HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 88 formes différentes pour 170 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[87]   ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι δ´ ἃ καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις

[89]   ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´ ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ

[87]   τοῖς θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς

[86]   μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ δ´ ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι. Τῆς

[89]   οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος

[89]   ἴδιον αὐτῷ προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς ἥ ς´

[89]   ὠφέλιμον καὶ χρήσιμον· οὐκ ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ, τῷ λοιδορεῖσθαι καὶ κακῶς

[87]   λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ ὀλιγωροῦντας, τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς ὀνείρους

[89]   οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος

[90]   λοιδορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´

[88]   ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ

[91]   μηνῦσαι τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν

[90]   σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος μην,

[86]   τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς

[91]   ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι

[92]   φθόνων καὶ φιλονεικιῶν, ἔθιζε σεαυτὸν δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε

[92]   ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον, ἄν τι πλέον ἡμῶν

[89]   τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα.

[87]   ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς

[90]   ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ δὲ βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον

[88]   πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν,

[87]   λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος)

[87]   (τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν δὲ καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ

[87]   καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς

[90]   ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα δὲ καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον

[90]   πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος

[87]   προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ χρημάτων

[90]   καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι

[90]   τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν

[91]   ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον, ἀπωτάτω καθίσταται

[90]   γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ

[88]   καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν

[88]   που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ δὲ λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον ἂν

[90]   ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης) ἐν δὲ λοιδορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον

[89]   γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ

[90]   ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν

[86]   ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς

[92]   φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον

[91]   πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα

[86]   τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον

[92]   φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ δὲ μιμούμενοι μὴ χείρονες.

[90]   ὡς ὁ Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ

[91]   ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι

[89]   κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί, τὸ (δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ παρὰ

[86]   (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν καὶ

[91]   τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι

[89]   λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν

[86]   πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον

[90]   ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ

[87]   εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ

[91]   Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου

[87]   ὡς Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος

[92]   χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ

[89]   προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα,

[89]   ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ

[87]   ἂν γενέσθαι τοῖς προσέχουσιν. Τί δὲ τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς

[91]   ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη

[90]   τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ δὲ τούτου τὴν περὶ τὴν γλῶτταν

[87]   ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ ταύτας

[89]   θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν

[91]   πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου

[87]   καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς

[92]   φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ δὲ χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ

[86]   τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ χώραν μὲν ἄθηρον ὥσπερ ἱστοροῦσι

[92]   τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας

[88]   Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´

[89]   βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς

[86]   ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ

[88]   Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν, ἐπισφαλῶς

[90]   δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ

[89]   ὅτι τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ

[89]   καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ δ´ ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ

[89]   ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν

[92]   τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ

[92]   οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´ οἷς

[92]   τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ

[89]   ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον εἶναι καὶ μεγαλόφωνον

[88]   ἐν σεαυτῷ καὶ φιλόπονον· ἂν δειλόν, ἔγειρε μᾶλλον τὸ θαρραλέον καὶ

[89]   ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ τις λέγῃ τὰ

[92]   ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους

[86]   ἐστιν. Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι

[90]   ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ τιμωρίαν

[86]   χολαῖς καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι

[91]   τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας

[86]   ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει δὴ καὶ τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς

[91]   δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ

[91]   ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης μερίδος

[88]   Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς ὁ Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει,

[91]   ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς πρὸς

[90]   διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν.

[92]   ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν φυλαττόμενοι

[90]   οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην,

[87]   καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ

[87]   πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ

[86]   ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν

[90]   ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου

[87]   πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ

[87]   ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ

[87]   διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι

[89]   προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν

[89]   ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ

[87]   λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ

[88]   ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ

[90]   σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ

[91]   ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον

[89]   τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης τινὸς διάθεσις καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν

[90]   θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος

[88]   εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς

[87]   ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ

[92]   πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ

[89]   ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ φῦμα

[89]   σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ νουθετοῦντες

[88]   καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ καὶ τοῦτο

[90]   μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´

[87]   ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ διατρέπει καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´

[88]   ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ. Εἰ

[92]   νίκην. Ὁ μὲν γὰρ εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν

[92]   μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν

[86]   καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν ἀπὸ τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν

[87]   μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς

[87]   νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον

[91]   πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς πρὸς ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον

[87]   ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´ ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν

[90]   φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν, τί κωλύει διδάσκαλον ἄμισθον λαβόντα τὸν ἐχθρὸν ὠφεληθῆναι

[90]   γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη

[89]   καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ Πομπήιον τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι

