Livre, Chapitre
[4, 1]	βʹ γʹ δʹ εʹ ζʹ	ηʹ	θʹ ιʹ Διαιρέσεις καὶ πρὸς
[4, 2]	αʹ Λύσεις αʹ βʹ Διαιρέσεις	ηʹ	Θέσεων βιβλία κʹ στίχοι μύριοι>
[4, 4]	Κράτης κατὰ τὸ ἔτος τῆς	ηʹ	καὶ κʹ καὶ ρʹ Ὀλυμπιάδος>
[4, 2]	βʹ γʹ δʹ εʹ ζʹ	ηʹ	Λύσις τῶν περὶ τοὺς λόγους
[4, 5]	Νὺξ πελάγεσσιν ὑπ' εὐρέος Ὠκεανοῖο·	ἤ	σέ γε Κύπριδος υἷα περίφρονος,
[4, 5]	θυμός, ὅ τοι γένος ἀμφίσβητον,	ἤ	σε θεῶν τὸν πρῶτον ἀειγενέων,
[4, 7]	ἐστι τὴν ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι	ἢ	ἀλλοτρίας ἀποδρέπεσθαι· καὶ γὰρ εἰς
[4, 7]	ἔφη, πότερον σοὶ κακὸν γέγονεν	ἢ	ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν
[4, 5]	υἷα περίφρονος, ἠέ σε Γαίης,	ἢ	Ἀνέμων· τοῖος σὺ κακὰ φρονέων
[4, 6]	ἢ Πύρρωνα τὸ πᾶν κρέας	ἢ	Διόδωρον. καὶ διαλιπὼν αὐτὸν ποιεῖ
[4, 6]	ὤν— καὶ τί γὰρ ἄλλο	ἢ	ἕτερος Ἀρίστιππος; ἐπὶ τὰ δεῖπνα
[4, 7]	ὑπὲρ θύρην ἔθηκεν, ἅπαντα μᾶλλον	ἢ	θανεῖν ἕτοιμος ὢν ὑπουργεῖν. Μωρὸς
[4, 4]	λέγειν ὡς εἶεν θεοί τινες	ἢ	λείψανα τῶν ἐκ τοῦ χρυσοῦ
[4, 1]	Κέφαλον αʹ Κέφαλος αʹ Κλεινόμαχος	ἢ	Λυσίας αʹ Πολίτης αʹ Περὶ
[4, 2]	Περὶ τῶν Παρμενίδου αʹ Ἀρχέδημος	ἢ	περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ τἀγαθοῦ
[4, 6]	Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι μόλυβδον θεύσεται	ἢ	Πύρρωνα τὸ πᾶν κρέας ἢ
[4, 6]	ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´	ἢ	σιγὴν ἔχω; ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι,
[4, 6]	πατρίς σευ. ~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ. Ἀρκεσίλαος Σεύθου	(ἢ	Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ
[4, 2]	αὐτόν, μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν	ἢ	τὸν λόγον ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι.
[4, 9]	Λυαῖος ἔφυ; ~ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ. Καρνεάδης Ἐπικώμου	ἢ	Φιλοκώμου, ὡς Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς,
[4, 7]	Ταρσικῶν λεγομένων· δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος	ἢ	Χῖος, οὗ μέμνηται καὶ Ἱππῶναξ.
