HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales - Sur l'utilité qu'on peut retirer de ses ennemis

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 26 formes différentes pour 70 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[89]   ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´

[89]   λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ

[92]   ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ

[92]   οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ

[91]   μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς ἢ διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ

[89]   μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων ἢ διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ

[89]   ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς ἢ ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς

[89]   μὲν προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον ἢ κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν·

[88]   γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς ἢ (κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ

[92]   κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι

[89]   μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον

[92]   δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες

[92]   ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ

[92]   ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ

[92]   δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ

[92]   ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον,

[91]   εἴ τι μέλλει σήμερον συνάγειν ἢ πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ

[90]   (τί τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων

[91]   τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος (ἢ σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν. Τῷ

[90]   ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ

[89]   καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ

[92]   τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ

[90]   λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε,

[90]   καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον ἢ ταῖς (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ

[87]   πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον ἢ τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ

[88]   τὸ τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον ἢ τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν.

[90]   τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν ἢ τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ

[86]   μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον ἢ φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι

[87]   ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ (Ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε

[90]   φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων ἡ ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα

[89]   ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ

[90]   οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ

[87]   ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον· ἡ γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη

[90]   Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας. Ἡ δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος

[90]   θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων. Ἡ δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον

[91]   ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον,

[90]   περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ ἡ Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ

[90]   κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως

[89]   δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´ ἡ φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν

[89]   ~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς ἥ ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον

[87]   πόλεις εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν ἠγάπησαν, οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς

[92]   πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ τοῦ πράττειν τι καὶ

[92]   εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ

[86]   ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον ἤδη χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται

[92]   μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου καὶ ἤθους καὶ λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος

[91]   τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης ἧκε πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων τι

[92]   αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ μᾶλλον εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν

[86]   ταῖς ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν ἡμᾶς· ὃ καὶ Χίλων ὁ σοφὸς

[87]   μὲν γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες ἡμᾶς πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας

[87]   ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα ἡμᾶς. Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς

[92]   ἔχειν ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς

[91]   ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ παντὸς ἡμέρου ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ δήπου

[92]   φησιν ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες,

[92]   δακνομένους μόνον, ἄν τι πλέον ἡμῶν ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα παραφυλάττοντας

[91]   κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον ἡμῶν καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν

[92]   ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ ἡμῶν καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς

[86]   τῶν πρὸς τὰ θηρία τέλος ἦν ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον

[91]   ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς ἦν Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν

[90]   σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´ Ἡράκλειον, εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον

[86]   πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας ᾕρησαι τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα τοῖς

[86]   τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν ἠρώτησεν εἰ μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ

[91]   πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν ἠρώτων εἴ τι μέλλει σήμερον συνάγειν

[89]   ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι

[88]   αὔλακα διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι,

[86]   δὲ μέθοδον καὶ τέχνην δι´ ἧς τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς

[92]   φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´ Ἡσίοδον, οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν

[87]   πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ ἤσκησαν. Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν

[90]   ἐστι, τοῦ λοιδοροῦντος ἐχθροῦ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς

[90]   καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι τὸν θυμὸν ἡσυχίαν ἄγειν μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ

[92]   τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἧττον ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ

Page
[89]	ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς	ἢ	ἀγνοούμενον ἢ ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´
[89]	λοιδορία κακὸν ψυχῆς ἢ ἀγνοούμενον	ἢ	ἀμελούμενον ἐθεράπευσεν. Ἀλλ´ οἱ πολλοὶ
[92]	ἐκείνους ἐστὶ ποιητέον ὑπὲρ δόξης	ἢ	ἀρχῆς ἢ πορισμῶν δικαίων, μὴ
[92]	οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες	ἢ	δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ
[91]	μείζονα ὠφέλειαν ἐνεργάζεται ταῖς ψυχαῖς	ἢ	διάθεσιν κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ
[89]	μέλλουσι σῴζεσθαι φίλων δεῖ γνησίων	ἢ	διαπύρων ἐχθρῶν· οἱ μὲν γὰρ
[89]	ῥαγέντος, οὕτω πολλάκις ὑπ´ ὀργῆς	ἢ	ἔχθρας (προσπεσοῦσα λοιδορία κακὸν ψυχῆς
[89]	μὲν προσὸν ἀφαιρεῖν αὑτοῦ μᾶλλον	ἢ	κηλῖδα προσοῦσαν ἱματίῳ καὶ δειχθεῖσαν·
[88]	γελῶσιν, ἄν τις ὢν φαλακρὸς	ἢ	(κυρτὸς ἑτέρους εἰς ταῦτα λοιδορῇ
[92]	κολακεύοντες ἢ πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες	ἢ	μισθαρνοῦντες αἰσχρὰς καὶ ἀνελευθέρους δοκοῦσι
[89]	μή τι λανθάνωμεν ἢ σύνεγγυς	ἢ	ὅμοιον τῷ λεγομένῳ παραμαρτάνοντες. Οἷον
[92]	δέ τινας οἱ ἐχθροὶ κολακεύοντες	ἢ	πανουργοῦντες ἢ δεκάζοντες ἢ μισθαρνοῦντες
[92]	ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ πολιτείαις	ἢ	παρὰ φίλοις καὶ ἡγεμόσιν, ἐκ
[92]	ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις	ἢ	πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ
[92]	δοκοῦσι καρποῦσθαι δυνάμεις ἐν αὐλαῖς	ἢ	πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν ἡμᾶς ἀλλὰ
[92]	ποιητέον ὑπὲρ δόξης ἢ ἀρχῆς	ἢ	πορισμῶν δικαίων, μὴ δακνομένους μόνον,
[91]	εἴ τι μέλλει σήμερον συνάγειν	ἢ	πραγματεύεσθαι πρὸς τὴν κατηγορίαν· εἰ
[90]	(τί τῶν ὑπὸ σοῦ λεγομένων	ἢ	πραττομένων ἢ σπουδαζομένων ἢ συνόντων
[91]	τὴν χρηστότητα, ~ἐκεῖνος Ἐξ ἀδάμαντος	(ἢ	σιδάρου κεχάλκευται μέλαιναν καρδίαν. Τῷ
[90]	ὑπὸ σοῦ λεγομένων ἢ πραττομένων	ἢ	σπουδαζομένων ἢ συνόντων ὁμοιότητα τῇ
[89]	καὶ δεδιέναι μή τι λανθάνωμεν	ἢ	σύνεγγυς ἢ ὅμοιον τῷ λεγομένῳ
[92]	τὸν ἐχθρὸν ἡγούμενος ἐν ἀρχαῖς	ἢ	συνηγορίαις ἢ πολιτείαις ἢ παρὰ
[90]	λεγομένων ἢ πραττομένων ἢ σπουδαζομένων	ἢ	συνόντων ὁμοιότητα τῇ διαβολῇ παρέσχηκε,
[90]	καὶ μεγαλοφροσύνην καὶ χρηστότητα μᾶλλον	ἢ	ταῖς (φιλίαις. Φίλον μὲν γὰρ
[87]	πρὸς γυναῖκας αὐτοὺς ἐκείνους μᾶλλον	ἢ	τὸν ἐχθρὸν λανθάνουσι. Μάλιστα δὲ
[88]	τὸ τοὺς ἐχθροὺς αἰσχύνεσθαι μᾶλλον	ἢ	τοὺς φίλους ἐφ´ οἷς ἐξαμαρτάνομεν.
[90]	τῶν ἐχθρῶν μαθεῖν πρότερον ἔστιν	ἢ	τῶν φίλων καὶ συνήθων. Ἄνευ
[86]	μήτε φθόνον ἐνηνοχυῖα μήτε ζῆλον	ἢ	φιλονεικίαν, ἔχθρας γονιμώτατα πάθη, μέχρι
[87]	ὁ λόγος συνεπιλαμβάνηται. τὸ γάρ	(Ἦ	κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε
[90]	φιλοκέρτομον ὣς παρανηχομένους, ἀλλὰ μείζων	ἡ	ἄσκησις. Ἂν ἐχθρὸν ἐθισθῇς λοιδοροῦντα
[89]	ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´ (ἧς	ἡ	βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι καὶ
[90]	οἷόν ἐστιν ἡ ὀργή, κατεργάσηται.	Ἡ	γὰρ Ἀκουσίως ἐκπίπτουσα φωνὴ καὶ
[87]	ἀκριβεῖ διαίτῃ τὸν βίον ἀνεπίληπτον·	ἡ	γὰρ οὕτω συστέλλουσα τὰ (πάθη
[90]	Οὐδὲ σύ μοι τοῦτ´ ἔφρασας.	Ἡ	δ´ οὖσα σώφρων καὶ ἄκακος
