Chapitre
[1]	ποτίμῳ καὶ γλυκεῖ κατακλύσωσιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ	Ι	Διὰ τί τῆς Αἰαντίδος φυλῆς
[1]	τιμῆς. ἂν δὲ τοι μὲν	αἱ	ἀξίαι δύσκολοι δ´ οἱ ἄνδρες
[1]	τὸ συμπόσιον, οὕτω τὰς ψυχὰς	αἱ	μὲν ἐλαφραὶ ζητήσεις ἐμμελῶς καὶ
[1]	τὰ τῶν σπουδαζόντων. ὡς γὰρ	αἱ	παρ´ Εὐριπίδῃ μαινάδες ἄνοπλοι καὶ
[1]	ταραττομένους μᾶλλον ἀντιλαμβάνεσθαι. καὶ γὰρ	αἱ	τῶν ἀνθῶν ὀσμαὶ πόρρωθεν εὐωδέστεραι
[1]	τὴν γῆν, ἀλλ´ ὡς ἂν	αἱ	χρεῖαι τῶν σωμάτων ἀπαιτῶσιν· τοῦτο
[1]	τοῦ συνήθους καὶ καθεστηκότος. ὅθεν	αἵ	τε βακχεῖαι ῥυθμοῖς χρῶνται καὶ
[1]	συνήθους καὶ παρεγκλίνοντος τὴν φωνήν.	αἵ	τε γὰρ λῦπαι τὸ γοερὸν
[1]	ὁρῶμεν καὶ παρεντείνοντας τὴν φωνήν.	αἵ	τε σφοδραὶ περιχάρειαι τῆς ψυχῆς
[1]	τὴν ἐπινίκιον καὶ πυθόχρηστον ἀπῆγον	Αἰαντίδαι	θυσίαν εἰς Κιθαιρῶνα, τῆς πόλεως
[1]	καὶ τὸν Κύκλωπα μούσαις εὐφώνοις	ἰᾶσθαι’	φησὶ τὸν ἔρωτα’ Φιλόξενος. ἐλέχθη
[1]	λῦσαί τι τῶν ἀπορουμένων ποιηταῖς	προενέγκασθαι	στίχους. ἡδέως γὰρ εἰς τοῦθ´
[1]	τὰ ἐντὸς καὶ οὐκ ἐῶσα	πίμπλασθαι	τὰς φλέβας, ὧν διατάσει φασὶ
[1]	ἄλλοις ἀμυθήτοις, ἃ προϊδέσθαι καὶ	φυλάξασθαι	τακτικοῦ καὶ ἁρμονικοῦ ἀνδρός ἐστιν.
[1]	ἐπῆρεν Κανδαύλην τῆς ἑαυτοῦ γυναικὸς	ἐπισπᾶσθαι	θεατὴν εἰς τὸ δωμάτιον τὸν
[1]	ἐπίτασιν ἢ γένεσιν δι´ ἡδονῆς	ἐνεργάσασθαι	τοῖς παροῦσιν· διαγωγὴ γάρ ἐστιν
[1]	Ὅμηρον οὐκ ἀδίκως ὁ Θηβαῖος	αἰτιάσασθαι	Παμμένης ὡς τῶν ἐρωτικῶν ἄπερον,
[1]	ἐνίοις εὐχέρειαν ἀποδράσεως ποιησώμεθα πρόφασιν·	ἐγγυμνάσασθαι	γάρ, εἰ μηδὲν ἄλλο χρήσιμον,
[1]	περὶ πρωτείων ἀποφαινόμενος, ὥσπερ οὐ	φιλοφρονήσασθαι	παρακεκληκὼς ἀλλ´ ἀνιᾶσαι τοὺς ἐπιτηδείους.
