Livre, Chap.
[1, 10]	ἠθικὸν τῆς λεγομένης φιλοσοφίας ἐπερχόμεθα.	~ιʹ	Εἰ ἀναιρεῖ τὰ φαινόμενα Οἱ
[1, 16]	ἐλέγχειν τὴν τῶν δογματικῶν προπέτειαν.	~ιϚ	Τίνες οἱ δύο τρόποι. Παραδιδόασι
[1, 11]	ὥστε μὴ κατακολουθοῦντας αὐτῷ προπετεύεσθαι;	~ιαʹ	Περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκεπτικῆς.
[1, 14]	λόγῳ μάλιστα τὸ κατὰ τὰς	ἰατρικὰς	δυνάμεις θεωρούμενον, ἐν αἷς ἡ
[1, 34]	τῇ ἐμπειρίᾳ τῇ κατὰ τὴν	ἰατρικὴν	αἱρέσει τὴν αὐτὴν εἶναι λέγουσί
[1, 34]	σκέψιν, μᾶλλον τῶν ἄλλων κατὰ	ἰατρικὴν	αἱρέσεων (καὶ ὡς πρὸς σύγκρισιν
[1, 34]	αὕτη γὰρ μόνη τῶν κατὰ	ἰατρικὴν	αἱρέσεων περὶ μὲν τῶν ἀδήλων
[1, 34]	Ἀκαδημίαν. ~λδʹ Εἰ κατὰ τὴν	ἰατρικὴν	ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι τῇ
[1, 34]	ἔχειν τὴν ἀγωγὴν τὴν κατὰ	ἰατρικὴν	τῶν μεθοδικῶν πρὸς τὴν σκέψιν,
[1, 34]	ὁμοίως, οὕτω καὶ ὁ μεθοδικὸς	ἰατρὸς	ὑπὸ τῶν παθῶν ἐπὶ τὰ
[1, 12]	Ταῦτα δὲ πάντα φαμὲν ἀδοξάστως.	~ιβʹ	Τί τὸ τέλος τῆς σκεπτικῆς.
[1, 13]	τὴν ἐν ταῖς ζητήσεσιν ἐποχήν.	~ιγʹ	Περὶ τῶν ὁλοσχερῶν τρόπων τῆς
[1, 14]	εἶναι καὶ πλείους τῶν λεχθησομένων.	~ιδʹ	Περὶ τῶν δέκα τρόπων. Παραδίδονται
[1, 33]	ὅταν ὁ Πλάτων ἀποφαίνηται περὶ	ἰδεῶν	ἢ περὶ τοῦ πρόνοιαν εἶναι
[1, 14]	τὴν θέσιν ἕκαστον φαίνεται. Καὶ	ἰδίᾳ	δὲ ἐνδέχεται συνάγειν ὅτι πάντα
[1, 17]	τάχα δ´ οὐχ ὁμοίως ἀλλ´	ἰδιαζόντως·	πέμπτον καθ´ ὃν πάντες ὡς
[1, 17]	τοῖς φαινομένοις ἀλλὰ καὶ ταῖς	ἰδίαις	ὑποθέσεσι μαχομένας· ὄγδοον καθ´ ὃν
[1, 17]	πολλάκις τὰ μὲν φωρατὰ ταῖς	ἰδίαις	ὑποθέσεσι παραλαμβάνουσιν, τὰ δὲ ἀντιπίπτοντα
[1, 14]	{τὰ μέρη} τὰ ῥινήματα κατ´	ἰδίαν	μὲν ὄντα μέλανα φαίνεται, σὺν
[1, 14]	δὲ καὶ αὕτη ἐπιμιξίαν τινὰ	ἰδίαν	ποιεῖται πρὸς τὰ ὑπὸ τῶν
[1, 17]	ὡς ἔπος εἰπεῖν κατὰ τὰς	ἰδίας	τῶν στοιχείων ὑποθέσεις ἀλλ´ οὐ
[1, 14]	ταῖς τε μορφαῖς καὶ ταῖς	ἰδιοσυγκρισίαις.	Διαφέρει μὲν γὰρ κατὰ μορφὴν
[1, 14]	λαμβάνειν ἐστὶ μηνυτικόν. Κατὰ δὲ	ἰδιοσυγκρισίας	διαφέρομεν ὡς ἐνίους κρέα βόεια
