Livre, Chap.
[4, 68]	τὴν ὀνομαζομένην Σιδηρώ· αὕτη δὲ	χαλεπῶς	διετέθη πρὸς τὴν Τυρώ, ὡς
[4, 15]	τοῦ Θρᾳκὸς ἵππους. αὗται δὲ	χαλκᾶς	μὲν φάτνας εἶχον διὰ τὴν
[4, 13]	ἡ πρᾶξις προσεδεῖτο. διόπερ κατασκευάσας	χαλκῆν	πλαταγήν, καὶ διὰ ταύτης ἐξαίσιον
[4, 72]	πρὸς δὲ ταύταις Ὀρνία καὶ	Χαλκίς.	τούτων δ´ Ἰσμηνὸς μὲν εἰς
[4, 12]	καὶ φοβηθείς, ἔκρυψεν ἑαυτὸν εἰς	χαλκοῦν	πίθον. Ἅμα δὲ τούτοις πραττομένοις
[4, 56]	καὶ τὸν κίνδυνον ἐκφυγόντας, δωρήσασθαι	χαλκοῦν	τρίποδα τὸν ἀρχαίοις μὲν κεχαραγμένον
[4, 11]	ἄτρωτος δὲ ὢν σιδήρῳ καὶ	χαλκῷ	καὶ λίθῳ τῆς κατὰ χεῖρα
[4, 65]	τὸ τεῖχος ἐτελεύτησεν, Ἀμφιάραος δὲ	χανούσης	τῆς γῆς ἐμπεσὼν εἰς τὸ
[4, 56]	περὶ Μηδείας ἐξενήνεκται, καί τινες	χαρίζεσθαι	βουλόμενοι τοῖς Ἀθηναίοις φασὶν αὐτὴν
[4, 43]	οἱ πρόγονοι, βουλόμενοι τῇ μητρὶ	χαρίζεσθαι.	τῶν δὲ περὶ τὸν Ἡρακλέα
[4, 65]	βασιλέως τυγχανόντων, φασὶ τὸν Ἄδραστον	χαριζόμενον	αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι κατάξειν ἀμφοτέρους εἰς
[4, 43]	τὸν πρὸς αὐτὴν ἔρωτα πάντα	χαριζόμενον,	πιστεῦσαι διότι τῇ μητρυιᾷ βίαν
[4, 63]	μὲν ὕστερον διὰ τὴν Ἡρακλέους	χάριν	ἀπολυθῆναι, Πειρίθουν δὲ διὰ τὴν
[4, 9]	ἀλλὰ τὸ πλέον τῆς παιδοποιίας	χάριν.	διὸ καὶ βουλόμενον τὴν ἐπιπλοκὴν
[4, 68]	ἀντὶ δὲ ταύτης τῆς εὐεργεσίας	χάριν	ἔλαβε παρὰ τοῦ βασιλέως τῶν
[4, 61]	Ἀθηναίοις μόνοις διέμεινεν· οὗ δὴ	χάριν	ἠναγκάσθησαν οἱ Ἀθηναῖοι τὸν θεὸν
[4, 17]	ἐξ ἐθνῶν μαχίμων· ὧν δὴ	χάριν	ὁ μὲν Εὐρυσθεὺς νομίζων δυσέφικτον
[4, 38]	ἐπείσθη· λαβὼν δὲ τῆς ὑπουργίας	χάριν	τὴν τῶν τόξων δωρεὰν ἧψε
[4, 27]	πατέρα· ἀνθ´ ὧν τὸν Ἄτλαντα	χάριν	τῆς εὐεργεσίας ἀποδιδόντα μὴ μόνον
[4, 26]	ἀνήγαγεν ἐκ δεσμῶν μετὰ Πειρίθου,	χαρισαμένης	τῆς Κόρης, τὸν δὲ κύνα
[4, 17]	μεγαλοπρεπῶς, καὶ βουλόμενος τοῖς Κρησὶ	χαρίσασθαι,	καθαρὰν ἐποίησε τὴν νῆσον τῶν
[4, 35]	Ἡρακλῆς δὲ τοῖς Καλυδωνίοις βουλόμενος	χαρίσασθαι	τὸν Ἀχελῷον ποταμὸν ἀπέστρεψε, καὶ
[4, 83]	τῆς αὐξήσεως ἠμείβοντο ταῖς προσηκούσαις	χάρισι	καὶ τιμαῖς. οἱ μὲν γὰρ
[4, 24]	θυσίας. διόπερ τοῖς εὐδοκουμένοις τὰς	χάριτας	ἀποδιδούς, πρὸ μὲν τῆς πόλεως
[4, 2]	τὴν Βοιωτίαν ἀποδιδόντα τῇ πατρίδι	χάριτας	ἐλευθερῶσαι πάσας τὰς πόλεις, καὶ
[4, 10]	ἀποδιδοὺς ὡς πατρίδι τὰς προσηκούσας	χάριτας.	ὑποτεταγμένων γὰρ τῶν Θηβαίων Ἐργίνῳ
[4, 46]	τοῦ πατρὸς αἰτεῖσθαι δεήσει καὶ	χάριτι	τὴν τῶν μελλόντων ἀπόλλυσθαι σωτηρίαν,
[4, 82]	δ´ ἐν αὐτῇ δύο παῖδας,	Χάρμον	καὶ Καλλίκαρπον. μετὰ δὲ ταῦτα
[4, 65]	τῆς γῆς ἐμπεσὼν εἰς τὸ	χάσμα	μετὰ τοῦ ἅρματος ἄφαντος ἐγένετο.
[4, 43]	γεγενημένης τῆς περιπετείας, ἀεὶ τοὺς	χειμαζομένους	τῶν πλεόντων εὐχὰς μὲν τίθεσθαι
[4, 48]	τὸ Ποντικὸν πέλαγος ἔχοντας περιπεσεῖν	χειμῶνι	παντελῶς ἐπικινδύνῳ. τοῦ δ´ Ὀρφέως,
[4, 42]	τόν τε Ἄθω καὶ Σαμοθρᾴκην,	χειμῶνι	περιπεσεῖν, καὶ προσενεχθῆναι τῆς Τρῳάδος
[4, 43]	μὴν ἀλλὰ τότε λήξαντος τοῦ	χειμῶνος	ἀποβῆναι μὲν τοὺς ἀριστεῖς τῆς
[4, 43]	προκείμενον ἆθλον. ~Ἐπιγενομένου δὲ μεγάλου	χειμῶνος,	καὶ τῶν ἀριστέων ἀπογινωσκόντων τὴν
[4, 11]	χαλκῷ καὶ λίθῳ τῆς κατὰ	χεῖρα	βιαζομένης προσεδεῖτο ἀνάγκης. διέτριβε δὲ
[4, 76]	σκέλη ποιήσας, ἔτι δὲ τὰς	χεῖρας	διατεταμένας ποιῶν, εἰκότως ἐθαυμάζετο παρὰ
[4, 76]	μὲν ὄμμασι μεμυκότα, τὰς δὲ	χεῖρας	ἔχοντα καθειμένας καὶ ταῖς πλευραῖς
[4, 15]	ἀγαθὸς κοσμηθεὶς ἐπωνυμίᾳ διαφέρῃ τοῦ	χείρονος·	ἠξίωσε δὲ ταύτης τῆς προσηγορίας
[4, 81]	ὑπὸ τῶν καὶ τἄλλα θηρία	χειρουμένων	κυνῶν διεφθάρη. ~τὸν δ´ Ἀρισταῖόν
[4, 14]	ἐβουλήθη τοῖς κρείττοσιν ἐπεισάγειν τὰ	χείρω.	~Μετὰ δὲ ταῦτα τῶν περὶ
[4, 11]	καὶ κατὰ λόγον· τὸ γὰρ	χειρωθὲν	αὐτῆς μέρος διπλάσιον ἀπεδίδου βοήθημα.
