Chapitre |
[6] |
φάγωσιν
οἱ
διψῶντες,
οἱ
μὲν
|
οὐ |
βοηθοῦνται,
τῶν
πόρων
διὰ
λεπτότητα |
[6] |
ἀλλὰ
τὸν
διαυγῆ
καὶ
λαμπρόν·
|
οὐ |
γὰρ
ανωφλεγων
εὐήνορα’
καὶ
νώροπα |
[6] |
τῇ
φύσει
τοῦ
οἰκείου
παρέσχον.
|
οὐ |
γὰρ
ἁπλῶς
τοῦ
ὑγροῦ
τὸ |
[6] |
τοῦ
β
τῷ
π
χρωμένοις·
|
οὐ |
γὰρ
βούλιμον,
ἀλλὰ
πούλιμον,
οἷον |
[6] |
καὶ
τῷ
ἀνακύπτειν
τὸ
κύπτειν·
|
οὐ |
γὰρ
εἶναι
λιμόν,
ὥσπερ
δοκεῖ, |
[6] |
καὶ
ἄμικτον·
ἔστι
γὰρ
πυκνότατον·
|
οὐ
|
γὰρ
ἔχει
μεταξὺ
τῶν
ξηρῶν |
[6] |
λίθους
καὶ
τοὺς
ἄκμονας
ἀπερειδόμενος;
|
οὐ
|
γὰρ
ἐῶσιν
αὐτόν,
ὥσπερ
τὰ |
[6] |
θέασαι
μεθ´
ὅσης
γίνεται
πραγματείας·
|
οὐ |
γὰρ
μόνον
ὑποσκαφισμοὶ
καὶ
διαττήσεις |
[6] |
τὸν
ὀρόν,
ἀλλὰ
πομάτων
φαυλότατον·
|
οὐ |
γὰρ
τὸ
λεῖον
ὑπὸ
τῶν |
[6] |
πρώτην
θέσιν
ἐκίνουν·
ἐνδείᾳ
γὰρ
|
οὐ |
γίνεσθαι
τὸ
δίψος,
ἀλλὰ
πόρων |
[6] |
ὅταν
δ´
ἀφρίζῃ
τὸ
ἔλαιον,
|
οὐ |
δέχεται
τὸ
πνεῦμα
διὰ
λεπτότητα
|
[6] |
πλήρωσιν
ἡ
φύσις,
πληρώσεως
δ´
|
οὐ |
διὰ
κένωσιν,
ἀλλ´
ἑτέρου
τινὸς |
[6] |
ὧν
ἡ
ὄρεξίς
ἐστι,
καὶ
|
οὐ |
δίδωσιν
ἀνάμιξιν
οὐδὲ
κατάκρασιν,
ἄχρι |
[6] |
ἡμᾶς·
ὅρα
δ´
ὅμως.
πρῶτον
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι
περιψύχεσθαι
μὲν
ὑπὸ |
[6] |
τὴν
μὲν
πηγὴν
διὰ
πλῆθος
|
οὐ |
δύναται
μεταβάλλειν,
ἂν
δέ
τις |
[6] |
ὑγρῶν
εἰς
ἕνα
κατασπωμένων
τόπον,
|
οὐ |
θαυμαστὸν
ἔνδειαν
εἶναι
περὶ
τὰ |
[6] |
ἄχυρον
διὰ
κουφότητα
μαλακῶς
περιπῖπτον
|
οὐ |
θρύπτει
τὸν
πάγον,
ἄλλως
δὲ |
[6] |
καὶ
προστίθησι
τοῖς
δεομένοις·
ὅθεν
|
οὐ |
κακῶς
ὄχημα
τῆς
τροφῆς
τὸ |
[6] |
πίνειν
τοὺς
ἥρωας·
αἴθοπα
γὰρ
|
οὐ |
καλεῖ
τὸν
ζοφερόν,
ἀλλὰ
τὸν |
[6] |
καὶ
ἀποσκεδάσαντες,
αὐτὸν
δ´
εὐφραίνοντες
|
οὐ |
καλλωπίσαντες,
οὐδ´
ὥσπερ
σιδήρου
στόμωμα
|
[6] |
ἐν
ὅσῳ
τὰ
τοῦ
ἀνδρὸς
|
οὐ |
καταλαμβάνοντες
ἀνεπίμπλαντο
τῶν
ἐπαχθῶν
ἀπ´ |
[6] |
ἂν
μὴ
πίωσιν,
οὐ
μόνον
|
οὐ |
λύουσιν
ἀλλὰ
καὶ
προσεπιτείνουσι
τὸ
|
[6] |
προϋπόντα,
καὶ
ποιεῖν
μὲν
ἔνδειαν,
|
οὐ |
μεταρρυθμιζομένων
δὲ
τῶν
πόρων
ἀλλὰ |
[6] |
καὶ
χθιζῶν.