[4, 7]	ἵνα μὴ δοκοίημεν πονηροῖς κεχρῆσθαι	ἢ	χρηστοὺς παρῃτῆσθαι. Οὗτος τὴν ἀρχὴν
[4, 6]	σοὶ τὰ κατ´ ἐμὲ εὐσχημόνως	ᾖ	μοι διῳκημένα. κεῖνται δὲ Ἀθήνησιν
[4, 5]	τεθνεῶτα τὸν ἱερὸν ἄνδρ' ὑπόδεξαι·	ἦ	ῥ' ὅ γε καὶ κεῖθι
[4, 8]	ἑλὼν Ἀΐδην ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις.	Ἦ	σαφὲς ἦν· Διόνυσος ὅταν πολὺς
[4, 6]	πότερον οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὸς	ᾖ	τις ὥσπερ σὺ οὐδ´ ἐὰν
[4, 7]	γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός τις	ᾖ.	Τοὺς φίλους ὁποῖοι ἂν ὦσι
[4, 2]	Περὶ ὁσιότητος αʹ Ὅτι παραδοτὴ	ἡ	ἀρετὴ αʹ Περὶ τοῦ ὄντος
[4, 7]	κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν Ἀμφιάραον, ἔφη,	ἡ	γῆ κατέπιε, σὺ δὲ τὴν
[4, 1]	Πλάτωνος ἀκούειν μαθήτριαι, Λασθένειά τε	ἡ	Μαντινικὴ καὶ Ἀξιοθέα ἡ Φλιασία.
[4, 5]	ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ σέ, Κράντορ,	ἡ	νόσων κακίστη, χοὔτω κατῆλθες μέλαν
[4, 7]	ἔφη, τὴν οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ'	ἡ	οὐσία τοῦτον. Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους
[4, 9]	τ' εἶχε πρόχειρα ταυτί· Φύσις	ἡ	συνέχουσά με καὶ διαλύσεται δή.
[4, 9]	τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν,	ἡ	συστήσασα φύσις καὶ διαλύσει. μαθών
[4, 8]	ἓξ πρὸς τοῖς εἴκοσιν ἔτη·	ἡ	τελευτὴ δὲ αὐτῷ παράλυσις ἐκ
[4, 1]	τε ἡ Μαντινικὴ καὶ Ἀξιοθέα	ἡ	Φλιασία. Ὅτε καὶ Διονύσιος πρὸς
[4, 9]	δή. Ὁ μὲν οὐδὲν ἔλασσον	ἔβη	κατὰ γῆς, ἐνῆν δὲ τὰ
[4, 6]	Χίου νεανίσκου μὴ εὐαρεστουμένου τῇ	διατριβῇ	αὐτοῦ ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου,
[4, 9]	ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός τι> πιὼν	ἀπέσβη,	Δότε τοίνυν, ἔφησε, τὶ κἀμὲ
[4, 7]	Τὸν μὲν Ἀμφιάραον, ἔφη, ἡ	γῆ	κατέπιε, σὺ δὲ τὴν γῆν.
[4, 7]	ᾐτιασάμεθα· Βίωνα, τὸν Βορυσθένης ἔφυσε	γῆ	Σκύθισσα, λέγειν ἀκούομεν θεοὺς ὡς
[4, 5]	καὶ γήρως ἤλυθεν οὔτι πρόσω.	Γῆ,	σὺ δὲ τεθνεῶτα τὸν ἱερὸν
[4, 6]	καὶ οὐκ ἐπέτυχε. τὸ πᾶν	δὴ	διέτριβεν ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν
[4, 6]	ἐκδοῦναι, οἱ δὲ κατακαῦσαι. ἐῴκει	δὴ	θαυμάζειν καὶ τὸν Πλάτωνα καὶ
[4, 6]	τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί ποτε	δὴ	καὶ Ἀθήνησιν ἐν τῷ Πειραιεῖ
[4, 2]	τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν Ἀθηναῖοι. Καὶ	δὴ	καὶ αὐταρκέστατος ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν
[4, 6]	κατῄει πρὸς αὐτὸν ἑκάστοτε. καὶ	δὴ	καὶ πολλὰ ἐκείνου συμπείθοντος ὥστ´
[4, 6]	ὃς ἦν αὐτῷ ἐπίτροπος. ἤκουσε	δὴ	κατ´ ἀρχὰς μὲν Αὐτολύκου τοῦ
[4, 5]	Ἐθαύμαζε δὲ ὁ Κράντωρ πάντων	δὴ	μᾶλλον Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην, λέγων
[4, 8]	δέμας ἔλθῃ, λῦσε μέλη· διὸ	δὴ	μήτι Λυαῖος ἔφυ; ~ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ. Καρνεάδης
[4, 4]	Πολέμωνος· Ἀρκεσίλαος δὲ Κράντορος. Τελευτῶν	δὴ	ὁ Κράτης κατὰ τὸ ἔτος
