>

Livre, Chap.
[10, 13]	κλιμάκων. Ὅτε δὲ καὶ δοκοὺς	ἤ	τι τοιοῦτον ἐγχειρήσαιεν ἐπιρρίπτειν ἀπὸ
[10, 43]	φόνος ἐν τῇ πόλει γέγονεν,	ἤ	τι τῶν τοιούτων, ἃ δὴ
[10, 45]	γὰρ ὧν ἀδύνατον γνῶναι πρὶν	ἢ	γενέσθαι, περὶ τούτων οὐδὲ συνθέσθαι
[10, 33]	παραστάσει περιπίπτοντας τοῖς τοιούτοις ἀλογήμασιν	ἢ	δι᾽ ἀπειρίαν ἢ διὰ καταφρόνησιν·
[10, 5]	συνθεωρεῖν, ἢ διὰ φαυλότητα φύσεως	ἢ	δι᾽ ἀπειρίαν καὶ ῥᾳθυμίαν, εἰς
[10, 33]	τοιούτοις ἀλογήμασιν ἢ δι᾽ ἀπειρίαν	ἢ	διὰ καταφρόνησιν· ἓν γὰρ ἀεί
[10, 33]	οὖν εἰρήσθω μοι πρὸς τοὺς	ἢ	διὰ κενοδοξίαν ἢ μειρακιώδει παραστάσει
[10, 23]	τῶν κεράτων ἢ διὰ παρεμβολῆς	ἢ	διὰ παραγωγῆς τῆς παρὰ τοὺς
[10, 23]	ἐκτάξεις ἐφ᾽ ἑκατέρων τῶν κεράτων	ἢ	διὰ παρεμβολῆς ἢ διὰ παραγωγῆς
[10, 1]	δοκοῦσι περιποιήσασθαι δι᾽ οὐδὲν ἕτερον	ἢ	διὰ τὴν τῶν τόπων εὐφυΐαν,
[10, 5]	καὶ διαθέσεις ἑκάστων ἀκριβῶς συνθεωρεῖν,	ἢ	διὰ φαυλότητα φύσεως ἢ δι᾽
[10, 1]	πόλεως σταδίων εἰς Τάραντα πλειόνων	ἢ	δισχιλίων, εἰς τέλος ἀλίμενον εἶναι
[10, 10]	τὴν ἤπειρον, μὴ πλέον ὑπάρχειν	ἢ	δυεῖν σταδίων. Ἡ δὲ πόλις
[10, 45]	δὲ θαρρήσαι πάλιν ἢ τοὐναντίον	ἢ	καθόλου διανοηθείη τι μὴ συνεὶς
[10, 33]	πρὸς τοὺς ἢ διὰ κενοδοξίαν	ἢ	μειρακιώδει παραστάσει περιπίπτοντας τοῖς τοιούτοις
[10, 45]	ὡρισμένον. Πόσοι γὰρ ἥκουσιν ἱππεῖς	ἢ	πόσοι πεζοὶ καὶ ποῦ τῆς
[10, 45]	τι μὴ συνεὶς πόσαι νῆες	ἢ	πόσος σῖτος ἥκει παρὰ τῶν
[10, 45]	γινώσκων πόσοι πάρεισι τῶν πολεμίων	ἢ	ποῦ; πῶς δὲ θαρρήσαι πάλιν
[10, 43]	δὲ μεταβάλλονταί τινες τῶν πολιτῶν	ἢ	προδιδόασιν, ἢ φόνος ἐν τῇ
[10, 17]	ποιήσας ἡμιολίους τοὺς πάντας ναύτας	ἢ	πρόσθεν συνεπλήρωσε καὶ τὰς αἰχμαλώτους
[10, 48]	ἐν τοῖς κάτω μέρεσι πλεῖον	ἢ	στάδιον ἀφάλλεσθαι τὴν καταφορὰν αὐτοῦ.
[10, 32]	διαπεφευγότα Μάρκος μὲν οὖν ἀκακώτερον	ἢ	στρατηγικώτερον αὑτῷ χρησάμενος τοῖς δεδηλωμένοις
[10, 17]	καὶ γὰρ ἂν ὅλως μόναρχος	ἢ	στρατηγὸς ἐπιμελὴς ἀναφέρειν εἰς τὸ
[10, 32]	ὑπαρχούσης. Τί γὰρ ὄφελος ἡγεμόνος	ἢ	στρατηγοῦ μὴ διειληφότος διότι τῶν
[10, 17]	ἀπέχεσθαι τοὺς ἐν ταῖς ἐφεδρείαις	ἢ	στρατοπεδείαις ἀπολειπομένους διὰ τὸ τοὺς>
[10, 43]	μέλει, ποτὲ μὲν ἡμερῶν τριῶν	ἢ	τεττάρων ὁδὸν ἀπέχοντι, ποτὲ δὲ
[10, 17]	τοῖς ὅλοις ἐσφάλησαν παρ᾽ οὐδὲν	ἢ	τὴν προειρημένην αἰτίαν. Διὸ δεῖ
[10, 32]	πρότερον ἀποθανεῖν τῶν συνόντων πρὶν	ἢ	τὸ δεινὸν ἐγγίσαι τοῖς προεστῶσι
[10, 45]	ποῦ; πῶς δὲ θαρρήσαι πάλιν	ἢ	τοὐναντίον ἢ καθόλου διανοηθείη τι
[10, 2]	ἦν καὶ ἀπὸ ποίας φύσεως	ἢ	τριβῆς ὁρμηθεὶς τὰς τηλικαύτας καὶ
[10, 3]	ὑπὸ τῶν πολεμίων μετὰ δυεῖν	ἢ	τριῶν ἱππέων καὶ τετρωμένον ἐπισφαλῶς,
[10, 43]	τινες τῶν πολιτῶν ἢ προδιδόασιν,	ἢ	φόνος ἐν τῇ πόλει γέγονεν,
[10, 43]	οὖν εἰς Ὠρεὸν καὶ Πεπάρηθον	ἢ	Χαλκίδα πάρεστι στόλος, δυνατὸν ἦν
[10, 18]	ἐπιτηδείων αὐταῖς· καὶ γὰρ ἦν	ἡ	γυνὴ πρεσβυτέρα καί τινα προστασίαν
[10, 18]	μηδὲν αὐτὰς ἐλλείπῃ τῶν ἐπιτηδείων.	Ἡ	δ᾽ ἐπισχοῦσα μικρόν Οὐκ ὀρθῶς"
[10, 10]	πλέον ὑπάρχειν ἢ δυεῖν σταδίων.	Ἡ	δὲ πόλις αὐτὴ μεσόκοιλός ἐστι·
[10, 30]	τοῖς εὐζώνοις οὐκ ἀδύνατος ἦν	ἡ	δι᾽ αὐτῶν τῶν λευκοπέτρων ἀναβολή.
