HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLUTARQUE, Oeuvres morales, Propos de table, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 110 formes différentes pour 317 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   ὁ ἄκρατός ἐστι, δεόμενον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η Διὰ τί τὰ γράμματα πόρρωθεν

[1]   ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸς ἀδελφὸν ἤ τινα τῶν ὁμολογουμένην καὶ ἰδίαν

[1]   εὐκολίαν λαμβάνοντας· ἐν δὲ ξένοις ἢ ἄρχουσιν ἢ πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια

[1]   ᾄδειν ψελλοῖς ἢ κτενίζεσθαι φαλακροῖς ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ

[1]   τηνικαῦτα διὰ τοῦ πιθανοῦ μᾶλλον ἢ βιαστικοῦ τῶν ἀποδείξεων ἄγουσι τὸν

[1]   εἶτά που σκηνὴν καὶ θυμέλην. ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾶτε τοὺς μὲν

[1]   τοῦτο δ´ ἦν φιλίας ἐπίτασιν ἢ γένεσιν δι´ ἡδονῆς ἐνεργάσασθαι τοῖς

[1]   καὶ ἀργὴ πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν ἢ γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ τῷ

[1]   ὁ μὲν {γὰρ} ὑπ´ αὐτὸν ἢ γυναικὸς ἢ παίδων ἐστίν, ὁ

[1]   σαλεύειν, ἂν δ´ ὁπλομαχεῖν ἀναστάντας ἢ δισκεύειν ἀναγκάζωμεν αὐτούς, οὐ μόνον

[1]   ἑάλω τῶν πικρῶν ἀμυγδαλῶν πέντ´ ἢ ἓξ ἑκάστοτε προλαμβάνων ἕνεκα τοῦ

[1]   κατακλίνειν τοὺς ἑστιωμένους τὸν ὑποδεχόμενον ἢ ἐπ´ αὐτοῖς ἐκείνοις ποιεῖσθαι. Τίμων

[1]   ποδὸς ἑστῶτας ἐκπιεῖν τὸ ποτήριον ἢ ζημίαν καταβαλεῖν· τοῦ δὲ προστάσσειν

[1]   μετὰ φίλου τινὸς ἢ συνήθους ἢ καθηγητοῦ, διδοὺς ἑκάστῳ τῶν ἀξιωματικῶν

[1]   συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ δοτέον· ἢ καὶ προπόσεις καὶ προσαγορεύσεις ἀνέλωμεν,

[1]   προστάγμασιν ἐξυβρίζουσιν, προστάττοντες ᾄδειν ψελλοῖς ἢ κτενίζεσθαι φαλακροῖς ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς.

[1]   ἐστιν· ἐνταῦθα γὰρ ὥσπερ ἡνίοχος ἢ κυβερνήτης ἐπὶ δεξιὰ πρὸς τὴν

[1]   ὁ Θηβαίων πολέμαρχος, ὥστε, γραμμάτων ἢ λόγων αὐτῷ μεταξὺ δειπνοῦντι φροντίδος

[1]   τί πρῶτον ἢ τί δεύτερον ἢ μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσιν, καὶ

[1]   τὸν δ´ ὅτι παρ´ αὑτὸν ἢ μετὰ φίλου τινὸς ἢ συνήθους

[1]   μέτρον καὶ τὸν καιρὸν ἐπιφέρουσαν· ἢ μηδὲ σωφροσύνην μηδὲ δικαιοσύνην οἰώμεθα

[1]   νάρθηκα τῷ θεῷ συγκαθιεροῦσιν, ὡς ἢ μηδενὸς δέον μνημονεύειν τῶν ἐν

[1]   ὁρῶντες οὐχ ἧττον ἡδέως ἐγκωμιάζουσιν ἢ ὁρῶσιν, καὶ πρὸς πάντα λάλος

[1]   θαλαττίου μᾶλλον ἐκτήκει τὰς κηλῖδας. ἢ οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο πιθανῶς

[1]   {γὰρ} ὑπ´ αὐτὸν ἢ γυναικὸς ἢ παίδων ἐστίν, ὁ δ´ ὑπὲρ

[1]   μνημονεύειν τῶν ἐν οἴνῳ πλημμεληθέντων ἢ παντελῶς ἐλαφρᾶς καὶ παιδικῆς νουθεσίας

[1]   δὲ μή, πάππον ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸς ἀδελφὸν ἤ τινα τῶν

[1]   ἀράμενος, εἰ δὲ μή, πάππον ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸς ἀδελφὸν ἤ

[1]   τὴν μὲν ἐξ ὀργῆς τινος ἢ πραγμάτων ἔχθραν πειρώμεθα τῶν κεκλημένων

[1]   ἐν δὲ ξένοις ἢ ἄρχουσιν ἢ πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν

[1]   ὥσπερ θέαν ἐν συμποσίῳ κατανέμοντος ἢ προεδρίας ψηφισμάτων ἀμφικτυονικῶν διδόντος, ὅπως

[1]   καὶ τὸ νηστεύσαντας ἀργότερον ἐσθίειν ἢ προφαγόντας’ οὐδενὸς αὐτῶν αἰτίαν ἀπέδωκεν.

[1]   νήφων ἀηδὴς καὶ παιδαγωγεῖν μᾶλλον ἢ συμποσιαρχεῖν ἐπιτήδειος. ὁ μὲν οὖν

[1]   αὑτὸν ἢ μετὰ φίλου τινὸς ἢ συνήθους ἢ καθηγητοῦ, διδοὺς ἑκάστῳ

[1]   ἧττον ταῖς Μούσαις τὸν Διόνυσον ἢ ταῖς Νύμφαις κεραννύντας· ἐκεῖναι μὲν

[1]   ἢ τί δεύτερον ἢ μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσιν, καὶ νὴ Δία

[1]   ναυπηγὸς προτάττει τὴν Ἰσθμικὴν πίτυν ἢ τὴν Κρητικὴν κυπάριττον, ἀλλ´ ὡς

[1]   νὴ Δία τοῦ αὐτοῦ τύχωσιν ἢ τῆς ἐρῶντες. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Γ Διὰ

[1]   τραπεζοκόμοις σφόδρα μέλειν τί πρῶτον ἢ τί δεύτερον ἢ μέσον ἢ

[1]   ἧττον ὑπακούειν τοῖς βίᾳ διασπῶσιν ἢ τοῖς ἀτρέμα διαλύουσιν’ καὶ τὸ

[1]   ὁ οἰκοδόμος τὸν Ἀττικὸν λίθον ἢ τὸν Λακωνικὸν πρὸ τοῦ βαρβαρικοῦ

[1]   μᾶλλον οἶμαι προσήκει τῆς ψυχῆς ἢ τὸν πηλὸν ἀπονιψαμένους τῶν ποδῶν

[1]   εἰπεῖν τι παρ´ οἶνον ἀλλ´ ἢ τοσοῦτον ἐν οἷς μὲν ἐγὼ

[1]   μελετῶντα συγκριτικὴν τοὺς Ἀριστοτέλους Τόπους ἢ τοὺς Θρασυμάχου Ὑπερβάλλοντας ἔχειν προχείρους

[1]   Διὰ τί τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ πλύνεται τὰ ἱμάτια

[1]   ἀκούων διὰ φιλανθρωπίαν οὐχ ἧττον ἢ φιλομάθειαν. Προεβλήθη δέ τι τοιοῦτον

[1]   δὲ νεύρου καὶ ξύλου μᾶλλον ἢ φιλοσόφου φωνὴν ὑπομένουσιν, τὸ τοῦ

[1]   κρινομένων, τίς ἐστι βελτίων τίνος ἢ χείρων· οὐ γὰρ εἰς ἀγῶνα

[1]   φιλονεικίας· ἵν´ οὖν μὴ χαλεπὸς ᾖ μηδ´ ἀπαραμύθητος, ἔδοξε τῆς ἥττης

[1]   ἂν μήτε τῷ μεθύειν εὐάλωτος ᾖ μήτε πρὸς τὸ πίνειν ἀπρόθυμος,

[1]   ἔνδοξον μάλιστα τόπον, ἂν μὲν ᾖ πατήρ, τοῦτον ἀράμενος, εἰ δὲ

[1]   ἐραστὴν μετ´ ἐρωμένου παρεμβάλλειν ἵν´ ᾖ σύμπνους ἡ φάλαγξ δι´ ὅλης

[1]   ἑταίρου Μίλωνος ἂν οὖν ψεῦδος ᾖ τὸ λεγόμενον; οὐδέν’ ἔφη δεινόν’

[1]   ἄρα Ἔρως διδάσκει, κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρίν’ ἐζητεῖτο παρὰ Σοσσίῳ

[1]   συνέσεως κοινωνήσουσιν. ἂν δὲ πλῆθος ᾖ τοιούτων ἀνθρώπων, οἳ παντὸς μὲν

[1]   τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη, ἵν´ ἐγγὺς ᾖ τοῦ ἑστιῶντος. τρίτον δ´ ἔχειν

[1]   λόγους ἐπιεικεῖς καὶ πρέποντας ἐτελεύτησεν· ἡ γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖς διηγεῖται

[1]   τῶν ζῴων παθήματος αἴτιόν ἐστιν· ἡ γὰρ ὄψις αὐτῶν ὑπὸ τοῦ

[1]   στόματος αὐτῆς· ἐν μέρει τοίνυν ἡ γέρανος αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν

[1]   δευτέρας κλίνης τῇ τρίτῃ συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα τῇ καμπῇ

[1]   ταύτης αὐτῷ τῆς χώρας προσηκούσης. ἡ δ´ Ἀθηνᾶ φαίνεται τὸν πλησίον

[1]   ὧν ἐπὶ τῆς Θέτιδός φησιν ἡ δ´ ἄρα πὰρ Διὶ πατρὶ

[1]   τῶν ἀκράτων καὶ σφοδρῶν ἥδιον· ἡ δ´ ἁφὴ πρὸς τὰ ἕλκη

[1]   ἡ μὲν μάχιμος ὥσπερ ἀλεκτρυόνων, ἡ δ´ ἐπιεικὴς ὡσπερεὶ τῶν κολοιῶν.

[1]   καὶ πολλαχοῦ βλαβερὸν τὸ ἄκρατον, ἡ δὲ μῖξις, οἷς ἂν ἐν

[1]   δεῖπνον ἥκουσιν. ἀλλ´ οὐδ´ εὐχερὴς ἡ διάκρισίς ἐστι, τῶν μὲν ἡλικίᾳ

[1]   τῆς αἰτίας ἐν κοινῷ πᾶσιν ἡ ζήτησις. εἰπόντος δὲ τοῦ ἑταίρου

[1]   καὶ κηλῖδα ποιεῖ. λιπαρὰ δ´ ἡ θάλασσα, τοῦτ´ ἂν αἴτιον εἴη

[1]   βέλτιον παρέχουσι καομένους, αὐτή θ´ ἡ θάλαττα προσραινομένη ταῖς φλοξὶ συνεκλάμπει,

[1]   ἁλυκότητα μεμιγμένον· ᾗ καὶ μᾶλλον ἡ θάλαττα τούς τε νηχομένους ἐξαναφέρει

[1]   λεπτότατον καὶ κουφότατον τῆς ὑγρασίας ἡ θερμότης διεφόρησεν, τὸ δ´ ἁλμυρὸν

[1]   σοὶ δοκεῖ τῶν μὲν ἀτόπων ἡ λήθη τῷ ὄντι σοφὴ κατ´

[1]   ἐπιεικέστεροι πρὸς κοινωνίαν φανεῖεν· ὧν ἡ μὲν ἔτνος τι λιπαρὸν κατὰ

[1]   γεωργικοὺς συνάγω. τῶν γὰρ ὁμοιοτήτων ἡ μὲν μάχιμος ὥσπερ ἀλεκτρυόνων, ἡ

[1]   μίαν Μύκονον‘ ἀποφήνας τὸ συμπόσιον. ἡ μὲν οὖν τοῦ πατρὸς δικαιολογία

[1]   φύσις δίδωσι χώραν, ἀλλ´ ἣν ἡ πρὸς τὸ κοινὸν ἔργον ποθεῖ

[1]   πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν ἢ γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ τῷ δεομένῳ τὸ

[1]   καὶ σφοδραὶ προσπέσωσιν. αἰτία δ´ ἡ τῆς ἕξεως ἄνεσις· ἐκλυομένη γὰρ

[1]   κεφαλῆς διατμιζόμενον. ἡμῖν δὲ μᾶλλον ἡ τῆς πικρότητος ἐδόκει δύναμις ἀναξηραντικὴ

[1]   δυεῖν κλινῶν ἀποδεδομένων τοῖς παρακεκλημένοις, ἡ τρίτη καὶ ταύτης ὁ πρῶτος

