HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τόξα 1
τόξον 1
τοσαῦτα 1
τοῦ 49
ΤΟΥ 8
τοὺς 10
τοῦτο 1

Fréquences [« »]
45 γὰρ
38 ὁ
41 πρὸς
49 τοῦ
51 μὲν
51 τὸν
57 ἦν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

CALLISTATE, Descriptions de statues [avec traduction anglaise]

τοῦ

Chapitres

[2]   τινος ἐπιπνοίας κινηθεὶς εἰς τὴν τοῦ ἀγάλματος δημιουργίαν τὴν θεοφορίαν ἐφῆκεν.

[10]   δὲ γενομένων εἰωθότων φθείρεσθαι ἡ τοῦ ἀγάλματος ἰδέα ἅτε δὴ τῆς

[9]   Μεμνόνιος ἡ εἰκὼν μόνῳ μὲν τοῦ ἀνθρωπίνου διαλλάττειν μοι δοκεῖ σώματι,

[1]   πνεύματος καὶ εἰς τὴν ἐπήχησιν τοῦ αὐλοῦ τὴν πνοὴν ἐκ στέρνων

[2]   ὀρεγομένην Κιθαιρῶνος, τὴν δὲ ἐκ τοῦ βακχικοῦ θανατωθεῖσαν οἴστρου καὶ τῶν

[4]   καὶ πρὸς τὴν ἐκ φύσεως τοῦ γένους αὐτομολῶν χρόαν, εἶχε δὲ

[12]   ἄκραν ἀποφέρεται τὴν βάσιν ἀφεῖλε, τοῦ δὲ ἱππείου σώματος ὅσον εἰς

[6]   πρόσω κυριεύων φορᾶς, καὶ παρὰ τοῦ δημιουργοῦ λαβὼν καὶ τὴν ἀέριον

[3]   καὶ Πραξιτέλης εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Ἔρωτος ἐνέθηκε μικροῦ καὶ νοήματα

[2]   καὶ στερεὸς ὢν εἰς τὴν τοῦ θήλεος εἰκασίαν ἐμαλάττετο γοργότητος διορθουμένης

[13]   ἦν μετὰ τὸν χόλον καθαρεύουσαν τοῦ θυμοῦ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς οἶκτον καὶ

[13]   τὴν μητρῴαν σύνεσιν ἀρρώστως ἐκ τοῦ θυμοῦ τὴν λίθον ἕλκουσα. οὐ

[4]   σεισμόν. εἶχε δὲ ἁβρὸν οὐδὲν τοῦ Ἰνδοῦ τὸ εἴδωλον οὐδ´ εἰς

[4]   λευκότητα, καθ´ ὃ καὶ τῆς τοῦ Ἰνδοῦ φύσεως ἡ χρόα λευκαίνεται.

[6]   λογισμὸν ἐπῇδε τῷ τεχνήματι, τὴν τοῦ καιροῦ δύναμιν ἐν τῇ τέχνῃ

[6]   βόστρυχον, τὰ δὲ ὄπισθεν ἦν τοῦ Καιροῦ πλοκάμων ἐλεύθερα μόνην τὴν

[13]   οἶκτον καὶ εἰς ἔννοιαν ἐρχομένην τοῦ κακοῦ τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα

[9]   ἐξεῦρον καὶ τὴν ἀφθογγίαν ἐξενίκησαν τοῦ λίθου. ἐκείνῳ τῷ Μέμνονι καὶ

[5]   πέπλος λευκανθὴς ὁμόχρως τῷ σώματι τοῦ λίθου περιθέων εἰς κύκλον, κατὰ

[4]   τὸ μεμεθυσμένον οὐ κατεμήνυσεν ἡ τοῦ λίθου χρόα οὐ γὰρ ἦν

[4]   μηχάνημα τὰς παρειὰς φοινῖξαι σκέποντος τοῦ μέλανος τὴν μέθην ἐκ δὲ

[6]   καιροῦ φύσεως, τὴν δὲ κατὰ τοῦ μετώπου κόμην, ὅτι προσιόντος μὲν

[5]   τέχνης καὶ λύπη, ἵνα μετὰ τοῦ Ναρκίσσου καὶ τὴν τύχην ἡ

[12]   ἑαυτὸ μεθίστη, ἐν τοῖς προπυλαίοις τοῦ νεὼ ἱδρυμένον θεῶμαι κένταυρον οὐκ

[4]   ὀκλάζων. ὁ δὲ λίθος ὑπὸ τοῦ πάθους ἐῴκει πληγέντι καὶ οἱονεὶ

[5]   σχήματι τὴν ἐκ σώματος ἀπεργαζομένη τοῦ παραδείγματος ὁμοιότητα καὶ τῷ ἐκ

[13]   εἰκών, καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν τοῦ περὶ αὐτὴν δράματος ἐξήγησις ἦν