[10, 8]	διότι καθόλου μέν ἐστι τεναγώδης	ἡ	λίμνη καὶ βατὴ κατὰ τὸ
[10, 12]	κατὰ πολὺν τόπον, ἄνισος ἦν	ἡ	μάχη παρὰ ταύτην τὴν αἰτίαν.
[10, 27]	ἀναγινώσκουσι τὴν ἐπισημασίαν. ~Ἔστι τοίνυν	ἡ	Μηδία κατά τε τὸ μέγεθος
[10, 32]	ἐν Καρὶ τὴν πεῖραν, ὡς	ἡ	παροιμία φησίν, οὐκ ἐν τῷ
[10, 16]	δὲ παρὰ Ῥωμαίοις τοιαύτη τις	ἡ	περὶ τὰς τῶν πόλεων καταλήψεις
[10, 37]	ἐννοίας. Ἐλύπει μὲν γὰρ αὐτὸν	ἡ	περὶ τὸν Ἀνδοβάλην ἀπόστασις, ἐλύπει
[10, 27]	διαθέσεως εἰθισμένοις ἐξαγγέλλειν καλλίστην ὑπόθεσιν	ἡ	προειρημένη πόλις ἔχει, τοῖς δ᾽
[10, 9]	πόλιν ἁπλῶς οὐδέν. Αὐτὴ γὰρ	ἡ	τοῦ τόπου φύσις ἱκανὴν ἀσφάλειαν
[10, 33]	πέσῃ τὰ ὅλα, πολλὰς ἀφορμὰς	ἡ	τύχη δίδωσι πρὸς τὸ πάλιν
[10, 37]	μάχην τοῖς ὑπεναντίοις, κἂν μὲν	ἡ	τύχη δῷ τὸ νικᾶν, βουλεύσασθαι
[10, 33]	τοῦ κυβερνήτου, κἂν τὸ νικᾶν>	ἡ	τύχη τοῖς πολλοῖς παραδιδῷ κρατεῖν
[10, 25]	τὴν δ᾽ ἐπιγραφὴν τῶν ἐκβαινόντων	ἡ	φάλαγξ καὶ τὰ βαρέα λαμβάνει
[10, 28]	ἧκε πρὸς τὴν Ἑκατόμπυλον προσαγορευομένην,	ἣ	κεῖται μὲν ἐν μέσῃ τῇ
[10, 1]	πλὴν τῶν ἐν Τάραντι λιμένων·	ἣ	τέτραπται μὲν εἰς τὸ Σικελικὸν
[10, 21]	τὴν περὶ αὐτοῦ σύνταξιν, ἐν	ᾗ	διεσαφοῦμεν καὶ τίς ἦν καὶ
[10, 40]	τις ἐπεσημήνατο τὴν μεγαλοψυχίαν τἀνδρός,	ᾗ	κομιδῇ νέος ὢν καὶ τῆς
[10, 47]	δυσχερείας, προσακτέον δὲ τὴν ἕξιν,	ᾗ	πάντα τὰ καλὰ γίνεται θηρατὰ
[10, 40]	ὑπὸ τὴν τῆς πατρίδος ἐξουσίαν	ἤγαγε,	κατεστρέψατο δὲ τὴν Ἀσίαν καὶ
[10, 40]	ἁπάντων βασιλέα προσφωνούντων, εἰς ἐπίστασιν	ἤγαγε	τὸν Πόπλιον τὸ γινόμενον. Διὸ
[10, 29]	ἀσπιδιώτας ἐπέταξε περὶ δισχιλίους, ὧν	ἡγεῖτο	Πολυξενίδας Ῥόδιος, τελευταίους δὲ θωρακίτας
[10, 39]	τοῖς περὶ τὸν Ἀσδρούβαν οὐχ	ἡγεῖτο	συμφέρειν τῷ δεδιέναι τῶν ἄλλων
[10, 41]	δεδιότες τὸν στόλον τῶν ὑπεναντίων,	ἡγεμόνα	καὶ βοήθειαν ᾔτουν. Φιλοπονώτατά γε
[10, 33]	Ἀννίβαν κατὰ πολλοὺς τρόπους ἀγαθὸν	ἡγεμόνα	κρίνων, κατὰ τοῦτο μάλιστά τις
[10, 6]	πρὸς ἀλλήλους τοὺς τῶν ὑπεναντίων	ἡγεμόνας	ἅθρους διαμάχεσθαι πρὸς αὐτοὺς οὐ
[10, 32]	καὶ περὶ τοῦτο διαμαρτάνοντας τοὺς	ἡγεμόνας,	καίτοι προδήλου τῆς ἀγνοίας ὑπαρχούσης.
[10, 29]	εὐζώνων πλῆθος καὶ τοὺς τούτων	ἡγεμόνας	μερίζειν, ὡς ἑκάστους δεήσει πορεύεσθαι,
[10, 7]	φιλίᾳ, τοὺς δὲ τῶν Καρχηδονίων	ἡγεμόνας	στασιάζειν μὲν πρὸς σφᾶς, ὑβρίζειν
[10, 24]	πάντων, ὅπερ οἱ νῦν ποιοῦσιν	ἡγεμόνες,	ὑπολαμβάνοντες ἡγεμονικὴν εἶναι τὴν πρώτην
[10, 29]	καὶ θυρεοφόρους, ὧν εἶχον τὴν	ἡγεμονίαν	Νικομήδης Κῷος καὶ Νικόλαος Αἰτωλός.
