Chapitre |
[6] |
ὀλίγον,
μᾶλλον
κρατῶν
περιψύξει.
~ΠΡΟΒΛΗΜΑ
|
Ε
|
Διὰ
τίν´
αἰτίαν
οἱ
χάλικες |
[6] |
πάθους
ἐγγενομένου.
καὶ
μὴν
αἵ
|
γε |
τοιαῦται
περὶ
τὰ
ζῷα
χρεῖαι |
[6] |
τῶν
φύσει
ψυχρῶν
ἐστιν,
ὅς
|
γε
|
τριβόμενος
ὄξει
τὸ
ψυκτικώτατον
τῶν |
[6] |
γὰρ
οὕτως
κεκονίαται;
τί
δ´
|
ἀνέῳγε |
τοῦ
περιέχοντος
ὅθεν
ἂν
μάλιστα
|
[6] |
ἄλλων
ἕκαστος
ἐπ´
οἴκου·
καλεῖται
|
δὲ |
βουλίμου
ἐξέλασις‘
καὶ
τῶν
οἰκετῶν |
[6] |
ἀὴρ
ἄπεισι
καπνὸς
γενόμενος,
τὸ
|
δὲ |
γεῶδες
ἐκτεφρωθὲν
ὑπολείπεται,
μόνον
δ´ |
[6] |
ἐκκέκαυται
γὰρ
τὸ
νοτερόν,
τὸ
|
δὲ |
γεῶδες
ἔρημον
ἰκμάδος
λέλειπται·
καὶ |
[6] |
ἀπὸ
τοῦ
περιψύχειν
λεκτέον;
εἰ
|
δὲ |
δεῖ
τῇ
αἰσθήσει
τεκμαίρεσθαι,
μᾶλλον |
[6] |
θερμότητος
οἰκείας
τὸ
σῶμα,
μηκέτι
|
δὲ |
διψῆν
μηδὲ
πεινῆν
ὑγρότητος
ἐνδείᾳ |
[6] |
ἀναπληρώσεις
ἐν
τῷ
παραυτίκα,
τοῖς
|
δὲ |
διψῶσι
τοὐναντίον,
ἐὰν
ἐμφάγωσιν,
ἐπιτείνειν
|
[6] |
ποιοῦνται
τὴν
ἐσθῆτα
μόνον,
Αἰθίοπες
|
δὲ |
θάλπους
μόνον,
ἡμεῖς
δ´
ἀμφοῖν. |
[6] |
ἰσχάδας
ἢ
μῆλα
κομίζωσιν.
ὃ
|
δὲ |
θαυμασιώτατόν
ἐστιν,
οὐκ
ἀνθρώπους
μόνον |
[6] |
τὸ
θερμὸν
ὀξέως
μεταβάλλῃ
τὸ
|
δὲ |
θερμὸν
ἔξω
φέρηται,
διακρινομένης
τῆς |
[6] |
πῶς
θερμαίνει
τὸ
ὕδωρ;
εἰ
|
δὲ |
θερμός,
πῶς
περιψύχει
πάλιν;
ἄλογον |
[6] |
καὶ
πορφύραν
περίεργοι
δοκοῦσιν,
λουτρὸν
|
δὲ |
καὶ
ἄλειμμα
καὶ
κόμης
ῥύψιν |
[6] |
καὶ
αὐχμώδους
γενομένην
ἐμάλαξεν,
πολλάκις
|
δὲ |
καὶ
ἱδρῶτας
ἐπήγαγεν·
ὅθεν
ἡ |
[6] |
ἕωλον
ἢ
κνῖσαν
ἐναπολειπομένην,
προβλημάτων
|
δὲ |
καὶ
λόγων
φιλοσόφων
ὑποθέσεις
αὐτούς |
[6] |
μιγνύμενον
ἀναπέμπει
καὶ
συνεξαίρει.
πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
μὴ
πιόντες
ἀλλὰ
λουσάμενοι |
[6] |
τοῦτο
δ´
οὐδὲν
εἴρηται.
