HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

CALLISTATE, Descriptions de statues [avec traduction anglaise]

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

α = 162 formes différentes pour 282 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitres

[11]   πνεύματος καὶ τὸ ἔμπνουν ὑπεδύετο· ἃ γὰρ μὴ παρέλαβεν ὕλη μηδὲ

[10]   νόημα, δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ μὴ δημιουργίαις ἔξεστι πράττει τεκμήρια

[14]   ἔπληττον. περὶ δὲ αὐτὰς Ὠκεανὸς βα- ὤχετό γε μικροῦ τῆς τοῦ

[5]   ὄγκον διαχεόμενος. μετεχειρίζετο δὲ καὶ σύριγγα, ἧς νομίοις θεοῖς ἐκεῖνος ἀπήρχετο

[12]   ἱερὸν εἰσιὼν σεμνόν τι καὶ μέγα, ὃ τὴν καλλίστην εἰκασίαν εἰς

[14]   ἀνακοντίζειν θαλασσίους αὔρας καὶ εἰς ἔργα φύσεως ἐπάγειν τὴν μίμησιν. παρεσκίρτων

[6]   θέαν εἱστήκειμεν τὸν χαλκὸν ὁρῶντες ἔργα φύσεως μηχανώμενον καὶ τῆς οἰκείας

[5]   πρὸς ἐκεῖνον μετηλλάττετο τὸν ὄντως παῖδα, ἡ δὲ πηγὴ πρὸς τὰ

[14]   τεθνηκὸς ὁρῶσα, ἐνηγκάλιστο δὲ καὶ παῖδα νήπιον καὶ τὴν θηλὴν τοῖς

[9]   καὶ οὐκ εἴα μαστεύειν τὸν παῖδα, ὡς ἂν ἀντιτιθείσης αὐτῷ τῆς

[10]   εἰωθότων φθείρεσθαι ἡ τοῦ ἀγάλματος ἰδέα ἅτε δὴ τῆς ὑγείας τὴν

[7]   τοῦ ποταμοῦ ῥύακας καὶ τὴν ἰοειδέα Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ

[10]   Παιάν, νεαρῶν καὶ μνήμης ἐγγόνων ἀπηρξάμεθα· κελεύεις γὰρ οἶμαι· πρόθυμος δέ

[9]   ἀνέμιξεν ἀλγεινῷ καὶ μόνην ταύτην ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην νοήματα τῷ λίθῳ

[10]   μὲν Ἀργῷον σκάφος ἔμφωνον γενέσθαι πειθόμεθα τὸ ὑπὸ τῶν Ἀθηνᾶς τεχνηθὲν

[10]   ἀνθρώπινα κατάγεσθαι τὸ θεῖον δώσομεν, ἔνθα καὶ μιανθῆναι παθήμασιν, οὐ πιστεύσομεν

[3]   καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν τὰ ἀναγκαῖα πληροῦν ἑαυτῇ τὴν ὕλην ἀρκοῦσαν.

[3]   βάσεως ἰσορροπίαν ἐπικλίνων ἐπὶ τὰ λαιά, τὴν γὰρ τῆς ἀριστερᾶς λαγόνος

[7]   κάλλος τῇ {δὲ} τοῦ σώματος ἀγλαίᾳ τὸ μουσικὸν ἐπισημαίνων τῆς ψυχῆς.

[1]   τὸ δὲ τῶν αὐλούντων πάθος διὰ τῆς τέχνης εἰς τὴν πέτραν

[9]   τὰς ἀνίας ἐκοίμιζε καὶ οὐκ εἴα μαστεύειν τὸν παῖδα, ὡς ἂν

[2]   ὄντως βάκχην. ἐν γὰρ τῇ οἰκείᾳ τάξει μένων ὁ λίθος τὸν

[1]   ταῖς παρουσίαις ἐφαιδρύνετο, ἀπιούσης δὲ ἀνίᾳ βαλλόμενος πένθιμον ἐπέστενεν καὶ μόνος

[9]   Τιθωνοῦ Μέμνονος εἰκὼν ἦν ἐν Αἰθιοπίᾳ ἐκ λίθου πεποιημένη, οὐ μὴν

[8]   θαύματος, ἡδονῆς ἀφιέναι τὴν ὕλην τεκμήρια καὶ τὴν παθῶν δήλωσιν ὑποκρίνεσθαι

[2]   οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα πάθους διέλαμπε τεκμήρια ὑπὸ τῆς τέχνης ἀρρήτῳ λόγῳ

[10]   ἃ μὴ δημιουργίαις ἔξεστι πράττει τεκμήρια ψυχῆς ἀρρήτως ἀποτίκτουσα. πρόσωπον δέ

[7]   ἐπανθοῦντα τῇ αἰσθήσει τῶν ζῴων θελκτήρια ἀρρήτως ἐξέφαινεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

[11]   καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δαιδάλματα, ἀφασίᾳ πληγέντες εἱστήκειμεν· ὅ τε γὰρ

[6]   τῆς τριχός. ἡμεῖς μὲν οὖν ἀφασίᾳ πληγέντες πρὸς τὴν θέαν εἱστήκειμεν

[11]   δὲ ἱμερῶδες ἦν αἰδοῖ συμμιγὲς ἀφροδισίᾳ καὶ ἐρωτικῆς γέμον χάριτος· καὶ

[5]   κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον σῶμα τῇ οὐσίᾳ παρεχόμενος· στερεωτέρας γὰρ τετυχηκὼς φύσεως

[1]   ἐκ λίθων ἡδονῆς καὶ λύπης παρουσίᾳ διοικούμενος τῆς οἰκείας ἀπέστη κωφότητος

[2]   γεννήμασι συγκεραννὺς τὰ τῆς τέχνης φάρμακα. καὶ γνώσεσθε δὲ αὐτίκα, ὡς

[2]   τέχνης φάρμακα. καὶ γνώσεσθε δὲ αὐτίκα, ὡς οὐδὲ τῆς οἴκοθεν κινήσεως

[8]   αἱ δὲ δὴ Πραξιτέλειοι χεῖρες ζωτικὰ διόλου κατεσκεύαζον τὰ τεχνήματα. ἄλσος

[8]   δὲ τῆς τέχνης μαλαττόμενος εἰς σάρκα ἀπεδίδρασκε τῆς χειρὸς τὴν αἴσθησιν.

[11]   εὐτραφῆ καὶ λιπῶσαν ἐπεδείκνυτο τὴν σάρκα καὶ πρὸς τὴν τριχὸς κίνησιν

[8]   οὕτω μὲν ἁπαλός, ὡς πρὸς σάρκα μεταρρυθμίζεσθαι τὸν χαλκόν, οὕτω δὲ

[5]   εἰκόνος κατερχομένῳ σκιάσματι, οἷον τινὰ σάρκα τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν περιθεῖσα.

[5]   ἐν αὐτῷ κρήνη πάγκαλος ἐκ μάλα καθαροῦ τε καὶ διαυγοῦς ὕδατος,

[14]   δὲ οὐ τηρεῖν τὸ στάσιμον, ἀλλὰ δόξῃ κινήσεως τοὺς θεατὰς ἐξίστη.

[14]   Σκυθικαῖς ἠιόσιν οὐκ εἰς ἐπίδειξιν, ἀλλὰ καὶ ἀγωνίαν τῶν τῆς γραφῆς

[9]   τὸ τῆς φύσεως σιγηλὸν ἠνείχετο, ἀλλὰ καὶ λίθος ὢν εἶχεν ἐξουσίαν

[2]   τὸ εἰς θεωρίαν προκείμενον ἄγαλμα, ἀλλὰ καὶ ὁμοῦ δεσπόζει καὶ ἐν

[9]   ἐθέλουσαν διοικεῖσθαι μήτε εἰδυῖαν ἡσθῆναι, ἀλλὰ καὶ πάσαις τύχαις ἄτρωτον, ἐκείνῳ

[14]   ἐξ Ἐρινύων δείμασι θυμοφθόροις ἠγρίαινεν, ἀλλὰ καὶ σίδηρον τῆς χειρὸς προβέβλητο

[2]   γλώττας ἐκ θεῶν θειασμοῦ πεσόντος, ἀλλὰ καὶ τῶν δημιουργῶν αἱ χεῖρες

[2]   μὴ πιστὸν ὁρώμενον. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ χεῖρας ἐνεργοὺς ἐπεδείκνυτο οὐ

[8]   σῶμα, ὡς ἐξ ἑτέρας ὕλης, ἀλλὰ μὴ χαλκοῦ πεφυκώς, ὃς χαλκὸς

[10]   τέχνης μὴ πειθομένης τῆς ὕλης, ἀλλὰ νοούσης ὅτι σχηματίζει θεὸν καὶ

[10]   γὰρ εἰς κάλλος ἐπίθετον ἐσχημάτισται, ἀλλὰ πάναγνον καὶ ἵλεων ἀνακινῶν ὄμμα

[12]   ἀνδρὶ κατὰ τὴν Ὁμήρειον εἰκόνα, ἀλλὰ ῥίῳ παραπλήσιον ὑλήεντι. ἄνθρωπος ἦν

[1]   ἀνοιγόμενον εἰς εὐθυπόρους αὐλῶνας ἐσχίζετο, ἀλλὰ τὴν ὑπώρειον περιτρέχον καμπὴν ὑπογείους

[10]   τύπος εἶναι δοκεῖ τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ τῆς ἀληθείας πλάσμα. ἰδοὺ γὰρ

[2]   γὰρ τὸν βακχικὸν ἐτίνασσε θύρσον, ἀλλά τι σφάγιον ἔφερεν ὥσπερ εὐάζουσα,

[11]   σοι τῆς τέχνης παραστῆσαι τὸ πρᾶγμα; παῖς ἦν ἁπαλός τε καὶ

[10]   μὲν οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ μὴ

[9]   τὴν ἠχὴν ἀντίμιμον. ἐκεῖνο τὸ δημιούργημα καὶ τῇ Ἡμέρᾳ τὰς ἀνίας

[6]   δέ σοι καὶ τὸ Λυσίππου δημιούργημα τῷ λόγῳ παραστῆσαι, ὅπερ ἀγαλμάτων

[4]   ΑΓΑΛΜΑ. Παρὰ κρήνην Ἰνδὸς εἱστήκει ἀνάθημα ταῖς Νύμφαις ἱδρυθείς. ἦν δὲ

[6]   ὡραίζοντο ἐπιβάλλουσαι τοῖς ὄμμασιν ἁπαλὸν ἐρύθημα, εἱστήκει δὲ ἐπί τινος σφαίρας

[14]   πρὸς τὸ τῆς θαλάττης νοτίζεσθαι μίμημα πρὸς αὐτῆς τὴν ἐξουσίαν ἐξαλλαττόμενος.

