Chapitres
[2]	εἰσιόντι τὰ ἔνδον ὑπήχει. πρόσωπόν	γε	μὴν ἰδόντες ὑπὸ ἀφασίας ἔστημεν·
[4]	πρὸς τοῖς ἄκροις ἐπόρφυρεν. ὀφθαλμοί	γε	μὴν οὐ συνῇδον τῷ λίθῳ,
[14]	αὐτῆς τὴν ἐξουσίαν ἐξαλλαττόμενος. ἔν	γε	μὴν τοῖς τοῦ πίνακος τέρμασιν
[14]	δὲ αὐτὰς Ὠκεανὸς βα- ὤχετό	γε	μικροῦ τῆς τοῦ ποταμοῦ κινήσεως
[2]	δ´ εἰς τὸ ὄντως ὂν	ἀπήγαγε	τὴν μίμησιν. εἶδες ἂν ὅτι
[9]	φύσις τὴν λίθων γένεσιν ἄφθογγον	παρήγαγε	καὶ κωφὴν καὶ μήτε ὑπὸ
[12]	ὀμφαλὸν καταβαίνει τεμοῦσα τῷ ἀνθρωπίνῳ	συνῆγε	τύπῳ, ὡς τὸν μὲν ἵππον
[14]	τὴν θηλὴν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ	προσῆγε	τὰς τροφίμους ἐπιστάζουσα πηγὰς τοῖς
[4]	τῆς μέθης ἐμφανίζων σεισμόν. εἶχε	δὲ	ἁβρὸν οὐδὲν τοῦ Ἰνδοῦ τὸ
[1]	τῶν ἀμηχάνων πόρον. οὐκ ἦν	δὲ	ἁβρότητος μετέχον τὸ σῶμα, ἀλλ´
[9]	μέτοχα πραγματεύεσθαι τὰ ποιήματα, αἱ	δὲ	Αἰθιόπων χεῖρες πόρους τῶν ἀμηχάνων
[6]	τέχνῃ πρὸς ὃ βούλοιτο, σπανίζων	δὲ	αἰσθήσεως ζωτικῆς ἔνοικον ἔχειν ἐπιστοῦτο
[14]	ἵμερον ἐξ ὀμμάτων στάζουσαι, ὑπὲρ	δὲ	ἄκρων τῶν θαλασσίων κυμάτων ἑλίσσουσαι
[12]	μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν, τὰ	δὲ	ἀλλήλοις τεχνησαμένη σύμφωνα· τῆς μὲν
[8]	τῆς χειρὸς τὴν αἴσθησιν. ἦν	δὲ	ἀνθηρός, ἁβρότητος γέμων, ἱμέρῳ ῥεόμενος,
[12]	τὸ νῶτον καταβαῖνον εὐρύνεται, τὸν	δὲ	ἄνθρωπον τὸν ἀπὸ ὀμφαλοῦ μέχρι
[1]	ἐπὶ ταῖς παρουσίαις ἐφαιδρύνετο, ἀπιούσης	δὲ	ἀνίᾳ βαλλόμενος πένθιμον ἐπέστενεν καὶ
[9]	στενάζοντι γοερὸν ἀντιπέμπειν μέλος, εὐπαθοῦντι	δὲ	ἀνταποδιδόναι τὴν ἠχὴν ἀντίμιμον. ἐκεῖνο
[6]	κάλλους δημιουργὸς ὁ καιρός, τὸ	δὲ	ἀπηνθηκὸς ἅπαν ἔξω τῆς καιροῦ
[9]	τῆς μητρὸς παρουσίαις φαιδρυνόμενος, νῦν	δὲ	ἀποκλινομένης εἰς νύκτα ἐλεεινόν τι
[14]	ἑλίσσουσαι τὴν χορείαν ἔπληττον. περὶ	δὲ	αὐτὰς Ὠκεανὸς βα- ὤχετό γε
[13]	τὴν ἄνομον σφαγὴν ἅπτεται. ἦν	δὲ	αὐτῇ καὶ ξιφηφόρος ἡ χεὶρ
[2]	τῆς τέχνης φάρμακα. καὶ γνώσεσθε	δὲ	αὐτίκα, ὡς οὐδὲ τῆς οἴκοθεν
[4]	φύσεως ἡ χρόα λευκαίνεται. μέθη	δὲ	αὐτὸν ἐξίστη καὶ τὸ μεμεθυσμένον
[8]	δήλωσιν ὑποκρίνεσθαι τὸν χαλκόν. νεβρὶς	δὲ	αὐτὸν ἔσκεπεν οὐχ οἵαν εἴωθεν
[1]	δαίμονος καὶ Διονύσῳ σκιρτῶντος. κισσὸς	δὲ	αὐτὸν ἐστεφάνου οὐκ ἐκ λειμῶνος
