HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique)

π = 182 formes différentes pour 256 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[87]   ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια

[91]   μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως

[86]   ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´

[92]   καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει

[88]   τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη, πάθος ὀνειδίζεις, ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων

[90]   καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται.

[91]   μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο τῶν παθῶν τούτων ποιούμενος εἰς τοὺς ἐχθροὺς

[87]   κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει

[88]   μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν παιδομανής, μηδ´ ἄσωτον, αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος.

[90]   συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν

[86]   πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων

[89]   τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ οἱ παλαίοντες τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι

[91]   τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ τὸν ἄνδρα

[88]   Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας παλινδρομούσης οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ

[92]   καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ

[86]   ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ δύναται πᾶν ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ

[92]   παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ

[86]   ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ πᾶν τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν

[91]   τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν,

[91]   ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα

[92]   τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς

[91]   οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ

[92]   πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι,

[92]   καὶ ζηλοῦν εἰς τὸ βασκαίνειν παντάπασι καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ

[92]   φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα

[91]   τοῖς πρὸς τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ καὶ ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν.

[91]   γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι

[87]   ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ

[90]   παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ μόνον ἄδιψον,

[88]   ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ πάντες, ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν

[90]   ἄκακος μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο πάντες ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ

[86]   ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις·

[91]   ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ

[87]   καὶ οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους παντὸς ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ

[87]   σπαράττουσι. Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν ἐστι; Πάνυ μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν καὶ

[90]   ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ, πάνυ ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς

[90]   καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ

[89]   πλησιάζειν, χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι παρ´ αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο

[92]   θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ σατραπείας

[90]   κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων.

[90]   σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν

[89]   (δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ παρὰ τῶν ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς

[92]   ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ

[86]   μάλιστα τῶν ἐν τοῖς Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον

[88]   οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή

[90]   ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι.

[89]   σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα

[91]   ἄδικον πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς

[90]   ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν

[90]   τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ

[92]   ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ

[91]   ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ

[92]   ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν

[92]   τὸ κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον παρέξει σε τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι

[90]   καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος (παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν. Ὁ

[86]   καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ παρέργως εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός

[86]   εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς

[90]   ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε, καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν.

[86]   κάει τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς παρέχει καὶ θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης

[86]   ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς ἐντυγχάνουσι (παρέχεις σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ χώραν μὲν

[92]   καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε τὸ

[91]   συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις

[91]   κρατούσης μερίδος ἐν στάσει γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι

[91]   καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ βόλους ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν

[89]   Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον τι

[92]   δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ παρόξυνε καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν

[89]   νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν τῷ παρρησιάζεσθαι, καὶ τὸ κολακεῦον αὐτῆς λάλον

[91]   ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ πᾶσα φύσις ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ

[91]   συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ Πάσαις κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ

[90]   τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον

[86]   ἄλλοις ἱκανόν ἐστι τὸ μὴ πάσχειν (ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς

[90]   ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ

[87]   καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν καὶ χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον

[89]   ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν

[90]   ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ λογισμῷ καὶ πειθήνιον ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν μή

[92]   ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις

[89]   φίλῳ καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ

[86]   ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ γε· καὶ γὰρ κάει

[87]   τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς

[91]   οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς περὶ ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν

[86]   δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν

[90]   συνήθων. Ἄνευ δὲ τούτου τὴν περὶ τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν

[92]   σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος περὶ τὸ μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου

[90]   μᾶλλον (Τυφλοῦται γὰρ τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων

[92]   Ἀλλ´ ἐπεὶ τυφλοῦται τὸ φιλοῦν περὶ τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ

[87]   καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους

[86]   πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα

[92]   καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα

[86]   καὶ τέχνην δι´ ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς χωρὶς ἐχθροῦ

[87]   ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς

[90]   εἰ γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ

[88]   μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ

[88]   λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ, περισκόπει τὰ σαθρά, μή τίς σοί

[92]   καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ περισπῶν τὸ κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον

[90]   ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων

[90]   καὶ φίλου φωνὰς καὶ ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ

[88]   κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ Πίνδαρος, ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς

[91]   (κενεοφρόνων ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς φησι Πίνδαρος, οὐ μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο

[91]   κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη, πιστεύοντες ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ

[91]   φέρει μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ

[92]   τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ

[88]   τὰς λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς

[90]   περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων φησί) τῷ δὲ μισεῖν μετὰ

[90]   βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ

[92]   χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ Πλάτωνα, καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν

[92]   ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ πλεῖστα κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας

[92]   καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς

[92]   μὴ δακνομένους μόνον, ἄν τι πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα

[91]   ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ

[89]   ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι παρ´

[92]   οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων

[87]   δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα πνεύματος) οἱ δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις

[88]   τὰ σαθρά, μή τίς σοί ποθεν ὑποφθέγγηται κακία τὸ τοῦ τραγῳδοῦ

[88]   ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν ποιεῖ. Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν·

[90]   καλόν, ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ ποιεῖν δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ

[90]   γὰρ οὐχ οὕτω τὸ εὖ ποιεῖν καλόν, ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ

[92]   ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες

[91]   πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς πρὸς τοὺς

[87]   εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη, ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς.