[1]   οὖν’ ἔφην τούτων ἐχόντων, εἰκότως ἡ τῶν ἀμυγδαλῶν πικρότης βοηθεῖ πρὸς

[1]   τοῖς ὄμμασι καταφαινόμενον· αἰτία γὰρ ἡ τῶν κώνων σύναψις εἰς ταὐτὸ

[1]   ἐρωμένου παρεμβάλλειν ἵν´ ᾖ σύμπνους ἡ φάλαγξ δι´ ὅλης ἔμψυχον ἔχουσα

[1]   τὴν ἐν Πλαταιαῖς μάχην εὐδοκιμήσειεν ἡ φυλὴ μάλιστα· διὸ καὶ ταῖς

[1]   χρωτὸς ὑπέρτατα ναιετάουσαν‘ οὐχ ἣν ἡ φύσις δίδωσι χώραν, ἀλλ´ ἣν

[1]   τρόπον· ἐπεὶ τῆς πλύσεως τέλος ἡ ψῦξίς ἐστιν καὶ μάλιστα φαίνεται

[1]   βάλε πικρὴν χερσὶ διατρίψας ὀδυνήφατον, ἥ οἱ ἁπάσας ἔσχ´ ὀδύνας· τὸ

[1]   μάλιστα τοὺς δηκτικοὺς προσίενται χυμούς, ἥ τ´ ὄσφρησις αὐτῶν ὅμοια πέπονθε

[1]   ἔχων, ἕδραν δὲ καὶ βάσιν ἣ περιλαμβάνει τὸ ὁρώμενον, ἄχρι μέν

[1]   τοῦτο ποιεῖ τὴν ἁλυκότητα μεμιγμένον· ᾗ καὶ μᾶλλον ἡ θάλαττα τούς

[1]   τὴν ἁρμόττουσαν ἀποδιδόντα τάξιν, ἐν ᾗ τιμᾶται μὲν ὁ προέχων ἐθίζεται

[1]   φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη καὶ ἀργὴ πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν ἢ γένεσιν

[1]   αἷς ἤν τις ἀνυπόπτως χρώμενος διαπαιδαγωγῇ τοὺς πίνοντας, οὐ τὰ ἐλάχιστα

[1]   δι´ ἡδονῆς ἐνεργάσασθαι τοῖς παροῦσιν· διαγωγὴ γάρ ἐστιν ἐν οἴνῳ τὸ

[1]   παλλακίσι συμμεθύσκεσθαι καὶ συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ δὴ καὶ ἡμᾶς ἀξιοῦσι ποιεῖν εἰς

[1]   ἀπαντῆσαι πρὸς τὴν ὄψιν. ὃ δὴ καὶ τοῦ περὶ τὰ νυκτίνομα

[1]   ἐκείνοις πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν. οὕτω δὴ καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν συμπόταις

[1]   διατάξας ἐνίκησεν, ἑστιωμένοις ἡμῖν ἅτε δὴ καὶ φυλέταις οὖσι δημοποιήτοις οἰκεῖοι

[1]   Λεοντίδα μηδεμιᾷ δόξης ὑφιεμένην. σκοπεῖτε δή, μὴ πιθανώτερον λέγεται τὸ παραμύθιον

[1]   καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας. καὶ γὰρ δὴ Παῦλον Αἰμίλιον στρατηγὸν λέγουσιν, ὅτε

[1]   πρώτην γε τὴν ἐμὴν ἴστε δὴ τὴν Λεοντίδα μηδεμιᾷ δόξης ὑφιεμένην.

[1]   τοῦ χωρίου γενόμενος θεατής· κατάκεισο δή‘ τὸ γύναιον εἶπε μειδιῶν, ἐγὼ

[1]   πότον φιλοσοφουμένων ζητεῖν ἐκφεύγοντα τοῦτο δὴ τὸ παιζόμενον οὐκ ἀηδῶς πρὸς

[1]   τὸ τάχιστα ξηρὸν γινόμενον, δεῖ δὴ τὸ πλῦνον ὑγρὸν τῷ ῥύπῳ

[1]   Ἁρμόδιον Αἰαντίδας ἀπέφαινον, Ἀφιδναίους γε δὴ τῶν δήμων γεγονότας. Γλαυκίας δ´

[1]   λέγειν αὐτὸν ἡμεῖς, καί τί δὴ φθονεῖς τῶν τακτικῶν ἡμῖν καὶ

[1]   ἀπωτέρω προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ φωτὸς ἤδη καὶ πολλοῦ γεγονότος, μᾶλλον ἐξακριβοῦσιν,

[1]   κόμης διαμένειν αὐτῷ· παι. ἀνδρὸς ἤδη πάλιν ἐπὶ τὸ δωμάτιον ἐμπεσὼν

[1]   τοὺς κεκλημένους εἶναι. πολλῶν οὖν ἤδη παρόντων ξένος τις ὥσπερ εὐπάρυφος

[1]   πρὸς τοῦτο γενόμενος τρία μὲν ἤδη σοι πέπομφα τῶν βιβλίων, ἑκάστου

[1]   σπουδαζόντων. ὡς γὰρ αἱ παρ´ Εὐριπίδῃ μαινάδες ἄνοπλοι καὶ ἀσίδηροι τοῖς

[1]   ἥδιστός ἐστιν, οὕτως παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπως οἵ τε

[1]   καὶ λαβόντων διάστημα, τὰ μὲν γεώδη περιθραύεται καὶ ἀποπίπτει, τὰ δὲ

[1]   ἄπωθεν, τὰ μὲν θολερὰ καὶ γεώδη περιρρεῖ καὶ ὑποπίπτει, τὸ δ´

[1]   ἐπ´ ᾠδάς τινας καὶ διηγήματα φλυαρώδη καὶ λόγους βαναύσους καὶ ἀγοραίους

[1]   προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ

[1]   μετάγοντα, καὶ τὰ μὲν ἄλλα πάθη πειρώμενον ἀνιέναι συνουσίᾳ, τὸν δὲ

[1]   τὴν τραγῳδίαν εἰς μύθους καὶ πάθη προαγόντων, ἐλέχθη τὸ τί ταῦτα

[1]   μὴ πολλὴν μηδ´ ἄκρατον ἀλλ´ ὁμοπαθῆ καὶ σύμμετρον ἀπαντῆσαι πρὸς τὴν

[1]   φησιν ἐπιγίνεσθαι τὴν εὐωδίαν, ὅταν ἐξαιρεθῇ τὸ βλαβερὸν ρισσὸν ὑπὸ θερμότητος.

[1]   δοκεῖ τῶν μὲν ἀτόπων ἡ λήθη τῷ ὄντι σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην

[1]   φιλανθρωπίαν οὐχ ἧττον ἢ φιλομάθειαν. Προεβλήθη δέ τι τοιοῦτον ὑπὸ Μάρκου

[1]   εὐτελεστέροις; Ἐπεὶ δὲ καὶ ταῦτ´ ἐρρήθη καὶ τὴν κρίσιν ἀπῄτουν οἱ

[1]   τοιοῦτον ὑπὸ Μάρκου τοῦ γραμματικοῦ. Νεάνθη τὸν Κυζικηνὸν ἔφη λέγειν ἐν

[1]   τῷ μάλιστα τιμωμένῳ τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη, ἵν´ ἐγγὺς ᾖ τοῦ ἑστιῶντος.

[1]   ὡς ἔοικε τῆς περιόδου σκολιὸν ὠνομάσθη. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Β Πότερον αὐτὸν δεῖ

[1]   δ´ ἀμούσων οὐ προσιεμένων σκολιὸν ὠνομάσθη τὸ μὴ κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ

[1]   τὸ τῶν ἐρώντων δέδεται βαλλάντιον’ ἐλέχθη δὲ καὶ ὅτι τῷ μεθύειν

[1]   ἰᾶσθαι’ φησὶ τὸν ἔρωτα’ Φιλόξενος. ἐλέχθη μὲν οὖν ὅτι πρὸς πάντα

[1]   εἰς μύθους καὶ πάθη προαγόντων, ἐλέχθη τὸ τί ταῦτα πρὸς τὸν

[1]   ἅπαντας ὕπουλον δὲ μηδενὶ μηδ´ ἀπεχθῆ τῶν ἑστιωμένων εἶναι παντί που

[1]   τ´ ἄλλα τοῦ ἀδελφοῦ βασιλικώτερος εἴη καὶ φέροι καλῶς πολὺν ἄκρατον·

[1]   ἡ θάλασσα, τοῦτ´ ἂν αἴτιον εἴη μάλιστα τοῦ μὴ καλῶς πλύνειν.

[1]   εἶπεν ὅτι τοῦ Βίαντος οὐκ εἴη σοφώτερος, ὥστ´ ἐκείνου δυεῖν φίλων

[1]   ἀρχῆς αὐτῶν καὶ ἐξουσίας ἐπαχθὲς εἴη τοῖς συνοῦσιν· δεύτερον δ´ ὅτι,

[1]   ἀστεῖον ἆθλον ἂν καὶ γέρας προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ

[1]   ἐξήγαγεν, τῆς Αἰαντίδος φυλῆς πρυτανευούσης γραφείη, καὶ ὅτι περὶ τὴν ἐν

[1]   τοὺς δ´ ἐπὶ ταῦτα καλουμένους εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχεν κατακλίναντα χορτάζειν,

[1]   ἡμεῖς εἴπομεν ἕν τι τῶν εἰκῆ πεπιστευμένων εἶναι, τὸ περὶ τὴν

[1]   ἡ τῆς πικρότητος ἐδόκει δύναμις ἀναξηραντικὴ καὶ δάπανος ὑγρῶν εἶναι· διὸ

[1]   ἡ δ´ ἁφὴ πρὸς τὰ ἕλκη δυσπαθής, τραύματα γὰρ ἐνίοτε λαμβάνοντες

[1]   ἐκτηκομένων τῶν ὑγρῶν) καὶ τὰ ἕλκη τοῖς πικροῖς ἀπισχναίνουσι φαρμάκοις, ὡς

[1]   λεπτὸν οἷον ἀστέρος φῶς αὐγὴν διαρκῆ καὶ σύμμετρον ἐξίησιν, ὥστε κοινωνεῖν

[1]   δὲ φαρέτρας ὑπερκρεμαμένης διεξῆλθε τὰ βέλη πυρακτώσας. οἱ μὲν οὖν μάντεις

[1]   ᾄδειν καὶ φθέγγεσθαι μέτρα καὶ μέλη προΐενται. μάλιστα δ´ ὁ ἐνθουσιασμὸς

[1]   ἐπιμελῆ δὲ καὶ φιλόπονον τὸν ἀμελῆ καὶ ῥᾴθυμον· ὃ δ´ ἄν

[1]   σιωπηλὸν καὶ θεραπευτικὸν τὸν αἰσχυντηλόν, ἐπιμελῆ δὲ καὶ φιλόπονον τὸν ἀμελῆ

[1]   ἀλλήλοις ἕκαστα συντεθέντα καὶ συναρμοσθέντα μέλλῃ τὸ κοινὸν ἔργον ἰσχυρὸν καὶ

[1]   δοκεῖ δὲ καὶ Καλλισθένης ἐν διαβολῇ γενέσθαι πρὸς αὐτόν, ὡς δυσχεραίνων

[1]   βραδεῖα μὲν γὰρ ἐν λόγοισι προσβολὴ μόλις δι´ ὠτὸς ἔρχεται τρυπωμένου,

[1]   τοῦ Ὀδυσσέως, οἷον ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸς ἀνήρ, αὐτόν μιν πληγῇσιν

[1]   καταστήσῃ τὰς φύσεις) ὅπως μὴ κοτύλῃ μηδὲ κυάθοις τὸ ἴσον, ἀλλὰ

[1]   πόλιν μυθικοῖς, ὅτι τῇ Αἰαντίδι φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ μὴ κρίνεσθαι

[1]   ἐν Πλαταιαῖς μάχην εὐδοκιμήσειεν ἡ φυλὴ μάλιστα· διὸ καὶ ταῖς Σφραγίτισι

[1]   Σαραπίωνος ἐπινικίοις, ὅτε τῇ Λεοντίδι φυλῇ τὸν χορὸν διατάξας ἐνίκησεν, ἑστιωμένοις

[1]   πινόντων οἰκεῖον εἶναι καὶ παιδιᾶς μὴ ἀλλότριον, ἀλλ´ εὖ πως συγκεκραμένον

[1]   καὶ τὰς πεύσεις ἐπιεικεῖς καὶ μὴ γλίσχρας, ἵνα μὴ πνίγωσι τοὺς

[1]   πάνυ γε σεμνῶς κατειρωνευόμενοι λέγουσι μὴ δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ

[1]   καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν συμπόταις μὴ δεχομένοις τοὺς λόγους αὐτοῦ μεταθέμενος

[1]   οἱ φιλοσόφοις χώραν ἐπ´ οἴνῳ μὴ διδόντες; ἐγὼ δ´ εἶπον ἀλλὰ

[1]   ἀλλὰ καὶ συνέσεως ἄκρας φιλοσοφοῦντα μὴ δοκεῖν φιλοσοφεῖν καὶ παίζοντα διαπράττεσθαι

