Livre, Chap. |
[14, 6] |
ἐν
περιττῷ.
Νυνὶ
γὰρ
οὐθὲν
|
ὑγιεινότερον |
τρὶς
τρία
ἂν
ᾖ
τὸ |
[14, 3] |
ὁ
τῶν
δούλων
ὅταν
μηθὲν
|
ὑγιὲς |
λέγωσιν.
Φαίνεται
δὲ
καὶ
αὐτὰ |
[14, 6] |
ἂν
ἐν
(οὐθενὶ
λόγῳ
ὂν
|
ὑδαρὲς |
δὲ
ἢ
ἐν
ἀριθμῷ
ἄκρατον |
[14, 6] |
Οὔκουν
ἔσται
πυρὸς
ΒΕΓΖ
καὶ
|
ὕδατος |
ἀριθμὸς
δὶς
τρία.
(Εἰ
δ᾽ |
[14, 1] |
τι,
ὥσπερ
ἐλέχθη,
ἀλλ᾽
οὐχ
|
ὕλη, |
εἴ
τι
ἕτερον
καὶ
τῷ |
[14, 4] |
εἰ
ὥσπερ
ἐλέγομεν
ὅτι
ἡ
|
ὕλη |
ἐστὶ
τὸ
δυνάμει
ἕκαστον,
οἷον |
[14, 5] |
ἡ
οὐσία,
ὁ
δ᾽
ἀριθμὸς
|
ὕλη. |
Οἷον
σαρκὸς
ἢ
ὀστοῦ
ἀριθμὸς |
[14, 5] |
ἀριθμὸς
οὔτε
ὁ
μοναδικός,
οὔτε
|
ὕλη |
οὔτε
λόγος
καὶ
εἶδος
(τῶν |
[14, 2] |
ᾖ
ἐνέργεια,
τὰ
δὲ
στοιχεῖα
|
ὕλη |
τῆς
οὐσίας,
οὐδεμιᾶς
ἂν
εἴη |
[14, 2] |
ἀΐ
δια
ἐκ
(στοιχείων
συγκεῖσθαι;
|
ὕλην |
γὰρ
ἕξει·
σύνθετον
γὰρ
πᾶν |
[14, 1] |
τὸ
ποσόν.
(Ἄνάγκη
τε
ἑκάστου
|
ὕλην |
εἶναι
τὸ
δυνάμει
τοιοῦτον,
ὥστε |
[14, 2] |
καίτοι
δεῖ
γέ
τινα
εἶναι
|
ὕλην |
ἑκάστῳ
γένει,
πλὴν
χωριστὴν
ἀδύνατον |
[14, 2] |
ὁ
ἀριθμὸς
ἢ
ὁτιοῦν
ἄλλο
|
ὕλην |
ἔχον,
ἐνδέχοιτ᾽
ἂν
μὴ
εἶναι, |
[14, 1] |
δὲ
τὸ
ἕτερον
τῶν
ἐναντίων
|
(ὕλην |
ποιοῦσιν,
οἱ
μὲν
τῷ
ἑνὶ |
[14, 1] |
τῶν
ἀριθμῶν,
τὰ
μὲν
δύο
|
ὕλην |
τὸ
δ᾽
ἓν
τὴν
μορφήν, |
[14, 3] |
γὰρ
τὰ
μεγέθη
ἐκ
τῆς
|
ὕλης |
καὶ
ἀριθμοῦ,
ἐκ
μὲν
τῆς |
[14, 2] |
πάντα
καὶ
κατὰ
τῶν
αἰσθητῶν
|
(ὑπάρξει, |
καθάπερ
ἐλέχθη.
~Οἱ
μὲν
οὖν |
[14, 3] |
τοῖς
αἰσθητοῖς
ὑπαρχόντων
τὰ
πάθη
|
ὑπάρχει |
αὐτῶν
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς.
