>

Livre, Chap.
[20, 5]	τὴν οἰκίαν τὴν Νέωνος τοιαύτην	ἔλαβε	τὴν ἀρχὴν καὶ τῆς πρὸς
[20, 7]	τοὺς κατ' Ἀντίοχον καιρούς. Έν	γε	μὴν τοῖς ἑξῆς οὐ διέφυγον,
[20, 1]	βασιλέως. Καὶ αὖθις· Ὁ δὲ	συνῆγε	τοὺς ἀποκλήτους καὶ διαβούλιον ἀνεδίδου
[20, 10]	ἔφησεν, οὔθ' Ἑλληνικόν ἐστιν, ὦ	στρατηγέ,	τὸ παρακαλούμενον. Ὁ δὲ Μάνιος
[20, 3]	εὐλαβεῖσθαι τὴν τούτων ἔφοδον. Ὁ	δὲ	βασιλεὺς τοῖς μὲν Ἠπειρώταις ἀπεκρίθη
[20, 6]	ἀπένευσαν πρὸς τοὺς Ἀχαιούς. Οἱ	δὲ	Βοιωτοὶ διοργισθέντες ἐπὶ τῷ καταφρονεῖσθαι
[20, 9]	ὑπὲρ ἀνοχῶν καὶ διαλύσεως. Ταῦτα	δὲ	διαλαβόντες ἐξαπέστειλαν Ἀρχέδαμον καὶ Πανταλέοντα
[20, 5]	Βοιωτοῖς ἤρεσκε τοῦτο πράξας, τοῖς	δὲ	Θηβαίοις οὐχ ὅλως εὐδόκει τὸ
[20, 8]	οὐδ' ἡντινοῦν ποιούμενος πρόνοιαν, ἔθετο	δὲ	καὶ τῇ παιδὶ ὄνομα Εὔβοιαν.
[20, 10]	βουλεύσασθαι περὶ τῶν ἐπιταττομένων, ἅμα	δὲ	καὶ τοῦ Νικάνδρου κατὰ τὸν
[20, 13]	ἐν τοῖς ἐνεστῶσι καιροῖς. Παραπλησίως	δὲ	καὶ τοὺς τῶν Λακεδαιμονίων ὁμήρους
[20, 10]	ἀνοχὰς αὑτοῖς δοθῆναι δεχημέρους. Συγχωρηθέντος	δὲ	καὶ τούτου, τότε μὲν ἐπὶ
[20, 5]	προσένειμαν Αἰτωλοῖς τὸ ἔθνος. Ἀνελομένων	δὲ	καὶ τούτων πόλεμον μετά τινα
[20, 6]	κοινὰς τοῖς φίλοις ἐποίουν· πολλοὶ	δὲ	καὶ τῶν ἐχόντων γενεὰς ἀπεμέριζον
[20, 10]	ἀποκλήτους ποιήσειν τὰ προσταττόμενα, προσδεῖσθαι	δὲ	καὶ τῶν πολλῶν, εἰ μέλλει
[20, 13]	ἀπέλυσε τῆς ὁμηρείας παραχρῆμα· ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν φόρων ἐπηγγείλατο παραλύσειν,
[20, 7]	οἱ τῶν Βοιωτῶν ἄρξαντες· συμμίξαντες	δὲ	καὶ φιλανθρώπως ὁμιλήσαντες ἦγον αὐτὸν
[20, 9]	καὶ πλείους ποιεῖσθαι λόγους, μεσολαβηθέντες	δὲ	κατὰ τὴν ἔντευξιν ἐκωλύθησαν. Ὁ
[20, 4]	παρουσίαν συνέβαλον τοῖς Αἰτωλοῖς, ἡττηθέντες	δὲ	κατὰ τὸν κίνδυνον οὕτως ἀνέπεσον
[20, 10]	φησίν, ὦ ἄνδρες Αἰτωλοί; τῶν	δὲ	κατανευσάντων, Τοιγαροῦν πρῶτον μὲν δεήσει
[20, 5]	ἀλλὰ καὶ ταῖς ψυχαῖς. ~Τὰ	δὲ	κεφάλαια τῆς κατὰ μέρος ἀγνοίας
[20, 6]	Ἀντίγονον τὸν Γονατᾶν χρόνων· ὅτε	δὲ	Κλεομένης εἰς τὸν Ἰσθμὸν προεκάθισεν,
[20, 6]	κατὰ τὴν οὐσίαν ἐπιδόσεως· τὰ	δὲ	κοινὰ τῶν Βοιωτῶν εἰς τοσαύτην
[20, 9]	φιλάνθρωπα πρὸς τοὺς Ῥωμαίους· ὁ	δὲ	Λεύκιος ἐπιτεμὼν αὐτῶν τὴν ὁρμὴν