[10, 24]	οἱ νῦν ποιοῦσιν ἡγεμόνες, ὑπολαμβάνοντες	ἡγεμονικὴν	εἶναι τὴν πρώτην χώραν. Τί
[10, 24]	οὐ γὰρ στρατιωτικῆς ἐξουσίας, ἀλλ᾽	ἡγεμονικῆς	ἐμπειρίας, ἅμα δὲ καὶ δυνάμεως
[10, 32]	ἀγνοίας ὑπαρχούσης. Τί γὰρ ὄφελος	ἡγεμόνος	ἢ στρατηγοῦ μὴ διειληφότος διότι
[10, 3]	τύχῃ πιστεύοντος, ἀλλὰ νοῦν ἔχοντος	ἡγεμόνος.	~Μετὰ δὲ ταῦτα, πρεσβύτερον ἔχων
[10, 23]	εἶναι τῆς τῶν κατὰ μέρος	ἡγεμόνων	ἐμπειρίας. ~Προκατασκευασάμενος δὲ τὰ προειρημένα
[10, 41]	καὶ τὰς σωματικὰς δυνάμεις τῶν	ἡγεμόνων.	Καθάπερ γὰρ ἐν ταῖς κυνηγεσίαις
[10, 6]	μελήσειν αὑτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις	ἡγεμόσι.	Ταῦτα δ᾽ εἰπὼν τρισχιλίους μὲν
[10, 2]	καὶ προαίρεσιν. Οὔτε γὰρ Λυκοῦργον	ἡγητέον	δεισιδαιμονοῦντα καὶ πάντα προσέχοντα τῇ
[10, 8]	τῆς περιεχούσης αὐτὴν λίμνης διάθεσιν	ἠγνόει,	διὰ δέ τινων ἁλιέων τῶν
[10, 9]	ἅλωσιν τῆς πόλεως δηλοῦν, ἀναγκαῖον	ἡγούμεθ᾽	εἶναι τὸ καὶ τοὺς παρακειμένους
[10, 21]	ἀρχὴν τῶν Φιλοποίμενος πράξεων, καθήκειν	ἡγούμεθα,	καθάπερ καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[10, 2]	βίον ἐπιτελεσθείσας αὐτῷ πράξεις, ἀναγκαῖον	ἡγούμεθα	τὸ προεπιστῆσαι τοὺς ἀκούοντας ἐπὶ
[10, 32]	ὅλα, πλεῖστον ἀπέχειν δεῖ τὸν	ἡγούμενον;	τί δ᾽ ἀγνοοῦντος ὅτι, κἄν
[10, 17]	οὕτω σπουδάζειν καὶ προνοεῖσθαι τοὺς	ἡγουμένους	ὡς περὶ τοῦτο τὸ μέρος,
[10, 41]	τρόπον συμβαίνει καὶ ἐπὶ τῶν	ἡγουμένων.	Ὃ δὴ τότε μάλιστα συνιδεῖν
[10, 33]	τὰς ἐλπίδας ἑκάστοις ἐκ τῶν	ἡγουμένων.	Ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσθω μοι
[10, 37]	αὐτῷ πρὸς τοὺς ἄλλους στρατηγούς·	ἠγωνία	δὲ καὶ τὴν Ποπλίου παρουσίαν.
[10, 41]	οὐ γὰρ μόνον τοὺς Αἰτωλοὺς	ἠγωνίων,	ἀλλὰ καὶ τὸν Μαχανίδαν διὰ
[10, 19]	κατὰ τὴν Ἰβηρίαν ἀπηλπικότων, σαφῶς	ᾔδει	διότι τούτων προσαγγελθέντων αὖθις ἀναθαρρήσαντες
[10, 36]	~Ὃ δὴ καὶ περὶ πολλοὺς	ἤδη	γέγονε. Μεγάλου γὰρ ὄντος, ὡς
[10, 13]	ἐπὶ τὴν ἐκλείπουσαν ἀεὶ χώραν.	Ἤδη	δὲ τῆς ἡμέρας προβαινούσης, καὶ
[10, 6]	παρεσκευακέναι. Διὸ καὶ τοὺς μὲν	ἤδη	διαπέμπεσθαι πρὸς σφᾶς, τοὺς δὲ
[10, 15]	μετὰ δὲ ταῦτα συννοήσας βεβαίως	ἤδη	κατειλημμένην τὴν πόλιν διεπέμψατο περὶ
[10, 15]	κλιμάκων βιαζόμενοι κατὰ τὸν ἰσθμόν,	ἤδη	κρατοῦντες τῶν ἀμυνομένων, ἐπέβαινον ἐπὶ
[10, 14]	δὲ καὶ τῶν βελῶν αὐτοὺς	ἤδη	λειπόντων, καὶ τοῦ πλήθους τῶν
[10, 40]	τοῖς ἀνίπποις. Καὶ τὸ λοιπὸν	ἤδη	μεταλαβὼν τὴν τῶν Καρχηδονίων στρατοπεδείαν
[10, 49]	τοῦτον, τῶν πλείστων ἱππέων ἐκτεταγμένων	ἤδη,	Παναίτωλος ἐπαγαγεῖν παραγγείλας τὸν μὲν
[10, 3]	διὰ τὴν προειρημένην χρείαν, λοιπὸν	ἤδη	πάντως αὑτὸν ἐδίδου κατὰ τοὺς
[10, 37]	Ποπλίου παρουσίαν. Καὶ τὸ λοιπὸν	ἤδη	προσδοκῶν αὐτὸν ἥξειν μετὰ τῶν
[10, 40]	Μετὰ δὲ ταῦτα, τῆς ὥρας	ἤδη	συναπτούσης, ἀνεχώρησε μετὰ τῆς δυνάμεως
[10, 19]	γεγονότα. Τὸ γὰρ πλεῖον αὐτῶν	ἤδη	τὰ κατὰ τὴν Ἰβηρίαν ἀπηλπικότων,
[10, 36]	προφανοῦς ὄντος καὶ ἐπὶ πολλῶν	ἤδη	τεθεωρημένου διότι κτῶνται μὲν ἄνθρωποι
[10, 4]	πρὸς αὐτὴν ὄνειρον τεθεωρηκέναι δὶς	ἤδη	τὸν αὐτόν. Δοκεῖν γὰρ ἅμα
[10, 14]	κίνδυνον· ὁ δὲ Πόπλιος, προσδοκῶν	ἤδη	τὸν τῆς ἀμπώτεως καιρόν, κατὰ
[10, 19]	κάλλος, ἰδιώτης μὲν ὢν οὐδεμίαν	ἥδιον	ἂν ἔφη δέξασθαι ταύτης τῆς
[10, 19]	καὶ ῥᾳθυμίας ἐν τῷ ζῆν	ἡδίστας	τοῖς νέοις ἀπολαύσεις τὰ τοιαῦτα
[10, 39]	θηρία, καὶ τῶν φευγόντων ὅσους	ἠδύνατο	πλείστους ἐπισπασάμενος, ἐποιεῖτο τὴν ἀναχώρησιν
[10, 32]	στρατοπέδῳ θεωροῦντες τὸ γινόμενον οὐδαμῶς	ἠδυνήθησαν	ἐπικουρῆσαι τοῖς κινδυνεύουσιν· ἔτι γὰρ
[10, 27]	τὸ χαραχθὲν εἰς τὸ βασιλικὸν	ἡθροίσθη	νόμισμα μικρῷ λεῖπον τετρακισχιλίων ταλάντων.
