Livre, Chap.
[2, 20]	δὲ καὶ ταύτην τῇ συγγραφῇ.	~κʹ	Ἄλλη ἐπιστολὴ πρὸς Κωνστάντιον. Νικητῇ
[2, 24]	φήσαντες πονηροῖς μὲν ἐπιτηδεύμασιν ἐντραφέντα,	ἐκ	δὲ τῆς δυσσεβείας περιφάνειαν κτήσασθαι
[2, 21]	εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον	ἐκ	δεξιῶν τοῦ πατρός, ἐρχόμενον δὲ
[2, 16]	κοινωνεῖν, τοῖς πρότερον καταψηφισαμένοις καὶ	ἐκ	δευτέρου συγγνώμην αἰτήσασιν ἢ τοῖς
[2, 8]	αὐτῶν τὴν διαβολήν· κεκέλευστο γὰρ	ἐκ	διαβολῆς αὐτῶν ἀποθανεῖν. Ἄλλοι δὲ
[2, 24]	διελόντες τοὺς τῶν ψαλλόντων χοροὺς	ἐκ	διαδοχῆς ᾄδειν τὴν Δαυϊτικὴν ἐδίδαξαν
[2, 8]	οἱ εὐσεβέστατοι βασιλεῖς συνήγαγον ἡμᾶς	ἐκ	διαφόρων ἐπαρχιῶν καὶ πόλεων καὶ
[2, 27]	τῷ γεγεννηκότι θεῷ, ὡς θεὸς	ἐκ	θεοῦ καὶ φῶς ἐκ φωτός,
[2, 21]	ἐκ μόνου τοῦ πατρός, θεὸν	ἐκ	θεοῦ, ὅμοιον τῷ γεγεννηκότι αὐτὸν
[2, 14]	Τεσσαρακοστῇ ὁ παρ´ αὐτῶν ἀποσταλεὶς	ἐκ	Καππαδοκίας Γεώργιος ηὔξησεν ἃ παρ´
[2, 8]	ἄνθρωπος ὃν ἐνεδύσατο, ὃν ἀνέλαβεν	ἐκ	Μαρίας τῆς παρθένου, τὸν ἄνθρωπον
[2, 16]	ἐν τῷ Μαρεώτῃ κατὰ συκοφαντίαν	ἐκ	μονομεροῦς συνεστήσαντο κατὰ Ἀθανασίου ὑπομνήματα·
[2, 21]	ἀόρατα, γεννηθέντα δὲ μονογενῆ, μόνον	ἐκ	μόνου τοῦ πατρός, θεὸν ἐκ
[2, 23]	παρ´ ἐκείνων ἐάν τις ἀντεξετάζειν	ἐκ	παραλλήλου ἐθέλοι, εὕροι ἂν τῶν
[2, 19]	γεγενῆσθαι πιστεύομεν. Εἰς γὰρ Ἀρίμηνον	ἐκ	πασῶν τῶν πρὸς δύσιν πόλεων
[2, 21]	ἁμαρτίας καὶ θανάτου, καὶ γεννηθέντα	ἐκ	πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς
[2, 9]	βίον· ὃς οὐ μόνον τοὺς	ἐκ	τῆς ἀγορᾶς ἀπῆγε προπηλακίζων καὶ
[2, 27]	κελεύσας. Καὶ ἐκεῖνος μὲν τὴν	ἐκ	τῆς βλασφημίας καρπωσάμενος ἀτιμίαν ἐξεβλήθη
[2, 8]	αὐτοὺς ἐφόρεσεν, οἱ δὲ τὸν	ἐκ	τῆς διαβολῆς αὐτῶν θάνατον ἐμαρτύραντο.
