Chapitres
[8]	ἐκβιάζεσθαι τὸν χρυσόν, αἱ δὲ	δὴ	Πραξιτέλειοι χεῖρες ζωτικὰ διόλου κατεσκεύαζον
[11]	ἐπ´ ἀκροπόλει, ὃν Πραξιτέλης ἵδρυσεν,	ἢ	δεῖ σοι τῆς τέχνης παραστῆσαι
[7]	κατῄει, μετεχειρίζετο δὲ τὴν λύραν,	ἡ	δὲ ἰσαρίθμους ταῖς Μούσαις ἐξῆπτο
[5]	ἐκεῖνον μετηλλάττετο τὸν ὄντως παῖδα,	ἡ	δὲ πηγὴ πρὸς τὰ ἐν
[7]	γὰρ ἐπαυχένιος κατὰ νώτου χυθεῖσα,	ἡ	δὲ ταῖς ὀφρύσιν ἄνωθεν δισχιδὴς
[5]	περιχέων τοῦ προσώπου τὸ εἶδος,	ἡ	δὲ τοὺς ἀπ´ αὐτοῦ δεχομένη
[13]	οὐ γὰρ ἄτεγκτος οὐδὲ θηριώδης	ἡ	εἰκών, ἀλλ´ εἰς θυμοῦ καὶ
[5]	δὲ ὁ λόγος, ὡς καὶ	ἡ	εἰκὼν εἶχεν. ~ΕΙΣ ΤΟ ΕΝ
[13]	μετὰ τοῦ σώματος τὰ πάθη	ἡ	εἰκὼν ἐμιμεῖτο καὶ ἦν ἰδεῖν
[14]	πηγὰς τοῖς τροφίμοις. ἐπήγετο δὲ	ἡ	εἰκὼν καὶ τὴν ἄκραν τοῦ
[13]	καὶ πρὸς λύπης διάθεσιν μετέβαινεν	ἡ	εἰκών, καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν
[5]	τοῦ Ναρκίσσου καὶ τὴν τύχην	ἡ	εἰκὼν μιμῆται. ἔσταλτο δὲ ὥσπερ
[9]	καὶ ταῦτα καὶ ἦν Μεμνόνιος	ἡ	εἰκὼν μόνῳ μὲν τοῦ ἀνθρωπίνου
[9]	κινήσεως ἐνεανιεύετο καὶ δύναμιν εἶχεν	ἡ	ἐκείνου τέχνη ἐξιστάναι τὰς ὕλας
[6]	πόδε. ἐπεφύκει δὲ οὐ νενομισμένως	ἡ	θρίξ, ἀλλ´ ἡ μὲν κόμη
[4]	καὶ νοτιζομένη ταῖς προσοίκοις Νύμφαις	ἡ	θρὶξ ἐκ ῥιζῶν ἀνιοῦσα μελάντερος
[3]	ἄκρων βοστρύχων αἰρόμενον, ἁψαμένῳ δὲ	ἡ	θρὶξ ὑπεξανίστατο μαλθακιζομένη πρὸς τὴν
[14]	τοὺς θεατὰς ἐξίστη. παρῆν δὲ	ἡ	Ἰνὼ περιδεής, ὑπότρομος, ὑπὸ τοῦ
[2]	ἀρρήτῳ λόγῳ κραθέντα. ἀνεῖτο δὲ	ἡ	κόμη ζεφύρῳ σοβεῖν καὶ εἰς
[13]	ἐπὶ τὸν φόνον ὁρμὴν εἰσηγούμενος,	ἡ	λύπη δὲ τὸν ἐπὶ τοῖς
[14]	τῆς χειρὸς προβέβλητο ἐκθέοντι παραπλήσιος.	ἡ	μὲν γὰρ εἰκὼν ὄντως ἦν
[7]	τὰς ζεφύρου πνοὰς σειομένη δονεῖται	ἡ	μὲν γὰρ ἐπαυχένιος κατὰ νώτου
[5]	δοκεῖν ἀλλήλαις ἀντιφιλοτιμεῖσθαι τὰς φύσεις.	ἡ	μὲν γὰρ λίθος ὅλη πρὸς
[6]	οὐ νενομισμένως ἡ θρίξ, ἀλλ´	ἡ	μὲν κόμη κατὰ τῶν ὀφρύων
[9]	ἀμφοτέρων τῶν παθῶν πληττόμενον καὶ	ἡ	μὲν φύσις τὴν λίθων γένεσιν
[10]	ἰδοὺ γὰρ ὡς οὐκ ἀνηθοποίητος	ἡ	τέχνη, ἀλλ´ ἐνεικονισαμένη τὸν θεὸν
[2]	γὰρ φαινόμενον ὄντως ἦν εἴδωλον,	ἡ	τέχνη δ´ εἰς τὸ ὄντως
[7]	τὴν ἁρμονίαν τὴν λυρῳδὸν ἐγεῖρον,	ἡ	τέχνη δὲ ἐν τοῖς ζῴοις
[9]	θαῦμα· καὶ γὰρ ὄντως παράδοξος	ἡ	τέχνη καὶ κρείττων ἀνθρωπίνης χειρός.
