HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

PLUTARQUE, Oeuvres morales, Propos de table, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ω = 112 formes différentes pour 230 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   αἴσθησιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Διὰ τί τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ

[1]   εἰς τὰ συμπόσια τὸν Κυριεύοντα ὦ ἄνθρωπε, τί ταῦτα πρὸς τὸν

[1]   δ´ εἶπον ἀλλὰ γὰρ εἰσίν, ὦ ἑταῖρε, καὶ πάνυ γε σεμνῶς

[1]   ΠΡΩΤΟΝ Τὸ μισέω μνάμονα συμπόταν’ ὦ Σόσσιε Σενεκίων, ἔνιοι πρὸς τοὺς

[1]   μέτρου παραγένηται πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν, ᾧ καὶ βλάπτει τὰ ἡδέα καὶ

[1]   παραθύρῳ μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν ᾧ καὶ συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ

[1]   ἐξαίρετον ἔχει τὸν τόπον· ἐν ᾧ τῆς δευτέρας κλίνης τῇ τρίτῃ

[1]   ὅλης ἔμψυχον ἔχουσα δεσμόν. τοιοῦτο κἀγὼ βούλομαι ποιῆσαι τὸ συμπόσιον ἡμῶν,

[1]   πορρωτέρω κατακείμενον προσειπών Τίμων’ ἔφη κἀγὼ κριτήν σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι· πάλαι

[1]   δ´ ἐπιεικὴς ὡσπερεὶ τῶν κολοιῶν. συνάγω δὲ καὶ ποτικοὺς εἰς ταὐτὸ

[1]   δὲ καὶ κυνηγετικοὺς καὶ γεωργικοὺς συνάγω. τῶν γὰρ ὁμοιοτήτων ἡ μὲν

[1]   ἄνδρες ὦσιν, ὅρα τίνα μηχανὴν ἐπάγω· κατακλίνω γὰρ εἰς τὸν ἔνδοξον

[1]   στῆθ´ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ´ {ἂν} ἐγὼ αὐτὸς ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι‘ καταβὰς

[1]   δή‘ τὸ γύναιον εἶπε μειδιῶν, ἐγὼ γὰρ ἀγνοήσασα τὸ σίκυον εἰς

[1]   χώραν ἐπ´ οἴνῳ μὴ διδόντες; ἐγὼ δ´ εἶπον ἀλλὰ γὰρ εἰσίν,

[1]   αἰτιώτατος κατέστη σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος. ἐγὼ δὲ τῷ Γλαυκίᾳ προσετίθην, ὅτι

[1]   δ´ ὁ νῦν καιρός, οὐκ ἐγὼ δεινός. Καὶ ὁ Κράτων ἀνακραγών

[1]   ἢ τοσοῦτον ἐν οἷς μὲν ἐγὼ δεινός, οὐχ ὁ νῦν καιρός·

[1]   κρίσιν ἀπῄτουν οἱ παρόντες, ἔφην ἐγὼ διαιτητὴς ᾑρημένος οὐ κριτὴς βαδιεῖσθαι

[1]   παράκλησιν γενέσθαι. ἐπεὶ τοίνυν’ ἔφην ἐγώ δοκεῖ ταῦτα πᾶσιν, ἐμαυτὸν αἱροῦμαι

[1]   πιθανῶς λέγειν Ἀριστοτέλης; Πιθανῶς’ ἔφην ἐγώ οὐ μὴν ἀληθῶς· ὁρῶ γὰρ

[1]   ἡμᾶς ἐπὶ τὸν λόγον, ἔφην ἐγὼ πρῶτον ὅτι μοι δοκεῖ σκεπτέον

[1]   διετάττετ´ ἀπ´ ἀρχῆς, ὥσπερ ἐκέλευον ἐγώ, τὰς κλίσεις, οὐκ ἂν εὐθύνας

[1]   ἔσται. τοιοῦτον’ ἔφη σοι, Θέων, ἐγὼ τὸν ἄρχοντα συμποσίου πλάσας ὥσπερ

[1]   πότου πᾶσα καὶ ἀνέσεως ὥρα στρατηγῷ καὶ ἄρχοντι φροντίδος ἄξιόν ἐστιν.

[1]   καὶ οὐδὲν ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ λόγῳ καὶ ζητήσω τὴν αἰτίαν, ὡς

[1]   δ´ ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίας τε λόγῳ καὶ ποσότητος· οὐ γὰρ ἀναιρεθῆναι

[1]   ἑτέρῳ βούλεται τὸ ἔπαθλον ἀποδιδόναι, λόγῳ μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων καὶ τιμῶν,

[1]   ὡς ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ μὴ δυναμένην. Σοῦ δ´ εἰπόντος

[1]   ταῦτα Χρύσιππος ἄλλως ἐν παραδείγματος λόγῳ προύθετο, ῥᾳδίως ἡμῶν καὶ ἀλόγως

[1]   δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ

[1]   τῶν συμποσίων ἀναιρεῖν φιλοσοφίαν ὡς ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ μὴ

[1]   μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων καὶ τιμῶν, ἔργῳ δὲ τῆς ἐκείνων διαφορᾶς τὴν

[1]   γὰρ πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ· καίτοι Σωσικλῆς οὗτος καὶ Μόδεστος

[1]   τὸν σιωπηλόν· ἐὰν δέ που κατίδω πλούσιον μεγαλόδωρον, ἄξω πρὸς αὐτὸν

[1]   φροντίδος ἀξίων προσπεσόντων, ἐπιφθεγξάμενος εἰς ἕω τὰ σπουδαῖα’ τὴν μὲν ἐπιστολὴν

[1]   λόγοι καὶ τὸν νάρθηκα τῷ θεῷ συγκαθιεροῦσιν, ὡς ἢ μηδενὸς δέον

[1]   μὲν γὰρ αὐτὸν τοῖς σώμασιν ἵλεω καὶ πρᾶον, αὗται δὲ ταῖς

[1]   ἡμῶν, οὐ πλουσίῳ πλούσιον οὐδὲ νέῳ νέον οὐδ´ ἄρχοντι συγκατακλίνων ἄρχοντα

[1]   ~ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΩΝ ΒΙΒΛΙΑ ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ Τὸ μισέω μνάμονα συμπόταν’ ὦ Σόσσιε Σενεκίων,

[1]   δὲ τοῦτό γ´ οὐ νοθεύει, προκείσθω τῆς αἰτίας ἐν κοινῷ πᾶσιν

[1]   ἑτέρους τούτοις παραπλησίους, ἀφήσομεν αὐτοὺς μύθῳ φιλοσοφεῖν, οὐχ ἧττον ταῖς Μούσαις

[1]   φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν τῇ αὐλείῳ τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν τῇ

[1]   οἱ τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντες, ἐν Θεσμοθετείῳ σιωπῇ τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν,

[1]   Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν θαλάττῃ λουσαμένους

[1]   τῶν γλυκεῖ χρησαμένων, ἂν ἐν ἡλίῳ στῶσιν’ λέγει γάρ’ εἶπον· ἀλλ´

[1]   τῆς θαλάττης ἀναδύντες ἐν τῷ ἡλίῳ στῶσιν, τὸ λεπτότατον καὶ κουφότατον

[1]   ἐν οἴνῳ μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ μάχεσθαι τῆς τραπέζης, ἀλλὰ

[1]   ὁ γραμματικὸς ἑστιωμένων ἡμῶν παρὰ Μεστρίῳ Φλώρῳ πρὸς Θεμιστοκλέα τὸν Στωικὸν

[1]   καὶ ἀρχαῖς ὥσπερ θέαν ἐν συμποσίῳ κατανέμοντος ἢ προεδρίας ψηφισμάτων ἀμφικτυονικῶν

[1]   ὅτι καὶ Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ περὶ τέλους διαλεγόμενος καὶ τοῦ

[1]   ᾖ τὸ πρίν’ ἐζητεῖτο παρὰ Σοσσίῳ Σαπφικῶν τινων ᾀσθέντων, ὅπου καὶ

[1]   ποιῆσαι τὸ συμπόσιον ἡμῶν, οὐ πλουσίῳ πλούσιον οὐδὲ νέῳ νέον οὐδ´

[1]   τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ πλύνεται τὰ ἱμάτια Θέων ὁ

[1]   δὲ Δρούσῳ τῷ Τιβερίου Καίσαρος υἱῷ συμβιούντων ὁ πάντας ἐν τῷ

[1]   ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι καὶ κατεφθινηκὸς τὸ

[1]   ἐν τῷ πίνειν προτρεπόμενος ἰατρὸς ἑάλω τῶν πικρῶν ἀμυγδαλῶν πέντ´ ἢ

[1]   ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι σώματος καὶ ἀγγέλῳ τῶν ἀπὸ στρατοπέδου προσελθεῖν διαλεχθῆναι

[1]   ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα τῷ δ´ ὀργίλῳ τὸν σιωπηλόν· ἐὰν δέ που

[1]   οὐδ´ ἄρχοντι συγκατακλίνων ἄρχοντα καὶ φίλῳ φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη καὶ