[20, 10]	τὸ παράδοξον τῶν ἀπαντωμένων· ὁ	δὲ	Λεύκιος καί τινες ἕτεροι τῶν
[20, 11]	ἔτι περὶ τὴν Ἡράκλειαν, τοὺς	δὲ	Μακεδόνας ἀφεστῶτας μὲν ἀπὸ τῆς
[20, 10]	εἰς τὴν Ῥωμαίων πίστιν. Ὁ	δὲ	Μάνιος μεταλαβών Οὐκοῦν οὕτως ἔχει
[20, 10]	ὦ στρατηγέ, τὸ παρακαλούμενον. Ὁ	δὲ	Μάνιος οὐχ οὕτως ὀργισθεὶς ὡς
[20, 10]	μέλλει κυρωθῆναι τὰ παραγγελλόμενα. Τοῦ	δὲ	Μανίου φήσαντος αὐτὸν ὀρθῶς λέγειν,
[20, 4]	συνεχὲς ἐπολέμουν πρὸς Αἰτωλούς. Ἐμβαλόντων	δὲ	μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν Βοιωτίαν
[20, 13]	Ἀρμένα τοῦ Νάβιδος υἱοῦ· τοῦτον	δὲ	μετὰ ταῦτα συνέβη νόσῳ μεταλλάξαι
[20, 3]	πόλεσι καὶ τοῖς λιμέσιν· εἰ	δὲ	μὴ κρίνει τοῦτο πράττειν κατὰ
[20, 11]	τὴν Ὑπάταν αὐτὸν ἀποκαταστῆσαι. Ὁ	δὲ	Νίκανδρος, τελέως ἀνελπίστου καὶ παραδόξου
[20, 8]	αὐτὸν εἰς τὰς Θήβας. ~Ἀντίοχος	δὲ	ὁ μέγας ἐπικαλούμενος, ὃν Ῥωμαῖοι
[20, 8]	θυγάτηρ, ἑνὸς τῶν ἐπιφανῶν, κάλλει	δὲ	πάσας ὑπερβάλλουσα. Καὶ τοὺς γάμους
[20, 9]	τῆς Ἡρακλείας λαφύρων οἰκονομίας· δεχημέρους	δὲ	ποιησάμενος ἀνοχὰς ἐκπέμψειν ἔφη μετ'
[20, 6]	πανδημεὶ σὺν τοῖς ὅπλοις. Οὐδένα	δὲ	ποιουμένων λόγον τῶν Μεγαρέων τῆς
[20, 11]	ἢ παραδοθήσεσθαι τοῖς Ῥωμαίοις. Τοῦ	δὲ	πράγματος ἀγγελθέντος τῷ βασιλεῖ, ταχέως
[20, 6]	τῆς τῶν Ἀχαιῶν γνώμης. Βραχὺ	δὲ	πρὸ τῶν νῦν λεγομένων καιρῶν
[20, 9]	τελειοτέρου σφίσιν ἐλέους ὑπάρξοντος. Παρὰ	δὲ	Ῥωμαίοις ἰσοδυναμεῖ τό τ' εἰς
[20, 6]	φρουρὰς παραγγέλλοντες τῶν ἀρχόντων, οἱ	δὲ	στρατείας κοινάς, ἐξέκοπτον ἀεὶ τὴν
[20, 11]	ἀπὸ τῆς Λαμίας, οὐ μακρὰν	δὲ	στρατοπεδεύοντας τῆς πόλεως, τὰ μὲν
[20, 12]	ὁμήρων καὶ τῶν κωμῶν· ἡ	δὲ	σύγκλητος περὶ μὲν τῶν κωμῶν
[20, 10]	ἐπεὶ τυγχάνουσιν ὄντες πρεσβευταί. Τοῦ	δὲ	συγχωρήσαντος ἤρξατο λέγειν ὁ Φαινέας·
[20, 6]	τὴν τῶν ἀρχόντων χάριν. Πλεῖστα	δὲ	συνεβάλετο πρὸς τὴν τοιαύτην ὈΦέλτας,
[20, 1]	τοῦ βασιλέως. Καὶ αὖθις· Ὁ	δὲ	συνῆγε τοὺς ἀποκλήτους καὶ διαβούλιον
[20, 11]	Ῥωμαίους ἐπαγάγοιεν τοῖς Ἕλλησι, μετὰ	δὲ	ταῦτα πάλιν Ἀντίοχον, ὅμως ἔτι
[20, 6]	ἐδόκει τοὺς πολλοὺς ὠφελεῖν, μετὰ	δὲ	ταῦτα πάντας ἀπολεῖν ἔμελλεν ὁμολογουμένως.
