>

Livre, Chap.
[20, 13]	καὶ προθυμίαν, ἣν παρέσχηται Ῥωμαίοις	ὁ	βασιλεὺς ἐν τῷ πρὸς Ἀντίοχον
[20, 9]	δὲ κατὰ τὴν ἔντευξιν ἐκωλύθησαν.	Ὁ	γὰρ Μάνιος κατὰ μὲν τὸ
[20, 5]	οὐχ ὅλως εὐδόκει τὸ γεγονός.	Ὁ	δ' Ἀντίγονος, ἐπελθούσης μετ' ὀλίγον
[20, 3]	πόλεμον εὐλαβεῖσθαι τὴν τούτων ἔφοδον.	Ὁ	δὲ βασιλεὺς τοῖς μὲν Ἠπειρώταις
[20, 9]	σφίσι φιλάνθρωπα πρὸς τοὺς Ῥωμαίους·	ὁ	δὲ Λεύκιος ἐπιτεμὼν αὐτῶν τὴν
[20, 10]	διὰ τὸ παράδοξον τῶν ἀπαντωμένων·	ὁ	δὲ Λεύκιος καί τινες ἕτεροι
[20, 10]	ἐγχειρίζειν εἰς τὴν Ῥωμαίων πίστιν.	Ὁ	δὲ Μάνιος μεταλαβών Οὐκοῦν οὕτως
[20, 10]	ἐστιν, ὦ στρατηγέ, τὸ παρακαλούμενον.	Ὁ	δὲ Μάνιος οὐχ οὕτως ὀργισθεὶς
[20, 11]	εἰς τὴν Ὑπάταν αὐτὸν ἀποκαταστῆσαι.	Ὁ	δὲ Νίκανδρος, τελέως ἀνελπίστου καὶ
[20, 1]	μετὰ τοῦ βασιλέως. Καὶ αὖθις·	Ὁ	δὲ συνῆγε τοὺς ἀποκλήτους καὶ
[20, 10]	ἅμα τούτῳ συναποχωρήσαντας πρὸς αὐτούς.	Ὁ	δὲ Φαινέας μεσολαβήσας Ἀλλ' οὔτε
[20, 8]	εἰς τὰς Θήβας. ~Ἀντίοχος δὲ	ὁ	μέγας ἐπικαλούμενος, ὃν Ῥωμαῖοι καθεῖλον,
[20, 10]	ταῖς ἀνοχαῖς ἡμέρας κατάμονος αὖθις	ὁ	πόλεμος ἐγεγόνει τοῖς Αἰτωλοῖς. ~Περὶ
[20, 10]	Τοῦ δὲ συγχωρήσαντος ἤρξατο λέγειν	ὁ	Φαινέας· ἔφη γὰρ αὑτὸν καὶ
[20, 6]	τοιαύτην ὈΦέλτας, αἰεί τι προσεπινοῶν	ὃ	κατὰ τὸ παρὸν ἐδόκει τοὺς
[20, 10]	καὶ τῆς ἐπιφερομένης αὐτοῖς ἀνάγκης.	Διὸ	γράφειν ἔδοξεν εἰς τὰς πόλεις
[20, 5]	καὶ τῷ πάντα πείθεσθαι Μακεδόσι.	Διὸ	καὶ μεγάλην ἀντιπολιτείαν εἶναι συνέβαινε
[20, 6]	εἰς τὸν μῆνα διατεταγμένων ἡμερῶν.	Διὸ	καὶ Μεγαρεῖς, μισήσαντες μὲν τὴν
[20, 11]	ὢν διετέλει τῇ Μακεδόνων οἰκίᾳ.	Διὸ	καὶ μετὰ ταῦτα κατὰ τοὺς
[20, 5]	ἐτέλει πλοῦν εἰς τὴν Ἀσίαν.	Διὸ	καὶ μετὰ ταῦτα, νικήσας Κλεομένη
[20, 4]	τῶν προειρημένων, ἔχοντες στρατηγὸν Ἀβαιόκριτον.	Ἀπὸ	δὲ τούτων τῶν καιρῶν οὐ