[1]   τῶν θυρῶν τοῦ ἀνδρῶνος, καὶ κύκλῳ ταῖς ὄψεσιν ἐπελθὼν τοὺς κατακειμένους

[1]   μήθ´ ἡλικίᾳ μήτ´ ἀρχῇ μήτ´ ἄλλῳ τινὶ τῶν ὁμοίων τὴν ἁρμόττουσαν

[1]   καταβλέψας ἕκαστον ἀκούσατ´’ εἶπεν ὡς μέλλω συντάττειν ὑμᾶς ἀλλήλοις· βούλομαι γὰρ

[1]   ὁρᾶν λειπόμενον. ἐκεῖνον μὲν οὖν πολλῷ γέλωτι χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων’

[1]   πάνυ φαίνεσθαι γελοῖον ὅτι πράσου φύλλῳ τὸ τῶν ἐρώντων δέδεται βαλλάντιον’

[1]   κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ

[1]   ἣν αἰτίαν Ὅμηρος ἐν τῷ ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ θαλάττῃ,

[1]   ἁλώδης ἐπίπαγος, μέχρι ἂν αὐτὸ ποτίμῳ καὶ γλυκεῖ κατακλύσωσιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ι

[1]   ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Διὰ τί τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ πλύνεται

[1]   ᾧ καὶ συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ δοτέον· ἢ καὶ προπόσεις καὶ

[1]   καταπολεμήσας ἐν Μακεδονίᾳ πότους συνεκρότει, κόσμῳ τε θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ

[1]   προσεῖπεν, οὐ πανταχοῦ τὸ πῦρ ἄνω τάττοντα καὶ κάτω τὴν γῆν,

[1]   γέρας προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα

[1]   οἴνῳ μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ μάχεσθαι τῆς τραπέζης, ἀλλὰ καὶ

[1]   γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ τῷ δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ

[1]   καὶ ἰδίαν ἐχόντων παρὰ τῷ δεχομένῳ τιμῆς ὑπεροχήν, ἐκ τῶν Ὁμήρου

[1]   ὑπὲρ αὐτὸν εἰκότως τῷ μάλιστα τιμωμένῳ τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη, ἵν´ ἐγγὺς

[1]   ἂν εὐθύνας ὑπείχομεν ἀταξίας ἀνδρὶ δεινῷ κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας

[1]   γε Μιλτιάδην αἰτιώτατος κατέστη σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος. ἐγὼ δὲ τῷ Γλαυκίᾳ

[1]   ὦσιν, ὅρα τίνα μηχανὴν ἐπάγω· κατακλίνω γὰρ εἰς τὸν ἔνδοξον μάλιστα

[1]   ἔχειν, τίνα λαμβάνει μεταβολὴν ἐν οἴνῳ καὶ πρὸς τί πάθος ἀκροσφαλής

[1]   θεῶν οἱ φιλοσόφοις χώραν ἐπ´ οἴνῳ μὴ διδόντες; ἐγὼ δ´ εἶπον

[1]   δ´ ὅλως ἀμνημονεῖν τῶν ἐν οἴνῳ μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ

[1]   μηδενὸς δέον μνημονεύειν τῶν ἐν οἴνῳ πλημμεληθέντων ἢ παντελῶς ἐλαφρᾶς καὶ

[1]   παροῦσιν· διαγωγὴ γάρ ἐστιν ἐν οἴνῳ τὸ συμπόσιον εἰς φιλίαν ὑπὸ

[1]   λάθωσιν ὕβριν καθάπερ ὑοσκύαμον ἐμβαλόντες οἴνῳ τοῖς λεγομένοις προστάγμασιν ἐξυβρίζουσιν, προστάττοντες

[1]   ἀμφικτυονικῶν διδόντος, ὅπως μηδ´ ἐν οἴνῳ τὸν τῦφον ἀποφύγωμεν; οὔτε γὰρ

[1]   μὴ δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ φθέγγεσθαι φιλοσοφίαν, καὶ τοὺς Πέρσας

[1]   δεῖπνον γενομένης εἰ χρηστέον ἐν οἴνῳ φιλοσόφοις λόγοις καὶ τί μέτρον

[1]   τίς ἀρετὴ συμπότου καὶ πῶς οἴνῳ χρηστέον, ἐξ αὐτῶν δὲ τῶν

[1]   νοθεύει, προκείσθω τῆς αἰτίας ἐν κοινῷ πᾶσιν ἡ ζήτησις. εἰπόντος δὲ

[1]   ἀλαλαί τ´ ὀρινομένων ῥιψαύχενι σὺν κλόνῳ‘ κατὰ Πίνδαρον· οἱ δὲ χαρίεντες

[1]   φιλοτιμίαις ἐκ φιλοδοξίας ἐν δὲ δείπνῳ καὶ παρὰ πότον ἐκ παιδιᾶς

[1]   κατὰ τρόπον αὐτῷ καὶ μὴ καταισχυνῶ τὸ ἔργον, οὐκ οἶδα· τον

[1]   δέ που κατίδω πλούσιον μεγαλόδωρον, ἄξω πρὸς αὐτὸν ἐκ γωνίας τινὸς

[1]   ἐγγὺς προσάγοντες τὰ γράμματα πρεσβῦται, μηδέπω τῶν αὐγῶν συγκεχυμένων ἀλλ´ ἑκατέρᾳ

[1]   δὲ τὸν λόγον ἐ- αὐτοῖς ἐπιτρέπω. Μικρὰ μὲν οὖν ἠκκίσαντο παραιτούμενοι·

[1]   δὴ τὸ πλῦνον ὑγρὸν τῷ ῥύπῳ συνεξελθεῖν, ὥσπερ τῷ νοσήματι τὸν

[1]   νομοθέτας τοῦ δόγματος, ἔν τινι τύπῳ βραχέως διελθεῖν, ὁποῖον ὄντα δεῖ

[1]   τι τοῦ πυρὸς ἐν τῷ μετώπῳ κρυπτόμενον ὑπὸ τῆς κόμης διαμένειν

[1]   πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας ἑτέρῳ βούλεται τὸ ἔπαθλον ἀποδιδόναι, λόγῳ

[1]   οὐκ ἔστιν· οὐδὲ προπίεται μὲν ἑτέρῳ πρὸ ἑτέρου μᾶλλον ὁ ἑστιῶν,

[1]   συμπαθὲς γενέσθαι. κεράννυται δ´ ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίας τε λόγῳ καὶ ποσότητος·

[1]   τῶν γερόντων, διὰ τί μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ τῷ ποτῷ χαίρουσιν. οἱ μὲν

[1]   εἶτα τὸν δεύτερον ὁμοίως τῷ δευτέρῳ, καὶ τὸ ποικίλον καὶ πολυκαμπὲς

[1]   κώνων ἑκάτερον φέρεσθαι· γενόμενοι δ´ ἀπωτέρω καὶ συμπεσόντες ἀλλήλοις ἓν τὸ

[1]   ἐπιθιγγάνοντες, ἀσθενέστερον ἐπιλαμβάνονται· οἱ δ´ ἀπωτέρω προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ φωτὸς ἤδη

[1]   ἀντιφωτισμὸν οὐ φέρουσιν, ἀλλὰ προάγοντες ἀπωτέρω τὸ βιβλίον ἐκλύουσι τὴν λαμπρότητα

[1]   τέλος εἶχεν, ὁ πατὴρ ἐμὲ πορρωτέρω κατακείμενον προσειπών Τίμων’ ἔφη κἀγὼ

[1]   ὁρῶν διαφερομένους καὶ δεδοικὼς μὴ πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας ἑτέρῳ

[1]   τὸ αἰσθητήριον. ὅ τι γὰρ σιδήρῳ πρὸς ἀκμὴν στόμωμα, τοῦτο σώματι

[1]   εἶπον· ἀλλ´ ᾤμην σε μᾶλλον Ὁμήρῳ τἀναντία λέγοντι πιστεύσειν. ὁ γὰρ

[1]   δὲ μῖξις, οἷς ἂν ἐν καιρῷ καὶ μετὰ μέτρου παραγένηται πράγμασιν,

[1]   εὖ πως συγκεκραμένον πρὸς ἀμφότερα, σμικρῷ δὲ μᾶλλον, ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον,

[1]   ἔφην ἐγώ οὐ μὴν ἀληθῶς· ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ τέφρᾳ καὶ

[1]   μόλις δι´ ὠτὸς ἔρχεται τρυπωμένου, πόρρω δὲ λεύσσων, ἐγγύθεν δὲ πᾶς

[1]   ὄψεως ἀντιπίπτειν. οἱ γὰρ πρεσβύτεροι πόρρω τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων ἀπάγοντες

[1]   τὸ ἴσον, ἀλλὰ καιροῦ τινι μέτρῳ καὶ σώματος δυνάμει τὸ οἰκεῖον

[1]   γὰρ ὅτι καὶ τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν μὴ παρῇ δὲ ταῦτα,

[1]   τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν τῇ παραθύρῳ μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν ᾧ

[1]   γραμματικὸς ἑστιωμένων ἡμῶν παρὰ Μεστρίῳ Φλώρῳ πρὸς Θεμιστοκλέα τὸν Στωικὸν διηπόρησεν,