(Εἰσὶ |
[14, 3] |
ταῦτα
συμβάλλεται.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ᾽
|
ὑπάρχει |
γε
κατ᾽
αὐτῶν
οὐθὲν
θεώρημα, |
[14, 3] |
τὰ
τῶν
ἀριθμῶν
ἐν
ἁρμονίᾳ
|
ὑπάρχει |
καὶ
ἐν
(τῷ
οὐρανῷ
καὶ |
[14, 6] |
ποιοῦσι
φανερὸν
ὅτι
τὸ
εὖ
|
ὑπάρχει |
καὶ
τῆς
συστοιχίας
ἐστὶ
τῆς |
[14, 4] |
αὐτὸ
πρῶτον
οὐχ
ὡς
ἀγαθὸν
|
ὑπάρχει, |
τὸ
αὔταρκες
καὶ
ἡ
σωτηρία. |
[14, 1] |
ἄρα
μάλιστα
τοῖς
ἐναντίοις
τοῦθ᾽
|
ὑπάρχειν. |
(Ἀεὶ
ἄρα
πάντα
τὰ
ἐναντία |
[14, 2] |
ταύτης
τῆς
δόξης,
ταῦτα
κἀκείνοις
|
ὑπάρχειν |
ἀναγκαῖον,
ἐάν
τε
τὸν
εἰδητικὸν |
[14, 1] |
τούτων
διὰ
τὸ
ταὐτῷ
πάντα
|
ὑπάρχειν |
καὶ
ἑνὶ
κατὰ
ἀριθμόν,
ὅμως |
[14, 5] |
συλλαβή;
ἀλλὰ
θέσιν
τε
ἀνάγκη
|
ὑπάρχειν, |
καὶ
χωρὶς
ὁ
νοῶν
νοήσει |
[14, 1] |
δὲ
ἀεὶ
τὸ
αὐτό
τι
|
ὑπάρχειν |
πᾶσι
τὸ
μέτρον,
οἷον
εἰ |
[14, 4] |
μικροῦ
ἰσασθέντων.
Ἀνάγκη
οὖν
πρότερον
|
ὑπάρχειν |
τὴν
ἀνισότητα
αὐτοῖς
τοῦ
ἰσασθῆναι· |
[14, 4] |
ἀρχῇ
τὸ
εὖ
ἀποδιδόναι
ὡς
|
ὑπάρχον, |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
τὸ
ἓν |
[14, 3] |
ὁρᾶν
πολλὰ
τῶν
ἀριθμῶν
πάθη
|
ὑπάρχοντα |
τοῖς
αἰσθητοῖς
σώμασιν,
εἶναι
μὲν |
[14, 3] |
τί
οὐδαμῶς
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
ὑπαρχόντων |
τὰ
πάθη
ὑπάρχει
αὐτῶν
ἐν |
[14, 1] |
τούτων,
τὸ
ὑπερέχον
καὶ
τὸ
|
ὑπερεχόμενον. |
Διαφέρει
δὲ
τούτων
οὐθὲν
ὡς |
[14, 1] |
λόγου
ἐστὶ
τὸ
ὑπερέχον
καὶ
|
ὑπερεχόμενον |
εἶναι
ἀρχὰς
ἀλλὰ
μὴ
τὸ |
[14, 1] |
καθόλου
μᾶλλον
ἐπὶ
τούτων,
τὸ
|
ὑπερέχον |
καὶ
τὸ
ὑπερεχόμενον.
Διαφέρει
δὲ |
[14, 1] |
αὐτοῦ
γε
λόγου
ἐστὶ
τὸ
|
ὑπερέχον |
καὶ
ὑπερεχόμενον
εἶναι
ἀρχὰς
ἀλλὰ |
[14, 3] |
γὰρ
(ἂν
κεχωρισμένων
τὰ
πάθη
|
ὑπῆρχεν |
ἐν
τοῖς
σώμασιν.
Οἱ
μὲν |
[14, 1] |
τῷ
δ᾽
ἐκ
τοῦ
πλήθους,
|
ὑπὸ |
τῆς
τοῦ
ἑνὸς
δὲ
οὐσίας |
[14, 6] |
ἐκοινώνει.
Ἐνεδέχετό
τε
τὰ
(διαφέροντα
|
ὑπὸ |
τὸν
αὐτὸν
ἀριθμὸν
πίπτειν·
ὥστ᾽ |
[14, 3] |
ἀπείρου
ὅτι
εἵλκετο
καὶ
ἐπεραίνετο
|
ὑπὸ |
τοῦ
πέρατος.
Ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
κοσμοποιοῦσι |
[14, 2] |
πρός
τι
καὶ
τὸ
ἄνισον
|
ὑποθεῖναι, |
ὃ
οὔτ᾽
ἐναντίον
οὔτ᾽
ἀπόφασις |
[14, 2] |
ἀνάγκη
μὲν
οὖν,
ὥσπερ
λέγομεν,
|
ὑποθεῖναι |
τὸ
δυνάμει
ὂν
ἑκάστῳ
(τοῦτο |
[14, 3] |
τοιοῦτον
ἐνδέχεται
λέγειν
κατὰ
τὰς
|
ὑποθέσεις, |
ἀλλ᾽
ὅτι
οὐκ
ἔσονται
αὐτῶν |
[14, 3] |
Ἔστι
δ᾽
οὐ
χαλεπὸν
(ὁποιασοῦν
|
ὑποθέσεις |
λαμβάνοντας
μακροποιεῖν
καὶ
συνείρειν.