[9]	Μέμνονος λίθῳ καὶ ἡδονὴν παρέδωκεν	ἡ	τέχνη καὶ πέτραν ἀνέμιξεν ἀλγεινῷ
[2]	ἂν ὅτι καὶ αὐξήσεως ἀφορμὰς	ἡ	τέχνη συνήγαγεν· οὕτως καὶ τὸ
[11]	ὕλη μηδὲ εἶχεν ἔμφυτα, τούτων	ἡ	τέχνη τὴν ἐξουσίαν ἐπορίζετο. ἐκοινοῦτο
[10]	τῶν δὲ γενομένων εἰωθότων φθείρεσθαι	ἡ	τοῦ ἀγάλματος ἰδέα ἅτε δὴ
[4]	καὶ τὸ μεμεθυσμένον οὐ κατεμήνυσεν	ἡ	τοῦ λίθου χρόα οὐ γὰρ
[1]	ἁβρότητος μετέχον τὸ σῶμα, ἀλλ´	ἡ	τῶν μελῶν στερρότης τὴν ὥραν
[6]	αὐτοῦ λαβέσθαι ῥᾴδιον, παρελθόντος δὲ	ἡ	τῶν πραγμάτων ἀκμὴ συνεξέρχεται καὶ
[12]	γὰρ ἵππον καὶ τὸν ἄνθρωπον	ἡ	Φύσις ἐξ ἡμισείας τεμοῦσα εἰς
[13]	ἦν δὲ αὐτῇ καὶ ξιφηφόρος	ἡ	χεὶρ διακονεῖν ἑτοίμη τῷ θυμῷ
[4]	καὶ τῆς τοῦ Ἰνδοῦ φύσεως	ἡ	χρόα λευκαίνεται. μέθη δὲ αὐτὸν
[13]	δραματοποιίας πλήσαντος τὴν μίμησιν, ἐν	ᾗ	καὶ βουλεύεται συνανακινοῦσα καὶ σύνεσιν
[10]	μιανθῆναι παθήμασιν, οὐ πιστεύσομεν δέ,	ᾗ	μηδὲν ἔγγονον κακίας παραπέφυκεν; ἐμοὶ
[14]	τέρμασιν Ἀμφιτρίτη τις ἐκ βυθῶν	ἀνέβη	ἄγριόν τι καὶ φρικῶδες ὁρῶσα
[5]	τὸν ὄντως παῖδα, ἡ δὲ	πηγὴ	πρὸς τὰ ἐν τῇ λίθῳ
[5]	ἔστη δὲ καθάπερ κατόπτρῳ τῇ	πηγῇ	χρώμενος καὶ εἰς αὐτὴν περιχέων
[3]	πρὸς τὴν αἴσθησιν. ἐμοὶ μὲν	δὴ	θεασαμένῳ τὴν τέχνην ἐπῄει πιστεύειν,
[2]	ἰδόντες ὑπὸ ἀφασίας ἔστημεν· οὕτω	δὴ	καὶ αἰσθήσεως συνείπετο δήλωμα μὴ
[2]	εἰς τριχὸς ἄνθησιν ὑπεσχίζετο, ὃ	δὴ	καὶ μάλιστα τὸν λογισμὸν ὑπεξίστη,
[8]	ἀναστέλλων γέλωτος δὲ ἔμπλεως, ὃ	δὴ	καὶ παντὸς ἦν ἐπέκεινα θαύματος,
[11]	δὲ τὰς παρειὰς ἐρυθήματι, ὃ	δὴ	καὶ παράδοξον ἦν, χαλκοῦ τικτόμενον
[14]	τὴν θάλατταν κατευνάζοντος· ὁ γὰρ	δὴ	κηρὸς ἐφάνταζε τὴν αἴσθησιν, ὡς
