>

Livre, Chap.
[20, 9]	τῆς πίστεως ὀνόματι πλανηθέντες, ὡς	ἂν	διὰ τοῦτο τελειοτέρου σφίσιν ἐλέους
[20, 10]	εἰς τὴν ἅλυσιν ἀπάξω πάντας,	ἂν	τοῦτ' ἐμοὶ δόξῃ. Ταῦτα λέγων
[20, 5]	τέλος κατίσχυσαν οἱ περὶ τὸν	Ἀσκώνδαν	γενομένης τινὸς περιπετείας τοιαύτης. Ἀντίγονος
[20, 5]	τούτοις πρὸς τοὺς περὶ τὸν	Ἀσκώνδαν	καὶ Νέωνα, τοὺς Βραχύλλου προγόνους·
[20, 10]	ἅμα τῷ Λευκίῳ τοὺς περὶ	Φαινέαν	διασαφήσοντας τὰ δεδογμένα τῷ Μανίῳ
[20, 10]	Οἱ μὲν οὖν περὶ τὸν	Φαινέαν	ἔκθαμβοι γεγονότες ἕστασαν ἄφωνοι πάντες,
[20, 10]	τῶν ἀπηντημένων τοῖς περὶ τὸν	Φαινέαν,	οὕτως ἀπεθηριώθη τὸ πλῆθος ὥστ'
[20, 9]	νεογάμου. ~Ὅτι οἱ περὶ τὸν	Φαινέαν	τὸν τῶν Αἰτωλῶν στρατηγὸν μετὰ
[20, 9]	μὲν οὖν Αἰτωλοὶ συνίσταντο τὴν	δικαιολογίαν	ἀνέκαθεν προφερόμενοι τὰ προγεγονότα σφίσι
[20, 10]	εἰς τὴν Ἀσίαν, μήτε κατ'	ἰδίαν	μήτε μετὰ κοινοῦ δόγματος, δεύτερον
[20, 12]	καὶ τὴν ἐκ τῆς Ῥώμης	πρεσβείαν,	ἣν ἀπέστειλαν οἱ Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι
[20, 3]	Ἠλεῖοι παρεκάλουν πέμπειν τῇ πόλει	βοήθειαν·	ἐψηφισμένων γὰρ τῶν Ἀχαιῶν τὸν
[20, 12]	οὐ κατάγουσιν αὐτοὺς εἰς τὴν	οἰκείαν,	ἠλευθερωμένης τῆς Σπάρτης. ~Ὅτι κατὰ
[20, 6]	κλίμακας ἔφυγον προτροπάδην εἰς τὴν	οἰκείαν.	~Τοιαύτην δ' ἔχοντες οἱ Βοιωτοὶ
[20, 3]	τῆς Ἠπείρου παρασκευάζειν σφίσι τὴν	ἀσφάλειαν,	ἔφασαν αὐτὸν δέξασθαι καὶ ταῖς
[20, 11]	τὸν Νίκανδρον καὶ τὴν λοιπὴν	ἐπιμέλειαν	αὐτοῦ ποιήσασθαι φιλάνθρωπον. Μετὰ δέ
[20, 11]	τοὺς Ῥωμαίους ἔτι περὶ τὴν	Ἡράκλειαν,	τοὺς δὲ Μακεδόνας ἀφεστῶτας μὲν
[20, 9]	στρατηγὸν μετὰ τὸ γενέσθαι τὴν	Ἡράκλειαν	ὑποχείριον τοῖς Ῥωμαίοις, ὁρῶντες τὸν
[20, 7]	στρατείαν, ἣν ἐποιήσατο Τίτος ἐπὶ	Κορώνειαν	διὰ τοὺς ἐπιγινομένους φόνους ἐν
[20, 7]	ἐπαναίρεσιν τὴν Βραχύλλου καὶ τὴν	στρατείαν,	ἣν ἐποιήσατο Τίτος ἐπὶ Κορώνειαν
[20, 5]	μὴ συνεπιτεθεῖσθαι σφίσι κατὰ τὴν	περιπέτειαν,	αὐτὸς δὲ τὸν προκείμενον ἐτέλει
[20, 5]	πείθεσθαι Μακεδόσι. Διὸ καὶ μεγάλην	ἀντιπολιτείαν	εἶναι συνέβαινε τούτοις πρὸς τοὺς
[20, 5]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν συνέβη τὴν	οἰκίαν	ἐπανορθωθῆναι τὴν περὶ τὸν Βραχύλλην.
[20, 5]	Τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν	οἰκίαν	τὴν Νέωνος τοιαύτην ἔλαβε τὴν
[20, 5]	Μακεδόνας ἔδοξε φείσασθαι παρὰ τὴν	προσδοκίαν	αὐτῶν. Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις
[20, 3]	πάσης τῆς Ἑλλάδος πρὸς τὴν	Ἰταλίαν·	ἀλλ' εἰ μὲν αὐτὸς δύναται
[20, 9]	ὁρῶντες τὸν περιεστῶτα καιρὸν τὴν	Αἰτωλίαν	καὶ λαμβάνοντες πρὸ ὀφθαλμῶν τὰ
[20, 11]	τὰ μὲν χρήματ' εἰς τὴν	Λαμίαν	διεκόμισε παραδόξως, αὐτὸς δὲ τῆς
[20, 13]	πρέσβεις ἀπολογιζόμενοι τὴν εὔνοιαν καὶ	προθυμίαν,	ἣν παρέσχηται Ῥωμαίοις ὁ βασιλεὺς
[20, 10]	τὴν τοῦ βασιλέως εἰς αὑτὸν	προθυμίαν	καὶ τὰς εἰς τὸ μέλλον
[20, 4]	εἶχον διαφορὰν πρὸς τὴν γεγενημένην	εὐεξίαν	καὶ δόξαν αὐτῶν τῆς πολιτείας.
[20, 6]	τῶν Βοιωτῶν εἰς τοσαύτην παραγεγόνει	καχεξίαν	ὥστε σχεδὸν εἴκοσι καὶ πέντ'
[20, 8]	δὲ καὶ τῇ παιδὶ ὄνομα	Εὔβοιαν.	Ἡττηθεὶς οὖν τῷ πολέμῳ ἔφυγεν
[20, 11]	καταμεμψάμενος τὴν κοινὴν τῶν Αἰτωλῶν	ἄγνοιαν,	ἐξ ἀρχῆς μέν, ὅτι Ῥωμαίους
[20, 10]	οὕτως ὀργισθεὶς ὡς βουλόμενος εἰς	ἔννοιαν	αὐτοὺς ἀγαγεῖν τῆς περιστάσεως καὶ
[20, 10]	λόγους. Ὧν ἀκούσαντες τότε πρῶτον	ἔννοιαν	ἔλαβον Αἰτωλοὶ τῆς αὑτῶν ἀγνοίας
[20, 5]	δὲ ταύτην αὐτῶν ἔσχε τὴν	πρόνοιαν,	ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ συνεχές,
[20, 8]	τῶν ἐνεστώτων οὐδ' ἡντινοῦν ποιούμενος	πρόνοιαν,	ἔθετο δὲ καὶ τῇ παιδὶ
[20, 13]	παρ' αὐτοῦ πρέσβεις ἀπολογιζόμενοι τὴν	εὔνοιαν	καὶ προθυμίαν, ἣν παρέσχηται Ῥωμαίοις
[20, 5]	προκείμενον ἐτέλει πλοῦν εἰς τὴν	Ἀσίαν.	Διὸ καὶ μετὰ ταῦτα, νικήσας
[20, 10]	μηδένα διαβαίνειν ὑμῶν εἰς τὴν	Ἀσίαν,	μήτε κατ' ἰδίαν μήτε μετὰ
[20, 6]	στρατείας κοινάς, ἐξέκοπτον ἀεὶ τὴν	δικαιοδοσίαν·	ἔνιοι δὲ τῶν στρατηγῶν καὶ
[20, 6]	συστάσεως. ~Καὶ τῆς κατὰ τὴν	οὐσίαν	ἐπιδόσεως· τὰ δὲ κοινὰ τῶν
[20, 4]	παραβοηθεῖν οὐκ ἐκδεξάμενοι τὴν τούτων	παρουσίαν	συνέβαλον τοῖς Αἰτωλοῖς, ἡττηθέντες δὲ
[20, 5]	Δημητρίου μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν	Βοιωτίαν	οὐδενὸς πεῖραν λαβόντες τῶν δεινῶν,
[20, 4]	δὲ μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν	Βοιωτίαν	τῶν Αἰτωλῶν ἐκστρατεύσαντες πανδημεί, καὶ
[20, 4]	τῆς αὐτῆς αἱρέσεως καὶ ποιησάμενοι	συμμαχίαν,	μετὰ ταῦτα κατὰ τὸ συνεχὲς
[20, 4]	κοινοῦ δόγματος, ἀλλ' ὁρμήσαντες πρὸς	εὐωχίαν	καὶ μέθας οὐ μόνον τοῖς
[20, 12]	ἐκ τῆς Ῥώμης πρεσβείαν, ἣν	ἀπέστειλαν	οἱ Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι διεψευσμένην τῶν
[20, 9]	καὶ διαλύσεως. Ταῦτα δὲ διαλαβόντες	ἐξαπέστειλαν	Ἀρχέδαμον καὶ Πανταλέοντα καὶ Χάλεπον·
[20, 5]	ἧτταν εὐθέως ἐγκαταλιπόντες τοὺς Ἀχαιοὺς	προσένειμαν	Αἰτωλοῖς τὸ ἔθνος. Ἀνελομένων δὲ
[20, 9]	τὰ συμβησόμενα ταῖς ἄλλαις πόλεσιν,	ἔκριναν	διαπέμπεσθαι πρὸς τὸν Μάνιον ὑπὲρ
[20, 9]	λόγον ποιησάμενοι περὶ τῶν ὑποπιπτόντων	ἔκριναν	ἐπιτρέπειν τὰ ὅλα Μανίῳ, δόντες
[20, 5]	τὰς ἐσχατιὰς τῆς Βοιωτίας πρὸς	Λάρυμναν,	παραδόξου γενομένης ἀμπώτεως ἐκάθισαν εἰς
[20, 5]	οὐδενὸς πεῖραν λαβόντες τῶν δεινῶν,	ὑπέταξαν	σφᾶς αὐτοὺς ὁλοσχερῶς Μακεδόσι. Βραχέος
[20, 4]	πρὸς τὴν γεγενημένην εὐεξίαν καὶ	δόξαν	αὐτῶν τῆς πολιτείας. Οὗτοι γὰρ
[20, 4]	τραπέντες καὶ τὴν πρὸ τοῦ	δόξαν	ἐφ' ὅσον οἷοί τ' ἦσαν
[20, 4]	Οὗτοι γὰρ μεγάλην περιποιησάμενοι καὶ	δόξαν	καὶ δύναμιν ἐν τοῖς Λευκτρικοῖς
[20, 10]	δικαιολογηθέντες ὑπὲρ αὑτῶν, ἐπὶ καταστροφῆς	εἶπαν	διότι κέκριται τοῖς Αἰτωλοῖς σφᾶς
[20, 5]	δυνάμεως εἰς τὴν Βοιωτίαν οὐδενὸς	πεῖραν	λαβόντες τῶν δεινῶν, ὑπέταξαν σφᾶς
[20, 11]	μὲν ἀπὸ τῆς Λαμίας, οὐ	μακρὰν	δὲ στρατοπεδεύοντας τῆς πόλεως, τὰ
[20, 4]	καχεκτοῦντες ἦσαν καὶ μεγάλην εἶχον	διαφορὰν	πρὸς τὴν γεγενημένην εὐεξίαν καὶ
[20, 5]	φήμης ὅτι μέλλει κατατρέχειν τὴν	χώραν	Ἀντίγονος, Νέων, ἱππαρχῶν τότε καὶ
[20, 5]	περιαγόμενος χάριν τοῦ παραφυλάττειν τὴν	χώραν,	ἐπεγένετο τοῖς περὶ τὸν Ἀντίγονον
[20, 5]	Θήβαις αὐτοῖς ἀντιπολιτευομένους καὶ πάντας	ἠνάγκασαν	μακεδονίζειν πλὴν τελέως ὀλίγων τινῶν.
[20, 10]	περὶ τὸν Φαινέαν ἔκθαμβοι γεγονότες	ἕστασαν	ἄφωνοι πάντες, οἱονεὶ παραλελυμένοι καὶ
[20, 3]	Ἠπείρου παρασκευάζειν σφίσι τὴν ἀσφάλειαν,	ἔφασαν	αὐτὸν δέξασθαι καὶ ταῖς πόλεσι
[20, 7]	Καὶ γὰρ τοῦ βασιλέως συνεγγίζοντος	ἐξῄεσαν	ἐπὶ τὴν ἀπάντησιν οἱ τῶν
[20, 4]	δόξαν ἐφ' ὅσον οἷοί τ'	ἦσαν	ἠμαύρωσαν. Ἀχαιῶν γὰρ αὐτοὺς πρὸς
[20, 4]	ἐκ πολλῶν ἤδη χρόνων καχεκτοῦντες	ἦσαν	καὶ μεγάλην εἶχον διαφορὰν πρὸς
[20, 5]	τοὺς Βραχύλλου προγόνους· οὗτοι γὰρ	ἦσαν	οἱ μάλιστα τότε μακεδονίζοντες. Οὐ
[20, 7]	Ῥωμαίων, τῇ δ' ἀληθείᾳ καχεκτοῦντες	ἦσαν	ταῖς ψυχαῖς διὰ τὰς προειρημένας
[20, 5]	αἰθύγματος ἐγκαταλειπομένου τῆς προγονικῆς δόξης,	ἦσάν	τινες οἳ δυσηρεστοῦντο τῇ παρούσῃ
[20, 2]	πρεσβεύσαντος πρὸς Βοιωτοὺς οἱ Βοιωτοὶ	ἀπεκρίθησαν	τοῖς πρεσβευταῖς διότι παραγενομένου τοῦ
[20, 10]	τούτου, τότε μὲν ἐπὶ τούτοις	ἐχωρίσθησαν·	παραγενόμενοι δ' εἰς τὴν Ὑπάταν
[20, 4]	μέθας οὐ μόνον τοῖς σώμασιν	ἐξελύθησαν,	ἀλλὰ καὶ ταῖς ψυχαῖς. ~Τὰ
[20, 9]	μεσολαβηθέντες δὲ κατὰ τὴν ἔντευξιν	ἐκωλύθησαν.	Ὁ γὰρ Μάνιος κατὰ μὲν
[20, 4]	οὐδενὸς ἔτι τῶν καλῶν ἀμφισβητεῖν	ἐτόλμησαν	οὐδ' ἐκοινώνησαν οὔτε πράξεως οὔτ'
[20, 4]	τῶν καλῶν ἀμφισβητεῖν ἐτόλμησαν οὐδ'	ἐκοινώνησαν	οὔτε πράξεως οὔτ' ἀγῶνος οὐδενὸς
[20, 10]	τὸ μέλλον ἐπαγγελίας, ἔτι μᾶλλον	ὠλιγώρησαν,	τοῦ μηδὲν γενέσθαι πέρας ὑπὲρ
[20, 12]	τῶν φυγάδων τῶν ἀρχαίων θαυμάζειν	ἔφησαν,	πῶς οὐ κατάγουσιν αὐτοὺς εἰς
[20, 5]	πρὸς Λάρυμναν, παραδόξου γενομένης ἀμπώτεως	ἐκάθισαν	εἰς τὸ ξηρὸν αἱ νῆες
[20, 6]	μετὰ τῶν Ἀχαιῶν συμπολιτείας, αὖτις	ἀπένευσαν	πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ τὴν
[20, 6]	τῇ πολιτείᾳ τῶν Βοιωτῶν αὖτις	ἀπένευσαν	πρὸς τοὺς Ἀχαιούς. Οἱ δὲ
[20, 5]	μακεδονίζοντες. Οὐ μὴν ἀλλὰ τέλος	κατίσχυσαν	οἱ περὶ τὸν Ἀσκώνδαν γενομένης
[20, 4]	ἐφ' ὅσον οἷοί τ' ἦσαν	ἠμαύρωσαν.	Ἀχαιῶν γὰρ αὐτοὺς πρὸς Αἰτωλοὺς
[20, 6]	ἀπὸ τῶν κατ' Ἀντίγονον τὸν	Γονατᾶν	χρόνων· ὅτε δὲ Κλεομένης εἰς
[20, 11]	τούτῳ τεταγμένοις ἀσφαλῶς εἰς τὴν	Ὑπάταν	αὐτὸν ἀποκαταστῆσαι. Ὁ δὲ Νίκανδρος,
[20, 10]	ἐχωρίσθησαν· παραγενόμενοι δ' εἰς τὴν	Ὑπάταν	διεσάφουν τοῖς ἀποκλήτοις τὰ γεγονότα
[20, 9]	τοῦ Λευκίου συνελθόντος εἰς τὴν	Ὑπάταν,	ἐγένοντο λόγοι καὶ πλείους ὑπὲρ
[20, 11]	τῶν στρατοπέδων διαπεσεῖν εἰς τὴν	Ὑπάταν.	Ἐμπεσὼν δ' εἰς τοὺς προκοίτους
[20, 10]	ἀπεθηριώθη τὸ πλῆθος ὥστ' οὐδ'	ἀπαντᾶν	οὐδεὶς ἐπεβάλετο πρὸς τὸ διαβούλιον.