[2, 17]	προσῆλθον τῷ βασιλεῖ, ὅπως περιφανεῖς	ἐκ	τῆς ἐσθῆτος ὑπολαβὼν αἰδοῦς αὐτὰς
[2, 10]	καὶ μέντοι καὶ τρίς, προτρέπων	ἐκ	τῆς Ἑσπέρας ἐπανελθεῖν. Ἐγὼ δὲ
[2, 29]	τὴν ἀπειλὴν ὁ Εὐδόξιος φυγεῖν	ἐκ	τῆς Κυζίκου τῷ Εὐνομίῳ διὰ
[2, 27]	οὐκ ἐπιστάμενος τρόπον, εὐφημίαν δὲ	ἐκ	τῆς ὁμολογίας καρπώσασθαι προσδοκήσας, ἔφη
[2, 3]	~γʹ Πῶς Κωνστάντιος ὁ βασιλεὺς	ἐκ	τῆς ὀρθῆς πίστεως παρετράπη. ἐρῶ
[2, 18]	οὐσίαν καὶ τὸ ὁμοούσιον περιελεῖν	ἐκ	τῆς πίστεως, τὰ κατὰ τῆς
[2, 30]	ἀνέζευξεν ἐκεῖθεν, αἰσχύνην οὐ νίκην	ἐκ	τῆς πολιορκίας δρεψάμενος. ~λαʹ Περὶ
[2, 22]	καὶ ὀκτὼ ἐπίσκοποι καὶ οἱ	ἐκ	τῆς Ῥωμαίων τοῦ〉 ἁγιωτάτου ἐπισκόπου
[2, 19]	πλεονάζῃ, ἀλλὰ πάντα ἄρρηκτα διαμένοι	ἐκ	τῆς τοῦ σοῦ πατρὸς εὐσεβείας
[2, 3]	ἐρῶ δὲ καὶ ὅπως οὗτος	ἐκ	τῆς τῶν ἀποστολικῶν δογμάτων εὐθύτητος
[2, 8]	αὐτῶν δείκνυται, ὅμως ἵνα μηδὲ	ἐκ	τῆς φυγῆς πρόφασίν τινα ἑτέρας
[2, 21]	καὶ πρὸ πάσης ἀρχῆς γεννηθέντα	ἐκ	τοῦ θεοῦ, δι´ οὗ τὰ
[2, 8]	μεστά. Εἰ καὶ τὰ μάλιστα	ἐκ	τοῦ κληθέντας αὐτοὺς παρὰ τοῦ
[2, 16]	συνελθόντες κατεψηφίσαντο αὐτοῦ, ἀναχωρήσαντος Ἀθανασίου	ἐκ	τοῦ κριτηρίου, κατεψηφίσαντο. Εὐσέβιος ὁ
[2, 8]	παρῆν καὶ κατακεῖσθαι, ὡς καὶ	ἐκ	τούτου συκοφάντην αὐτὸν δείκνυσθαι. Ἀμέλει
[2, 8]	ἐκ τῶν προτέρων, ἀλλὰ καὶ	ἐκ	τούτων ἡ κακοτροπία καὶ ἡ
[2, 19]	μᾶλλον γὰρ ἔρις καὶ ταραχὴ	ἐκ	τούτων σὺν ταῖς λοιπαῖς πόλεσι
[2, 8]	κληθέντες, καθὼς προείπομεν, δεικνύντες καὶ	ἐκ	τούτων τὴν συκοφαντίαν αὐτῶν καὶ
[2, 8]	Εὐσεβίου τοῦ ἀπὸ Καισαρείας· καὶ	ἐκ	τῶν ἀποφάσεων τῶν δικασάντων ἐπισκόπων
[2, 8]	συλλειτουργοῦ Ἰουλίου μὴ ἀπαντῆσαι, καὶ	ἐκ	τῶν γραφέντων παρὰ τοῦ αὐτοῦ
[2, 8]	κοινῇ κτίσει, ὅτι καὶ πρωτότοκος	ἐκ	τῶν νεκρῶν. Ὁμολογοῦμεν ἕνα εἶναι
[2, 21]	υἱὸν πέμποντος τοῦ πατρὸς παραγεγενῆσθαι	ἐκ	τῶν οὐρανῶν, καθὼς γέγραπται, εἰς
[2, 19]	παρεκελευσάμεθα τὸ τὴν ἀλήθειαν πιστώσασθαι	ἐκ	τῶν πάλαι ἀρχαίων καὶ δικαίων
[2, 8]	Καὶ τοῦτο προθέμενοι, εὑρήκαμεν αὐτοὺς	ἐκ	τῶν πραχθέντων συκοφάντας καὶ μηδὲν
[2, 8]	καὶ τὰ μάλιστα οὐ μόνον	ἐκ	τῶν προτέρων, ἀλλὰ καὶ ἐκ