[3]	πτέρυγας ἔχων καὶ τόξα. χαλκὸς	δὲ	αὐτὸν ἐτύπου, καὶ ὡς ἂν
[7]	μουσικὸν ἐπισημαίνων τῆς ψυχῆς. ἐκόσμει	δὲ	αὐτὸν τιάρα Περσικὴ χρυσῷ κατάστικτος
[6]	μέτωπα χάρισιν ἔστιλβεν, αἱ παρειαὶ	δὲ	αὐτοῦ εἰς ἄνθος ἐρευθόμεναι νεοτήσιον
[3]	χαλκοῦ τὸ στεγανὸν ἐκκλάσας. πλόκαμοι	δὲ	αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν ἐσκίαζον ἀνθηροὶ
[7]	ἔφαινε τὰς βολάς τὸ πέδιλον	δὲ	αὐτῷ ξανθοτάτῳ χρυσῷ κατήνθιστο καὶ
[1]	πρόσφοροι καὶ μέλη θρυπτόμενα, Σατύρου	δὲ	αὐχμηρὸν τὸ εἶδος ὡς ἂν
[10]	θεὸν καὶ δεῖ δυναστεύειν. τῶν	δὲ	γενομένων εἰωθότων φθείρεσθαι ἡ τοῦ
[8]	αἴσθησιν ἐκβιάζεσθαι τὸν χρυσόν, αἱ	δὲ	δὴ Πραξιτέλειοι χεῖρες ζωτικὰ διόλου
[6]	σώματος τὰ ἄνθη δηλῶν. ἦν	δὲ	Διονύσῳ κατὰ τὸ πλεῖστον ἐμφερής·
[3]	τῆς μετεώρου κυριεύων φορᾶς. ἐγαυροῦτο	δὲ	εἰς γέλωτα, ἔμπυρόν τι καὶ
[3]	εὐκόλως τὴν γέλωτος μίμησιν. ἵδρυτο	δὲ	εἰς μὲν τὴν κορυφὴν τὸν
[11]	ἦν ἡλικίας ἄνθος ἐκλάμπον· κόμη	δὲ	εἶχεν ἕλικας ταῖς ὀφρύσιν ἐπιβαίνοντας.
[10]	ἐπιβαίνοντες τοῖς ὄμμασιν εἱλοῦνται. οἷον	δὲ	ἐκ ζωτικῆς αἰτίας καὶ αὐτοὶ
[2]	καὶ οἷον ὀρεγομένην Κιθαιρῶνος, τὴν	δὲ	ἐκ τοῦ βακχικοῦ θανατωθεῖσαν οἴστρου
[10]	ὑπαστράπτει σεμνότητος αἰδοῖ μιγείσης. πλοκάμων	δὲ	ἕλικες ῥεόμενοι χάρισιν οἱ μὲν
[8]	ἐκ μετώπου κεχυμένους ἀναστέλλων γέλωτος	δὲ	ἔμπλεως, ὃ δὴ καὶ παντὸς
[1]	εἰς δυσεύρετον πλάνην ἐκπῖπτον. ἵδρυτο	δὲ	ἐν αὐτῷ Σατύρου τι σχῆμα
[7]	τὴν λυρῳδὸν ἐγεῖρον, ἡ τέχνη	δὲ	ἐν τοῖς ζῴοις τοῦ περὶ
[7]	κορυφῆς εἰς ὕψος ἀνέχουσα, χιτὼν	δὲ	ἐξ ὤμων ἀπαγόμενος εἰς πόδας
[5]	τε καὶ διαυγοῦς ὕδατος, εἱστήκει	δὲ	ἐπ´ αὐτῇ Νάρκισσος ἐκ λίθου
[6]	φέρεται ταῖς ὥραις ἐποχούμενος, τὴν	δὲ	ἐπανθοῦσαν ὥραν, ὅτι πᾶν εὔκαιρον
[6]	τοῖς ὄμμασιν ἁπαλὸν ἐρύθημα, εἱστήκει	δὲ	ἐπί τινος σφαίρας ἐπ´ ἄκρων
[11]	πρὸς τὴν καμπὴν ἀνιέμενος, ὁτὲ	δὲ	ἐπιτεῖναι τὰ μέλη πρὸς τὸ
[3]	τὸν δεξιὸν ἐπικάμπτων καρπόν, τῇ	δὲ	ἑτέρᾳ μετεωρίζων τὸ τόξον καὶ
[4]	τοῦ γένους αὐτομολῶν χρόαν, εἶχε	δὲ	εὐθαλῆ μὲν καὶ οὔλην τὴν
[3]	μὲν ἦν ἀμοιρῶν μαλακότητος, χαλκῷ	δὲ	ἔχων συνῳδὸν τὴν χρόαν εὐανθὴς
[14]	ἐπιστάζουσα πηγὰς τοῖς τροφίμοις. ἐπήγετο	δὲ	ἡ εἰκὼν καὶ τὴν ἄκραν