[20, 5]	περὶ τὸν Βραχύλλην. Οὐ μόνον	δὲ	ταύτην αὐτῶν ἔσχε τὴν πρόνοιαν,
[20, 11]	τὴν Λαμίαν διεκόμισε παραδόξως, αὐτὸς	δὲ	τῆς νυκτὸς ἐπεβάλετο κατὰ τὸν
[20, 9]	τίνα δύναμιν ἔχει τοῦτο, τῷ	δὲ	τῆς πίστεως ὀνόματι πλανηθέντες, ὡς
[20, 6]	μὲν τὴν τοιαύτην κατάστασιν, μνησθέντες	δὲ	τῆς προγεγενημένης αὐτοῖς μετὰ τῶν
[20, 11]	πόλεμος ἐγεγόνει τοῖς Αἰτωλοῖς. ~Περὶ	δὲ	τῆς συμβάσης τῷ Νικάνδρῳ περιπετείας
[20, 3]	ἔθνους οἱ περὶ Χάροπα, παρὰ	δὲ	τῆς τῶν Ἠλείων πόλεως οἱ
[20, 10]	βουλεύσασθαι περὶ τῶν προσταττομένων. Διαδοθείσης	δὲ	τῆς φήμης ὑπὲρ τῶν ἀπηντημένων
[20, 11]	ἐπιμέλειαν αὐτοῦ ποιήσασθαι φιλάνθρωπον. Μετὰ	δέ	τινα χρόνον αὐτὸς ἐξαναστὰς συνέμιξε
[20, 11]	ἀνεκομίσθη πρὸς τοὺς οἰκείους, κατὰ	δὲ	τὸν ἑξῆς χρόνον ἀπὸ ταύτης
[20, 5]	ξηρὸν αἱ νῆες αὐτοῦ. Κατὰ	δὲ	τὸν καιρὸν τοῦτον προσπεπτωκυίας φήμης
[20, 11]	προεστῶσι τῶν Αἰτωλῶν ἀναγγέλλειν· αὐτὸν	δὲ	τὸν Νίκανδρον παρακαλέσας μνημονεύειν τῆς
[20, 5]	σφίσι κατὰ τὴν περιπέτειαν, αὐτὸς	δὲ	τὸν προκείμενον ἐτέλει πλοῦν εἰς
[20, 11]	ἀφ' ἧς ὥρμηθ' ἡμέρας· καταλαβὼν	δὲ	τοὺς Ῥωμαίους ἔτι περὶ τὴν
[20, 10]	τότε παραβεβοηθηκὼς εἰς Ναύπακτον, σὺν	δὲ	τούτοις Ἀμύνανδρον τὸν βασιλέα καὶ
[20, 4]	προειρημένων, ἔχοντες στρατηγὸν Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ	δὲ	τούτων τῶν καιρῶν οὐ μόνον
[20, 9]	ὑπὲρ ὧν ἂν δέοιντο. Γενομένων	δὲ	τῶν ἀνοχῶν, καὶ τοῦ Λευκίου
[20, 6]	ὀφειλημάτων οὐχ ὑφέξειν δίκας, προσλήψεσθαι	δὲ	τῶν κοινῶν αἰεί τι διὰ
[20, 12]	παρ' αὐτῶν ἀποστελλομένοις πρέσβεσιν, περὶ	δὲ	τῶν ὁμήρων ἔτι βουλεύσασθαι θέλειν.
