Livre, Chap.
[4, 7]	Πολύμνιά τ´ Οὐρανίη τε Καλλιόπη	θ´,	ἥ σφεων προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων.
[4, 18]	τοῦ ὠκεανοῦ πρὸς τὴν ἐντὸς	θάλατταν,	ἅμα δὲ καὶ διὰ τὸ
[4, 49]	τοὺς ἀντεχομένους, φυγόντας δ´ ἐπὶ	θάλατταν	ἀπαγγεῖλαι τὰ κατὰ μέρος τοῖς
[4, 56]	τὸν ὠκεανὸν καταπλεῦσαι πρὸς τὴν	θάλατταν,	ἀπὸ δὲ τῶν ἄρκτων ἐπὶ
[4, 27]	καὶ λῃστὰς {ἐπ´ αὐτὰς} κατὰ	θάλατταν	ἀποστείλαντα διακελεύσασθαι τὰς κόρας ἁρπάσαι
[4, 56]	Γαδείρων εἰς τὴν καθ´ ἡμᾶς	θάλατταν	εἰσπλεῦσαι. ἀποδείξεις δὲ τούτων φέρουσι,
[4, 78]	μέγας ποταμὸς εἰς τὴν πλησίον	θάλατταν	ἐξερεύγεται καλούμενος Ἀλαβών. κατὰ δὲ
[4, 47]	μὲν παρθένον ἀποπεσεῖν εἰς τὴν	θάλατταν,	ἣν ἀπ´ ἐκείνης Ἑλλήσποντον ὀνομασθῆναι,
[4, 46]	τι τέμενος Ἡλίου κείμενον παρὰ	θάλατταν.	καθ´ ὃν δὴ χρόνον τοὺς
[4, 77]	Ἴκαρον παραβόλως ἀποβαίνοντα πεσεῖν εἰς	θάλατταν	καὶ τελευτῆσαι, ἀφ´ οὗ καὶ
[4, 59]	περιεκύλιε κατὰ τῶν κρημνῶν εἰς	θάλατταν	κατὰ τὴν ὀνομαζομένην Χελώνην. ἀνεῖλε
[4, 48]	καὶ μετὰ Ἰάσονος τὴν ἐπὶ	θάλατταν	κατάβασιν ποιήσασθαι. τῶν δὲ διαφυγόντων
[4, 22]	ὁδὸν τὴν νῦν οὖσαν παρὰ	θάλατταν	κατασκευάσαι, τὴν ἀπ´ ἐκείνου καλουμένην
[4, 22]	Φλεγραίου πεδίου κατελθὼν ἐπὶ τὴν	θάλατταν	κατεσκεύασεν ἔργα περὶ τὴν Ἄορνον
[4, 77]	κηροῦ, αὐτὸν δὲ παρὰ τὴν	θάλατταν	πετόμενον καὶ παρ´ ἕκαστον τέγγοντα
[4, 47]	τῆς νεὼς ἐκκύπτουσαν, εἰς τὴν	θάλατταν	προπεσεῖν. ἔνιοι δέ φασι τὸν
[4, 22]	δὲ τῆς λίμνης εἰς τὴν	θάλατταν,	τὸν Ἡρακλέα λέγεται τὸν μὲν
[4, 18]	ὠκεανὸν μίσγεσθαι τῇ καθ´ ἡμᾶς	θαλάττῃ.	ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐξέσται
[4, 85]	τὸ στενώτατον ὑπὸ δυοῖν πλευρῶν	θαλάττῃ	προσκλυζόμενον ἀναρραγῆναι, καὶ τὸν τόπον
[4, 56]	ποταμὸς ἀπὸ τετταράκοντα σταδίων τῆς	θαλάττης.	ἀλλὰ γὰρ τοῖς συγγραφεῦσιν αἰτίαν
[4, 48]	τοὺς Ἕλληνας καταλαβεῖν πλησίον τῆς	θαλάττης·	ἐξ ἐφόδου δὲ συνάψαντα μάχην
[4, 56]	τῆς Λιβύης τὴν ἰδιότητα τῆς	θαλάττης,	καὶ τὸν κίνδυνον ἐκφυγόντας, δωρήσασθαι
[4, 50]	πυρί, πρὸς τὴν ὑπερκειμένην τῆς	θαλάττης	σκοπήν. ~αὐτὴν δὲ κατασκευάσασαν Ἀρτέμιδος
[4, 22]	πορθμὸν κατὰ τὸ στενώτατον τῆς	θαλάττης	τὰς μὲν βοῦς ἐπεραίωσεν εἰς
[4, 85]	γενέσθαι τὸν πορθμὸν διειργούσης τῆς	θαλάττης	τὴν ἤπειρον ἀπὸ τῆς νήσου.
[4, 75]	Δαρδάνους, πόλιν δ´ οἰκίσας ἐπὶ	θαλάττης	ὠνόμασεν ἀφ´ ἑαυτοῦ Δάρδανον. τούτου
[4, 48]	πλησίον τῆς νεὼς τὸν προσαγορευόμενον	θαλάττιον	Γλαῦκον. τοῦτον δ´ ἐπὶ δύο
[4, 79]	δ´ ὁ τῶν Κρητῶν βασιλεὺς	θαλαττοκρατῶν	κατ´ ἐκείνους τοὺς χρόνους, καὶ
[4, 7]	λέγων Κλειώ τ´ Εὐτέρπη τε	Θάλειά	τε Μελπομένη τε Τερψιχόρη τ´
[4, 7]	τοῖς ἀπὸ τῆς παιδείας ἀγαθοῖς,	Θάλειαν	δ´ ἀπὸ τοῦ θάλλειν ἐπὶ
[4, 39]	μετ´ ἀθανάτοισι θεοῖσι τέρπεται ἐν	θαλίαις	καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην. τὸν
[4, 7]	ἀγαθοῖς, Θάλειαν δ´ ἀπὸ τοῦ	θάλλειν	ἐπὶ πολλοὺς χρόνους τοὺς διὰ
[4, 20]	ταῖς ὠδῖσιν ἀπῆλθεν εἴς τινας	θάμνους	ἀθορύβως· ἐν οἷς τεκοῦσα, καὶ
[4, 33]	ἀπέλιπε τὸ βρέφος εἴς τινας	θάμνους	κρύψασα. μετὰ δὲ ταῦτα Αὔγη
[4, 45]	κατατοξεύειν. φιλότεχνον δ´ εἰς φαρμάκων	θανασίμων	συνθέσεις γενομένην τὸ καλούμενον ἀκόνιτον
[4, 66]	δ´ ὀνομασθέντες, τὸν τῶν πατέρων	θάνατον	ἐπεξιόντες ἔγνωσαν στρατεύειν κοινῇ ἐπὶ
[4, 31]	πύργου. διὰ δὲ τὸν τούτου	θάνατον	Ἡρακλῆς νοσήσας παρῆλθεν εἰς Πύλον
[4, 49]	ἄλλοις Ἀργοναύταις δι´ ἐνέδρας βουλεῦσαι	θάνατον·	καὶ τοὺς μὲν ἄλλους υἱοὺς
[4, 18]	προστάττοντος. ~Μετὰ δὲ τὸν Ἀνταίου	θάνατον	παρελθὼν εἰς Αἴγυπτον ἀνεῖλε Βούσιριν
[4, 44]	μὲν Σκύθην τῆς θυγατρὸς καταγνῶναι	θάνατον,	τοὺς δ´ ἐκ τῆς Κλεοπάτρας
[4, 79]	τοῖς Κρησί, πρόφασιν ἐνεγκὼν τοῦ	θανάτου	διότι κατὰ τὸν λουτρῶνα ὠλίσθηκε
[4, 76]	καὶ περικατάληπτος γενόμενος, ἐπηρωτήθη τίνα	θάπτει,	καὶ ἔφησεν ὄφιν καταχωννύειν. θαυμάσαι
[4, 65]	πεπτωκότων σωμάτων, καὶ μηδενὸς τολμῶντος	θάπτειν,	Ἀθηναῖοι διαφέροντες τῶν ἄλλων χρηστότητι
[4, 76]	τοῦ διδασκάλου, τὸν παῖδα ἐδολοφόνησε.	θάπτων	δ´ αὐτὸν καὶ περικατάληπτος γενόμενος,
[4, 12]	οὗτος γὰρ διὰ τὴν συγγένειαν	θάπτων	τοὺς πεπτωκότας Κενταύρους, καὶ βέλος
[4, 52]	τὰ πάθη παρακατασχεῖν αὐτάς, καὶ	θαρρεῖν	παρακαλέσαντα δεικνύειν ὡς ἐκ κακίας
[4, 35]	ταύρῳ, κατὰ δὲ τὴν συμπλοκὴν	θάτερον	τῶν κεράτων κλάσαντα δωρήσασθαι τοῖς
[4, 44]	ἔχειν συμβέβηκε· διόπερ οὐ χρὴ	θαυμάζειν,	ἐάν τινα τῶν ἀρχαιολογουμένων μὴ
[4, 76]	εἰς τὴν τέχνην, κατεσκεύασεν ἔργα	θαυμαζόμενα	κατὰ πολλοὺς τόπους τῆς οἰκουμένης.
[4, 16]	ἔχουσα τῶν Ἀμαζόνων Μελανίππη καὶ	θαυμαζομένη	μάλιστα δι´ ἀνδρείαν ἀπέβαλε τὴν
[4, 12]	Χείρωνα τὸν ἐπὶ τῇ ἰατρικῇ	θαυμαζόμενον	ἀκουσίως τόξου βολῇ διέφθειρε. καὶ
[4, 25]	μνημονευομένων· καὶ γὰρ ποίημα συνετάξατο	θαυμαζόμενον	καὶ τῇ κατὰ τὴν ᾠδὴν
[4, 80]	πολυτελείᾳ τῇ κατὰ τὴν οἰκοδομίαν	θαυμαζόμενον·	οὐκ ἔχοντες γὰρ κατὰ τὴν
[4, 78]	τοῖς Σικανοῖς διέτριψε πλείω χρόνον,	θαυμαζόμενος	ἐν τῇ κατὰ τὴν τέχνην
[4, 76]	οὖν Δαίδαλος κατὰ τὴν φιλοτεχνίαν	θαυμαζόμενος	ἔφυγεν ἐκ τῆς πατρίδος, καταδικασθεὶς
[4, 77]	τὴν ἐν τῇ τέχνῃ δόξαν	θαυμαζόμενος,	φίλος ἐγένετο Μίνωος τοῦ βασιλέως.