[92]   τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ

[91]   τις ὠφελοῖτο τῶν παθῶν τούτων ποιούμενος εἰς τοὺς ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ

[87]   ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν,

[89]   οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ πολεμικῷ δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω

[87]   καὶ ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ αἱ πολέμοις ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι

[91]   καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ

[86]   ἱστοροῦσι τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι, πολιτεία δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε

[92]   ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν,

[92]   καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον

[87]   ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´

[86]   τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα

[88]   Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν;

[86]   ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν τοῖς Πολιτικοῖς Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ

[91]   Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν πολιτικὸς ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ

[86]   τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος

[90]   καὶ μαθεῖν τι τῶν λανθανόντων; Πολλὰ γὰρ ὁ ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ

[87]   ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς

[91]   φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν πολέμῳ πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων

[87]   καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς πολλάκις ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς θεάτροις ἐφ´

[89]   αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν

[86]   βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ τῶν

[87]   γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ

[91]   παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι

[89]   ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα

[88]   καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν πολλοὶ γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς

[89]   ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν

[87]   εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι

[90]   ἑτέροις, ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ· πολὺ δὲ βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων

[91]   παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς

[90]   τῷ δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ πολυπραγμονεῖν (καὶ τὸ λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ

[87]   ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς ὀνείρους πολυπραγμονοῦμεν· νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ

[89]   τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ Πομπήιον τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν

[91]   καρδίαν. Τῷ Καίσαρι κελεύσαντι τὰς Πομπηίου τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων

[91]   ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων Τοὺς Πομπηίου, φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς δὲ

[86]   πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα

[86]   τὸ ὕδωρ ἄποτόν ἐστι καὶ πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν

[87]   σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν.

[86]   καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ

[92]   ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον, ἄν

[89]   ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ πορρωτάτω θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος

[88]   Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου

[91]   ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς πορρωτάτω τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων. Καὶ

[89]   πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ

[88]   πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή που ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ δὲ

[86]   ὅτι τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ

[90]   καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον,

[87]   τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς πράγμασιν ἐγρηγορὼς ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ

[90]   καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα

[88]   ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι τὰ Ῥωμαίων πράγματα Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ

[88]   προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον.

[91]   τι μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ

[90]   δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου πράγματος βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον

[92]   ἄφενος σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν πραγμάτων. Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς τρόπος ἐστὶν

[87]   (καὶ ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ

[88]   χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον, ἐν πράξεσι καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν

[92]   ἐξ ἐπιμελείας καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ

[91]   τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ τὴν πρᾶξιν ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ κάλλιστον καὶ

[86]   ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν ὅτι τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι

[90]   μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι. Πραότητα μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως

[87]   καταφρονεῖν καὶ μετ´ εὐχρηστίας ἕκαστα πράττειν λανθάνουσιν εἰς τὸ ἀναμάρτητον ὑπὸ

[87]   καὶ προσέχειν ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως μήτε

[92]   φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ πράττειν τι καὶ ζηλοῦν εἰς τὸ

[87]   ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ πραττόμενα καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ

[91]   ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων

[90]   τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα

[91]   μὴ δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ πραττόντων. Καίτοι τίς ἄσκησις ἑτέρα μείζονα

[92]   παρέξει σε τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι καὶ ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς

[87]   γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ

[87]   τὸ γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν

[91]   κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν

[87]   λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην ἐμποιεῖ καὶ προαίρεσιν τοῦ ζῆν ἐπιεικῶς καὶ ἀνεγκλήτως.

[88]   τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς

[89]   ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ

[92]   δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ

[90]   χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα καὶ προθυμίαν ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς

[89]   Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν Προμηθέα κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει

[86]   βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ

[92]   (τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς

[89]   (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς.

[91]   δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς πρὸς ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν

[89]   καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ πέμπειν πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι

[91]   Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων τι μηνῦσαι

[88]   Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή που

[88]   ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων οἱ πρὸς αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας ὑπὸ

[87]   δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον ἢ

[91]   φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ

[92]   ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης

[87]   δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται πρὸς ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ

[91]   μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος·

[91]   ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν

[86]   μὴ ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν πρὸς τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων

[87]   πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς ταῦθ´ οἱ μισοῦντες ᾄττουσι καὶ

[92]   χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει τὸ φιλότιμον

[90]   τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε πρὸς τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν,

[91]   μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ

[88]   ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς ἔφυς πρὸς τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί

[91]   ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε πρὸς τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν

[89]   γε μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ

[88]   ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ πρὸς τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων, ἕξει

[91]   ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς

[92]   ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς

[92]   ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ πρὸς τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν

[91]   ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς φίλους αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας,

[91]   ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς πρὸς τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ

[91]   πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς συνήθεσι

[89]   πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ τί

[89]   αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ τί πρόσεστιν ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ

[89]   Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ

[88]   καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα, προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα

[92]   φιλοπονίαις καὶ τῷ σωφρονεῖν καὶ προσέχειν ἑαυτοῖς, ὡς Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν οὐκ

[87]   μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν καὶ προσέχειν ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν

[87]   βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν γενέσθαι τοῖς προσέχουσιν. Τί δὲ τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει

[86]   περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ

[88]   αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν πρόσλαβε τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα

[89]   κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ μὲν προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα

[89]   δέ τις λέγῃ τὰ μὴ προσόντα, ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´

[89]   ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ

[87]   ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ

[89]   πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον

[89]   ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε προστάττειν ὁ θεὸς ὡς τῷ μέλλοντι

[87]   καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ οἶνον προσφερόμενοι ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι

[90]   πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν ἢ τῶν φίλων καὶ

[88]   Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ προφέρων ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε

[92]   τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα

[87]   τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει καὶ διατρέπει καὶ ἀφίστησι

[86]   κἀκεῖνο τὸ βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς

[89]   θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς

[86]   ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ οὖν εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ

[87]   ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται. Πρῶτον μὲν οὖν δοκεῖ μοι τῆς

[86]   δὲ σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν,

[90]   ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ πταίσαντι συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ

[91]   ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ Πυθαγόρας, ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος

[87]   δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης, πυθόμενος εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη,

[86]   κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι

[86]   θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς καὶ πυτίαις ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς,

[88]   φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς

[86]   ~ΠΩΣ ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ.