σκόπει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
παρ´
ἡμῶν‘
ἔφην, |
[6] |
καὶ
νὴ
Δί´
εἴλιγγον.
Ἡμῖν
|
δὲ |
καὶ
ταῦτα
μετρίως
ἐδόκει
λέγεσθαι, |
[6] |
τὸ
ἀσύστατον
καὶ
ὑδατῶδες.
τεκμήριον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἄχρηστον
γλυκὺ
εἶναι |
[6] |
κατὰ
θίξιν
ἐνίων
ἀμυσσόντων·
εἰ
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
τὸ
πάθος
ὀρεκτικόν
|
[6] |
οὔτε
τροφὴν
δέχεσθαι
δύνανται,
διιστάμενοι
|
δὲ |
κενότητα
καὶ
χώραν
ποιοῦσιν,
ἔνδειαν |
[6] |
βρεχθὲν
ἱμάτιον
ἀποξηραίνεται
ῥᾳδίως,
ἐλαίου
|
δὲ |
κηλῖδας
οὐ
τῆς
τυχούσης
ἐστὶ |
[6] |
ἀναμεμιγμένης
αὐτῷ
γεώδους
οὐσίας.
ἔτι
|
δὲ |
κινούμενον
ἥκιστα
ψοφεῖ
τῶν
ὑγρῶν· |
[6] |
ἀθανάτοιο
λύματα
πάντα
κάθηρεν,
ἀλείψατο
|
δὲ |
λίπ´
ἐλαίῳ·
μέχρι
τούτων
ἐπιμέλεια |
[6] |
τῶν
ἑώλων
καὶ
χθιζῶν.
τῶν
|
δὲ |
λουομένων
οὐ
μετασχηματιζόμενοι
παύουσιν
οἱ
|
[6] |
καὶ
τοῦ
διψῆν
ἀπαλλάττονται·
πολλοῖς
|
δὲ |
λουσαμένοις
καὶ
νὴ
Δί´
ἐμέσασιν |
[6] |
διαχύσεις
ἴσχειν
καὶ
ἀναθυμιάσεις·
δεύτερον
|
δὲ |
μὴ
νομίζοντες
ἔκθλιψιν
εἶναι
παντάπασιν |
[6] |
μὲν
αὐτοῖς
τοῖς
παιδικοῖς,
εἰ
|
δὲ |
μή,
περὶ
αὐτῶν
ἐπιθυμοῦσι
διαλέγεσθαι· |
[6] |
διασπείρεται
διὰ
τοῦ
σώματος.
τὰ
|
δὲ |
μῆλα
καὶ
τὰς
ἰσχάδας
εἰκὸς |
[6] |
δὲ
νόσῳ
τὴν
ὑγίειαν·
ὡς
|
δὲ |
ναυτιᾶν
ὠνομάσθη
μὲν
ἐπὶ
τῶν |
[6] |
ἐκινδύνευσεν
ὑπὸ
τοῦ
πάθους·
ἦν
|
δὲ |
νιφετὸς
πολὺς
καὶ
τῶν
τὰ |
[6] |
μὲν
ἐνδείᾳ
τὸν
πλοῦτον
ὡς
|
δὲ |
νόσῳ
τὴν
ὑγίειαν·
ὡς
δὲ |
[6] |
ῥίζης
κοπέντα
τῆς
τρυγός·
οἱ
|
δὲ
|
παλαιοὶ
καὶ
τρύγα
τὸν
οἶνον |
[6] |
τέφρα
ῥυπτικωτάτην
παρέχει
κονίαν.
ταὐτὰ
|
δὲ |
πάντα
θερμότητος·
καὶ
τὴν
πῆξιν |
[6] |
καὶ
κατακόψαντες
αὐτόδορον
ὁλοκαυτοῦσιν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
πᾶς
μὲν
ἔοικεν
{ὁ}
λιμὸς |
[6] |
σάρκα
τοῦ
ὄρνιθος.