[1]	ἄξιόν τινος σπουδῆς πεποιημένους ἔργον	ἀναγράψασθαι	λόγους παρὰ πότον γενομένους, ᾠήθης
[1]	μόνην εἰς τὸ ᾄδειν καὶ	φθέγγεσθαι	μέτρα καὶ μέλη προΐενται. μάλιστα
[1]	δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ	φθέγγεσθαι	φιλοσοφίαν, καὶ τοὺς Πέρσας ὀρθῶς
[1]	ἀναλαμβάνοι τὴν χλαμύδα, πρῶτον εἰώθει	διαλέγεσθαι	πρὸς αὑτὸν ὥσπερ ὑπομιμνήσκων ὅρα,
[1]	ὑπηρεσίας καὶ τοῦ φιλοφρονεῖσθαι καὶ	διαλέγεσθαι	τοῖς παροῦσιν οὐκ ἀπήρτηται· τῶν
[1]	χρόνον ἐν τῷ πίνειν καὶ	διαλέγεσθαι	τοῖς φίλοις ἕλκοντος. ἀπεδείκνυεν δ´
[1]	πάντων χρῆσθαι παρρησίᾳ καὶ μὴ	φείδεσθαι,	τίς δ´ ἄν’ ἔφη φείσαιτο
[1]	καὶ κακοῖς ἄλλοις ἀμυθήτοις, ἃ	προϊδέσθαι	καὶ φυλάξασθαι τακτικοῦ καὶ ἁρμονικοῦ
[1]	τὴν δ´ ἀλώπεκα μὴ δυναμένην	κομίζεσθαι	συμβολὰς πρεπούσας. οὕτω τοίνυν, ὅταν
[1]	ἐξυβρίζουσιν, προστάττοντες ᾄδειν ψελλοῖς ἢ	κτενίζεσθαι	φαλακροῖς ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ
[1]	οὐδείς’ ἔφη φθόνος, ἂν μέλλητε	πείθεσθαι	μετακινοῦντί μοι καὶ μετακοσμοῦντι τὸ
[1]	ἠκκίσαντο παραιτούμενοι· κελευόντων δὲ πάντων	πείθεσθαι	τῷ ἄρχοντι καὶ ποιεῖν τὸ
[1]	τῶν ἀπὸ στρατοπέδου προσελθεῖν διαλεχθῆναι	πυθέσθαι,	μήτε τινὸς ἐνοχλοῦντος αὐτῷ μήτε
[1]	ἑκάστοτε προλαμβάνων ἕνεκα τοῦ μὴ	μεθύσκεσθαι·	κωλυθεὶς δὲ καὶ παραφυλαχθεὶς οὐδ´
[1]	ταῖς γαμεταῖς ἀλλὰ ταῖς παλλακίσι	συμμεθύσκεσθαι	καὶ συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ δὴ καὶ
[1]	χρήσεται τοῖς κατὰ τὸ συμπόσιον·	διελέσθαι	δὲ τὸν λόγον ἐ- αὐτοῖς
[1]	ἐχθροὺς χαίροντας, ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔφη	βούλεσθαι	μὲν αὐτὸς πεῖσαι τοὺς παῖδας,
[1]	πόροις, ὥσθ´ ἧττον ταραττομένους μᾶλλον	ἀντιλαμβάνεσθαι.	καὶ γὰρ αἱ τῶν ἀνθῶν
[1]	θόρυβον ἐκ πάντων καὶ παράκλησιν	γενέσθαι.	ἐπεὶ τοίνυν’ ἔφην ἐγώ δοκεῖ
[1]	τοὺς παῖδας ἐκ μέσου κελεύσας	γενέσθαι,	καταβλέψας ἕκαστον ἀκούσατ´’ εἶπεν ὡς