[1]   ἄρχουσιν ἢ πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν τῇ αὐλείῳ τὸν τῦφον

[1]   ἀδρανὴς οὖσα κατακλύζεται καὶ κρατεῖται, μὴ δυναμένη πρὸς πολὺ καὶ ἰσχυρὸν

[1]   καὶ ἀπολαύειν, τὴν δ´ ἀλώπεκα μὴ δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰς πρεπούσας. οὕτω

[1]   ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ μὴ δυναμένην. Σοῦ δ´ εἰπόντος οὐκ

[1]   καταδύντες ἐνοχλῶσι τοῖς πολλοῖς ἕπεσθαι μὴ δυναμένοις, ἐκεῖνοι δὲ πάλιν ἐπ´

[1]   χερσὶ κατέχοντες ὃ τῇ ἑτέρᾳ μὴ δύνανται. Λαμπρίας δ´ ὁ ἀδελφὸς

[1]   ἐξαλλομένων καὶ κροτούντων εἴπερ ὀρχεῖσθαι μὴ δύνανται· μανίαι τ´ ἀλαλαί τ´

[1]   τὴν ἐκείνων διατριβήν, ἐφ´ ὅσον μὴ ἐκβαίνει τὸ εὔσχημον, εἰδὼς ὅτι

[1]   ἂν γὰρ ἀμυγδάλας πικρὰς φαγοῦσαι μὴ ἐπιπίωσιν, ἀποθνήσκουσι τῶν ὑγρῶν ἀθρόως

[1]   ἂν αἴτιον εἴη μάλιστα τοῦ μὴ καλῶς πλύνειν. ὅτι δ´ ἐστὶ

[1]   χρήσομαι κατὰ τρόπον αὐτῷ καὶ μὴ καταισχυνῶ τὸ ἔργον, οὐκ οἶδα·

[1]   τὰς ἀντιλήψεις τῶν ποιοτήτων, ἂν μὴ κατάκοροι καὶ σφοδραὶ προσπέσωσιν. αἰτία

[1]   τὴν ὑποκριτικὴν ἐπεισάγοντας φιλοσοφίαν δὲ μὴ κινοῦντας, ὡς οὔτε συμπαίζειν ἐκείνην

[1]   οὐ προσιεμένων σκολιὸν ὠνομάσθη τὸ μὴ κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ ῥᾴδιον. ἄλλοι

[1]   διαφορᾶς καταστήσῃ τὰς φύσεις) ὅπως μὴ κοτύλῃ μηδὲ κυάθοις τὸ ἴσον,

[1]   Αἰαντίδι φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ μὴ κρίνεσθαι τὸν ταύτης χορὸν ἔσχατον·

[1]   ἐπιμελῶς διακελεύσεται τοῖς συμπόταις εὐλαβεῖσθαι, μὴ λάθωσιν ὕβριν καθάπερ ὑοσκύαμον ἐμβαλόντες

[1]   αἰτίων ζητητικὸς καὶ θεωρητικὸς γέγονας, μὴ μακρὰν οὕτως ἀποσκήνου τῶν ἰδίων,

[1]   ἀλλὰ φθορὰ καὶ σύγκρισις, ἂν μὴ μακρὰν τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων

[1]   ἓξ ἑκάστοτε προλαμβάνων ἕνεκα τοῦ μὴ μεθύσκεσθαι· κωλυθεὶς δὲ καὶ παραφυλαχθεὶς

[1]   ὅλως ἀμνημονεῖν τῶν ἐν οἴνῳ μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ μάχεσθαι

[1]   καὶ τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα μὴ μώμου μηδ´ ὕβρεων ἀλλὰ χάριτος

[1]   καθάπερ ὁ κολλώμενος σίδηρος, ἂν μὴ νὴ Δία τοῦ αὐτοῦ τύχωσιν

[1]   ἐσχάτης ἐστίν‘ ὥς φησι Πλάτων μὴ ὄντα δίκαιον εἶναι δοκεῖν‘ ἀλλὰ

[1]   λοιπὰ ταχέως, ἂν ταῦτα δόξῃ μὴ παντελῶς ἄμουσα μηδ´ ἀπροσδιόνυς´ εἶναι.

[1]   σκώμματα καὶ οἱ γέλωτες τοὺς μὴ παντελῶς ἀτρώτους κινοῦσιν ἁμωσγέπως καὶ

[1]   ἡδίων, ὥστε τουτὶ τὸ παιζόμενον μὴ πάνυ φαίνεσθαι γελοῖον ὅτι πράσου

[1]   πατήρ, τοῦτον ἀράμενος, εἰ δὲ μή, πάππον ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸς

[1]   Μενέλαος, εἴ γε σύμβουλος ἐγένετο μὴ παρακεκλημένος· ἀτοπώτερος δ´ ὁ ποιῶν

[1]   καὶ τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν μὴ παρῇ δὲ ταῦτα, κονιορτῷ πολλάκις

[1]   συμποσιαρχίας, οἰόμενοί με δεῖν στεφανηφοροῦντα μὴ περιιδεῖν ἔθος ἐκλειφθὲν παντάπασιν, ἀλλ´

[1]   τὸ συμπόσιον διαφυλάξειν ἡμῖν καὶ μὴ περιόψεσθαι νῦν μὲν ἐκκλησίαν δημοκρατικὴν

[1]   μηδεμιᾷ δόξης ὑφιεμένην. σκοπεῖτε δή, μὴ πιθανώτερον λέγεται τὸ παραμύθιον τοῦ

[1]   ἐπιεικεῖς καὶ μὴ γλίσχρας, ἵνα μὴ πνίγωσι τοὺς ἀνοητοτέρους μηδ´ ἀποτρέπωσιν.

[1]   ἄγαν λαμπρότητα τοῦ φωτός, ὥστε μὴ πολλὴν μηδ´ ἄκρατον ἀλλ´ ὁμοπαθῆ

[1]   ἱπποδρομίας ὁρῶν διαφερομένους καὶ δεδοικὼς μὴ πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας

[1]   καὶ τοὺς Πέρσας ὀρθῶς φασι μὴ ταῖς γαμεταῖς ἀλλὰ ταῖς παλλακίσι

[1]   ἔχουσαν ἐπιτερπὲς οὐδ´ ἐλευθέριον, εἰ μὴ τάξεως μετάσχοι. διὸ καὶ γελοῖόν

[1]   οἷς τὰ πλεῖστα ναυαγεῖ συμπόσια μὴ τυχόντα παιδαγωγίας ὀρθῆς. ἔστι δὲ

[1]   δὲ πάντων χρῆσθαι παρρησίᾳ καὶ μὴ φείδεσθαι, τίς δ´ ἄν’ ἔφη

[1]   διὰ τὸ θαρραλέον, οὕτως ὁ μὴ φύσει πικρὸς ἀλλὰ σεμνὸς καὶ

[1]   ὀργῆς καὶ φιλονεικίας· ἵν´ οὖν μὴ χαλεπὸς ᾖ μηδ´ ἀπαραμύθητος, ἔδοξε

[1]   διηποροῦμεν. οὗτος γὰρ ἐπρώτευε τῇ τιμῇ καθ´ ἡμᾶς, καὶ τὴν αἰτίαν

[1]   βασιλεύς, τὴν τάξιν ἐν πρώτῃ τιμῇ τιθέμενος. ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ τὸν

[1]   οἷόν ἐστι τὸ τάριχος, ἂν ἅλμῃ βρέχηται, γλυκύτερον γίνεσθαι’ καὶ τὸ

[1]   τῇ Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘ ὀφθῆναι κεκακωμένος ἅλμῃ‘ καὶ πρὸς τὰς θεραπαινίδας φησίν·

[1]   γεωδῶν καὶ θολερῶν συναποφέρεται τῇ ὀσμῇ καὶ διαφθείρει τὴν εὐωδίαν ἐγγύθεν

[1]   τῶν σποράδην πολλάκις ἔν τε Ῥώμῃ μεθ´ ὑμῶν καὶ παρ´ ἡμῖν

[1]   μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσιν, καὶ νὴ Δία μύρου τινὰ καὶ στεφάνων

[1]   καὶ σιωπῶντες καὶ παίζοντες καὶ νὴ Δία σκωπτόμενοι καὶ σκώπτοντες. οὐ

[1]   ὁ κολλώμενος σίδηρος, ἂν μὴ νὴ Δία τοῦ αὐτοῦ τύχωσιν ἢ

[1]   Κράτων ἀνακραγών εὖ γ´’ εἶπεν νὴ τὸν Διόνυσον ἐξώμνυτο τὸν λόγον,

[1]   ὡς ἔοικε τρώγων σίκυον, ὡς ἐφάνη μελιτώδης ὁ χυμός, ἠρώτησε τὴν

[1]   καὶ προθύμως, ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνῃ κράτιστος ὤν. ὁ μὲν οὖν

[1]   στενοῦ κομισθέντος εἰς τοῦτο τὸν ἀσθενῆ πόδα καθεὶς ἐξέπιε τὸ ποτήριον,

[1]   καὶ πρέποντας ἐτελεύτησεν· ἡ γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖς διηγεῖται περὶ τοῦ

[1]   τι λιπαρὸν κατὰ λίθου πλατείας καταχεαμένη ἀλλὰ γέλωτα παρέχουσαν, ἐξέφευγε γὰρ

[1]   οὖσα κατακλύζεται καὶ κρατεῖται, μὴ δυναμένη πρὸς πολὺ καὶ ἰσχυρὸν ἀπ´

[1]   πνέοντος ἅ τε κεραυνοῦ ἄγχιστα ἡμένη. καίτοι φήσει Τίμων οὐ δεῖν

[1]   καομένους, αὐτή θ´ ἡ θάλαττα προσραινομένη ταῖς φλοξὶ συνεκλάμπει, καὶ κάεται

[1]   δ´ ἀνθρώποις, καὶ ταῦτα πίνουσιν, ἐγγινομένη μάλιστα τὴν αὑτῆς ἀναδείκνυσι μοχθηρίαν

[1]   δ´ ἡ τῆς ἕξεως ἄνεσις· ἐκλυομένη γὰρ καὶ ἀτονοῦσα πλήττεσθαι φιλεῖ.

[1]   σύλλαμψις ἐκ δυεῖν μίαν ὄψιν ἀπειργασμένη. τούτων δ´ οὕτως ἐχόντων οἱ

[1]   Διὶ πατρὶ καθέζετο, εἶξε δ´ Ἀθήνη, διαρρήδην δ´ ὁ Πίνδαρος λέγει

[1]   χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν τῇ φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι καὶ ἀνόητον

[1]   τοῦ θεοῦ κοινῶς ἅπαντες μιᾷ φωνῇ παιανίζοντες, δεύτερον δ´ ἐφεξῆς ἑκάστῳ

[1]   ἀπαντῶσιν· ἔπειτα πλειόνων τόπων ἐν δόξῃ γεγονότων ἀφθονία τῆς διανομῆς ἔστιν,

[1]   τὰ λοιπὰ ταχέως, ἂν ταῦτα δόξῃ μὴ παντελῶς ἄμουσα μηδ´ ἀπροσδιόνυς´

[1]   ἐκ πλήρους κύλικος εἰς κενὴν ἀπορροή τις γένηται. σοφιστὴν δὲ κωλύω

[1]   φίλων ἄρχεις‘ ἵνα μήτ´ ἀσχημονεῖν ἐπιτρέπῃ μήτε τὰς ἡδονὰς ἀφαιρῇ. δεῖ

[1]   ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα τῇ καμπῇ δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ ὑπηρέτῃ

[1]   τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντες, ἐν Θεσμοθετείῳ σιωπῇ τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν, ἦν

[1]   νηχομένους ἐξαναφέρει καὶ στέγει τὰ βάρη, τοῦ γλυκέος ἐνδιδόντος διὰ κουφότητα

[1]   τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν μὴ παρῇ δὲ ταῦτα, κονιορτῷ πολλάκις παχύνουσι

[1]   ὡς ἐνδέχεται μάλιστα χρώμενοι τιμῶμεν ἕδρῃ τε κρέασίν τ´ ἠδὲ πλείοις

[1]   πρῶτον μὲν ἀπέρχεται μεγάλα καὶ παχυμερῆ, διὸ τοὺς γέροντας ἐγγύθεν ἐπιταράττει

[1]   ἀσχημονεῖν ἐπιτρέπῃ μήτε τὰς ἡδονὰς ἀφαιρῇ. δεῖ δὲ καὶ σπουδῆς τὸν

[1]   τοῦ τῶν παρηλίκων, εἴτε ῥεῦμα χρὴ προσαγορεύειν τὸ διὰ τῆς κόρης

[1]   ὁμαλότητα καὶ συμφωνίαν ἐκ διαφορᾶς καταστήσῃ τὰς φύσεις) ὅπως μὴ κοτύλῃ

[1]   ἐν τῇ θαλάττῃ, καίπερ ἐγγὺς οὔσῃ, τὴν Ναυσικάαν πεποίηκεν, καίτοι θερμοτέραν

