Livre, Chap. |
[1, 8] |
πράγματι
ἀδήλῳ
συγκατάθεσιν,
φήσομεν
μὴ
|
ἔχειν |
αἵρεσιν.
Εἰ
δέ
τις
αἵρεσιν |
[1, 31] |
δὲ
Κυρηναϊκοὶ
ἀποφαίνονται
φύσιν
αὐτὰ
|
ἔχειν |
ἀκατάληπτον.
~λβʹ
Τίνι
διαφέρει
τῆς |
[1, 8] |
ἐπέχειν
δύνασθαι
διατείνοντος,
αἵρεσίν
φαμεν
|
ἔχειν· |
ἀκολουθοῦμεν
γάρ
τινι
λόγῳ
κατὰ |
[1, 14] |
κατὰ
φύσιν
ἢ
παρὰ
φύσιν
|
ἔχειν |
ἀνόμοια
ὑποπίπτει
τὰ
πράγματα,
ἐπεὶ |
[1, 9] |
τοῦ
παντὶ
λόγῳ
λόγον
ἴσον
|
ἔχειν |
ἀντιτιθέναι
καὶ
τῆς
ἀταραξίας
ἁπτόμεθα |
[1, 33] |
γυμναστικόν
τε
καὶ
ἀπορητικόν
φασιν
|
ἔχειν |
αὐτὸν
χαρακτῆρα,
δογματικὸν
δέ,
ἔνθα |
[1, 14] |
δὲ
ἐπινευομένη
εἰσοχὰς
καὶ
ἐξοχὰς
|
ἔχειν |
δοκεῖ.
Καὶ
οἱ
τράχηλοι
δὲ |
[1, 14] |
κατὰ
φύσιν
ἢ
παρὰ
φύσιν
|
ἔχειν, |
ἐν
τῷ
ἐγρηγορέναι
ἢ
καθεύδειν, |
[1, 11] |
εἶναι
καὶ
τὸ
μέν
τι
|
ἔχειν |
ἐν
ὑφηγήσει
φύσεως,
τὸ
δὲ |
[1, 14] |
ὁποῖα
φαίνεται
τοῖς
παρὰ
φύσιν
|
ἔχειν |
λεγομένοις,
ἑτεροῖα
φαίνεσθαι
ποιεῖν
τοῖς |
[1, 14] |
ὄψει
δοκοῦσιν
εἰσοχὰς
καὶ
ἐξοχὰς
|
ἔχειν, |
οὐ
μὴν
καὶ
τῇ
ἁφῇ. |
[1, 30] |
ἡ
Δημοκρίτειος
φιλοσοφία
λέγεται
κοινωνίαν
|
ἔχειν |
πρὸς
τὴν
σκέψιν,
ἐπεὶ
δοκεῖ |
[1, 32] |
τι.
Διὸ
καὶ
δοκεῖ
κοινωνίαν
|
ἔχειν |
πρὸς
τοὺς
Πυρρωνείους.
Διαφέρει
δὲ |
[1, 34] |
ἄλλων
ὑπεμίμνῃσκον.
Ὅθεν
οἰκειότητά
τινα
|
ἔχειν |
τὴν
ἀγωγὴν
τὴν
κατὰ
ἰατρικὴν |
[1, 14] |
δὲ
τῶν
φαινομένων
ἡμῖν
ποιοτήτων
|
ἔχειν |
τὸ
μῆλον
ποιότητας
δύνασθαι
οὕτως |
[1, 14] |
ἀρετὰς
ἔχει,
ἃς
οὔ
φασιν
|
ἔχειν |
τοὺς
πολλοὺς
ἀνθρώπους
οἱ
σοφοί. |