν	καὶ φλοιοῦ μεστήν· καί τινος
[4, 6]	ἐν Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ τὴν	ὀγδόην	καὶ εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα.
[4, 7]	γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς	ἐγκοπήν.	Πρὸς πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ οὗτος,
[4, 7]	Νῦν δ' ἐς νόσον πεσὼν	μακρὴν	καὶ μὴ θάνῃ δεδοικὼς ὁ
[4, 7]	τε καὶ κλάδον δάφνης ὑπὲρ	θύρην	ἔθηκεν, ἅπαντα μᾶλλον ἢ θανεῖν
[4, 1]	αὐτὸν ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς	τὴν	Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε
[4, 6]	ὁπότε συνάγοι τοὺς φίλους εἰς	τὴν	Ἁλκυονέως τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν,
[4, 6]	οὖν, μεμνημένος διότι σοι πίστιν	τὴν	ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι,
[4, 6]	πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά τε	τὴν	Ἀντιγόνου ναυμαχίαν πολλῶν προσιόντων καὶ
[4, 6]	δείξεις ἀπήντα πρῶτος, καὶ ἐπὶ	τὴν	Ἀρχεκράτους καὶ Καλλικράτους τὰς χρυσιαίας
[4, 7]	κεχρῆσθαι ἢ χρηστοὺς παρῃτῆσθαι. Οὗτος	τὴν	ἀρχὴν μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά,
[4, 6]	δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν	τὴν	γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος εἰς τὸ
[4, 7]	ἡ γῆ κατέπιε, σὺ δὲ	τὴν	γῆν. Μέγα κακὸν τὸ μὴ
[4, 6]	μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον,	τὴν	δ´ Ἀθήνησι παρά τινας τῶν
[4, 4]	συμβιούντων τούτων τε καὶ Ἀρκεσιλάου.	Τὴν	δὲ οἴκησιν Ἀρκεσίλαον μὲν ἔχειν
[4, 6]	Ἀθήνησι παρά τινας τῶν φίλων,	τὴν	δὲ τρίτην ἀπέστειλεν εἰς οἶκον
[4, 3]	τὴν ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ	τὴν	διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν οὖν
[4, 2]	Περὶ τἀγαθοῦ αʹ Τῶν περὶ	τὴν	διάνοιαν αʹ βʹ γʹ δʹ
[4, 2]	τὰ μαθήματα βιβλία Τῶν περὶ	τὴν	διάνοιαν ἄλλα βιβλία δύο, Περὶ
[4, 9]	καὶ παρ' αὐτὸν ἐλθόντος εἰς	τὴν	διατριβήν, ὡς ἐπείρα αὐτοῦ τὴν
[4, 7]	εἰς αὐτὸ γοῦν πάντα καταφεύγειν.	Τὴν	δόξαν ἐτῶν μητέρα εἶναι· τὸ
[4, 7]	κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν.	Τὴν	δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι σύνοικον
[4, 7]	οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε	τὴν	εἰς ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας γοῦν
[4, 2]	καὶ ἑκάτερον ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν	τὴν	ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις δὲ τὸ μετοίκιον.
[4, 6]	μὲν τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς	τὴν	Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων
[4, 3]	μὴ μελετήσαντα, ὡς κατὰ μὲν	τὴν	ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν
[4, 2]	παρόδῳ. Καί ποτε καὶ Φρύνην	τὴν	ἑταίραν ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ
[4, 2]	ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον	τὴν	εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι. Στρουθίου δέ
[4, 6]	μοι τηρῶν αὐτὰς διά τε	τὴν	ἡλικίαν καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς
[4, 7]	μηνῶν τὴν νύκτι καὶ ἓξ	τὴν	ἡμέραν. Πέμπτος Σολεύς, Αἰθιοπικὰ γεγραφώς·
[4, 3]	αὐτοῦ. Κυνὸς γοῦν λυττῶντος καὶ)	τὴν	ἰγνύαν διασπάσαντος μόνον μὴ ὠχριᾶσαι·
[4, 7]	χρόνον ἤκουε Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο	τὴν	κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν τρίβωνα καὶ
[4, 2]	ιϚ περὶ μαθημάτων τῶν περὶ	τὴν	λέξιν, Λογιστικῶν βιβλία θʹ Τῶν
[4, 6]	τρεῖς τε διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο	τὴν	μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον,
[4, 6]	τε ἦν μάλιστα Ἱεροκλεῖ τῷ	τὴν	Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ·
[4, 7]	οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι ἓξ μηνῶν	τὴν	νύκτι καὶ ἓξ τὴν ἡμέραν.
[4, 3]	νέοις μεθύων καὶ ἐστεφανωμένος εἰς	τὴν	Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν· ὁ δὲ
[4, 6]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ	τὴν	ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν
[4, 7]	γε, φησίν, ἐὰν μὴ γνωσθῶμεν.	Τὴν	οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς
[4, 3]	τριώβολον εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ	τὴν)	ὁμοίαν τῇ προειρημένῃ πρόφασιν. Καί
[4, 7]	φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον	τὴν	ὅρασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ
[4, 5]	μάλιστα θαυμασθῆναι. Λέγεται δὲ καὶ	τὴν	οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων οὖσαν
[4, 7]	πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ οὗτος, ἔφη,	τὴν	οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία
[4, 9]	τὴν διατριβήν, ὡς ἐπείρα αὐτοῦ	τὴν	παλλακὴν ὁ Μέντωρ, καθά φησι
[4, 10]	καὶ τῇ ἰδίᾳ φωνῇ κατὰ	τὴν	πατρίδα ἐφιλοσόφει. ἐλθὼν δ' εἰς
[4, 6]	καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν	τὴν	περίοδον τῶν λόγων καὶ ἅπαντι
[4, 1]	Τεχνικὸν αʹ Διάλογοι τῶν περὶ	τὴν	πραγματείαν ὁμοίων αʹ βʹ γʹ
[4, 6]	διά τε τὴν ἡλικίαν καὶ	τὴν	πρὸς ἡμᾶς οἰκειότητα. πειρῶ οὖν,
[4, 6]	πολλοὶ τῶν μαθητῶν ἐζήλουν καὶ	τὴν	ῥητορείαν καὶ πᾶν τὸ σχῆμα.
[4, 1]	Ἀρκαδικῆς σου μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν	τὴν	σοφίαν. Καὶ Πλάτων μὲν ἀτελεῖς
[4, 8]	διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει εἰς	τὴν	στοάν· καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε
[4, 3]	τοὺς ἄλλους καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι	τὴν	σχολήν, ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς ἕκτης
[4, 4]	ἐρώμενος Πολέμωνος· ἀλλὰ καὶ διεδέξατο	τὴν	σχολὴν αὐτοῦ. Καὶ οὕτως ἀλλήλω
[4, 1]	διεπέμπετο παρακαλῶν αὐτὸν ἐλθεῖν καὶ	τὴν	σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ αὐτὸν
[4, 6]	ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε	τὴν	σχολήν, ἐκχωρήσαντος αὐτῷ Σωκρατίδου τινός.
[4, 6]	πλείους πρὸς αὐτὸν ἀπήντων εἰς	τὴν	σχολὴν καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ
[4, 8]	τῶν ἀπ’ αἰῶνος ζῶν παρέδωκε	τὴν	σχολὴν Τηλεκλεῖ καὶ Εὐάνδρῳ τοῖς
[4, 3]	γοῦν ἐμέμνητο ὁ Πολέμων αὐτοῦ,	τήν	τ' ἀκακίαν καὶ τὸν αὐχμὸν
[4, 9]	Δειλότερον δέ πως δοκεῖ περὶ	τὴν	τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν,
[4, 2]	ἔφη αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ	τὴν	τραγῳδίαν ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην
[4, 7]	φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον διαφέρειν	τὴν	φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον
[4, 2]	Σικελίαν αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ	τὴν	φύσιν νωθρός, ὥστε λέγειν τὸν
[4, 3]	μορφῆς πάντοτε μένειν. Ἀλλὰ καὶ	τὴν	φωνὴν ἀναλλοίωτος ἦν· διὸ καὶ
[4, 6]	εὐεργετῆσαι πρόχειρος ἦν καὶ λαθεῖν	τὴν	χάριν ἀτυφότατος. εἰσελθὼν γοῦν ποτε
[4, 7]	ἦν ἅπας ὁ λέμφος ἄνθραξ,	τὴν	χεῖρα τείνας ὧδέ πως, Χαῖρ'
[4, 7]	δὲ συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι	τὴν	ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ ἀλλοτρίας
[4, 2]	εἰς τὰς Ἀθήνας φάσκειν ὡς	μάτην	αὐτοῖς Ξενοκράτης συνεληλύθοι· καὶ τοὺς
[4, 7]	ὅταν Βίων θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ	μάτην	φρονῶν, ὅτ' ἦν ἅπας ὁ
[4, 1]	τὸ σῶμα διέφθαρτο, καὶ πρὸς	Ξενοκράτην	διεπέμπετο παρακαλῶν αὐτὸν ἐλθεῖν καὶ
[4, 3]	Πολέμων κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι τὸν	Ξενοκράτην·	καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιππος
[4, 7]	ψυχήν. Διέβαλλε δὲ καὶ τὸν	Σωκράτην,	λέγων ὡς εἰ μὲν εἶχεν
[4, 6]	μεμνημένος διότι σοι πίστιν τὴν	ἀναγκαιοτάτην	παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι, ὅπως
[4, 2]	αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν τὸν	ἱκέτην	δεῖν μὴ ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος ὑπὸ
[4, 4]	οἷον Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν	αὐλητὴν	εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα
[4, 4]	σχολὴν αὐτοῦ. Καὶ οὕτως ἀλλήλω	ἐφιλείτην	ὥστε καὶ ζῶντε οὐ μόνον
[4, 4]	καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς ταφῆς	ἐκοινωνείτην.	ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον
[4, 4]	καὶ τούτου- καὶ Βίωνα τὸν	Βορυσθενίτην	ὕστερον δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ τῆς
[4, 6]	τινας τῶν φίλων, τὴν δὲ	τρίτην	ἀπέστειλεν εἰς οἶκον πρὸς Θαυμασίαν
[4, 5]	εἶπεν ἔχειν φωνὴν καὶ φλοιοῦ	μεστήν·	καί τινος ποιητοῦ σκίφης μεστοὺς
[4, 4]	ζῶντε οὐ μόνον τῶν αὐτῶν	ἤστην	ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ μέχρι σχεδὸν
[4, 4]	τοῦ χρυσοῦ γένους. Καὶ γὰρ	ἤστην	οὐ φιλοδημώδει· ἀλλ' οἷον Διονυσόδωρόν
[4, 6]	ἐθέλεις εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ τούτου	συνήστην	ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον
[4, 9]	ὅτε καὶ φθισικήν ποτ' ἔχων	κακίστην	νόσον, οὐκ ἔθελεν λύσιν ἰσχέμεν·
[4, 6]	ἤκμαζε περὶ τὴν ὀγδόην καὶ	εἰκοστὴν	καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ Βίων
[4, 6]	τὴν ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν καὶ	ἑκατοστὴν	Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ Βίων τὸ μὲν
[4, 2]	αὐτὸν μετὰ καὶ ἄλλων πεμφθῆναι	πρεσβευτὴν	πρὸς Φίλιππον· καὶ τοὺς μὲν
[4, 9]	δέ πως δοκεῖ περὶ τὴν	τελευτὴν	ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν, ἡ
[4, 7]	Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ	συγγραφὴν	ἐπὶ τοῦ προσώπου, τῆς τοῦ
[4, 6]	ποτέ τινος ἀργυρώματα λαβόντος εἰς	ὑποδοχὴν	φίλων καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ ἀπῄτησεν
[4, 7]	ἢ χρηστοὺς παρῃτῆσθαι. Οὗτος τὴν	ἀρχὴν	μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ'
[4, 7]	τετρημένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν. Πρὸς τὸν	ἀδολέσχην	λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, Τὸ ἱκανόν
[4, 7]	εἰς σῶμα βλάπτεσθαι καὶ εἰς	ψυχήν.	Διέβαλλε δὲ καὶ τὸν Σωκράτην,
[4, 7]	Χαλκίδιαὐτόθι γὰρ καὶ κατέστρεψε περίαπτα	λαβεῖν	ἐπείσθη καὶ μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς
[4, 7]	τοὺς ναύτας ἔπεισε σχολαστικὰς ἐσθῆτας	ἀναλαβεῖν	καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν οἷς
[4, 1]	ἦν ἐς τὸ δυνατὸν ἡμῖν	συναγαγεῖν,	φιλοπόνως διειλήσασι τὰ λεγόμενα περὶ
[4, 7]	τὸν Βορυσθένης ἔφυσε γῆ Σκύθισσα,	λέγειν	ἀκούομεν θεοὺς ὡς οὐδέν εἰσιν
[4, 6]	θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα εἰς αὐτὸ	λέγειν	εἶπεν, ἀλλ´ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα
[4, 7]	παντὶ εἴδει κεκρᾶσθαι λόγου φασὶ	λέγειν	ἐπ' αὐτοῦ τὸν Ἐρατοσθένην, ὡς
[4, 2]	καὶ σκυθρωπὸς ἀεί, ὥστε αὐτῷ	λέγειν	συνεχὲς τὸν Πλάτωνα, Ξενόκρατες, θῦε
[4, 2]	τέλος πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν ἄπρακτον ἀναστῆναι.	Λέγειν	τε πρὸς τοὺς πυνθανομένους ὡς
[4, 2]	δὲ τὴν φύσιν νωθρός, ὥστε	λέγειν	τὸν Πλάτωνα συγκρίνοντα αὐτὸν Ἀριστοτέλει,
[4, 2]	τιμῆσαι. Καὶ τὸν Φίλιππον δὲ	λέγειν	ὕστερον ὡς μόνος εἴη Ξενοκράτης
[4, 7]	ἔχων ἔμιμνεν, ἦν ἂν εἰκὸς	λέγειν,	φρονεῖν ὅπως δοκεῖ· κακῶς μέν,
[4, 4]	μετελθόντα παρὰ Θεοφράστου πρὸς αὐτοὺς	λέγειν	ὡς εἶεν θεοί τινες ἢ
[4, 9]	καὶ εὐημέρει τοσοῦτον, ὥστε ἐκεῖνο	ἐπιλέγειν·	Εἰ μὴ γὰρ ἦν Χρύσιππος,
[4, 7]	μᾶλλον ἢ θανεῖν ἕτοιμος ὢν	ὑπουργεῖν.	Μωρὸς δ' ὃς ἤθελέν τινος
[4, 7]	κακῶν· εἰς αὐτὸ γοῦν πάντα	καταφεύγειν.	Τὴν δόξαν ἐτῶν μητέρα εἶναι·
[4, 3]	εἶναι τῶν πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι.	Φυγεῖν	δὲ τὸν Πολέμωνα καὶ δίκην
[4, 2]	καὶ δῆθεν διωκομένην ὑπό τινων	καταφυγεῖν	εἰς τὸ οἰκίδιον. Τὸν δὲ
[4, 3]	τοῖς Περὶ ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ	δεῖν	αὐθάδειάν τινα καὶ ξηρότητα τοῖς
[4, 3]	ἤθεσιν. Ἔφασκε δὲ ὁ Πολέμων	δεῖν	ἐν τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ
[4, 7]	ὅρασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ	δεῖν	ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ γῆρας, εἰς
[4, 8]	φασὶν εἰπεῖν τὰς εἰκόνας πόρρωθεν	δεῖν	θεωρεῖσθαι. Ὀψὲ δὲ αὐτῷ γεωμετροῦντι
[4, 2]	καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν τὸν ἱκέτην	δεῖν	μὴ ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος
[4, 2]	λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν ἐκείνῳ πλειόνων	δεῖν	πλείονας τρέφοντι. Ἀλλὰ καὶ τὸ>
[4, 7]	χρῆσθαι, τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντας	ἀκμάζειν.	Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν
[4, 6]	οἱ δὲ κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ	θαυμάζειν	καὶ τὸν Πλάτωνα καὶ τὰ
[4, 7]	ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν	ὀνειδίζειν	τὸ γῆρας, εἰς ὅ, ἔφη,
[4, 7]	θεῶν ὄντων ὅταν Βίων θέλῃ	νομίζειν.	Τοιγὰρ μάτην φρονῶν, ὅτ' ἦν
[4, 6]	καὶ εὐεργετῆσαι πρόχειρος ἦν καὶ	λαθεῖν	τὴν χάριν ἀτυφότατος. εἰσελθὼν γοῦν
[4, 10]	τὸ φιλόπονον γράμματά τ' ἐποίησε	μαθεῖν	καὶ συνήσκει τὸν ἄνδρα. ὁ
[4, 1]	τῆς Ἀρκαδικῆς σου μαθητρίας ἔστι	καταμαθεῖν	τὴν σοφίαν. Καὶ Πλάτων μὲν
[4, 1]	φρέαρ ῥῖψαι καὶ ὑφ' ἡδονῆς	ἐλθεῖν	εἰς Μακεδονίαν ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου
[4, 1]	πρὸς Ξενοκράτην διεπέμπετο παρακαλῶν αὐτὸν	ἐλθεῖν	καὶ τὴν σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ
[4, 7]	εἰς ὅ, ἔφη, πάντες εὐχόμεθα	ἐλθεῖν.	Πρὸς τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ
[4, 9]	Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς	ἀπελθεῖν	αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων ἔτει τετάρτῳ
[4, 2]	λαλεῖν· τὸν δὲ μηδέτερον τούτων	ποιεῖν.	Οὔτε γὰρ ὁ Φίλιππος αὐτὸν
[4, 3]	ποιήματα αὐτῷ Κύων τις ἐδόκει	συμποιεῖν	Μολοττικός, καὶ ἔνθα ἦν κατὰ
[4, 9]	Δότε τοίνυν, ἔφησε, τὶ κἀμὲ	πιεῖν.	Τί μέντοι; τί; δότ' οἰνόμελι.
[4, 6]	εὐστόχως καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον	ἀνενεγκεῖν	τὴν περίοδον τῶν λόγων καὶ
[4, 2]	τοὺς πρέσβεις εἰς τὰς Ἀθήνας	φάσκειν	ὡς μάτην αὐτοῖς Ξενοκράτης συνεληλύθοι·
[4, 7]	κατέστρεψε περίαπτα λαβεῖν ἐπείσθη καὶ	μεταγινώσκειν	ἐφ' οἷς ἐπλημμέλησεν εἰς τὸ
[4, 2]	κλήσεις συνιέναι καὶ τῷ Φιλίππῳ	λαλεῖν·	τὸν δὲ μηδέτερον τούτων ποιεῖν.
[4, 6]	τοὺς κωμάσαντας εἰπεῖν αὐτὸς μὲν	θέλειν	ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν. τούτου
[4, 6]	πράγματα αὐτῷ παρέχοντος ἔφη· ἀκόλασθ´	ὁμιλεῖν	γίγνεται δούλων τέκνα. ἄλλου δὲ
[4, 2]	τοὺς θορυβώδεις πάντας καὶ προυνίκους	ὑποστέλλειν	αὐτοῦ τῇ παρόδῳ. Καί ποτε
[4, 9]	τὰ πλέω κακὰ κέρδε' ἔχοντα	μολεῖν	ἐς ᾅδην. Λέγεται καὶ τὰς
[4, 7]	θύρην ἔθηκεν, ἅπαντα μᾶλλον ἢ	θανεῖν	ἕτοιμος ὢν ὑπουργεῖν. Μωρὸς δ'
[4, 9]	οὔτι κάτοιδεν ὅπως δεδοίκει τὸ	θανεῖν·	ὅτε καὶ φθισικήν ποτ' ἔχων
[4, 9]	μαθών τε Ἀντίπατρον φάρμακον πιόντα	ἀποθανεῖν,	παρωρμήθη πρὸς τὸ εὐθαρσὲς τῆς
[4, 3]	ταὐτοῦ σχήματος τῆς μορφῆς πάντοτε	μένειν.	Ἀλλὰ καὶ τὴν φωνὴν ἀναλλοίωτος
[4, 7]	ἔμιμνεν, ἦν ἂν εἰκὸς λέγειν,	φρονεῖν	ὅπως δοκεῖ· κακῶς μέν, ἀλλ'
[4, 6]	δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι	ἀγνοεῖν,	ἔφη· λήθουσι γάρ τοι κἀνέμων
[4, 9]	τὰς ὄψεις νυκτὸς ὑποχυθῆναι καὶ	ἀγνοεῖν·	κελεῦσαί τε τὸν παῖδα λύχνον
[4, 6]	ᾧ καὶ πρὸς τοὺς κωμάσαντας	εἰπεῖν	αὐτὸς μὲν θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον
[4, 7]	αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν ποτε λέγεται	εἰπεῖν,	Ἐγώ τοι, ὦ Μενέδημε, νύκτωρ
[4, 5]	πρὸς αὐτοῦ ποῦ βούλεται ταφῆναι,	εἰπεῖν·	Ἐν γῆς φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι
[4, 6]	ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον	εἰπεῖν,	ἔσσεται εἰς αὖθις πολλὸν ἀοιδοτέρη.