τὸ
αὐτὸ
|
δὲ
|
πάσχει
καὶ
πυρῶν
ἐντεθεὶς
σωρῷ |
[6] |
εἰς
ἑαυτὴν
καὶ
ἀφανίζουσαν.
τὴν
|
δὲ |
πεῖναν
αὖ
πάλιν
ἀναγκαίως
τὸ |
[6] |
ἐπιδεῶν
τοῦ
οἰκείου
διαμενόντων·
οἱ
|
δὲ |
πεινῶντες
ἐὰν
πίνωσιν,
ἐνδυόμενα
τὰ |
[6] |
τὸν
θυμὸν
ὥσπερ
ἀπομαραινόμενον.
τὴν
|
δὲ |
πλείστην
αἰτίαν
καὶ
δύναμιν
ἡ |
[6] |
ἐξελαύνουσιν,
ἐπιλέγοντες
ἔξω
Βούλιμον
ἔσω
|
δὲ |
Πλοῦτον
καὶ
Ὑγίειαν.
ἄρχοντος
οὖν |
[6] |
καὶ
κατατείνουσι
καὶ
παραμένουσιν.
ἤδη
|
δὲ |
πολλοὶ
τῶν
ἀποσίτων,
ἐλαίαν
ἁλμάδα |
[6] |
οὐ
θρύπτει
τὸν
πάγον,
ἄλλως
|
δὲ |
πυκνόν
ἐστι
καὶ
στεγανόν,
ὥστε |
[6] |
πόροι
τὸ
σύμφυλον
ἀναλαμβάνουσιν.
οἱ
|
δὲ |
πυρετοὶ
τὸ
ὑγρὸν
εἰς
βάθος |
[6] |
τὸ
μὲν
ποτὸν
παραδέχονται,
τὸ
|
δὲ |
σιτίον
οὐ
παραδέχονται.
ποιεῖ
δὲ |
[6] |
ἐμφάγωσιν,
ἵστανται
καὶ
βαδίζουσι.
Γενομένης
|
δὲ |
σιωπῆς,
ἐγὼ
συννοῶν
ὅτι
τὰ |
[6] |
τῶν
βαδιζόντων
διὰ
χιόνος·
τὸ
|
δὲ |
σύντηγμα
τὴν
θερμότητα
ποιεῖν
καὶ |
[6] |
ἐπιμέλεια
{καὶ}
καθαριότητός
ἐστιν·
ὅταν
|
δὲ |
τὰς
χρυσᾶς
περόνας
ἀναλαμβάνῃ
καὶ |
[6] |
ἡ
βούβρωστις
ἕτερον
εἶναι·
τὸ
|
δὲ |
τεκμήριον
ἐλαμβάνομεν
ἐκ
τῶν
Μητροδώρου |
[6] |
διυλίζειν
ἐξαιροῦσι
καὶ
ἀποκρίνουσι.
μέγα
|
δὲ |
τεκμήριον
νὴ
Δία
φθορᾶς
τὸ |
[6] |
ὁ
ψυχρὸς
ἀὴρ
ἀνακλώμενος,
ἐν
|
δὲ |
τῇ
θαλάττῃ
διὰ
βάθος
ἐκλύεται |
[6] |
προβλήμασιν
εἴρηκε
τὸ
γινόμενον·
εἰς
|
δὲ |
τὴν
αἰτίαν
ἐπιχειρήσομεν
ἡμεῖς·
ἔστι
|
[6] |
δόγματι
τῶν
δ´
ὑπερδικούντων.
Σώκλαρος
|
δὲ |
τὴν
ἀρχὴν
ἔφη
τοῦ
λόγου |
[6] |
κόμης
ῥύψιν
οὐδεὶς
αἰτιᾶται.
χαριέντως
|
δὲ |
τὴν
διαφορὰν
ὁ
ποιητὴς
ἐπιδείκνυσιν
|
[6] |
ἅλες,
θερμοὶ
γάρ
εἰσι,
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
λεγομένην
περιπλοκὴν
καὶ
σύνδεσιν |
[6] |
δὲ
σιτίον
οὐ
παραδέχονται.
