Chapitre |
[6] |
ἐκ
γοῦν
τῶν
ξύλων
ὁ
|
μὲν
|
ἀὴρ
ἄπεισι
καπνὸς
γενόμενος,
τὸ |
[6] |
τί
πολλῶν
ὑγρῶν
ὄντων
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
τοῖς
ἰδίοις
ἐπιθέτοις
ὁ |
[6] |
οὐκοῦν
καὶ
τὸν
οἶνον
οἱ
|
μὲν |
ἀλόαις
χρωτίζοντες
ἢ
κινναμώμοις
καὶ |
[6] |
τὰ
τῶν
πρεσβυτέρων
ἐπιχειρήματα
τοὺς
|
μὲν |
ἀργοὺς
καὶ
ἀφυεῖς
οἷον
ἀναπαύει |
[6] |
τις
ἔστι
πάτριος,
ἣν
ὁ
|
μὲν |
ἄρχων
ἐπὶ
τῆς
κοινῆς
ἑστίας |
[6] |
διαλιπών
οἱ
ἐρῶντες‘
ἔφη
μάλιστα
|
μὲν |
αὐτοῖς
τοῖς
παιδικοῖς,
εἰ
δὲ |
[6] |
ὥστε
καὶ
παραμένειν
δυσεξίτηλον.
ὕδατι
|
μὲν |
γὰρ
βρεχθὲν
ἱμάτιον
ἀποξηραίνεται
ῥᾳδίως, |
[6] |
ἤδη
τὴν
αἰτίαν
συνιδεῖν.
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
δίψα
τοῖς
φαγοῦσιν
ἐπιτείνεται |
[6] |
ὡς
οὐκ
ἀληθές
ἐστι.
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
εὐστομίαν
ἔχοντα
καὶ
δριμύτητα
|
[6] |
ψυχρὸν
διὰ
βάθους
ποιοῦσιν·
πᾶς
|
μὲν |
γὰρ
λίθος
κατεψυγμένης
καὶ
πεπιλημένης |
[6] |
ἀλλὰ
πόρων
τινῶν
μετασχηματισμῷ.
τοῦτο
|
μὲν |
γὰρ
οἱ
νύκτωρ
διψῶντες,
ἂν |
[6] |
τὸ
πῦρ
ὑπ´
αὐτοῦ·
τρέφεται
|
μὲν |
γὰρ
οὐδενὶ
πλὴν
ὑγρῷ,
καὶ
|
[6] |
ἐγγίνεται,
ποῖός
τίς
ἐστιν;
ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
οὐχ
ὁρῶ
περὶ
πόρους |
[6] |
ὅμοια
πάσχει
καὶ
βοηθεῖται·
πρὸς
|
μὲν |
γὰρ
τὰς
ξηρότητας
ἀρδείαις
ποτίζομεν, |
[6] |
τὰ
σώματα,
δῆλόν
ἐστιν·
ἐν
|
μὲν |
γὰρ
τοῖς
μεγάλοις
χειμῶσιν
ἀκόναι |
[6] |
λαληθέντων
παρὰ
πότον
ἀναθεώρησις·
αἱ
|
μὲν |
γὰρ
τῶν
ποθέντων
ἢ
βρωθέντων |
[6] |
κρεμασθείη,
τὴν
αἰτίαν
ἐζητοῦμεν.
ὅτι
|
μὲν |
δὴ
πνεῦμα
τῆς
συκῆς
ἄπεισιν |
[6] |
οὐ
παραδέχονται.
ποιεῖ
δὲ
τὴν
|
μὲν |
δίψαν
ἡ
τούτων
κένωσις,
ἡ |
[6] |
Ἐδόκει
δή
μοι
ταῦτα
πιθανῶς
|
μὲν |
ἐγκεχειρῆσθαι,
πρὸς
δὲ
τὸ
μέγιστον |
[6] |
λάμπειν
καὶ
περιστίλβειν;
ἢ
τὸ
|
μὲν |
ἔκπωμ´
ἔδει
μὴ
ῥύπου
μηδὲ |
[6] |
δὲ
τοιαύτη
κάθαρσις
αὐτοῦ
πρῶτον
|
μὲν |
ἐκτέμνει
τὰ
νεῦρα
καὶ
τὴν |
[6] |
τιθεμένων
τὴν
φύσιν.
