Livre, Chap.
[14, 2]	δὲ δεῖ σκοπεῖν, ἆρα δυνατὸν	τὰ	ἀΐ δια ἐκ (στοιχείων συγκεῖσθαι;
[14, 3]	ἡ ψυχὴ καὶ τὰ σώματα	τὰ	αἰσθητά· οὐκ ἔοικε δ᾽ ἡ
[14, 2]	τὸν μαθηματικόν. Πολλὰ μὲν οὖν	τὰ	αἴτια τῆς ἐπὶ ταύτας τὰς
[14, 2]	οὐσίαι, ἢ τὰ πάθη καὶ	τὰ	ἄλλα δὴ ὁμοίως, ἢ πάντα,
[14, 6]	ὧραι καὶ ἀριθμὸς τοιοσδί· (καὶ	τὰ	ἄλλα δὴ ὅσα συνάγουσιν ἐκ
[14, 2]	τοιόνδε καὶ τὸ τοσόνδε καὶ	τὰ	ἄλλα ὅσα ἕν τι σημαίνει;
[14, 3]	ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν οὐκ ἔσται	τὰ	ἀξιώματα, ἀληθῆ δὲ τὰ λεγόμενα
[14, 6]	ἔχοντα, οἷον ἥλιος καὶ σελήνη	τὰ	αὐτά. Ἀλλὰ διὰ τί αἴτια
[14, 6]	ἀριθμοῦ κοινωνεῖν, ἀνάγκη πολλὰ συμβαίνειν	τὰ	αὐτά, καὶ ἀριθμὸν τὸν αὐτὸν
[14, 2]	οὖσαν, οὔτε φαίνεται ὢν αἴτιος·	τὰ	γὰρ θεωρήματα τῶν ἀριθμητικῶν πάντα
[14, 3]	δέ τινος μικροῦ καὶ μεγάλου	τὰ	(γὰρ) μεγέθη ποιεῖ (εἰ δ᾽
[14, 2]	γὰρ καὶ μήκη καὶ σώματα	τὰ	γεννώμενά ἐστιν. Ἄτοπον δὴ τὸ
[14, 5]	ἄνθρωπος (καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον;	τὰ	δὲ δὴ πάθη πῶς ἀριθμοί,
[14, 5]	ἕκαστον ἴδιος, διὸ χωριστὰ τόπῳ,	τὰ	δὲ μαθηματικὰ (οὐ πού καὶ
[14, 2]	ὄντα· τὰ μὲν γὰρ οὐσίαι	τὰ	δὲ πάθη τὰ δὲ πρός
[14, 2]	γὰρ οὐσίαι τὰ δὲ πάθη	τὰ	δὲ πρός τι. Ἐπὶ μὲν
[14, 2]	οὐσία ἐὰν μὴ ᾖ ἐνέργεια,	τὰ	δὲ στοιχεῖα ὕλη τῆς οὐσίας,
[14, 6]	ἀριθμοῦ πάντα ἐκοινώνει. Ἐνεδέχετό τε	τὰ	(διαφέροντα ὑπὸ τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν
[14, 4]	τις εὐπορία ἀγαθῶν. Ἔτι εἰ	τὰ	εἴδη ἀριθμοί, τὰ εἴδη πάντα
[14, 4]	Ἔτι εἰ τὰ εἴδη ἀριθμοί,	τὰ	εἴδη πάντα ὅπερ ἀγαθόν τι·
[14, 2]	πῶς πολλὰ τὰ ὄντα, μὴ	τὰ	ἐν τῇ αὐτῇ κατηγορίᾳ ζητεῖν,
[14, 6]	τὰ τούτοις ἐναντία καὶ ὅλως	τὰ	ἐν τοῖς μαθήμασιν, ὡς μὲν
[14, 1]	τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. (Ἀεὶ ἄρα πάντα	τὰ	ἐναντία καθ᾽ ὑποκειμένου καὶ οὐθὲν
[14, 3]	μήκη, ἐκ τριάδος δ᾽ ἴσως	τὰ	ἐπίπεδα, ἐκ δὲ τῆς τετράδος
[14, 3]	μαλακός. Οὔτε γὰρ οὐσίαι εἰσὶ	τὰ	ἔσχατα ἀλλὰ μᾶλλον πάντα ταῦτα
[14, 4]	δὲ καὶ τῶν οὐσιῶν, πάντα	τὰ	ζῷα καὶ (τὰ φυτὰ ἀγαθὰ
[14, 3]	ἔσται τὰ ἀξιώματα, ἀληθῆ δὲ	τὰ	λεγόμενα καὶ σαίνει τὴν ψυχήν,
[14, 3]	ὁμοίως δὲ καὶ τὰ μεγέθη	τὰ	μαθηματικά. (Δῆλον οὖν ὅτι καὶ
[14, 3]	οὖν ταύτῃ προσγλιχόμενοι ταῖς ἰδέαις	τὰ	μαθηματικὰ διαμαρτάνουσιν· οἱ δὲ πρῶτοι
[14, 3]	ἐὰν μή τις βούληται κινεῖν	τὰ	μαθηματικὰ καὶ ποιεῖν ἰδίας τινὰς
[14, 3]	ἧττον τὰ μεγέθη ἔσται τοῖς	τὰ	μαθηματικὰ μόνον εἶναι φαμένοις, καὶ
[14, 3]	Καὶ δῆλον ὅτι οὐ κεχώρισται	τὰ	μαθηματικά· οὐ γὰρ (ἂν κεχωρισμένων
[14, 3]	οὖσιν; οὐθὲν γάρ, ὥσπερ οὐδὲ	τὰ	μαθηματικά, οὐδὲ ταῦτα συμβάλλεται. Ἀλλὰ
[14, 6]	συνεῖραι τοῦ μὴ χωριστὰ εἶναι	τὰ	μαθηματικὰ τῶν αἰσθητῶν, ὡς ἔνιοι
[14, 3]	τοῦτο μὲν ἐκφεύγει— ποιοῦσι γὰρ	τὰ	μεγέθη ἐκ τῆς ὕλης καὶ
[14, 3]	γὰρ τοῦ ἀριθμοῦ οὐθὲν ἧττον	τὰ	μεγέθη ἔσται τοῖς τὰ μαθηματικὰ
[14, 4]	ἀκράτου μετέχειν τοὺς ἀριθμοὺς ἢ	τὰ	μεγέθη, (καὶ τὸ κακὸν τοῦ
[14, 3]	χωριστὰ εἶναι· ὁμοίως δὲ καὶ	τὰ	μεγέθη τὰ μαθηματικά. (Δῆλον οὖν
[14, 5]	γέγονεν. Ἔτι τί δή ποτε	τὰ	μὲν ἄλλ᾽ ὅσα ἐξ ἐναντίων
[14, 2]	ἀλλὰ πῶς πολλὰ τὰ ὄντα·	τὰ	μὲν γὰρ οὐσίαι τὰ δὲ
[14, 1]	τρία ταῦτα (στοιχεῖα τῶν ἀριθμῶν,	τὰ	μὲν δύο ὕλην τὸ δ᾽
[14, 6]	γε ταῦτα εἴδη οὐ ποιητέον.	Τὰ	μὲν οὖν συμβαίνοντα ταῦτά (τε
[14, 4]	καὶ (τὰ φυτὰ ἀγαθὰ καὶ	τὰ	μετέχοντα. Ταῦτά τε δὴ συμβαίνει
[14, 3]	ἀριθμοῦ, ἐκ μὲν τῆς δυάδος	τὰ	μήκη, ἐκ τριάδος δ᾽ ἴσως
[14, 1]	ταύτης μή ἐστι πλεῖον, ἢ	τὰ	μύρια. Πῶς οὖν ἔσται οὕτως
[14, 2]	πῶς καὶ διὰ τί πολλὰ	τὰ	ὄντα, ἀλλὰ πῶς ποσὰ πολλά.
[14, 2]	γὰρ αὐτοῖς πάντ᾽ ἔσεσθαι ἓν	τὰ	ὄντα, αὐτὸ τὸ ὄν, εἰ
[14, 2]	ὄντος καὶ μὴ ὄντος πολλὰ	τὰ	ὄντα; (Βούλεται μὲν δὴ τὸ
[14, 2]	ἐκ τοῦ οὕτω μὴ ὄντος	τὰ	ὄντα γίγνεται οὐδὲ φθείρεται. Ἀλλ᾽
[14, 3]	χωριστοὺς δέ, ἀλλ᾽ ἐξ ἀριθμῶν	τὰ	ὄντα· διὰ τί δέ; ὅτι
[14, 2]	οὗ καὶ τοῦ ὄντος πολλὰ	τὰ	ὄντα, διὸ καὶ ἐλέγετο ὅτι
[14, 1]	Εἰ δέ ἐστιν, ὥσπερ βούλονται,	τὰ	ὄντα ἐξ ἐναντίων, τῷ δὲ
[14, 2]	τοῦ ὄντος καὶ ἄλλου τινός,	τὰ	ὄντα ἔσεσθαι, εἰ πολλά ἐστιν.
[14, 5]	τοὺς λέγοντας ἐκ στοιχείων εἶναι	τὰ	ὄντα καὶ τῶν ὄντων τὰ
[14, 4]	κακοῦ φύσιν συμβαίνει δὴ πάντα	τὰ	ὄντα μετέχειν τοῦ κακοῦ ἔξω
[14, 2]	ἐλέχθη, εἰ ἐζήτει πῶς πολλὰ	τὰ	ὄντα, μὴ τὰ ἐν τῇ
[14, 3]	σώμασιν, εἶναι μὲν ἀριθμοὺς ἐποίησαν	τὰ	ὄντα, οὐ χωριστοὺς δέ, ἀλλ᾽
[14, 2]	ἄλλας δὴ κατηγορίας ποῖον οὖν	τὰ	ὄντα πάντα ἕν, εἰ μὴ
[14, 2]	ποίου μὴ ὄντος καὶ ὄντος	τὰ	ὄντα; πολλαχῶς γὰρ καὶ τὸ
[14, 2]	πολλὰ ποιά, ἀλλὰ πῶς πολλὰ	τὰ	ὄντα· τὰ μὲν γὰρ οὐσίαι
[14, 2]	ἑνί, ἐξ οὗ καὶ τούτων	τὰ	ὄντα, τὸ πρός τι καὶ
[14, 2]	ἔσται; πότερον αἱ οὐσίαι, ἢ	τὰ	πάθη καὶ τὰ ἄλλα δὴ
[14, 3]	ὄντα· διὰ τί δέ; ὅτι	τὰ	πάθη τὰ τῶν ἀριθμῶν ἐν
[14, 3]	οὐδαμῶς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ὑπαρχόντων	τὰ	πάθη ὑπάρχει αὐτῶν ἐν τοῖς
[14, 3]	μαθηματικά· οὐ γὰρ (ἂν κεχωρισμένων	τὰ	πάθη ὑπῆρχεν ἐν τοῖς σώμασιν.
[14, 3]	κατὰ τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ	τὰ	πολλὰ λαμβάνειν (τὸ) ἕν τι
[14, 2]	ἔδει καὶ τοῦτο, πῶς πολλὰ	τὰ	πρός τι ἀλλ᾽ οὐχ ἕν·
[14, 3]	μαθηματικῶν τὸ μηθὲν συμβάλλεσθαι ἀλλήλοις	τὰ	πρότερα τοῖς ὕστερον (μὴ ὄντος
[14, 5]	τὰ ὄντα καὶ τῶν ὄντων	τὰ	πρῶτα τοὺς ἀριθμούς, διελομένους πῶς
[14, 3]	ἐπίπεδα, ἐκ δὲ τῆς τετράδος	τὰ	στερεὰ ἢ καὶ ἐξ ἄλλων
[14, 3]	δ᾽ ἕτερόν τι ἐρεῖ, πλείω	τὰ	στοιχεῖα ἐρεῖ· καὶ εἰ ἕν
[14, 4]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν	τὰ	στοιχεῖα καὶ αἱ ἀρχαί· ἀπορίαν
[14, 1]	πᾶσαι αἱ κατηγορίαι. Ἔτι δὲ	τὰ	(στοιχεῖα οὐ κατηγορεῖται καθ᾽ ὧν
[14, 1]	τὸ ἄνισον καὶ ἓν λέγων	(τὰ	στοιχεῖα, τὸ δ᾽ ἄνισον ἐκ
[14, 3]	λέγωσιν. Φαίνεται δὲ καὶ αὐτὰ	τὰ	στοιχεῖα (τὸ μέγα καὶ τὸ
[14, 2]	δ᾽ ἄνισον (δυσχεραίνουσιν εὐλόγως διὰ	τὰ	συμβαίνοντα ἀδύνατα· οἷς τοσαῦτα μόνον
[14, 5]	οἱ τοὺς ἀριθμοὺς ἄγοντες εἰς	τὰ	σχήματα τρίγωνον καὶ τετράγωνον, οὕτως
[14, 3]	μὴ ὄντων ἡ ψυχὴ καὶ	τὰ	σώματα τὰ αἰσθητά· οὐκ ἔοικε
[14, 5]	ἐξ ἀορίστων ἀτελῶν τε ἀεὶ	τὰ	τελειότερα, διὸ καὶ ἐπὶ τῶν
[14, 6]	ἀριθμοῖς φύσεις αἱ ἐπαινούμεναι καὶ	τὰ	τούτοις ἐναντία καὶ ὅλως τὰ
[14, 3]	τί δέ; ὅτι τὰ πάθη	τὰ	τῶν ἀριθμῶν ἐν ἁρμονίᾳ ὑπάρχει
[14, 3]	μέντοι τὸ ποιεῖν ἐξ ἀριθμῶν	τὰ	φυσικὰ σώματα, ἐκ μὴ ἐχόντων
[14, 4]	οὐσιῶν, πάντα τὰ ζῷα καὶ	(τὰ	φυτὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ μετέχοντα.
[14, 5]	μὴ τιθέναι τὸ ἀγαθὸν ἐν	ταῖς	ἀρχαῖς καὶ (τὸ τιθέναι οὕτως
[14, 3]	Οὗτοι μὲν οὖν ταύτῃ προσγλιχόμενοι	ταῖς	ἰδέαις τὰ μαθηματικὰ διαμαρτάνουσιν· οἱ
[14, 2]	τὰς πτώσεις μὴ ὂν ἰσαχῶς	ταῖς	κατηγορίαις λέγεται, παρὰ τοῦτο δὲ
[14, 6]	αὐτὸ δεῖ γένος εἶναι ἐν	ταῖς	πολλαπλασιώσεσιν, ὥστε δεῖ μετρεῖσθαι τῷ
[14, 5]	τρίγωνον καὶ τετράγωνον, οὕτως ἀφομοιῶν	ταῖς	ψήφοις τὰς μορφὰς τῶν φυτῶν
[14, 4]	στοιχεῖον ποιοῦσι, τὸ δ᾽ ὅτι	τἀναντία	ἀρχάς, τὸ δ᾽ ὅτι τὸ
[14, 3]	ὅτι καὶ ὁ ἐναντιούμενος λόγος	τἀναντία	ἐρεῖ, καὶ ὃ ἄρτι ἠπορήθη
[14, 2]	ἐξ ὧν τὸ ἐπίπεδον, βαθὺ	ταπεινόν,	ἐξ ὧν οἱ ὄγκοι· καὶ
[14, 2]	τὰ αἴτια τῆς ἐπὶ ταύτας	τὰς	αἰτίας ἐκτροπῆς, (μάλιστα δὲ τὸ
[14, 4]	νοῦν ἀρχὴν ποιήσας. Τῶν δὲ	τὰς	ἀκινήτους οὐσίας εἶναι λεγόντων οἱ
[14, 1]	ἐν τοῖς φυσικοῖς, καὶ περὶ	τὰς	ἀκινήτους οὐσίας ὁμοίως. Εἰ δὲ
[14, 2]	τὸ δ᾽ ὅτι ποσόν, καὶ	τὰς	ἄλλας δὴ κατηγορίας ποῖον οὖν
[14, 1]	τὸ καὶ αὐτοὶ λογικὰς φέρειν	τὰς	ἀποδείξεις. Πλὴν τοῦ αὐτοῦ γε
[14, 6]	ἔνιοι λέγουσι, μηδὲ ταύτας εἶναι	τὰς	ἀρχάς.
[14, 1]	δ᾽ οὔ. Ἀλλὰ μὴν καὶ	τὰς	ἀρχὰς ἃς στοιχεῖα καλοῦσιν οὐ
[14, 1]	εἰρήσθω τοσαῦτα, πάντες (δὲ ποιοῦσι	τὰς	ἀρχὰς ἐναντίας, ὥσπερ ἐν τοῖς
[14, 6]	γὰρ τρόπον τῶν διωρισμένων περὶ	τὰς	ἀρχὰς οὐδὲν αὐτῶν αἴτιον ἔστιν
[14, 3]	δὲ τῆς νῦν ἀφεῖναι μεθόδου·	τὰς	γὰρ ἐν τοῖς ἀκινήτοις ζητοῦμεν
[14, 2]	τρόπον οὐκ οἰομένῳ διὰ τὸ	τὰς	ἐνούσας δυσχερείας ὁρᾶν περὶ τὰς
[14, 3]	ἐλέχθη. ~Οἱ μὲν οὖν τιθέμενοι	τὰς	ἰδέας εἶναι, καὶ ἀριθμοὺς αὐτὰς
[14, 3]	ὥσπερ μοχθηρὰ τραγῳδία τοῖς δὲ	τὰς	ἰδέας τιθεμένοις τοῦτο μὲν ἐκφεύγει—
[14, 2]	τὰς ἐνούσας δυσχερείας ὁρᾶν περὶ	τὰς	ἰδέας ὥστε διά γε ταῦτα
[14, 1]	ἔνια τῶν συμβαινόντων, ἀλλὰ (πρὸς	τὰς	λογικὰς μόνον δυσχερείας, ἃς φυλάττονται
[14, 5]	τετράγωνον, οὕτως ἀφομοιῶν ταῖς ψήφοις	τὰς	μορφὰς τῶν φυτῶν ἢ ὅτι
[14, 2]	πολλὰ τὸ ὂν τὸ κατὰ	τὰς	οὐσίας λεγόμενον· ἀριθμοὶ γὰρ καὶ
[14, 4]	τὸ δ᾽ ὅτι τοὺς ἀριθμοὺς	τὰς	πρώτας οὐσίας καὶ χωριστὰ καὶ
[14, 2]	Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ τὸ μὲν κατὰ	τὰς	πτώσεις μὴ ὂν ἰσαχῶς ταῖς
[14, 6]	ἐστίν; ἢ οἱ μὲν διὰ	τὰς	πύλας ἢ ἄλλην τινὰ αἰτίαν,
[14, 5]	ὑπολαμβάνει οὐδ᾽ εἴ τις παρεικάζει	τὰς	τοῦ ὅλου ἀρχὰς τῇ τῶν
[14, 3]	οὐθὲν τοιοῦτον ἐνδέχεται λέγειν κατὰ	τὰς	ὑποθέσεις, ἀλλ᾽ ὅτι οὐκ ἔσονται
[14, 2]	τὴν μὴ ποδιαίαν· ἀδύνατον δὲ	ταῦθ᾽	οὕτως ἔχειν, οὔτε γὰρ οἱ
[14, 2]	μονάδες. Ἀλλὰ μὴν εἴ γε	ταῦτ᾽	ἐπῆλθον, εἶδον ἂν τὸ αἴτιον
[14, 3]	ἀδύνατον κατ᾽ ἐκεῖνον. Πάντα δὴ	ταῦτα	ἄλογα, καὶ μάχεται καὶ αὐτὰ
[14, 5]	τέλειαι αἱ ἀρχαὶ ἐξ ὧν	ταῦτα·	ἄνθρωπος γὰρ ἄνθρωπον γεννᾷ, καὶ
[14, 3]	ἀριθμῶν· διαφέρει γὰρ οὐθέν— ἀλλὰ	ταῦτά	(γε πότερον ἰδέαι ἔσονται, ἢ
[14, 4]	ἔσται αὐτὸ τὸ δυνάμει ἀγαθόν.	Ταῦτα	δὴ πάντα συμβαίνει, τὸ μὲν
[14, 6]	αἱ μονάδες ὥστε διά γε	ταῦτα	εἴδη οὐ ποιητέον. Τὰ μὲν
[14, 3]	(οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν διά γε	ταῦτα	εἶναι λεκτέον· οἱ δὲ Πυθαγόρειοι
[14, 6]	αὐτά. Ἀλλὰ διὰ τί αἴτια	ταῦτα;	ἑπτὰ μὲν φωνήεντα, ἑπτὰ δὲ
[14, 2]	σχήματα· (ἀριθμοὶ γὰρ ἂν καὶ	ταῦτα	ἦσαν καὶ μονάδες. Ἀλλὰ μὴν
[14, 1]	δυνατῶν λέγουσιν· πάθη τε γὰρ	ταῦτα	καὶ συμβεβηκότα μᾶλλον ἢ ὑποκείμενα
[14, 2]	δὲ χωρὶς ταύτης τῆς δόξης,	ταῦτα	κἀκείνοις ὑπάρχειν ἀναγκαῖον, ἐάν τε
[14, 2]	ἑκάστῳ (τοῦτο δὲ προσαπεφήνατο (ὁ	ταῦτα	λέγων, τί τὸ δυνάμει τόδε
[14, 2]	τὰς ἰδέας ὥστε διά γε	ταῦτα	μὴ ποιεῖν ἀριθμούς, ποιοῦντι δὲ
[14, 3]	ἐπεὶ οὔτε ἀναγκαῖα οὔτε δυνατὰ	ταῦτα,	(οὐδὲ τὸν ἀριθμὸν διά γε
[14, 3]	τὰ ἔσχατα ἀλλὰ μᾶλλον πάντα	ταῦτα	πέρατα (ἐπεὶ καὶ τῆς βαδίσεως
[14, 3]	ἕν, ζητητέον τε πῶς καὶ	ταῦτα	πολλὰ τὸ ἓν καὶ ἅμα
[14, 1]	λέγοντες μετὰ τοῦ ἑνός, τρία	ταῦτα	(στοιχεῖα τῶν ἀριθμῶν, τὰ μὲν
[14, 3]	ὥσπερ οὐδὲ τὰ μαθηματικά, οὐδὲ	ταῦτα	συμβάλλεται. Ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ὑπάρχει
[14, 4]	φυτὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ μετέχοντα.	Ταῦτά	τε δὴ συμβαίνει ἄτοπα, καὶ
[14, 6]	ποιητέον. Τὰ μὲν οὖν συμβαίνοντα	ταῦτά	(τε κἂν ἔτι πλείω συναχθείη·
[14, 6]	καὶ ὅτι ἐκεῖναι τρεῖς, καὶ	ταῦτα	τρία· ὅτι δὲ μυρία ἂν
[14, 6]	τισιν ὁ αὐτὸς ἀριθμὸς συνεβεβήκει,	ταὐτὰ	ἂν ἦν ἀλλήλοις ἐκεῖνα τὸ
[14, 6]	αἰσθητῶν, ὡς ἔνιοι λέγουσι, μηδὲ	ταύτας	εἶναι τὰς ἀρχάς.
