HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ο = 99 formes différentes pour 244 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[88]   ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί οὖν ἐκεῖνος; Οὐκ

[89]   ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς μέλλουσι

[89]   τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν ὁ ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ

[86]   θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ θηριώδης ὁ βίος αὐτοῦ γένηται καὶ ἄπορος

[88]   ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ Βυζάντιος ὑπὸ κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς

[86]   Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον

[86]   ὁ μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ δ´ ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι.

[91]   τι μηνῦσαι τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ

[88]   Μή που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ δὲ λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον

[92]   τῷ φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ

[88]   ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς ὁ Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα,

[89]   ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ σὺ μυραίνης ἐν

[89]   τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ ὁ ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας

[87]   Ἐφεδρεύει σου τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν

[90]   τι τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ ὁ ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ φίλου μᾶλλον

[92]   δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ

[89]   οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς τῷ μέλλοντι ψέγειν

[90]   πολυπραγμονεῖν (καὶ τὸ λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ Ἱέρων ὑπό τινος τῶν ἐχθρῶν

[88]   ὑπὸ τῆς (ἀληθείας. Ὡς γὰρ ὁ καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ

[91]   τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας

[86]   γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας

[87]   τὸν τρόπον, ἂν καὶ μικρὸν ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ

[87]   διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ

[92]   τὴν ἐν Μαραθῶνι Μιλτιάδου νίκην. Ὁ μὲν γὰρ εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ

[90]   (παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν. Ὁ μὲν γὰρ Σωκράτης ἔφερε τὴν

[86]   ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας χρείας ὁ μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ

[88]   ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει τὰς λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν

[88]   φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν καὶ λεγόντων

[86]   κακῶς, τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας ὁ Ξενοφῶν καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν ἀπὸ

[92]   περὶ τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ

[90]   φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν

[86]   ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις

[91]   τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων

[86]   συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα μηδένα

[89]   ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς γὰρ ὁ Τήλεφος οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ

[89]   ἃ μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ ὁ τοιοῦτος κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν

[89]   τοῦ κακῶς λέγοντος. Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς

[91]   φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ

[92]   καὶ ἀνύβριστον ἀντιτιθέντας· (Ἅπας γὰρ ὁ ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς

[88]   ὁ καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ φαῦλος βίος ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει

[86]   ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας

[90]   καὶ τὸ Ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων, καὶ τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν

[90]   μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ

[88]   τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν καὶ

[89]   ἀκούειν αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι

[91]   ἀνέστησας, τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς

[90]   εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ

[87]   καὶ ταύτας ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν

[86]   θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες

[89]   μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας οἱ δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´

[87]   δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον

[87]   ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν, οἱ δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις

[87]   καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν

[92]   καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ

[92]   ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ

[87]   ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι. Καὶ

[87]   καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας

[89]   δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας

[87]   τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος. Οἱ μὲν γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες

[88]   κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν, ἄν

[87]   τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς ταῦθ´ οἱ μισοῦντες ᾄττουσι καὶ τούτων ἅπτονται

[89]   ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ οἱ παλαίοντες τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν

[89]   ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ

[88]   ἀσθενεῖς ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων οἱ πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας

[91]   τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν

[92]   ἐν ἐκείνοις θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ οἱ χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ

[88]   ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ δόξης τὸν

[88]   εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα

[90]   ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί λέγεις;

[87]   ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ χρῆσιν οἰκείαν (καὶ ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν

[91]   καὶ φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις ὁ τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν

[90]   συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν

[89]   ἀλήθειαν. Ὡς γὰρ ὁ Τήλεφος οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ

[91]   ὀχετοὺς πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων. Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν

[91]   ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς

[87]   ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους παντὸς ὡς

[87]   σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν

[88]   οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν καὶ λεγόντων ἐν ἀσφαλεῖ

[90]   φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ

[89]   ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης

[90]   αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´

[92]   δεῖ μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´ οἷς ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι μήτε τὸ

[88]   μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων

[87]   γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ

[92]   εἶναι μήτε τὸ λυπούμενον ἐφ´ οἷς κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων

[87]   καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι.

[86]   ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς χωρὶς ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν.