[1]   δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε λεπτὸν ἐχούσῃ καὶ μακρὸν τράχηλον, ὥστ´ αὐτὴν

[1]   τοῖς κατὰ πόλιν μυθικοῖς, ὅτι τῇ Αἰαντίδι φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ

[1]   πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν τῇ αὐλείῳ τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν

[1]   οἷς ἀναρπάζουσι τοὺς ἱδρῶτας, πικρὰ τῇ γεύσει καὶ στυπτικὰ ὄντα σφοδρότητι

[1]   παύσατο δ´ αἷμα. τὸ γὰρ τῇ γεύσει πικρὸν τῇ δυνάμει ξηραντικὸν

[1]   ἔχθραν πειρώμεθα τῶν κεκλημένων ἀφαιρεῖν, τῇ δὲ φιλοτιμίᾳ πάλιν ὑπεκκάομεν καὶ

[1]   τὸ γὰρ τῇ γεύσει πικρὸν τῇ δυνάμει ξηραντικὸν ὀρθῶς προσηγόρευσεν. φαίνεται

[1]   ὑμῶν καὶ παρ´ ἡμῖν ἐν τῇ Ἑλλάδι παρούσης ἅμα τραπέζης καὶ

[1]   δυσὶν ὁμοῦ χερσὶ κατέχοντες ὃ τῇ ἑτέρᾳ μὴ δύνανται. Λαμπρίας δ´

[1]   τῷ ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ θαλάττῃ, καίπερ ἐγγὺς οὔσῃ, τὴν

[1]   ὃ προβέβληκας ἡμῖν. πολὺ γὰρ τῇ θαλάττῃ τὸ τραχὺ καὶ γεῶδες

[1]   συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα τῇ καμπῇ δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ

[1]   καίτοι γ´, εἰ μὲν ἀκολουθήσουσι τῇ κατακλίσει προπόσεις τε συνεχέστεραι καὶ

[1]   δὲ τοῖς Σαραπίωνος ἐπινικίοις, ὅτε τῇ Λεοντίδι φυλῇ τὸν χορὸν διατάξας

[1]   Ὀδυσσεὺς μετὰ τὸ ναυάγιον ἐντυγχάνει τῇ Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘ ὀφθῆναι κεκακωμένος ἅλμῃ‘

[1]   τῶν γεωδῶν καὶ θολερῶν συναποφέρεται τῇ ὀσμῇ καὶ διαφθείρει τὴν εὐωδίαν

[1]   αὐλείῳ τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν τῇ παραθύρῳ μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν

[1]   ἐφηλίδας ἐξαιρεῖν· ὅταν οὖν προληφθῶσι, τῇ πικρότητι τοὺς πόρους ἀμύσσειν καὶ

[1]   ὥσπερ ἁρμονικὸς τὸν μὲν ἐπιτείνων τῇ πόσει τὸν δ´ ἀνιεὶς καὶ

[1]   θάλατταν ἥδιστός ἐστιν, οὕτως παραβαλεῖ τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπως οἵ

[1]   δυσεκθέρμαντον οὖσαν οἰόμενοι διὰ τοῦτο τῇ σφοδρότητι τῆς κράσεως ἐναρμόττειν ἐφαίνοντο

[1]   καὶ ἀτονοῦσα πλήττεσθαι φιλεῖ. διὸ τῇ τε γεύσει μάλιστα τοὺς δηκτικοὺς

[1]   καὶ δάπανος ὑγρῶν εἶναι· διὸ τῇ τε γεύσει πάντων ἐστὶ τῶν

[1]   μάλιστα διηποροῦμεν. οὗτος γὰρ ἐπρώτευε τῇ τιμῇ καθ´ ἡμᾶς, καὶ τὴν

[1]   ὕδωρ, ὡς μᾶλλον τῶν γεωδῶν τῇ τραχύτητι καταπλύνειν δυναμένων τὸν ῥύπον,

[1]   ἐν ᾧ τῆς δευτέρας κλίνης τῇ τρίτῃ συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα

[1]   μᾶλλον, ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον, ἀπονεύοντα τῇ φύσει πρὸς τὸ αὐστηρόν· ὁ

[1]   τὰ χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν τῇ φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι καὶ

[1]   τηνικαῦτα σπουδαστικῶς ἔχοντας· οὐδὲ γὰρ Ἰσοκράτη τὸν σοφιστὴν ὑπομεῖναι δεομένων εἰπεῖν

[1]   δρόμου καὶ σπουδῆς τὸ πρωτεῖον ἀρετῇ καὶ εὐγενείᾳ καὶ ἀρχῇ καὶ

[1]   περὶ συμποτικῶν καθηκόντων καὶ τίς ἀρετὴ συμπότου καὶ πῶς οἴνῳ χρηστέον,

[1]   καμπῇ δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι σώματος καὶ ἀγγέλῳ

[1]   κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ καὶ ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ πτωχῷ φθονέει καὶ

[1]   γὰρ μόνον ὠδῖνα τίκτει νὺξ κυβερνήτῃ σοφῷ’ κατὰ τὸν Αἰσχύλον, ἀλλὰ

[1]   κλινῶν ἀποδεδομένων τοῖς παρακεκλημένοις, ἡ τρίτη καὶ ταύτης ὁ πρῶτος τόπος

[1]   ᾧ τῆς δευτέρας κλίνης τῇ τρίτῃ συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα

[1]   Διόνυσον; οὕτως ἔμοιγε πολλάκις εἰπεῖν παρέστη πρὸς τοὺς ἕλκοντας εἰς τὰ

[1]   μάχης μετά γε Μιλτιάδην αἰτιώτατος κατέστη σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος. ἐγὼ δὲ

[1]   γένηται. σοφιστὴν δὲ κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ καὶ ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ

[1]   ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ θαλάττῃ, καίπερ ἐγγὺς οὔσῃ, τὴν Ναυσικάαν

[1]   αὐτῷ βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν θαλάττῃ λουσαμένους τάχιον ἀποξηραίνεσθαι τῶν γλυκεῖ

[1]   προβέβληκας ἡμῖν. πολὺ γὰρ τῇ θαλάττῃ τὸ τραχὺ καὶ γεῶδες ἐνδιέσπαρται

[1]   εὐπάρυφος ἐκ κωμῳδίας, ἐσθῆτί τε περιττῇ καὶ ἀκολουθίᾳ παίδων ὑποσολοικότερος, ἧκεν

[1]   τε θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ περιττῇ τάξει χρώμενον εἰπεῖν ὅτι τοῦ

[1]   τοὺς λύχνους βέλτιον παρέχουσι καομένους, αὐτή θ´ ἡ θάλαττα προσραινομένη ταῖς

[1]   ἐν μέρει τοίνυν ἡ γέρανος αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε

[1]   εἴ τι καλὸν πρὸς δόξαν αὐτῇ ὑπῆρχεν ἀναλεγόμενοι. καὶ γὰρ ὁ

[1]   καὶ φίλῳ φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη καὶ ἀργὴ πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν

[1]   δὲ τὴν δριμύτητα· καὶ γὰρ αὕτη τοὺς πόρους ἀναστομοῦσα καὶ ἀνοίγουσα

[1]   μὲν οὖν τοῦ πατρὸς δικαιολογία τοιαύτη τις ἦν. Ὁ δ´ ἀδελφὸς

[1]   δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον τῷ δ´ ἀλαζόνι

[1]   Ἑλλήνων βασιλεύς, τὴν τάξιν ἐν πρώτῃ τιμῇ τιθέμενος. ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ

[1]   καὶ σφοδρῶν ἥδιον· ἡ δ´ ἁφὴ πρὸς τὰ ἕλκη δυσπαθής, τραύματα

[1]   τῶν περιστερεώνων καὶ ἀδιάντων τὰ ἐδάφη ῥαίνοντες, ὡς τούτων τινὰ τοῖς

[1]   τὸ εἰκός, ἐπιστρέφων σοὶ δ´’ ἔφη βέλτιστε, τί πρᾶγμα περὶ τούτων

[1]   τοὺς ἐχθροὺς χαίροντας, ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔφη βούλεσθαι μὲν αὐτὸς πεῖσαι τοὺς

[1]   πυνθανομένου τί βούλεται, τὴν αἰτίαν‘ ἔφη δεῖ με τῆς γλυκύτητος εὑρεῖν,

[1]   ψεῦδος ᾖ τὸ λεγόμενον; οὐδέν’ ἔφη δεινόν’ ὁ Φιλόπαππος εἰ ταὐτὸ

[1]   ἐμὲ πορρωτέρω κατακείμενον προσειπών Τίμων’ ἔφη κἀγὼ κριτήν σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι·

[1]   τοὺς ἐπιτηδείους. ἄτοπος μὲν οὖν’ ἔφη καὶ παροιμιώδης Μενέλαος, εἴ γε

[1]   τοῦ γραμματικοῦ. Νεάνθη τὸν Κυζικηνὸν ἔφη λέγειν ἐν τοῖς κατὰ πόλιν

[1]   Καὶ ὁ Θέων ὑπολαβών οὐδέν’ ἔφη λέγεις· Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ

[1]   ταύτης χορὸν ἔσχατον· μὲν οὖν’ ἔφη προ- ξιν ἱστορίας ὁ ἀνα-

[1]   ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον, ἔφη πρότερος ὁ Κράτων, ὅτι δεῖ

[1]   προσπαίζων ὅμως ἀνέγκλητος ἔσται. τοιοῦτον’ ἔφη σοι, Θέων, ἐγὼ τὸν ἄρχοντα

[1]   περὶ μουσικῆς· καὶ γὰρ ἔναγχος’ ἔφη τὸ βιβλίον ἀνέγνων. λέγει δὲ

[1]   ἀπιών· καὶ πολλῶν μεταθεόντων οὐκ ἔφη τὸν ἄξιον ἑαυτοῦ τόπον ὁρᾶν

[1]   μὴ φείδεσθαι, τίς δ´ ἄν’ ἔφη φείσαιτο φιλοσόφου γένεσι καὶ πλούτοις

[1]   καὶ ἁρμονικῶν; {ὧν} ἐλέγομεν. οὐδείς’ ἔφη φθόνος, ἂν μέλλητε πείθεσθαι μετακινοῦντί

[1]   ἀτόπων ἡ λήθη τῷ ὄντι σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην εἶναι, τὸ δ´

[1]   φλέβας, ὧν διατάσει φασὶ καὶ ταραχῇ συμβαίνει τὸ μεθύειν. τεκμήριον δὲ

[1]   παρόντων. ἂν μὲν γὰρ πλείονας ἔχῃ φιλολόγους τὸ συμπόσιον, ὡς τὸ

[1]   πρωτεῖον ἀρετῇ καὶ εὐγενείᾳ καὶ ἀρχῇ καὶ τοῖς τοιούτοις ὀφειλόμενον. καὶ

[1]   κατακλίναντα χορτάζειν, μήθ´ ἡλικίᾳ μήτ´ ἀρχῇ μήτ´ ἄλλῳ τινὶ τῶν ὁμοίων

[1]   παρόψεται τὰς διαφοράς, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τὴν λεγομένην μίαν Μύκονον‘ ἀποφήνας