[14, 2]	οὖν τὰ αἴτια τῆς ἐπὶ	ταύτας	τὰς αἰτίας ἐκτροπῆς, (μάλιστα δὲ
[14, 4]	οἱ δὲ ποιηταὶ οἱ ἀρχαῖοι	ταύτῃ	ὁμοίως, ᾗ βασιλεύειν καὶ (ἄρχειν
[14, 3]	καὶ συνείρειν. Οὗτοι μὲν οὖν	ταύτῃ	προσγλιχόμενοι ταῖς ἰδέαις τὰ μαθηματικὰ
[14, 1]	καὶ καμπύλον· ἔτι δὲ πρὸς	ταύτῃ	τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ πρός τι
[14, 3]	ἔσχατα τὴν στιγμὴν μὲν γραμμῆς,	ταύτην	δ᾽ ἐπιπέδου, τοῦτο δὲ τοῦ
[14, 4]	εὔλογον ἀληθὲς εἶναι, τὸ μέντοι	ταύτην	εἶναι τὸ ἕν, ἢ εἰ
[14, 6]	ἐκ τῶν μαθηματικῶν θεωρημάτων πάντα	ταύτην	ἔχει τὴν δύναμιν. Διὸ καὶ
[14, 4]	καὶ αἱ ἀρχαί· ἀπορίαν μὲν	ταύτην,	πότερόν ἐστί τι ἐκείνων οἷον
[14, 2]	μὲν δὴ τὸ ψεῦδος καὶ	ταύτην	τὴν φύσιν λέγειν τὸ οὐκ
[14, 1]	~Περὶ μὲν οὖν τῆς οὐσίας	ταύτης	εἰρήσθω τοσαῦτα, πάντες (δὲ ποιοῦσι
[14, 1]	ἡ δεκὰς πολύ, (καὶ) εἰ	ταύτης	μή ἐστι πλεῖον, ἢ τὰ
[14, 2]	τοῖς λέγουσιν· ὅσα δὲ χωρὶς	ταύτης	τῆς δόξης, ταῦτα κἀκείνοις ὑπάρχειν
[14, 2]	οὐδὲ πῶς πολλά· (εἰ δὲ	ταὐτό,	πολλὰς ὑπομένει ὁ λέγων ἐναντιώσεις.
[14, 2]	Ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ μὴ	ταὐτόν	ἐστι τὸ τόδε καὶ τὸ
[14, 1]	ἴσῳ καὶ τὸ ἕτερον τῷ	(ταὐτῷ	καὶ τὸ ἄλλο αὐτῷ, μάλιστα
[14, 1]	μὲν ἀριθμὸς τούτων διὰ τὸ	ταὐτῷ	πάντα ὑπάρχειν καὶ ἑνὶ κατὰ
[14, 6]	πολλαπλασιώσεσιν, ὥστε δεῖ μετρεῖσθαι τῷ	τε	Α τὸν στοῖχον ἐφ᾽ οὗ
[14, 5]	φυτῶν, ὅτι ἐξ ἀορίστων ἀτελῶν	τε	ἀεὶ τὰ τελειότερα, διὸ καὶ
[14, 5]	συνθέσει, ὥσπερ συλλαβή; ἀλλὰ θέσιν	τε	ἀνάγκη ὑπάρχειν, καὶ χωρὶς ὁ
[14, 1]	δοκούντων καὶ δυνατῶν λέγουσιν· πάθη	τε	γὰρ ταῦτα καὶ συμβεβηκότα μᾶλλον
[14, 5]	ἀλλ᾽ οὔτε πᾶν (μικτόν, τό	τε	γιγνόμενον ἕτερον, οὐκ ἔσται τε
[14, 4]	ἀγαθὰ καὶ τὰ μετέχοντα. Ταῦτά	τε	δὴ συμβαίνει ἄτοπα, καὶ τὸ
[14, 1]	κινηθέντος κατὰ τὸ ποσόν. (Ἄνάγκη	τε	ἑκάστου ὕλην εἶναι τὸ δυνάμει
[14, 2]	δὲ λευκοῦ λευκόν, ὁμοίως ἐάν	τε	ἕν τι γίγνηται ἐάν τε
[14, 4]	ὑστέρων δὲ σοφῶν οἷον Ἐμπεδοκλῆς	τε	καὶ Ἀναξαγόρας, ὁ μὲν τὴν
[14, 6]	Τὰ μὲν οὖν συμβαίνοντα ταῦτά	(τε	κἂν ἔτι πλείω συναχθείη· ἔοικε
[14, 2]	ἕν τι τῶν ὄντων πολύ	τε	μᾶλλον, ὥσπερ ἐλέχθη, εἰ ἐζήτει
[14, 6]	ὅτι πολλὰ τοιαῦτα, οἷον αἵ	τε	μέσαι ἡ μὲν ἐννέα ἡ
[14, 2]	πολλὰ γίγνεσθαι καὶ εἶναι ποιά	τε	πολλὰ (εἶναι) καὶ ποσά· καίτοι
[14, 2]	τε ἕν τι γίγνηται ἐάν	τε	πολλά. Φαίνεται δὲ ἡ ζήτησις
[14, 3]	τούτων ἔσται τὸ ἕν, ζητητέον	τε	πῶς καὶ ταῦτα πολλὰ τὸ
[14, 6]	εἰ ἀριθμοῦ πάντα ἐκοινώνει. Ἐνεδέχετό	τε	τὰ (διαφέροντα ὑπὸ τὸν αὐτὸν
[14, 6]	ὅτι ἴσον τὸ διάστημα ἔν	τε	τοῖς γράμμασιν ἀπὸ τοῦ Α
[14, 2]	ταῦτα κἀκείνοις ὑπάρχειν ἀναγκαῖον, ἐάν	τε	τὸν εἰδητικὸν ἀριθμὸν ἐξ αὐτῶν
[14, 2]	ἀριθμὸν ἐξ αὐτῶν (ποιῶσιν ἐάν	τε	τὸν μαθηματικόν. Πολλὰ μὲν οὖν
[14, 5]	ἀπὸ σπέρματος; ἀλλ᾽ οὐχ οἷόν	τε	τοῦ ἀδιαιρέτου τι ἀπελθεῖν. Ἀλλ᾽
[14, 3]	δύο τοὺς ἀριθμοὺς ποιήσαντες, τόν	τε	τῶν εἰδῶν καὶ τὸν μαθηματικόν,
[14, 3]	καὶ σαίνει τὴν ψυχήν, εἶναί	τε	ὑπολαμβάνουσι καὶ χωριστὰ εἶναι· ὁμοίως
[14, 2]	ἐναντίον οὔτ᾽ ἀπόφασις ἐκείνων, μία	τε	φύσις τῶν ὄντων ὥσπερ καὶ
[14, 2]	δὲ ἀριθμὸν (τὸν μαθηματικόν, πόθεν	τε	χρὴ πιστεῦσαι ὡς ἔστι τοιοῦτος
[14, 5]	τε γιγνόμενον ἕτερον, οὐκ ἔσται	τε	χωριστὸν τὸ ἓν οὐδ᾽ ἑτέρα
[14, 6]	ἔτι πλείω συναχθείη· ἔοικε δὲ	τεκμήριον	εἶναι τὸ πολλὰ κακοπαθεῖν περὶ
[14, 5]	αὐτό. Εἰσὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα	τέλειαι	αἱ ἀρχαὶ ἐξ ὧν ταῦτα·
[14, 5]	ἀορίστων ἀτελῶν τε ἀεὶ τὰ	τελειότερα,	διὸ καὶ ἐπὶ τῶν πρώτων
[14, 5]	εἰς τὰ σχήματα τρίγωνον καὶ	τετράγωνον,	οὕτως ἀφομοιῶν ταῖς ψήφοις τὰς
[14, 6]	οὖν κωλύει ἐνίους μὲν τούτων	τετραγώνους	εἶναι ἐνίους δὲ κύβους, καὶ
[14, 3]	τὰ ἐπίπεδα, ἐκ δὲ τῆς	τετράδος	τὰ στερεὰ ἢ καὶ ἐξ
[14, 1]	καμπύλον· ἔτι δὲ πρὸς ταύτῃ	τῇ	ἁμαρτίᾳ καὶ πρός τι ἀνάγκη
[14, 4]	ἡ δυσχέρεια οὐ διὰ τὸ	τῇ	ἀρχῇ τὸ εὖ ἀποδιδόναι ὡς
[14, 2]	τὰ ὄντα, μὴ τὰ ἐν	τῇ	αὐτῇ κατηγορίᾳ ζητεῖν, πῶς πολλαὶ
[14, 6]	αὐλοῖς, ἧς ὁ ἀριθμὸς ἴσος	τῇ	οὐλομελείᾳ τοῦ οὐρανοῦ. (Ὁρᾶν δὲ
[14, 5]	παρεικάζει τὰς τοῦ ὅλου ἀρχὰς	τῇ	τῶν ζῴων καὶ φυτῶν, ὅτι
[14, 1]	τὸ εἶδος τὸ δὲ πρὸς	τὴν	αἴσθησιν, ὡς οὐκ ὄντος τινὸς
[14, 4]	ἰσασθέντων. Ἀνάγκη οὖν πρότερον ὑπάρχειν	τὴν	ἀνισότητα αὐτοῖς τοῦ ἰσασθῆναι· εἰ
[14, 1]	τι εἶναι, ἀδύνατον ἂν εἴη	τὴν	ἀρχὴν ἕτερόν τι οὖσαν εἶναι
[14, 4]	αὔταρκες, ὥστε τὸ μὲν φάναι	τὴν	(ἀρχὴν τοιαύτην εἶναι εὔλογον ἀληθὲς
[14, 6]	εἶναι τὸ πολλὰ κακοπαθεῖν περὶ	τὴν	γένεσιν αὐτῶν καὶ μηδένα τρόπον
[14, 3]	τῶν ἀριθμῶν τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον	τὴν	γένεσιν. ~Τοῦ μὲν οὖν περιττοῦ
[14, 4]	οὐ τοῦ θεωρῆσαι ἕνεκεν ποιοῦσι	τὴν	γένεσιν τῶν ἀριθμῶν. Ἔχει δ᾽
[14, 6]	τὴν δὲ ἡμεῖς οὕτως ἀριθμοῦμεν,	τὴν	δὲ ἄρκτον γε δώδεκα, οἱ
[14, 6]	πύλας ἢ ἄλλην τινὰ αἰτίαν,	τὴν	δὲ ἡμεῖς οὕτως ἀριθμοῦμεν, τὴν
[14, 1]	τὸ ἄνισον ὡς ἕν τι,	τὴν	δυάδα δὲ ἀόριστον ποιοῦντες μεγάλου
[14, 6]	μαθηματικῶν θεωρημάτων πάντα ταύτην ἔχει	τὴν	δύναμιν. Διὸ καὶ ἔοικε συμπτώμασιν·
[14, 3]	ἀριθμοὺς αὐτὰς εἶναι, τῷ> κατὰ	τὴν	ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ τὰ πολλὰ
[14, 2]	οἱ γεωμέτραι τὸ ποδιαίαν εἶναι	τὴν	μὴ ποδιαίαν· ἀδύνατον δὲ ταῦθ᾽
[14, 6]	ἀριθμῶν τῷ ἐν ἀριθμῷ εἶναι	τὴν	μῖξιν, ἢ ἐν εὐλογίστῳ ἢ
[14, 5]	τοσόνδ᾽ εἶναι πρὸς τοσόνδε κατὰ	τὴν	μῖξιν· τοῦτο δ᾽ οὐκέτι ἀριθμὸς
[14, 1]	δύο ὕλην τὸ δ᾽ ἓν	τὴν	μορφήν, οἱ δὲ τὸ πολὺ
[14, 6]	καὶ ἀπὸ τοῦ βόμβυκος ἐπὶ	τὴν	ὀξυτάτην (νεάτην) ἐν αὐλοῖς, ἧς
[14, 1]	ἀλλοίωσις, κατὰ τόπον φορά, κατὰ	τὴν	οὐσίαν ἡ ἁπλῆ γένεσις καὶ
[14, 2]	τῶν ἀριθμῶν πόθεν δεῖ λαβεῖν	τὴν	πίστιν ὡς εἰσίν. Τῷ μὲν
[14, 2]	ἐναντιώσεις. Ἐπιστήσειε δ᾽ ἄν τις	τὴν	σκέψιν καὶ περὶ τῶν ἀριθμῶν
[14, 3]	τοῦ πέρατα εἶναι καὶ ἔσχατα	τὴν	στιγμὴν μὲν γραμμῆς, ταύτην δ᾽
[14, 4]	οἱ δὲ λέγουσι τὸ ἄνισον	τὴν	τοῦ κακοῦ φύσιν συμβαίνει δὴ
[14, 1]	ἴσῳ) τὸ ἄνισον, ὡς τοῦτο	τὴν	τοῦ πλήθους οὖσαν φύσιν, οἱ
[14, 4]	ἐναντίων ἡ γένεσις, τὸ κακὸν	τὴν	τοῦ πλήθους φύσιν (εἶναι· οἱ
[14, 4]	τε καὶ Ἀναξαγόρας, ὁ μὲν	τὴν	φιλίαν στοιχεῖον ὁ δὲ τὸν
[14, 2]	δὴ τὸ ψεῦδος καὶ ταύτην	τὴν	φύσιν λέγειν τὸ οὐκ ὄν,
[14, 1]	καὶ τὸ μικρὸν μεγέθους οἰκειότερα	τὴν	φύσιν, οἱ δὲ τὸ καθόλου
[14, 3]	δὲ τὰ λεγόμενα καὶ σαίνει	τὴν	ψυχήν, εἶναί τε ὑπολαμβάνουσι καὶ
[14, 3]	πάντα ταῦτα πέρατα (ἐπεὶ καὶ	τῆς	βαδίσεως καὶ ὅλως κινήσεως ἔστι
[14, 2]	λέγουσιν· ὅσα δὲ χωρὶς ταύτης	τῆς	δόξης, ταῦτα κἀκείνοις ὑπάρχειν ἀναγκαῖον,
[14, 1]	μικρόν, καὶ τὸν ἀριθμὸν πρότερον	τῆς	δυάδος ἐκ τῶν στοιχείων· καθόλου
[14, 3]	ὕλης καὶ ἀριθμοῦ, ἐκ μὲν	τῆς	δυάδος τὰ μήκη, ἐκ τριάδος
[14, 2]	Πολλὰ μὲν οὖν τὰ αἴτια	τῆς	ἐπὶ ταύτας τὰς αἰτίας ἐκτροπῆς,
[14, 5]	οὐχ οἱ ἀριθμοὶ οὐσία οὐδὲ	τῆς	μορφῆς αἴτιοι, δῆλον· ὁ γὰρ
[14, 3]	τι περὶ (φύσεως, ἐκ δὲ	τῆς	νῦν ἀφεῖναι μεθόδου· τὰς γὰρ
[14, 2]	ἐνέργεια, τὰ δὲ στοιχεῖα ὕλη	τῆς	οὐσίας, οὐδεμιᾶς ἂν εἴη ἀϊδίου
[14, 1]	~Περὶ μὲν οὖν	τῆς	οὐσίας ταύτης εἰρήσθω τοσαῦτα, πάντες
[14, 6]	(φορῶν ἀριθμός, καὶ πάλιν τῶν	τῆς	σελήνης, καὶ τῶν ζῴων γε
[14, 6]	ὅτι τὸ εὖ ὑπάρχει καὶ	τῆς	συστοιχίας ἐστὶ τῆς τοῦ καλοῦ
[14, 3]	ἴσως τὰ ἐπίπεδα, ἐκ δὲ	τῆς	τετράδος τὰ στερεὰ ἢ καὶ
[14, 1]	οἱ ἀριθμοὶ τοῖς μὲν ἐκ	τῆς	τοῦ ἀνίσου δυάδος, τοῦ μεγάλου
[14, 1]	δ᾽ ἐκ τοῦ πλήθους, ὑπὸ	τῆς	τοῦ ἑνὸς δὲ οὐσίας ἀμφοῖν
[14, 6]	ὑπάρχει καὶ τῆς συστοιχίας ἐστὶ	τῆς	τοῦ καλοῦ τὸ περιττόν, τὸ
[14, 1]	ἀκινήτους οὐσίας ὁμοίως. Εἰ δὲ	τῆς	τῶν ἁπάντων ἀρχῆς μὴ ἐνδέχεται
[14, 4]	οἳ οὔ (φασιν, ἀλλὰ προελθούσης	τῆς	τῶν ὄντων φύσεως καὶ τὸ
[14, 3]	ποιοῦσι γὰρ τὰ μεγέθη ἐκ	τῆς	ὕλης καὶ ἀριθμοῦ, ἐκ μὲν
[14, 6]	λέγουσί τινες καὶ αἴτια ποιοῦσι	τῆς	φύσεως, ἔοικεν οὑτωσί (γε σκοπουμένοις
[14, 6]	σελήνη τὰ αὐτά. Ἀλλὰ διὰ	τί	αἴτια ταῦτα; ἑπτὰ μὲν φωνήεντα,
[14, 2]	τοῦ πρός τι· (τούτοις δὴ	τί	αἴτιον τοῦ πολλὰ εἶναι; ἀνάγκη
[14, 2]	τοῦτο, πῶς πολλὰ τὰ πρός	τι	ἀλλ᾽ οὐχ ἕν· νῦν δὲ
[14, 4]	τὰ εἴδη πάντα ὅπερ ἀγαθόν	τι·	ἀλλὰ μὴν ὅτου βούλεται τιθέτω
[14, 1]	ταύτῃ τῇ ἁμαρτίᾳ καὶ πρός	τι	ἀνάγκη εἶναι τὸ μέγα καὶ
[14, 1]	ἀλλ᾽ οὐ κατὰ τὸ πρός	τι·	ἄνευ γὰρ τοῦ κινηθῆναι ὁτὲ
[14, 5]	οὐχ οἷόν τε τοῦ ἀδιαιρέτου	τι	ἀπελθεῖν. Ἀλλ᾽ ὡς ἐκ τοῦ
[14, 4]	Ἀλλὰ μὴν οὐ δι᾽ ἄλλο	τι	ἄφθαρτον ἢ διότι εὖ ἔχει,
[14, 2]	λευκόν, ὁμοίως ἐάν τε ἕν	τι	γίγνηται ἐάν τε πολλά. Φαίνεται
[14, 5]	εἰπεῖν μὲν ὅτι ποὺ ἔσται,	τί	δέ ἐστιν ὁ τόπος μή.