[90]   λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς λεγούσης, καὶ

[87]   καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ ὀλιγωροῦντας, τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ

[87]   ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´

[90]   τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν

[88]   λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´ ὅλως ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν

[88]   κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς τὴν τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος ὀνειδίζεις,

[88]   αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ

[89]   τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην

[90]   πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο

[86]   πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά

[89]   τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς

[88]   ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος ὀνειδίζεις, ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων τὴν

[88]   ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς

[87]   δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ

[91]   ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης

[86]   συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος ὡς ἐνῆν

[91]   ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν ὄντα καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ

[89]   δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ

[88]   βίου καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ

[88]   καὶ κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν,

[86]   καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι

[91]   πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς πρὸς τοὺς φίλους

[92]   τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους

[92]   κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων ὅπως τὰ μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν

[87]   καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος

[88]   ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς ἀσθενεῖς ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων οἱ πρὸς

[90]   καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις καὶ ὀργαῖς καὶ σκώμμασι καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι

[87]   μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ ὄργανα μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον

[86]   καὶ θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης ὄργανόν ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει

[90]   τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα

[89]   φύματος ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν

[89]   αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς

[91]   πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις

[90]   σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς λεγούσης, καὶ φίλου φωνὰς

[91]   ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ βόλους

[86]   ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ

[86]   γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει

[87]   τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ

[87]   βίον, οὐ διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ

[88]   καλὸς κἀγαθὸς γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν ὁρῶντες εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται καὶ κύνας ἐπαινουμένους.

[88]   πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι

[88]   λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν

[87]   καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν

[88]   (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν

[92]   (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ

[90]   Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων. Οὔτι

[90]   σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´

[88]   καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ

[87]   δ´ ἃ καὶ λίθοις καὶ ὀστράκοις τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν

[87]   Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ

[87]   ἐν τοῖς θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν· ὅταν δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται

[89]   συνεχῶς καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές,

[87]   ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος εἰς

[90]   σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες.

[89]   Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ

[86]   ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ,

[86]   Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός ἐστι καὶ

[91]   μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον καὶ κάλλιστον, ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς

[89]   λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ

[88]   ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ

[92]   ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα φθονεῖν

[86]   ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´ εἰ μηδὲν ἄλλο,

[87]   ζητῶν πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς

[92]   δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον

[86]   χωρὶς ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ

[91]   ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς φησι Πίνδαρος, οὐ μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο τῶν

[90]   τὴν περὶ τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν ἀρετῆς μέρος οὖσαν, ὑπήκοον

[90]   δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ μόνον ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης)

[87]   καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ

[89]   ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ

[89]   Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ σοι

[89]   ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ ὁ ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ

[91]   πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ τὴν

[86]   ἀπὸ τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν οὐ χρή, ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ

[92]   οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος σπεύδοντα καὶ

[92]   καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος

[92]   γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ

[90]   ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ

[91]   τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς περὶ

[90]   δ´ Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων.

[92]   διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ

[92]   οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´

[87]   μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ

[92]   σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν οὐδὲ (καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´

[88]   γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ

[86]   πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός·

[88]   ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς

[90]   τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν, Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ

[92]   οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις

[91]   ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως

[88]   τι λανθάνον ἐστὶ φιληδονίας ἴχνος. Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης

[92]   καὶ σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν οὐδὲ (καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον.

[89]   ἰταμόν, ἀλλ´ ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ

[91]   χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως

[90]   τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ

[87]   ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς

[88]   ὁ Ἀλκμέων. Τί οὖν ἐκεῖνος; Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ προφέρων

[92]   καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ

[92]   προσέχειν ἑαυτοῖς, ὡς Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν οὐκ ἐᾶν αὐτὸν καθεύδειν τὴν ἐν

[89]   Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν

[91]   τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν

[89]   τὸν ἐχθρὸν ὠφέλιμον καὶ χρήσιμον· οὐκ ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ, τῷ λοιδορεῖσθαι

[90]   τῷ λογισμῷ καὶ πειθήνιον ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν μή τις ἀσκήσει

[92]   δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον εὐφρανοῦσι,

[91]   ἔθους λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους,

[89]   τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον εἶναι

[87]   δὲ καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω τὰ νοσοῦντα τοῦ

[92]   διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ

[88]   τοῦ νώτου φέρων τὴν νέμεσιν. Οὐκοῦν μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν

[91]   οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι μέλλει

[91]   φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ τῆς δόξης ἔχει τεκμήριον

[87]   ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι τῆς ἔχθρας τὸ

[88]   Ἀχαιῶν δὲ δεδουλωμένων, Νῦν μὲν οὖν, εἶπεν, ἐπισφαλῶς ἔχομεν, μήθ´ οὓς

[86]   Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ οὖν εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι

[88]   τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί οὖν ἐκεῖνος; Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον

[89]   ἑκὼν εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν οὖν ἔνεστι τῷ λοιδορεῖν τὸν ἐχθρὸν

[87]   οὖν ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν καὶ προσέχειν ἑαυτῷ

[86]   τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας χρείας ὁ μὲν

[89]   ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν οὖν καθαρὰ τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´

[90]   ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι. Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι

[89]   καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ

[88]   ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ δόξης

[88]   ἂν εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί οὖν οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον

[90]   δυσωδίαν ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί

[91]   φυλάξωνται πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις

[88]   ἕλκει τὰς λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο,

[88]   εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν, ἄν τις ὢν

[91]   ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης

[87]   τούτων ἅπτονται καὶ σπαράττουσι. Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ μὲν οὖν,

[88]   ἔχομεν, μήθ´ οὓς φοβηθῶμεν μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν

[89]   (Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν οὓς ἑκὼν εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν

[88]   οὖν, εἶπεν, ἐπισφαλῶς ἔχομεν, μήθ´ οὓς φοβηθῶμεν μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς

[90]   μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν,

[88]   ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς

[90]   ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν ἀρετῆς μέρος οὖσαν, ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ λογισμῷ καὶ

[90]   τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν οὖσαν, ὡς εὐκόλως συνεσόμενος ἑτέροις, ἂν

[90]   ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων. Οὔτι μὴν τούτου σεμνότερον καὶ κάλλιόν

[92]   τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ

[90]   τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ

[89]   καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας

[87]   τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα

[87]   καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν, οὕτω τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ

[90]   (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ οὐχ οὕτω τὸ εὖ ποιεῖν καλόν, ὡς

[89]   πολεμικῷ δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν

[89]   ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς

[90]   Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα

[91]   ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει

[87]   εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες

[87]   ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς

[89]   ξίφει τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν οὕτως ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ

[88]   φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι

[89]   καθάπερ οἱ παλαίοντες τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ

[89]   οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ ὅτι ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν

[90]   ταῖς (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ οὐχ οὕτω τὸ εὖ ποιεῖν καλόν,

[87]   στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων ὄφεις ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι

[91]   ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων.