[4, 32]	κατὰ κράτος καὶ πολλοὺς ἐν	χειρῶν	νόμῳ κατασφάξας, Πριάμῳ τὴν βασιλείαν
[4, 10]	παῖς οὐ καταπλαγεὶς ἑκατέρᾳ τῶν	χειρῶν	τὸν αὐχένα σφίγξας ἀπέπνιξε τοὺς
[4, 12]	δι´ ἐπιγραφῆς. ὁμοίως δὲ καὶ	Χείρωνα	τὸν ἐπὶ τῇ ἰατρικῇ θαυμαζόμενον
[4, 22]	τότε δ´ οὖν ὑπερφυῆ κάπρον	χειρωσάμενον	καὶ τῆς θεοῦ καταφρονήσαντα εἰπεῖν
[4, 19]	καὶ λῃστεύειν ἐν ταῖς δυσχωρίαις,	χειρωσάμενος	ἅπαντας καὶ τοὺς ἡγεμόνας τῆς
[4, 18]	προκλήσεως ἀνελὼν καὶ τὴν Ἰβηρίαν	χειρωσάμενος	ἀπήλασε τὰς διωνομασμένας τῶν βοῶν
[4, 17]	τῶν κατὰ τὴν ἔρημον χώραν	χειρωσάμενος,	ἐξημέρωσεν, ὥστε καὶ γεωργίαις καὶ
[4, 11]	ἐπίσχῃ τοῦ αἵματος. οὕτως οὖν	χειρωσάμενος	τὸ ζῷον εἰς τὴν χολὴν
[4, 37]	στρατεύσαντας Ἀρκάδας, καὶ μετὰ τούτων	χειρωσάμενος	τοὺς Λαπίθας, αὐτόν τε τὸν
[4, 13]	οἱ δὲ διὰ τῆς στιβείας	χειρώσασθαι	καθεύδουσαν, τινὲς δὲ συνεχεῖ διωγμῷ
[4, 13]	βίᾳ μὲν οὖν ἀδύνατον ἦν	χειρώσασθαι	τὰ ζῷα διὰ τὴν ὑπερβολὴν
[4, 15]	ἀκληρούντων. ταύτας ὁ Ἡρακλῆς βουλόμενος	χειρώσασθαι	τὸν κύριον Διομήδην παρέβαλε, καὶ
[4, 59]	εἰς θάλατταν κατὰ τὴν ὀνομαζομένην	Χελώνην.	ἀνεῖλε δὲ καὶ περὶ τὴν
[4, 85]	τὴν Σικελίαν τὸ πρὸ τοῦ	χερρόνησον	οὖσαν ὕστερον γενέσθαι νῆσον διὰ
[4, 51]	τοῦ βασιλέως σώματι μὴ δουλικαῖς	χερσίν,	ἀλλὰ ταῖς τῶν τέκνων θεραπευθέντα
[4, 85]	αὐτὸς κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι,	χερσὶν	ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγές.
[4, 32]	ἀνδράσι παυροτέροισιν Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν,	χήρωσε	δ´ ἀγυιάς. ὁ δ´ οὖν
[4, 49]	ἀνδράσι παυροτέροισιν Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν,	χήρωσε	δ´ ἀγυιάς. τοὺς δ´ Ἀργοναύτας
[4, 38]	βουλομένη πλέον ἑαυτὴν ἀγαπᾶσθαι, τὸν	χιτῶνα	ἔχρισε τῷ παρὰ τοῦ Κενταύρου
[4, 38]	τούτῳ δὲ προστεταγμένον ἦν αἰτῆσαι	χιτῶνα	καὶ ἱμάτιον, οἷς εἰώθει χρῆσθαι
[4, 38]	δ´ Ἡρακλῆς ἐνδὺς τὸν κεχριμένον	χιτῶνα,	καὶ κατ´ ὀλίγον τῆς τοῦ
[4, 36]	ἀκίδος ἀποστάζον αἷμα, χρῖσαι τὸν	χιτῶνα	τοῦ Ἡρακλέους. οὗτος μὲν οὖν
[4, 38]	ἀνειληφυίας, καὶ διὰ τοῦτο τοῦ	χιτῶνος	διὰ τὴν θερμασίαν τὴν σάρκα
[4, 68]	ταύτης δὲ βασιλεύων καὶ γήμας	Χλῶριν	τὴν Ἀμφίονος τοῦ Θηβαίου, παῖδας
[4, 11]	χειρωσάμενος τὸ ζῷον εἰς τὴν	χολὴν	ἀπέβαπτε τὰς ἀκίδας, ἵνα τὸ
[4, 74]	μὲν Λητὼ κατὰ τοὺς μύθους	χολωσαμένη	προσέταξε τῷ μὲν Ἀπόλλωνι κατατοξεῦσαι
[4, 7]	οἷον ποιητικήν, μελῳδίαν, ὀρχήσεις καὶ	χορείας,	ἀστρολογίαν τε καὶ τὰ λοιπὰ
[4, 40]	τὰ πρὸς τὴν στρατείαν χρήσιμα	χορηγήσειν	ἐπαγγειλάμενον, παρακαλεῖν ἆθλον τελέσαι στειλάμενον
[4, 84]	παρεχομένων τῶν ὀρῶν πολλαῖς μυριάσι	χορηγίας	εἰς τροφὴν ἀνέκλειπτον. ἐν ταύτῃ
[4, 33]	πλησίον ὕλην ὡς ἐπί τινα	χρείαν	ἀναγκαίαν· τεκοῦσα δὲ παιδίον ἄρρεν
[4, 16]	πολεμικοῖς ἀγῶσιν ἀνδραγαθίαν καυχωμένη μηδενὸς	χρείαν	ἔχειν βοηθοῦ, ψευδῆ τὴν ἐπαγγελίαν
[4, 71]	κατὰ δὲ τὸν πόλεμον μεγάλας	χρείας	αὐτοὺς παρασχέσθαι τοῖς Ἕλλησι, θεραπεύοντας
[4, 44]	ἱστορίαν ἔχειν συμβέβηκε· διόπερ οὐ	χρὴ	θαυμάζειν, ἐάν τινα τῶν ἀρχαιολογουμένων
[4, 38]	Ἰόλαον ἐπερωτήσοντας τὸν Ἀπόλλωνα τί	χρὴ	περὶ τῆς νόσου πράττειν, Δηιάνειρα
[4, 78]	ποιήσας τὰ βασίλεια καὶ τὰ	χρήματα	κατατιθέμενος ἀνάλωτον ἔσχεν αὐτὴν διὰ
[4, 80]	γὰρ τὸ πλῆθος τῶν ἱερῶν	χρημάτων	εὐπορούμενοι, τῇ δαψιλείᾳ τῆς εὐπορίας
[4, 77]	κατὰ τὴν νῆσον ἐρευνᾶν καὶ	χρημάτων	πλῆθος ἐπαγγέλλεσθαι δώσειν τῷ τὸν
[4, 66]	μητρὸς κολάσεως. τοῦ δ´ Ἀπόλλωνος	χρήσαντος	ἀμφότερα τὰ προειρημένα πρᾶξαι διὰ
[4, 31]	περὶ τῆς θεραπείας. τούτου δὲ	χρήσαντος	ὅτι ῥᾷον οὕτως ἀπολυθήσεται τῆς
[4, 29]	τοὺς ἄθλους, καὶ τοῦ θεοῦ	χρήσαντος	συμφέρειν πρὸ τῆς εἰς θεοὺς
[4, 1]	φιλοτεχνήσαντα μεταδοῦναι τῆς τοῦ οἴνου	χρήσεως	τοῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην ἀνθρώποις.