[4]   χρόα οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ μηχάνημα τὰς παρειὰς φοινῖξαι σκέποντος τοῦ

[3]   τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν, Πραξιτέλους τέχνημα, ὁ Ἔρως αὐτός, παῖς ἀνθηρὸς

[10]   ὕλη μὲν οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ

[5]   τῆς ὥρας τὴν ἀκμὴν προσείκαστο. σχῆμα δὲ ἦν τὸ κοσμοῦν τοιόνδε·

[1]   κρηπῖδος εἰς χορείαν εὐτρεπίζων τὸ σχῆμα καὶ τῆς δεξιᾶς βάσεως τὸν

[5]   κάλλους. ἦν δὲ τοιόνδε τὸ σχῆμα· κόμαις ἐπιχρύσοις ἤστραπτεν κατὰ μὲν

[8]   ἦν καὶ Διόνυσος εἱστήκει ἠιθέου σχῆμα μιμούμενος οὕτω μὲν ἁπαλός, ὡς

[1]   δὲ ἐν αὐτῷ Σατύρου τι σχῆμα τεχνηθὲν ἐκ λίθου. εἱστήκει μὲν

[5]   καὶ ἔμπνουν τὸ καθ´ ὑδάτων σχῆμα, ὡς αὐτὸν εἶναι δοξάσαι τὸν

[5]   ἀπανδρίζεσθαι. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ ΑΓΑΛΜΑ. Ἄλσος ἦν καὶ ἐν αὐτῷ

[8]   ἀρρήτως ἐξέφαινεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΑΓΑΛΜΑ. Δαιδάλῳ μὲν ἐξῆν, εἰ δεῖ

[9]   δυνηθέντος. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΜΕΜΝΟΝΟΣ ΑΓΑΛΜΑ. Ἐθέλω δέ σοι καὶ τὸ

[13]   σπεύδοντα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ ΑΓΑΛΜΑ. Εἶδον καὶ τὴν πολυθρύλητον ἐν

[12]   χορείαν εὐτρεπίζεσθαι. ~ΕΙΣ ΤΟ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΑΓΑΛΜΑ. Εἰς ἱερὸν εἰσιὼν σεμνόν τι

[7]   καιρόν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ ΑΓΑΛΜΑ. Ἐν τῷ Ἑλικῶνι, τέμενος δὲ

[3]   γεννήτορα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΑΓΑΛΜΑ. Καὶ ἑτέρας ἱερᾶς τέχνης οἱ

[2]   ἀναισθησίαν ἐκνικήσας. ~ΕΙΣ ΤΟ ΒΑΚΧΗΣ ΑΓΑΛΜΑ. Οὐ ποιητῶν καὶ λογοποιῶν μόνον

[4]   τέμνειν ἐμηχανήσατο. ~ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΔΟΥ ΑΓΑΛΜΑ. Παρὰ κρήνην Ἰνδὸς εἱστήκει ἀνάθημα

[11]   ὑγείαν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΗΙΘΕΟΥ ΑΓΑΛΜΑ. Τεθέασαι τὸν ἠίθεον ἐπ´ ἀκροπόλει,

[6]   εἶχεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΕΝ ΣΙΚΥΩΝΙ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ. Ἐθέλω δέ σοι

[10]   εἱμαρμένης ἀφανισθέντα Μέμνονα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΑΝΟΣ. Εἶτα τὸ μὲν

[2]   ἐστέρηται τὸ εἰς θεωρίαν προκείμενον ἄγαλμα, ἀλλὰ καὶ ὁμοῦ δεσπόζει καὶ

[10]   τὴν ἐν ἄστροις ἐκληρούχησε τύχην, ἄγαλμα δὲ οὐ πιστεύσομεν, εἰς ὃ

[2]   τῆς τέχνης διηγοῦμαι; ἦν βάκχης ἄγαλμα ἐκ λίθου Παρίου πεποιημένον ἀλλαττόμενον

[6]   θέαν προὔθηκε. Καιρὸς ἦν εἰς ἄγαλμα τετυπωμένος ἐκ χαλκοῦ πρὸς τὴν

[7]   τὴν ἰοειδέα Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ τῆς Καλλιόπης παρὰ τὰς

[10]   ἀλλὰ πάναγνον καὶ ἵλεων ἀνακινῶν ὄμμα βάθος ἄφραστον ὑπαστράπτει σεμνότητος αἰδοῖ

[8]   πρὸς αὐτὴν ἀμειβόμενος τὴν ὕλην. ὄμμα δὲ ἦν πυρὶ διαυγὲς μανικὸν

[11]   μέλη πρὸς τὸ σύντονον μεθιστάμενος. ὄμμα δὲ ἱμερῶδες ἦν αἰδοῖ συμμιγὲς

[14]   ἠνεμωμένος τὴν τρίχα, παράφορος τὸ ὄμμα, ἐκπληξίας γέμων καὶ ὥπλιστο δὲ

[13]   ἑτοίμη τῷ θυμῷ ἐπὶ τὸ μίασμα σπευδούσῃ καὶ ἠμελημένη θρὶξ τὸ

[10]   τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ τῆς ἀληθείας πλάσμα. ἰδοὺ γὰρ ὡς οὐκ ἀνηθοποίητος

[11]   καὶ ὁτὲ μὲν ἐθέλει τὸ πλάσμα καμφθῆναι πρὸς τὴν καμπὴν ἀνιέμενος,

[2]   τὸ δὲ ἦν χιμαίρας τι πλάσμα πελιδνὸν τὴν χρόαν· καὶ γὰρ

[9]   σοι καὶ τὸ Μέμνονος ἀφηγήσασθαι θαῦμα· καὶ γὰρ ὄντως παράδοξος ἡ

[6]   πτέρυξι. καὶ τὸ μὲν ἡμῖν θαῦμα τοιοῦτον ἦν, εἷς δέ τις

[7]   ἐπὶ τὰ μέλη ῥέοντας καὶ κῦμα θαλάσσης ἔρωτι τῆς ᾠδῆς ὑψούμενον

[13]   ψυχήν· καὶ γὰρ λογισμοῦ κατηγορεῖτο δήλωμα καὶ θυμὸς ὑπανίστατο καὶ πρὸς

[2]   οὕτω δὴ καὶ αἰσθήσεως συνείπετο δήλωμα μὴ παρούσης αἰσθήσεως, καὶ βάκχης

[6]   σῳζομένην ἐξηγούμενος· τὸ μὲν γὰρ πτέρωμα τῶν ταρσῶν αἰνίττεσθαι τὴν ὀξύτητα,

[1]   ἦν δὲ ἁβρότητος μετέχον τὸ σῶμα, ἀλλ´ ἡ τῶν μελῶν στερρότης

[12]   τῷ τεχνήματι καὶ ἠγριωμένον τὸ σῶμα καὶ τῷ προσώπῳ τὸ θηριῶδες

[14]   καὶ Ζεφύρου τι κατέχει τὸ σῶμα λιγυρῷ πνεύματι τὴν θάλατταν κατευνάζοντος·

[12]   ἐξ ἡμισείας τεμοῦσα εἰς ἓν σῶμα συνήρμοσε τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν

[5]   εἰς ὑγρότητα κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον σῶμα τῇ οὐσίᾳ παρεχόμενος· στερεωτέρας γὰρ

[8]   ὑγρὸν καὶ κεχαλασμένον ἔχων τὸ σῶμα, ὡς ἐξ ἑτέρας ὕλης, ἀλλὰ

[9]   προαιρέσεως ἀγομένη κατηυθύνετο. εἶχε γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ τὰ λυποῦντα καὶ πάλιν

[11]   πρὸς τὴν τῆς τέχνης βούλησιν ἀμειβόμενα· καὶ γὰρ ἁπαλὸς ἦν μὴ

[1]   χρῶτες μαλθακοὶ πρόσφοροι καὶ μέλη θρυπτόμενα, Σατύρου δὲ αὐχμηρὸν τὸ εἶδος

[8]   τῷ περὶ Κρήτην πιστεύειν θαύματι, κινούμενα μηχανᾶσθαι τὰ ποιήματα καὶ πρὸς

[9]   δακρύων ὁ λίθος, ἀλλ´ εἶχεν ὑπηρετούμενα τῇ βουλήσει καὶ ταῦτα καὶ

[5]   εἰς κύκλον, κατὰ δὲ τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς νῶτα, ἔβλεπε δὲ

[5]   ἐκ τῆς τέχνης καὶ λύπη, ἵνα μετὰ τοῦ Ναρκίσσου καὶ τὴν

[8]   ὃ δὴ καὶ παντὸς ἦν ἐπέκεινα θαύματος, ἡδονῆς ἀφιέναι τὴν ὕλην

[10]   δύναμιν πρέπειν, ἀλλ´ εἰς μὲν ἀνθρώπινα κατάγεσθαι τὸ θεῖον δώσομεν, ἔνθα

[5]   τῆς εἰκόνος κατερχομένῳ σκιάσματι, οἷον τινὰ σάρκα τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν

[5]   τρυφερότητος ἀπέστελλεν αἴσθησιν εἰς ἀραιόν τινα σώματος ὄγκον διαχεόμενος. μετεχειρίζετο δὲ

[1]   Ἠχώ, ὥσπερ οἶμαι δεδιώς, μή τινα φθόγγον ἔμμουσον ὁ αὐλὸς κινήσας

[13]   πεπηγότας τῇ φύσει πρὸς τὰ ἔκγονα τῆς φιλογονίας ὅρους ἐκβάλλουσα καὶ

[14]   ψυχῇ. ~ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΘΑΜΑΝΤΟΣ ΕΙΚΟΝΑ. Εἰκὼν ἦν ἐπὶ ταῖς Σκυθικαῖς

[12]   οὐκ ἀνδρὶ κατὰ τὴν Ὁμήρειον εἰκόνα, ἀλλὰ ῥίῳ παραπλήσιον ὑλήεντι. ἄνθρωπος

[3]   ὅπου καὶ Πραξιτέλης εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Ἔρωτος ἐνέθηκε μικροῦ καὶ

[9]   τὸν ἐκ τῆς εἱμαρμένης ἀφανισθέντα Μέμνονα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΑΝΟΣ.

[13]   καὶ βουλεύεται συνανακινοῦσα καὶ σύνεσιν ἔμφρονα καὶ εἰς θυμὸν ἀγριαίνει τὸ

[6]   καὶ ὡς τὸν πολὺν ἀνελίττων αἰῶνα φέρεται ταῖς ὥραις ἐποχούμενος, τὴν

[12]   μερῶν, τὰ δὲ ἀλλήλοις τεχνησαμένη σύμφωνα· τῆς μὲν γὰρ ἀνθρωπίνης ὅσον

[3]   καὶ νέος πτέρυγας ἔχων καὶ τόξα. χαλκὸς δὲ αὐτὸν ἐτύπου, καὶ

[4]   τῆς τοῦ Ἰνδοῦ φύσεως ἡ χρόα λευκαίνεται. μέθη δὲ αὐτὸν ἐξίστη

[4]   οὐ κατεμήνυσεν ἡ τοῦ λίθου χρόα οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ μηχάνημα

[6]   πλεῖστον ἐμφερής· τὰ μὲν γὰρ μέτωπα χάρισιν ἔστιλβεν, αἱ παρειαὶ δὲ

[7]   τῆς ψυχῆς. ἐκόσμει δὲ αὐτὸν τιάρα Περσικὴ χρυσῷ κατάστικτος ἀπὸ κορυφῆς

[4]   ἐμηχανήσατο. ~ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΔΟΥ ΑΓΑΛΜΑ. Παρὰ κρήνην Ἰνδὸς εἱστήκει ἀνάθημα ταῖς

[5]   μορφῆς αὐτῷ καθ´ ὑδάτων ὀφθείσης παρὰ Νύμφαις τελευτῆσαι λέγουσιν ἐρασθέντα τῷ

[7]   Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ τῆς Καλλιόπης παρὰ τὰς Μούσας εἱστήκει ἰδεῖν μὲν

[6]   τὸ πρόσω κυριεύων φορᾶς, καὶ παρὰ τοῦ δημιουργοῦ λαβὼν καὶ τὴν

[7]   τῶν Μουσῶν σκιερὸν ὁ χῶρος, παρὰ τοὺς Ὀλμειοῦ τοῦ ποταμοῦ ῥύακας

[3]   καὶ νοήματα καὶ πτέρυγι τὸν ἀέρα τέμνειν ἐμηχανήσατο. ~ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΔΟΥ

[7]   ἦν τυπωθεὶς οὐδὲ Πλειάδες τὸν αἰθέρα τέμνουσαι οὐδὲ Ἄρκτου περιστροφαὶ τῶν

[6]   ὄπισθεν ἦν τοῦ Καιροῦ πλοκάμων ἐλεύθερα μόνην τὴν ἐκ γενέσεως βλάστην

[3]   γάρ μοι θεμιτὸν μὴ καλεῖν ἱερὰ τὰ τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν,

[9]   ἐκεῖνο τὸ δημιούργημα καὶ τῇ Ἡμέρᾳ τὰς ἀνίας ἐκοίμιζε καὶ οὐκ

[3]   δεξιὸν ἐπικάμπτων καρπόν, τῇ δὲ ἑτέρᾳ μετεωρίζων τὸ τόξον καὶ τὴν

[6]   σοφῶν καὶ εἰδότων σὺν αἰσθήσει τεχνικωτέρᾳ τὰ τῶν δημιουργῶν ἀνιχνεύειν θαύματα

[5]   ἀπὸ τοῦ πορπήματος ἐλευθερῶν τὴν χεῖρα. οὕτω δὲ ἦν ἁπαλὸς καὶ

[2]   ἐν τῷ χαρακτῆρι σῴζει τὸν γεννήτορα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΑΓΑΛΜΑ.

[12]   ἓν σῶμα συνήρμοσε τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν, τὰ δὲ ἀλλήλοις

[2]   διῄρει μίμησιν, τὴν μὲν ἔμπνουν στήσασα καὶ οἷον ὀρεγομένην Κιθαιρῶνος, τὴν

[5]   σάρκα τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν περιθεῖσα. οὕτω δὲ ἦν ζωτικὸν καὶ

[7]   μὲν γὰρ ἐπαυχένιος κατὰ νώτου χυθεῖσα, ἡ δὲ ταῖς ὀφρύσιν ἄνωθεν

[2]   ἐμηνύετο θειασμοῦ μὴ πλήττοντος καὶ ὅσα φέρει μανίας οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα

[10]   εἰς αὐτὸν ἐξίσταται. ὕλη μὲν οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα δὲ

[14]   χείλεσιν αὐτοῦ προσῆγε τὰς τροφίμους ἐπιστάζουσα πηγὰς τοῖς τροφίμοις. ἐπήγετο δὲ

[2]   ἀλλά τι σφάγιον ἔφερεν ὥσπερ εὐάζουσα, πικροτέρας μανίας σύμβολον· τὸ δὲ

[4]   Τυρίας ἄνθος ἐρίζουσαν· οἷον γὰρ εὐπαθοῦσα καὶ νοτιζομένη ταῖς προσοίκοις Νύμφαις

[4]   Νύμφαις ἡ θρὶξ ἐκ ῥιζῶν ἀνιοῦσα μελάντερος πρὸς τοῖς ἄκροις ἐπόρφυρεν.

[13]   ἐκ τοῦ θυμοῦ τὴν λίθον ἕλκουσα. οὐ γὰρ ἄτεγκτος οὐδὲ θηριώδης

[13]   τὰ ἔκγονα τῆς φιλογονίας ὅρους ἐκβάλλουσα καὶ παιδικῶν λόγων μετὰ τὴν

[12]   ἄνθρωπον ἡ Φύσις ἐξ ἡμισείας τεμοῦσα εἰς ἓν σῶμα συνήρμοσε τὰ

[12]   σώματος ὅσον εἰς ὀμφαλὸν καταβαίνει τεμοῦσα τῷ ἀνθρωπίνῳ συνῆγε τύπῳ, ὡς

[10]   ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ μὴ δημιουργίαις ἔξεστι πράττει

[7]   δὲ ταῖς ὀφρύσιν ἄνωθεν δισχιδὴς ἐπιβαίνουσα καθαρὰς τῶν ὀμμάτων ἔφαινε τὰς

[7]   οὕτως ἦν εὐανθὴς καὶ ζωτικὸν ἐπισημαίνουσα καὶ ἔμπνουν, ὡς ἀπατᾶν τὴν

[13]   καὶ ἠμελημένη θρὶξ τὸ αὐχμηρὸν ἐπισημαίνουσα καὶ στολή τις πένθιμος ἀκόλουθος

[13]   μίμησιν, ἐν ᾗ καὶ βουλεύεται συνανακινοῦσα καὶ σύνεσιν ἔμφρονα καὶ εἰς

[1]   ἄρθρων συμμετρίαν ἀνδρικῶν τὴν ἰδέαν τραχύνουσα. καλῇ μὲν γὰρ κόρῃ χρῶτες

[6]   μὲν κόμη κατὰ τῶν ὀφρύων ὑφέρπουσα ταῖς παρειαῖς ἐπέσειε τὸν βόστρυχον,

[10]   ὑγείας τὴν οὐσίαν ἐν ἑαυτῇ φέρουσα ἀκμὴν ἀνώλεθρον ἐπικτωμένη θάλλει. ἡμεῖς

[14]   τι σέλας ἐκ τῶν ὀμμάτων μαρμαίρουσα, Νηρηίδες δὲ περὶ αὐτὴν εἱστήκεσαν,

[10]   ἔξεστι πράττει τεκμήρια ψυχῆς ἀρρήτως ἀποτίκτουσα. πρόσωπον δέ σοι θεασαμένῳ δουλοῦται

[7]   κατάστικτος ἀπὸ κορυφῆς εἰς ὕψος ἀνέχουσα, χιτὼν δὲ ἐξ ὤμων ἀπαγόμενος

[14]   φόβου χλωρόν τι καὶ τεθνηκὸς ὁρῶσα, ἐνηγκάλιστο δὲ καὶ παῖδα νήπιον

[14]   ἀνέβη ἄγριόν τι καὶ φρικῶδες ὁρῶσα καὶ γλαυκόν τι σέλας ἐκ

[2]   πλήττοντος καὶ ὅσα φέρει μανίας οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα πάθους διέλαμπε τεκμήρια

[3]   χλιδῶντα καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν τὰ ἀναγκαῖα πληροῦν ἑαυτῇ τὴν ὕλην

[6]   ἀνθηρὰν τῇ λαμπηδόνι τοῦ σώματος τὰ ἄνθη δηλῶν. ἦν δὲ Διονύσῳ

[13]   τὴν πρᾶξιν ἐδήλου τῆς γυναικὸς τὰ βουλεύματα, ὁ δὲ θυμὸς τῇ

[12]   τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν, τὰ δὲ ἀλλήλοις τεχνησαμένη σύμφωνα· τῆς

[6]   ταῖς παρειαῖς ἐπέσειε τὸν βόστρυχον, τὰ δὲ ὄπισθεν ἦν τοῦ Καιροῦ

[13]   τοὺς πεπηγότας τῇ φύσει πρὸς τὰ ἔκγονα τῆς φιλογονίας ὅρους ἐκβάλλουσα

[11]   μέρος ἐξητάζομεν τὴν τέχνην καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δαιδάλματα, ἀφασίᾳ πληγέντες

[2]   ἀπετυποῦτο τὰ θαύματα, ὁ δὲ τὰ ἐν λόγοις διαπλάττων Δημοσθένης ἀγάλματα

[5]   παῖδα, ἡ δὲ πηγὴ πρὸς τὰ ἐν τῇ λίθῳ μηχανήματα τῆς

[2]   βακχεύεσθαι καὶ τῷ θεῷ εἰσιόντι τὰ ἔνδον ὑπήχει. πρόσωπόν γε μὴν

[7]   τὰς ἡδονὰς ἐποίει φαίνεσθαι καὶ τὰ ἐπανθοῦντα τῇ αἰσθήσει τῶν ζῴων

[2]   τοῖς σώμασι τῆς ὕλης ἀπετυποῦτο τὰ θαύματα, ὁ δὲ τὰ ἐν

[3]   τῆς βάσεως ἰσορροπίαν ἐπικλίνων ἐπὶ τὰ λαιά, τὴν γὰρ τῆς ἀριστερᾶς

[9]   κατηυθύνετο. εἶχε γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ τὰ λυποῦντα καὶ πάλιν ἡδονῆς αἴσθησις

[11]   καμπὴν ἀνιέμενος, ὁτὲ δὲ ἐπιτεῖναι τὰ μέλη πρὸς τὸ σύντονον μεθιστάμενος.

[7]   τὸν χαλκὸν ἐκ πηγῶν ἐπὶ τὰ μέλη ῥέοντας καὶ κῦμα θαλάσσης

[12]   τεμοῦσα εἰς ἓν σῶμα συνήρμοσε τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν, τὰ

[6]   Διονύσῳ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐμφερής· τὰ μὲν γὰρ μέτωπα χάρισιν ἔστιλβεν,

[13]   οἰκτίζεσθαι. ταῦτα μετὰ τοῦ σώματος τὰ πάθη ἡ εἰκὼν ἐμιμεῖτο καὶ

[7]   τοῦ περὶ τὴν μουσικὴν ἔρωτος τὰ πάθη κατεμήνυε καὶ ἐν τῷ

[3]   οὐ γὰρ ἠνείχετο χαλκὸς εἶναι τὰ πάντα, ἀλλ´ ὅσος ἦν, Ἔρως

[9]   ἄπορον καὶ φωνῆς μέτοχα πραγματεύεσθαι τὰ ποιήματα, αἱ δὲ Αἰθιόπων χεῖρες

[8]   Κρήτην πιστεύειν θαύματι, κινούμενα μηχανᾶσθαι τὰ ποιήματα καὶ πρὸς ἀνθρωπίνην αἴσθησιν

[2]   κάτοχα καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι τὰ ποιήματα· ὁ γὰρ δὴ Σκόπας,

[13]   ἀπομαξαμένης εἰς αὐτὴν τῆς τέχνης τὰ συμπληροῦντα τὴν ψυχήν· καὶ γὰρ

[8]   Πραξιτέλειοι χεῖρες ζωτικὰ διόλου κατεσκεύαζον τὰ τεχνήματα. ἄλσος ἦν καὶ Διόνυσος

[3]   μοι θεμιτὸν μὴ καλεῖν ἱερὰ τὰ τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν, Πραξιτέλους

[2]   νοῦ καὶ φρονήσεως γεννήμασι συγκεραννὺς τὰ τῆς τέχνης φάρμακα. καὶ γνώσεσθε

[6]   καὶ εἰδότων σὺν αἰσθήσει τεχνικωτέρᾳ τὰ τῶν δημιουργῶν ἀνιχνεύειν θαύματα καὶ

[4]   μὴν οὐ συνῇδον τῷ λίθῳ, κατὰ γὰρ τὰς τῶν ὀμμάτων κόρας

[5]   τῆς τριχὸς ἑλισσομένης εἰς κύκλον, κατὰ δὲ τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς

[5]   τὸ σχῆμα· κόμαις ἐπιχρύσοις ἤστραπτεν κατὰ μὲν τὸ μέτωπον τῆς τριχὸς

[11]   τὸ μέτωπον. ὡς δὲ καὶ κατὰ μέρος ἐξητάζομεν τὴν τέχνην καὶ

[7]   χρυσῷ κατήνθιστο καὶ πέπλος ἄφετος κατὰ νώτου εἰς σφυρὸν κατῄει, μετεχειρίζετο

[7]   δονεῖται ἡ μὲν γὰρ ἐπαυχένιος κατὰ νώτου χυθεῖσα, ἡ δὲ ταῖς

[11]   δ´ ἐθελούσῃ τῇ τριχὶ ἐκτάδην κατὰ νώτου χυθῆναι συναπλούμενος καὶ ὁτὲ

[7]   ἀπαγόμενος εἰς πόδας τελαμῶνι χρυσέῳ κατὰ στέρνων ἐσφίγγετο. κόμη δὲ οὕτως

[12]   ἱδρυμένον θεῶμαι κένταυρον οὐκ ἀνδρὶ κατὰ τὴν Ὁμήρειον εἰκόνα, ἀλλὰ ῥίῳ

[6]   ἄνθη δηλῶν. ἦν δὲ Διονύσῳ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐμφερής· τὰ μὲν

[5]   τοῦ λίθου περιθέων εἰς κύκλον, κατὰ τὸν δεξιὸν ὦμον περονηθεὶς ὑπὲρ

[6]   τῆς καιροῦ φύσεως, τὴν δὲ κατὰ τοῦ μετώπου κόμην, ὅτι προσιόντος

[6]   θρίξ, ἀλλ´ ἡ μὲν κόμη κατὰ τῶν ὀφρύων ὑφέρπουσα ταῖς παρειαῖς

[4]   τὸ εἴδωλον οὐδ´ εἰς τὴν κατὰ χρόαν ἐξήσκητο χάριν, ἀλλ´ εἰς

[9]   καὶ φωνῆς μέτοχα πραγματεύεσθαι τὰ ποιήματα, αἱ δὲ Αἰθιόπων χεῖρες πόρους

[8]   πιστεύειν θαύματι, κινούμενα μηχανᾶσθαι τὰ ποιήματα καὶ πρὸς ἀνθρωπίνην αἴσθησιν ἐκβιάζεσθαι

[2]   καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι τὰ ποιήματα· ὁ γὰρ δὴ Σκόπας, ὥσπερ

[5]   πρὸς τὰ ἐν τῇ λίθῳ μηχανήματα τῆς τέχνης ἀντηγωνίζετο ἐν ἀσωμάτῳ

[3]   μὴ καλεῖν ἱερὰ τὰ τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν, Πραξιτέλους τέχνημα, ὁ

[8]   χεῖρες ζωτικὰ διόλου κατεσκεύαζον τὰ τεχνήματα. ἄλσος ἦν καὶ Διόνυσος εἱστήκει

[3]   τοῦ Ἔρωτος ἐνέθηκε μικροῦ καὶ νοήματα καὶ πτέρυγι τὸν ἀέρα τέμνειν

[9]   μόνην ταύτην ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην νοήματα τῷ λίθῳ καὶ φωνὴν ἐνθεῖσαν.