[1]	ἀμφοῖν σῶμα δι´ ὅλου συμπαθὲς	γενέσθαι.	κεράννυται δ´ ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίας
[1]	δὲ καὶ Καλλισθένης ἐν διαβολῇ	γενέσθαι	πρὸς αὐτόν, ὡς δυσχεραίνων συνδειπνεῖν
[1]	περιόδους, αἷς ἔμελλεν Χαρίτων ἀνάστατον	γενέσθαι	συμπόσιον. οὐχ ὅμοιον δ´ οἶμαι
[1]	τοὺς ἐν θαλάττῃ λουσαμένους τάχιον	ἀποξηραίνεσθαι	τῶν γλυκεῖ χρησαμένων, ἂν ἐν
[1]	τουτὶ τὸ παιζόμενον μὴ πάνυ	φαίνεσθαι	γελοῖον ὅτι πράσου φύλλῳ τὸ
[1]	λόγον κόλακα προσφέροντες ἡδὺν ἐθέλουσι	φαίνεσθαι	καὶ γαῦρον καὶ περιττόν, οἷος
[1]	ταῖς μάχαις ἡδὺ καὶ φαιδρὸν	ἐπιφαίνεσθαι	διὰ τὸ θαρραλέον, οὕτως ὁ
[1]	τάριχος, ἂν ἅλμῃ βρέχηται, γλυκύτερον	γίνεσθαι’	καὶ τὸ τῶν ἐρίων τοὺς
[1]	μὲν οἰκείων τοσούτων δ´ ἑταίρων	γίνεσθαι	κριτής, οὐ περὶ χρημάτων ἀλλὰ
[1]	τῶν ὑγρῶν ὁ Θεόφραστός φησιν	ἐπιγίνεσθαι	τὴν εὐωδίαν, ὅταν ἐξαιρεθῇ τὸ
[1]	εἰσιόντων ὅποι βούλεται παρεμβάλλειν καὶ	κατακλίνεσθαι,	διὰ τὸ καὶ ξένους καὶ
[1]	πρῶτον ἐθίζομεν ἀτύφως καὶ ἀφελῶς	κατακλίνεσθαι	μετ´ ἀλλήλων, εὐθὺς ἀπὸ τῶν
[1]	τις γένηται. σοφιστὴν δὲ κωλύω	συγκατακλίνεσθαι	σοφιστῇ καὶ ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς
[1]	οἰκεῖον προσαρμόττων κελεύω φιλολόγῳ μὲν	ὑποκατακλίνεσθαι	φιλομαθῆ δυσκόλῳ δὲ πρᾶον ἀδολέσχῳ
[1]	φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ μὴ	κρίνεσθαι	τὸν ταύτης χορὸν ἔσχατον· μὲν
[1]	προβλήματα καταδύντες ἐνοχλῶσι τοῖς πολλοῖς	ἕπεσθαι	μὴ δυναμένοις, ἐκεῖνοι δὲ πάλιν
[1]	ἐστιν ἰδίᾳ τῶν κώνων ἑκάτερον	φέρεσθαι·	γενόμενοι δ´ ἀπωτέρω καὶ συμπεσόντες
[1]	ἕκαστον ἀπὸ κλίνης ἐπὶ κλίνην	διαφέρεσθαι·	τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα τῷ
[1]	καὶ ἀφελῶς παρὰ πότον ἀλλήλοις	συμφέρεσθαι.	νῦν δὲ τὴν μὲν ἐξ
[1]	δὲ δυσκόλως ἔχουσιν, αὐτὸς ἐκείνοις	πείσεσθαι	καὶ ἀκολουθήσειν. οὕτω δὴ καὶ
[1]	ἔστι δὲ σώφρονος ἀνδρὸς ἔχθραν	φυλάττεσθαι	καὶ ὀργήν, ἐν ἀγορᾷ τὴν