[4, 46]	φαρμάκων δυνάμεις, προαιρέσει δ´ ἐναντιωτάτῃ	χρῆσθαι·	διατελεῖν γὰρ τοὺς καταπλέοντας τῶν
[4, 4]	τοῦ ποτοῦ, καταδεῖξαι δὲ νάρθηξι	χρῆσθαι	καὶ μὴ ξυλίναις βακτηρίαις. ~Ἐπωνυμίας
[4, 4]	καὶ κατὰ τὴν μαλακότητα τρυφεραῖς	χρῆσθαι.	πρὸς δὲ τὰς ἐκ τοῦ
[4, 38]	χιτῶνα καὶ ἱμάτιον, οἷς εἰώθει	χρῆσθαι	πρὸς τὰς θυσίας. ἡ δὲ
[4, 50]	Κίρκης· καὶ ταύταις μὲν μηδέποτε	χρῆσθαι	πρότερον πρὸς ἀπώλειαν ἀνθρώπων, νυνὶ
[4, 40]	καὶ τὰ πρὸς τὴν στρατείαν	χρήσιμα	χορηγήσειν ἐπαγγειλάμενον, παρακαλεῖν ἆθλον τελέσαι
[4, 1]	καὶ τῶν ἐν εἰρήνῃ τι	χρήσιμον	πρὸς τὸν κοινὸν βίον εὑρόντων
[4, 82]	πολλὰ μαθεῖν παρ´ αὐτοῦ τῶν	χρησίμων·	περὶ δὲ τὸ ὄρος τὸ
[4, 80]	ἐνίαις δὲ πόλεσι καὶ πυθόχρηστοι	χρησμοὶ	προσέταξαν τιμᾶν τὰς θεάς· ἔσεσθαι
[4, 38]	εὑρόντες, ὑπέλαβον τὸν Ἡρακλέα τοῖς	χρησμοῖς	ἀκολούθως ἐξ ἀνθρώπων εἰς θεοὺς
[4, 64]	γενέσεως. τῆς δὲ Πυθίας δούσης	χρησμὸν	αὐτῷ μὴ συμφέρειν γενέσθαι τέκνα
[4, 64]	μὲν σφίγγα κατὰ τὸν μυθολογούμενον	χρησμὸν	ἑαυτὴν κατακρημνίσαι, τὸν δ´ Οἰδίπουν
[4, 47]	ταῦτα βασιλεύοντος τῆς Κολχίδος Αἰήτου	χρησμὸν	ἐκπεσεῖν ὅτι τότε καταστρέψει τὸν
[4, 33]	σπεύδων, παρῆλθεν εἰς Δελφούς, καὶ	χρησμὸν	ἔλαβε πλεῖν εἰς τὴν Μυσίαν
[4, 29]	τὴν εἰς Σαρδόνα κατὰ τὸν	χρησμόν.	ἡγουμένου δὲ τοῦ στόλου παντὸς
[4, 2]	τὴν Βοιωτίαν κατὰ τὸν παραδεδομένον	χρησμὸν	κτίσαι τὰς Θήβας. ἐνταῦθα δὲ
[4, 31]	Ἰφίτου παισὶν ἀπέδωκε κατὰ τὸν	χρησμόν,	ὁ δ´ Ἡρακλῆς ὑγιασθεὶς καὶ
[4, 66]	κοινῇ ἐπὶ τὰς Θήβας, λαβόντες	χρησμὸν	παρ´ Ἀπόλλωνος πολεμεῖν τὴν προειρημένην
[4, 10]	τούτων ἐπερωτήσας τὸν θεόν, ἔλαβε	χρησμὸν	τὸν δηλοῦντα διότι τοῖς θεοῖς
[4, 67]	Μεταπόντιος, ἄπαις ὤν, κατά τινα	χρησμὸν	υἱοποιήσατο. οὗτοι δ´ ἀνδρωθέντες, στάσεως
[4, 47]	μετὰ δὲ ταῦτα Αἰήτῃ γενομένου	χρησμοῦ,	καθ´ ὃν ἐσημαίνετο τότε τελευτήσειν
[4, 64]	πληρώσειν μεγάλων ἀτυχημάτων) ἐπιλαθόμενος τοῦ	χρησμοῦ	καὶ γεννήσας υἱόν, ἐξέθηκε τὸ
[4, 42]	περὶ τῶν συμβεβηκότων. ἐκπεσόντος οὖν	χρησμοῦ	μῆνιν ὑπάρχειν Ποσειδῶνος, καὶ τότε
[4, 66]	ἐνθεαζούσης δ´ αὐτῆς πολλάκις καὶ	χρησμοὺς	ἀποφαινομένης, φασὶν ἐπικληθῆναι Σίβυλλαν· τὸ
[4, 66]	ἐπηύξησε· φύσει δὲ θαυμαστῇ κεχορηγημένη	χρησμοὺς	ἔγραψε παντοδαπούς, διαφόρους ταῖς κατασκευαῖς·
[4, 30]	δ´ ἀποτέλεσμα τούτων ἀκολούθως τῷ	χρησμῷ	διέμεινε μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς
[4, 31]	πείθεσθαι {ὑπὸ τῆς νόσου} τῷ	χρησμῷ	μετά τινων φίλων ἔπλευσεν εἰς
[4, 55]	τοὺς ἐπερωτήσοντας τὸν θεὸν ὅπως	χρηστέον	ἐστὶ τοῖς σώμασι τῶν παίδων,
[4, 73]	θυγατέρα μονογενῆ γεννήσας ὠνόμασεν Ἱπποδάμειαν.	χρηστηριαζομένῳ	δ´ αὐτῷ περὶ τῆς τελευτῆς
[4, 82]	Ἀκτέωνος τελευτὴν ἐλθεῖν εἰς τὸ	χρηστήριον	τοῦ πατρός, καὶ τὸν Ἀπόλλω
[4, 65]	θάπτειν, Ἀθηναῖοι διαφέροντες τῶν ἄλλων	χρηστότητι	πάντας τοὺς ὑπὸ τὴν Καδμείαν
[4, 36]	ἀπὸ τῆς ἀκίδος ἀποστάζον αἷμα,	χρῖσαι	τὸν χιτῶνα τοῦ Ἡρακλέους. οὗτος
[4, 51]	τὰς μὲν τρίχας δυνάμεσί τισι	χρίσασαν	ποιῆσαι πολιάς, τὸ δὲ πρόσωπον
[4, 22]	γὰρ ὕδωρ καθαρώτατον φαίνεται τῇ	χρόᾳ	κυανοῦν διὰ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ
[4, 27]	μὲν κάλλει διάφορα, τῇ δὲ	χρόᾳ	ξανθὰ καὶ χρυσοειδῆ· ἀφ´ ἧς