[20, 6]	ἐξέκοπτον ἀεὶ τὴν δικαιοδοσίαν· ἔνιοι	δὲ	τῶν στρατηγῶν καὶ μισθοδοσίας ἐποίουν
[20, 12]	ὁμήρων ἔτι βουλεύσασθαι θέλειν. Περὶ	δὲ	τῶν φυγάδων τῶν ἀρχαίων θαυμάζειν
[20, 10]	τούτῳ συναποχωρήσαντας πρὸς αὐτούς. Ὁ	δὲ	Φαινέας μεσολαβήσας Ἀλλ' οὔτε δίκαιον,
[20, 5]	συνεχές, ὁτὲ μὲν αὐτός, ὁτὲ	δὲ	Φιλίππος, χορηγοῦντες καὶ συνεπισχύοντες αἰεί,
[20, 5]	πατρὸς Νέωνος εὐεργεσίας· ἐξ ὧν	οὐδὲ	κατὰ μικρὸν συνέβη τὴν οἰκίαν
[20, 10]	περὶ τοῦ πρέποντος καὶ καθήκοντος	ποιεῖσθε	λόγον, δεδωκότες ἑαυτοὺς εἰς τὴν
[20, 13]	καὶ τοὺς τῶν Λακεδαιμονίων ὁμήρους	ἀφῆκε	πλὴν Ἀρμένα τοῦ Νάβιδος υἱοῦ·
[20, 5]	Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις Βοιωτοῖς	ἤρεσκε	τοῦτο πράξας, τοῖς δὲ Θηβαίοις
[20, 3]	κοινῇ συμφερόντων, τοῖς δ' Ἠλείοις	ἐξαπέστειλε	χιλίους πεζούς, ἡγεμόνα συστήσας Εὐφάνη
[20, 6]	περιποιεῖν τὰς ἀρχάς, δι' ὧν	ἔμελλε	τῶν μὲν ἀδικημάτων καὶ τῶν
[20, 10]	καὶ Μενέστρατον τὸν Ἠπειρώτην, ὃς	ἐτύγχανε	τότε παραβεβοηθηκὼς εἰς Ναύπακτον, σὺν
[20, 5]	Διὸ καὶ μεγάλην ἀντιπολιτείαν εἶναι	συνέβαινε	τούτοις πρὸς τοὺς περὶ τὸν
[20, 11]	τέλος ἀνακληθεὶς εἰς Ῥώμην ἐκεῖ	μετήλλαξε	τὸν βίον. Κόραξ, ὄρος μεταξὺ
[20, 11]	δέ τινα χρόνον αὐτὸς ἐξαναστὰς	συνέμιξε	τῷ Νικάνδρῳ καὶ πολλὰ καταμεμψάμενος
[20, 5]	δυνάμενος μεγάλα βλάψαι τοὺς Μακεδόνας	ἔδοξε	φείσασθαι παρὰ τὴν προσδοκίαν αὐτῶν.
[20, 5]	κύριος γενόμενος τῆς Λακεδαίμονος, ἐπιστάτην	ἀπέλειπε	τῆς πόλεως Βραχύλλην, ταύτην αὐτῷ
[20, 11]	τῆς εἰς αὐτὸν γεγενημένης εὐεργεσίας	ἐξέπεμπε	μετὰ προπομπῆς ἱκανῆς, παραγγείλας τοῖς
[20, 6]	ἀπολεῖν ἔμελλεν ὁμολογουμένως. Τούτοις δ'	ἠκολούθησε	καὶ ἕτερος ζῆλος οὐκ εὐτυχής.
[20, 11]	μὲν χρήματ' εἰς τὴν Λαμίαν	διεκόμισε	παραδόξως, αὐτὸς δὲ τῆς νυκτὸς
[20, 13]	τοὺς αὐτοὺς καιροὺς ἡ σύγκλητος	ἐχρημάτισε	τοῖς παρὰ Φιλίππου πρεσβευταῖς· ἧκον
[20, 10]	δόξῃ. Ταῦτα λέγων φέρειν ἅλυσιν	ἐκέλευσε	καὶ σκύλακα σιδηροῦν ἑκάστῳ περιθεῖναι
[20, 11]	πράγματος ἀγγελθέντος τῷ βασιλεῖ, ταχέως	ἐκέλευσε	τοὺς ἐπὶ τούτων ὄντας θεραπεῦσαι
[20, 13]	διακούσασα τὸν μὲν υἱὸν Δημήτριον	ἀπέλυσε	τῆς ὁμηρείας παραχρῆμα· ὁμοίως δὲ
[20, 8]	μέγιστα τῶν ἔργων ἀνειληφώς, τήν	τε	τῶν Ἑλλήνων ἐλευθέρωσιν, ὡς αὐτὸς
[20, 10]	διαβαίνειν ὑμῶν εἰς τὴν Ἀσίαν,	μήτε	κατ' ἰδίαν μήτε μετὰ κοινοῦ