[1]	μὴ δοκεῖν φιλοσοφεῖν καὶ παίζοντα	διαπράττεσθαι	τὰ τῶν σπουδαζόντων. ὡς γὰρ
[1]	ἄνεσις· ἐκλυομένη γὰρ καὶ ἀτονοῦσα	πλήττεσθαι	φιλεῖ. διὸ τῇ τε γεύσει
[1]	μὴ μόνον τῷ φιλοποιῷ λεγομένῳ	μάχεσθαι	τῆς τραπέζης, ἀλλὰ καὶ τῶν
[1]	οἰώμεθα δεῖν εἰς τοὺς πότους	δέχεσθαι,	κατειρωνευόμενοι τὸ σεμνὸν αὐτῶν. εἰ
[1]	συμπόσιον διαφυλάξειν ἡμῖν καὶ μὴ	περιόψεσθαι	νῦν μὲν ἐκκλησίαν δημοκρατικὴν νῦν
[1]	Σενεκίων, ἔνιοι πρὸς τοὺς ἐπιστάθμους	εἰρῆσθαι	λέγουσιν, φορτικοὺς ἐπιεικῶς καὶ ἀναγώγους
[1]	ληροῦντα δικαστήν· κελευόντων δὲ πάντων	χρῆσθαι	παρρησίᾳ καὶ μὴ φείδεσθαι, τίς
[1]	ἱλαρὰς τὰς ἀμύνας· προστάγμασιν ἐθιστέον	χρῆσθαι	πρὸς ἡδονὴν καὶ ὠφέλειαν, τὰ
[1]	ἀποβλέποντες. ἔστι γὰρ καὶ γέλωτι	χρῆσθαι	πρὸς πολλὰ τῶν ὠφελίμων καὶ
[1]	ταύτας ἐπιμελῶς διακελεύσεται τοῖς συμπόταις	εὐλαβεῖσθαι,	μὴ λάθωσιν ὕβριν καθάπερ ὑοσκύαμον
[1]	κῆπόν τινα φραζούσης, ἐκέλευσεν ἐξαναστὰς	ἡγεῖσθαι	καὶ δεικνύναι τὸν τόπον· θαυμάζοντος
[1]	σύμμετρον ἐξίησιν, ὥστε κοινωνεῖν καὶ	συνεργεῖσθαι	τὴν αἴσθησιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Διὰ
[1]	οὐκ ἐθέλειν Ἀλεξάνδρου πιὼν Ἀσκληπιοῦ	δεῖσθαι.	ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῆς
[1]	ἐγὼ διαιτητὴς ᾑρημένος οὐ κριτὴς	βαδιεῖσθαι	διὰ μέσου. νέους μὲν γάρ’
[1]	ἀλλὰ πρὸς τὸ ἡδὺ δεῖ	ποιεῖσθαι	τὰς κατακλίσεις, οὔτε τὴν ἑνὸς
[1]	ὑποδεχόμενον ἢ ἐπ´ αὐτοῖς ἐκείνοις	ποιεῖσθαι.	Τίμων ὁ ἀδελφὸς ἑστιῶν πλείονας
[1]	ἐξικνεῖται τῆς ὑπηρεσίας καὶ τοῦ	φιλοφρονεῖσθαι	καὶ διαλέγεσθαι τοῖς παροῦσιν οὐκ
[1]	οὕτως πεπεισμένοι τυγχάνουσιν καὶ βούλονται	πεπεῖσθαι	πάντας ὡς καλῶν καὶ ἀγαθῶν
[1]	ὁποῖον ὄντα δεῖ τὸν συμποσίαρχον	αἱρεῖσθαι	καὶ τί ποιούμενος τέλος ὁ
[1]	καίτοι φήσει Τίμων οὐ δεῖν	ἀφαιρεῖσθαι	τῶν ἄλλων ἑνὶ προσνέμοντα τὴν
[1]	οὐ· βούλονται γὰρ ὑπ´ ἄλλων	μαρτυρεῖσθαι·	διὸ καὶ γράφοντες ἐγκώμια τῶν
[1]	κίνησιν, ἐξαλλομένων καὶ κροτούντων εἴπερ	ὀρχεῖσθαι	μὴ δύνανται· μανίαι τ´ ἀλαλαί