[2, 8]	καὶ ἀγάπῃ ἓν εἶναι δυνηθῶσιν.	Ἐκ	τῶνδε τῶν γραμμάτων ἔστι μαθεῖν
[2, 27]	θεὸς ἐκ θεοῦ καὶ φῶς	ἐκ	φωτός, καὶ τὴν αὐτὴν ἔχει
[2, 27]	τοῦ θείου βαπτίσματος ἐπιτελῇ λειτουργίαν	(ἐκ	χρυσῶν δὲ αὕτη κατεσκεύαστο νημάτων)
[2, 19]	τῆς ἐν Ἀριμήνῳ συναθροισθείσης συνόδου.	Ἔκ	τε τῆς τοῦ θεοῦ κελεύσεως
[2, 3]	τῆς τῶν ἀποστολικῶν δογμάτων εὐθύτητος	παρετράπηΚ	ωνσταντία Λικιννίου μὲν ἐγεγόνει γαμετή,
[2, 16]	Ὅσοι τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ	οὐκ	ἀγαπῶσι, τὰς παρὰ σοῦ μᾶλλον
[2, 29]	ἀντιλέγειν δὲ προφανῶς θρασύτητος ἔργον,	οὐκ	ἀγχινοίας, ἐνόμιζον. Τῆς οὖν αἱρετικῆς
[2, 31]	ὅσον τῆς ἐκείνων βλασφημίας ἀφεστηκυῖαν,	οὐκ	ἀκραιφνῆ δὲ καὶ ἀκέραιον τὸν
[2, 8]	Οὐρσάκιος· οἵ τινες καυχῶνται καὶ	οὐκ	ἀμφιβάλλουσι λέγοντες ἑαυτοὺς Χριστιανοὺς εἶναι
[2, 23]	ἐν Νικαίᾳ ὀνομάζοντας; ἢ τίς	οὐκ	ἂν μισήσειε τοὺς ἀθετοῦντας μὲν
[2, 10]	μέσον ἄγουσι τὸν νεώτατον· ὃς	οὐκ	ἀναμείνας τὴν ἀπὸ τῶν μαστίγων
[2, 6]	καὶ τοῦτον ἐξήλασαν, κτίσμα λέγειν	οὐκ	ἀνασχόμενον ὃν υἱὸν ἡ θεία
[2, 32]	καὶ τὰ παρὰ βασιλέως ἀπήγγειλεν,	οὐκ	ἀνέχομαι« ἔφη Εὐσέβιος ὁ θαυμάσιος,
[2, 15]	αὐτοῦ; τίς ᾔτησε δεόμενος καὶ	οὐκ	ἀνεχώρησε τυχὼν ὧν ἠθέλησεν; καὶ
[2, 24]	αὐτῆς. Καὶ τὴν μὲν ὑποψίαν	οὐκ	ἀπενίψατο, διὰ τοῦτο δὲ μᾶλλον
[2, 5]	Ἀρμενίᾳ τῇ δευτέρᾳ συναριθμούμενον. Ἀλλ´	οὐκ	ἀπέχρησε τοῖς πάντα κυκῶσιν ἡ
[2, 4]	συντεθεικότες εἰς μὲν τὴν Ῥώμην	οὐκ	ἀπῆλθον, εὐφώρατον εἰδότες τὸ ψεῦδος,
[2, 8]	πρόσωπον συστῆναι δύνανται. Ἐπειδὴ δὲ	οὐκ	ἀπήντησαν, νομίζομεν λοιπὸν μηδένα ἀγνοεῖν,
[2, 16]	Λιβέριος ἐπίσκοπος εἶπεν· Ὅσοι ὑπέγραψαν,	οὐκ	αὐτόπται τῶν γεγενημένων ἦσαν, ἀλλὰ
[2, 26]	Κωνστάντιος Ἀντιοχεῦσι μὲν ἐπέστειλεν ὡς	οὐκ	αὐτὸς Εὐδοξίῳ τὴν τῆς ἐκκλησίας
[2, 30]	μυρίον πλῆθος ἰδών, ἄλλην μὲν	οὐκ	ἀφῆκεν ἀράν, σκνίπας δὲ αὐτοῖς
[2, 8]	ἰδιάζειν αὐτοῖς ἐπιτρέψαντες. Ἐπεὶ οὖν	οὐκ	ἔδει παρασιωπῆσαι οὐδὲ ἀνεκδικήτους ἐᾶσαι
[2, 26]	σύνοδος ἀπεκήρυξεν, ἀλλὰ τὴν ἐξενεχθεῖσαν	οὐκ	ἐδέξατο ψῆφον, τοσούτου πλήθους ἀρχιερέων