[1, 14]	τῶν ἄλλων τῶν ἔμπροσθεν εἰρημένων	ἰδιοσυγκρισιῶν	τὸ ἀνάλογον. Ἀναγκαῖον οὖν καὶ
[1, 20]	ἡμέρα ἔστιν, οὐχ ἡμέρα ἔστιν,	ἰδίως	δὲ ἡ δηλοῦσα θέσιν μόνον,
[1, 1]	Καὶ εὑρηκέναι μὲν δοκοῦσιν οἱ	ἰδίως	καλούμενοι δογματικοί, οἷον οἱ περὶ
[1, 20]	Φάσις καλεῖται διχῶς, κοινῶς καὶ	ἰδίως,	κοινῶς μὲν ἡ δηλοῦσα θέσιν
[1, 12]	καὶ ἐν τούτοις οἱ μὲν	ἰδιῶται	δισσαῖς συνέχονται περιστάσεσιν, ὑπό τε
[1, 14]	εἰ ἔστι φύσις, εἰ μὲν	ἰδιώτης	εἴη, ἄπιστος ἔσται κατ´ αὐτούς,
[1, 34]	ὡς καὶ οἱ ἐν βαλανείῳ	ἱδρῶτι	πολλῷ περιρρεόμενοι καὶ ἐκλυόμενοι ἐπὶ
[1, 14]	ἐστιν ἐνδιάθετος ὁ δὲ προφορικός.	Ἴδωμεν	οὖν πρότερον περὶ τοῦ ἐνδιαθέτου.
[1, 33]	Ἀρξάμενοι τοίνυν ἀπὸ τῆς ἀρχαίας	ἴδωμεν	τὴν πρὸς ἡμᾶς διαφορὰν τῶν
[1, 15]	τρόπων καταλήγομεν εἰς τὴν ἐποχήν.	~ιεʹ	Περὶ τῶν πέντε τρόπων. Οἱ
[1, 34]	ἀλλότρια ἐπὶ τὴν ἄρσιν αὐτῶν	ἰέναι	καταναγκάζει, πρόδηλον, ὅπου γε καὶ
[1, 14]	δὲ ἡμῖν ἄνθρωπον ἀπείρηται πρὸς	ἱερῷ	φονεύεσθαι. Ἀγωγὴν δὲ ἀγωγῇ, ὅταν
[1, 17]	ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀρκέσει λελέχθαι.	~ιζʹ	Τίνες τρόποι τῆς τῶν αἰτιολογικῶν
[1, 18]	δογματικῶν ἐν ταῖς αἰτιολογίαις προπέτειαν.	~ιηʹ	Περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν. Ἐπεὶ
[1, 19]	δὲ ἀπὸ τῆς οὐ μᾶλλον.	~ιθʹ	Περὶ τῆς οὐ μᾶλλον φωνῆς.
[1, 14]	καὶ ἔμπροσθεν ἐπεσημηνάμην, ἐκ περιόντος,	ἱκανῶς,	ὡς οἶμαι, δείξας {ἔμπροσθεν} ὅτι
[1, 14]	καὶ διὰ τοῦτο οἱ μὲν	ἰκτερικοὶ	πάντα ὠχρὰ ὁρῶσιν, οἱ δ´
[1, 14]	μὲν φαίνεται γλυκύ, τοῖς δὲ	ἰκτερικοῖς	πικρόν. Εἰ δέ τις λέγει
[1, 29]	τοὺς ὑγιαίνοντας ἢ ὅτι τοὺς	ἰκτερικοὺς	οὐ πικράζει, ὥστε ἀπὸ κοινῆς
[1, 14]	τῶν ζῴων παραλλαγήν} Οἱ γοῦν	ἰκτεριῶντες	ὠχρά φασιν εἶναι τὰ ἡμῖν
[1, 14]	γῆς ὡς τὰ δ´ ἐξ	ἰλύος	ὡς βάτραχοι, τὰ δ´ ἐκ
[1, 14]	δὲ χλιαρόν. Καὶ τὸ αὐτὸ	ἱμάτιον	τοῖς μὲν ὑπόσφαγμα ἔχουσι φαίνεται
[1, 19]	τί παραλαμβάνοντες νῦν ἀντὶ αἰτίας)	ἵν´	ᾖ τὸ λεγόμενον διὰ τί