[86]   πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου

Page
[88]	ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον	ὁ	Ἀλκμέων. Τί οὖν ἐκεῖνος; Οὐκ
[89]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν ὀρθῶς	ὁ	Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς μέλλουσι
[89]	τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´ αὐτὴν	ὁ	ἀρχιερεὺς Σπόριος Μινούκιος ὑπέμνησε μὴ
[86]	θηρίων ἐπιλιπόντων τῷ ἀνθρώπῳ θηριώδης	ὁ	βίος αὐτοῦ γένηται καὶ ἄπορος
[88]	ὁτιοῦν ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων	ὁ	Βυζάντιος ὑπὸ κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς
[86]	Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον	ὁ	γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον
[86]	ὁ μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων	ὁ	δ´ ἀπὸ τῶν ἀγρίων ὠφελεῖσθαι.
[91]	τι μηνῦσαι τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον,	ὁ	δ´ οὐκ εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ
[88]	Μή που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος;	Ὁ	δὲ λοιδορήσας τὸν ἑτέρου βίον
[92]	τῷ φθόνῳ καὶ ἀπράκτῳ σύνεστιν·	ὁ	δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ
[88]	ταῦτ´ Ἀποστρέφει τὴν γλῶτταν, ὡς	ὁ	Δημοσθένης φησίν, ἐμφράττει τὸ στόμα,
[89]	ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον	ὁ	Δομίτιος, Οὐ σὺ μυραίνης ἐν
[89]	τρεφομένης εἶτ´ ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ	ὁ	ἕτερος Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας
[87]	Ἐφεδρεύει σου τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς	ὁ	ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν
[90]	τι τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ	ὁ	ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ φίλου μᾶλλον
[92]	δριμὺ καὶ δυσῶδες) οὕτω καὶ	ὁ	ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ
[89]	οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν	ὁ	θεὸς ὡς τῷ μέλλοντι ψέγειν
[90]	πολυπραγμονεῖν (καὶ τὸ λαλεῖν ἔνεστιν.	Ὁ	Ἱέρων ὑπό τινος τῶν ἐχθρῶν
[88]	ὑπὸ τῆς (ἀληθείας. Ὡς γὰρ	ὁ	καικίας τὰ νέφη, καὶ ὁ
[91]	τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας	ὁ	Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας
[86]	γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον	ὁ	κυνηγός· ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας
[87]	τὸν τρόπον, ἂν καὶ μικρὸν	ὁ	λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ
[87]	διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς	ὁ	Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ
[92]	τὴν ἐν Μαραθῶνι Μιλτιάδου νίκην.	Ὁ	μὲν γὰρ εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ
[90]	(παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν.	Ὁ	μὲν γὰρ Σωκράτης ἔφερε τὴν
[86]	ἐζήτησαν οὖν καθ´ ἑτέρας χρείας	ὁ	μὲν ἐκ τῶν ἀκάρπων ὁ
[88]	ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει τὰς λοιδορίας.	Ὁ	μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν
[88]	φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν	ὁ	Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν καὶ λεγόντων
[86]	κακῶς, τοὺς δὲ νοῦν ἔχοντας	ὁ	Ξενοφῶν καὶ ὠφελεῖσθαί φησιν ἀπὸ
[92]	περὶ τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν	ὁ	Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ
[90]	φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς	ὁ	Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν
[86]	ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν,	ὁ	Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις
[91]	τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς	ὁ	Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων
[86]	συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων	ὁ	σοφὸς νοήσας τὸν εἰπόντα μηδένα
[89]	ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς γὰρ	ὁ	Τήλεφος οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ
[89]	ἃ μὴ θέλουσι. Φιλεῖ γὰρ	ὁ	τοιοῦτος κατὰ τὸν Σοφοκλέα (Γλῶσσαν
[89]	τοῦ κακῶς λέγοντος. Ὥσπερ γὰρ	ὁ	τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς
[91]	φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν οἰκείοις	ὁ	τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν καὶ
[92]	καὶ ἀνύβριστον ἀντιτιθέντας· (Ἅπας γὰρ	ὁ	ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς
[88]	ὁ καικίας τὰ νέφη, καὶ	ὁ	φαῦλος βίος ἐφ´ ἑαυτὸν ἕλκει
[86]	ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς·	ὃ	καὶ Χίλων ὁ σοφὸς νοήσας
[90]	καὶ τὸ Ἔπος φύγεν ἕρκος	ὀδόντων,	καὶ τὸ Ἔνια ἐξίπτασθαι τῶν
[90]	μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες	ὄζουσιν	οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ
[88]	τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν.	Ὅθεν	ὁ Νασικᾶς, οἰομένων τινῶν καὶ
[89]	ἀκούειν αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν.	Ὅθεν	ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι
[91]	ἀνέστησας, τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας.	Ὅθεν	οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς
[90]	εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν	οἱ	ἄνδρες. Οὕτω καὶ τὰ αἰσθητικὰ
[87]	καὶ ταύτας ἐξιχνεύει. Καὶ καθάπερ	οἱ	γῦπες ἐπὶ τὰς ὀσμὰς (τῶν
[86]	θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις·	οἱ	δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες
[89]	μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας	οἱ	δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´
[87]	δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος)	οἱ	δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον
[87]	ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας διαφθείρουσιν,	οἱ	δὲ φρόνιμοι καὶ ταῖς ἔχθραις
[87]	καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως	οἱ	δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες ἐπινήφειν
[92]	καὶ ῥᾴθυμον. Εἰ δέ τινας	οἱ	ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ
[92]	ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν	οἱ	ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ
[87]	ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´ οἷς	οἱ	ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι. Καὶ
[87]	καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως	οἱ	μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς φιλίας
[89]	δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν·	οἱ	μὲν γὰρ νουθετοῦντες τοὺς ἁμαρτάνοντας
[87]	τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ διερευνώμενος.	Οἱ	μὲν γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες
[88]	κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ ὄντος.	Οἱ	μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν, ἄν
[87]	τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς ταῦθ´	οἱ	μισοῦντες ᾄττουσι καὶ τούτων ἅπτονται
[89]	ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ	οἱ	παλαίοντες τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν
[89]	ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´	οἱ	πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ
[88]	ἀσθενεῖς ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων	οἱ	πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας
[91]	τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν	οἱ	τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν
[92]	ἐν ἐκείνοις θηγόμενον. Ὥσπερ γὰρ	οἱ	χαρίεντες γεωργοὶ τὰ ῥόδα καὶ
[88]	ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις οὖν	οἶδεν	ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ δόξης τὸν
[88]	εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί οὖν	οἴει,	σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον ἀρτίφρονα
[90]	ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν	οἴκαδε	πρὸς τὴν γυναῖκα Τί λέγεις;
[87]	ἁφὴν ἐνδίδωσιν αὑτοῦ ~καὶ χρῆσιν	οἰκείαν	(καὶ ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν
[91]	καὶ φίλοις εὐτυχοῦσι καὶ κατορθοῦσιν	οἰκείοις	ὁ τοὺς ἐχθροὺς ἐθισθεὶς ἐπαινεῖν
[90]	συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ	οἰκείοις	πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν
[89]	ἀλήθειαν. Ὡς γὰρ ὁ Τήλεφος	οἰκείου	μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ
[91]	ὀχετοὺς πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ	οἰκείων.	Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν
[91]	ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος.	Οἰκέτης	οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς
[87]	ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ	οἰκέτου	καὶ διὰ συνήθους παντὸς ὡς
[87]	σικχοὶ καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ	οἶνον	προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν
[88]	οἷς ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς,	οἰομένων	τινῶν καὶ λεγόντων ἐν ἀσφαλεῖ
[90]	φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν,	οἷόν	ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ
[89]	ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες.	Οἷον	Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα κόμης
[90]	αὐτόματα τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς	οἷον	ὀλισθάνουσι καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´
[92]	δεῖ μήτε τὸ χαῖρον ἐφ´	οἷς	ἁμαρτάνουσιν ἀργὸν εἶναι μήτε τὸ
[88]	μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους ἐφ´	οἷς	ἐξαμαρτάνομεν. Ὅθεν ὁ Νασικᾶς, οἰομένων
[87]	γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες	οἷς	ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ
[92]	εἶναι μήτε τὸ λυπούμενον ἐφ´	οἷς	κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων
[87]	καὶ ἀφίστησι τῶν τοιούτων ἐφ´	οἷς	οἱ ἐχθροὶ χαίρουσι καὶ καταγελῶσι.
[86]	ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν	οἷς	χωρὶς ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν.
[90]	λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως	οἴσεις	γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς λεγούσης, καὶ
[87]	καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ	ὀλιγωροῦντας,	τῶν δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ
[87]	ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν	ὀλιγώρως	καὶ ἀπερισκέπτως μήτε λέγειν, ἀλλ´
[90]	τοῖς ἀνασκήτοις μάλιστα θυμοῖς οἷον	ὀλισθάνουσι	καὶ διαρρέουσιν ἐπιγίγνεται δι´ ἀσθένειαν
[88]	λοιδορῇ καὶ σκώπτῃ· γελοῖον δ´	ὅλως	ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν
[88]	κυρτοῦ λοιδορηθεὶς εἰς τὴν τῶν	ὀμμάτων	ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος ὀνειδίζεις,
[88]	αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς	ὁμογενὴς	ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ
[89]	τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ	ὅμοιον	τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην
[90]	πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων	ὁμοιότητα	τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο
[86]	πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν	ὁμοῦ	τι τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασιν ἀπέσταλκά