Page
[87]	ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ	(πάθη	καὶ συνέχουσα τὸν λογισμὸν εὐλάβεια
[91]	μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ πανοῦργα	πάθη	κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως
[86]	ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα	πάθη,	μέχρι νῦν οὐ γέγονεν (ἀλλ´
[92]	καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ	πάθη	πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει
[88]	τῶν ὀμμάτων ἀσθένειαν, Ἀνθρώπινον, ἔφη,	πάθος	ὀνειδίζεις, ἐπὶ τοῦ νώτου φέρων
[90]	καὶ φιλοπονίᾳ τὰ κάκιστα τῶν	παθῶν,	οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται.
[91]	μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο τῶν	παθῶν	τούτων ποιούμενος εἰς τοὺς ἐχθροὺς
[87]	κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε	παῖδες	οἷς ἐστιν ἀεὶ πρόχειρον, ἐπιστρέφει
[88]	μηδὲ μοιχὸν λοιδορήσῃς, αὐτὸς ὢν	παιδομανής,	μηδ´ ἄσωτον, αὐτὸς ὢν ἀνελεύθερος.
[90]	συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ	παισὶν	ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις πράγμασιν ἐν
[86]	πρόχειρον ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς	παλαιοῖς	ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἀγρίων
[89]	τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ οἱ	παλαίοντες	τὴν κόνιν οὐχ ἑαυτῶν ἀποψῶσι
[91]	τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ πίστιν ἔχει	πάλιν	ἐγκαλῶν, ὡς οὐ τὸν ἄνδρα
[88]	Οὐδὲν γὰρ αἴσχιόν ἐστι βλασφημίας	παλινδρομούσης	οὐδὲ λυπηρότερον, ἀλλ´ ἔοικε καὶ
[92]	καὶ προεδρίας παρ´ εὐνούχοις καὶ	παλλακαῖς	καὶ σατραπείας βασιλέων· ζηλωτὸν γὰρ
[86]	ζῆν ἀδύνατόν ἐστιν. Οὐ δύναται	πᾶν	ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ
[92]	παραφυτεύοντες (ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα	πᾶν	ὅσον ἔνεστι τῇ τροφῇ δριμὺ
[86]	ἐξημερῶσαι δένδρον ὁ γεωργὸς οὐδὲ	πᾶν	τιθασεῦσαι θηρίον ὁ κυνηγός· ἐζήτησαν
[91]	τὰ μοχθηρὰ καὶ ἀγεννῆ καὶ	πανοῦργα	πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ ποιεῖν,
[91]	ἐναπολείπει. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ	πανουργία	καὶ (ἀπάτη καὶ ἐπιβουλή, δοκοῦσα
[92]	τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ	πανουργοῦντες	ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς
[91]	οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν ἀδίκως καὶ	πανούργως	τοῖς συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ
[92]	πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ	(πάντα	παραφυλάττοντας ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι,
[92]	καὶ ζηλοῦν εἰς τὸ βασκαίνειν	παντάπασι	καὶ ἀθυμεῖν καταδυόμενος, ἀργῷ τῷ
[92]	φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν ἐχθρῶν	παντάπασιν	ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα
[91]	τοῖς πρὸς τοὺς φίλους συμβολαίοις	παντάπασιν	ἀτρεμῇ καὶ ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν.
[91]	γενόμενος, παρῄνει τοῖς ἑταίροις μὴ	πάντας	ἐξελάσαι τοὺς ἀντιστασιάσαντας, ἀλλ´ ὑπολιπέσθαι
[87]	ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν	πανταχόθεν	περιοδεύει τὸν βίον, οὐ διὰ
[90]	παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ	πανταχοῦ	μὲν ἀνυπεύθυνον (οὐ μόνον ἄδιψον,
[88]	ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ	πάντες,	ἀλλ´ ὅσοι νικωμένους αὑτοὺς ὁρῶσιν
[90]	ἄκακος μην, εἶπεν, ὅτι τοιοῦτο	πάντες	ὄζουσιν οἱ ἄνδρες. Οὕτω καὶ
[86]	ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν ἐστι	πάντῃ	καὶ πορεύσιμον ὄχημα τοῖς κομιζομένοις·
[91]	ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ	παντὸς	ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ
[87]	καὶ οἰκέτου καὶ διὰ συνήθους	παντὸς	ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ
[87]	σπαράττουσι. Τοῦτο οὖν ὠφέλιμόν ἐστι;	Πάνυ	μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν καὶ
[90]	ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα φέρειν σιωπῇ,	πάνυ	ῥᾳδίως οἴσεις γυναικὸς ὁρμὴν κακῶς
[90]	καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ	παρ´	(ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ
[89]	πλησιάζειν, χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι	παρ´	αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο
[92]	θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ προεδρίας	παρ´	εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ σατραπείας