[10, 30]	πάντες δὲ λιπόντες τοὺς τόπους	ἡθροίσθησαν	ἐπὶ τὴν ὑπερβολήν. ~Οἱ δὲ
[10, 28]	δὲ βασιλεὺς διανύσας τὴν ἔρημον	ἧκε	πρὸς τὴν Ἑκατόμπυλον προσαγορευομένην, ἣ
[10, 45]	πόσαι νῆες ἢ πόσος σῖτος	ἥκει	παρὰ τῶν συμμάχων; Ὁ δὲ
[10, 34]	τῶν κατὰ τὴν χώραν δυναστῶν	ἥκει	πρὸς αὐτόν. Τοὺς μὲν γὰρ
[10, 19]	συνιδόντες φιλογύνην ὄντα τὸν Πόπλιον,	ἧκον	αὐτὴν ἄγοντες καὶ παραστήσαντες ἔφασκον
[10, 41]	καὶ Πόπλιον κατὰ θάλατταν. Διόπερ	ἧκον	Ἀχαιοὶ μὲν παρακαλοῦντες τὸν Φίλιππον
[10, 40]	προειρημένους τόπους Καρχηδονίοις τότε συνεμάχουν,	ἧκον	ἐγχειρίζοντες σφᾶς αὐτοὺς εἰς τὴν
[10, 38]	παρεμβολὰς καὶ παραλαβόντες τὰς δυνάμεις,	ἧκον	πρὸς τὸν Πόπλιον, καὶ στρατοπεδεύσαντες
[10, 37]	δὲ πλησιάσαντος αὐτοῦ τοῖς τόποις	ἧκον	ὡς αὐτὸν ἐκ τῆς παρεμβολῆς
[10, 45]	οὐδέν ἐστιν ὡρισμένον. Πόσοι γὰρ	ἥκουσιν	ἱππεῖς ἢ πόσοι πεζοὶ καὶ
[10, 22]	τῷ φιλοσόφῳ κατὰ τὴν φυγὴν	ἠλευθέρωσαν	μὲν τὴν αὑτῶν πατρίδα, συστησάμενοι
[10, 4]	συμφρονήσαντες ἅμα ποιήσαιντο τὴν ἐπιβολήν,	ἦλθεν	ἐπί τινα τοιαύτην ἔννοιαν. Θεωρῶν
[10, 12]	φεύγειν. Παρ᾽ ὀλίγον μὲν οὖν	ἦλθον	οἱ Ῥωμαῖοι τοῦ συνεισπεσεῖν τότε
[10, 17]	καὶ τοῖς εἴδεσι καὶ ταῖς	ἡλικίαις	ἀκμαιοτάτους προσέμιξε τοῖς αὑτοῦ πληρώμασι,
[10, 22]	Μετὰ δὲ ταῦτα παραγενόμενος εἰς	ἡλικίαν	ἐγένετο ζηλωτὴς Ἐκδήμου καὶ Δημοφάνους,
[10, 18]	τότε κατὰ γένη καὶ καθ᾽	ἡλικίαν	ἑκάστοις ἐδωρεῖτο τὰ πρέποντα, ταῖς
[10, 22]	ἐλευθερίαν, οἷς κατὰ τὴν πρώτην	ἡλικίαν	ἐπὶ πολὺ συμβιώσας διέφερε μὲν
[10, 26]	δὲ κακὰ προβαίνοντι κατὰ τὴν	ἡλικίαν	ἐπιγενέσθαι, καθάπερ ἐνίοις ἐπιγίνεται γηράσκουσι
[10, 9]	ἔχων τὴν ἐπιβολὴν καὶ τὴν	ἡλικίαν,	ἣν ἀρτίως εἶπα, πάντας ἀπεκρύψατο
[10, 12]	εἰς τὴν πύλην ὑφ᾽ αὑτῶν	ἠλοήθησαν.	Οὗ συμβαίνοντος ὁ κατὰ τὴν
[10, 32]	ἂν ᾠόμην" τίς γὰρ ἂν	ἤλπισε	τοῦτο γενέσθαι" μέγιστον εἶναί μοι
[10, 28]	μὲν οὖν τούτων τῶν τόπων	ἤλπισεν	αὐτὸν ἥξειν Ἀρσάκης, τὴν δ᾽
[10, 21]	τοῦ κατὰ τὴν διήγησιν ἐφεστακότος	ἡμᾶς	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν τῶν Φιλοποίμενος
[10, 47]	γὰρ πάντα τὰ θεωρήματα καθ᾽	ἡμᾶς	ἐπὶ τοσοῦτον εἰληφέναι τὰς προκοπάς,
[10, 18]	ἡμετέρους ἐκδέχῃ λόγους, εἰ νομίζεις	ἡμᾶς	ὑπὲρ τῆς γαστρὸς δεῖσθαί σου
[10, 11]	ψεῦδος. Οὐ γὰρ ἐξ ἀκοῆς	ἡμεῖς,	ἀλλ᾽ αὐτόπται γεγονότες μετ᾽ ἐπιστάσεως
[10, 9]	τούτοις τοῖς ἐκλογισμοῖς χρησάμενος, οἷς	ἡμεῖς	ἀνώτερον ἐξελογισάμεθα, καθόλου τε τοῖς
[10, 26]	ἐπιγίνεται γηράσκουσι τῶν ἵππων. Καίπερ	ἡμεῖς	οὐκ ἐν τοῖς προοιμίοις, ὥσπερ
[10, 11]	ἐτύγχανε πεπεικὼς αὑτόν, ὑπὲρ ὧν	ἡμεῖς	τὸν κατὰ μέρος ἄρτι πεποιήμεθα