[2]   τὰ ἐν λόγοις διαπλάττων Δημοσθένης ἀγάλματα μικροῦ καὶ λόγων ἔδειξεν εἶδος

[11]   τέχνην καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δαιδάλματα, ἀφασίᾳ πληγέντες εἱστήκειμεν· ὅ τε

[6]   τεχνικωτέρᾳ τὰ τῶν δημιουργῶν ἀνιχνεύειν θαύματα καὶ λογισμὸν ἐπῇδε τῷ τεχνήματι,

[2]   σώμασι τῆς ὕλης ἀπετυποῦτο τὰ θαύματα, ὁ δὲ τὰ ἐν λόγοις

[13]   πρᾶξιν ἐδήλου τῆς γυναικὸς τὰ βουλεύματα, ὁ δὲ θυμὸς τῇ ῥύμῃ

[3]   μὲν γὰρ ἕδραν στάσιμον ἵδρυτο, ἠπάτα δὲ ὡς καὶ τῆς μετεώρου

[8]   τῷ θύρσῳ, ὁ δὲ θύρσος ἠπάτα τὴν αἴσθησιν καὶ ἐκ χαλκοῦ

[6]   ἐδείκνυτο καί σοι τὸν ὀφθαλμὸν ἠπάτα, ὡς καὶ τῆς εἰς τὸ

[13]   ὅρους ἐκβάλλουσα καὶ παιδικῶν λόγων μετὰ τὴν ἄνομον σφαγὴν ἅπτεται. ἦν

[13]   φύσεως βουλεύμασιν· εἰκὸς γὰρ ἦν μετὰ τὸν χόλον καθαρεύουσαν τοῦ θυμοῦ

[5]   τῆς τέχνης καὶ λύπη, ἵνα μετὰ τοῦ Ναρκίσσου καὶ τὴν τύχην

[13]   κακοῦ τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα μετὰ τοῦ σώματος τὰ πάθη ἡ

[5]   ἐκ σώματος ἀπεργαζομένη τοῦ παραδείγματος ὁμοιότητα καὶ τῷ ἐκ τῆς εἰκόνος

[4]   μέρος τῆς πέτρας μεταπιπτούσης εἰς λευκότητα, καθ´ ὃ καὶ τῆς τοῦ

[13]   σκυθρωπὸν ὁρῶσαν καὶ μαλαττομένην εἰς στυγνότητα, ὥσπερ ἄντικρυς τοῦ τεχνησαμένου τὴν

[3]   λαγόνος ἔκστασιν ἀνίστη πρὸς τὴν εὐμαρότητα τοῦ χαλκοῦ τὸ στεγανὸν ἐκκλάσας.

[5]   οὐδὲ λόγῳ ῥητὸν λίθος εἰς ὑγρότητα κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον σῶμα τῇ

[6]   πτέρωμα τῶν ταρσῶν αἰνίττεσθαι τὴν ὀξύτητα, καὶ ὡς τὸν πολὺν ἀνελίττων

[10]   ~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΑΝΟΣ. Εἶτα τὸ μὲν Ἀργῷον σκάφος ἔμφωνον

[9]   φαιδρυνόμενος, νῦν δὲ ἀποκλινομένης εἰς νύκτα ἐλεεινόν τι καὶ ἀλγεινὸν ἔστενε

[3]   γὰρ ἠνείχετο χαλκὸς εἶναι τὰ πάντα, ἀλλ´ ὅσος ἦν, Ἔρως ἐγίνετο.

[11]   τὸ τῆς ἥβης ἔφαινεν ἄνθος, πάντα δὲ ἦν ἰδεῖν πρὸς τὴν

[12]   κάλλιστα ὑποκρινομένην τὴν πέτραν καὶ πάντα πρὸς τὸν ἀληθῆ τύπον σπεύδοντα.

[2]   ὑπὸ τῆς τέχνης ἀρρήτῳ λόγῳ κραθέντα. ἀνεῖτο δὲ ἡ κόμη ζεφύρῳ

[6]   ἀκμὴ συνεξέρχεται καὶ οὐκ ἔστιν ὀλιγωρηθέντα λαβεῖν τὸν καιρόν. ~ΕΙΣ ΤΟ

[5]   ὀφθείσης παρὰ Νύμφαις τελευτῆσαι λέγουσιν ἐρασθέντα τῷ εἰδώλῳ συμμῖξαι καὶ νῦν

[9]   τέχνης τὸν ἐκ τῆς εἱμαρμένης ἀφανισθέντα Μέμνονα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ

[12]   πάντα πρὸς τὸν ἀληθῆ τύπον σπεύδοντα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ ΑΓΑΛΜΑ.

[12]   σώματος εἶδες ἂν καὶ θυμὸν ἐπιπνέοντα τῷ τεχνήματι καὶ ἠγριωμένον τὸ

[5]   τὸν Νάρκισσον, ὃν ἐπὶ πηγὴν ἐλθόντα τῆς μορφῆς αὐτῷ καθ´ ὑδάτων

[6]   φύσεως μηχανώμενον καὶ τῆς οἰκείας ἐκβαίνοντα τάξεως· χαλκὸς μὲν γὰρ ὢν

[6]   μόνην τὴν ἐκ γενέσεως βλάστην ἐπιφαίνοντα τῆς τριχός. ἡμεῖς μὲν οὖν

[1]   καὶ εἰς ἀγωνίαν τὸν λίθον πίπτοντα εἶναι γὰρ ἔπειθε καὶ πνοῆς

[3]   ὀμμάτων διαυγάζων, καὶ ἦν ἰδεῖν ὑπακούοντα τῷ πάθει τὸν χαλκὸν καὶ

[5]   λειμῶσι φαντάζεσθαι ἐν ἠριναῖς ὥραις ἀνθοῦντα. εἶδες δ´ ἂν ὡς εἷς

[7]   ἡδονὰς ἐποίει φαίνεσθαι καὶ τὰ ἐπανθοῦντα τῇ αἰσθήσει τῶν ζῴων θελκτήρια

[9]   εἶχε γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ τὰ λυποῦντα καὶ πάλιν ἡδονῆς αἴσθησις αὐτὸν

[7]   κατηυνάζετο. εἶδες ἂν καὶ ποταμοὺς τυποῦντα τὸν χαλκὸν ἐκ πηγῶν ἐπὶ

[13]   εἰς αὐτὴν τῆς τέχνης τὰ συμπληροῦντα τὴν ψυχήν· καὶ γὰρ λογισμοῦ

[3]   θρυπτόμενον καὶ εἰς εὐσαρκίαν ἀμηχάνως χλιδῶντα καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν τὰ

[1]   πνοὴν ἐκ στέρνων τὸν Σάτυρον ἀνασπῶντα καὶ ἐνεργεῖν ἐθέλον τὸ εἴδωλον

[2]   πνευμάτων ἐράνοις ληφθεῖσαι κάτοχα καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι τὰ ποιήματα· ὁ

[2]   ἄνθησιν ὑπεσχίζετο, ὃ δὴ καὶ μάλιστα τὸν λογισμὸν ὑπεξίστη, ὅτι καὶ

[12]   ἐπανθοῦν καὶ τὸ τῆς τριχὸς κάλλιστα ὑποκρινομένην τὴν πέτραν καὶ πάντα

[2]   ὅσα φέρει μανίας οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα πάθους διέλαμπε τεκμήρια ὑπὸ τῆς

[9]   εἶχεν ὑπηρετούμενα τῇ βουλήσει καὶ ταῦτα καὶ ἦν Μεμνόνιος ἡ εἰκὼν

[13]   τοῦ κακοῦ τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα μετὰ τοῦ σώματος τὰ πάθη

[11]   μὴ παρέλαβεν ὕλη μηδὲ εἶχεν ἔμφυτα, τούτων ἡ τέχνη τὴν ἐξουσίαν

[3]   κυριεύων φορᾶς. ἐγαυροῦτο δὲ εἰς γέλωτα, ἔμπυρόν τι καὶ μείλιχον ἐξ

[5]   δὲ τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς νῶτα, ἔβλεπε δὲ οὐκ ἀκράτως γαῦρον

[10]   ῥεόμενοι χάρισιν οἱ μὲν εἰς νῶτα τεθηλότες ἄφετοι κέχυνται, οἱ δὲ

[3]   αὐτὸν ἐτύπου, καὶ ὡς ἂν Ἔρωτα τυπῶν τύραννον θεὸν καὶ μέγαν

[14]   φοινίσσων τὴν κόμην, ἠνεμωμένος τὴν τρίχα, παράφορος τὸ ὄμμα, ἐκπληξίας γέμων

[2]   χεῖρες θειοτέρων πνευμάτων ἐράνοις ληφθεῖσαι κάτοχα καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι τὰ