[7]   τέχνη δὲ ἐν τοῖς ζῴοις τοῦ περὶ τὴν μουσικὴν ἔρωτος τὰ

[14]   ἐξαλλαττόμενος. ἔν γε μὴν τοῖς τοῦ πίνακος τέρμασιν Ἀμφιτρίτη τις ἐκ

[5]   γόνυ καταβαίνων ἐπαύετο μόνην ἀπὸ τοῦ πορπήματος ἐλευθερῶν τὴν χεῖρα. οὕτω

[14]   βα- ὤχετό γε μικροῦ τῆς τοῦ ποταμοῦ κινήσεως καὶ κυμαίνειν δειχθείσης.

[7]   ὁ χῶρος, παρὰ τοὺς Ὀλμειοῦ τοῦ ποταμοῦ ῥύακας καὶ τὴν ἰοειδέα

[8]   καὶ ἐπιθειάζειν ἐδόκει, ὥσπερ οἶμαι τοῦ Πραξιτέλους καὶ τὸν βακχεῖον οἶστρον

[5]   χρώμενος καὶ εἰς αὐτὴν περιχέων τοῦ προσώπου τὸ εἶδος, ἡ δὲ

[14]   ἡ εἰκὼν καὶ τὴν ἄκραν τοῦ Σκείρωνος καὶ τὴν θάλατταν τὴν

[10]   νοῦν ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κοινωνίαν, τοῦ συνοικοῦντος τὴν δύναμιν πρέπειν, ἀλλ´

[4]   μέλανος τὴν μέθην ἐκ δὲ τοῦ σχήματος κατηγόρει τὸ πάθος· παράφορός

[7]   συναπέτικτε τὸ κάλλος τῇ {δὲ} τοῦ σώματος ἀγλαίᾳ τὸ μουσικὸν ἐπισημαίνων

[5]   Ἐρώτων, ἀστραπὴν οἷον ἐξ αὐτοῦ τοῦ σώματος ἀπολάμπων κάλλους. ἦν δὲ

[5]   γεγονὼς μίμησιν, ὡς καὶ τὴν τοῦ σώματος διαλάμπειν χρόαν τῆς ἐν

[12]   στηριγμὸν ζητεῖν. τοιούτου δὲ ὄντος τοῦ σώματος εἶδες ἂν καὶ θυμὸν

[6]   χρόαν εἶχεν ἀνθηρὰν τῇ λαμπηδόνι τοῦ σώματος τὰ ἄνθη δηλῶν. ἦν

[13]   τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα μετὰ τοῦ σώματος τὰ πάθη ἡ εἰκὼν

[13]   μαλαττομένην εἰς στυγνότητα, ὥσπερ ἄντικρυς τοῦ τεχνησαμένου τὴν ὁρμὴν εἰς τῆς

[7]   ἰοειδέα Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως ἄγαλμα τοῦ τῆς Καλλιόπης παρὰ τὰς Μούσας

[9]   τέχνη καὶ κρείττων ἀνθρωπίνης χειρός. τοῦ Τιθωνοῦ Μέμνονος εἰκὼν ἦν ἐν

[5]   σκιάσματι, οἷον τινὰ σάρκα τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν περιθεῖσα. οὕτω δὲ

[14]   ἡ Ἰνὼ περιδεής, ὑπότρομος, ὑπὸ τοῦ φόβου χλωρόν τι καὶ τεθνηκὸς

[3]   ἔκστασιν ἀνίστη πρὸς τὴν εὐμαρότητα τοῦ χαλκοῦ τὸ στεγανὸν ἐκκλάσας. πλόκαμοι