[2, 8]	ἐλέγχους πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες, εἰσελθεῖν	οὐκ	ἐδύναντο κληθέντες, καίτοι τῶν συλλειτουργῶν
[2, 28]	πολλῷ τῷ χρόνῳ προσκαρτερήσαντες ἡμεῖς	οὐκ	ἐδυσωποῦμεν αὐτοὺς ἀκολουθεῖν ταῖς περὶ
[2, 28]	Σέρρα μεμαρτυρημένους περὶ τοῦ Ἀετίου	οὐκ	ἐδυσωποῦντο οὐδὲ παρεκαλοῦντο συμψηφίσασθαι πᾶσιν
[2, 3]	ὅμως καὶ πολλῆς ἀξιούμενος θεραπείας	οὐκ	ἐθάρρησεν ἀποκαλύψαι τὴν νόσον, βεβαίαν
[2, 3]	τῶν τῆς χηρείας ἀνιαρῶν πεῖραν	οὐκ	εἴα λαβεῖν, καὶ παρ´ αὐτὴν
[2, 5]	τοὺς κήρυκας. Ἀλλὰ τοῦτον τηνικαῦτα	οὐκ	εἴασεν ὁ λεὼς εἰς τὴν
[2, 26]	αὐτὸν ἐξετάσειν ὑπόθεσιν. Ἐπειδὴ δὲ	οὐκ	εἶξε, καταλιπὼν μὲν αὐτοὺς ὁ
[2, 8]	ἐν ἡμῖν ἓν ὦσι» φησίν·	οὐκ	εἶπεν· ὥσπερ ἡμεῖς ἕν ἐσμεν,
[2, 22]	δὲ Δυτικοὺς καυχᾶσθαι· πιστεύομεν δὲ	οὐκ	εἰς μακρὰν τοὺς ἄλλα νοσοῦντας
[2, 19]	τῷ βασιλεῖ, τοὺς δὲ πρέσβεις	οὐκ	εἰσήγαγον, περὶ τὰς κοινὰς εἰλεῖσθαι
[2, 16]	οὕτως ἀλόγως καταδικάζεις ἄνθρωπον ὃν	οὐκ	ἐκρίναμεν. Ἀλλὰ καὶ ἐγὼ ἀξιῶ
[2, 16]	οἷόν τε καταψηφίσασθαι ἀνδρὸς ὃν	οὐκ	ἐκρίναμεν. Κωνστάντιος ὁ βασιλεὺς εἶπεν·
[2, 26]	Κυρίλλου διδασκαλίας ἀπήλαυε) τῆς ἐκκλησιαστικῆς	οὐκ	ἐκώλυσε λειτουργίας. Ἐπειδὴ δὲ συνῆλθον
[2, 16]	αὐτῶν. ὡς δὲ παρ´ αὐτῶν	οὐκ	ἔλαβεν, Εὐσέβιος ὁ εὐνοῦχος προσφέρει
[2, 13]	ἐκίνησαν. Τούτοις ὑπαχθεὶς ὁ Κωνστάντιος	οὐκ	ἐλαθῆναι μόνον ἀλλὰ καὶ σφαγῆναι
[2, 8]	αὐτῷ ἀρχὴν καὶ τέλος, ὅπερ	οὐκ	ἐν καιρῷ, ἀλλὰ πρὸ παντὸς
[2, 30]	εἶχε· κατηνέχθη γὰρ τὴν ῥύμην	οὐκ	ἐνεγκόν. Ταῦτα Σαβώρης ἰδὼν ἤλπισεν
[2, 29]	μὲν ὑπεχώρησε, τὴν δὲ ἀτιμίαν	οὐκ	ἐνεγκὼν προδοσίαν μὲν κατηγόρει τοῦ
[2, 30]	τῆς δὲ μανίας τὴν ῥύμην	οὐκ	ἐνεγκών. Τότε Ἐφραὶμ ὁ θαυμάσιος
[2, 22]	ἑτέρᾳ διαλέξει ὑφηρπάσθαι, ἢ ὅτι	οὐκ	ἐνενόησαν τῇ τῶν πατέρων γνώμῃ
[2, 24]	ὁρῶν ὁ Λεόντιος κωλύειν μὲν	οὐκ	ἐνόμιζεν ἀσφαλές (ἑώρα γὰρ τὸ
[2, 8]	αὐτοῖς ἐλθοῦσιν ἀπὸ τῆς Ἑῴας	οὐκ	ἐπέτρεπον οὔτε εἰς τὴν ἁγίαν
[2, 8]	αὐτῶν αἱρέσεως ὑπόνοιαν ἐπικρύψωσιν. Ἀλλ´	οὐκ	ἐπὶ πολὺ ταῦτα ποιεῖν συνεχωρήθησαν.