[89]	τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα,	ὅμως	ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς
[88]	ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος	ὀνειδίζεις,	ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων τὴν
[88]	ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ προφέρων	ὄνειδος	~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς
[87]	δ´ ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς	ὀνείρους	πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ
[91]	ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ	ὄνομα	Δῆμος, ἐν Χίῳ τῆς κρατούσης
[86]	συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς	ὀνόμασιν	ἀπέσταλκά σοι, φεισάμενος ὡς ἐνῆν
[91]	ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν	ὄντα	καὶ δίκαιον καὶ ἀψευδῆ, τὰ
[89]	δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας	ὄντα.	Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ
[88]	βίου καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν	ὄντα,	προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ
[88]	καὶ κενοῦ δοκοῦντος εἶναι καὶ	ὄντος.	Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν,
[86]	καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν	ὁπλίζοντες	ἑαυτούς, ὥστ´ ἄξιον εἶναι δεδιέναι
[91]	πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν,	ὅπως	ἐν τοῖς πρὸς τοὺς φίλους
[92]	τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι τινάς,	~(Ὅπως,	ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους
[92]	κατορθοῦσιν, ἀλλ´ ἐπιλογίζεσθαι δι´ ἀμφοτέρων	ὅπως	τὰ μὲν φυλαττόμενοι βελτίονες ὦμεν
[87]	καὶ ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´	ὁρᾷς	ὅτι καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος
[88]	ἀνακλώμενον μᾶλλον ἐνοχλεῖν τὰς ἀσθενεῖς	ὁράσεις	καὶ τῶν ψόγων οἱ πρὸς
[90]	καὶ ἀλλοτρίων ἐγγυμνασάμενον βδελυρίαις καὶ	ὀργαῖς	καὶ σκώμμασι καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι
[87]	μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ	ὄργανα	μᾶλλον συνεπιστρέφουσι, χορδολογοῦντες καὶ ἀκριβέστερον
[86]	καὶ θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης	ὄργανόν	ἐστι τοῖς χρῆσθαι μαθοῦσι. Σκόπει
[90]	τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ	ὀργή,	κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα
[89]	φύματος ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´	ὀργῆς	ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν
[89]	αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν. Ὅθεν	ὀρθῶς	ὁ Ἀντισθένης εἶπεν ὅτι τοῖς
[91]	πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν	ὀρθῶς	ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις
[90]	σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς	ὁρμὴν	κακῶς λεγούσης, καὶ φίλου φωνὰς
[91]	ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας,	ὀρνέων	τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ βόλους
[86]	ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ.	(Ὁρῶ	μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ
[86]	γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον	ὁρῶ	σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει
[87]	τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας	ὁρῶμεν	ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ
[87]	βίον, οὐ διὰ δρυὸς μόνον	ὁρῶν	ὡς ὁ Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ
[88]	καλὸς κἀγαθὸς γενόμενος. Ἵππους ἐχθρῶν	ὁρῶντες	εὐδοκιμοῦντας ἀνιῶνται καὶ κύνας ἐπαινουμένους.
[88]	πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς	ὁρῶσιν	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιμελείᾳ χρηστότητι
[88]	λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων	ὁσάκις	ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν
[87]	καθάπερ οἱ γῦπες ἐπὶ τὰς	ὀσμὰς	(τῶν διεφθορότων σωμάτων φέρονται, τῶν
[88]	(οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´	ὅσοι	νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν ὑπὸ τῶν
[92]	(ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν	ὅσον	ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ
[90]	Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´	ὅσσον	μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων. Οὔτι
[90]	σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον	ὅστις	οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´
[88]	καὶ ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες.	~Ὅστις	οὖν οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ
[87]	δ´ ἃ καὶ λίθοις καὶ	ὀστράκοις	τρέφεται (μεταβάλλουσι δὲ δι´ εὐτονίαν
[87]	Λυγκεὺς οὐδὲ διὰ λίθων (καὶ	ὀστράκων,	ἀλλὰ καὶ διὰ φίλου καὶ
[87]	ἐν τοῖς θεάτροις ἐφ´ ἑαυτῶν·	ὅταν	δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται
[89]	συνεχῶς καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν.	Ὅταν	οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές,
[87]	ἀντίπαλα τοῖς ἐντυγχάνουσιν· ἀλλ´ ὁρᾷς	ὅτι	καὶ νόσοις ἔνιοι σώματος εἰς
[90]	σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν,	ὅτι	τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες.
[89]	Ὅθεν ὀρθῶς ὁ Ἀντισθένης εἶπεν	ὅτι	τοῖς μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ
[86]	ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν	ὅτι	τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ,
[86]	Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως εἰπόντος	ὅτι	τοῦ νοῦν ἔχοντός ἐστι καὶ
[91]	μέγιστον· ἀλλὰ μεῖζον καὶ κάλλιστον,	ὅτι	τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς
[89]	λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ	ὅτι	ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν καὶ
[88]	ἐστὶ τὸ λοιδορεῖν καὶ σκώπτειν	ὁτιοῦν	ἀντιλοιδορηθῆναι δυνάμενον, ὡς Λέων ὁ
[92]	ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις.	Οὐ	γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα φθονεῖν
[86]	ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι νῦν	οὐ	γέγονεν (ἀλλ´ εἰ μηδὲν ἄλλο,
[87]	ζητῶν πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον,	οὐ	διὰ δρυὸς μόνον ὁρῶν ὡς
[92]	δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς	οὐ	διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον
[86]	χωρὶς ἐχθροῦ ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν.	Οὐ	δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ
[91]	ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς φησι Πίνδαρος,	οὐ	μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο τῶν
[90]	τὴν περὶ τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν,	οὐ	μικρὸν ἀρετῆς μέρος οὖσαν, ὑπήκοον
[90]	δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον	(οὐ	μόνον ἄδιψον, ὥς φησιν Ἱπποκράτης)
[87]	καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς ἑτέρους,	οὐ	μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ καὶ τὰ
[89]	ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ λοιδορηθέντες	οὐ	σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ
[89]	Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος,	Οὐ	σὺ μυραίνης ἐν ζωγρείῳ σοι
[89]	ἀποθανούσης ἔκλαυσας; Καὶ ὁ ἕτερος	Οὐ	σὺ τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ
[91]	πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς	οὐ	τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ τὴν
[86]	ἀπὸ τῶν διαφερομένων, ἀπιστεῖν μὲν	οὐ	χρή, ζητεῖν δὲ μέθοδον καὶ
[92]	οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν	οὐδ´	ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος σπεύδοντα καὶ
[92]	καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν	οὐδ´	ἀνεψιὸν οὐδ´ ἀδελφὸν Εἰς ἄφενος
[92]	γὰρ Κεραμεῖ δεῖ κεραμέα φθονεῖν	οὐδ´	Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ
[90]	ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας	οὐδ´	ἐπαινεῖ τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ
[91]	τοὺς δὲ σοὺς ἔπηξας. Ὅθεν	οὐδ´	ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς περὶ
[90]	δ´ Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος	Οὐδ´	ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων.
[92]	διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον	οὐδέ	γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ
[92]	οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον,	οὐδὲ	γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν οὐδ´
[87]	μόνον ὁρῶν ὡς ὁ Λυγκεὺς	οὐδὲ	διὰ λίθων (καὶ ὀστράκων, ἀλλὰ
[92]	σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ οὐδὲν	οὐδὲ	(καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον. Ἀλλ´
[88]	γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης	οὐδὲ	λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ τοῦ
[86]	πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς	οὐδὲ	πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός·
[88]	ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς	οὐδὲ	πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς
[90]	τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν,	Οὐδὲ	σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ
[92]	οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων	οὐδὲ	τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις
[91]	ἔπηξας. Ὅθεν οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον	οὐδὲ	τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως
[88]	τι λανθάνον ἐστὶ φιληδονίας ἴχνος.	Οὐδὲν	γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης
[92]	καὶ σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ	οὐδὲν	οὐδὲ (καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον.
[89]	ἰταμόν, ἀλλ´ ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον·	οὐδενὶ	γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ
[91]	χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες	οὐδέποτε	μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως
[90]	τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις	οὐκ	ἀγαπᾷ τῆς εὐμενείας οὐδ´ ἐπαινεῖ
[87]	ὁρῶμεν ἐκλελυμένους καὶ ἀπροθύμους καὶ	οὐκ	ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς
[88]	ὁ Ἀλκμέων. Τί οὖν ἐκεῖνος;	Οὐκ	ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ προφέρων
[92]	καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς	οὐκ	ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ
[92]	προσέχειν ἑαυτοῖς, ὡς Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν	οὐκ	ἐᾶν αὐτὸν καθεύδειν τὴν ἐν
[89]	Οὐ σὺ τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας	οὐκ	ἐδάκρυσας; Οὐκ εὐφυῆ δεῖ τὸν
[91]	τῶν λανθανόντων ἐκεῖνον, ὁ δ´	οὐκ	εἴασεν εἰπεῖν, ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν
[89]	τὸν ἐχθρὸν ὠφέλιμον καὶ χρήσιμον·	οὐκ	ἔλαττον δ´ ἑτέρῳ, τῷ λοιδορεῖσθαι
[90]	τῷ λογισμῷ καὶ πειθήνιον ἔχειν	οὐκ	ἔνεστιν, ἂν μή τις ἀσκήσει
[92]	δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις,	οὐκ	ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον εὐφρανοῦσι,
[91]	ἔθους λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν	οὐκ	ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους,