[14, 3]	ἐξ ἀριθμῶν τὰ ὄντα· διὰ	τί	δέ; ὅτι τὰ πάθη τὰ
[14, 5]	θατέρου ἐστὶν ἢ γέγονεν. Ἔτι	τί	δή ποτε τὰ μὲν ἄλλ᾽
[14, 2]	λόγον πῶς πολλὰ τὸ τόδε	τι,	(εἰ μή τι ἔσται καὶ
[14, 1]	ἁπάντων ἀρχῆς μὴ ἐνδέχεται πρότερόν	τι	εἶναι, ἀδύνατον ἂν εἴη τὴν
[14, 5]	ἔχειν φησίν, ὥστε μηδὲ (ὄν	τι	εἶναι τὸ ἓν αὐτό. Εἰσὶ
[14, 3]	τὰ πολλὰ λαμβάνειν (τὸ) ἕν	τι	ἕκαστον πειρῶνταί γε λέγειν πως
[14, 3]	στοιχεῖα ἐρεῖ· καὶ εἰ ἕν	τι	ἑκατέρου ἡ ἀρχή, κοινόν τι
[14, 4]	ἀπορίαν μὲν ταύτην, πότερόν ἐστί	τι	ἐκείνων οἷον βουλόμεθα λέγειν αὐτὸ
[14, 1]	(ἐν μὲν τοῖς ποιοῖς ποιόν	τι,	ἐν δὲ τοῖς ποσοῖς ποσόν
[14, 2]	δὲ πάθη τὰ δὲ πρός	τι.	Ἐπὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων
[14, 3]	τι ἑκατέρου ἡ ἀρχή, κοινόν	τι	ἐπὶ τούτων ἔσται τὸ ἕν,
[14, 3]	μεγέθη ποιεῖ (εἰ δ᾽ ἕτερόν	τι	ἐρεῖ, πλείω τὰ στοιχεῖα ἐρεῖ·
[14, 2]	τὸ τόδε τι, (εἰ μή	τι	ἔσται καὶ τόδε τι καὶ
[14, 2]	μὲν πολλὰ τὸ ὂν τὸ	τί	ἐστι ζητῆσαι, (πῶς δὲ ἢ
[14, 2]	τί ἐστιν, οὐ λέγεται τὸ	τί	ἐστιν ἐκ τίνος οὐδὲ πῶς
[14, 2]	ἕτερον τὸ ποσὸν καὶ τὸ	τί	ἐστιν, οὐ λέγεται τὸ τί
[14, 1]	μέγα ἢ μικρὸν ἢ πρός	τί	ἐστιν. Σημεῖον δ᾽ ὅτι ἥκιστα
[14, 3]	πειρῶνταί γε λέγειν πως διὰ	τί	ἔστιν, οὐ μὴν ἀλλὰ ἐπεὶ
[14, 5]	ἂν ὁ ἀριθμός· ἔστιν ἄρα	τι	ἕτερον ἐξ οὗ ὑπομένοντος καὶ
[14, 1]	ἐλέχθη, ἀλλ᾽ οὐχ ὕλη, εἴ	τι	ἕτερον καὶ τῷ ὅλως κοινῷ
[14, 1]	φανερόν. Καὶ ἐν παντὶ ἔστι	τι	ἕτερον ὑποκείμενον, οἷον ἐν (ἁρμονίᾳ
[14, 2]	οὐσιῶν ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν τόδε	τι	ἔχει τινὰ λόγον πῶς πολλὰ
[14, 1]	ἐν δὲ τοῖς ποσοῖς ποσόν	τι,	καὶ ἀδιαίρετον τὸ μέτρον, τὸ
[14, 3]	πέρας· τοῦτ᾽ οὖν ἔσται τόδε	τι	καὶ οὐσία τις· ἀλλ᾽ ἄτοπον
[14, 4]	αἱ μονάδες γίγνονται ὅπερ ἀγαθόν	τι,	καὶ πολλή τις εὐπορία ἀγαθῶν.
[14, 2]	τούτων τὰ ὄντα, τὸ πρός	τι	καὶ τὸ ἄνισον ὑποθεῖναι, ὃ
[14, 2]	τῶν ὄντων ὥσπερ καὶ τὸ	τί	καὶ τὸ ποῖον. Καὶ ζητεῖν
[14, 1]	καὶ τῷ ὅλως κοινῷ πρός	τι	καὶ τοῖς μέρεσιν αὐτοῦ καὶ
[14, 2]	μή τι ἔσται καὶ τόδε	τι	καὶ φύσις τις τοιαύτη· αὕτη
[14, 1]	οὔτε ὀλίγον, οὔτε ὅλως πρός	τι,	ὃ οὐχ ἕτερόν τι ὂν
[14, 1]	μέντοι (καθ᾽ ὑποκειμένου καὶ ἕτερόν	τι	ὂν λευκὸν εἶναι· ἐκεῖνο γὰρ
[14, 1]	πρός τι, ὃ οὐχ ἕτερόν	τι	ὂν πολὺ ἢ ὀλίγον ἢ
[14, 3]	λυτέον τοῖς οὕτω λέγουσι, διὰ	τί	οὐδαμῶς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ὑπαρχόντων
[14, 6]	ἑκάστου τοῦ βίου καὶ ἡλικίας·	τί	οὖν κωλύει ἐνίους μὲν τούτων
[14, 3]	γὰρ ὁ λόγος εἴρηκεν διὰ	τί	οὖν χωριστὰ ἔσται; ἔτι δὲ
[14, 1]	ἂν εἴη τὴν ἀρχὴν ἕτερόν	τι	οὖσαν εἶναι ἀρχήν, οἷον εἴ
[14, 1]	καὶ οὐσίας· τὸ δὲ πρός	τι	οὔτε δυνάμει οὐσία οὔτε ἐνεργείᾳ.
[14, 1]	ὅσα τοιαῦτα· τὸ δὲ πρός	τι	πάντων ἥκιστα φύσις τις ἢ
[14, 3]	βαδίσεως καὶ ὅλως κινήσεως ἔστι	τι	πέρας· τοῦτ᾽ οὖν ἔσται τόδε
[14, 3]	βούλονται λέγειν, δίκαιον αὐτοὺς ἐξετάζειν	τι	περὶ (φύσεως, ἐκ δὲ τῆς
[14, 1]	Εἰ δὲ δὴ καὶ ἔστι	τι	πλῆθος οὗ τὸ μὲν ἀεί,
[14, 2]	οὐ λέγεται πῶς καὶ διὰ	τί	πολλὰ τὰ ὄντα, ἀλλὰ πῶς
[14, 2]	καὶ τὰ ἄλλα ὅσα ἕν	τι	σημαίνει; ἀλλ᾽ ἄτοπον, μᾶλλον δὲ
[14, 2]	Ὁ γὰρ ἀριθμὸς πᾶς ποσόν	τι	σημαίνει, (καὶ ἡ μονάς, εἰ
[14, 2]	τὸ ἄνισον καὶ τὸ πρός	τι	στοιχεῖον ἀναγκαῖα συμβαίνει τοῖς λέγουσιν·
[14, 3]	τίς ὁ τρόπος αὐτῶν, καὶ	τί	συμβάλλονται τοῖς οὖσιν; οὐθὲν γάρ,
[14, 1]	δὲ τὸ ἄνισον ὡς ἕν	τι,	τὴν δυάδα δὲ ἀόριστον ποιοῦντες
[14, 2]	δὲ προσαπεφήνατο (ὁ ταῦτα λέγων,	τί	τὸ δυνάμει τόδε καὶ οὐσία,
[14, 6]	~Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις καὶ	τί	τὸ εὖ ἐστὶ τὸ ἀπὸ
[14, 1]	καὶ ὄν τι τὸ πρός	τι	τὸ μόνου μὴ εἶναι γένεσιν
[14, 1]	ἥκιστα οὐσί (τις καὶ ὄν	τι	τὸ πρός τι τὸ μόνου
[14, 1]	μεγέθει δάκτυλος ἢ ποὺς ἤ	τι	τοιοῦτον, ἐν δὲ ῥυθμοῖς βάσις
[14, 2]	ὡς ἔστι τοιοῦτος ἀριθμός, καὶ	τί	τοῖς ἄλλοις χρήσιμος; οὐθενὸς γὰρ
[14, 1]	ποιοῦ καὶ ποσοῦ· καὶ πάθος	τι	τοῦ ποσοῦ (τὸ πρός τι,
[14, 2]	πλείω εἴδη λέγουσι τοῦ πρός	τι·	(τούτοις δὴ τί αἴτιον τοῦ
[14, 3]	ἀϊδίων ὄντων, μᾶλλον δ᾽ ἕν	τι	τῶν ἀδυνάτων. Οἱ μὲν οὖν
[14, 2]	οὐδὲ (τοῦ ὄντος ἀλλ᾽ ἕν	τι	τῶν ὄντων πολύ τε μᾶλλον,
[14, 1]	Δεῖ δὲ ἀεὶ τὸ αὐτό	τι	ὑπάρχειν πᾶσι τὸ μέτρον, οἷον
[14, 2]	καὶ ἐλέγετο ὅτι δεῖ ψεῦδός	τι	ὑποθέσθαι, ὥσπερ καὶ οἱ γεωμέτραι
[14, 2]	καθ᾽ αὑτό, ὅτι τὸ πρός	τι,	ὥσπερ εἰ εἶπε τὸ ποιόν,
[14, 1]	τι τοῦ ποσοῦ (τὸ πρός	τι,	ὥσπερ ἐλέχθη, ἀλλ᾽ οὐχ ὕλη,
[14, 4]	τινες, (τὸ γεννῆσαν πρῶτον ἄριστον	τιθέασι,	καὶ οἱ Μάγοι, καὶ τῶν
[14, 3]	καθάπερ ἐλέχθη. ~Οἱ μὲν οὖν	τιθέμενοι	τὰς ἰδέας εἶναι, καὶ ἀριθμοὺς
[14, 3]	τραγῳδία τοῖς δὲ τὰς ἰδέας	τιθεμένοις	τοῦτο μὲν ἐκφεύγει— ποιοῦσι γὰρ
[14, 2]	εἰσίν. Τῷ μὲν γὰρ ἰδέας	τιθεμένῳ	παρέχονταί τιν᾽ αἰτίαν (τοῖς οὖσιν,
[14, 5]	ἐν ταῖς ἀρχαῖς καὶ (τὸ	τιθέναι	οὕτως ἀδύνατον, δῆλον ὅτι αἱ
[14, 5]	~Εἰ οὖν καὶ τὸ μὴ	τιθέναι	τὸ ἀγαθὸν ἐν ταῖς ἀρχαῖς
[14, 4]	τι· ἀλλὰ μὴν ὅτου βούλεται	τιθέτω	τις εἶναι ἰδέας· εἰ μὲν
[14, 5]	μὲν τῷ πλήθει ὡς ἐναντίον	τίθησιν,	(ὁ δὲ τῷ ἀνίσῳ, ὡς
[14, 2]	μὲν γὰρ ἰδέας τιθεμένῳ παρέχονταί	τιν᾽	αἰτίαν (τοῖς οὖσιν, εἴπερ ἕκαστος
[14, 6]	διὰ τὰς πύλας ἢ ἄλλην	τινὰ	αἰτίαν, τὴν δὲ ἡμεῖς οὕτως
[14, 2]	δὲ ἀδύνατον, τὸ μίαν φύσιν	τινὰ	γενομένην αἰτίαν εἶναι τοῦ τοῦ
[14, 2]	καὶ ποσά· καίτοι δεῖ γέ	τινα	εἶναι ὕλην ἑκάστῳ γένει, πλὴν
[14, 2]	οὖν τῶν ἄλλων κατηγοριῶν ἔχει	τινὰ	(καὶ ἄλλην ἐπίστασιν πῶς πολλά
[14, 2]	αὐτὸν εἶναι, ἀλλ᾽ ὡς αὐτήν	τινα	λέγει καθ᾽ αὑτὴν φύσιν οὖσαν,
[14, 2]	ἐπὶ τῶν τόδε τι ἔχει	τινὰ	λόγον πῶς πολλὰ τὸ τόδε
[14, 5]	ἐξ ἄλλου ἐστίν, οὕτω λέγειν	τίνα	τρόπον ὁ ἀριθμός ἐστιν ἐκ
[14, 3]	τὰ μαθηματικὰ καὶ ποιεῖν ἰδίας	τινὰς	δόξας. Ἔστι δ᾽ οὐ χαλεπὸν
[14, 6]	τοῖς μαθήμασιν, ὡς μὲν λέγουσί	τινες	καὶ αἴτια ποιοῦσι τῆς φύσεως,
[14, 4]	δ᾽ ἄρτιον πρῶτον ἐξ ἀνίσων	τινὲς	(κατασκευάζουσι τοῦ μεγάλου καὶ μικροῦ
[14, 2]	ὧν ἐστιν ἐνυπαρχόντων. Εἰσὶ δέ	τινες	οἳ δυάδα μὲν ἀόριστον ποιοῦσι
[14, 3]	ἐν τοῖς αἰσθητοῖς. (Εἰσὶ δέ	τινες	οἳ ἐκ τοῦ πέρατα εἶναι
[14, 6]	μεγάλας δὲ παρορῶσιν. Λέγουσι δέ	τινες	ὅτι πολλὰ τοιαῦτα, οἷον αἵ
[14, 4]	λέγειν, οἷον Φερεκύδης καὶ ἕτεροί	τινες,	(τὸ γεννῆσαν πρῶτον ἄριστον τιθέασι,
[14, 1]	ὁ ἀριθμὸς ὁ τούτων, ἤ	τινος	ἄλλης τοιαύτης προσηγορίας. (Οἱ δὲ
[14, 1]	πάντα ἐξ ἐναντίων ὡς ὑποκειμένου	τινός·	ἀνάγκη ἄρα μάλιστα τοῖς ἐναντίοις
[14, 1]	ἓν τῷ πλήθει ἀντιτιθέντες ἔχονταί	τινος	δόξης, οὐ μὴν οὐδ᾽ οὗτοι
[14, 3]	ἂν εἰπεῖν πῶς καὶ ἐκ	τίνος	ἔσται ὁ (μαθηματικός. Ποιοῦσι γὰρ
[14, 5]	οὕτως ἔστι, καὶ ἐξ ἄλλου	τινός	ἐστιν (ὑπομένοντος. Ἐπεὶ τοίνυν τὸ
[14, 1]	τὸ ἓν ὅτι μέτρον (πλήθους	τινός,	καὶ ὁ ἀριθμὸς ὅτι πλῆθος
[14, 3]	τῶν ἰδεῶν (ἐξ ἄλλου δέ	τινος	μικροῦ καὶ μεγάλου τὰ (γὰρ)
[14, 5]	ὡς Εὔρυτος ἔταττε τίς ἀριθμὸς	τίνος,	οἷον ὁδὶ μὲν ἀνθρώπου ὁδὶ
[14, 2]	λέγεται τὸ τί ἐστιν ἐκ	τίνος	οὐδὲ πῶς πολλά· (εἰ δὲ
[14, 2]	ἐκ τοῦ ὄντος καὶ ἄλλου	τινός,	τὰ ὄντα ἔσεσθαι, εἰ πολλά
[14, 1]	τὴν αἴσθησιν, ὡς οὐκ ὄντος	τινὸς	τοῦ ἑνὸς καθ᾽ αὑτὸ οὐσίας.