[2]	προφητεύουσι τὰ ποιήματα· ὁ γὰρ	δὴ	Σκόπας, ὥσπερ ἔκ τινος ἐπιπνοίας
[10]	ἀνώλεθρον ἐπικτωμένη θάλλει. ἡμεῖς μὲν	δή	σοι καὶ λόγων, ὦ Παιάν,
[10]	ἡ τοῦ ἀγάλματος ἰδέα ἅτε	δὴ	τῆς ὑγείας τὴν οὐσίαν ἐν
[5]	ἔσῳζεν καὶ αἰσθήσεις ἐνεδείκνυτο καὶ	πάθη	ἐμήνυεν καὶ πρὸς τριχώματος ἐξουσίαν
[13]	ταῦτα μετὰ τοῦ σώματος τὰ	πάθη	ἡ εἰκὼν ἐμιμεῖτο καὶ ἦν
[7]	περὶ τὴν μουσικὴν ἔρωτος τὰ	πάθη	κατεμήνυε καὶ ἐν τῷ χαλκῷ
[4]	Ἰνδοῦ φύσεως ἡ χρόα λευκαίνεται.	μέθη	δὲ αὐτὸν ἐξίστη καὶ τὸ
[11]	χαλκὸς τοὺς ὅρους εἰς τὸν	ἀληθῆ	τύπον μεθιστάμενος. ἄμοιρος δὲ ὢν
[12]	πέτραν καὶ πάντα πρὸς τὸν	ἀληθῆ	τύπον σπεύδοντα. ~ΕΙΣ ΤΟ ΤΗΣ
[6]	τῇ λαμπηδόνι τοῦ σώματος τὰ	ἄνθη	δηλῶν. ἦν δὲ Διονύσῳ κατὰ
[7]	ψυχῆς. ἐκόσμει δὲ αὐτὸν τιάρα	Περσικὴ	χρυσῷ κατάστικτος ἀπὸ κορυφῆς εἰς
[1]	δὲ ὁ Πὰν γανύμενος τῇ	αὐλητικῇ	καὶ ἐναγκαλισάμενος τὴν Ἠχώ, ὥσπερ
[4]	γένους αὐτομολῶν χρόαν, εἶχε δὲ	εὐθαλῆ	μὲν καὶ οὔλην τὴν χαίτην
[1]	συμμετρίαν ἀνδρικῶν τὴν ἰδέαν τραχύνουσα.	καλῇ	μὲν γὰρ κόρῃ χρῶτες μαλθακοὶ
[12]	ὁ κένταυρος εἰς ἵππου βάσιν	τετρασκελῆ	λήγων. τὸν γὰρ ἵππον καὶ
[1]	κόρῃ χρῶτες μαλθακοὶ πρόσφοροι καὶ	μέλη	θρυπτόμενα, Σατύρου δὲ αὐχμηρὸν τὸ
[11]	ἀνιέμενος, ὁτὲ δὲ ἐπιτεῖναι τὰ	μέλη	πρὸς τὸ σύντονον μεθιστάμενος. ὄμμα
[7]	χαλκὸν ἐκ πηγῶν ἐπὶ τὰ	μέλη	ῥέοντας καὶ κῦμα θαλάσσης ἔρωτι
[5]	φύσεις. ἡ μὲν γὰρ λίθος	ὅλη	πρὸς ἐκεῖνον μετηλλάττετο τὸν ὄντως
[5]	διαλάμπειν χρόαν τῆς ἐν τῇ	περιβολῇ	λευκότητος τὴν ἐν τοῖς μέλεσιν
[13]	θρὶξ τὸ αὐχμηρὸν ἐπισημαίνουσα καὶ	στολή	τις πένθιμος ἀκόλουθος τῇ ψυχῇ.