[3]	ἐξ ἄκρων βοστρύχων αἰρόμενον, ἁψαμένῳ	δὲ	ἡ θρὶξ ὑπεξανίστατο μαλθακιζομένη πρὸς
[14]	κινήσεως τοὺς θεατὰς ἐξίστη. παρῆν	δὲ	ἡ Ἰνὼ περιδεής, ὑπότρομος, ὑπὸ
[2]	τέχνης ἀρρήτῳ λόγῳ κραθέντα. ἀνεῖτο	δὲ	ἡ κόμη ζεφύρῳ σοβεῖν καὶ
[6]	μὲν αὐτοῦ λαβέσθαι ῥᾴδιον, παρελθόντος	δὲ	ἡ τῶν πραγμάτων ἀκμὴ συνεξέρχεται
[10]	καὶ μιανθῆναι παθήμασιν, οὐ πιστεύσομεν	δέ,	ᾗ μηδὲν ἔγγονον κακίας παραπέφυκεν;
[5]	λίθου πεποιημένος. παῖς ἦν, μᾶλλον	δὲ	ἠίθεος, ἡλικιώτης Ἐρώτων, ἀστραπὴν οἷον
[5]	πορπήματος ἐλευθερῶν τὴν χεῖρα. οὕτω	δὲ	ἦν ἁπαλὸς καὶ πρὸς πέπλου
[5]	τοῦ ὕδατος φύσιν περιθεῖσα. οὕτω	δὲ	ἦν ζωτικὸν καὶ ἔμπνουν τὸ
[11]	τῆς ἥβης ἔφαινεν ἄνθος, πάντα	δὲ	ἦν ἰδεῖν πρὸς τὴν τῆς
[4]	τῶν μελῶν συμβολὴν διήρθρωτο. ἀσκεπὴς	δὲ	ἦν καὶ γυμνὸς ὡς ἂν
[11]	τέχνης τὸν χαλκὸν μαλαττούσης, χλιδῆς	δὲ	ἦν καὶ ἱμέρου μεστὸς καὶ
[9]	καὶ εἰς χορείαν κινεῖν, ἀμήχανον	δὲ	ἦν καὶ παντελῶς ἄπορον καὶ
[6]	φύσιν ἁμιλλωμένης τῆς τέχνης. παῖς	δὲ	ἦν ὁ Καιρὸς ἡβῶν ἐκ
[8]	αὐτὴν ἀμειβόμενος τὴν ὕλην. ὄμμα	δὲ	ἦν πυρὶ διαυγὲς μανικὸν ἰδεῖν·
[5]	ὥρας τὴν ἀκμὴν προσείκαστο. σχῆμα	δὲ	ἦν τὸ κοσμοῦν τοιόνδε· πέπλος
[2]	εὐάζουσα, πικροτέρας μανίας σύμβολον· τὸ	δὲ	ἦν χιμαίρας τι πλάσμα πελιδνὸν
[14]	δὲ περὶ αὐτὴν εἱστήκεσαν, ἁπαλαὶ	δὲ	ἦσαν αὗται καὶ ἀνθηραὶ προσιδεῖν
[13]	τῆς γυναικὸς τὰ βουλεύματα, ὁ	δὲ	θυμὸς τῇ ῥύμῃ τῆς ὀργῆς
[8]	λαιὰν ἐπερείδων τῷ θύρσῳ, ὁ	δὲ	θύρσος ἠπάτα τὴν αἴσθησιν καὶ
[11]	πρὸς τὸ σύντονον μεθιστάμενος. ὄμμα	δὲ	ἱμερῶδες ἦν αἰδοῖ συμμιγὲς ἀφροδισίᾳ
[12]	ἀποφέρεται τὴν βάσιν ἀφεῖλε, τοῦ	δὲ	ἱππείου σώματος ὅσον εἰς ὀμφαλὸν
[7]	μετεχειρίζετο δὲ τὴν λύραν, ἡ	δὲ	ἰσαρίθμους ταῖς Μούσαις ἐξῆπτο τοὺς
[5]	μέλεσιν αὐγὴν ἐξιέναι συγχωρούσης. ἔστη	δὲ	καθάπερ κατόπτρῳ τῇ πηγῇ χρώμενος
[14]	φύσεως ἐπάγειν τὴν μίμησιν. παρεσκίρτων	δὲ	καὶ ἐνάλιοι δελφῖνες τὸ ῥόθιον
[11]	πλοκάμων ἐτήρει τὸ μέτωπον. ὡς	δὲ	καὶ κατὰ μέρος ἐξητάζομεν τὴν
[14]	τι καὶ τεθνηκὸς ὁρῶσα, ἐνηγκάλιστο	δὲ	καὶ παῖδα νήπιον καὶ τὴν
[5]	τινα σώματος ὄγκον διαχεόμενος. μετεχειρίζετο	δὲ	καὶ σύριγγα, ἧς νομίοις θεοῖς
[14]	καλῶν οὐκ ἀμούσως ἐξησκημένη. ἐκτετύπωται	δὲ	κατ´ αὐτὴν Ἀθάμας μανίαις οἰστρούμενος.