[4, 10]	ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ πάντων	θαυμαζόντων	τὸ παράδοξον, ὁ μὲν βασιλεὺς
[4, 83]	διόπερ αὐτὴν Ἀφροδίτην Ἐρυκίνην ὀνομασθῆναι.	θαυμάσαι	δ´ ἄν τις εἰκότως ἀναλογισάμενος
[4, 9]	πρὸς τὴν μητέρα τρέφειν παρεκελεύσατο.	θαυμάσαι	δ´ ἄν τις εἰκότως τὸ
[4, 76]	θάπτει, καὶ ἔφησεν ὄφιν καταχωννύειν.	θαυμάσαι	δ´ ἄν τις τὸ παράδοξον,
[4, 13]	ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ. διὸ καὶ	θαυμάσαι	τις ἂν τὴν ἐπίνοιαν· τὸ
[4, 82]	δ´ ἄν τις συλλογιζόμενος εἰκότως	θαυμάσαι	τὸ τῆς περιπετείας ἴδιον· ὁ
[4, 50]	τοῖς ἀριστεῦσιν ἀκινδύνως. ἐνταῦθα πάντων	θαυμασάντων	τὸν λόγον καὶ τὸν τρόπον
[4, 10]	παράδοξον, ὁ μὲν βασιλεὺς Κρέων	θαυμάσας	τὴν ἀρετὴν τοῦ νεανίσκου τήν
[4, 9]	μετὰ τῆς Ἥρας προσιοῦσα, καὶ	θαυμάσασα	τοῦ παιδίου τὴν φύσιν, συνέπεισε
[4, 22]	ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἄν τις	θαυμάσειε	τὸ γεγονός, ὅτι τῆς θεᾶς
[4, 53]	δ´ ἐπ´ ἀνδρείᾳ καὶ στρατηγίᾳ	θαυμασθέντα	στρατόπεδόν τε κράτιστον συστήσασθαι καὶ
[4, 55]	πατρὸς τελευτὴν διαδεξάμενον τὴν βασιλείαν	θαυμασθῆναί	τε κατὰ τὴν ἀνδρείαν καὶ
[4, 83]	τὴν ἀπὸ τῆς μητρὸς εὐγένειαν	θαυμασθῆναί	τε ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων καὶ
[4, 12]	βιαζόμενος ἀνῃρέθη. ἐφ´ ᾧ συνέβη	θαυμασθῆναι	τὸν Ἡρακλέα διαφερόντως· τὸν μὲν
[4, 66]	τὴν τέχνην ἐπηύξησε· φύσει δὲ	θαυμαστῇ	κεχορηγημένη χρησμοὺς ἔγραψε παντοδαπούς, διαφόρους
[4, 18]	καταρρύτῳ καὶ καρποφόρῳ, πόλιν ἔκτισε	θαυμαστὴν	τῷ μεγέθει, τὴν ὀνομαζομένην Ἑκατόμπυλον,
[4, 21]	πάντας καὶ παρατάξασθαι τῷ προειρημένῳ.	θαυμαστῆς	δὲ γενομένης μάχης κατά τε
[4, 77]	πτέρυγας πεφιλοτεχνημένας καὶ διὰ κηροῦ	θαυμαστῶς	ἠσκημένας· ἐπιθέντα δὲ ταύτας τῷ
[4, 54]	ἐν τῷ τῆς Ἥρας τεμένει	θάψαι}	καὶ μετὰ τῶν πιστοτάτων θεραπαινίδων
[4, 55]	τῷ τεμένει τῆς Ἥρας αὐτοὺς	θάψαι	καὶ τιμῶν ἡρωικῶν αὐτοὺς ἀξιοῦν.
[4, 6]	ἀνθρώπου τύπον, ταῦτα μὲν δοῦναι	θάψαι	τοῖς ἱερεῦσι καὶ τιμᾶν προστάξαι
[4, 67]	Τιλφωσσαῖον Τειρεσίας μὲν ἐτελεύτησεν, ὃν	θάψαντες	λαμπρῶς οἱ Καδμεῖοι τιμαῖς ἰσοθέοις
[4, 12]	ἀνίατον ἐτελεύτησεν. ὃν Ἡρακλῆς μεγαλοπρεπῶς	θάψας	ὑπὸ τὸ ὄρος ἔθηκεν, ὃ
[4, 80]	γὰρ πρὸ ἡμῶν εἶχον αἱ	θεαὶ	βοῦς μὲν ἱερὰς τρισχιλίας, χώρας
[4, 23]	Κόρης ἁρπαγήν, ἔθυσέ τε ταῖς	θεαῖς	μεγαλοπρεπῶς καὶ εἰς τὴν Κυάνην
[4, 53]	τοὺς ταῖς πόλεσι προεροῦντας τὴν	θέαν	τῶν ἀγώνων. διὰ δὲ τὴν
[4, 80]	δὲ παραλιπεῖν τὴν περὶ τὰς	θεὰς	ἁγνείαν τε καὶ τὴν κατ´
[4, 79]	τῶν Μητέρων, διαφόρως ἐτίμων τὰς	θεάς,	ἀναθήμασι πολλοῖς κοσμοῦντες τὸ ἱερὸν
[4, 83]	οἰκείαν πεποιήμεθα τὴν περὶ τῆς	θεᾶς	ἀπαγγελίαν· ~νυνὶ δὲ περὶ Δάφνιδος
[4, 80]	ταῖς ἄλλαις τιμαῖς ἀποσεμνύνουσι τὰς	θεάς.	ἐνίαις δὲ πόλεσι καὶ πυθόχρηστοι
[4, 80]	ἐπὶ πολὺ τῆς κατὰ τὰς	θεὰς	ἐπιφανείας, οἱ μὲν ἐγχώριοι πολλοῖς
[4, 80]	πυθόχρηστοι χρησμοὶ προσέταξαν τιμᾶν τὰς	θεάς·	ἔσεσθαι γὰρ τοῖς τοιούτοις τούς
[4, 79]	παρὰ τοῖς Κρησὶ τιμᾶσθαι τὰς	θεὰς	ταύτας διαφερόντως. ~μυθολογοῦσι δ´ αὐτὰς
[4, 22]	θαυμάσειε τὸ γεγονός, ὅτι τῆς	θεᾶς	ταύτης πολλαὶ περιστάσεις μνημονεύονται περιέχουσαι
[4, 61]	εἰς τὴν Ἀττικήν. Αἰγέα δὲ	θεασάμενον	τὸν κατάπλουν, καὶ δόξαντα τεθνηκέναι
[4, 33]	συνοικιζομένης Ἀζᾶνι, συνδειπνῶν Ἡρακλῆς καὶ	θεασάμενος	ἐν τοῖς γάμοις ὑβρίζοντα τὸν
[4, 73]	Ταντάλου καταντήσας εἰς Πῖσαν, καὶ	θεασάμενος	τὴν Ἱπποδάμειαν, ἐπεθύμησε τοῦ γάμου·
[4, 5]	ἀγώνων φασὶν εὑρετὴν γενέσθαι, καὶ	θέατρα	καταδεῖξαι, καὶ μουσικῶν ἀκροαμάτων σύστημα
[4, 8]	ἐξεταστέον. καὶ γὰρ ἐν τοῖς	θεάτροις,	πεπεισμένοι μήτε Κενταύρους διφυεῖς ἐξ
[4, 25]	δόξῃ ὥστε δοκεῖν τῇ μελῳδίᾳ	θέλγειν	τά τε θηρία καὶ τὰ
[4, 36]	μηδεμιᾷ τῶν ἄλλων γυναικῶν Ἡρακλῆς	θελήσῃ	πλησιάσαι. παρεκελεύσατο οὖν λαβοῦσαν τὸν
[4, 75]	τῇ Τρῳάδι, Ἴλιον ἀφ´ ἑαυτοῦ	θέμενος	τὴν προσηγορίαν. Ἴλου δὲ γενόμενος
[4, 30]	τοὺς λαοὺς Ἰολαείους, ἀφ´ ἑαυτοῦ	θέμενος	τὴν προσηγορίαν, συγχωρησάντων τῶν Θεσπιαδῶν,
[4, 58]	τῶν πολεμίων τὸν βουλόμενον, ὁμολογίας	θέμενος	τοιαύτας, εἰ μὲν Ὕλλος νικήσαι
[4, 16]	ἐκβολὰς τοῦ Θερμώδοντος ποταμοῦ, πλησίον	Θεμισκύρας	πόλεως κατεστρατοπέδευσεν, ἐν ᾗ τὰ
[4, 14]	πρὸς ἀλλήλους ἐφιλοτιμήθησαν οἱ προειρημένοι	θεοὶ	κατὰ τὰς τέχνας, τῆς μὲν
[4, 81]	αὑτὸν εἶναι κυνηγόν, ᾗ καὶ	θεοὶ	παρακεχωρήκασι τῆς ἐν τούτοις ἁμίλλης,
[4, 22]	τεττίγων αὐτὸν ἐνοχλούμενον εὔξασθαι τοῖς	θεοῖς	ἀφανεῖς γενέσθαι τοὺς ἐνοχλοῦντας αὐτόν·
[4, 10]	χρησμὸν τὸν δηλοῦντα διότι τοῖς	θεοῖς	δέδοκται δώδεκα ἄθλους τελέσαι προστάττοντος
[4, 48]	ἅψωνται, τὰς εὐχὰς ἀποδοῦναι τοῖς	θεοῖς,	δι´ οὓς τετεύχασι δὶς ἤδη
[4, 34]	τοῦ σίτου, τοῖς μὲν ἄλλοις	θεοῖς	ἐτέλεσε θυσίας, μόνης δὲ τῆς
[4, 10]	ἃς οἱ πρόγονοι σκῦλα τοῖς	θεοῖς	ἦσαν ἀνατεθεικότες· οὐ γὰρ ἦν
[4, 47]	παιδαγωγὸν ὀνομαζόμενον Κριὸν τυθῆναι τοῖς	θεοῖς,	καὶ τοῦ σώματος ἐκδαρέντος προσηλωθῆναι
[4, 24]	τιμηθεὶς ἐπ´ ἴσης τοῖς Ὀλυμπίοις	θεοῖς	πανηγύρεσι καὶ θυσίαις λαμπραῖς, καίπερ
[4, 15]	τοὺς ἀθανάτους πόλεμον, Ἡρακλῆς τοῖς	θεοῖς	συναγωνισάμενος καὶ πολλοὺς ἀνελὼν τῶν
[4, 49]	δὲ βωμοὺς ἱδρυσαμένους καὶ τοῖς	θεοῖς	τὰς εὐχὰς ἀποδόντας καθιερῶσαι τὸν
[4, 49]	Σαμοθρᾴκην κομισθῆναι, καὶ τοῖς μεγάλοις	θεοῖς	τὰς εὐχὰς ἀποδόντας πάλιν ἀναθεῖναι
[4, 39]	εἴδωλον, αὐτὸς δὲ μετ´ ἀθανάτοισι	θεοῖσι	τέρπεται ἐν θαλίαις καὶ ἔχει
[4, 25]	τῶν Ἑλλήνων ἔν τε ταῖς	θεολογίαις	καὶ ταῖς τελεταῖς καὶ ποιήμασι
[4, 25]	ἀσχοληθεὶς καὶ τὰ περὶ τῆς	θεολογίας	μυθολογούμενα μαθών, ἀπεδήμησε μὲν εἰς
[4, 83]	πλήθει τῶν ἀναθημάτων. τὴν δὲ	θεὸν	διά τε τὴν ἀπὸ τῶν
[4, 83]	κυριεύσαντες, οὐ διέλιπον τιμῶντες τὴν	θεὸν	διαφερόντως. τὸ δὲ τελευταῖον Ῥωμαῖοι,
[4, 51]	τὸ δὲ τελευταῖον ἀναλαβοῦσαν τὴν	θεὸν	διεσκευασμένην καταπληκτικῶς εἰς ὄχλων δεισιδαιμονίαν,
[4, 81]	ἐπ´ ἀμφοτέροις τούτοις μηνῖσαι τὴν	θεόν·	εἴτε γὰρ τοῖς ἁλισκομένοις πρὸς
[4, 10]	καὶ περὶ τούτων ἐπερωτήσας τὸν	θεόν,	ἔλαβε χρησμὸν τὸν δηλοῦντα διότι
[4, 61]	χάριν ἠναγκάσθησαν οἱ Ἀθηναῖοι τὸν	θεὸν	ἐπερωτῆσαι περὶ τῆς τῶν κακῶν
[4, 39]	Ἀθηναῖοι πρῶτοι τῶν ἄλλων ὡς	θεὸν	ἐτίμησαν θυσίαις τὸν Ἡρακλέα, καὶ
[4, 39]	παράδειγμα τὴν ἑαυτῶν εἰς τὸν	θεὸν	εὐσέβειαν ἀποδείξαντες προετρέψαντο τὸ μὲν
[4, 51]	συντρέχοντος, παραγγέλλειν πᾶσι δέχεσθαι τὴν	θεὸν	εὐσεβῶς· παρεῖναι γὰρ αὐτὴν ἐξ
[4, 24]	τοὺς οἰκέτας ἰδίᾳ τιμῶντας τὸν	θεὸν	θιάσους τε συνάγειν καὶ συνιόντας
[4, 51]	δὲ προσκυνούντων καὶ τιμώντων τὴν	θεὸν	θυσίαις, καὶ τὸ σύνολον τῆς
[4, 83]	γενεὰς τιμῶντες οἱ Σικανοὶ τὴν	θεὸν	θυσίαις τε μεγαλοπρεπέσι συνεχῶς καὶ
[4, 24]	ὅτου θυσίαις μεγαλοπρεπέσι καλλιερήσαντες τὸν	θεὸν	ἵλεων κατασκευάσωσι. τοσαύτη δ´ ἐστὶν
[4, 6]	δυναμένην ἀνευρεῖν καταδεῖξαι τιμᾶν ὡς	θεὸν	καὶ ἀναθεῖναι κατὰ τὸ ἱερὸν
[4, 6]	δ´ οἱ μέν φασιν εἶναι	θεὸν	καὶ κατά τινας χρόνους φαίνεσθαι
[4, 82]	φασὶ τιμηθῆναι τὸν Ἀρισταῖον ὡς	θεόν,	καὶ μάλισθ´ ὑπὸ τῶν συγκομιζόντων
[4, 5]	ὀργίλων γινομένων, δίμορφον ὠνομάσθαι τὸν	θεόν.	καὶ Σατύρους δέ φασιν αὐτὸν
[4, 51]	δρακόντων, ἐφ´ ὧν ἀποφαίνεσθαι τὴν	θεὸν	κομισθεῖσαν δι´ ἀέρος ἐξ Ὑπερβορέων
[4, 8]	ἀθανασίαν, ἡμᾶς δὲ πρὸς τὸν	θεὸν	μηδὲ τὴν πατροπαράδοτον εὐσέβειαν διαφυλάττειν.