[10, 4]	ἐμοὶ ταύτην ἰδεῖν γένοιτο τὴν	ἡμέραν"	Βούλει" φησί μῆτερ, πεῖραν λάβωμεν;
[10, 5]	δὲ μᾶλλον ὕπαρ καὶ μεθ᾽	ἡμέραν	διαλέγεσθαι τοῖς θεοῖς. Ὧν οὐδὲν
[10, 20]	στρατοπέδων γυμνασίας. Τὴν μὲν πρώτην	ἡμέραν	ἐκέλευσε τροχάζειν ἐπὶ τριάκοντα σταδίους
[10, 20]	ἐπάνω προεῖπον· αὐτὸς δὲ καθ᾽	ἡμέραν	ἐπεπορεύετο, καὶ δι᾽ αὑτοῦ τὰς
[10, 8]	γίνεταί τις αὐτῆς ἀποχώρησις καθ᾽	ἡμέραν	ἐπὶ δείλην ὀψίαν. Ἐξ ὧν
[10, 49]	τριῶν ἡμερῶν ὁδόν, ἐπὶ μὲν	ἡμέρας	δύο σύμμετρον ἐποιήσατο τὴν πορείαν,
[10, 18]	θαρρεῖν ἐκέλευε, διότι μετ᾽ ὀλίγας	ἡμέρας	ἐπόψονται τοὺς αὑτῶν γονεῖς· τοὺς
[10, 49]	ἐπυνθάνετο τῶν ὑπεναντίων τὰς μὲν	ἡμέρας	ἐφεδρεύειν παρὰ τὸ χεῖλος τοῦ
[10, 38]	Οὐ μὴν ἀλλὰ προσανασχὼν δύ᾽	ἡμέρας	καὶ διαγωνιάσας μὴ συνεπιγενομένων τῶν
[10, 13]	ἀεὶ χώραν. Ἤδη δὲ τῆς	ἡμέρας	προβαινούσης, καὶ τῶν στρατιωτῶν τετρυμμένων
[10, 7]	δὲ τῶν προειρημένων ἐλάττω δέχ᾽	ἡμερῶν	ὁδὸν ἀπέχειν τῆς Καινῆς πόλεως.
[10, 49]	Ἀπέχοντος δὲ τοῦ ποταμοῦ τριῶν	ἡμερῶν	ὁδόν, ἐπὶ μὲν ἡμέρας δύο
[10, 43]	γινώσκειν, ᾧ μέλει, ποτὲ μὲν	ἡμερῶν	τριῶν ἢ τεττάρων ὁδὸν ἀπέχοντι,
[10, 2]	ἡμῶν δῆλον ἔσται διὰ τῆς	ἡμετέρας	ἐξηγήσεως τοῖς ἐπισημαίνεσθαι δυναμένοις τὰ
[10, 18]	Οὐκ ὀρθῶς" ἔφη στρατηγέ, τοὺς	ἡμετέρους	ἐκδέχῃ λόγους, εἰ νομίζεις ἡμᾶς
[10, 16]	δὲ τοῦ μέρους εἴρηται πρότερον	ἡμῖν	διὰ πλειόνων ἐν τοῖς περὶ
[10, 36]	Μεγάλου γὰρ ὄντος, ὡς πλεονάκις	ἡμῖν	εἴρηται, τοῦ κατορθοῦν ἐν πράγμασι
[10, 3]	ταύτην περὶ αὐτοῦ τὴν δόξαν	ἡμῖν	ἐνεργασάμενος διὰ τὸ δοκεῖν εἰκότα
[10, 17]	διὰ τὴν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας.	Ἡμιόλιον	δὲ ποιήσας τὸ ναυτικὸν ἐκ
[10, 17]	τοῖς αὑτοῦ πληρώμασι, καὶ ποιήσας	ἡμιολίους	τοὺς πάντας ναύτας ἢ πρόσθεν
[10, 39]	λοιποὺς ἑτοίμους ἔχων, τοὺς μὲν	ἡμίσεις	αὐτὸς ἔχων, περιελθὼν τὴν ὀφρὺν
[10, 16]	πρὸς τὰς ἁρπαγάς, οἱ δ᾽	ἡμίσεις	διαφυλάττοντες τὰς τάξεις ἐφεδρεύωσι τούτοις,
[10, 12]	χιλίων σύνταγμα διελὼν τοὺς μὲν	ἡμίσεις	ἐπὶ τῆς ἄκρας ἀπέλιπε, τοὺς
[10, 39]	προσέβαλλε τοῖς Καρχηδονίοις, τοὺς δ᾽	ἡμίσεις	Λαιλίῳ δοὺς ὁμοίως παρήγγειλε τὴν
[10, 16]	πολιτείας. Λοιπὸν ὅταν οἱ μὲν	ἡμίσεις	τράπωνται πρὸς τὰς ἁρπαγάς, οἱ
[10, 46]	μὲν γράμματ᾽ ἐστὶν ἐλάττω τῶν	ἡμίσεων,	διασαφεῖται δὲ ταὐτόν. Τούτου δὲ
[10, 16]	πλείους ἀποτάττονται πρὸς τοῦτο τῶν	ἡμίσεων·	οἱ δὲ λοιποὶ μένοντες κατὰ
[10, 14]	τὸ γινόμενον, οὐ μὴν ἀλλ᾽	ἠμύνοντο	δυνατῶς. Κατὰ δὲ τὴν ἀκμὴν
[10, 6]	καὶ μέγιστον σημεῖον τῆς ὑφ᾽	ἡμῶν	ἄρτι ῥηθείσης διαλήψεως. Ἔτος γὰρ
[10, 2]	ὑγιὲς τὸ νυνὶ λεγόμενον ὑφ᾽	ἡμῶν	δῆλον ἔσται διὰ τῆς ἡμετέρας