[1, 14]	βεβαιωθῇ, καὶ τὸ κριτήριον ἀποδείξεως,	ἵνα	ἀληθὲς εἶναι δειχθῇ· καὶ οὔτε
[1, 4]	δύναται προσαρμόζεσθαι καὶ τῇ δυνάμει,	ἵνα	ἁπλῶς τὸ τῆς δυνάμεως ὄνομα,
[1, 14]	ἀεὶ καὶ ἡ ἀπόδειξις κριτηρίου,	ἵνα	βεβαιωθῇ, καὶ τὸ κριτήριον ἀποδείξεως,
[1, 14]	ἀπὸ τῆς διαφορᾶς τῶν ἀνθρώπων·	ἵνα	γὰρ καθ´ ὑπόθεσιν καὶ συγχωρήσῃ
[1, 14]	ἐκτὸς ὑποκειμένων ἐποχὴ συνάγεσθαι δόξει.	~Ἵνα	δὲ καὶ ἐπὶ μιᾶς ἑκάστης
[1, 14]	οὐδεὶς φήσει αὐτὸν εἶναι ἄλογον.	Ἵνα	δὲ καὶ ταῦτα παραλίπωμεν, μάλιστα
[1, 14]	ἐστιν, ὑπὸ δὲ ἀέρος βαρύ.	Ἵνα	δὲ καὶ τῆς ἔξωθεν ἐπιμιξίας
[1, 14]	ὡς κίττας καὶ ἄλλα τινά.	Ἵνα	δὲ καὶ τοῦτο ἐάσωμεν, εἰ
[1, 14]	κρίσιν ἐπιτρέποντες) ὅμως δ´ οὖν	ἵνα	καὶ ἐπὶ ἑνὸς ἀνθρώπου τὸν
[1, 33]	ἀλλ´ ἀδοξάστως ἑπομένων τῷ βίῳ,	ἵνα	μὴ ἀνενέργητοι ὦμεν. Τάς τε
[1, 12]	φοβούμενος τὴν μεταβολὴν πάντα πράσσει,	ἵνα	μὴ ἀποβάλῃ τὰ ἀγαθὰ αὐτῷ
[1, 14]	πλείω τούτων ἔνεστι λέγειν· ἀλλ´	ἵνα	μὴ διατρίβωμεν, διὰ τὴν πρόθεσιν
[1, 4]	τρόπον φαινομένων τε καὶ νοουμένων	ἵνα	μὴ ζητῶμεν πῶς φαίνεται τὰ
[1, 34]	τὴν ἄρσιν αὐτοῦ παραγίνεται. Καὶ	ἵνα	μὴ καθ´ ἕκαστον λέγων ἐκβαίνω
[1, 14]	πλείω τούτων ἔνεστι λέγειν· ἀλλ´	ἵνα	μὴ μᾶλλον τοῦ δέοντος ἐνδιατρίβειν
[1, 27]	καὶ ἀπιστίαν, μαχόμενον αὐτῷ ἀντιτιθῶμεν	ἵνα	ὁ μὲν λόγος αὐτοῖς ᾖ
[1, 14]	τοῖς ἀνθρώποις κατὰ τὰ σώματα,	ἵνα	ὀλίγα ἀπὸ πολλῶν τῶν παρὰ
[1, 4]	νοούμενα νοουμένοις ἢ ἐναλλὰξ ἀντιτιθέντες,	ἵνα	πᾶσαι αἱ ἀντιθέσεις ἐμπεριέχωνται, λέγομεν
[1, 28]	πρὸς αὐτὴν διάκρισιν συντόμως ἐπελθεῖν,	ἵνα	σαφέστερον τὴν ἐφεκτικὴν ἀγωγὴν κατανοήσωμεν.
[1, 14]	αὐτούς ἐστιν· ἄλλοις γὰρ χαίρουσιν	Ἰνδοὶ	καὶ ἄλλοις οἱ καθ´ ἡμᾶς,
[1, 14]	δὲ ἀπρεπές· καὶ οἱ μὲν	Ἰνδοὶ	ταῖς γυναιξὶ δημοσίᾳ μίγνυνται, οἱ
[1, 14]	γὰρ κατὰ μορφὴν σῶμα Σκύθου	Ἰνδοῦ	σώματος, τὴν δὲ παραλλαγὴν ποιεῖ,
[1, 14]	σαλαμάνδρας ἐσθίουσαι, ὡσπεροῦν ἔλαφοι τὰ	ἰοβόλα	ζῷα καὶ αἱ χελιδόνες κανθαρίδας.