Chapitres
[2]	τινος ἐπιπνοίας κινηθεὶς εἰς τὴν	τοῦ	ἀγάλματος δημιουργίαν τὴν θεοφορίαν ἐφῆκεν.
[10]	δὲ γενομένων εἰωθότων φθείρεσθαι ἡ	τοῦ	ἀγάλματος ἰδέα ἅτε δὴ τῆς
[9]	Μεμνόνιος ἡ εἰκὼν μόνῳ μὲν	τοῦ	ἀνθρωπίνου διαλλάττειν μοι δοκεῖ σώματι,
[1]	πνεύματος καὶ εἰς τὴν ἐπήχησιν	τοῦ	αὐλοῦ τὴν πνοὴν ἐκ στέρνων
[2]	ὀρεγομένην Κιθαιρῶνος, τὴν δὲ ἐκ	τοῦ	βακχικοῦ θανατωθεῖσαν οἴστρου καὶ τῶν
[4]	καὶ πρὸς τὴν ἐκ φύσεως	τοῦ	γένους αὐτομολῶν χρόαν, εἶχε δὲ
[12]	ἄκραν ἀποφέρεται τὴν βάσιν ἀφεῖλε,	τοῦ	δὲ ἱππείου σώματος ὅσον εἰς
[6]	πρόσω κυριεύων φορᾶς, καὶ παρὰ	τοῦ	δημιουργοῦ λαβὼν καὶ τὴν ἀέριον
[3]	καὶ Πραξιτέλης εἰς τὴν εἰκόνα	τοῦ	Ἔρωτος ἐνέθηκε μικροῦ καὶ νοήματα
[2]	καὶ στερεὸς ὢν εἰς τὴν	τοῦ	θήλεος εἰκασίαν ἐμαλάττετο γοργότητος διορθουμένης
[13]	ἦν μετὰ τὸν χόλον καθαρεύουσαν	τοῦ	θυμοῦ ἐπιστρέφεσθαι πρὸς οἶκτον καὶ
[13]	τὴν μητρῴαν σύνεσιν ἀρρώστως ἐκ	τοῦ	θυμοῦ τὴν λίθον ἕλκουσα. οὐ
[4]	σεισμόν. εἶχε δὲ ἁβρὸν οὐδὲν	τοῦ	Ἰνδοῦ τὸ εἴδωλον οὐδ´ εἰς
[4]	λευκότητα, καθ´ ὃ καὶ τῆς	τοῦ	Ἰνδοῦ φύσεως ἡ χρόα λευκαίνεται.
[6]	λογισμὸν ἐπῇδε τῷ τεχνήματι, τὴν	τοῦ	καιροῦ δύναμιν ἐν τῇ τέχνῃ
[6]	βόστρυχον, τὰ δὲ ὄπισθεν ἦν	τοῦ	Καιροῦ πλοκάμων ἐλεύθερα μόνην τὴν
[13]	οἶκτον καὶ εἰς ἔννοιαν ἐρχομένην	τοῦ	κακοῦ τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα
[9]	ἐξεῦρον καὶ τὴν ἀφθογγίαν ἐξενίκησαν	τοῦ	λίθου. ἐκείνῳ τῷ Μέμνονι καὶ
[5]	πέπλος λευκανθὴς ὁμόχρως τῷ σώματι	τοῦ	λίθου περιθέων εἰς κύκλον, κατὰ
[4]	τὸ μεμεθυσμένον οὐ κατεμήνυσεν ἡ	τοῦ	λίθου χρόα οὐ γὰρ ἦν
[4]	μηχάνημα τὰς παρειὰς φοινῖξαι σκέποντος	τοῦ	μέλανος τὴν μέθην ἐκ δὲ
[6]	καιροῦ φύσεως, τὴν δὲ κατὰ	τοῦ	μετώπου κόμην, ὅτι προσιόντος μὲν
[5]	τέχνης καὶ λύπη, ἵνα μετὰ	τοῦ	Ναρκίσσου καὶ τὴν τύχην ἡ
[12]	ἑαυτὸ μεθίστη, ἐν τοῖς προπυλαίοις	τοῦ	νεὼ ἱδρυμένον θεῶμαι κένταυρον οὐκ
[4]	ὀκλάζων. ὁ δὲ λίθος ὑπὸ	τοῦ	πάθους ἐῴκει πληγέντι καὶ οἱονεὶ