[1]   ὥσπερ ἄφωνα γράμματα φωνηέντων ἐν μέσῳ πολλῶν τῶν πεπαιδευμένων ἐμπεριλαμβανόμενοι φθογγῆς

[1]   τὰ καλούμενα σκόλια, κρατῆρος ἐν μέσῳ προκειμένου καὶ στεφάνων διανεμομένων, οὓς

[1]   δεῖ με τῆς γλυκύτητος εὑρεῖν, εὑρήσω δὲ τοῦ χωρίου γενόμενος θεατής·

[1]   ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ λόγῳ καὶ ζητήσω τὴν αἰτίαν, ὡς ἂν οἰκείου

[1]   τέσσαρας πότους συνδιέφερεν. Τῶν δὲ Δρούσῳ τῷ Τιβερίου Καίσαρος υἱῷ συμβιούντων

[1]   μέτροις καὶ ᾠδαῖς, ὥσπερ εἰκόνας χρυσῷ καλλωπίζοντες, ὅπως ἀκούηταί τε μᾶλλον

[1]   τὸ βιβλίον ἐκλύουσι τὴν λαμπρότητα τῷ ἀέρι καθάπερ οἶνον ὕδατι κατακεραννυμένην;

[1]   ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι καὶ κατεφθινηκὸς

[1]   τῶν γερόντων αἰσθητήρια, πῶς ἐν τῷ ἀναγινώσκειν τὸν ἐγγύθεν ἀντιφωτισμὸν οὐ

[1]   παραιτούμενοι· κελευόντων δὲ πάντων πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον,

[1]   καὶ ἱεροφαντίας. ὧν οὐδὲν οἶμαι τῷ ἄρχοντι περιοπτέον· ἀλλὰ καὶ λόγοις

[1]   ἔφη λέγεις· Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν

[1]   καὶ τοὺς ἐπὶ παρθένοις δακνομένους· τῷ γὰρ αὐτῷ θαλπόμενοι πυρὶ μᾶλλον

[1]   σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος. ἐγὼ δὲ τῷ Γλαυκίᾳ προσετίθην, ὅτι καὶ τὸ

[1]   ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον τῷ δ´ ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα τῷ

[1]   τῶν ὄντων οὐδὲν οὔτε προσθέντα, τῷ δ´ ἕκαστον ἐπὶ τὴν προσήκουσαν

[1]   τῷ δ´ ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα τῷ δ´ ὀργίλῳ τὸν σιωπηλόν· ἐὰν

[1]   ἢ γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ τῷ δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω

[1]   τρίτης, εἶτα τὸν δεύτερον ὁμοίως τῷ δευτέρῳ, καὶ τὸ ποικίλον καὶ

[1]   ὁμολογουμένην καὶ ἰδίαν ἐχόντων παρὰ τῷ δεχομένῳ τιμῆς ὑπεροχήν, ἐκ τῶν

[1]   καὶ μετακοσμοῦντι τὸ συμπόσιον, ὥσπερ τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ τὴν φάλαγγα. συνεχωροῦμεν οὖν

[1]   τῆς ψυχῆς τῶν μὲν ἐλαφροτέρων τῷ ἤθει καὶ τὸ σῶμα συνεπαίρουσιν

[1]   ἐκ τῆς θαλάττης ἀναδύντες ἐν τῷ ἡλίῳ στῶσιν, τὸ λεπτότατον καὶ

[1]   τί τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ πλύνεται τὰ ἱμάτια Θέων

[1]   πάτριοι λόγοι καὶ τὸν νάρθηκα τῷ θεῷ συγκαθιεροῦσιν, ὡς ἢ μηδενὸς

[1]   βασιλεὺς ἆθλον ὑπὸ κήρυκος κατήγγειλεν τῷ καινὴν ἡδονὴν ἐξευρόντι· συμποσίου δὲ

[1]   λογιώτατος· εἰώθει δὲ λέγειν ὅτι τῷ λιβανωτῷ παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος ἀναθυμιᾶται.

[1]   εἶπεν καὶ οὐδὲν ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ λόγῳ καὶ ζητήσω τὴν αἰτίαν,

[1]   ὁ δ´ ὑπὲρ αὐτὸν εἰκότως τῷ μάλιστα τιμωμένῳ τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη,

[1]   ἔστι δὲ τοιοῦτος, ἂν μήτε τῷ μεθύειν εὐάλωτος ᾖ μήτε πρὸς

[1]   βαλλάντιον’ ἐλέχθη δὲ καὶ ὅτι τῷ μεθύειν τὸ ἐρᾶν ὅμοιόν ἐστιν·

[1]   ὑποκριτὰς ἐν τοῖς ὀδυρμοῖς ἀτρέμα τῷ μελῳδεῖν προσάγοντας ὁρῶμεν καὶ παρεντείνοντας

[1]   ἴχνος τι τοῦ πυρὸς ἐν τῷ μετώπῳ κρυπτόμενον ὑπὸ τῆς κόμης

[1]   ὑγρὸν τῷ ῥύπῳ συνεξελθεῖν, ὥσπερ τῷ νοσήματι τὸν ἐλλέβορον. τὸ μὲν

[1]   τῶν ὀφθαλμῶν ἑκατέρου κῶνος, πρὸς τῷ ὄμματι τὴν κορυφὴν ἔχων, ἕδραν

[1]   τῶν μὲν ἀτόπων ἡ λήθη τῷ ὄντι σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην εἶναι,

[1]   Πίνδαρον· οἱ δὲ χαρίεντες ἐν τῷ πάθει τούτῳ γενόμενοι τὴν φωνὴν

[1]   ἆθλον ἂν καὶ γέρας προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ τέρψιν

[1]   εἰκότος ἁλισκομένων καὶ πάλιν ἀπιστούντων τῷ παρὰ τὸ εἰκός, ἐπιστρέφων σοὶ

[1]   ἄλλους ὡς βούλονται πίνειν ἐν τῷ παρόντι, Κράτωνα δὲ καὶ Θέωνα,

[1]   τῶν ὀμμάτων αὐγοειδὲς ἐκπῖπτον ἀνακίρναται τῷ περὶ τὰ σώματα φωτὶ καὶ

[1]   ἀλλὰ σεμνὸς καὶ αὐστηρὸς ἐν τῷ πίνειν ἀνιέμενος ἡδίων γίνεται καὶ

[1]   Λαμπρίας ὁ ἡμέτερος πάππος ἐν τῷ πίνειν εὑρετικώτατος αὐτὸς αὑτοῦ καὶ

[1]   πίνοντος ἀλλὰ πολὺν χρόνον ἐν τῷ πίνειν καὶ διαλέγεσθαι τοῖς φίλοις

[1]   φορτικοὺς ἐπιεικῶς καὶ ἀναγώγους ἐν τῷ πίνειν ὄντας· οἱ γὰρ ἐν

[1]   υἱῷ συμβιούντων ὁ πάντας ἐν τῷ πίνειν προτρεπόμενος ἰατρὸς ἑάλω τῶν

[1]   εὐγένειαν τίθησιν οὐδ´ ὁ ζωγράφος τῷ πολυτελεστάτῳ χρώματι τὴν ἡγουμένην ἀποδίδωσι

[1]   δι´ ἣν αἰτίαν Ὅμηρος ἐν τῷ ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ

[1]   γερόντων, διὰ τί μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ τῷ ποτῷ χαίρουσιν. οἱ μὲν οὖν

[1]   διαφέρεσθαι· τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα τῷ πρώτῳ τῆς δευτέρας κλίνης ἀποστέλλειν,

[1]   δευτέρας κλίνης ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον δὲ τῷ πρώτῳ τῆς τρίτης, εἶτα τὸν

[1]   δεῖ δὴ τὸ πλῦνον ὑγρὸν τῷ ῥύπῳ συνεξελθεῖν, ὥσπερ τῷ νοσήματι

[1]   ἂν οἰκείου καὶ συγγενοῦς οὔσης τῷ σικύῳ τῆς γλυκύτητος. οὐκοῦν μηδ´

[1]   Φιλόπαππος εἰ ταὐτὸ πεισόμεθα Δημοκρίτῳ τῷ σοφῷ διὰ φιλολογίαν. καὶ γὰρ

[1]   οὐκ ἔστ´ ἰδία κρᾶσις, ἣν τῷ συμποσιάρχῳ γινώσκειν προσήκει καὶ γιγνώσκοντι

[1]   δύσκολον, ἐκεῖνα δὲ πάντως ἐξειδέναι τῷ συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ περὶ

[1]   γὰρ ὅτι καὶ Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ περὶ τέλους διαλεγόμενος καὶ

[1]   πότους συνδιέφερεν. Τῶν δὲ Δρούσῳ τῷ Τιβερίου Καίσαρος υἱῷ συμβιούντων ὁ

[1]   τῶν ἐν οἴνῳ μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ μάχεσθαι τῆς τραπέζης,