Οὗτοι |
[14, 2] |
ἐλέγετο
ὅτι
δεῖ
ψεῦδός
τι
|
ὑποθέσθαι, |
ὥσπερ
καὶ
οἱ
γεωμέτραι
τὸ |
[14, 1] |
ταῦτα
καὶ
συμβεβηκότα
μᾶλλον
ἢ
|
ὑποκείμενα |
τοῖς
ἀριθμοῖς
καὶ
τοῖς
μεγέθεσίν |
[14, 2] |
δή
ποτε
τρόπον
(ἔστω
γὰρ
|
ὑποκείμενον |
αὐτοῖς
τοῦτο
τῷ
δὲ
τοῦτον |
[14, 1] |
ἐν
παντὶ
ἔστι
τι
ἕτερον
|
ὑποκείμενον, |
οἷον
ἐν
(ἁρμονίᾳ
δίεσις,
ἐν |
[14, 2] |
μὴ
χωριστὰ
εἶναι
τῷ
τὸ
|
ὑποκείμενον |
πολλὰ
γίγνεσθαι
καὶ
εἶναι
ποιά |
[14, 1] |
ᾗ
λευκόν,
εἶναι
μέντοι
(καθ᾽
|
ὑποκειμένου |
καὶ
ἕτερόν
τι
ὂν
λευκὸν |
[14, 1] |
ἄρα
πάντα
τὰ
ἐναντία
καθ᾽
|
ὑποκειμένου |
καὶ
οὐθὲν
χωριστόν,
ἀλλ᾽
ὥσπερ |
[14, 1] |
γίγνεται
πάντα
ἐξ
ἐναντίων
ὡς
|
ὑποκειμένου |
τινός·
ἀνάγκη
ἄρα
μάλιστα
τοῖς |
[14, 5] |
πρῶται
οὐσίαι.
Οὐκ
ὀρθῶς
δ᾽
|
ὑπολαμβάνει |
οὐδ᾽
εἴ
τις
παρεικάζει
τὰς |
[14, 3] |
σαίνει
τὴν
ψυχήν,
εἶναί
τε
|
ὑπολαμβάνουσι |
καὶ
χωριστὰ
εἶναι·
ὁμοίως
δὲ |
[14, 2] |
πολλά·
(εἰ
δὲ
ταὐτό,
πολλὰς
|
ὑπομένει |
ὁ
λέγων
ἐναντιώσεις.
Ἐπιστήσειε
δ᾽ |
[14, 5] |
ὡς
ἐκ
τοῦ
ἐναντίου
μὴ
|
ὑπομένοντος; |
ἀλλ᾽
ὅσα
οὕτως
ἔστι,
καὶ |
[14, 5] |
καὶ
ἐξ
ἄλλου
τινός
ἐστιν
|
(ὑπομένοντος. |
Ἐπεὶ
τοίνυν
τὸ
ἓν
ὁ |
[14, 5] |
ἄρα
τι
ἕτερον
ἐξ
οὗ
|
ὑπομένοντος |
καὶ
θατέρου
ἐστὶν
ἢ
γέγονεν. |
[14, 2] |
γὰρ
οἱ
γεωμέτραι
ψεῦδος
οὐθὲν
|
ὑποτίθενται |
(οὐ
γὰρ
(ἐν
τῷ
συλλογισμῷ |
[14, 1] |
οὐσία
(τῶν
κατηγοριῶν)
ἐστι,
καὶ
|
ὑστέρα |
τοῦ
ποιοῦ
καὶ
ποσοῦ·
καὶ |
[14, 4] |
τὸ
ἄριστον,
ἢ
οὔ,
ἀλλ᾽
|
ὑστερογενῆ. |
Παρὰ
μὲν
γὰρ
τῶν
θεολόγων |
[14, 1] |
οὐσίαν
ποιεῖν
στοιχεῖον
καὶ
πρότερον·
|
ὕστερον |
γὰρ
πᾶσαι
αἱ
κατηγορίαι.
Ἔτι |
[14, 3] |
συμβάλλεσθαι
ἀλλήλοις
τὰ
πρότερα
τοῖς
|
ὕστερον |
(μὴ
ὄντος
γὰρ
τοῦ
ἀριθμοῦ |
[14, 4] |
καὶ
οἱ
Μάγοι,
καὶ
τῶν
|
ὑστέρων |
δὲ
σοφῶν
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
τε |