[4, 9]	μὴ οὕτω βοᾶν· τὸν δὲ	εἰπεῖν,	Καὶ δὸς μέτρον φωνῆς. ὅθεν
[4, 2]	φιλοσοφίας. Οἱ δὲ τοῦτό φασιν	εἰπεῖν,	Παρ' ἐμοὶ γὰρ πόκος οὐ
[4, 4]	Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν	εἰπεῖν,	σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν
[4, 9]	δὲ καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα, Οὐκοῦν,	εἰπεῖν,	σὺ ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ μὲν
[4, 8]	Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου φασὶν	εἰπεῖν	τὰς εἰκόνας πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι.
[4, 1]	Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε	εἰπεῖν·	τὸν δὲ φάναι, Ἀλλὰ μὴ
[4, 5]	ἐρωτηθέντα τίνι θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος,	εἰπεῖν	τῷ μήτ' ὀξύτερον μήτε βαρύτερον
[4, 6]	καὶ τὸν Θεόφραστον κνιζόμενόν φασιν	εἰπεῖν	ὡς εὐφυὴς καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθὼς
[4, 5]	Λέγεται δὲ καὶ τὴν οὐσίαν	καταλιπεῖν	Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων οὖσαν δυοκαίδεκα. Καὶ
[4, 7]	ἔφη, Ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενος	εὐημερεῖν.	Ἐρωτηθεὶς εἰ γήμαι ἀναφέρεται γὰρ
[4, 7]	Μέγα κακὸν τὸ μὴ δύνασθαι	φέρειν	κακόν. Κατεγίνωσκε δὲ καὶ τῶν
[4, 7]	δὲ φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον	διαφέρειν	τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν
[4, 3]	διακεχυμένος ἦν οὕτως ὥστε καὶ	περιφέρειν	ἀργύριον πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις
[4, 7]	Τοὺς φίλους ὁποῖοι ἂν ὦσι	συντηρεῖν,	ἵνα μὴ δοκοίημεν πονηροῖς κεχρῆσθαι
[4, 6]	τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος, πρὶν	ἀπαίρειν	εἰς Ἀθήνας, μεθ´ οὗ καὶ
[4, 6]	καὶ γράφει ταυτί· Ἀρκεσίλαος Θαυμασίᾳ	χαίρειν.	Δέδωκα Διογένει διαθήκας ἐμαυτοῦ κομίσαι
[4, 2]	σφόδρα, ὥστε μὴ ἐξὸν ἀνώμοτον	μαρτυρεῖν,	τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν Ἀθηναῖοι. Καὶ
[4, 6]	Βουσέλου· οὓς καταλαβὼν ὑπ´ ἀνεξικακίας	παραχωρεῖν	ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ οὖν
[4, 6]	ἀπαγαγὼν συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας	εὐτακτεῖν.	Χάριεν δ´ αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο·
[4, 6]	ἀπαντώντων αὐτὸς ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενος	προεμπίπτειν	εἰς γνῶσιν. φίλος τε ἦν
[4, 6]	σέ· διὰ γὰρ τὸ πολλάκις	ἀρρωστεῖν	καὶ τὸ σῶμα ἀσθενῶς ἔχειν
[4, 6]	μὲν θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ	διακωλύειν.	τούτου δὲ ἤρων καὶ Δημοχάρης
[4, 9]	παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ αὐτοῦ	ἀκούειν.	Ἦν δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε
[4, 6]	τοῖς μαθηταῖς παρῄνει καὶ ἄλλων	ἀκούειν.	καί τινος Χίου νεανίσκου μὴ
[4, 1]	δὲ αὐτοῦ καὶ αἱ Πλάτωνος	ἀκούειν	μαθήτριαι, Λασθένειά τε ἡ Μαντινικὴ
[4, 5]	λέξομεν. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ὑγιάναντα	διακούειν	Πολέμωνος, ἐφ' ᾧ καὶ μάλιστα
[4, 2]	εὐδαιμονίας αʹ βʹ Περὶ τοῦ	γράφειν	αʹ Περὶ μνήμης αʹ Περὶ
[4, 2]	δέ· ποιηταὶ μὲν γὰρ ἐπιβαλλόμενοι	πεζογραφεῖν	ἐπιτυγχάνουσι· πεζογράφοι δὲ ἐπιτιθέμενοι ποιητικῇ
[4, 3]	δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος ἀρξάμενον	φιλοσοφεῖν,	ὥστ' ἐπὶ ταὐτοῦ σχήματος τῆς
[4, 9]	Καρνεάδην, τί με, Μοῦσα, θέλεις	ἐλέγχειν;	ἀμαθὴς γὰρ> ὃς οὔτι κάτοιδεν
[4, 6]	ἀρρωστεῖν καὶ τὸ σῶμα ἀσθενῶς	ἔχειν	ἔδοξέ μοι διαθέσθαι, ἵν´ εἴ
[4, 4]	Τὴν δὲ οἴκησιν Ἀρκεσίλαον μὲν	ἔχειν	μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα δὲ σὺν
[4, 5]	ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν ἀπελέκητον εἶπεν	ἔχειν	φωνὴν καὶ φλοιοῦ μεστήν· καί
[4, 6]	διὰ δὲ τὸ περὶ πάντων	ἐπέχειν	οὐδὲ βιβλίον, φασί τινες, συνέγραψεν·
[4, 3]	τινα καὶ ξηρότητα τοῖς ἔργοις	ἐπιτρέχειν,	ὁμοίως δὲ κἀν τοῖς ἤθεσιν.
[4, 8]	εἶτα μηδὲ νῦν; Ἐτελεύτησε δὲ	σχολαρχεῖν	ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς
[4, 6]	καὶ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων εὐπορίαν	παρασχεῖν.	Ἴωνα δὲ καὶ ἐχαρακτήριζε νέος
[4, 6]	Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας πολλῆς ἐποίησε	τυχεῖν	τῆς ἀξίας. ἐλευθέριός τε ὢν
[4, 8]	τι προέλοι τοῦ ταμείου, σφραγισάμενος	πάλιν	εἴσω τὸν δακτύλιον διὰ τῆς
[4, 6]	ἱκανῶς καὶ παρρησιαστής· διὸ καὶ	πάλιν	ὁ Τίμων οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ·
[4, 7]	τε πολυτελής· καὶ διὰ τοῦτο	πόλιν	ἐκ πόλεως ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ
[4, 6]	ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν. οἱ δέ	μιν	ἠΰτε γλαῦκα πέρι σπίζαι τερατοῦντο
[4, 6]	πίστιν τὴν ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος	ἡμῖν	εἶναι, ὅπως ὅσον ἐπὶ σοὶ
[4, 1]	τοσαῦτα ἦν ἐς τὸ δυνατὸν	ἡμῖν	συναγαγεῖν, φιλοπόνως διειλήσασι τὰ λεγόμενα
[4, 6]	γάρ τοι κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν	ὄρνιν,	πλὴν ὅταν τόκος παρῇ. ἔστι
[4, 2]	περὶ μαθημάτων τῶν περὶ τὴν	λέξιν,	Λογιστικῶν βιβλία θʹ Τῶν περὶ
[4, 6]	εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ τούτου συνήστην	ἀλλήλοιν·	ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον κνιζόμενόν
[4, 4]	καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς ἐξωμοιώσθην	ἀλλήλοιν	καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς ταφῆς
[4, 6]	πρόχειρος ἦν καὶ λαθεῖν τὴν	χάριν	ἀτυφότατος. εἰσελθὼν γοῦν ποτε πρὸς
[4, 6]	εἰ σώσαιμί ς´, εἴσῃ μοι	χάριν;	καὶ ὃς τὰ ἐχόμενα· ἄγου
[4, 7]	τις ῥήτωρ νεώτερον ὄντα καὶ	εὔχαριν·	ὃς καὶ ἀποθνήσκων κατέλιπέ μοι
[4, 7]	εἶπε μοῦνον, Ἤλιτον, σύγγνωτε τοῖς	πρίν·	ἀλλὰ καὶ γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς
[4, 6]	Αὐτολύκου τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος,	πρὶν	ἀπαίρειν εἰς Ἀθήνας, μεθ´ οὗ
[4, 2]	ἀσπασαμένου αὐτόν, μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι	πρὶν	ἢ τὸν λόγον ὃν ἔλεγε
[4, 2]	τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος	πρὶν	λύσασθ' ἑτάρους καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν
[4, 2]	κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη,	πρὶν	τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος
[4, 1]	ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ, ἐν τοῖς	μαθήμασιν	ἐθεάσατο τὸ κοινὸν καὶ συνῳκείωσε
[4, 7]	τε καὶ τραπέζης κνίσῃ, λίπει,	θυήμασιν	θεῶν ἔδαισε ῥῖνας· οὐδ' εἶπε
[4, 7]	τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν	ὅρασιν	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν
[4, 6]	τὸν τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο	περίστασιν	εἰσκατέδυνεν. οἱ δέ μιν ἠΰτε
[4, 2]	ἑαυτῷ ἐμελέτα, καὶ ὥραν μίαν,	φασίν,	ἀπένεμε σιωπῇ. Καὶ πλεῖστα ὅσα
[4, 2]	ἔχεις φιλοσοφίας. Οἱ δὲ τοῦτό	φασιν	εἰπεῖν, Παρ' ἐμοὶ γὰρ πόκος
[4, 8]	ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου	φασὶν	εἰπεῖν τὰς εἰκόνας πόρρωθεν δεῖν
[4, 6]	ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον κνιζόμενόν	φασιν	εἰπεῖν ὡς εὐφυὴς καὶ εὐεπιχείρητος
[4, 9]	Οἰνόμελι, εἶπεν. Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ	φασιν	ἔκλειψιν γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν, ὡς
[4, 6]	ἀπῄτησεν οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ δέ	φασιν	ἐπίτηδες χρῆσαι καὶ ἀποδιδόντος, ἐπεὶ
[4, 6]	ὅτι ἐφωράθη τινὰ διορθῶν, ἅ	φασιν	οἱ μὲν ἐκδοῦναι, οἱ δὲ
[4, 3]	διὰ τὴν) ὁμοίαν τῇ προειρημένῃ	πρόφασιν.	Καί ποτε συνθέμενος τοῖς νέοις
[4, 3]	ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν	διάθεσιν	ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν οὖν ἀστεῖός
[4, 3]	ἐπιτρέχειν, ὁμοίως δὲ κἀν τοῖς	ἤθεσιν.	Ἔφασκε δὲ ὁ Πολέμων δεῖν
[4, 6]	περὶ αὐτοῦ· καὶ νόον αἱμυλίοις	ἐπιπλήξεσιν	ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ πρὸς τὸν
[4, 7]	φησίν, ἐὰν μὴ γνωσθῶμεν. Τὴν	οἴησιν	ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς πλούσιον
[4, 4]	τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ	οἴκησιν	Ἀρκεσίλαον μὲν ἔχειν μετὰ Κράντορος,
[4, 6]	τράγος. ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν Ἀθηναίης	παλάμῃσιν	ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς Ἀριστοδίκου. Ὁ
[4, 6]	ᾖ μοι διῳκημένα. κεῖνται δὲ	Ἀθήνησιν	αὗται παρά τισι τῶν γνωρίμων
[4, 6]	ἐκτοπίζων. Καί ποτε δὴ καὶ	Ἀθήνησιν	ἐν τῷ Πειραιεῖ πρὸς τὰς
[4, 7]	γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν	φρόνησιν	τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν
[4, 3]	μελετήσαντα, ὡς κατὰ μὲν τὴν	ἐρώτησιν	θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν διάθεσιν
[4, 4]	κʹ καὶ ρʹ Ὀλυμπιάδος> καθά	φησιν	Ἀπολλόδωρος ἐν τρίτῳ Χρονικῶν, ἀπέλιπε
[4, 6]	Ὁ δὲ προειρημένος φιλόσοφος, καθά	φησιν	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ
[4, 3]	τὸν Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ	φησιν	Ἀρίστιππος ἐν τῷ τετάρτῳ Περὶ
[4, 2]	ἀνδριαντοποιός· ἕκτος ᾄσματα γεγραφώς, ὥς	φησιν	Ἀριστόξενος. ~ΠΟΛΕΜΩΝ. Πολέμων Φιλοστράτου μὲν
[4, 3]	τις καὶ γενναῖος, παρῃτημένος ἅ	φησιν	Ἀριστοφάνης περὶ Εὐριπίδου, Ὀξωτὰ καὶ
[4, 6]	καὶ Τίμων τά τ´ ἄλλα	φησίν,	ἀτὰρ δὴ τοῦτον τὸν τρόπον·
[4, 4]	ἀκηκοέναι, καθάπερ Ἰσμηνίου. Συσσίτιον δέ	φησιν	αὐτῷ ὁ Ἀντίγονος εἶναι παρὰ
[4, 7]	ἐὰν γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε,	φησίν,	ἐὰν μὴ γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν
[4, 7]	συλλαβέσθαι, Τὸ ἱκανόν σοι ποιήσω,	φησίν,	ἐὰν παρακλήτους πέμψῃς καὶ αὐτὸς
[4, 1]	τι σφόδρα μικρόν. Πλούταρχος δέ	φησιν	ἐν τῷ Λυσάνδρου βίῳ καὶ
[4, 6]	παρ´ Ἀμφικρίτῳ. Ἐτελεύτησε δέ, ὥς	φησιν	Ἕρμιππος, ἄκρατον ἐμφορηθεὶς πολὺν καὶ
[4, 4]	τινὸς τῶν πολιτῶν. Ἦν δέ,	φησίν,	ἐρώμενος Κράτης μέν, ὡς προείρηται,
[4, 6]	καὶ ὁ Τίμων ἐπ´ αὐτοῦ	φησιν	οὕτως τῇ γὰρ ἔχων Μενεδήμου
[4, 7]	λέγειν ἀκούομεν θεοὺς ὡς οὐδέν	εἰσιν	ὄντως. Κεἰ μὲν τὸ δόγμα
[4, 6]	ὑπολαμβάνοντος εἶναι καλοῦ καὶ ἐν	χλανίσιν	ἀεὶ ἀναστρεφομένου εἰπόντος ὅτι οὐ
[4, 2]	πρὶν λύσασθ' ἑτάρους καὶ ἐν	ὀφθαλμοῖσιν	ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον τὴν
[4, 10]	συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς	τρισὶν	αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε τῇ
[4, 7]	εὐμαρῶς τράχηλον εἰς ἐπῳδὴν καὶ	σκυτίσιν	βραχίονας πεπεισμένως ἔδησε· ῥάμνον τε
[4, 2]	ἀφηγήσατο τῆς σχολῆς πέντε καὶ	εἴκοσιν	ἔτη ἐπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ
[4, 8]	σχολῆς ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς τοῖς	εἴκοσιν	ἔτη· ἡ τελευτὴ δὲ αὐτῷ
[4, 1]	τῷ Λυσάνδρου βίῳ καὶ Σύλλα	φθειρσὶν	ἐκζέσαι αὐτόν. Ἦν δὲ καὶ
[4, 5]	βασίλειά τε παῖδας γείνατο Νὺξ	πελάγεσσιν	ὑπ' εὐρέος Ὠκεανοῖο· ἤ σέ
[4, 8]	καὶ σὺ Βάκχου ἑλὼν Ἀΐδην	ποσσὶν	ἔσυρες ἄκροις. Ἦ σαφὲς ἦν·
[4, 6]	ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν Ἀντίγονος πρὸς	ἀπόλαυσιν.	ἔνθα καὶ παραιτούμενος ἑκάστοτε τὰς
[4, 9]	ἔχων κακίστην νόσον, οὐκ ἔθελεν	λύσιν	ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας ὅτι φάρμακον
[4, 1]	τὰ φορμία τῶν φρυγάνων εὔογκα	ποιοῦσιν.	Ἤδη δὲ ὑπὸ παραλύσεως καὶ
[4, 6]	τί ἐκ μὲν τῶν ἄλλων	μεταβαίνουσιν	εἰς τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ
[4, 2]	αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ τὴν	φύσιν	νωθρός, ὥστε λέγειν τὸν Πλάτωνα
[4, 6]	ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενος προεμπίπτειν εἰς	γνῶσιν.	φίλος τε ἦν μάλιστα Ἱεροκλεῖ
[4, 8]	ἡμεῖς οὑτωσί· Καὶ σέο, Λακύδη,	φάτιν	ἔκλυον ὡς ἄρα καὶ σὺ
[4, 7]	γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι· οἷά	ἐστιν	αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ὦ πέπον
[4, 6]	Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος. οὗτός	ἐστιν	ὁ τῆς μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας,
[4, 8]	~ΛΑΚΥΔΗΣ. Λακύδης Ἀλεξάνδρου Κυρηναῖος. Οὗτός	ἐστιν	ὁ τῆς νέας Ἀκαδημείας κατάρξας
[4, 5]	Κράτητος, ὑδρωπικῇ διαθέσει νοσήσας. Καὶ	ἔστιν	εἰς αὐτὸν ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ
[4, 1]	βίον μετήλλαξε γηραιὸς ὤν. Καὶ	ἔστιν	ἡμῶν εἰς αὐτόν· Ἀλλ' εἰ
[4, 3]	φθίσεως, ἱκανὰ συγγράμματα καταλιπών. Καὶ	ἔστιν	ἡμῶν εἰς αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις;
[4, 6]	πειρῶ οὖν, μεμνημένος διότι σοι	πίστιν	τὴν ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν
[4, 9]	εἶπεν. Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ φασιν	ἔκλειψιν	γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν, ὡς ἂν
[4, 2]	ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ τὸν λόγον	ὃν	ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος δὲ ὢν
[4, 7]	πᾶν εἶδος λόγου σοφιστεύοντος· μεθ'	ὃν	Θεοφράστου διήκουσε τοῦ περιπατητικοῦ. Ἦν
[4, 6]	Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου μουσικοῦ· μεθ´	ὃν	Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα μετῆλθεν εἰς
[4, 3]	αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν,	ὃν	θέτο τῇδε ἀρρωστίη, τὸ δεινὸν
[4, 6]	τινὰ ἀναγκαίων, ἀξιώσας διατηρῆσαι· πρὸς	ὃν	καὶ γράφει ταυτί· Ἀρκεσίλαος Θαυμασίᾳ
[4, 6]	δὲ καὶ Ἱππονίκου τοῦ γεωμέτρου·	ὃν	καὶ ἔσκωψε τὰ μὲν ἄλλα
[4, 6]	ἄλλος ἐλεγείας, ἕτερος ἀγαλματοποιός· εἰς	ὃν	καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί·
[4, 3]	διατρίβων ἐν τῷ κήπῳ, παρ'	ὃν	οἱ μαθηταὶ μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι
[4, 7]	μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ'	ὃν	χρόνον ἤκουε Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο
[4, 8]	τῆς νέας Ἀκαδημείας κατάρξας καὶ	Ἀρκεσίλαον	διαδεξάμενος, ἀνὴρ σεμνότατος καὶ οὐκ
[4, 6]	ὢν ὡς εἰς βαρὺν τὸν	Ἀρκεσίλαον	ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´
[4, 4]	καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ οἴκησιν	Ἀρκεσίλαον	μὲν ἔχειν μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα
[4, 4]	ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος. Ἔνθεν καὶ	Ἀρκεσίλαον	μετελθόντα παρὰ Θεοφράστου πρὸς αὐτοὺς
[4, 4]	Ἀλλὰ καὶ μαθητὰς ἐλλογίμους· ὧν	Ἀρκεσίλαον	περὶ οὗ λέξομεν διήκουσε γὰρ
[4, 7]	τὰ χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν	Ἀμφιάραον,	ἔφη, ἡ γῆ κατέπιε, σὺ
[4, 3]	Ἀκούων δὴ τὸ μειράκιον κατ'	ὀλίγον	ἐθηράθη καὶ οὕτως ἐγένετο φιλόπονος
[4, 6]	ἑκάτερον ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος τὸν	λόγον	ἐκίνησε τὸν ὑπὸ Πλάτωνος παραδεδομένον
[4, 3]	δὲ οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε τὸν	λόγον	ὁμοίως· ἦν δὲ περὶ σωφροσύνης.