[1]   καὶ βασιλικῆς χώρας ὑπῆγον αὑτοὺς κάτω συγχωροῦντες, ὡς μηδὲ τοῦτο τῆς

[1]   τὸ πῦρ ἄνω τάττοντα καὶ κάτω τὴν γῆν, ἀλλ´ ὡς ἂν

[1]   ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ζ Διὰ τί μᾶλλον ἀκράτῳ χαίρουσιν οἱ γέροντες. Ἐζητεῖτο περὶ

[1]   τίθησιν οὐδ´ ὁ ζωγράφος τῷ πολυτελεστάτῳ χρώματι τὴν ἡγουμένην ἀποδίδωσι χώραν

[1]   ὁ δὲ συμποσίαρχος ἡμῶν ἐκεῖνος λεγέτω πρὸς αὑτόν φίλων ἄρχεις‘ ἵνα

[1]   ὁ Φιλόπαππος εἰ ταὐτὸ πεισόμεθα Δημοκρίτῳ τῷ σοφῷ διὰ φιλολογίαν. καὶ

[1]   Θέων ὁ ἑταῖρος ἔν τινι πότῳ παροινίας ἀρχὴν λαβούσης εἶτα παυσαμένης

[1]   διὰ τί μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ τῷ ποτῷ χαίρουσιν. οἱ μὲν οὖν κατεψυγμένην

[1]   κἂν μὴ παρῇ δὲ ταῦτα, κονιορτῷ πολλάκις παχύνουσι τὸ ὕδωρ, ὡς

[1]   καὶ σώματος δυνάμει τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ καὶ πρόσφορον ἀπονέμηται. εἰ δὲ

[1]   φωνῇ παιανίζοντες, δεύτερον δ´ ἐφεξῆς ἑκάστῳ μυρσίνης παραδιδομένης, ἣν αἴσακον οἶμαι

[1]   ἢ συνήθους ἢ καθηγητοῦ, διδοὺς ἑκάστῳ τῶν ἀξιωματικῶν λεγομένων· τοῖς δ´

[1]   Μακεδονίᾳ πότους συνεκρότει, κόσμῳ τε θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ περιττῇ τάξει

[1]   λέγεις· Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν θαλάττῃ

[1]   γίνεται καὶ προσφιλέστερος. ἔτι τοίνυν αὐτῷ δεῖ προσεῖναι τὸ μάλιστα μὲν

[1]   ἐπὶ παρθένοις δακνομένους· τῷ γὰρ αὐτῷ θαλπόμενοι πυρὶ μᾶλλον ἀλλήλων ἀντιλήψονται,

[1]   εἰ δὲ χρήσομαι κατὰ τρόπον αὐτῷ καὶ μὴ καταισχυνῶ τὸ ἔργον,

[1]   πολέμαρχος, ὥστε, γραμμάτων ἢ λόγων αὐτῷ μεταξὺ δειπνοῦντι φροντίδος ἀξίων προσπεσόντων,

[1]   διαλεχθῆναι πυθέσθαι, μήτε τινὸς ἐνοχλοῦντος αὐτῷ μήτε τινὸς ἐνοχλουμένου τῶν συμποτῶν,

[1]   ἠρώτα τοὺς παρόντας, εἰ διδόασιν αὐτῷ νουθετῆσαι ληροῦντα δικαστήν· κελευόντων δὲ

[1]   κρυπτόμενον ὑπὸ τῆς κόμης διαμένειν αὐτῷ· παι. ἀνδρὸς ἤδη πάλιν ἐπὶ

[1]   νενομισμένην ἔτι, καὶ τῶν συμβεβηκότων αὐτῷ τὰ μὲν οὐκ ἦν ἴδια

[1]   ἄρ´ ἐν μέσσοισιν, ὡς ταύτης αὐτῷ τῆς χώρας προσηκούσης. ἡ δ´

[1]   ἀρχαί, περιέχων ὁ ἔρως ἐν αὑτῷ καὶ συνειληφώς, λύπην ἡδονὴν ἐνθουσιασμόν,

[1]   τὰς θεραπαινίδας φησίν· ἀμφίπολοι, στῆθ´ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ´ {ἂν} ἐγὼ αὐτὸς

[1]   ἄνευ μέτρου καὶ ᾠδῆς ληροῦντας. οὕτω δὲ τούτων ἐχόντων εἰ βούλοιο

[1]   αὐτὸς ἐκείνοις πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν. οὕτω δὴ καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν

[1]   δ´ ἐγγύθεν ἄγαν προσάγῃς, οὐχ οὕτω καθαρὸν οὐδ´ ἄκρατον ὀδώδασιν· αἴτιον

[1]   οὖν Ἀγαπήστωρ, καὶ ποιητέον εὐκόλους οὕτω καὶ ἱλαρὰς τὰς ἀμύνας· προστάγμασιν

[1]   καὶ καλὸν καὶ χρήσιμον παρέχειν, οὕτω κατανέμουσιν. καὶ τὸν θεὸν ὁρᾷς,

[1]   Ἐπαμεινώνδᾳ τὴν φάλαγγα. συνεχωροῦμεν οὖν οὕτω ποιεῖν ἅπαντες. ὁ δὲ τοὺς

[1]   καὶ βλαβερὸν ἔσται τὸ συμπόσιον, οὕτω τὰς ψυχὰς αἱ μὲν ἐλαφραὶ

[1]   μὴ δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰς πρεπούσας. οὕτω τοίνυν, ὅταν οἱ φιλόσοφοι παρὰ

[1]   θυρσαρίοις παίουσαι τοὺς ἐπιτιθεμένους τραυματίζουσιν, οὕτω τῶν ἀληθινῶν φιλοσόφων καὶ τὰ

[1]   δὲ χαρίεντες ἐν τῷ πάθει τούτῳ γενόμενοι τὴν φωνὴν μόνην εἰς

[1]   τὸν δεξάμενον ἐκάλουν, ἐπὶ δὲ τούτῳ λύρας περιφερομένης ὁ μὲν πεπαιδευμένος

[1]   εἰώθει δὲ λέγειν ὅτι τῷ λιβανωτῷ παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος ἀναθυμιᾶται. καὶ

[1]   τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα τῷ πρώτῳ τῆς δευτέρας κλίνης ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον

[1]   κλίνης ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον δὲ τῷ πρώτῳ τῆς τρίτης, εἶτα τὸν δεύτερον

[1]   ἐμαυτὸν αἱροῦμαι συμποσίαρχον ὑμῶν καὶ κελεύω τοὺς μὲν ἄλλους ὡς βούλονται

[1]   τῷ δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ

[1]   οἰκείου καὶ συγγενοῦς οὔσης τῷ σικύῳ τῆς γλυκύτητος. οὐκοῦν μηδ´ ἡμεῖς

[1]   ἀπορροή τις γένηται. σοφιστὴν δὲ κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ καὶ ποιητὴν ποιητῇ·

[1]   εἰ ταὐτὸ πεισόμεθα Δημοκρίτῳ τῷ σοφῷ διὰ φιλολογίαν. καὶ γὰρ ἐκεῖνος

[1]   μόνον ὠδῖνα τίκτει νὺξ κυβερνήτῃ σοφῷ’ κατὰ τὸν Αἰσχύλον, ἀλλὰ καὶ

[1]   ἔστ´ ἰδία κρᾶσις, ἣν τῷ συμποσιάρχῳ γινώσκειν προσήκει καὶ γιγνώσκοντι φυλάττειν,

[1]   ἐκεῖνα δὲ πάντως ἐξειδέναι τῷ συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ περὶ τὰς

[1]   ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον τῷ

[1]   καὶ ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ· καίτοι

[1]   βιβλίων, ἑκάστου δέκα προβλήματα περιέχοντος, πέμψω δὲ καὶ τὰ λοιπὰ ταχέως,