[4, 9]	ἡ συνέχουσά με καὶ διαλύσεται	δή.	Ὁ μὲν οὐδὲν ἔλασσον ἔβη
[4, 3]	μουσείου καὶ τῆς ἐξέδρας. Ἐῴκει	δὴ	ὁ Πολέμων κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι
[4, 6]	ἀνεξικακίας παραχωρεῖν ἔφη. διὰ ταῦτα	δὴ	οὖν ἔδακνόν τε αὐτὸν οἱ
[4, 7]	κατὰ τῶν πραγμάτων χρώμενος. Διὰ	δὴ	οὖν τὸ παντὶ εἴδει κεκρᾶσθαι
[4, 3]	φασί, περιπατῶν δὲ ἐπεχείρει. Διὰ	δὴ	οὖν τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν
[4, 3]	ἦν δὲ περὶ σωφροσύνης. Ἀκούων	δὴ	τὸ μειράκιον κατ' ὀλίγον ἐθηράθη
[4, 6]	κἀγὼ τὰ ὑμέτερα. ἤχθετο οὖν	δὴ	τοῖς μὴ καθ´ ὥραν τὰ
[4, 8]	καὶ βασταχθείη τῶν ἀποκειμένων, μαθόντα	δὴ	τοῦτο τὰ θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ
[4, 6]	τά τ´ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ	δὴ	τοῦτον τὸν τρόπον· ὣς εἰπὼν
[4, 6]	τῷ τέλει γινόμενος ἅπαντα κατέλιπε	Πυλάδῃ	τῷ ἀδελφῷ τὰ αὑτοῦ, ἀνθ´
[4, 6]	Θυάτειρα· ὦ Μηνόδωρε, σὴ πατρίς,	Καδαυάδη.	ἀλλὰ γὰρ εἰς Ἀχέροντα τὸν
[4, 2]	δὲ νυκτὸς λεκάνῃ προσπταίσας, ἔτος	ἤδη	γεγονὼς δεύτερον καὶ ὀγδοηκοστόν. Φαμὲν
[4, 6]	ἄκρατον ἐμφορηθεὶς πολὺν καὶ παρακόψας,	ἤδη	γεγονὼς ἔτος πέμπτον καὶ ἑβδομηκοστόν,
[4, 1]	φορμία τῶν φρυγάνων εὔογκα ποιοῦσιν.	Ἤδη	δὲ ὑπὸ παραλύσεως καὶ τὸ
[4, 10]	ἐφιλοσόφει. ἐλθὼν δ' εἰς Ἀθήνας	ἤδη	τετταράκοντ' ἔτη γεγονὼς ἤκουσε Καρνεάδου·
[4, 3]	Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸς	ἤδη	ὑπὸ φθίσεως, ἱκανὰ συγγράμματα καταλιπών.
[4, 8]	προσεπαίξαμεν ἡμεῖς οὑτωσί· Καὶ σέο,	Λακύδη,	φάτιν ἔκλυον ὡς ἄρα καὶ
[4, 7]	δὲ Βίωνες δέκα· πρῶτος ὁ	Φερεκύδῃ	τῷ Συρίῳ συνακμάσας, οὗ φέρεται
[4, 7]	καταλέλοιπεν ὑπομνήματα, ἀλλὰ καὶ ἀποφθέγματα	χρειώδη	πραγματείαν περιέχοντα. Οἷον ὀνειδιζόμενος ἐπὶ
[4, 6]	μὲν ἄλλα νωθρὸν ὄντα καὶ	χασμώδη,	ἐν δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον,
[4, 3]	δὴ τὸ μειράκιον κατ' ὀλίγον	ἐθηράθη	καὶ οὕτως ἐγένετο φιλόπονος ὡς
[4, 7]	ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενός τι πανοίκιος	ἐπράθη	μεθ' ἡμῶν. Καί με ἀγοράζει
[4, 8]	στοάν· καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε	ἐφωράθη.	Ὁ γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν
[4, 6]	τινες, συνέγραψεν· οἱ δέ, ὅτι	ἐφωράθη	τινὰ διορθῶν, ἅ φασιν οἱ
[4, 3]	Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί τινι τριώβολον	εὑρέθη	προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν) ὁμοίαν
[4, 6]	καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ ἀπῄτησεν οὐδὲ	προσεποιήθη.	οἱ δέ φασιν ἐπίτηδες χρῆσαι
[4, 9]	τε Ἀντίπατρον φάρμακον πιόντα ἀποθανεῖν,	παρωρμήθη	πρὸς τὸ εὐθαρσὲς τῆς ἀπαλλαγῆς
[4, 8]	Διόνυσος ὅταν πολὺς ἐς δέμας	ἔλθῃ,	λῦσε μέλη· διὸ δὴ μήτι
[4, 6]	ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον, οὐκ	ἐπείσθη,	ἀλλ´ ἕως πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε.