[1]   καὶ στεφάνων καὶ ψαλτρίας, ἂν τύχῃ παροῦσα, χώραν καὶ τάξιν εἶναι,

Chapitre
[1]	ὁ ἄκρατός ἐστι, δεόμενον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ	Η	Διὰ τί τὰ γράμματα πόρρωθεν
[1]	ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸς ἀδελφὸν	ἤ	τινα τῶν ὁμολογουμένην καὶ ἰδίαν
[1]	εὐκολίαν λαμβάνοντας· ἐν δὲ ξένοις	ἢ	ἄρχουσιν ἢ πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια
[1]	ᾄδειν ψελλοῖς ἢ κτενίζεσθαι φαλακροῖς	ἢ	ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ
[1]	τηνικαῦτα διὰ τοῦ πιθανοῦ μᾶλλον	ἢ	βιαστικοῦ τῶν ἀποδείξεων ἄγουσι τὸν
[1]	εἶτά που σκηνὴν καὶ θυμέλην.	ἢ	γὰρ οὐχ ὁρᾶτε τοὺς μὲν
[1]	τοῦτο δ´ ἦν φιλίας ἐπίτασιν	ἢ	γένεσιν δι´ ἡδονῆς ἐνεργάσασθαι τοῖς
[1]	καὶ ἀργὴ πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν	ἢ	γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ τῷ
[1]	ὁ μὲν {γὰρ} ὑπ´ αὐτὸν	ἢ	γυναικὸς ἢ παίδων ἐστίν, ὁ
[1]	σαλεύειν, ἂν δ´ ὁπλομαχεῖν ἀναστάντας	ἢ	δισκεύειν ἀναγκάζωμεν αὐτούς, οὐ μόνον
[1]	ἑάλω τῶν πικρῶν ἀμυγδαλῶν πέντ´	ἢ	ἓξ ἑκάστοτε προλαμβάνων ἕνεκα τοῦ
[1]	κατακλίνειν τοὺς ἑστιωμένους τὸν ὑποδεχόμενον	ἢ	ἐπ´ αὐτοῖς ἐκείνοις ποιεῖσθαι. Τίμων
[1]	ποδὸς ἑστῶτας ἐκπιεῖν τὸ ποτήριον	ἢ	ζημίαν καταβαλεῖν· τοῦ δὲ προστάσσειν
[1]	μετὰ φίλου τινὸς ἢ συνήθους	ἢ	καθηγητοῦ, διδοὺς ἑκάστῳ τῶν ἀξιωματικῶν
[1]	συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ δοτέον·	ἢ	καὶ προπόσεις καὶ προσαγορεύσεις ἀνέλωμεν,
[1]	προστάγμασιν ἐξυβρίζουσιν, προστάττοντες ᾄδειν ψελλοῖς	ἢ	κτενίζεσθαι φαλακροῖς ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς.
[1]	ἐστιν· ἐνταῦθα γὰρ ὥσπερ ἡνίοχος	ἢ	κυβερνήτης ἐπὶ δεξιὰ πρὸς τὴν
[1]	ὁ Θηβαίων πολέμαρχος, ὥστε, γραμμάτων	ἢ	λόγων αὐτῷ μεταξὺ δειπνοῦντι φροντίδος
[1]	τί πρῶτον ἢ τί δεύτερον	ἢ	μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσιν, καὶ
[1]	τὸν δ´ ὅτι παρ´ αὑτὸν	ἢ	μετὰ φίλου τινὸς ἢ συνήθους
[1]	μέτρον καὶ τὸν καιρὸν ἐπιφέρουσαν·	ἢ	μηδὲ σωφροσύνην μηδὲ δικαιοσύνην οἰώμεθα
[1]	νάρθηκα τῷ θεῷ συγκαθιεροῦσιν, ὡς	ἢ	μηδενὸς δέον μνημονεύειν τῶν ἐν
[1]	ὁρῶντες οὐχ ἧττον ἡδέως ἐγκωμιάζουσιν	ἢ	ὁρῶσιν, καὶ πρὸς πάντα λάλος
[1]	θαλαττίου μᾶλλον ἐκτήκει τὰς κηλῖδας.	ἢ	οὐ δοκεῖ σοι τοῦτο πιθανῶς
[1]	{γὰρ} ὑπ´ αὐτὸν ἢ γυναικὸς	ἢ	παίδων ἐστίν, ὁ δ´ ὑπὲρ
[1]	μνημονεύειν τῶν ἐν οἴνῳ πλημμεληθέντων	ἢ	παντελῶς ἐλαφρᾶς καὶ παιδικῆς νουθεσίας
[1]	δὲ μή, πάππον ἢ πενθερὸν	ἢ	πατρὸς ἀδελφὸν ἤ τινα τῶν
[1]	ἀράμενος, εἰ δὲ μή, πάππον	ἢ	πενθερὸν ἢ πατρὸς ἀδελφὸν ἤ
[1]	τὴν μὲν ἐξ ὀργῆς τινος	ἢ	πραγμάτων ἔχθραν πειρώμεθα τῶν κεκλημένων
[1]	ἐν δὲ ξένοις ἢ ἄρχουσιν	ἢ	πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν
[1]	ὥσπερ θέαν ἐν συμποσίῳ κατανέμοντος	ἢ	προεδρίας ψηφισμάτων ἀμφικτυονικῶν διδόντος, ὅπως
[1]	καὶ τὸ νηστεύσαντας ἀργότερον ἐσθίειν	ἢ	προφαγόντας’ οὐδενὸς αὐτῶν αἰτίαν ἀπέδωκεν.
[1]	νήφων ἀηδὴς καὶ παιδαγωγεῖν μᾶλλον	ἢ	συμποσιαρχεῖν ἐπιτήδειος. ὁ μὲν οὖν
[1]	αὑτὸν ἢ μετὰ φίλου τινὸς	ἢ	συνήθους ἢ καθηγητοῦ, διδοὺς ἑκάστῳ
[1]	ἧττον ταῖς Μούσαις τὸν Διόνυσον	ἢ	ταῖς Νύμφαις κεραννύντας· ἐκεῖναι μὲν
[1]	ἢ τί δεύτερον ἢ μέσον	ἢ	τελευταῖον ἐπάξουσιν, καὶ νὴ Δία
[1]	ναυπηγὸς προτάττει τὴν Ἰσθμικὴν πίτυν	ἢ	τὴν Κρητικὴν κυπάριττον, ἀλλ´ ὡς
[1]	νὴ Δία τοῦ αὐτοῦ τύχωσιν	ἢ	τῆς ἐρῶντες. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Γ Διὰ
[1]	τραπεζοκόμοις σφόδρα μέλειν τί πρῶτον	ἢ	τί δεύτερον ἢ μέσον ἢ
[1]	ἧττον ὑπακούειν τοῖς βίᾳ διασπῶσιν	ἢ	τοῖς ἀτρέμα διαλύουσιν’ καὶ τὸ
[1]	ὁ οἰκοδόμος τὸν Ἀττικὸν λίθον	ἢ	τὸν Λακωνικὸν πρὸ τοῦ βαρβαρικοῦ
[1]	μᾶλλον οἶμαι προσήκει τῆς ψυχῆς	ἢ	τὸν πηλὸν ἀπονιψαμένους τῶν ποδῶν
[1]	εἰπεῖν τι παρ´ οἶνον ἀλλ´	ἢ	τοσοῦτον ἐν οἷς μὲν ἐγὼ
[1]	μελετῶντα συγκριτικὴν τοὺς Ἀριστοτέλους Τόπους	ἢ	τοὺς Θρασυμάχου Ὑπερβάλλοντας ἔχειν προχείρους
[1]	Διὰ τί τῷ ποτίμῳ μᾶλλον	ἢ	τῷ θαλαττίῳ πλύνεται τὰ ἱμάτια
[1]	ἀκούων διὰ φιλανθρωπίαν οὐχ ἧττον	ἢ	φιλομάθειαν. Προεβλήθη δέ τι τοιοῦτον
[1]	δὲ νεύρου καὶ ξύλου μᾶλλον	ἢ	φιλοσόφου φωνὴν ὑπομένουσιν, τὸ τοῦ
[1]	κρινομένων, τίς ἐστι βελτίων τίνος	ἢ	χείρων· οὐ γὰρ εἰς ἀγῶνα
[1]	φιλονεικίας· ἵν´ οὖν μὴ χαλεπὸς	ᾖ	μηδ´ ἀπαραμύθητος, ἔδοξε τῆς ἥττης
[1]	ἂν μήτε τῷ μεθύειν εὐάλωτος	ᾖ	μήτε πρὸς τὸ πίνειν ἀπρόθυμος,
[1]	ἔνδοξον μάλιστα τόπον, ἂν μὲν	ᾖ	πατήρ, τοῦτον ἀράμενος, εἰ δὲ
[1]	ἐραστὴν μετ´ ἐρωμένου παρεμβάλλειν ἵν´	ᾖ	σύμπνους ἡ φάλαγξ δι´ ὅλης
[1]	ἑταίρου Μίλωνος ἂν οὖν ψεῦδος	ᾖ	τὸ λεγόμενον; οὐδέν’ ἔφη δεινόν’
[1]	ἄρα Ἔρως διδάσκει, κἂν ἄμουσος	ᾖ	τὸ πρίν’ ἐζητεῖτο παρὰ Σοσσίῳ
[1]	συνέσεως κοινωνήσουσιν. ἂν δὲ πλῆθος	ᾖ	τοιούτων ἀνθρώπων, οἳ παντὸς μὲν
[1]	τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη, ἵν´ ἐγγὺς	ᾖ	τοῦ ἑστιῶντος. τρίτον δ´ ἔχειν
[1]	λόγους ἐπιεικεῖς καὶ πρέποντας ἐτελεύτησεν·	ἡ	γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖς διηγεῖται
[1]	τῶν ζῴων παθήματος αἴτιόν ἐστιν·	ἡ	γὰρ ὄψις αὐτῶν ὑπὸ τοῦ
[1]	στόματος αὐτῆς· ἐν μέρει τοίνυν	ἡ	γέρανος αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν
[1]	δευτέρας κλίνης τῇ τρίτῃ συναπτούσης,	ἡ	γωνία διάλειμμα ποιοῦσα τῇ καμπῇ
[1]	ταύτης αὐτῷ τῆς χώρας προσηκούσης.	ἡ	δ´ Ἀθηνᾶ φαίνεται τὸν πλησίον
[1]	ὧν ἐπὶ τῆς Θέτιδός φησιν	ἡ	δ´ ἄρα πὰρ Διὶ πατρὶ
[1]	τῶν ἀκράτων καὶ σφοδρῶν ἥδιον·	ἡ	δ´ ἁφὴ πρὸς τὰ ἕλκη
[1]	ἡ μὲν μάχιμος ὥσπερ ἀλεκτρυόνων,	ἡ	δ´ ἐπιεικὴς ὡσπερεὶ τῶν κολοιῶν.
[1]	καὶ πολλαχοῦ βλαβερὸν τὸ ἄκρατον,	ἡ	δὲ μῖξις, οἷς ἂν ἐν
[1]	δεῖπνον ἥκουσιν. ἀλλ´ οὐδ´ εὐχερὴς	ἡ	διάκρισίς ἐστι, τῶν μὲν ἡλικίᾳ
[1]	τῆς αἰτίας ἐν κοινῷ πᾶσιν	ἡ	ζήτησις. εἰπόντος δὲ τοῦ ἑταίρου
[1]	καὶ κηλῖδα ποιεῖ. λιπαρὰ δ´	ἡ	θάλασσα, τοῦτ´ ἂν αἴτιον εἴη
[1]	βέλτιον παρέχουσι καομένους, αὐτή θ´	ἡ	θάλαττα προσραινομένη ταῖς φλοξὶ συνεκλάμπει,
[1]	ἁλυκότητα μεμιγμένον· ᾗ καὶ μᾶλλον	ἡ	θάλαττα τούς τε νηχομένους ἐξαναφέρει
[1]	λεπτότατον καὶ κουφότατον τῆς ὑγρασίας	ἡ	θερμότης διεφόρησεν, τὸ δ´ ἁλμυρὸν
[1]	σοὶ δοκεῖ τῶν μὲν ἀτόπων	ἡ	λήθη τῷ ὄντι σοφὴ κατ´
[1]	ἐπιεικέστεροι πρὸς κοινωνίαν φανεῖεν· ὧν	ἡ	μὲν ἔτνος τι λιπαρὸν κατὰ
[1]	γεωργικοὺς συνάγω. τῶν γὰρ ὁμοιοτήτων	ἡ	μὲν μάχιμος ὥσπερ ἀλεκτρυόνων, ἡ
[1]	μίαν Μύκονον‘ ἀποφήνας τὸ συμπόσιον.	ἡ	μὲν οὖν τοῦ πατρὸς δικαιολογία
[1]	φύσις δίδωσι χώραν, ἀλλ´ ἣν	ἡ	πρὸς τὸ κοινὸν ἔργον ποθεῖ
[1]	πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν ἢ γένεσιν	ἡ	τάξις· ἀλλὰ τῷ δεομένῳ τὸ
[1]	καὶ σφοδραὶ προσπέσωσιν. αἰτία δ´	ἡ	τῆς ἕξεως ἄνεσις· ἐκλυομένη γὰρ
[1]	κεφαλῆς διατμιζόμενον. ἡμῖν δὲ μᾶλλον	ἡ	τῆς πικρότητος ἐδόκει δύναμις ἀναξηραντικὴ
[1]	δυεῖν κλινῶν ἀποδεδομένων τοῖς παρακεκλημένοις,	ἡ	τρίτη καὶ ταύτης ὁ πρῶτος
[1]	οὖν’ ἔφην τούτων ἐχόντων, εἰκότως	ἡ	τῶν ἀμυγδαλῶν πικρότης βοηθεῖ πρὸς
[1]	τοῖς ὄμμασι καταφαινόμενον· αἰτία γὰρ	ἡ	τῶν κώνων σύναψις εἰς ταὐτὸ
[1]	ἐρωμένου παρεμβάλλειν ἵν´ ᾖ σύμπνους	ἡ	φάλαγξ δι´ ὅλης ἔμψυχον ἔχουσα