[90]	κατὰ τὸν θεῖον Πλάτωνα καὶ	παρὰ	θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων.
[90]	σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ πᾶσι	παρὰ	τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν
[89]	(δὲ νουθετοῦν ἄναυδον, ἀκουστέον ἐστὶ	παρὰ	τῶν ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν. Ὡς
[92]	ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ	παρὰ	φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ
[86]	μάλιστα τῶν ἐν τοῖς Πολιτικοῖς	Παραγγέλμασι	γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ βιβλίον
[88]	οὖν Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις	παραγένοιτο,	πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή
[90]	ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ τιμωρίαν	παραλιπεῖν	ἐν καιρῷ παρασχόντος ἐπιεικές ἐστι.
[89]	σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ	παραμαρτάνοντες.	Οἷον Λακύδην τὸν Ἀργείων βασιλέα
[91]	ἄδικον πρὸς ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται,	παραμένει	δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται πρὸς τοὺς
[90]	ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς	παρανηχομένους,	ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν
[90]	τὸ τιμωρίαν παραλιπεῖν ἐν καιρῷ	παρασχόντος	ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ
[92]	ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα	παραφυλάττοντας	ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ
[91]	ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα	παραφυλάττοντες.	(Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ
[92]	ποιεῖν νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα	παραφυτεύοντες	(ἀποκρίνεται γὰρ εἰς ἐκεῖνα πᾶν
[92]	τὸ κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον	παρέξει	σε τοῖς φίλοις εὖ πράττουσι
[90]	καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ βαλλόμενος	(παρέξεις	ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν. Ὁ
[86]	καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ	παρέργως	εἰπόντος ὅτι τοῦ νοῦν ἔχοντός
[86]	εἰς τοῦτο πρῴην εἰπεῖν μοι	παρέστη,	συναγαγὼν ὁμοῦ τι τοῖς αὐτοῖς
[90]	ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ	παρέσχηκε,	καὶ τοῦτο διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν.
[86]	κάει τὸν ἁψάμενον, ἀλλὰ φῶς	παρέχει	καὶ θερμότητα καὶ τέχνης ἁπάσης
[86]	ὢν ἀλυπότατον ἰδίᾳ τοῖς ἐντυγχάνουσι	(παρέχεις	σεαυτόν. Ἐπεὶ δὲ χώραν μὲν
[92]	καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ	παρέχουσιν	αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες, δεῖ μήτε τὸ
[91]	συνάγοντι τοὺς ἐλέγχους ἐξ ἔθους	παρηκολούθουν	οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις
[91]	κρατούσης μερίδος ἐν στάσει γενόμενος,	παρῄνει	τοῖς ἑταίροις μὴ πάντας ἐξελάσαι
[91]	καὶ πλεονεξίας, ὀρνέων τε θηρευτὰς	παρῃτεῖτο	καὶ βόλους ὠνούμενος ἰχθύων ἐκέλευεν
[89]	Κράσσος δὲ τῶν ἱερῶν μιᾷ	παρθένων	αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν, χωρίον τι
[92]	δάκνεσθαι τῶν ἐχθρῶν εὐημερούντων, καὶ	παρόξυνε	καὶ χάραττε τὸ φιλόνεικον ἐν
[89]	νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν ἐν τῷ	παρρησιάζεσθαι,	καὶ τὸ κολακεῦον αὐτῆς λάλον
[91]	ἐγγενέσθαι κατὰ τὸν Σιμωνίδην, καὶ	πᾶσα	φύσις ἀνθρώπου φέρει φιλονεικίαν καὶ
[91]	συνήθεσι καὶ φίλοις. Ἐπεὶ δὲ	Πάσαις	κορυδαλλίσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι κατὰ
[90]	τὰ σωματικὰ καὶ τὰ καταφανῆ	πᾶσι	παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον
[86]	ἄλλοις ἱκανόν ἐστι τὸ μὴ	πάσχειν	(ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν κακῶς, τοὺς
[90]	ἀδελφοῦ πικροτάτας ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως·	πατρὶ	δὲ καὶ μητρὶ τυπτόμενος καὶ
[87]	καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ	πατρίδος	στέρησιν καὶ χρημάτων ἀποβολὴν ἐφόδιον
[89]	ἀσεμνοτέροις τοῦ βίου. Θεμιστοκλεῖ δὲ	Παυσανίας	μηδὲν ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν
[90]	ὑπήκοον (ἀεὶ τῷ λογισμῷ καὶ	πειθήνιον	ἔχειν οὐκ ἔνεστιν, ἂν μή
[92]	ἐξ ὧν πλέον ἔχουσι, καὶ	πειρωμένους	ὑπερβαλέσθαι ταῖς ἐπιμελείαις καὶ φιλοπονίαις
[89]	φίλῳ καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ	πέμπειν	πρὸς αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ
[86]	ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα	πενθήσεις	σύ γε· καὶ γὰρ κάει