[4, 7]	γὰρ καὶ κατέστρεψε περίαπτα λαβεῖν	ἐπείσθη	καὶ μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς ἐπλημμέλησεν
[4, 2]	ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη, πρὶν	τλαίη	πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος πρὶν
[4, 2]	ἀπ' ἀνδρός, ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος	ἀνασταίη.	Ἔνιοι δὲ Λαΐδα φασὶ παρακατακλῖναι
[4, 6]	τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν	Φρυγίη,	τηλοῦ δ´ ἱερὴ Θυάτειρα· ὦ
[4, 6]	καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθὼς τῆς διατριβῆς	εἴη	νεανίσκος. καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[4, 2]	δὲ λέγειν ὕστερον ὡς μόνος	εἴη	Ξενοκράτης τῶν πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένων
[4, 2]	γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος	εἴη,	πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ
[4, 2]	ὡς νῦν καὶ μᾶλλον φροντιστέον	εἴη	τῆς πόλεως αὐτοῖς (τοὺς μὲν
[4, 5]	Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐρωτηθέντα τίνι	θηραθείη	ὑπὸ Πολέμωνος, εἰπεῖν τῷ μήτ'
[4, 8]	ὀπῆς ἐρρίπτει, ὡς μηδέποτ’ αὐτοῦ	περιαιρεθείη	τι καὶ βασταχθείη τῶν ἀποκειμένων,
[4, 8]	μηδέποτ’ αὐτοῦ περιαιρεθείη τι καὶ	βασταχθείη	τῶν ἀποκειμένων, μαθόντα δὴ τοῦτο
[4, 5]	γε καὶ κεῖθι ζώει ἐν	εὐθαλίῃ.	Ἐθαύμαζε δὲ ὁ Κράντωρ πάντων
[4, 5]	Ἔρωτα πεποιημένα φέρεσθαι ταυτί· Ἐν	δοιῇ	μοι θυμός, ὅ τοι γένος
[4, 6]	ἀλλ´ ὅτι Μούσας ὕβρισας οὐ	μετρίῃ	χρησάμενος κύλικι. Γεγόνασι δὲ καὶ
[4, 3]	Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν θέτο τῇδε	ἀρρωστίη,	τὸ δεινὸν ἀνθρώποις πάθος. Οὐ
[4, 10]	αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε τῇ	Ἀκαδημαϊκῇ	καὶ περιπατητικῇ καὶ Στωικῇ. Καθόλου
[4, 1]	ἀκούειν μαθήτριαι, Λασθένειά τε ἡ	Μαντινικὴ	καὶ Ἀξιοθέα ἡ Φλιασία. Ὅτε
[4, 5]	κατέστρεψε πρὸ Πολέμωνος καὶ Κράτητος,	ὑδρωπικῇ	διαθέσει νοσήσας. Καὶ ἔστιν εἰς
[4, 2]	πεζογραφεῖν ἐπιτυγχάνουσι· πεζογράφοι δὲ ἐπιτιθέμενοι	ποιητικῇ	πταίουσι· τῷ δῆλον τὸ μὲν
[4, 10]	ἔν τε τῇ Ἀκαδημαϊκῇ καὶ	περιπατητικῇ	καὶ Στωικῇ. Καθόλου δὲ τοὺς