[4, 3]	τριετηρίδας θυσίας Διονύσῳ, καὶ τὸν	θεὸν	νομίζειν κατὰ τὸν χρόνον τοῦτον
[4, 55]	αὐτῶν Πυθώδε τοὺς ἐπερωτήσοντας τὸν	θεὸν	ὅπως χρηστέον ἐστὶ τοῖς σώμασι
[4, 1]	μὲν γὰρ τὸν παρ´ αὑτοῖς	θεὸν	Ὄσιριν ὀνομαζόμενόν φασιν εἶναι τὸν
[4, 64]	ἱκανὸν ἄπαις ὤν, ἐπηρώτησε τὸν	θεὸν	περὶ τέκνων γενέσεως. τῆς δὲ
[4, 66]	ὑπ´ αὐτῶν στρατηγὸς ἐπηρώτησε τὸν	θεὸν	περὶ τῆς ἐπὶ τὰς Θήβας
[4, 64]	μὲν Λάιος ἔκρινεν ἐπερωτῆσαι τὸν	θεὸν	περὶ τοῦ βρέφους τοῦ ἐκτεθέντος,
[4, 61]	τῶν πόλεων ἡγεμόνες ἐπηρώτησαν τὸν	θεὸν	πῶς ἂν δύναιντο τῶν κακῶν
[4, 3]	συνενθουσιάζειν εὐαζούσαις καὶ τιμώσαις τὸν	θεόν·	τὰς δὲ γυναῖκας κατὰ συστήματα
[4, 39]	τὴν οἰκουμένην ἀνθρώπους ἅπαντας ὡς	θεὸν	τιμᾶν τὸν Ἡρακλέα. προσθετέον δ´
[4, 6]	τῶν Αἰγυπτίων. τοῦτον δὲ τὸν	θεὸν	τινὲς μὲν Ἰθύφαλλον ὀνομάζουσι, τινὲς
[4, 6]	ἱερεῦσι καὶ τιμᾶν προστάξαι ὡς	θεὸν	τὸν Ὄσιριν, τὸ δὲ αἰδοῖον
[4, 1]	ὁμοίως δὲ τοὺς Ἰνδοὺς τὸν	θεὸν	τοῦτον παρ´ ἑαυτοῖς ἀποφαίνεσθαι γεγονέναι,
[4, 4]	ἐν παιδείᾳ καλῶν ψυχαγωγεῖν τὸν	θεόν.	φασὶ δὲ καὶ παιδαγωγὸν καὶ
[4, 1]	ὁμοίως δὲ τούτῳ Καλλισθένης καὶ	Θεόπομπος,	κατὰ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν γεγονότες,
[4, 84]	τῇ χώρᾳ συναγκείας δένδρων οὔσης	θεοπρεποῦς	καὶ Νύμφαις ἄλσους ἀνειμένου μυθολογοῦσι
[4, 2]	τὸν μὲν οὖν Δία παραγενόμενον	θεοπρεπῶς	μετὰ βροντῶν καὶ ἀστραπῶν ἐπιφανῶς
[4, 34]	ὠλιγώρησεν· δι´ ἣν αἰτίαν ἡ	θεὸς	αὐτῷ μηνίσασα τὸν διαβεβοημένον Καλυδώνιον
[4, 51]	ὥστε πιστεῦσαι διότι πάρεστιν ἡ	θεὸς	εὐδαίμονα ποιήσουσα τὸν οἶκον τοῦ
[4, 38]	τὸν βίον κατέστρεψεν. ὁ δὲ	θεὸς	ἔχρησε κομισθῆναι τὸν Ἡρακλέα μετὰ
[4, 30]	ἀποικίαν ταύτην· ὁ μὲν γὰρ	θεὸς	ἔχρησεν αὐτοῖς ὅτι πάντες οἱ
[4, 61]	κακῶν ἀπαλλαγῆς. εἶθ´ ὁ μὲν	θεὸς	ἔχρησεν, ἐὰν τοῦ Ἀνδρόγεω φόνου
[4, 81]	ὀργὴν ἔσχε πρὸς αὐτὸν ἡ	θεός.	καθόλου δὲ πιθανῶς εἰς τὴν
[4, 73]	περὶ τῆς τελευτῆς ἔχρησεν ὁ	θεὸς	τότε τελευτήσειν αὐτὸν ὅταν ἡ
[4, 6]	ἄλλαις σχεδὸν ἁπάσαις οὗτος ὁ	θεὸς	τυγχάνει τινὸς τιμῆς, μετὰ γέλωτος
[4, 8]	πραχθέντων καθαιρεῖν τι τῆς τοῦ	θεοῦ	δόξης ἢ πάντα διεξιόντας τὴν
[4, 44]	ὕστερον χρόνοις ἱέρειαν τῆς εἰρημένης	θεοῦ	κατασταθεῖσαν θύειν τοὺς ἁλισκομένους. ~Ἐπιζητούσης
[4, 22]	ὑπερφυῆ κάπρον χειρωσάμενον καὶ τῆς	θεοῦ	καταφρονήσαντα εἰπεῖν ὅτι τὴν κεφαλὴν
[4, 19]	διὰ τὸ μέγεθος τῶν πράξεων	θεοῦ	προσαγορευθέντος ἐκ βίας ἁλοῦσα συνηναγκάσθη
[4, 83]	τῶν Ῥωμαίων εἰς τὰς τῆς	θεοῦ	τιμὰς φιλοτιμηθεῖσα τὰς μὲν πιστοτάτας
[4, 8]	ταῖς ἐπισημασίαις συναύξομεν τὴν τοῦ	θεοῦ	τιμήν. καὶ γὰρ ἄτοπον Ἡρακλέα
[4, 1]	βαρβάρων ἀντιποιοῦνται τῆς γενέσεως τοῦ	θεοῦ	τούτου. Αἰγύπτιοι μὲν γὰρ τὸν
[4, 1]	τοῖς Ἕλλησι λεγόμενα περὶ τοῦ	θεοῦ	τούτου διέξιμεν. ~Κάδμον μὲν γάρ
[4, 14]	καὶ κατὰ τὴν γένεσιν τοῦ	θεοῦ	τούτου συντελεσθῆναι. Ζεὺς γὰρ πρώτῃ
[4, 54]	ἄθλους. ~Ἀλλὰ περὶ μὲν τοῦ	θεοῦ	τούτου τὰ μυθολογούμενα πάντα διήλθομεν,
[4, 29]	αὐτοῦ τοὺς ἄθλους, καὶ τοῦ	θεοῦ	χρήσαντος συμφέρειν πρὸ τῆς εἰς
[4, 54]	ἀγανακτούσης δὲ τῆς γυναικὸς καὶ	θεοὺς	μαρτυρομένης τοὺς ἐπόπτας γενομένους τῶν
[4, 38]	χρησμοῖς ἀκολούθως ἐξ ἀνθρώπων εἰς	θεοὺς	μεθεστάσθαι· ~διόπερ ὡς ἥρωι ποιήσαντες
[4, 29]	χρήσαντος συμφέρειν πρὸ τῆς εἰς	θεοὺς	μεταλλαγῆς ἀποικίαν εἰς Σαρδὼ πέμψαι
[4, 39]	τοῦ Διὸς εἰς τοὺς δώδεκα	θεοὺς	μὴ προσδέξασθαι τὴν τιμὴν ταύτην·
[4, 12]	τοὺς ἀπὸ μὲν μητρὸς ὄντας	θεούς,	τὸ δὲ τάχος ἔχοντας ἵππων,
[4, 21]	μετὰ τὴν ἑαυτοῦ μετάστασιν εἰς	θεοὺς	τοῖς εὐξαμένοις ἐκδεκατεύσειν Ἡρακλεῖ τὴν
[4, 43]	ταῖς ἀνάγκαις ὄντας ἐπικαλέσασθαι καθάπερ	θεοὺς	τοὺς ἀριστεῖς, καὶ τὰς αἰτίας
[4, 51]	πολλὰ ἕτερα πρὸς μακάριον καὶ	θεοφιλῆ	βίον δωρήσασθαι. ἐκπληττομένου δὲ τοῦ
[4, 54]	θάψαι} καὶ μετὰ τῶν πιστοτάτων	θεραπαινίδων	ἔτι νυκτὸς μέσης φυγεῖν ἐκ
[4, 31]	ἐπηρώτησε τὸν Ἀπόλλω περὶ τῆς	θεραπείας.	τούτου δὲ χρήσαντος ὅτι ῥᾷον
[4, 41]	Ἄργου καὶ συμπλεύσαντος ἕνεκα τοῦ	θεραπεύειν	ἀεὶ τὰ πονοῦντα μέρη τῆς
[4, 71]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἐν τῷ	θεραπεύειν	εὐχρηστίας. ~Περὶ μὲν οὖν Ἀσκληπιοῦ
[4, 71]	πολλοὺς τῶν ἀπεγνωσμένων ἀρρώστων παραδόξως	θεραπεύειν,	καὶ διὰ τοῦτο πολλοὺς δοκεῖν
[4, 78]	τοὺς ἐνδιατρίβοντας καὶ μετὰ τέρψεως	θεραπεύειν	τὰ σώματα μηδὲν παρενοχλουμένους ὑπὸ
[4, 51]	χερσίν, ἀλλὰ ταῖς τῶν τέκνων	θεραπευθέντα	τυχεῖν τῆς παρὰ θεῶν εὐεργεσίας.
[4, 48]	ἡμέραις ῥίζαις καὶ βοτάναις τισὶ	θεραπευθῆναι,	τοὺς δ´ Ἀργοναύτας ἐπισιτισαμένους ἐκπλεῦσαι,
[4, 71]	γὰρ ἀεὶ γίνεσθαι τοὺς τετελευτηκότας,	θεραπευομένους	ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ. καὶ τὸν
[4, 71]	χρείας αὐτοὺς παρασχέσθαι τοῖς Ἕλλησι,	θεραπεύοντας	ἐμπειρότατα τοὺς τιτρωσκομένους, καὶ διὰ
[4, 84]	φύσει καὶ τόπων ἰδιότησι πρὸς	θερινὴν	ἄνεσιν καὶ ἀπόλαυσιν εὖ πεφυκέναι.