[1, 14]	γυναιξίν, ὁ δὲ Κράτης τῇ	Ἱππαρχίᾳ	δημοσίᾳ· καὶ ὁ μὲν Διογένης
[1, 14]	μῦθον ἀναιρῶσιν, ἀνυπαρξίας παράδειγμα τὸν	ἱπποκένταυρον	ἡμῖν φέροντες. Πολλὰ μὲν οὖν
[1, 14]	θεῖον, καὶ ὅταν τὸν τῶν	ἱπποκενταύρων	μῦθον ἀναιρῶσιν, ἀνυπαρξίας παράδειγμα τὸν
[1, 14]	γινόμενον ἰχῶρα. Ἀλλὰ καὶ τὸ	Ἱπποκράτειον	φυλάσσει μάλα καλῶς· ἐπεὶ γὰρ
[1, 12]	σκεπτικῷ. Φασὶ γὰρ ὅτι ἐκεῖνος	ἵππον	γράφων καὶ τὸν ἀφρὸν τοῦ
[1, 12]	τῇ εἰκόνι· τὴν δὲ προσαψαμένην	ἵππου	ἀφροῦ ποιῆσαι μίμημα. Καὶ οἱ
[1, 12]	γράφων καὶ τὸν ἀφρὸν τοῦ	ἵππου	μιμήσασθαι τῇ γραφῇ βουληθεὶς οὕτως
[1, 14]	φησιν Ἀελλοπόδων μέν τιν´ εὐφραίνουσιν	ἵππων	τιμαί τε καὶ στέφανοι, τοὺς
[1, 14]	ὡς μέλισσαι ταύρων καὶ σφῆκες	ἵππων·	τῶν δ´ ἐκ συμπλοκῆς τὰ
[1, 22]	καὶ ἀπιστίαν. Καὶ εἰ μὲν	ἴσα	ἐστίν, οὐ διαβεβαιούμεθα· τὸ δὲ
[1, 22]	ἢ τίνι ἀπιστῆσαι δηλοῦντες ὅτι	ἴσα	ἡμῖν φαίνεται τὰ πράγματα πρὸς
[1, 14]	δὲ ἀνόμοια καὶ τὰ μὲν	ἴσα	τὰ δὲ ἄνισα· ταῦτα δέ
[1, 14]	ἀλλοιοῦσθαι τὰς φαντασίας, καὶ μήτε	ἴσα	τοῖς μεγέθεσι μήτε ὅμοια ταῖς
[1, 33]	Τάς τε φαντασίας ἡμεῖς μὲν	ἴσας	λέγομεν εἶναι κατὰ πίστιν ἢ
[1, 17]	τὰ δὲ ἀντιπίπτοντα καὶ τὴν	ἴσην	ἔχοντα πιθανότητα παραπέμπουσιν· ἕβδομον καθ´
[1, 14]	τισιν ἔθνεσιν, ἃ ἡμεῖς οὐκ	ἴσμεν,	τὰ μὲν παρ´ ἡμῖν σπάνια
[1, 27]	τὴν φωνήν παντὶ λόγῳ λόγον	ἴσον	ἀντικεῖσθαι ἀξιοῦντες παραγγελματικῶς τοῦτο παντὶ
[1, 6]	μάλιστα τὸ παντὶ λόγῳ λόγον	ἴσον	ἀντικεῖσθαι· ἀπὸ γὰρ τούτου καταλήγειν
[1, 27]	Περὶ τοῦ παντὶ λόγῳ λόγον	ἴσον	ἀντικεῖσθαι. Ὅταν δὲ λέγωμεν παντὶ
[1, 27]	ἐπιφορᾶς ἀλλὰ τὸν ὁπωσοῦν κατασκευάζοντα.	Ἴσον	δέ φαμεν κατὰ πίστιν ἢ
[1, 9]	δὲ τοῦ παντὶ λόγῳ λόγον	ἴσον	ἔχειν ἀντιτιθέναι καὶ τῆς ἀταραξίας
[1, 27]	τι κατασκευάζοντι λόγον δογματικῶς ζητοῦντα,	ἴσον	κατὰ πίστιν καὶ ἀπιστίαν, μαχόμενον
[1, 33]	τὸν ἀπ´ ἀνθρώπων θεὸν ἐπλάσατ´	ἶσον	ἁπάντῃ, ἀτρεμῆ ἀσκηθῆ νοερώτερον ἠὲ
[1, 27]	οὖν εἴπω παντὶ λόγῳ λόγος	ἴσος	ἀντίκειται δυνάμει τοῦτό φημι παντὶ
[1, 27]	δὲ λέγωμεν παντὶ λόγῳ λόγος	ἴσος	ἀντίκειται παντὶ μὲν λέγομεν τῷ