[14, 5]	ἄνισον. Καὶ ἐπεὶ τὸ ἐκ	τινῶν	(εἶναι ἔστι μὲν ὡς ἐνυπαρχόντων
[14, 5]	ὁ ἀριθμὸς ὃς ἂν ᾖ	(τινῶν	ἐστιν, ἢ πύρινος ἢ γήϊνος
[14, 3]	ἔσται τόδε τι καὶ οὐσία	τις·	ἀλλ᾽ ἄτοπον οὐ μὴν ἀλλὰ
[14, 5]	μεγεθῶν, καὶ ὡς Εὔρυτος ἔταττε	τίς	ἀριθμὸς τίνος, οἷον ὁδὶ μὲν
[14, 3]	αὐτῶν οὐθὲν θεώρημα, ἐὰν μή	τις	βούληται κινεῖν τὰ μαθηματικὰ καὶ
[14, 4]	ἀλλὰ μὴν ὅτου βούλεται τιθέτω	τις	εἶναι ἰδέας· εἰ μὲν γὰρ
[14, 4]	ὅπερ ἀγαθόν τι, καὶ πολλή	τις	εὐπορία ἀγαθῶν. Ἔτι εἰ τὰ
[14, 1]	πρός τι πάντων ἥκιστα φύσις	τις	ἢ οὐσία (τῶν κατηγοριῶν) ἐστι,
[14, 2]	εἴπερ ἕκαστος τῶν ἀριθμῶν ἰδέα	τις	ἡ δ᾽ ἰδέα τοῖς ἄλλοις
[14, 1]	Σημεῖον δ᾽ ὅτι ἥκιστα οὐσί	(τις	καὶ ὄν τι τὸ πρός
[14, 6]	οὗ ἕνεκα. ~Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν	τις	καὶ τί τὸ εὖ ἐστὶ
[14, 1]	οὖσαν εἶναι ἀρχήν, οἷον εἴ	τις	λέγοι τὸ λευκὸν ἀρχὴν εἶναι
[14, 2]	αὐτὸ τὸ ὄν, εἰ μή	τις	λύσει καὶ ὁμόσε βαδιεῖται τῷ
[14, 3]	ἔσται; ἔτι δὲ ἐπιζητήσειεν ἄν	τις	μὴ λίαν εὐχερὴς ὢν περὶ
[14, 3]	(γε πότερον ἰδέαι ἔσονται, ἢ	τίς	ὁ τρόπος αὐτῶν, καὶ τί
[14, 5]	ὀρθῶς δ᾽ ὑπολαμβάνει οὐδ᾽ εἴ	τις	παρεικάζει τὰς τοῦ ὅλου ἀρχὰς
[14, 2]	λέγων ἐναντιώσεις. Ἐπιστήσειε δ᾽ ἄν	τις	τὴν σκέψιν καὶ περὶ τῶν
[14, 2]	καὶ τόδε τι καὶ φύσις	τις	τοιαύτη· αὕτη δέ ἐστιν ἐκεῖθεν
[14, 6]	πρᾶγμα, ἢ ἄδηλον; οἷον ἔστι	τις	τῶν τοῦ ἡλίου (φορῶν ἀριθμός,
[14, 1]	δὲ καὶ ἐν βάρει σταθμός	τις	ὡρισμένος ἐστίν· καὶ κατὰ πάντων
[14, 6]	αὐτὸν ἀριθμὸν πίπτειν· ὥστ᾽ εἴ	τισιν	ὁ αὐτὸς ἀριθμὸς συνεβεβήκει, ταὐτὰ
[14, 4]	θεολόγων ἔοικεν ὁμολογεῖσθαι τῶν νῦν	τισίν,	οἳ οὔ (φασιν, ἀλλὰ προελθούσης
[14, 4]	μέν φασιν αὐτὸ τὸ ἓν	τὸ	ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι· οὐσίαν μέντοι
[14, 5]	οὖν καὶ τὸ μὴ τιθέναι	τὸ	ἀγαθὸν ἐν ταῖς ἀρχαῖς καὶ
[14, 4]	ἐκείνων οἷον βουλόμεθα λέγειν αὐτὸ	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ ἄριστον, ἢ
[14, 4]	τῆς τῶν ὄντων φύσεως καὶ	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν ἐμφαίνεσθαι
[14, 4]	εὐπορήσαντι ἐπιτίμησιν πῶς ἔχει πρὸς	τὸ	ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν τὰ
[14, 4]	αὐτό (διόπερ ὁ μὲν ἔφευγε	τὸ	ἀγαθὸν προσάπτειν τῷ ἑνὶ ὡς
[14, 2]	γε ταῦτ᾽ ἐπῆλθον, εἶδον ἂν	τὸ	αἴτιον καὶ τὸ ἐν ἐκείνοις·
[14, 1]	τὸ ἕτερον τῷ (ταὐτῷ καὶ	τὸ	ἄλλο αὐτῷ, μάλιστα μὲν οἱ
[14, 1]	Οἱ δὲ τὸ ἕτερον καὶ	τὸ	ἄλλο πρὸς τὸ ἓν ἀντιτιθέασιν,
[14, 2]	ἐκείνοις· τὸ γὰρ αὐτὸ καὶ	τὸ	ἀνάλογον αἴτιον. Αὕτη γὰρ ἡ
[14, 6]	γὰρ τοῦ ὄντος κατηγορίᾳ ἐστὶ	τὸ	ἀνάλογον, ὡς εὐθὺ ἐν μήκει
[14, 1]	οὐσίας ἀμφοῖν καὶ γὰρ ὁ	τὸ	ἄνισον καὶ ἓν λέγων (τὰ
[14, 4]	στοιχεῖον, εἴτε πλῆθος ὂν εἴτε	τὸ	ἄνισον καὶ μέγα καὶ μικρόν,
[14, 1]	μικροῦ δυάδα, ὡς ἓν ὄντα	τὸ	ἄνισον καὶ τὸ μέγα καὶ
[14, 2]	δυσχερῶν ὅσα διὰ τὸ ποιεῖν	τὸ	ἄνισον καὶ τὸ πρός τι
[14, 2]	πῶς δὲ πολλὰ ἄνισα παρὰ	τὸ	ἄνισον οὐκέτι. Καίτοι χρῶνται καὶ
[14, 4]	φύσιν (εἶναι· οἱ δὲ λέγουσι	τὸ	ἄνισον τὴν τοῦ κακοῦ φύσιν
[14, 2]	ὄντα, τὸ πρός τι καὶ	τὸ	ἄνισον ὑποθεῖναι, ὃ οὔτ᾽ ἐναντίον
[14, 1]	ἄλλης τοιαύτης προσηγορίας. (Οἱ δὲ	τὸ	ἄνισον ὡς ἕν τι, τὴν
[14, 1]	μὲν τῷ ἑνὶ (τῷ ἴσῳ)	τὸ	ἄνισον, ὡς τοῦτο τὴν τοῦ
[14, 2]	ἡ παρέκβασις αἰτία καὶ τοῦ	τὸ	(ἀντικείμενον ζητοῦντας τῷ ὄντι καὶ
[14, 6]	καὶ τί τὸ εὖ ἐστὶ	τὸ	ἀπὸ τῶν ἀριθμῶν τῷ ἐν
[14, 2]	τὰς αἰτίας ἐκτροπῆς, (μάλιστα δὲ	τὸ	ἀπορῆσαι ἀρχαϊκῶς. Ἔδοξε γὰρ αὐτοῖς
[14, 4]	λέγειν αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	ἄριστον, ἢ οὔ, ἀλλ᾽ ὑστερογενῆ.
[14, 4]	πρῶτον οὐχ ὡς ἀγαθὸν ὑπάρχει,	τὸ	αὔταρκες καὶ ἡ σωτηρία. Ἀλλὰ
[14, 6]	ταὐτὰ ἂν ἦν ἀλλήλοις ἐκεῖνα	τὸ	αὐτὸ εἶδος ἀριθμοῦ ἔχοντα, οἷον
[14, 1]	τὸ ἕν Δεῖ δὲ ἀεὶ	τὸ	αὐτό τι ὑπάρχειν πᾶσι τὸ
[14, 1]	ἀριθμοῦ, καὶ τὸ μακρὸν καὶ	τὸ	βραχὺ γραμμῆς, καὶ ἐπίπεδόν ἐστι
[14, 6]	δύο ἀλλ᾽ οὐ τρὶς δύο.	Τὸ	γὰρ αὐτὸ δεῖ γένος εἶναι
[14, 2]	αἴτιον καὶ τὸ ἐν ἐκείνοις·	τὸ	γὰρ αὐτὸ καὶ τὸ ἀνάλογον
[14, 4]	οἷον Φερεκύδης καὶ ἕτεροί τινες,	(τὸ	γεννῆσαν πρῶτον ἄριστον τιθέασι, καὶ
[14, 2]	τὸ μετὰ τοῦ ἑνὸς στοιχεῖον,	τὸ	δ᾽ ἄνισον (δυσχεραίνουσιν εὐλόγως διὰ
[14, 1]	καὶ ἓν λέγων (τὰ στοιχεῖα,	τὸ	δ᾽ ἄνισον ἐκ μεγάλου καὶ
[14, 1]	εἴπερ ἄρα μέλλει, τὸ πλῆθος,	τὸ	δ᾽ ἄνισον τῷ ἴσῳ καὶ
[14, 1]	δὲ πολὺ τῷ ὀλίγῳ ἀντίκειται.	Τὸ	δ᾽ ἓν ὅτι μέτρον σημαίνει,
[14, 1]	ἀριθμῶν, τὰ μὲν δύο ὕλην	τὸ	δ᾽ ἓν τὴν μορφήν, οἱ
[14, 2]	μὲν γὰρ (ὅτι) οὐσίαν σημαίνει,	τὸ	δ᾽ ὅτι ποιόν, τὸ δ᾽
[14, 2]	σημαίνει, τὸ δ᾽ ὅτι ποιόν,	τὸ	δ᾽ ὅτι ποσόν, καὶ τὰς
[14, 4]	ὅτι ἀρχὴν πᾶσαν στοιχεῖον ποιοῦσι,	τὸ	δ᾽ ὅτι τἀναντία ἀρχάς, τὸ
[14, 4]	τὸ δ᾽ ὅτι τἀναντία ἀρχάς,	τὸ	δ᾽ ὅτι τὸ ἓν ἀρχήν,
[14, 4]	δ᾽ ὅτι τὸ ἓν ἀρχήν,	τὸ	δ᾽ ὅτι τοὺς ἀριθμοὺς τὰς
[14, 1]	Νῦν δὲ τὸ μὲν λέγουσι	τὸ	δ᾽ οὐ λέγουσιν. Οἱ δὲ
[14, 2]	ἐκ τοῦ ἀδυνάτου οὐδὲ ἦν	τὸ	δὲ δυνατὸν ἐνδέχεται καὶ ἐνεργεῖν
[14, 2]	σημαίνει τὸ μὴ εἶναι τοδί,	τὸ	δὲ μὴ εὐθὺ τὸ μὴ
[14, 2]	εὐθὺ τὸ μὴ εἶναι τοιονδί,	τὸ	δὲ μὴ τρίπηχυ τὸ μὴ
[14, 1]	οὐ κατηγορεῖται καθ᾽ ὧν στοιχεῖα,	τὸ	δὲ πολὺ καὶ ὀλίγον καὶ
[14, 1]	ὀλίγον· πλῆθος μὲν γὰρ ὀλιγότητι	τὸ	δὲ πολὺ τῷ ὀλίγῳ ἀντίκειται.
[14, 2]	δὲ τοιόνδε τὸ δὲ (τοσόνδε	τὸ	δὲ πού. Ἔπειτα ἐκ ποίου
[14, 1]	τὸ μὲν κατὰ τὸ εἶδος	τὸ	δὲ πρὸς τὴν αἴσθησιν, ὡς
[14, 1]	δυνάμει τοιοῦτον, ὥστε καὶ οὐσίας·	τὸ	δὲ πρός τι οὔτε δυνάμει
[14, 1]	τὸ μικρὸν καὶ ὅσα τοιαῦτα·	τὸ	δὲ πρός τι πάντων ἥκιστα
[14, 2]	ὄντος τὸ μὲν τόδε εἶναι	τὸ	δὲ τοιόνδε τὸ δὲ (τοσόνδε
[14, 2]	τόδε εἶναι τὸ δὲ τοιόνδε	τὸ	δὲ (τοσόνδε τὸ δὲ πού.
[14, 6]	ἀριστερῷ ὀκτώ· (καὶ ὅτι ἴσον	τὸ	διάστημα ἔν τε τοῖς γράμμασιν
[14, 4]	(πῦρ, τὸ κακὸν ἔσται αὐτὸ	τὸ	δυνάμει ἀγαθόν. Ταῦτα δὴ πάντα
[14, 4]	ἐλέγομεν ὅτι ἡ ὕλη ἐστὶ	τὸ	δυνάμει ἕκαστον, οἷον πυρὸς τοῦ
[14, 2]	μὲν οὖν, ὥσπερ λέγομεν, ὑποθεῖναι	τὸ	δυνάμει ὂν ἑκάστῳ (τοῦτο δὲ
[14, 4]	ἕκαστον, οἷον πυρὸς τοῦ ἐνεργείᾳ	τὸ	δυνάμει (πῦρ, τὸ κακὸν ἔσται
[14, 2]	προσαπεφήνατο (ὁ ταῦτα λέγων, τί	τὸ	δυνάμει τόδε καὶ οὐσία, μὴ
[14, 1]	(Ἄνάγκη τε ἑκάστου ὕλην εἶναι	τὸ	δυνάμει τοιοῦτον, ὥστε καὶ οὐσίας·
[14, 3]	ἐξ ὧν ἀποροῦσιν εἰπεῖν, εὐθὺς	τὸ	ἔγγιστα τοῦ ἀπείρου ὅτι εἵλκετο
[14, 1]	τὸ μέτρον, τὸ μὲν κατὰ	τὸ	εἶδος τὸ δὲ πρὸς τὴν
[14, 5]	δὲ μαθηματικὰ (οὐ πού καὶ	τὸ	εἰπεῖν μὲν ὅτι ποὺ ἔσται,
[14, 2]	γὰρ ἕξει· σύνθετον γὰρ πᾶν	τὸ	ἐκ στοιχείων. Εἰ τοίνυν ἀνάγκη,
[14, 5]	ἓν καὶ ἄνισον. Καὶ ἐπεὶ	τὸ	ἐκ τινῶν (εἶναι ἔστι μὲν
[14, 2]	εἶδον ἂν τὸ αἴτιον καὶ	τὸ	ἐν ἐκείνοις· τὸ γὰρ αὐτὸ
[14, 1]	ἀρχὴ καὶ τὸ μέτρον καὶ	τὸ	ἕν Δεῖ δὲ ἀεὶ τὸ
[14, 1]	ἀντιτιθέασιν, οἱ δὲ πλῆθος καὶ	τὸ	ἕν. Εἰ δέ ἐστιν, ὥσπερ
[14, 3]	κοινόν τι ἐπὶ τούτων ἔσται	τὸ	ἕν, ζητητέον τε πῶς καὶ
[14, 4]	εἶναι, τὸ μέντοι ταύτην εἶναι	τὸ	ἕν, ἢ εἰ μὴ τοῦτο,
[14, 3]	ἑκάστου παρὰ τὰ πολλὰ λαμβάνειν	(τὸ)	ἕν τι ἕκαστον πειρῶνταί γε
[14, 1]	ἡ δυάς (εἰ γὰρ πολύ,	τὸ	ἓν ἂν ὀλίγον εἴη (κἂν
[14, 1]	ἕτερον καὶ τὸ ἄλλο πρὸς	τὸ	ἓν ἀντιτιθέασιν, οἱ δὲ πλῆθος
[14, 1]	(διὸ καὶ εὐλόγως οὐκ ἔστι	τὸ	ἓν ἀριθμός· οὐδὲ γὰρ τὸ
[14, 4]	συμβαίνει τοῖς λέγουσιν, ὥσπερ ἔνιοι,	τὸ	ἓν ἀρχήν· (ἔστι δ᾽ ἡ
[14, 4]	ὡς ὑπάρχον, ἀλλὰ διὰ τὸ	τὸ	ἓν ἀρχὴν καὶ ἀρχὴν ὡς
[14, 4]	τἀναντία ἀρχάς, τὸ δ᾽ ὅτι	τὸ	ἓν ἀρχήν, τὸ δ᾽ ὅτι
[14, 5]	ὥστε μηδὲ (ὄν τι εἶναι	τὸ	ἓν αὐτό. Εἰσὶ γὰρ καὶ
[14, 4]	ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι· οὐσίαν μέντοι	τὸ	ἓν αὐτοῦ (ᾤοντο εἶναι μάλιστα.