[4, 26]	λέγουσιν ὅτι τὰ πρόβατα τὴν	χρόαν	ἰδιάζουσαν ἔχοντα καὶ παρόμοιον χρυσῷ
[4, 23]	κατὰ μέρος ἐν τοῖς οἰκείοις	χρόνοις	ἀναγράψομεν. τότε δ´ ὁ Ἡρακλῆς
[4, 29]	μὲν τούτων ἐν τοῖς οἰκείοις	χρόνοις	ἀναγράψομεν. ~τότε δ´ ὁ Ἰόλαος
[4, 22]	διωνομασμένον ἐν μὲν τοῖς ἔμπροσθεν	χρόνοις	εἰωθέναι τῶν ληφθέντων θηρίων τὰς
[4, 44]	τὴν Ἰφιγένειαν ἐν τοῖς ὕστερον	χρόνοις	ἱέρειαν τῆς εἰρημένης θεοῦ κατασταθεῖσαν
[4, 8]	πραττομένοις ἐν τοῖς καθ´ ἡμᾶς	χρόνοις,	καὶ τὰ δισταζόμενα τῶν ἔργων
[4, 22]	πρὸς αὐτῇ, ὃ τοῖς ὕστερον	χρόνοις	καταλελύσθαι φασίν. ἀναπεπταμένης δὲ τῆς
[4, 67]	τῶν πατρίδων ἐξελαθέντες ὕστερόν τισι	χρόνοις	κατῆλθον εἰς τὴν Δωρίδα καὶ
[4, 30]	προσηγορίαν· διόπερ ἐν τοῖς ὕστερον	χρόνοις	οἱ τὰς θυσίας τελοῦντες τούτῳ
[4, 17]	θηρίων. διόπερ ἐν τοῖς ὕστερον	χρόνοις	οὐδὲν ἔτι τῶν ἀγρίων ζῴων
[4, 73]	καὶ Οἰνομάου· ἀναγκαῖον δὲ τοῖς	χρόνοις	προσαναδραμόντας ἡμᾶς ἀπ´ ἀρχῆς ἐν
[4, 4]	ἕτερον Διόνυσον γεγονέναι πολὺ τοῖς	χρόνοις	προτεροῦντα τούτου. φασὶ γὰρ ἐκ
[4, 67]	Αἰολέων τούτων ἀναγκαῖον προσαναδραμόντας τοῖς	χρόνοις	τὰ κατὰ μέρος ἐκθέσθαι. ἐν
[4, 60]	ἀναγκαῖον δ´ ἐστὶ προσαναδραμόντας τοῖς	χρόνοις	τὰ συμπεπλεγμένα τούτοις διελθεῖν, ἵνα
[4, 67]	μέρος ἐκθέσθαι. ἐν τοῖς ἔμπροσθεν	χρόνοις	τῶν Αἰόλου τοῦ Ἕλληνος τοῦ
[4, 4]	Σεμέλης γενόμενον ἐν τοῖς νεωτέροις	χρόνοις	φασὶ τῷ σώματι γενέσθαι τρυφερὸν
[4, 9]	πεδίον Ἡράκλειον. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	Ἀθηνᾶ μετὰ τῆς Ἥρας προσιοῦσα,
[4, 56]	διασωθῆναι· κατὰ δὲ τοῦτον τὸν	χρόνον	Αἰήτην ἐκ τῆς βασιλείας ὑπὸ
[4, 65]	πείσῃ συμμαχῆσαι. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	Ἀμφιαράου πρὸς Ἄδραστον στασιάζοντος περὶ
[4, 22]	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν ὕστερον	χρόνον	ἅπαντα μηδένα τέττιγα φαίνεσθαι κατὰ
[4, 57]	ὀνομαζομένης τετραπόλεως. μετὰ δέ τινα	χρόνον	ἁπάντων τῶν Ἡρακλέους παίδων ἠνδρωμένων,
[4, 82]	τὸ καλούμενον Αἷμον οἰκήσαντά τινα	χρόνον	ἄφαντον γενέσθαι, καὶ τυχεῖν ἀθανάτων
[4, 82]	κατὰ τὴν Σικελίαν διατρῖψαί τινα	χρόνον,	διὰ δὲ τὴν ἀφθονίαν τῶν
[4, 30]	προσπλεύσας τῇ Σικελίᾳ, οὐκ ὀλίγον	χρόνον	διέτριψεν ἐν τῇ νήσῳ. καθ´
[4, 19]	αὕτη πάντα τὸν ἀφ´ Ἡρακλέους	χρόνον	ἐλευθέρα καὶ ἀπόρθητος μέχρι τοῦ
[4, 53]	τῆς πολιτείας καὶ τὸν λοιπὸν	χρόνον	ἐν τῇ Κορίνθῳ κατοικῆσαι. Μελλόντων
[4, 79]	αὐτοῦ, Κώκαλος μὲν παρακατασχὼν πλείονα	χρόνον	ἐν τῷ θερμῷ τὸν Μίνωα
[4, 61]	βορὰν τῷ Μινωταύρῳ ὅσον ἂν	χρόνον	ζῇ τὸ τέρας. δόντων δ´
[4, 78]	καὶ τοῖς Σικανοῖς διέτριψε πλείω	χρόνον,	θαυμαζόμενος ἐν τῇ κατὰ τὴν
[4, 64]	γήμας Ἰοκάστην τὴν Κρέοντος, καὶ	χρόνον	ἱκανὸν ἄπαις ὤν, ἐπηρώτησε τὸν
[4, 54]	Τίσανδρον. τοῦτον μὲν οὖν τὸν	χρόνον	ἱστοροῦσιν ἀποδοχῆς ἀξιωθῆναι τὴν Μήδειαν
[4, 30]	τῇ νήσῳ. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	καί τινες τῶν συναποδημούντων αὐτῷ
[4, 11]	συλλυπουμένων καὶ συμπενθούντων, ἐπὶ πολὺν	χρόνον	κατὰ τὴν οἰκίαν ἡσύχαζεν, ἐκκλίνων
[4, 63]	τοῦ νόστου. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	λέγουσι τοὺς ἀδελφοὺς τῆς Ἑλένης
[4, 46]	σύμβιον ἅπαντα τὸν τοῦ ζῆν	χρόνον.	μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς Ἀργοναύτας