[4, 2]	πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ τὸν	λόγον	ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος δὲ
[4, 6]	αὐτῷ, φθορέα τῶν νέων καὶ	κιναιδολόγον	καὶ θρασὺν ἀποκαλοῦντες. καὶ γὰρ
[4, 6]	πρὸς δὲ τὸν δανειστικὸν καὶ	φιλόλογον	εἰπόντα τι ἀγνοεῖν, ἔφη· λήθουσι
[4, 7]	ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς πλούσιον	μικρολόγον,	Οὐχ οὗτος, ἔφη, τὴν οὐσίαν
[4, 2]	φύσεως εἶναι, τὸ δὲ τέχνης	ἔργον.	Πέμπτος ἀνδριαντοποιός· ἕκτος ᾄσματα γεγραφώς,
[4, 7]	πεπεισμένως ἔδησε· ῥάμνον τε καὶ	κλάδον	δάφνης ὑπὲρ θύρην ἔθηκεν, ἅπαντα
[4, 6]	γὰρ ἔχων Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι	μόλυβδον	θεύσεται ἢ Πύρρωνα τὸ πᾶν
[4, 4]	ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ μέχρι	σχεδὸν	ἀναπνοῆς ἐξωμοιώσθην ἀλλήλοιν καὶ θανόντε
[4, 7]	Εὔκολον ἔφασκε τὴν εἰς ᾅδου	ὁδόν·	καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι. Τὸν Ἀλκιβιάδην
[4, 6]	ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν	περίοδον	τῶν λόγων καὶ ἅπαντι συναρμόσασθαι
[4, 5]	Ἦν δὲ καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι.	Τραγῳδὸν	γοῦν ἀπελέκητον εἶπεν ἔχειν φωνὴν
[4, 6]	τοῦ πλεύσαντος εἰς Κυρήνην ἐπὶ	πλέον	ἐρασθῆναι λέγεται, καὶ Κλεοχάρους τοῦ
[4, 5]	Ἥνδανεν ἀνθρώποις, ὁ δ' ἐπὶ	πλέον	ἥνδανε Μούσαις Κράντωρ, καὶ γήρως
[4, 9]	δὲ Κλειτόμαχος· περὶ οὗ καὶ	λεκτέον.	Γέγονε μέντοι καὶ ἄλλος Καρνεάδης,
[4, 2]	αὐτοῦ ὡς νῦν καὶ μᾶλλον	φροντιστέον	εἴη τῆς πόλεως αὐτοῖς (τοὺς
[4, 6]	ὅτι οὐ δοκεῖ ἕτερον ἑτέρου	μεῖζον	εἶναι, ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ τὸ
[4, 7]	μὴ θεοὺς εἶναι λέγων, ὁ	νηὸν	οὐδὲ βλέψας, ὁ πολλὰ χλευάσας
[4, 7]	σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ	ἀγαθόν.	Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι
[4, 7]	μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος ἀλλότριον	ἀγαθόν·	τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς
[4, 7]	συγγράμματα καὶ πάντα συγξύσας Ἀθήναζε	ἦλθον	καὶ ἐφιλοσόφησα. Ταύτης τοι γενεῆς
[4, 2]	αʹ βʹ γʹ δʹ εʹ	Κεφάλαιον	αʹ Περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν
[4, 1]	ἐν οἷς καὶ Ἀρίστιππον τὸν	Κυρηναῖον,	Περὶ πλούτου αʹ Περὶ ἡδονῆς
[4, 3]	ἐπεχείρει. Διὰ δὴ οὖν τὸ	φιλογενναῖον	ἐτιμᾶτο ἐν τῇ πόλει. Οὐ
[4, 6]	Ἀθήνας ἀπήγαγε. περιὼν δὲ οὔτε	γύναιον	εἰσηγάγετο οὔτ´ ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖς τε
[4, 1]	τέλος ὑπὸ ἀθυμίας ἑκὼν τὸν	βίον	μετήλλαξε γηραιὸς ὤν. Καὶ ἔστιν
[4, 6]	ἀτυφότατος. εἰσελθὼν γοῦν ποτε πρὸς	Κτησίβιον	νοσοῦντα καὶ ἰδὼν ἀπορίᾳ θλιβόμενον,
[4, 2]	φιλόσοφος, ἐλεγείαν γεγραφὼς οὐκ ἐπιτυχῶς.	Ἴδιον	δέ· ποιηταὶ μὲν γὰρ ἐπιβαλλόμενοι
[4, 2]	παρὼν οὗτος καὶ δείξας τὸν	ἴδιον,	Οὐκ ἄν γε, ἔφη, τὶς
[4, 6]	ἀλλ´ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας	ἴδιον,	τὸ καιρὸν ἑκάστων ἐπίστασθαι. εἰς
[4, 2]	ὑπό τινων καταφυγεῖν εἰς τὸ	οἰκίδιον.	Τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου
[4, 1]	γοῦν αὐτὸν ὑπὸ θυμοῦ τὸ	κυνίδιον	εἰς τὸ φρέαρ ῥῖψαι καὶ
[4, 8]	ὑπὸ Ἀττάλου τοῦ βασιλέως, καὶ	Λακύδειον	ἀπ’ αὐτοῦ προσηγορεύετο. Καὶ μόνος
[4, 7]	ἐφ' οἷς ἐπλημμέλησεν εἰς τὸ	θεῖον.	Ἀπορίᾳ δὲ καὶ τῶν νοσοκομούντων
[4, 7]	ὃς ἤθελέν τινος μισθοῦ τὸ	θεῖον	εἶναι, ὡς τῶν θεῶν ὄντων
[4, 4]	καὶ βίοτος καθαρὸς σοφίας ἐπὶ	θεῖον	ἐκόσμει αἰῶν' ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος.
[4, 5]	φθεγγομένου. Οὗτος νοσήσας εἰς τὸ	Ἀσκληπιεῖον	ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ δὲ
[4, 6]	τοῦ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς	Ἀλεξίνειόν	τινα διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´
[4, 6]	τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς τὴν	Ἐπικούρειον,	ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε,
[4, 4]	Βίωνα τὸν Βορυσθενίτην ὕστερον δὲ	Θεοδώρειον	ἀπὸ τῆς αἱρέσεως ἐπικαλούμενον, περὶ
[4, 7]	ἀθεώτερον προεφέρετο τοῖς ὁμιλοῦσι, τοῦτο	Θεοδώρειον	ἀπολαύσας. Καὶ ὕστερόν ποτε ἐμπεσὼν
[4, 3]	περὶ σωφροσύνης. Ἀκούων δὴ τὸ	μειράκιον	κατ' ὀλίγον ἐθηράθη καὶ οὕτως
[4, 7]	ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ μὴ θηρᾶσαι	μειράκιον,	Οὐχ οἷόν τε, εἶπεν, ἁπαλὸν
[4, 2]	ὄντα τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ	μετοίκιον	ἀτονοῦντα θεῖναι. Καὶ αὐτὸν ὠνεῖται
[4, 2]	τὴν ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις δὲ τὸ	μετοίκιον.	Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς ὁ Ἀμαστριανὸς
[4, 5]	γεγράφθαι. Θαυμάζεται δὲ αὐτοῦ μάλιστα	βιβλίον	τὸ Περὶ πένθους. Καὶ κατέστρεψε
[4, 6]	τὸ περὶ πάντων ἐπέχειν οὐδὲ	βιβλίον,	φασί τινες, συνέγραψεν· οἱ δέ,
[4, 9]	εἴποι τις, αἰνιττομένου τοῦ μεθ'	ἥλιον	καλλίστου τῶν ἄστρων. Φησὶ δὲ
[4, 6]	νήξομαι εἰς Πύρρωνα καὶ εἰς	σκολιὸν	Διόδωρον. Ἦν δὲ καὶ ἀξιωματικώτατος
[4, 8]	ταμείου, σφραγισάμενος πάλιν εἴσω τὸν	δακτύλιον	διὰ τῆς ὀπῆς ἐρρίπτει, ὡς
[4, 8]	ὅσα ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν	δακτύλιον	τὸν αὐτὸν τρόπον διὰ τῆς
[4, 1]	παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος	ἐγκώμιον,	Ἐπιστολαὶ πρὸς Δίωνα, Διονύσιον, Φίλιππον,
[4, 6]	ὃς εὑρών, Ἀρκεσιλάου, φησί, τὸ	παίγνιον.	ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν.
[4, 3]	διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν τι	τέχνιον	καταπιόντα καὶ μὴ μελετήσαντα, ὡς
[4, 4]	γὰρ ἤστην οὐ φιλοδημώδει· ἀλλ'	οἷον	Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν
[4, 2]	τῷ δὲ χαλινοῦ· καὶ Ἐφ'	οἷον	ἵππον οἷον ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς
[4, 7]	καὶ ἀποφθέγματα χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα.	Οἷον	ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ μὴ θηρᾶσαι
[4, 2]	χαλινοῦ· καὶ Ἐφ' οἷον ἵππον	οἷον	ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ τά
[4, 7]	τῷ μὴ θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ	οἷόν	τε, εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ
[4, 3]	ἀκοῦσαι. Καὶ ὅλως ἦν τοιοῦτος	οἷόν	φησι Μελάνθιος ὁ ζωγράφος ἐν
[4, 2]	καύσεις πολλάκις ὑπομεῖναι περὶ τὸ	αἰδοῖον.	Ἦν δὲ καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα,
[4, 6]	διαθέσθαι, ἵν´ εἴ τι γένοιτο	ἀλλοῖον,	μήτι σὲ ἠδικηκὼς ἀπίω τὸν
[4, 7]	ἐτῶν μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος	ἀλλότριον	ἀγαθόν· τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων.
[4, 2]	αὐταρκέστατος ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν συχνὸν	ἀργύριον	ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν
[4, 3]	ἦν οὕτως ὥστε καὶ περιφέρειν	ἀργύριον	πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις τῶν
[4, 7]	σὺν οἷς εἰσβάλλων εἰς τὸ	γυμνάσιον	περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει τε νεανίσκων
[4, 3]	μαθηταὶ μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι κατῴκουν	πλησίον	τοῦ μουσείου καὶ τῆς ἐξέδρας.
[4, 1]	Πλάτωνος ἐγκώμιον, Ἐπιστολαὶ πρὸς Δίωνα,	Διονύσιον,	Φίλιππον, Περὶ νομοθεσίας, Μαθηματικός, Μανδρόβολος,
[4, 1]	Οὗτος, φησί, πρὸς τὸν ἐρῶντα	πλούσιον	ἀμόρφου ἔφη, Τί δέ σοι
[4, 7]	οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς	πλούσιον	μικρολόγον, Οὐχ οὗτος, ἔφη, τὴν
[4, 4]	ἐπὶ κρήνης ἀκηκοέναι, καθάπερ Ἰσμηνίου.	Συσσίτιον	δέ φησιν αὐτῷ ὁ Ἀντίγονος
[4, 6]	καὶ ἰδὼν ἀπορίᾳ θλιβόμενον, κρύφα	βαλάντιον	ὑπέθηκε τῷ προσκεφαλαίῳ· καὶ ὃς
[4, 5]	ἐσθλά· τὸ καὶ σέο σῶμα	δίφυιον.	Ἦν δὲ καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι.
[4, 6]	τὰ αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν ἐς	Χῖον	αὐτὸν προήγαγε τὸν Μοιρέαν λανθάνων,
[4, 6]	ὅθεν οἱ περὶ Ἀρίστωνα τὸν	Χῖον	στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα τῶν
[4, 2]	περὶ αἰχμαλώτων Ἀθηναίων κατὰ τὸν	Λαμιακὸν	πόλεμον, καὶ κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον
[4, 7]	Οὐκ οἶδα, ἔφη, πότερον σοὶ	κακὸν	γέγονεν ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν
[4, 7]	κακὸν τὸ μὴ δύνασθαι φέρειν	κακόν.	Κατεγίνωσκε δὲ καὶ τῶν τοὺς
[4, 7]	σὺ δὲ τὴν γῆν. Μέγα	κακὸν	τὸ μὴ δύνασθαι φέρειν κακόν.
[4, 9]	λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας ὅτι	φάρμακον	Ἀντίπατρός τι> πιὼν ἀπέσβη, Δότε
[4, 9]	καὶ διαλύσει. μαθών τε Ἀντίπατρον	φάρμακον	πιόντα ἀποθανεῖν, παρωρμήθη πρὸς τὸ
[4, 3]	Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον	τραγικόν.	Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸς ἤδη ὑπὸ
[4, 3]	ἐν ἐκείνοις ὅπου κατὰ τὸν	κωμικὸν	τὰ ποιήματα αὐτῷ Κύων τις
[4, 3]	ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ	ἁρμονικόν	τι τέχνιον καταπιόντα καὶ μὴ
[4, 1]	Τεχνῶν ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι,	Τεχνικὸν	αʹ Διάλογοι τῶν περὶ τὴν
[4, 6]	τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν εἰς	οἶκον	πρὸς Θαυμασίαν ἕνα τινὰ ἀναγκαίων,
[4, 7]	Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι	σύνοικον	τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα,
[4, 3]	Ἔλεγεν οὖν τὸν μὲν Ὅμηρον	ἐπικὸν	εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα
[4, 6]	αὐτῷ οἱ περὶ Ἱερώνυμον τὸν	Περιπατητικόν,	ὁπότε συνάγοι τοὺς φίλους εἰς
[4, 6]	τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς Ἀλεξίνειόν τινα	διαλεκτικὸν	μὴ δυνάμενον κατ´ ἀξίαν τῶν
[4, 6]	οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς δὲ τὸν	δανειστικὸν	καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι ἀγνοεῖν,
[4, 2]	δ' ὅμως αὐτὸν ὄντα τοιοῦτον	ἐπίπρασκόν	ποτε, τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα θεῖναι.
[4, 7]	ποτε ἐμπεσὼν εἰς νόσον, ὡς	ἔφασκον	οἱ ἐν Χαλκίδιαὐτόθι γὰρ καὶ
[4, 6]	καὶ πρὸς τὸν θρασύτερον διαλεγόμενον	νεανίσκον,	οὐ λήψεταί τις, ἔφη, τοῦτον
[4, 5]	Ἐν γῆς φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι	καλόν.	Λέγεται δὲ καὶ ποιήματα γράψαι
[4, 7]	μειράκιον, Οὐχ οἷόν τε, εἶπεν,	ἁπαλὸν	τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε
[4, 6]	καὶ αὐτοῦ φέρεται ἐπίγραμμα εἰς	Ἄτταλον	ἔχον οὕτω· Πέργαμος οὐχ ὅπλοις
[4, 1]	θεῶν αʹ Φιλόσοφος αʹ Πρὸς	Κέφαλον	αʹ Κέφαλος αʹ Κλεινόμαχος ἢ
[4, 2]	δὲ ἐπιτιθέμενοι ποιητικῇ πταίουσι· τῷ	δῆλον	τὸ μὲν φύσεως εἶναι, τὸ
[4, 6]	ἑκάστοτε τὰς ἐπικυλικείους ἐξηγήσεις πρὸς	Ἀρίδηλον	προτείνοντά τι θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα
[4, 7]	ἀλλὰ καὶ γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς	τράχηλον	εἰς ἐπῳδὴν καὶ σκυτίσιν βραχίονας
[4, 2]	ὡς ἀφαιρήσει τις αὐτοῦ τὸν	τράχηλον,	παρὼν οὗτος καὶ δείξας τὸν
[4, 7]	ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε τίς	μᾶλλον	ἀγωνιᾷ, ἔφη, Ὁ τὰ μέγιστα
[4, 7]	Ἔλεγε δὲ τοὺς ἐν ᾅδου	μᾶλλον	ἂν κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροις καὶ
[4, 7]	δάφνης ὑπὲρ θύρην ἔθηκεν, ἅπαντα	μᾶλλον	ἢ θανεῖν ἕτοιμος ὢν ὑπουργεῖν.
[4, 9]	φερόμενος, ἐν δὲ τοῖς ἠθικοῖς	μᾶλλον.	Ὅθεν καὶ ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν
[4, 5]	δὲ ὁ Κράντωρ πάντων δὴ	μᾶλλον	Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην, λέγων ἐργῶδες
[4, 6]	ἦσθα προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο δὲ πάντων	μᾶλλον	Ὅμηρον, οὗ καὶ εἰς ὕπνον
[4, 3]	τὸ δεινὸν ἀνθρώποις πάθος. Οὐ	μᾶλλον	Πολέμωνα, τὸ σῶμα δέ· τοῦτο
[4, 6]	Καλλικράτους τὰς χρυσιαίας παντὸς ἔσπευδε	μᾶλλον.	συχνοῖς τε ἐπήρκει καὶ συνηράνιζε·
[4, 2]	παρ' αὐτοῦ ὡς νῦν καὶ	μᾶλλον	φροντιστέον εἴη τῆς πόλεως αὐτοῖς
[4, 6]	νόον εἰπεῖν, ἔσσεται εἰς αὖθις	πολλὸν	ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ εἰς Μηνόδωρον
[4, 1]	αʹ Περὶ ψυχῆς αʹ Πρὸς	Γρύλλον	αʹ Ἀρίστιππος αʹ Τεχνῶν ἔλεγχος
[4, 7]	προσώπου, τῆς τοῦ δεσπότου πικρίας	σύμβολον·	μήτηρ δὲ οἵαν ὁ τοιοῦτος
[4, 3]	ἐν Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί τινι	τριώβολον	εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν)
[4, 7]	μὴ εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει παράδοξον.	Εὔκολον	ἔφασκε τὴν εἰς ᾅδου ὁδόν·
[4, 6]	εἶναι, ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ τὸ	δεκαδάκτυλον	τοῦ ἑξαδακτύλου. Ἥμονος δέ τινος
[4, 6]	εἰς δὲ τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ	φίλοχλον	καὶ Τίμων τά τ´ ἄλλα
[4, 6]	οἱ προειρημένοι καὶ ἐπέσκωπτον ὡς	φίλοχλον	καὶ φιλόδοξον· μάλιστα δὲ ἐπετίθεντο
[4, 1]	εἰς Μακεδονίαν ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου	γάμον.	Ἐλέγοντο δὲ αὐτοῦ καὶ αἱ
[4, 2]	αἰχμαλώτων Ἀθηναίων κατὰ τὸν Λαμιακὸν	πόλεμον,	καὶ κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον πρὸς
[4, 7]	εἷς τῶν συνήθων αὐτῷ πρὸς	Μενέδημόν	ποτε λέγεται εἰπεῖν, Ἐγώ τοι,
[4, 7]	ἕξεις κοινήν. Τὸ γῆρας ἔλεγεν	ὅρμον	εἶναι κακῶν· εἰς αὐτὸ γοῦν
[4, 6]	διέτριβεν ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν	πολιτισμὸν	ἐκτοπίζων. Καί ποτε δὴ καὶ
[4, 6]	δὲ ἐπετίθεντο αὐτῷ οἱ περὶ	Ἱερώνυμον	τὸν Περιπατητικόν, ὁπότε συνάγοι τοὺς
[4, 3]	τήν τ' ἀκακίαν καὶ τὸν	αὐχμὸν	ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς καὶ τὸ βάρος
[4, 1]	αὐτόν· Ἀλλ' εἰ μὴ Σπεύσιππον	ἐμάνθανον	ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ ἂν ἔπεισέ
[4, 7]	ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, Τὸ	ἱκανόν	σοι ποιήσω, φησίν, ἐὰν παρακλήτους
[4, 7]	πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς τὸν	βάσκανον	ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα, ἔφη, πότερον
[4, 6]	Πρὸς Ἀλεξίνειόν τινα διαλεκτικὸν μὴ	δυνάμενον	κατ´ ἀξίαν τῶν Ἀλεξίνου τι
[4, 2]	ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ τὸν	ἀποδεξάμενον	τὴν εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι. Στρουθίου
[4, 3]	καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν σχολήν,	ἀρξάμενον	ἀπὸ τῆς ἕκτης καὶ δεκάτης
[4, 3]	Τοσοῦτον δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος	ἀρξάμενον	φιλοσοφεῖν, ὥστ' ἐπὶ ταὐτοῦ σχήματος
[4, 7]	φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν τὸν	αἰτιασάμενον	ἔφη, πυροὺς ἐκόμισα καὶ κριθὰς
[4, 6]	τὸν εἰς ἐμὲ ἐκτενῶς οὕτω	πεφιλοτιμημένον.	ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ τῶν ἐνθάδε
[4, 6]	χασμώδη, ἐν δὲ τῇ τέχνῃ	τεθεωρημένον,	εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος
[4, 6]	ἀπαντῆσαι εὐστόχως καὶ ἐπὶ τὸ	προκείμενον	ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον τῶν λόγων
[4, 6]	Κτησίβιον νοσοῦντα καὶ ἰδὼν ἀπορίᾳ	θλιβόμενον,	κρύφα βαλάντιον ὑπέθηκε τῷ προσκεφαλαίῳ·
[4, 6]	ὅθεν καὶ πρὸς τὸν θρασύτερον	διαλεγόμενον	νεανίσκον, οὐ λήψεταί τις, ἔφη,
[4, 6]	λόγον ἐκίνησε τὸν ὑπὸ Πλάτωνος	παραδεδομένον	καὶ ἐποίησε δι´ ἐρωτήσεως καὶ
[4, 6]	ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον	κνιζόμενόν	φασιν εἰπεῖν ὡς εὐφυὴς καὶ
[4, 6]	αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο· πρὸς τὸν	πυθόμενον	διὰ τί ἐκ μὲν τῶν
[4, 3]	ταραχῆς γενομένης ἐπὶ τῆς πόλεως	πυθόμενον	τὸ γινόμενον ἄτρεπτον μεῖναι. Ἔν
[4, 6]	ἑκάστων ἐπίστασθαι. εἰς δὲ τὸ	διαβαλλόμενον	αὐτοῦ φίλοχλον καὶ Τίμων τά
[4, 2]	μήτε γεωμετρικὴν μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκότα,	βουλόμενον	δὲ παρ' αὐτὸν φοιτᾶν, Πορεύου,
[4, 3]	ἐπὶ τῆς πόλεως πυθόμενον τὸ	γινόμενον	ἄτρεπτον μεῖναι. Ἔν τε τοῖς
[4, 4]	ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν εἰπεῖν,	σεμνυνόμενον	ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν κρουμάτων
[4, 1]	Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐπ' ἀμαξίου	φερόμενον	εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι Διογένει
[4, 3]	πρὸς κίονί τινι τριώβολον εὑρέθη	προσπεπλασμένον	αὐτοῦ διὰ τὴν) ὁμοίαν τῇ
[4, 4]	δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ τῆς αἱρέσεως	ἐπικαλούμενον,	περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ λέξομεν
[4, 2]	Διονυσίῳ ἐξιόντα θεῖναι πρὸς τὸν	ἱδρυμένον	Ἑρμῆν, ἔνθαπερ τιθέναι καὶ τοὺς
[4, 6]	καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ τὸν	ἐρώμενον	ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι.