ἔπειτα
ῥιγοῦν
|
μὲν |
ἐνδείᾳ
θερμότητος
οἰκείας
τὸ
σῶμα, |
[6] |
τοῦ
σώματος,
εἰκότως
ἀντιτάττουσιν
ὡς
|
μὲν |
ἐνδείᾳ
τὸν
πλοῦτον
ὡς
δὲ |
[6] |
τὰ
γὰρ
τοιαῦτα
βρώματα
τὴν
|
μὲν |
ἔνδειαν
ἐλαττοῖ
προστιθεμένης
τροφῆς,
ποιοῦσιν, |
[6] |
διακρίνεσθαι
τὰ
προϋπόντα,
καὶ
ποιεῖν
|
μὲν |
ἔνδειαν,
οὐ
μεταρρυθμιζομένων
δὲ
τῶν |
[6] |
αὐτόδορον
ὁλοκαυτοῦσιν.
ἐπεὶ
δὲ
πᾶς
|
μὲν |
ἔοικεν
{ὁ}
λιμὸς
νόσῳ,
μάλιστα
|
[6] |
σύντηγμα
ποιεῖ·
τοῦτο
δ´,
ἐὰν
|
μὲν |
ἐπὶ
τὰ
σκέλη
ῥυῇ,
κόπους |
[6] |
ὑγίειαν·
ὡς
δὲ
ναυτιᾶν
ὠνομάσθη
|
μὲν |
ἐπὶ
τῶν
ἐν
νηὶ
καὶ |
[6] |
τοῦ
λόγου
λεχθέντος
ἐπεραίνετο,
τῶν
|
μὲν |
ἐπιφυομένων
τῷ
δόγματι
τῶν
δ´ |
[6] |
πρὸς
ἄλλα
συμμετρίας
ἐχόντων,
οἱ
|
μὲν |
εὐρύτεροι
τὴν
ξηρὰν
ἅμα
καὶ |
[6] |
τούτου
δ´
ἀλογώτερον,
εἰ
κενώσεως
|
μὲν |
ἐφίεται
διὰ
πλήρωσιν
ἡ
φύσις, |
[6] |
δὲ
τῷ
ἐλαίῳ
συμβέβηκεν.
Πρῶτον
|
μὲν |
ἡ
λειότης
αὐτοῦ
τὴν
ὁμαλότητα |
[6] |
τῆς
αἰτίας
τοῦ
πάθους,
πρῶτον
|
μὲν |
ἠπορήθη
τὸ
μάλιστα
βουλιμιᾶν
τοὺς |
[6] |
εἰ
φαινομένας
ὑποθέσεις
λαμβάνομεν,
πρῶτον
|
μὲν |
λαμβάνοντες
τὸ
ὑγρὸν
ὑπὸ
τοῦ |
[6] |
ἀπορρέον
πνεῦμα
τῆς
χιόνος
ἐστὶ
|
μὲν |
οἷον
αἰθὴρ
τοῦ
πάγου
καὶ |
[6] |
μὲν
φάγωσιν
οἱ
διψῶντες,
οἱ
|
μὲν |
οὐ
βοηθοῦνται,
τῶν
πόρων
διὰ |
[6] |
καὶ
ἡ
τῶν
μήλων
ἔνδειαν
|
μὲν |
οὐ
ποιεῖ,
καρδιωγμὸν
δέ
τινα |
[6] |
ἀπογραφὴν
ἀπολιπεῖν·
νῦν
δ´
ἐκεῖνα
|
μὲν |
οὐδέποτε,
καίπερ
ὡς
εἰκὸς
ἐκ |
[6] |
εὐστομίαν
ἔχοντα
καὶ
δριμύτητα
τάχα
|
μὲν |
οὐκ
ὄρεξιν,
ἀλλὰ
δηγμὸν
ἐμποιεῖ |
[6] |
ἐκεῖθεν
ἀρξάμενον
ἐνταῦθα
διέτεινεν.
ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
ἔρανον
κοινὸν
ἐκ
πάντων |
[6] |
ἔστι
γὰρ
μάλιστα
δυσθεώρητος.
πάνυ
|
μὲν |
οὖν‘
ἔφην,
καὶ
θαυμάσαιμ´
ἄν, |
[6] |
ἀναλίσκεσθαι
{καὶ}
τὴν
δύναμιν.
ἐὰν
|
μὲν |
οὖν
ἡσυχάζῃ
τις,
οὐ
πολλὴ |
[6] |
τούτῳ
γὰρ
τρέφεσθαι
πέφυκεν·
ὕδωρ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
οἶνος
καὶ
τὰ |
[6] |
ἐρειπίοις
θάλπουσα
καὶ
ψύχουσα.
Γερμανοὶ
|
μὲν |
οὖν
κρύους
πρόβλημα
ποιοῦνται
τὴν |
[6] |
τῶν
κατ´
αὐτὸ
γινομένων.
τὸ
|
μὲν
|
οὖν
λιμὸν
ἐδόκει
μέγαν
ἢ |
[6] |
ἀέρι,
προθερμανθέν,
περιψύχεται
ταχέως.
Τὸν
|
μὲν |
οὖν
ξένον
ἐπῃνέσαμεν
ὡς
ἀνδρικῶς |
[6] |
ἔξωθεν
ἀέρα
τοῦ
σώματος.
οἱ
|
μὲν |
οὖν
πυρέττοντες
ἢ
καυματιζόμενοι
συνεχῶς |
[6] |
καὶ
τὸ
διίστασθαι·
καὶ
συμπίπτοντες
|
μὲν |
οὔτε
ποτὸν
οὔτε
τροφὴν
δέχεσθαι |
[6] |
ἡμῶν
πιπλάμενα
θερμασίας
καὶ
ἅμα
|
μὲν |
περιστέλλοντα
καὶ
κατέχοντα
τὸ
θερμὸν |
[6] |
ὁ
ψυχρὸς
οὗτος
ἀὴρ
τὴν
|
μὲν |
πηγὴν
διὰ
πλῆθος
οὐ
δύναται |
[6] |
ἀναλαμβάνουσιν,
οἱ
δ´
ἰσχνότεροι
τὸ
|
μὲν |
ποτὸν
παραδέχονται,
τὸ
δὲ
σιτίον |
[6] |
ἐπὶ
τῆς
κοσμουμένης
Ἥρας,
ἀμβροσίῃ
|
μὲν |
πρῶτον
ἀπὸ
χροὸς
ἀθανάτοιο
λύματα |
[6] |
τῆς
πείνης.
Ἐμοὶ
δὲ
τὸ
|
μὲν |
συμβαῖνον
ἀληθὲς
ἐφαίνετο,
τῇ
δ´
|
[6] |
χρησάμενος
ἢ
διαίτῃ
καταστῇ,
τὸ
|
μὲν |
σφοδρὸν
ἐκεῖνο
καὶ
σύντονον
οἴχεται |
[6] |
ἀπέρχεται
θερμότης·
ὅταν
δὲ
τὴν
|
μὲν |
τροφὴν
τοῦ
σώματος
ἡ
κίνησις |
[6] |
Διὰ
τί
ὁ
ποιητὴς
ἐπὶ
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
ὑγρῶν
τοῖς
ἰδίοις |
[6] |
πρῶτον
οὐ
δοκεῖ
σοι
περιψύχεσθαι
|
μὲν |
ὑπὸ
τοῦ
ἀέρος
τὸ
ὕδωρ |
[6] |
ἐκείνων
τὴν
πεῖναν.
ὅθεν,
ἐὰν
|
μὲν |
φάγωσιν
οἱ
διψῶντες,
οἱ
μὲν |
[6] |
τὴν
φύσιν·
τηρεῖται
δὲ
τοῖς
|
μὲν |
φυτοῖς
ἀναισθήτως
ἐκ
τοῦ
περιέχοντος, |
[6] |
ᾧ
κρέμαται
τὸ
ἀγγεῖον,
εἰ
|
μὲν |
ψυχρός
ἐστι,
πῶς
θερμαίνει
τὸ |