ποιεῖ
|
δὲ |
τὴν
μὲν
δίψαν
ἡ
τούτων |
[6] |
τοῦ
σώματος
ἀπέρχεται
θερμότης·
ὅταν
|
δὲ |
τὴν
μὲν
τροφὴν
τοῦ
σώματος |
[6] |
πάγου
καὶ
ψῆγμα
λεπτομερέστατον,
ἔχει
|
δέ |
τι
τομὸν
καὶ
διαιρετικὸν
οὐ |
[6] |
ἔνδειαν
μὲν
οὐ
ποιεῖ,
καρδιωγμὸν
|
δέ |
τινα
μᾶλλον
καὶ
νὴ
Δί´ |
[6] |
πλῆθος
οὐ
δύναται
μεταβάλλειν,
ἂν
|
δέ |
τις
ἀφαιρῇ
κατ´
ὀλίγον,
μᾶλλον |
[6] |
τῆς
δυνάμεως
ἐπίλειψιν
γενέσθαι.
ὅτι
|
δὲ |
τὸ
ἐκψύχεσθαι
οὐ
πήγνυσιν
μόνον |
[6] |
τοῖς
ἰδίοις
ἐπιθέτοις
χρῆται,
μόνον
|
δὲ |
τὸ
ἔλαιον
ὑγρὸν
καλεῖ
Ἠπορήθη |
[6] |
ταῦτα
πιθανῶς
μὲν
ἐγκεχειρῆσθαι,
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
μέγιστον
ἐναντιοῦσθαι
τῆς
φύσεως |
[6] |
σφοδρὸν
ἄγαν
τῆς
πείνης.
Ἐμοὶ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
συμβαῖνον
ἀληθὲς
ἐφαίνετο, |
[6] |
ἐπιτείνειν
συμβαίνει
τὸ
δίψος.
τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
πάθος
οἱ
τοὺς
πόρους
|
[6] |
ἔχοντα
ῥώμην
καὶ
δύναμιν.
ἡ
|
δὲ |
τοιαύτη
κάθαρσις
αὐτοῦ
πρῶτον
μὲν |
[6] |
Ἀριστοτέλους
(μετὰ
λόγου
κείμενον·
εἶναι
|
δὲ
|
τοιόνδε
τὸν
λόγον.
πᾶν
ὕδωρ |
[6] |
δι´
ὅλου
λευκόν,
δι´
ὅλου
|
δὲ |
τοιοῦτόν
ἐστιν,
ᾧ
μηδὲν
ἐμμέμικται |
[6] |
τὸ
τηροῦν
τὴν
φύσιν·
τηρεῖται
|
δὲ
|
τοῖς
μὲν
φυτοῖς
ἀναισθήτως
ἐκ |
[6] |
διατρύγιόν’
που
Ὅμηρος
εἴρηκεν,
αὐτὸν
|
δὲ |
τὸν
οἶνον
αἴθοπα’
καί
ἐρυθρὸν’ |
[6] |
ὥσπερ
εἴρηται,
τῇ
λεπτότητι,
ἄλλως
|
δὲ
|
τοῦ
κόπου
καὶ
τῆς
κινήσεως |
[6] |
ἐπῃνέσαμεν
ὡς
ἀνδρικῶς
καταμνημονεύσαντα·
περὶ
|
δὲ |
τοῦ
λόγου
διηποροῦμεν.
ὁ
γὰρ
|
[6] |
αὐτοῖς
καὶ
μηχάνημα
πολυποσίας·
ἐξαιροῦσι
|
δὲ |
τοῦ
οἴνου
τὸ
ἐμβριθές,
τὸ
|
[6] |
μᾶλλον
οἱ
σοφοὶ
ὑμεῖς·
εἰ
|
δὲ |
τοῦ
οἴνου
τὸ
ταρακτικὸν
καὶ
|
[6] |
τὴν
πῆξιν
αὐτῆς
ἐγκατακεκλεισμένον·
ἀπελθόντος
|
δὲ |
τοῦ
πνεύματος,
ὕδωρ
οὖσα
ῥεῖ |
[6] |
τάξιν
ἑτέραν
καὶ
διάθεσιν.