[20, 3]	ἔχειν ἠξίουν αὐτοῖς δεδιόσι τὸν	ἀπὸ	Ῥωμαίων πόλεμον. Οἱ δ' Ἠλεῖοι
[20, 11]	κατὰ δὲ τὸν ἑξῆς χρόνον	ἀπὸ	ταύτης τῆς συστάσεως εὔνους ὢν
[20, 11]	τοὺς δὲ Μακεδόνας ἀφεστῶτας μὲν	ἀπὸ	τῆς Λαμίας, οὐ μακρὰν δὲ
[20, 6]	μὲν ἐπολιτεύοντο μετὰ τῶν Ἀχαιῶν	ἀπὸ	τῶν κατ' Ἀντίγονον τὸν Γονατᾶν
[20, 9]	παρὸν οὐκ ἔφασκεν εὐκαιρεῖν, περισπώμενος	ὑπὸ	τῆς τῶν ἐκ τῆς Ἡρακλείας
[20, 11]	προσδοκῶν πείσεσθαί τι δεινὸν πεσὼν	ὑπὸ	τοῦ Φιλίππου τὸν θυμὸν ἢ
[20, 9]	καιρὸν τὴν Αἰτωλίαν καὶ λαμβάνοντες	πρὸ	ὀφθαλμῶν τὰ συμβησόμενα ταῖς ἄλλαις
[20, 4]	εἰς τἀναντία τραπέντες καὶ τὴν	πρὸ	τοῦ δόξαν ἐφ' ὅσον οἷοί
[20, 6]	τῶν Ἀχαιῶν γνώμης. Βραχὺ δὲ	πρὸ	τῶν νῦν λεγομένων καιρῶν δυσαρεστήσαντες
[20, 5]	δὲ Θηβαίοις οὐχ ὅλως εὐδόκει	τὸ	γεγονός. Ὁ δ' Ἀντίγονος, ἐπελθούσης
[20, 9]	τὸν τῶν Αἰτωλῶν στρατηγὸν μετὰ	τὸ	γενέσθαι τὴν Ἡράκλειαν ὑποχείριον τοῖς
[20, 9]	τοῖς παροῦσι καιροῖς ἁρμόζειν τοῦτο	τὸ	γένος τῆς δικαιολογίας· λελυμένων γὰρ
[20, 10]	οὐδ' ἀπαντᾶν οὐδεὶς ἐπεβάλετο πρὸς	τὸ	διαβούλιον. Τοῦ δ' ἀδυνάτου κωλύσαντος
[20, 6]	σχεδὸν εἴκοσι καὶ πέντ' ἐτῶν	τὸ	δίκαιον μὴ διεξῆχθαι παρ' αὐτοῖς
[20, 5]	ἐγκαταλιπόντες τοὺς Ἀχαιοὺς προσένειμαν Αἰτωλοῖς	τὸ	ἔθνος. Ἀνελομένων δὲ καὶ τούτων
[20, 10]	αὑτὸν προθυμίαν καὶ τὰς εἰς	τὸ	μέλλον ἐπαγγελίας, ἔτι μᾶλλον ὠλιγώρησαν,
[20, 5]	παραδόξου γενομένης ἀμπώτεως ἐκάθισαν εἰς	τὸ	ξηρὸν αἱ νῆες αὐτοῦ. Κατὰ
[20, 10]	σώμασι καὶ ταῖς ψυχαῖς διὰ	τὸ	παράδοξον τῶν ἀπαντωμένων· ὁ δὲ
[20, 10]	οὔθ' Ἑλληνικόν ἐστιν, ὦ στρατηγέ,	τὸ	παρακαλούμενον. Ὁ δὲ Μάνιος οὐχ
[20, 6]	αἰεί τι προσεπινοῶν ὃ κατὰ	τὸ	παρὸν ἐδόκει τοὺς πολλοὺς ὠφελεῖν,
[20, 9]	Ὁ γὰρ Μάνιος κατὰ μὲν	τὸ	παρὸν οὐκ ἔφασκεν εὐκαιρεῖν, περισπώμενος