[1, 27]	ἕτερος λόγος κατασκευάζων τι δογματικῶς,	ἴσος	αὐτῷ κατὰ πίστιν καὶ ἀπιστίαν,
[1, 4]	ἀλλ´ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ μαχομένους.	Ἰσοσθένειαν	δὲ λέγομεν τὴν κατὰ πίστιν
[1, 19]	ἀντικειμένων πραγμάτων εἰς ἀρρεψίαν καταλήγομεν,	ἰσοσθένειαν	μὲν λεγόντων ἡμῶν τὴν ἰσότητα
[1, 25]	ἐγὼ διὰ τὴν τῶν ἀντικειμένων	ἰσοσθένειαν·	ὅθεν καὶ τὰ εἰς περιτροπὴν
[1, 4]	τοῖς ἀντικειμένοις πράγμασι καὶ λόγοις	ἰσοσθένειαν	τὸ μὲν πρῶτον εἰς ἐποχήν,
[1, 19]	ἡμέτερον, καθ´ ὃ διὰ τὴν	ἰσοσθένειαν	τῶν ἀντικειμένων πραγμάτων εἰς ἀρρεψίαν
[1, 22]	τι μήτε ἀναιρεῖν διὰ τὴν	ἰσοσθένειαν	τῶν ζητουμένων. ~κγʹ Περὶ τοῦ
[1, 12]	ὥστε ἀταρακτῆσαι, ἐνέπεσεν εἰς τὴν	ἰσοσθενῆ	διαφωνίαν, ἣν ἐπικρῖναι μὴ δυνάμενος
[1, 19]	ἰσοσθένειαν μὲν λεγόντων ἡμῶν τὴν	ἰσότητα	τὴν κατὰ τὸ φαινόμενον ἡμῖν
[1, 4]	τὴν κατὰ πίστιν καὶ ἀπιστίαν	ἰσότητα,	ὡς μηδένα μηδενὸς προκεῖσθαι τῶν
[1, 33]	πάντῃ ἀνελκόμενον μίαν εἰς φύσιν	ἵσταθ´	ὁμοίην. Διὰ τοῦτο γοῦν καὶ
[1, 17]	δὲ αἰτιολογῶν εἰς τὸν διάλληλον.	Ἱστάμενος	δέ που, ἢ ὅσον ἐπὶ
[1, 14]	δὲ τῶν ἀλόγων ζῴων ἴσως	ἱστάντας	τὸν λόγον ταῦτα ἀποδεικνύειν δυνατόν
[1, 14]	ἐπὶ ἑνὸς ἀνθρώπου τὸν λόγον	ἱστάντες,	οἷον τοῦ παρ´ αὐτοῖς ὀνειροπολουμένου
[1, 14]	καὶ ἐπὶ μιᾶς ἑκάστης αἰσθήσεως	ἱστάντες	τὸν λόγον, ἢ καὶ ἀφιστάμενοι
[1, 14]	παραδεδόσθαι, ὡς Εὔδοξος ὁ Κνίδιος	ἱστορεῖ	ἐν τῷ πρώτῳ τῆς περιόδου,
[1, 14]	ἐν σκότῳ ἑώρα. Ἀριστοτέλης δὲ	ἱστορεῖ	Θάσιόν τινα ᾧ ἐδόκει ἀνθρώπου
[1, 1]	κατὰ τὸ νῦν φαινόμενον ἡμῖν	ἱστορικῶς	ἀπαγγέλλομεν περὶ ἑκάστου. ~βʹ Περὶ
[1, 14]	οἶνος τοῖς μὲν φοίνικας ἢ	ἰσχάδας	προφαγοῦσιν ὀξώδης φαίνεται, τοῖς δὲ
[1, 13]	συγκατατίθεσθαι ἡμᾶς τῷ δοκοῦντι νῦν	ἰσχυρῷ	εἶναι λόγῳ. Ὑπὲρ δὲ τοῦ
[1, 11]	ἢ τοῖον τὸ ὑποκείμενον οὐδεὶς	ἴσως	ἀμφισβητήσει, περὶ δὲ τοῦ εἰ
[1, 29]	ὁρίζω ἤ τινος τῶν παραπλησίων,	ἴσως	ἂν συνῆγον ὃ λέγουσιν· ἐπεὶ
[1, 29]	οἱ Ἡρακλείτειοι, καθάπερ καὶ ἡμεῖς,	ἴσως	δὲ καὶ αἱ ἄλλαι φιλοσοφίαι.