[20, 5]	τοῦτον. Μετὰ γὰρ τὴν προειρημένην	ἧτταν	εὐθέως ἐγκαταλιπόντες τοὺς Ἀχαιοὺς προσένειμαν
[20, 10]	τῷ κρατοῦντι. ~Πλὴν ταῦτα κρίναντες	ἐξέπεμψαν	ἅμα τῷ Λευκίῳ τοὺς περὶ
[20, 7]	καὶ τοὺς κατ' Ἀντίοχον καιρούς.	Έν	γε μὴν τοῖς ἑξῆς οὐ
[20, 10]	Ὅθεν ἅμα τῷ διελθεῖν τὰς	ἐν	ταῖς ἀνοχαῖς ἡμέρας κατάμονος αὖθις
[20, 5]	συνεπισχύοντες αἰεί, ταχέως κατηγωνίσαντο τοὺς	ἐν	ταῖς Θήβαις αὐτοῖς ἀντιπολιτευομένους καὶ
[20, 7]	Κορώνειαν διὰ τοὺς ἐπιγινομένους φόνους	ἐν	ταῖς ὁδοῖς τῶν Ῥωμαίων, τῇ
[20, 8]	Ῥωμαῖοι καθεῖλον, ὡς ἱστορεῖ Πολύβιος	ἐν	τῇ εἰκοστῇ, παρελθὼν εἰς Χαλκίδα
[20, 8]	ὑπερβάλλουσα. Καὶ τοὺς γάμους συντελῶν	ἐν	τῇ Χαλκίδι αὐτόθι διέτριψε τὸν
[20, 3]	τῶν παρακαλουμένων. ~Ὅτι Ἀντιόχου διατρίβοντος	ἐν	τῇ Χαλκίδι καὶ τοῦ χειμῶνος
[20, 13]	παραλύσειν, διαφυλάξαντος αὐτοῦ τὴν πίστιν	ἐν	τοῖς ἐνεστῶσι καιροῖς. Παραπλησίως δὲ
[20, 7]	αὐτοῖς ἐπεμβαίνειν· ὑπὲρ ὧν ἡμεῖς	ἐν	τοῖς ἑξῆς ποιησόμεθα μνήμην. Ὅτι
[20, 4]	οἶδ' ὅπως κατὰ τὸ συνεχὲς	ἐν	τοῖς ἑξῆς χρόνοις ἀφῄρουν ἀμφοτέρων
[20, 4]	περιποιησάμενοι καὶ δόξαν καὶ δύναμιν	ἐν	τοῖς Λευκτρικοῖς καιροῖς, οὐκ οἶδ'
[20, 13]	ἣν παρέσχηται Ῥωμαίοις ὁ βασιλεὺς	ἐν	τῷ πρὸς Ἀντίοχον πολέμῳ. Ὧν
[20, 8]	Εὔβοιαν. Ἡττηθεὶς οὖν τῷ πολέμῳ	ἔφυγεν	εἰς Ἔφεσον μετὰ τῆς νεογάμου.
[20, 10]	συμπαρόντων χιλιάρχων ἐδέοντο τοῦ Μανίου	μηδὲν	βουλεύσασθαι δυσχερὲς ὑπὲρ τῶν παρόντων
[20, 10]	ἐπαγγελίας, ἔτι μᾶλλον ὠλιγώρησαν, τοῦ	μηδὲν	γενέσθαι πέρας ὑπὲρ τῆς εἰρήνης.
[20, 9]	ἐνεστώσης ἔχθρας δι' Αἰτωλοὺς γεγενημένης,	οὐδὲν	ἔτι συμβάλλεσθαι τὰ τότε φιλάνθρωπα
[20, 9]	οὖν Αἰτωλοὶ συνίσταντο τὴν δικαιολογίαν	ἀνέκαθεν	προφερόμενοι τὰ προγεγονότα σφίσι φιλάνθρωπα
[20, 10]	γενέσθαι πέρας ὑπὲρ τῆς εἰρήνης.	Ὅθεν	ἅμα τῷ διελθεῖν τὰς ἐν
[20, 10]	Φάλαρα τοῦ κόλπου τοῦ Μηλιέως,	ὅθεν	καὶ τὴν ὁρμὴν ἐποιήσατο, καὶ
[20, 11]	ἐξ ἀρχῆς μέν, ὅτι Ῥωμαίους	ἐπαγάγοιεν	τοῖς Ἕλλησι, μετὰ δὲ ταῦτα
[20, 9]	κατὰ μὲν τὸ παρὸν οὐκ	ἔφασκεν	εὐκαιρεῖν, περισπώμενος ὑπὸ τῆς τῶν
[20, 6]	μετὰ δὲ ταῦτα πάντας ἀπολεῖν	ἔμελλεν	ὁμολογουμένως. Τούτοις δ' ἠκολούθησε καὶ
[20, 6]	ἀρχάς, δι' ὧν ἔμελλε τῶν	μὲν	ἀδικημάτων καὶ τῶν ὀφειλημάτων οὐχ
[20, 11]	φανείσης αὐτῷ τῆς ἀπαντήσεως, τότε	μὲν	ἀνεκομίσθη πρὸς τοὺς οἰκείους, κατὰ
[20, 11]	Ἡράκλειαν, τοὺς δὲ Μακεδόνας ἀφεστῶτας	μὲν	ἀπὸ τῆς Λαμίας, οὐ μακρὰν
[20, 3]	πρὸς τὴν Ἰταλίαν· ἀλλ' εἰ	μὲν	αὐτὸς δύναται προκαθίσας τῆς Ἠπείρου
[20, 5]	καὶ κατὰ τὸ συνεχές, ὁτὲ	μὲν	αὐτός, ὁτὲ δὲ Φιλίππος, χορηγοῦντες
[20, 6]	ἕτερος ζῆλος οὐκ εὐτυχής. Οἱ	μὲν	γὰρ ἄτεκνοι τὰς οὐσίας οὐ
[20, 11]	περιπετείας οὐκ ἄξιον παρασιωπῆσαι. Παρεγενήθη	μὲν	γὰρ ἐκ τῆς Ἐφέσου δωδεκαταῖος
[20, 12]	παραγενέσθαι διεψευσμένην τῶν ἐλπίδων. Ἐπρέσβευον	μὲν	γὰρ περὶ τῶν ὁμήρων καὶ
[20, 10]	τῶν δὲ κατανευσάντων, Τοιγαροῦν πρῶτον	μὲν	δεήσει μηδένα διαβαίνειν ὑμῶν εἰς
[20, 7]	μνήμην. Ὅτι οἱ πολλοὶ πρόφασιν	μὲν	εἶχον τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἀλλοτριότητος
[20, 10]	Συγχωρηθέντος δὲ καὶ τούτου, τότε	μὲν	ἐπὶ τούτοις ἐχωρίσθησαν· παραγενόμενοι δ'
[20, 6]	αἵρεσιν. Μεγαρεῖς γὰρ ἐξ ἀρχῆς	μὲν	ἐπολιτεύοντο μετὰ τῶν Ἀχαιῶν ἀπὸ
[20, 8]	τῆς Εὐβοίας συνετέλει γάμους, πεντήκοντα	μὲν	ἔτη γεγονὼς καὶ δύο τὰ
[20, 3]	ἔφοδον. Ὁ δὲ βασιλεὺς τοῖς	μὲν	Ἠπειρώταις ἀπεκρίθη διότι πέμψει πρεσβευτὰς
[20, 8]	χαίρων. Ἦν δ' αὕτη Κλεοπτολέμου	μὲν	θυγάτηρ, ἑνὸς τῶν ἐπιφανῶν, κάλλει
[20, 9]	τῷ στρατηγῷ τῶν Ῥωμαίων προέθεντο	μὲν	καὶ πλείους ποιεῖσθαι λόγους, μεσολαβηθέντες
[20, 5]	καὶ κουφισθεισῶν τῶν νεῶν, τῷ	μὲν	Νέωνι μεγάλην εἶχε χάριν ἐπὶ
[20, 11]	τῶν Αἰτωλῶν ἄγνοιαν, ἐξ ἀρχῆς	μέν,	ὅτι Ῥωμαίους ἐπαγάγοιεν τοῖς Ἕλλησι,
[20, 9]	πλείους ὑπὲρ τῶν ἐνεστώτων. Οἱ	μὲν	οὖν Αἰτωλοὶ συνίσταντο τὴν δικαιολογίαν
[20, 5]	παρὰ τὴν προσδοκίαν αὐτῶν. Τοῖς	μὲν	οὖν ἄλλοις Βοιωτοῖς ἤρεσκε τοῦτο
[20, 3]	πόλεως οἱ περὶ Καλλίστρατον. Οἱ	μὲν	οὖν Ἠπειρῶται παρεκάλουν αὐτὸν μὴ
[20, 5]	πλὴν τελέως ὀλίγων τινῶν. Τὰ	μὲν	οὖν κατὰ τὴν οἰκίαν τὴν
[20, 11]	τοῖς κατ' ἀλλήλων καιροῖς. Ταῦτα	μὲν	οὖν παρῄνει τοῖς προεστῶσι τῶν
[20, 10]	περιθεῖναι περὶ τὸν τράχηλον. Οἱ	μὲν	οὖν περὶ τὸν Φαινέαν ἔκθαμβοι
[20, 6]	ἡμερῶν. Διὸ καὶ Μεγαρεῖς, μισήσαντες	μὲν	τὴν τοιαύτην κατάστασιν, μνησθέντες δὲ
[20, 9]	ἐκωλύθησαν. Ὁ γὰρ Μάνιος κατὰ	μὲν	τὸ παρὸν οὐκ ἔφασκεν εὐκαιρεῖν,
[20, 3]	παρεγένοντο πρὸς αὐτὸν πρεσβευταὶ παρὰ	μὲν	τοῦ τῶν Ἠπειρωτῶν ἔθνους οἱ
[20, 12]	κωμῶν· ἡ δὲ σύγκλητος περὶ	μὲν	τῶν κωμῶν ἔφησεν ἐντολὰς δώσειν
[20, 13]	Ἀντίοχον πολέμῳ. Ὧν διακούσασα τὸν	μὲν	υἱὸν Δημήτριον ἀπέλυσε τῆς ὁμηρείας
[20, 6]	τῶν κοινῶν ἐγκλημάτων, ἀλλ' οἱ	μὲν	φρουρὰς παραγγέλλοντες τῶν ἀρχόντων, οἱ
[20, 11]	δὲ στρατοπεδεύοντας τῆς πόλεως, τὰ	μὲν	χρήματ' εἰς τὴν Λαμίαν διεκόμισε
[20, 7]	ἀνταπόδοσιν ἡ τύχη ποιουμένη βαρέως	ἔδοξεν	αὐτοῖς ἐπεμβαίνειν· ὑπὲρ ὧν ἡμεῖς
[20, 10]	ἐπιφερομένης αὐτοῖς ἀνάγκης. Διὸ γράφειν	ἔδοξεν	εἰς τὰς πόλεις καὶ συγκαλεῖν
[20, 12]	σύγκλητος περὶ μὲν τῶν κωμῶν	ἔφησεν	ἐντολὰς δώσειν τοῖς παρ' αὐτῶν
[20, 10]	Φαινέας μεσολαβήσας Ἀλλ' οὔτε δίκαιον,	ἔφησεν,	οὔθ' Ἑλληνικόν ἐστιν, ὦ στρατηγέ,
[20, 6]	δὲ Κλεομένης εἰς τὸν Ἰσθμὸν	προεκάθισεν,	διακλεισθέντες προσέθεντο τοῖς Βοιωτοῖς μετὰ
[20, 8]	οἰνοπότης ὢν καὶ μέθαις χαίρων.	Ἦν	δ' αὕτη Κλεοπτολέμου μὲν θυγάτηρ,
[20, 6]	γένος ἐπιγενομένοις τελευτῶντες ἀπέλειπον, ὅπερ	ἦν	ἔθος παρ' αὐτοῖς πρότερον, ἀλλ'
[20, 12]	τὴν ἐκ τῆς Ῥώμης πρεσβείαν,	ἣν	ἀπέστειλαν οἱ Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι διεψευσμένην
[20, 7]	τὴν Βραχύλλου καὶ τὴν στρατείαν,	ἣν	ἐποιήσατο Τίτος ἐπὶ Κορώνειαν διὰ
[20, 13]	ἀπολογιζόμενοι τὴν εὔνοιαν καὶ προθυμίαν,	ἣν	παρέσχηται Ῥωμαίοις ὁ βασιλεὺς ἐν
[20, 6]	τῷ τείχει τὰς κλίμακας ἔφυγον	προτροπάδην	εἰς τὴν οἰκείαν. ~Τοιαύτην δ'
[20, 10]	τὰ δεδογμένα τῷ Μανίῳ κατὰ	σπουδήν·	οἳ καὶ συμμίξαντες τῷ στρατηγῷ
[20, 11]	ὅμως ἔτι καὶ νῦν παρεκάλει	λήθην	ποιησαμένους τῶν προγεγονότων ἀντέχεσθαι τῆς
[20, 5]	πάντα πείθεσθαι Μακεδόσι. Διὸ καὶ	μεγάλην	ἀντιπολιτείαν εἶναι συνέβαινε τούτοις πρὸς
[20, 5]	τῶν νεῶν, τῷ μὲν Νέωνι	μεγάλην	εἶχε χάριν ἐπὶ τῷ μὴ
[20, 4]	ἤδη χρόνων καχεκτοῦντες ἦσαν καὶ	μεγάλην	εἶχον διαφορὰν πρὸς τὴν γεγενημένην
[20, 4]	αὐτῶν τῆς πολιτείας. Οὗτοι γὰρ	μεγάλην	περιποιησάμενοι καὶ δόξαν καὶ δύναμιν
[20, 5]	οἰκίαν ἐπανορθωθῆναι τὴν περὶ τὸν	Βραχύλλην.	Οὐ μόνον δὲ ταύτην αὐτῶν
[20, 5]	Λακεδαίμονος, ἐπιστάτην ἀπέλειπε τῆς πόλεως	Βραχύλλην,	ταύτην αὐτῷ χάριν ἀποδιδοὺς τῆς
[20, 13]	τοὺς τῶν Λακεδαιμονίων ὁμήρους ἀφῆκε	πλὴν	Ἀρμένα τοῦ Νάβιδος υἱοῦ· τοῦτον
[20, 10]	δοῦναι περὶ αὑτοῦ τῷ κρατοῦντι.	~Πλὴν	ταῦτα κρίναντες ἐξέπεμψαν ἅμα τῷ
[20, 5]	ἀντιπολιτευομένους καὶ πάντας ἠνάγκασαν μακεδονίζειν	πλὴν	τελέως ὀλίγων τινῶν. Τὰ μὲν
[20, 5]	οἱ μάλιστα τότε μακεδονίζοντες. Οὐ	μὴν	ἀλλὰ τέλος κατίσχυσαν οἱ περὶ
[20, 7]	κατ' Ἀντίοχον καιρούς. Έν γε	μὴν	τοῖς ἑξῆς οὐ διέφυγον, ἀλλ'
[20, 7]	ἡμεῖς ἐν τοῖς ἑξῆς ποιησόμεθα	μνήμην.	Ὅτι οἱ πολλοὶ πρόφασιν μὲν
[20, 6]	αὐτοῖς καὶ φήμης ὅτι πάρεστιν	Φιλοποίμην	τοὺς Ἀχαιοὺς ἔχων, ἀπολιπόντες πρὸς
[20, 10]	τοῦ Μηλιέως, ὅθεν καὶ τὴν	ὁρμὴν	ἐποιήσατο, καὶ διασαφοῦντος τὴν τοῦ
[20, 9]	δὲ Λεύκιος ἐπιτεμὼν αὐτῶν τὴν	ὁρμὴν	οὐκ ἔφη τοῖς παροῦσι καιροῖς
[20, 3]	τοῦτο πράττειν κατὰ τὸ παρόν,	συγγνώμην	ἔχειν ἠξίουν αὐτοῖς δεδιόσι τὸν
[20, 11]	ἐμπεσὼν καὶ τέλος ἀνακληθεὶς εἰς	Ῥώμην	ἐκεῖ μετήλλαξε τὸν βίον. Κόραξ,
[20, 4]	μεγάλην εἶχον διαφορὰν πρὸς τὴν	γεγενημένην	εὐεξίαν καὶ δόξαν αὐτῶν τῆς
[20, 5]	τρόπον τοῦτον. Μετὰ γὰρ τὴν	προειρημένην	ἧτταν εὐθέως ἐγκαταλιπόντες τοὺς Ἀχαιοὺς
[20, 12]	ἣν ἀπέστειλαν οἱ Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι	διεψευσμένην	τῶν ἐλπίδων. Ἐπρέσβευον μὲν γὰρ
[20, 11]	Νικάνδρῳ καὶ πολλὰ καταμεμψάμενος τὴν	κοινὴν	τῶν Αἰτωλῶν ἄγνοιαν, ἐξ ἀρχῆς
[20, 11]	θεραπεῦσαι τὸν Νίκανδρον καὶ τὴν	λοιπὴν	ἐπιμέλειαν αὐτοῦ ποιήσασθαι φιλάνθρωπον. Μετὰ
[20, 9]	αὑτὸν ἐγχειρίσαι καὶ τὸ τὴν	ἐπιτροπὴν	δοῦναι περὶ αὑτοῦ τῷ κρατοῦντι.