[4, 54]	Κορίνθῳ κατοικοῦντα καὶ συμβιώσαντα δεκαετῆ	χρόνον	Μηδείᾳ γεννῆσαι παῖδας ἐξ αὐτῆς,
[4, 39]	τὸ λοιπὸν εἰς τὸν ἅπαντα	χρόνον	μητρὸς εὔνοιαν παρέχεσθαι, τὴν δὲ
[4, 61]	Νάξον προσαγορευομένην. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	μυθολογοῦσι Διόνυσον ἐπιφανέντα, καὶ διὰ
[4, 64]	ἦν αὐτοῦ. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	μυθολογοῦσι σφίγγα, δίμορφον θηρίον, παραγενομένην
[4, 53]	ὑπόσχεσιν αὐτόν φασι μετά τινα	χρόνον	συνοικίσαντα πάσας τοῖς ἐπιφανεστάτοις. Ἄλκηστιν
[4, 22]	ὕπνον τραπῆναι· καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	τοῦ δεσμοῦ λυθέντος αὐτομάτως πεσεῖν
[4, 46]	παρὰ θάλατταν. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	τοὺς Ἀργοναύτας ἀπὸ τῆς Ταυρικῆς
[4, 3]	τὸν θεὸν νομίζειν κατὰ τὸν	χρόνον	τοῦτον ποιεῖσθαι τὰς παρὰ τοῖς
[4, 65]	τὸν βασιλέα. καθ´ ὃν δὴ	χρόνον	φασὶ Τυδέα τὸν Οἰνέως ἐν
[4, 58]	{κατῴκησαν} ὡς δ´ ὁ πεντηκονταετὴς	χρόνος	διῆλθε, κατῆλθον εἰς Πελοπόννησον· ὧν
[4, 56]	Ἀδριατικὸν κόλπον. τούτους γὰρ ὁ	χρόνος	ἤλεγξεν ὑπολαβόντας τὸν ἐν τῷ
[4, 78]	ἃ διὰ τὸ πλῆθος τοῦ	χρόνου	διέφθαρται. ~Μίνως δ´ ὁ τῶν
[4, 65]	πρῶτον ἄρξαι, καὶ διελθόντος τοῦ	χρόνου	μὴ βούλεσθαι παραδιδόναι τὴν βασιλείαν.
[4, 30]	λαοὶ διὰ τὸ πλῆθος τοῦ	χρόνου,	πλειόνων τῶν βαρβάρων ὄντων τῶν
[4, 9]	δ´ Εὐρυσθέα πρὸ τοῦ καθήκοντος	χρόνου	πρὸς τὸ φῶς ἀγαγεῖν. τὸν
[4, 9]	τοῦ πρὸς τὴν παιδοποιίαν ἀναλωθέντος	χρόνου	προσημῆναι τὴν ὑπερβολὴν τῆς τοῦ
[4, 9]	διελθόντος δὲ τοῦ κατὰ φύσιν	χρόνου	ταῖς ἐγκύοις, τὸν μὲν Δία
[4, 54]	δὲ ταῦτα ἀεὶ μᾶλλον τοῦ	χρόνου	τὴν φυσικὴν εὐπρέπειαν ἀφαιρουμένου, λέγεται
[4, 19]	ἀπόρθητος μέχρι τοῦ καθ´ ἡμᾶς	χρόνου·	τὸ δὲ τελευταῖον ὑπὸ Γαΐου
[4, 11]	καὶ ἀπαντήσεις· τέλος δὲ τοῦ	χρόνου	τὸ πάθος πραΰναντος κρίνας ὑπομένειν
[4, 21]	καὶ συνέβη κατὰ τοὺς ὕστερον	χρόνους	διαμεῖναι μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς
[4, 24]	ὅτι {καὶ} κατὰ τοὺς ὕστερον	χρόνους	ἔσται πόλις ἐπίσημος ὁμώνυμος τῷ
[4, 79]	βασιλεὺς θαλαττοκρατῶν κατ´ ἐκείνους τοὺς	χρόνους,	καὶ πυθόμενος τὴν Δαιδάλου φυγὴν
[4, 67]	πατρίδων, αὐτοὶ δ´ ἐπί τινας	χρόνους	κατοικήσαντες, οἱ μὲν ἐν αὐτῇ
[4, 58]	ἐπάνοδον ἐποιήσαντο. μετὰ δέ τινας	χρόνους	Λικύμνιος μὲν μετὰ τῶν παίδων
[4, 58]	δόξαν, καὶ κατὰ τοὺς ὕστερον	χρόνους	μετ´ Ἀγαμέμνονος ἐπὶ τὴν Τροίαν
[4, 24]	λαμπραῖς, καίπερ κατὰ τοὺς ἔμπροσθεν	χρόνους	οὐδεμίαν θυσίαν προσδεχόμενος, τότε πρώτως
[4, 14]	κατέλυσε, καὶ κατὰ τοὺς ὕστερον	χρόνους	οὐδένα τούτων γεννήσειν ἄξιον ἐλπίζων
[4, 68]	Τυροῖ, παρθένῳ κατ´ ἐκείνους τοὺς	χρόνους	οὔσῃ, Ποσειδῶν μιγεὶς παῖδας ἐγέννησε
[4, 58]	ἀναγράψομεν, ὅταν εἰς ἐκείνους τοὺς	χρόνους	παραγενηθῶμεν. Ἀλκμήνη δ´ εἰς Θήβας
[4, 1]	Ἕλλησιν ἱστορούμενα κατὰ τοὺς ἀρχαίους	χρόνους	περὶ τῶν ἐπιφανεστάτων ἡρώων τε
[4, 40]	δὲ Πόντον κατ´ ἐκείνους τοὺς	χρόνους	περιοικούμενον ὑπὸ ἐθνῶν βαρβάρων καὶ
[4, 81]	ἐν ᾗ κατὰ τοὺς ὕστερον	χρόνους	τινὰ κτίσαντα πόλιν ἀπ´ ἐκείνης
[4, 21]	τοῦ κεκαῦσθαι κατὰ τοὺς ἀρχαίους	χρόνους.	τοὺς δ´ οὖν γίγαντας πυθομένους
[4, 7]	ἀπὸ τοῦ θάλλειν ἐπὶ πολλοὺς	χρόνους	τοὺς διὰ τῶν ποιημάτων ἐγκωμιαζομένους,