[10]	τὸν θεὸν εἰς αὐτὸν ἐξίσταται.	ὕλη	μὲν οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα,
[11]	ὑπεδύετο· ἃ γὰρ μὴ παρέλαβεν	ὕλη	μηδὲ εἶχεν ἔμφυτα, τούτων ἡ
[10]	δημιούργημα δὲ χειρὸς τυγχάνουσα ἃ	μὴ	δημιουργίαις ἔξεστι πράττει τεκμήρια ψυχῆς
[3]	βούλονται· οὐ γάρ μοι θεμιτὸν	μὴ	καλεῖν ἱερὰ τὰ τέχνης γεννήματα.
[11]	ἀμειβόμενα· καὶ γὰρ ἁπαλὸς ἦν	μὴ	μαχομένην τῇ ἁπαλότητι τὴν οὐσίαν
[11]	τὸ ἔμπνουν ὑπεδύετο· ἃ γὰρ	μὴ	παρέλαβεν ὕλη μηδὲ εἶχεν ἔμφυτα,
[2]	δὴ καὶ αἰσθήσεως συνείπετο δήλωμα	μὴ	παρούσης αἰσθήσεως, καὶ βάκχης ἐκβακχεύων
[10]	συνελίττονται τῷ νόμῳ τῆς τέχνης	μὴ	πειθομένης τῆς ὕλης, ἀλλὰ νοούσης
[2]	τὸ ὁρώμενον ἄπιστον καὶ τὸ	μὴ	πιστὸν ὁρώμενον. οὐ μὴν ἀλλὰ
[2]	βάκχης ἐκβακχεύων θειασμὸς ἐμηνύετο θειασμοῦ	μὴ	πλήττοντος καὶ ὅσα φέρει μανίας
[1]	τὴν Ἠχώ, ὥσπερ οἶμαι δεδιώς,	μή	τινα φθόγγον ἔμμουσον ὁ αὐλὸς
[8]	ὡς ἐξ ἑτέρας ὕλης, ἀλλὰ	μὴ	χαλκοῦ πεφυκώς, ὃς χαλκὸς μὲν
[13]	καὶ ξιφηφόρος ἡ χεὶρ διακονεῖν	ἑτοίμη	τῷ θυμῷ ἐπὶ τὸ μίασμα
[6]	παρελθόντος δὲ ἡ τῶν πραγμάτων	ἀκμὴ	συνεξέρχεται καὶ οὐκ ἔστιν ὀλιγωρηθέντα
[11]	παιδικῆς ἦν ἡλικίας ἄνθος ἐκλάμπον·	κόμη	δὲ εἶχεν ἕλικας ταῖς ὀφρύσιν
[7]	τελαμῶνι χρυσέῳ κατὰ στέρνων ἐσφίγγετο.	κόμη	δὲ οὕτως ἦν εὐανθὴς καὶ
[2]	λόγῳ κραθέντα. ἀνεῖτο δὲ ἡ	κόμη	ζεφύρῳ σοβεῖν καὶ εἰς τριχὸς
[6]	ἡ θρίξ, ἀλλ´ ἡ μὲν	κόμη	κατὰ τῶν ὀφρύων ὑφέρπουσα ταῖς
[13]	βουλεύματα, ὁ δὲ θυμὸς τῇ	ῥύμῃ	τῆς ὀργῆς παραγραφόμενος τὴν φύσιν
[12]	τῶν μερῶν, τὰ δὲ ἀλλήλοις	τεχνησαμένη	σύμφωνα· τῆς μὲν γὰρ ἀνθρωπίνης
[10]	οὐκ ἀνηθοποίητος ἡ τέχνη, ἀλλ´	ἐνεικονισαμένη	τὸν θεὸν εἰς αὐτὸν ἐξίσταται.