[4, 10]	τῇ Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ καὶ	Στωικῇ.	Καθόλου δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ
[4, 2]	δὲ καὶ εἰς τοῦτον οὑτωσί·	Χαλκῇ	προσκόψας λεκάνῃ ποτὲ καὶ τὸ
[4, 2]	πρὸς αὐτὸν προηνέγκατο ταυτί· Ὦ	Κίρκη,	τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς
[4, 7]	τῶν θεῶν ὄντων ὅταν Βίων	θέλῃ	νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην φρονῶν, ὅτ'
[4, 8]	πολὺς ἐς δέμας ἔλθῃ, λῦσε	μέλη·	διὸ δὴ μήτι Λυαῖος ἔφυ;
[4, 3]	συνδιατίθεσθαι, τὸν δ' ἴσα καὶ	μὴ	ἀκοῦσαι. Καὶ ὅλως ἦν τοιοῦτος
[4, 6]	ὁπότε ἥκοι ἀπαντώντων αὐτὸς ἡσύχαζε,	μὴ	βουλόμενος προεμπίπτειν εἰς γνῶσιν. φίλος
[4, 9]	τοσοῦτον, ὥστε ἐκεῖνο ἐπιλέγειν· Εἰ	μὴ	γὰρ ἦν Χρύσιππος, οὐκ ἂν
[4, 7]	Ἐγὼ δέ γε, φησίν, ἐὰν	μὴ	γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς
[4, 7]	τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων.	Μὴ	δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ γῆρας,
[4, 7]	ὁποῖοι ἂν ὦσι συντηρεῖν, ἵνα	μὴ	δοκοίημεν πονηροῖς κεχρῆσθαι ἢ χρηστοὺς
[4, 6]	Σοφοκλέους. Πρὸς Ἀλεξίνειόν τινα διαλεκτικὸν	μὴ	δυνάμενον κατ´ ἀξίαν τῶν Ἀλεξίνου
[4, 7]	τὴν γῆν. Μέγα κακὸν τὸ	μὴ	δύνασθαι φέρειν κακόν. Κατεγίνωσκε δὲ
[4, 7]	ἀπείχετο, μάταιος ἦν· εἰ δὲ	μὴ	εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον
[4, 2]	μεθῆκεν, εἰπὼν τὸν ἱκέτην δεῖν	μὴ	ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος οὐκ
[4, 7]	ἐὰν παρακλήτους πέμψῃς καὶ αὐτὸς	μὴ	ἔλθῃς. πλέων μετὰ πονηρῶν λῃσταῖς
[4, 3]	ἐν τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ	μὴ	ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ
[4, 2]	δὲ καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε	μὴ	ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ
[4, 6]	ἀκούειν. καί τινος Χίου νεανίσκου	μὴ	εὐαρεστουμένου τῇ διατριβῇ αὐτοῦ ἀλλ´
[4, 7]	ἐς νόσον πεσὼν μακρὴν καὶ	μὴ	θάνῃ δεδοικὼς ὁ μὴ θεοὺς
[4, 7]	καὶ μὴ θάνῃ δεδοικὼς ὁ	μὴ	θεοὺς εἶναι λέγων, ὁ νηὸν
[4, 7]	περιέχοντα. Οἷον ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ	μὴ	θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ οἷόν τε,
[4, 6]	ὑμέτερα. ἤχθετο οὖν δὴ τοῖς	μὴ	καθ´ ὥραν τὰ μαθήματα ἀνειληφόσι.