[9]   καὶ παντελῶς ἄπορον καὶ φωνῆς μέτοχα πραγματεύεσθαι τὰ ποιήματα, αἱ δὲ

Chapitres
[11]	πνεύματος καὶ τὸ ἔμπνουν ὑπεδύετο·	ἃ	γὰρ μὴ παρέλαβεν ὕλη μηδὲ
[10]	νόημα, δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα	ἃ	μὴ δημιουργίαις ἔξεστι πράττει τεκμήρια
[14]	ἔπληττον. περὶ δὲ αὐτὰς Ὠκεανὸς	βα-	ὤχετό γε μικροῦ τῆς τοῦ
[5]	ὄγκον διαχεόμενος. μετεχειρίζετο δὲ καὶ	σύριγγα,	ἧς νομίοις θεοῖς ἐκεῖνος ἀπήρχετο
[12]	ἱερὸν εἰσιὼν σεμνόν τι καὶ	μέγα,	ὃ τὴν καλλίστην εἰκασίαν εἰς
[14]	ἀνακοντίζειν θαλασσίους αὔρας καὶ εἰς	ἔργα	φύσεως ἐπάγειν τὴν μίμησιν. παρεσκίρτων
[6]	θέαν εἱστήκειμεν τὸν χαλκὸν ὁρῶντες	ἔργα	φύσεως μηχανώμενον καὶ τῆς οἰκείας
[5]	πρὸς ἐκεῖνον μετηλλάττετο τὸν ὄντως	παῖδα,	ἡ δὲ πηγὴ πρὸς τὰ
[14]	τεθνηκὸς ὁρῶσα, ἐνηγκάλιστο δὲ καὶ	παῖδα	νήπιον καὶ τὴν θηλὴν τοῖς
[9]	καὶ οὐκ εἴα μαστεύειν τὸν	παῖδα,	ὡς ἂν ἀντιτιθείσης αὐτῷ τῆς
[10]	εἰωθότων φθείρεσθαι ἡ τοῦ ἀγάλματος	ἰδέα	ἅτε δὴ τῆς ὑγείας τὴν
[7]	τοῦ ποταμοῦ ῥύακας καὶ τὴν	ἰοειδέα	Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ
[10]	Παιάν, νεαρῶν καὶ μνήμης ἐγγόνων	ἀπηρξάμεθα·	κελεύεις γὰρ οἶμαι· πρόθυμος δέ
[9]	ἀνέμιξεν ἀλγεινῷ καὶ μόνην ταύτην	ἐπιστάμεθα	τὴν τέχνην νοήματα τῷ λίθῳ
[10]	μὲν Ἀργῷον σκάφος ἔμφωνον γενέσθαι	πειθόμεθα	τὸ ὑπὸ τῶν Ἀθηνᾶς τεχνηθὲν
[10]	ἀνθρώπινα κατάγεσθαι τὸ θεῖον δώσομεν,	ἔνθα	καὶ μιανθῆναι παθήμασιν, οὐ πιστεύσομεν
[3]	καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν τὰ	ἀναγκαῖα	πληροῦν ἑαυτῇ τὴν ὕλην ἀρκοῦσαν.
[3]	βάσεως ἰσορροπίαν ἐπικλίνων ἐπὶ τὰ	λαιά,	τὴν γὰρ τῆς ἀριστερᾶς λαγόνος
[7]	κάλλος τῇ {δὲ} τοῦ σώματος	ἀγλαίᾳ	τὸ μουσικὸν ἐπισημαίνων τῆς ψυχῆς.
[1]	τὸ δὲ τῶν αὐλούντων πάθος	διὰ	τῆς τέχνης εἰς τὴν πέτραν
[9]	τὰς ἀνίας ἐκοίμιζε καὶ οὐκ	εἴα	μαστεύειν τὸν παῖδα, ὡς ἂν
[2]	ὄντως βάκχην. ἐν γὰρ τῇ	οἰκείᾳ	τάξει μένων ὁ λίθος τὸν
[1]	ταῖς παρουσίαις ἐφαιδρύνετο, ἀπιούσης δὲ	ἀνίᾳ	βαλλόμενος πένθιμον ἐπέστενεν καὶ μόνος
[9]	Τιθωνοῦ Μέμνονος εἰκὼν ἦν ἐν	Αἰθιοπίᾳ	ἐκ λίθου πεποιημένη, οὐ μὴν
[8]	θαύματος, ἡδονῆς ἀφιέναι τὴν ὕλην	τεκμήρια	καὶ τὴν παθῶν δήλωσιν ὑποκρίνεσθαι
[2]	οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα πάθους διέλαμπε	τεκμήρια	ὑπὸ τῆς τέχνης ἀρρήτῳ λόγῳ
[10]	ἃ μὴ δημιουργίαις ἔξεστι πράττει	τεκμήρια	ψυχῆς ἀρρήτως ἀποτίκτουσα. πρόσωπον δέ
[7]	ἐπανθοῦντα τῇ αἰσθήσει τῶν ζῴων	θελκτήρια	ἀρρήτως ἐξέφαινεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ
[11]	καὶ τὰ ἐν αὐτῇ δαιδάλματα,	ἀφασίᾳ	πληγέντες εἱστήκειμεν· ὅ τε γὰρ
[6]	τῆς τριχός. ἡμεῖς μὲν οὖν	ἀφασίᾳ	πληγέντες πρὸς τὴν θέαν εἱστήκειμεν
[11]	δὲ ἱμερῶδες ἦν αἰδοῖ συμμιγὲς	ἀφροδισίᾳ	καὶ ἐρωτικῆς γέμον χάριτος· καὶ
[5]	κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον σῶμα τῇ	οὐσίᾳ	παρεχόμενος· στερεωτέρας γὰρ τετυχηκὼς φύσεως
[1]	ἐκ λίθων ἡδονῆς καὶ λύπης	παρουσίᾳ	διοικούμενος τῆς οἰκείας ἀπέστη κωφότητος
[2]	γεννήμασι συγκεραννὺς τὰ τῆς τέχνης	φάρμακα.	καὶ γνώσεσθε δὲ αὐτίκα, ὡς
[2]	τέχνης φάρμακα. καὶ γνώσεσθε δὲ	αὐτίκα,	ὡς οὐδὲ τῆς οἴκοθεν κινήσεως
[8]	αἱ δὲ δὴ Πραξιτέλειοι χεῖρες	ζωτικὰ	διόλου κατεσκεύαζον τὰ τεχνήματα. ἄλσος
[8]	δὲ τῆς τέχνης μαλαττόμενος εἰς	σάρκα	ἀπεδίδρασκε τῆς χειρὸς τὴν αἴσθησιν.
[11]	εὐτραφῆ καὶ λιπῶσαν ἐπεδείκνυτο τὴν	σάρκα	καὶ πρὸς τὴν τριχὸς κίνησιν
[8]	οὕτω μὲν ἁπαλός, ὡς πρὸς	σάρκα	μεταρρυθμίζεσθαι τὸν χαλκόν, οὕτω δὲ
[5]	εἰκόνος κατερχομένῳ σκιάσματι, οἷον τινὰ	σάρκα	τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν περιθεῖσα.
[5]	ἐν αὐτῷ κρήνη πάγκαλος ἐκ	μάλα	καθαροῦ τε καὶ διαυγοῦς ὕδατος,
[14]	δὲ οὐ τηρεῖν τὸ στάσιμον,	ἀλλὰ	δόξῃ κινήσεως τοὺς θεατὰς ἐξίστη.
[14]	Σκυθικαῖς ἠιόσιν οὐκ εἰς ἐπίδειξιν,	ἀλλὰ	καὶ ἀγωνίαν τῶν τῆς γραφῆς
[9]	τὸ τῆς φύσεως σιγηλὸν ἠνείχετο,	ἀλλὰ	καὶ λίθος ὢν εἶχεν ἐξουσίαν
[2]	τὸ εἰς θεωρίαν προκείμενον ἄγαλμα,	ἀλλὰ	καὶ ὁμοῦ δεσπόζει καὶ ἐν
[9]	ἐθέλουσαν διοικεῖσθαι μήτε εἰδυῖαν ἡσθῆναι,	ἀλλὰ	καὶ πάσαις τύχαις ἄτρωτον, ἐκείνῳ
[14]	ἐξ Ἐρινύων δείμασι θυμοφθόροις ἠγρίαινεν,	ἀλλὰ	καὶ σίδηρον τῆς χειρὸς προβέβλητο
[2]	γλώττας ἐκ θεῶν θειασμοῦ πεσόντος,	ἀλλὰ	καὶ τῶν δημιουργῶν αἱ χεῖρες
[2]	μὴ πιστὸν ὁρώμενον. οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ χεῖρας ἐνεργοὺς ἐπεδείκνυτο οὐ
[8]	σῶμα, ὡς ἐξ ἑτέρας ὕλης,	ἀλλὰ	μὴ χαλκοῦ πεφυκώς, ὃς χαλκὸς
[10]	τέχνης μὴ πειθομένης τῆς ὕλης,	ἀλλὰ	νοούσης ὅτι σχηματίζει θεὸν καὶ
[10]	γὰρ εἰς κάλλος ἐπίθετον ἐσχημάτισται,	ἀλλὰ	πάναγνον καὶ ἵλεων ἀνακινῶν ὄμμα
[12]	ἀνδρὶ κατὰ τὴν Ὁμήρειον εἰκόνα,	ἀλλὰ	ῥίῳ παραπλήσιον ὑλήεντι. ἄνθρωπος ἦν
[1]	ἀνοιγόμενον εἰς εὐθυπόρους αὐλῶνας ἐσχίζετο,	ἀλλὰ	τὴν ὑπώρειον περιτρέχον καμπὴν ὑπογείους
[10]	τύπος εἶναι δοκεῖ τὸ ὁρώμενον,	ἀλλὰ	τῆς ἀληθείας πλάσμα. ἰδοὺ γὰρ
[2]	γὰρ τὸν βακχικὸν ἐτίνασσε θύρσον,	ἀλλά	τι σφάγιον ἔφερεν ὥσπερ εὐάζουσα,
[11]	σοι τῆς τέχνης παραστῆσαι τὸ	πρᾶγμα;	παῖς ἦν ἁπαλός τε καὶ
[10]	μὲν οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα,	δημιούργημα	δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ μὴ
[9]	τὴν ἠχὴν ἀντίμιμον. ἐκεῖνο τὸ	δημιούργημα	καὶ τῇ Ἡμέρᾳ τὰς ἀνίας
[6]	δέ σοι καὶ τὸ Λυσίππου	δημιούργημα	τῷ λόγῳ παραστῆσαι, ὅπερ ἀγαλμάτων
[4]	ΑΓΑΛΜΑ. Παρὰ κρήνην Ἰνδὸς εἱστήκει	ἀνάθημα	ταῖς Νύμφαις ἱδρυθείς. ἦν δὲ
[6]	ὡραίζοντο ἐπιβάλλουσαι τοῖς ὄμμασιν ἁπαλὸν	ἐρύθημα,	εἱστήκει δὲ ἐπί τινος σφαίρας
[14]	πρὸς τὸ τῆς θαλάττης νοτίζεσθαι	μίμημα	πρὸς αὐτῆς τὴν ἐξουσίαν ἐξαλλαττόμενος.
[4]	χρόα οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ	μηχάνημα	τὰς παρειὰς φοινῖξαι σκέποντος τοῦ
[3]	τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν, Πραξιτέλους	τέχνημα,	ὁ Ἔρως αὐτός, παῖς ἀνθηρὸς
[10]	ὕλη μὲν οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει	νόημα,	δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ
[5]	τῆς ὥρας τὴν ἀκμὴν προσείκαστο.	σχῆμα	δὲ ἦν τὸ κοσμοῦν τοιόνδε·
[1]	κρηπῖδος εἰς χορείαν εὐτρεπίζων τὸ	σχῆμα	καὶ τῆς δεξιᾶς βάσεως τὸν
[5]	κάλλους. ἦν δὲ τοιόνδε τὸ	σχῆμα·	κόμαις ἐπιχρύσοις ἤστραπτεν κατὰ μὲν