Chapitre
[1]	αἴσθησιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Διὰ τί	τῷ	ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ
[1]	εἰς τὰ συμπόσια τὸν Κυριεύοντα	ὦ	ἄνθρωπε, τί ταῦτα πρὸς τὸν
[1]	δ´ εἶπον ἀλλὰ γὰρ εἰσίν,	ὦ	ἑταῖρε, καὶ πάνυ γε σεμνῶς
[1]	ΠΡΩΤΟΝ Τὸ μισέω μνάμονα συμπόταν’	ὦ	Σόσσιε Σενεκίων, ἔνιοι πρὸς τοὺς
[1]	μέτρου παραγένηται πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν,	ᾧ	καὶ βλάπτει τὰ ἡδέα καὶ
[1]	παραθύρῳ μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν	ᾧ	καὶ συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ
[1]	ἐξαίρετον ἔχει τὸν τόπον· ἐν	ᾧ	τῆς δευτέρας κλίνης τῇ τρίτῃ
[1]	ὅλης ἔμψυχον ἔχουσα δεσμόν. τοιοῦτο	κἀγὼ	βούλομαι ποιῆσαι τὸ συμπόσιον ἡμῶν,
[1]	πορρωτέρω κατακείμενον προσειπών Τίμων’ ἔφη	κἀγὼ	κριτήν σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι· πάλαι
[1]	δ´ ἐπιεικὴς ὡσπερεὶ τῶν κολοιῶν.	συνάγω	δὲ καὶ ποτικοὺς εἰς ταὐτὸ
[1]	δὲ καὶ κυνηγετικοὺς καὶ γεωργικοὺς	συνάγω.	τῶν γὰρ ὁμοιοτήτων ἡ μὲν
[1]	ἄνδρες ὦσιν, ὅρα τίνα μηχανὴν	ἐπάγω·	κατακλίνω γὰρ εἰς τὸν ἔνδοξον
[1]	στῆθ´ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ´ {ἂν}	ἐγὼ	αὐτὸς ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι‘ καταβὰς
[1]	δή‘ τὸ γύναιον εἶπε μειδιῶν,	ἐγὼ	γὰρ ἀγνοήσασα τὸ σίκυον εἰς
[1]	χώραν ἐπ´ οἴνῳ μὴ διδόντες;	ἐγὼ	δ´ εἶπον ἀλλὰ γὰρ εἰσίν,
[1]	αἰτιώτατος κατέστη σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος.	ἐγὼ	δὲ τῷ Γλαυκίᾳ προσετίθην, ὅτι
[1]	δ´ ὁ νῦν καιρός, οὐκ	ἐγὼ	δεινός. Καὶ ὁ Κράτων ἀνακραγών
[1]	ἢ τοσοῦτον ἐν οἷς μὲν	ἐγὼ	δεινός, οὐχ ὁ νῦν καιρός·
[1]	κρίσιν ἀπῄτουν οἱ παρόντες, ἔφην	ἐγὼ	διαιτητὴς ᾑρημένος οὐ κριτὴς βαδιεῖσθαι
[1]	παράκλησιν γενέσθαι. ἐπεὶ τοίνυν’ ἔφην	ἐγώ	δοκεῖ ταῦτα πᾶσιν, ἐμαυτὸν αἱροῦμαι
[1]	πιθανῶς λέγειν Ἀριστοτέλης; Πιθανῶς’ ἔφην	ἐγώ	οὐ μὴν ἀληθῶς· ὁρῶ γὰρ
[1]	ἡμᾶς ἐπὶ τὸν λόγον, ἔφην	ἐγὼ	πρῶτον ὅτι μοι δοκεῖ σκεπτέον
[1]	διετάττετ´ ἀπ´ ἀρχῆς, ὥσπερ ἐκέλευον	ἐγώ,	τὰς κλίσεις, οὐκ ἂν εὐθύνας
[1]	ἔσται. τοιοῦτον’ ἔφη σοι, Θέων,	ἐγὼ	τὸν ἄρχοντα συμποσίου πλάσας ὥσπερ
[1]	πότου πᾶσα καὶ ἀνέσεως ὥρα	στρατηγῷ	καὶ ἄρχοντι φροντίδος ἄξιόν ἐστιν.
[1]	καὶ οὐδὲν ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ	λόγῳ	καὶ ζητήσω τὴν αἰτίαν, ὡς
[1]	δ´ ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίας τε	λόγῳ	καὶ ποσότητος· οὐ γὰρ ἀναιρεθῆναι
[1]	ἑτέρῳ βούλεται τὸ ἔπαθλον ἀποδιδόναι,	λόγῳ	μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων καὶ τιμῶν,
[1]	ὡς ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει	λόγῳ	μὴ δυναμένην. Σοῦ δ´ εἰπόντος
[1]	ταῦτα Χρύσιππος ἄλλως ἐν παραδείγματος	λόγῳ	προύθετο, ῥᾳδίως ἡμῶν καὶ ἀλόγως
[1]	δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω	φιλολόγῳ	μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ
[1]	τῶν συμποσίων ἀναιρεῖν φιλοσοφίαν ὡς	ἔργῳ	βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ μὴ
[1]	μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων καὶ τιμῶν,	ἔργῳ	δὲ τῆς ἐκείνων διαφορᾶς τὴν
[1]	γὰρ πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς	ἀοιδῷ·	καίτοι Σωσικλῆς οὗτος καὶ Μόδεστος
[1]	τὸν σιωπηλόν· ἐὰν δέ που	κατίδω	πλούσιον μεγαλόδωρον, ἄξω πρὸς αὐτὸν
[1]	φροντίδος ἀξίων προσπεσόντων, ἐπιφθεγξάμενος εἰς	ἕω	τὰ σπουδαῖα’ τὴν μὲν ἐπιστολὴν
[1]	λόγοι καὶ τὸν νάρθηκα τῷ	θεῷ	συγκαθιεροῦσιν, ὡς ἢ μηδενὸς δέον
[1]	μὲν γὰρ αὐτὸν τοῖς σώμασιν	ἵλεω	καὶ πρᾶον, αὗται δὲ ταῖς
[1]	ἡμῶν, οὐ πλουσίῳ πλούσιον οὐδὲ	νέῳ	νέον οὐδ´ ἄρχοντι συγκατακλίνων ἄρχοντα
[1]	~ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΩΝ ΒΙΒΛΙΑ ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ Τὸ	μισέω	μνάμονα συμπόταν’ ὦ Σόσσιε Σενεκίων,
[1]	δὲ τοῦτό γ´ οὐ νοθεύει,	προκείσθω	τῆς αἰτίας ἐν κοινῷ πᾶσιν
[1]	ἑτέρους τούτοις παραπλησίους, ἀφήσομεν αὐτοὺς	μύθῳ	φιλοσοφεῖν, οὐχ ἧττον ταῖς Μούσαις
[1]	φιλοσοφοῦντες δέδια μὴ δοκῶμεν τῇ	αὐλείῳ	τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν τῇ
[1]	οἱ τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντες, ἐν	Θεσμοθετείῳ	σιωπῇ τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν,
[1]	Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ αὐτῷ	βυβλίῳ	φησὶν τοὺς ἐν θαλάττῃ λουσαμένους
[1]	τῶν γλυκεῖ χρησαμένων, ἂν ἐν	ἡλίῳ	στῶσιν’ λέγει γάρ’ εἶπον· ἀλλ´
[1]	τῆς θαλάττης ἀναδύντες ἐν τῷ	ἡλίῳ	στῶσιν, τὸ λεπτότατον καὶ κουφότατον
[1]	ἐν οἴνῳ μὴ μόνον τῷ	φιλοποιῷ	λεγομένῳ μάχεσθαι τῆς τραπέζης, ἀλλὰ
[1]	ὁ γραμματικὸς ἑστιωμένων ἡμῶν παρὰ	Μεστρίῳ	Φλώρῳ πρὸς Θεμιστοκλέα τὸν Στωικὸν
[1]	καὶ ἀρχαῖς ὥσπερ θέαν ἐν	συμποσίῳ	κατανέμοντος ἢ προεδρίας ψηφισμάτων ἀμφικτυονικῶν
[1]	ὅτι καὶ Πλάτων ἐν τῷ	Συμποσίῳ	περὶ τέλους διαλεγόμενος καὶ τοῦ
[1]	ᾖ τὸ πρίν’ ἐζητεῖτο παρὰ	Σοσσίῳ	Σαπφικῶν τινων ᾀσθέντων, ὅπου καὶ
[1]	ποιῆσαι τὸ συμπόσιον ἡμῶν, οὐ	πλουσίῳ	πλούσιον οὐδὲ νέῳ νέον οὐδ´
[1]	τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ	θαλαττίῳ	πλύνεται τὰ ἱμάτια Θέων ὁ
[1]	δὲ Δρούσῳ τῷ Τιβερίου Καίσαρος	υἱῷ	συμβιούντων ὁ πάντας ἐν τῷ
[1]	ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ	Ἀκαδημαϊκῷ	λεπτὸν ἔχοντι καὶ κατεφθινηκὸς τὸ
[1]	ἐν τῷ πίνειν προτρεπόμενος ἰατρὸς	ἑάλω	τῶν πικρῶν ἀμυγδαλῶν πέντ´ ἢ