[20, 3]	μὴ κρίνει τοῦτο πράττειν κατὰ	τὸ	παρόν, συγγνώμην ἔχειν ἠξίουν αὐτοῖς
[20, 6]	ἐχόντων γενεὰς ἀπεμέριζον τοῖς συσσιτίοις	τὸ	πλεῖον μέρος τῆς οὐσίας, ὥστε
[20, 10]	περὶ τὸν Φαινέαν, οὕτως ἀπεθηριώθη	τὸ	πλῆθος ὥστ' οὐδ' ἀπαντᾶν οὐδεὶς
[20, 5]	Ἀντίγονον ἀπορουμένοις καὶ δυσχρηστουμένοις διὰ	τὸ	συμβεβηκός, καὶ δυνάμενος μεγάλα βλάψαι
[20, 4]	καιροῖς, οὐκ οἶδ' ὅπως κατὰ	τὸ	συνεχὲς ἐν τοῖς ἑξῆς χρόνοις
[20, 4]	ποιησάμενοι συμμαχίαν, μετὰ ταῦτα κατὰ	τὸ	συνεχὲς ἐπολέμουν πρὸς Αἰτωλούς. Ἐμβαλόντων
[20, 5]	τὴν πρόνοιαν, ἀλλὰ καὶ κατὰ	τὸ	συνεχές, ὁτὲ μὲν αὐτός, ὁτὲ
[20, 9]	ὑπάρξοντος. Παρὰ δὲ Ῥωμαίοις ἰσοδυναμεῖ	τό	τ' εἰς τὴν πίστιν αὑτὸν
[20, 9]	τὴν πίστιν αὑτὸν ἐγχειρίσαι καὶ	τὸ	τὴν ἐπιτροπὴν δοῦναι περὶ αὑτοῦ
[20, 13]	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν φόρων	ἐπηγγείλατο	παραλύσειν, διαφυλάξαντος αὐτοῦ τὴν πίστιν
[20, 10]	ὄντες πρεσβευταί. Τοῦ δὲ συγχωρήσαντος	ἤρξατο	λέγειν ὁ Φαινέας· ἔφη γὰρ
[20, 10]	Μηλιέως, ὅθεν καὶ τὴν ὁρμὴν	ἐποιήσατο,	καὶ διασαφοῦντος τὴν τοῦ βασιλέως
[20, 7]	Βραχύλλου καὶ τὴν στρατείαν, ἣν	ἐποιήσατο	Τίτος ἐπὶ Κορώνειαν διὰ τοὺς
[20, 8]	κατὰ τὸν τοῦ πολέμου καιρὸν	ἐφιλοτιμήσατο	γῆμαι αὐτήν, οἰνοπότης ὢν καὶ
[20, 11]	εἰς τοὺς προκοίτους τῶν Μακεδόνων	ἀνήγετο	πρὸς τὸν Φίλιππον ἔτι τῆς
[20, 8]	ἐνεστώτων οὐδ' ἡντινοῦν ποιούμενος πρόνοιαν,	ἔθετο	δὲ καὶ τῇ παιδὶ ὄνομα
[20, 6]	τῶν ἀρχόντων χάριν. Πλεῖστα δὲ	συνεβάλετο	πρὸς τὴν τοιαύτην ὈΦέλτας, αἰεί
[20, 11]	παραδόξως, αὐτὸς δὲ τῆς νυκτὸς	ἐπεβάλετο	κατὰ τὸν μεταξὺ τόπον τῶν
[20, 10]	πλῆθος ὥστ' οὐδ' ἀπαντᾶν οὐδεὶς	ἐπεβάλετο	πρὸς τὸ διαβούλιον. Τοῦ δ'
[20, 8]	τῶν Ἑλλήνων ἐλευθέρωσιν, ὡς αὐτὸς	ἐπηγγέλλετο,	καὶ τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον.