[87]	τοῦ βίου καὶ φαῦλα καὶ	πεπονθότα	κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ πρὸς
[91]	οὐδ´ ἐπαίνου φειστέον οὐδὲ τιμῆς	περὶ	ἀνδρὸς ἐχθροῦ δικαίως εὐδοκιμήσαντος. Ἔπαινόν
[86]	δοκεῖ μοι τά τ´ ἄλλα	περὶ	ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι προσήκειν
[90]	συνήθων. Ἄνευ δὲ τούτου τὴν	περὶ	τὴν γλῶτταν ἐγκράτειαν, οὐ μικρὸν
[92]	σύνεστιν· ὁ δὲ μὴ τυφλούμενος	περὶ	τὸ μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου
[90]	μᾶλλον (Τυφλοῦται γὰρ τὸ φιλοῦν	περὶ	τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ Πλάτων
[92]	Ἀλλ´ ἐπεὶ τυφλοῦται τὸ φιλοῦν	περὶ	τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ
[87]	καὶ καταγελῶσι. Καὶ μὴν τοὺς	περὶ	τὸν Διόνυσον τεχνίτας ὁρῶμεν ἐκλελυμένους
[86]	πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ	περιβαλεῖν,	ὁ Προμηθεύς Τράγος γένειον ἆρα
[92]	καὶ προνοίας καὶ πράξεων χρηστῶν	περιγιγνόμενα	τοῖς κεκτημένοις, καὶ πρὸς ταῦτα
[86]	καὶ τέχνην δι´ ἧς τοῦτο	περιέσται	τὸ καλὸν οἷς χωρὶς ἐχθροῦ
[87]	ἀεὶ καὶ λαβὴν ζητῶν πανταχόθεν	περιοδεύει	τὸν βίον, οὐ διὰ δρυὸς
[90]	εἰ γὰρ ἕτεροι πράγμασιν ἀβουλήτοις	περιπεσόντες	διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ
[88]	μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα	περισκοπεῖ	καὶ διαρμόζεται τὸν βίον. Ἐπεὶ
[88]	λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου τῇ ψυχῇ,	περισκόπει	τὰ σαθρά, μή τίς σοί
[92]	καὶ ὁ ἐχθρὸς ἀναλαμβάνων καὶ	περισπῶν	τὸ κακόηθες καὶ βάσκανον, εὐμενέστερον
[90]	ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Λισσάδα	πέτραν	φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων
[90]	καὶ φίλου φωνὰς καὶ ἀδελφοῦ	πικροτάτας	ἀκούων ὑπομενεῖς ἀθορύβως· πατρὶ δὲ
[88]	κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι, φησὶ	Πίνδαρος,	ἄνδρες ἀγρυξίᾳ δέδενται, (οὐχ ἁπλῶς
[91]	(κενεοφρόνων ἀνδρῶν ἑταῖρον, ὥς φησι	Πίνδαρος,	οὐ μετρίως ἄν τις ὠφελοῖτο
[91]	κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ φαίη,	πιστεύοντες	ἀπῄεσαν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτοῦ
[91]	φέρει μείζονα τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ	πίστιν	ἔχει πάλιν ἐγκαλῶν, ὡς οὐ
[92]	τὸ φιλούμενον, ὥς φησιν ὁ	Πλάτων,	καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ
[88]	τὰς λοιδορίας. Ὁ μὲν οὖν	Πλάτων	ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο, πρὸς
[90]	περὶ τὸ φιλούμενον, ὡς ὁ	Πλάτων	φησί) τῷ δὲ μισεῖν μετὰ
[90]	βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον	Πλάτωνα	καὶ παρὰ θεῶν ἕπεται καὶ
[92]	χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος κατὰ	Πλάτωνα,	καὶ τὸ τοῦ Σόλωνος ἔχειν
[92]	ἔργων γιγνόμενος θεατὴς δίκαιος τὰ	πλεῖστα	κατόψεται (τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας
[92]	καὶ (πάντα παραφυλάττοντας ἐξ ὧν	πλέον	ἔχουσι, καὶ πειρωμένους ὑπερβαλέσθαι ταῖς
[92]	μὴ δακνομένους μόνον, ἄν τι	πλέον	ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα
[91]	ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος ἀπέχεσθαι καὶ	πλεονεξίας,	ὀρνέων τε θηρευτὰς παρῃτεῖτο καὶ
[89]	ἱερῶν μιᾷ παρθένων αἰτίαν ἔσχε	πλησιάζειν,	χωρίον τι καλὸν ὠνήσασθαι παρ´
[92]	οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς τὸν	πλοῦτον	οὐδέ γε βοὰς δεδειπνισμένων θεάτρων
[87]	δὲ δι´ εὐτονίαν καὶ θερμότητα	πνεύματος)	οἱ δὲ σικχοὶ καὶ νοσώδεις
[88]	τὰ σαθρά, μή τίς σοί	ποθεν	ὑποφθέγγηται κακία τὸ τοῦ τραγῳδοῦ
[88]	ἐμφράττει τὸ στόμα, ἄγχει, σιωπᾶν	ποιεῖ.	Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν·
[90]	καλόν, ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ	ποιεῖν	δεόμενον· ἐχθροῦ δὲ καὶ τὸ
[90]	γὰρ οὐχ οὕτω τὸ εὖ	ποιεῖν	καλόν, ὡς αἰσχρὸν τὸ μὴ
[92]	ῥόδα καὶ τὰ ἴα βελτίω	ποιεῖν	νομίζουσι σκόροδα καὶ κρόμμυα παραφυτεύοντες
[91]	πανοῦργα πάθη κολάζειν καὶ ταπεινὰ	ποιεῖν,	ὅπως ἐν τοῖς πρὸς τοὺς
[87]	εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη,	ποιεῖς,	εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς.
[92]	τὰς ἁμίλλας πρὸς ἐκείνους ἐστὶ	ποιητέον	ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ
[91]	τις ὠφελοῖτο τῶν παθῶν τούτων	ποιούμενος	εἰς τοὺς ἐχθροὺς ἀποκαθάρσεις καὶ
[87]	ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι	πόλεις	εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν,
[89]	οἰκείου μὴ τυγχάνων ἰατροῦ τῷ	πολεμικῷ	δόρατι τὸ ἕλκος ὑπέθηκεν, οὕτω