[89]   λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν

[89]   τῷ ξίφει τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον

[87]   καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ φίλοι καὶ

[86]   ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι

[90]   τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι

[87]   γῦπες ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν δὲ καθαρῶν

[88]   οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον,

[91]   φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ

[92]   λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων

[91]   μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες

[92]   δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον, ἄν τι

[91]   οὐδὲ τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει

[88]   ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι

[91]   οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων

[92]   φίλοις εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους

[87]   σχολῆς ἐποιήσαντο καὶ φιλοσοφίας, ὡς Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς

[88]   ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν

[87]   Καὶ μὴν τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους

[87]   τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ

[91]   τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους

[86]   ἠρώτησεν εἰ μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα περὶ

[87]   χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι τῆς ἔχθρας τὸ βλαβερώτατον

[88]   λοιδορεῖν, ἄλλως ἀχρήστου καὶ κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν

[91]   πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον

[92]   ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ

[89]   ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ

[91]   τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ

[91]   καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς

[91]   Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς δόξης ἔχει τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον

[92]   πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων,

[88]   οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον

[89]   μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς

[92]   πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ

[87]   περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς

[92]   αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ

[88]   λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ Βυζάντιος ὑπὸ

[91]   φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ

[87]   καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι

[86]   ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς

[91]   πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους

[91]   διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον ἡμῶν καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ

[86]   εἰ βλαβερὸς ὢν τἄλλα καὶ δυσμεταχείριστος, ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ

[92]   ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων

[90]   τινος τῶν ἐχθρῶν εἰς τὴν δυσωδίαν ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν

Page
[87]	ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι	δ´	ἃ καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις
[89]	ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων. Δεῖ	δ´	ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ
[87]	τοῖς θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν	δ´	ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς
[86]	μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ	δ´	ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι. Τῆς
[89]	οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας, ἀπολύσας	δ´	αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος
[89]	ἴδιον αὐτῷ προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ	δ´	αὐτόχειρ γε μητρὸς ἥ ς´
[89]	ὠφέλιμον καὶ χρήσιμον· οὐκ ἔλαττον	δ´	ἑτέρῳ, τῷ λοιδορεῖσθαι καὶ κακῶς
[87]	λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ ὀλιγωροῦντας, τῶν	δ´	ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς ὀνείρους
[89]	οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ	δ´	ἡ φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος
[90]	λοιδορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον	δ´	Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´
[88]	ταῦτα λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον	δ´	ὅλως ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ
[91]	μηνῦσαι τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ	δ´	οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν
[90]	σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ	δ´	οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος μην,
[86]	τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ	δ´	ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς
[91]	ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ μὴ	δάκνεσθαι	μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι
[92]	φθόνων καὶ φιλονεικιῶν, ἔθιζε σεαυτὸν	δάκνεσθαι	τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε
[92]	ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ	δακνομένους	μόνον, ἄν τι πλέον ἡμῶν
[89]	τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν	δακτύλῳ	πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα.
[87]	ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ	δανεισμοὶ	καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς
[90]	ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ	δὲ	βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον
[88]	πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν	δὲ	δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν,
[87]	λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι	δὲ	δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος)
[87]	(τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν	δὲ	καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ
[87]	καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι	δὲ	καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς
[90]	ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα	δὲ	καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον
[90]	πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ	δὲ	καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος
[87]	προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι	δὲ	καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ χρημάτων
[90]	καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν	δὲ	καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι
[90]	τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ	δὲ	καὶ τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν
[91]	ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ	(δὲ	κάλλιστον καὶ χρησιμώτατον, ἀπωτάτω καθίσταται
[90]	γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου	δὲ	κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ
[88]	καὶ (δικαίως τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν	δὲ	λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν
[88]	που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ	δὲ	λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον ἂν
[90]	ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης) ἐν	δὲ	λοιδορίαις σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον
[89]	γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ	δὲ	λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ
[90]	ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι	δέ	με μισθὸν λαβοῦσαι τῶν ἐμῶν
[86]	ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν	δὲ	μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς
[92]	φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ	δὲ	μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον
[91]	πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ	δὲ	μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα
[86]	τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία	δὲ	μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον
[92]	φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν αὐτῶν, τὰ	δὲ	μιμούμενοι μὴ χείρονες.
[90]	ὡς ὁ Πλάτων φησί) τῷ	δὲ	μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ
[91]	ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι	δὲ	Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας καὶ συνάγοντι
[89]	κολακεῦον αὐτῆς λάλον ἐστί, τὸ	(δὲ	νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ παρὰ
[86]	(ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς	δὲ	νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν καὶ
[91]	τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ	δὲ	Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι
[89]	λόγοις ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ	δὲ	Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν
[86]	πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ	δὲ	σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον
[90]	ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ	δὲ	σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ
[87]	εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ	δὲ	σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ
[91]	Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς	δὲ	σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου
[87]	ὡς Διογένης καὶ Κράτης· Ζήνων	δέ,	τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος
[92]	χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ	δέ	τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ
[89]	προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν	δέ	τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα,
[89]	ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν	δὲ	τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ
[87]	ἂν γενέσθαι τοῖς προσέχουσιν. Τί	δὲ	τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς
[91]	ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς	δὲ	τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη
[90]	τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ	δὲ	τούτου τὴν περὶ τὴν γλῶτταν
[87]	ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα	δὲ	τῶν ἁμαρτιῶν ἔχεται καὶ ταύτας
[89]	θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος	δὲ	τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν
[91]	πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως	δὲ	φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου
[87]	καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ	δὲ	φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς
[92]	φιλότιμον αὑτοῦ καὶ φιλόκαλον, τὸ	δὲ	χασμῶδες ἐκκόψει καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ
[86]	τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ	δὲ	χώραν μὲν ἄθηρον ὥσπερ ἱστοροῦσι
[92]	τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς	δεδειπνισμένων	θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας
[88]	Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ	δέδενται,	(οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´
[89]	βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ	δεδιέναι	μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς
[86]	ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι	δεδιέναι	μὴ τῶν θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ
[88]	Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ	δεδουλωμένων,	Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν, ἐπισφαλῶς
[90]	δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ	δεηθέντι	συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ
[89]	ὅτι τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων	δεῖ	γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ
[89]	καὶ ἀναχρώννυνται συμπεσόντες ὑπ´ ἀλλήλων.	Δεῖ	δ´ ἀκούσαντα κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ
[89]	ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι	δεῖ	καταφρονεῖν καὶ ἀμελεῖν, ~ἀλλὰ σκοπεῖν
[92]	τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ	δεῖ	κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ
[92]	οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες,	δεῖ	μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´ οἷς
[92]	τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ	δεῖ	πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ
[89]	ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ	δεῖ	τὸν λοιδορησόμενον εἶναι καὶ μεγαλόφωνον
[88]	ἐν σεαυτῷ καὶ φιλόπονον· ἂν	δειλόν,	ἔγειρε μᾶλλον τὸ θαρραλέον καὶ
[89]	ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ	δειχθεῖσαν·	ἂν δέ τις λέγῃ τὰ
[92]	ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ	δεκάζοντες	ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους
[86]	ἐστιν. Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι	δένδρον	ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι
[90]	ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ ποιεῖν	δεόμενον·	ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ τιμωρίαν
[86]	χολαῖς καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ	δέρμασιν	ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι
[91]	τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς τὸν	δεσπότην.	Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι δημοκοπίας
[86]	ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει	δὴ	καὶ τὸν ἐχθρόν, εἰ βλαβερὸς
[91]	δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν διώκοντι	δημοκοπίας	καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ
[91]	ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα	Δῆμος,	ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης μερίδος
[88]	Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς ὁ	Δημοσθένης	φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει,
[91]	ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ	δήπου	σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς πρὸς
[90]	διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ,	δι´	ἀκρατῆ γνώμην, διὰ δίαιταν θρασεῖαν.
[92]	ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι	δι´	ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν φυλαττόμενοι
[90]	οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται	δι´	ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην,
[87]	καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ	δι´	εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ
[87]	πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ	δι´	ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν τῷ
[86]	ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ τέχνην	δι´	ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν
[90]	ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην,	διὰ	δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου
[87]	πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ	διὰ	δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ
[87]	ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ	διὰ	λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ
[87]	διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ	διὰ	συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι
[89]	προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας	διὰ	τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ γράφειν
[89]	ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ	διὰ	τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ
[87]	λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ	διὰ	φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ
[88]	ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα	διὰ	φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ
[90]	σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ	διαβολῇ	παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ
[91]	ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ	διάθεσιν	κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον
[89]	τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης τινὸς	διάθεσις	καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν
[90]	θυμοῦ, δι´ ἀκρατῆ γνώμην, διὰ	δίαιταν	θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος
[88]	εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι καθαρόν, ἐν	διαίτῃ	κόσμιον, Βαθεῖαν αὔλακα διὰ φρενὸς
[87]	ἀεὶ διαφυλάττειν ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ	διαίτῃ	τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ
[92]	πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ	διαμειψόμεθα	τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ
[89]	ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι	διανοηθεὶς	ἔπαισε τῷ ξίφει τὸ φῦμα
[89]	σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων ἢ	διαπύρων	ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ νουθετοῦντες
[88]	καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ	διαρμόζεται	τὸν βίον. Ἐπεὶ καὶ τοῦτο
[90]	μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ	διαρρέουσιν	ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν θυμοῦ, δι´
[87]	ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ	διατρέπει	καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´
[88]	ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι	διάφερε	τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ. Εἰ
[92]	νίκην. Ὁ μὲν γὰρ εὐτυχίᾳ	διαφέρειν	αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν
[92]	μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα	διαφέρεσθαι,	τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν
[86]	καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν ἀπὸ τῶν	διαφερομένων,	ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν
[87]	μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας	διαφθείρουσιν,	οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς
[87]	νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ	διαφοραὶ	πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον
[91]	πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν	διαφοραῖς	πρὸς ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον
[87]	ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´ ἀεὶ	διαφυλάττειν	ὥσπερ ἐν ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν
[90]	φίλτατα σοφὴν ἔθηκαν, τί κωλύει	διδάσκαλον	ἄμισθον λαβόντα τὸν ἐχθρὸν ὠφεληθῆναι
[90]	γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες	διδάσκονται	τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη
[89]	καὶ βάδισμα τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν	διέβαλε,	καὶ Πομπήιον τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι
[89]	λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας	διέβαλεν,	ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν
[89]	τῷ ξίφει τὸ φῦμα καὶ	διεῖλεν	οὕτως ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον
[87]	καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ	διερευνώμενος.	Οἱ μὲν γὰρ φίλοι καὶ
[86]	ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ	διεσκέφθαι	προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι
[90]	τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο	διευλαβεῖσθαι	καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι
[87]	γῦπες ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν	διεφθορότων	σωμάτων φέρονται, τῶν δὲ καθαρῶν
[88]	οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα	δίκαιον	ἀρτίφρονα χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον,
[91]	φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ	δίκαιον	καὶ ἀψευδῆ, τὰ μοχθηρὰ καὶ
[92]	λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος θεατὴς	δίκαιος	τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων
[91]	μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ	δικαίῳ	χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες
[92]	δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν	δικαίων,	μὴ δακνομένους μόνον, ἄν τι
[91]	οὐδὲ τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ	δικαίως	εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν τε γὰρ φέρει
[88]	ἀλήθευε καὶ χρῶ φιλανθρώπως καὶ	(δικαίως	τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι
[91]	οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς	δίκης	ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων
[92]	φίλοις εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον.	Διὸ	καὶ τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους
[87]	σχολῆς ἐποιήσαντο καὶ φιλοσοφίας, ὡς	Διογένης	καὶ Κράτης· Ζήνων δέ, τῆς
[88]	ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν	Διογένους	ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν
[87]	Καὶ μὴν τοὺς περὶ τὸν	Διόνυσον	τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους
[87]	τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα	διορύττων	καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ
[91]	τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν	διώκοντι	δημοκοπίας καὶ συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους
[86]	ἠρώτησεν εἰ μηδὲ φίλον ἔχει)	δοκεῖ	μοι τά τ´ ἄλλα περὶ
[87]	χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν	δοκεῖ	μοι τῆς ἔχθρας τὸ βλαβερώτατον
[88]	λοιδορεῖν, ἄλλως ἀχρήστου καὶ κενοῦ	δοκοῦντος	εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν
[91]	πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή,	δοκοῦσα	μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον
[92]	ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους	δοκοῦσι	καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ
[89]	ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ	Δομίτιος,	Οὐ σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ
[91]	τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς ἦν	Δομιτίου	καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ
[91]	καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ	Δομιτίου	πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς
[91]	Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς	δόξης	ἔχει τεκμήριον μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον
[92]	πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ	δόξης	ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων,
[88]	οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ	δόξης	τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον
[89]	μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ	δόρατι	τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς
[92]	πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ	δριμὺ	καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ
[87]	περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ	δρυὸς	μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς
[92]	αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι καρποῦσθαι	δυνάμεις	ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ
[88]	λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι	δυνάμενον,	ὡς Λέων ὁ Βυζάντιος ὑπὸ
[91]	φαύλων ἔθους λαβόντα καὶ νόμου	δύναμιν	οὐκ ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ
[87]	καὶ ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι	δύνανται.	Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι
[86]	ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ	δύναται	πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς
[91]	πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει	δυσαπάλλακτος·	εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους
[91]	διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ	δύσζηλον	ἡμῶν καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ
[86]	εἰ βλαβερὸς ὢν τἄλλα καὶ	δυσμεταχείριστος,	ἁμωσγέπως ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ
[92]	ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ	δυσῶδες)	οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων
[90]	τινος τῶν ἐχθρῶν εἰς τὴν	δυσωδίαν	ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008