[1, 14]	αἱ ὁδηγοὶ αὐτῆς αἰσθήσεις σφάλλονται·	ἴσως	δὲ καὶ αὕτη ἐπιμιξίαν τινὰ
[1, 14]	διάστημα ἢ ἐν τῷδε εἰπεῖν	ἴσως	δυναμένων ἡμῶν, ὁποῖον δέ ἐστιν
[1, 14]	μετὰ συνεχοῦς περιπτώσεως ἢ σπανίας	ἴσως	δυνησόμεθα λέγειν, ψιλῶς δὲ ὁποῖον
[1, 14]	τῶν ὑποκειμένων ἑκάστῳ φαίνεται ῥᾴδιον	ἴσως	εἰπεῖν, ὁποῖον δὲ ἔστιν οὐκέτι,
[1, 14]	ἑκάστου δὲ τῶν ἀλόγων ζῴων	ἴσως	ἱστάντας τὸν λόγον ταῦτα ἀποδεικνύειν
[1, 1]	ὁμολογίαν ἢ ἐπιμονὴν ζητήσεως. Διόπερ	ἴσως	καὶ ἐπὶ τῶν κατὰ φιλοσοφίαν
[1, 14]	ὑποκειμένων ὡς πρὸς ἑκάστην διαφορὰν	ἴσως	λέγειν ἡμῶν δυναμένων, τί δὲ
[1, 33]	πάντα φασί, διαφέρουσι τῶν σκεπτικῶν	ἴσως	μὲν καὶ κατ´ αὐτὸ τὸ
[1, 17]	ἢ οὔ. Καὶ σύμφωνον μὲν	ἴσως	οὐκ ἐνδέχεται· τά τε γὰρ
[1, 17]	οὖν καὶ διὰ τούτων ἐλέγχειν	ἴσως	τὴν τῶν δογματικῶν ἐν ταῖς
[1, 14]	γὰρ τῷ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν	ἴσως,	ὡς ὑπομνήσομεν, αὐτὴ ἡ λεγομένη
[1, 14]	τὴν τῶν Λακώνων τῇ τῶν	Ἰταλῶν.	Μυθικὴν δὲ πίστιν πίστει μυθικῇ,
[1, 14]	μορφαῖς ὁρᾶν τὰ αὐτὰ κύνας	ἰχθύας	λέοντας ἀνθρώπους πάρνοπας, ἀλλ´ οἵαν
[1, 14]	ὡς ἐνίους κρέα βόεια πετραίων	ἰχθυδίων	ῥᾷον πέττειν καὶ ὑπὸ Λεσβίου
[1, 14]	ἀηδές ἐστι πινόμενον καὶ φαρμακῶδες,	ἰχθύσι	δὲ ἥδιστον καὶ πότιμον. Σύες
[1, 14]	ἐλθὼν καὶ τὰς δύο ὁδοὺς	ἰχνεύσας	δι´ ὧν οὐ διῆλθε τὸ
[1, 14]	τὸ θηρίον, τὴν τρίτην μηδ´	ἰχνεύσας	εὐθέως ὁρμήσῃ δι´ αὐτῆς. Δυνάμει
[1, 14]	θεραπεύεται, πρᾴως ἀποψᾷ τὸν γινόμενον	ἰχῶρα.	Ἀλλὰ καὶ τὸ Ἱπποκράτειον φυλάσσει
[1, 14]	οἱ γόητες χρίοντες τὰς θρυαλλίδας	ἰῷ	χαλκοῦ καὶ θολῷ σηπίας ποιοῦσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/10/2008