[20, 9]	Ῥωμαίοις, ὁρῶντες τὸν περιεστῶτα καιρὸν	τὴν	Αἰτωλίαν καὶ λαμβάνοντες πρὸ ὀφθαλμῶν
[20, 10]	πίστιν; οὓς ἐγὼ δήσας εἰς	τὴν	ἅλυσιν ἀπάξω πάντας, ἂν τοῦτ'
[20, 7]	τοῦ βασιλέως συνεγγίζοντος ἐξῄεσαν ἐπὶ	τὴν	ἀπάντησιν οἱ τῶν Βοιωτῶν ἄρξαντες·
[20, 5]	οἰκίαν τὴν Νέωνος τοιαύτην ἔλαβε	τὴν	ἀρχὴν καὶ τῆς πρὸς Μακεδόνας
[20, 6]	κοινῶν αἰεί τι διὰ τὴν	τῶν	ἀρχόντων χάριν. Πλεῖστα δὲ συνεβάλετο
[20, 5]	τὸν προκείμενον ἐτέλει πλοῦν εἰς	τὴν	Ἀσίαν. Διὸ καὶ μετὰ ταῦτα,
[20, 10]	δεήσει μηδένα διαβαίνειν ὑμῶν εἰς	τὴν	Ἀσίαν, μήτε κατ' ἰδίαν μήτε
[20, 3]	προκαθίσας τῆς Ἠπείρου παρασκευάζειν σφίσι	τὴν	ἀσφάλειαν, ἔφασαν αὐτὸν δέξασθαι καὶ
[20, 5]	παραγενομένου Δημητρίου μετὰ δυνάμεως εἰς	τὴν	Βοιωτίαν οὐδενὸς πεῖραν λαβόντες τῶν
[20, 4]	Ἐμβαλόντων δὲ μετὰ δυνάμεως εἰς	τὴν	Βοιωτίαν τῶν Αἰτωλῶν ἐκστρατεύσαντες πανδημεί,
[20, 7]	πρὸς Ῥωμαίους ἀλλοτριότητος τὴν ἐπαναίρεσιν	τὴν	Βραχύλλου καὶ τὴν στρατείαν, ἣν
[20, 4]	καὶ μεγάλην εἶχον διαφορὰν πρὸς	τὴν	γεγενημένην εὐεξίαν καὶ δόξαν αὐτῶν
[20, 7]	~Τοιαύτην δ' ἔχοντες οἱ Βοιωτοὶ	τὴν	διάθεσιν τῆς πολιτείας, εὐτυχῶς πως
[20, 6]	δὲ στρατείας κοινάς, ἐξέκοπτον ἀεὶ	τὴν	δικαιοδοσίαν· ἔνιοι δὲ τῶν στρατηγῶν
[20, 9]	Οἱ μὲν οὖν Αἰτωλοὶ συνίσταντο	τὴν	δικαιολογίαν ἀνέκαθεν προφερόμενοι τὰ προγεγονότα
[20, 12]	τὸν καιρὸν τοῦτον συνέβη καὶ	τὴν	ἐκ τῆς Ῥώμης πρεσβείαν, ἣν
[20, 6]	ἀπένευσαν πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ	τὴν	ἐκείνων αἵρεσιν. Μεγαρεῖς γὰρ ἐξ
[20, 9]	ποιεῖσθαι λόγους, μεσολαβηθέντες δὲ κατὰ	τὴν	ἔντευξιν ἐκωλύθησαν. Ὁ γὰρ Μάνιος
[20, 7]	εἶχον τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἀλλοτριότητος	τὴν	ἐπαναίρεσιν τὴν Βραχύλλου καὶ τὴν
[20, 9]	πίστιν αὑτὸν ἐγχειρίσαι καὶ τὸ	τὴν	ἐπιτροπὴν δοῦναι περὶ αὑτοῦ τῷ
[20, 13]	γὰρ παρ' αὐτοῦ πρέσβεις ἀπολογιζόμενοι	τὴν	εὔνοιαν καὶ προθυμίαν, ἣν παρέσχηται
[20, 11]	δὲ τοὺς Ῥωμαίους ἔτι περὶ	τὴν	Ἡράκλειαν, τοὺς δὲ Μακεδόνας ἀφεστῶτας
[20, 9]	Αἰτωλῶν στρατηγὸν μετὰ τὸ γενέσθαι	τὴν	Ἡράκλειαν ὑποχείριον τοῖς Ῥωμαίοις, ὁρῶντες
[20, 3]	πρόκεινται πάσης τῆς Ἑλλάδος πρὸς	τὴν	Ἰταλίαν· ἀλλ' εἰ μὲν αὐτὸς
[20, 11]	τῷ Νικάνδρῳ καὶ πολλὰ καταμεμψάμενος	τὴν	κοινὴν τῶν Αἰτωλῶν ἄγνοιαν, ἐξ
[20, 11]	πόλεως, τὰ μὲν χρήματ' εἰς	τὴν	Λαμίαν διεκόμισε παραδόξως, αὐτὸς δὲ
[20, 11]	ὄντας θεραπεῦσαι τὸν Νίκανδρον καὶ	τὴν	λοιπὴν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ ποιήσασθαι φιλάνθρωπον.
[20, 5]	μὲν οὖν κατὰ τὴν οἰκίαν	τὴν	Νέωνος τοιαύτην ἔλαβε τὴν ἀρχὴν
[20, 12]	πῶς οὐ κατάγουσιν αὐτοὺς εἰς	τὴν	οἰκείαν, ἠλευθερωμένης τῆς Σπάρτης. ~Ὅτι
[20, 6]	τὰς κλίμακας ἔφυγον προτροπάδην εἰς	τὴν	οἰκείαν. ~Τοιαύτην δ' ἔχοντες οἱ
[20, 5]	ὧν οὐδὲ κατὰ μικρὸν συνέβη	τὴν	οἰκίαν ἐπανορθωθῆναι τὴν περὶ τὸν
[20, 5]	τινῶν. Τὰ μὲν οὖν κατὰ	τὴν	οἰκίαν τὴν Νέωνος τοιαύτην ἔλαβε
[20, 10]	κόλπου τοῦ Μηλιέως, ὅθεν καὶ	τὴν	ὁρμὴν ἐποιήσατο, καὶ διασαφοῦντος τὴν
[20, 9]	ὁ δὲ Λεύκιος ἐπιτεμὼν αὐτῶν	τὴν	ὁρμὴν οὐκ ἔφη τοῖς παροῦσι
[20, 6]	Μακεδόνας συστάσεως. ~Καὶ τῆς κατὰ	τὴν	οὐσίαν ἐπιδόσεως· τὰ δὲ κοινὰ
[20, 5]	μικρὸν συνέβη τὴν οἰκίαν ἐπανορθωθῆναι	τὴν	περὶ τὸν Βραχύλλην. Οὐ μόνον
[20, 5]	τῷ μὴ συνεπιτεθεῖσθαι σφίσι κατὰ	τὴν	περιπέτειαν, αὐτὸς δὲ τὸν προκείμενον
[20, 9]	Ῥωμαίοις ἰσοδυναμεῖ τό τ' εἰς	τὴν	πίστιν αὑτὸν ἐγχειρίσαι καὶ τὸ
[20, 13]	φόρων ἐπηγγείλατο παραλύσειν, διαφυλάξαντος αὐτοῦ	τὴν	πίστιν ἐν τοῖς ἐνεστῶσι καιροῖς.
[20, 10]	ποιεῖσθε λόγον, δεδωκότες ἑαυτοὺς εἰς	τὴν	πίστιν; οὓς ἐγὼ δήσας εἰς
[20, 4]	ἁπλῶς εἰς τἀναντία τραπέντες καὶ	τὴν	πρὸ τοῦ δόξαν ἐφ' ὅσον
[20, 5]	τὸν τρόπον τοῦτον. Μετὰ γὰρ	τὴν	προειρημένην ἧτταν εὐθέως ἐγκαταλιπόντες τοὺς
[20, 5]	μόνον δὲ ταύτην αὐτῶν ἔσχε	τὴν	πρόνοιαν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ
[20, 5]	τοὺς Μακεδόνας ἔδοξε φείσασθαι παρὰ	τὴν	προσδοκίαν αὐτῶν. Τοῖς μὲν οὖν
[20, 10]	Αἰτωλοῖς σφᾶς αὐτοὺς ἐγχειρίζειν εἰς	τὴν	Ῥωμαίων πίστιν. Ὁ δὲ Μάνιος
[20, 9]	ὅλα Μανίῳ, δόντες αὑτοὺς εἰς	τὴν	Ῥωμαίων πίστιν, οὐκ εἰδότες τίνα
[20, 7]	τὴν ἐπαναίρεσιν τὴν Βραχύλλου καὶ	τὴν	στρατείαν, ἣν ἐποιήσατο Τίτος ἐπὶ
[20, 8]	τὰ μέγιστα τῶν ἔργων ἀνειληφώς,	τήν	τε τῶν Ἑλλήνων ἐλευθέρωσιν, ὡς
[20, 6]	Διὸ καὶ Μεγαρεῖς, μισήσαντες μὲν	τὴν	τοιαύτην κατάστασιν, μνησθέντες δὲ τῆς
[20, 6]	χάριν. Πλεῖστα δὲ συνεβάλετο πρὸς	τὴν	τοιαύτην ὈΦέλτας, αἰεί τι προσεπινοῶν
[20, 10]	τὴν ὁρμὴν ἐποιήσατο, καὶ διασαφοῦντος	τὴν	τοῦ βασιλέως εἰς αὑτὸν προθυμίαν
[20, 3]	τῶν Ἀχαιῶν τὸν πόλεμον εὐλαβεῖσθαι	τὴν	τούτων ἔφοδον. Ὁ δὲ βασιλεὺς
[20, 4]	καὶ μελλόντων παραβοηθεῖν οὐκ ἐκδεξάμενοι	τὴν	τούτων παρουσίαν συνέβαλον τοῖς Αἰτωλοῖς,
[20, 6]	τῶν κοινῶν αἰεί τι διὰ	τὴν	τῶν ἀρχόντων χάριν. Πλεῖστα δὲ
[20, 11]	ἐπὶ τούτῳ τεταγμένοις ἀσφαλῶς εἰς	τὴν	Ὑπάταν αὐτὸν ἀποκαταστῆσαι. Ὁ δὲ
[20, 10]	τούτοις ἐχωρίσθησαν· παραγενόμενοι δ' εἰς	τὴν	Ὑπάταν διεσάφουν τοῖς ἀποκλήτοις τὰ
[20, 9]	καὶ τοῦ Λευκίου συνελθόντος εἰς	τὴν	Ὑπάταν, ἐγένοντο λόγοι καὶ πλείους
[20, 11]	τόπον τῶν στρατοπέδων διαπεσεῖν εἰς	τὴν	Ὑπάταν. Ἐμπεσὼν δ' εἰς τοὺς
[20, 5]	προσπεπτωκυίας φήμης ὅτι μέλλει κατατρέχειν	τὴν	χώραν Ἀντίγονος, Νέων, ἱππαρχῶν τότε
[20, 5]	αὑτοῦ περιαγόμενος χάριν τοῦ παραφυλάττειν	τὴν	χώραν, ἐπεγένετο τοῖς περὶ τὸν
[20, 5]	μετὰ ταῦτα, νικήσας Κλεομένη τὸν	Σπαρτιάτην	καὶ κύριος γενόμενος τῆς Λακεδαίμονος,
[20, 5]	καὶ κύριος γενόμενος τῆς Λακεδαίμονος,	ἐπιστάτην	ἀπέλειπε τῆς πόλεως Βραχύλλην, ταύτην
[20, 8]	τοῦ πολέμου καιρὸν ἐφιλοτιμήσατο γῆμαι	αὐτήν,	οἰνοπότης ὢν καὶ μέθαις χαίρων.
[20, 7]	ἔφυγον προτροπάδην εἰς τὴν οἰκείαν.	~Τοιαύτην	δ' ἔχοντες οἱ Βοιωτοὶ τὴν
[20, 5]	κατὰ τὴν οἰκίαν τὴν Νέωνος	τοιαύτην	ἔλαβε τὴν ἀρχὴν καὶ τῆς
[20, 6]	καὶ Μεγαρεῖς, μισήσαντες μὲν τὴν	τοιαύτην	κατάστασιν, μνησθέντες δὲ τῆς προγεγενημένης
[20, 6]	Πλεῖστα δὲ συνεβάλετο πρὸς τὴν	τοιαύτην	ὈΦέλτας, αἰεί τι προσεπινοῶν ὃ
[20, 6]	δὲ κοινὰ τῶν Βοιωτῶν εἰς	τοσαύτην	παραγεγόνει καχεξίαν ὥστε σχεδὸν εἴκοσι
[20, 5]	ἐπιστάτην ἀπέλειπε τῆς πόλεως Βραχύλλην,	ταύτην	αὐτῷ χάριν ἀποδιδοὺς τῆς τοῦ
[20, 5]	τὸν Βραχύλλην. Οὐ μόνον δὲ	ταύτην	αὐτῶν ἔσχε τὴν πρόνοιαν, ἀλλὰ
[20, 10]	ἔκδοτον δοῦναι καὶ Μενέστρατον τὸν	Ἠπειρώτην,	ὃς ἐτύγχανε τότε παραβεβοηθηκὼς εἰς
[20, 5]	τὴν Νέωνος τοιαύτην ἔλαβε τὴν	ἀρχὴν	καὶ τῆς πρὸς Μακεδόνας συστάσεως.