[4, 6]	εἶναι θεὸν καὶ κατά τινας	χρόνους	φαίνεσθαι παρ´ ἀνθρώποις, καὶ γεννᾶσθαι
[4, 3]	δ´ εἰς τὴν Ἰνδικὴν τριετεῖ	χρόνῳ	τὴν ἐπάνοδον εἰς τὴν Βοιωτίαν
[4, 61]	Ἀθήνας· ἀπὸ γὰρ τούτων τῶν	χρόνων	Ἀθηναῖοι διὰ τὸ βάρος τῆς
[4, 1]	τοῖς γράφουσιν, ἡ δὲ τῶν	χρόνων	ἀπαγγελία τὸν ἀκριβέστατον ἔλεγχον οὐ
[4, 67]	Βοιῷ. Πρὸ δὲ τούτων τῶν	χρόνων	Βοιωτὸς ὁ Ἄρνης καὶ Ποσειδῶνος
[4, 56]	γράμμασι, μέχρι δὲ τῶν νεωτέρων	χρόνων	διαμείναντα παρὰ τοῖς Εὐεσπερίταις. οὐ
[4, 56]	προσαγορεῦσαι, καὶ μέχρι τῶνδε τῶν	χρόνων	διαμένειν αὐτοῦ τὴν προσηγορίαν. παραπλησίως
[4, 13]	βοηθοῦντος· αὕτη δ´ ἐκ πολλῶν	χρόνων	ἠθροισμένην κόπρον εἶχεν ἄπλατον, ἣν
[4, 77]	μυθολογοῦσι γὰρ πρὸ τούτων τῶν	χρόνων	Μίνωα κατ´ ἐνιαυτὸν συνήθως καθιεροῦν
[4, 21]	διαμεῖναι μέχρι τῶν καθ´ ἡμᾶς	χρόνων·	πολλοὺς γὰρ τῶν Ῥωμαίων οὐ
[4, 56]	γὰρ αὐτοὺς ἔχειν ἐκ παλαιῶν	χρόνων	τὴν τούτων τῶν θεῶν παρουσίαν
[4, 26]	κάλλει διαφερούσας κεκτῆσθαι τὰς Ἑσπερίδας,	χρυσᾶ	δὲ μῆλα ἀπὸ τοῦ κάλλους
[4, 26]	λαβὼν ἐνεγκεῖν τὰ τῶν Ἑσπερίδων	χρυσᾶ	μῆλα, πάλιν ἔπλευσεν εἰς τὴν
[4, 27]	τὰ πρόβατα μῆλα καλοῦντας ὀνομάσαι	χρυσᾶ	μῆλα. τὸν μὲν οὖν Ἕσπερον
[4, 26]	ὑπάρξαι κατὰ τὴν Λιβύην μῆλα	χρυσᾶ,	τηρούμενα συνεχῶς ὑπό τινος δράκοντος
[4, 18]	τὴν Ἰβηρίαν, καὶ καταλαβὼν τοὺς	Χρυσάορος	υἱοὺς τρισὶ δυνάμεσι μεγάλαις κατεστρατοπεδευκότας
[4, 17]	κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ὅτι	Χρυσάωρ	ὁ λαβὼν ἀπὸ τοῦ πλούτου
[4, 26]	ποιητικῶς, ὥσπερ καὶ τὴν Ἀφροδίτην	χρυσῆν	καλεῖσθαι διὰ τὴν εὐπρέπειαν. ἔνιοι
[4, 27]	τῇ δὲ χρόᾳ ξανθὰ καὶ	χρυσοειδῆ·	ἀφ´ ἧς αἰτίας τοὺς ποιητὰς
[4, 80]	ἐγχώριοι πολλοῖς ἀναθήμασιν ἀργυροῖς καὶ	χρυσοῖς	διετέλεσαν τιμῶντες ἄχρι τῶνδε τῶν
[4, 13]	δὲ ταῦτ´ ἔλαβε πρόσταγμα τὴν	χρυσόκερων	μὲν οὖσαν ἔλαφον, τάχει δὲ
[4, 47]	βίον ὅταν ξένοι καταπλεύσαντες τὸ	χρυσόμαλλον	δέρος ἀπενέγκωσι. διὰ δὴ ταύτας
[4, 15]	Ἰάσονος συνεξέπλευσε συστρατεύσων ἐπὶ τὸ	χρυσόμαλλον	δέρος εἰς Κόλχους. ἀλλὰ περὶ
[4, 32]	στρατεύοντος μετὰ Ἰάσονος ἐπὶ τὸ	χρυσόμαλλον	δέρος, καὶ τὸ κῆτος ἀνελόντος,
[4, 46]	μετὰ τῆς Μηδείας ἐπὶ τὸ	χρυσόμαλλον	δέρος· περὶ οὗ τὰ κατὰ
[4, 40]	τὸ διαβεβοημένον τοῦ κριοῦ δέρος	χρυσόμαλλον.	τὸν δὲ Πόντον κατ´ ἐκείνους
[4, 47]	εἰς τὴν Ἀσίαν ἐπὶ κριοῦ	χρυσομάλλου,	τὴν μὲν παρθένον ἀποπεσεῖν εἰς
[4, 66]	διὰ τὸ μὴ μόνον τὸν	χρυσοῦν	ὅρμον δέξασθαι κατὰ τῆς ἀπωλείας
[4, 65]	μὴ συγχωροῦντος, Πολυνείκην φασὶ τὸν	χρυσοῦν	ὅρμον, ὃν Ἀφροδίτην μυθολογοῦσιν Ἁρμονίᾳ
[4, 78]	παραδόξως τὸ ὑπερκείμενον τοῦ κρημνοῦ.	χρυσοῦν	τε κριὸν τῇ Ἀφροδίτῃ τῇ
[4, 83]	τὴν Σικελίαν πόλεων οὔσας ἑπτακαίδεκα	χρυσοφορεῖν	ἐδογμάτισε τῇ Ἀφροδίτῃ καὶ στρατιώτας
[4, 26]	χρόαν ἰδιάζουσαν ἔχοντα καὶ παρόμοιον	χρυσῷ	τετευχέναι ταύτης τῆς προσηγορίας, Δράκοντα
[4, 47]	φρουρὰν ἐγκαταστῆσαι, πρὸς δὲ τούτοις	χρυσῶσαι	τὸ δέρος, ἵνα διὰ τὴν
[4, 8]	γὰρ τῶν ἀναγινωσκόντων οὐ δικαίᾳ	χρώμενοι	κρίσει τἀκριβὲς ἐπιζητοῦσιν ἐν ταῖς
[4, 64]	δίπουν, γηράσαντα δὲ τρίπουν, βακτηρίᾳ	χρώμενον	διὰ τὴν ἀσθένειαν. ἐνταῦθα τὴν
[4, 59]	οὖν ἀνεῖλε τὸν ὀνομαζόμενον Κορυνήτην,	χρώμενον	τῇ προσαγορευομένῃ κορύνῃ, ὅπερ ἦν
