HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἀλλ´ 34
Ἀλλ´ 6
Ἀλλὰ 15
ἀλλὰ 29
ἄλλα 8
ἄλλαι 1
ἄλλας 4

Fréquences [« »]
27 ἡμᾶς
27 ταῦτα
27 ὑποκειμένων
29 ἀλλὰ
30 μᾶλλον
30 Περὶ
33 ὅταν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Sextus Empiricus, Les Hypotyposes ou Institutions Pyrrhoniennes, livre I

ἀλλὰ

Livre, Chap.

[1, 20]   πραγμάτων ὥστε πάντως ἀφασίαν κινεῖν, ἀλλὰ δηλοῦντες ὅτι ἡμεῖς νῦν, ὅτε

[1, 29]   Ἡρακλειτείου φιλοσοφίας ἡ σκεπτικὴ ἀγωγή, ἀλλὰ καὶ ἀποσυνεργεῖ, εἴγε ὁ σκεπτικὸς

[1, 14]   παροραθείσης οὐ μόνον οὐκ ὠφέλιμον ἀλλὰ καὶ βλαβερώτατον καὶ δηλητήριον πολλάκις.

[1, 28]   τοὺς χυμοὺς ὑπεξαιρεῖ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ ἑαυτὰ τοῖς χυμοῖς συνεξάγει.

[1, 14]   γε οὐ μόνον τὰ παρόντα ἀλλὰ καὶ τὰ ἐσόμενα ἐπίστανται καὶ

[1, 17]   αἰτίας οὐ μόνον τοῖς φαινομένοις ἀλλὰ καὶ ταῖς ἰδίαις ὑποθέσεσι μαχομένας·

[1, 29]   ἀρχὰς ἔχουσιν οὐ μόνον ἡμῖν ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις καὶ

[1, 29]   πρᾶγμα οὐ μόνον τοῖς σκεπτικοῖς ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις καὶ

[1, 1]   οὕτως ἔχοντος πάντως καθάπερ λέγομεν, ἀλλὰ κατὰ τὸ νῦν φαινόμενον ἡμῖν

[1, 19]   ὑπάρχειν αὐτὴν ἀληθῆ καὶ βεβαίαν, ἀλλὰ κατὰ τὸ φαινόμενον ἡμῖν καὶ

[1, 33]   καὶ κακὸν οὐχ ὡς ἡμεῖς, ἀλλὰ μετὰ τοῦ πεπεῖσθαι ὅτι πιθανόν

[1, 7]   δοκῶ μὴ θερμαίνεσθαι ἢ ψύχεσθαι) ἀλλὰ μὴ δογματίζειν λέγομεν καθ´ ὃ

[1, 15]   ποιεῖ, καθ´ ὑπόθεσιν αὐτὸ λαμβάνων ἀλλὰ μὴ μετὰ κατασκευῆς· εἰ δὲ

[1, 14]   εἶναι τὴν ἀρχὴν μήτε ἀκουστόν, ἀλλὰ μόνα ἐκεῖνα τὰ τρία γένη

[1, 14]   βαρβάρων φωνῆς ἀκούοντες οὐ συνίεμεν ἀλλὰ μονοειδῆ ταύτην εἶναι δοκοῦμεν. Καὶ

[1, 14]   τῶν ἐκτὸς καθ´ αὑτὸ ὑποπίπτει ἀλλὰ πάντως σύν τινι, καὶ ὅτι

[1, 10]   δ´ οὐ περὶ τοῦ φαινομένου ἀλλὰ περὶ ἐκείνου ὃ λέγεται περὶ

[1, 33]   ἀπιστίαν προκρίνει τι ἕτερον ἑτέρου, ἀλλὰ περὶ πάντων ἐπέχει. Καὶ τέλος

[1, 28]   τῶν πραγμάτων καθόλου φαμὲν αὐτάς, ἀλλὰ περὶ τῶν ἀδήλων καὶ τῶν

[1, 29]   οὐ δόγμα ἐστὶ τῶν σκεπτικῶν ἀλλὰ πρᾶγμα οὐ μόνον τοῖς σκεπτικοῖς

[1, 28]   τὰς φωνὰς εἰλικρινῶς σημαίνειν λέγεσθαι, ἀλλὰ πρός τι καὶ ὡς πρὸς

[1, 14]   μὴ εἶναι γίνεται οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ πρός τι· πρὸς γὰρ τὸ

[1, 14]   ὑποκειμένων καθ´ ἑαυτὸ ἡμῖν ὑποπίπτει ἀλλὰ σύν τινι, ὁποῖον μέν ἐστι

[1, 25]   εἶναι τοιαύτης ὡς εἶναι ἀκατάληπτα, ἀλλὰ τὸ ἑαυτοῦ πάθος ἀπαγγέλλοντος, καθ´

[1, 10]   ὃ οὐκ ἔστι τὸ φαινόμενον ἀλλὰ τὸ περὶ τοῦ φαινομένου λεγόμενον.