[4, 6]	τὸν Εὐδάμου ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν	ἐρώμενον·	τηλοῦ μὲν Φρυγίη, τηλοῦ δ´
[4, 3]	ὃν θέτο τῇδε ἀρρωστίη, τὸ	δεινὸν	ἀνθρώποις πάθος. Οὐ μᾶλλον Πολέμωνα,
[4, 6]	ἀναγνῶναι. τόν τε Πίνδαρον ἔφασκε	δεινὸν	εἶναι φωνῆς ἐμπλῆσαι καὶ ὀνομάτων
[4, 6]	εἰπεῖν αὐτὸς μὲν θέλειν ἀνοῖξαι,	ἐκεῖνον	δὲ διακωλύειν. τούτου δὲ ἤρων
[4, 1]	ἐν τοῖς μαθήμασιν ἐθεάσατο τὸ	κοινὸν	καὶ συνῳκείωσε καθ' ὅσον ἦν
[4, 6]	ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ οὖν	ἔδακνόν	τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι καὶ
[4, 7]	καὶ σκυτίσιν βραχίονας πεπεισμένως ἔδησε·	ῥάμνον	τε καὶ κλάδον δάφνης ὑπὲρ
[4, 2]	καὶ Ἐφ' οἷον ἵππον οἷον	ὄνον	ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ τά τ'
[4, 6]	προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ τὸν	Ἀντίγονον	θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι ἀπαντώντων
[4, 6]	πατρίδος ἐπρέσβευσεν εἰς Δημητριάδα πρὸς	Ἀντίγονον	καὶ οὐκ ἐπέτυχε. τὸ πᾶν
[4, 6]	ἐκείνου συμπείθοντος ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν	Ἀντίγονον,	οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως πυλῶν
[4, 6]	οὕτω· Πέργαμος οὐχ ὅπλοις κλεινὴ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἵπποις πολλάκις αὐδᾶται
[4, 3]	λυττῶντος καὶ) τὴν ἰγνύαν διασπάσαντος	μόνον	μὴ ὠχριᾶσαι· καὶ ταραχῆς γενομένης
[4, 4]	ἐφιλείτην ὥστε καὶ ζῶντε οὐ	μόνον	τῶν αὐτῶν ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ
[4, 10]	Καρνεάδου· κἀκεῖνος ἀποδεξάμενος αὐτοῦ τὸ	φιλόπονον	γράμματά τ' ἐποίησε μαθεῖν καὶ
[4, 7]	παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ' ὃν	χρόνον	ἤκουε Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο τὴν
[4, 2]	τὸ μέτωπον πλήξας ἴαχεν ὦ	σύντονον,	εἶτ' ἔθανεν, ὁ πάντα πάντη
[4, 2]	Λαμιακὸν πόλεμον, καὶ κληθεὶς ἐπὶ	δεῖπνον	πρὸς αὐτὸν προηνέγκατο ταυτί· Ὦ
[4, 6]	μᾶλλον Ὅμηρον, οὗ καὶ εἰς	ὕπνον	ἰὼν πάντως τι ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ
[4, 7]	βροτούς, ὅσοι θεοῖς ἔθυον, οὐ	μοῦνον	ἐσχάρης ὕπερ βωμῶν τε καὶ
[4, 7]	θεῶν ἔδαισε ῥῖνας· οὐδ' εἶπε	μοῦνον,	Ἤλιτον, σύγγνωτε τοῖς πρίν· ἀλλὰ
[4, 9]	ἀγνοεῖν· κελεῦσαί τε τὸν παῖδα	λύχνον	ἅψαι· εἰσκομίσαντος δὲ καὶ εἰπόντος,
[4, 2]	καὶ αὐταρκέστατος ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν	συχνὸν	ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς
[4, 2]	καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε μὴ	ἐξὸν	ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν
[4, 7]	δὲ μὴ εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει	παράδοξον.	Εὔκολον ἔφασκε τὴν εἰς ᾅδου
[4, 6]	καὶ ἐπέσκωπτον ὡς φίλοχλον καὶ	φιλόδοξον·	μάλιστα δὲ ἐπετίθεντο αὐτῷ οἱ
[4, 6]	Τίμων οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ· καὶ	νόον	αἱμυλίοις ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ
[4, 6]	τὸν ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ	νόον	εἰπεῖν, ἔσσεται εἰς αὖθις πολλὸν
[4, 6]	δὲ Κράντορι τοῦτον τὸν τρό–	πον.	τέταρτος ἀδελφὸς ἦν ὧν εἶχε
[4, 7]	ἐστιν αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ὦ	πέπον	Ἀρχύτα, ψαλληγενές, ὀλβιότυφε, τῆς ὑπάτης
[4, 2]	αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ	λοιπὸν	ἀπέπεμψεν εἰπὼν ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν
[4, 6]	δὲ γάλλων ἄνδρες οὐ γίνονται.	Λοιπὸν	δὲ πρὸς τῷ τέλει γινόμενος
[4, 9]	ζητήσεσι δύσμαχος· τά τε δεῖπνα	λοιπὸν	παρῃτεῖτο διὰ τὰς προειρημένας αἰτίας.
[4, 8]	ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν αὐτὸν	τρόπον	διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει εἰς
[4, 4]	εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε τὸν	τρόπον·	Μνήματι τῷδε Κράτητα θεουδέα καὶ
[4, 6]	φησίν, ἀτὰρ δὴ τοῦτον τὸν	τρόπον·	ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν.
[4, 7]	νύκτωρ συνδέομαι Βίωνι καὶ οὐδὲν	ἄτοπον	δοκῶ γε πεπονθέναι. Πολλὰ δὲ
[4, 2]	δὲ χαλινοῦ· καὶ Ἐφ' οἷον	ἵππον	οἷον ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ
[4, 2]	διπλασίως αὐτὸν τιμῆσαι. Καὶ τὸν	Φίλιππον	δὲ λέγειν ὕστερον ὡς μόνος
[4, 2]	καὶ ἄλλων πεμφθῆναι πρεσβευτὴν πρὸς	Φίλιππον·	καὶ τοὺς μὲν δώροις μαλθασσομένους
[4, 1]	ἐγκώμιον, Ἐπιστολαὶ πρὸς Δίωνα, Διονύσιον,	Φίλιππον,	Περὶ νομοθεσίας, Μαθηματικός, Μανδρόβολος, Λυσίας,
[4, 1]	εἰς αὐτόν· Ἀλλ' εἰ μὴ	Σπεύσιππον	ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ ἂν
[4, 2]	Ἱστορικῶν ὁμοίων κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ	Σπεύσιππον	καὶ ἀφηγήσατο τῆς σχολῆς πέντε
[4, 1]	διαλόγους πλείονας, ἐν οἷς καὶ	Ἀρίστιππον	τὸν Κυρηναῖον, Περὶ πλούτου αʹ
[4, 7]	ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ	πρόσωπον,	ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ προσώπου,
[4, 2]	προσκόψας λεκάνῃ ποτὲ καὶ τὸ	μέτωπον	πλήξας ἴαχεν ὦ σύντονον, εἶτ'
[4, 6]	ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν τε	Πίνδαρον	ἔφασκε δεινὸν εἶναι φωνῆς ἐμπλῆσαι
[4, 2]	Τῶν περὶ ἀστρολογίαν Στοιχεῖα πρὸς	Ἀλέξανδρον	περὶ βασιλείας δʹ Πρὸς Ἀρρύβαν,
[4, 5]	Γῆ, σὺ δὲ τεθνεῶτα τὸν	ἱερὸν	ἄνδρ' ὑπόδεξαι· ἦ ῥ' ὅ
[4, 2]	ὠνεῖται Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς καὶ	ἑκάτερον	ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν τὴν ἐλευθερίαν,
[4, 6]	λόγων. πρῶτος δὲ καὶ εἰς	ἑκάτερον	ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος τὸν λόγον
[4, 6]	ἀνήνεγκεν αὐτῷ ὅτι οὐ δοκεῖ	ἕτερον	ἑτέρου μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν εἰ
[4, 2]	τῷ Φιλίππῳ λαλεῖν· τὸν δὲ	μηδέτερον	τούτων ποιεῖν. Οὔτε γὰρ ὁ
[4, 9]	τοὶ δ' ἠγείροντο μάλ' ὦκα.	Δειλότερον	δέ πως δοκεῖ περὶ τὴν
[4, 6]	αὐτῷ ὁ σοφὸς ἐρασθήσεσθαι, ἔφη,	πότερον	οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὸς ᾖ
[4, 7]	βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα, ἔφη,	πότερον	σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ
[4, 2]	Ἀθήνας καὶ ἀσπασαμένου αὐτόν, μὴ	πρότερον	ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ τὸν λόγον
[4, 2]	Οὐκ ἄν γε, ἔφη, τὶς	πρότερον	τούτου. Φασὶ καὶ Ἀντιπάτρου ποτὲ
[4, 4]	τούτου- καὶ Βίωνα τὸν Βορυσθενίτην	ὕστερον	δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ τῆς αἱρέσεως
[4, 7]	ὁμιλοῦσι, τοῦτο Θεοδώρειον ἀπολαύσας. Καὶ	ὕστερόν	ποτε ἐμπεσὼν εἰς νόσον, ὡς
[4, 2]	Καὶ τὸν Φίλιππον δὲ λέγειν	ὕστερον	ὡς μόνος εἴη Ξενοκράτης τῶν
[4, 6]	ὁμομητρίους· καὶ τῶν μὲν ὁμομητρίων	πρεσβύτερον	Πυλάδην, τῶν δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν,
[4, 2]	ἐπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ τὸ	δεύτερον	ἔτος τῆς δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς
[4, 2]	λεκάνῃ προσπταίσας, ἔτος ἤδη γεγονὼς	δεύτερον	καὶ ὀγδοηκοστόν. Φαμὲν δὲ καὶ
[4, 5]	ὑπὸ Πολέμωνος, εἰπεῖν τῷ μήτ'	ὀξύτερον	μήτε βαρύτερον ἀκοῦσαι φθεγγομένου. Οὗτος
[4, 5]	εἰπεῖν τῷ μήτ' ὀξύτερον μήτε	βαρύτερον	ἀκοῦσαι φθεγγομένου. Οὗτος νοσήσας εἰς
[4, 6]	ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ πρὸς τὸν	θρασύτερον	διαλεγόμενον νεανίσκον, οὐ λήψεταί τις,
[4, 7]	γε πεπονθέναι. Πολλὰ δὲ καὶ	ἀθεώτερον	προεφέρετο τοῖς ὁμιλοῦσι, τοῦτο Θεοδώρειον
[4, 7]	Καί με ἀγοράζει τις ῥήτωρ	νεώτερον	ὄντα καὶ εὔχαριν· ὃς καὶ
[4, 6]	δι´ ἐρωτήσεως καὶ ἀπο– κρίσεως	ἐριστικώτερον.	παρέβαλε δὲ Κράντορι τοῦτον τὸν
[4, 7]	αἰσθανομένους. Ἔλεγε δὲ συνεχὲς ὅτι	αἱρετώτερόν	ἐστι τὴν ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι
[4, 6]	ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι. ἀλλ´	ἔφερον	ἡδέως· καὶ γὰρ ἦν ἀγαθὸς
[4, 3]	Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν τὸν μὲν	Ὅμηρον	ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ
[4, 5]	ὁ Κράντωρ πάντων δὴ μᾶλλον	Ὅμηρον	καὶ Εὐριπίδην, λέγων ἐργῶδες ἐν
[4, 6]	προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο δὲ πάντων μᾶλλον	Ὅμηρον,	οὗ καὶ εἰς ὕπνον ἰὼν
[4, 3]	εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα	Ὅμηρον	τραγικόν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸς ἤδη
[4, 7]	ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν	πονηρὸν	ἔλεγεν εἶναι σύνοικον τῇ παρρησίᾳ·
[4, 6]	καὶ ἔσκωψε τὰ μὲν ἄλλα	νωθρὸν	ὄντα καὶ χασμώδη, ἐν δὲ
[4, 6]	τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον, τὸ	καιρὸν	ἑκάστων ἐπίστασθαι. εἰς δὲ τὸ
[4, 1]	κάτθανεν ἂν διά τι σφόδρα	μικρόν.	Πλούταρχος δέ φησιν ἐν τῷ
[4, 3]	γὰρ αὐτὸς βαίνων ἐς ἄστρα	διάβορον	θῆκεν χαμαί. ~ΚΡΑΤΗΣ Κράτης πατρὸς
[4, 7]	ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ τὸν	ταριχέμπορον	γένος Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ πρόσωπον,
[4, 2]	ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων πρὸς	Ἀντίπατρον	περὶ αἰχμαλώτων Ἀθηναίων κατὰ τὸν
[4, 9]	φύσις καὶ διαλύσει. μαθών τε	Ἀντίπατρον	φάρμακον πιόντα ἀποθανεῖν, παρωρμήθη πρὸς
[4, 9]	εὐστόχως ἑλόντα ἀμείψασθαι· φάναι γάρ,	Μέτρον	ἔχεις τοὺς ἀκούοντας. Δεινῶς τ'
[4, 9]	τὸν δὲ εἰπεῖν, Καὶ δὸς	μέτρον	φωνῆς. ὅθεν εὐστόχως ἑλόντα ἀμείψασθαι·
[4, 7]	Οὐχ οἷόν τε, εἶπεν, ἁπαλὸν	τυρὸν	ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε τίς
[4, 1]	καὶ εἰδῶν παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν	Ἀμάρτυρον,	Πλάτωνος ἐγκώμιον, Ἐπιστολαὶ πρὸς Δίωνα,
[4, 6]	εἰς Πύρρωνα καὶ εἰς σκολιὸν	Διόδωρον.	Ἦν δὲ καὶ ἀξιωματικώτατος καὶ
[4, 6]	Πύρρωνα τὸ πᾶν κρέας ἢ	Διόδωρον.	καὶ διαλιπὼν αὐτὸν ποιεῖ λέγοντα
[4, 6]	πολλὸν ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ εἰς	Μηνόδωρον	τὸν Εὐδάμου ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν
[4, 4]	ἤστην οὐ φιλοδημώδει· ἀλλ' οἷον	Διονυσόδωρόν	ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν εἰπεῖν,
[4, 6]	οἴκοι ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς	ὅσον	ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε
[4, 6]	παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι, ὅπως	ὅσον	ἐπὶ σοὶ τὰ κατ´ ἐμὲ
[4, 1]	τὸ κοινὸν καὶ συνῳκείωσε καθ'	ὅσον	ἦν δυνατὸν ἀλλήλοις· καὶ πρῶτος
[4, 7]	τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν	ὅσον	τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων.
[4, 5]	προσῄεσαν αὐτῷ, νομίζοντες οὐ διὰ	νόσον,	ἀλλὰ βούλεσθαι αὐτόθι σχολὴν συστήσασθαι.
[4, 9]	καὶ φθισικήν ποτ' ἔχων κακίστην	νόσον,	οὐκ ἔθελεν λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ'
[4, 7]	ἀλλ' ἔδοξε. Νῦν δ' ἐς	νόσον	πεσὼν μακρὴν καὶ μὴ θάνῃ
[4, 7]	Καὶ ὕστερόν ποτε ἐμπεσὼν εἰς	νόσον,	ὡς ἔφασκον οἱ ἐν Χαλκίδιαὐτόθι
[4, 9]	διαλύσεται δή. Ὁ μὲν οὐδὲν	ἔλασσον	ἔβη κατὰ γῆς, ἐνῆν δὲ
[4, 6]	ὄλισθες ἑῶν; οἰκτείρω ς´ οὐ	τόσσον	ἐπεὶ θάνες, ἀλλ´ ὅτι Μούσας
[4, 5]	κακίστη, χοὔτω κατῆλθες μέλαν Πλουτέως	ἄβυσσον.	Καὶ σὺ μὲν ἐκεῖθι χαίρεις,
[4, 9]	καὶ ὃς ἀναστάς· Οἱ μὲν	ἐκήρυσσον,	τοὶ δ' ἠγείροντο μάλ' ὦκα.
[4, 7]	μὴ τετρημένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν. Πρὸς	τὸν	ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, Τὸ
[4, 6]	ἔφη, τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ	τὸν	αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν
[4, 7]	τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν	τὸν	αἰτιασάμενον ἔφη, πυροὺς ἐκόμισα καὶ
[4, 7]	ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι.	Τὸν	Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς νέος
[4, 1]	γενῶν καὶ εἰδῶν παραδειγμάτων, Πρὸς	τὸν	Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος ἐγκώμιον, Ἐπιστολαὶ πρὸς
[4, 10]	τ' ἐποίησε μαθεῖν καὶ συνήσκει	τὸν	ἄνδρα. ὁ δὲ ἐς τοσοῦτον
[4, 6]	βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ	τὸν	Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι
[4, 6]	πολλὰ ἐκείνου συμπείθοντος ὥστ´ ἀσπάσασθαι	τὸν	Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως
[4, 2]	καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ	τὸν	ἀποδεξάμενον τὴν εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι.