ἐκδηλότερον
|
δὲ |
τοῦτο
γίνεται
περὶ
τὴν
πεῖναν. |
[6] |
κύριος
τῆς
πόλεως
γενόμενος.
πάσχουσι
|
δὲ |
τοῦτο
καὶ
ἵπποι
καὶ
ὄνοι, |
[6] |
τὸν
πάγον
οὐδ´
ἀνίησιν.
ἀγνάπτοις
|
δὲ
|
τούτοις
πρὸς
τοῦτο
διὰ
τὴν |
[6] |
δ´,
ἐὰν
φάγωσιν,
ἐπιτείνονται
Ῥηθέντων
|
δὲ |
τούτων
ὁ
ἑστιῶν
ἡμᾶς
καὶ |
[6] |
διψῆν
ἢ
πόρων
μετασχηματισμός
Λεχθέντων
|
δὲ |
τούτων
οἱ
περὶ
Φίλων´
ἰατροὶ |
[6] |
διψῶσιν
ἀλλ´
εὐθὺς
ἀποθνήσκουσιν.
ὑποκειμένων
|
δὲ |
τούτων
οὐ
χαλεπὸν
ἤδη
τὴν |
[6] |
ἀλλ´
ἑνούμενον
καὶ
προσφυόμενον.
ἄνευ
|
δὲ |
τούτων
οὐδὲ
λέλυται
τῆς
ἀπορίας |
[6] |
πρὸς
μηθὲν
ἀντερείδων.
κατ´
ἄλλον
|
δὲ |
τρόπον
εἰκός
ἐστι
τὰ
λεπτότερα |
[6] |
μηθὲν
μέρος
ξηρόν
ἐστι·
τοῦτο
|
δὲ |
τῷ
ἐλαίῳ
συμβέβηκεν.
Πρῶτον
μὲν |
[6] |
φαγεῖν
ποιεῖ
καὶ
προθυμότερον.
τροφὴ
|
δὲ |
τῷ
θερμῷ,
καθάπερ
νομίζω,
ὃ |
[6] |
περιιόντος
ἐπὶ
τὰς
δύσεις;
τί
|
δὲ |
τῶν
ἐκπωμάτων
ἕκαστον
ἐκτέτριπται
καὶ |
[6] |
ποιεῖν
μὲν
ἔνδειαν,
οὐ
μεταρρυθμιζομένων
|
δὲ |
τῶν
πόρων
ἀλλὰ
κενουμένων
καὶ |
[6] |
δαπάνης,
λόγου
τινὸς
ἠξιώθη,
τὰ
|
δὲ |
φιλοσοφηθέντα
μετὰ
παιδιᾶς
σπουδάζοντες
εἰς |
[6] |
οἷον
ἀναπαύει
καὶ
ἀναπίμπλησι,
τοῖς
|
δὲ |
φιλοτίμοις
καὶ
φιλολόγοις
ἀρχὴν
ἐνδίδωσιν |
[6] |
ἢ
πύκνωσιν
τοῦ
σώματος.
ἀραιοῦνται
|
δὲ
|
χειμῶνος
μέν,
ὥσπερ
εἴρηται,
τῇ |
[6] |
ὅτι
τὸν
καπνὸν
ἔξω
καταλιπόντες
|
οἴκαδε
|
πῦρ
κομίζουσιν,
οὕτως
ἡμᾶς
ἐφ´ |
[6] |
μὲν
ἔκπωμ´
ἔδει
μὴ
ῥύπου
|
μηδὲ |
μοχθηρίας
ὀδωδὸς
εἶναι,
τὸ
δ´ |
[6] |
τὸ
σῶμα,
μηκέτι
δὲ
διψῆν
|
μηδὲ |
πεινῆν
ὑγρότητος
ἐνδείᾳ
τῆς
κατὰ |
[6] |
(μετὰ
λόγου
κείμενον·
εἶναι
δὲ
|
τοιόνδε |
τὸν
λόγον.
