>Livre, Chap. |
[20, 6] |
ζῆλος
οὐκ
εὐτυχής.
Οἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἄτεκνοι
τὰς
οὐσίας
οὐ
τοῖς |
[20, 10] |
ἤρξατο
λέγειν
ὁ
Φαινέας·
ἔφη
|
γὰρ |
αὑτὸν
καὶ
τοὺς
ἀποκλήτους
ποιήσειν |
[20, 4] |
οἷοί
τ'
ἦσαν
ἠμαύρωσαν.
Ἀχαιῶν
|
γὰρ |
αὐτοὺς
πρὸς
Αἰτωλοὺς
ἐκπολεμωσάντων,
μετασχόντες |
[20, 11] |
οὐκ
ἄξιον
παρασιωπῆσαι.
Παρεγενήθη
μὲν
|
γὰρ |
ἐκ
τῆς
Ἐφέσου
δωδεκαταῖος
εἰς |
[20, 6] |
καὶ
τὴν
ἐκείνων
αἵρεσιν.
Μεγαρεῖς
|
γὰρ |
ἐξ
ἀρχῆς
μὲν
ἐπολιτεύοντο
μετὰ |
[20, 5] |
Νέωνα,
τοὺς
Βραχύλλου
προγόνους·
οὗτοι
|
γὰρ |
ἦσαν
οἱ
μάλιστα
τότε
μακεδονίζοντες. |
[20, 9] |
κατὰ
τὴν
ἔντευξιν
ἐκωλύθησαν.
Ὁ
|
γὰρ |
Μάνιος
κατὰ
μὲν
τὸ
παρὸν |
[20, 4] |
δόξαν
αὐτῶν
τῆς
πολιτείας.
Οὗτοι
|
γὰρ |
μεγάλην
περιποιησάμενοι
καὶ
δόξαν
καὶ |
[20, 13] |
τοῖς
παρὰ
Φιλίππου
πρεσβευταῖς·
ἧκον
|
γὰρ |
παρ'
αὐτοῦ
πρέσβεις
ἀπολογιζόμενοι
τὴν |
[20, 12] |
διεψευσμένην
τῶν
ἐλπίδων.
Ἐπρέσβευον
μὲν
|
γὰρ |
περὶ
τῶν
ὁμήρων
καὶ
τῶν |
[20, 5] |
αὐτοῖς
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
Μετὰ
|
γὰρ |
τὴν
προειρημένην
ἧτταν
εὐθέως
ἐγκαταλιπόντες |
[20, 7] |
διὰ
τὰς
προειρημένας
αἰτίας.
Καὶ
|
γὰρ |
τοῦ
βασιλέως
συνεγγίζοντος
ἐξῄεσαν
ἐπὶ |
[20, 3] |
πέμπειν
τῇ
πόλει
βοήθειαν·
ἐψηφισμένων
|
γὰρ |
τῶν
Ἀχαιῶν
τὸν
πόλεμον
εὐλαβεῖσθαι |
[20, 9] |
τὸ
γένος
τῆς
δικαιολογίας·
λελυμένων
|
γὰρ |
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς
φιλανθρώπων
δι' |
[20, 10] |
καὶ
καταπλήξασθαι
τοῖς
ὅλοις,
Ἔτι
|
γὰρ |
ὑμεῖς
ἑλληνοκοπεῖτε"
φησὶ
καὶ
περὶ |
[20, 6] |
ἐτῶν
τὸ
δίκαιον
μὴ
διεξῆχθαι
|
παρ' |
αὐτοῖς
μήτε
περὶ
τῶν
ἰδιωτικῶν |
[20, 6] |
τελευτῶντες
ἀπέλειπον,
ὅπερ
ἦν
ἔθος
|
παρ' |
αὐτοῖς
πρότερον,
ἀλλ'
εἰς
εὐωχίας |
[20, 5] |
τῆς
κατὰ
μέρος
ἀγνοίας
ἐχειρίσθη
|
παρ' |
αὐτοῖς
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
Μετὰ |
[20, 13] |
παρὰ
Φιλίππου
πρεσβευταῖς·
ἧκον
γὰρ
|
παρ' |
αὐτοῦ
πρέσβεις
ἀπολογιζόμενοι
τὴν
εὔνοιαν |
[20, 12] |
κωμῶν
ἔφησεν
ἐντολὰς
δώσειν
τοῖς
|
παρ' |
αὐτῶν
ἀποστελλομένοις
πρέσβεσιν,
περὶ
δὲ |
[20, 6] |
κατὰ
γένος
ἐπιγενομένοις
τελευτῶντες
ἀπέλειπον,
|
ὅπερ |
ἦν
ἔθος
παρ'
αὐτοῖς
πρότερον, |
[20, 9] |
φιλάνθρωπα
πρὸς
τοὺς
νῦν
καιρούς.
|
Διόπερ |
ἀφεμένους
τοῦ
δικαιολογεῖσθαι
συνεβούλευε
τρέπεσθαι |
[20, 7] |
τοῖς
ἑξῆς
οὐ
διέφυγον,
ἀλλ'
|
ὥσπερ |
ἐπίτηδες
ἀνταπόδοσιν
ἡ
τύχη
ποιουμένη |
[20, 9] |
ἔκριναν
διαπέμπεσθαι
πρὸς
τὸν
Μάνιον
|
ὑπὲρ |
ἀνοχῶν
καὶ
διαλύσεως.
Ταῦτα
δὲ |
[20, 10] |
στρατηγῷ
καὶ
πάλιν
ὁμοίως
δικαιολογηθέντες
|
ὑπὲρ |
αὑτῶν,
ἐπὶ
καταστροφῆς
εἶπαν
διότι |
[20, 10] |
ὠλιγώρησαν,
τοῦ
μηδὲν
γενέσθαι
πέρας
|
ὑπὲρ |
τῆς
εἰρήνης.
Ὅθεν
ἅμα
τῷ |
[20, 10] |
προσταττομένων.
Διαδοθείσης
δὲ
τῆς
φήμης
|
ὑπὲρ |
τῶν
ἀπηντημένων
τοῖς
περὶ
τὸν |
[20, 9] |
Ὑπάταν,
ἐγένοντο
λόγοι
καὶ
πλείους
|
ὑπὲρ |
τῶν
ἐνεστώτων.
Οἱ
μὲν
οὖν |
[20, 3] |
πέμψει
πρεσβευτὰς
τοὺς
διαλεχθησομένους
αὐτοῖς
|
ὑπὲρ |
τῶν
κοινῇ
συμφερόντων,
τοῖς
δ' |
[20, 10] |
τοῦ
Μανίου
μηδὲν
βουλεύσασθαι
δυσχερὲς
|
ὑπὲρ |
τῶν
παρόντων
ἀνδρῶν,
ἐπεὶ
τυγχάνουσιν |
[20, 9] |
Λεύκιον,
πρὸς
ὃν
ἐκέλευε
λέγειν
|
ὑπὲρ |
ὧν
ἂν
δέοιντο.
Γενομένων
δὲ |
[20, 7] |
ποιουμένη
βαρέως
ἔδοξεν
αὐτοῖς
ἐπεμβαίνειν·
|
ὑπὲρ |
ὧν
ἡμεῖς
ἐν
τοῖς
ἑξῆς |
[20, 8] |
Ἦν
δ'
αὕτη
Κλεοπτολέμου
μὲν
|
θυγάτηρ, |
ἑνὸς
τῶν
ἐπιφανῶν,
κάλλει
δὲ |