[1]	ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι σώματος καὶ	ἀγγέλῳ	τῶν ἀπὸ στρατοπέδου προσελθεῖν διαλεχθῆναι
[1]	ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα τῷ δ´	ὀργίλῳ	τὸν σιωπηλόν· ἐὰν δέ που
[1]	οὐδ´ ἄρχοντι συγκατακλίνων ἄρχοντα καὶ	φίλῳ	φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη καὶ
[1]	τῶν θυρῶν τοῦ ἀνδρῶνος, καὶ	κύκλῳ	ταῖς ὄψεσιν ἐπελθὼν τοὺς κατακειμένους
[1]	μήθ´ ἡλικίᾳ μήτ´ ἀρχῇ μήτ´	ἄλλῳ	τινὶ τῶν ὁμοίων τὴν ἁρμόττουσαν
[1]	καταβλέψας ἕκαστον ἀκούσατ´’ εἶπεν ὡς	μέλλω	συντάττειν ὑμᾶς ἀλλήλοις· βούλομαι γὰρ
[1]	ὁρᾶν λειπόμενον. ἐκεῖνον μὲν οὖν	πολλῷ	γέλωτι χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων’
[1]	πάνυ φαίνεσθαι γελοῖον ὅτι πράσου	φύλλῳ	τὸ τῶν ἐρώντων δέδεται βαλλάντιον’
[1]	κελεύω φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ	δυσκόλῳ	δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ
[1]	ἣν αἰτίαν Ὅμηρος ἐν τῷ	ποταμῷ	πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ θαλάττῃ,
[1]	ἁλώδης ἐπίπαγος, μέχρι ἂν αὐτὸ	ποτίμῳ	καὶ γλυκεῖ κατακλύσωσιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ι
[1]	~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Διὰ τί τῷ	ποτίμῳ	μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ πλύνεται
[1]	ᾧ καὶ συνηθείᾳ τι καὶ	νόμῳ	δοτέον· ἢ καὶ προπόσεις καὶ
[1]	καταπολεμήσας ἐν Μακεδονίᾳ πότους συνεκρότει,	κόσμῳ	τε θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ
[1]	προσεῖπεν, οὐ πανταχοῦ τὸ πῦρ	ἄνω	τάττοντα καὶ κάτω τὴν γῆν,
[1]	γέρας προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον	εἰσηγησαμένῳ	καὶ τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα
[1]	οἴνῳ μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ	λεγομένῳ	μάχεσθαι τῆς τραπέζης, ἀλλὰ καὶ
[1]	γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ τῷ	δεομένῳ	τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ
[1]	καὶ ἰδίαν ἐχόντων παρὰ τῷ	δεχομένῳ	τιμῆς ὑπεροχήν, ἐκ τῶν Ὁμήρου
[1]	ὑπὲρ αὐτὸν εἰκότως τῷ μάλιστα	τιμωμένῳ	τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη, ἵν´ ἐγγὺς
[1]	ἂν εὐθύνας ὑπείχομεν ἀταξίας ἀνδρὶ	δεινῷ	κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας
[1]	γε Μιλτιάδην αἰτιώτατος κατέστη σύμψηφος	ἐκείνῳ	γενόμενος. ἐγὼ δὲ τῷ Γλαυκίᾳ
[1]	ὦσιν, ὅρα τίνα μηχανὴν ἐπάγω·	κατακλίνω	γὰρ εἰς τὸν ἔνδοξον μάλιστα
[1]	ἔχειν, τίνα λαμβάνει μεταβολὴν ἐν	οἴνῳ	καὶ πρὸς τί πάθος ἀκροσφαλής
[1]	θεῶν οἱ φιλοσόφοις χώραν ἐπ´	οἴνῳ	μὴ διδόντες; ἐγὼ δ´ εἶπον
[1]	δ´ ὅλως ἀμνημονεῖν τῶν ἐν	οἴνῳ	μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ
[1]	μηδενὸς δέον μνημονεύειν τῶν ἐν	οἴνῳ	πλημμεληθέντων ἢ παντελῶς ἐλαφρᾶς καὶ
[1]	παροῦσιν· διαγωγὴ γάρ ἐστιν ἐν	οἴνῳ	τὸ συμπόσιον εἰς φιλίαν ὑπὸ
[1]	λάθωσιν ὕβριν καθάπερ ὑοσκύαμον ἐμβαλόντες	οἴνῳ	τοῖς λεγομένοις προστάγμασιν ἐξυβρίζουσιν, προστάττοντες
[1]	ἀμφικτυονικῶν διδόντος, ὅπως μηδ´ ἐν	οἴνῳ	τὸν τῦφον ἀποφύγωμεν; οὔτε γὰρ
[1]	μὴ δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν	οἴνῳ	φθέγγεσθαι φιλοσοφίαν, καὶ τοὺς Πέρσας
[1]	δεῖπνον γενομένης εἰ χρηστέον ἐν	οἴνῳ	φιλοσόφοις λόγοις καὶ τί μέτρον
[1]	τίς ἀρετὴ συμπότου καὶ πῶς	οἴνῳ	χρηστέον, ἐξ αὐτῶν δὲ τῶν
[1]	νοθεύει, προκείσθω τῆς αἰτίας ἐν	κοινῷ	πᾶσιν ἡ ζήτησις. εἰπόντος δὲ
[1]	ἀλαλαί τ´ ὀρινομένων ῥιψαύχενι σὺν	κλόνῳ‘	κατὰ Πίνδαρον· οἱ δὲ χαρίεντες
[1]	φιλοτιμίαις ἐκ φιλοδοξίας ἐν δὲ	δείπνῳ	καὶ παρὰ πότον ἐκ παιδιᾶς
[1]	κατὰ τρόπον αὐτῷ καὶ μὴ	καταισχυνῶ	τὸ ἔργον, οὐκ οἶδα· τον
[1]	δέ που κατίδω πλούσιον μεγαλόδωρον,	ἄξω	πρὸς αὐτὸν ἐκ γωνίας τινὸς
[1]	ἐγγὺς προσάγοντες τὰ γράμματα πρεσβῦται,	μηδέπω	τῶν αὐγῶν συγκεχυμένων ἀλλ´ ἑκατέρᾳ
[1]	δὲ τὸν λόγον ἐ- αὐτοῖς	ἐπιτρέπω.	Μικρὰ μὲν οὖν ἠκκίσαντο παραιτούμενοι·
[1]	δὴ τὸ πλῦνον ὑγρὸν τῷ	ῥύπῳ	συνεξελθεῖν, ὥσπερ τῷ νοσήματι τὸν
[1]	νομοθέτας τοῦ δόγματος, ἔν τινι	τύπῳ	βραχέως διελθεῖν, ὁποῖον ὄντα δεῖ
[1]	τι τοῦ πυρὸς ἐν τῷ	μετώπῳ	κρυπτόμενον ὑπὸ τῆς κόμης διαμένειν
[1]	πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας	ἑτέρῳ	βούλεται τὸ ἔπαθλον ἀποδιδόναι, λόγῳ
[1]	οὐκ ἔστιν· οὐδὲ προπίεται μὲν	ἑτέρῳ	πρὸ ἑτέρου μᾶλλον ὁ ἑστιῶν,
[1]	συμπαθὲς γενέσθαι. κεράννυται δ´ ἕτερον	ἑτέρῳ	συμμετρίας τε λόγῳ καὶ ποσότητος·
[1]	τῶν γερόντων, διὰ τί μᾶλλον	ἀκρατοτέρῳ	τῷ ποτῷ χαίρουσιν. οἱ μὲν
[1]	εἶτα τὸν δεύτερον ὁμοίως τῷ	δευτέρῳ,	καὶ τὸ ποικίλον καὶ πολυκαμπὲς
[1]	κώνων ἑκάτερον φέρεσθαι· γενόμενοι δ´	ἀπωτέρω	καὶ συμπεσόντες ἀλλήλοις ἓν τὸ
[1]	ἐπιθιγγάνοντες, ἀσθενέστερον ἐπιλαμβάνονται· οἱ δ´	ἀπωτέρω	προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ φωτὸς ἤδη
[1]	ἀντιφωτισμὸν οὐ φέρουσιν, ἀλλὰ προάγοντες	ἀπωτέρω	τὸ βιβλίον ἐκλύουσι τὴν λαμπρότητα
[1]	τέλος εἶχεν, ὁ πατὴρ ἐμὲ	πορρωτέρω	κατακείμενον προσειπών Τίμων’ ἔφη κἀγὼ
[1]	ὁρῶν διαφερομένους καὶ δεδοικὼς μὴ	πορρωτέρω	προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας ἑτέρῳ
[1]	τὸ αἰσθητήριον. ὅ τι γὰρ	σιδήρῳ	πρὸς ἀκμὴν στόμωμα, τοῦτο σώματι
[1]	εἶπον· ἀλλ´ ᾤμην σε μᾶλλον	Ὁμήρῳ	τἀναντία λέγοντι πιστεύσειν. ὁ γὰρ
[1]	δὲ μῖξις, οἷς ἂν ἐν	καιρῷ	καὶ μετὰ μέτρου παραγένηται πράγμασιν,