πᾶν
ὕδωρ
προθερμανθὲν |
[6] |
τῶν
νοσούντων·
ἐνίοις
δ´
ἐμπιπλαμένοις
|
οὐδὲ |
ἓν
αἱ
ὀρέξεις
χαλῶσιν,
ἀλλὰ |
[6] |
ἐστι,
καὶ
οὐ
δίδωσιν
ἀνάμιξιν
|
οὐδὲ |
κατάκρασιν,
ἄχρι
ἂν
ἐκστῇ
καὶ |
[6] |
καὶ
προσφυόμενον.
ἄνευ
δὲ
τούτων
|
οὐδὲ |
λέλυται
τῆς
ἀπορίας
τὸ
μέγιστον· |
[6] |
ἐώσης
ἐπιπεσεῖν
βαρὺ
τὸ
ἱμάτιον
|
οὐδὲ
|
συνθλῖψαι
τὴν
χαυνότητα
τῆς
χιόνος· |
[6] |
τὸν
οἶνον
αἴθοπα’
καί
ἐρυθρὸν’
|
εἴωθε |
καλεῖν·
οὐχ
ὡς
Ἀριστίων
ἡμῖν |
[6] |
τοῖς
ἰδίοις
ἐπιθέτοις
ὁ
ποιητὴς
|
εἴωθε |
κοσμεῖν,
τὸ
γάλα
τε
λευκὸν |
[6] |
καὶ
τρομώδη
καὶ
σαθρὰν
ἂν
|
ποιήσειε· |
τό
τε
μὴ
ταὐτὰ
τοῦ |
[6] |
ὧν
ἔνιοι
περιέχονται
καὶ
ἀγαπῶσι,
|
κατατρήσειέ |
τις
τὴν
σάρκα,
πλαδαρὰν
καὶ |
[6] |
ΕΚΤΟΝ.
Τιμόθεον
τὸν
Κόνωνος,
ὦ
|
Σόσσιε |
Σενεκίων,
ὡς
ἐκ
τῶν
πολυτελῶν |
[6] |
τοῦτ´‘
ἔφη
μόνον
ἐν
προβλήμασιν
|
εἴρηκε
|
τὸ
γινόμενον·
εἰς
δὲ
τὴν |
[6] |
αὖθις
ὑπονοστεῖ
καὶ
διιόν,
ὡς
|
πέφυκε, |
πάντῃ
τὸ
νοτερὸν
ἅμα
τοῖς |
[6] |
διηθούμενος’
καὶ
γὰρ
ἄνθρωπος,
ὦ
|
φίλε, |
φρενετίζων
καὶ
μαινόμενος·
ἀλλ´
ὅταν
|
[6] |
ὁ
Ἴων
τραπέζαις‘
αἷς
ὕπνοι
|
τε |
καθαροὶ
καὶ
βραχυόνειροι
φαντασίαι,
τοῦ |
[6] |
ποιητὴς
εἴωθε
κοσμεῖν,
τὸ
γάλα
|
τε |
λευκὸν
καὶ
τὸ
μέλι
χλωρὸν |
[6] |
πάντῃ
τὸ
νοτερὸν
ἅμα
τοῖς
|
τε |
μέσοις
ῥᾳστώνην
παρέσχεν
καὶ
τὴν
|
[6] |
καὶ
σαθρὰν
ἂν
ποιήσειε·
τό
|
τε |
μὴ
ταὐτὰ
τοῦ
σώματος
μόρια |
[6] |
περιψύξεως
κρατεῖσθαι.
