Livre, Chap. |
[1, 12] |
φαντασίας
ἐπικρῖναι
καὶ
καταλαβεῖν,
τίνες
|
μέν |
εἰσιν
ἀληθεῖς
τίνες
δὲ
ψευδεῖς, |
[1, 14] |
καθαρῷ.
Τῶν
τε
ζῴων
τὰ
|
μέν |
ἐστι
ποηφάγα
τὰ
δὲ
θαμνοφάγα |
[1, 14] |
τι.
Ἔτι
τῶν
ὄντων
τὰ
|
μέν |
ἐστι
πρόδηλα,
τὰ
δὲ
ἄδηλα, |
[1, 14] |
ὑποπίπτει
ἀλλὰ
σύν
τινι,
ὁποῖον
|
μέν |
ἐστι
τὸ
μῖγμα
ἔκ
τε |
[1, 14] |
δοκῶμεν,
εἰ
τὰ
αὐτὰ
τοῖς
|
μέν |
ἐστιν
ἀηδῆ
τοῖς
δὲ
ἡδέα, |
[1, 14] |
διαφοράν.
Τῶν
τε
ὄντων
τὰ
|
μέν |
ἐστιν
ἀνωτάτω
γένη
κατὰ
τοὺς |
[1, 14] |
λόγον
ἔλθωμεν.
Τούτου
δὲ
ὁ
|
μέν |
ἐστιν
ἐνδιάθετος
ὁ
δὲ
προφορικός. |
[1, 14] |
πολλῶν
λεπτομερῶν
συγκείμενον,
καὶ
ὁποῖος
|
μέν |
ἐστιν
ὁ
μικρομερὴς
ἄργυρος
ὁποῖος |
[1, 14] |
Πρὸς
τούτοις
τῶν
ὄντων
τὰ
|
μέν |
ἐστιν
ὅμοια
τὰ
δὲ
ἀνόμοια |
[1, 14] |
ἔχει
τὰς
ποιότητας,
ἢ
μονόποιον
|
μέν |
ἐστιν,
παρὰ
δὲ
τὴν
διάφορον |
[1, 14] |
Τό
τε
ὄμβριον
ὕδωρ
ὀφθαλμοῖς
|
μέν |
ἐστιν
ὠφέλιμον,
ἀρτηρίαν
δὲ
καὶ |
[1, 14] |
τοῖς
ἄλλοις
ἀντιτίθεμεν,
οἷον
νόμῳ
|
μέν, |
ὅταν
λέγωμεν
παρὰ
μὲν
Πέρσαις |
[1, 14] |
εἶναι.
Ἀγωγὴν
δὲ
ἀντιτίθεμεν
νόμῳ
|
μέν, |
ὅταν
νόμου
ὄντος
μὴ
ἐξεῖναι |
[1, 33] |
δὲ
ἀπορητικόν,
οἱ
δὲ
κατὰ
|
μέν |
τι
ἀπορητικόν,
κατὰ
δέ
τι |
[1, 33] |
αὐτὸν
εἶναι
λεγόντων,
ἢ
κατὰ
|
μέν |
τι
δογματικόν,
κατὰ
δέ
τι |
[1, 11] |
τήρησις
τετραμερὴς
εἶναι
καὶ
τὸ
|
μέν |
τι
ἔχειν
ἐν
ὑφηγήσει
φύσεως, |
[1, 34] |
σκεπτικὸς
χρῆται,
τετραμερής
ἐστιν,
τὸ
|
μέν |
τι
ἔχων
ἐν
ὑφηγήσει
φύσεως, |
[1, 14] |
μὲν
γὰρ
Πίνδαρός
φησιν
Ἀελλοπόδων
|
μέν |
τιν´
εὐφραίνουσιν
ἵππων
τιμαί
τε |
[1, 6] |
Ἀρχὴν
δὲ
τῆς
σκεπτικῆς
αἰτιώδη
|
μέν |
φαμεν
εἶναι
τὴν
ἐλπίδα
τοῦ |