[8]	ἦν καὶ Διόνυσος εἱστήκει ἠιθέου	σχῆμα	μιμούμενος οὕτω μὲν ἁπαλός, ὡς
[1]	δὲ ἐν αὐτῷ Σατύρου τι	σχῆμα	τεχνηθὲν ἐκ λίθου. εἱστήκει μὲν
[5]	καὶ ἔμπνουν τὸ καθ´ ὑδάτων	σχῆμα,	ὡς αὐτὸν εἶναι δοξάσαι τὸν
[5]	ἀπανδρίζεσθαι. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ	ΑΓΑΛΜΑ.	Ἄλσος ἦν καὶ ἐν αὐτῷ
[8]	ἀρρήτως ἐξέφαινεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ	ΑΓΑΛΜΑ.	Δαιδάλῳ μὲν ἐξῆν, εἰ δεῖ
[9]	δυνηθέντος. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΜΕΜΝΟΝΟΣ	ΑΓΑΛΜΑ.	Ἐθέλω δέ σοι καὶ τὸ
[13]	σπεύδοντα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ	ΑΓΑΛΜΑ.	Εἶδον καὶ τὴν πολυθρύλητον ἐν
[12]	χορείαν εὐτρεπίζεσθαι. ~ΕΙΣ ΤΟ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ	ΑΓΑΛΜΑ.	Εἰς ἱερὸν εἰσιὼν σεμνόν τι
[7]	καιρόν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΟΡΦΕΩΣ	ΑΓΑΛΜΑ.	Ἐν τῷ Ἑλικῶνι, τέμενος δὲ
[3]	γεννήτορα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ	ΑΓΑΛΜΑ.	Καὶ ἑτέρας ἱερᾶς τέχνης οἱ
[2]	ἀναισθησίαν ἐκνικήσας. ~ΕΙΣ ΤΟ ΒΑΚΧΗΣ	ΑΓΑΛΜΑ.	Οὐ ποιητῶν καὶ λογοποιῶν μόνον
[4]	τέμνειν ἐμηχανήσατο. ~ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΔΟΥ	ΑΓΑΛΜΑ.	Παρὰ κρήνην Ἰνδὸς εἱστήκει ἀνάθημα
[11]	ὑγείαν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΗΙΘΕΟΥ	ΑΓΑΛΜΑ.	Τεθέασαι τὸν ἠίθεον ἐπ´ ἀκροπόλει,
[6]	εἶχεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΕΝ ΣΙΚΥΩΝΙ	ΑΓΑΛΜΑ	ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ. Ἐθέλω δέ σοι
[10]	εἱμαρμένης ἀφανισθέντα Μέμνονα. ~ΕΙΣ ΤΟ	ΑΓΑΛΜΑ	ΤΟΥ ΠΑΙΑΝΟΣ. Εἶτα τὸ μὲν
[2]	ἐστέρηται τὸ εἰς θεωρίαν προκείμενον	ἄγαλμα,	ἀλλὰ καὶ ὁμοῦ δεσπόζει καὶ
[10]	τὴν ἐν ἄστροις ἐκληρούχησε τύχην,	ἄγαλμα	δὲ οὐ πιστεύσομεν, εἰς ὃ
[2]	τῆς τέχνης διηγοῦμαι; ἦν βάκχης	ἄγαλμα	ἐκ λίθου Παρίου πεποιημένον ἀλλαττόμενον
[6]	θέαν προὔθηκε. Καιρὸς ἦν εἰς	ἄγαλμα	τετυπωμένος ἐκ χαλκοῦ πρὸς τὴν
[7]	τὴν ἰοειδέα Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως	ἄγαλμα	τοῦ τῆς Καλλιόπης παρὰ τὰς
[10]	ἀλλὰ πάναγνον καὶ ἵλεων ἀνακινῶν	ὄμμα	βάθος ἄφραστον ὑπαστράπτει σεμνότητος αἰδοῖ
[8]	πρὸς αὐτὴν ἀμειβόμενος τὴν ὕλην.	ὄμμα	δὲ ἦν πυρὶ διαυγὲς μανικὸν
[11]	μέλη πρὸς τὸ σύντονον μεθιστάμενος.	ὄμμα	δὲ ἱμερῶδες ἦν αἰδοῖ συμμιγὲς
[14]	ἠνεμωμένος τὴν τρίχα, παράφορος τὸ	ὄμμα,	ἐκπληξίας γέμων καὶ ὥπλιστο δὲ
[13]	ἑτοίμη τῷ θυμῷ ἐπὶ τὸ	μίασμα	σπευδούσῃ καὶ ἠμελημένη θρὶξ τὸ
[10]	τὸ ὁρώμενον, ἀλλὰ τῆς ἀληθείας	πλάσμα.	ἰδοὺ γὰρ ὡς οὐκ ἀνηθοποίητος
[11]	καὶ ὁτὲ μὲν ἐθέλει τὸ	πλάσμα	καμφθῆναι πρὸς τὴν καμπὴν ἀνιέμενος,
[2]	τὸ δὲ ἦν χιμαίρας τι	πλάσμα	πελιδνὸν τὴν χρόαν· καὶ γὰρ
[9]	σοι καὶ τὸ Μέμνονος ἀφηγήσασθαι	θαῦμα·	καὶ γὰρ ὄντως παράδοξος ἡ
[6]	πτέρυξι. καὶ τὸ μὲν ἡμῖν	θαῦμα	τοιοῦτον ἦν, εἷς δέ τις
[7]	ἐπὶ τὰ μέλη ῥέοντας καὶ	κῦμα	θαλάσσης ἔρωτι τῆς ᾠδῆς ὑψούμενον
[13]	ψυχήν· καὶ γὰρ λογισμοῦ κατηγορεῖτο	δήλωμα	καὶ θυμὸς ὑπανίστατο καὶ πρὸς
[2]	οὕτω δὴ καὶ αἰσθήσεως συνείπετο	δήλωμα	μὴ παρούσης αἰσθήσεως, καὶ βάκχης
[6]	σῳζομένην ἐξηγούμενος· τὸ μὲν γὰρ	πτέρωμα	τῶν ταρσῶν αἰνίττεσθαι τὴν ὀξύτητα,
[1]	ἦν δὲ ἁβρότητος μετέχον τὸ	σῶμα,	ἀλλ´ ἡ τῶν μελῶν στερρότης
[12]	τῷ τεχνήματι καὶ ἠγριωμένον τὸ	σῶμα	καὶ τῷ προσώπῳ τὸ θηριῶδες
[14]	καὶ Ζεφύρου τι κατέχει τὸ	σῶμα	λιγυρῷ πνεύματι τὴν θάλατταν κατευνάζοντος·
[12]	ἐξ ἡμισείας τεμοῦσα εἰς ἓν	σῶμα	συνήρμοσε τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν
[5]	εἰς ὑγρότητα κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον	σῶμα	τῇ οὐσίᾳ παρεχόμενος· στερεωτέρας γὰρ
[8]	ὑγρὸν καὶ κεχαλασμένον ἔχων τὸ	σῶμα,	ὡς ἐξ ἑτέρας ὕλης, ἀλλὰ
[9]	προαιρέσεως ἀγομένη κατηυθύνετο. εἶχε γοῦν	ἐγκεκραμένα	καὶ τὰ λυποῦντα καὶ πάλιν
[11]	πρὸς τὴν τῆς τέχνης βούλησιν	ἀμειβόμενα·	καὶ γὰρ ἁπαλὸς ἦν μὴ
[1]	χρῶτες μαλθακοὶ πρόσφοροι καὶ μέλη	θρυπτόμενα,	Σατύρου δὲ αὐχμηρὸν τὸ εἶδος
[8]	τῷ περὶ Κρήτην πιστεύειν θαύματι,	κινούμενα	μηχανᾶσθαι τὰ ποιήματα καὶ πρὸς
[9]	δακρύων ὁ λίθος, ἀλλ´ εἶχεν	ὑπηρετούμενα	τῇ βουλήσει καὶ ταῦτα καὶ
[5]	εἰς κύκλον, κατὰ δὲ τὸν	αὐχένα	κεχυμένης εἰς νῶτα, ἔβλεπε δὲ
[5]	ἐκ τῆς τέχνης καὶ λύπη,	ἵνα	μετὰ τοῦ Ναρκίσσου καὶ τὴν
[8]	ὃ δὴ καὶ παντὸς ἦν	ἐπέκεινα	θαύματος, ἡδονῆς ἀφιέναι τὴν ὕλην
[10]	δύναμιν πρέπειν, ἀλλ´ εἰς μὲν	ἀνθρώπινα	κατάγεσθαι τὸ θεῖον δώσομεν, ἔνθα
[5]	τῆς εἰκόνος κατερχομένῳ σκιάσματι, οἷον	τινὰ	σάρκα τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν
[5]	τρυφερότητος ἀπέστελλεν αἴσθησιν εἰς ἀραιόν	τινα	σώματος ὄγκον διαχεόμενος. μετεχειρίζετο δὲ
[1]	Ἠχώ, ὥσπερ οἶμαι δεδιώς, μή	τινα	φθόγγον ἔμμουσον ὁ αὐλὸς κινήσας
[13]	πεπηγότας τῇ φύσει πρὸς τὰ	ἔκγονα	τῆς φιλογονίας ὅρους ἐκβάλλουσα καὶ
[14]	ψυχῇ. ~ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΘΑΜΑΝΤΟΣ	ΕΙΚΟΝΑ.	Εἰκὼν ἦν ἐπὶ ταῖς Σκυθικαῖς
[12]	οὐκ ἀνδρὶ κατὰ τὴν Ὁμήρειον	εἰκόνα,	ἀλλὰ ῥίῳ παραπλήσιον ὑλήεντι. ἄνθρωπος
[3]	ὅπου καὶ Πραξιτέλης εἰς τὴν	εἰκόνα	τοῦ Ἔρωτος ἐνέθηκε μικροῦ καὶ
[9]	τὸν ἐκ τῆς εἱμαρμένης ἀφανισθέντα	Μέμνονα.	~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΑΝΟΣ.
[13]	καὶ βουλεύεται συνανακινοῦσα καὶ σύνεσιν	ἔμφρονα	καὶ εἰς θυμὸν ἀγριαίνει τὸ
[6]	καὶ ὡς τὸν πολὺν ἀνελίττων	αἰῶνα	φέρεται ταῖς ὥραις ἐποχούμενος, τὴν
[12]	μερῶν, τὰ δὲ ἀλλήλοις τεχνησαμένη	σύμφωνα·	τῆς μὲν γὰρ ἀνθρωπίνης ὅσον
[3]	καὶ νέος πτέρυγας ἔχων καὶ	τόξα.	χαλκὸς δὲ αὐτὸν ἐτύπου, καὶ
[4]	τῆς τοῦ Ἰνδοῦ φύσεως ἡ	χρόα	λευκαίνεται. μέθη δὲ αὐτὸν ἐξίστη
[4]	οὐ κατεμήνυσεν ἡ τοῦ λίθου	χρόα	οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ μηχάνημα
[6]	πλεῖστον ἐμφερής· τὰ μὲν γὰρ	μέτωπα	χάρισιν ἔστιλβεν, αἱ παρειαὶ δὲ
[7]	τῆς ψυχῆς. ἐκόσμει δὲ αὐτὸν	τιάρα	Περσικὴ χρυσῷ κατάστικτος ἀπὸ κορυφῆς
[4]	ἐμηχανήσατο. ~ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΔΟΥ ΑΓΑΛΜΑ.	Παρὰ	κρήνην Ἰνδὸς εἱστήκει ἀνάθημα ταῖς
[5]	μορφῆς αὐτῷ καθ´ ὑδάτων ὀφθείσης	παρὰ	Νύμφαις τελευτῆσαι λέγουσιν ἐρασθέντα τῷ
[7]	Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ τῆς Καλλιόπης	παρὰ	τὰς Μούσας εἱστήκει ἰδεῖν μὲν