[1, 23]   οὐχὶ τὸ ἁπλῶς λέγειν τι, ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα ἄδηλον προφέρεσθαι μετὰ

[1, 27]   λόγον δέ φαμεν οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ τὸν κατασκευάζοντά τι δογματικῶς, τουτέστι

[1, 27]   τὸν ἐκ λημμάτων καὶ ἐπιφορᾶς ἀλλὰ τὸν ὁπωσοῦν κατασκευάζοντα. Ἴσον δέ

[1, 23]   δογματικὴ ὑπόληψις, τουτέστιν ἀδήλῳ συγκατάθεσις, ἀλλὰ φωνὴ πάθους ἡμετέρου δηλωτική. Ὅταν

Livre, Chap.
[1, 20]	πραγμάτων ὥστε πάντως ἀφασίαν κινεῖν,	ἀλλὰ	δηλοῦντες ὅτι ἡμεῖς νῦν, ὅτε
[1, 29]	Ἡρακλειτείου φιλοσοφίας ἡ σκεπτικὴ ἀγωγή,	ἀλλὰ	καὶ ἀποσυνεργεῖ, εἴγε ὁ σκεπτικὸς
[1, 14]	παροραθείσης οὐ μόνον οὐκ ὠφέλιμον	ἀλλὰ	καὶ βλαβερώτατον καὶ δηλητήριον πολλάκις.
[1, 28]	τοὺς χυμοὺς ὑπεξαιρεῖ τοῦ σώματος,	ἀλλὰ	καὶ ἑαυτὰ τοῖς χυμοῖς συνεξάγει.
[1, 14]	γε οὐ μόνον τὰ παρόντα	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἐσόμενα ἐπίστανται καὶ
[1, 17]	αἰτίας οὐ μόνον τοῖς φαινομένοις	ἀλλὰ	καὶ ταῖς ἰδίαις ὑποθέσεσι μαχομένας·
[1, 29]	ἀρχὰς ἔχουσιν οὐ μόνον ἡμῖν	ἀλλὰ	καὶ τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις καὶ
[1, 29]	πρᾶγμα οὐ μόνον τοῖς σκεπτικοῖς	ἀλλὰ	καὶ τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις καὶ
[1, 1]	οὕτως ἔχοντος πάντως καθάπερ λέγομεν,	ἀλλὰ	κατὰ τὸ νῦν φαινόμενον ἡμῖν
[1, 19]	ὑπάρχειν αὐτὴν ἀληθῆ καὶ βεβαίαν,	ἀλλὰ	κατὰ τὸ φαινόμενον ἡμῖν καὶ
[1, 33]	καὶ κακὸν οὐχ ὡς ἡμεῖς,	ἀλλὰ	μετὰ τοῦ πεπεῖσθαι ὅτι πιθανόν
[1, 7]	δοκῶ μὴ θερμαίνεσθαι ἢ ψύχεσθαι)	ἀλλὰ	μὴ δογματίζειν λέγομεν καθ´ ὃ
[1, 15]	ποιεῖ, καθ´ ὑπόθεσιν αὐτὸ λαμβάνων	ἀλλὰ	μὴ μετὰ κατασκευῆς· εἰ δὲ
[1, 14]	εἶναι τὴν ἀρχὴν μήτε ἀκουστόν,	ἀλλὰ	μόνα ἐκεῖνα τὰ τρία γένη
[1, 14]	βαρβάρων φωνῆς ἀκούοντες οὐ συνίεμεν	ἀλλὰ	μονοειδῆ ταύτην εἶναι δοκοῦμεν. Καὶ
[1, 14]	τῶν ἐκτὸς καθ´ αὑτὸ ὑποπίπτει	ἀλλὰ	πάντως σύν τινι, καὶ ὅτι
[1, 10]	δ´ οὐ περὶ τοῦ φαινομένου	ἀλλὰ	περὶ ἐκείνου ὃ λέγεται περὶ
[1, 33]	ἀπιστίαν προκρίνει τι ἕτερον ἑτέρου,	ἀλλὰ	περὶ πάντων ἐπέχει. Καὶ τέλος
[1, 28]	τῶν πραγμάτων καθόλου φαμὲν αὐτάς,	ἀλλὰ	περὶ τῶν ἀδήλων καὶ τῶν
[1, 29]	οὐ δόγμα ἐστὶ τῶν σκεπτικῶν	ἀλλὰ	πρᾶγμα οὐ μόνον τοῖς σκεπτικοῖς
[1, 28]	τὰς φωνὰς εἰλικρινῶς σημαίνειν λέγεσθαι,	ἀλλὰ	πρός τι καὶ ὡς πρὸς
[1, 14]	μὴ εἶναι γίνεται οὐχ ἁπλῶς	ἀλλὰ	πρός τι· πρὸς γὰρ τὸ
[1, 14]	ὑποκειμένων καθ´ ἑαυτὸ ἡμῖν ὑποπίπτει	ἀλλὰ	σύν τινι, ὁποῖον μέν ἐστι
[1, 25]	εἶναι τοιαύτης ὡς εἶναι ἀκατάληπτα,	ἀλλὰ	τὸ ἑαυτοῦ πάθος ἀπαγγέλλοντος, καθ´
[1, 10]	ὃ οὐκ ἔστι τὸ φαινόμενον	ἀλλὰ	τὸ περὶ τοῦ φαινομένου λεγόμενον.
[1, 23]	οὐχὶ τὸ ἁπλῶς λέγειν τι,	ἀλλὰ	τὸ πρᾶγμα ἄδηλον προφέρεσθαι μετὰ
[1, 27]	λόγον δέ φαμεν οὐχ ἁπλῶς	ἀλλὰ	τὸν κατασκευάζοντά τι δογματικῶς, τουτέστι
[1, 27]	τὸν ἐκ λημμάτων καὶ ἐπιφορᾶς	ἀλλὰ	τὸν ὁπωσοῦν κατασκευάζοντα. Ἴσον δέ
[1, 23]	δογματικὴ ὑπόληψις, τουτέστιν ἀδήλῳ συγκατάθεσις,	ἀλλὰ	φωνὴ πάθους ἡμετέρου δηλωτική. Ὅταν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/10/2008