Page
[92]	αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε τὸ	χαῖρον	ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι
[87]	τοιούτων ἐφ´ οἷς οἱ ἐχθροὶ	χαίρουσι	καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν τοὺς
[90]	ἔφερε τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ	χαλεπὴν	οὖσαν, ὡς εὐκόλως συνεσόμενος ἑτέροις,
[92]	ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε καὶ	χάραττε	τὸ φιλόνεικον ἐν ἐκείνοις θηγόμενον.
[92]	ἐκείνοις θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ οἱ	χαρίεντες	γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ τὰ
[92]	αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ δὲ	χασμῶδες	ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ
[92]	αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι μὴ	χείρονες.
[86]	φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ	Χίλων	ὁ σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα
[91]	πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν	Χίῳ	τῆς κρατούσης μερίδος ἐν στάσει
[86]	τρεφόμενοι καὶ θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ	χολαῖς	καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν
[87]	καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι,	χορδολογοῦντες	καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες.
[90]	ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν	χρείᾳ	γενομένοις σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν
[86]	κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας	χρείας	ὁ μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων
[86]	τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν οὐ	χρή,	ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην
[91]	φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι	χρὴ	λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην,
[87]	δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ	χρημάτων	ἀποβολὴν ἐφόδιον σχολῆς ἐποιήσαντο καὶ
[87]	φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς	χρῆσθαι	δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ
[89]	τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ	χρῆσθαι	θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε
[91]	καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ δικαίῳ	χρῆσθαι	καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε
[89]	ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ	χρῆσθαι	λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ
[86]	ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον ἤδη	χρῆσθαι	μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται σαρξὶ
[86]	τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι τοῖς	χρῆσθαι	μαθοῦσι. Σκόπει δὴ καὶ τὸν
[89]	ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ τὸ	χρῆσθαι	φίλῳ καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ
[88]	ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων, ἕξει τι	χρήσιμον	ἐκ τοῦ λοιδορεῖν, ἄλλως ἀχρήστου
[89]	λοιδορεῖν τὸν ἐχθρὸν ὠφέλιμον καὶ	χρήσιμον·	οὐκ ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ, τῷ
[90]	πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται τὸ	χρήσιμον,	ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν Αἱ
[91]	ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ κάλλιστον καὶ	χρησιμώτατον,	ἀπωτάτω καθίσταται τοῦ φθονεῖν καὶ
[87]	ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ	χρῆσιν	οἰκείαν (καὶ ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ
[88]	σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα	χρηστόν,	ἐν λόγοις εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι
[90]	τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν	χρηστότητα,	~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου
[90]	ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ	χρηστότητα	μᾶλλον ἢ ταῖς (φιλίαις. Φίλον
[88]	ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ	χρηστότητι	μεγαλοφροσύνῃ φιλανθρωπίαις εὐεργεσίαις· ταῦτ´ Ἀποστρέφει
[92]	ἐπιμελείας καὶ προνοίας καὶ πράξεων	χρηστῶν	περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς
[92]	Εἰς ἄφενος σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα	χρηστῶν	πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς τρόπος
[92]	ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς	χρυσὸς	ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα,
[88]	καὶ σωφρόνει καὶ ἀλήθευε καὶ	χρῶ	φιλανθρώπως καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν.
[91]	ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα	χρῶνται	πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ ὑπὸ
[86]	ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ	χώραν	μὲν ἄθηρον ὥσπερ ἱστοροῦσι τὴν
[88]	ἀνιῶνται καὶ κύνας ἐπαινουμένους. Ἂν	χωρίον	ἐκπεπονημένον ἴδωσιν, ἂν εὐθαλοῦντα κῆπον,
[89]	μιᾷ παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν,	χωρίον	τι καλὸν ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς
[86]	τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς	χωρὶς	ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008