[4, 6]	ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν τε	τὸν	Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας πολλῆς ἐποίησε
[4, 6]	παρακίναιδος ὢν ὡς εἰς βαρὺν	τὸν	Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά
[4, 4]	ἀλλ' οἷον Διονυσόδωρόν ποτέ φασι	τὸν	αὐλητὴν εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ
[4, 8]	ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν δακτύλιον	τὸν	αὐτὸν τρόπον διὰ τῆς ὀπῆς
[4, 3]	αὐτοῦ, τήν τ' ἀκακίαν καὶ	τὸν	αὐχμὸν ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς καὶ τὸ
[4, 7]	ἔφη, πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς	τὸν	βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα, ἔφη,
[4, 1]	Καὶ τέλος ὑπὸ ἀθυμίας ἑκὼν	τὸν	βίον μετήλλαξε γηραιὸς ὤν. Καὶ
[4, 7]	ἡμεῖς αὐτὸν οὕτως ᾐτιασάμεθα· Βίωνα,	τὸν	Βορυσθένης ἔφυσε γῆ Σκύθισσα, λέγειν
[4, 4]	γὰρ καὶ τούτου- καὶ Βίωνα	τὸν	Βορυσθενίτην ὕστερον δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ
[4, 9]	Ἦν δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε	τὸν	γυμνασίαρχον προσπέμψαι αὐτῷ μὴ οὕτω
[4, 3]	καὶ Κράτητι, τὸν μὲν συνδιατίθεσθαι,	τὸν	δ' ἴσα καὶ μὴ ἀκοῦσαι.
[4, 8]	τοῦ ταμείου, σφραγισάμενος πάλιν εἴσω	τὸν	δακτύλιον διὰ τῆς ὀπῆς ἐρρίπτει,
[4, 8]	καὶ ὅσα ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα	τὸν	δακτύλιον τὸν αὐτὸν τρόπον διὰ
[4, 6]	δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς δὲ	τὸν	δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι
[4, 9]	προσπέμψαι αὐτῷ μὴ οὕτω βοᾶν·	τὸν	δὲ εἰπεῖν, Καὶ δὸς μέτρον
[4, 2]	τινων καταφυγεῖν εἰς τὸ οἰκίδιον.	Τὸν	δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι,
[4, 2]	συνιέναι καὶ τῷ Φιλίππῳ λαλεῖν·	τὸν	δὲ μηδέτερον τούτων ποιεῖν. Οὔτε
[4, 2]	φασὶ παρακατακλῖναι αὐτῷ τοὺς μαθητάς·	τὸν	δὲ οὕτως εἶναι ἐγκρατῆ ὥστε
[4, 3]	μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα,	τὸν	δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε
[4, 1]	συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε εἰπεῖν·	τὸν	δὲ φάναι, Ἀλλὰ μὴ σύ
[4, 6]	ἀλλοῖον, μήτι σὲ ἠδικηκὼς ἀπίω	τὸν	εἰς ἐμὲ ἐκτενῶς οὕτω πεφιλοτιμημένον.
[4, 6]	Πῖσαν ἀνὰ ζαθέην. εἰ δὲ	τὸν	ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον
[4, 5]	γράψαι. Καὶ προεφέρετο τὸν στίχον	τὸν	ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι· τί
[4, 7]	λόγου φασὶ λέγειν ἐπ' αὐτοῦ	τὸν	Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ	τὸν	ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο
[4, 1]	Περὶ βίων. Οὗτος, φησί, πρὸς	τὸν	ἐρῶντα πλούσιον ἀμόρφου ἔφη, Τί
[4, 6]	ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ εἰς Μηνόδωρον	τὸν	Εὐδάμου ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον·
[4, 6]	τούτου συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ	τὸν	Θεόφραστον κνιζόμενόν φασιν εἰπεῖν ὡς
[4, 6]	ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ πρὸς	τὸν	θρασύτερον διαλεγόμενον νεανίσκον, οὐ λήψεταί
[4, 2]	τράχηλον, παρὼν οὗτος καὶ δείξας	τὸν	ἴδιον, Οὐκ ἄν γε, ἔφη,
[4, 2]	παρὰ Διονυσίῳ ἐξιόντα θεῖναι πρὸς	τὸν	ἱδρυμένον Ἑρμῆν, ἔνθαπερ τιθέναι καὶ
[4, 5]	πρόσω. Γῆ, σὺ δὲ τεθνεῶτα	τὸν	ἱερὸν ἄνδρ' ὑπόδεξαι· ἦ ῥ'
[4, 2]	κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν	τὸν	ἱκέτην δεῖν μὴ ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος
[4, 9]	δ' αὐτοῦ ἐπιστολαὶ πρὸς Ἀριαράθην	τὸν	Καππαδοκίας βασιλέα. Τὰ δὲ λοιπὰ
[4, 10]	τετρακόσια βιβλία συνέγραψε. καὶ διεδέξατο	τὸν	Καρνεάδην καὶ τὰ αὐτοῦ μάλιστα
[4, 1]	ἡδονῆς ἐλθεῖν εἰς Μακεδονίαν ἐπὶ	τὸν	Κασσάνδρου γάμον. Ἐλέγοντο δὲ αὐτοῦ
[4, 1]	πλείονας, ἐν οἷς καὶ Ἀρίστιππον	τὸν	Κυρηναῖον, Περὶ πλούτου αʹ Περὶ
[4, 3]	μάλιστα ἐν ἐκείνοις ὅπου κατὰ	τὸν	κωμικὸν τὰ ποιήματα αὐτῷ Κύων
[4, 8]	οὗ Καρνεάδης. Χάριεν δ’ εἰς	τὸν	Λακύδην ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν
[4, 2]	Ἀντίπατρον περὶ αἰχμαλώτων Ἀθηναίων κατὰ	τὸν	Λαμιακὸν πόλεμον, καὶ κληθεὶς ἐπὶ
[4, 6]	εἰς ἑκάτερον ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος	τὸν	λόγον ἐκίνησε τὸν ὑπὸ Πλάτωνος
[4, 3]	ὁ δὲ οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε	τὸν	λόγον ὁμοίως· ἦν δὲ περὶ
[4, 2]	μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ	τὸν	λόγον ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος
[4, 7]	Πρὸς τὸν τὰ χωρία κατεδηδοκότα,	Τὸν	μὲν Ἀμφιάραον, ἔφη, ἡ γῆ
[4, 3]	ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν	τὸν	μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα,
[4, 3]	ποιητοῦ αὐτῷ τε καὶ Κράτητι,	τὸν	μὲν συνδιατίθεσθαι, τὸν δ' ἴσα
[4, 2]	σκωπτομένην ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. Πρός τε	τὸν	μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρικὴν μήτε
[4, 6]	ὧν ἐς Χῖον αὐτὸν προήγαγε	τὸν	Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας
[4, 3]	ὁ Πολέμων κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι	τὸν	Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν
[4, 6]	Καδαυάδη. ἀλλὰ γὰρ εἰς Ἀχέροντα	τὸν	οὐ φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡς
[4, 9]	ὑποχυθῆναι καὶ ἀγνοεῖν· κελεῦσαί τε	τὸν	παῖδα λύχνον ἅψαι· εἰσκομίσαντος δὲ
[4, 3]	ὁ Καρύστιος ἐν τοῖς Βίοις	τὸν	πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν τε εἶναι
[4, 6]	τῷ τὴν Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ	τὸν	Πειραιᾶ· ἔν τε ταῖς ἑορταῖς
[4, 6]	ἐπετίθεντο αὐτῷ οἱ περὶ Ἱερώνυμον	τὸν	Περιπατητικόν, ὁπότε συνάγοι τοὺς φίλους
[4, 6]	κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ θαυμάζειν καὶ	τὸν	Πλάτωνα καὶ τὰ βιβλία ἐκέκτητο
[4, 2]	ἀεί, ὥστε αὐτῷ λέγειν συνεχὲς	τὸν	Πλάτωνα, Ξενόκρατες, θῦε ταῖς Χάρισι.
[4, 2]	τὴν φύσιν νωθρός, ὥστε λέγειν	τὸν	Πλάτωνα συγκρίνοντα αὐτὸν Ἀριστοτέλει, Τῷ
[4, 7]	εἶναι· τὸ κάλλος ἀλλότριον ἀγαθόν·	τὸν	πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς τὸν
[4, 3]	πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν δὲ	τὸν	Πολέμωνα καὶ δίκην κακώσεως ὑπὸ
[4, 6]	δὴ διέτριβεν ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ	τὸν	πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί ποτε δὴ
[4, 5]	γένος ἀμφίσβητον, ἤ σε θεῶν	τὸν	πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω, τῶν
[4, 6]	δ´ αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο· πρὸς	τὸν	πυθόμενον διὰ τί ἐκ μὲν
[4, 6]	βιβλία ἐκέκτητο αὐτοῦ. ἀλλὰ καὶ	τὸν	Πύρρωνα κατά τινας ἐζηλώκει καὶ
[4, 5]	καὶ συμπαθῶς γράψαι. Καὶ προεφέρετο	τὸν	στίχον τὸν ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου
[4, 7]	εἰς ψυχήν. Διέβαλλε δὲ καὶ	τὸν	Σωκράτην, λέγων ὡς εἰ μὲν
[4, 7]	τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς	τὸν	τὰ χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν
[4, 7]	τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ	τὸν	ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ
[4, 6]	ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι.	τόν	τε Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν εἶναι
[4, 2]	Πλάτωνα ὡς ἀφαιρήσει τις αὐτοῦ	τὸν	τράχηλον, παρὼν οὗτος καὶ δείξας
[4, 6]	ἐριστικώτερον. παρέβαλε δὲ Κράντορι τοῦτον	τὸν	τρό– πον. τέταρτος ἀδελφὸς ἦν
[4, 4]	Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε	τὸν	τρόπον· Μνήματι τῷδε Κράτητα θεουδέα
[4, 6]	ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν
[4, 6]	καὶ πρῶτος τὸν λόγον ἐκίνησε	τὸν	ὑπὸ Πλάτωνος παραδεδομένον καὶ ἐποίησε
[4, 2]	φασὶ διπλασίως αὐτὸν τιμῆσαι. Καὶ	τὸν	Φίλιππον δὲ λέγειν ὕστερον ὡς
[4, 3]	Μολοττικός, καὶ ἔνθα ἦν κατὰ	τὸν	Φρύνιχον Οὐ γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος,
[4, 6]	καταφερής· ὅθεν οἱ περὶ Ἀρίστωνα	τὸν	Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα
[4, 6]	ἠΰτε γλαῦκα πέρι σπίζαι τερατοῦντο	ἠλέματον	δεικνύντες, ὁθούνεκεν ὀχλοάρεσκος. οὐ μέγα
[4, 1]	καὶ συνῳκείωσε καθ' ὅσον ἦν	δυνατὸν	ἀλλήλοις· καὶ πρῶτος παρὰ Ἰσοκράτους
[4, 1]	Πλάτωνος τοσαῦτα ἦν ἐς τὸ	δυνατὸν	ἡμῖν συναγαγεῖν, φιλοπόνως διειλήσασι τὰ
[4, 6]	Ἐτελεύτησε δέ, ὥς φησιν Ἕρμιππος,	ἄκρατον	ἐμφορηθεὶς πολὺν καὶ παρακόψας, ἤδη
[4, 6]	γὰρ εἰς Ἀχέροντα τὸν οὐ	φατὸν	ἶσα κέλευθα, ὡς αἶνος ἀνδρῶν,
[4, 5]	μοι θυμός, ὅ τοι γένος	ἀμφίσβητον,	ἤ σε θεῶν τὸν πρῶτον
[4, 5]	καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν	ἀπελέκητον	εἶπεν ἔχειν φωνὴν καὶ φλοιοῦ
[4, 6]	Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί τοσοῦτον	ἄκρητον	ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε φρενῶν ἐκτὸς
[4, 7]	ἔδαισε ῥῖνας· οὐδ' εἶπε μοῦνον,	Ἤλιτον,	σύγγνωτε τοῖς πρίν· ἀλλὰ καὶ
[4, 6]	εἰ δὲ τὸν ἐκ Διόθεν	θεμιτὸν	θνατῷ νόον εἰπεῖν, ἔσσεται εἰς
[4, 6]	τὴν μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς	Ἀμφίκριτον,	τὴν δ´ Ἀθήνησι παρά τινας
[4, 2]	κατακλίσεως· καὶ τέλος πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν	ἄπρακτον	ἀναστῆναι. Λέγειν τε πρὸς τοὺς
[4, 2]	ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε μὴ ἐξὸν	ἀνώμοτον	μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν Ἀθηναῖοι.
[4, 3]	τῆς πόλεως πυθόμενον τὸ γινόμενον	ἄτρεπτον	μεῖναι. Ἔν τε τοῖς θεάτροις
[4, 6]	καὶ παρακόψας, ἤδη γεγονὼς ἔτος	πέμπτον	καὶ ἑβδομηκοστόν, ἀποδεχθεὶς πρὸς Ἀθηναίων
[4, 6]	τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι καὶ	ἐπέσκωπτον	ὡς φίλοχλον καὶ φιλόδοξον· μάλιστα
[4, 6]	συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ τὸν	Θεόφραστον	κνιζόμενόν φασιν εἰπεῖν ὡς εὐφυὴς
[4, 6]	ἤδη γεγονὼς ἔτος πέμπτον καὶ	ἑβδομηκοστόν,	ἀποδεχθεὶς πρὸς Ἀθηναίων ὡς οὐδείς.
[4, 2]	ἔτος ἤδη γεγονὼς δεύτερον καὶ	ὀγδοηκοστόν.	Φαμὲν δὲ καὶ εἰς τοῦτον
[4, 9]	ἄλλος, ἐν μὲν τοῖς φυσικοῖς	ἧττον	φερόμενος, ἐν δὲ τοῖς ἠθικοῖς
[4, 1]	ὤν. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς	αὐτόν·	Ἀλλ' εἰ μὴ Σπεύσιππον ἐμάνθανον
[4, 6]	παρ´ ὃ καὶ πλείους πρὸς	αὐτὸν	ἀπήντων εἰς τὴν σχολὴν καίπερ
[4, 2]	ὥστε λέγειν τὸν Πλάτωνα συγκρίνοντα	αὐτὸν	Ἀριστοτέλει, Τῷ μὲν μύωπος δεῖ,
[4, 2]	μόνος εἴη Ξενοκράτης τῶν πρὸς	αὐτὸν	ἀφιγμένων ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων
[4, 1]	Φλιασία. Ὅτε καὶ Διονύσιος πρὸς	αὐτὸν	γράφων τωθαστικῶς φησι· Καὶ ἐκ
[4, 3]	ὡς ὑπερβάλλεσθαι τοὺς ἄλλους καὶ	αὐτὸν	διαδέξασθαι τὴν σχολήν, ἀρξάμενον ἀπὸ
[4, 6]	τε ταῖς ἑορταῖς κατῄει πρὸς	αὐτὸν	ἑκάστοτε. καὶ δὴ καὶ πολλὰ
[4, 1]	καὶ πρὸς Ξενοκράτην διεπέμπετο παρακαλῶν	αὐτὸν	ἐλθεῖν καὶ τὴν σχολὴν διαδέξασθαι.