[2, 27]	ἀγνοῶν καὶ τὸν τῆς πεύσεως	οὐκ	ἐπιστάμενος τρόπον, εὐφημίαν δὲ ἐκ
[2, 29]	αὐτὸς δίκας εἰσεπράχθη τῆς ἀσεβείας,	οὐκ	ἔστερξε τῆς συνόδου τὴν ψῆφον,
[2, 8]	πατρὸς εἶναι, παρ´ ὃν ἕτερος	οὐκ	ἔστιν, καὶ τὸν λόγον ἀληθῆ
[2, 8]	υἱός ἐστιν, ἀλλὰ ἀληθινὸς υἱὸς	οὐκ	ἔστιν, ὅτι γεννητός ἐστιν ἅμα
[2, 8]	Χριστός, ἀλλὰ μὴν ἀληθινὸς θεὸς	οὐκ	ἔστιν, ὅτι υἱός ἐστιν, ἀλλὰ
[2, 27]	ἔφη· Εἰ ἐξ οὐκ ὄντων	οὐκ	ἔστιν οὔτε κτίσμα οὔτε ἐξ
[2, 8]	ὅτι ὁ πάντοτε ὢν ἀρχὴν	οὐκ	ἔχει λόγος, θεὸς δὲ οὐδέποτε
[2, 15]	ποία ἐκκλησία τῆς τούτου προστασίας	οὐκ	ἔχει μνήματα κάλλιστα; τίς ὀδυρόμενός
[2, 15]	εἰσὶν ὑπηρέται. Ποῖος τοίνυν τόπος	οὐκ	ἔχει τῆς κακίας αὐτῶν ὑπόμνημα;
[2, 20]	τέως τοὺς ἡμετέρους πρέσβεις θεωρῆσαι	οὐκ	ἠδυνήθης, καὶ ἡμᾶς δὲ κελεύεις
[2, 8]	ταῦτα παρόντες ἐλέγξαι δυνηθῶσιν. Ἀλλ´	οὐκ	ἦλθον κληθέντες, καθὼς προείπομεν, δεικνύντες
[2, 30]	τείχους ὡς μηχανήν. Τὸ δὲ	οὐκ	ἤνεγκε σφοδροτάτην οὖσαν τὴν προσβολήν,
[2, 8]	θεοῦ ἔλαβον· ἀλλ´ ὅμως αὐτοὶ	οὐκ	ἦσαν πνεῦμα, οὐδέ τις αὐτῶν
[2, 30]	τάφρους ὀρύξας, ἑλεῖν τὴν πόλιν	οὐκ	ἴσχυσεν. Ὕστερον δὲ τοῦ ποταμοῦ
[2, 27]	πρόσρημα. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἐξ	οὐκ	ὄντων» ὁ Σιλβανὸς ἔφη, καὶ
[2, 27]	τὸν βασιλέα ἔφη· Εἰ ἐξ	οὐκ	ὄντων οὐκ ἔστιν οὔτε κτίσμα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/01/2010