Chapitre |
[40] |
καὶ
κακοῦν
καὶ
πιέζειν
πρὸς
|
τῷ |
αἰσχρῷ
καὶ
ἄδικόν
ἐστιν.
~(Ὅτι |
[3] |
ἔτι
μειράκιον
ὤν,
ὅτε
Ταρκυνίῳ
|
τῷ |
βασιλεύσαντι
τῆς
Ῥώμης,
εἶτ´
ἐκπεσόντι |
[33] |
τῇ
πόλει
καὶ
τιμήν,
δοκοῦσα
|
τῷ |
βίῳ
μὴ
καταισχύνειν
τὸ
γένος. |
[11] |
τὸν
Λάθυρον.
(ἐπὶ
πλέον
δὲ
|
τῷ |
γένει
τούτῳ
καὶ
Ῥωμαῖοι
κέχρηνται, |
[42] |
κακῶς
ἐδύναντο
μισεῖν
οἱ
πολῖται,
|
τῷ |
δὲ
περιῆν
θαυμαζομένῳ
μὴ
φιλεῖσθαι. |
[43] |
μὲν
ἐπαχθές
ἐστι
τοῖς
πολλοῖς,
|
τῷ |
δὲ
φιλοτίμῳ
προσὸν
γίνεται
παντάπασιν |
[11] |
Φιλάδελφον,
εὐτυχίας
δὲ
τὸν
Εὐδαίμονα
|
τῷ |
δευτέρῳ
τῶν
Βάττων.
(ἐνίοις
δὲ |
[17] |
πλείστων,
προελθόντες
ὡς
ἐνῆν
μάλιστα
|
τῷ |
δήμῳ
διελέγοντο
καὶ
κατεπράυνον,
ἀπολυόμενοί |
[27] |
μέγα·
τὸ
τοὺς
πατρικίους
προσδιαβάλλειν
|
τῷ |
δήμῳ.
(τὰ
γὰρ
ἄλλα
πάντα |
[18] |
βίᾳ
μηδ´
ἄκριτον
ἀποκτιννύντας,
ἀλλὰ
|
τῷ |
δήμῳ
ψῆφον
ἐπενεγκεῖν
ἀποδόντας.
(ἐκ |
[41] |
τεγχθεὶς
οὐδ´
εἴξας,
ἐδήλωσεν
ἐπὶ
|
τῷ |
διαφθεῖραι
τὴν
πατρίδα
καὶ
καταβαλεῖν, |
[40] |
γὰρ
τὸ
κολακεύειν
δῆμον
ἐπὶ
|
τῷ |
δύνασθαι,
τὸ
δ´
ἰσχύειν
ἐκ |
[22] |
ἐν
μέρει
κολοῦσαι,
μαρτυρίαν
ἀπέλιπε
|
τῷ |
εἰπόντι·
θυμῷ
μάχεσθαι
χαλεπόν·
ὃ |
[32] |
ποιεῖ
τὴν
πρᾶξιν
ἀκούσιον,
ἀλλὰ
|
τῷ |
ἑκουσίῳ
δίδωσιν
ἀρχήν,
καὶ
τὸ |
[32] |
συνήθη
καὶ
κατὰ
λόγον
περαινόμενα
|
τῷ |
ἐφ´
ἡμῖν
ἀποδίδωσι,
καὶ
λέγει |
[27] |
ὁ
Μάρκιος,
καὶ
μεγάλα
πρὸς
|
τῷ |
θαρρεῖν
καὶ
καταφρονεῖν
τῶν
πολεμίων |
[25] |
τε
δεσπότης
δίκην
ἔδωκε,
καὶ
|
τῷ |
θεῷ
τὴν
πομπὴν
καὶ
τὰς |
[44] |
παραβάλλειν,
οὐκ
Ἀλκιβιάδῃ
μὰ
Δία
|
τῷ |
θρασυτάτῳ
περὶ
ταῦτα
καὶ
ὀλιγωροτάτῳ |
[15] |
τὸ
συμβεβηκός,
ἅτε
δὴ
πλεῖστα
|
τῷ |
θυμοειδεῖ
καὶ
φιλονίκῳ
μέρει
τῆς |
[37] |
καί
φασι
Ῥωμαῖοι
καθιστάμενον
ἐν
|
τῷ |
ἱερῷ
φθέγξασθαί
τι
τοιοῦτο·
θεοφιλεῖ |
[3] |
ἡμέραν
ἐκείνην
ἐπινίκιον,
οὖσαν
ἐν
|
τῷ |
Ἰουλίῳ
μηνὶ
τὰς
εἰδούς,
Διοσκόροις |
[13] |
ἀναπιμπλάμενος
λόγων
ὁ
δῆμος
οὔτε
|
τῷ |
καταλόγῳ
προσῄει
τῶν
ὑπάτων,
πρός |
[43] |
καὶ
Ἀριστείδης
καὶ