[4, 9]	Βιθυνοῦ μαθητοῦ ὄντος καὶ παρ'	αὐτὸν	ἐλθόντος εἰς τὴν διατριβήν, ὡς
[4, 7]	Αἰσθόμενος ὅτι προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς	αὐτόν·	Ἐμοὶ ὁ πατὴρ μὲν ἦν
[4, 9]	δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν	αὐτὸν	ἐξ ἀνθρώπων ἔτει τετάρτῳ τῆς
[4, 1]	τὴν σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ	αὐτὸν	ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς τὴν
[4, 6]	γὰρ ὁ προειρημένος ἀδελφὸς ἦγεν	αὐτὸν	ἐπὶ ῥητορικήν· ὁ δὲ φιλοσοφίας
[4, 5]	τινες Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ δὲ	αὐτὸν	ἐρωτηθέντα τίνι θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος,
[4, 5]	διαθέσει νοσήσας. Καὶ ἔστιν εἰς	αὐτὸν	ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ σέ, Κράντορ,
[4, 1]	βίῳ καὶ Σύλλα φθειρσὶν ἐκζέσαι	αὐτόν.	Ἦν δὲ καὶ τὸ σῶμα
[4, 9]	ἀπολύσαντας ἐκ τῶν σχολῶν παρ'	αὐτὸν	ἰέναι καὶ αὐτοῦ ἀκούειν. Ἦν
[4, 2]	Φρύνην τὴν ἑταίραν ἐθελῆσαι πειρᾶσαι	αὐτόν,	καὶ δῆθεν διωκομένην ὑπό τινων
[4, 2]	καὶ τοὺς ἑτοίμους εἶναι ζημιοῦν	αὐτόν.	Μαθόντας δὲ παρ' αὐτοῦ ὡς
[4, 2]	τοὺς ἀνθινοὺς εἰώθει. Λόγος δὲ	αὐτὸν	μετὰ καὶ ἄλλων πεμφθῆναι πρεσβευτὴν
[4, 8]	τὸν Λακύδην ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ	αὐτὸν	μεταπεμπομένου φασὶν εἰπεῖν τὰς εἰκόνας
[4, 2]	ἐλθόντος εἰς Ἀθήνας καὶ ἀσπασαμένου	αὐτόν,	μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ
[4, 6]	ταῦτα δὴ οὖν ἔδακνόν τε	αὐτὸν	οἱ προειρημένοι καὶ ἐπέσκωπτον ὡς
[4, 2]	κβʹ δσλθʹ Ἀθηναῖοι δ' ὅμως	αὐτὸν	ὄντα τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ
[4, 3]	καταλιπών. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς	αὐτόν·	Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν
[4, 7]	καὶ ὣς κατέστρεψε καὶ ἡμεῖς	αὐτὸν	οὕτως ᾐτιασάμεθα· Βίωνα, τὸν Βορυσθένης
[4, 6]	κρέας ἢ Διόδωρον. καὶ διαλιπὼν	αὐτὸν	ποιεῖ λέγοντα νήξομαι εἰς Πύρρωνα
[4, 6]	αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν ἐς Χῖον	αὐτὸν	προήγαγε τὸν Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν
[4, 2]	καὶ κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον πρὸς	αὐτὸν	προηνέγκατο ταυτί· Ὦ Κίρκη, τίς
[4, 7]	Καὶ τί γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν	αὐτὸν	πρὸς ἀπάθειαν; ἔπειτα ἐπὶ τὰ
[4, 2]	ποιεῖν. Οὔτε γὰρ ὁ Φίλιππος	αὐτὸν	προσίετο διὰ τοῦτο. Ὅθεν ἐλθόντας
[4, 9]	ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων παρῴδησεν εἰς	αὐτόν·	Πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων ἅλιος
[4, 1]	λεγόμενα περὶ τἀνδρός. Διεδέξατο δ'	αὐτὸν	Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος, τῶν μὲν
[4, 2]	μηδενὶ λόγῳ ὑπαξόμενος) φασὶ διπλασίως	αὐτὸν	τιμῆσαι. Καὶ τὸν Φίλιππον δὲ
[4, 7]	αὐτὸς Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ	αὐτὸν	Τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι
[4, 8]	ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν	αὐτὸν	τρόπον διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει
[4, 5]	περὶ Ἀρκεσιλάου λέξομεν. Ἀλλὰ καὶ	αὐτὸν	ὑγιάναντα διακούειν Πολέμωνος, ἐφ' ᾧ
[4, 1]	ἡδονῶν ἥττων ἦν. Φασὶ γοῦν	αὐτὸν	ὑπὸ θυμοῦ τὸ κυνίδιον εἰς
[4, 2]	ἀστρονομίαν μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ παρ'	αὐτὸν	φοιτᾶν, Πορεύου, ἔφη· λαβὰς γὰρ
[4, 1]	μὲν ἀτελεῖς φόρων τοὺς παρ'	αὐτὸν	φοιτῶντας ἐποίει· σὺ δὲ δασμολογεῖς
[4, 6]	δὲ πολλὰ φλυαροῦντος οὐδὲ τίτθης	αὐτὸν	χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ δὲ
[4, 2]	τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα θεῖναι. Καὶ	αὐτὸν	ὠνεῖται Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς καὶ
[4, 2]	Ἀθηναῖοι δ' ὅμως αὐτὸν ὄντα	τοιοῦτον	ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα
[4, 7]	τὸ κάλλος ἀλλότριον ἀγαθόν· τὸν	πλοῦτον	νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς τὸν τὰ
[4, 6]	ἡμῶν Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί	τοσοῦτον	ἄκρητον ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε φρενῶν
[4, 9]	ἀσχολίᾳ τῇ περὶ τοὺς λόγους.	Τοσοῦτον	δ' ἴσχυσεν ἐν φιλοσοφίᾳ ὥστε
[4, 3]	τῆς γυναικός, ὡς μειρακίοις συνόντα.	Τοσοῦτον	δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος ἀρξάμενον
[4, 7]	τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν.	Τοσοῦτον	διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων
[4, 6]	καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς	τοσοῦτον	ἐθεράπευσεν, ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος
[4, 10]	τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ ἐς	τοσοῦτον	ἤλασεν ἐπιμελείας, ὥστε ὑπὲρ τὰ
[4, 9]	ἐπιεικῶς αὐτοῖς ἀντέλεγε καὶ εὐημέρει	τοσοῦτον,	ὥστε ἐκεῖνο ἐπιλέγειν· Εἰ μὴ
[4, 6]	νεανίσκον, οὐ λήψεταί τις, ἔφη,	τοῦτον	ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν αἰτίαν
[4, 1]	ὑπομνημάτων. Στίχοι Μκβʹ δοεʹ Πρὸς	τοῦτον	γράφει καὶ Τιμωνίδης τὰς ἱστορίας,
[4, 7]	οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία	τοῦτον.	Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους τῶν μὲν
[4, 4]	ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω	τοῦτον	ἐποίησε τὸν τρόπον· Μνήματι τῷδε
[4, 7]	γήμαι ἀναφέρεται γὰρ καὶ εἰς	τοῦτον	ἔφη, Ἐὰν μὲν γήμῃς αἰσχράν,
[4, 6]	ὡς οὐδείς. Ἔστι καὶ εἰς	τοῦτον	ἡμῶν Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί
[4, 9]	κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι καὶ εἰς	τοῦτον	ἡμῶν τῷ λογαοιδικῷ μέτρῳ καὶ
[4, 6]	χάσκοντος εἰς τὸ στόμα ἐμπτῆναι.	τοῦτον	καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς
[4, 2]	ὀγδοηκοστόν. Φαμὲν δὲ καὶ εἰς	τοῦτον	οὑτωσί· Χαλκῇ προσκόψας λεκάνῃ ποτὲ
[4, 9]	ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν·	τοῦτον	σχολῆς τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ
[4, 6]	κρίσεως ἐριστικώτερον. παρέβαλε δὲ Κράντορι	τοῦτον	τὸν τρό– πον. τέταρτος ἀδελφὸς
[4, 6]	τ´ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο
[4, 8]	εὔχαρις δ’ ἄλλως καὶ εὐόμιλος.	Τοῦτόν	φασι καὶ περὶ οἰκονομίαν γλυκύτατα
[4, 5]	ἀμφίσβητον, ἤ σε θεῶν τὸν	πρῶτον	ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω, τῶν ὅσσους
[4, 3]	τοῖς Βίοις τὸν πατέρα αὐτοῦ	πρῶτόν	τε εἶναι τῶν πολιτῶν καὶ
[4, 7]	πολλὰ χλευάσας βροτούς, ὅσοι θεοῖς	ἔθυον,	οὐ μοῦνον ἐσχάρης ὕπερ βωμῶν
[4, 8]	οὑτωσί· Καὶ σέο, Λακύδη, φάτιν	ἔκλυον	ὡς ἄρα καὶ σὺ Βάκχου
[4, 6]	αὐτοῦ φέρεται ἐπίγραμμα εἰς Ἄτταλον	ἔχον	οὕτω· Πέργαμος οὐχ ὅπλοις κλεινὴ
[4, 3]	καὶ ἔνθα ἦν κατὰ τὸν	Φρύνιχον	Οὐ γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος, ἀλλὰ
[4, 5]	συμπαθῶς γράψαι. Καὶ προεφέρετο τὸν	στίχον	τὸν ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι·
[4, 6]	ξένε, εἴτε δμωΐδ´ ἐθέλεις εἴτ´	ἄλοχον.	ἐκ τούτου συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα
[4, 9]	δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε τὸν	γυμνασίαρχον	προσπέμψαι αὐτῷ μὴ οὕτω βοᾶν·
[4, 6]	ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἄκρατον ἐμφορηθεὶς	πολὺν	καὶ παρακόψας, ἤδη γεγονὼς ἔτος
[4, 7]	δοκεῖ· κακῶς μέν, ἀλλ' ἔδοξε.	Νῦν	δ' ἐς νόσον πεσὼν μακρὴν
[4, 8]	καιρός; καὶ ὅς· εἶτα μηδὲ	νῦν;	Ἐτελεύτησε δὲ σχολαρχεῖν ἀρξάμενος τῷ
[4, 2]	Μαθόντας δὲ παρ' αὐτοῦ ὡς	νῦν	καὶ μᾶλλον φροντιστέον εἴη τῆς
[4, 8]	αὐτῷ γεωμετροῦντι λέγει τις, εἶτα	νῦν	καιρός; καὶ ὅς· εἶτα μηδὲ
[4, 9]	Ἀντίπατρός τι> πιὼν ἀπέσβη, Δότε	τοίνυν,	ἔφησε, τὶ κἀμὲ πιεῖν. Τί
[4, 3]	τὴν διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν	οὖν	ἀστεῖός τις καὶ γενναῖος, παρῃτημένος
[4, 6]	πένης ἦν, χαρίσασθαι. ἦν μὲν	οὖν	αὐτῷ καὶ ἐν Πιτάνῃ περιουσία,
[4, 6]	διαφθείρετε, κἀγὼ τὰ ὑμέτερα. ἤχθετο	οὖν	δὴ τοῖς μὴ καθ´ ὥραν
[4, 6]	παραχωρεῖν ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ	οὖν	ἔδακνόν τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι
[4, 9]	τῆς ἀπαλλαγῆς καί φησι, Δότε	οὖν	κἀμοί· τῶν δὲ εἰπόντων, Τί;
[4, 6]	τὴν πρὸς ἡμᾶς οἰκειότητα. πειρῶ	οὖν,	μεμνημένος διότι σοι πίστιν τὴν
[4, 6]	παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς ἐσιώπησεν. ἀλλ´	οὖν	ὅμως ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐπρέσβευσεν
[4, 7]	τῶν πραγμάτων χρώμενος. Διὰ δὴ	οὖν	τὸ παντὶ εἴδει κεκρᾶσθαι λόγου
[4, 3]	περιπατῶν δὲ ἐπεχείρει. Διὰ δὴ	οὖν	τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν τῇ
[4, 7]	Ἀθηναίων τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς	οὖν	τὸν αἰτιασάμενον ἔφη, πυροὺς ἐκόμισα
[4, 3]	οὐδ' ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος. Ἔλεγεν	οὖν	τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι
[4, 5]	δὲ καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν	γοῦν	ἀπελέκητον εἶπεν ἔχειν φωνὴν καὶ
[4, 7]	τὴν εἰς ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας	γοῦν	ἀπιέναι. Τὸν Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος ἔλεγεν
[4, 1]	καὶ ἡδονῶν ἥττων ἦν. Φασὶ	γοῦν	αὐτὸν ὑπὸ θυμοῦ τὸ κυνίδιον
[4, 7]	τινὰς εἰς ἀναισχυντίαν προῆγεν. Ὁ	γοῦν	Βητίων εἷς τῶν συνήθων αὐτῷ
[4, 3]	τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς. Ἀεὶ	γοῦν	ἐμέμνητο ὁ Πολέμων αὐτοῦ, τήν
[4, 8]	τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε ἐφωράθη. Ὁ	γοῦν	Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν Ἀκαδημείᾳ ἐν
[4, 3]	θηραθῆναι Κράντορα ὑπ' αὐτοῦ. Κυνὸς	γοῦν	λυττῶντος καὶ) τὴν ἰγνύαν διασπάσαντος
[4, 7]	ὅρμον εἶναι κακῶν· εἰς αὐτὸ	γοῦν	πάντα καταφεύγειν. Τὴν δόξαν ἐτῶν
[4, 6]	λαθεῖν τὴν χάριν ἀτυφότατος. εἰσελθὼν	γοῦν	ποτε πρὸς Κτησίβιον νοσοῦντα καὶ
[4, 3]	τοῖς θεάτροις ἀσυμπαθέστατος ἦν. Νικοστράτου	γοῦν	ποτε τοῦ ἐπικαλουμένου Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντός
[4, 7]	ἐνίοτε καὶ φαντασίαν ἐπιτεχνώμενος. Ἐν	γοῦν	Ῥόδῳ τοὺς ναύτας ἔπεισε σχολαστικὰς
[4, 2]	δὴ καὶ αὐταρκέστατος ἦν. Ἀλεξάνδρου	γοῦν	συχνὸν ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας
[4, 2]	συνεληλύθοι· καὶ τοὺς ἑτοίμους εἶναι	ζημιοῦν	αὐτόν. Μαθόντας δὲ παρ' αὐτοῦ
[4, 2]	ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως	ἀξιοῦν.	Πρός τε τὸν μήτε μουσικὴν
[4, 9]	εἰσκομίσαντος δὲ καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα,	Οὐκοῦν,	εἰπεῖν, σὺ ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ
[4, 3]	οἱ μαθηταὶ μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι	κατῴκουν	πλησίον τοῦ μουσείου καὶ τῆς
[4, 6]	περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον στωικοὶ	ἐπεκάλουν	αὐτῷ, φθορέα τῶν νέων καὶ
[4, 6]	ὃ καὶ πολλοὶ τῶν μαθητῶν	ἐζήλουν	καὶ τὴν ῥητορείαν καὶ πᾶν
[4, 6]	καιρῷ. πειστικός τε ὑπὲρ ἅπανθ´	ὁντινοῦν·	παρ´ ὃ καὶ πλείους πρὸς
[4, 7]	ὁλοκλήροις καὶ μὴ τετρημένοις ἀγγείοις	ὑδροφόρουν.	Πρὸς τὸν ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ
[4, 2]	ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ	συνεχώρουν	Ἀθηναῖοι. Καὶ δὴ καὶ αὐταρκέστατος
[4, 6]	καὶ παρακίναιδος ὢν ὡς εἰς	βαρὺν	τὸν Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν
[4, 4]	ἔχειν μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα δὲ	σὺν	Κράτητι μετὰ Λυσικλέους τινὸς τῶν
[4, 7]	ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ·	σὺν	οἷς εἰσβάλλων εἰς τὸ γυμνάσιον
[4, 6]	τῶν νέων καὶ κιναιδολόγον καὶ	θρασὺν	ἀποκαλοῦντες. καὶ γὰρ καὶ Δημητρίου
[4, 6]	Ἴωνα δὲ καὶ ἐχαρακτήριζε νέος	ὤν.	Διήκουσε δὲ καὶ Ἱππονίκου τοῦ
[4, 1]	ἑκὼν τὸν βίον μετήλλαξε γηραιὸς	ὤν.	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν·
[4, 1]	γε, ὅστις ὑπομένεις ζῆν τοιοῦτος	ὤν.	Καὶ τέλος ὑπὸ ἀθυμίας ἑκὼν
[4, 6]	τινων διεβάλλετο. πολυτελής τε ἄγαν	ὤν—	καὶ τί γὰρ ἄλλο ἢ
[4, 3]	τῶν δήμων Οἴηθεν. Νέος δ'	ὢν	ἀκόλαστός τε καὶ διακεχυμένος ἦν
[4, 6]	τυχεῖν τῆς ἀξίας. ἐλευθέριός τε	ὢν	καὶ ἀφιλαργυρώτατος εἰς τὰς ἀργυρικὰς
[4, 2]	ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος δὲ	ὢν	πολλάκις τῆς ἡμέρας ἑαυτῷ ἐμελέτα,
[4, 7]	μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς νέος μὲν	ὢν	τοὺς ἄνδρας ἀπάγοι τῶν γυναικῶν,
[4, 7]	ἅπαντα μᾶλλον ἢ θανεῖν ἕτοιμος	ὢν	ὑπουργεῖν. Μωρὸς δ' ὃς ἤθελέν
[4, 6]	ἔχῃ; ἐπεὶ δὲ καὶ παρακίναιδος	ὢν	ὡς εἰς βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον
[4, 4]	ξεῖνε, παρερχόμενος, ἄνδρας ὁμοφροσύνῃ μεγαλήτορας,	ὧν	ἄπο μῦθος ἱερὸς ἤϊσσεν δαιμονίου
[4, 4]	πρεσβευτικούς. Ἀλλὰ καὶ μαθητὰς ἐλλογίμους·	ὧν	Ἀρκεσίλαον περὶ οὗ λέξομεν διήκουσε
[4, 6]	τῷ ἀδελφῷ τὰ αὑτοῦ, ἀνθ´	ὧν	ἐς Χῖον αὐτὸν προήγαγε τὸν
[4, 5]	ἀλλὰ βούλεσθαι αὐτόθι σχολὴν συστήσασθαι.	Ὧν	ἦν καὶ Ἀρκεσίλαος θέλων ὑπ'
[4, 10]	ἐπὶ τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς,	ὧν	ἦρξεν Ἀριστοτέλης.
[4, 5]	βούλεσθαι αὐτόθι σχολὴν συστήσασθαι. Ὧν	ἦν	καὶ Ἀρκεσίλαος θέλων ὑπ' αὐτοῦ
[4, 5]	ὑπομνήματα εἰς μυριάδας στίχων τρεῖς,	ὧν	τινά τινες Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ
[4, 7]	εἶτ' ἐπανείλετο τὴν κυνικὴν ἀγωγήν,	λαβὼν	τρίβωνα καὶ πήραν. Καὶ τί
[4, 6]	στόμα ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ παρακόψαντα	ἀναλαβὼν	οἴκοι ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς
[4, 6]	τὰ αὑτοῦ κακῶς ᾄδοντας τούτους	καταλαβὼν	αὐτὸς τὰς πλίνθους αὐτῶν συνεπάτησεν,
[4, 6]	Πυθοκλῆς ὁ τοῦ Βουσέλου· οὓς	καταλαβὼν	ὑπ´ ἀνεξικακίας παραχωρεῖν ἔφη. διὰ
[4, 6]	πότνιά ς´ ἢ σιγὴν ἔχω;	ὑπολαβὼν	ἔφη· γύναι, τί μοι τραχεῖα
[4, 3]	μὴν ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν	διατρίβων	ἐν τῷ κήπῳ, παρ' ὃν
[4, 6]	ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου, αὐτὸς	ἀπαγαγὼν	συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας εὐτακτεῖν.
[4, 6]	τι ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ καὶ ὄρθρου	λέγων	ἐπὶ τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´
[4, 5]	δὴ μᾶλλον Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην,	λέγων	ἐργῶδες ἐν τῷ κυρίῳ τραγικῶς
[4, 6]	τῷ Πειραιεῖ πρὸς τὰς θέσεις	λέγων	ἐχρόνισεν, οἰκείως ἔχων πρὸς Ἱεροκλέα·
[4, 7]	δεδοικὼς ὁ μὴ θεοὺς εἶναι	λέγων,	ὁ νηὸν οὐδὲ βλέψας, ὁ
[4, 9]	Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, μεταξὺ	λέγων	παρῴδησεν εἰς αὐτόν· Πωλεῖταί τις
[4, 7]	Διέβαλλε δὲ καὶ τὸν Σωκράτην,	λέγων	ὡς εἰ μὲν εἶχεν Ἀλκιβιάδου
[4, 5]	σὺ μὲν ἐκεῖθι χαίρεις, σῶν	λόγων	δὲ χήρη ἕστηκεν Ἀκαδήμεια καὶ
[4, 6]	προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον τῶν	λόγων	καὶ ἅπαντι συναρμόσασθαι καιρῷ. πειστικός
[4, 6]	εἴχετο καὶ τῶν Ἐρετρικῶν ἥπτετο	λόγων,	ὅθεν καὶ ἐλέγετο ἐπ´ αὐτοῦ
[4, 6]	ἀποφάσεις διὰ τὰς ἐναντιότητας τῶν	λόγων.	πρῶτος δὲ καὶ εἰς ἑκάτερον
[4, 6]	ποτε πρὸς Κτησίβιον νοσοῦντα καὶ	ἰδὼν	ἀπορίᾳ θλιβόμενον, κρύφα βαλάντιον ὑπέθηκε
[4, 2]	Περὶ ἀρετῆς αʹ βʹ Περὶ	εἰδῶν	αʹ Περὶ ἡδονῆς αʹ βʹ
[4, 2]	Κεφάλαιον αʹ Περὶ γενῶν καὶ	εἰδῶν	αʹ Πυθαγόρεια αʹ Λύσεις αʹ
[4, 1]	ὅμοια ὑποθέσεις, Περὶ γενῶν καὶ	εἰδῶν	παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος
[4, 6]	γὰρ ἦν ἀγαθὸς σφόδρα καὶ	ἐλπίδων	ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας. ἔν τε
[4, 6]	ἔσπασας, ὥστε φρενῶν ἐκτὸς ὄλισθες	ἑῶν;	οἰκτείρω ς´ οὐ τόσσον ἐπεὶ
[4, 2]	Περὶ τοῦ ἑνὸς αʹ Περὶ	ἰδεῶν	αʹ Περὶ τέχνης αʹ Περὶ
[4, 2]	αʹ Περὶ τέχνης αʹ Περὶ	θεῶν	αʹ βʹ Περὶ ψυχῆς αʹ
[4, 1]	αʹ Περὶ φιλίας αʹ Περὶ	θεῶν	αʹ Φιλόσοφος αʹ Πρὸς Κέφαλον
[4, 7]	καὶ τραπέζης κνίσῃ, λίπει, θυήμασιν	θεῶν	ἔδαισε ῥῖνας· οὐδ' εἶπε μοῦνον,
[4, 7]	τὸ θεῖον εἶναι, ὡς τῶν	θεῶν	ὄντων ὅταν Βίων θέλῃ νομίζειν.
[4, 5]	τοι γένος ἀμφίσβητον, ἤ σε	θεῶν	τὸν πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω,
[4, 6]	καὶ τούτῳ μόνῳ τῶν ἄλλων	βασιλέων	προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ τὸν
[4, 7]	πέμψῃς καὶ αὐτὸς μὴ ἔλθῃς.	πλέων	μετὰ πονηρῶν λῃσταῖς περιέπεσε· τῶν
[4, 6]	στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα τῶν	νέων	καὶ κιναιδολόγον καὶ θρασὺν ἀποκαλοῦντες.