[87]	καὶ ἀνεγκλήτως. Καθάπερ γὰρ αἱ	πολέμοις	ἀστυγειτονικοῖς καὶ στρατείαις ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι
[91]	καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν	πολέμῳ	πολλὰ τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ
[86]	ἱστοροῦσι τὴν Κρήτην εὑρεῖν ἔστι,	πολιτεία	δὲ μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε
[92]	ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ	πολιτείαις	ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν,
[92]	καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ	πολιτείαις,	οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον
[87]	ἐνδελεχέσι σωφρονιζόμεναι πόλεις εὐνομίαν καὶ	πολιτείαν	ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´
[86]	τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ,	πολιτείας	ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα
[88]	Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα καὶ	πολιτικὴν	οὖσαν· Πῶς ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν;
[86]	ἐνῆν μάλιστα τῶν ἐν τοῖς	Πολιτικοῖς	Παραγγέλμασι γεγραμμένων, (ἐπεὶ κἀκεῖνο τὸ
[91]	Καὶ τοῦτο, ὡς ἔοικε, συνιδὼν	πολιτικὸς	ἀνὴρ ὄνομα Δῆμος, ἐν Χίῳ
[86]	τ´ ἄλλα περὶ ἐχθρῶν τῷ	πολιτικῷ	διεσκέφθαι προσήκειν καὶ τοῦ Ξενοφῶντος
[90]	καὶ μαθεῖν τι τῶν λανθανόντων;	Πολλὰ	γὰρ ὁ ἐχθρὸς αἰσθάνεται τοῦ
[87]	ἐστι. Καὶ τῶν πραγμάτων ἄφιλα	πολλὰ	καὶ ἀπεχθῆ καὶ ἀντίπαλα τοῖς
[91]	φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν πολέμῳ	πολλὰ	τῶν ἀναγκαίων ἄλλως δὲ φαύλων
[87]	καὶ ἀπροθύμους καὶ οὐκ ἀκριβῶς	πολλάκις	ἀγωνιζομένους ἐν τοῖς θεάτροις ἐφ´
[89]	αὐτῆς βουλόμενος καὶ διὰ τοῦτο	πολλάκις	ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων. Ποστουμίαν
[86]	βιβλίον ὁρῶ σε πρόχειρον ἔχοντα	πολλάκις.	Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς ὑπὸ τῶν
[87]	γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς	πολλάκις	καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας καὶ
[91]	παρηκολούθουν οἱ τὰ πραττόμενα παραφυλάττοντες.	(Πολλάκις	οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι
[89]	ἀπαλλαγῆναι τοῦ φύματος ῥαγέντος, οὕτω	πολλάκις	ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα
[88]	καὶ ὄντος. Οἱ μὲν οὖν	πολλοὶ	γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς
[89]	ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ	πολλοὶ	λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ πρόσεστιν
[87]	εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι	πολλοῖς	προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι
[90]	ἑτέροις, ἂν ἐκείνην ὑπομένειν ἐθισθῇ·	πολὺ	δὲ βέλτιον ἐχθρῶν καὶ ἀλλοτρίων
[91]	παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε,	πολὺ	δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς
[90]	τῷ δὲ μισεῖν μετὰ τοῦ	πολυπραγμονεῖν	(καὶ τὸ λαλεῖν ἔνεστιν. Ὁ
[87]	ἐχθρῶν μονονουχὶ καὶ τοὺς ὀνείρους	πολυπραγμονοῦμεν·	νόσοι δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ
[89]	τρυφερώτερον εἰς μαλακίαν διέβαλε, καὶ	Πομπήιον	τὸ ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν
[91]	καρδίαν. Τῷ Καίσαρι κελεύσαντι τὰς	Πομπηίου	τιμὰς ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων
[91]	ἀνασταθῆναι καταβεβλημένας ὁ Κικέρων Τοὺς	Πομπηίου,	φησίν, ἀνδριάντας ἀνέστησας, τοὺς δὲ
[86]	πονηρόν, ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει καὶ	πόμπιμόν	ἐστι πάντῃ καὶ πορεύσιμον ὄχημα
[86]	τὸ ὕδωρ ἄποτόν ἐστι καὶ	πονηρόν,	ἀλλ´ ἰχθῦς τρέφει καὶ πόμπιμόν
[87]	σώματος εἰς ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ	πόνοι	πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν.
[86]	καὶ πόμπιμόν ἐστι πάντῃ καὶ	πορεύσιμον	ὄχημα τοῖς κομιζομένοις· τοῦ δὲ
[92]	ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ	πορισμῶν	δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον, ἄν
[89]	ἑνὶ κνᾶσθαι τὴν κεφαλὴν δακτύλῳ	πορρωτάτω	θηλύτητος καὶ ἀκολασίας ὄντα. Κράσσος
[88]	Ἂν δὲ λοιδορῆσαι προαχθῇς, ἄπαγε	πορρωτάτω	σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς ἐκεῖνον. Ἐνδύου
[91]	ἀποκαθάρσεις καὶ ἀποστρέφων ὥσπερ ὀχετοὺς	πορρωτάτω	τῶν ἑταίρων καὶ οἰκείων. Καὶ
[89]	πολλάκις ἐντυγχάνων ἰδίᾳ καὶ θεραπεύων.	Ποστουμίαν	δὲ τὸ γελᾶν (προχειρότερον καὶ
[88]	πρὸς αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή	που	ἄρ´ ἐγὼ τοιοῦτος; Ὁ δὲ
[86]	ὅτι τὸν πραότατον, ὦ Κορνήλιε	Ποῦλχερ,	πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ
[90]	καὶ φεύγειν. εἰ γὰρ ἕτεροι	πράγμασιν	ἀβουλήτοις περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον,
[87]	τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει σου τοῖς	πράγμασιν	ἐγρηγορὼς ὁ ἐχθρὸς ἀεὶ καὶ
[90]	καὶ παισὶν ἐχθροῦ καὶ οἰκείοις	πράγμασιν	ἐν χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα
[88]	ἐν ἀσφαλεῖ γεγονέναι τὰ Ῥωμαίων	πράγματα	Καρχηδονίων μὲν ἀνῃρημένων Ἀχαιῶν δὲ
[88]	προσέχει μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ	πράγματα	περισκοπεῖ καὶ διαρμόζεται τὸν βίον.
[91]	τι μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ	πραγματεύεσθαι	πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ
[90]	δίαιταν θρασεῖαν. Λόγου δὲ κουφοτάτου	πράγματος	βαρυτάτη ζημία κατὰ τὸν θεῖον
[92]	ἄφενος σπεύδοντα καὶ τυγχάνοντα χρηστῶν	πραγμάτων.	Ἀλλ´ εἰ μηδεὶς τρόπος ἐστὶν
[87]	(καὶ ὠφέλιμός ἐστι. Καὶ τῶν	πραγμάτων	ἄφιλα πολλὰ καὶ ἀπεχθῆ καὶ
[88]	χρηστόν, ἐν λόγοις εὐδόκιμον, ἐν	πράξεσι	καθαρόν, ἐν διαίτῃ κόσμιον, Βαθεῖαν
[92]	ἐξ ἐπιμελείας καὶ προνοίας καὶ	πράξεων	χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ
[91]	τὸν ἄνδρα μισῶν ἀλλὰ τὴν	πρᾶξιν	ἀποδοκιμάζων· τὸ (δὲ κάλλιστον καὶ
[86]	ΩΦΕΛΟΙΤΟ. (Ὁρῶ μὲν ὅτι τὸν	πραότατον,	ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι
[90]	μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ λοιδορεῖσθαι.	Πραότητα	μὲν οὖν καὶ ἀνεξικακίαν οὕτως
[87]	καταφρονεῖν καὶ μετ´ εὐχρηστίας ἕκαστα	πράττειν	λανθάνουσιν εἰς τὸ ἀναμάρτητον ὑπὸ
[87]	καὶ προσέχειν ἑαυτῷ καὶ μήτε	πράττειν	μηδὲν ὀλιγώρως καὶ ἀπερισκέπτως μήτε
[92]	φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ	πράττειν	τι καὶ ζηλοῦν εἰς τὸ
[87]	ὡς ἀνυστόν ἐστι φωρῶν τὰ	πραττόμενα	καὶ τὰ βουλευόμενα διορύττων καὶ
[91]	ἐξ ἔθους παρηκολούθουν οἱ τὰ	πραττόμενα	παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων
[90]	τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ	πραττομένων	ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα
[91]	μὴ δάκνεσθαι μηδὲ βασκαίνειν εὖ	πραττόντων.	Καίτοι τίς ἄσκησις ἑτέρα μείζονα
[92]	παρέξει σε τοῖς φίλοις εὖ	πράττουσι	καὶ ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς
[87]	γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος	Πριάμοιό	τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ
[87]	τὸ γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι	Πρίαμος	Πριάμοιό τε παῖδες οἷς ἐστιν
[91]	κατήγορος. Οἰκέτης οὖν τοῦ Δομιτίου	πρὸ	τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν
[87]	λογισμὸν εὐλάβεια μελέτην ἐμποιεῖ καὶ	προαίρεσιν	τοῦ ζῆν ἐπιεικῶς καὶ ἀνεγκλήτως.
[88]	τοῖς ἐντυγχάνουσιν. Ἂν δὲ λοιδορῆσαι	προαχθῇς,	ἄπαγε πορρωτάτω σεαυτὸν ὧν λοιδορεῖς
[89]	ἀδικοῦντι προσετρίψατο τὴν ὑποψίαν τῆς	προδοσίας	διὰ τὸ χρῆσθαι φίλῳ καὶ
[92]	δεδειπνισμένων θεάτρων οὐδὲ τιμὰς καὶ	προεδρίας	παρ´ εὐνούχοις καὶ παλλακαῖς καὶ
[90]	χρείᾳ γενομένοις σπουδήν τινα καὶ	προθυμίαν	ἐνδειξάμενον ὅστις οὐκ ἀγαπᾷ τῆς
[89]	Ὥσπερ γὰρ ὁ τὸν Θεσσαλὸν	Προμηθέα	κτεῖναι διανοηθεὶς ἔπαισε τῷ ξίφει
[86]	βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν, ὁ	Προμηθεύς	Τράγος γένειον ἆρα πενθήσεις σύ
[92]	(τῶν ζηλουμένων ἐξ ἐπιμελείας καὶ	προνοίας	καὶ πράξεων χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς
[89]	(προχειρότερον καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ	πρὸς	ἄνδρας διέβαλεν, ὥστε κριθῆναι φθορᾶς.
[91]	δήπου σεμνότερόν (ἐστιν ἐν διαφοραῖς	πρὸς	ἀνθρώπους καὶ φιλονεικίαις, γενναῖον ἐχθρὸν
[89]	καὶ γράφειν συνεχῶς καὶ πέμπειν	πρὸς	αὐτόν. Ὅταν οὖν λεχθῇ τι
[91]	Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε	πρὸς	αὐτὸν ὡς ἔχων τι μηνῦσαι
[88]	Πλάτων ὁσάκις ἀσχημονοῦσιν ἀνθρώποις παραγένοιτο,	πρὸς	αὑτὸν εἰώθει λέγειν Μή που
[88]	ὁράσεις καὶ τῶν ψόγων οἱ	πρὸς	αὐτοὺς ἀναφερόμενοι τοὺς ψέγοντας ὑπὸ
[87]	δὲ καὶ δανεισμοὶ καὶ διαφοραὶ	πρὸς	γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον ἢ
[91]	φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει.	Πρὸς	δὲ τούτοις καὶ πανουργία καὶ
[92]	ἀλυπότερον. Διὸ καὶ τὰς ἁμίλλας	πρὸς	ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης
[87]	δ´ ἅμιλλα καὶ ἀγὼν γένηται	πρὸς	ἑτέρους, οὐ μόνον αὑτοὺς ἀλλὰ
[91]	μὴ φαῦλον εἶναι μηδ´ ἄδικον	πρὸς	ἐχθρόν, ἂν ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος·
[91]	ὅτι τῷ δικαίῳ χρῆσθαι καὶ	πρὸς	ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ προσενεχθῶμεν