[14, 2]	ποιόν, ὃ οὔτε δυνάμει ἐστὶ	τὸ	ἓν ἢ τὸ ὂν οὔτε
[14, 3]	τε πῶς καὶ ταῦτα πολλὰ	τὸ	ἓν καὶ ἅμα τὸν ἀριθμὸν
[14, 5]	ἀριθμός, μονὰς καὶ πλῆθος, ἢ	τὸ	ἓν καὶ ἄνισον. Καὶ ἐπεὶ
[14, 5]	καὶ χωρὶς ὁ νοῶν νοήσει	τὸ	ἓν καὶ τὸ πλῆθος. Τοῦτ᾽
[14, 4]	ἣν ἔνιοι φεύγοντες ἀπειρήκασιν, οἱ	τὸ	ἓν μὲν ὁμολογοῦντες ἀρχὴν εἶναι
[14, 5]	τινός ἐστιν (ὑπομένοντος. Ἐπεὶ τοίνυν	τὸ	ἓν ὁ μὲν τῷ πλήθει
[14, 1]	οὐδ᾽ οὗτοι ἱκανῶς· ἔσται γὰρ	τὸ	ἓν ὀλίγον· πλῆθος μὲν γὰρ
[14, 1]	τοῦτο κατὰ λόγον· σημαίνει γὰρ	τὸ	ἓν ὅτι μέτρον (πλήθους τινός,
[14, 5]	ἕτερον, οὐκ ἔσται τε χωριστὸν	τὸ	ἓν οὐδ᾽ ἑτέρα φύσις· οἱ
[14, 4]	λεγόντων οἱ μέν φασιν αὐτὸ	τὸ	ἓν τὸ ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι·
[14, 1]	ἄλλο αὐτῷ, μάλιστα μὲν οἱ	τὸ	ἓν τῷ πλήθει ἀντιτιθέντες ἔχονταί
[14, 4]	φθαρτικοῦ· φθαρτικὸν γὰρ τοῦ ἐναντίου	τὸ	ἐναντίον. Καὶ εἰ ὥσπερ ἐλέγομεν
[14, 5]	ἐνυπάρχον καὶ μὴ ἐνυπάρχον φθείρει	τὸ	ἐναντίον, οἷον τὸ νεῖκος τὸ
[14, 4]	τε δὴ συμβαίνει ἄτοπα, καὶ	τὸ	ἐναντίον στοιχεῖον, εἴτε πλῆθος ὂν
[14, 2]	δια, εἴπερ μὴ ἀΐ διον	τὸ	ἐνδεχόμενον μὴ εἶναι, καθάπερ ἐν
[14, 2]	μῆκος, πλατὺ στενόν, ἐξ ὧν	τὸ	ἐπίπεδον, βαθὺ ταπεινόν, ἐξ ὧν
[14, 6]	ἐννέα ἡ δὲ ὀκτώ, (καὶ	τὸ	ἔπος δεκαεπτά, ἰσάριθμον τούτοις, βαίνεται
[14, 1]	δ᾽ οὐ λέγουσιν. Οἱ δὲ	τὸ	ἕτερον καὶ τὸ ἄλλο πρὸς
[14, 1]	κατηγορεῖσθαι ἢ μηδέτερον· νῦν δὲ	τὸ	ἕτερον μόνον κατηγορεῖται. ~Ἁπλῶς δὲ
[14, 1]	δ᾽ ἄνισον τῷ ἴσῳ καὶ	τὸ	ἕτερον τῷ (ταὐτῷ καὶ τὸ
[14, 1]	πάντων ἀλλ᾽ ἑτέρα. Οἱ δὲ	τὸ	ἕτερον τῶν ἐναντίων (ὕλην ποιοῦσιν,
[14, 4]	οὐ διὰ τὸ τῇ ἀρχῇ	τὸ	εὖ ἀποδιδόναι ὡς ὑπάρχον, ἀλλὰ
[14, 6]	δ᾽ ἄν τις καὶ τί	τὸ	εὖ ἐστὶ τὸ ἀπὸ τῶν
[14, 6]	ὡς μέντοι ποιοῦσι φανερὸν ὅτι	τὸ	εὖ ὑπάρχει καὶ τῆς συστοιχίας
[14, 6]	τῆς τοῦ καλοῦ τὸ περιττόν,	τὸ	εὐθύ, τὸ ἰσάκις ἴσον, αἱ
[14, 5]	τὸ λευκὸν καὶ γλυκὺ καὶ	τὸ	θερμόν; ὅτι δὲ οὐχ οἱ
[14, 6]	καλοῦ τὸ περιττόν, τὸ εὐθύ,	τὸ	ἰσάκις ἴσον, αἱ δυνάμεις ἐνίων
[14, 1]	οἰκειότερα τὴν φύσιν, οἱ δὲ	τὸ	καθόλου μᾶλλον ἐπὶ τούτων, τὸ
[14, 1]	μόνον δυσχερείας, ἃς φυλάττονται διὰ	τὸ	καὶ αὐτοὶ λογικὰς φέρειν τὰς
[14, 4]	ἄνισον καὶ μέγα καὶ μικρόν,	τὸ	κακὸν αὐτό (διόπερ ὁ μὲν
[14, 4]	τοῦ ἐνεργείᾳ τὸ δυνάμει (πῦρ,	τὸ	κακὸν ἔσται αὐτὸ τὸ δυνάμει
[14, 4]	ἐπειδὴ ἐξ ἐναντίων ἡ γένεσις,	τὸ	κακὸν τὴν τοῦ πλήθους φύσιν
[14, 4]	ἀριθμοὺς ἢ τὰ μεγέθη, (καὶ	τὸ	κακὸν τοῦ ἀγαθοῦ χώραν εἶναι,
[14, 4]	φύσεως καὶ τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	καλὸν ἐμφαίνεσθαι (τοῦτο δὲ ποιοῦσιν
[14, 4]	ἔχει πρὸς τὸ ἀγαθὸν καὶ	τὸ	καλὸν τὰ στοιχεῖα καὶ αἱ
[14, 2]	λέγεται (τὸ) μὴ ὂν καὶ	τὸ	κατὰ δύναμιν, ἐκ τούτου ἡ
[14, 2]	ζήτησις πῶς πολλὰ τὸ ὂν	τὸ	κατὰ τὰς οὐσίας λεγόμενον· ἀριθμοὶ
[14, 2]	μονάς, εἰ μὴ μέτρον καὶ	τὸ	κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον. Εἰ
[14, 2]	(συνέβη πραγματευθῆναι. Εἰ δέ ἐστι	τὸ	λεγόμενον νῦν ἀληθὲς καθόλου, ὅτι
[14, 1]	ἀρχήν, οἷον εἴ τις λέγοι	τὸ	λευκὸν ἀρχὴν εἶναι οὐχ ᾗ
[14, 6]	τὸ περιττόν, ἐν δὲ χροιᾷ	τὸ	λευκόν. Ἔτι οὐχ οἱ ἐν
[14, 5]	δὲ δὴ πάθη πῶς ἀριθμοί,	τὸ	λευκὸν καὶ γλυκὺ καὶ τὸ
[14, 1]	καὶ ἅμα κατηγορεῖται ἀριθμοῦ, καὶ	τὸ	μακρὸν καὶ τὸ βραχὺ γραμμῆς,
[14, 3]	δὲ καὶ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα	(τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν βοᾶν
[14, 1]	καὶ πρός τι ἀνάγκη εἶναι	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν καὶ
[14, 1]	ὑπερεχόμενον εἶναι ἀρχὰς ἀλλὰ μὴ	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρόν, καὶ
[14, 1]	ἓν ὄντα τὸ ἄνισον καὶ	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν λέγει,
[14, 1]	οὐ καλῶς ἀποδιδόασιν, οἱ μὲν	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν λέγοντες
[14, 1]	τὸ πολὺ καὶ ὀλίγον, ὅτι	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν μεγέθους
[14, 2]	δυὰς ἡ ἀόριστος αἰτία οὐδὲ	τὸ	μέγα καὶ τὸ μικρὸν τοῦ
[14, 6]	ὑγιεινότερον τρὶς τρία ἂν ᾖ	τὸ	(μελίκρατον κεκραμένον, ἀλλὰ μᾶλλον ὠφελήσειεν
[14, 1]	καὶ ἔστι τι πλῆθος οὗ	τὸ	μὲν ἀεί, τὸ> ὀλίγον, οἷον
[14, 2]	μέν, εἰ τὸ ὂν πολλαχῶς	(τὸ	μὲν γὰρ (ὅτι) οὐσίαν σημαίνει,
[14, 2]	γίγνεται οὐδὲ φθείρεται. Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ	τὸ	μὲν κατὰ τὰς πτώσεις μὴ
[14, 1]	τι, καὶ ἀδιαίρετον τὸ μέτρον,	τὸ	μὲν κατὰ τὸ εἶδος τὸ
[14, 1]	ἀμφότερα (μᾶλλόν ἐστιν. Νῦν δὲ	τὸ	μὲν λέγουσι τὸ δ᾽ οὐ
[14, 2]	ἐπειδὴ καὶ τὸ ὄν· καὶ	τὸ	μὲν μὴ ἄνθρωπον εἶναι> σημαίνει
[14, 4]	ἀγαθόν. Ταῦτα δὴ πάντα συμβαίνει,	τὸ	μὲν ὅτι ἀρχὴν πᾶσαν στοιχεῖον
[14, 2]	αἰτίαν εἶναι τοῦ τοῦ ὄντος	τὸ	μὲν τόδε εἶναι τὸ δὲ
[14, 4]	εὖ ἔχει, οὐδ᾽ αὔταρκες, ὥστε	τὸ	μὲν φάναι τὴν (ἀρχὴν τοιαύτην
[14, 4]	τοιαύτην εἶναι εὔλογον ἀληθὲς εἶναι,	τὸ	μέντοι ταύτην εἶναι τὸ ἕν,
[14, 2]	οἳ δυάδα μὲν ἀόριστον ποιοῦσι	τὸ	μετὰ τοῦ ἑνὸς στοιχεῖον, τὸ
[14, 4]	μὴν ἀλλὰ τούτοις μὲν διὰ	τὸ	μεταβάλλειν τοὺς ἄρχοντας τῶν ὄντων
[14, 1]	τὸ μέτρον, οἷον εἰ ἵπποι,	τὸ	μέτρον ἵππος, καὶ εἰ ἄνθρωποι,
[14, 1]	μέτρον μέτρα, ἀλλ᾽ ἀρχὴ καὶ	τὸ	μέτρον καὶ τὸ ἕν Δεῖ
[14, 1]	τὸ ἓν ἀριθμός· οὐδὲ γὰρ	τὸ	μέτρον μέτρα, ἀλλ᾽ ἀρχὴ καὶ
[14, 1]	τὸ αὐτό τι ὑπάρχειν πᾶσι	τὸ	μέτρον, οἷον εἰ ἵπποι, τὸ
[14, 1]	ποσοῖς ποσόν τι, καὶ ἀδιαίρετον	τὸ	μέτρον, τὸ μὲν κατὰ τὸ
[14, 2]	μὲν μὴ ἄνθρωπον εἶναι> σημαίνει	τὸ	μὴ εἶναι τοδί, τὸ δὲ
[14, 2]	τοδί, τὸ δὲ μὴ εὐθὺ	τὸ	μὴ εἶναι τοιονδί, τὸ δὲ
[14, 2]	τοιονδί, τὸ δὲ μὴ τρίπηχυ	τὸ	μὴ εἶναι τοσονδί. Ἐκ ποίου
[14, 2]	τὰ ὄντα; πολλαχῶς γὰρ καὶ	τὸ	μὴ ὄν, ἐπειδὴ καὶ τὸ
[14, 2]	μὴ ἐόντα, (ἀλλ᾽ ἀνάγκη εἶναι	τὸ	μὴ ὂν δεῖξαι ὅτι ἔστιν·
[14, 2]	ὄντα πάντα ἕν, εἰ μὴ	(τὸ	μὴ ὂν ἔσται; πότερον αἱ
[14, 2]	δὲ τὸ ὡς ψεῦδος λέγεται	(τὸ)	μὴ ὂν καὶ τὸ κατὰ
[14, 5]	καὶ εἴδη. ~Εἰ οὖν καὶ	τὸ	μὴ τιθέναι τὸ ἀγαθὸν ἐν
[14, 2]	ἐπίστασιν πῶς πολλά (διὰ γὰρ	τὸ	μὴ χωριστὰ εἶναι τῷ τὸ
[14, 3]	ἀριθμοῦ (παντὸς καὶ τῶν μαθηματικῶν	τὸ	μηθὲν συμβάλλεσθαι ἀλλήλοις τὰ πρότερα
[14, 2]	ἀριθμοί, μακρὸν βραχύ, ἐξ ὧν	τὸ	μῆκος, πλατὺ στενόν, ἐξ ὧν
[14, 2]	ἂν μὴ εἶναι, ὥσπερ καὶ	τὸ	μίαν ἡμέραν ἔχον καὶ τὸ
[14, 2]	ἀλλ᾽ ἄτοπον, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον,	τὸ	μίαν φύσιν τινὰ γενομένην αἰτίαν
[14, 5]	τὸ ἐναντίον, οἷον τὸ νεῖκος	τὸ	μῖγμα (καίτοι γε οὐκ ἔδει·
[14, 3]	τὰ στοιχεῖα (τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν βοᾶν ὡς ἑλκόμενα· οὐ
[14, 1]	ἀνάγκη εἶναι τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν καὶ ὅσα τοιαῦτα· τὸ
[14, 1]	ἀλλὰ μὴ τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρόν, καὶ τὸν ἀριθμὸν πρότερον
[14, 1]	ἄνισον καὶ τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν λέγει, καὶ οὐ διορίζει
[14, 1]	οἱ μὲν τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν λέγοντες μετὰ τοῦ ἑνός,
[14, 1]	ὀλίγον, ὅτι τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν μεγέθους οἰκειότερα τὴν φύσιν,
[14, 2]	αἰτία οὐδὲ τὸ μέγα καὶ	τὸ	μικρὸν τοῦ δύο λευκὰ ἢ
[14, 1]	ὄν τι τὸ πρός τι	τὸ	μόνου μὴ εἶναι γένεσιν αὐτοῦ
[14, 5]	ἐνυπάρχον φθείρει τὸ ἐναντίον, οἷον	τὸ	νεῖκος τὸ μῖγμα (καίτοι γε
[14, 6]	οἱ δὲ πλείους· (ἐπεὶ καὶ	τὸ	ΞΨΖ συμφωνίας φασὶν εἶναι, καὶ
[14, 1]	πλῆθος οὗ τὸ μὲν ἀεί,	τὸ>	ὀλίγον, οἷον ἡ δυάς (εἰ
[14, 6]	ἐν μήκει οὕτως (ἐν πλάτει	τὸ	ὁμαλόν, ἴσως ἐν ἀριθμῷ τὸ
[14, 2]	ἔσεσθαι ἓν τὰ ὄντα, αὐτὸ	τὸ	ὄν, εἰ μή τις λύσει
[14, 2]	τὸ μὴ ὄν, ἐπειδὴ καὶ	τὸ	ὄν· καὶ τὸ μὲν μὴ
[14, 2]	δυνάμει ἐστὶ τὸ ἓν ἢ	τὸ	ὂν οὔτε ἀπόφασις τοῦ ἑνὸς
[14, 2]	ἐστιν. Καίτοι πρῶτον μέν, εἰ	τὸ	ὂν πολλαχῶς (τὸ μὲν γὰρ
[14, 2]	δὲ ἡ ζήτησις πῶς πολλὰ	τὸ	ὂν τὸ κατὰ τὰς οὐσίας
[14, 2]	δὴ τὸ ὅπως μὲν πολλὰ	τὸ	ὂν τὸ τί ἐστι ζητῆσαι,
[14, 2]	τὸ μίαν ἡμέραν ἔχον καὶ	τὸ	ὁποσαοῦν ἔτη· εἰ δ᾽ οὕτω,
[14, 2]	τὰ γεννώμενά ἐστιν. Ἄτοπον δὴ	τὸ	ὅπως μὲν πολλὰ τὸ ὂν
[14, 3]	λεκτέον· οἱ δὲ Πυθαγόρειοι διὰ	τὸ	ὁρᾶν πολλὰ τῶν ἀριθμῶν πάθη
[14, 5]	πραγμάτων. Ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ὡς	τὸ	οὗ ἕνεκα. ~Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν
[14, 2]	καὶ ταύτην τὴν φύσιν λέγειν	τὸ	οὐκ ὄν, ἐξ οὗ καὶ
[14, 1]	Ἄτοπον οὖν, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον,	τὸ	οὐσίας μὴ οὐσίαν ποιεῖν στοιχεῖον
[14, 6]	τὸ ὁμαλόν, ἴσως ἐν ἀριθμῷ	τὸ	περιττόν, ἐν δὲ χροιᾷ τὸ
[14, 6]	συστοιχίας ἐστὶ τῆς τοῦ καλοῦ	τὸ	περιττόν, τὸ εὐθύ, τὸ ἰσάκις
[14, 1]	φύσιν, οἱ δὲ τῷ ἑνὶ	τὸ	πλῆθος (γεννῶνται γὰρ οἱ ἀριθμοὶ
[14, 1]	ἐναντίον ἢ εἴπερ ἄρα μέλλει,	τὸ	πλῆθος, τὸ δ᾽ ἄνισον τῷ
[14, 5]	νοῶν νοήσει τὸ ἓν καὶ	τὸ	πλῆθος. Τοῦτ᾽ οὖν ἔσται ὁ
[14, 2]	ὑποθέσθαι, ὥσπερ καὶ οἱ γεωμέτραι	τὸ	ποδιαίαν εἶναι τὴν μὴ ποδιαίαν·
[14, 3]	οὐθενὶ ἔνοχοί εἰσιν, κατὰ μέντοι	τὸ	ποιεῖν ἐξ ἀριθμῶν τὰ φυσικὰ
[14, 2]	ἀφῄρηται τῶν δυσχερῶν ὅσα διὰ	τὸ	ποιεῖν τὸ ἄνισον καὶ τὸ
[14, 1]	ποσὸν αὔξησις καὶ φθίσις, κατὰ	τὸ	ποιὸν ἀλλοίωσις, κατὰ τόπον φορά,
[14, 2]	ὥσπερ καὶ τὸ τί καὶ	τὸ	ποῖον. Καὶ ζητεῖν ἔδει καὶ
[14, 2]	πρός τι, ὥσπερ εἰ εἶπε	τὸ	ποιόν, ὃ οὔτε δυνάμει ἐστὶ
[14, 6]	συναχθείη· ἔοικε δὲ τεκμήριον εἶναι	τὸ	πολλὰ κακοπαθεῖν περὶ τὴν γένεσιν
[14, 1]	ἀριθμοῖς καὶ τοῖς μεγέθεσίν ἐστι,	τὸ	πολὺ καὶ ὀλίγον ἀριθμοῦ, καὶ
[14, 1]	ἓν τὴν μορφήν, οἱ δὲ	τὸ	πολὺ καὶ ὀλίγον, ὅτι τὸ
[14, 2]	μὴ μέτρον καὶ τὸ κατὰ	τὸ	ποσὸν ἀδιαίρετον. Εἰ μὲν οὖν
[14, 1]	ἴσον ἔσται θατέρου κινηθέντος κατὰ	τὸ	ποσόν. (Ἄνάγκη τε ἑκάστου ὕλην
[14, 1]	φθορὰν μηδὲ κίνησιν ὥσπερ κατὰ	τὸ	ποσὸν αὔξησις καὶ φθίσις, κατὰ
[14, 2]	ἀδιαίρετον. Εἰ μὲν οὖν ἕτερον	τὸ	ποσὸν καὶ τὸ τί ἐστιν,
[14, 2]	ταὐτόν ἐστι τὸ τόδε καὶ	τὸ	ποσόν, οὐ λέγεται πῶς καὶ
[14, 6]	αἴτιον καὶ διὰ τοῦτό ἐστι	τὸ	πρᾶγμα, ἢ ἄδηλον; οἷον ἔστι
[14, 1]	καὶ φθορά, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ	τὸ	πρός τι· ἄνευ γὰρ τοῦ
[14, 2]	οὗ καὶ τούτων τὰ ὄντα,	τὸ	πρός τι καὶ τὸ ἄνισον
[14, 2]	τὸ ποιεῖν τὸ ἄνισον καὶ	τὸ	πρός τι στοιχεῖον ἀναγκαῖα συμβαίνει
[14, 1]	οὐσί (τις καὶ ὄν τι	τὸ	πρός τι τὸ μόνου μὴ