Ἐπαμεινώνδας·
ἀλλὰ
|
τῷ |
καταφρονεῖν
ἀληθῶς,
ὧν
δῆμός
ἐστι |
[22] |
καὶ
ζῆλοι
φέρουσιν,
ἴδιον
προσεκτήσαντο
|
τῷ |
κοινῷ
τὸ
κατ´
ἀλλήλων
ἔχθος. |
[35] |
καὶ
καλὴν
μᾶλλον
Οὐολούσκοις,
ὅτι
|
τῷ |
κρατεῖν
δόξουσι
διδόναι
τὰ
μέγιστα |
[8] |
καταβαλόντων
τὰ
ὅπλα
πολλὴν
ἄδειαν
|
τῷ |
Λαρκίῳ
παρασχεῖν,
ἔξωθεν
ἐπάγοντι
τοὺς |
[1] |
φύσιν
ὑπὸ
λόγου
καὶ
παιδείας,
|
τῷ |
λόγῳ
δεξαμένην
τὸ
μέτριον
καὶ |
[6] |
ὑπὲρ
τῆς
βουλῆς
παρρησιαζόμενος,
τελευτῶντι
|
τῷ |
λόγῳ
περιῆλθεν
εἰς
σχῆμα
μύθου |
[13] |
καὶ
φθονήσαντας
τοῖς
εὐπορήσασιν
ἄχθεσθαι
|
τῷ |
Μαρκίῳ
καὶ
βαρύνεσθαι
τὴν
δόξαν |
[10] |
λεχθεῖσι
βοή
τε
μείζων
ἀπήντησε
|
τῷ |
Μαρκίῳ,
καὶ
πλέονες
οἱ
θαυμάζοντες |
[30] |
ἀπὸ
βουλῆς
ἦσαν
μὲν
ἐπιτήδειοι
|
τῷ |
Μαρκίῳ,
προσεδέχοντο
δὲ
καὶ
πολλὴν |
[39] |
τὸ
πλῆθος.
(ἐπεὶ
δ´
ἀναστάντι
|
τῷ |
Μαρκίῳ
τὸ
μὲν
ἄγαν
θορυβοῦν |
[19] |
ἔχοντες
ἀσμένως
ἀπῆλθον.
ἐν
δὲ
|
τῷ |
μεταξὺ
χρόνῳ
τῆς
τρίτης
ἀγορᾶς |
[10] |
κἀκείνοις
τότε
τοῦ
λαβεῖν
μεγάλα
|
τῷ |
μὴ
λαβεῖν
ἄξιος
ἔδοξε,
καὶ |
[20] |
δεινή,
μεταμελομένην
καὶ
δυσφοροῦσαν
ἐπὶ
|
τῷ |
μὴ
πάντα
ποιῆσαι
καὶ
παθεῖν |
[17] |
τε
τὰς
διαβολὰς
ἐπιεικῶς
καὶ
|
τῷ |
νουθετοῦντι
καὶ
δάκνοντι
μετρίως
χρώμενοι, |
[8] |
φαίνεσθαι
διαφέροντας
αὐτῶν.
~(Ἐν
δὲ
|
τῷ |
Οὐολούσκων
ἔθνει,
πρὸς
οὓς
ἐπολέμουν, |
[15] |
καὶ
φθονεῖν
ὑποφερόμενοι.
(προσῆν
δὲ
|
τῷ |
πάθει
τούτῳ
καὶ
δέος,
εἰ |
[16] |
ἤδη
δὲ
καὶ
φοβερὸν
εἶναι
|
τῷ |
πάντα
βουλομένοις
αὐτοῖς
ὑπάρχειν
καὶ |
[30] |
πολὺν
θόρυβον
παρασχών,
ὅμως
ἐν
|
τῷ |
παρόντι
τὴν
στάσιν
ἔπαυσεν·
οὐδεὶς |
[24] |
στρεφόμενον
καὶ
κινήσεις
ἄλλας
ἀτερπεῖς
|
τῷ |
περιπαθεῖν
κινούμενον,
ἡ
πομπὴ
κατὰ |
[24] |
λοιδορίαι
μόνον
ἐγένοντο
καὶ
κατάραι
|
τῷ |
πικρῶς
οὕτως
κολάζοντι.
(καὶ
γὰρ |
[31] |
πάλιν
ἀπόλλυσθαι
πέφυκεν,
ἡμερῶν
τριάκοντα
|
τῷ |
πολέμῳ
δεδομένων,
οὗ
μείζονας
οὐδὲν |
[12] |
γένει
γραφῆς
προσήκει.
~(Παυσαμένῳ
δὲ
|
τῷ |
πολέμῳ
τὴν
στάσιν
ἐπήγειρον
αὖθις |
[3] |
στεφάνῳ.