[4, 5]	τοῖς πρὸς γέλωτα συνεργοῦσιν ἐπιτηδεύμασι	χρωμένους,	παρασκευάζειν τῷ Διονύσῳ τὸν εὐδαίμονα
[4, 4]	γίνεσθαι, καὶ ταῖς βακτηρίαις ξυλίναις	χρωμένους	ταύταις ἀλλήλους τύπτειν. διὸ καὶ
[4, 39]	ὡς ἥρωι ποιήσαντες ἁγισμοὺς καὶ	χώματα	κατασκευάσαντες ἀπηλλάγησαν εἰς Τραχῖνα. μετὰ
[4, 13]	καὶ τοὺς ἐν τῇ πλησίον	χώρᾳ	καρποὺς ἐλυμαίνετο. βίᾳ μὲν οὖν
[4, 18]	ἄνυδρον τῆς Λιβύης, καὶ περιτυχὼν	χώρᾳ	καταρρύτῳ καὶ καρποφόρῳ, πόλιν ἔκτισε
[4, 84]	ἀνέκλειπτον. ἐν ταύτῃ δὲ τῇ	χώρᾳ	συναγκείας δένδρων οὔσης θεοπρεποῦς καὶ
[4, 84]	διπλασιάζοντα τῶν ἐν ταῖς ἄλλαις	χώραις	φυομένων. ἔχειν δὲ καὶ τῶν
[4, 79]	τινας τῶν περιοίκων ἱκανὴν κατεκτήσαντο	χώραν.	ἀεὶ δὲ μᾶλλον αὐξόμενοι, καὶ
[4, 23]	καὶ παλαίσας ἐλείφθη καὶ τὴν	χώραν	ἀπέβαλεν. ὁ δ´ Ἡρακλῆς τὴν
[4, 67]	τὴν βασιλείαν· καὶ τὴν μὲν	χώραν	ἀπὸ τῆς μητρὸς Ἄρνην, τοὺς
[4, 23]	εἰς τὴν Σικελίαν καὶ τὴν	χώραν	ἀπολαβὼν ἔκτισε πόλιν Ἡράκλειαν. ταχὺ
[4, 73]	Πελοπόννησον οἰκούντων προσηγάγετο, καὶ τὴν	χώραν	ἀφ´ ἑαυτοῦ Πελοπόννησον προσηγόρευσεν. ~Ἐπεὶ
[4, 55]	τοὺς παραπέμψοντας εἰς ἣν βούλοιτο	χώραν,	εἰς τὴν Φοινίκην κομισθῆναι. ἐντεῦθεν
[4, 81]	οὖν Ἀπόλλω κατὰ ταύτην τὴν	χώραν	ἐκ Κυρήνης γεννήσαντα υἱὸν Ἀρισταῖον
[4, 81]	τῆς Λιβύης εἰς ταύτην τὴν	χώραν,	ἐν ᾗ κατὰ τοὺς ὕστερον
[4, 2]	σχεδὸν ὅλην τὴν οἰκουμένην πολλὴν	χώραν	ἐξημερῶσαι, καὶ διὰ τοῦτο τυχεῖν
[4, 21]	καὶ τοὺς πλείστους ἀνελόντα τὴν	χώραν	ἐξημερῶσαι. μυθολογοῦνται δ´ οἱ γίγαντες
[4, 27]	συνοικίσαι τἀδελφῷ, ἀφ´ ἧς τὴν	χώραν	Ἑσπερῖτιν ὀνομασθῆναι· τὸν δ´ Ἄτλαντα
[4, 2]	εὐωδίας. τοῦτο δὲ διδάξαι τοὺς	χώραν	ἔχοντας μὴ δυναμένην ἐπιδέχεσθαι τὴν
[4, 29]	νήσου, καὶ μάλιστα τὴν πεδιάδα	χώραν,	ἣν μέχρι τοῦ νῦν καλεῖσθαι
[4, 77]	ἐκπλεύσαντα κατενεχθῆναι τῆς Σικελίας πρὸς	χώραν	ἧς βασιλεύοντα Κώκαλον ἀναλαβεῖν τὸν
[4, 17]	τὸ πλῆθος τῶν κατὰ τὴν	χώραν	θηρίων ἀοίκητον πρότερον οὖσαν ἐξημερώσας
[4, 29]	καλεῖσθαι Ἰολαεῖον. ἐξημερώσας δὲ τὴν	χώραν	καὶ καταφυτεύσας δένδρεσι καρπίμοις κατεσκεύασε
[4, 2]	τὴν Φοινίκην. ἐπελθόντα δὲ πολλὴν	χώραν,	καὶ μὴ δυνάμενον ἀνευρεῖν, ἀπογνῶναι
[4, 18]	διεξιὼν δὲ τὴν τῶν Ἰβήρων	χώραν,	καὶ τιμηθεὶς ὑπό τινος τῶν
[4, 18]	Ὀρχομενὸν ῥεῖθρον ἐποίησε λιμνάζειν τὴν	χώραν	καὶ φθαρῆναι τὰ κατ´ αὐτὴν
[4, 21]	Λιγύων καὶ τὴν τῶν Τυρρηνῶν	χώραν,	καταντήσας πρὸς τὸν Τίβεριν ποταμὸν
[4, 34]	μέγεθος. οὗτος δὲ τὴν σύνεγγυς	χώραν	καταφθείρων τὰς κτήσεις ἐλυμαίνετο· διόπερ
[4, 78]	δὲ σπήλαιον κατὰ τὴν Σελινουντίαν	χώραν	κατεσκεύασεν, ἐν ᾧ τὴν ἀτμίδα
[4, 31]	τῇ Ὀμφάλῃ τοὺς κατὰ τὴν	χώραν	λῃστεύοντας ἐκόλασε. τοὺς μὲν γὰρ
[4, 80]	ἔχοντες γὰρ κατὰ τὴν ἰδίαν	χώραν	λίθον ἀξιόλογον παρὰ τῶν ἀστυγειτόνων
[4, 22]	μηδένα τέττιγα φαίνεσθαι κατὰ τὴν	χώραν.	Ὁ δ´ Ἡρακλῆς καταντήσας ἐπὶ
[4, 20]	Λιγυστικῆς. ~Οἱ δὲ ταύτην τὴν	χώραν	οἰκοῦντες Λίγυες νέμονται γῆν τραχεῖαν
[4, 56]	καὶ τὴν παρὰ τὸν ὠκεανὸν	χώραν	οὐκ ὀλίγας ἔχουσαν προσηγορίας ἀπό
[4, 23]	ὁ δ´ Ἡρακλῆς τὴν μὲν	χώραν	παρέθετο τοῖς ἐγχωρίοις, συγχωρήσας αὐτοῖς
[4, 43]	εἰς τὴν ὑπὸ Φινέως βασιλευομένην	χώραν,	περιπεσεῖν δὲ δυσὶ νεανίσκοις ἐπὶ
[4, 17]	παρασκευαζούσαις πληρωθῆναι πολλὴν μὲν ἀμπελόφυτον	χώραν,	πολλὴν δ´ ἐλαιοφόρον· καθόλου δὲ