[20, 10]	ὡς βουλόμενος εἰς ἔννοιαν αὐτοὺς	ἀγαγεῖν	τῆς περιστάσεως καὶ καταπλήξασθαι τοῖς
[20, 10]	δὲ Μανίου φήσαντος αὐτὸν ὀρθῶς	λέγειν,	ἠξίου πάλιν ἀνοχὰς αὑτοῖς δοθῆναι
[20, 10]	πρεσβευταί. Τοῦ δὲ συγχωρήσαντος ἤρξατο	λέγειν	ὁ Φαινέας· ἔφη γὰρ αὑτὸν
[20, 9]	αὐτῶν Λεύκιον, πρὸς ὃν ἐκέλευε	λέγειν	ὑπὲρ ὧν ἂν δέοιντο. Γενομένων
[20, 3]	οὖν Ἠπειρῶται παρεκάλουν αὐτὸν μὴ	προεμβιβάζειν	σφᾶς εἰς τὸν πρὸς Ῥωμαίους
[20, 12]	δὲ τῶν φυγάδων τῶν ἀρχαίων	θαυμάζειν	ἔφησαν, πῶς οὐ κατάγουσιν αὐτοὺς
[20, 3]	αὐτὸς δύναται προκαθίσας τῆς Ἠπείρου	παρασκευάζειν	σφίσι τὴν ἀσφάλειαν, ἔφασαν αὐτὸν
[20, 5]	αὐτοῖς ἀντιπολιτευομένους καὶ πάντας ἠνάγκασαν	μακεδονίζειν	πλὴν τελέως ὀλίγων τινῶν. Τὰ
[20, 10]	κέκριται τοῖς Αἰτωλοῖς σφᾶς αὐτοὺς	ἐγχειρίζειν	εἰς τὴν Ῥωμαίων πίστιν. Ὁ
[20, 9]	οὐκ ἔφη τοῖς παροῦσι καιροῖς	ἁρμόζειν	τοῦτο τὸ γένος τῆς δικαιολογίας·
[20, 4]	τῶν Ἀχαιῶν ἡθροισμένων καὶ μελλόντων	παραβοηθεῖν	οὐκ ἐκδεξάμενοι τὴν τούτων παρουσίαν
[20, 10]	τῆς εἰρήνης. Ὅθεν ἅμα τῷ	διελθεῖν	τὰς ἐν ταῖς ἀνοχαῖς ἡμέρας
[20, 6]	πλήθη τούτοις προσέχειν καὶ τούτοις	περιποιεῖν	τὰς ἀρχάς, δι' ὧν ἔμελλε
[20, 6]	Βοιωτοὶ διοργισθέντες ἐπὶ τῷ καταφρονεῖσθαι	δοκεῖν	ἐξῆλθον ἐπὶ τοὺς Μεγαρεῖς πανδημεὶ
[20, 6]	τῆς παρουσίας αὐτῶν, οὕτω θυμωθέντες	πολιορκεῖν	ἐπεβάλοντο καὶ προσβολὰς ποιεῖσθαι τῇ
[20, 10]	ἔδοξεν εἰς τὰς πόλεις καὶ	συγκαλεῖν	τοὺς Αἰτωλοὺς χάριν τοῦ βουλεύσασθαι
[20, 12]	δὲ τῶν ὁμήρων ἔτι βουλεύσασθαι	θέλειν.	Περὶ δὲ τῶν φυγάδων τῶν
[20, 6]	τὸ παρὸν ἐδόκει τοὺς πολλοὺς	ὠφελεῖν,	μετὰ δὲ ταῦτα πάντας ἀπολεῖν
[20, 11]	παρῄνει τοῖς προεστῶσι τῶν Αἰτωλῶν	ἀναγγέλλειν·	αὐτὸν δὲ τὸν Νίκανδρον παρακαλέσας
[20, 6]	ὠφελεῖν, μετὰ δὲ ταῦτα πάντας	ἀπολεῖν	ἔμελλεν ὁμολογουμένως. Τούτοις δ' ἠκολούθησε
[20, 10]	Τοιγαροῦν πρῶτον μὲν δεήσει μηδένα	διαβαίνειν	ὑμῶν εἰς τὴν Ἀσίαν, μήτε
[20, 7]	τύχη ποιουμένη βαρέως ἔδοξεν αὐτοῖς	ἐπεμβαίνειν·	ὑπὲρ ὧν ἡμεῖς ἐν τοῖς
[20, 11]	αὑτὸν εὐνοίας καὶ μὴ θελῆσαι	συνεπεμβαίνειν	τοῖς κατ' ἀλλήλων καιροῖς. Ταῦτα
[20, 6]	ἀδικημάτων καὶ τῶν ὀφειλημάτων οὐχ	ὑφέξειν	δίκας, προσλήψεσθαι δὲ τῶν κοινῶν
[20, 9]	ποιησάμενοι περὶ τῶν ὑποπιπτόντων ἔκριναν	ἐπιτρέπειν	τὰ ὅλα Μανίῳ, δόντες αὑτοὺς
[20, 3]	πόλεμον. Οἱ δ' Ἠλεῖοι παρεκάλουν	πέμπειν	τῇ πόλει βοήθειαν· ἐψηφισμένων γὰρ
[20, 10]	τοῦτ' ἐμοὶ δόξῃ. Ταῦτα λέγων	φέρειν	ἅλυσιν ἐκέλευσε καὶ σκύλακα σιδηροῦν
[20, 9]	μὲν τὸ παρὸν οὐκ ἔφασκεν	εὐκαιρεῖν,	περισπώμενος ὑπὸ τῆς τῶν ἐκ
[20, 11]	τὸν μεταξὺ τόπον τῶν στρατοπέδων	διαπεσεῖν	εἰς τὴν Ὑπάταν. Ἐμπεσὼν δ'
[20, 10]	γὰρ αὑτὸν καὶ τοὺς ἀποκλήτους	ποιήσειν	τὰ προσταττόμενα, προσδεῖσθαι δὲ καὶ
[20, 13]	δὲ καὶ τῶν φόρων ἐπηγγείλατο	παραλύσειν,	διαφυλάξαντος αὐτοῦ τὴν πίστιν ἐν
[20, 12]	μὲν τῶν κωμῶν ἔφησεν ἐντολὰς	δώσειν	τοῖς παρ' αὐτῶν ἀποστελλομένοις πρέσβεσιν,
[20, 4]	ἁπλῶς οὐδενὸς ἔτι τῶν καλῶν	ἀμφισβητεῖν	ἐτόλμησαν οὐδ' ἐκοινώνησαν οὔτε πράξεως
[20, 5]	μεθ' αὑτοῦ περιαγόμενος χάριν τοῦ	παραφυλάττειν	τὴν χώραν, ἐπεγένετο τοῖς περὶ
[20, 3]	εἰ δὲ μὴ κρίνει τοῦτο	πράττειν	κατὰ τὸ παρόν, συγγνώμην ἔχειν
[20, 11]	αὐτὸν δὲ τὸν Νίκανδρον παρακαλέσας	μνημονεύειν	τῆς εἰς αὐτὸν γεγενημένης εὐεργεσίας
[20, 10]	τῆς ἐπιφερομένης αὐτοῖς ἀνάγκης. Διὸ	γράφειν	ἔδοξεν εἰς τὰς πόλεις καὶ
[20, 3]	πράττειν κατὰ τὸ παρόν, συγγνώμην	ἔχειν	ἠξίουν αὐτοῖς δεδιόσι τὸν ἀπὸ
[20, 5]	τοῦτον προσπεπτωκυίας φήμης ὅτι μέλλει	κατατρέχειν	τὴν χώραν Ἀντίγονος, Νέων, ἱππαρχῶν
[20, 6]	ὧν ἐδιδάχθη τὰ πλήθη τούτοις	προσέχειν	καὶ τούτοις περιποιεῖν τὰς ἀρχάς,
[20, 9]	καὶ δεῖσθαι τοῦ στρατηγοῦ συγγνώμης	τυχεῖν	ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις. Οἱ δ'
[20, 9]	οἰκονομίας· δεχημέρους δὲ ποιησάμενος ἀνοχὰς	ἐκπέμψειν	ἔφη μετ' αὐτῶν Λεύκιον, πρὸς
[20, 10]	φήσαντος αὐτὸν ὀρθῶς λέγειν, ἠξίου	πάλιν	ἀνοχὰς αὑτοῖς δοθῆναι δεχημέρους. Συγχωρηθέντος
[20, 11]	τοῖς Ἕλλησι, μετὰ δὲ ταῦτα	πάλιν	Ἀντίοχον, ὅμως ἔτι καὶ νῦν
[20, 11]	Ἐφέσου δωδεκαταῖος εἰς τὰ Φάλαρα	πάλιν,	ἀφ' ἧς ὥρμηθ' ἡμέρας· καταλαβὼν
[20, 5]	πρὸς Δημήτριον τὸν Φιλίππου πατέρα,	πάλιν	ἐγκαταλιπόντες τούτους, καὶ παραγενομένου Δημητρίου
[20, 10]	καὶ συμμίξαντες τῷ στρατηγῷ καὶ	πάλιν	ὁμοίως δικαιολογηθέντες ὑπὲρ αὑτῶν, ἐπὶ
[20, 4]	μεγάλην περιποιησάμενοι καὶ δόξαν καὶ	δύναμιν	ἐν τοῖς Λευκτρικοῖς καιροῖς, οὐκ
[20, 9]	Ῥωμαίων πίστιν, οὐκ εἰδότες τίνα	δύναμιν	ἔχει τοῦτο, τῷ δὲ τῆς
[20, 9]	λόγους, μεσολαβηθέντες δὲ κατὰ τὴν	ἔντευξιν	ἐκωλύθησαν. Ὁ γὰρ Μάνιος κατὰ
[20, 5]	τῆς πόλεως Βραχύλλην, ταύτην αὐτῷ	χάριν	ἀποδιδοὺς τῆς τοῦ πατρὸς Νέωνος
[20, 5]	τῷ μὲν Νέωνι μεγάλην εἶχε	χάριν	ἐπὶ τῷ μὴ συνεπιτεθεῖσθαι σφίσι
[20, 6]	τι διὰ τὴν τῶν ἀρχόντων	χάριν.	Πλεῖστα δὲ συνεβάλετο πρὸς τὴν
[20, 10]	πόλεις καὶ συγκαλεῖν τοὺς Αἰτωλοὺς	χάριν	τοῦ βουλεύσασθαι περὶ τῶν προσταττομένων.
[20, 5]	Βοιωτῶν ἱππεῖς μεθ' αὑτοῦ περιαγόμενος	χάριν	τοῦ παραφυλάττειν τὴν χώραν, ἐπεγένετο
[20, 4]	καὶ μέθας οὐ μόνον τοῖς	σώμασιν	ἐξελύθησαν, ἀλλὰ καὶ ταῖς ψυχαῖς.
[20, 6]	Μεγαρεῖς, μισήσαντες μὲν τὴν τοιαύτην	κατάστασιν,	μνησθέντες δὲ τῆς προγεγενημένης αὐτοῖς
[20, 7]	ποιησόμεθα μνήμην. Ὅτι οἱ πολλοὶ	πρόφασιν	μὲν εἶχον τῆς πρὸς Ῥωμαίους
[20, 12]	δώσειν τοῖς παρ' αὐτῶν ἀποστελλομένοις	πρέσβεσιν,	περὶ δὲ τῶν ὁμήρων ἔτι
[20, 7]	δ' ἔχοντες οἱ Βοιωτοὶ τὴν	διάθεσιν	τῆς πολιτείας, εὐτυχῶς πως διώλισθον
[20, 9]	ὀφθαλμῶν τὰ συμβησόμενα ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν,	ἔκριναν διαπέμπεσθαι πρὸς τὸν Μάνιον
[20, 3]	καὶ ταῖς πόλεσι καὶ τοῖς	λιμέσιν·	εἰ δὲ μὴ κρίνει τοῦτο
[20, 6]	τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ τὴν ἐκείνων	αἵρεσιν.	Μεγαρεῖς γὰρ ἐξ ἀρχῆς μὲν
[20, 7]	τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἀλλοτριότητος τὴν	ἐπαναίρεσιν	τὴν Βραχύλλου καὶ τὴν στρατείαν,
[20, 7]	βασιλέως συνεγγίζοντος ἐξῄεσαν ἐπὶ τὴν	ἀπάντησιν	οἱ τῶν Βοιωτῶν ἄρξαντες· συμμίξαντες
[20, 10]	μεταλαβών Οὐκοῦν οὕτως ἔχει ταῦτα,	φησίν,	ὦ ἄνδρες Αἰτωλοί; τῶν δὲ
[20, 9]	ὡς ἂν διὰ τοῦτο τελειοτέρου	σφίσιν	ἐλέους ὑπάρξοντος. Παρὰ δὲ Ῥωμαίοις
[20, 7]	οὐ διέφυγον, ἀλλ' ὥσπερ ἐπίτηδες	ἀνταπόδοσιν	ἡ τύχη ποιουμένη βαρέως ἔδοξεν
[20, 10]	οὓς ἐγὼ δήσας εἰς τὴν	ἅλυσιν	ἀπάξω πάντας, ἂν τοῦτ' ἐμοὶ
[20, 10]	ἐμοὶ δόξῃ. Ταῦτα λέγων φέρειν	ἅλυσιν	ἐκέλευσε καὶ σκύλακα σιδηροῦν ἑκάστῳ
[20, 12]	ἀρχαίων θαυμάζειν ἔφησαν, πῶς οὐ	κατάγουσιν	αὐτοὺς εἰς τὴν οἰκείαν, ἠλευθερωμένης
[20, 10]	ὑπὲρ τῶν παρόντων ἀνδρῶν, ἐπεὶ	τυγχάνουσιν	ὄντες πρεσβευταί. Τοῦ δὲ συγχωρήσαντος
[20, 8]	ἀνειληφώς, τήν τε τῶν Ἑλλήνων	ἐλευθέρωσιν,	ὡς αὐτὸς ἐπηγγέλλετο, καὶ τὸν
[20, 10]	οὔτε δίκαιον, ἔφησεν, οὔθ' Ἑλληνικόν	ἐστιν,	ὦ στρατηγέ, τὸ παρακαλούμενον. Ὁ
[20, 6]	ἐμπεσόντος αὐτοῖς καὶ φήμης ὅτι	πάρεστιν	Φιλοποίμην τοὺς Ἀχαιοὺς ἔχων, ἀπολιπόντες
[20, 9]	ἰσοδυναμεῖ τό τ' εἰς τὴν	πίστιν	αὑτὸν ἐγχειρίσαι καὶ τὸ τὴν
[20, 13]	ἐπηγγείλατο παραλύσειν, διαφυλάξαντος αὐτοῦ τὴν	πίστιν	ἐν τοῖς ἐνεστῶσι καιροῖς. Παραπλησίως
[20, 10]	αὐτοὺς ἐγχειρίζειν εἰς τὴν Ῥωμαίων	πίστιν.	Ὁ δὲ Μάνιος μεταλαβών Οὐκοῦν
[20, 9]	δόντες αὑτοὺς εἰς τὴν Ῥωμαίων	πίστιν,	οὐκ εἰδότες τίνα δύναμιν ἔχει
[20, 10]	λόγον, δεδωκότες ἑαυτοὺς εἰς τὴν	πίστιν;	οὓς ἐγὼ δήσας εἰς τὴν
[20, 9]	ἔφη μετ' αὐτῶν Λεύκιον, πρὸς	ὃν	ἐκέλευε λέγειν ὑπὲρ ὧν ἂν
[20, 8]	~Ἀντίοχος δὲ ὁ μέγας ἐπικαλούμενος,	ὃν	Ῥωμαῖοι καθεῖλον, ὡς ἱστορεῖ Πολύβιος
[20, 10]	Ὧν ἀκούσαντες τότε πρῶτον ἔννοιαν	ἔλαβον	Αἰτωλοὶ τῆς αὑτῶν ἀγνοίας καὶ
[20, 7]	συμμίξαντες δὲ καὶ φιλανθρώπως ὁμιλήσαντες	ἦγον	αὐτὸν εἰς τὰς Θήβας. ~Ἀντίοχος
[20, 4]	ἀμφοτέρων αἰεὶ τῶν προειρημένων, ἔχοντες	στρατηγὸν	Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ δὲ τούτων τῶν
[20, 9]	τὸν Φαινέαν τὸν τῶν Αἰτωλῶν	στρατηγὸν	μετὰ τὸ γενέσθαι τὴν Ἡράκλειαν
[20, 5]	Ὁ δ' Ἀντίγονος, ἐπελθούσης μετ'	ὀλίγον	τῆς πλήμης καὶ κουφισθεισῶν τῶν
[20, 10]	τοῦ πρέποντος καὶ καθήκοντος ποιεῖσθε	λόγον,	δεδωκότες ἑαυτοὺς εἰς τὴν πίστιν;
[20, 9]	συνεβούλευε τρέπεσθαι πρὸς τὸν ἀξιωματικὸν	λόγον	καὶ δεῖσθαι τοῦ στρατηγοῦ συγγνώμης
[20, 9]	Οἱ δ' Αἰτωλοὶ καὶ πλείω	λόγον	ποιησάμενοι περὶ τῶν ὑποπιπτόντων ἔκριναν
[20, 6]	τοῖς ὅπλοις. Οὐδένα δὲ ποιουμένων	λόγον	τῶν Μεγαρέων τῆς παρουσίας αὐτῶν,
[20, 6]	πρὸς τῷ τείχει τὰς κλίμακας	ἔφυγον	προτροπάδην εἰς τὴν οἰκείαν. ~Τοιαύτην
[20, 7]	γε μὴν τοῖς ἑξῆς οὐ	διέφυγον,	ἀλλ' ὥσπερ ἐπίτηδες ἀνταπόδοσιν ἡ
[20, 6]	εἰς τοσαύτην παραγεγόνει καχεξίαν ὥστε	σχεδὸν	εἴκοσι καὶ πέντ' ἐτῶν τὸ
[20, 3]	τὸν πόλεμον εὐλαβεῖσθαι τὴν τούτων	ἔφοδον.	Ὁ δὲ βασιλεὺς τοῖς μὲν
[20, 6]	δὲ καὶ τῶν ἐχόντων γενεὰς	ἀπεμέριζον	τοῖς συσσιτίοις τὸ πλεῖον μέρος
[20, 6]	διοργισθέντες ἐπὶ τῷ καταφρονεῖσθαι δοκεῖν	ἐξῆλθον	ἐπὶ τοὺς Μεγαρεῖς πανδημεὶ σὺν
[20, 7]	διάθεσιν τῆς πολιτείας, εὐτυχῶς πως	διώλισθον	καὶ τοὺς κατὰ Φίλιππον καὶ
[20, 10]	δὲ Φαινέας μεσολαβήσας Ἀλλ' οὔτε	δίκαιον,	ἔφησεν, οὔθ' Ἑλληνικόν ἐστιν, ὦ
[20, 6]	εἴκοσι καὶ πέντ' ἐτῶν τὸ	δίκαιον	μὴ διεξῆχθαι παρ' αὐτοῖς μήτε
[20, 13]	ταῦτα συνέβη νόσῳ μεταλλάξαι τὸν	βίον.
[20, 11]	εἰς Ῥώμην ἐκεῖ μετήλλαξε τὸν	βίον.	Κόραξ, ὄρος μεταξὺ Καλλιπόλεως καὶ
[20, 6]	γενεὰς ἀπεμέριζον τοῖς συσσιτίοις τὸ	πλεῖον	μέρος τῆς οὐσίας, ὥστε πολλοὺς
[20, 9]	ἀνοχὰς ἐκπέμψειν ἔφη μετ' αὐτῶν	Λεύκιον,	πρὸς ὃν ἐκέλευε λέγειν ὑπὲρ
[20, 1]	δὲ συνῆγε τοὺς ἀποκλήτους καὶ	διαβούλιον	ἀνεδίδου περὶ τῶν ἐνεστώτων. ~Ὅτι
[20, 10]	ἀπαντᾶν οὐδεὶς ἐπεβάλετο πρὸς τὸ	διαβούλιον.	Τοῦ δ' ἀδυνάτου κωλύσαντος βουλεύσασθαι
[20, 9]	πόλεσιν, ἔκριναν διαπέμπεσθαι πρὸς τὸν	Μάνιον	ὑπὲρ ἀνοχῶν καὶ διαλύσεως. Ταῦτα
[20, 11]	συμβάσης τῷ Νικάνδρῳ περιπετείας οὐκ	ἄξιον	παρασιωπῆσαι. Παρεγενήθη μὲν γὰρ ἐκ
[20, 9]	μετὰ τὸ γενέσθαι τὴν Ἡράκλειαν	ὑποχείριον	τοῖς Ῥωμαίοις, ὁρῶντες τὸν περιεστῶτα
[20, 13]	Ὧν διακούσασα τὸν μὲν υἱὸν	Δημήτριον	ἀπέλυσε τῆς ὁμηρείας παραχρῆμα· ὁμοίως
[20, 5]	πόλεμον μετά τινα χρόνον πρὸς	Δημήτριον	τὸν Φιλίππου πατέρα, πάλιν ἐγκαταλιπόντες
[20, 13]	πολέμῳ. Ὧν διακούσασα τὸν μὲν	υἱὸν	Δημήτριον ἀπέλυσε τῆς ὁμηρείας παραχρῆμα·
[20, 13]	ἐχρημάτισε τοῖς παρὰ Φιλίππου πρεσβευταῖς·	ἧκον	γὰρ παρ' αὐτοῦ πρέσβεις ἀπολογιζόμενοι
[20, 10]	Ἀλλ' οὔτε δίκαιον, ἔφησεν, οὔθ'	Ἑλληνικόν	ἐστιν, ὦ στρατηγέ, τὸ παρακαλούμενον.