[6]	ἔξω τῆς καιροῦ φύσεως, τὴν	δὲ	κατὰ τοῦ μετώπου κόμην, ὅτι
[3]	τὴν χρόαν εὐανθὴς ἑωρᾶτο, τῶν	δὲ	κινήσεως ἔργων ἐστερημένος ἕτοιμος ἦν
[4]	ὑπὸ τὴν γῆν ὀκλάζων. ὁ	δὲ	λίθος ὑπὸ τοῦ πάθους ἐῴκει
[8]	χαλκὸς μὲν ὢν ἠρυθραίνετο, ζωῆς	δὲ	μετουσίαν οὐκ ἔχων ἐβούλετο τὴν
[4]	ἀνάθημα ταῖς Νύμφαις ἱδρυθείς. ἦν	δὲ	ὁ Ἰνδὸς λίθος μελαινόμενος καὶ
[5]	εἰς Μουσῶν αὐλὴν ἀποτυπωσάμενος. {ἔχει	δὲ	ὁ λόγος, ὡς καὶ ἡ
[1]	τένοντας ἐκ μετώπων προσέρπων. παρειστήκει	δὲ	ὁ Πὰν γανύμενος τῇ αὐλητικῇ
[12]	τῆς βάσεως στηριγμὸν ζητεῖν. τοιούτου	δὲ	ὄντος τοῦ σώματος εἶδες ἂν
[6]	παρειαῖς ἐπέσειε τὸν βόστρυχον, τὰ	δὲ	ὄπισθεν ἦν τοῦ Καιροῦ πλοκάμων
[7]	πρὸς τὴν ᾠδὴν ἐξιστάμενον, πάντες	δὲ	ὄρειοι θῆρες καὶ ὅσον ἐν
[6]	πάγιον τὸν ταρσὸν ἐρείσας, ἑστὼς	δὲ	ὁρμῆς ἐξουσίαν ἔχειν ἐδείκνυτο καί
[14]	ὄμμα, ἐκπληξίας γέμων καὶ ὥπλιστο	δὲ	οὐ μανίαις μόνον εἰς τόλμαν
[6]	βεβηκὼς ἐπτερωμένος τὼ πόδε. ἐπεφύκει	δὲ	οὐ νενομισμένως ἡ θρίξ, ἀλλ´
[10]	ἐν ἄστροις ἐκληρούχησε τύχην, ἄγαλμα	δὲ	οὐ πιστεύσομεν, εἰς ὃ τὰς
[14]	εἰκὼν ὄντως ἦν ἀκίνητος, ἐδόκει	δὲ	οὐ τηρεῖν τὸ στάσιμον, ἀλλὰ
[9]	πρὸς τὴν ἀπουσίαν ἀνιώμενος. ἠπόρει	δὲ	οὐδὲ δακρύων ὁ λίθος, ἀλλ´
[5]	τὴν τριχὸς καμπὴν λυόμενος. τὸ	δὲ	οὐδὲ λόγῳ ῥητὸν λίθος εἰς
[5]	αὐχένα κεχυμένης εἰς νῶτα, ἔβλεπε	δὲ	οὐκ ἀκράτως γαῦρον οὐδὲ ἱλαρὸν
[7]	χρυσέῳ κατὰ στέρνων ἐσφίγγετο. κόμη	δὲ	οὕτως ἦν εὐανθὴς καὶ ζωτικὸν
[14]	ἐκ τῶν ὀμμάτων μαρμαίρουσα, Νηρηίδες	δὲ	περὶ αὐτὴν εἱστήκεσαν, ἁπαλαὶ δὲ
[5]	μετηλλάττετο τὸν ὄντως παῖδα, ἡ	δὲ	πηγὴ πρὸς τὰ ἐν τῇ
[14]	τὴν θάλατταν τὴν ὑπόρειον, τὸ	δὲ	ῥόθιον πρὸς ὑποδοχὴν ἐκολποῦτο κυμαίνειν
[13]	τὸν θυμὸν ἐν ὄμμασιν, ὁτὲ	δὲ	σκυθρωπὸν ὁρῶσαν καὶ μαλαττομένην εἰς
[10]	τεκμήρια ψυχῆς ἀρρήτως ἀποτίκτουσα. πρόσωπον	δέ	σοι θεασαμένῳ δουλοῦται τὴν αἴσθησιν·
[6]	ΣΙΚΥΩΝΙ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ. Ἐθέλω	δέ	σοι καὶ τὸ Λυσίππου δημιούργημα
[9]	ΤΟ ΤΟΥ ΜΕΜΝΟΝΟΣ ΑΓΑΛΜΑ. Ἐθέλω	δέ	σοι καὶ τὸ Μέμνονος ἀφηγήσασθαι