[9]	ἦν ἐν Αἰθιοπίᾳ ἐκ λίθου	πεποιημένη,	οὐ μὴν ἐν τοῖς οἰκείοις
[14]	τῆς γραφῆς καλῶν οὐκ ἀμούσως	ἐξησκημένη.	ἐκτετύπωται δὲ κατ´ αὐτὴν Ἀθάμας
[13]	ἐπὶ τὸ μίασμα σπευδούσῃ καὶ	ἠμελημένη	θρὶξ τὸ αὐχμηρὸν ἐπισημαίνουσα καὶ
[9]	ψυχῆς τινος καὶ ὁμοίας προαιρέσεως	ἀγομένη	κατηυθύνετο. εἶχε γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ
[5]	ἀσωμάτῳ σχήματι τὴν ἐκ σώματος	ἀπεργαζομένη	τοῦ παραδείγματος ὁμοιότητα καὶ τῷ
[3]	ἁψαμένῳ δὲ ἡ θρὶξ ὑπεξανίστατο	μαλθακιζομένη	πρὸς τὴν αἴσθησιν. ἐμοὶ μὲν
[4]	ἐρίζουσαν· οἷον γὰρ εὐπαθοῦσα καὶ	νοτιζομένη	ταῖς προσοίκοις Νύμφαις ἡ θρὶξ
[7]	καὶ πρὸς τὰς ζεφύρου πνοὰς	σειομένη	δονεῖται ἡ μὲν γὰρ ἐπαυχένιος
[5]	ἡ δὲ τοὺς ἀπ´ αὐτοῦ	δεχομένη	χαρακτῆρας τὴν αὐτὴν εἰδωλοποιίαν ἤνυεν,
[13]	θυμοῦ καὶ μαλακίας ἔνδειξιν διῃρεῖτο	ὑπηρετουμένη	τοῖς τῆς γυναικείας φύσεως βουλεύμασιν·
[10]	ἐν ἑαυτῇ φέρουσα ἀκμὴν ἀνώλεθρον	ἐπικτωμένη	θάλλει. ἡμεῖς μὲν δή σοι
[5]	Ἄλσος ἦν καὶ ἐν αὐτῷ	κρήνη	πάγκαλος ἐκ μάλα καθαροῦ τε
[10]	γὰρ ὡς οὐκ ἀνηθοποίητος ἡ	τέχνη,	ἀλλ´ ἐνεικονισαμένη τὸν θεὸν εἰς
[2]	φαινόμενον ὄντως ἦν εἴδωλον, ἡ	τέχνη	δ´ εἰς τὸ ὄντως ὂν
[7]	ἁρμονίαν τὴν λυρῳδὸν ἐγεῖρον, ἡ	τέχνη	δὲ ἐν τοῖς ζῴοις τοῦ
[9]	καὶ δύναμιν εἶχεν ἡ ἐκείνου	τέχνη	ἐξιστάναι τὰς ὕλας καὶ εἰς
[9]	καὶ γὰρ ὄντως παράδοξος ἡ	τέχνη	καὶ κρείττων ἀνθρωπίνης χειρός. τοῦ
[9]	λίθῳ καὶ ἡδονὴν παρέδωκεν ἡ	τέχνη	καὶ πέτραν ἀνέμιξεν ἀλγεινῷ καὶ
[6]	φύσιν διεχεῖτο μαλακῶς εἴκων τῇ	τέχνῃ	πρὸς ὃ βούλοιτο, σπανίζων δὲ
[7]	κάλλιστον· ὁ γὰρ χαλκὸς τῇ	τέχνῃ	συναπέτικτε τὸ κάλλος τῇ {δὲ}
[2]	ὅτι καὶ αὐξήσεως ἀφορμὰς ἡ	τέχνη	συνήγαγεν· οὕτως καὶ τὸ ὁρώμενον
[6]	τοῦ καιροῦ δύναμιν ἐν τῇ	τέχνῃ	σῳζομένην ἐξηγούμενος· τὸ μὲν γὰρ
[11]	μηδὲ εἶχεν ἔμφυτα, τούτων ἡ	τέχνη	τὴν ἐξουσίαν ἐπορίζετο. ἐκοινοῦτο δὲ
[9]	τὴν Ἡμέραν προσεφθέγγετο ἐπισημαίνων τῇ	φωνῇ	τὴν χαρὰν καὶ ἐπὶ ταῖς