καὶ
μὴν
ὅ
|
τε |
μόλιβδος
τῶν
φύσει
ψυχρῶν
ἐστιν, |
[6] |
καὶ
κρατεῖται
πεπιεσμένον·
ὅθεν
ἐμεῖν
|
τε |
πολλοὺς
ἅμα
συμβαίνει,
πυκνότητι
τῶν |
[6] |
χειμῶσιν
ἀκόναι
μολίβδου
διατηκόμεναι
τό
|
τε |
τῆς
ἀφιδρώσεως
καὶ
τὸ
πολλοῖς |
[6] |
καὶ
λόγων
φιλοσόφων
ὑποθέσεις
αὐτούς
|
τε |
τοὺς
μεμνημένους
εὐφραίνουσιν,
ἀεὶ
πρόσφατοι |
[6] |
τὸ
θρῖον
ἀναπεπλῆσθαι·
διὸ
καιόμενόν
|
τε |
τῷ
καπνῷ
δάκνει
μάλιστα
καὶ |
[6] |
τὸ
ὑγρόν
ἐστιν,
ὡς
αἵ
|
τε |
φλόγες
αὐξανόμεναι
τῷ
ἐλαίῳ
δηλοῦσιν |
[6] |
θανασίμων
φαρμάκων
ἐξανίησι
ψιμύθιον·
οἵ
|
τε |
χάλικες
πυκνότητι
τὸ
ψυχρὸν
διὰ |
[6] |
ἔξω
μήτ´
ἀέρα
μήθ´
ὕδωρ
|
μήτε |
γῆν
ἐφιέμενα
τοῦ
τρέφεσθαι
μηδ´ |
[6] |
ἢ
σκύβαλον
ἡ
διήθησις
ἐξαιρεῖ,
|
μήτε |
δαπάνης
τινὸς
τῇ
καθάρσει
μήτ´
|
[6] |
μὴ
νομίζοντες
ἔκθλιψιν
εἶναι
παντάπασιν
|
μήτε
|
τῆς
ξηρᾶς
τροφῆς
τὴν
πεῖναν |
[6] |
τῆς
ξηρᾶς
τροφῆς
τὴν
πεῖναν
|
μήτε |
τῆς
ὑγρᾶς
τὴν
δίψαν,
ἀλλὰ |
[6] |
οὕτως
ἡμᾶς
ἐφ´
ἑτέροις
ἂν
|
ψέγοιτε |
μᾶλλον
οἱ
σοφοὶ
ὑμεῖς·
εἰ |
[6] |
τὸ
ἔλαιον
ὑγρὸν
καλεῖ
Ἠπορήθη
|
ποτὲ |
καὶ
διὰ
τί
πολλῶν
ὑγρῶν |
[6] |
ἀπολιπεῖν·
νῦν
δ´
ἐκεῖνα
μὲν
|
οὐδέποτε, |
καίπερ
ὡς
εἰκὸς
ἐκ
παρασκευῆς
|
[6] |
ἄχρι
ἂν
ἐκστῇ
καὶ
ἀποχωρήσῃ·
|
τότε
|
δ´
οἱ
πόροι
τὸ
σύμφυλον |
[6] |
φιλολόγοις,
ὥσπερ
αὐτοῖς
ἐκείνοις
τοῖς
|
τότε |
δειπνοῦσι.
καίτοι,
εἰ
τὰ
σωματικὰ |
[6] |
καὶ
γὰρ
αἱ
στύψεις,
ὦ
|
βέλτιστε, |
τῶν
βαπτομένων‘
ἔφην
τόπον
ἔχουσι |
[6] |
εἰς
τὸ
ὕδωρ
ἀπ´
αὐτῶν,
|
ὥστε |
δι´
ὅλου
καὶ
ἰσχυρὰν
γίνεσθαι |
[6] |
ἐνοπτρίσασθαι·
τραχὺ
γὰρ
οὐδὲν
ἔνεστιν
|
ὥστε |
διασπᾶν
τὴν
ἀνταύγειαν,
ἀλλ´
ἀπὸ |
[6] |
δι´
ὑγρότητα
τῶν
μερῶν
μηκυνομένων,
|
ὥστε |
καὶ
παραμένειν
δυσεξίτηλον.