[4, 3]	ἁρμονικόν τι τέχνιον καταπιόντα καὶ	μὴ	μελετήσαντα, ὡς κατὰ μὲν τὴν
[4, 9]	ὥστε τὸν γυμνασίαρχον προσπέμψαι αὐτῷ	μὴ	οὕτω βοᾶν· τὸν δὲ εἰπεῖν,
[4, 2]	καὶ τὸ> ὑπ' Ἀντιπάτρου πεμφθὲν	μὴ	προσέσθαι, ὥς φησι Μυρωνιανὸς ἐν
[4, 2]	εἰς Ἀθήνας καὶ ἀσπασαμένου αὐτόν,	μὴ	πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ τὸν
[4, 1]	ἡμῶν εἰς αὐτόν· Ἀλλ' εἰ	μὴ	Σπεύσιππον ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ
[4, 1]	εἰπεῖν· τὸν δὲ φάναι, Ἀλλὰ	μὴ	σύ γε, ὅστις ὑπομένεις ζῆν
[4, 7]	ἂν κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροις καὶ	μὴ	τετρημένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν. Πρὸς τὸν
[4, 3]	καὶ) τὴν ἰγνύαν διασπάσαντος μόνον	μὴ	ὠχριᾶσαι· καὶ ταραχῆς γενομένης ἐπὶ
[4, 7]	νόσον πεσὼν μακρὴν καὶ μὴ	θάνῃ	δεδοικὼς ὁ μὴ θεοὺς εἶναι
[4, 2]	εἰς τοῦτον οὑτωσί· Χαλκῇ προσκόψας	λεκάνῃ	ποτὲ καὶ τὸ μέτωπον πλήξας
[4, 2]	ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος. Ἐτελεύτα δὲ νυκτὸς	λεκάνῃ	προσπταίσας, ἔτος ἤδη γεγονὼς δεύτερον
[4, 6]	μὲν οὖν αὐτῷ καὶ ἐν	Πιτάνῃ	περιουσία, ἀφ´ ἧς ἀπέστειλεν αὐτῷ
[4, 3]	αὐτοῦ διὰ τὴν) ὁμοίαν τῇ	προειρημένῃ	πρόφασιν. Καί ποτε συνθέμενος τοῖς
[4, 2]	εἰσδέξασθαι, καὶ ἑνὸς ὄντος κλινιδίου	δεομένῃ	μεταδοῦναι τῆς κατακλίσεως· καὶ τέλος
[4, 6]	ἔχον οὕτω· Πέργαμος οὐχ ὅπλοις	κλεινὴ	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἵπποις πολλάκις
[4, 3]	σιλφιωτά· Ἅπερ, ὡς αὐτός φησι,	Καταπυγοσύνη	ταῦτ' ἐστὶ πρὸς κρέας μέγα.
[4, 4]	ἔννεπε κρύπτεσθαι, ξεῖνε, παρερχόμενος, ἄνδρας	ὁμοφροσύνῃ	μεγαλήτορας, ὧν ἄπο μῦθος ἱερὸς
[4, 6]	καὶ χασμώδη, ἐν δὲ τῇ	τέχνῃ	τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ
[4, 10]	μὲν Ἀσδρούβας καὶ τῇ ἰδίᾳ	φωνῇ	κατὰ τὴν πατρίδα ἐφιλοσόφει. ἐλθὼν
[4, 7]	φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν	Παντοδαπῇ	ἱστορίᾳ. Ἀλλὰ καὶ ὣς κατέστρεψε
[4, 9]	Μέντωρ, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν	Παντοδαπῇ	ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων παρῴδησεν εἰς
[4, 2]	πλεῖστα ὅσα καταλέλοιπε συγγράμματα καὶ	ἔπη	καὶ παραινέσεις, ἅ ἐστι ταῦτα·
[4, 2]	καὶ ὥραν μίαν, φασίν, ἀπένεμε	σιωπῇ.	Καὶ πλεῖστα ὅσα καταλέλοιπε συγγράμματα
[4, 6]	θήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκος	παρῇ.	ἔστι δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ
[4, 6]	τηλοῦ μὲν Φρυγίη, τηλοῦ δ´	ἱερὴ	Θυάτειρα· ὦ Μηνόδωρε, σὴ πατρίς,
[4, 6]	εἰπεῖν, ἔσσεται εἰς αὖθις πολλὸν	ἀοιδοτέρη.	ἀλλὰ καὶ εἰς Μηνόδωρον τὸν
[4, 5]	ἐκεῖθι χαίρεις, σῶν λόγων δὲ	χήρη	ἕστηκεν Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι, πατρίς
[4, 6]	δ´ ἱερὴ Θυάτειρα· ὦ Μηνόδωρε,	σὴ	πατρίς, Καδαυάδη. ἀλλὰ γὰρ εἰς
[4, 6]	ὦ παρθέν´, εἰ σώσαιμί ς´,	εἴσῃ	μοι χάριν; καὶ ὃς τὰ
[4, 7]	ὕπερ βωμῶν τε καὶ τραπέζης	κνίσῃ,	λίπει, θυήμασιν θεῶν ἔδαισε ῥῖνας·
[4, 10]	τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε	τῇ	Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ καὶ Στωικῇ.