[4, 23]	νήσου, μυθολογοῦσι τὰς Νύμφας ἀνεῖναι	θερμὰ	λουτρὰ πρὸς τὴν ἀνάπαυσιν τῆς
[4, 38]	τοῦτο τοῦ χιτῶνος διὰ τὴν	θερμασίαν	τὴν σάρκα τοῦ σώματος λυμαινομένου,
[4, 78]	ὥστε διὰ τὴν μαλακότητα τῆς	θερμασίας	ἐξιδροῦν λεληθότως καὶ κατὰ μιχρὸν
[4, 79]	ὠλίσθηκε καὶ πεσὼν εἰς τὸ	θερμὸν	ὕδωρ ἐτελεύτησε. μετὰ δὲ ταῦθ´
[4, 78]	σώματα μηδὲν παρενοχλουμένους ὑπὸ τῆς	θερμότητος.	κατὰ δὲ τὸν Ἔρυκα πέτρας
[4, 79]	παρακατασχὼν πλείονα χρόνον ἐν τῷ	θερμῷ	τὸν Μίνωα διέφθειρε, καὶ τὸ
[4, 28]	τὰς ὑπολειφθείσας Ἀμαζόνας περὶ τὸν	Θερμώδοντα	ποταμὸν ἀθροισθείσας πανδημεὶ σπεῦσαι τοὺς
[4, 16]	καταπλεύσας ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ	Θερμώδοντος	ποταμοῦ, πλησίον Θεμισκύρας πόλεως κατεστρατοπέδευσεν,
[4, 22]	Μισηνοῦ καὶ Δικαιαρχείων, πλησίον τῶν	θερμῶν	ὑδάτων, ἔχει δὲ τὴν μὲν
[4, 66]	παρὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ Πολυνείκους	Θερσάνδρου,	ὅπως πείσῃ τὸν υἱὸν στρατεύειν
[4, 79]	γνωσθείσης δὲ τῆς τῶν ὀστῶν	θέσεως,	συνέβη τὸν μὲν τάφον καθαιρεθῆναι,
[4, 65]	στασιάζοντος περὶ τῆς βασιλείας, ὁμολογίας	θέσθαι	πρὸς ἀλλήλους, καθ´ ἃς ἐπέτρεπον
[4, 65]	νεανίσκους παραλαβόντας τὴν ἀρχὴν ὁμολογίας	θέσθαι	πρὸς ἀλλήλους παρ´ ἐνιαυτὸν ἄρχειν.
[4, 18]	τῆς Εὐρώπης ἔγνω τῆς στρατείας	θέσθαι	στήλας ταύτας. βουλόμενος δ´ ἀείμνηστον
[4, 53]	τὸν ἐπιφανέστατον τόπον εἰς ἀγώνων	θέσιν	καὶ πανήγυριν κοινήν, καὶ καθιερῶσαι
[4, 72]	Θήβη τε καὶ Τάναγρα καὶ	Θέσπεια	καὶ Ἀσωπίς, ἔτι δὲ Σινώπη,
[4, 29]	ἐπέτρεψεν αὐτῷ τὰ περὶ τοὺς	Θεσπιάδας	καὶ τὴν ἀποικίαν. τῶν δὲ
[4, 48]	ἔτι δ´ Ἀταλάντην καὶ τοὺς	Θεσπιάδας	προσαγορευομένους. τούτους μὲν οὖν φασιν
[4, 29]	πέμψαι καὶ τοὺς ἐκ τῶν	Θεσπιάδων	αὐτῷ γενομένους υἱοὺς ἡγεμόνας ποιῆσαι
[4, 30]	Καὶ περὶ μὲν Ἰολάου καὶ	Θεσπιαδῶν,	ἔτι δὲ τῆς ἀποικίας τῆς
[4, 29]	τὴν κοινὴν προσηγορίαν ἀπὸ τῶν	Θεσπιάδων,	καὶ γενομένων ἐνηλίκων, ἔκρινεν ἐκπέμπειν
[4, 30]	θέμενος τὴν προσηγορίαν, συγχωρησάντων τῶν	Θεσπιαδῶν,	καὶ δόντων αὐτῷ τοῦτο τὸ
[4, 29]	νῦν τιμᾶσθαι, ἑπτὰ δ´ ἐν	Θεσπιαῖς,	οὓς ὀνομάζουσι δημούχους, ὧν καὶ
[4, 29]	ἀποικίας λόγον καθαρώτερον ἐκθέσθαι δυνηθῶμεν.	Θέσπιος	ἦν ἀνὴρ τὸ γένος ἐπιφανὴς
[4, 68]	Οἰκλέους δὲ καὶ Ὑπερμνήστρας τῆς	Θεσπίου	Ἰφιάνειρα καὶ Πολύβοια καὶ Ἀμφιάραος
[4, 41]	Σχοινέως Ἀταλάντην, ἔτι δὲ τοὺς	Θεσπίου	παῖδας καὶ αὐτὸν τὸν στελλόμενον
[4, 36]	δὲ τοῖς Καλυδωνίοις συστρατεύσας ἐπὶ	Θεσπρωτοὺς	πόλιν τε Ἐφύραν κατὰ κράτος
[4, 36]	καὶ Φυλέα τὸν βασιλέα τῶν	Θεσπρωτῶν	ἀπέκτεινε. λαβὼν δὲ αἰχμάλωτον τὴν
[4, 34]	ἐπὶ δὲ τοῖς πραχθεῖσιν οἱ	Θεστίου	παῖδες συγκυνηγοῦντες ἠγανάκτησαν, ὅτι ξένην
[4, 72]	Ἄκτορος. ἐκ δὲ Πηλέως καὶ	Θέτιδος	γενόμενος Ἀχιλλεὺς ἐστράτευσε μετ´ Ἀγαμέμνονος
[4, 39]	νῦν ποιεῖν τοὺς βαρβάρους ὅταν	θετὸν	υἱὸν ποιεῖσθαι βούλωνται. τὴν δ´
[4, 69]	ἀφ´ οὗ συνέβη τὸν ἐν	Θετταλίᾳ	Πηνειὸν ὀνομασθῆναι. οὗτος δὲ μιγεὶς
[4, 18]	ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ τὴν	Θετταλίαν	ἔπραξεν εὐεργετῶν τοὺς Ἕλληνας, τὰ
[4, 72]	κατοικήσας περὶ τὴν νῦν οὖσαν	Θετταλίαν	ἐπώνυμον ἑαυτοῦ τὸν προειρημένον ποταμὸν
[4, 67]	τότε μὲν Αἰολίδα, νῦν δὲ	Θετταλίαν	καλουμένην, τοὺς μεθ´ ἑαυτοῦ Βοιωτοὺς
[4, 18]	πεδία φανῆναι τὰ κατὰ τὴν	Θετταλίαν	παρὰ τὸν Πηνειὸν ποταμόν· ἐν
[4, 50]	ἀνακομιδῆς ἀγνοουμένης ἔτι κατὰ τὴν	Θετταλίαν,	φασὶ προσπεσεῖν φήμην ὅτι πάντες
[4, 50]	γὰρ Ἰάσονα καταπλεύσαντα νυκτὸς τῆς	Θετταλίας	εἰς ὅρμον οὐ μακρὰν μὲν
[4, 72]	πατρὸς φυγαδευθεὶς ἔφυγε τῆς νῦν	Θετταλίας	καλουμένης εἰς Φθίαν, καὶ καθαρθεὶς
[4, 55]	τῶν Κορινθίων τὸ προσταχθέν, φασὶ	Θετταλὸν	μὲν τὸν διαφυγόντα τὸν ἀπὸ
[4, 54]	τοὺς μὲν πρεσβυτάτους δύο διδύμους	Θετταλόν	τε καὶ Ἀλκιμένην, τὸν δὲ
[4, 55]	ἑαυτὸν τεταγμένους ἀφ´ ἑαυτοῦ προσαγορεῦσαι	Θετταλούς.	οὐκ ἀγνοῶ δὲ διότι περὶ
[4, 53]	πρὸς γάμον Ἀδμήτῳ τῷ Φέρητος	Θετταλῷ,	Ἀμφινόμην δὲ Ἀνδραίμονι Λεοντέως ἀδελφῷ,
[4, 40]	Αἴσονος, ἀδελφιδοῦν δὲ Πελίου τοῦ	Θετταλῶν	βασιλέως, ῥώμῃ δὲ σώματος καὶ
[4, 55]	δὲ διότι περὶ τῆς τῶν	Θετταλῶν	προσηγορίας οὐ ταύτην μόνην τὴν
[4, 53]	καὶ καθιερῶσαι τὴν Ἀργὼ τῷ	θεῷ.	ἀποδοχῆς δὲ μεγάλης τυγχάνοντα παρὰ
[4, 66]	κατά τινα εὐχὴν ἀκροθίνιον τῷ	θεῷ.	αὕτη δὲ τὴν μαντικὴν οὐχ
[4, 77]	Ποσειδῶνι καὶ θύειν τοῦτον τῷ	θεῷ·	γενομένου δὲ τότε ταύρου κάλλει
[4, 5]	καὶ πολλὴν ἡδονὴν παρέχεσθαι τῷ	θεῷ.	καθόλου δὲ τὰς μὲν Μούσας
[4, 3]	γυναῖκας κατὰ συστήματα θυσιάζειν τῷ	θεῷ	καὶ βακχεύειν καὶ καθόλου τὴν
[4, 45]	τοὺς καταπλέοντας ξένους θύεσθαι τῇ	θεῷ	καταδείξασαν ἐπ´ ὠμότητι διονομασθῆναι. μετὰ
[4, 84]	τῆς Ἀρτέμιδος κυνηγεῖν ὑπηρετοῦντα τῇ	θεῷ	κεχαρισμένως, καὶ διὰ τῆς σύριγγος
[4, 3]	ἱστορουμένας τὸ παλαιὸν παρεδρεύειν τῷ	θεῷ	μαινάδας. κολάσαι δ´ αὐτὸν πολλοὺς
[4, 21]	δὲ καὶ Ῥωμαῖοι τούτῳ τῷ	θεῷ	παρὰ τὸν Τίβεριν ἱερὸν ἀξιόλογον,
[4, 24]	ἐνέχυρον τῆς θυσίας ἀναδείξῃ τῷ	θεῷ,	παραχρῆμα ἀποκαθίστασθαί φασι τοὺς τῇ
[4, 24]	τὰς ἀπαντήσεις καὶ θυσίας τῷ	θεῷ	παρέστησαν, Ἡρακλείαν προσηγόρευσαν, ἀγῶνα δὲ
[4, 21]	τὴν ἰδίαν οὐσίαν κατέθυσε τῷ	θεῷ	πᾶσαν τὴν δεκάτην, εὐωχίας ποιῶν
[4, 83]	μόνως οὕτω νομίζοντες κεχαρισμένην τῇ	θεῷ	ποιήσειν τὴν ἑαυτῶν παρουσίαν· ἥ
[4, 82]	τῶν ὀργίων, καὶ συνδιατρίψαντα τῷ	θεῷ	πολλὰ μαθεῖν παρ´ αὐτοῦ τῶν
[4, 30]	τὰς θυσίας τελοῦντες τούτῳ τῷ	θεῷ	προσαγορεύουσιν αὐτὸν Ἰόλαον πατέρα, καθάπερ
[4, 24]	εὐωχίας τε καὶ θυσίας τῷ	θεῷ	συντελεῖν. Ὁ δ´ Ἡρακλῆς μετὰ
[4, 61]	ἐκεῖνος δικάσῃ· ὑπακουσάντων δὲ τῷ	θεῷ	τῶν Ἀθηναίων, προσέταξεν αὐτοῖς ὁ
[4, 39]	οὖν εἶναι προσδέξασθαι τιμὴν ἑτέρῳ	θεῷ	φέρουσαν ἀτιμίαν. Περὶ μὲν οὖν
[4, 14]	αὐτὸν δωρεαῖς οἰκείαις ἕκαστος τῶν	θεῶν,	Ἀθηνᾶ μὲν πέπλῳ, Ἥφαιστος δὲ
[4, 9]	γονέων εἰς τὸν μέγιστον τῶν	θεῶν	ἀναφέρειν λέγεται τὸν εἰρημένον τρόπον.