[20, 9]	δικαιολογεῖσθαι συνεβούλευε τρέπεσθαι πρὸς τὸν	ἀξιωματικὸν	λόγον καὶ δεῖσθαι τοῦ στρατηγοῦ
[20, 4]	οὐκ ἐκδεξάμενοι τὴν τούτων παρουσίαν	συνέβαλον	τοῖς Αἰτωλοῖς, ἡττηθέντες δὲ κατὰ
[20, 10]	σιδηροῦν ἑκάστῳ περιθεῖναι περὶ τὸν	τράχηλον.	Οἱ μὲν οὖν περὶ τὸν
[20, 8]	ὁ μέγας ἐπικαλούμενος, ὃν Ῥωμαῖοι	καθεῖλον,	ὡς ἱστορεῖ Πολύβιος ἐν τῇ
[20, 10]	εἰς τὸ μέλλον ἐπαγγελίας, ἔτι	μᾶλλον	ὠλιγώρησαν, τοῦ μηδὲν γενέσθαι πέρας
[20, 10]	προθυμίαν καὶ τὰς εἰς τὸ	μέλλον	ἐπαγγελίας, ἔτι μᾶλλον ὠλιγώρησαν, τοῦ
[20, 9]	διαλύσεως. Ταῦτα δὲ διαλαβόντες ἐξαπέστειλαν	Ἀρχέδαμον	καὶ Πανταλέοντα καὶ Χάλεπον· οἳ
[20, 8]	ἐπηγγέλλετο, καὶ τὸν πρὸς Ῥωμαίους	πόλεμον.	Ἐρασθεὶς οὖν παρθένου Χαλκιδικῆς κατὰ
[20, 3]	ἐψηφισμένων γὰρ τῶν Ἀχαιῶν τὸν	πόλεμον	εὐλαβεῖσθαι τὴν τούτων ἔφοδον. Ὁ
[20, 3]	σφᾶς εἰς τὸν πρὸς Ῥωμαίους	πόλεμον,	θεωροῦντα διότι πρόκεινται πάσης τῆς
[20, 5]	ἔθνος. Ἀνελομένων δὲ καὶ τούτων	πόλεμον	μετά τινα χρόνον πρὸς Δημήτριον
[20, 3]	αὐτοῖς δεδιόσι τὸν ἀπὸ Ῥωμαίων	πόλεμον.	Οἱ δ' Ἠλεῖοι παρεκάλουν πέμπειν
[20, 6]	ὅτε δὲ Κλεομένης εἰς τὸν	Ἰσθμὸν	προεκάθισεν, διακλεισθέντες προσέθεντο τοῖς Βοιωτοῖς
[20, 11]	πεσὼν ὑπὸ τοῦ Φιλίππου τὸν	θυμὸν	ἢ παραδοθήσεσθαι τοῖς Ῥωμαίοις. Τοῦ
[20, 5]	τὴν περιπέτειαν, αὐτὸς δὲ τὸν	προκείμενον	ἐτέλει πλοῦν εἰς τὴν Ἀσίαν.
[20, 10]	Ἑλληνικόν ἐστιν, ὦ στρατηγέ, τὸ	παρακαλούμενον.	Ὁ δὲ Μάνιος οὐχ οὕτως
[20, 11]	συνουσίας ἀκμαζούσης, προσδοκῶν πείσεσθαί τι	δεινὸν	πεσὼν ὑπὸ τοῦ Φιλίππου τὸν
[20, 5]	χώραν, ἐπεγένετο τοῖς περὶ τὸν	Ἀντίγονον	ἀπορουμένοις καὶ δυσχρηστουμένοις διὰ τὸ
[20, 6]	τῶν Ἀχαιῶν ἀπὸ τῶν κατ'	Ἀντίγονον	τὸν Γονατᾶν χρόνων· ὅτε δὲ
[20, 4]	δὲ τούτων τῶν καιρῶν οὐ	μόνον	ἀφῄρουν, ἀλλ' ἁπλῶς εἰς τἀναντία
[20, 5]	τὴν περὶ τὸν Βραχύλλην. Οὐ	μόνον	δὲ ταύτην αὐτῶν ἔσχε τὴν
[20, 4]	πρὸς εὐωχίαν καὶ μέθας οὐ	μόνον	τοῖς σώμασιν ἐξελύθησαν, ἀλλὰ καὶ
[20, 11]	οἰκείους, κατὰ δὲ τὸν ἑξῆς	χρόνον	ἀπὸ ταύτης τῆς συστάσεως εὔνους
[20, 11]	ποιήσασθαι φιλάνθρωπον. Μετὰ δέ τινα	χρόνον	αὐτὸς ἐξαναστὰς συνέμιξε τῷ Νικάνδρῳ
[20, 5]	καὶ τούτων πόλεμον μετά τινα	χρόνον	πρὸς Δημήτριον τὸν Φιλίππου πατέρα,
[20, 4]	Αἰτωλοῖς, ἡττηθέντες δὲ κατὰ τὸν	κίνδυνον	οὕτως ἀνέπεσον ταῖς ψυχαῖς ὥστ'
[20, 10]	καὶ ταῖς ψυχαῖς διὰ τὸ	παράδοξον	τῶν ἀπαντωμένων· ὁ δὲ Λεύκιος
[20, 9]	ἐξαπέστειλαν Ἀρχέδαμον καὶ Πανταλέοντα καὶ	Χάλεπον·	οἳ συμμίξαντες τῷ στρατηγῷ τῶν
[20, 6]	τοῖς κατὰ γένος ἐπιγενομένοις τελευτῶντες	ἀπέλειπον,	ὅπερ ἦν ἔθος παρ' αὐτοῖς
[20, 5]	ἀγνοίας ἐχειρίσθη παρ' αὐτοῖς τὸν	τρόπον	τοῦτον. Μετὰ γὰρ τὴν προειρημένην
[20, 11]	νυκτὸς ἐπεβάλετο κατὰ τὸν μεταξὺ	τόπον	τῶν στρατοπέδων διαπεσεῖν εἰς τὴν
[20, 11]	τῶν Μακεδόνων ἀνήγετο πρὸς τὸν	Φίλιππον	ἔτι τῆς συνουσίας ἀκμαζούσης, προσδοκῶν
[20, 7]	πως διώλισθον καὶ τοὺς κατὰ	Φίλιππον	καὶ τοὺς κατ' Ἀντίοχον καιρούς.
[20, 11]	τὴν λοιπὴν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ ποιήσασθαι	φιλάνθρωπον.	Μετὰ δέ τινα χρόνον αὐτὸς
[20, 6]	τι προσεπινοῶν ὃ κατὰ τὸ	παρὸν	ἐδόκει τοὺς πολλοὺς ὠφελεῖν, μετὰ
[20, 9]	γὰρ Μάνιος κατὰ μὲν τὸ	παρὸν	οὐκ ἔφασκεν εὐκαιρεῖν, περισπώμενος ὑπὸ
[20, 3]	κρίνει τοῦτο πράττειν κατὰ τὸ	παρόν,	συγγνώμην ἔχειν ἠξίουν αὐτοῖς δεδιόσι
[20, 11]	ἐπὶ τούτων ὄντας θεραπεῦσαι τὸν	Νίκανδρον	καὶ τὴν λοιπὴν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ
[20, 11]	Αἰτωλῶν ἀναγγέλλειν· αὐτὸν δὲ τὸν	Νίκανδρον	παρακαλέσας μνημονεύειν τῆς εἰς αὐτὸν
[20, 10]	εἰς Ναύπακτον, σὺν δὲ τούτοις	Ἀμύνανδρον	τὸν βασιλέα καὶ τῶν Ἀθαμάνων
[20, 6]	ὅπερ ἦν ἔθος παρ' αὐτοῖς	πρότερον,	ἀλλ' εἰς εὐωχίας καὶ μέθας
[20, 10]	ἰδίαν μήτε μετὰ κοινοῦ δόγματος,	δεύτερον	Δικαίαρχον ἔκδοτον δοῦναι καὶ Μενέστρατον
[20, 5]	γενομένης ἀμπώτεως ἐκάθισαν εἰς τὸ	ξηρὸν	αἱ νῆες αὐτοῦ. Κατὰ δὲ
[20, 8]	Χαλκιδικῆς κατὰ τὸν τοῦ πολέμου	καιρὸν	ἐφιλοτιμήσατο γῆμαι αὐτήν, οἰνοπότης ὢν
[20, 9]	τοῖς Ῥωμαίοις, ὁρῶντες τὸν περιεστῶτα	καιρὸν	τὴν Αἰτωλίαν καὶ λαμβάνοντες πρὸ
[20, 10]	καὶ τοῦ Νικάνδρου κατὰ τὸν	καιρὸν	τοῦτον καταπλεύσαντος ἐκ τῆς Ἀσίας
[20, 5]	νῆες αὐτοῦ. Κατὰ δὲ τὸν	καιρὸν	τοῦτον προσπεπτωκυίας φήμης ὅτι μέλλει
[20, 12]	Πολύβιος εἰκοστῷ. ~Ὅτι κατὰ τὸν	καιρὸν	τοῦτον συνέβη καὶ τὴν ἐκ
[20, 5]	εὐεργεσίας· ἐξ ὧν οὐδὲ κατὰ	μικρὸν	συνέβη τὴν οἰκίαν ἐπανορθωθῆναι τὴν
[20, 4]	δὲ κατὰ τὸν κίνδυνον οὕτως	ἀνέπεσον	ταῖς ψυχαῖς ὥστ' ἀπ' ἐκείνης
[20, 8]	οὖν τῷ πολέμῳ ἔφυγεν εἰς	Ἔφεσον	μετὰ τῆς νεογάμου. ~Ὅτι οἱ
[20, 4]	τὴν πρὸ τοῦ δόξαν ἐφ'	ὅσον	οἷοί τ' ἦσαν ἠμαύρωσαν. Ἀχαιῶν
[20, 9]	οἱ περὶ τὸν Φαινέαν τὸν	τῶν	Αἰτωλῶν στρατηγὸν μετὰ τὸ γενέσθαι
[20, 5]	τὴν χώραν, ἐπεγένετο τοῖς περὶ	τὸν	Ἀντίγονον ἀπορουμένοις καὶ δυσχρηστουμένοις διὰ
[20, 9]	τοῦ δικαιολογεῖσθαι συνεβούλευε τρέπεσθαι πρὸς	τὸν	ἀξιωματικὸν λόγον καὶ δεῖσθαι τοῦ
[20, 3]	συγγνώμην ἔχειν ἠξίουν αὐτοῖς δεδιόσι	τὸν	ἀπὸ Ῥωμαίων πόλεμον. Οἱ δ'
[20, 5]	ἀλλὰ τέλος κατίσχυσαν οἱ περὶ	τὸν	Ἀσκώνδαν γενομένης τινὸς περιπετείας τοιαύτης.
[20, 5]	συνέβαινε τούτοις πρὸς τοὺς περὶ	τὸν	Ἀσκώνδαν καὶ Νέωνα, τοὺς Βραχύλλου
[20, 10]	Ναύπακτον, σὺν δὲ τούτοις Ἀμύνανδρον	τὸν	βασιλέα καὶ τῶν Ἀθαμάνων τοὺς
[20, 13]	μετὰ ταῦτα συνέβη νόσῳ μεταλλάξαι	τὸν	βίον.
[20, 11]	ἀνακληθεὶς εἰς Ῥώμην ἐκεῖ μετήλλαξε	τὸν	βίον. Κόραξ, ὄρος μεταξὺ Καλλιπόλεως
[20, 5]	τὴν οἰκίαν ἐπανορθωθῆναι τὴν περὶ	τὸν	Βραχύλλην. Οὐ μόνον δὲ ταύτην
[20, 6]	Ἀχαιῶν ἀπὸ τῶν κατ' Ἀντίγονον	τὸν	Γονατᾶν χρόνων· ὅτε δὲ Κλεομένης
[20, 5]	τινὸς περιπετείας τοιαύτης. Ἀντίγονος μετὰ	τὸν	Δημητρίου θάνατον ἐπιτροπεύσας Φιλίππου, πλέων
[20, 11]	πρὸς τοὺς οἰκείους, κατὰ δὲ	τὸν	ἑξῆς χρόνον ἀπὸ ταύτης τῆς
[20, 10]	Δικαίαρχον ἔκδοτον δοῦναι καὶ Μενέστρατον	τὸν	Ἠπειρώτην, ὃς ἐτύγχανε τότε παραβεβοηθηκὼς
[20, 11]	δεινὸν πεσὼν ὑπὸ τοῦ Φιλίππου	τὸν	θυμὸν ἢ παραδοθήσεσθαι τοῖς Ῥωμαίοις.
[20, 6]	χρόνων· ὅτε δὲ Κλεομένης εἰς	τὸν	Ἰσθμὸν προεκάθισεν, διακλεισθέντες προσέθεντο τοῖς
[20, 10]	δὲ καὶ τοῦ Νικάνδρου κατὰ	τὸν	καιρὸν τοῦτον καταπλεύσαντος ἐκ τῆς
[20, 5]	αἱ νῆες αὐτοῦ. Κατὰ δὲ	τὸν	καιρὸν τοῦτον προσπεπτωκυίας φήμης ὅτι
[20, 12]	Ναυπάκτου. Πολύβιος εἰκοστῷ. ~Ὅτι κατὰ	τὸν	καιρὸν τοῦτον συνέβη καὶ τὴν
[20, 4]	τοῖς Αἰτωλοῖς, ἡττηθέντες δὲ κατὰ	τὸν	κίνδυνον οὕτως ἀνέπεσον ταῖς ψυχαῖς
[20, 3]	χιλίους πεζούς, ἡγεμόνα συστήσας Εὐφάνη	τὸν	Κρῆτα. ~Ὅτι Βοιωτοὶ ἐκ πολλῶν
[20, 9]	ἄλλαις πόλεσιν, ἔκριναν διαπέμπεσθαι πρὸς	τὸν	Μάνιον ὑπὲρ ἀνοχῶν καὶ διαλύσεως.
[20, 13]	πρὸς Ἀντίοχον πολέμῳ. Ὧν διακούσασα	τὸν	μὲν υἱὸν Δημήτριον ἀπέλυσε τῆς
[20, 11]	δὲ τῆς νυκτὸς ἐπεβάλετο κατὰ	τὸν	μεταξὺ τόπον τῶν στρατοπέδων διαπεσεῖν
[20, 6]	τοῦ μηνὸς πλείω τῶν εἰς	τὸν	μῆνα διατεταγμένων ἡμερῶν. Διὸ καὶ
[20, 11]	τοὺς ἐπὶ τούτων ὄντας θεραπεῦσαι	τὸν	Νίκανδρον καὶ τὴν λοιπὴν ἐπιμέλειαν
[20, 11]	τῶν Αἰτωλῶν ἀναγγέλλειν· αὐτὸν δὲ	τὸν	Νίκανδρον παρακαλέσας μνημονεύειν τῆς εἰς
[20, 9]	Ἡράκλειαν ὑποχείριον τοῖς Ῥωμαίοις, ὁρῶντες	τὸν	περιεστῶτα καιρὸν τὴν Αἰτωλίαν καὶ
[20, 3]	βοήθειαν· ἐψηφισμένων γὰρ τῶν Ἀχαιῶν	τὸν	πόλεμον εὐλαβεῖσθαι τὴν τούτων ἔφοδον.