[10]	ἀπηρξάμεθα· κελεύεις γὰρ οἶμαι· πρόθυμος	δέ	σοι καὶ τὸν νόμον ᾄδειν,
[8]	ἐβούλετο τὴν ἰδέαν δεικνύναι, ἁψαμένῳ	δέ	σοι πρὸς τὴν ἀκμὴν ὑπεξίστατο,
[2]	ὕλης ἀπετυποῦτο τὰ θαύματα, ὁ	δὲ	τὰ ἐν λόγοις διαπλάττων Δημοσθένης
[7]	ἐπαυχένιος κατὰ νώτου χυθεῖσα, ἡ	δὲ	ταῖς ὀφρύσιν ἄνωθεν δισχιδὴς ἐπιβαίνουσα
[11]	τέχνη τὴν ἐξουσίαν ἐπορίζετο. ἐκοινοῦτο	δὲ	τὰς παρειὰς ἐρυθήματι, ὃ δὴ
[8]	μίμησιν ὁ χαλκὸς μετεβάλλετο, εἱστήκει	δὲ	τὴν λαιὰν ἐπερείδων τῷ θύρσῳ,
[7]	νώτου εἰς σφυρὸν κατῄει, μετεχειρίζετο	δὲ	τὴν λύραν, ἡ δὲ ἰσαρίθμους
[6]	τὸ τῆς ἥβης ἄνθος. ἦν	δὲ	τὴν μὲν ὄψιν ὡραῖος σείων
[8]	ἦν ὁ χαλκὸς στεγανός, ὑπὸ	δὲ	τῆς τέχνης μαλαττόμενος εἰς σάρκα
[6]	ἡμῖν θαῦμα τοιοῦτον ἦν, εἷς	δέ	τις τῶν περὶ τὰς τέχνας
[5]	τοῦ σώματος ἀπολάμπων κάλλους. ἦν	δὲ	τοιόνδε τὸ σχῆμα· κόμαις ἐπιχρύσοις
[5]	τριχὸς ἑλισσομένης εἰς κύκλον, κατὰ	δὲ	τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς νῶτα,
[13]	φόνον ὁρμὴν εἰσηγούμενος, ἡ λύπη	δὲ	τὸν ἐπὶ τοῖς παισὶν ἐπεσήμαινεν
[4]	τοῦ μέλανος τὴν μέθην ἐκ	δὲ	τοῦ σχήματος κατηγόρει τὸ πάθος·
[7]	τέχνῃ συναπέτικτε τὸ κάλλος τῇ	{δὲ}	τοῦ σώματος ἀγλαίᾳ τὸ μουσικὸν
[5]	τοῦ προσώπου τὸ εἶδος, ἡ	δὲ	τοὺς ἀπ´ αὐτοῦ δεχομένη χαρακτῆρας
[9]	καὶ πάσαις τύχαις ἄτρωτον, ἐκείνῳ	δὲ	τῷ Μέμνονος λίθῳ καὶ ἡδονὴν
[11]	ἕλικας ταῖς ὀφρύσιν ἐπιβαίνοντας. ὁ	δὲ	τῷ τελαμῶνι καταστέφων τὴν κόμην
[1]	ἦν ὁ αὐλὸς ἔμφωνος, τὸ	δὲ	τῶν αὐλούντων πάθος διὰ τῆς
[7]	ΑΓΑΛΜΑ. Ἐν τῷ Ἑλικῶνι, τέμενος	δὲ	τῶν Μουσῶν σκιερὸν ὁ χῶρος,
[7]	τῶν φθόγγων φωνήεις γενόμενος. ὑπὸ	δὲ	τῶν ποδῶν τὴν βάσιν οὐκ
[8]	σάρκα μεταρρυθμίζεσθαι τὸν χαλκόν, οὕτω	δὲ	ὑγρὸν καὶ κεχαλασμένον ἔχων τὸ
[2]	δημιουργίαν τὴν θεοφορίαν ἐφῆκεν. τί	δὲ	ὑμῖν οὐκ ἄνωθεν τὸν ἐνθουσιασμὸν
[10]	νῶτα τεθηλότες ἄφετοι κέχυνται, οἱ	δὲ	ὑπὲρ μετώπου πρὸς τὰς ὀφρῦς
[10]	οὖσα θεοειδὲς ἀναπέμπει νόημα, δημιούργημα	δὲ	χειρὸς τυγχάνουσα ἃ μὴ δημιουργίαις