[4, 5]	ἤ σε θεῶν τὸν πρῶτον	ἀειγενέων,	Ἔρος, εἴπω, τῶν ὅσσους Ἔρεβός
[4, 7]	γένος ἦν Βορυσθενίτης, ὧντινων δὲ	γονέων	καὶ ἀφ' οἵων πραγμάτων ἧξεν
[4, 5]	ἢ Ἀνέμων· τοῖος σὺ κακὰ	φρονέων	ἀλάλησαι ἀνθρώποις ἠδ' ἐσθλά· τὸ
[4, 2]	Λύσεις αʹ βʹ Διαιρέσεις ηʹ	Θέσεων	βιβλία κʹ στίχοι μύριοι> γʹ
[4, 7]	ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων	αἰσθήσεων.	Μὴ δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ
[4, 6]	ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ σὺ πολλῶν	πενεστέων	ἦσθα προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο δὲ πάντων
[4, 8]	Καὶ μόνος τῶν ἀπ’ αἰῶνος	ζῶν	παρέδωκε τὴν σχολὴν Τηλεκλεῖ καὶ
[4, 5]	Ἀθήνας καὶ Ξενοκράτους διήκουσε Πολέμωνι	συσχολάζων.	Καὶ κατέλιπεν ὑπομνήματα εἰς μυριάδας
[4, 3]	κρέας μέγα. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	καθίζων	ἔλεγε πρὸς τὰς θέσεις, φασί,
[4, 6]	ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν	ἐκτοπίζων.	Καί ποτε δὴ καὶ Ἀθήνησιν
[4, 9]	ἡ συστήσασα φύσις καὶ διαλύσει.	μαθών	τε Ἀντίπατρον φάρμακον πιόντα ἀποθανεῖν,
[4, 2]	αʹ Περὶ εἱμαρμένης αʹ Περὶ	παθῶν	αʹ Περὶ βίων αʹ Περὶ
[4, 7]	Ὁ γοῦν Βητίων εἷς τῶν	συνήθων	αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν ποτε λέγεται
[4, 6]	οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως πυλῶν	ἐλθὼν	ἀνέστρεψε. μετά τε τὴν Ἀντιγόνου
[4, 10]	φωνῇ κατὰ τὴν πατρίδα ἐφιλοσόφει.	ἐλθὼν	δ' εἰς Ἀθήνας ἤδη τετταράκοντ'
[4, 6]	καὶ λαθεῖν τὴν χάριν ἀτυφότατος.	εἰσελθὼν	γοῦν ποτε πρὸς Κτησίβιον νοσοῦντα
[4, 6]	οἱ δέ, ὅτι ἐφωράθη τινὰ	διορθῶν,	ἅ φασιν οἱ μὲν ἐκδοῦναι,
[4, 6]	Ὅμηρον, οὗ καὶ εἰς ὕπνον	ἰὼν	πάντως τι ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ καὶ
[4, 4]	καθαρὸς σοφίας ἐπὶ θεῖον ἐκόσμει	αἰῶν'	ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος. Ἔνθεν καὶ
[4, 6]	οἶκον πρὸς Θαυμασίαν ἕνα τινὰ	ἀναγκαίων,	ἀξιώσας διατηρῆσαι· πρὸς ὃν καὶ
[4, 2]	τῷ πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν ὁμοίων	κεφαλαίων.	Διεδέξατο δὲ Σπεύσιππον καὶ ἀφηγήσατο
[4, 2]	πρεσβεύων πρὸς Ἀντίπατρον περὶ αἰχμαλώτων	Ἀθηναίων	κατὰ τὸν Λαμιακὸν πόλεμον, καὶ
[4, 7]	Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων	Ἀθηναίων	τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν
[4, 6]	πέμπτον καὶ ἑβδομηκοστόν, ἀποδεχθεὶς πρὸς	Ἀθηναίων	ὡς οὐδείς. Ἔστι καὶ εἰς
[4, 2]	αʹ Περὶ παθῶν αʹ Περὶ	βίων	αʹ Περὶ ὁμονοίας αʹ Περὶ
[4, 7]	καὶ εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα.	~ΒΙΩΝ	Βίων τὸ μὲν γένος ἦν
[4, 7]	ὡς τῶν θεῶν ὄντων ὅταν	Βίων	θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην φρονῶν,
[4, 1]	φησι Τιμόθεος ἐν τῷ Περὶ	βίων.	Οὗτος, φησί, πρὸς τὸν ἐρῶντα
[4, 7]	Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς ὁ	Βίων	τὰ μὲν ἄλλα πολύτροπος καὶ
[4, 7]	εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ	Βίων	τὸ μὲν γένος ἦν Βορυσθενίτης,
[4, 7]	αὐτοῦ τὸν Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος	Βίων	φιλοσοφίαν ἀνθινὰ ἐνέδυσεν. Εὐφυὴς γὰρ
[4, 7]	μικρολόγους τῶν μὲν ὑπαρχόντων ὡς	ἰδίων	ἐπιμελεῖσθαι, ὡς δ' ἐξ ἀλλοτρίων
[4, 6]	τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν	Ἐπικουρείων	οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ μὲν γὰρ
[4, 3]	πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις τῶν	ἐπιθυμιῶν·	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς στενωποῖς
[4, 7]	ὧντινων δὲ γονέων καὶ ἀφ'	οἵων	πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ φιλοσοφίαν, αὐτὸς
[4, 1]	Διάλογοι τῶν περὶ τὴν πραγματείαν	ὁμοίων	αʹ βʹ γʹ δʹ εʹ
[4, 2]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν	ὁμοίων	κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ Σπεύσιππον καὶ
[4, 9]	ἀκούσας ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός τι>	πιὼν	ἀπέσβη, Δότε τοίνυν, ἔφησε, τὶ
[4, 6]	λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας ἀπήγαγε.	περιὼν	δὲ οὔτε γύναιον εἰσηγάγετο οὔτ´
[4, 1]	ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ τὰ βιβλία	τριῶν	ταλάντων ὠνήσατο. Γέγονε Σπεύσιππος καὶ
[4, 6]	ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ	ὁμοπατρίων	Μοιρέαν, ὃς ἦν αὐτῷ ἐπίτροπος.
[4, 6]	δὲ ὁμομητρίους· καὶ τῶν μὲν	ὁμομητρίων	πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ ὁμοπατρίων
[4, 7]	ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι, ὡς δ' ἐξ	ἀλλοτρίων	μηδὲν ὠφελεῖσθαι. Τῇ μὲν ἀνδρείᾳ
[4, 7]	εἰς ἀναισχυντίαν προῆγεν. Ὁ γοῦν	Βητίων	εἷς τῶν συνήθων αὐτῷ πρὸς
[4, 2]	γεωμετρῶν βιβλία εʹ Ὑπομνημάτων αʹ	Ἐναντίων	αʹ Περὶ ἀριθμῶν αʹ Ἀριθμῶν
[4, 7]	Τὸ γῆρας ἔλεγεν ὅρμον εἶναι	κακῶν·	εἰς αὐτὸ γοῦν πάντα καταφεύγειν.
[4, 1]	ὤν. Καὶ τέλος ὑπὸ ἀθυμίας	ἑκὼν	τὸν βίον μετήλλαξε γηραιὸς ὤν.
[4, 10]	ὁ Τίμων οὕτω διασύρει· οὐδ'	Ἀκαδημαϊκῶν	πλατυρημοσύνης ἀναλίστου. Ἡμεῖς δὲ τοὺς
[4, 7]	ὢν τοὺς ἄνδρας ἀπάγοι τῶν	γυναικῶν,	νεανίσκος δὲ γενόμενος τὰς γυναῖκας
[4, 4]	καθά φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τρίτῳ	Χρονικῶν,	ἀπέλιπε βιβλία τὰ μὲν φιλοσοφούμενα,
[4, 6]	ὡς Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ τρίτῳ	Χρονικῶν,	Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος. οὗτός ἐστιν
[4, 2]	Ἀμαστριανὸς ἐν τῷ πρώτῳ τῶν	Ἱστορικῶν	ὁμοίων κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ Σπεύσιππον
[4, 6]	τῆς διαλεκτικῆς εἴχετο καὶ τῶν	Ἐρετρικῶν	ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ ἐλέγετο
[4, 7]	Πολέμων· ἔνατος ποιητὴς τραγῳδίας τῶν	Ταρσικῶν	λεγομένων· δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος ἢ
[4, 2]	μαθημάτων τῶν περὶ τὴν λέξιν,	Λογιστικῶν	βιβλία θʹ Τῶν περὶ τὰ
[4, 9]	Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ τῶν	Στωικῶν	βιβλία ἀναγνοὺς ἐπιμελῶς καὶ μάλιστα>
[4, 7]	ὄντα καὶ εὔχαριν· ὃς καὶ	ἀποθνήσκων	κατέλιπέ μοι πάντα. Κἀγὼ κατακαύσας
[4, 7]	γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει τε	νεανίσκων	τινῶν υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς τὸ
[4, 1]	διέφθαρτο, καὶ πρὸς Ξενοκράτην διεπέμπετο	παρακαλῶν	αὐτὸν ἐλθεῖν καὶ τὴν σχολὴν
[4, 8]	ὡς ἄρα καὶ σὺ Βάκχου	ἑλὼν	Ἀΐδην ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις. Ἦ
[4, 5]	συστήσασθαι. Ὧν ἦν καὶ Ἀρκεσίλαος	θέλων	ὑπ' αὐτοῦ συστῆναι Πολέμωνι, καίπερ
[4, 2]	ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς	ἀφελὼν	τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν ἐκείνῳ
[4, 6]	τινος ἀργυρώματα λαβόντος εἰς ὑποδοχὴν	φίλων	καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ ἀπῄτησεν οὐδὲ
[4, 7]	πολὺς ἐγκείμενος τῷ Κοινὰ τὰ	φίλων.	Παρ' ὃ καὶ οὐδεὶς αὐτοῦ
[4, 6]	δ´ Ἀθήνησι παρά τινας τῶν	φίλων,	τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν εἰς
[4, 7]	ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν	ἄλλων	αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν
[4, 6]	ὥστε τοῖς μαθηταῖς παρῄνει καὶ	ἄλλων	ἀκούειν. καί τινος Χίου νεανίσκου
[4, 7]	Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν	ἄλλων	ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν
[4, 6]	διὸ καὶ τούτῳ μόνῳ τῶν	ἄλλων	βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ
[4, 6]	διὰ τί ἐκ μὲν τῶν	ἄλλων	μεταβαίνουσιν εἰς τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ
[4, 2]	Λόγος δὲ αὐτὸν μετὰ καὶ	ἄλλων	πεμφθῆναι πρεσβευτὴν πρὸς Φίλιππον· καὶ
[4, 7]	καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν οἷς	εἰσβάλλων	εἰς τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν.
[4, 6]	ἀνδρῶν γάλλοι γίνονται, ἐκ δὲ	γάλλων	ἄνδρες οὐ γίνονται. Λοιπὸν δὲ
[4, 6]	μόνῳ τῶν ἄλλων βασιλέων προσεφώνει.	Πολλῶν	δὲ καὶ τὸν Ἀντίγονον θεραπευόντων
[4, 6]	ἔρεξεν ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ σὺ	πολλῶν	πενεστέων ἦσθα προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο δὲ
[4, 6]	μετά τε τὴν Ἀντιγόνου ναυμαχίαν	πολλῶν	προσιόντων καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων
[4, 9]	τοὺς ῥήτορας ἀπολύσαντας ἐκ τῶν	σχολῶν	παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ αὐτοῦ
[4, 6]	παρέχοντος ἔφη· ἀκόλασθ´ ὁμιλεῖν γίγνεται	δούλων	τέκνα. ἄλλου δὲ πολλὰ φλυαροῦντος
[4, 6]	Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως	πυλῶν	ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά τε τὴν
[4, 3]	τρυφῆς. Ἀεὶ γοῦν ἐμέμνητο ὁ	Πολέμων	αὐτοῦ, τήν τ' ἀκακίαν καὶ
[4, 3]	τοῖς ἤθεσιν. Ἔφασκε δὲ ὁ	Πολέμων	δεῖν ἐν τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι
[4, 7]	Μιλήσιος ἀνδριαντοποιός, οὗ μέμνηται καὶ	Πολέμων·	ἔνατος ποιητὴς τραγῳδίας τῶν Ταρσικῶν
[4, 3]	τῆς ἐξέδρας. Ἐῴκει δὴ ὁ	Πολέμων	κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι τὸν Ξενοκράτην·
[4, 3]	ᾄσματα γεγραφώς, ὥς φησιν Ἀριστόξενος.	~ΠΟΛΕΜΩΝ.	Πολέμων Φιλοστράτου μὲν ἦν υἱός,
[4, 3]	γεγραφώς, ὥς φησιν Ἀριστόξενος. ~ΠΟΛΕΜΩΝ.	Πολέμων	Φιλοστράτου μὲν ἦν υἱός, Ἀθηναῖος
[4, 5]	περίφρονος, ἠέ σε Γαίης, ἢ	Ἀνέμων·	τοῖος σὺ κακὰ φρονέων ἀλάλησαι
[4, 6]	ἀγνοεῖν, ἔφη· λήθουσι γάρ τοι	κἀνέμων	διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν
[4, 6]	οὐδείς. Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον	ἡμῶν	Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί τοσοῦτον
[4, 1]	μετήλλαξε γηραιὸς ὤν. Καὶ ἔστιν	ἡμῶν	εἰς αὐτόν· Ἀλλ' εἰ μὴ
[4, 3]	ἱκανὰ συγγράμματα καταλιπών. Καὶ ἔστιν	ἡμῶν	εἰς αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα
[4, 5]	νοσήσας. Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν	ἡμῶν·	Ἐπέκλυσε καὶ σέ, Κράντορ, ἡ
[4, 7]	παρατελωνησάμενός τι πανοίκιος ἐπράθη μεθ'	ἡμῶν.	Καί με ἀγοράζει τις ῥήτωρ
[4, 9]	οὐδέν. Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον	ἡμῶν	τῷ λογαοιδικῷ μέτρῳ καὶ Ἀρχεβουλείῳ·
[4, 4]	Ἀντιγένους Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ τῶν	δήμων,	ἀκροατὴς ἅμα καὶ ἐρώμενος Πολέμωνος·
[4, 1]	Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος, τῶν μὲν	δήμων	Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ τῆς ἀδελφῆς
[4, 3]	μὲν ἦν υἱός, Ἀθηναῖος τῶν	δήμων	Οἴηθεν. Νέος δ' ὢν ἀκόλαστός
[4, 2]	Ὑπομνημάτων αʹ Ἐναντίων αʹ Περὶ	ἀριθμῶν	αʹ Ἀριθμῶν θεωρία αʹ Περὶ
[4, 2]	Ἐναντίων αʹ Περὶ ἀριθμῶν αʹ	Ἀριθμῶν	θεωρία αʹ Περὶ διαστημάτων αʹ
[4, 6]	Ἀθήνησιν αὗται παρά τισι τῶν	γνωρίμων	καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ παρ´ Ἀμφικρίτῳ.
[4, 6]	Πύρρων, μέσσος Διόδωρος. καὶ ὁ	Τίμων	ἐπ´ αὐτοῦ φησιν οὕτως τῇ
[4, 10]	Καθόλου δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ	Τίμων	οὕτω διασύρει· οὐδ' Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης
[4, 6]	παρρησιαστής· διὸ καὶ πάλιν ὁ	Τίμων	οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ· καὶ νόον
[4, 6]	τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον καὶ	Τίμων	τά τ´ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ
[4, 1]	Πλάτωνι πρὸς αἵματος· οὐ γὰρ	ἀθυμῶν	κάτθανεν ἂν διά τι σφόδρα
[4, 7]	ἔθυον, οὐ μοῦνον ἐσχάρης ὕπερ	βωμῶν	τε καὶ τραπέζης κνίσῃ, λίπει,
[4, 1]	εὗρεν ᾧ τὰ φορμία τῶν	φρυγάνων	εὔογκα ποιοῦσιν. Ἤδη δὲ ὑπὸ
[4, 6]	Χῖον αὐτὸν προήγαγε τὸν Μοιρέαν	λανθάνων,	κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας ἀπήγαγε. περιὼν
[4, 2]	δʹ εʹ Κεφάλαιον αʹ Περὶ	γενῶν	καὶ εἰδῶν αʹ Πυθαγόρεια αʹ
[4, 1]	πρὸς τὰ ὅμοια ὑποθέσεις, Περὶ	γενῶν	καὶ εἰδῶν παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν
[4, 2]	εἴη Ξενοκράτης τῶν πρὸς αὐτὸν	ἀφιγμένων	ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων πρὸς
[4, 8]	περιαιρεθείη τι καὶ βασταχθείη τῶν	ἀποκειμένων,	μαθόντα δὴ τοῦτο τὰ θεραπόντια
[4, 7]	ἔνατος ποιητὴς τραγῳδίας τῶν Ταρσικῶν	λεγομένων·	δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος ἢ Χῖος,
[4, 6]	τοσοῦτον ἄκρητον ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε	φρενῶν	ἐκτὸς ὄλισθες ἑῶν; οἰκτείρω ς´
[4, 7]	τινας οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι ἓξ	μηνῶν	τὴν νύκτι καὶ ἓξ τὴν
[4, 3]	σῶμα δέ· τοῦτο γὰρ αὐτὸς	βαίνων	ἐς ἄστρα διάβορον θῆκεν χαμαί.
[4, 6]	Ἱεροκλέα· ἐφ´ ᾧ καὶ πρός	τινων	διεβάλλετο. πολυτελής τε ἄγαν ὤν—
[4, 2]	αὐτόν, καὶ δῆθεν διωκομένην ὑπό	τινων	καταφυγεῖν εἰς τὸ οἰκίδιον. Τὸν
[4, 7]	περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει τε νεανίσκων	τινῶν	υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς τὸ ἀποχρῆσθαι
[4, 7]	τὸ μὲν γένος ἦν Βορυσθενίτης,	ὧντινων	δὲ γονέων καὶ ἀφ' οἵων
[4, 1]	τοιοῦτος· καὶ γὰρ ὀργίλος καὶ	ἡδονῶν	ἥττων ἦν. Φασὶ γοῦν αὐτὸν
[4, 2]	τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν ἐκείνῳ	πλειόνων	δεῖν πλείονας τρέφοντι. Ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	Βίων θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην	φρονῶν,	ὅτ' ἦν ἅπας ὁ λέμφος
[4, 4]	Τραλλιανὸς Ἰσοκράτειος, τρίτος ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ	συνών,	τέταρτος ὁ κύων περὶ οὗ
[4, 1]	Πρὸς Γρύλλον αʹ Ἀρίστιππος αʹ	Τεχνῶν	ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν
[4, 2]	Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν	εἰπὼν	ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν πλείονας τρέφοντι.
[4, 6]	δὴ τοῦτον τὸν τρόπον· ὣς	εἰπὼν	ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν. οἱ δέ
[4, 6]	ἐν δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον,	εἰπὼν	τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος εἰς
[4, 2]	τοὺς κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν,	εἰπὼν	τὸν ἱκέτην δεῖν μὴ ἐκδιδόναι.
[4, 6]	Οὐ συγκαταθήσεται τούτοις ὁ δεῖνα,	εἰπὼν	τοὔνομα· ὃ καὶ πολλοὶ τῶν
[4, 6]	αὐτὸς τὰς πλίνθους αὐτῶν συνεπάτησεν,	εἰπών,	ὡς ὑμεῖς τὰ ἐμὰ διαφθείρετε,
[4, 6]	πᾶν κρέας ἢ Διόδωρον. καὶ	διαλιπὼν	αὐτὸν ποιεῖ λέγοντα νήξομαι εἰς
[4, 3]	ἤδη ὑπὸ φθίσεως, ἱκανὰ συγγράμματα	καταλιπών.	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν·
[4, 9]	ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ	ἀνθρώπων	ἔτει τετάρτῳ τῆς δευτέρας καὶ
[4, 2]	ἀφαιρήσει τις αὐτοῦ τὸν τράχηλον,	παρὼν	οὗτος καὶ δείξας τὸν ἴδιον,
[4, 6]	οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ μὲν γὰρ	ἀνδρῶν	γάλλοι γίνονται, ἐκ δὲ γάλλων
[4, 7]	δὲ γενόμενος τὰς γυναῖκας τῶν	ἀνδρῶν.	Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων
[4, 7]	τῆς ὑπάτης ἔριδος πάντων ἐμπειρότατ'	ἀνδρῶν.	Καὶ ὅλως καὶ μουσικὴν καὶ
[4, 6]	φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡς αἶνος	ἀνδρῶν,	πάντοθεν μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι
[4, 7]	γὰρ αὐτὸν Τίς πόθεν εἰς	ἀνδρῶν;	πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
[4, 9]	εἰς αὐτόν· Πωλεῖταί τις δεῦρο	γέρων	ἅλιος νημερτής, Μέντορι εἰδόμενος ἠμὲν
[4, 6]	ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν. τούτου δὲ	ἤρων	καὶ Δημοχάρης ὁ Λάχητος καὶ
[4, 7]	αὐτὸς μὴ ἔλθῃς. πλέων μετὰ	πονηρῶν	λῃσταῖς περιέπεσε· τῶν δέ, Ἀπολώλαμεν,
[4, 6]	εἶ τῶν ἐνθάδε σύ μοι	τηρῶν	αὐτὰς διά τε τὴν ἡλικίαν
[4, 1]	σοφίαν. Καὶ Πλάτων μὲν ἀτελεῖς	φόρων	τοὺς παρ' αὐτὸν φοιτῶντας ἐποίει·
[4, 6]	ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε Πλάτων, ὄπιθεν	Πύρρων,	μέσσος Διόδωρος. καὶ ὁ Τίμων
[4, 2]	διάνοιαν ἄλλα βιβλία δύο, Περὶ	γεωμετρῶν	βιβλία εʹ Ὑπομνημάτων αʹ Ἐναντίων
[4, 9]	τοῦ μεθ' ἥλιον καλλίστου τῶν	ἄστρων.	Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς
[4, 6]	ὑπέθηκε τῷ προσκεφαλαίῳ· καὶ ὃς	εὑρών,	Ἀρκεσιλάου, φησί, τὸ παίγνιον. ἀλλὰ
[4, 5]	Καὶ σὺ μὲν ἐκεῖθι χαίρεις,	σῶν	λόγων δὲ χήρη ἕστηκεν Ἀκαδήμεια
[4, 7]	ἔδοξε. Νῦν δ' ἐς νόσον	πεσὼν	μακρὴν καὶ μὴ θάνῃ δεδοικὼς
[4, 7]	Θεοδώρειον ἀπολαύσας. Καὶ ὕστερόν ποτε	ἐμπεσὼν	εἰς νόσον, ὡς ἔφασκον οἱ
[4, 5]	Ἐπέκλυσε καὶ σέ, Κράντορ, ἡ	νόσων	κακίστη, χοὔτω κατῆλθες μέλαν Πλουτέως
[4, 7]	ῥητορικός, οὗ φέρεται ἐννέα βιβλία	Μουσῶν	ἐπιγραφόμενα· ἕβδομος μελικὸς ποιητής· ὄγδοος
[4, 6]	διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´ ἀξίαν	τῶν	Ἀλεξίνου τι διηγήσασθαι τὸ Φιλοξένῳ
[4, 7]	ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν	τῶν	ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν
[4, 7]	ἀκμάζειν. Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν	τῶν	ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν
[4, 6]	Φιλεταίρου· διὸ καὶ τούτῳ μόνῳ	τῶν	ἄλλων βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ
[4, 6]	πυθόμενον διὰ τί ἐκ μὲν	τῶν	ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς τὴν Ἐπικούρειον,
[4, 7]	νεανίσκος δὲ γενόμενος τὰς γυναῖκας	τῶν	ἀνδρῶν. Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ
[4, 8]	ἀπ’ αὐτοῦ προσηγορεύετο. Καὶ μόνος	τῶν	ἀπ’ αἰῶνος ζῶν παρέδωκε τὴν
[4, 8]	αὐτοῦ περιαιρεθείη τι καὶ βασταχθείη	τῶν	ἀποκειμένων, μαθόντα δὴ τοῦτο τὰ
[4, 9]	αἰνιττομένου τοῦ μεθ' ἥλιον καλλίστου	τῶν	ἄστρων. Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν
[4, 4]	ὥστε καὶ ζῶντε οὐ μόνον	τῶν	αὐτῶν ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ
[4, 1]	ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε μὲν ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ μὴν
[4, 6]	δὲ Ἀθήνησιν αὗται παρά τισι	τῶν	γνωρίμων καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ παρ´
[4, 7]	μὲν ὢν τοὺς ἄνδρας ἀπάγοι	τῶν	γυναικῶν, νεανίσκος δὲ γενόμενος τὰς
[4, 7]	πλέων μετὰ πονηρῶν λῃσταῖς περιέπεσε·	τῶν	δέ, Ἀπολώλαμεν, εἰπόντων, ἐὰν γνωσθῶμεν,
[4, 9]	καί φησι, Δότε οὖν κἀμοί·	τῶν	δὲ εἰπόντων, Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν.