[20, 10]	τὴν Ἀσίαν, μήτε κατ' ἰδίαν	μήτε	μετὰ κοινοῦ δόγματος, δεύτερον Δικαίαρχον
[20, 6]	δίκαιον μὴ διεξῆχθαι παρ' αὐτοῖς	μήτε	περὶ τῶν ἰδιωτικῶν συμβολαίων μήτε
[20, 6]	μήτε περὶ τῶν ἰδιωτικῶν συμβολαίων	μήτε	περὶ τῶν κοινῶν ἐγκλημάτων, ἀλλ'
[20, 10]	τοῖς ὅλοις, Ἔτι γὰρ ὑμεῖς	ἑλληνοκοπεῖτε"	φησὶ καὶ περὶ τοῦ πρέποντος
[20, 5]	τὸ συνεχές, ὁτὲ μὲν αὐτός,	ὁτὲ	δὲ Φιλίππος, χορηγοῦντες καὶ συνεπισχύοντες
[20, 5]	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ συνεχές,	ὁτὲ	μὲν αὐτός, ὁτὲ δὲ Φιλίππος,
[20, 6]	κατ' Ἀντίγονον τὸν Γονατᾶν χρόνων·	ὅτε	δὲ Κλεομένης εἰς τὸν Ἰσθμὸν
[20, 2]	παραγενομένου τοῦ βασιλέως πρὸς αὐτούς,	τότε	βουλεύσονται περὶ τῶν παρακαλουμένων. ~Ὅτι
[20, 5]	τὴν χώραν Ἀντίγονος, Νέων, ἱππαρχῶν	τότε	καὶ πάντας τοὺς Βοιωτῶν ἱππεῖς
[20, 5]	οὗτοι γὰρ ἦσαν οἱ μάλιστα	τότε	μακεδονίζοντες. Οὐ μὴν ἀλλὰ τέλος
[20, 11]	παραδόξου φανείσης αὐτῷ τῆς ἀπαντήσεως,	τότε	μὲν ἀνεκομίσθη πρὸς τοὺς οἰκείους,
[20, 10]	δεχημέρους. Συγχωρηθέντος δὲ καὶ τούτου,	τότε	μὲν ἐπὶ τούτοις ἐχωρίσθησαν· παραγενόμενοι
[20, 10]	Μενέστρατον τὸν Ἠπειρώτην, ὃς ἐτύγχανε	τότε	παραβεβοηθηκὼς εἰς Ναύπακτον, σὺν δὲ
[20, 10]	τοὺς ῥηθέντας λόγους. Ὧν ἀκούσαντες	τότε	πρῶτον ἔννοιαν ἔλαβον Αἰτωλοὶ τῆς
[20, 9]	γεγενημένης, οὐδὲν ἔτι συμβάλλεσθαι τὰ	τότε	φιλάνθρωπα πρὸς τοὺς νῦν καιρούς.
[20, 6]	τὸ πλεῖον μέρος τῆς οὐσίας,	ὥστε	πολλοὺς εἶναι Βοιωτῶν οἷς ὑπῆρχε
[20, 6]	Βοιωτῶν εἰς τοσαύτην παραγεγόνει καχεξίαν	ὥστε	σχεδὸν εἴκοσι καὶ πέντ' ἐτῶν
[20, 10]	Ὁ δὲ Φαινέας μεσολαβήσας Ἀλλ'	οὔτε	δίκαιον, ἔφησεν, οὔθ' Ἑλληνικόν ἐστιν,
[20, 4]	καλῶν ἀμφισβητεῖν ἐτόλμησαν οὐδ' ἐκοινώνησαν	οὔτε	πράξεως οὔτ' ἀγῶνος οὐδενὸς ἔτι
[20, 9]	μετ' αὐτῶν Λεύκιον, πρὸς ὃν	ἐκέλευε	λέγειν ὑπὲρ ὧν ἂν δέοιντο.
[20, 9]	καιρούς. Διόπερ ἀφεμένους τοῦ δικαιολογεῖσθαι	συνεβούλευε	τρέπεσθαι πρὸς τὸν ἀξιωματικὸν λόγον
[20, 5]	νεῶν, τῷ μὲν Νέωνι μεγάλην	εἶχε	χάριν ἐπὶ τῷ μὴ συνεπιτεθεῖσθαι
[20, 6]	ὥστε πολλοὺς εἶναι Βοιωτῶν οἷς	ὑπῆρχε	δεῖπνα τοῦ μηνὸς πλείω τῶν
[20, 5]	Οὐ μόνον δὲ ταύτην αὐτῶν	ἔσχε	τὴν πρόνοιαν, ἀλλὰ καὶ κατὰ
[20, 8]	συντελῶν ἐν τῇ Χαλκίδι αὐτόθι	διέτριψε	τὸν χειμῶνα, τῶν ἐνεστώτων οὐδ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/10/2008