[1]	ἀλλὰ ταῖς παλλακίσι συμμεθύσκεσθαι καὶ	συνορχεῖσθαι·	ταὐτὸ δὴ καὶ ἡμᾶς ἀξιοῦσι
[1]	ἀπ´ ἀσθενοῦς καὶ ὀλίγης ἀρχῆς	κεράννυσθαι·	πρὸς δὲ τὸ ἀμαυρὸν καὶ
[1]	ἄνευ σπουδῆς ἐπεισκωμάζουσιν τοῖς συμποσίοις	παιδιαί,	ταύτας ἐπιμελῶς διακελεύσεται τοῖς συμπόταις
[1]	τὴν φωνήν. αἵ τε σφοδραὶ	περιχάρειαι	τῆς ψυχῆς τῶν μὲν ἐλαφροτέρων
[1]	γῆν, ἀλλ´ ὡς ἂν αἱ	χρεῖαι	τῶν σωμάτων ἀπαιτῶσιν· τοῦτο μὲν
[1]	καὶ καθεστηκότος. ὅθεν αἵ τε	βακχεῖαι	ῥυθμοῖς χρῶνται καὶ τὸ χρησμῳδεῖν
[1]	συνεχέστεραι καὶ παραθέσεις ἔτι δ´	ὁμιλίαι	καὶ προσαγορεύσεις, παντάπασι γενήσεται σατραπικὸν
[1]	κροτούντων εἴπερ ὀρχεῖσθαι μὴ δύνανται·	μανίαι	τ´ ἀλαλαί τ´ ὀρινομένων ῥιψαύχενι
[1]	ἂν δὲ τοι μὲν αἱ	ἀξίαι	δύσκολοι δ´ οἱ ἄνδρες ὦσιν,
[1]	βούλονται πεπεῖσθαι πάντας ὡς καλῶν	καὶ	ἀγαθῶν ἐρῶντες. τοῦτο καὶ τὸν
[1]	τοὺς λόγους αὐτοῦ μεταθέμενος ἕψεται	καὶ	ἀγαπήσει τὴν ἐκείνων διατριβήν, ἐφ´
[1]	καὶ ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι σώματος	καὶ	ἀγγέλῳ τῶν ἀπὸ στρατοπέδου προσελθεῖν
[1]	διηγήματα φλυαρώδη καὶ λόγους βαναύσους	καὶ	ἀγοραίους ἐμβάλλωσιν ἑαυτούς, οἴχεται τῆς
[1]	ἔλεγεν τοῦ Κλεάρχου τὸ σκυθρωπὸν	καὶ	ἄγροικον ἄλλως ἐν ταῖς μάχαις
[1]	καὶ τοῖς ἀποβρέγμασι τῶν περιστερεώνων	καὶ	ἀδιάντων τὰ ἐδάφη ῥαίνοντες, ὡς
[1]	πνεῦμα φωτοειδὲς εἴτ´ αὐγήν, ἀσθενοῦς	καὶ	ἀδρανοῦς, οὐκ ἐγγίνεται κρᾶσις προςπίπτοντι
[1]	ὁ Διόνυσος. ὥσπερ οὖν, Φρυνίχου	καὶ	Αἰσχύλου τὴν τραγῳδίαν εἰς μύθους
[1]	δυσκόλως ἔχουσιν, αὐτὸς ἐκείνοις πείσεσθαι	καὶ	ἀκολουθήσειν. οὕτω δὴ καὶ φιλόσοφος
[1]	ἐκ κωμῳδίας, ἐσθῆτί τε περιττῇ	καὶ	ἀκολουθίᾳ παίδων ὑποσολοικότερος, ἧκεν ἄχρι
[1]	χεῖρα καὶ φωνὴν ὑπερδέξιον ἔχοντι	καὶ	ἀκώλυτον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ Ποῖόν τινα
[1]	μνημονεύηται· καὶ γὰρ ἂν ἵππον	καὶ	ἀλεκτρυόνα κἂν ἄλλο τι τοῖς
[1]	παραδείγματος λόγῳ προύθετο, ῥᾳδίως ἡμῶν	καὶ	ἀλόγως ὑπὸ τοῦ εἰκότος ἁλισκομένων