[4, 75]	ἁπάντων εὐπρεπείᾳ διαφέρων ὑπὸ τῶν	θεῶν	ἀνηρπάγη τῷ Διὶ οἰνοχοεῖν. Τούτων
[4, 14]	παραλιπεῖν οὐδὲ τὰς ὑπὸ τῶν	θεῶν	αὐτῷ δοθείσας δωρεὰς διὰ τὴν
[4, 22]	αὐτόν· καὶ διὰ τοῦτο, τῶν	θεῶν	βεβαιωσάντων τὴν εὐχήν, μὴ μόνον
[4, 53]	τὸν ἀγῶνα τῷ μεγίστῳ τῶν	θεῶν	Διὶ Ὀλυμπίῳ. συνομοσάντων δὲ τῶν
[4, 39]	μὴ πρότερον ἑνὸς τῶν δώδεκα	θεῶν	ἐκβληθέντος· ἄτοπον οὖν εἶναι προσδέξασθαι
[4, 74]	ὁ Τάνταλος μισηθεὶς ὑπὸ τῶν	θεῶν	ἐξέπεσεν ἐκ τῆς Παφλαγονίας ὑπὸ
[4, 74]	ὥς φασι, φίλος ἐγένετο τῶν	θεῶν	ἐπὶ πλέον. ὕστερον δὲ τὴν
[4, 51]	τέκνων θεραπευθέντα τυχεῖν τῆς παρὰ	θεῶν	εὐεργεσίας. διόπερ τοῦ Πελίου ταῖς
[4, 21]	τὸν Ἡρακλέα, συμμαχούντων αὐτῷ τῶν	θεῶν,	κρατῆσαι τῇ μάχῃ, καὶ τοὺς
[4, 3]	διορθοῦσθαι. καθόλου δὲ μυθολογοῦσι τῶν	θεῶν	μεγίστης ἀποδοχῆς τυγχάνειν παρ´ ἀνθρώποις
[4, 15]	γὰρ τοὺς μὲν συναγωνισαμένους τῶν	θεῶν	μόνους ὠνόμασεν Ὀλυμπίους, ἵνα τῇ
[4, 53]	παραποταμίαν καθιερώσαντα τῷ μεγίστῳ τῶν	θεῶν,	Ὀλυμπίαν ἀπ´ ἐκείνου προσαγορεῦσαι. ὑποστησάμενον
[4, 9]	διανοίᾳ προειπεῖν παρόντων ἁπάντων τῶν	θεῶν	ὅτι τὸν κατ´ ἐκείνην τὴν
[4, 1]	μυθολογουμένας πράξεις καὶ τὰ περὶ	θεῶν	παρ´ αὐτοῖς ἱστορούμενα, πρὸς δὲ
[4, 56]	παλαιῶν χρόνων τὴν τούτων τῶν	θεῶν	παρουσίαν ἐκ τοῦ ὠκεανοῦ γεγενημένην.
[4, 51]	τοὺς ὁρῶντας, καὶ δόξαι τινὶ	θεῶν	προνοίᾳ μετηλλαχέναι τὸ γῆρας εἰς
[4, 43]	ἐκπλαγῆναι τὸ παράδοξον, ὑπολαβεῖν δὲ	θεῶν	προνοίᾳ τῶν κινδύνων ἑαυτοὺς ἀπηλλάχθαι.
[4, 48]	ὡς διὰ τὰς Ὀρφέως εὐχὰς	θεῶν	προνοίᾳ φανεὶς αὐτοῖς σημαίνει τὰ
[4, 47]	περαιουμένων δ´ αὐτῶν κατά τινα	θεῶν	πρόνοιαν ἐκ τῆς Εὐρώπης εἰς
[4, 56]	κατοικοῦντας Κελτοὺς σεβομένους μάλιστα τῶν	θεῶν	τοὺς Διοσκόρους· παραδόσιμον γὰρ αὐτοὺς
[4, 9]	ἀρετὴν οὐκ ἐν ταῖς πράξεσι	θεωρηθῆναι	μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸ τῆς
[4, 60]	εἰς τὰς Θήβας ἐπί τινα	θεωρίαν,	ἐδολοφόνησεν αὐτὸν διά τινων ἐγχωρίων
[4, 57]	Ἡρακλεῖδαι καὶ οἱ μετ´ αὐτῶν	θεωροῦντες	αὑτοὺς οὐκ ἀξιομάχους ὄντας Εὐρυσθεῖ
[4, 53]	περὶ τῶν ἄθλων διατάξαι καὶ	θεωροὺς	ἀποστεῖλαι τοὺς ταῖς πόλεσι προεροῦντας
[4, 8]	τῆς ἀσθενείας τῶν νῦν ἀνθρώπων	θεωροῦσιν,	ὥστε διὰ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ
[4, 17]	τὸν ὠκεανὸν κεκλιμένοις μέρεσιν, Ἡρακλῆς	θεωρῶν	τὸν πόνον τοῦτον μεγάλης προσδεόμενον
[4, 66]	περὶ τὸν Ἀλκμαίωνα· οἱ δὲ	Θηβαῖοι	λειφθέντες τῇ μάχῃ καὶ πολλοὺς
[4, 65]	πολλῶν στρατιωτῶν πεσόντων, οἱ μὲν	Θηβαῖοι	τὴν ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν οὐ
[4, 58]	τιμῶν ἰσοθέων ἔτυχε παρὰ τοῖς	Θηβαίοις.	τοὺς δ´ ἄλλους Ἡρακλείδας φασὶν
[4, 68]	γήμας Χλῶριν τὴν Ἀμφίονος τοῦ	Θηβαίου,	παῖδας ἐγέννησε δώδεκα, ὧν ἦν
[4, 55]	τὴν δ´ οὖν Μήδειαν ἐν	Θήβαις	φασὶ καταλαβοῦσαν Ἡρακλέα μανικῷ πάθει
[4, 29]	δύο μὲν κατέμειναν ἐν ταῖς	Θήβαις,	ὧν τοὺς ἀπογόνους φασὶ μέχρι
[4, 66]	τὰς Θήβας. ἀντιταχθέντων δὲ τῶν	Θηβαίων	ἐγένετο μάχη καρτερά, καθ´ ἣν
[4, 10]	προσηκούσας χάριτας. ὑποτεταγμένων γὰρ τῶν	Θηβαίων	Ἐργίνῳ τῷ βασιλεῖ τῶν Μινυῶν,
[4, 18]	Μινυάδα κατοικούντων διὰ τὴν τῶν	Θηβαίων	καταδούλωσιν. ~Ὁ δ´ Ἡρακλῆς τῶν
[4, 10]	τὸν αἴτιον, Κρέων βασιλεύων τῶν	Θηβαίων,	καταπλαγεὶς τὸ βάρος τῆς ἐξουσίας,
[4, 39]	τὸ παραπλήσιον δὲ καὶ τῶν	Θηβαίων	ποιησάντων, Ἀθηναῖοι πρῶτοι τῶν ἄλλων
[4, 64]	δίμορφον θηρίον, παραγενομένην εἰς τὰς	Θήβας	αἴνιγμα προτιθέναι τῷ δυναμένῳ λῦσαι,
[4, 66]	ἀξιολόγῳ δυνάμει ἐστράτευσεν ἐπὶ τὰς	Θήβας.	ἀντιταχθέντων δὲ τῶν Θηβαίων ἐγένετο
[4, 10]	ὢν πρῶτον μὲν ἠλευθέρωσε τὰς	Θήβας,	ἀποδιδοὺς ὡς πατρίδι τὰς προσηκούσας
[4, 10]	μηδεμίαν λαμβάνωσιν οἱ κατὰ τὰς	Θήβας	ἀποστάσεως ἔννοιαν. ὁ δ´ Ἡρακλῆς
[4, 65]	τὸν Πολυνείκην, ἄγγελον εἰς τὰς	Θήβας	ἀποστεῖλαι Τυδέα πρὸς Ἐτεοκλέα περὶ
[4, 2]	τὸν παραδεδομένον χρησμὸν κτίσαι τὰς	Θήβας.	ἐνταῦθα δὲ κατοικήσαντα γῆμαι μὲν
[4, 60]	βαδίζοντος οὖν αὐτοῦ εἰς τὰς	Θήβας	ἐπί τινα θεωρίαν, ἐδολοφόνησεν αὐτὸν
[4, 65]	τῆς Σχοινέως, ἐστράτευσαν ἐπὶ τὰς	Θήβας,	ἔχοντες δύναμιν ἀξιόλογον. μετὰ δὲ
[4, 64]	τὰ περὶ τῶν ἑπτὰ ἐπὶ	Θήβας	ἱστορήσομεν, ἀναλαβόντες τὰς ἐξ ἀρχῆς
[4, 58]	χρόνους παραγενηθῶμεν. Ἀλκμήνη δ´ εἰς	Θήβας	καταντήσασα, καὶ μετὰ ταῦτ´ ἄφαντος
[4, 67]	οἱ δ´ ἐπανῆλθον εἰς τὰς	Θήβας,	Κρέοντος τοῦ Μενοικέως βασιλεύοντος. οἱ
[4, 66]	ἔγνωσαν στρατεύειν κοινῇ ἐπὶ τὰς	Θήβας,	λαβόντες χρησμὸν παρ´ Ἀπόλλωνος πολεμεῖν
[4, 10]	φυγαδευθεὶς ἐκ Τίρυνθος μετῴκησεν εἰς	Θήβας·	ὁ δ´ Ἡρακλῆς τραφεὶς καὶ
[4, 66]	τὸν υἱὸν στρατεύειν ἐπὶ τὰς	Θήβας·	ὁ δ´ οὖν Ἀλκμαίων οὐ
[4, 54]	τῆς Κορίνθου, καὶ διεκπεσεῖν εἰς	Θήβας	πρὸς Ἡρακλέα· τοῦτον γὰρ μεσίτην
[4, 65]	Ἀδράστῳ καὶ περὶ τῆς ἐπὶ	Θήβας	στρατείας ἀποφηναμένης δεῖν στρατεύειν, ὁ
[4, 66]	θεὸν περὶ τῆς ἐπὶ τὰς	Θήβας	στρατείας καὶ περὶ τῆς Ἐριφύλης
[4, 66]	~Οἱ μὲν οὖν ἑπτὰ ἐπὶ	Θήβας	τοιοῦτον τὸ πέρας ἔσχον. οἱ
[4, 65]	μάντιν συστρατεύειν αὐτοῖς ἐπὶ τὰς	Θήβας·	τοῦ δὲ προγινώσκοντος ὡς ἀπολεῖται
[4, 72]	καὶ Κλεώνη, πρὸς δὲ ταύταις	Θήβη	τε καὶ Τάναγρα καὶ Θέσπεια
[4, 64]	τὴν Ἰοκάστην καὶ βασιλεύειν τῶν	Θηβῶν,	ἄλλον μὲν μηδένα δύνασθαι γνῶναι
[4, 64]	αἰτίας τοῦ πολέμου. Λάιος ὁ	Θηβῶν	βασιλεὺς γήμας Ἰοκάστην τὴν Κρέοντος,
[4, 70]	ἀνδρωθέντας δὲ καὶ μιγέντας ἵπποις	θηλείαις	γεννῆσαι τοὺς ὀνομαζομένους διφυεῖς Ἱπποκενταύρους·
[4, 9]	τὴν ἡλικίαν βιαιότερον ἐπισπασαμένου τὴν	θηλήν,	ἡ μὲν Ἥρα διαλγήσασα τὸ
[4, 9]	συνέπεισε τὴν Ἥραν ὑποσχεῖν τὴν	θηλήν.	τοῦ δὲ παιδὸς ὑπὲρ τὴν
[4, 22]	κυνηγὸν ἐν τοῖς κατὰ τὴν	θήραν	ἀνδραγαθήμασι διωνομασμένον ἐν μὲν τοῖς