[20, 5]	κατὰ τὴν περιπέτειαν, αὐτὸς δὲ	τὸν	προκείμενον ἐτέλει πλοῦν εἰς τὴν
[20, 8]	ἐλευθέρωσιν, ὡς αὐτὸς ἐπηγγέλλετο, καὶ	τὸν	πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον. Ἐρασθεὶς οὖν
[20, 3]	αὐτὸν μὴ προεμβιβάζειν σφᾶς εἰς	τὸν	πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον, θεωροῦντα διότι
[20, 5]	καὶ μετὰ ταῦτα, νικήσας Κλεομένη	τὸν	Σπαρτιάτην καὶ κύριος γενόμενος τῆς
[20, 8]	Ἐρασθεὶς οὖν παρθένου Χαλκιδικῆς κατὰ	τὸν	τοῦ πολέμου καιρὸν ἐφιλοτιμήσατο γῆμαι
[20, 10]	σκύλακα σιδηροῦν ἑκάστῳ περιθεῖναι περὶ	τὸν	τράχηλον. Οἱ μὲν οὖν περὶ
[20, 5]	μέρος ἀγνοίας ἐχειρίσθη παρ' αὐτοῖς	τὸν	τρόπον τοῦτον. Μετὰ γὰρ τὴν
[20, 9]	~Ὅτι οἱ περὶ τὸν Φαινέαν	τὸν	τῶν Αἰτωλῶν στρατηγὸν μετὰ τὸ
[20, 10]	τράχηλον. Οἱ μὲν οὖν περὶ	τὸν	Φαινέαν ἔκθαμβοι γεγονότες ἕστασαν ἄφωνοι
[20, 10]	ὑπὲρ τῶν ἀπηντημένων τοῖς περὶ	τὸν	Φαινέαν, οὕτως ἀπεθηριώθη τὸ πλῆθος
[20, 9]	τῆς νεογάμου. ~Ὅτι οἱ περὶ	τὸν	Φαινέαν τὸν τῶν Αἰτωλῶν στρατηγὸν
[20, 11]	προκοίτους τῶν Μακεδόνων ἀνήγετο πρὸς	τὸν	Φίλιππον ἔτι τῆς συνουσίας ἀκμαζούσης,
[20, 5]	μετά τινα χρόνον πρὸς Δημήτριον	τὸν	Φιλίππου πατέρα, πάλιν ἐγκαταλιπόντες τούτους,
[20, 8]	ἐν τῇ Χαλκίδι αὐτόθι διέτριψε	τὸν	χειμῶνα, τῶν ἐνεστώτων οὐδ' ἡντινοῦν
[20, 5]	τοιαύτης. Ἀντίγονος μετὰ τὸν Δημητρίου	θάνατον	ἐπιτροπεύσας Φιλίππου, πλέων ἐπί τινας
[20, 10]	δεύτερον Δικαίαρχον ἔκδοτον δοῦναι καὶ	Μενέστρατον	τὸν Ἠπειρώτην, ὃς ἐτύγχανε τότε
[20, 3]	τῶν Ἠλείων πόλεως οἱ περὶ	Καλλίστρατον.	Οἱ μὲν οὖν Ἠπειρῶται παρεκάλουν
[20, 4]	αἰεὶ τῶν προειρημένων, ἔχοντες στρατηγὸν	Ἀβαιόκριτον.	Ἀπὸ δὲ τούτων τῶν καιρῶν
[20, 10]	ὃς ἐτύγχανε τότε παραβεβοηθηκὼς εἰς	Ναύπακτον,	σὺν δὲ τούτοις Ἀμύνανδρον τὸν
[20, 10]	μετὰ κοινοῦ δόγματος, δεύτερον Δικαίαρχον	ἔκδοτον	δοῦναι καὶ Μενέστρατον τὸν Ἠπειρώτην,
[20, 6]	ἀρχόντων, οἱ δὲ στρατείας κοινάς,	ἐξέκοπτον	ἀεὶ τὴν δικαιοδοσίαν· ἔνιοι δὲ
[20, 11]	τεταγμένοις ἀσφαλῶς εἰς τὴν Ὑπάταν	αὐτὸν	ἀποκαταστῆσαι. Ὁ δὲ Νίκανδρος, τελέως
[20, 11]	Νίκανδρον παρακαλέσας μνημονεύειν τῆς εἰς	αὐτὸν	γεγενημένης εὐεργεσίας ἐξέπεμπε μετὰ προπομπῆς
[20, 11]	τοῖς προεστῶσι τῶν Αἰτωλῶν ἀναγγέλλειν·	αὐτὸν	δὲ τὸν Νίκανδρον παρακαλέσας μνημονεύειν
[20, 3]	παρασκευάζειν σφίσι τὴν ἀσφάλειαν, ἔφασαν	αὐτὸν	δέξασθαι καὶ ταῖς πόλεσι καὶ
[20, 7]	δὲ καὶ φιλανθρώπως ὁμιλήσαντες ἦγον	αὐτὸν	εἰς τὰς Θήβας. ~Ἀντίοχος δὲ
[20, 3]	Οἱ μὲν οὖν Ἠπειρῶται παρεκάλουν	αὐτὸν	μὴ προεμβιβάζειν σφᾶς εἰς τὸν
[20, 10]	παραγγελλόμενα. Τοῦ δὲ Μανίου φήσαντος	αὐτὸν	ὀρθῶς λέγειν, ἠξίου πάλιν ἀνοχὰς
[20, 3]	τοῦ χειμῶνος καταρχομένου παρεγένοντο πρὸς	αὐτὸν	πρεσβευταὶ παρὰ μὲν τοῦ τῶν
[20, 9]	τό τ' εἰς τὴν πίστιν	αὑτὸν	ἐγχειρίσαι καὶ τὸ τὴν ἐπιτροπὴν
[20, 11]	τῶν προγεγονότων ἀντέχεσθαι τῆς πρὸς	αὑτὸν	εὐνοίας καὶ μὴ θελῆσαι συνεπεμβαίνειν
[20, 10]	λέγειν ὁ Φαινέας· ἔφη γὰρ	αὑτὸν	καὶ τοὺς ἀποκλήτους ποιήσειν τὰ
[20, 10]	διασαφοῦντος τὴν τοῦ βασιλέως εἰς	αὑτὸν	προθυμίαν καὶ τὰς εἰς τὸ
[20, 13]	πλὴν Ἀρμένα τοῦ Νάβιδος υἱοῦ·	τοῦτον	δὲ μετὰ ταῦτα συνέβη νόσῳ
[20, 10]	τοῦ Νικάνδρου κατὰ τὸν καιρὸν	τοῦτον	καταπλεύσαντος ἐκ τῆς Ἀσίας εἰς
[20, 5]	ἐχειρίσθη παρ' αὐτοῖς τὸν τρόπον	τοῦτον.	Μετὰ γὰρ τὴν προειρημένην ἧτταν
[20, 5]	αὐτοῦ. Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν	τοῦτον	προσπεπτωκυίας φήμης ὅτι μέλλει κατατρέχειν
[20, 12]	εἰκοστῷ. ~Ὅτι κατὰ τὸν καιρὸν	τοῦτον	συνέβη καὶ τὴν ἐκ τῆς
[20, 10]	ῥηθέντας λόγους. Ὧν ἀκούσαντες τότε	πρῶτον	ἔννοιαν ἔλαβον Αἰτωλοὶ τῆς αὑτῶν
[20, 10]	Αἰτωλοί; τῶν δὲ κατανευσάντων, Τοιγαροῦν	πρῶτον	μὲν δεήσει μηδένα διαβαίνειν ὑμῶν
[20, 12]	Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι διεψευσμένην τῶν ἐλπίδων.	Ἐπρέσβευον	μὲν γὰρ περὶ τῶν ὁμήρων
[20, 4]	χρόνων καχεκτοῦντες ἦσαν καὶ μεγάλην	εἶχον	διαφορὰν πρὸς τὴν γεγενημένην εὐεξίαν
[20, 7]	Ὅτι οἱ πολλοὶ πρόφασιν μὲν	εἶχον	τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἀλλοτριότητος τὴν
[20, 7]	κατὰ Φίλιππον καὶ τοὺς κατ'	Ἀντίοχον	καιρούς. Έν γε μὴν τοῖς
[20, 11]	Ἕλλησι, μετὰ δὲ ταῦτα πάλιν	Ἀντίοχον,	ὅμως ἔτι καὶ νῦν παρεκάλει
[20, 13]	ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ πρὸς	Ἀντίοχον	πολέμῳ. Ὧν διακούσασα τὸν μὲν
[20, 10]	μήτε μετὰ κοινοῦ δόγματος, δεύτερον	Δικαίαρχον	ἔκδοτον δοῦναι καὶ Μενέστρατον τὸν
[20, 9]	τὰ τότε φιλάνθρωπα πρὸς τοὺς	νῦν	καιρούς. Διόπερ ἀφεμένους τοῦ δικαιολογεῖσθαι
[20, 6]	γνώμης. Βραχὺ δὲ πρὸ τῶν	νῦν	λεγομένων καιρῶν δυσαρεστήσαντες τῇ πολιτείᾳ
[20, 11]	πάλιν Ἀντίοχον, ὅμως ἔτι καὶ	νῦν	παρεκάλει λήθην ποιησαμένους τῶν προγεγονότων
[20, 9]	ὑπὲρ τῶν ἐνεστώτων. Οἱ μὲν	οὖν	Αἰτωλοὶ συνίσταντο τὴν δικαιολογίαν ἀνέκαθεν
[20, 5]	τὴν προσδοκίαν αὐτῶν. Τοῖς μὲν	οὖν	ἄλλοις Βοιωτοῖς ἤρεσκε τοῦτο πράξας,
[20, 3]	οἱ περὶ Καλλίστρατον. Οἱ μὲν	οὖν	Ἠπειρῶται παρεκάλουν αὐτὸν μὴ προεμβιβάζειν
[20, 5]	τελέως ὀλίγων τινῶν. Τὰ μὲν	οὖν	κατὰ τὴν οἰκίαν τὴν Νέωνος
[20, 11]	κατ' ἀλλήλων καιροῖς. Ταῦτα μὲν	οὖν	παρῄνει τοῖς προεστῶσι τῶν Αἰτωλῶν
[20, 8]	τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον. Ἐρασθεὶς	οὖν	παρθένου Χαλκιδικῆς κατὰ τὸν τοῦ
[20, 10]	περὶ τὸν τράχηλον. Οἱ μὲν	οὖν	περὶ τὸν Φαινέαν ἔκθαμβοι γεγονότες
[20, 8]	τῇ παιδὶ ὄνομα Εὔβοιαν. Ἡττηθεὶς	οὖν	τῷ πολέμῳ ἔφυγεν εἰς Ἔφεσον
[20, 3]	κατὰ τὸ παρόν, συγγνώμην ἔχειν	ἠξίουν	αὐτοῖς δεδιόσι τὸν ἀπὸ Ῥωμαίων
[20, 6]	δὲ τῶν στρατηγῶν καὶ μισθοδοσίας	ἐποίουν	ἐκ τῶν κοινῶν τοῖς ἀπόροις
[20, 6]	διετίθεντο καὶ κοινὰς τοῖς φίλοις	ἐποίουν·	πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἐχόντων
[20, 10]	πίστιν. Ὁ δὲ Μάνιος μεταλαβών	Οὐκοῦν	οὕτως ἔχει ταῦτα, φησίν, ὦ
[20, 3]	Καλλίστρατον. Οἱ μὲν οὖν Ἠπειρῶται	παρεκάλουν	αὐτὸν μὴ προεμβιβάζειν σφᾶς εἰς
[20, 3]	Ῥωμαίων πόλεμον. Οἱ δ' Ἠλεῖοι	παρεκάλουν	πέμπειν τῇ πόλει βοήθειαν· ἐψηφισμένων
[20, 5]	αὐτὸς δὲ τὸν προκείμενον ἐτέλει	πλοῦν	εἰς τὴν Ἀσίαν. Διὸ καὶ
[20, 4]	μετὰ ταῦτα κατὰ τὸ συνεχὲς	ἐπολέμουν	πρὸς Αἰτωλούς. Ἐμβαλόντων δὲ μετὰ
[20, 8]	τὸν χειμῶνα, τῶν ἐνεστώτων οὐδ'	ἡντινοῦν	ποιούμενος πρόνοιαν, ἔθετο δὲ καὶ
[20, 10]	ἄνδρες Αἰτωλοί; τῶν δὲ κατανευσάντων,	Τοιγαροῦν	πρῶτον μὲν δεήσει μηδένα διαβαίνειν
[20, 10]	φέρειν ἅλυσιν ἐκέλευσε καὶ σκύλακα	σιδηροῦν	ἑκάστῳ περιθεῖναι περὶ τὸν τράχηλον.
[20, 4]	τούτων τῶν καιρῶν οὐ μόνον	ἀφῄρουν,	ἀλλ' ἁπλῶς εἰς τἀναντία τραπέντες
[20, 4]	συνεχὲς ἐν τοῖς ἑξῆς χρόνοις	ἀφῄρουν	ἀμφοτέρων αἰεὶ τῶν προειρημένων, ἔχοντες
[20, 10]	παραγενόμενοι δ' εἰς τὴν Ὑπάταν	διεσάφουν	τοῖς ἀποκλήτοις τὰ γεγονότα καὶ
[20, 10]	ἐτύγχανε τότε παραβεβοηθηκὼς εἰς Ναύπακτον,	σὺν	δὲ τούτοις Ἀμύνανδρον τὸν βασιλέα
[20, 6]	ἐξῆλθον ἐπὶ τοὺς Μεγαρεῖς πανδημεὶ	σὺν	τοῖς ὅπλοις. Οὐδένα δὲ ποιουμένων
[20, 11]	ἀπὸ ταύτης τῆς συστάσεως εὔνους	ὢν	διετέλει τῇ Μακεδόνων οἰκίᾳ. Διὸ
[20, 8]	καιρὸν ἐφιλοτιμήσατο γῆμαι αὐτήν, οἰνοπότης	ὢν	καὶ μέθαις χαίρων. Ἦν δ'
[20, 10]	γεγονότα καὶ τοὺς ῥηθέντας λόγους.	Ὧν	ἀκούσαντες τότε πρῶτον ἔννοιαν ἔλαβον
[20, 9]	πρὸς ὃν ἐκέλευε λέγειν ὑπὲρ	ὧν	ἂν δέοιντο. Γενομένων δὲ τῶν
[20, 9]	ὃν ἐκέλευε λέγειν ὑπὲρ ὧν	ἂν	δέοιντο. Γενομένων δὲ τῶν ἀνοχῶν,
[20, 13]	ἐν τῷ πρὸς Ἀντίοχον πολέμῳ.	Ὧν	διακούσασα τὸν μὲν υἱὸν Δημήτριον
[20, 6]	τοῖς ἀπόροις τῶν ἀνθρώπων. Ἐξ	ὧν	ἐδιδάχθη τὰ πλήθη τούτοις προσέχειν
[20, 6]	τούτοις περιποιεῖν τὰς ἀρχάς, δι'	ὧν	ἔμελλε τῶν μὲν ἀδικημάτων καὶ
[20, 7]	βαρέως ἔδοξεν αὐτοῖς ἐπεμβαίνειν· ὑπὲρ	ὧν	ἡμεῖς ἐν τοῖς ἑξῆς ποιησόμεθα
[20, 5]	τοῦ πατρὸς Νέωνος εὐεργεσίας· ἐξ	ὧν	οὐδὲ κατὰ μικρὸν συνέβη τὴν
[20, 11]	πάλιν, ἀφ' ἧς ὥρμηθ' ἡμέρας·	καταλαβὼν	δὲ τοὺς Ῥωμαίους ἔτι περὶ
[20, 10]	Ῥωμαίων πίστιν. Ὁ δὲ Μάνιος	μεταλαβών	Οὐκοῦν οὕτως ἔχει ταῦτα, φησίν,
[20, 10]	ἂν τοῦτ' ἐμοὶ δόξῃ. Ταῦτα	λέγων	φέρειν ἅλυσιν ἐκέλευσε καὶ σκύλακα
[20, 6]	τὴν δικαιοδοσίαν· ἔνιοι δὲ τῶν	στρατηγῶν	καὶ μισθοδοσίας ἐποίουν ἐκ τῶν
[20, 5]	πάντας ἠνάγκασαν μακεδονίζειν πλὴν τελέως	ὀλίγων	τινῶν. Τὰ μὲν οὖν κατὰ
[20, 8]	καὶ δύο τὰ μέγιστα τῶν	ἔργων	ἀνειληφώς, τήν τε τῶν Ἑλλήνων
[20, 12]	βουλεύσασθαι θέλειν. Περὶ δὲ τῶν	φυγάδων	τῶν ἀρχαίων θαυμάζειν ἔφησαν, πῶς
[20, 11]	κατὰ τὸν μεταξὺ τόπον τῶν	στρατοπέδων	διαπεσεῖν εἰς τὴν Ὑπάταν. Ἐμπεσὼν
[20, 12]	οἱ Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι διεψευσμένην τῶν	ἐλπίδων.	Ἐπρέσβευον μὲν γὰρ περὶ τῶν
[20, 5]	τὸν Δημητρίου θάνατον ἐπιτροπεύσας Φιλίππου,	πλέων	ἐπί τινας πράξεις πρὸς τὰς
[20, 5]	μέλλει κατατρέχειν τὴν χώραν Ἀντίγονος,	Νέων,	ἱππαρχῶν τότε καὶ πάντας τοὺς
[20, 5]	τῆς πλήμης καὶ κουφισθεισῶν τῶν	νεῶν,	τῷ μὲν Νέωνι μεγάλην εἶχε
[20, 6]	Οὐδένα δὲ ποιουμένων λόγον τῶν	Μεγαρέων	τῆς παρουσίας αὐτῶν, οὕτω θυμωθέντες
[20, 8]	ἱστορεῖ Πολύβιος ἐν τῇ εἰκοστῇ,	παρελθὼν	εἰς Χαλκίδα τῆς Εὐβοίας συνετέλει
[20, 6]	αὐτοῖς μήτε περὶ τῶν ἰδιωτικῶν	συμβολαίων	μήτε περὶ τῶν κοινῶν ἐγκλημάτων,
[20, 10]	σφᾶς αὐτοὺς ἐγχειρίζειν εἰς τὴν	Ῥωμαίων	πίστιν. Ὁ δὲ Μάνιος μεταλαβών
[20, 9]	Μανίῳ, δόντες αὑτοὺς εἰς τὴν	Ῥωμαίων	πίστιν, οὐκ εἰδότες τίνα δύναμιν
[20, 3]	ἠξίουν αὐτοῖς δεδιόσι τὸν ἀπὸ	Ῥωμαίων	πόλεμον. Οἱ δ' Ἠλεῖοι παρεκάλουν
[20, 9]	οἳ συμμίξαντες τῷ στρατηγῷ τῶν	Ῥωμαίων	προέθεντο μὲν καὶ πλείους ποιεῖσθαι
[20, 7]	φόνους ἐν ταῖς ὁδοῖς τῶν	Ῥωμαίων,	τῇ δ' ἀληθείᾳ καχεκτοῦντες ἦσαν
[20, 6]	ἀρχῆς μὲν ἐπολιτεύοντο μετὰ τῶν	Ἀχαιῶν	ἀπὸ τῶν κατ' Ἀντίγονον τὸν
[20, 4]	ὅσον οἷοί τ' ἦσαν ἠμαύρωσαν.	Ἀχαιῶν	γὰρ αὐτοὺς πρὸς Αἰτωλοὺς ἐκπολεμωσάντων,
[20, 6]	τοῖς Βοιωτοῖς μετὰ τῆς τῶν	Ἀχαιῶν	γνώμης. Βραχὺ δὲ πρὸ τῶν
[20, 4]	Αἰτωλῶν ἐκστρατεύσαντες πανδημεί, καὶ τῶν	Ἀχαιῶν	ἡθροισμένων καὶ μελλόντων παραβοηθεῖν οὐκ
[20, 6]	τῆς προγεγενημένης αὐτοῖς μετὰ τῶν	Ἀχαιῶν	συμπολιτείας, αὖτις ἀπένευσαν πρὸς τοὺς
[20, 3]	πόλει βοήθειαν· ἐψηφισμένων γὰρ τῶν	Ἀχαιῶν	τὸν πόλεμον εὐλαβεῖσθαι τὴν τούτων
[20, 12]	Περὶ δὲ τῶν φυγάδων τῶν	ἀρχαίων	θαυμάζειν ἔφησαν, πῶς οὐ κατάγουσιν
[20, 3]	Χάροπα, παρὰ δὲ τῆς τῶν	Ἠλείων	πόλεως οἱ περὶ Καλλίστρατον. Οἱ
[20, 13]	Παραπλησίως δὲ καὶ τοὺς τῶν	Λακεδαιμονίων	ὁμήρους ἀφῆκε πλὴν Ἀρμένα τοῦ
[20, 6]	παρ' αὐτοῖς μήτε περὶ τῶν	ἰδιωτικῶν	συμβολαίων μήτε περὶ τῶν κοινῶν
[20, 11]	Φίλιππον ἔτι τῆς συνουσίας ἀκμαζούσης,	προσδοκῶν	πείσεσθαί τι δεινὸν πεσὼν ὑπὸ
[20, 4]	χρείας ἁπλῶς οὐδενὸς ἔτι τῶν	καλῶν	ἀμφισβητεῖν ἐτόλμησαν οὐδ' ἐκοινώνησαν οὔτε
[20, 8]	πάσας ὑπερβάλλουσα. Καὶ τοὺς γάμους	συντελῶν	ἐν τῇ Χαλκίδι αὐτόθι διέτριψε
[20, 11]	μὴ θελῆσαι συνεπεμβαίνειν τοῖς κατ'	ἀλλήλων	καιροῖς. Ταῦτα μὲν οὖν παρῄνει
[20, 10]	προσταττόμενα, προσδεῖσθαι δὲ καὶ τῶν	πολλῶν,	εἰ μέλλει κυρωθῆναι τὰ παραγγελλόμενα.