τῶν
δὲ
λουομένων
|
οὐ |
μετασχηματιζόμενοι
παύουσιν
οἱ
πόροι
τὸ |
[6] |
γὰρ
ἐμφαγόντες,
ἂν
μὴ
πίωσιν,
|
οὐ |
μόνον
οὐ
λύουσιν
ἀλλὰ
καὶ |
[6] |
ποτὸν
παραδέχονται,
τὸ
δὲ
σιτίον
|
οὐ |
παραδέχονται.
ποιεῖ
δὲ
τὴν
μὲν |
[6] |
περὶ
τῆς
χιόνος.
ἐπεὶ
γὰρ
|
οὐ |
πάρεστιν
οὐδ´
ἔχομεν,
ἐπιθυμῶ
μαθεῖν, |
[6] |
ὅτι
δ´
ἔστι
λιποθυμία
καὶ
|
οὐ |
πεῖνα,
μηνύει
τὸ
τῶν
ὑποζυγίων· |
[6] |
γενέσθαι.
ὅτι
δὲ
τὸ
ἐκψύχεσθαι
|
οὐ
|
πήγνυσιν
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
τήκει |
[6] |
ἡ
τῶν
μήλων
ἔνδειαν
μὲν
|
οὐ |
ποιεῖ,
καρδιωγμὸν
δέ
τινα
μᾶλλον |
[6] |
ἐὰν
μὲν
οὖν
ἡσυχάζῃ
τις,
|
οὐ |
πολλὴ
τοῦ
σώματος
ἀπέρχεται
θερμότης· |
[6] |
ἀφῖκτο
συγγεγονὼς
ἐνδόξῳ
φιλοσόφῳ
χρόνον
|
οὐ |
πολύν,
ἀλλ´
ἐν
ὅσῳ
τὰ |
[6] |
τῇ
δ´
ὑποθέσει
τῆς
αἰτίας
|
οὐ |
προσεῖχον.
καὶ
γὰρ
εἰ
τοῖς |
[6] |
δέ
τι
τομὸν
καὶ
διαιρετικὸν
|
οὐ |
σαρκὸς
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
ἀργυρῶν |
[6] |
γάλακτι
τὸν
ὀπὸν
οἴονταί
τινες
|
οὐ |
σκαληνίᾳ
σχημάτων
περιπλέκοντα
καὶ
κολλῶντα
|
[6] |
καὶ
ὁ
ἔξωθεν
ἀὴρ
ἀπειργόμενος
|
οὐ |
τέμνει
τὸν
πάγον
οὐδ´
ἀνίησιν. |
[6] |
ἀποξηραίνεται
ῥᾳδίως,
ἐλαίου
δὲ
κηλῖδας
|
οὐ |
τῆς
τυχούσης
ἐστὶ
πραγματείας
ἐκκαθᾶραι· |
[6] |
εὐθὺς
ἀποθνήσκουσιν.
ὑποκειμένων
δὲ
τούτων
|
οὐ |
χαλεπὸν
ἤδη
τὴν
αἰτίαν
συνιδεῖν. |