[1]	οὐδὲν ἂν τῆς Αἰσωπείου γεράνου	καὶ	ἀλώπεκος ἐπιεικέστεροι πρὸς κοινωνίαν φανεῖεν·
[1]	ἡδεῖαν παρασχεῖν, ὡς ἀν´ ἐχινόποδας	καὶ	ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν φύονται μαλακῶν
[1]	παρὰ δεῖπνον, τοὺς δὲ μελετῶντας	καὶ	ἀναγινώσκοντας αὑτῶν τινα συγγράμματα, τοὺς
[1]	ἐπιστάθμους εἰρῆσθαι λέγουσιν, φορτικοὺς ἐπιεικῶς	καὶ	ἀναγώγους ἐν τῷ πίνειν ὄντας·
[1]	τῇ δὲ φιλοτιμίᾳ πάλιν ὑπεκκάομεν	καὶ	ἀναζωπυροῦμεν, τοὺς μὲν ταπεινοῦντες τοὺς
[1]	ἀνδρὶ δεινῷ κοσμῆσαι ἵππους τε	καὶ	ἀνέρας ἀσπιδιώτας. καὶ γὰρ δὴ
[1]	Αἰσχύλον, ἀλλὰ καὶ πότου πᾶσα	καὶ	ἀνέσεως ὥρα στρατηγῷ καὶ ἄρχοντι
[1]	τῇ φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι	καὶ	ἀνόητον ἐν λόγοις πλεονάζοντα καιρὸν
[1]	γὰρ αὕτη τοὺς πόρους ἀναστομοῦσα	καὶ	ἀνοίγουσα κατασύρει τὸν ῥύπον. ἐπεὶ
[1]	εἰς τὸ μέτριον μαλακώτερον ποιῶν	καὶ	ἀνυγραίνων. ὥσπερ γὰρ ὁ Ξενοφῶν
[1]	ὡς ἔοικε τὸ νηπενθὲς‘ φάρμακον	καὶ	ἀνώδυνον, λόγος ἔχων καιρὸν ἁρμόζοντα
[1]	ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ πτωχῷ φθονέει	καὶ	ἀοιδὸς ἀοιδῷ· καίτοι Σωσικλῆς οὗτος
[1]	μὲν καθιέναι τὸ στόμα ῥᾳδίως	καὶ	ἀπολαύειν, τὴν δ´ ἀλώπεκα μὴ
[1]	διάστημα, τὰ μὲν γεώδη περιθραύεται	καὶ	ἀποπίπτει, τὰ δὲ λεπτὰ προσπελάζοντα
[1]	φίλῳ φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη	καὶ	ἀργὴ πρὸς εὐνοίας ἐπίδοσιν ἢ
[1]	ἀντιμαρτυροῦντας ἔχειν, Πλάτωνα καὶ Ξενοφῶντα	καὶ	Ἀριστοτέλην καὶ Σπεύσιππον Ἐπίκουρόν τε
[1]	τὴν ἑτέρου πρὸς ἕτερον σχέσιν	καὶ	ἁρμονίαν, ὥσπερ ἄλλων τινῶν εἰς
[1]	ἃ προϊδέσθαι καὶ φυλάξασθαι τακτικοῦ	καὶ	ἁρμονικοῦ ἀνδρός ἐστιν. Ὀρθῶς οὖν
[1]	δὴ φθονεῖς τῶν τακτικῶν ἡμῖν	καὶ	ἁρμονικῶν; {ὧν} ἐλέγομεν. οὐδείς’ ἔφη
[1]	φείσαιτο φιλοσόφου γένεσι καὶ πλούτοις	καὶ	ἀρχαῖς ὥσπερ θέαν ἐν συμποσίῳ
[1]	τὸ πρωτεῖον ἀρετῇ καὶ εὐγενείᾳ	καὶ	ἀρχῇ καὶ τοῖς τοιούτοις ὀφειλόμενον.