[10, 46]	τοῦ προειρημένου Κρῆτες ἑκατὸν ἀφ᾽	ἡμῶν	ηὐτομόλησαν. Νῦν γὰρ τὰ μὲν
[10, 45]	τυχὼν δὲ τῆς ἐξεργασίας δι᾽	ἡμῶν,	πάντη πάντως μέν ἐστιν ὡρισμένος
[10, 18]	αἰχμαλωτίδων τῆς Μανδονίου γυναικός, ὃς	ἦν	ἀδελφὸς Ἀνδοβάλου τοῦ τῶν Ἰλεργητῶν
[10, 30]	τὴν ἀποσκευὴν οὐκ ἄλλως δυνατὸν	ἦν,	ἀλλ᾽ ὡς ἐκεῖνοι διέλαβον, ποιεῖσθαι
[10, 29]	ὡς εἰ μὲν οἷός τ᾽	ἦν	Ἀρσάκης διὰ μάχης κρίνεσθαι πρὸς
[10, 3]	αὐτοῦ τὴν φύσιν. Ὧν εἷς	ἦν	Γάιος Λαίλιος, ἀπὸ νέου μετεσχηκὼς
[10, 6]	πᾶσι ποιῶν τὴν αὑτοῦ πρόθεσιν.	Ἦν	γὰρ αὐτῷ κεκριμένον πράττειν ὧν
[10, 22]	τοίνυν πρῶτον μὲν ἔφυ καλῶς·	ἦν	γὰρ ἐξ ἀνδρῶν τῶν ἐπιφανεστάτων
[10, 30]	στενότητας τῆς τοῦ βασιλέως προσδοκίας.	Ἦν	γὰρ τὸ μὲν ὅλον μῆκος
[10, 41]	Ὃ δὴ τότε μάλιστα συνιδεῖν	ἦν	γινόμενον ὑπὸ τοῦ Φιλίππου· τὰς
[10, 27]	τὸν Εὔξεινον μέρεσι τῆς Ἀσίας,	ἦν	δὲ βασίλειον ἐξ ἀρχῆς Μήδων,
[10, 41]	πολεμίων. Παραπλήσια δ᾽ Ἀκαρνᾶνες παρεκάλουν.	Ἦν	δὲ καὶ παρ᾽ Ἠπειρωτῶν πρεσβεία.
[10, 22]	τε τὰς ἐν τοῖς πολεμικοῖς,	ἦν	δὲ καὶ περὶ τὸν βίον
[10, 24]	ἐν ἀρχαῖς πᾶν τὸ διαμαρτανόμενον.	Ἦν	δὲ τὰ τοιαῦτα τελέως βραχέα
[10, 19]	ὅσα δημόσια κατελήφθη τῶν Καρχηδονίων.	Ἦν	δὲ ταῦτα πλείω τῶν ἑξακοσίων
[10, 31]	καὶ περιστρατοπεδεύσας ἤρχετο τῆς πολιορκίας.	Ἦν	δὲ τὸ πλεῖστον μέρος τῆς
[10, 38]	ἐποιεῖτο τὰς συνθήκας πρὸς αὐτούς.	Ἦν	δὲ τὸ συνέχον τῶν ὁμολογηθέντων
[10, 15]	καὶ τελέως πολὺ τὸ τοιοῦτον	ἦν	διὰ τὸ πλῆθος τῶν κατειλημμένων.
[10, 43]	ἢ Χαλκίδα πάρεστι στόλος, δυνατὸν	ἦν	διασαφεῖν τοῖς περὶ τούτου συνθεμένοις·
[10, 5]	διαλέγεσθαι τοῖς θεοῖς. Ὧν οὐδὲν	ἦν	ἐνύπνιον, ἀλλ᾽ ὑπάρχων εὐεργετικὸς καὶ
[10, 1]	ταῖς εἰς τοῦτο τὸ μέρος	ἦν	ἐπινοίαις. ~ΙΙ. Ὅτι μέλλοντες ἱστορεῖν
[10, 14]	χρείαν ταύτην ἡτοιμασμένους· καὶ γὰρ	ἦν	εὖ πεφυκώς, εἰ καὶ πρὸς
[10, 3]	μελλόντων. ~Ἐκεῖνος γὰρ ὅτι μὲν	ἦν	εὐεργετικὸς καὶ μεγαλόψυχος ὁμολογεῖται, διότι
[10, 8]	ἀσφαλίσηται τὴν στρατοπεδείαν τοῦτο δ᾽	ἦν	εὐχερὲς διὰ τὸ μακρὰν ἀπεσπάσθαι
[10, 18]	τῶν ἐπιτηδείων αὐταῖς· καὶ γὰρ	ἦν	ἡ γυνὴ πρεσβυτέρα καί τινα
[10, 30]	καὶ τοῖς εὐζώνοις οὐκ ἀδύνατος	ἦν	ἡ δι᾽ αὐτῶν τῶν λευκοπέτρων
[10, 12]	καὶ κατὰ πολὺν τόπον, ἄνισος	ἦν	ἡ μάχη παρὰ ταύτην τὴν
[10, 2]	μὲν πάντες εἰδέναι τίς ποτ᾽	ἦν	καὶ ἀπὸ ποίας φύσεως ἢ
[10, 21]	ὁ τῶν Ἀχαιῶν στρατηγὸς ἄτολμος	ἦν	καὶ πολεμικῆς χρείας ἀλλότριος. Τοῦ
[10, 21]	ἐν ᾗ διεσαφοῦμεν καὶ τίς	ἦν	καὶ τίνων καὶ τίσιν ἀγωγαῖς
[10, 4]	καιρὸν οἱονεὶ προσπαίζοντος καὶ γὰρ	ἦν	κομιδῇ νέος ἠξίου τήβενναν αὑτῷ
[10, 7]	ἄλλων δυνάμεων, συγκλεισθῇ που, κατάφοβος	ἦν	μὴ ταῖς αὐταῖς Γναΐῳ τῷ