[5]	σχήματι τὴν ἐκ σώματος ἀπεργαζομένη	τοῦ	παραδείγματος ὁμοιότητα καὶ τῷ ἐκ
[13]	εἰκών, καὶ ὡς βραχέως εἰπεῖν	τοῦ	περὶ αὐτὴν δράματος ἐξήγησις ἦν
[7]	τέχνη δὲ ἐν τοῖς ζῴοις	τοῦ	περὶ τὴν μουσικὴν ἔρωτος τὰ
[14]	ἐξαλλαττόμενος. ἔν γε μὴν τοῖς	τοῦ	πίνακος τέρμασιν Ἀμφιτρίτη τις ἐκ
[5]	γόνυ καταβαίνων ἐπαύετο μόνην ἀπὸ	τοῦ	πορπήματος ἐλευθερῶν τὴν χεῖρα. οὕτω
[14]	βα- ὤχετό γε μικροῦ τῆς	τοῦ	ποταμοῦ κινήσεως καὶ κυμαίνειν δειχθείσης.
[7]	ὁ χῶρος, παρὰ τοὺς Ὀλμειοῦ	τοῦ	ποταμοῦ ῥύακας καὶ τὴν ἰοειδέα
[8]	καὶ ἐπιθειάζειν ἐδόκει, ὥσπερ οἶμαι	τοῦ	Πραξιτέλους καὶ τὸν βακχεῖον οἶστρον
[5]	χρώμενος καὶ εἰς αὐτὴν περιχέων	τοῦ	προσώπου τὸ εἶδος, ἡ δὲ
[14]	ἡ εἰκὼν καὶ τὴν ἄκραν	τοῦ	Σκείρωνος καὶ τὴν θάλατταν τὴν
[10]	νοῦν ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ κοινωνίαν,	τοῦ	συνοικοῦντος τὴν δύναμιν πρέπειν, ἀλλ´
[4]	μέλανος τὴν μέθην ἐκ δὲ	τοῦ	σχήματος κατηγόρει τὸ πάθος· παράφορός
[7]	συναπέτικτε τὸ κάλλος τῇ {δὲ}	τοῦ	σώματος ἀγλαίᾳ τὸ μουσικὸν ἐπισημαίνων
[5]	Ἐρώτων, ἀστραπὴν οἷον ἐξ αὐτοῦ	τοῦ	σώματος ἀπολάμπων κάλλους. ἦν δὲ
[5]	γεγονὼς μίμησιν, ὡς καὶ τὴν	τοῦ	σώματος διαλάμπειν χρόαν τῆς ἐν
[12]	στηριγμὸν ζητεῖν. τοιούτου δὲ ὄντος	τοῦ	σώματος εἶδες ἂν καὶ θυμὸν
[6]	χρόαν εἶχεν ἀνθηρὰν τῇ λαμπηδόνι	τοῦ	σώματος τὰ ἄνθη δηλῶν. ἦν
[13]	τὴν ψυχὴν οἰκτίζεσθαι. ταῦτα μετὰ	τοῦ	σώματος τὰ πάθη ἡ εἰκὼν
[13]	μαλαττομένην εἰς στυγνότητα, ὥσπερ ἄντικρυς	τοῦ	τεχνησαμένου τὴν ὁρμὴν εἰς τῆς
[7]	ἰοειδέα Πηγάσου κρήνην Ὀρφέως ἄγαλμα	τοῦ	τῆς Καλλιόπης παρὰ τὰς Μούσας
[9]	τέχνη καὶ κρείττων ἀνθρωπίνης χειρός.	τοῦ	Τιθωνοῦ Μέμνονος εἰκὼν ἦν ἐν
[5]	σκιάσματι, οἷον τινὰ σάρκα τὴν	τοῦ	ὕδατος φύσιν περιθεῖσα. οὕτω δὲ
[14]	ἡ Ἰνὼ περιδεής, ὑπότρομος, ὑπὸ	τοῦ	φόβου χλωρόν τι καὶ τεθνηκὸς
[3]	ἔκστασιν ἀνίστη πρὸς τὴν εὐμαρότητα	τοῦ	χαλκοῦ τὸ στεγανὸν ἐκκλάσας. πλόκαμοι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/06/2007