[14, 2]	ὂν δὲ καθ᾽ αὑτό, ὅτι	τὸ	πρός τι, ὥσπερ εἰ εἶπε
[14, 1]	καὶ πάθος τι τοῦ ποσοῦ	(τὸ	πρός τι, ὥσπερ ἐλέχθη, ἀλλ᾽
[14, 2]	πῶς μὲν πολλαὶ μονάδες (παρὰ	τὸ	πρῶτον ἓν ζητεῖται, πῶς δὲ
[14, 5]	ἄνθρωπον γεννᾷ, καὶ οὐκ ἔστι	τὸ	σπέρμα πρῶτον. Ἄτοπον δὲ καὶ
[14, 2]	τὸν τρόπον οὐκ οἰομένῳ διὰ	τὸ	τὰς ἐνούσας δυσχερείας ὁρᾶν περὶ
[14, 1]	ἥκιστα μὲν ἀριθμὸς τούτων διὰ	τὸ	ταὐτῷ πάντα ὑπάρχειν καὶ ἑνὶ
[14, 5]	μίξει; ἀλλ᾽ οὔτε πᾶν (μικτόν,	τό	τε γιγνόμενον ἕτερον, οὐκ ἔσται
[14, 4]	δ᾽ ἡ δυσχέρεια οὐ διὰ	τὸ	τῇ ἀρχῇ τὸ εὖ ἀποδιδόναι
[14, 2]	ὅπως μὲν πολλὰ τὸ ὂν	τὸ	τί ἐστι ζητῆσαι, (πῶς δὲ
[14, 2]	τὸ τί ἐστιν, οὐ λέγεται	τὸ	τί ἐστιν ἐκ τίνος οὐδὲ
[14, 2]	οὖν ἕτερον τὸ ποσὸν καὶ	τὸ	τί ἐστιν, οὐ λέγεται τὸ
[14, 2]	φύσις τῶν ὄντων ὥσπερ καὶ	τὸ	τί καὶ τὸ ποῖον. Καὶ
[14, 5]	ἀγαθὸν ἐν ταῖς ἀρχαῖς καὶ	(τὸ	τιθέναι οὕτως ἀδύνατον, δῆλον ὅτι
[14, 4]	ἀποδιδόναι ὡς ὑπάρχον, ἀλλὰ διὰ	τὸ	τὸ ἓν ἀρχὴν καὶ ἀρχὴν
[14, 2]	καὶ εἰ μὴ ταὐτόν ἐστι	τὸ	τόδε καὶ τὸ ποσόν, οὐ
[14, 2]	ἢ πάντα, καὶ ἔσται ἓν	τὸ	τόδε καὶ τὸ τοιόνδε καὶ
[14, 2]	ἔχει τινὰ λόγον πῶς πολλὰ	τὸ	τόδε τι, (εἰ μή τι
[14, 2]	ἔσται ἓν τὸ τόδε καὶ	τὸ	τοιόνδε καὶ τὸ τοσόνδε καὶ
[14, 3]	μὲν οὖν Πυθαγόρειοι κατὰ μὲν	τὸ	τοιοῦτον οὐθενὶ ἔνοχοί εἰσιν, κατὰ
[14, 5]	σπέρμα πρῶτον. Ἄτοπον δὲ καὶ	τὸ	τόπον ἅμα τοῖς στερεοῖς τοῖς
[14, 5]	ἢ μοναδικός, ἀλλ᾽ ἡ οὐσία	τὸ	τοσόνδ᾽ εἶναι πρὸς τοσόνδε κατὰ
[14, 2]	τόδε καὶ τὸ τοιόνδε καὶ	τὸ	τοσόνδε καὶ τὰ ἄλλα ὅσα
[14, 2]	ἔτη· εἰ δ᾽ οὕτω, καὶ	τὸ	τοσοῦτον χρόνον οὗ μὴ ἔστι
[14, 1]	ἐπὶ τούτων, τὸ ὑπερέχον καὶ	τὸ	ὑπερεχόμενον. Διαφέρει δὲ τούτων οὐθὲν
[14, 1]	τὸ καθόλου μᾶλλον ἐπὶ τούτων,	τὸ	ὑπερέχον καὶ τὸ ὑπερεχόμενον. Διαφέρει
[14, 1]	τοῦ αὐτοῦ γε λόγου ἐστὶ	τὸ	ὑπερέχον καὶ ὑπερεχόμενον εἶναι ἀρχὰς
[14, 2]	τὸ μὴ χωριστὰ εἶναι τῷ	τὸ	ὑποκείμενον πολλὰ γίγνεσθαι καὶ εἶναι
[14, 2]	τὰ ὄντα; (Βούλεται μὲν δὴ	τὸ	ψεῦδος καὶ ταύτην τὴν φύσιν
[14, 6]	γράμμασιν ἀπὸ τοῦ Α πρὸς	τὸ	Ω, καὶ ἀπὸ τοῦ βόμβυκος
[14, 2]	κατηγορίαις λέγεται, παρὰ τοῦτο δὲ	τὸ	ὡς ψεῦδος λέγεται (τὸ) μὴ
[14, 2]	τοῦ τοῦ ὄντος τὸ μὲν	τόδε	εἶναι τὸ δὲ τοιόνδε τὸ
[14, 2]	ταῦτα λέγων, τί τὸ δυνάμει	τόδε	καὶ οὐσία, μὴ ὂν δὲ
[14, 2]	εἰ μὴ ταὐτόν ἐστι τὸ	τόδε	καὶ τὸ ποσόν, οὐ λέγεται
[14, 2]	πάντα, καὶ ἔσται ἓν τὸ	τόδε	καὶ τὸ τοιόνδε καὶ τὸ
[14, 2]	τινὰ λόγον πῶς πολλὰ τὸ	τόδε	τι, (εἰ μή τι ἔσται
[14, 2]	τῶν οὐσιῶν ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν	τόδε	τι ἔχει τινὰ λόγον πῶς
[14, 3]	τι πέρας· τοῦτ᾽ οὖν ἔσται	τόδε	τι καὶ οὐσία τις· ἀλλ᾽
[14, 2]	(εἰ μή τι ἔσται καὶ	τόδε	τι καὶ φύσις τις τοιαύτη·
[14, 2]	εἶναι> σημαίνει τὸ μὴ εἶναι	τοδί,	τὸ δὲ μὴ εὐθὺ τὸ
[14, 4]	τοὺς ἄρχοντας τῶν ὄντων συμβαίνει	τοιαῦτα	λέγειν, ἐπεὶ οἵ γε μεμιγμένοι
[14, 6]	Λέγουσι δέ τινες ὅτι πολλὰ	τοιαῦτα,	οἷον αἵ τε μέσαι ἡ
[14, 6]	οὐρανοῦ. (Ὁρᾶν δὲ δεῖ μὴ	τοιαῦτα	οὐθεὶς ἂν ἀπορήσειεν οὔτε λέγειν
[14, 6]	ὅτι δὲ μυρία ἂν εἴη	τοιαῦτα,	οὐθὲν μέλει (τῷ γὰρ Γ
[14, 1]	καὶ τὸ μικρὸν καὶ ὅσα	τοιαῦτα·	τὸ δὲ πρός τι πάντων
[14, 3]	τοῦ στερεοῦ, οἴονται εἶναι ἀνάγκην	τοιαύτας	φύσεις εἶναι. Δεῖ δὴ καὶ
[14, 2]	τόδε τι καὶ φύσις τις	τοιαύτη·	αὕτη δέ ἐστιν ἐκεῖθεν μᾶλλον
[14, 4]	τὸ μὲν φάναι τὴν (ἀρχὴν	τοιαύτην	εἶναι εὔλογον ἀληθὲς εἶναι, τὸ
[14, 1]	ὁ τούτων, ἤ τινος ἄλλης	τοιαύτης	προσηγορίας. (Οἱ δὲ τὸ ἄνισον
[14, 2]	πᾶν τὸ ἐκ στοιχείων. Εἰ	τοίνυν	ἀνάγκη, ἐξ οὗ ἐστιν, εἰ
[14, 2]	μὴ ἔστι πέρας. Οὐκ ἂν	τοίνυν	εἴη ἀΐ δια, εἴπερ μὴ
[14, 5]	ἄλλου τινός ἐστιν (ὑπομένοντος. Ἐπεὶ	τοίνυν	τὸ ἓν ὁ μὲν τῷ
[14, 2]	ἓν τὸ τόδε καὶ τὸ	τοιόνδε	καὶ τὸ τοσόνδε καὶ τὰ
[14, 2]	μὲν τόδε εἶναι τὸ δὲ	τοιόνδε	τὸ δὲ (τοσόνδε τὸ δὲ
[14, 2]	μὴ εὐθὺ τὸ μὴ εἶναι	τοιονδί,	τὸ δὲ μὴ τρίπηχυ τὸ
[14, 6]	ἅμα γὰρ ὧραι καὶ ἀριθμὸς	τοιοσδί·	(καὶ τὰ ἄλλα δὴ ὅσα
[14, 6]	ἐπὶ Θήβας. Ἆρ᾽ οὖν ὅτι	τοιοσδὶ	ὁ ἀριθμὸς πέφυκεν, διὰ τοῦτο
[14, 1]	δάκτυλος ἢ ποὺς ἤ τι	τοιοῦτον,	ἐν δὲ ῥυθμοῖς βάσις ἢ
[14, 3]	μόνον λέγουσιν εἶναι ἀριθμὸν οὐθὲν	τοιοῦτον	ἐνδέχεται λέγειν κατὰ τὰς ὑποθέσεις,
[14, 3]	οὖν Πυθαγόρειοι κατὰ μὲν τὸ	τοιοῦτον	οὐθενὶ ἔνοχοί εἰσιν, κατὰ μέντοι
[14, 1]	ἑκάστου ὕλην εἶναι τὸ δυνάμει	τοιοῦτον,	ὥστε καὶ οὐσίας· τὸ δὲ
[14, 2]	τε χρὴ πιστεῦσαι ὡς ἔστι	τοιοῦτος	ἀριθμός, καὶ τί τοῖς ἄλλοις
[14, 6]	αἴτιοι τῶν ἁρμονικῶν καὶ τῶν	τοιούτων	(διαφέρουσι γὰρ ἐκεῖνοι ἀλλήλων οἱ
[14, 3]	ὥστε καὶ τῶν ἀριθμῶν τῶν	τοιούτων	ἐπισκεπτέον τὴν γένεσιν. ~Τοῦ μὲν
[14, 6]	οὔτε λέγειν οὔθ᾽ εὑρίσκειν ἐν	τοῖς	ἀϊδίοις, ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς
[14, 3]	τὰ πάθη ὑπάρχει αὐτῶν ἐν	τοῖς	αἰσθητοῖς. (Εἰσὶ δέ τινες οἳ
[14, 3]	πολλὰ τῶν ἀριθμῶν πάθη ὑπάρχοντα	τοῖς	αἰσθητοῖς σώμασιν, εἶναι μὲν ἀριθμοὺς
[14, 3]	λέγουσι, διὰ τί οὐδαμῶς ἐν	τοῖς	αἰσθητοῖς ὑπαρχόντων τὰ πάθη ὑπάρχει
[14, 3]	ἀφεῖναι μεθόδου· τὰς γὰρ ἐν	τοῖς	ἀκινήτοις ζητοῦμεν ἀρχάς, ὥστε καὶ
[14, 2]	ἰδέα τις ἡ δ᾽ ἰδέα	τοῖς	ἄλλοις αἰτία τοῦ εἶναι ὃν
[14, 2]	ἔστι τοιοῦτος ἀριθμός, καὶ τί	τοῖς	ἄλλοις χρήσιμος; οὐθενὸς γὰρ οὔτε
[14, 1]	καὶ συμβεβηκότα μᾶλλον ἢ ὑποκείμενα	τοῖς	ἀριθμοῖς καὶ τοῖς μεγέθεσίν ἐστι,
[14, 6]	τοῖς φθαρτοῖς. Ἀλλ᾽ αἱ ἐν	τοῖς	ἀριθμοῖς φύσεις αἱ ἐπαινούμεναι καὶ
[14, 6]	δύναται. Ὅμοιοι δὴ καὶ οὗτοι	τοῖς	ἀρχαίοις Ὁμηρικοῖς, οἳ μικρὰς ὁμοιότητας
[14, 6]	ἴσον τὸ διάστημα ἔν τε	τοῖς	γράμμασιν ἀπὸ τοῦ Α πρὸς
[14, 3]	τῶν (φαινομένων, ὥσπερ μοχθηρὰ τραγῳδία	τοῖς	δὲ τὰς ἰδέας τιθεμένοις τοῦτο
[14, 3]	οὐρανῷ καὶ ἐν πολλοῖς ἄλλοις.	Τοῖς	δὲ τὸν μαθηματικὸν μόνον λέγουσιν
[14, 6]	λευκόν. Ἔτι οὐχ οἱ ἐν	τοῖς	εἴδεσιν ἀριθμοὶ αἴτιοι τῶν ἁρμονικῶν
[14, 1]	ὑποκειμένου τινός· ἀνάγκη ἄρα μάλιστα	τοῖς	ἐναντίοις τοῦθ᾽ ὑπάρχειν. (Ἀεὶ ἄρα
[14, 3]	μάχεται καὶ αὐτὰ ἑαυτοῖς καὶ	τοῖς	εὐλόγοις, καὶ ἔοικεν ἐν αὐτοῖς
[14, 2]	πρός τι στοιχεῖον ἀναγκαῖα συμβαίνει	τοῖς	λέγουσιν· ὅσα δὲ χωρὶς ταύτης
[14, 4]	εὐλαβούμενοι ἀληθινὴν δυσχέρειαν ἣ συμβαίνει	τοῖς	λέγουσιν, ὥσπερ ἔνιοι, τὸ ἓν
[14, 6]	ἐναντία καὶ ὅλως τὰ ἐν	τοῖς	μαθήμασιν, ὡς μὲν λέγουσί τινες
[14, 5]	τὸ τόπον ἅμα τοῖς στερεοῖς	τοῖς	μαθηματικοῖς ποιῆσαι (ὁ μὲν γὰρ
[14, 1]	ἢ ὑποκείμενα τοῖς ἀριθμοῖς καὶ	τοῖς	μεγέθεσίν ἐστι, τὸ πολὺ καὶ
[14, 1]	πλῆθος (γεννῶνται γὰρ οἱ ἀριθμοὶ	τοῖς	μὲν ἐκ τῆς τοῦ ἀνίσου
[14, 1]	ὅλως κοινῷ πρός τι καὶ	τοῖς	μέρεσιν αὐτοῦ καὶ εἴδεσιν. Οὐθὲν
[14, 2]	ἰδέας τιθεμένῳ παρέχονταί τιν᾽ αἰτίαν	(τοῖς	οὖσιν, εἴπερ ἕκαστος τῶν ἀριθμῶν
[14, 3]	τρόπος αὐτῶν, καὶ τί συμβάλλονται	τοῖς	οὖσιν; οὐθὲν γάρ, ὥσπερ οὐδὲ
[14, 3]	καὶ ὃ ἄρτι ἠπορήθη λυτέον	τοῖς	οὕτω λέγουσι, διὰ τί οὐδαμῶς
[14, 1]	τὸν αὐτὸν τρόπον, (ἐν μὲν	τοῖς	ποιοῖς ποιόν τι, ἐν δὲ
[14, 1]	ποιοῖς ποιόν τι, ἐν δὲ	τοῖς	ποσοῖς ποσόν τι, καὶ ἀδιαίρετον
[14, 5]	δὲ καὶ τὸ τόπον ἅμα	τοῖς	στερεοῖς τοῖς μαθηματικοῖς ποιῆσαι (ὁ
[14, 3]	κεχωρισμένων τὰ πάθη ὑπῆρχεν ἐν	τοῖς	σώμασιν. Οἱ μὲν οὖν Πυθαγόρειοι
[14, 3]	οὐθὲν ἧττον τὰ μεγέθη ἔσται	τοῖς	τὰ μαθηματικὰ μόνον εἶναι φαμένοις,
[14, 3]	μηθὲν συμβάλλεσθαι ἀλλήλοις τὰ πρότερα	τοῖς	ὕστερον (μὴ ὄντος γὰρ τοῦ
[14, 6]	τοῖς ἀϊδίοις, ἐπεὶ καὶ ἐν	τοῖς	φθαρτοῖς. Ἀλλ᾽ αἱ ἐν τοῖς
[14, 1]	τὰς ἀρχὰς ἐναντίας, ὥσπερ ἐν	τοῖς	φυσικοῖς, καὶ περὶ τὰς ἀκινήτους
[14, 3]	οὐ δύναται γὰρ οὐδαμῶς γεννῆσαι	τὸν	ἀριθμὸν ἀλλ᾽ ἢ τὸν ἀφ᾽
[14, 3]	πολλὰ τὸ ἓν καὶ ἅμα	τὸν	ἀριθμὸν γενέσθαι ἄλλως ἢ ἐξ
[14, 3]	ἀναγκαῖα οὔτε δυνατὰ ταῦτα, (οὐδὲ	τὸν	ἀριθμὸν διά γε ταῦτα εἶναι
[14, 4]	καὶ ἀρχὴν ὡς στοιχεῖον καὶ	τὸν	ἀριθμὸν ἐκ τοῦ ἑνός οἱ
[14, 1]	μέγα καὶ τὸ μικρόν, καὶ	τὸν	ἀριθμὸν πρότερον τῆς δυάδος ἐκ
[14, 6]	Ἐνεδέχετό τε τὰ (διαφέροντα ὑπὸ	τὸν	αὐτὸν ἀριθμὸν πίπτειν· ὥστ᾽ εἴ
[14, 1]	ἐστίν· καὶ κατὰ πάντων δὲ	τὸν	αὐτὸν τρόπον, (ἐν μὲν τοῖς
[14, 6]	συμβαίνειν τὰ αὐτά, καὶ ἀριθμὸν	τὸν	αὐτὸν τῷδε καὶ ἄλλῳ. Ἆρ᾽
[14, 3]	γεννῆσαι τὸν ἀριθμὸν ἀλλ᾽ ἢ	τὸν	ἀφ᾽ ἑνὸς διπλασιαζόμενον. Ἄτοπον δὲ
[14, 4]	δηλονότι τοῦ (ἀρτίου οὔσης γενέσεως·	τὸν	δ᾽ ἄρτιον πρῶτον ἐξ ἀνίσων
[14, 6]	οὗ ΑΒΓ καὶ τῷ Δ	τὸν	(ΔΕΖ· ὥστε τῷ αὐτῷ πάντα.
[14, 4]	ἢ χάος ἢ ὠκεανόν, ἀλλὰ	τὸν	Δία· οὐ μὴν ἀλλὰ τούτοις
[14, 2]	κἀκείνοις ὑπάρχειν ἀναγκαῖον, ἐάν τε	τὸν	εἰδητικὸν ἀριθμὸν ἐξ αὐτῶν (ποιῶσιν
[14, 3]	Δεῖ δὴ καὶ τοῦτον ὁρᾶν	τὸν	λόγον, μὴ λίαν ᾖ μαλακός.
[14, 3]	ἐν πολλοῖς ἄλλοις. Τοῖς δὲ	τὸν	μαθηματικὸν μόνον λέγουσιν εἶναι ἀριθμὸν
[14, 3]	τόν τε τῶν εἰδῶν καὶ	τὸν	μαθηματικόν, οὔτ᾽ εἰρήκασιν οὔτ᾽ ἔχοιεν
[14, 2]	ποιεῖν ἀριθμούς, ποιοῦντι δὲ ἀριθμὸν	(τὸν	μαθηματικόν, πόθεν τε χρὴ πιστεῦσαι
[14, 2]	ἐξ αὐτῶν (ποιῶσιν ἐάν τε	τὸν	μαθηματικόν. Πολλὰ μὲν οὖν τὰ
[14, 4]	τὴν φιλίαν στοιχεῖον ὁ δὲ	τὸν	νοῦν ἀρχὴν ποιήσας. Τῶν δὲ
[14, 6]	δεῖ μετρεῖσθαι τῷ τε Α	τὸν	στοῖχον ἐφ᾽ οὗ ΑΒΓ καὶ
[14, 3]	πρῶτοι δύο τοὺς ἀριθμοὺς ποιήσαντες,	τόν	τε τῶν εἰδῶν καὶ τὸν
[14, 2]	τοῦτο τῷ δὲ τοῦτον μὲν	τὸν	τρόπον οὐκ οἰομένῳ διὰ τὸ
[14, 5]	πρῶτον. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	τόπον	ἅμα τοῖς στερεοῖς τοῖς μαθηματικοῖς
[14, 1]	κατὰ τὸ ποιὸν ἀλλοίωσις, κατὰ	τόπον	φορά, κατὰ τὴν οὐσίαν ἡ
[14, 5]	ἔσται, τί δέ ἐστιν ὁ	τόπος	μή. Ἔδει δὲ τοὺς λέγοντας
[14, 5]	μαθηματικοῖς ποιῆσαι (ὁ μὲν γὰρ	τόπος	τῶν καθ᾽ ἕκαστον ἴδιος, διὸ
[14, 5]	καθ᾽ ἕκαστον ἴδιος, διὸ χωριστὰ	τόπῳ,	τὰ δὲ μαθηματικὰ (οὐ πού
[14, 6]	αἴτιον δ᾽ ὅτι τριῶν ὄντων	τόπων	ἓν ἐφ᾽ ἑκάστου ἐπιφέρεται τῷ
[14, 2]	διὰ τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα· οἷς	τοσαῦτα	μόνον ἀφῄρηται τῶν δυσχερῶν ὅσα
[14, 1]	οὖν τῆς οὐσίας ταύτης εἰρήσθω	τοσαῦτα,	πάντες (δὲ ποιοῦσι τὰς ἀρχὰς
[14, 5]	μοναδικός, ἀλλ᾽ ἡ οὐσία τὸ	τοσόνδ᾽	εἶναι πρὸς τοσόνδε κατὰ τὴν
[14, 2]	καὶ τὸ τοιόνδε καὶ τὸ	τοσόνδε	καὶ τὰ ἄλλα ὅσα ἕν
[14, 5]	οὐσία τὸ τοσόνδ᾽ εἶναι πρὸς	τοσόνδε	κατὰ τὴν μῖξιν· τοῦτο δ᾽
[14, 2]	τὸ δὲ τοιόνδε τὸ δὲ	(τοσόνδε	τὸ δὲ πού. Ἔπειτα ἐκ
[14, 2]	μὴ τρίπηχυ τὸ μὴ εἶναι	τοσονδί.	Ἐκ ποίου οὖν ὄντος καὶ
[14, 2]	εἰ δ᾽ οὕτω, καὶ τὸ	τοσοῦτον	χρόνον οὗ μὴ ἔστι πέρας.