ὕδατι
μὲν |
[6] |
δὲ
πυκνόν
ἐστι
καὶ
στεγανόν,
|
ὥστε |
καὶ
τὴν
θερμότητα
τοῦ
ἀέρος |
[6] |
τὸ
γὰρ
φυτὸν
ἁπάντων
ὀπωδέστατον,
|
ὥστε |
καὶ
τὸ
σῦκον
αὐτὸ
καὶ |
[6] |
μάλιστα
πάντων
ἐδωδίμων
ἀναρρώννυσιν
ἄρτος·
|
ὥστε, |
κἂν
ἐλάχιστον
ἐμφάγωσιν,
ἵστανται
καὶ |
[6] |
ἕκαστον
ἐκτέτριπται
καὶ
διέσμηκται
πανταχόθεν
|
ὥστε |
λάμπειν
καὶ
περιστίλβειν;
ἢ
τὸ |
[6] |
συνάγοντες
καὶ
κατασπῶντες
ἀπ´
αὐτοῦ,
|
ὥστε |
λεπτότερον
καὶ
ἀσθενέστερον
τὸ
ὕδωρ |
[6] |
τὴν
ὕλην
διαφορεῖ
καὶ
σκίδνησιν,
|
ὥστε |
νεαρὰν
ποιεῖν
τὴν
ὄρεξιν
ἐκθλιβομένων |
[6] |
καὶ
διαιρέσεσι
λεπτύνει
τὴν
τροφήν,
|
ὥστε
|
πᾶν
μόριον
αὐτῆς
παντὶ
μορίῳ |
[6] |
ἱδρῶτα
δροσώδη
διατμίζει
καὶ
λεπτόν,
|
ὥστε |
τήκεσθαι
καὶ
ἀναλίσκεσθαι
{καὶ}
τὴν |
[6] |
τροφιμώτερα
τῷ
ἐγχαλᾶσθαι
τὰ
ἐντός,
|
ὥστε |
τῆς
πείνης
τὸ
σφόδρα
πικρὸν |
[6] |
θάλπους
μόνον,
ἡμεῖς
δ´
ἀμφοῖν.
|
ὥστε |
τί
μᾶλλον,
εἰ
θάλπει,
θερμὴν |
[6] |
ἰσχάδας
εἰκὸς
ἀποπνεῖν
τι
τοιοῦτον,
|
ὥστε |
τῶν
ὑποζυγίων
τὸ
θερμὸν
ἀπολεπτύνειν |
[6] |
ἐξ
ὀλιγίστου
διανομὴ
καὶ
χύσις·
|
οὔτε |
γὰρ
μέλιτος
οὔθ´
ὕδατος
οὔτ´ |
[6] |
ἂν
ἐλλίπῃ
θάτερον,
οὔτε
πεινῶσιν
|
οὔτε |
διψῶσιν
ἀλλ´
εὐθὺς
ἀποθνήσκουσιν.
ὑποκειμένων |
[6] |
γὰρ
ὅλως
ἂν
ἐλλίπῃ
θάτερον,
|
οὔτε |
πεινῶσιν
οὔτε
διψῶσιν
ἀλλ´
εὐθὺς |
[6] |
διηθοῦντες,
οὔτ´
ἄφθονον
ὑπ´
ἀσθενείας
|
οὔτε |
πίνειν
{τὸν}
μέτριον
δυνάμενοι
διὰ |
[6] |
τὸ
διίστασθαι·
καὶ
συμπίπτοντες
μὲν
|
οὔτε |
ποτὸν
οὔτε
τροφὴν
δέχεσθαι
δύνανται, |
[6] |
καὶ
συμπίπτοντες
μὲν
οὔτε
ποτὸν
|
οὔτε |
τροφὴν
δέχεσθαι
δύνανται,
διιστάμενοι
δὲ |
[6] |
ἐνέργειαν.
ἀλλ´
ἕτερον
οὐκ
ἔλαττον
|
ὑπῆρχε |
τοῦτο
τοῖς
παρὰ
Πλάτωνι
δειπνήσασιν, |