[4, 6]	τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν ἐν	τῇ	Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί
[4, 6]	Τίμων ἐπ´ αὐτοῦ φησιν οὕτως	τῇ	γὰρ ἔχων Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι
[4, 7]	ἀνδρείᾳ νέους ὄντας ἔφη χρῆσθαι,	τῇ	δὲ φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον
[4, 6]	τινος Χίου νεανίσκου μὴ εὐαρεστουμένου	τῇ	διατριβῇ αὐτοῦ ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ
[4, 5]	~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ Σολεὺς θαυμαζόμενος ἐν	τῇ	ἑαυτοῦ πατρίδι ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας
[4, 10]	οὗτος ἐκαλεῖτο μὲν Ἀσδρούβας καὶ	τῇ	ἰδίᾳ φωνῇ κατὰ τὴν πατρίδα
[4, 6]	ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος καὶ ἐν	τῇ	λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν ὀνομάτων, ἐπικόπτης
[4, 7]	δ' ἐξ ἀλλοτρίων μηδὲν ὠφελεῖσθαι.	Τῇ	μὲν ἀνδρείᾳ νέους ὄντας ἔφη
[4, 2]	πάντας καὶ προυνίκους ὑποστέλλειν αὐτοῦ	τῇ	παρόδῳ. Καί ποτε καὶ Φρύνην
[4, 7]	δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι σύνοικον	τῇ	παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν
[4, 5]	καὶ ποιήματα γράψαι καὶ ἐν	τῇ	πατρίδι ἐπὶ τῷ τῆς Ἀθηνᾶς
[4, 9]	ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν ὄνυχας ἀσχολίᾳ	τῇ	περὶ τοὺς λόγους. Τοσοῦτον δ'
[4, 3]	οὖν τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν	τῇ	πόλει. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[4, 3]	προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν) ὁμοίαν	τῇ	προειρημένῃ πρόφασιν. Καί ποτε συνθέμενος
[4, 6]	ὄντα καὶ χασμώδη, ἐν δὲ	τῇ	τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν
[4, 2]	μαθητάς· τὸν δὲ οὕτως εἶναι	ἐγκρατῆ	ὥστε καὶ τομὰς καὶ καύσεις
[4, 10]	δ' εἰς Ἀθήνας ἤδη τετταράκοντ'	ἔτη	γεγονὼς ἤκουσε Καρνεάδου· κἀκεῖνος ἀποδεξάμενος
[4, 2]	τῆς σχολῆς πέντε καὶ εἴκοσιν	ἔτη	ἐπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ τὸ
[4, 8]	ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς τοῖς εἴκοσιν	ἔτη·	ἡ τελευτὴ δὲ αὐτῷ παράλυσις
[4, 1]	ἀδελφῆς αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν	ἔτη	ὀκτώ, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς ὀγδόης
[4, 9]	ἑξηκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, βιώσαντα	ἔτη	πέντε πρὸς τοῖς ὀγδοήκοντα. Φέρονται
[4, 2]	ὁσιότητος αʹ Ὅτι παραδοτὴ ἡ	ἀρετὴ	αʹ Περὶ τοῦ ὄντος αʹ
[4, 2]	σύντονον, εἶτ' ἔθανεν, ὁ πάντα	πάντη	Ξενοκράτης ἀνὴρ γεγώς. Γεγόνασι δὲ
[4, 2]	αʹ Περὶ ὁσιότητος αʹ Ὅτι	παραδοτὴ	ἡ ἀρετὴ αʹ Περὶ τοῦ
[4, 6]	μέν, πλὴν ἀλλ´ ἀπήντα. καὶ	Θεοδότῃ	τε καὶ Φίλᾳ ταῖς Ἠλείαις
[4, 5]	καὶ σέ, Κράντορ, ἡ νόσων	κακίστη,	χοὔτω κατῆλθες μέλαν Πλουτέως ἄβυσσον.