[6]	καταλιπὼν τὴν κόμην ἄνετον, τὴν	δὲ	χρόαν εἶχεν ἀνθηρὰν τῇ λαμπηδόνι
[9]	διαλλάττειν μοι δοκεῖ σώματι, ὑπὸ	δὲ	ψυχῆς τινος καὶ ὁμοίας προαιρέσεως
[11]	ἐθέλοντι τῷ εἰδώλῳ γαυροῦσθαι. ἀκίνητος	δὲ	ὢν οὗτος ὁ ἔφηβος ἔδοξεν
[11]	τὸν ἀληθῆ τύπον μεθιστάμενος. ἄμοιρος	δὲ	ὢν πνεύματος καὶ τὸ ἔμπνουν
[6]	μὲν γὰρ ὢν ἠρυθραίνετο, σκληρὸς	δὲ	ὢν τὴν φύσιν διεχεῖτο μαλακῶς
[3]	γὰρ ἕδραν στάσιμον ἵδρυτο, ἠπάτα	δὲ	ὡς καὶ τῆς μετεώρου κυριεύων
[5]	τύχην ἡ εἰκὼν μιμῆται. ἔσταλτο	δὲ	ὥσπερ οἱ Ἔρωτες, οἷς καὶ
[11]	ἃ γὰρ μὴ παρέλαβεν ὕλη	μηδὲ	εἶχεν ἔμφυτα, τούτων ἡ τέχνη
[6]	δημιουργῶν ἀνιχνεύειν θαύματα καὶ λογισμὸν	ἐπῇδε	τῷ τεχνήματι, τὴν τοῦ καιροῦ
[5]	σχῆμα δὲ ἦν τὸ κοσμοῦν	τοιόνδε·	πέπλος λευκανθὴς ὁμόχρως τῷ σώματι
[5]	σώματος ἀπολάμπων κάλλους. ἦν δὲ	τοιόνδε	τὸ σχῆμα· κόμαις ἐπιχρύσοις ἤστραπτεν
[4]	εἱστήκει οὐ δυνάμενος ἐρείδειν τὼ	πόδε,	ἀλλ´ ὑπότρομός τε καὶ ὑπὸ
[6]	τῶν ταρσῶν βεβηκὼς ἐπτερωμένος τὼ	πόδε.	ἐπεφύκει δὲ οὐ νενομισμένως ἡ
[7]	οὐδὲ Πλειάδες τὸν αἰθέρα τέμνουσαι	οὐδὲ	Ἄρκτου περιστροφαὶ τῶν Ὠκεανοῦ λουτρῶν
[9]	τὴν ἀπουσίαν ἀνιώμενος. ἠπόρει δὲ	οὐδὲ	δακρύων ὁ λίθος, ἀλλ´ εἶχεν
[1]	ἀκοῇ μέλος οὐ προσῆπτεν αὐλοῦντος	οὐδὲ	ἦν ὁ αὐλὸς ἔμφωνος, τὸ
[13]	λίθον ἕλκουσα. οὐ γὰρ ἄτεγκτος	οὐδὲ	θηριώδης ἡ εἰκών, ἀλλ´ εἰς
[5]	ἔβλεπε δὲ οὐκ ἀκράτως γαῦρον	οὐδὲ	ἱλαρὸν καθαρῶς· ἐπιπεφύκει γὰρ ἐν
[5]	τριχὸς καμπὴν λυόμενος. τὸ δὲ	οὐδὲ	λόγῳ ῥητὸν λίθος εἰς ὑγρότητα
[7]	βάσιν οὐκ οὐρανὸς ἦν τυπωθεὶς	οὐδὲ	Πλειάδες τὸν αἰθέρα τέμνουσαι οὐδὲ
[7]	οὐδὲν μὲν ἦν τὸ ἠχοῦν	οὐδὲ	τὴν ἁρμονίαν τὴν λυρῳδὸν ἐγεῖρον,
[2]	καὶ γνώσεσθε δὲ αὐτίκα, ὡς	οὐδὲ	τῆς οἴκοθεν κινήσεως ἐστέρηται τὸ
[9]	οἰκείοις ὅροις ἔμενε λίθος ὢν	οὐδὲ	τὸ τῆς φύσεως σιγηλὸν ἠνείχετο,
[14]	οὐ μανίαις μόνον εἰς τόλμαν	οὐδὲ	τοῖς ἐξ Ἐρινύων δείμασι θυμοφθόροις
[14]	κατευνάζοντος· ὁ γὰρ δὴ κηρὸς	ἐφάνταζε	τὴν αἴσθησιν, ὡς καὶ πνοὴν
[9]	καὶ τῇ Ἡμέρᾳ τὰς ἀνίας	ἐκοίμιζε	καὶ οὐκ εἴα μαστεύειν τὸν