[86]	μὴ ἀδικεῖσθαι, καὶ τοῦτο τῶν	πρὸς	τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων
[87]	πεπονθότα κινεῖ τὸν ἐχθρόν, καὶ	πρὸς	ταῦθ´ οἱ μισοῦντες ᾄττουσι καὶ
[92]	χρηστῶν περιγιγνόμενα τοῖς κεκτημένοις, καὶ	πρὸς	ταῦτα συντείνων ἐπασκήσει τὸ φιλότιμον
[90]	τοῦ στόματος. Ἐλθὼν οὖν οἴκαδε	πρὸς	τὴν γυναῖκα Τί λέγεις; Εἶπεν,
[91]	μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι	πρὸς	τὴν κατηγορίαν· εἰ δὲ μὴ
[88]	ἀνελεύθερος. Ἀνδροκτόνου γυναικὸς ὁμογενὴς ἔφυς	πρὸς	τὸν Ἄδραστον ὁ Ἀλκμέων. Τί
[91]	ἀλλὰ συλλαβὼν τὸν ἄνθρωπον ἀπήγαγε	πρὸς	τὸν δεσπότην. Κάτωνι δὲ Μουρήναν
[89]	γε μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο.	Πρὸς	τὸν Κράσσον ὁ Δομίτιος, Οὐ
[88]	ἐπισκοπῇ τὸν ἑαυτοῦ καὶ μεθαρμόττῃ	πρὸς	τοὐναντίον ἀπευθύνων καὶ ἀποστρέφων, ἕξει
[91]	ὑπὸ συνηθείας, ἂν μὴ φυλάξωνται	πρὸς	τοὺς ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς
[92]	ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη	πρὸς	τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς
[92]	ὑπολιπέσθαι τινάς, ~(Ὅπως, ἔφη, μὴ	πρὸς	τοὺς φίλους ἀρξώμεθα διαφέρεσθαι, τῶν
[91]	ἐγγένηται, παραμένει δυσαπάλλακτος· εἶτα χρῶνται	πρὸς	τοὺς φίλους αὐτοὶ ὑπὸ συνηθείας,
[91]	ταπεινὰ ποιεῖν, ὅπως ἐν τοῖς	πρὸς	τοὺς φίλους συμβολαίοις παντάπασιν ἀτρεμῇ
[91]	πρὸς ἐχθροὺς ἐθισθέντες οὐδέποτε μὴ	προσενεχθῶμεν	ἀδίκως καὶ πανούργως τοῖς συνήθεσι
[89]	πολλοὶ λοιδορηθέντες οὐ σκοποῦσιν εἰ	πρόσεστιν	αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ τί
[89]	αὐτοῖς τὸ λεγόμενον, ἀλλὰ τί	πρόσεστιν	ἕτερον τῷ λοιδοροῦντι, καὶ καθάπερ
[89]	Θεμιστοκλεῖ δὲ Παυσανίας μηδὲν ἀδικοῦντι	προσετρίψατο	τὴν ὑποψίαν τῆς προδοσίας διὰ
[88]	καὶ δόξης τὸν (ἐχθρὸν ὄντα,	προσέχει	μᾶλλον αὑτῷ, καὶ τὰ πράγματα
[92]	φιλοπονίαις καὶ τῷ σωφρονεῖν καὶ	προσέχειν	ἑαυτοῖς, ὡς Θεμιστοκλῆς ἔλεγεν οὐκ
[87]	μὲν οὖν, εὐλαβούμενον ζῆν καὶ	προσέχειν	ἑαυτῷ καὶ μήτε πράττειν μηδὲν
[87]	βλαβερώτατον ὠφελιμώτατον ἂν γενέσθαι τοῖς	προσέχουσιν.	Τί δὲ τοῦτ´ ἐστίν; Ἐφεδρεύει
[86]	περὶ ἐχθρῶν τῷ πολιτικῷ διεσκέφθαι	προσήκειν	καὶ τοῦ Ξενοφῶντος ἀκηκοέναι μὴ
[88]	αἰσχυνθῶμεν ἑαυτοῖς ἀπολελοιπότες. (Ἔτι τοίνυν	πρόσλαβε	τὴν Διογένους ἀπόφασιν, φιλόσοφον σφόδρα
[89]	κακῶς ὑπ´ ἐχθροῦ τὸ μὲν	προσὸν	ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα
[89]	δέ τις λέγῃ τὰ μὴ	προσόντα,	ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´
[89]	ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα	προσοῦσαν	ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν· ἂν δέ
[87]	ἀπραγμοσύνην ἐχρήσαντο, καὶ πόνοι πολλοῖς	προσπεσόντες	ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ
[89]	πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας	(προσπεσοῦσα	λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον
[89]	ἀνέγκλητον· οὐδενὶ γὰρ οὕτως ἔοικε	προστάττειν	ὁ θεὸς ὡς τῷ μέλλοντι
[87]	καὶ νοσώδεις ἄρτον καὶ οἶνον	προσφερόμενοι	ναυτιῶσιν, οὕτως οἱ μὲν ἀνόητοι
[90]	πᾶσι παρὰ τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν	πρότερον	ἔστιν ἢ τῶν φίλων καὶ
[88]	Οὐκ ἀλλότριον ἀλλ´ ἴδιον αὐτῷ	προφέρων	ὄνειδος ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε
[92]	τοῦ Σόλωνος ἔχειν ἀεὶ δεῖ	πρόχειρον	Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα
[87]	τε παῖδες οἷς ἐστιν ἀεὶ	πρόχειρον,	ἐπιστρέφει καὶ διατρέπει καὶ ἀφίστησι
[86]	κἀκεῖνο τὸ βιβλίον ὁρῶ σε	πρόχειρον	ἔχοντα πολλάκις. Ἐξήρκει τοῖς παλαιοῖς
[89]	θεραπεύων. Ποστουμίαν δὲ τὸ γελᾶν	(προχειρότερον	καὶ λαλιᾷ χρῆσθαι θρασυτέρᾳ πρὸς
[86]	ὠφελεῖσθαι. Ἅπερ οὖν εἰς τοῦτο	πρῴην	εἰπεῖν μοι παρέστη, συναγαγὼν ὁμοῦ
[87]	ταῖς ἔχθραις ἐμμελῶς χρῆσθαι δύνανται.	Πρῶτον	μὲν οὖν δοκεῖ μοι τῆς
[86]	δὲ σατύρου τὸ πῦρ, (ὡς	πρῶτον	ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι καὶ περιβαλεῖν,
[90]	ἐπιεικές ἐστι. Τὸν δὲ καὶ	πταίσαντι	συμπαθήσαντα καὶ δεηθέντι συλλαβόμενον καὶ
[91]	ἐχθρούς. Εἴπερ οὖν ὀρθῶς ὁ	Πυθαγόρας,	ἐν ἀλόγοις ζῴοις ἐθίζων ὠμότητος
[87]	δέ, τῆς ναυκληρίας αὐτῷ συντριβείσης,	πυθόμενος	εἶπεν, Εὖ γ´, ὦ τύχη,
[86]	κομιζομένοις· τοῦ δὲ σατύρου τὸ	πῦρ,	(ὡς πρῶτον ὤφθη, βουλομένου φιλῆσαι
[86]	θριξὶν ἀμφιεννύμενοι καὶ χολαῖς καὶ	πυτίαις	ἰατρευόμενοι καὶ δέρμασιν ὁπλίζοντες ἑαυτούς,
[88]	φιλόσοφον σφόδρα καὶ πολιτικὴν οὖσαν·	Πῶς	ἀμυνοῦμαι τὸν ἐχθρόν; Αὐτὸς καλὸς
[86]		~ΠΩΣ	ΑΝ ΤΙΣ ΥΠ´ ΕΧΘΡΩΝ ΩΦΕΛΟΙΤΟ.

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008