[10, 5]	οὐδ᾽ ἐν νῷ τὸ ῥηθὲν	ἦν,	ὁ δὲ λαβὼν πρῶτον λαμπρὰν
[10, 15]	ἐπὶ τῆς παρεμβολῆς ἔμενον, οἷς	ἦν	οὕτω διατεταγμένον· μετὰ δὲ τῶν
[10, 37]	δὴ ταῦτα διανοηθεὶς πρὸς τούτοις	ἦν·	Πόπλιος δὲ προσδεξάμενος Γάιον τὸν
[10, 1]	νῦν μέν, ἔτι δὲ μᾶλλον	ἦν	πρὸ τοῦ. Ἀπὸ γὰρ ἄκρας
[10, 13]	ἀλλὰ τοιούτων ἀπαντωμένων οὐδὲν ἱκανὸν	ἦν	πρὸς τὸ κωλύειν τὴν ἐπιφορὰν
[10, 30]	τῶν ὀρῶν οὐχ οἷόν τ᾽	ἦν	τούτοις προσβαλεῖν, ἀλλὰ τοῖς ψιλοῖς
[10, 21]	ἀγωγαῖς ἐχρήσατο νέος ὤν, ἀναγκαῖον	ἦν	ὑπὲρ ἑκάστου τῶν προειρημένων φέρειν
[10, 6]	καὶ προετίθετο πράττειν. Ὧν οὐδὲν	ἦν	χωρὶς ἐκλογισμῶν τῶν ἀκριβεστάτων. ~Ἔτι
[10, 9]	τὴν ἐπιβολὴν καὶ τὴν ἡλικίαν,	ἣν	ἀρτίως εἶπα, πάντας ἀπεκρύψατο χωρὶς
[10, 26]	ἠρκεῖτο μοιχεύων, ἀλλ᾽ ἐκ προστάγματος	ἣν	αὐτῷ φανείη, προσπέμψας ἐκάλει, ταῖς
[10, 37]	καὶ τὴν ὅλην πίστιν ἐνεφάνιζον,	ἣν	ἐτύγχανον ἐκείνοις παρεσχημένοι. Μετὰ δὲ
[10, 1]	διὰ τὴν τῶν τόπων εὐφυΐαν,	ἣν	οὐδὲ συγκρίνειν ἄξιόν ἐστι τοῖς
[10, 30]	χαράδρας χειμάρρου καὶ βαθείας, εἰς	ἣν	πολλαὶ μὲν αὐτομάτως ἐκ τῶν
[10, 4]	τούτου προσπορευομένου πρὸς τὴν ἀγορανομίαν,	ἣν	σχεδὸν ἐπιφανεστάτην ἀρχὴν εἶναι συμβαίνει
[10, 39]	δὲ παρεμβάλλοντας ἐξ ἐπιστροφῆς φεύγειν	ἠνάγκαζον.	Ἀσδρούβας δὲ κατὰ τοὺς ἐξ
[10, 26]	πανταχόθεν αὐτοῖς περιεστάναι τὸν πόλεμον	ἠναγκάζοντο	καρτερεῖν καὶ φέρειν τὰ παρὰ
[10, 32]	λοιποὺς κατατραυματίσαντες διὰ τῶν κρημνῶν	ἠνάγκασαν	ἄλλον ἄλλῃ φεύγειν. Οἱ δ᾽
[10, 28]	μὲν ἐξ ἐφόδου τρεψάμενοι φυγεῖν	ἠνάγκασαν,	αὐτοὶ δὲ πάλιν ἀνεχώρησαν ὡς
[10, 49]	ἐπιφερομένους ἀτάκτως ἐκ μεταβολῆς προτροπάδην	ἠνάγκασε	φυγεῖν. Ἐκεῖνοι μὲν οὖν, τῶν
[10, 18]	θυγατέρων καὶ πλειόνων ἄλλων δυναστῶν,	ἠναγκάσθη	δακρῦσαι, τῆς γυναικὸς ἐν ὀλίγῳ
[10, 23]	καθ᾽ ἵππον μὲν κλίσεις ἐφ᾽	ἡνίαν	καὶ πάλιν ἐπὶ δόρυ, πρὸς
[10, 40]	τοὺς ἐσχάτους τοῦ βίου καιρούς,	ἡνίκα	πρὸς τοῖς κατὰ τὴν Ἰβηρίαν
[10, 31]	τῶν ἔργων, ἐν αἷς οὐκ	ἤνυον	ἑκάτεροι φέροντες τοὺς νεκροὺς καὶ
[10, 28]	τούτων τῶν τόπων ἤλπισεν αὐτὸν	ἥξειν	Ἀρσάκης, τὴν δ᾽ ἔρημον τὴν
[10, 37]	τὸ λοιπὸν ἤδη προσδοκῶν αὐτὸν	ἥξειν	μετὰ τῶν δυνάμεων, θεωρῶν δ᾽
[10, 6]	διαβάντας ἴδωσι τὸν ποταμόν, ἀσμένως	ἥξειν,	οὐχ οὕτως εὐνοοῦντας σφίσι, τὸ
[10, 34]	ἀξιουμένων πάντας ἐπὶ τὸ παραπλήσιον	ἥξειν,	σπουδάζοντας κομίσασθαι τοὺς ἀναγκαίους καὶ
[10, 4]	καὶ γὰρ ἦν κομιδῇ νέος	ἠξίου	τήβενναν αὑτῷ λαμπρὰν εὐθέως ἑτοιμάσαι·
[10, 34]	τὰ κατάλοιπα τῶν ἔργων. Διόπερ	ἠξίου	τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα
[10, 41]	μὴν οἱ τὴν Εὔβοιαν κατοικοῦντες	ἠξίουν	ἔχειν τινὰ πρόνοιαν τῶν πολεμίων.