[20, 4]	τὸν Κρῆτα. ~Ὅτι Βοιωτοὶ ἐκ	πολλῶν	ἤδη χρόνων καχεκτοῦντες ἦσαν καὶ
[20, 11]	πολλὰ καταμεμψάμενος τὴν κοινὴν τῶν	Αἰτωλῶν	ἄγνοιαν, ἐξ ἀρχῆς μέν, ὅτι
[20, 11]	οὖν παρῄνει τοῖς προεστῶσι τῶν	Αἰτωλῶν	ἀναγγέλλειν· αὐτὸν δὲ τὸν Νίκανδρον
[20, 4]	δυνάμεως εἰς τὴν Βοιωτίαν τῶν	Αἰτωλῶν	ἐκστρατεύσαντες πανδημεί, καὶ τῶν Ἀχαιῶν
[20, 9]	περὶ τὸν Φαινέαν τὸν τῶν	Αἰτωλῶν	στρατηγὸν μετὰ τὸ γενέσθαι τὴν
[20, 9]	τοὺς Ῥωμαίους· ὁ δὲ Λεύκιος	ἐπιτεμὼν	αὐτῶν τὴν ὁρμὴν οὐκ ἔφη
[20, 9]	τὴν Αἰτωλίαν καὶ λαμβάνοντες πρὸ	ὀφθαλμῶν	τὰ συμβησόμενα ταῖς ἄλλαις πόλεσιν,
[20, 10]	πρῶτον μὲν δεήσει μηδένα διαβαίνειν	ὑμῶν	εἰς τὴν Ἀσίαν, μήτε κατ'
[20, 12]	δὲ σύγκλητος περὶ μὲν τῶν	κωμῶν	ἔφησεν ἐντολὰς δώσειν τοῖς παρ'
[20, 12]	περὶ τῶν ὁμήρων καὶ τῶν	κωμῶν·	ἡ δὲ σύγκλητος περὶ μὲν
[20, 10]	Ἀμύνανδρον τὸν βασιλέα καὶ τῶν	Ἀθαμάνων	τοὺς ἅμα τούτῳ συναποχωρήσαντας πρὸς
[20, 8]	Κλεοπτολέμου μὲν θυγάτηρ, ἑνὸς τῶν	ἐπιφανῶν,	κάλλει δὲ πάσας ὑπερβάλλουσα. Καὶ
[20, 6]	πλείω τῶν εἰς τὸν μῆνα	διατεταγμένων	ἡμερῶν. Διὸ καὶ Μεγαρεῖς, μισήσαντες
[20, 4]	χρόνοις ἀφῄρουν ἀμφοτέρων αἰεὶ τῶν	προειρημένων,	ἔχοντες στρατηγὸν Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ δὲ
[20, 10]	δὲ τῆς φήμης ὑπὲρ τῶν	ἀπηντημένων	τοῖς περὶ τὸν Φαινέαν, οὕτως
[20, 6]	Βραχὺ δὲ πρὸ τῶν νῦν	λεγομένων	καιρῶν δυσαρεστήσαντες τῇ πολιτείᾳ τῶν
[20, 5]	Ἀχαιοὺς προσένειμαν Αἰτωλοῖς τὸ ἔθνος.	Ἀνελομένων	δὲ καὶ τούτων πόλεμον μετά
[20, 9]	λέγειν ὑπὲρ ὧν ἂν δέοιντο.	Γενομένων	δὲ τῶν ἀνοχῶν, καὶ τοῦ
[20, 10]	ἀδυνάτου κωλύσαντος βουλεύσασθαι περὶ τῶν	ἐπιταττομένων,	ἅμα δὲ καὶ τοῦ Νικάνδρου
[20, 10]	χάριν τοῦ βουλεύσασθαι περὶ τῶν	προσταττομένων.	Διαδοθείσης δὲ τῆς φήμης ὑπὲρ
[20, 4]	ἐκστρατεύσαντες πανδημεί, καὶ τῶν Ἀχαιῶν	ἡθροισμένων	καὶ μελλόντων παραβοηθεῖν οὐκ ἐκδεξάμενοι
[20, 3]	παρεκάλουν πέμπειν τῇ πόλει βοήθειαν·	ἐψηφισμένων	γὰρ τῶν Ἀχαιῶν τὸν πόλεμον
[20, 9]	τοῦτο τὸ γένος τῆς δικαιολογίας·	λελυμένων	γὰρ τῶν ἐξ ἀρχῆς φιλανθρώπων
[20, 6]	σὺν τοῖς ὅπλοις. Οὐδένα δὲ	ποιουμένων	λόγον τῶν Μεγαρέων τῆς παρουσίας
[20, 2]	αὐτούς, τότε βουλεύσονται περὶ τῶν	παρακαλουμένων.	~Ὅτι Ἀντιόχου διατρίβοντος ἐν τῇ
[20, 10]	ψυχαῖς διὰ τὸ παράδοξον τῶν	ἀπαντωμένων·	ὁ δὲ Λεύκιος καί τινες
[20, 8]	ἔργων ἀνειληφώς, τήν τε τῶν	Ἑλλήνων	ἐλευθέρωσιν, ὡς αὐτὸς ἐπηγγέλλετο, καὶ
[20, 5]	Βοιωτίαν οὐδενὸς πεῖραν λαβόντες τῶν	δεινῶν,	ὑπέταξαν σφᾶς αὐτοὺς ὁλοσχερῶς Μακεδόσι.
[20, 6]	πρὸς τοὺς Ἀχαιοὺς καὶ τὴν	ἐκείνων	αἵρεσιν. Μεγαρεῖς γὰρ ἐξ ἀρχῆς
[20, 6]	ὑφέξειν δίκας, προσλήψεσθαι δὲ τῶν	κοινῶν	αἰεί τι διὰ τὴν τῶν
[20, 6]	ἰδιωτικῶν συμβολαίων μήτε περὶ τῶν	κοινῶν	ἐγκλημάτων, ἀλλ' οἱ μὲν φρουρὰς
[20, 6]	καὶ μισθοδοσίας ἐποίουν ἐκ τῶν	κοινῶν	τοῖς ἀπόροις τῶν ἀνθρώπων. Ἐξ
[20, 5]	ἠνάγκασαν μακεδονίζειν πλὴν τελέως ὀλίγων	τινῶν.	Τὰ μὲν οὖν κατὰ τὴν
[20, 11]	δ' εἰς τοὺς προκοίτους τῶν	Μακεδόνων	ἀνήγετο πρὸς τὸν Φίλιππον ἔτι
[20, 11]	συστάσεως εὔνους ὢν διετέλει τῇ	Μακεδόνων	οἰκίᾳ. Διὸ καὶ μετὰ ταῦτα
[20, 4]	~Ὅτι Βοιωτοὶ ἐκ πολλῶν ἤδη	χρόνων	καχεκτοῦντες ἦσαν καὶ μεγάλην εἶχον
[20, 6]	τῶν κατ' Ἀντίγονον τὸν Γονατᾶν	χρόνων·	ὅτε δὲ Κλεομένης εἰς τὸν
[20, 6]	τὴν τοιαύτην ὈΦέλτας, αἰεί τι	προσεπινοῶν	ὃ κατὰ τὸ παρὸν ἐδόκει
[20, 6]	τῶν κοινῶν τοῖς ἀπόροις τῶν	ἀνθρώπων.	Ἐξ ὧν ἐδιδάχθη τὰ πλήθη
[20, 9]	λελυμένων γὰρ τῶν ἐξ ἀρχῆς	φιλανθρώπων	δι' ἐκείνους, καὶ τῆς ἐνεστώσης
[20, 10]	βουλεύσασθαι δυσχερὲς ὑπὲρ τῶν παρόντων	ἀνδρῶν,	ἐπεὶ τυγχάνουσιν ὄντες πρεσβευταί. Τοῦ
[20, 6]	τῶν εἰς τὸν μῆνα διατεταγμένων	ἡμερῶν.	Διὸ καὶ Μεγαρεῖς, μισήσαντες μὲν
[20, 4]	ἐν τοῖς ἑξῆς χρόνοις ἀφῄρουν	ἀμφοτέρων	αἰεὶ τῶν προειρημένων, ἔχοντες στρατηγὸν
[20, 12]	ἀποστελλομένοις πρέσβεσιν, περὶ δὲ τῶν	ὁμήρων	ἔτι βουλεύσασθαι θέλειν. Περὶ δὲ
[20, 12]	Ἐπρέσβευον μὲν γὰρ περὶ τῶν	ὁμήρων	καὶ τῶν κωμῶν· ἡ δὲ
[20, 6]	δὲ πρὸ τῶν νῦν λεγομένων	καιρῶν	δυσαρεστήσαντες τῇ πολιτείᾳ τῶν Βοιωτῶν
[20, 4]	Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ δὲ τούτων τῶν	καιρῶν	οὐ μόνον ἀφῄρουν, ἀλλ' ἁπλῶς
[20, 8]	αὐτήν, οἰνοπότης ὢν καὶ μέθαις	χαίρων.	Ἦν δ' αὕτη Κλεοπτολέμου μὲν
[20, 13]	παραχρῆμα· ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	φόρων	ἐπηγγείλατο παραλύσειν, διαφυλάξαντος αὐτοῦ τὴν
[20, 9]	τῆς τῶν ἐκ τῆς Ἡρακλείας	λαφύρων	οἰκονομίας· δεχημέρους δὲ ποιησάμενος ἀνοχὰς
[20, 11]	ἀκμαζούσης, προσδοκῶν πείσεσθαί τι δεινὸν	πεσὼν	ὑπὸ τοῦ Φιλίππου τὸν θυμὸν
[20, 11]	στρατοπέδων διαπεσεῖν εἰς τὴν Ὑπάταν.	Ἐμπεσὼν	δ' εἰς τοὺς προκοίτους τῶν
[20, 11]	ἐπιβολαῖς, εἰς ὑποψίας καὶ διαβολὰς	ἐμπεσὼν	καὶ τέλος ἀνακληθεὶς εἰς Ῥώμην
[20, 5]	μετ' ὀλίγον τῆς πλήμης καὶ	κουφισθεισῶν	τῶν νεῶν, τῷ μὲν Νέωνι
[20, 10]	τούτοις Ἀμύνανδρον τὸν βασιλέα καὶ	τῶν	Ἀθαμάνων τοὺς ἅμα τούτῳ συναποχωρήσαντας
[20, 11]	καὶ πολλὰ καταμεμψάμενος τὴν κοινὴν	τῶν	Αἰτωλῶν ἄγνοιαν, ἐξ ἀρχῆς μέν,
[20, 11]	μὲν οὖν παρῄνει τοῖς προεστῶσι	τῶν	Αἰτωλῶν ἀναγγέλλειν· αὐτὸν δὲ τὸν
[20, 4]	μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν Βοιωτίαν	τῶν	Αἰτωλῶν ἐκστρατεύσαντες πανδημεί, καὶ τῶν
[20, 6]	ἐκ τῶν κοινῶν τοῖς ἀπόροις	τῶν	ἀνθρώπων. Ἐξ ὧν ἐδιδάχθη τὰ
[20, 9]	ὧν ἂν δέοιντο. Γενομένων δὲ	τῶν	ἀνοχῶν, καὶ τοῦ Λευκίου συνελθόντος
[20, 10]	ταῖς ψυχαῖς διὰ τὸ παράδοξον	τῶν	ἀπαντωμένων· ὁ δὲ Λεύκιος καί
[20, 10]	Διαδοθείσης δὲ τῆς φήμης ὑπὲρ	τῶν	ἀπηντημένων τοῖς περὶ τὸν Φαινέαν,
[20, 1]	~Καὶ αὖθις Πολύβιος· Τριάκοντα	τῶν	ἀποκλήτων προεχειρίσαντο τοὺς συνεδρεύσοντας μετὰ
[20, 12]	θέλειν. Περὶ δὲ τῶν φυγάδων	τῶν	ἀρχαίων θαυμάζειν ἔφησαν, πῶς οὐ
[20, 6]	ἀλλ' οἱ μὲν φρουρὰς παραγγέλλοντες	τῶν	ἀρχόντων, οἱ δὲ στρατείας κοινάς,
[20, 6]	ἐξ ἀρχῆς μὲν ἐπολιτεύοντο μετὰ	τῶν	Ἀχαιῶν ἀπὸ τῶν κατ' Ἀντίγονον
[20, 6]	προσέθεντο τοῖς Βοιωτοῖς μετὰ τῆς	τῶν	Ἀχαιῶν γνώμης. Βραχὺ δὲ πρὸ
[20, 4]	τῶν Αἰτωλῶν ἐκστρατεύσαντες πανδημεί, καὶ	τῶν	Ἀχαιῶν ἡθροισμένων καὶ μελλόντων παραβοηθεῖν
[20, 6]	δὲ τῆς προγεγενημένης αὐτοῖς μετὰ	τῶν	Ἀχαιῶν συμπολιτείας, αὖτις ἀπένευσαν πρὸς
[20, 3]	τῇ πόλει βοήθειαν· ἐψηφισμένων γὰρ	τῶν	Ἀχαιῶν τὸν πόλεμον εὐλαβεῖσθαι τὴν
[20, 7]	ἐξῄεσαν ἐπὶ τὴν ἀπάντησιν οἱ	τῶν	Βοιωτῶν ἄρξαντες· συμμίξαντες δὲ καὶ
[20, 6]	λεγομένων καιρῶν δυσαρεστήσαντες τῇ πολιτείᾳ	τῶν	Βοιωτῶν αὖτις ἀπένευσαν πρὸς τοὺς
[20, 6]	οὐσίαν ἐπιδόσεως· τὰ δὲ κοινὰ	τῶν	Βοιωτῶν εἰς τοσαύτην παραγεγόνει καχεξίαν
[20, 10]	ταῦτα, φησίν, ὦ ἄνδρες Αἰτωλοί;	τῶν	δὲ κατανευσάντων, Τοιγαροῦν πρῶτον μὲν
[20, 5]	τὴν Βοιωτίαν οὐδενὸς πεῖραν λαβόντες	τῶν	δεινῶν, ὑπέταξαν σφᾶς αὐτοὺς ὁλοσχερῶς
[20, 6]	ὑπῆρχε δεῖπνα τοῦ μηνὸς πλείω	τῶν	εἰς τὸν μῆνα διατεταγμένων ἡμερῶν.