[6]	τὸ πρόσω κυριεύων φορᾶς, καὶ	παρὰ	τοῦ δημιουργοῦ λαβὼν καὶ τὴν
[7]	τῶν Μουσῶν σκιερὸν ὁ χῶρος,	παρὰ	τοὺς Ὀλμειοῦ τοῦ ποταμοῦ ῥύακας
[3]	καὶ νοήματα καὶ πτέρυγι τὸν	ἀέρα	τέμνειν ἐμηχανήσατο. ~ΕΙΣ ΤΟ ΙΝΔΟΥ
[7]	ἦν τυπωθεὶς οὐδὲ Πλειάδες τὸν	αἰθέρα	τέμνουσαι οὐδὲ Ἄρκτου περιστροφαὶ τῶν
[6]	ὄπισθεν ἦν τοῦ Καιροῦ πλοκάμων	ἐλεύθερα	μόνην τὴν ἐκ γενέσεως βλάστην
[3]	γάρ μοι θεμιτὸν μὴ καλεῖν	ἱερὰ	τὰ τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν,
[9]	ἐκεῖνο τὸ δημιούργημα καὶ τῇ	Ἡμέρᾳ	τὰς ἀνίας ἐκοίμιζε καὶ οὐκ
[3]	δεξιὸν ἐπικάμπτων καρπόν, τῇ δὲ	ἑτέρᾳ	μετεωρίζων τὸ τόξον καὶ τὴν
[6]	σοφῶν καὶ εἰδότων σὺν αἰσθήσει	τεχνικωτέρᾳ	τὰ τῶν δημιουργῶν ἀνιχνεύειν θαύματα
[5]	ἀπὸ τοῦ πορπήματος ἐλευθερῶν τὴν	χεῖρα.	οὕτω δὲ ἦν ἁπαλὸς καὶ
[2]	ἐν τῷ χαρακτῆρι σῴζει τὸν	γεννήτορα.	~ΕΙΣ ΤΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΑΓΑΛΜΑ.
[12]	ἓν σῶμα συνήρμοσε τὰ μὲν	ἀποκρίνασα	τῶν μερῶν, τὰ δὲ ἀλλήλοις
[2]	διῄρει μίμησιν, τὴν μὲν ἔμπνουν	στήσασα	καὶ οἷον ὀρεγομένην Κιθαιρῶνος, τὴν
[5]	σάρκα τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν	περιθεῖσα.	οὕτω δὲ ἦν ζωτικὸν καὶ
[7]	μὲν γὰρ ἐπαυχένιος κατὰ νώτου	χυθεῖσα,	ἡ δὲ ταῖς ὀφρύσιν ἄνωθεν
[2]	ἐμηνύετο θειασμοῦ μὴ πλήττοντος καὶ	ὅσα	φέρει μανίας οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα
[10]	εἰς αὐτὸν ἐξίσταται. ὕλη μὲν	οὖσα	θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα δὲ
[14]	χείλεσιν αὐτοῦ προσῆγε τὰς τροφίμους	ἐπιστάζουσα	πηγὰς τοῖς τροφίμοις. ἐπήγετο δὲ
[2]	ἀλλά τι σφάγιον ἔφερεν ὥσπερ	εὐάζουσα,	πικροτέρας μανίας σύμβολον· τὸ δὲ
[4]	Τυρίας ἄνθος ἐρίζουσαν· οἷον γὰρ	εὐπαθοῦσα	καὶ νοτιζομένη ταῖς προσοίκοις Νύμφαις
[4]	Νύμφαις ἡ θρὶξ ἐκ ῥιζῶν	ἀνιοῦσα	μελάντερος πρὸς τοῖς ἄκροις ἐπόρφυρεν.
[13]	ἐκ τοῦ θυμοῦ τὴν λίθον	ἕλκουσα.	οὐ γὰρ ἄτεγκτος οὐδὲ θηριώδης
[13]	τὰ ἔκγονα τῆς φιλογονίας ὅρους	ἐκβάλλουσα	καὶ παιδικῶν λόγων μετὰ τὴν
[12]	ἄνθρωπον ἡ Φύσις ἐξ ἡμισείας	τεμοῦσα	εἰς ἓν σῶμα συνήρμοσε τὰ
[12]	σώματος ὅσον εἰς ὀμφαλὸν καταβαίνει	τεμοῦσα	τῷ ἀνθρωπίνῳ συνῆγε τύπῳ, ὡς
[10]	ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα δὲ χειρὸς	τυγχάνουσα	ἃ μὴ δημιουργίαις ἔξεστι πράττει
[7]	δὲ ταῖς ὀφρύσιν ἄνωθεν δισχιδὴς	ἐπιβαίνουσα	καθαρὰς τῶν ὀμμάτων ἔφαινε τὰς
[7]	οὕτως ἦν εὐανθὴς καὶ ζωτικὸν	ἐπισημαίνουσα	καὶ ἔμπνουν, ὡς ἀπατᾶν τὴν
[13]	καὶ ἠμελημένη θρὶξ τὸ αὐχμηρὸν	ἐπισημαίνουσα	καὶ στολή τις πένθιμος ἀκόλουθος
[13]	μίμησιν, ἐν ᾗ καὶ βουλεύεται	συνανακινοῦσα	καὶ σύνεσιν ἔμφρονα καὶ εἰς
[1]	ἄρθρων συμμετρίαν ἀνδρικῶν τὴν ἰδέαν	τραχύνουσα.	καλῇ μὲν γὰρ κόρῃ χρῶτες
[6]	μὲν κόμη κατὰ τῶν ὀφρύων	ὑφέρπουσα	ταῖς παρειαῖς ἐπέσειε τὸν βόστρυχον,
[10]	ὑγείας τὴν οὐσίαν ἐν ἑαυτῇ	φέρουσα	ἀκμὴν ἀνώλεθρον ἐπικτωμένη θάλλει. ἡμεῖς
[14]	τι σέλας ἐκ τῶν ὀμμάτων	μαρμαίρουσα,	Νηρηίδες δὲ περὶ αὐτὴν εἱστήκεσαν,
[10]	ἔξεστι πράττει τεκμήρια ψυχῆς ἀρρήτως	ἀποτίκτουσα.	πρόσωπον δέ σοι θεασαμένῳ δουλοῦται
[7]	κατάστικτος ἀπὸ κορυφῆς εἰς ὕψος	ἀνέχουσα,	χιτὼν δὲ ἐξ ὤμων ἀπαγόμενος
[14]	φόβου χλωρόν τι καὶ τεθνηκὸς	ὁρῶσα,	ἐνηγκάλιστο δὲ καὶ παῖδα νήπιον
[14]	ἀνέβη ἄγριόν τι καὶ φρικῶδες	ὁρῶσα	καὶ γλαυκόν τι σέλας ἐκ
[2]	πλήττοντος καὶ ὅσα φέρει μανίας	οἰστρῶσα	ψυχὴ τοσαῦτα πάθους διέλαμπε τεκμήρια
[3]	χλιδῶντα καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν	τὰ	ἀναγκαῖα πληροῦν ἑαυτῇ τὴν ὕλην
[6]	ἀνθηρὰν τῇ λαμπηδόνι τοῦ σώματος	τὰ	ἄνθη δηλῶν. ἦν δὲ Διονύσῳ
[13]	τὴν πρᾶξιν ἐδήλου τῆς γυναικὸς	τὰ	βουλεύματα, ὁ δὲ θυμὸς τῇ
[12]	τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν,	τὰ	δὲ ἀλλήλοις τεχνησαμένη σύμφωνα· τῆς
[6]	ταῖς παρειαῖς ἐπέσειε τὸν βόστρυχον,	τὰ	δὲ ὄπισθεν ἦν τοῦ Καιροῦ
[13]	τοὺς πεπηγότας τῇ φύσει πρὸς	τὰ	ἔκγονα τῆς φιλογονίας ὅρους ἐκβάλλουσα
[11]	μέρος ἐξητάζομεν τὴν τέχνην καὶ	τὰ	ἐν αὐτῇ δαιδάλματα, ἀφασίᾳ πληγέντες
[2]	ἀπετυποῦτο τὰ θαύματα, ὁ δὲ	τὰ	ἐν λόγοις διαπλάττων Δημοσθένης ἀγάλματα
[5]	παῖδα, ἡ δὲ πηγὴ πρὸς	τὰ	ἐν τῇ λίθῳ μηχανήματα τῆς
[2]	βακχεύεσθαι καὶ τῷ θεῷ εἰσιόντι	τὰ	ἔνδον ὑπήχει. πρόσωπόν γε μὴν
[7]	τὰς ἡδονὰς ἐποίει φαίνεσθαι καὶ	τὰ	ἐπανθοῦντα τῇ αἰσθήσει τῶν ζῴων
[2]	τοῖς σώμασι τῆς ὕλης ἀπετυποῦτο	τὰ	θαύματα, ὁ δὲ τὰ ἐν
[3]	τῆς βάσεως ἰσορροπίαν ἐπικλίνων ἐπὶ	τὰ	λαιά, τὴν γὰρ τῆς ἀριστερᾶς
[9]	κατηυθύνετο. εἶχε γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ	τὰ	λυποῦντα καὶ πάλιν ἡδονῆς αἴσθησις
[11]	καμπὴν ἀνιέμενος, ὁτὲ δὲ ἐπιτεῖναι	τὰ	μέλη πρὸς τὸ σύντονον μεθιστάμενος.
[7]	τὸν χαλκὸν ἐκ πηγῶν ἐπὶ	τὰ	μέλη ῥέοντας καὶ κῦμα θαλάσσης
[12]	τεμοῦσα εἰς ἓν σῶμα συνήρμοσε	τὰ	μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν, τὰ
[6]	Διονύσῳ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐμφερής·	τὰ	μὲν γὰρ μέτωπα χάρισιν ἔστιλβεν,
[13]	οἰκτίζεσθαι. ταῦτα μετὰ τοῦ σώματος	τὰ	πάθη ἡ εἰκὼν ἐμιμεῖτο καὶ
[7]	τοῦ περὶ τὴν μουσικὴν ἔρωτος	τὰ	πάθη κατεμήνυε καὶ ἐν τῷ
[3]	οὐ γὰρ ἠνείχετο χαλκὸς εἶναι	τὰ	πάντα, ἀλλ´ ὅσος ἦν, Ἔρως
[9]	ἄπορον καὶ φωνῆς μέτοχα πραγματεύεσθαι	τὰ	ποιήματα, αἱ δὲ Αἰθιόπων χεῖρες
[8]	Κρήτην πιστεύειν θαύματι, κινούμενα μηχανᾶσθαι	τὰ	ποιήματα καὶ πρὸς ἀνθρωπίνην αἴσθησιν
[2]	κάτοχα καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι	τὰ	ποιήματα· ὁ γὰρ δὴ Σκόπας,
[13]	ἀπομαξαμένης εἰς αὐτὴν τῆς τέχνης	τὰ	συμπληροῦντα τὴν ψυχήν· καὶ γὰρ
[8]	Πραξιτέλειοι χεῖρες ζωτικὰ διόλου κατεσκεύαζον	τὰ	τεχνήματα. ἄλσος ἦν καὶ Διόνυσος
[3]	μοι θεμιτὸν μὴ καλεῖν ἱερὰ	τὰ	τέχνης γεννήματα. Ἔρως ἦν, Πραξιτέλους
[2]	νοῦ καὶ φρονήσεως γεννήμασι συγκεραννὺς	τὰ	τῆς τέχνης φάρμακα. καὶ γνώσεσθε
[6]	καὶ εἰδότων σὺν αἰσθήσει τεχνικωτέρᾳ	τὰ	τῶν δημιουργῶν ἀνιχνεύειν θαύματα καὶ
[4]	μὴν οὐ συνῇδον τῷ λίθῳ,	κατὰ	γὰρ τὰς τῶν ὀμμάτων κόρας
[5]	τῆς τριχὸς ἑλισσομένης εἰς κύκλον,	κατὰ	δὲ τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς
[5]	τὸ σχῆμα· κόμαις ἐπιχρύσοις ἤστραπτεν	κατὰ	μὲν τὸ μέτωπον τῆς τριχὸς
[11]	τὸ μέτωπον. ὡς δὲ καὶ	κατὰ	μέρος ἐξητάζομεν τὴν τέχνην καὶ