[1]	εὖ πως συγκεκραμένον πρὸς ἀμφότερα,	σμικρῷ	δὲ μᾶλλον, ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον,
[1]	ἔφην ἐγώ οὐ μὴν ἀληθῶς·	ὁρῶ	γὰρ ὅτι καὶ τέφρᾳ καὶ
[1]	μόλις δι´ ὠτὸς ἔρχεται τρυπωμένου,	πόρρω	δὲ λεύσσων, ἐγγύθεν δὲ πᾶς
[1]	ὄψεως ἀντιπίπτειν. οἱ γὰρ πρεσβύτεροι	πόρρω	τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων ἀπάγοντες
[1]	τὸ ἴσον, ἀλλὰ καιροῦ τινι	μέτρῳ	καὶ σώματος δυνάμει τὸ οἰκεῖον
[1]	γὰρ ὅτι καὶ τέφρᾳ καὶ	λίτρῳ,	κἂν μὴ παρῇ δὲ ταῦτα,
[1]	τὸν τῦφον ἀποκλείοντες εἰσάγειν τῇ	παραθύρῳ	μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν ᾧ
[1]	γραμματικὸς ἑστιωμένων ἡμῶν παρὰ Μεστρίῳ	Φλώρῳ	πρὸς Θεμιστοκλέα τὸν Στωικὸν διηπόρησεν,
[1]	ὥσπερ ἄφωνα γράμματα φωνηέντων ἐν	μέσῳ	πολλῶν τῶν πεπαιδευμένων ἐμπεριλαμβανόμενοι φθογγῆς
[1]	τὰ καλούμενα σκόλια, κρατῆρος ἐν	μέσῳ	προκειμένου καὶ στεφάνων διανεμομένων, οὓς
[1]	δεῖ με τῆς γλυκύτητος εὑρεῖν,	εὑρήσω	δὲ τοῦ χωρίου γενόμενος θεατής·
[1]	ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ λόγῳ καὶ	ζητήσω	τὴν αἰτίαν, ὡς ἂν οἰκείου
[1]	τέσσαρας πότους συνδιέφερεν. Τῶν δὲ	Δρούσῳ	τῷ Τιβερίου Καίσαρος υἱῷ συμβιούντων
[1]	μέτροις καὶ ᾠδαῖς, ὥσπερ εἰκόνας	χρυσῷ	καλλωπίζοντες, ὅπως ἀκούηταί τε μᾶλλον
[1]	τὸ βιβλίον ἐκλύουσι τὴν λαμπρότητα	τῷ	ἀέρι καθάπερ οἶνον ὕδατι κατακεραννυμένην;
[1]	ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ Ἀγαπήστορι	τῷ	Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι καὶ κατεφθινηκὸς
[1]	τῶν γερόντων αἰσθητήρια, πῶς ἐν	τῷ	ἀναγινώσκειν τὸν ἐγγύθεν ἀντιφωτισμὸν οὐ
[1]	παραιτούμενοι· κελευόντων δὲ πάντων πείθεσθαι	τῷ	ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον,
[1]	καὶ ἱεροφαντίας. ὧν οὐδὲν οἶμαι	τῷ	ἄρχοντι περιοπτέον· ἀλλὰ καὶ λόγοις
[1]	ἔφη λέγεις· Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν	τῷ	αὐτῷ βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν
[1]	καὶ τοὺς ἐπὶ παρθένοις δακνομένους·	τῷ	γὰρ αὐτῷ θαλπόμενοι πυρὶ μᾶλλον
[1]	σύμψηφος ἐκείνῳ γενόμενος. ἐγὼ δὲ	τῷ	Γλαυκίᾳ προσετίθην, ὅτι καὶ τὸ
[1]	ἀδολέσχῳ δὲ πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον	τῷ	δ´ ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα τῷ
[1]	τῶν ὄντων οὐδὲν οὔτε προσθέντα,	τῷ	δ´ ἕκαστον ἐπὶ τὴν προσήκουσαν
[1]	τῷ δ´ ἀλαζόνι τὸν εἴρωνα	τῷ	δ´ ὀργίλῳ τὸν σιωπηλόν· ἐὰν
[1]	ἢ γένεσιν ἡ τάξις· ἀλλὰ	τῷ	δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω
[1]	τρίτης, εἶτα τὸν δεύτερον ὁμοίως	τῷ	δευτέρῳ, καὶ τὸ ποικίλον καὶ
[1]	ὁμολογουμένην καὶ ἰδίαν ἐχόντων παρὰ	τῷ	δεχομένῳ τιμῆς ὑπεροχήν, ἐκ τῶν
[1]	καὶ μετακοσμοῦντι τὸ συμπόσιον, ὥσπερ	τῷ	Ἐπαμεινώνδᾳ τὴν φάλαγγα. συνεχωροῦμεν οὖν
[1]	τῆς ψυχῆς τῶν μὲν ἐλαφροτέρων	τῷ	ἤθει καὶ τὸ σῶμα συνεπαίρουσιν
[1]	ἐκ τῆς θαλάττης ἀναδύντες ἐν	τῷ	ἡλίῳ στῶσιν, τὸ λεπτότατον καὶ
[1]	τί τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ	τῷ	θαλαττίῳ πλύνεται τὰ ἱμάτια Θέων
[1]	πάτριοι λόγοι καὶ τὸν νάρθηκα	τῷ	θεῷ συγκαθιεροῦσιν, ὡς ἢ μηδενὸς
[1]	βασιλεὺς ἆθλον ὑπὸ κήρυκος κατήγγειλεν	τῷ	καινὴν ἡδονὴν ἐξευρόντι· συμποσίου δὲ
[1]	λογιώτατος· εἰώθει δὲ λέγειν ὅτι	τῷ	λιβανωτῷ παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος ἀναθυμιᾶται.
[1]	εἶπεν καὶ οὐδὲν ἧττον ἐπιθήσομαι	τῷ	λόγῳ καὶ ζητήσω τὴν αἰτίαν,
[1]	ὁ δ´ ὑπὲρ αὐτὸν εἰκότως	τῷ	μάλιστα τιμωμένῳ τῶν κεκλημένων ἀπεδόθη,
[1]	ἔστι δὲ τοιοῦτος, ἂν μήτε	τῷ	μεθύειν εὐάλωτος ᾖ μήτε πρὸς
[1]	βαλλάντιον’ ἐλέχθη δὲ καὶ ὅτι	τῷ	μεθύειν τὸ ἐρᾶν ὅμοιόν ἐστιν·
[1]	ὑποκριτὰς ἐν τοῖς ὀδυρμοῖς ἀτρέμα	τῷ	μελῳδεῖν προσάγοντας ὁρῶμεν καὶ παρεντείνοντας
[1]	ἴχνος τι τοῦ πυρὸς ἐν	τῷ	μετώπῳ κρυπτόμενον ὑπὸ τῆς κόμης
[1]	ὑγρὸν τῷ ῥύπῳ συνεξελθεῖν, ὥσπερ	τῷ	νοσήματι τὸν ἐλλέβορον. τὸ μὲν
[1]	τῶν ὀφθαλμῶν ἑκατέρου κῶνος, πρὸς	τῷ	ὄμματι τὴν κορυφὴν ἔχων, ἕδραν
[1]	τῶν μὲν ἀτόπων ἡ λήθη	τῷ	ὄντι σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην εἶναι,
[1]	Πίνδαρον· οἱ δὲ χαρίεντες ἐν	τῷ	πάθει τούτῳ γενόμενοι τὴν φωνὴν
[1]	ἆθλον ἂν καὶ γέρας προθείη	τῷ	παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ τέρψιν
[1]	εἰκότος ἁλισκομένων καὶ πάλιν ἀπιστούντων	τῷ	παρὰ τὸ εἰκός, ἐπιστρέφων σοὶ
[1]	ἄλλους ὡς βούλονται πίνειν ἐν	τῷ	παρόντι, Κράτωνα δὲ καὶ Θέωνα,
[1]	τῶν ὀμμάτων αὐγοειδὲς ἐκπῖπτον ἀνακίρναται	τῷ	περὶ τὰ σώματα φωτὶ καὶ
[1]	ἀλλὰ σεμνὸς καὶ αὐστηρὸς ἐν	τῷ	πίνειν ἀνιέμενος ἡδίων γίνεται καὶ
[1]	Λαμπρίας ὁ ἡμέτερος πάππος ἐν	τῷ	πίνειν εὑρετικώτατος αὐτὸς αὑτοῦ καὶ
[1]	πίνοντος ἀλλὰ πολὺν χρόνον ἐν	τῷ	πίνειν καὶ διαλέγεσθαι τοῖς φίλοις
[1]	φορτικοὺς ἐπιεικῶς καὶ ἀναγώγους ἐν	τῷ	πίνειν ὄντας· οἱ γὰρ ἐν
[1]	υἱῷ συμβιούντων ὁ πάντας ἐν	τῷ	πίνειν προτρεπόμενος ἰατρὸς ἑάλω τῶν
[1]	εὐγένειαν τίθησιν οὐδ´ ὁ ζωγράφος	τῷ	πολυτελεστάτῳ χρώματι τὴν ἡγουμένην ἀποδίδωσι
[1]	δι´ ἣν αἰτίαν Ὅμηρος ἐν	τῷ	ποταμῷ πλύνουσαν οὐκ ἐν τῇ
[1]	γερόντων, διὰ τί μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ	τῷ	ποτῷ χαίρουσιν. οἱ μὲν οὖν
[1]	διαφέρεσθαι· τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα	τῷ	πρώτῳ τῆς δευτέρας κλίνης ἀποστέλλειν,
[1]	δευτέρας κλίνης ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον δὲ	τῷ	πρώτῳ τῆς τρίτης, εἶτα τὸν
[1]	δεῖ δὴ τὸ πλῦνον ὑγρὸν	τῷ	ῥύπῳ συνεξελθεῖν, ὥσπερ τῷ νοσήματι