[14]	οὐ τηρεῖν τὸ στάσιμον, ἀλλὰ	δόξῃ	κινήσεως τοὺς θεατὰς ἐξίστη. παρῆν
[1]	πρῶτος ἐξανίστατο· τῇ μὲν γὰρ	ἀκοῇ	μέλος οὐ προσῆπτεν αὐλοῦντος οὐδὲ
[13]	τὸν φόνον ὁρμὴν εἰσηγούμενος, ἡ	λύπη	δὲ τὸν ἐπὶ τοῖς παισὶν
[5]	ὄμμασιν ἐκ τῆς τέχνης καὶ	λύπη,	ἵνα μετὰ τοῦ Ναρκίσσου καὶ
[1]	ἰδέαν τραχύνουσα. καλῇ μὲν γὰρ	κόρῃ	χρῶτες μαλθακοὶ πρόσφοροι καὶ μέλη
[1]	ἔμμουσον ὁ αὐλὸς κινήσας ἀντηχεῖν	ἀναπείσῃ	τῷ Σατύρῳ τὴν Νύμφην. τοῦτο
[13]	τῷ θυμῷ ἐπὶ τὸ μίασμα	σπευδούσῃ	καὶ ἠμελημένη θρὶξ τὸ αὐχμηρὸν
[11]	οὔλων πλοκαῖς συνεξελιττόμενος, ὁτὲ δ´	ἐθελούσῃ	τῇ τριχὶ ἐκτάδην κατὰ νώτου
[7]	ἐποίει φαίνεσθαι καὶ τὰ ἐπανθοῦντα	τῇ	αἰσθήσει τῶν ζῴων θελκτήρια ἀρρήτως
[11]	γὰρ ἁπαλὸς ἦν μὴ μαχομένην	τῇ	ἁπαλότητι τὴν οὐσίαν ἔχων καὶ
[1]	παρειστήκει δὲ ὁ Πὰν γανύμενος	τῇ	αὐλητικῇ καὶ ἐναγκαλισάμενος τὴν Ἠχώ,
[9]	ὁ λίθος, ἀλλ´ εἶχεν ὑπηρετούμενα	τῇ	βουλήσει καὶ ταῦτα καὶ ἦν
[14]	ἐνάλιοι δελφῖνες τὸ ῥόθιον ἐν	τῇ	γραφῇ τέμνοντες καὶ ὁ κηρὸς
[3]	κορυφὴν τὸν δεξιὸν ἐπικάμπτων καρπόν,	τῇ	δὲ ἑτέρᾳ μετεωρίζων τὸ τόξον
[7]	τῇ τέχνῃ συναπέτικτε τὸ κάλλος	τῇ	{δὲ} τοῦ σώματος ἀγλαίᾳ τὸ
[9]	ἀντίμιμον. ἐκεῖνο τὸ δημιούργημα καὶ	τῇ	Ἡμέρᾳ τὰς ἀνίας ἐκοίμιζε καὶ
[6]	τὴν δὲ χρόαν εἶχεν ἀνθηρὰν	τῇ	λαμπηδόνι τοῦ σώματος τὰ ἄνθη
[5]	δὲ πηγὴ πρὸς τὰ ἐν	τῇ	λίθῳ μηχανήματα τῆς τέχνης ἀντηγωνίζετο
[1]	πρὸς τὴν ἠχὴν πρῶτος ἐξανίστατο·	τῇ	μὲν γὰρ ἀκοῇ μέλος οὐ
[2]	τὴν ὄντως βάκχην. ἐν γὰρ	τῇ	οἰκείᾳ τάξει μένων ὁ λίθος
[5]	ὑγρότητα κεχαλασμένος καὶ ἐναντίον σῶμα	τῇ	οὐσίᾳ παρεχόμενος· στερεωτέρας γὰρ τετυχηκὼς
[5]	σώματος διαλάμπειν χρόαν τῆς ἐν	τῇ	περιβολῇ λευκότητος τὴν ἐν τοῖς
[5]	συγχωρούσης. ἔστη δὲ καθάπερ κατόπτρῳ	τῇ	πηγῇ χρώμενος καὶ εἰς αὐτὴν
[13]	τὰ βουλεύματα, ὁ δὲ θυμὸς	τῇ	ῥύμῃ τῆς ὀργῆς παραγραφόμενος τὴν
[6]	τὴν φύσιν διεχεῖτο μαλακῶς εἴκων	τῇ	τέχνῃ πρὸς ὃ βούλοιτο, σπανίζων
[7]	μὲν κάλλιστον· ὁ γὰρ χαλκὸς	τῇ	τέχνῃ συναπέτικτε τὸ κάλλος τῇ