[14, 6]	ἔν τε τοῖς γράμμασιν ἀπὸ	τοῦ	Α πρὸς τὸ Ω, καὶ
[14, 4]	τὰ μεγέθη, (καὶ τὸ κακὸν	τοῦ	ἀγαθοῦ χώραν εἶναι, καὶ μετέχειν
[14, 5]	σπέρματος; ἀλλ᾽ οὐχ οἷόν τε	τοῦ	ἀδιαιρέτου τι ἀπελθεῖν. Ἀλλ᾽ ὡς
[14, 2]	(οὐ γὰρ ἂν ἐγένετο ἐκ	τοῦ	ἀδυνάτου οὐδὲ ἦν τὸ δὲ
[14, 3]	αὐτὸν μεταξὺ τοῦ εἰδητικοῦ καὶ	τοῦ	αἰσθητοῦ. Εἰ μὲν γὰρ ἐκ
[14, 1]	ἀριθμοὶ τοῖς μὲν ἐκ τῆς	τοῦ	ἀνίσου δυάδος, τοῦ μεγάλου καὶ
[14, 3]	ἀποροῦσιν εἰπεῖν, εὐθὺς τὸ ἔγγιστα	τοῦ	ἀπείρου ὅτι εἵλκετο καὶ ἐπεραίνετο
[14, 4]	ἀρχὴν εἶναι πρώτην καὶ στοιχεῖον,	τοῦ	ἀριθμοῦ δὲ τοῦ μαθηματικοῦ (ἅπασαι
[14, 3]	τοῖς ὕστερον (μὴ ὄντος γὰρ	τοῦ	ἀριθμοῦ οὐθὲν ἧττον τὰ μεγέθη
[14, 3]	λίαν εὐχερὴς ὢν περὶ μὲν	τοῦ	ἀριθμοῦ (παντὸς καὶ τῶν μαθηματικῶν
[14, 4]	γένεσιν οὔ φασιν, ὡς δηλονότι	τοῦ	(ἀρτίου οὔσης γενέσεως· τὸν δ᾽
[14, 1]	λογικὰς φέρειν τὰς ἀποδείξεις. Πλὴν	τοῦ	αὐτοῦ γε λόγου ἐστὶ τὸ
[14, 6]	καὶ τῶν ζῴων γε ἑκάστου	τοῦ	βίου καὶ ἡλικίας· τί οὖν
[14, 6]	πρὸς τὸ Ω, καὶ ἀπὸ	τοῦ	βόμβυκος ἐπὶ τὴν ὀξυτάτην (νεάτην)
[14, 4]	οὐκ ἂν ἦσαν ἄνισα πρότερον	(τοῦ	γὰρ ἀεὶ οὐκ ἔστι πρότερον
[14, 2]	γίγνεσθαι, γίγνεται δὲ πᾶν ἐκ	τοῦ	δυνάμει ὄντος τοῦτο ὃ γίγνεται
[14, 2]	τὸ μέγα καὶ τὸ μικρὸν	τοῦ	δύο λευκὰ ἢ πολλὰ εἶναι
[14, 3]	(μαθηματικός. Ποιοῦσι γὰρ αὐτὸν μεταξὺ	τοῦ	εἰδητικοῦ καὶ τοῦ αἰσθητοῦ. Εἰ
[14, 2]	δ᾽ ἰδέα τοῖς ἄλλοις αἰτία	τοῦ	εἶναι ὃν δή ποτε τρόπον
[14, 5]	ἀριθμοὶ αἴτιοι τῶν οὐσιῶν καὶ	τοῦ	εἶναι, πότερον ὡς ὅροι (οἷον
[14, 5]	τι ἀπελθεῖν. Ἀλλ᾽ ὡς ἐκ	τοῦ	ἐναντίου μὴ ὑπομένοντος; ἀλλ᾽ ὅσα
[14, 4]	ὀρέγεσθαι τοῦ φθαρτικοῦ· φθαρτικὸν γὰρ	τοῦ	ἐναντίου τὸ ἐναντίον. Καὶ εἰ
[14, 4]	τὸ δυνάμει ἕκαστον, οἷον πυρὸς	τοῦ	ἐνεργείᾳ τὸ δυνάμει (πῦρ, τὸ
[14, 1]	ἐκ τοῦ πλήθους, ὑπὸ τῆς	τοῦ	ἑνὸς δὲ οὐσίας ἀμφοῖν καὶ
[14, 1]	αἴσθησιν, ὡς οὐκ ὄντος τινὸς	τοῦ	ἑνὸς καθ᾽ αὑτὸ οὐσίας. Καὶ
[14, 4]	τοῦ κακοῦ ἔξω ἑνὸς αὐτοῦ	τοῦ	ἑνός, καὶ μᾶλλον ἀκράτου μετέχειν
[14, 4]	στοιχεῖον καὶ τὸν ἀριθμὸν ἐκ	τοῦ	ἑνός οἱ δὲ ποιηταὶ οἱ
[14, 2]	ἢ τὸ ὂν οὔτε ἀπόφασις	τοῦ	ἑνὸς οὐδὲ (τοῦ ὄντος ἀλλ᾽
[14, 2]	μὲν ἀόριστον ποιοῦσι τὸ μετὰ	τοῦ	ἑνὸς στοιχεῖον, τὸ δ᾽ ἄνισον
[14, 3]	διστάζειν· (φανερῶς γὰρ λέγουσιν ὡς	τοῦ	ἑνὸς συσταθέντος, εἴτ᾽ ἐξ ἐπιπέδων
[14, 1]	καὶ τὸ μικρὸν λέγοντες μετὰ	τοῦ	ἑνός, τρία ταῦτα (στοιχεῖα τῶν
[14, 6]	ἄδηλον; οἷον ἔστι τις τῶν	τοῦ	ἡλίου (φορῶν ἀριθμός, καὶ πάλιν
[14, 4]	οὐθέν ὥστε φανερὸν ὅτι οὐ	τοῦ	θεωρῆσαι ἕνεκεν ποιοῦσι τὴν γένεσιν
[14, 4]	πρότερον ὑπάρχειν τὴν ἀνισότητα αὐτοῖς	τοῦ	ἰσασθῆναι· εἰ δ᾽ ἀεὶ ἦσαν
[14, 4]	δὴ πάντα τὰ ὄντα μετέχειν	τοῦ	κακοῦ ἔξω ἑνὸς αὐτοῦ τοῦ
[14, 4]	δὲ λέγουσι τὸ ἄνισον τὴν	τοῦ	κακοῦ φύσιν συμβαίνει δὴ πάντα
[14, 6]	καὶ τῆς συστοιχίας ἐστὶ τῆς	τοῦ	καλοῦ τὸ περιττόν, τὸ εὐθύ,
[14, 1]	τὸ πρός τι· ἄνευ γὰρ	τοῦ	κινηθῆναι ὁτὲ μὲν μεῖζον ὁτὲ
[14, 4]	καὶ στοιχεῖον, τοῦ ἀριθμοῦ δὲ	τοῦ	μαθηματικοῦ (ἅπασαι γὰρ αἱ μονάδες
[14, 4]	πρῶτον ἐξ ἀνίσων τινὲς (κατασκευάζουσι	τοῦ	μεγάλου καὶ μικροῦ ἰσασθέντων. Ἀνάγκη
[14, 3]	αἰσθητοῦ. Εἰ μὲν γὰρ ἐκ	τοῦ	μεγάλου καὶ μικροῦ, ὁ αὐτὸς
[14, 1]	ἐκ τῆς τοῦ ἀνίσου δυάδος,	τοῦ	μεγάλου καὶ μικροῦ, τῷ δ᾽
[14, 4]	τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον τὴν γένεσιν.	~Τοῦ	μὲν οὖν περιττοῦ γένεσιν οὔ
[14, 2]	τούτου ἡ γένεσίς ἐστιν, ἐκ	τοῦ	μὴ ἀνθρώπου δυνάμει δὲ ἀνθρώπου
[14, 2]	δὲ ἀνθρώπου (ἄνθρωπος, καὶ ἐκ	τοῦ	μὴ λευκοῦ δυνάμει δὲ λευκοῦ
[14, 6]	καὶ μηδένα τρόπον δύνασθαι συνεῖραι	τοῦ	μὴ χωριστὰ εἶναι τὰ μαθηματικὰ
[14, 5]	οὐδ᾽ εἴ τις παρεικάζει τὰς	τοῦ	ὅλου ἀρχὰς τῇ τῶν ζῴων
[14, 2]	οὔτε ἀπόφασις τοῦ ἑνὸς οὐδὲ	(τοῦ	ὄντος ἀλλ᾽ ἕν τι τῶν
[14, 2]	ὅτι ἔστιν· οὕτω γάρ, ἐκ	τοῦ	ὄντος καὶ ἄλλου τινός, τὰ
[14, 6]	τῷ ἀνάλογον· ἐν ἑκάστῃ γὰρ	τοῦ	ὄντος κατηγορίᾳ ἐστὶ τὸ ἀνάλογον,
[14, 2]	οὐκ ὄν, ἐξ οὗ καὶ	τοῦ	ὄντος πολλὰ τὰ ὄντα, διὸ
[14, 2]	τινὰ γενομένην αἰτίαν εἶναι τοῦ	τοῦ	ὄντος τὸ μὲν τόδε εἶναι
[14, 6]	ὁ ἀριθμὸς ἴσος τῇ οὐλομελείᾳ	τοῦ	οὐρανοῦ. (Ὁρᾶν δὲ δεῖ μὴ
[14, 2]	συλλογισμῷ ἡ πρότασις οὔτε ἐκ	τοῦ	οὕτω μὴ ὄντος τὰ ὄντα
[14, 3]	(Εἰσὶ δέ τινες οἳ ἐκ	τοῦ	πέρατα εἶναι καὶ ἔσχατα τὴν
[14, 3]	ὅτι εἵλκετο καὶ ἐπεραίνετο ὑπὸ	τοῦ	πέρατος. Ἀλλ᾽ ἐπειδὴ κοσμοποιοῦσι καὶ
[14, 1]	τὸ ἄνισον, ὡς τοῦτο τὴν	τοῦ	πλήθους οὖσαν φύσιν, οἱ δὲ
[14, 1]	καὶ μικροῦ, τῷ δ᾽ ἐκ	τοῦ	πλήθους, ὑπὸ τῆς τοῦ ἑνὸς
[14, 4]	ἡ γένεσις, τὸ κακὸν τὴν	τοῦ	πλήθους φύσιν (εἶναι· οἱ δὲ
[14, 1]	(τῶν κατηγοριῶν) ἐστι, καὶ ὑστέρα	τοῦ	ποιοῦ καὶ ποσοῦ· καὶ πάθος
[14, 2]	τι· (τούτοις δὴ τί αἴτιον	τοῦ	πολλὰ εἶναι; ἀνάγκη μὲν οὖν,
[14, 1]	καὶ ποσοῦ· καὶ πάθος τι	τοῦ	ποσοῦ (τὸ πρός τι, ὥσπερ
[14, 2]	ἔτι δὴ πλείω εἴδη λέγουσι	τοῦ	πρός τι· (τούτοις δὴ τί
[14, 3]	ταύτην δ᾽ ἐπιπέδου, τοῦτο δὲ	τοῦ	στερεοῦ, οἴονται εἶναι ἀνάγκην τοιαύτας
[14, 2]	γὰρ ἡ παρέκβασις αἰτία καὶ	τοῦ	τὸ (ἀντικείμενον ζητοῦντας τῷ ὄντι
[14, 2]	φύσιν τινὰ γενομένην αἰτίαν εἶναι	τοῦ	τοῦ ὄντος τὸ μὲν τόδε
[14, 4]	εἶναι, καὶ μετέχειν καὶ ὀρέγεσθαι	τοῦ	φθαρτικοῦ· φθαρτικὸν γὰρ τοῦ ἐναντίου
[14, 1]	ἀνάγκη ἄρα μάλιστα τοῖς ἐναντίοις	τοῦθ᾽	ὑπάρχειν. (Ἀεὶ ἄρα πάντα τὰ
[14, 5]	ὁδὶ δὲ ἵππου, ὥσπερ οἱ	τοὺς	ἀριθμοὺς ἄγοντες εἰς τὰ σχήματα
[14, 5]	καὶ τῶν ὄντων τὰ πρῶτα	τοὺς	ἀριθμούς, διελομένους πῶς ἄλλο ἐξ
[14, 4]	ἑνός, καὶ μᾶλλον ἀκράτου μετέχειν	τοὺς	ἀριθμοὺς ἢ τὰ μεγέθη, (καὶ
[14, 3]	διαμαρτάνουσιν· οἱ δὲ πρῶτοι δύο	τοὺς	ἀριθμοὺς ποιήσαντες, τόν τε τῶν
[14, 4]	ἓν ἀρχήν, τὸ δ᾽ ὅτι	τοὺς	ἀριθμοὺς τὰς πρώτας οὐσίας καὶ
[14, 4]	τούτοις μὲν διὰ τὸ μεταβάλλειν	τοὺς	ἄρχοντας τῶν ὄντων συμβαίνει τοιαῦτα
[14, 6]	ἐνίους δὲ κύβους, καὶ ἴσους	τοὺς	δὲ διπλασίους; οὐθὲν γὰρ κωλύει,
[14, 5]	ὁ τόπος μή. Ἔδει δὲ	τοὺς	λέγοντας ἐκ στοιχείων εἶναι τὰ
[14, 4]	βασιλεύειν καὶ (ἄρχειν φασὶν οὐ	τοὺς	πρώτους, οἷον νύκτα καὶ οὐρανὸν
[14, 6]	τῷδε καὶ ἄλλῳ. Ἆρ᾽ οὖν	τοῦτ᾽	αἴτιον καὶ διὰ τοῦτό ἐστι
[14, 4]	πρώτῳ καὶ ἀϊδίῳ καὶ αὐταρκεστάτῳ	τοῦτ᾽	αὐτὸ πρῶτον οὐχ ὡς ἀγαθὸν
[14, 5]	τὸ ἓν καὶ τὸ πλῆθος.	Τοῦτ᾽	οὖν ἔσται ὁ ἀριθμός, μονὰς
[14, 3]	ὅλως κινήσεως ἔστι τι πέρας·	τοῦτ᾽	οὖν ἔσται τόδε τι καὶ
[14, 5]	πρὸς τοσόνδε κατὰ τὴν μῖξιν·	τοῦτο	δ᾽ οὐκέτι ἀριθμὸς ἀλλὰ λόγος
[14, 2]	Παρμενίδου λόγῳ οὐ γὰρ μήποτε	τοῦτο	δαμῇ, εἶναι μὴ ἐόντα, (ἀλλ᾽
[14, 4]	ἀγαθὸν καὶ τὸ καλὸν ἐμφαίνεσθαι	(τοῦτο	δὲ ποιοῦσιν εὐλαβούμενοι ἀληθινὴν δυσχέρειαν
[14, 2]	ὑποθεῖναι τὸ δυνάμει ὂν ἑκάστῳ	(τοῦτο	δὲ προσαπεφήνατο (ὁ ταῦτα λέγων,
[14, 2]	ἰσαχῶς ταῖς κατηγορίαις λέγεται, παρὰ	τοῦτο	δὲ τὸ ὡς ψεῦδος λέγεται
[14, 3]	μὲν γραμμῆς, ταύτην δ᾽ ἐπιπέδου,	τοῦτο	δὲ τοῦ στερεοῦ, οἴονται εἶναι
[14, 6]	οὖν τοῦτ᾽ αἴτιον καὶ διὰ	τοῦτό	ἐστι τὸ πρᾶγμα, ἢ ἄδηλον;
[14, 6]	τοιοσδὶ ὁ ἀριθμὸς πέφυκεν, διὰ	τοῦτο	ἢ ἐκεῖνοι ἐγένοντο ἑπτὰ ἢ
[14, 1]	ἑνὸς καθ᾽ αὑτὸ οὐσίας. Καὶ	τοῦτο	κατὰ λόγον· σημαίνει γὰρ τὸ
[14, 3]	τοῖς δὲ τὰς ἰδέας τιθεμένοις	τοῦτο	μὲν ἐκφεύγει— ποιοῦσι γὰρ τὰ
[14, 2]	πᾶν ἐκ τοῦ δυνάμει ὄντος	τοῦτο	ὃ γίγνεται (οὐ γὰρ ἂν
[14, 2]	ποῖον. Καὶ ζητεῖν ἔδει καὶ	τοῦτο,	πῶς πολλὰ τὰ πρός τι
[14, 4]	τὸ ἕν, ἢ εἰ μὴ	τοῦτο,	στοιχεῖόν γε καὶ στοιχεῖον ἀριθμῶν,
[14, 1]	(τῷ ἴσῳ) τὸ ἄνισον, ὡς	τοῦτο	τὴν τοῦ πλήθους οὖσαν φύσιν,
[14, 6]	ἑκάστου ἐπιφέρεται τῷ σίγμα, διὰ	τοῦτο	(τρία μόνον ἐστὶν ἀλλ᾽ οὐχ
[14, 2]	τρόπον (ἔστω γὰρ ὑποκείμενον αὐτοῖς	τοῦτο	τῷ δὲ τοῦτον μὲν τὸν
[14, 6]	(καὶ τὸ ἔπος δεκαεπτά, ἰσάριθμον	τούτοις,	βαίνεται δ᾽ ἐν μὲν τῷ
[14, 2]	εἴδη λέγουσι τοῦ πρός τι·	(τούτοις	δὴ τί αἴτιον τοῦ πολλὰ
[14, 6]	φύσεις αἱ ἐπαινούμεναι καὶ τὰ	τούτοις	ἐναντία καὶ ὅλως τὰ ἐν
[14, 4]	τὸν Δία· οὐ μὴν ἀλλὰ	τούτοις	μὲν διὰ τὸ μεταβάλλειν τοὺς
[14, 6]	γὰρ κωλύει, ἀλλ᾽ ἀνάγκη ἐν	τούτοις	στρέφεσθαι, εἰ ἀριθμοῦ πάντα ἐκοινώνει.
[14, 2]	ὑποκείμενον αὐτοῖς τοῦτο τῷ δὲ	τοῦτον	μὲν τὸν τρόπον οὐκ οἰομένῳ
[14, 3]	φύσεις εἶναι. Δεῖ δὴ καὶ	τοῦτον	ὁρᾶν τὸν λόγον, μὴ λίαν
[14, 5]	ὁ δὲ ἀριθμὸς οὔ; περὶ	τούτου	γὰρ οὐθὲν λέγεται. Καίτοι καὶ
[14, 2]	ἔστι, κἄν, εἰ ἐγένετο, ἐκ	τούτου	γίγνεσθαι, γίγνεται δὲ πᾶν ἐκ
[14, 2]	καὶ τὸ κατὰ δύναμιν, ἐκ	τούτου	ἡ γένεσίς ἐστιν, ἐκ τοῦ
[14, 3]	τῶν αἰσθητῶν ἔσονται πάντα (ἐπὶ	τούτων	γὰρ ὁ λόγος εἴρηκεν διὰ
[14, 1]	καὶ βαδίζον, ἥκιστα μὲν ἀριθμὸς	τούτων	διὰ τὸ ταὐτῷ πάντα ὑπάρχειν
[14, 3]	ἡ ἀρχή, κοινόν τι ἐπὶ	τούτων	ἔσται τὸ ἕν, ζητητέον τε
[14, 1]	γενῶν ἔσται ὁ ἀριθμὸς ὁ	τούτων,	ἤ τινος ἄλλης τοιαύτης προσηγορίας.
[14, 3]	μαθηματικὰ μόνον εἶναι φαμένοις, καὶ	τούτων	μὴ ὄντων ἡ ψυχὴ καὶ
[14, 1]	καὶ τὸ ὑπερεχόμενον. Διαφέρει δὲ	τούτων	οὐθὲν ὡς εἰπεῖν πρὸς ἔνια
[14, 2]	τῷ ἑνί, ἐξ οὗ καὶ	τούτων	τὰ ὄντα, τὸ πρός τι
[14, 6]	τί οὖν κωλύει ἐνίους μὲν	τούτων	τετραγώνους εἶναι ἐνίους δὲ κύβους,
[14, 1]	δὲ τὸ καθόλου μᾶλλον ἐπὶ	τούτων,	τὸ ὑπερέχον καὶ τὸ ὑπερεχόμενον.