[4, 6]	τῶν μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην,	τῶν	δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς ἦν
[4, 4]	ἦν Ἀντιγένους Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ	τῶν	δήμων, ἀκροατὴς ἅμα καὶ ἐρώμενος
[4, 3]	Φιλοστράτου μὲν ἦν υἱός, Ἀθηναῖος	τῶν	δήμων Οἴηθεν. Νέος δ' ὢν
[4, 4]	εἶεν θεοί τινες ἢ λείψανα	τῶν	ἐκ τοῦ χρυσοῦ γένους. Καὶ
[4, 6]	οὕτω πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ	τῶν	ἐνθάδε σύ μοι τηρῶν αὐτὰς
[4, 3]	ἀργύριον πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις	τῶν	ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς
[4, 6]	εἰς τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ	τῶν	Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ μὲν
[4, 6]	ὁ μισθὸς δραχμαὶ ταὶ Πάριαι,	τῶν	ἐπίσημα τράγος. ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν
[4, 6]	καὶ τῆς διαλεκτικῆς εἴχετο καὶ	τῶν	Ἐρετρικῶν ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ
[4, 7]	μισθοῦ τὸ θεῖον εἶναι, ὡς	τῶν	θεῶν ὄντων ὅταν Βίων θέλῃ
[4, 2]	ὁ Ἀμαστριανὸς ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ἱστορικῶν ὁμοίων κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ
[4, 4]	εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα	τῶν	κρουμάτων αὐτοῦ μήτ' ἐπὶ τριήρους
[4, 6]	τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον	τῶν	λόγων καὶ ἅπαντι συναρμόσασθαι καιρῷ.
[4, 6]	τὰς ἀποφάσεις διὰ τὰς ἐναντιότητας	τῶν	λόγων. πρῶτος δὲ καὶ εἰς
[4, 6]	εἰπὼν τοὔνομα· ὃ καὶ πολλοὶ	τῶν	μαθητῶν ἐζήλουν καὶ τὴν ῥητορείαν
[4, 1]	δ' αὐτὸν Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος,	τῶν	μὲν δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ
[4, 6]	ὁμοπατρίους, δύο δὲ ὁμομητρίους· καὶ	τῶν	μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν
[4, 7]	οὐσία τοῦτον. Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους	τῶν	μὲν ὑπαρχόντων ὡς ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι,
[4, 6]	Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα	τῶν	νέων καὶ κιναιδολόγον καὶ θρασὺν
[4, 7]	τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ καὶ	τῶν	νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο, ἕως Ἀντίγονος
[4, 6]	καὶ ἐν τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς	τῶν	ὀνομάτων, ἐπικόπτης θ´ ἱκανῶς καὶ
[4, 5]	τὸν πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω,	τῶν	ὅσσους Ἔρεβός τε πάλαι βασίλειά
[4, 2]	αʹ Περὶ φιλοσοφίας αʹ Περὶ	τῶν	Παρμενίδου αʹ Ἀρχέδημος ἢ περὶ
[4, 2]	θεωρία αʹ Περὶ διαστημάτων αʹ	Τῶν	περὶ ἀστρολογίαν Στοιχεῖα πρὸς Ἀλέξανδρον
[4, 2]	τὴν λέξιν, Λογιστικῶν βιβλία θʹ	Τῶν	περὶ τὰ μαθήματα βιβλία Τῶν
[4, 2]	δικαιοσύνης αʹ Περὶ τἀγαθοῦ αʹ	Τῶν	περὶ τὴν διάνοιαν αʹ βʹ
[4, 2]	Τῶν περὶ τὰ μαθήματα βιβλία	Τῶν	περὶ τὴν διάνοιαν ἄλλα βιβλία
[4, 2]	ἄλλα βιβλία ιϚ περὶ μαθημάτων	τῶν	περὶ τὴν λέξιν, Λογιστικῶν βιβλία
[4, 1]	Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν αʹ Διάλογοι	τῶν	περὶ τὴν πραγματείαν ὁμοίων αʹ
[4, 2]	δʹ εʹ ζʹ ηʹ Λύσις	τῶν	περὶ τοὺς λόγους ιʹ Φυσικῆς
[4, 4]	σὺν Κράτητι μετὰ Λυσικλέους τινὸς	τῶν	πολιτῶν. Ἦν δέ, φησίν, ἐρώμενος
[4, 3]	πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν τε εἶναι	τῶν	πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν δὲ
[4, 7]	γελοίῳ διαφορῆσαι, φορτικοῖς ὀνόμασι κατὰ	τῶν	πραγμάτων χρώμενος. Διὰ δὴ οὖν
[4, 2]	ὕστερον ὡς μόνος εἴη Ξενοκράτης	τῶν	πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένων ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ
[4, 9]	ἐν Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ	τῶν	Στωικῶν βιβλία ἀναγνοὺς ἐπιμελῶς καὶ
[4, 10]	καὶ τὰ αὐτοῦ μάλιστα διὰ	τῶν	συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς
[4, 7]	προῆγεν. Ὁ γοῦν Βητίων εἷς	τῶν	συνήθων αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν ποτε
[4, 6]	εἰς Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου ἑνὸς	τῶν	συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν Φρυγίη,
[4, 9]	καὶ τοὺς ῥήτορας ἀπολύσαντας ἐκ	τῶν	σχολῶν παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ
[4, 7]	καὶ Πολέμων· ἔνατος ποιητὴς τραγῳδίας	τῶν	Ταρσικῶν λεγομένων· δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος
[4, 7]	φέρειν κακόν. Κατεγίνωσκε δὲ καὶ	τῶν	τοὺς ἀνθρώπους κατακαόντων μὲν ὡς
[4, 6]	τὴν δ´ Ἀθήνησι παρά τινας	τῶν	φίλων, τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν
[4, 1]	πρῶτος εὗρεν ᾧ τὰ φορμία	τῶν	φρυγάνων εὔογκα ποιοῦσιν. Ἤδη δὲ
[4, 1]	ἔστι καταμαθεῖν τὴν σοφίαν. Καὶ	Πλάτων	μὲν ἀτελεῖς φόρων τοὺς παρ'
[4, 6]	ἐπ´ αὐτοῦ ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε	Πλάτων,	ὄπιθεν Πύρρων, μέσσος Διόδωρος. καὶ
[4, 7]	δὲ γονέων καὶ ἀφ' οἵων	πραγμάτων	ἧξεν ἐπὶ φιλοσοφίαν, αὐτὸς Ἀντιγόνῳ
[4, 7]	ἀλλότριον ἀγαθόν· τὸν πλοῦτον νεῦρα	πραγμάτων.	Πρὸς τὸν τὰ χωρία κατεδηδοκότα,
[4, 7]	διαφορῆσαι, φορτικοῖς ὀνόμασι κατὰ τῶν	πραγμάτων	χρώμενος. Διὰ δὴ οὖν τὸ
[4, 1]	ὑποθέσεις, Περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν	παραδειγμάτων,	Πρὸς τὸν Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος ἐγκώμιον,
[4, 1]	μὲν ἐπὶ τῶν αὐτῶν Πλάτωνι	δογμάτων.	Οὐ μὴν τό γ' ἦθος
[4, 2]	καὶ ἄλλα βιβλία ιϚ περὶ	μαθημάτων	τῶν περὶ τὴν λέξιν, Λογιστικῶν
[4, 2]	δύο, Περὶ γεωμετρῶν βιβλία εʹ	Ὑπομνημάτων	αʹ Ἐναντίων αʹ Περὶ ἀριθμῶν
[4, 1]	Μαθηματικός, Μανδρόβολος, Λυσίας, Ὅροι, Τάξεις	ὑπομνημάτων.	Στίχοι Μκβʹ δοεʹ Πρὸς τοῦτον
[4, 6]	φωνῆς ἐμπλῆσαι καὶ ὀνομάτων καὶ	ῥημάτων	εὐπορίαν παρασχεῖν. Ἴωνα δὲ καὶ
[4, 2]	αʹ Ἀριθμῶν θεωρία αʹ Περὶ	διαστημάτων	αʹ Τῶν περὶ ἀστρολογίαν Στοιχεῖα
[4, 10]	τὰ αὐτοῦ μάλιστα διὰ τῶν	συγγραμμάτων	ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς τρισὶν
[4, 4]	γραμματικός, ὄγδοος γεωμετρικὰ γεγραφώς, ἔνατος	ἐπιγραμμάτων	ποιητής, δέκατος Ταρσεὺς φιλόσοφος Ἀκαδημαϊκός.
[4, 6]	ἐν τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν	ὀνομάτων,	ἐπικόπτης θ´ ἱκανῶς καὶ παρρησιαστής·
[4, 6]	δεινὸν εἶναι φωνῆς ἐμπλῆσαι καὶ	ὀνομάτων	καὶ ῥημάτων εὐπορίαν παρασχεῖν. Ἴωνα
[4, 4]	οὐ μόνον τῶν αὐτῶν ἤστην	ἐπιτηδευμάτων,	ἀλλὰ καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς
[4, 1]	πρῶτος, καθά φησι Διόδωρος ἐν	Ἀπομνημονευμάτων	πρώτῳ, ἐν τοῖς μαθήμασιν ἐθεάσατο
[4, 1]	δὲ καὶ Φαβωρῖνος ἐν δευτέρῳ	Ἀπομνημονευμάτων	ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ τὰ βιβλία
[4, 4]	σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν	κρουμάτων	αὐτοῦ μήτ' ἐπὶ τριήρους μήτ'
[4, 3]	ἔλεγε πρὸς τὰς θέσεις, φασί,	περιπατῶν	δὲ ἐπεχείρει. Διὰ δὴ οὖν
[4, 7]	γοῦν πάντα καταφεύγειν. Τὴν δόξαν	ἐτῶν	μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος ἀλλότριον
[4, 7]	διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων	ἀρετῶν	ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων
[4, 2]	αʹ Περὶ ὁμονοίας αʹ Περὶ	μαθητῶν	αʹ βʹ Περὶ δικαιοσύνης αʹ
[4, 6]	τοὔνομα· ὃ καὶ πολλοὶ τῶν	μαθητῶν	ἐζήλουν καὶ τὴν ῥητορείαν καὶ
[4, 4]	Κράτητι μετὰ Λυσικλέους τινὸς τῶν	πολιτῶν.	Ἦν δέ, φησίν, ἐρώμενος Κράτης
[4, 3]	αὐτοῦ πρῶτόν τε εἶναι τῶν	πολιτῶν	καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν δὲ τὸν
[4, 1]	τῆς ὀγδόης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος·	Χαρίτων	τ' ἀγάλματ' ἀνέθηκεν ἐν τῷ
[4, 1]	τούτου; ἐγὼ γάρ σοι δέκα	ταλάντων	εὐμορφοτέραν εὑρήσω. Καταλέλοιπε δὲ πάμπλειστα
[4, 5]	καὶ τὴν οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ,	ταλάντων	οὖσαν δυοκαίδεκα. Καὶ ἐρωτηθέντα πρὸς
[4, 1]	Ἀριστοτέλης αὐτοῦ τὰ βιβλία τριῶν	ταλάντων	ὠνήσατο. Γέγονε Σπεύσιππος καὶ ἕτερος,
[4, 5]	εὐθαλίῃ. Ἐθαύμαζε δὲ ὁ Κράντωρ	πάντων	δὴ μᾶλλον Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην,
[4, 7]	ψαλληγενές, ὀλβιότυφε, τῆς ὑπάτης ἔριδος	πάντων	ἐμπειρότατ' ἀνδρῶν. Καὶ ὅλως καὶ
[4, 6]	τινός. διὰ δὲ τὸ περὶ	πάντων	ἐπέχειν οὐδὲ βιβλίον, φασί τινες,
[4, 6]	πενεστέων ἦσθα προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο δὲ	πάντων	μᾶλλον Ὅμηρον, οὗ καὶ εἰς
[4, 7]	αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται, τοσούτων αὐτῷ	σχολασάντων·	καίτοι τινὰς εἰς ἀναισχυντίαν προῆγεν.
[4, 6]	ὃ καὶ πλείους πρὸς αὐτὸν	ἀπήντων	εἰς τὴν σχολὴν καίπερ ὑπ´
[4, 7]	θεῖον εἶναι, ὡς τῶν θεῶν	ὄντων	ὅταν Βίων θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ
[4, 7]	ἀνθρώπους κατακαόντων μὲν ὡς ἀναισθήτους,	παρακαόντων	δὲ ὡς αἰσθανομένους. Ἔλεγε δὲ
[4, 7]	δὲ καὶ τῶν τοὺς ἀνθρώπους	κατακαόντων	μὲν ὡς ἀναισθήτους, παρακαόντων δὲ
[4, 6]	τε τὴν Ἀντιγόνου ναυμαχίαν πολλῶν	προσιόντων	καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς
[4, 1]	δασμολογεῖς καὶ παρ' ἑκόντων καὶ	ἀκόντων	λαμβάνεις. Οὗτος πρῶτος, καθά φησι
[4, 1]	σὺ δὲ δασμολογεῖς καὶ παρ'	ἑκόντων	καὶ ἀκόντων λαμβάνεις. Οὗτος πρῶτος,
[4, 7]	λῃσταῖς περιέπεσε· τῶν δέ, Ἀπολώλαμεν,	εἰπόντων,	ἐὰν γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε,
[4, 9]	Δότε οὖν κἀμοί· τῶν δὲ	εἰπόντων,	Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν. Τελευτῶντος δ'
[4, 6]	Πολλῶν δὲ καὶ τὸν Ἀντίγονον	θεραπευόντων	καὶ ὁπότε ἥκοι ἀπαντώντων αὐτὸς
[4, 6]	πολλῶν προσιόντων καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ	γραφόντων	αὐτὸς ἐσιώπησεν. ἀλλ´ οὖν ὅμως
[4, 7]	Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους τῶν μὲν	ὑπαρχόντων	ὡς ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι, ὡς δ'
[4, 4]	Ἀντίγονος εἶναι παρὰ Κράντορι, ὁμονόως	συμβιούντων	τούτων τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν
[4, 7]	ἀνδρῶν. Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ	διασκούντων	Ἀθηναίων τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς
[4, 7]	θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ καὶ τῶν	νοσοκομούντων	δεινῶς διετίθετο, ἕως Ἀντίγονος αὐτῷ
[4, 6]	Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι	ἀπαντώντων	αὐτὸς ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενος προεμπίπτειν
[4, 6]	μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον, τὸ καιρὸν	ἑκάστων	ἐπίστασθαι. εἰς δὲ τὸ διαβαλλόμενον
[4, 6]	Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου ἑνὸς τῶν	συσχολαστῶν	ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν Φρυγίη, τηλοῦ
[4, 1]	καὶ γὰρ ὀργίλος καὶ ἡδονῶν	ἥττων	ἦν. Φασὶ γοῦν αὐτὸν ὑπὸ
[4, 7]	καὶ ὥστε φυλάττεσθαι ὑπ' εὐνοίας	αὐτῶν·	ἀλλὰ καὶ φίλαυτος ἦν ἰσχυρῶς
[4, 4]	καὶ ζῶντε οὐ μόνον τῶν	αὐτῶν	ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ μέχρι
[4, 1]	Καὶ ἔμεινε μὲν ἐπὶ τῶν	αὐτῶν	Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ μὴν τό
[4, 6]	τούτους καταλαβὼν αὐτὸς τὰς πλίνθους	αὐτῶν	συνεπάτησεν, εἰπών, ὡς ὑμεῖς τὰ
[4, 4]	προείρηται, Πολέμωνος· Ἀρκεσίλαος δὲ Κράντορος.	Τελευτῶν	δὴ ὁ Κράτης κατὰ τὸ
[4, 7]	καὶ οὐδεὶς αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται,	τοσούτων	αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰς εἰς
[4, 2]	Φιλίππῳ λαλεῖν· τὸν δὲ μηδέτερον	τούτων	ποιεῖν. Οὔτε γὰρ ὁ Φίλιππος
[4, 4]	εἶναι παρὰ Κράντορι, ὁμονόως συμβιούντων	τούτων	τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ
[4, 2]	καὶ πρεσβεύων πρὸς Ἀντίπατρον περὶ	αἰχμαλώτων	Ἀθηναίων κατὰ τὸν Λαμιακὸν πόλεμον,
[4, 2]	αὐτὸν ἀφιγμένων ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ	πρεσβεύων	πρὸς Ἀντίπατρον περὶ αἰχμαλώτων Ἀθηναίων
[4, 3]	Καί ποτε συνθέμενος τοῖς νέοις	μεθύων	καὶ ἐστεφανωμένος εἰς τὴν Ξενοκράτους
[4, 4]	ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ συνών, τέταρτος ὁ	κύων	περὶ οὗ λέξομεν, πέμπτος φιλόσοφος
[4, 3]	τὸν κωμικὸν τὰ ποιήματα αὐτῷ	Κύων	τις ἐδόκει συμποιεῖν Μολοττικός, καὶ
[4, 3]	ὁμοίως· ἦν δὲ περὶ σωφροσύνης.	Ἀκούων	δὴ τὸ μειράκιον κατ' ὀλίγον
[4, 1]	Ὅτε καὶ Διονύσιος πρὸς αὐτὸν	γράφων	τωθαστικῶς φησι· Καὶ ἐκ τῆς
[4, 7]	Κεἰ μὲν τὸ δόγμα τοῦτ'	ἔχων	ἔμιμνεν, ἦν ἂν εἰκὸς λέγειν,
[4, 9]	θανεῖν· ὅτε καὶ φθισικήν ποτ'	ἔχων	κακίστην νόσον, οὐκ ἔθελεν λύσιν
[4, 6]	αὐτοῦ φησιν οὕτως τῇ γὰρ	ἔχων	Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι μόλυβδον θεύσεται
[4, 7]	δὲ τὸν ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης,	ἔχων	οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ
[4, 6]	τὰς θέσεις λέγων ἐχρόνισεν, οἰκείως	ἔχων	πρὸς Ἱεροκλέα· ἐφ´ ᾧ καὶ
[4, 5]	Καὶ κατέλιπεν ὑπομνήματα εἰς μυριάδας	στίχων	τρεῖς, ὧν τινά τινες Ἀρκεσιλάῳ
[4, 6]	τῆς μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας, πρῶτος	ἐπισχὼν	τὰς ἀποφάσεις διὰ τὰς ἐναντιότητας