[5]	τὴν χρόαν καὶ ὀμμάτων κατασκευὴν	ἥρμοζε	καὶ ἠθῶν ἱστορίαν ἔσῳζεν καὶ
[1]	τὸν λίθον πίπτοντα εἶναι γὰρ	ἔπειθε	καὶ πνοῆς ἐξουσίαν ἐν ἑαυτῷ
[2]	τὰ τῆς τέχνης φάρμακα. καὶ	γνώσεσθε	δὲ αὐτίκα, ὡς οὐδὲ τῆς
[6]	τῶν ὀφρύων ὑφέρπουσα ταῖς παρειαῖς	ἐπέσειε	τὸν βόστρυχον, τὰ δὲ ὄπισθεν
[3]	εἰς τὴν εἰκόνα τοῦ Ἔρωτος	ἐνέθηκε	μικροῦ καὶ νοήματα καὶ πτέρυγι
[6]	δημιουργὸς τεχνησάμενος Σικυωνίοις εἰς θέαν	προὔθηκε.	Καιρὸς ἦν εἰς ἄγαλμα τετυπωμένος
[8]	τῆς τέχνης μαλαττόμενος εἰς σάρκα	ἀπεδίδρασκε	τῆς χειρὸς τὴν αἴσθησιν. ἦν
[12]	εἰς ἄκραν ἀποφέρεται τὴν βάσιν	ἀφεῖλε,	τοῦ δὲ ἱππείου σώματος ὅσον
[9]	μὴν ἐν τοῖς οἰκείοις ὅροις	ἔμενε	λίθος ὢν οὐδὲ τὸ τῆς
[9]	νύκτα ἐλεεινόν τι καὶ ἀλγεινὸν	ἔστενε	πρὸς τὴν ἀπουσίαν ἀνιώμενος. ἠπόρει
[8]	αὐτὸν Εὐριπίδης ἐν Βάκχαις εἰδοποιήσας	ἐξέφηνε,	κισσὸς δ´ αὐτὸν ἔστεφε περιθέων
[11]	ἤγετο ἐστερημένος ὑγρότητος καὶ ὅλως	ἐξέβαινε	τῆς αὐτοῦ φύσεως ὁ χαλκὸς
[7]	δισχιδὴς ἐπιβαίνουσα καθαρὰς τῶν ὀμμάτων	ἔφαινε	τὰς βολάς τὸ πέδιλον δὲ
[5]	τὸν αὐχένα κεχυμένης εἰς νῶτα,	ἔβλεπε	δὲ οὐκ ἀκράτως γαῦρον οὐδὲ
[2]	μανίας οἰστρῶσα ψυχὴ τοσαῦτα πάθους	διέλαμπε	τεκμήρια ὑπὸ τῆς τέχνης ἀρρήτῳ
[13]	τὴν φύσιν πρὸς τὸ ἔργον	ἤγειρε	τὴν ἐπὶ τὸν φόνον ὁρμὴν
[3]	ἐπῄει πιστεύειν, ὅτι καὶ χορὸν	ἤσκησε	κινούμενον Δαίδαλος καὶ χρυσῷ παρεῖχεν
[10]	ὃ καὶ τὴν ἐν ἄστροις	ἐκληρούχησε	τύχην, ἄγαλμα δὲ οὐ πιστεύσομεν,
[12]	ἡμισείας τεμοῦσα εἰς ἓν σῶμα	συνήρμοσε	τὰ μὲν ἀποκρίνασα τῶν μερῶν,
[2]	ἐπεδείκνυτο οὐ γὰρ τὸν βακχικὸν	ἐτίνασσε	θύρσον, ἀλλά τι σφάγιον ἔφερεν
[4]	σχήματος κατηγόρει τὸ πάθος· παράφορός	τε	γὰρ καὶ κωμάζων εἱστήκει οὐ
[11]	δαιδάλματα, ἀφασίᾳ πληγέντες εἱστήκειμεν· ὅ	τε	γὰρ χαλκὸς εὐτραφῆ καὶ λιπῶσαν
[5]	κρήνη πάγκαλος ἐκ μάλα καθαροῦ	τε	καὶ διαυγοῦς ὕδατος, εἱστήκει δὲ
[11]	τὸ πρᾶγμα; παῖς ἦν ἁπαλός	τε	καὶ νέος πρὸς τὸ μαλθακόν
[11]	καὶ νέος πρὸς τὸ μαλθακόν	τε	καὶ νεοτήσιον τῆς τέχνης τὸν
[4]	ἐρείδειν τὼ πόδε, ἀλλ´ ὑπότρομός	τε	καὶ ὑπὸ τὴν γῆν ὀκλάζων.