[4, 35]	καὶ ῥύσιν ἄλλην κατασκευάσας ἀπέλαβε	χώραν	πολλὴν καὶ πάμφορον, ἀρδευομένην ὑπὸ
[4, 50]	παρά τινος τῶν κατὰ τὴν	χώραν	τὰ γενόμενα περὶ τοὺς συγγενεῖς
[4, 44]	νόμιμον γὰρ εἶναι τοῖς τὴν	χώραν	ταύτην οἰκοῦσι βαρβάροις θύειν Ἀρτέμιδι
[4, 37]	χώρας ἐξαναστήσας Μηλιεῦσι παρέδωκε τὴν	χώραν·	τὴν δὲ Φύλαντος θυγατέρα λαβὼν
[4, 35]	τοὺς βότρυς δηλοῦν τὴν καρποφόρον	χώραν	τὴν ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ ἀρδευομένην
[4, 23]	τοῦ μὲν Ἔρυκος διδόντος τὴν	χώραν,	τοῦ δ´ Ἡρακλέους τὰς βοῦς,
[4, 42]	ἐκ τοῦ πελάγους πρὸς τὴν	χώραν·	ὑπὸ δὲ τούτου τούς τε
[4, 27]	κατὰ γὰρ τὴν Ἑσπερῖτιν ὀνομαζομένην	χώραν	φασὶν ἀδελφοὺς δύο γενέσθαι δόξῃ
[4, 17]	πολλὰ τῶν κατὰ τὴν ἔρημον	χώραν	χειρωσάμενος, ἐξημέρωσεν, ὥστε καὶ γεωργίαις
[4, 44]	ὑπὸ τῶν Ἀργοναυτῶν ἐπὶ τῆς	χώρας	ἀπολειφθῆναι. καθόλου δὲ τοὺς παλαιοὺς
[4, 49]	τῇ γῇ, βασιλεύοντος τότε τῆς	χώρας	Βύζαντος, ἀφ´ οὗ καὶ τὴν
[4, 80]	θεαὶ βοῦς μὲν ἱερὰς τρισχιλίας,	χώρας	δὲ πλῆθος ὥστε λαμβάνειν μεγάλας
[4, 29]	Ἐρεχθέως, βασιλεύων δὲ τῆς ὁμωνύμου	χώρας	ἐγέννησεν ἐκ πλειόνων γυναικῶν θυγατέρας
[4, 24]	πεδίον, τὸ μὲν κάλλος τῆς	χώρας	ἐθαύμασε, πρὸς δὲ τοὺς τιμῶντας
[4, 37]	καὶ τοὺς ἄλλους ἐκ τῆς	χώρας	ἐξαναστήσας Μηλιεῦσι παρέδωκε τὴν χώραν·
[4, 18]	τὰ καλούμενα Τέμπη τῆς πεδιάδος	χώρας	ἐπὶ πολὺν τόπον λιμναζούσης διέσκαψε
[4, 17]	πρότερον οὖσαν ἐξημερώσας ἐποίησε μηδεμιᾶς	χώρας	εὐδαιμονίᾳ λείπεσθαι. ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 1]	τὰς τοποθεσίας τῆς παρ´ ἑκάστοις	χώρας	καὶ τὰ φυόμενα παρ´ αὐτοῖς
[4, 37]	ἐπὶ τρίτῳ μέρει τῆς Δωρίδος	χώρας	καὶ τῆς βασιλείας· πείσαντες δὲ
[4, 30]	αὐτῷ διὰ τὸ κάλλος τῆς	χώρας	κατέμειναν ἐν τῇ Σικελίᾳ, καὶ
[4, 58]	τὸν Δώρου τὴν πατρῴαν τῆς	χώρας	παρακαταθήκην ἀπαιτήσαντας μετὰ Δωριέων κατοικῆσαι.
[4, 47]	τῶν ξένων ἐπιβῆναι τολμήσῃ τῆς	χώρας.	περιβαλεῖν δὲ καὶ τῷ τεμένει
[4, 20]	πονεῖν συνεχῶς ἠσκηκότων, καὶ τῆς	χώρας	πολλῆς ἐργασίας προσδεομένης, εἰθίκασι τὰς
[4, 23]	ἀξίας αἱ βόες, συγκρινομένης τῆς	χώρας	πρὸς αὐτάς· πρὸς ταῦτα δὲ
[4, 22]	δ´ ἀναζεύξας κατήντησε τῆς Ποσειδωνιατῶν	χώρας	πρός τινα πέτραν, πρὸς ᾗ
[4, 75]	προγόνους αὐτοῦ διελθεῖν. ~Τῆς Τρῳάδος	χώρας	πρῶτος ἐβασίλευσε Τεῦκρος, υἱὸς ὢν
[4, 31]	λεηλατούντων πολλὴν τῆς ὑπὸ Ὀμφάλῃ	χώρας,	τήν τε λείαν ἀφείλετο καὶ
[4, 53]	τὴν πανήγυριν τῆς τῶν Ἠλείων	χώρας	τὸν παρὰ τὸν Ἀλφειόν. διὸ
[4, 37]	κατακόψας ἠνάγκασεν ἐκχωρῆσαι τῆς ἀμφισβητησίμου	χώρας.	τούτων δὲ πραχθέντων, Αἰγιμίῳ μὲν
[4, 37]	Αἰγιμίῳ μὲν τὸ ἐπιβάλλον τῆς	χώρας	τρίτον μέρος παρέθετο καὶ παρεκελεύσατο
[4, 79]	τῆς μεσογείου πλανηθέντες καὶ καταλαβόμενοι	χωρίον	ὀχυρὸν ἔκτισαν πόλιν ἣν ἀπὸ
[4, 66]	καὶ νυκτὸς συνέφυγον εἴς τι	χωρίον	τῆς Βοιωτίας ὀνομαζόμενον Τιλφωσσαῖον. ἔπειθ´
[4, 13]	τὸ γὰρ ὑπερήφανον τοῦ προστάγματος	χωρὶς	αἰσχύνης ἐπετέλεσεν, οὐδὲν ὑπομείνας ἀνάξιον
[4, 13]	διὰ τοῦ ῥεύματος ἐκκαθάρας αὐτήν,	χωρὶς	ὕβρεως συνετέλεσε τὸν ἆθλον ἐν
[4, 68]	μὲν Ἰωλκοῦ καὶ τῶν πλησίον	χωρίων	ἐβασίλευσε, Νηλεὺς δὲ παραλαβὼν Μελάμποδα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/03/2006