[6]	τὴν τοῦ καιροῦ δύναμιν ἐν	τῇ	τέχνῃ σῳζομένην ἐξηγούμενος· τὸ μὲν
[11]	πλοκαῖς συνεξελιττόμενος, ὁτὲ δ´ ἐθελούσῃ	τῇ	τριχὶ ἐκτάδην κατὰ νώτου χυθῆναι
[13]	ἀγριαίνει τὸ ἦθος τοὺς πεπηγότας	τῇ	φύσει πρὸς τὰ ἔκγονα τῆς
[9]	ἀνίσχουσαν τὴν Ἡμέραν προσεφθέγγετο ἐπισημαίνων	τῇ	φωνῇ τὴν χαρὰν καὶ ἐπὶ
[13]	καὶ στολή τις πένθιμος ἀκόλουθος	τῇ	ψυχῇ. ~ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΘΑΜΑΝΤΟΣ
[14]	μὴν τοῖς τοῦ πίνακος τέρμασιν	Ἀμφιτρίτη	τις ἐκ βυθῶν ἀνέβη ἄγριόν
[5]	τοῖς μέλεσιν αὐγὴν ἐξιέναι συγχωρούσης.	ἔστη	δὲ καθάπερ κατόπτρῳ τῇ πηγῇ
[1]	λύπης παρουσίᾳ διοικούμενος τῆς οἰκείας	ἀπέστη	κωφότητος εἰς ἐξουσίαν φωνῆς τὴν
[12]	τὴν καλλίστην εἰκασίαν εἰς ἑαυτὸ	μεθίστη,	ἐν τοῖς προπυλαίοις τοῦ νεὼ
[3]	γὰρ τῆς ἀριστερᾶς λαγόνος ἔκστασιν	ἀνίστη	πρὸς τὴν εὐμαρότητα τοῦ χαλκοῦ
[4]	χρόα λευκαίνεται. μέθη δὲ αὐτὸν	ἐξίστη	καὶ τὸ μεμεθυσμένον οὐ κατεμήνυσεν
[14]	ἀλλὰ δόξῃ κινήσεως τοὺς θεατὰς	ἐξίστη.	παρῆν δὲ ἡ Ἰνὼ περιδεής,
[2]	δὴ καὶ μάλιστα τὸν λογισμὸν	ὑπεξίστη,	ὅτι καὶ τριχὸς λεπτότητι λίθος
[11]	τὴν τέχνην καὶ τὰ ἐν	αὐτῇ	δαιδάλματα, ἀφασίᾳ πληγέντες εἱστήκειμεν· ὅ
[13]	ἄνομον σφαγὴν ἅπτεται. ἦν δὲ	αὐτῇ	καὶ ξιφηφόρος ἡ χεὶρ διακονεῖν
[5]	διαυγοῦς ὕδατος, εἱστήκει δὲ ἐπ´	αὐτῇ	Νάρκισσος ἐκ λίθου πεποιημένος. παῖς
[3]	βραχέως εἰπεῖν τὰ ἀναγκαῖα πληροῦν	ἑαυτῇ	τὴν ὕλην ἀρκοῦσαν. ὑγρὸς μὲν
[10]	τῆς ὑγείας τὴν οὐσίαν ἐν	ἑαυτῇ	φέρουσα ἀκμὴν ἀνώλεθρον ἐπικτωμένη θάλλει.
[14]	δελφῖνες τὸ ῥόθιον ἐν τῇ	γραφῇ	τέμνοντες καὶ ὁ κηρὸς ἐδόκει
[11]	εἱστήκειμεν· ὅ τε γὰρ χαλκὸς	εὐτραφῆ	καὶ λιπῶσαν ἐπεδείκνυτο τὴν σάρκα
[13]	στολή τις πένθιμος ἀκόλουθος τῇ	ψυχῇ.	~ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΘΑΜΑΝΤΟΣ ΕΙΚΟΝΑ.
[2]	καὶ ὅσα φέρει μανίας οἰστρῶσα	ψυχὴ	τοσαῦτα πάθους διέλαμπε τεκμήρια ὑπὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/06/2007