[10, 37]	τὰς ἐξ ἐκείνων ἀπηντημένας. Διόπερ	ἠξίουν	τὸν Πόπλιον αὐτὸν κριτὴν γίνεσθαι
[10, 11]	συνάπτον τὴν πόλιν πρὸς τὴν	ἤπειρον	ἀχαράκωτον εἴασε, κατὰ μέσην ὑπάρχον
[10, 10]	τυγχάνει διὰ τὴν περιέχουσαν αὐτὸν	ἤπειρον.	Ἐν δὲ τῷ μυχῷ τοῦ
[10, 10]	συνάπτει τὴν πόλιν πρὸς τὴν	ἤπειρον,	μὴ πλέον ὑπάρχειν ἢ δυεῖν
[10, 41]	παρεκάλουν. Ἦν δὲ καὶ παρ᾽	Ἠπειρωτῶν	πρεσβεία. Προσήγγελτο δὲ καὶ Σκερδιλαΐδαν
[10, 42]	δ᾽ Αἰτωλῶν τοὺς ἄρχοντας εἰς	Ἡράκλειαν	ἁθροίζεσθαι χάριν τοῦ κοινολογηθῆναι πρὸς
[10, 7]	Μάγωνα μὲν ἐπυνθάνετο διατρίβειν ἐντὸς	Ἡρακλείων	στηλῶν ἐν τοῖς Κονίοις προσαγορευομένοις,
[10, 40]	ἀπὸ τῶν Φιλαίνου βωμῶν ἕως	Ἡρακλείων	στηλῶν ὑπὸ τὴν τῆς πατρίδος
[10, 18]	εὐσχημοσύνης ἀμείνω Καρχηδονίων, συμπαθὴς γενόμενος	ἤρετο	τί λείπει τῶν ἐπιτηδείων αὐταῖς·
[10, 26]	ἐπείρα γυναῖκας οὐδὲ τὰς ὑπάνδρους	ἠρκεῖτο	μοιχεύων, ἀλλ᾽ ἐκ προστάγματος ἣν
[10, 14]	τοῦ διὰ τῶν κλιμάκων ἀγῶνος	ἤρχετο	τὰ κατὰ τὴν ἄμπωτιν, καὶ
[10, 31]	τὴν δύναμιν προῆγε, καὶ περιστρατοπεδεύσας	ἤρχετο	τῆς πολιορκίας. Ἦν δὲ τὸ
[10, 4]	προσδοκίαν ἔχουσαν ὑπὲρ τοῦ μέλλοντος,	ἧς	μόνης ἔμελεν αὐτῷ τὸν μὲν
[10, 27]	δὲ χρυσαῖ τινες ὀλίγαι μὲν	ἦσαν,	ἀργυραῖ δὲ καὶ πλείους ὑπέμενον.
[10, 23]	ἔτι δὲ μᾶλλον τοὺς ἱππεῖς.	~Ἦσαν	δὲ κινήσεις, ἃς ὑπελάμβανε πρὸς
[10, 22]	Δημοφάνους, οἳ τὸ μὲν γένος	ἦσαν	ἐκ Μεγάλης πόλεως, φεύγοντες δὲ
[10, 18]	Καρχηδονίους ἐχώριζε. Δύο μὲν γὰρ	ἦσαν	κατειλημμένοι τῶν ἐκ τῆς γερουσίας,
[10, 17]	τότε περὶ τὴν τῶν λαφύρων	ἦσαν	οἰκονομίαν· ὁ δὲ στρατηγὸς τῶν
[10, 17]	αἱ μὲν γὰρ αἰχμάλωτοι νῆες	ἦσαν	ὀκτωκαίδεκα τὸν ἀριθμόν, αἱ δ᾽
[10, 40]	τὸ τῶν αἰχμαλώτων πλῆθος, ὧν	ἦσαν	πεζοὶ μὲν εἰς μυρίους, ἱππεῖς
[10, 31]	ταῖς χωστρίσι χελώναις. Τάφροι γὰρ	ἦσαν	τριτταί, πλάτος μὲν οὐκ ἔλαττον
[10, 14]	~Οἱ μὲν οὖν ἔνδον περιχαρεῖς	ἦσαν	ὡς ἀποτετριμμένοι τὸν κίνδυνον· ὁ
[10, 5]	θύρας ἀπήντα καὶ μετὰ παραστάσεως	ἠσπάζετο	τοὺς νεανίσκους, ὥστε τὸν Πόπλιον
[10, 35]	περὶ τὸν Ἀσδρούβαν ἀπιστεῖν αὐτοῖς	ᾔτησαν	χρημάτων τε πλῆθος καὶ τὰς
[10, 14]	καιρόν, κατὰ μὲν τὴν λίμνην	ἡτοίμασε	πεντακοσίους ἄνδρας μετὰ κλιμάκων, κατὰ
[10, 14]	τοὺς πρὸς τὴν χρείαν ταύτην	ἡτοιμασμένους·	καὶ γὰρ ἦν εὖ πεφυκώς,
[10, 41]	τῶν ὑπεναντίων, ἡγεμόνα καὶ βοήθειαν	ᾔτουν.	Φιλοπονώτατά γε μὴν οἱ τὴν
[10, 22]	καὶ τὰς ψυχὰς τῶν ἀνδρῶν	ἡττημένας,	οὐ μόνον αὐτοὺς ἑαυτῶν βελτίους,
[10, 6]	περιπέτειαν· οὐ γὰρ ταῖς ἀρεταῖς	ἡττῆσθαι	Ῥωμαίους ὑπὸ Καρχηδονίων οὐδέποτε, τῇ
[10, 7]	οὐ κατεπέπληκτο τοὺς Καρχηδονίους οὐδ᾽	ἥττητο	τῇ ψυχῇ, καθάπερ οἱ πολλοί.
[10, 19]	στρατηγὸς δ᾽ ὑπάρχων οὐδ᾽ ὁποίαν	ἧττον,	ὡς μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, τοῦτ᾽
[10, 15]	ὁ στρατηγὸς ἐπὶ τῆς ἄκρας	ηὐλίσθη,	τοὺς δὲ λοιποὺς διὰ τῶν
[10, 49]	μὲν αὐτοῦ παρὰ τὸν ποταμὸν	ηὐλίσθησαν·	ἐν δὲ τούτῳ τῷ κινδύνῳ
[10, 7]	πυνθανόμενος τὰ περὶ τοὺς ἐναντίους,	ηὕρισκε	τὰς μὲν δυνάμεις τῶν Καρχηδονίων
[10, 46]	προειρημένου Κρῆτες ἑκατὸν ἀφ᾽ ἡμῶν	ηὐτομόλησαν.	Νῦν γὰρ τὰ μὲν γράμματ᾽
[10, 10]	ὁ μὲν πρὸς ἀνατολὰς νεύων	Ἡφαίστου,	τούτῳ δ᾽ ὁ συνεχὴς Ἀλήτου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/02/2009