[7]	χρυσῷ κατήνθιστο καὶ πέπλος ἄφετος	κατὰ	νώτου εἰς σφυρὸν κατῄει, μετεχειρίζετο
[7]	δονεῖται ἡ μὲν γὰρ ἐπαυχένιος	κατὰ	νώτου χυθεῖσα, ἡ δὲ ταῖς
[11]	δ´ ἐθελούσῃ τῇ τριχὶ ἐκτάδην	κατὰ	νώτου χυθῆναι συναπλούμενος καὶ ὁτὲ
[7]	ἀπαγόμενος εἰς πόδας τελαμῶνι χρυσέῳ	κατὰ	στέρνων ἐσφίγγετο. κόμη δὲ οὕτως
[12]	ἱδρυμένον θεῶμαι κένταυρον οὐκ ἀνδρὶ	κατὰ	τὴν Ὁμήρειον εἰκόνα, ἀλλὰ ῥίῳ
[6]	ἄνθη δηλῶν. ἦν δὲ Διονύσῳ	κατὰ	τὸ πλεῖστον ἐμφερής· τὰ μὲν
[5]	τοῦ λίθου περιθέων εἰς κύκλον,	κατὰ	τὸν δεξιὸν ὦμον περονηθεὶς ὑπὲρ
[6]	τῆς καιροῦ φύσεως, τὴν δὲ	κατὰ	τοῦ μετώπου κόμην, ὅτι προσιόντος
[6]	θρίξ, ἀλλ´ ἡ μὲν κόμη	κατὰ	τῶν ὀφρύων ὑφέρπουσα ταῖς παρειαῖς
[4]	τὸ εἴδωλον οὐδ´ εἰς τὴν	κατὰ	χρόαν ἐξήσκητο χάριν, ἀλλ´ εἰς
[9]	καὶ φωνῆς μέτοχα πραγματεύεσθαι τὰ	ποιήματα,	αἱ δὲ Αἰθιόπων χεῖρες πόρους
[8]	πιστεύειν θαύματι, κινούμενα μηχανᾶσθαι τὰ	ποιήματα	καὶ πρὸς ἀνθρωπίνην αἴσθησιν ἐκβιάζεσθαι
[2]	καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι τὰ	ποιήματα·	ὁ γὰρ δὴ Σκόπας, ὥσπερ
[5]	πρὸς τὰ ἐν τῇ λίθῳ	μηχανήματα	τῆς τέχνης ἀντηγωνίζετο ἐν ἀσωμάτῳ
[3]	μὴ καλεῖν ἱερὰ τὰ τέχνης	γεννήματα.	Ἔρως ἦν, Πραξιτέλους τέχνημα, ὁ
[8]	χεῖρες ζωτικὰ διόλου κατεσκεύαζον τὰ	τεχνήματα.	ἄλσος ἦν καὶ Διόνυσος εἱστήκει
[3]	τοῦ Ἔρωτος ἐνέθηκε μικροῦ καὶ	νοήματα	καὶ πτέρυγι τὸν ἀέρα τέμνειν
[9]	μόνην ταύτην ἐπιστάμεθα τὴν τέχνην	νοήματα	τῷ λίθῳ καὶ φωνὴν ἐνθεῖσαν.
[2]	τὰ ἐν λόγοις διαπλάττων Δημοσθένης	ἀγάλματα	μικροῦ καὶ λόγων ἔδειξεν εἶδος
[11]	τέχνην καὶ τὰ ἐν αὐτῇ	δαιδάλματα,	ἀφασίᾳ πληγέντες εἱστήκειμεν· ὅ τε
[6]	τεχνικωτέρᾳ τὰ τῶν δημιουργῶν ἀνιχνεύειν	θαύματα	καὶ λογισμὸν ἐπῇδε τῷ τεχνήματι,
[2]	σώμασι τῆς ὕλης ἀπετυποῦτο τὰ	θαύματα,	ὁ δὲ τὰ ἐν λόγοις
[13]	πρᾶξιν ἐδήλου τῆς γυναικὸς τὰ	βουλεύματα,	ὁ δὲ θυμὸς τῇ ῥύμῃ
[3]	μὲν γὰρ ἕδραν στάσιμον ἵδρυτο,	ἠπάτα	δὲ ὡς καὶ τῆς μετεώρου
[8]	τῷ θύρσῳ, ὁ δὲ θύρσος	ἠπάτα	τὴν αἴσθησιν καὶ ἐκ χαλκοῦ
[6]	ἐδείκνυτο καί σοι τὸν ὀφθαλμὸν	ἠπάτα,	ὡς καὶ τῆς εἰς τὸ
[13]	ὅρους ἐκβάλλουσα καὶ παιδικῶν λόγων	μετὰ	τὴν ἄνομον σφαγὴν ἅπτεται. ἦν
[13]	φύσεως βουλεύμασιν· εἰκὸς γὰρ ἦν	μετὰ	τὸν χόλον καθαρεύουσαν τοῦ θυμοῦ
[5]	τῆς τέχνης καὶ λύπη, ἵνα	μετὰ	τοῦ Ναρκίσσου καὶ τὴν τύχην
[13]	κακοῦ τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα	μετὰ	τοῦ σώματος τὰ πάθη ἡ
[5]	ἐκ σώματος ἀπεργαζομένη τοῦ παραδείγματος	ὁμοιότητα	καὶ τῷ ἐκ τῆς εἰκόνος
[4]	μέρος τῆς πέτρας μεταπιπτούσης εἰς	λευκότητα,	καθ´ ὃ καὶ τῆς τοῦ
[13]	σκυθρωπὸν ὁρῶσαν καὶ μαλαττομένην εἰς	στυγνότητα,	ὥσπερ ἄντικρυς τοῦ τεχνησαμένου τὴν
[3]	λαγόνος ἔκστασιν ἀνίστη πρὸς τὴν	εὐμαρότητα	τοῦ χαλκοῦ τὸ στεγανὸν ἐκκλάσας.
[5]	οὐδὲ λόγῳ ῥητὸν λίθος εἰς	ὑγρότητα	κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον σῶμα τῇ
[6]	πτέρωμα τῶν ταρσῶν αἰνίττεσθαι τὴν	ὀξύτητα,	καὶ ὡς τὸν πολὺν ἀνελίττων
[10]	~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΑΝΟΣ.	Εἶτα	τὸ μὲν Ἀργῷον σκάφος ἔμφωνον
[9]	φαιδρυνόμενος, νῦν δὲ ἀποκλινομένης εἰς	νύκτα	ἐλεεινόν τι καὶ ἀλγεινὸν ἔστενε
[3]	γὰρ ἠνείχετο χαλκὸς εἶναι τὰ	πάντα,	ἀλλ´ ὅσος ἦν, Ἔρως ἐγίνετο.
[11]	τὸ τῆς ἥβης ἔφαινεν ἄνθος,	πάντα	δὲ ἦν ἰδεῖν πρὸς τὴν
[12]	κάλλιστα ὑποκρινομένην τὴν πέτραν καὶ	πάντα	πρὸς τὸν ἀληθῆ τύπον σπεύδοντα.
[2]	ὑπὸ τῆς τέχνης ἀρρήτῳ λόγῳ	κραθέντα.	ἀνεῖτο δὲ ἡ κόμη ζεφύρῳ
[6]	ἀκμὴ συνεξέρχεται καὶ οὐκ ἔστιν	ὀλιγωρηθέντα	λαβεῖν τὸν καιρόν. ~ΕΙΣ ΤΟ
[5]	ὀφθείσης παρὰ Νύμφαις τελευτῆσαι λέγουσιν	ἐρασθέντα	τῷ εἰδώλῳ συμμῖξαι καὶ νῦν
[9]	τέχνης τὸν ἐκ τῆς εἱμαρμένης	ἀφανισθέντα	Μέμνονα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ
[12]	πάντα πρὸς τὸν ἀληθῆ τύπον	σπεύδοντα.	~ΕΙΣ ΤΟ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ ΑΓΑΛΜΑ.
[12]	σώματος εἶδες ἂν καὶ θυμὸν	ἐπιπνέοντα	τῷ τεχνήματι καὶ ἠγριωμένον τὸ
[5]	τὸν Νάρκισσον, ὃν ἐπὶ πηγὴν	ἐλθόντα	τῆς μορφῆς αὐτῷ καθ´ ὑδάτων
[6]	φύσεως μηχανώμενον καὶ τῆς οἰκείας	ἐκβαίνοντα	τάξεως· χαλκὸς μὲν γὰρ ὢν
[6]	μόνην τὴν ἐκ γενέσεως βλάστην	ἐπιφαίνοντα	τῆς τριχός. ἡμεῖς μὲν οὖν
[1]	καὶ εἰς ἀγωνίαν τὸν λίθον	πίπτοντα	εἶναι γὰρ ἔπειθε καὶ πνοῆς
[3]	ὀμμάτων διαυγάζων, καὶ ἦν ἰδεῖν	ὑπακούοντα	τῷ πάθει τὸν χαλκὸν καὶ
[5]	λειμῶσι φαντάζεσθαι ἐν ἠριναῖς ὥραις	ἀνθοῦντα.	εἶδες δ´ ἂν ὡς εἷς
[7]	ἡδονὰς ἐποίει φαίνεσθαι καὶ τὰ	ἐπανθοῦντα	τῇ αἰσθήσει τῶν ζῴων θελκτήρια
[9]	εἶχε γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ τὰ	λυποῦντα	καὶ πάλιν ἡδονῆς αἴσθησις αὐτὸν
[7]	κατηυνάζετο. εἶδες ἂν καὶ ποταμοὺς	τυποῦντα	τὸν χαλκὸν ἐκ πηγῶν ἐπὶ
[13]	εἰς αὐτὴν τῆς τέχνης τὰ	συμπληροῦντα	τὴν ψυχήν· καὶ γὰρ λογισμοῦ
[3]	θρυπτόμενον καὶ εἰς εὐσαρκίαν ἀμηχάνως	χλιδῶντα	καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν τὰ
[1]	πνοὴν ἐκ στέρνων τὸν Σάτυρον	ἀνασπῶντα	καὶ ἐνεργεῖν ἐθέλον τὸ εἴδωλον
[2]	πνευμάτων ἐράνοις ληφθεῖσαι κάτοχα καὶ	μεστὰ	μανίας προφητεύουσι τὰ ποιήματα· ὁ
[2]	ἄνθησιν ὑπεσχίζετο, ὃ δὴ καὶ	μάλιστα	τὸν λογισμὸν ὑπεξίστη, ὅτι καὶ
[12]	ἐπανθοῦν καὶ τὸ τῆς τριχὸς	κάλλιστα	ὑποκρινομένην τὴν πέτραν καὶ πάντα
[2]	ὅσα φέρει μανίας οἰστρῶσα ψυχὴ	τοσαῦτα	πάθους διέλαμπε τεκμήρια ὑπὸ τῆς
[9]	εἶχεν ὑπηρετούμενα τῇ βουλήσει καὶ	ταῦτα	καὶ ἦν Μεμνόνιος ἡ εἰκὼν
[13]	τοῦ κακοῦ τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι.	ταῦτα	μετὰ τοῦ σώματος τὰ πάθη
[11]	μὴ παρέλαβεν ὕλη μηδὲ εἶχεν	ἔμφυτα,	τούτων ἡ τέχνη τὴν ἐξουσίαν
[3]	κυριεύων φορᾶς. ἐγαυροῦτο δὲ εἰς	γέλωτα,	ἔμπυρόν τι καὶ μείλιχον ἐξ
[5]	δὲ τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς	νῶτα,	ἔβλεπε δὲ οὐκ ἀκράτως γαῦρον
[10]	ῥεόμενοι χάρισιν οἱ μὲν εἰς	νῶτα	τεθηλότες ἄφετοι κέχυνται, οἱ δὲ
[3]	αὐτὸν ἐτύπου, καὶ ὡς ἂν	Ἔρωτα	τυπῶν τύραννον θεὸν καὶ μέγαν
[14]	φοινίσσων τὴν κόμην, ἠνεμωμένος τὴν	τρίχα,	παράφορος τὸ ὄμμα, ἐκπληξίας γέμων
[2]	χεῖρες θειοτέρων πνευμάτων ἐράνοις ληφθεῖσαι	κάτοχα	καὶ μεστὰ μανίας προφητεύουσι τὰ
[9]	καὶ παντελῶς ἄπορον καὶ φωνῆς	μέτοχα	πραγματεύεσθαι τὰ ποιήματα, αἱ δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/06/2007