[4, 12]	ἔχοντας ἵππων, ῥώμῃ δὲ δισωμάτους	θῆρας,	ἐμπειρίαν δὲ καὶ σύνεσιν ἔχοντας
[4, 85]	δὲ μέτ´ Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα	θῆρας	ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ´ ἀσφοδελὸν λειμῶνα,
[4, 12]	καὶ Μελαγχαίτης, πρὸς δὲ τούτοις	Θηρεὺς	καὶ Δούπων καὶ Φρίξος. τῶν
[4, 25]	τῇ μελῳδίᾳ θέλγειν τά τε	θηρία	καὶ τὰ δένδρα. περὶ δὲ
[4, 1]	καὶ τὰ φυόμενα παρ´ αὐτοῖς	θηρία	καὶ τἄλλα ζῷα καὶ καθόλου
[4, 81]	ἰδέαν ὑπὸ τῶν καὶ τἄλλα	θηρία	χειρουμένων κυνῶν διεφθάρη. ~τὸν δ´
[4, 34]	κυνηγίαν. πρώτου δὲ Μελεάγρου τὸ	θηρίον	ἀκοντίσαντος, ὁμολογούμενον αὐτῷ τὸ πρωτεῖον
[4, 11]	καθ´ ἣν εἰώθει φωλεύειν τὸ	θηρίον.	ὁ δ´ Ἡρακλῆς καταντήσας ἐπὶ
[4, 64]	δὴ χρόνον μυθολογοῦσι σφίγγα, δίμορφον	θηρίον,	παραγενομένην εἰς τὰς Θήβας αἴνιγμα
[4, 22]	εἰπεῖν ὅτι τὴν κεφαλὴν τοῦ	θηρίου	ἑαυτῷ ἀνατίθησι, καὶ τοῖς λόγοις
[4, 11]	τόπον προσέβαλεν αὐτῷ, καὶ τοῦ	θηρίου	συμφυγόντος εἰς τὴν διώρυχα συνακολουθῶν
[4, 12]	ἔδει γὰρ τὸν ἀγωνιζόμενον τοιούτῳ	θηρίῳ	τοσαύτην ἔχειν περιουσίαν ὥστε ἐπ´
[4, 17]	πλῆθος τῶν κατὰ τὴν χώραν	θηρίων	ἀοίκητον πρότερον οὖσαν ἐξημερώσας ἐποίησε
[4, 17]	καθαρὰν ἐποίησε τὴν νῆσον τῶν	θηρίων.	διόπερ ἐν τοῖς ὕστερον χρόνοις
[4, 17]	πολεμῆσαι τὸ γένος τῶν ἀγρίων	θηρίων	καὶ παρανόμων ἀνδρῶν, ὅτι παιδὶ
[4, 45]	ταῖς ἀποτυχίαις ἀνθρώπους ἀντὶ τῶν	θηρίων	κατατοξεύειν. φιλότεχνον δ´ εἰς φαρμάκων
[4, 81]	πιθανῶς εἰς τὴν τῶν ἁλισκομένων	θηρίων	μεταμορφωθεὶς ἰδέαν ὑπὸ τῶν καὶ
[4, 22]	ἔμπροσθεν χρόνοις εἰωθέναι τῶν ληφθέντων	θηρίων	τὰς κεφαλὰς καὶ τοὺς πόδας
[4, 79]	δ´ ὀστᾶ τοῖς Κρησὶν ἀποδοθῆναι,	Θήρωνος	δυναστεύοντος τῶν Ἀκραγαντίνων. οὐ μὴν
[4, 61]	διεληλυθότες τὰ λειπόμενα τῶν περὶ	Θησέα	γενομένων ἀναγράψομεν. ~Δευκαλίων ὁ πρεσβύτατος
[4, 70]	εἰς τοὺς γάμους τόν τε	Θησέα	καὶ τοὺς Κενταύρους, φασὶ μεθυσθέντας
[4, 70]	δὲ τὴν παρανομίαν τόν τε	Θησέα	καὶ τοὺς Λαπίθας παροξυνθέντας οὐκ
[4, 28]	ἀνδραγαθίαις, ἐνίκησαν οἱ περὶ τὸν	Θησέα,	καὶ τῶν ἀντιταχθεισῶν Ἀμαζονίδων ἃς
[4, 28]	Ἀθηναίους ἐφιλοτιμοῦντο διὰ τὸ τὸν	Θησέα	καταδεδουλῶσθαι τὴν ἡγεμόνα τῶν Ἀμαζόνων
[4, 63]	παρῆλθεν εἰς τὰς Ἀθήνας πρὸς	Θησέα.	καταλαβὼν δὲ τετελευτηκυῖαν τὴν γυναῖκα
[4, 26]	τῆς Φερσεφόνης ὡς ἂν ἀδελφός,	Θησέα	μὲν ἀνήγαγεν ἐκ δεσμῶν μετὰ
[4, 63]	τὴν ἀσέβειαν ἀμφοτέρους δεθῆναι, καὶ	Θησέα	μὲν ὕστερον διὰ τὴν Ἡρακλέους
[4, 61]	δ´ ἐκπλεῖν τῶν περὶ τὸν	Θησέα,	ὁ Αἰγεὺς συνέθετο πρὸς τὸν
[4, 63]	καὶ συνέβη τῷ κλήρῳ λαχεῖν	Θησέα.	οὗτος μὲν οὖν κύριος κατέστη
[4, 61]	Ἀριάδνης. τοὺς δὲ περὶ τὸν	Θησέα	φασὶ διὰ τὴν ἁρπαγὴν τῆς
[4, 62]	εἰς τὰς Ἀθήνας εἰπεῖν τῷ	Θησεῖ	διότι ἐπεβάλετο Ἱππόλυτος αὐτῇ μιγῆναι.
[4, 28]	καὶ τὴν Ἀντιόπην συναγωνισαμένην τἀνδρὶ	Θησεῖ,	καὶ κατὰ τὴν μάχην ἀριστεύουσαν,
[4, 57]	Ἰόλαον, καὶ τούτῳ τε καὶ	Θησεῖ	καὶ Ὕλλῳ τὴν στρατηγίαν παραδόντες,
[4, 16]	δ´ αἰχμαλωτίδων Ἀντιόπην μὲν ἐδωρήσατο	Θησεῖ,	Μελανίππην δ´ ἀπελύτρωσεν ἀντιλαβὼν τὸν
[4, 62]	συνῴκισε τὴν ἰδίαν ἀδελφὴν Φαίδραν	Θησεῖ.	μετὰ δὲ τὸν γάμον Ἱππόλυτον
[4, 62]	Ἀθήναις τὸ προσαγορευόμενον ἀπ´ ἐκείνου	Θησεῖον.	~Ἡμεῖς δ´ ἐπεὶ τὸν περὶ
[4, 61]	ἠράσθη τοῦ Θησέως εὐπρεπείᾳ διαφέροντος,	Θησεὺς	δ´ εἰς λόγους ἐλθὼν αὐτῇ
[4, 62]	παρὰ Τροιζηνίοις ἔτυχεν ἰσοθέων τιμῶν,	Θησεὺς	δὲ μετὰ ταῦτα καταστασιασθεὶς καὶ
[4, 28]	τὸ καλούμενον ἀπ´ ἐκείνων Ἀμαζονεῖον.	Θησεὺς	δὲ πυθόμενος τὴν τῶν Ἀμαζόνων
[4, 61]	μετὰ δὲ τὴν Αἰγέως τελευτὴν	Θησεὺς	διαδεξάμενος τὴν βασιλείαν ἦρχε τοῦ
[4, 63]	συνηναγκάσθη διὰ τοὺς ὅρκους ὁ	Θησεὺς	μετασχεῖν τῆς πράξεως. καὶ πέρας
[4, 63]	συναποδημῆσαι, τὸ μὲν πρῶτον ὁ	Θησεὺς	μετέπειθεν ἀποτρέπων τῆς πράξεως αὐτὸν
[4, 61]	προσέταξεν αὐτῷ} ἐὰν μὲν ὁ	Θησεὺς	νικήσῃ τὸν Μινώταυρον, καταπλεῖν αὐτοὺς
[4, 59]	ζηλωτὴν γενέσθαι τῶν Ἡρακλέους ἄθλων.	Θησεὺς	τοίνυν γεγονὼς Αἴθρας τῆς Πιτθέως
[4, 63]	ἐπὶ τῷ γεγονότι, φοβηθεὶς ὁ	Θησεὺς	ὑπεξέθετο τὴν Ἑλένην εἰς Ἄφιδναν,
[4, 63]	μετ´ αὐτῆς δούλην τὴν μητέρα	Θησέως	Αἴθραν. ~Ἡμεῖς δὲ περὶ τούτων
[4, 62]	διότι ἐπεβάλετο Ἱππόλυτος αὐτῇ μιγῆναι.	Θησέως	δὲ διστάζοντος περὶ τῆς διαβολῆς,
[4, 59]	διήλθομεν, οἰκεῖον ἂν εἴη περὶ	Θησέως	εἰπεῖν διὰ τὸ τοῦτον ζηλωτὴν
[4, 63]	γὰρ αἱ πράξεις συμπεπλεγμέναι ταῖς	Θησέως	εἰσί. Πειρίθους γὰρ ὁ Ἰξίονος,
[4, 55]	ἐγκλημάτων ἀπολυθῆναι. μετὰ δὲ ταῦτα	Θησέως	ἐπανελθόντος ἐκ Τροιζῆνος εἰς τὰς
[4, 61]	θυγάτηρ τοῦ Μίνωος ἠράσθη τοῦ	Θησέως	εὐπρεπείᾳ διαφέροντος, Θησεὺς δ´ εἰς
[4, 60]	περὶ Μινωταύρου τοῦ ἀναιρεθέντος ὑπὸ	Θησέως,	ἵνα συντελέσωμεν τὰς τοῦ Θησέως
[4, 62]	παρὰ τῷ Πιτθεῖ μετὰ τοῦ	Θησέως	καταλύσασα ἠξίου τὸν Ἱππόλυτον μιγῆναι
[4, 63]	~Ἡμεῖς δ´ ἐπεὶ τὸν περὶ	Θησέως	λόγον ἀποδεδώκαμεν, ἐν μέρει διέξιμεν
[4, 60]	Θησέως, ἵνα συντελέσωμεν τὰς τοῦ	Θησέως	πράξεις. ἀναγκαῖον δ´ ἐστὶ προσαναδραμόντας
[4, 61]	κάλλος τῆς Ἀριάδνης ἀφελόμενον τοῦ	Θησέως	τὴν παρθένον, ἔχειν αὐτὴν ὡς
[4, 63]	δὲ τετελευτηκυῖαν τὴν γυναῖκα τοῦ	Θησέως	Φαίδραν ἔπεισεν αὐτὸν ἁρπάσαι τὴν
[4, 71]	τὸν Δία προστάξαι τῷ Ἀπόλλωνι	θητεῦσαι	παρ´ ἀνθρώπῳ, καὶ ταύτην τιμωρίαν
[4, 24]	οἰκέτας ἰδίᾳ τιμῶντας τὸν θεὸν	θιάσους	τε συνάγειν καὶ συνιόντας εὐωχίας
[4, 14]	γὰρ πρώτῃ μὲν ἐμίγη γυναικὶ	θνητῇ	Νιόβῃ τῇ Φορωνέως, ἐσχάτῃ δ´
[4, 14]	ἐν ταύτῃ γὰρ τὰς πρὸς	θνητὴν	ὁμιλίας κατέλυσε, καὶ κατὰ τοὺς
[4, 75]	φησι, ὃς δὴ ἀφνειότατος γένετο	θνητῶν	ἀνθρώπων· τοῦ τρισχίλιαι ἵπποι ἕλος
[4, 15]	ταύτης τῆς προσηγορίας τῶν ἐκ	θνητῶν	γυναικῶν γενομένων Διόνυσον καὶ Ἡρακλέα,