[20, 5]	χάριν τοῦ παραφυλάττειν τὴν χώραν,	ἐπεγένετο	τοῖς περὶ τὸν Ἀντίγονον ἀπορουμένοις
[20, 5]	χορηγοῦντες καὶ συνεπισχύοντες αἰεί, ταχέως	κατηγωνίσαντο	τοὺς ἐν ταῖς Θήβαις αὐτοῖς
[20, 1]	αὖθις Πολύβιος· Τριάκοντα τῶν ἀποκλήτων	προεχειρίσαντο	τοὺς συνεδρεύσοντας μετὰ τοῦ βασιλέως.
[20, 9]	ἐνεστώτων. Οἱ μὲν οὖν Αἰτωλοὶ	συνίσταντο	τὴν δικαιολογίαν ἀνέκαθεν προφερόμενοι τὰ
[20, 9]	συμμίξαντες τῷ στρατηγῷ τῶν Ῥωμαίων	προέθεντο	μὲν καὶ πλείους ποιεῖσθαι λόγους,
[20, 6]	εἰς τὸν Ἰσθμὸν προεκάθισεν, διακλεισθέντες	προσέθεντο	τοῖς Βοιωτοῖς μετὰ τῆς τῶν
[20, 6]	ἀλλ' εἰς εὐωχίας καὶ μέθας	διετίθεντο	καὶ κοινὰς τοῖς φίλοις ἐποίουν·
[20, 9]	ἐκέλευε λέγειν ὑπὲρ ὧν ἂν	δέοιντο.	Γενομένων δὲ τῶν ἀνοχῶν, καὶ
[20, 10]	τινες ἕτεροι τῶν συμπαρόντων χιλιάρχων	ἐδέοντο	τοῦ Μανίου μηδὲν βουλεύσασθαι δυσχερὲς
[20, 6]	παρουσίας αὐτῶν, οὕτω θυμωθέντες πολιορκεῖν	ἐπεβάλοντο	καὶ προσβολὰς ποιεῖσθαι τῇ πόλει.
[20, 9]	Λευκίου συνελθόντος εἰς τὴν Ὑπάταν,	ἐγένοντο	λόγοι καὶ πλείους ὑπὲρ τῶν
[20, 3]	Χαλκίδι καὶ τοῦ χειμῶνος καταρχομένου	παρεγένοντο	πρὸς αὐτὸν πρεσβευταὶ παρὰ μὲν
[20, 6]	Μεγαρεῖς γὰρ ἐξ ἀρχῆς μὲν	ἐπολιτεύοντο	μετὰ τῶν Ἀχαιῶν ἀπὸ τῶν
[20, 5]	προγονικῆς δόξης, ἦσάν τινες οἳ	δυσηρεστοῦντο	τῇ παρούσῃ καταστάσει καὶ τῷ
[20, 5]	μὲν οὖν ἄλλοις Βοιωτοῖς ἤρεσκε	τοῦτο	πράξας, τοῖς δὲ Θηβαίοις οὐχ
[20, 3]	λιμέσιν· εἰ δὲ μὴ κρίνει	τοῦτο	πράττειν κατὰ τὸ παρόν, συγγνώμην
[20, 9]	ὀνόματι πλανηθέντες, ὡς ἂν διὰ	τοῦτο	τελειοτέρου σφίσιν ἐλέους ὑπάρξοντος. Παρὰ
[20, 9]	ἔφη τοῖς παροῦσι καιροῖς ἁρμόζειν	τοῦτο	τὸ γένος τῆς δικαιολογίας· λελυμένων
[20, 9]	οὐκ εἰδότες τίνα δύναμιν ἔχει	τοῦτο,	τῷ δὲ τῆς πίστεως ὀνόματι
[20, 8]	πεντήκοντα μὲν ἔτη γεγονὼς καὶ	δύο	τὰ μέγιστα τῶν ἔργων ἀνειληφώς,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/10/2008