[89]	τρεῖς γυναῖκας ἐκκομίσας οὐκ ἐδάκρυσας;	Οὐκ	εὐφυῆ δεῖ τὸν λοιδορησόμενον εἶναι
[87]	δὲ καθαρῶν καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν	οὐκ	ἔχουσιν, οὕτω τὰ νοσοῦντα τοῦ
[92]	διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες.	Οὐκοῦν	καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ
[88]	τοῦ νώτου φέρων τὴν νέμεσιν.	Οὐκοῦν	μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν
[91]	οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις	οὖν	αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι μέλλει
[91]	φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν	οὖν	αὐτοῦ τῆς δόξης ἔχει τεκμήριον
[87]	ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν	οὖν	δοκεῖ μοι τῆς ἔχθρας τὸ
[88]	Ἀχαιῶν δὲ δεδουλωμένων, Νῦν μὲν	οὖν,	εἶπεν, ἐπισφαλῶς ἔχομεν, μήθ´ οὓς
[86]	Ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ	οὖν	εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι
[88]	τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί	οὖν	ἐκεῖνος; Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον
[89]	ἑκὼν εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν	οὖν	ἔνεστι τῷ λοιδορεῖν τὸν ἐχθρὸν
[87]	οὖν ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ μὲν	οὖν,	εὐλαβούμενον ζῆν καὶ προσέχειν ἑαυτῷ
[86]	τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν	οὖν	καθ´ ἑτέρας χρείας ὁ μὲν
[89]	ὥστε κριθῆναι φθορᾶς. Εὑρέθη μὲν	οὖν	καθαρὰ τῆς αἰτίας, ἀπολύσας δ´
[90]	ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι. Πραότητα μὲν	οὖν	καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι
[89]	καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν	οὖν	λεχθῇ τι μὴ ἀληθές, οὐχ
[88]	ἀκριβέστερον ἁρμοζόμενοι καὶ καταυλοῦντες. ~Ὅστις	οὖν	οἶδεν ἀνταγωνιστὴν βίου καὶ δόξης
[88]	ἂν εὐθαλοῦντα κῆπον, ἐπιστένουσι. Τί	οὖν	οἴει, σεαυτὸν ἐπιδεικνύμενος ἄνδρα δίκαιον
[90]	δυσωδίαν ἐλοιδορήθη τοῦ στόματος. Ἐλθὼν	οὖν	οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί
[91]	φυλάξωνται πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ	οὖν	ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις
[88]	ἕλκει τὰς λοιδορίας. Ὁ μὲν	οὖν	Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο,
[88]	εἶναι καὶ ὄντος. Οἱ μὲν	οὖν	πολλοὶ γελῶσιν, ἄν τις ὢν
[91]	ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης	οὖν	τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης
[87]	τούτων ἅπτονται καὶ σπαράττουσι. Τοῦτο	οὖν	ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ μὲν οὖν,
[88]	ἔχομεν, μήθ´ οὓς φοβηθῶμεν μήθ´	οὓς	αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν
[89]	(Γλῶσσαν ἐκχέας μάτην ἄκων ἀκούειν	οὓς	ἑκὼν εἴπῃ λόγους. Τουτὶ μὲν
[88]	οὖν, εἶπεν, ἐπισφαλῶς ἔχομεν, μήθ´	οὓς	φοβηθῶμεν μήθ´ οὓς αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς
[90]	μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´	οὖσα	σώφρων καὶ ἄκακος μην, εἶπεν,
[88]	ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν	οὖσαν·	Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς
[90]	ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν ἀρετῆς μέρος	οὖσαν,	ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ λογισμῷ καὶ
[90]	τὴν Ξανθίππην θυμοειδῆ καὶ χαλεπὴν	οὖσαν,	ὡς εὐκόλως συνεσόμενος ἑτέροις, ἂν
[90]	ὅσσον μυίας στυγερῶν ἐμπάζετο μύθων.	Οὔτι	μὴν τούτου σεμνότερον καὶ κάλλιόν
[92]	τῇ τροφῇ δριμὺ καὶ δυσῶδες)	οὕτω	καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ
[90]	τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες.	Οὕτω	καὶ τὰ αἰσθητικὰ καὶ τὰ
[89]	καὶ ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος,	οὕτω	πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας
[87]	τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ	οὕτω	συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα
[87]	καὶ ὑγιαινόντων αἴσθησιν οὐκ ἔχουσιν,	οὕτω	τὰ νοσοῦντα τοῦ βίου καὶ
[90]	(φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ οὐχ	οὕτω	τὸ εὖ ποιεῖν καλόν, ὡς
[89]	πολεμικῷ δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν,	οὕτω	τοὺς ἀποροῦντας εὐνοίας νουθετούσης ὑπομένειν
[89]	ἀλοιδόρητον καὶ ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ	οὕτως	ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς
[90]	Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν	οὕτως	ἔστιν ἐνεπιδείξασθαι ταῖς ἔχθραις, ἁπλότητα
[91]	ἔστι ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους,	οὕτως	ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει
[87]	εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν,	οὕτως	οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς ἀναγκασθέντες
[87]	ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν,	οὕτως	οἱ μὲν ἀνόητοι καὶ τὰς
[89]	ξίφει τὸ φῦμα καὶ διεῖλεν	οὕτως	ὥστε σωθῆναι τὸν ἄνθρωπον καὶ
[88]	φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται,	(οὐχ	ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι
[89]	καθάπερ οἱ παλαίοντες τὴν κόνιν	οὐχ	ἑαυτῶν ἀποψῶσι τὰς λοιδορίας, ἀλλὰ
[89]	οὖν λεχθῇ τι μὴ ἀληθές,	οὐχ	ὅτι ψεῦδός ἐστι δεῖ καταφρονεῖν
[90]	ταῖς (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ	οὐχ	οὕτω τὸ εὖ ποιεῖν καλόν,
[87]	στομάχους καὶ ὑγιεινότατα τῶν ζῴων	ὄφεις	ἐσθίοντα καταπέττει (καὶ σκορπίους, ἔστι
[91]	ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ	ὀχετοὺς	πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων.
[86]	πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον	ὄχημα	τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008