[4, 3]	καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας καὶ	Θρᾷκας	ἀπομνημονεύοντας τῆς κατὰ τὴν Ἰνδικὴν
[4, 82]	δὲ τελευταῖον μυθολογοῦσιν αὐτὸν εἰς	Θρᾴκην	παραβαλόντα πρὸς Διόνυσον μετασχεῖν τῶν
[4, 43]	ἀποβῆναι μὲν τοὺς ἀριστεῖς τῆς	Θρᾴκης	εἰς τὴν ὑπὸ Φινέως βασιλευομένην
[4, 44]	ἀναχθέντας δ´ αὐτοὺς ἐκ τῆς	Θρᾴκης	καὶ κομισθέντας εἰς τὸν Πόντον
[4, 28]	Κιμμέριον Βόσπορον προῆγον διὰ τῆς	Θρᾴκης.	τέλος δὲ πολλὴν τῆς Εὐρώπης
[4, 15]	ἆθλον ἀγαγεῖν τὰς Διομήδους τοῦ	Θρᾳκὸς	ἵππους. αὗται δὲ χαλκᾶς μὲν
[4, 44]	μάχην, καὶ τοῦ πλήθους τῶν	Θρᾳκῶν	συνδραμόντος, φασὶ τὸν Ἡρακλέα πάντων
[4, 25]	γὰρ ἦν υἱὸς μὲν Οἰάγρου,	Θρᾷξ	δὲ τὸ γένος, παιδείᾳ δὲ
[4, 44]	Κλεοπάτρας υἱοὺς ἀπενέγκασθαι παρὰ τοῖς	Θρᾳξὶ	δόξαν ἐπιεικείας. οὐκ ἀγνοῶ δὲ
[4, 49]	βίην Ἡρακληείην εἶναι, ἐμὸν πατέρα	θρασυμέμνονα,	θυμολέοντα, ὅς ποτε δεῦρ´ ἐλθὼν
[4, 32]	βίην Ἡρακληείην εἶναι, ἐμὸν πατέρα	θρασυμέμνονα,	θυμολέοντα, ὅς ποτε δεῦρ´ ἐλθὼν
[4, 80]	~μυθολογοῦσι δ´ αὐτὰς τὸ παλαιὸν	θρέψαι	τὸν Δία λάθρᾳ τοῦ πατρὸς
[4, 85]	ὀργυιῶν, ἐπιφέρει τοὺς δὴ μηκίστους	θρέψε	ζείδωρος ἄρουρα καὶ πολὺ καλλίστους
[4, 5]	διὰ τὴν ὁμοίαν αἰτίαν ὠνομάσθαι.	Θρίαμβον	δ´ αὐτὸν ὀνομασθῆναί φασιν ἀπὸ
[4, 5]	μνημονευομένων καταγαγεῖν ἀπὸ τῆς στρατείας	θρίαμβον	εἰς τὴν πατρίδα, τὴν ἐξ
[4, 3]	καταγαγεῖν δὲ πρῶτον τῶν ἁπάντων	θρίαμβον	ἐπ´ ἐλέφαντος Ἰνδικοῦ. καὶ τοὺς
[4, 33]	ἄπαις ὢν ἀρρένων παίδων τὴν	θυγατέρα	Ἀργιόπην συνῴκισε τῷ Τηλέφῳ, καὶ
[4, 27]	μῆλα. τὸν μὲν οὖν Ἕσπερον	θυγατέρα	γεννήσαντα τὴν ὀνομαζομένην Ἑσπερίδα συνοικίσαι
[4, 72]	Κυχρέως τοῦ βασιλέως τῶν Σαλαμινίων	θυγατέρα	Γλαύκην ἐβασίλευσε τῆς νήσου. τῆς
[4, 69]	δώσειν Ἠϊονεῖ ἔγημε τὴν Ἠϊονέως	θυγατέρα	Δίαν, ἐξ ἧς ἐγέννησε Πειρίθουν.
[4, 42]	εἰς Ἡσιόνην τὴν τοῦ βασιλέως	θυγατέρα·	διόπερ τὸν Λαομέδοντα συναναγκασθέντα παραδοῦναι
[4, 60]	νήσου, γήμας δὲ τὴν Κρηθέως	θυγατέρα	ἐγέννησεν Ἀστέριον. οὗ βασιλεύοντος ἐν
[4, 37]	τῷ βασιλεῖ συνέμιξεν, οὗ τὴν	θυγατέρα	ἐμνήστευεν Ἀστυδάμειαν· οὐ προσέχοντος δ´
[4, 32]	ἀριστείοις, δοὺς αὐτῷ τὴν Λαομέδοντος	θυγατέρα	Ἡσιόνην· οὗτος γὰρ κατὰ τὴν
[4, 43]	τὴν Δαρδάνου τοῦ Σκυθῶν βασιλέως	θυγατέρα,	καὶ διὰ τὸν πρὸς αὐτὴν
[4, 37]	τὴν χώραν· τὴν δὲ Φύλαντος	θυγατέρα	λαβὼν αἰχμάλωτον καὶ μιγεὶς αὐτῇ
[4, 10]	ἀρετὴν τοῦ νεανίσκου τήν τε	θυγατέρα	Μεγάραν συνῴκισεν αὐτῷ καὶ καθάπερ
[4, 73]	μιγεὶς ἐγέννησεν Οἰνόμαον. οὗτος δὲ	θυγατέρα	μονογενῆ γεννήσας ὠνόμασεν Ἱπποδάμειαν. χρηστηριαζομένῳ
[4, 35]	Ἱππόνουν ἐν Ὠλένῳ πρὸς τὴν	θυγατέρα	Περίβοιαν, φάσκουσαν αὑτὴν ἐξ Ἄρεος
[4, 54]	ὅρκων γῆμαι τὴν τοῦ βασιλέως	θυγατέρα.	τὴν δὲ Μήδειαν ἐξελαυνομένην ἐκ
[4, 68]	δ´ Ἀλκιδίκην τὴν Ἀλέου ἐγέννησε	θυγατέρα	τὴν προσαγορευθεῖσαν Τυρώ, κάλλει διαφέρουσαν.
[4, 9]	καὶ συνεργὸν ἔχουσαν Εἰλείθυιαν τὴν	θυγατέρα,	τῆς μὲν Ἀλκμήνης παρακατασχεῖν τὰς
[4, 45]	καὶ Πέρσου μὲν Ἑκάτην γενέσθαι	θυγατέρα,	τόλμῃ καὶ παρανομίᾳ προέχουσαν τοῦ
[4, 36]	ἀπέκτεινε. λαβὼν δὲ αἰχμάλωτον τὴν	θυγατέρα	τοῦ Φυλέως ἐπεμίγη ταύτῃ καὶ
[4, 64]	Ἐτεοκλέα καὶ Πολυνείκην, δύο δὲ	θυγατέρας	Ἀντιγόνην καὶ Ἰσμήνην. ~τῶν δ´
[4, 7]	ἐν οἷς ἐστι καὶ Ἀλκμάν,	θυγατέρας	ἀποφαίνονται Οὐρανοῦ καὶ Γῆς. ὁμοίως
[4, 52]	ἀνελεῖν. τὰς δὲ τοῦ Πελίου	θυγατέρας	ἄρτι καταβεβηκυίας ἀπὸ τοῦ τέγους
[4, 27]	Ἄτλαντα ἐκ ταύτης ἑπτὰ γεννῆσαι	θυγατέρας,	ἃς ἀπὸ μὲν τοῦ πατρὸς
[4, 65]	κατά τι λόγιον συνοικίσαι τὰς	θυγατέρας	αὐτοῖς, Ἀργείαν μὲν Πολυνείκει, Δηιπύλην
[4, 51]	δεισιδαίμονα διάθεσιν ἐμβαλεῖν καὶ τὰς	θυγατέρας	αὐτοῦ διὰ τῆς τερατείας εἰς
[4, 7]	μυθογράφων καὶ μάλιστα δεδοκιμασμένοι φασὶ	θυγατέρας	εἶναι Διὸς καὶ Μνημοσύνης· ὀλίγοι
[4, 29]	σώματος ὑπερφυοῦς ὄντος, ἐφιλοτιμήθη τὰς	θυγατέρας	ἐκ τούτου τεκνοποιήσασθαι. διὸ καλέσας
[4, 45]	ταῦτα συνοικήσασαν Αἰήτῃ γεννῆσαι δύο	θυγατέρας,	Κίρκην τε καὶ Μήδειαν, ἔτι
[4, 29]	χώρας ἐγέννησεν ἐκ πλειόνων γυναικῶν	θυγατέρας	πεντήκοντα. Ἡρακλέους δ´ ἔτι παιδὸς
[4, 74]	δ´ ἐγέννησεν υἱοὺς ἑπτὰ καὶ	θυγατέρας	τὰς ἴσας {εὐπρεπείᾳ διαφερούσας} ἐπὶ
[4, 74]	Νιόβης, τῇ δ´ Ἀρτέμιδι τὰς	θυγατέρας.	τούτων δ´ ὑπακουσάντων τῇ μητρὶ
[4, 72]	μὲν υἱοί, Πελασγὸς καὶ Ἰσμηνός,	θυγατέρες	δὲ δώδεκα, Κόρκυρα καὶ Σαλαμίς,
[4, 29]	ἑστιάσας, ἀπέστειλε κατὰ μίαν τῶν	θυγατέρων·	αἷς ἁπάσαις μιγεὶς καὶ ποιήσας
[4, 53]	παραδοῦναι, τῶν δὲ τοῦ βασιλέως	θυγατέρων	ἀξιῶσαι αὐτὸν φροντίδα ποιήσασθαι. καὶ
[4, 81]	Βοιωτίαν καταντήσαντα γῆμαι τῶν Κάδμου	θυγατέρων	Αὐτονόην, ἐξ ἧς φασιν Ἀκτέωνα
[4, 51]	εἰποῦσαν γὰρ μιᾷ τῶν Πελίου	θυγατέρων	καθαρὸν ἐνεγκεῖν ὕδωρ, καὶ τῆς
[4, 72]	ἀρκεσθησόμεθα, περὶ δὲ τῶν Ἀσωποῦ	θυγατέρων	καὶ τῶν Αἰακῷ γενομένων υἱῶν
[4, 72]	τὴν ὁμωνυμίαν λαβόντα, τῶν δὲ	θυγατέρων	Σινώπη μὲν ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἁρπαγεῖσα
[4, 74]	ἐγένετο Πέλοψ υἱὸς καὶ Νιόβη	θυγάτηρ·	αὕτη δ´ ἐγέννησεν υἱοὺς ἑπτὰ
[4, 75]	Τεύκρους προσηγόρευσε. Τεύκρου δ´ ἐγένετο	θυγάτηρ	Βάτεια· ταύτην δὲ Δάρδανος ὁ
[4, 67]	Αἰόλον· τούτου δ´ Ἄρνη γενομένη	θυγάτηρ	Βοιωτὸν ἐκ Ποσειδῶνος ἐγέννησεν. Αἰόλος
[4, 73]	τότε τελευτήσειν αὐτὸν ὅταν ἡ	θυγάτηρ	Ἱπποδάμεια συνοικήσῃ. εὐλαβούμενον οὖν αὐτὸν
[4, 61]	εἰς Κρήτην Ἀριάδνη μὲν ἡ	θυγάτηρ	τοῦ Μίνωος ἠράσθη τοῦ Θησέως
[4, 51]	ἐντυχοῦσαν τῷ Πελίᾳ παρακαλέσαι ταῖς	θυγατράσι	διακελεύσασθαι συνεργεῖν καὶ πράττειν ἅπερ
[4, 51]	εὐεργεσίας. διόπερ τοῦ Πελίου ταῖς	θυγατράσι	διαρρήδην εἰπόντος πάντα πράττειν ὅσα