[14, 3]	ἐκ τῶν (φαινομένων, ὥσπερ μοχθηρὰ	τραγῳδία	τοῖς δὲ τὰς ἰδέας τιθεμένοις
[14, 1]	καὶ περιττόν, καὶ λεῖον καὶ	τραχύ,	καὶ εὐθὺ καὶ καμπύλον· ἔτι
[14, 6]	ἀλλ᾽ οὐχ ὅτι αἱ συμφωνίαι	τρεῖς,	ἐπεὶ πλείους γε αἱ συμφωνίαι,
[14, 6]	φασὶν εἶναι, καὶ ὅτι ἐκεῖναι	τρεῖς,	καὶ ταῦτα τρία· ὅτι δὲ
[14, 6]	Νυνὶ γὰρ οὐθὲν ὑγιεινότερον τρὶς	τρία	ἂν ᾖ τὸ (μελίκρατον κεκραμένον,
[14, 6]	ΒΕΓΖ καὶ ὕδατος ἀριθμὸς δὶς	τρία.	(Εἰ δ᾽ ἀνάγκη πάντα ἀριθμοῦ
[14, 6]	ἐπιφέρεται τῷ σίγμα, διὰ τοῦτο	(τρία	μόνον ἐστὶν ἀλλ᾽ οὐχ ὅτι
[14, 6]	ὅτι ἐκεῖναι τρεῖς, καὶ ταῦτα	τρία·	ὅτι δὲ μυρία ἂν εἴη
[14, 6]	μίξεων, οὐκ ἐν ἀριθμοῖς, οἷον	τρία	πρὸς δύο ἀλλ᾽ οὐ τρὶς
[14, 5]	ὀστοῦ ἀριθμὸς ἡ οὐσία οὕτω,	τρία	πυρὸς γῆς δὲ δύο· καὶ
[14, 1]	μικρὸν λέγοντες μετὰ τοῦ ἑνός,	τρία	ταῦτα (στοιχεῖα τῶν ἀριθμῶν, τὰ
[14, 3]	τῆς δυάδος τὰ μήκη, ἐκ	τριάδος	δ᾽ ἴσως τὰ ἐπίπεδα, ἐκ
[14, 5]	ἀριθμοὺς ἄγοντες εἰς τὰ σχήματα	τρίγωνον	καὶ τετράγωνον, οὕτως ἀφομοιῶν ταῖς
[14, 2]	εἶναι τοιονδί, τὸ δὲ μὴ	τρίπηχυ	τὸ μὴ εἶναι τοσονδί. Ἐκ
[14, 6]	τρία πρὸς δύο ἀλλ᾽ οὐ	τρὶς	δύο. Τὸ γὰρ αὐτὸ δεῖ
[14, 6]	περιττῷ. Νυνὶ γὰρ οὐθὲν ὑγιεινότερον	τρὶς	τρία ἂν ᾖ τὸ (μελίκρατον
[14, 6]	δ᾽ οὔ, αἴτιον δ᾽ ὅτι	τριῶν	ὄντων τόπων ἓν ἐφ᾽ ἑκάστου
[14, 6]	τὴν γένεσιν αὐτῶν καὶ μηδένα	τρόπον	δύνασθαι συνεῖραι τοῦ μὴ χωριστὰ
[14, 1]	κατὰ πάντων δὲ τὸν αὐτὸν	τρόπον,	(ἐν μὲν τοῖς ποιοῖς ποιόν
[14, 2]	τοῦ εἶναι ὃν δή ποτε	τρόπον	(ἔστω γὰρ ὑποκείμενον αὐτοῖς τοῦτο
[14, 5]	ἄλλου ἐστίν, οὕτω λέγειν τίνα	τρόπον	ὁ ἀριθμός ἐστιν ἐκ τῶν
[14, 2]	τῷ δὲ τοῦτον μὲν τὸν	τρόπον	οὐκ οἰομένῳ διὰ τὸ τὰς
[14, 6]	σκοπουμένοις διαφεύγειν (κατ᾽ οὐδένα γὰρ	τρόπον	τῶν διωρισμένων περὶ τὰς ἀρχὰς
[14, 3]	ἰδέαι ἔσονται, ἢ τίς ὁ	τρόπος	αὐτῶν, καὶ τί συμβάλλονται τοῖς
[14, 6]	οἰκεῖα ἀλλήλοις πάντα, ἓν δὲ	τῷ	ἀνάλογον· ἐν ἑκάστῃ γὰρ τοῦ
[14, 5]	ὡς ἐναντίον τίθησιν, (ὁ δὲ	τῷ	ἀνίσῳ, ὡς ἴσῳ τῷ ἑνὶ
[14, 6]	δεξιῷ ἐννέα συλλαβαῖς, ἐν δὲ	τῷ	ἀριστερῷ ὀκτώ· (καὶ ὅτι ἴσον
[14, 6]	τῷ Δ τὸν (ΔΕΖ· ὥστε	τῷ	αὐτῷ πάντα. Οὔκουν ἔσται πυρὸς
[14, 6]	ἂν εἴη τοιαῦτα, οὐθὲν μέλει	(τῷ	γὰρ Γ καὶ Ρ εἴη
[14, 1]	δυάδος, τοῦ μεγάλου καὶ μικροῦ,	τῷ	δ᾽ ἐκ τοῦ πλήθους, ὑπὸ
[14, 6]	στοῖχον ἐφ᾽ οὗ ΑΒΓ καὶ	τῷ	Δ τὸν (ΔΕΖ· ὥστε τῷ
[14, 1]	βούλονται, τὰ ὄντα ἐξ ἐναντίων,	τῷ	δὲ ἑνὶ ἢ οὐθὲν ἐναντίον
[14, 2]	(ἔστω γὰρ ὑποκείμενον αὐτοῖς τοῦτο	τῷ	δὲ τοῦτον μὲν τὸν τρόπον
[14, 6]	τούτοις, βαίνεται δ᾽ ἐν μὲν	τῷ	δεξιῷ ἐννέα συλλαβαῖς, ἐν δὲ
[14, 6]	ἐστὶ τὸ ἀπὸ τῶν ἀριθμῶν	τῷ	ἐν ἀριθμῷ εἶναι τὴν μῖξιν,
[14, 2]	(ἀντικείμενον ζητοῦντας τῷ ὄντι καὶ	τῷ	ἑνί, ἐξ οὗ καὶ τούτων
[14, 1]	πλήθους οὖσαν φύσιν, οἱ δὲ	τῷ	ἑνὶ τὸ πλῆθος (γεννῶνται γὰρ
[14, 1]	ἐναντίων (ὕλην ποιοῦσιν, οἱ μὲν	τῷ	ἑνὶ (τῷ ἴσῳ) τὸ ἄνισον,
[14, 5]	δὲ τῷ ἀνίσῳ, ὡς ἴσῳ	τῷ	ἑνὶ χρώμενος, ὡς ἐξ ἐναντίων
[14, 4]	μὲν ἔφευγε τὸ ἀγαθὸν προσάπτειν	τῷ	ἑνὶ ὡς ἀναγκαῖον ὄν, ἐπειδὴ
[14, 1]	τὸ πλῆθος, τὸ δ᾽ ἄνισον	τῷ	ἴσῳ καὶ τὸ ἕτερον τῷ
[14, 1]	ποιοῦσιν, οἱ μὲν τῷ ἑνὶ	(τῷ	ἴσῳ) τὸ ἄνισον, ὡς τοῦτο
[14, 3]	εἶναι, καὶ ἀριθμοὺς αὐτὰς εἶναι,	τῷ>	κατὰ τὴν ἔκθεσιν ἑκάστου παρὰ
[14, 2]	λαβεῖν τὴν πίστιν ὡς εἰσίν.	Τῷ	μὲν γὰρ ἰδέας τιθεμένῳ παρέχονταί
[14, 4]	οἵ γε μεμιγμένοι αὐτῶν (καὶ)	τῷ	μὴ μυθικῶς πάντα λέγειν, οἷον
[14, 1]	γὰρ ὀλιγότητι τὸ δὲ πολὺ	τῷ	ὀλίγῳ ἀντίκειται. Τὸ δ᾽ ἓν
[14, 1]	ὕλη, εἴ τι ἕτερον καὶ	τῷ	ὅλως κοινῷ πρός τι καὶ
[14, 2]	καὶ τοῦ τὸ (ἀντικείμενον ζητοῦντας	τῷ	ὄντι καὶ τῷ ἑνί, ἐξ
[14, 3]	ἐν ἁρμονίᾳ ὑπάρχει καὶ ἐν	(τῷ	οὐρανῷ καὶ ἐν πολλοῖς ἄλλοις.
[14, 2]	τις λύσει καὶ ὁμόσε βαδιεῖται	τῷ	Παρμενίδου λόγῳ οὐ γὰρ μήποτε
[14, 1]	μάλιστα μὲν οἱ τὸ ἓν	τῷ	πλήθει ἀντιτιθέντες ἔχονταί τινος δόξης,
[14, 5]	τοίνυν τὸ ἓν ὁ μὲν	τῷ	πλήθει ὡς ἐναντίον τίθησιν, (ὁ
[14, 5]	σωματικῶν ἢ ὁποιωνοῦν. Οὔτε οὖν	τῷ	ποιῆσαι αἴτιος ὁ ἀριθμός, οὔτε
[14, 4]	δεῖ λέγειν· θαυμαστὸν δ᾽ εἰ	τῷ	πρώτῳ καὶ ἀϊδίῳ καὶ αὐταρκεστάτῳ
[14, 6]	τόπων ἓν ἐφ᾽ ἑκάστου ἐπιφέρεται	τῷ	σίγμα, διὰ τοῦτο (τρία μόνον
[14, 2]	οὐθὲν ὑποτίθενται (οὐ γὰρ (ἐν	τῷ	συλλογισμῷ ἡ πρότασις οὔτε ἐκ
[14, 1]	τῷ ἴσῳ καὶ τὸ ἕτερον	τῷ	(ταὐτῷ καὶ τὸ ἄλλο αὐτῷ,
[14, 6]	ταῖς πολλαπλασιώσεσιν, ὥστε δεῖ μετρεῖσθαι	τῷ	τε Α τὸν στοῖχον ἐφ᾽
[14, 2]	γὰρ τὸ μὴ χωριστὰ εἶναι	τῷ	τὸ ὑποκείμενον πολλὰ γίγνεσθαι καὶ
[14, 3]	μικροῦ, ὁ αὐτὸς ἐκείνῳ ἔσται	τῷ	τῶν ἰδεῶν (ἐξ ἄλλου δέ
[14, 6]	αὐτά, καὶ ἀριθμὸν τὸν αὐτὸν	τῷδε	καὶ ἄλλῳ. Ἆρ᾽ οὖν τοῦτ᾽
[14, 4]	εἶναι ἰδέας· εἰ μὲν γὰρ	τῶν	ἀγαθῶν μόνον, οὐκ ἔσονται οὐσίαι
[14, 3]	ὄντων, μᾶλλον δ᾽ ἕν τι	τῶν	ἀδυνάτων. Οἱ μὲν οὖν Πυθαγόρειοι
[14, 3]	ἀλλὰ εἰ καὶ εἰσί, τῶνδε	τῶν	αἰσθητῶν ἔσονται πάντα (ἐπὶ τούτων
[14, 3]	λέγειν καὶ σωμάτων ἀλλ᾽ (οὐ	τῶν	αἰσθητῶν· οἱ δὲ χωριστὸν ποιοῦντες,
[14, 3]	δὲ χωριστὸν ποιοῦντες, ὅτι ἐπὶ	τῶν	αἰσθητῶν οὐκ ἔσται τὰ ἀξιώματα,
[14, 2]	τῶν ἀριθμητικῶν πάντα καὶ κατὰ	τῶν	αἰσθητῶν (ὑπάρξει, καθάπερ ἐλέχθη. ~Οἱ
[14, 6]	μὴ χωριστὰ εἶναι τὰ μαθηματικὰ	τῶν	αἰσθητῶν, ὡς ἔνιοι λέγουσι, μηδὲ
[14, 6]	σημεῖον εἰ δ᾽ ὅτι διπλάσιον	τῶν	ἄλλων ἕκαστον, ἄλλο δ᾽ οὔ,
[14, 5]	ὁμοίως δὲ καὶ ἄνθρωπος (καὶ	τῶν	ἄλλων ἕκαστον; τὰ δὲ δὴ
[14, 2]	πρός τι. Ἐπὶ μὲν οὖν	τῶν	ἄλλων κατηγοριῶν ἔχει τινὰ (καὶ
[14, 1]	οὐσίας ὁμοίως. Εἰ δὲ τῆς	τῶν	ἁπάντων ἀρχῆς μὴ ἐνδέχεται πρότερόν
[14, 2]	ὢν αἴτιος· τὰ γὰρ θεωρήματα	τῶν	ἀριθμητικῶν πάντα καὶ κατὰ τῶν
[14, 3]	δέ; ὅτι τὰ πάθη τὰ	τῶν	ἀριθμῶν ἐν ἁρμονίᾳ ὑπάρχει καὶ
[14, 4]	θεωρῆσαι ἕνεκεν ποιοῦσι τὴν γένεσιν	τῶν	ἀριθμῶν. Ἔχει δ᾽ (ἀπορίαν καὶ
[14, 2]	αἰτίαν (τοῖς οὖσιν, εἴπερ ἕκαστος	τῶν	ἀριθμῶν ἰδέα τις ἡ δ᾽
[14, 3]	Πυθαγόρειοι διὰ τὸ ὁρᾶν πολλὰ	τῶν	ἀριθμῶν πάθη ὑπάρχοντα τοῖς αἰσθητοῖς
[14, 2]	τις τὴν σκέψιν καὶ περὶ	τῶν	ἀριθμῶν πόθεν δεῖ λαβεῖν τὴν
[14, 1]	τοῦ ἑνός, τρία ταῦτα (στοιχεῖα	τῶν	ἀριθμῶν, τὰ μὲν δύο ὕλην
[14, 6]	τὸ εὖ ἐστὶ τὸ ἀπὸ	τῶν	ἀριθμῶν τῷ ἐν ἀριθμῷ εἶναι
[14, 3]	ἀκινήτοις ζητοῦμεν ἀρχάς, ὥστε καὶ	τῶν	ἀριθμῶν τῶν τοιούτων ἐπισκεπτέον τὴν
[14, 6]	ἐν τοῖς εἴδεσιν ἀριθμοὶ αἴτιοι	τῶν	ἁρμονικῶν καὶ τῶν τοιούτων (διαφέρουσι
[14, 5]	τρόπον ὁ ἀριθμός ἐστιν ἐκ	τῶν	ἀρχῶν. Πότερον μίξει; ἀλλ᾽ οὔτε
[14, 4]	δὲ τὸν νοῦν ἀρχὴν ποιήσας.	Τῶν	δὲ τὰς ἀκινήτους οὐσίας εἶναι
[14, 6]	διαφεύγειν (κατ᾽ οὐδένα γὰρ τρόπον	τῶν	διωρισμένων περὶ τὰς ἀρχὰς οὐδὲν
[14, 1]	μεγάλου καὶ μικροῦ, πόῤῥω λίαν	τῶν	δοκούντων καὶ δυνατῶν λέγουσιν· πάθη
[14, 3]	ὁ μακρὸς λόγος ὥσπερ ὁ	τῶν	δούλων ὅταν μηθὲν ὑγιὲς λέγωσιν.
[14, 2]	ἀδύνατα· οἷς τοσαῦτα μόνον ἀφῄρηται	τῶν	δυσχερῶν ὅσα διὰ τὸ ποιεῖν
[14, 3]	τοὺς ἀριθμοὺς ποιήσαντες, τόν τε	τῶν	εἰδῶν καὶ τὸν μαθηματικόν, οὔτ᾽
[14, 1]	ὁ λόγος μαρτυρεῖ. Οὐθὲν ἄρα	τῶν	ἐναντίων κυρίως ἀρχὴ πάντων ἀλλ᾽
[14, 1]	ἑτέρα. Οἱ δὲ τὸ ἕτερον	τῶν	ἐναντίων (ὕλην ποιοῦσιν, οἱ μὲν
[14, 6]	πάλιν τῶν τῆς σελήνης, καὶ	τῶν	ζῴων γε ἑκάστου τοῦ βίου
[14, 5]	τὰς τοῦ ὅλου ἀρχὰς τῇ	τῶν	ζῴων καὶ φυτῶν, ὅτι ἐξ
[14, 4]	ἀλλ᾽ ὑστερογενῆ. Παρὰ μὲν γὰρ	τῶν	θεολόγων ἔοικεν ὁμολογεῖσθαι τῶν νῦν
[14, 3]	ὁ αὐτὸς ἐκείνῳ ἔσται τῷ	τῶν	ἰδεῶν (ἐξ ἄλλου δέ τινος
[14, 5]	ποιῆσαι (ὁ μὲν γὰρ τόπος	τῶν	καθ᾽ ἕκαστον ἴδιος, διὸ χωριστὰ
[14, 1]	ἥκιστα φύσις τις ἢ οὐσία	(τῶν	κατηγοριῶν) ἐστι, καὶ ὑστέρα τοῦ
[14, 6]	ἄλλα δὴ ὅσα συνάγουσιν ἐκ	τῶν	μαθηματικῶν θεωρημάτων πάντα ταύτην ἔχει
[14, 3]	μὲν τοῦ ἀριθμοῦ (παντὸς καὶ	τῶν	μαθηματικῶν τὸ μηθὲν συμβάλλεσθαι ἀλλήλοις
[14, 5]	ὡς ὅροι (οἷον αἱ (στιγμαὶ	τῶν	μεγεθῶν, καὶ ὡς Εὔρυτος ἔταττε
[14, 6]	ἐν προσθέσει ἀριθμῶν εἰσὶν οἱ	τῶν	μίξεων, οὐκ ἐν ἀριθμοῖς, οἷον
[14, 4]	γὰρ τῶν θεολόγων ἔοικεν ὁμολογεῖσθαι	τῶν	νῦν τισίν, οἳ οὔ (φασιν,
[14, 2]	(τοῦ ὄντος ἀλλ᾽ ἕν τι	τῶν	ὄντων πολύ τε μᾶλλον, ὥσπερ
[14, 4]	διὰ τὸ μεταβάλλειν τοὺς ἄρχοντας	τῶν	ὄντων συμβαίνει τοιαῦτα λέγειν, ἐπεὶ
[14, 5]	στοιχείων εἶναι τὰ ὄντα καὶ	τῶν	ὄντων τὰ πρῶτα τοὺς ἀριθμούς,
[14, 4]	οὔ (φασιν, ἀλλὰ προελθούσης τῆς	τῶν	ὄντων φύσεως καὶ τὸ ἀγαθὸν
[14, 2]	ἀπόφασις ἐκείνων, μία τε φύσις	τῶν	ὄντων ὥσπερ καὶ τὸ τί
[14, 2]	ἑκάστῳ γένει, πλὴν χωριστὴν ἀδύνατον	τῶν	οὐσιῶν ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν τόδε
[14, 5]	οὐδὲ ὁποτέρως οἱ ἀριθμοὶ αἴτιοι	τῶν	οὐσιῶν καὶ τοῦ εἶναι, πότερον
[14, 4]	αἱ ἰδέαι, εἰ δὲ καὶ	τῶν	οὐσιῶν, πάντα τὰ ζῷα καὶ
[14, 5]	ὕλη οὔτε λόγος καὶ εἶδος	(τῶν	πραγμάτων. Ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ὡς
[14, 5]	τὰ τελειότερα, διὸ καὶ ἐπὶ	τῶν	πρώτων οὕτως ἔχειν φησίν, ὥστε
[14, 1]	ἀριθμὸν πρότερον τῆς δυάδος ἐκ	τῶν	στοιχείων· καθόλου γὰρ ἀμφότερα (μᾶλλόν
[14, 1]	οὐθὲν ὡς εἰπεῖν πρὸς ἔνια	τῶν	συμβαινόντων, ἀλλὰ (πρὸς τὰς λογικὰς
[14, 6]	ἡλίου (φορῶν ἀριθμός, καὶ πάλιν	τῶν	τῆς σελήνης, καὶ τῶν ζῴων
[14, 2]	ἀδύνατον τῶν οὐσιῶν ἀλλ᾽ ἐπὶ	τῶν	τόδε τι ἔχει τινὰ λόγον
[14, 6]	ἀριθμοὶ αἴτιοι τῶν ἁρμονικῶν καὶ	τῶν	τοιούτων (διαφέρουσι γὰρ ἐκεῖνοι ἀλλήλων
[14, 3]	ἀρχάς, ὥστε καὶ τῶν ἀριθμῶν	τῶν	τοιούτων ἐπισκεπτέον τὴν γένεσιν. ~Τοῦ
[14, 6]	ἢ ἄδηλον; οἷον ἔστι τις	τῶν	τοῦ ἡλίου (φορῶν ἀριθμός, καὶ
[14, 4]	τιθέασι, καὶ οἱ Μάγοι, καὶ	τῶν	ὑστέρων δὲ σοφῶν οἷον Ἐμπεδοκλῆς
[14, 3]	ἡ φύσις ἐπεισοδιώδης οὖσα ἐκ	τῶν	(φαινομένων, ὥσπερ μοχθηρὰ τραγῳδία τοῖς
[14, 5]	ἀφομοιῶν ταῖς ψήφοις τὰς μορφὰς	τῶν	φυτῶν ἢ ὅτι (ὁ) λόγος
[14, 3]	μὴν ἀλλὰ εἰ καὶ εἰσί,	τῶνδε	τῶν αἰσθητῶν ἔσονται πάντα (ἐπὶ