[20, 9]	ἔφασκεν εὐκαιρεῖν, περισπώμενος ὑπὸ τῆς	τῶν	ἐκ τῆς Ἡρακλείας λαφύρων οἰκονομίας·
[20, 8]	τῶν ἔργων ἀνειληφώς, τήν τε	τῶν	Ἑλλήνων ἐλευθέρωσιν, ὡς αὐτὸς ἐπηγγέλλετο,
[20, 12]	ἀπέστειλαν οἱ Λακεδαιμόνιοι, παραγενέσθαι διεψευσμένην	τῶν	ἐλπίδων. Ἐπρέσβευον μὲν γὰρ περὶ
[20, 9]	ἐγένοντο λόγοι καὶ πλείους ὑπὲρ	τῶν	ἐνεστώτων. Οἱ μὲν οὖν Αἰτωλοὶ
[20, 1]	ἀποκλήτους καὶ διαβούλιον ἀνεδίδου περὶ	τῶν	ἐνεστώτων. ~Ὅτι φιλίππου πρεσβεύσαντος πρὸς
[20, 8]	Χαλκίδι αὐτόθι διέτριψε τὸν χειμῶνα,	τῶν	ἐνεστώτων οὐδ' ἡντινοῦν ποιούμενος πρόνοιαν,
[20, 9]	γένος τῆς δικαιολογίας· λελυμένων γὰρ	τῶν	ἐξ ἀρχῆς φιλανθρώπων δι' ἐκείνους,
[20, 10]	δ' ἀδυνάτου κωλύσαντος βουλεύσασθαι περὶ	τῶν	ἐπιταττομένων, ἅμα δὲ καὶ τοῦ
[20, 8]	αὕτη Κλεοπτολέμου μὲν θυγάτηρ, ἑνὸς	τῶν	ἐπιφανῶν, κάλλει δὲ πάσας ὑπερβάλλουσα.
[20, 8]	γεγονὼς καὶ δύο τὰ μέγιστα	τῶν	ἔργων ἀνειληφώς, τήν τε τῶν
[20, 6]	φίλοις ἐποίουν· πολλοὶ δὲ καὶ	τῶν	ἐχόντων γενεὰς ἀπεμέριζον τοῖς συσσιτίοις
[20, 3]	περὶ Χάροπα, παρὰ δὲ τῆς	τῶν	Ἠλείων πόλεως οἱ περὶ Καλλίστρατον.
[20, 3]	αὐτὸν πρεσβευταὶ παρὰ μὲν τοῦ	τῶν	Ἠπειρωτῶν ἔθνους οἱ περὶ Χάροπα,
[20, 6]	διεξῆχθαι παρ' αὐτοῖς μήτε περὶ	τῶν	ἰδιωτικῶν συμβολαίων μήτε περὶ τῶν
[20, 4]	στρατηγὸν Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ δὲ τούτων	τῶν	καιρῶν οὐ μόνον ἀφῄρουν, ἀλλ'
[20, 4]	τῆς χρείας ἁπλῶς οὐδενὸς ἔτι	τῶν	καλῶν ἀμφισβητεῖν ἐτόλμησαν οὐδ' ἐκοινώνησαν
[20, 6]	ἐπολιτεύοντο μετὰ τῶν Ἀχαιῶν ἀπὸ	τῶν	κατ' Ἀντίγονον τὸν Γονατᾶν χρόνων·
[20, 3]	πρεσβευτὰς τοὺς διαλεχθησομένους αὐτοῖς ὑπὲρ	τῶν	κοινῇ συμφερόντων, τοῖς δ' Ἠλείοις
[20, 6]	οὐχ ὑφέξειν δίκας, προσλήψεσθαι δὲ	τῶν	κοινῶν αἰεί τι διὰ τὴν
[20, 6]	τῶν ἰδιωτικῶν συμβολαίων μήτε περὶ	τῶν	κοινῶν ἐγκλημάτων, ἀλλ' οἱ μὲν
[20, 6]	στρατηγῶν καὶ μισθοδοσίας ἐποίουν ἐκ	τῶν	κοινῶν τοῖς ἀπόροις τῶν ἀνθρώπων.
[20, 12]	ἡ δὲ σύγκλητος περὶ μὲν	τῶν	κωμῶν ἔφησεν ἐντολὰς δώσειν τοῖς
[20, 12]	γὰρ περὶ τῶν ὁμήρων καὶ	τῶν	κωμῶν· ἡ δὲ σύγκλητος περὶ
[20, 13]	καιροῖς. Παραπλησίως δὲ καὶ τοὺς	τῶν	Λακεδαιμονίων ὁμήρους ἀφῆκε πλὴν Ἀρμένα
[20, 11]	Ἐμπεσὼν δ' εἰς τοὺς προκοίτους	τῶν	Μακεδόνων ἀνήγετο πρὸς τὸν Φίλιππον
[20, 6]	ὅπλοις. Οὐδένα δὲ ποιουμένων λόγον	τῶν	Μεγαρέων τῆς παρουσίας αὐτῶν, οὕτω
[20, 6]	τὰς ἀρχάς, δι' ὧν ἔμελλε	τῶν	μὲν ἀδικημάτων καὶ τῶν ὀφειλημάτων
[20, 5]	ὀλίγον τῆς πλήμης καὶ κουφισθεισῶν	τῶν	νεῶν, τῷ μὲν Νέωνι μεγάλην
[20, 6]	Ἀχαιῶν γνώμης. Βραχὺ δὲ πρὸ	τῶν	νῦν λεγομένων καιρῶν δυσαρεστήσαντες τῇ
[20, 12]	αὐτῶν ἀποστελλομένοις πρέσβεσιν, περὶ δὲ	τῶν	ὁμήρων ἔτι βουλεύσασθαι θέλειν. Περὶ
[20, 12]	ἐλπίδων. Ἐπρέσβευον μὲν γὰρ περὶ	τῶν	ὁμήρων καὶ τῶν κωμῶν· ἡ
[20, 6]	ἔμελλε τῶν μὲν ἀδικημάτων καὶ	τῶν	ὀφειλημάτων οὐχ ὑφέξειν δίκας, προσλήψεσθαι
[20, 2]	πρὸς αὐτούς, τότε βουλεύσονται περὶ	τῶν	παρακαλουμένων. ~Ὅτι Ἀντιόχου διατρίβοντος ἐν
[20, 10]	Μανίου μηδὲν βουλεύσασθαι δυσχερὲς ὑπὲρ	τῶν	παρόντων ἀνδρῶν, ἐπεὶ τυγχάνουσιν ὄντες
[20, 10]	τὰ προσταττόμενα, προσδεῖσθαι δὲ καὶ	τῶν	πολλῶν, εἰ μέλλει κυρωθῆναι τὰ
[20, 11]	καὶ νῦν παρεκάλει λήθην ποιησαμένους	τῶν	προγεγονότων ἀντέχεσθαι τῆς πρὸς αὑτὸν
[20, 4]	ἑξῆς χρόνοις ἀφῄρουν ἀμφοτέρων αἰεὶ	τῶν	προειρημένων, ἔχοντες στρατηγὸν Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ
[20, 10]	Αἰτωλοὺς χάριν τοῦ βουλεύσασθαι περὶ	τῶν	προσταττομένων. Διαδοθείσης δὲ τῆς φήμης
[20, 9]	Χάλεπον· οἳ συμμίξαντες τῷ στρατηγῷ	τῶν	Ῥωμαίων προέθεντο μὲν καὶ πλείους
[20, 7]	ἐπιγινομένους φόνους ἐν ταῖς ὁδοῖς	τῶν	Ῥωμαίων, τῇ δ' ἀληθείᾳ καχεκτοῦντες
[20, 6]	ἀεὶ τὴν δικαιοδοσίαν· ἔνιοι δὲ	τῶν	στρατηγῶν καὶ μισθοδοσίας ἐποίουν ἐκ
[20, 11]	ἐπεβάλετο κατὰ τὸν μεταξὺ τόπον	τῶν	στρατοπέδων διαπεσεῖν εἰς τὴν Ὑπάταν.
[20, 10]	δὲ Λεύκιος καί τινες ἕτεροι	τῶν	συμπαρόντων χιλιάρχων ἐδέοντο τοῦ Μανίου
[20, 9]	καὶ πλείω λόγον ποιησάμενοι περὶ	τῶν	ὑποπιπτόντων ἔκριναν ἐπιτρέπειν τὰ ὅλα
[20, 13]	ὁμηρείας παραχρῆμα· ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	φόρων ἐπηγγείλατο παραλύσειν, διαφυλάξαντος αὐτοῦ
[20, 12]	ἔτι βουλεύσασθαι θέλειν. Περὶ δὲ	τῶν	φυγάδων τῶν ἀρχαίων θαυμάζειν ἔφησαν,
[20, 6]	δι' ὧν ἔμελλε τῶν μὲν	ἀδικημάτων	καὶ τῶν ὀφειλημάτων οὐχ ὑφέξειν
[20, 6]	τῶν μὲν ἀδικημάτων καὶ τῶν	ὀφειλημάτων	οὐχ ὑφέξειν δίκας, προσλήψεσθαι δὲ
[20, 6]	συμβολαίων μήτε περὶ τῶν κοινῶν	ἐγκλημάτων,	ἀλλ' οἱ μὲν φρουρὰς παραγγέλλοντες
[20, 6]	ὥστε σχεδὸν εἴκοσι καὶ πέντ'	ἐτῶν	τὸ δίκαιον μὴ διεξῆχθαι παρ'
[20, 1]	~Καὶ αὖθις Πολύβιος· Τριάκοντα τῶν	ἀποκλήτων	προεχειρίσαντο τοὺς συνεδρεύσοντας μετὰ τοῦ
[20, 10]	ὦ ἄνδρες Αἰτωλοί; τῶν δὲ	κατανευσάντων,	Τοιγαροῦν πρῶτον μὲν δεήσει μηδένα
[20, 4]	Ἀχαιῶν γὰρ αὐτοὺς πρὸς Αἰτωλοὺς	ἐκπολεμωσάντων,	μετασχόντες τούτοις τῆς αὐτῆς αἱρέσεως
[20, 4]	τὸ συνεχὲς ἐπολέμουν πρὸς Αἰτωλούς.	Ἐμβαλόντων	δὲ μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν
[20, 4]	καὶ τῶν Ἀχαιῶν ἡθροισμένων καὶ	μελλόντων	παραβοηθεῖν οὐκ ἐκδεξάμενοι τὴν τούτων
[20, 10]	μηδὲν βουλεύσασθαι δυσχερὲς ὑπὲρ τῶν	παρόντων	ἀνδρῶν, ἐπεὶ τυγχάνουσιν ὄντες πρεσβευταί.
[20, 10]	Λεύκιος καί τινες ἕτεροι τῶν	συμπαρόντων	χιλιάρχων ἐδέοντο τοῦ Μανίου μηδὲν
[20, 3]	διαλεχθησομένους αὐτοῖς ὑπὲρ τῶν κοινῇ	συμφερόντων,	τοῖς δ' Ἠλείοις ἐξαπέστειλε χιλίους
[20, 9]	πλείω λόγον ποιησάμενοι περὶ τῶν	ὑποπιπτόντων	ἔκριναν ἐπιτρέπειν τὰ ὅλα Μανίῳ,
[20, 6]	ἐποίουν· πολλοὶ δὲ καὶ τῶν	ἐχόντων	γενεὰς ἀπεμέριζον τοῖς συσσιτίοις τὸ
[20, 6]	οἱ μὲν φρουρὰς παραγγέλλοντες τῶν	ἀρχόντων,	οἱ δὲ στρατείας κοινάς, ἐξέκοπτον
[20, 6]	αἰεί τι διὰ τὴν τῶν	ἀρχόντων	χάριν. Πλεῖστα δὲ συνεβάλετο πρὸς
[20, 11]	νῦν παρεκάλει λήθην ποιησαμένους τῶν	προγεγονότων	ἀντέχεσθαι τῆς πρὸς αὑτὸν εὐνοίας
[20, 11]	τῇ προειρημένῃ χάριτι καὶ δυσχερῶς	ἀντιπράττων	ταῖς τοῦ Περσέως ἐπιβολαῖς, εἰς
[20, 12]	ἔφησεν ἐντολὰς δώσειν τοῖς παρ'	αὐτῶν	ἀποστελλομένοις πρέσβεσιν, περὶ δὲ τῶν
[20, 5]	Βραχύλλην. Οὐ μόνον δὲ ταύτην	αὐτῶν	ἔσχε τὴν πρόνοιαν, ἀλλὰ καὶ
[20, 9]	ποιησάμενος ἀνοχὰς ἐκπέμψειν ἔφη μετ'	αὐτῶν	Λεύκιον, πρὸς ὃν ἐκέλευε λέγειν
[20, 6]	λόγον τῶν Μεγαρέων τῆς παρουσίας	αὐτῶν,	οὕτω θυμωθέντες πολιορκεῖν ἐπεβάλοντο καὶ
[20, 9]	Ῥωμαίους· ὁ δὲ Λεύκιος ἐπιτεμὼν	αὐτῶν	τὴν ὁρμὴν οὐκ ἔφη τοῖς
[20, 4]	τὴν γεγενημένην εὐεξίαν καὶ δόξαν	αὐτῶν	τῆς πολιτείας. Οὗτοι γὰρ μεγάλην
[20, 5]	ἔδοξε φείσασθαι παρὰ τὴν προσδοκίαν	αὐτῶν.	Τοῖς μὲν οὖν ἄλλοις Βοιωτοῖς
[20, 10]	πρῶτον ἔννοιαν ἔλαβον Αἰτωλοὶ τῆς	αὑτῶν	ἀγνοίας καὶ τῆς ἐπιφερομένης αὐτοῖς
[20, 10]	καὶ πάλιν ὁμοίως δικαιολογηθέντες ὑπὲρ	αὑτῶν,	ἐπὶ καταστροφῆς εἶπαν διότι κέκριται
[20, 3]	Ἀχαιῶν τὸν πόλεμον εὐλαβεῖσθαι τὴν	τούτων	ἔφοδον. Ὁ δὲ βασιλεὺς τοῖς
[20, 11]	βασιλεῖ, ταχέως ἐκέλευσε τοὺς ἐπὶ	τούτων	ὄντας θεραπεῦσαι τὸν Νίκανδρον καὶ
[20, 4]	μελλόντων παραβοηθεῖν οὐκ ἐκδεξάμενοι τὴν	τούτων	παρουσίαν συνέβαλον τοῖς Αἰτωλοῖς, ἡττηθέντες
[20, 5]	τὸ ἔθνος. Ἀνελομένων δὲ καὶ	τούτων	πόλεμον μετά τινα χρόνον πρὸς
[20, 4]	ἔχοντες στρατηγὸν Ἀβαιόκριτον. Ἀπὸ δὲ	τούτων	τῶν καιρῶν οὐ μόνον ἀφῄρουν,
[20, 7]	ἐπὶ τὴν ἀπάντησιν οἱ τῶν	Βοιωτῶν	ἄρξαντες· συμμίξαντες δὲ καὶ φιλανθρώπως
[20, 6]	καιρῶν δυσαρεστήσαντες τῇ πολιτείᾳ τῶν	Βοιωτῶν	αὖτις ἀπένευσαν πρὸς τοὺς Ἀχαιούς.
[20, 6]	ἐπιδόσεως· τὰ δὲ κοινὰ τῶν	Βοιωτῶν	εἰς τοσαύτην παραγεγόνει καχεξίαν ὥστε
[20, 5]	ἱππαρχῶν τότε καὶ πάντας τοὺς	Βοιωτῶν	ἱππεῖς μεθ' αὑτοῦ περιαγόμενος χάριν
[20, 6]	τῆς οὐσίας, ὥστε πολλοὺς εἶναι	Βοιωτῶν	οἷς ὑπῆρχε δεῖπνα τοῦ μηνὸς
[20, 3]	πρεσβευταὶ παρὰ μὲν τοῦ τῶν	Ἠπειρωτῶν	ἔθνους οἱ περὶ Χάροπα, παρὰ
[20, 9]	λόγοι καὶ πλείους ὑπὲρ τῶν	ἐνεστώτων.	Οἱ μὲν οὖν Αἰτωλοὶ συνίσταντο
[20, 1]	καὶ διαβούλιον ἀνεδίδου περὶ τῶν	ἐνεστώτων.	~Ὅτι φιλίππου πρεσβεύσαντος πρὸς Βοιωτοὺς
[20, 8]	αὐτόθι διέτριψε τὸν χειμῶνα, τῶν	ἐνεστώτων	οὐδ' ἡντινοῦν ποιούμενος πρόνοιαν, ἔθετο
[20, 6]	ὅτι πάρεστιν Φιλοποίμην τοὺς Ἀχαιοὺς	ἔχων,	ἀπολιπόντες πρὸς τῷ τείχει τὰς
[20, 9]	διαπέμπεσθαι πρὸς τὸν Μάνιον ὑπὲρ	ἀνοχῶν	καὶ διαλύσεως. Ταῦτα δὲ διαλαβόντες
[20, 9]	ἂν δέοιντο. Γενομένων δὲ τῶν	ἀνοχῶν,	καὶ τοῦ Λευκίου συνελθόντος εἰς
[20, 10]	καί τινες ἕτεροι τῶν συμπαρόντων	χιλιάρχων	ἐδέοντο τοῦ Μανίου μηδὲν βουλεύσασθαι
[20, 5]	κατατρέχειν τὴν χώραν Ἀντίγονος, Νέων,	ἱππαρχῶν	τότε καὶ πάντας τοὺς Βοιωτῶν