[4, 8]	πρὸς τοῖς εἴκοσιν ἔτη· ἡ	τελευτὴ	δὲ αὐτῷ παράλυσις ἐκ πολυποσίας.
[4, 6]	δὲ ἀγεννοῦς πράγματα αὐτῷ παρέχοντος	ἔφη·	ἀκόλασθ´ ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων τέκνα.
[4, 2]	ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος οὐκ	ἔφη	αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ τὴν
[4, 6]	ς´ ἢ σιγὴν ἔχω; ὑπολαβὼν	ἔφη·	γύναι, τί μοι τραχεῖα κοὐκ
[4, 6]	οὓς καταλαβὼν ὑπ´ ἀνεξικακίας παραχωρεῖν	ἔφη.	διὰ ταῦτα δὴ οὖν ἔδακνόν
[4, 7]	ἀναφέρεται γὰρ καὶ εἰς τοῦτον	ἔφη,	Ἐὰν μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις
[4, 6]	ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε,	ἔφη,	ἐκ μὲν γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι
[4, 6]	ὡς εἰς βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον	ἔφη·	ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´ ἢ
[4, 7]	χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν Ἀμφιάραον,	ἔφη,	ἡ γῆ κατέπιε, σὺ δὲ
[4, 2]	δὲ παρ' αὐτὸν φοιτᾶν, Πορεύου,	ἔφη·	λαβὰς γὰρ οὐκ ἔχεις φιλοσοφίας.
[4, 6]	καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι ἀγνοεῖν,	ἔφη·	λήθουσι γάρ τοι κἀνέμων διέξοδοι
[4, 7]	Ἐρωτηθείς ποτε τίς μᾶλλον ἀγωνιᾷ,	ἔφη,	Ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενος εὐημερεῖν.
[4, 7]	ὀνειδίζειν τὸ γῆρας, εἰς ὅ,	ἔφη,	πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς τὸν
[4, 6]	δοκεῖ αὐτῷ ὁ σοφὸς ἐρασθήσεσθαι,	ἔφη,	πότερον οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὸς
[4, 7]	τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα,	ἔφη,	πότερον σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ
[4, 7]	ἐδίδασκε· πρὸς οὖν τὸν αἰτιασάμενον	ἔφη,	πυροὺς ἐκόμισα καὶ κριθὰς πιπράσκω;
[4, 7]	Πρὸς πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ οὗτος,	ἔφη,	τὴν οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ
[4, 1]	πρὸς τὸν ἐρῶντα πλούσιον ἀμόρφου	ἔφη,	Τί δέ σοι δεῖ τούτου;
[4, 2]	τὸν ἴδιον, Οὐκ ἄν γε,	ἔφη,	τὶς πρότερον τούτου. Φασὶ καὶ
[4, 6]	οὐδὲ τίτθης αὐτὸν χαλεπῆς τετυχηκέναι	ἔφη·	τισὶ δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς
[4, 6]	διαλεγόμενον νεανίσκον, οὐ λήψεταί τις,	ἔφη,	τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν
[4, 7]	Τῇ μὲν ἀνδρείᾳ νέους ὄντας	ἔφη	χρῆσθαι, τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντας
[4, 6]	οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὰ ἱμάτια	ἔχῃ;	ἐπεὶ δὲ καὶ παρακίναιδος ὢν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009