[1]	τὴν ἐν Πλαταιαῖς μάχην εὐδοκιμήσειεν	ἡ	φυλὴ μάλιστα· διὸ καὶ ταῖς
[1]	χρωτὸς ὑπέρτατα ναιετάουσαν‘ οὐχ ἣν	ἡ	φύσις δίδωσι χώραν, ἀλλ´ ἣν
[1]	τρόπον· ἐπεὶ τῆς πλύσεως τέλος	ἡ	ψῦξίς ἐστιν καὶ μάλιστα φαίνεται
[1]	βάλε πικρὴν χερσὶ διατρίψας ὀδυνήφατον,	ἥ	οἱ ἁπάσας ἔσχ´ ὀδύνας· τὸ
[1]	μάλιστα τοὺς δηκτικοὺς προσίενται χυμούς,	ἥ	τ´ ὄσφρησις αὐτῶν ὅμοια πέπονθε
[1]	ἔχων, ἕδραν δὲ καὶ βάσιν	ἣ	περιλαμβάνει τὸ ὁρώμενον, ἄχρι μέν
[1]	τοῦτο ποιεῖ τὴν ἁλυκότητα μεμιγμένον·	ᾗ	καὶ μᾶλλον ἡ θάλαττα τούς
[1]	τὴν ἁρμόττουσαν ἀποδιδόντα τάξιν, ἐν	ᾗ	τιμᾶται μὲν ὁ προέχων ἐθίζεται
[1]	φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη καὶ	ἀργὴ	πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν ἢ γένεσιν
[1]	αἷς ἤν τις ἀνυπόπτως χρώμενος	διαπαιδαγωγῇ	τοὺς πίνοντας, οὐ τὰ ἐλάχιστα
[1]	δι´ ἡδονῆς ἐνεργάσασθαι τοῖς παροῦσιν·	διαγωγὴ	γάρ ἐστιν ἐν οἴνῳ τὸ
[1]	παλλακίσι συμμεθύσκεσθαι καὶ συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ	δὴ	καὶ ἡμᾶς ἀξιοῦσι ποιεῖν εἰς
[1]	ἀπαντῆσαι πρὸς τὴν ὄψιν. ὃ	δὴ	καὶ τοῦ περὶ τὰ νυκτίνομα
[1]	ἐκείνοις πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν. οὕτω	δὴ	καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν συμπόταις
[1]	διατάξας ἐνίκησεν, ἑστιωμένοις ἡμῖν ἅτε	δὴ	καὶ φυλέταις οὖσι δημοποιήτοις οἰκεῖοι
[1]	Λεοντίδα μηδεμιᾷ δόξης ὑφιεμένην. σκοπεῖτε	δή,	μὴ πιθανώτερον λέγεται τὸ παραμύθιον
[1]	καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας. καὶ γὰρ	δὴ	Παῦλον Αἰμίλιον στρατηγὸν λέγουσιν, ὅτε
[1]	πρώτην γε τὴν ἐμὴν ἴστε	δὴ	τὴν Λεοντίδα μηδεμιᾷ δόξης ὑφιεμένην.
[1]	τοῦ χωρίου γενόμενος θεατής· κατάκεισο	δή‘	τὸ γύναιον εἶπε μειδιῶν, ἐγὼ
[1]	πότον φιλοσοφουμένων ζητεῖν ἐκφεύγοντα τοῦτο	δὴ	τὸ παιζόμενον οὐκ ἀηδῶς πρὸς
[1]	τὸ τάχιστα ξηρὸν γινόμενον, δεῖ	δὴ	τὸ πλῦνον ὑγρὸν τῷ ῥύπῳ
[1]	Ἁρμόδιον Αἰαντίδας ἀπέφαινον, Ἀφιδναίους γε	δὴ	τῶν δήμων γεγονότας. Γλαυκίας δ´
[1]	λέγειν αὐτὸν ἡμεῖς, καί τί	δὴ	φθονεῖς τῶν τακτικῶν ἡμῖν καὶ
[1]	ἀπωτέρω προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ φωτὸς	ἤδη	καὶ πολλοῦ γεγονότος, μᾶλλον ἐξακριβοῦσιν,
[1]	κόμης διαμένειν αὐτῷ· παι. ἀνδρὸς	ἤδη	πάλιν ἐπὶ τὸ δωμάτιον ἐμπεσὼν
[1]	τοὺς κεκλημένους εἶναι. πολλῶν οὖν	ἤδη	παρόντων ξένος τις ὥσπερ εὐπάρυφος
[1]	πρὸς τοῦτο γενόμενος τρία μὲν	ἤδη	σοι πέπομφα τῶν βιβλίων, ἑκάστου
[1]	σπουδαζόντων. ὡς γὰρ αἱ παρ´	Εὐριπίδῃ	μαινάδες ἄνοπλοι καὶ ἀσίδηροι τοῖς
[1]	ἥδιστός ἐστιν, οὕτως παραβαλεῖ τῇ	σπουδῇ	τὴν παιδιάν, ὅπως οἵ τε
[1]	καὶ λαβόντων διάστημα, τὰ μὲν	γεώδη	περιθραύεται καὶ ἀποπίπτει, τὰ δὲ
[1]	ἄπωθεν, τὰ μὲν θολερὰ καὶ	γεώδη	περιρρεῖ καὶ ὑποπίπτει, τὸ δ´
[1]	ἐπ´ ᾠδάς τινας καὶ διηγήματα	φλυαρώδη	καὶ λόγους βαναύσους καὶ ἀγοραίους
[1]	προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι	φιλομαθῆ	δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ
[1]	μετάγοντα, καὶ τὰ μὲν ἄλλα	πάθη	πειρώμενον ἀνιέναι συνουσίᾳ, τὸν δὲ
[1]	τὴν τραγῳδίαν εἰς μύθους καὶ	πάθη	προαγόντων, ἐλέχθη τὸ τί ταῦτα
[1]	μὴ πολλὴν μηδ´ ἄκρατον ἀλλ´	ὁμοπαθῆ	καὶ σύμμετρον ἀπαντῆσαι πρὸς τὴν
[1]	φησιν ἐπιγίνεσθαι τὴν εὐωδίαν, ὅταν	ἐξαιρεθῇ	τὸ βλαβερὸν ρισσὸν ὑπὸ θερμότητος.
[1]	δοκεῖ τῶν μὲν ἀτόπων ἡ	λήθη	τῷ ὄντι σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην
[1]	φιλανθρωπίαν οὐχ ἧττον ἢ φιλομάθειαν.	Προεβλήθη	δέ τι τοιοῦτον ὑπὸ Μάρκου
[1]	εὐτελεστέροις; Ἐπεὶ δὲ καὶ ταῦτ´	ἐρρήθη	καὶ τὴν κρίσιν ἀπῄτουν οἱ
[1]	τοιοῦτον ὑπὸ Μάρκου τοῦ γραμματικοῦ.	Νεάνθη	τὸν Κυζικηνὸν ἔφη λέγειν ἐν
[1]	τῷ μάλιστα τιμωμένῳ τῶν κεκλημένων	ἀπεδόθη,	ἵν´ ἐγγὺς ᾖ τοῦ ἑστιῶντος.
[1]	ὡς ἔοικε τῆς περιόδου σκολιὸν	ὠνομάσθη.	~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Β Πότερον αὐτὸν δεῖ
[1]	δ´ ἀμούσων οὐ προσιεμένων σκολιὸν	ὠνομάσθη	τὸ μὴ κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ
[1]	τὸ τῶν ἐρώντων δέδεται βαλλάντιον’	ἐλέχθη	δὲ καὶ ὅτι τῷ μεθύειν
[1]	ἰᾶσθαι’ φησὶ τὸν ἔρωτα’ Φιλόξενος.	ἐλέχθη	μὲν οὖν ὅτι πρὸς πάντα
[1]	εἰς μύθους καὶ πάθη προαγόντων,	ἐλέχθη	τὸ τί ταῦτα πρὸς τὸν
[1]	ἅπαντας ὕπουλον δὲ μηδενὶ μηδ´	ἀπεχθῆ	τῶν ἑστιωμένων εἶναι παντί που
[1]	τ´ ἄλλα τοῦ ἀδελφοῦ βασιλικώτερος	εἴη	καὶ φέροι καλῶς πολὺν ἄκρατον·
[1]	ἡ θάλασσα, τοῦτ´ ἂν αἴτιον	εἴη	μάλιστα τοῦ μὴ καλῶς πλύνειν.
[1]	εἶπεν ὅτι τοῦ Βίαντος οὐκ	εἴη	σοφώτερος, ὥστ´ ἐκείνου δυεῖν φίλων
[1]	ἀρχῆς αὐτῶν καὶ ἐξουσίας ἐπαχθὲς	εἴη	τοῖς συνοῦσιν· δεύτερον δ´ ὅτι,
[1]	ἀστεῖον ἆθλον ἂν καὶ γέρας	προθείη	τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ
[1]	ἐξήγαγεν, τῆς Αἰαντίδος φυλῆς πρυτανευούσης	γραφείη,	καὶ ὅτι περὶ τὴν ἐν
[1]	τοὺς δ´ ἐπὶ ταῦτα καλουμένους	εἰκῆ	καὶ ὡς ἔτυχεν κατακλίναντα χορτάζειν,
[1]	ἡμεῖς εἴπομεν ἕν τι τῶν	εἰκῆ	πεπιστευμένων εἶναι, τὸ περὶ τὴν
[1]	ἡ τῆς πικρότητος ἐδόκει δύναμις	ἀναξηραντικὴ	καὶ δάπανος ὑγρῶν εἶναι· διὸ
[1]	ἡ δ´ ἁφὴ πρὸς τὰ	ἕλκη	δυσπαθής, τραύματα γὰρ ἐνίοτε λαμβάνοντες
[1]	ἐκτηκομένων τῶν ὑγρῶν) καὶ τὰ	ἕλκη	τοῖς πικροῖς ἀπισχναίνουσι φαρμάκοις, ὡς
[1]	λεπτὸν οἷον ἀστέρος φῶς αὐγὴν	διαρκῆ	καὶ σύμμετρον ἐξίησιν, ὥστε κοινωνεῖν
[1]	δὲ φαρέτρας ὑπερκρεμαμένης διεξῆλθε τὰ	βέλη	πυρακτώσας. οἱ μὲν οὖν μάντεις
[1]	ᾄδειν καὶ φθέγγεσθαι μέτρα καὶ	μέλη	προΐενται. μάλιστα δ´ ὁ ἐνθουσιασμὸς
[1]	ἐπιμελῆ δὲ καὶ φιλόπονον τὸν	ἀμελῆ	καὶ ῥᾴθυμον· ὃ δ´ ἄν
[1]	σιωπηλὸν καὶ θεραπευτικὸν τὸν αἰσχυντηλόν,	ἐπιμελῆ	δὲ καὶ φιλόπονον τὸν ἀμελῆ
[1]	ἀλλήλοις ἕκαστα συντεθέντα καὶ συναρμοσθέντα	μέλλῃ	τὸ κοινὸν ἔργον ἰσχυρὸν καὶ
[1]	δοκεῖ δὲ καὶ Καλλισθένης ἐν	διαβολῇ	γενέσθαι πρὸς αὐτόν, ὡς δυσχεραίνων
[1]	βραδεῖα μὲν γὰρ ἐν λόγοισι	προσβολὴ	μόλις δι´ ὠτὸς ἔρχεται τρυπωμένου,
[1]	τοῦ Ὀδυσσέως, οἷον ἔρεξε καὶ	ἔτλη	καρτερὸς ἀνήρ, αὐτόν μιν πληγῇσιν
[1]	καταστήσῃ τὰς φύσεις) ὅπως μὴ	κοτύλῃ	μηδὲ κυάθοις τὸ ἴσον, ἀλλὰ
[1]	πόλιν μυθικοῖς, ὅτι τῇ Αἰαντίδι	φυλῇ	γέρας ὑπῆρχεν τὸ μὴ κρίνεσθαι
[1]	ἐν Πλαταιαῖς μάχην εὐδοκιμήσειεν ἡ	φυλὴ	μάλιστα· διὸ καὶ ταῖς Σφραγίτισι
[1]	Σαραπίωνος ἐπινικίοις, ὅτε τῇ Λεοντίδι	φυλῇ	τὸν χορὸν διατάξας ἐνίκησεν, ἑστιωμένοις
[1]	πινόντων οἰκεῖον εἶναι καὶ παιδιᾶς	μὴ	ἀλλότριον, ἀλλ´ εὖ πως συγκεκραμένον
[1]	καὶ τὰς πεύσεις ἐπιεικεῖς καὶ	μὴ	γλίσχρας, ἵνα μὴ πνίγωσι τοὺς
[1]	πάνυ γε σεμνῶς κατειρωνευόμενοι λέγουσι	μὴ	δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ
[1]	καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν συμπόταις	μὴ	δεχομένοις τοὺς λόγους αὐτοῦ μεταθέμενος
[1]	οἱ φιλοσόφοις χώραν ἐπ´ οἴνῳ	μὴ	διδόντες; ἐγὼ δ´ εἶπον ἀλλὰ
[1]	ἀλλὰ καὶ συνέσεως ἄκρας φιλοσοφοῦντα	μὴ	δοκεῖν φιλοσοφεῖν καὶ παίζοντα διαπράττεσθαι
[1]	ἄρχουσιν ἢ πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια	μὴ	δοκῶμεν τῇ αὐλείῳ τὸν τῦφον
[1]	ἀδρανὴς οὖσα κατακλύζεται καὶ κρατεῖται,	μὴ	δυναμένη πρὸς πολὺ καὶ ἰσχυρὸν