[90]	θεῶν ἕπεται καὶ παρ´ (ἀνθρώπων.	Ἡ	δὲ σιγὴ πανταχοῦ μὲν ἀνυπεύθυνον
[91]	ῥᾳδίως ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένους, οὕτως	ἡ	ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον,
[90]	περιπεσόντες διδάσκονται τὸ χρήσιμον, ὥσπερ	ἡ	Μερόπη φησίν Αἱ τύχαι δέ
[90]	κάκιστα τῶν παθῶν, οἷόν ἐστιν	ἡ	ὀργή, κατεργάσηται. Ἡ γὰρ Ἀκουσίως
[89]	δὲ λοιδοροῦντες ἀποτρέπουσι. Ἐπεὶ δ´	ἡ	φιλία τὰ νῦν ἰσχνόφωνος γέγονεν
[89]	~(Σὺ δ´ αὐτόχειρ γε μητρὸς	ἥ	ς´ ἐγείνατο. Πρὸς τὸν Κράσσον
[87]	πόλεις εὐνομίαν καὶ πολιτείαν ὑγιαίνουσαν	ἠγάπησαν,	οὕτως οἱ δι´ ἔχθρας τινὰς
[92]	πολιτείαις ἢ παρὰ φίλοις καὶ	ἡγεμόσιν,	ἐκ τοῦ πράττειν τι καὶ
[92]	εὐτυχίᾳ διαφέρειν αὐτοῦ τὸν ἐχθρὸν	ἡγούμενος	ἐν ἀρχαῖς ἢ συνηγορίαις ἢ
[86]	ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον	ἤδη	χρῆσθαι μαθόντες αὐτοῖς καὶ ὠφελοῦνται
[92]	μισούμενον ἀλλὰ καὶ βίου καὶ	ἤθους	καὶ λόγων καὶ ἔργων γιγνόμενος
[91]	τοῦ Δομιτίου πρὸ τῆς δίκης	ἧκε	πρὸς αὐτὸν ὡς ἔχων τι
[92]	αὐλαῖς ἢ πολιτείαις, οὐκ ἐνοχλήσουσιν	ἡμᾶς	ἀλλὰ μᾶλλον εὐφρανοῦσι, τὴν αὑτῶν
[86]	ταῖς ἔχθραις αἱ φιλίαι συμπλέκουσιν	ἡμᾶς·	ὃ καὶ Χίλων ὁ σοφὸς
[87]	μὲν γὰρ φίλοι καὶ νοσοῦντες	ἡμᾶς	πολλάκις καὶ ἀποθνῄσκοντες λανθάνουσιν ἀμελοῦντας
[87]	ποιεῖς, εἰς τὸν τρίβωνα συνελαύνουσα	ἡμᾶς.	Ὥσπερ γὰρ τὰ ῥωμαλεώτατα τοὺς
[92]	ἔχειν ἀεὶ δεῖ πρόχειρον Ἀλλ´	ἡμεῖς	αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα τῆς ἀρετῆς
[91]	ἰχθύων ἐκέλευεν ἀφιέναι, καὶ παντὸς	ἡμέρου	ζῴου φόνον ἀπηγόρευε, πολὺ δήπου
[92]	φησιν ὁ Πλάτων, καὶ μᾶλλον	ἡμῖν	οἱ ἐχθροὶ παρέχουσιν αἴσθησιν ἀσχημονοῦντες,
[92]	δακνομένους μόνον, ἄν τι πλέον	ἡμῶν	ἔχωσιν, ἀλλὰ καὶ (πάντα παραφυλάττοντας
[91]	κρείττονα τῆς ἀφαιρούσης τὸ δύσζηλον	ἡμῶν	καὶ φιλόφθονον; Ὥσπερ γὰρ ἐν
[92]	ἐχθρῶν παντάπασιν ἀπαλλαγέντες. Οὐκοῦν καὶ	ἡμῶν	καταναλισκόμενα ταῦτα τὰ πάθη πρὸς
[86]	τῶν πρὸς τὰ θηρία τέλος	ἦν	ἀγώνων ἐκείνοις· οἱ δ´ ὕστερον
[91]	ἀπέχηται τοῦ κακουργεῖν. Σκαῦρος ἐχθρὸς	ἦν	Δομιτίου καὶ κατήγορος. Οἰκέτης οὖν
[90]	σεμνὸν καὶ Σωκρατικόν, μᾶλλον δ´	Ἡράκλειον,	εἴ γε κἀκεῖνος Οὐδ´ ὅσσον
[86]	πραότατον, ὦ Κορνήλιε Ποῦλχερ, πολιτείας	ᾕρησαι	τρόπον, ἐν ᾧ μάλιστα τοῖς
[86]	τὸν εἰπόντα μηδένα ἔχειν ἐχθρὸν	ἠρώτησεν	εἰ μηδὲ φίλον ἔχει) δοκεῖ
[91]	πραττόμενα παραφυλάττοντες. (Πολλάκις οὖν αὐτὸν	ἠρώτων	εἴ τι μέλλει σήμερον συνάγειν
[89]	ὅμως ζητεῖν τὴν αἰτίαν ἀφ´	(ἧς	ἡ βλασφημία γέγονε, καὶ φυλάττεσθαι
[88]	αὔλακα διὰ φρενὸς καρπούμενον, ἐξ	ἧς	τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα; Νικώμενοι,
[86]	δὲ μέθοδον καὶ τέχνην δι´	ἧς	τοῦτο περιέσται τὸ καλὸν οἷς
[92]	φθονεῖν οὐδ´ Ἀοιδὸν ἀοιδῷ καθ´	Ἡσίοδον,	οὐδὲ γείτονα ζηλοῦν οὐδ´ ἀνεψιὸν
[87]	πόνοι πολλοῖς προσπεσόντες ἔρρωσαν καὶ	ἤσκησαν.	Ἔνιοι δὲ καὶ πατρίδος στέρησιν
[90]	ἐστι, τοῦ λοιδοροῦντος ἐχθροῦ τὴν	ἡσυχίαν	ἄγειν Λισσάδα πέτραν φιλοκέρτομον ὣς
[90]	καὶ λοιδορίαις ἐθίσαι τὸν θυμὸν	ἡσυχίαν	ἄγειν μηδ´ ἀσχάλλειν ἐν τῷ
[92]	τὰ πάθη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς	ἧττον	ἐνοχλήσει τοῖς φίλοις. Οὐ γὰρ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/05/2008