[4, 73]	Πίσῃ Ἄρης Ἁρπίνῃ τῇ Ἀσωποῦ	θυγατρὶ	μιγεὶς ἐγέννησεν Οἰνόμαον. οὗτος δὲ
[4, 33]	παρὰ Ἄλεῳ τῷ βασιλεῖ, τῇ	θυγατρὶ	τούτου λάθρᾳ μιγεὶς Αὔγῃ καὶ
[4, 48]	ἀνοιξάντων προθύμως ὡς ἂν βασιλέως	θυγατρί,	φασὶ τοὺς Ἀργοναύτας εἰσπεσόντας ἐσπασμένοις
[4, 84]	τῆς ὁράσεως· κἀκεῖνον ὑπό τινος	θυγατρὸς	βασιλέως καταμεθυσθέντα, καὶ πλησιάσαντα αὐτῇ,
[4, 66]	ἑλόντες διήρπασαν, καὶ τῆς Τειρεσίου	θυγατρὸς	Δάφνης ἐγκρατεῖς γενόμενοι ταύτην ἀνέθεσαν
[4, 46]	Αἰήτην ὑποπτεύσαντα τὴν ἐκ τῆς	θυγατρὸς	ἐπιβουλὴν εἰς ἐλευθέραν αὐτὴν ἀποθέσθαι
[4, 33]	πρὸς Δεξαμενόν· τῆς δὲ τούτου	θυγατρὸς	Ἱππολύτης συνοικιζομένης Ἀζᾶνι, συνδειπνῶν Ἡρακλῆς
[4, 61]	Διὸς καὶ Αἰγίνης τῆς Ἀσωποῦ	θυγατρός,	καὶ κελεύειν ὑπὲρ αὐτῶν εὐχὰς
[4, 44]	γενηθέντος τὸν μὲν Σκύθην τῆς	θυγατρὸς	καταγνῶναι θάνατον, τοὺς δ´ ἐκ
[4, 73]	αὐτὸν περὶ τοῦ γάμου τῆς	θυγατρὸς	κρῖναι ταύτην παρθένον διαφυλάττειν, ὑπολαμβάνοντα
[4, 54]	Ἰάσονα Γλαύκης ἐρασθέντα τῆς Κρέοντος	θυγατρὸς	μνηστεῦσαι τὴν παρθένον. συγκαταθεμένου δὲ
[4, 81]	Ἀπόλλωνος καὶ Κυρήνης τῆς Ὑψέως	θυγατρὸς	τοῦ Πηνειοῦ· περὶ δὲ τῆς
[4, 44]	τὴν χώραν ταύτην οἰκοῦσι βαρβάροις	θύειν	Ἀρτέμιδι Ταυροπόλῳ τοὺς καταπλέοντας ξένους·
[4, 39]	κατέδειξε κατ´ ἐνιαυτὸν ἐν Ὀποῦντι	θύειν	καὶ τιμᾶν ὡς ἥρωα τὸν
[4, 44]	ἱέρειαν τῆς εἰρημένης θεοῦ κατασταθεῖσαν	θύειν	τοὺς ἁλισκομένους. ~Ἐπιζητούσης δὲ τῆς
[4, 23]	καλλιστεύοντα τῶν ταύρων καθαγίσας κατέδειξε	θύειν	τοὺς ἐγχωρίους κατ´ ἐνιαυτὸν τῇ
[4, 47]	{διὰ} τὴν ἰδίαν ὠμότητα καταδεῖξαι	θύειν	τοὺς ξένους, ἵνα διαδοθείσης τῆς
[4, 77]	γινομένων ταύρων τῷ Ποσειδῶνι καὶ	θύειν	τοῦτον τῷ θεῷ· γενομένου δὲ
[4, 45]	ἱδρυσαμένην καὶ τοὺς καταπλέοντας ξένους	θύεσθαι	τῇ θεῷ καταδείξασαν ἐπ´ ὠμότητι
[4, 5]	βίον. καθόλου δὲ τοῦτον τῶν	θυμελικῶν	ἀγώνων φασὶν εὑρετὴν γενέσθαι, καὶ
[4, 49]	Ἡρακληείην εἶναι, ἐμὸν πατέρα θρασυμέμνονα,	θυμολέοντα,	ὅς ποτε δεῦρ´ ἐλθὼν ἕνεχ´
[4, 32]	Ἡρακληείην εἶναι, ἐμὸν πατέρα θρασυμέμνονα,	θυμολέοντα,	ὅς ποτε δεῦρ´ ἐλθὼν ἕνεχ´
[4, 79]	δ´ ἐπὶ γενεὰς πλείους ἐτιμᾶτο,	θυόντων	τῶν ἐγχωρίων ὡς Ἀφροδίτης ὄντος
[4, 3]	καὶ ταῖς παρθένοις νόμιμον εἶναι	θυρσοφορεῖν	καὶ συνενθουσιάζειν εὐαζούσαις καὶ τιμώσαις
[4, 77]	διαφέροντος ἕτερον τῶν ἡττόνων ταύρων	θῦσαι·	τὸν δὲ Ποσειδῶνα μηνίσαντα τῷ
[4, 47]	Κολχίδα, κατὰ δέ τι λόγιον	θύσαντα	τὸν κριὸν ἀναθεῖναι τὸ δέρος
[4, 39]	κάπρον καὶ ταῦρον καὶ κριὸν	θύσας	ὡς ἥρωι κατέδειξε κατ´ ἐνιαυτὸν
[4, 3]	τὰς δὲ γυναῖκας κατὰ συστήματα	θυσιάζειν	τῷ θεῷ καὶ βακχεύειν καὶ
[4, 1]	μὲν ἰσοθέοις, τοὺς δ´ ἡρωικαῖς	θυσίαις	ἐτίμησαν, πάντας δ´ ὁ τῆς
[4, 83]	εἰς τὸν Ἔρυκα παραβάλωσι, μεγαλοπρεπέσι	θυσίαις	καὶ τιμαῖς κοσμοῦσι τὸ τέμενος,
[4, 51]	προσκυνούντων καὶ τιμώντων τὴν θεὸν	θυσίαις,	καὶ τὸ σύνολον τῆς πόλεως
[4, 24]	τοῖς Ὀλυμπίοις θεοῖς πανηγύρεσι καὶ	θυσίαις	λαμπραῖς, καίπερ κατὰ τοὺς ἔμπροσθεν
[4, 24]	Ἰολάῳ τρέφουσι, μέχρι ἂν ὅτου	θυσίαις	μεγαλοπρεπέσι καλλιερήσαντες τὸν θεὸν ἵλεων
[4, 6]	καὶ παιδιᾶς παρεισαγόμενος ἐν ταῖς	θυσίαις.	παραπλησίως δὲ τῷ Πριάπῳ τινὲς
[4, 80]	καί τινες τῶν ἄλλων περιοίκων	θυσίαις	τε μεγαλοπρεπέσι καὶ ταῖς ἄλλαις
[4, 83]	τιμῶντες οἱ Σικανοὶ τὴν θεὸν	θυσίαις	τε μεγαλοπρεπέσι συνεχῶς καὶ ἀναθήμασιν
[4, 39]	τῶν ἄλλων ὡς θεὸν ἐτίμησαν	θυσίαις	τὸν Ἡρακλέα, καὶ τοῖς ἄλλοις
[4, 23]	λαμπρῶς ἄγειν πανήγυρίν τε καὶ	θυσίαν.	αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν βοῶν
[4, 53]	Ἰσθμὸν τὸν ἐν Πελοποννήσῳ πλεύσαντα	θυσίαν	ἐπιτελέσαι τῷ Ποσειδῶνι καὶ καθιερῶσαι
[4, 38]	τὸ καλούμενον Κηναῖον. ~Ἐνταῦθα δὲ	θυσίαν	ἐπιτελῶν ἀπέστειλε Λίχαν τὸν ὑπηρέτην
[4, 24]	ὅταν εὔξηταί τις ἀποδώσειν τὴν	θυσίαν	καὶ ἐνέχυρον τῆς θυσίας ἀναδείξῃ
[4, 29]	διὸ καλέσας αὐτὸν ἐπί τινα	θυσίαν	καὶ λαμπρῶς ἑστιάσας, ἀπέστειλε κατὰ
[4, 38]	ἀπήνεγκε τὴν ἐσθῆτα πρὸς τὴν	θυσίαν·	ὁ δ´ Ἡρακλῆς ἐνδὺς τὸν
[4, 24]	κατὰ τοὺς ἔμπροσθεν χρόνους οὐδεμίαν	θυσίαν	προσδεχόμενος, τότε πρώτως συνευδόκησε, τοῦ
[4, 82]	τὴν Ἑλλάδα κατασχόντος ποιήσασθαι τὴν	θυσίαν	ὑπὲρ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων. γενομένης
[4, 24]	τὴν θυσίαν καὶ ἐνέχυρον τῆς	θυσίας	ἀναδείξῃ τῷ θεῷ, παραχρῆμα ἀποκαθίστασθαί
[4, 3]	Ἰνδικὴν στρατείας καταδεῖξαι τὰς τριετηρίδας	θυσίας	Διονύσῳ, καὶ τὸν θεὸν νομίζειν
[4, 24]	ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων κατ´ ἐνιαυτὸν	θυσίας.	διόπερ τοῖς εὐδοκουμένοις τὰς χάριτας
[4, 38]	οἷς εἰώθει χρῆσθαι πρὸς τὰς	θυσίας.	ἡ δὲ Δηιάνειρα πυθομένη τοῦ
[4, 4]	τήν τε γένεσιν καὶ τὰς	θυσίας	καὶ τιμὰς νυκτερινὰς καὶ κρυφίους
[4, 82]	τῶν Ἑλλήνων. γενομένης δὲ τῆς	θυσίας	κατὰ τὴν τοῦ σειρίου ἄστρου
[4, 24]	ἀξιόλογον ἐποίησε, καὶ τιμὰς καὶ	θυσίας	κατέδειξεν αὐτῷ γίνεσθαι κατ´ ἐνιαυτὸν
[4, 34]	τοῖς μὲν ἄλλοις θεοῖς ἐτέλεσε	θυσίας,	μόνης δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ὠλιγώρησεν·
[4, 21]	συντελεῖν τὰς ἐκ τῆς δεκάτης	θυσίας.	Ὁ δ´ οὖν Ἡρακλῆς ἀπὸ
[4, 24]	τοὺς μὴ τελοῦντας τὰς εἰθισμένας	θυσίας	παῖδας ἀφώνους γίνεσθαι καὶ τοῖς
[4, 30]	τοῖς ὕστερον χρόνοις οἱ τὰς	θυσίας	τελοῦντες τούτῳ τῷ θεῷ προσαγορεύουσιν
[4, 24]	πρὸς ᾗ τὰς ἀπαντήσεις καὶ	θυσίας	τῷ θεῷ παρέστησαν, Ἡρακλείαν προσηγόρευσαν,
[4, 24]	καὶ συνιόντας εὐωχίας τε καὶ	θυσίας	τῷ θεῷ συντελεῖν. Ὁ δ´
[4, 25]	ᾅδου, καὶ μεταδόντα τῆς ἀθανασίας	Θυώνην	μετονομάσαι. ἡμεῖς δ´ ἐπεὶ περὶ
[4, 14]	πέπλῳ, Ἥφαιστος δὲ ῥοπάλῳ καὶ	θώρακι·	καὶ πρὸς ἀλλήλους ἐφιλοτιμήθησαν οἱ