[1]	καὶ ἀπολαύειν, τὴν δ´ ἀλώπεκα	μὴ	δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰς πρεπούσας. οὕτω
[1]	ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ	μὴ	δυναμένην. Σοῦ δ´ εἰπόντος οὐκ
[1]	καταδύντες ἐνοχλῶσι τοῖς πολλοῖς ἕπεσθαι	μὴ	δυναμένοις, ἐκεῖνοι δὲ πάλιν ἐπ´
[1]	χερσὶ κατέχοντες ὃ τῇ ἑτέρᾳ	μὴ	δύνανται. Λαμπρίας δ´ ὁ ἀδελφὸς
[1]	ἐξαλλομένων καὶ κροτούντων εἴπερ ὀρχεῖσθαι	μὴ	δύνανται· μανίαι τ´ ἀλαλαί τ´
[1]	τὴν ἐκείνων διατριβήν, ἐφ´ ὅσον	μὴ	ἐκβαίνει τὸ εὔσχημον, εἰδὼς ὅτι
[1]	ἂν γὰρ ἀμυγδάλας πικρὰς φαγοῦσαι	μὴ	ἐπιπίωσιν, ἀποθνήσκουσι τῶν ὑγρῶν ἀθρόως
[1]	ἂν αἴτιον εἴη μάλιστα τοῦ	μὴ	καλῶς πλύνειν. ὅτι δ´ ἐστὶ
[1]	χρήσομαι κατὰ τρόπον αὐτῷ καὶ	μὴ	καταισχυνῶ τὸ ἔργον, οὐκ οἶδα·
[1]	τὰς ἀντιλήψεις τῶν ποιοτήτων, ἂν	μὴ	κατάκοροι καὶ σφοδραὶ προσπέσωσιν. αἰτία
[1]	τὴν ὑποκριτικὴν ἐπεισάγοντας φιλοσοφίαν δὲ	μὴ	κινοῦντας, ὡς οὔτε συμπαίζειν ἐκείνην
[1]	οὐ προσιεμένων σκολιὸν ὠνομάσθη τὸ	μὴ	κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ ῥᾴδιον. ἄλλοι
[1]	διαφορᾶς καταστήσῃ τὰς φύσεις) ὅπως	μὴ	κοτύλῃ μηδὲ κυάθοις τὸ ἴσον,
[1]	Αἰαντίδι φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ	μὴ	κρίνεσθαι τὸν ταύτης χορὸν ἔσχατον·
[1]	ἐπιμελῶς διακελεύσεται τοῖς συμπόταις εὐλαβεῖσθαι,	μὴ	λάθωσιν ὕβριν καθάπερ ὑοσκύαμον ἐμβαλόντες
[1]	αἰτίων ζητητικὸς καὶ θεωρητικὸς γέγονας,	μὴ	μακρὰν οὕτως ἀποσκήνου τῶν ἰδίων,
[1]	ἀλλὰ φθορὰ καὶ σύγκρισις, ἂν	μὴ	μακρὰν τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων
[1]	ἓξ ἑκάστοτε προλαμβάνων ἕνεκα τοῦ	μὴ	μεθύσκεσθαι· κωλυθεὶς δὲ καὶ παραφυλαχθεὶς
[1]	ὅλως ἀμνημονεῖν τῶν ἐν οἴνῳ	μὴ	μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ μάχεσθαι
[1]	καὶ τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα	μὴ	μώμου μηδ´ ὕβρεων ἀλλὰ χάριτος
[1]	καθάπερ ὁ κολλώμενος σίδηρος, ἂν	μὴ	νὴ Δία τοῦ αὐτοῦ τύχωσιν
[1]	ἐσχάτης ἐστίν‘ ὥς φησι Πλάτων	μὴ	ὄντα δίκαιον εἶναι δοκεῖν‘ ἀλλὰ
[1]	λοιπὰ ταχέως, ἂν ταῦτα δόξῃ	μὴ	παντελῶς ἄμουσα μηδ´ ἀπροσδιόνυς´ εἶναι.
[1]	σκώμματα καὶ οἱ γέλωτες τοὺς	μὴ	παντελῶς ἀτρώτους κινοῦσιν ἁμωσγέπως καὶ
[1]	ἡδίων, ὥστε τουτὶ τὸ παιζόμενον	μὴ	πάνυ φαίνεσθαι γελοῖον ὅτι πράσου
[1]	πατήρ, τοῦτον ἀράμενος, εἰ δὲ	μή,	πάππον ἢ πενθερὸν ἢ πατρὸς
[1]	Μενέλαος, εἴ γε σύμβουλος ἐγένετο	μὴ	παρακεκλημένος· ἀτοπώτερος δ´ ὁ ποιῶν
[1]	καὶ τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν	μὴ	παρῇ δὲ ταῦτα, κονιορτῷ πολλάκις
[1]	συμποσιαρχίας, οἰόμενοί με δεῖν στεφανηφοροῦντα	μὴ	περιιδεῖν ἔθος ἐκλειφθὲν παντάπασιν, ἀλλ´
[1]	τὸ συμπόσιον διαφυλάξειν ἡμῖν καὶ	μὴ	περιόψεσθαι νῦν μὲν ἐκκλησίαν δημοκρατικὴν
[1]	μηδεμιᾷ δόξης ὑφιεμένην. σκοπεῖτε δή,	μὴ	πιθανώτερον λέγεται τὸ παραμύθιον τοῦ
[1]	ἐπιεικεῖς καὶ μὴ γλίσχρας, ἵνα	μὴ	πνίγωσι τοὺς ἀνοητοτέρους μηδ´ ἀποτρέπωσιν.
[1]	ἄγαν λαμπρότητα τοῦ φωτός, ὥστε	μὴ	πολλὴν μηδ´ ἄκρατον ἀλλ´ ὁμοπαθῆ
[1]	ἱπποδρομίας ὁρῶν διαφερομένους καὶ δεδοικὼς	μὴ	πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας
[1]	καὶ τοὺς Πέρσας ὀρθῶς φασι	μὴ	ταῖς γαμεταῖς ἀλλὰ ταῖς παλλακίσι
[1]	ἔχουσαν ἐπιτερπὲς οὐδ´ ἐλευθέριον, εἰ	μὴ	τάξεως μετάσχοι. διὸ καὶ γελοῖόν
[1]	οἷς τὰ πλεῖστα ναυαγεῖ συμπόσια	μὴ	τυχόντα παιδαγωγίας ὀρθῆς. ἔστι δὲ
[1]	δὲ πάντων χρῆσθαι παρρησίᾳ καὶ	μὴ	φείδεσθαι, τίς δ´ ἄν’ ἔφη
[1]	διὰ τὸ θαρραλέον, οὕτως ὁ	μὴ	φύσει πικρὸς ἀλλὰ σεμνὸς καὶ
[1]	ὀργῆς καὶ φιλονεικίας· ἵν´ οὖν	μὴ	χαλεπὸς ᾖ μηδ´ ἀπαραμύθητος, ἔδοξε
[1]	διηποροῦμεν. οὗτος γὰρ ἐπρώτευε τῇ	τιμῇ	καθ´ ἡμᾶς, καὶ τὴν αἰτίαν
[1]	βασιλεύς, τὴν τάξιν ἐν πρώτῃ	τιμῇ	τιθέμενος. ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ τὸν
[1]	οἷόν ἐστι τὸ τάριχος, ἂν	ἅλμῃ	βρέχηται, γλυκύτερον γίνεσθαι’ καὶ τὸ
[1]	τῇ Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘ ὀφθῆναι κεκακωμένος	ἅλμῃ‘	καὶ πρὸς τὰς θεραπαινίδας φησίν·
[1]	γεωδῶν καὶ θολερῶν συναποφέρεται τῇ	ὀσμῇ	καὶ διαφθείρει τὴν εὐωδίαν ἐγγύθεν
[1]	τῶν σποράδην πολλάκις ἔν τε	Ῥώμῃ	μεθ´ ὑμῶν καὶ παρ´ ἡμῖν
[1]	μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσιν, καὶ	νὴ	Δία μύρου τινὰ καὶ στεφάνων
[1]	καὶ σιωπῶντες καὶ παίζοντες καὶ	νὴ	Δία σκωπτόμενοι καὶ σκώπτοντες. οὐ
[1]	ὁ κολλώμενος σίδηρος, ἂν μὴ	νὴ	Δία τοῦ αὐτοῦ τύχωσιν ἢ
[1]	Κράτων ἀνακραγών εὖ γ´’ εἶπεν	νὴ	τὸν Διόνυσον ἐξώμνυτο τὸν λόγον,
[1]	ὡς ἔοικε τρώγων σίκυον, ὡς	ἐφάνη	μελιτώδης ὁ χυμός, ἠρώτησε τὴν
[1]	καὶ προθύμως, ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ	τυγχάνῃ	κράτιστος ὤν. ὁ μὲν οὖν
[1]	στενοῦ κομισθέντος εἰς τοῦτο τὸν	ἀσθενῆ	πόδα καθεὶς ἐξέπιε τὸ ποτήριον,
[1]	καὶ πρέποντας ἐτελεύτησεν· ἡ γὰρ	Ἑλένη	πίνουσιν αὐτοῖς διηγεῖται περὶ τοῦ
[1]	τι λιπαρὸν κατὰ λίθου πλατείας	καταχεαμένη	ἀλλὰ γέλωτα παρέχουσαν, ἐξέφευγε γὰρ
[1]	οὖσα κατακλύζεται καὶ κρατεῖται, μὴ	δυναμένη	πρὸς πολὺ καὶ ἰσχυρὸν ἀπ´
[1]	πνέοντος ἅ τε κεραυνοῦ ἄγχιστα	ἡμένη.	καίτοι φήσει Τίμων οὐ δεῖν
[1]	καομένους, αὐτή θ´ ἡ θάλαττα	προσραινομένη	ταῖς φλοξὶ συνεκλάμπει, καὶ κάεται
[1]	δ´ ἀνθρώποις, καὶ ταῦτα πίνουσιν,	ἐγγινομένη	μάλιστα τὴν αὑτῆς ἀναδείκνυσι μοχθηρίαν
[1]	δ´ ἡ τῆς ἕξεως ἄνεσις·	ἐκλυομένη	γὰρ καὶ ἀτονοῦσα πλήττεσθαι φιλεῖ.
[1]	σύλλαμψις ἐκ δυεῖν μίαν ὄψιν	ἀπειργασμένη.	τούτων δ´ οὕτως ἐχόντων οἱ
[1]	Διὶ πατρὶ καθέζετο, εἶξε δ´	Ἀθήνη,	διαρρήδην δ´ ὁ Πίνδαρος λέγει
[1]	χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν τῇ	φωνῇ	δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι καὶ ἀνόητον
[1]	τοῦ θεοῦ κοινῶς ἅπαντες μιᾷ	φωνῇ	παιανίζοντες, δεύτερον δ´ ἐφεξῆς ἑκάστῳ
[1]	ἀπαντῶσιν· ἔπειτα πλειόνων τόπων ἐν	δόξῃ	γεγονότων ἀφθονία τῆς διανομῆς ἔστιν,
[1]	τὰ λοιπὰ ταχέως, ἂν ταῦτα	δόξῃ	μὴ παντελῶς ἄμουσα μηδ´ ἀπροσδιόνυς´
[1]	ἐκ πλήρους κύλικος εἰς κενὴν	ἀπορροή	τις γένηται. σοφιστὴν δὲ κωλύω
[1]	φίλων ἄρχεις‘ ἵνα μήτ´ ἀσχημονεῖν	ἐπιτρέπῃ	μήτε τὰς ἡδονὰς ἀφαιρῇ. δεῖ
[1]	ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα τῇ	καμπῇ	δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ ὑπηρέτῃ
[1]	τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντες, ἐν Θεσμοθετείῳ	σιωπῇ	τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν, ἦν
[1]	νηχομένους ἐξαναφέρει καὶ στέγει τὰ	βάρη,	τοῦ γλυκέος ἐνδιδόντος διὰ κουφότητα
[1]	τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν μὴ	παρῇ	δὲ ταῦτα, κονιορτῷ πολλάκις παχύνουσι
[1]	ὡς ἐνδέχεται μάλιστα χρώμενοι τιμῶμεν	ἕδρῃ	τε κρέασίν τ´ ἠδὲ πλείοις
[1]	πρῶτον μὲν ἀπέρχεται μεγάλα καὶ	παχυμερῆ,	διὸ τοὺς γέροντας ἐγγύθεν ἐπιταράττει
[1]	ἀσχημονεῖν ἐπιτρέπῃ μήτε τὰς ἡδονὰς	ἀφαιρῇ.	δεῖ δὲ καὶ σπουδῆς τὸν
[1]	τοῦ τῶν παρηλίκων, εἴτε ῥεῦμα	χρὴ	προσαγορεύειν τὸ διὰ τῆς κόρης
[1]	ὁμαλότητα καὶ συμφωνίαν ἐκ διαφορᾶς	καταστήσῃ	τὰς φύσεις) ὅπως μὴ κοτύλῃ
[1]	ἐν τῇ θαλάττῃ, καίπερ ἐγγὺς	οὔσῃ,	τὴν Ναυσικάαν πεποίηκεν, καίτοι θερμοτέραν
[1]	δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε λεπτὸν	ἐχούσῃ	καὶ μακρὸν τράχηλον, ὥστ´ αὐτὴν