[1]	ἂν οἰκείου καὶ συγγενοῦς οὔσης	τῷ	σικύῳ τῆς γλυκύτητος. οὐκοῦν μηδ´
[1]	Φιλόπαππος εἰ ταὐτὸ πεισόμεθα Δημοκρίτῳ	τῷ	σοφῷ διὰ φιλολογίαν. καὶ γὰρ
[1]	οὐκ ἔστ´ ἰδία κρᾶσις, ἣν	τῷ	συμποσιάρχῳ γινώσκειν προσήκει καὶ γιγνώσκοντι
[1]	δύσκολον, ἐκεῖνα δὲ πάντως ἐξειδέναι	τῷ	συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ περὶ
[1]	γὰρ ὅτι καὶ Πλάτων ἐν	τῷ	Συμποσίῳ περὶ τέλους διαλεγόμενος καὶ
[1]	πότους συνδιέφερεν. Τῶν δὲ Δρούσῳ	τῷ	Τιβερίου Καίσαρος υἱῷ συμβιούντων ὁ
[1]	τῶν ἐν οἴνῳ μὴ μόνον	τῷ	φιλοποιῷ λεγομένῳ μάχεσθαι τῆς τραπέζης,
[1]	καὶ βασιλικῆς χώρας ὑπῆγον αὑτοὺς	κάτω	συγχωροῦντες, ὡς μηδὲ τοῦτο τῆς
[1]	τὸ πῦρ ἄνω τάττοντα καὶ	κάτω	τὴν γῆν, ἀλλ´ ὡς ἂν
[1]	~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ζ Διὰ τί μᾶλλον	ἀκράτῳ	χαίρουσιν οἱ γέροντες. Ἐζητεῖτο περὶ
[1]	τίθησιν οὐδ´ ὁ ζωγράφος τῷ	πολυτελεστάτῳ	χρώματι τὴν ἡγουμένην ἀποδίδωσι χώραν
[1]	ὁ δὲ συμποσίαρχος ἡμῶν ἐκεῖνος	λεγέτω	πρὸς αὑτόν φίλων ἄρχεις‘ ἵνα
[1]	ὁ Φιλόπαππος εἰ ταὐτὸ πεισόμεθα	Δημοκρίτῳ	τῷ σοφῷ διὰ φιλολογίαν. καὶ
[1]	Θέων ὁ ἑταῖρος ἔν τινι	πότῳ	παροινίας ἀρχὴν λαβούσης εἶτα παυσαμένης
[1]	διὰ τί μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ τῷ	ποτῷ	χαίρουσιν. οἱ μὲν οὖν κατεψυγμένην
[1]	κἂν μὴ παρῇ δὲ ταῦτα,	κονιορτῷ	πολλάκις παχύνουσι τὸ ὕδωρ, ὡς
[1]	καὶ σώματος δυνάμει τὸ οἰκεῖον	ἑκάστῳ	καὶ πρόσφορον ἀπονέμηται. εἰ δὲ
[1]	φωνῇ παιανίζοντες, δεύτερον δ´ ἐφεξῆς	ἑκάστῳ	μυρσίνης παραδιδομένης, ἣν αἴσακον οἶμαι
[1]	ἢ συνήθους ἢ καθηγητοῦ, διδοὺς	ἑκάστῳ	τῶν ἀξιωματικῶν λεγομένων· τοῖς δ´
[1]	Μακεδονίᾳ πότους συνεκρότει, κόσμῳ τε	θαυμαστῷ	περὶ πάντα καὶ περιττῇ τάξει
[1]	λέγεις· Ἀριστοτέλης γὰρ ἐν τῷ	αὐτῷ	βυβλίῳ φησὶν τοὺς ἐν θαλάττῃ
[1]	γίνεται καὶ προσφιλέστερος. ἔτι τοίνυν	αὐτῷ	δεῖ προσεῖναι τὸ μάλιστα μὲν
[1]	ἐπὶ παρθένοις δακνομένους· τῷ γὰρ	αὐτῷ	θαλπόμενοι πυρὶ μᾶλλον ἀλλήλων ἀντιλήψονται,
[1]	εἰ δὲ χρήσομαι κατὰ τρόπον	αὐτῷ	καὶ μὴ καταισχυνῶ τὸ ἔργον,
[1]	πολέμαρχος, ὥστε, γραμμάτων ἢ λόγων	αὐτῷ	μεταξὺ δειπνοῦντι φροντίδος ἀξίων προσπεσόντων,
[1]	διαλεχθῆναι πυθέσθαι, μήτε τινὸς ἐνοχλοῦντος	αὐτῷ	μήτε τινὸς ἐνοχλουμένου τῶν συμποτῶν,
[1]	ἠρώτα τοὺς παρόντας, εἰ διδόασιν	αὐτῷ	νουθετῆσαι ληροῦντα δικαστήν· κελευόντων δὲ
[1]	κρυπτόμενον ὑπὸ τῆς κόμης διαμένειν	αὐτῷ·	παι. ἀνδρὸς ἤδη πάλιν ἐπὶ
[1]	νενομισμένην ἔτι, καὶ τῶν συμβεβηκότων	αὐτῷ	τὰ μὲν οὐκ ἦν ἴδια
[1]	ἄρ´ ἐν μέσσοισιν, ὡς ταύτης	αὐτῷ	τῆς χώρας προσηκούσης. ἡ δ´
[1]	ἀρχαί, περιέχων ὁ ἔρως ἐν	αὑτῷ	καὶ συνειληφώς, λύπην ἡδονὴν ἐνθουσιασμόν,
[1]	τὰς θεραπαινίδας φησίν· ἀμφίπολοι, στῆθ´	οὕτω	ἀπόπροθεν, ὄφρ´ {ἂν} ἐγὼ αὐτὸς
[1]	ἄνευ μέτρου καὶ ᾠδῆς ληροῦντας.	οὕτω	δὲ τούτων ἐχόντων εἰ βούλοιο
[1]	αὐτὸς ἐκείνοις πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν.	οὕτω	δὴ καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν
[1]	δ´ ἐγγύθεν ἄγαν προσάγῃς, οὐχ	οὕτω	καθαρὸν οὐδ´ ἄκρατον ὀδώδασιν· αἴτιον
[1]	οὖν Ἀγαπήστωρ, καὶ ποιητέον εὐκόλους	οὕτω	καὶ ἱλαρὰς τὰς ἀμύνας· προστάγμασιν
[1]	καὶ καλὸν καὶ χρήσιμον παρέχειν,	οὕτω	κατανέμουσιν. καὶ τὸν θεὸν ὁρᾷς,
[1]	Ἐπαμεινώνδᾳ τὴν φάλαγγα. συνεχωροῦμεν οὖν	οὕτω	ποιεῖν ἅπαντες. ὁ δὲ τοὺς
[1]	καὶ βλαβερὸν ἔσται τὸ συμπόσιον,	οὕτω	τὰς ψυχὰς αἱ μὲν ἐλαφραὶ
[1]	μὴ δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰς πρεπούσας.	οὕτω	τοίνυν, ὅταν οἱ φιλόσοφοι παρὰ
[1]	θυρσαρίοις παίουσαι τοὺς ἐπιτιθεμένους τραυματίζουσιν,	οὕτω	τῶν ἀληθινῶν φιλοσόφων καὶ τὰ
[1]	δὲ χαρίεντες ἐν τῷ πάθει	τούτῳ	γενόμενοι τὴν φωνὴν μόνην εἰς
[1]	τὸν δεξάμενον ἐκάλουν, ἐπὶ δὲ	τούτῳ	λύρας περιφερομένης ὁ μὲν πεπαιδευμένος
[1]	εἰώθει δὲ λέγειν ὅτι τῷ	λιβανωτῷ	παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος ἀναθυμιᾶται. καὶ
[1]	τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα τῷ	πρώτῳ	τῆς δευτέρας κλίνης ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον
[1]	κλίνης ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον δὲ τῷ	πρώτῳ	τῆς τρίτης, εἶτα τὸν δεύτερον
[1]	ἐμαυτὸν αἱροῦμαι συμποσίαρχον ὑμῶν καὶ	κελεύω	τοὺς μὲν ἄλλους ὡς βούλονται
[1]	τῷ δεομένῳ τὸ οἰκεῖον προσαρμόττων	κελεύω	φιλολόγῳ μὲν ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ
[1]	οἰκείου καὶ συγγενοῦς οὔσης τῷ	σικύῳ	τῆς γλυκύτητος. οὐκοῦν μηδ´ ἡμεῖς
[1]	ἀπορροή τις γένηται. σοφιστὴν δὲ	κωλύω	συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ καὶ ποιητὴν ποιητῇ·
[1]	εἰ ταὐτὸ πεισόμεθα Δημοκρίτῳ τῷ	σοφῷ	διὰ φιλολογίαν. καὶ γὰρ ἐκεῖνος
[1]	μόνον ὠδῖνα τίκτει νὺξ κυβερνήτῃ	σοφῷ’	κατὰ τὸν Αἰσχύλον, ἀλλὰ καὶ
[1]	ἔστ´ ἰδία κρᾶσις, ἣν τῷ	συμποσιάρχῳ	γινώσκειν προσήκει καὶ γιγνώσκοντι φυλάττειν,
[1]	ἐκεῖνα δὲ πάντως ἐξειδέναι τῷ	συμποσιάρχῳ	προσήκει, τὰ κοινὰ περὶ τὰς
[1]	ὑποκατακλίνεσθαι φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ πρᾶον	ἀδολέσχῳ	δὲ πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον τῷ
[1]	καὶ ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ	πτωχῷ	φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ· καίτοι
[1]	βιβλίων, ἑκάστου δέκα προβλήματα περιέχοντος,	πέμψω	δὲ καὶ τὰ λοιπὰ ταχέως,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/10/2005