[10]	φθείρεσθαι ἡ τοῦ ἀγάλματος ἰδέα	ἅτε	δὴ τῆς ὑγείας τὴν οὐσίαν
[9]	μήτε ὑπὸ λύπης ἐθέλουσαν διοικεῖσθαι	μήτε	εἰδυῖαν ἡσθῆναι, ἀλλὰ καὶ πάσαις
[9]	ἄφθογγον παρήγαγε καὶ κωφὴν καὶ	μήτε	ὑπὸ λύπης ἐθέλουσαν διοικεῖσθαι μήτε
[7]	ὁ γὰρ χαλκὸς τῇ τέχνῃ	συναπέτικτε	τὸ κάλλος τῇ {δὲ} τοῦ
[11]	μὲν βοστρύχων οὔλων πλοκαῖς συνεξελιττόμενος,	ὁτὲ	δ´ ἐθελούσῃ τῇ τριχὶ ἐκτάδην
[11]	καμφθῆναι πρὸς τὴν καμπὴν ἀνιέμενος,	ὁτὲ	δὲ ἐπιτεῖναι τὰ μέλη πρὸς
[13]	φέρουσαν τὸν θυμὸν ἐν ὄμμασιν,	ὁτὲ	δὲ σκυθρωπὸν ὁρῶσαν καὶ μαλαττομένην
[11]	πρὸς τὴν τριχὸς κίνησιν μεθηρμόζετο,	ὁτὲ	μὲν βοστρύχων οὔλων πλοκαῖς συνεξελιττόμενος,
[11]	κατὰ νώτου χυθῆναι συναπλούμενος καὶ	ὁτὲ	μὲν ἐθέλει τὸ πλάσμα καμφθῆναι
[13]	καὶ ἦν ἰδεῖν τὴν λίθον	ὁτὲ	μὲν φέρουσαν τὸν θυμὸν ἐν
[5]	τὴν ἐρημίαν κατήχει τοῖς μέλεσιν,	εἴποτε	μουσικοῖς ψαλτηρίοις προσομιλῆσαι ποθήσειεν. τοῦτον
[9]	καὶ τὴν Ἠχὼ λόγος ἀντηχεῖν,	ὁπότε	φθέγγοιτο, καὶ γοερὸν μὲν στενάζοντι
[7]	τὴν μουσικὴν ἔρωτος τὰ πάθη	κατεμήνυε	καὶ ἐν τῷ χαλκῷ τὰς
[7]	ἀφεὶς τὰς νομὰς τῆς λυρῳδίας	ἤκουε	καὶ λεόντων ἄτεγκτος φύσις πρὸς
[8]	εἰδοποιήσας ἐξέφηνε, κισσὸς δ´ αὐτὸν	ἔστεφε	περιθέων ἐν κύκλῳ ὡς κισσὸς
[9]	καὶ ὁμοίας προαιρέσεως ἀγομένη κατηυθύνετο.	εἶχε	γοῦν ἐγκεκραμένα καὶ τὰ λυποῦντα
[4]	ἀπὸ τῆς μέθης ἐμφανίζων σεισμόν.	εἶχε	δὲ ἁβρὸν οὐδὲν τοῦ Ἰνδοῦ
[4]	φύσεως τοῦ γένους αὐτομολῶν χρόαν,	εἶχε	δὲ εὐθαλῆ μὲν καὶ οὔλην

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 21/06/2007