[1]	τοῖς κατὰ πόλιν μυθικοῖς, ὅτι	τῇ	Αἰαντίδι φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ
[1]	πρεσβυτέροις φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν	τῇ	αὐλείῳ τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν
[1]	οἷς ἀναρπάζουσι τοὺς ἱδρῶτας, πικρὰ	τῇ	γεύσει καὶ στυπτικὰ ὄντα σφοδρότητι
[1]	παύσατο δ´ αἷμα. τὸ γὰρ	τῇ	γεύσει πικρὸν τῇ δυνάμει ξηραντικὸν
[1]	ἔχθραν πειρώμεθα τῶν κεκλημένων ἀφαιρεῖν,	τῇ	δὲ φιλοτιμίᾳ πάλιν ὑπεκκάομεν καὶ
[1]	τὸ γὰρ τῇ γεύσει πικρὸν	τῇ	δυνάμει ξηραντικὸν ὀρθῶς προσηγόρευσεν. φαίνεται
[1]	ὑμῶν καὶ παρ´ ἡμῖν ἐν	τῇ	Ἑλλάδι παρούσης ἅμα τραπέζης καὶ
[1]	δυσὶν ὁμοῦ χερσὶ κατέχοντες ὃ	τῇ	ἑτέρᾳ μὴ δύνανται. Λαμπρίας δ´
[1]	τῷ ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν	τῇ	θαλάττῃ, καίπερ ἐγγὺς οὔσῃ, τὴν
[1]	ὃ προβέβληκας ἡμῖν. πολὺ γὰρ	τῇ	θαλάττῃ τὸ τραχὺ καὶ γεῶδες
[1]	συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα	τῇ	καμπῇ δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ
[1]	καίτοι γ´, εἰ μὲν ἀκολουθήσουσι	τῇ	κατακλίσει προπόσεις τε συνεχέστεραι καὶ
[1]	δὲ τοῖς Σαραπίωνος ἐπινικίοις, ὅτε	τῇ	Λεοντίδι φυλῇ τὸν χορὸν διατάξας
[1]	Ὀδυσσεὺς μετὰ τὸ ναυάγιον ἐντυγχάνει	τῇ	Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘ ὀφθῆναι κεκακωμένος ἅλμῃ‘
[1]	τῶν γεωδῶν καὶ θολερῶν συναποφέρεται	τῇ	ὀσμῇ καὶ διαφθείρει τὴν εὐωδίαν
[1]	αὐλείῳ τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν	τῇ	παραθύρῳ μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν
[1]	ἐφηλίδας ἐξαιρεῖν· ὅταν οὖν προληφθῶσι,	τῇ	πικρότητι τοὺς πόρους ἀμύσσειν καὶ
[1]	ὥσπερ ἁρμονικὸς τὸν μὲν ἐπιτείνων	τῇ	πόσει τὸν δ´ ἀνιεὶς καὶ
[1]	θάλατταν ἥδιστός ἐστιν, οὕτως παραβαλεῖ	τῇ	σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπως οἵ
[1]	δυσεκθέρμαντον οὖσαν οἰόμενοι διὰ τοῦτο	τῇ	σφοδρότητι τῆς κράσεως ἐναρμόττειν ἐφαίνοντο
[1]	καὶ ἀτονοῦσα πλήττεσθαι φιλεῖ. διὸ	τῇ	τε γεύσει μάλιστα τοὺς δηκτικοὺς
[1]	καὶ δάπανος ὑγρῶν εἶναι· διὸ	τῇ	τε γεύσει πάντων ἐστὶ τῶν
[1]	μάλιστα διηποροῦμεν. οὗτος γὰρ ἐπρώτευε	τῇ	τιμῇ καθ´ ἡμᾶς, καὶ τὴν
[1]	ὕδωρ, ὡς μᾶλλον τῶν γεωδῶν	τῇ	τραχύτητι καταπλύνειν δυναμένων τὸν ῥύπον,
[1]	ἐν ᾧ τῆς δευτέρας κλίνης	τῇ	τρίτῃ συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα
[1]	μᾶλλον, ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον, ἀπονεύοντα	τῇ	φύσει πρὸς τὸ αὐστηρόν· ὁ
[1]	τὰ χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν	τῇ	φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι καὶ
[1]	τηνικαῦτα σπουδαστικῶς ἔχοντας· οὐδὲ γὰρ	Ἰσοκράτη	τὸν σοφιστὴν ὑπομεῖναι δεομένων εἰπεῖν
[1]	δρόμου καὶ σπουδῆς τὸ πρωτεῖον	ἀρετῇ	καὶ εὐγενείᾳ καὶ ἀρχῇ καὶ
[1]	περὶ συμποτικῶν καθηκόντων καὶ τίς	ἀρετὴ	συμπότου καὶ πῶς οἴνῳ χρηστέον,
[1]	καμπῇ δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ	ὑπηρέτῃ	καὶ φύλακι σώματος καὶ ἀγγέλῳ
[1]	κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ καὶ ποιητὴν	ποιητῇ·	πτωχὸς γὰρ πτωχῷ φθονέει καὶ
[1]	γὰρ μόνον ὠδῖνα τίκτει νὺξ	κυβερνήτῃ	σοφῷ’ κατὰ τὸν Αἰσχύλον, ἀλλὰ
[1]	κλινῶν ἀποδεδομένων τοῖς παρακεκλημένοις, ἡ	τρίτη	καὶ ταύτης ὁ πρῶτος τόπος
[1]	ᾧ τῆς δευτέρας κλίνης τῇ	τρίτῃ	συναπτούσης, ἡ γωνία διάλειμμα ποιοῦσα
[1]	Διόνυσον; οὕτως ἔμοιγε πολλάκις εἰπεῖν	παρέστη	πρὸς τοὺς ἕλκοντας εἰς τὰ
[1]	μάχης μετά γε Μιλτιάδην αἰτιώτατος	κατέστη	σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος. ἐγὼ δὲ
[1]	γένηται. σοφιστὴν δὲ κωλύω συγκατακλίνεσθαι	σοφιστῇ	καὶ ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ
[1]	ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ	θαλάττῃ,	καίπερ ἐγγὺς οὔσῃ, τὴν Ναυσικάαν
[1]	αὐτῷ βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν	θαλάττῃ	λουσαμένους τάχιον ἀποξηραίνεσθαι τῶν γλυκεῖ
[1]	προβέβληκας ἡμῖν. πολὺ γὰρ τῇ	θαλάττῃ	τὸ τραχὺ καὶ γεῶδες ἐνδιέσπαρται
[1]	εὐπάρυφος ἐκ κωμῳδίας, ἐσθῆτί τε	περιττῇ	καὶ ἀκολουθίᾳ παίδων ὑποσολοικότερος, ἧκεν
[1]	τε θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ	περιττῇ	τάξει χρώμενον εἰπεῖν ὅτι τοῦ
[1]	τοὺς λύχνους βέλτιον παρέχουσι καομένους,	αὐτή	θ´ ἡ θάλαττα προσραινομένη ταῖς
[1]	ἐν μέρει τοίνυν ἡ γέρανος	αὐτῇ	καταγγείλασα δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε
[1]	εἴ τι καλὸν πρὸς δόξαν	αὐτῇ	ὑπῆρχεν ἀναλεγόμενοι. καὶ γὰρ ὁ
[1]	καὶ φίλῳ φίλον· ἀκίνητος γὰρ	αὕτη	καὶ ἀργὴ πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν
[1]	δὲ τὴν δριμύτητα· καὶ γὰρ	αὕτη	τοὺς πόρους ἀναστομοῦσα καὶ ἀνοίγουσα
[1]	μὲν οὖν τοῦ πατρὸς δικαιολογία	τοιαύτη	τις ἦν. Ὁ δ´ ἀδελφὸς
[1]	δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ	πρεσβύτῃ	φιλήκοον νεανίσκον τῷ δ´ ἀλαζόνι
[1]	Ἑλλήνων βασιλεύς, τὴν τάξιν ἐν	πρώτῃ	τιμῇ τιθέμενος. ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ
[1]	καὶ σφοδρῶν ἥδιον· ἡ δ´	ἁφὴ	πρὸς τὰ ἕλκη δυσπαθής, τραύματα
[1]	τῶν περιστερεώνων καὶ ἀδιάντων τὰ	ἐδάφη	ῥαίνοντες, ὡς τούτων τινὰ τοῖς
[1]	τὸ εἰκός, ἐπιστρέφων σοὶ δ´’	ἔφη	βέλτιστε, τί πρᾶγμα περὶ τούτων
[1]	τοὺς ἐχθροὺς χαίροντας, ἐκκλησίαν συναγαγὼν	ἔφη	βούλεσθαι μὲν αὐτὸς πεῖσαι τοὺς
[1]	πυνθανομένου τί βούλεται, τὴν αἰτίαν‘	ἔφη	δεῖ με τῆς γλυκύτητος εὑρεῖν,
[1]	ψεῦδος ᾖ τὸ λεγόμενον; οὐδέν’	ἔφη	δεινόν’ ὁ Φιλόπαππος εἰ ταὐτὸ
[1]	ἐμὲ πορρωτέρω κατακείμενον προσειπών Τίμων’	ἔφη	κἀγὼ κριτήν σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι·
[1]	τοὺς ἐπιτηδείους. ἄτοπος μὲν οὖν’	ἔφη	καὶ παροιμιώδης Μενέλαος, εἴ γε
[1]	τοῦ γραμματικοῦ. Νεάνθη τὸν Κυζικηνὸν	ἔφη	λέγειν ἐν τοῖς κατὰ πόλιν
[1]	Καὶ ὁ Θέων ὑπολαβών οὐδέν’	ἔφη	λέγεις· Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ
[1]	ταύτης χορὸν ἔσχατον· μὲν οὖν’	ἔφη	προ- ξιν ἱστορίας ὁ ἀνα-
[1]	ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον,	ἔφη	πρότερος ὁ Κράτων, ὅτι δεῖ
[1]	προσπαίζων ὅμως ἀνέγκλητος ἔσται. τοιοῦτον’	ἔφη	σοι, Θέων, ἐγὼ τὸν ἄρχοντα
[1]	περὶ μουσικῆς· καὶ γὰρ ἔναγχος’	ἔφη	τὸ βιβλίον ἀνέγνων. λέγει δὲ
[1]	ἀπιών· καὶ πολλῶν μεταθεόντων οὐκ	ἔφη	τὸν ἄξιον ἑαυτοῦ τόπον ὁρᾶν
[1]	μὴ φείδεσθαι, τίς δ´ ἄν’	ἔφη	φείσαιτο φιλοσόφου γένεσι καὶ πλούτοις
[1]	καὶ ἁρμονικῶν; {ὧν} ἐλέγομεν. οὐδείς’	ἔφη	φθόνος, ἂν μέλλητε πείθεσθαι μετακινοῦντί
[1]	ἀτόπων ἡ λήθη τῷ ὄντι	σοφὴ	κατ´ Εὐριπίδην εἶναι, τὸ δ´
[1]	φλέβας, ὧν διατάσει φασὶ καὶ	ταραχῇ	συμβαίνει τὸ μεθύειν. τεκμήριον δὲ
[1]	παρόντων. ἂν μὲν γὰρ πλείονας	ἔχῃ	φιλολόγους τὸ συμπόσιον, ὡς τὸ
[1]	πρωτεῖον ἀρετῇ καὶ εὐγενείᾳ καὶ	ἀρχῇ	καὶ τοῖς τοιούτοις ὀφειλόμενον. καὶ
[1]	κατακλίναντα χορτάζειν, μήθ´ ἡλικίᾳ μήτ´	ἀρχῇ	μήτ´ ἄλλῳ τινὶ τῶν ὁμοίων
[1]	παρόψεται τὰς διαφοράς, εὐθὺς ἐν	ἀρχῇ	τὴν λεγομένην μίαν Μύκονον‘ ἀποφήνας
[1]	καὶ στεφάνων καὶ ψαλτρίας, ἂν	τύχῃ	παροῦσα, χώραν καὶ τάξιν εἶναι,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/10/2005