τοῦτον
γὰρ
ὁ
νόμος
|
τῷ |
πολίτην
ὑπερασπίσαντι
τὸν
στέφανον
ἀποδέδωκεν, |
[32] |
ἄχρι
οὗ
συνέβη
τι
πρᾶγμα
|
τῷ |
πολλάκις
ὑφ´
Ὁμήρου
λεγομένῳ,
μὴ |
[13] |
δημαγωγοί,
βοῶντες
ἔργον
ὠμότατον
αὐτοὺς
|
τῷ |
πρᾳοτάτῳ
τῶν
ὀνομάτων
ἀποικίαν
προσαγορεύσαντας |
[30] |
ἐπιεικεῖς
καὶ
φιλανθρώπους
ἐν
ἤθει
|
τῷ |
πρέποντι
καὶ
παυσαμένων,
ἀπεκρίνατο
τὰ |
[41] |
καὶ
πολλὰς
πόλεις
οὐδὲν
ἀδικούσας
|
τῷ |
πρὸς
τὴν
πατρίδα
θυμῷ
παρανάλωσε. |
[40] |
καθαρεῦον
ἀναγωγίας
καὶ
βωμολοχίας
ἐν
|
τῷ |
πρὸς
χάριν
ὁμιλεῖν
τοῖς
πολλοῖς |
[23] |
λαμβάνων
ἤδη
παρὰ
τῶν
ἐκβαλόντων
|
τῷ |
σὲ
ποιεῖν
ἐμαυτοῦ
κύριον.
(εἰ |
[41] |
περιιών,
καὶ
κυλινδούμενος
αὖθις
ἐν
|
τῷ |
στρατοπέδῳ,
τέλος
εἰς
τὰς
Τισσαφέρνου |
[27] |
καὶ
φέροντας
καὶ
χρωμένους
ἐν
|
τῷ |
στρατοπέδῳ
τοὺς
Οὐολούσκους
ἀπειπεῖν.
(ἦν |
[15] |
ἀγαθῷ,
τὸν
θυμὸν
ἐξερρίπιζον
αὐτοῦ
|
τῷ |
συναγανακτεῖν
καὶ
συναλγεῖν.
(ἦν
γὰρ |
[14] |
χιτῶνος,
εἴτε
μᾶλλον
ἐκταπεινοῦντας
ἑαυτοὺς
|
τῷ |
σχήματι
πρὸς
τὴν
δέησιν,
εἴτε |
[6] |
ἀργοῦ
καὶ
ἀσυμβόλου
καθεζομένης
ἐν
|
τῷ |
σώματι,
τῶν
δ´
ἄλλων
εἰς |
[1] |
τὴν
ἀρετὴν
ὑπ´
αὐτῶν
ἑνὶ
|
τῷ |
τῆς
ἀνδρείας
ὀνόματι
προσαγορεύεσθαι,
καὶ |
[11] |
ἢ
γένους
κοινὸν
ὁ
Μάρκιος·
|
τῷ |
τρίτῳ
δ´
ὕστερον
ἐχρήσαντο
πράξεώς |
[41] |
ἁπλοῦς
τις
ὁ
Μάρκιος
ὑπείληπται
|
τῷ |
τρόπῳ
γεγονέναι
καὶ
αὐθέκαστος,
ὁ |
[23] |
καὶ
τῆς
σιωπῆς)
ἔφρασαν
δὲ
|
τῷ |
Τύλλῳ
περὶ
δεῖπνον
ὄντι
τὴν |
[28] |
τῶν
ἡγεμονιῶν
ὁ
Μάρκιος
ἔδωκε
|
τῷ |
Τύλλῳ
τὴν
ἑτέραν.
(ὁ
δὲ |
[9] |
καὶ
ἱδρῶτος·
ἐπεὶ
δὲ
προσδραμὼν
|
τῷ |
ὑπάτῳ
περιχαρὴς
τὴν
δεξιὰν
ἐνέβαλε |
[38] |
μάρτυσιν,
ἀνόμοιον
αἰσθήσει
πάθος
ἐγγινόμενον
|
τῷ |
φανταστικῷ
τῆς
ψυχῆς
συναναπείθει
τὸ |
[21] |
ὑπὸ
λογισμοῦ
καὶ
πρᾳότητος,
οὐδὲ
|
τῷ |
φέρειν
μετρίως
τὸ
συμβεβηκός,
ἀλλ´ |
[27] |
δεινὸς
ἐφάνη
καὶ
πολεμικὸς
καὶ
|
τῷ |
φρονεῖν
καὶ
τολμᾶν
περιττός,
ἀποδείκνυται |
[13] |
ὢν
ὄγκου
καὶ
μέγας
γεγονὼς
|
τῷ |
φρονήματι
καὶ
θαυμαζόμενος
ὑπὸ
τῶν |
[32] |
προσβάλλοντας
ἀποκρούεσθαι
τοὺς
πολεμίους,
ἐν
|
τῷ |
χρόνῳ
μάλιστα
καὶ
τοῖς
ἀπὸ |