[1]	πᾶσα καὶ ἀνέσεως ὥρα στρατηγῷ	καὶ	ἄρχοντι φροντίδος ἄξιόν ἐστιν. ἵνα
[1]	τοῦ γλυκέος ἐνδιδόντος διὰ κουφότητα	καὶ	ἀσθένειαν· ἔστι γὰρ ἄμικτον καὶ
[1]	δὲ τοῦ ὕδατος διὰ λεπτότητα	καὶ	ἀσθένειαν οὐχ ὁμοίως τοῦτο δρῶντος.
[1]	αἱ παρ´ Εὐριπίδῃ μαινάδες ἄνοπλοι	καὶ	ἀσίδηροι τοῖς θυρσαρίοις παίουσαι τοὺς
[1]	ὅ τε γὰρ παροινῶν ὑβριστὴς	καὶ	ἀσχήμων, ὅ τ´ αὖ παντάπασι
[1]	τῆς ἕξεως ἄνεσις· ἐκλυομένη γὰρ	καὶ	ἀτονοῦσα πλήττεσθαι φιλεῖ. διὸ τῇ
[1]	Χρύσιππος ἐν πολλοῖς τῶν παραλόγων	καὶ	ἀτόπων ἐπιμνησθείς, οἷόν ἐστι τὸ
[1]	ἐθιστέον, ὥς φησι Τίμων, ἀφελῶς	καὶ	ἀτύφως κατανέμειν αὑτοὺς εἰς ἣν
[1]	μὴ φύσει πικρὸς ἀλλὰ σεμνὸς	καὶ	αὐστηρὸς ἐν τῷ πίνειν ἀνιέμενος
[1]	τοὺς ἄνδρας. εἶναι δὲ δεῖ	καὶ	αὐτὰς τὰς ζητήσεις ὑγροτέρας καὶ
[1]	χιτωνίσκους εὐωδίας ἀρωματιζούσης, ὃ δοκεῖ	καὶ	αὐτὸ θερμότητος εἶναι· διὸ καὶ
[1]	πλύνειν. ὅτι δ´ ἐστὶ λιπαρά,	καὶ	αὐτὸς εἴρηκεν Ἀριστοτέλης· οἵ τε
[1]	ἐντεῦθεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἐθίζομεν ἀτύφως	καὶ	ἀφελῶς κατακλίνεσθαι μετ´ ἀλλήλων, εὐθὺς
[1]	πηλὸν ἀπονιψαμένους τῶν ποδῶν ἐλαφρῶς	καὶ	ἀφελῶς παρὰ πότον ἀλλήλοις συμφέρεσθαι.
[1]	λαβὴν ὥσπερ εἴωθεν εὔτονον ποιῶν	καὶ	ἄφυκτον, ἀλλ´ ὑγροτέροις λήμμασι καὶ
[1]	ἅπαντα μετακοσμήσαντες ἐκ τῆς μέσης	καὶ	βασιλικῆς χώρας ὑπῆγον αὑτοὺς κάτω
[1]	εὐταξίας εἶναι. καὶ τοὺς ἀρίστους	καὶ	βασιλικωτάτους ὁ ποιητὴς εἴωθε κοσμήτορας
[1]	τὴν κορυφὴν ἔχων, ἕδραν δὲ	καὶ	βάσιν ἣ περιλαμβάνει τὸ ὁρώμενον,
[1]	αὐτούς, οὐ μόνον ἀτερπὲς ἀλλὰ	καὶ	βλαβερὸν ἔσται τὸ συμπόσιον, οὕτω
[1]	παραγένηται πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν, ᾧ	καὶ	βλάπτει τὰ ἡδέα καὶ λυπεῖ
[1]	τε γὰρ οὕτως πεπεισμένοι τυγχάνουσιν	καὶ	βούλονται πεπεῖσθαι πάντας ὡς καλῶν
[1]	ὥσθ´ ἧττον ταραττομένους μᾶλλον ἀντιλαμβάνεσθαι.	καὶ	γὰρ αἱ τῶν ἀνθῶν ὀσμαὶ
[1]	μᾶλλον ὑπὸ πολλῶν καὶ μνημονεύηται·	καὶ	γὰρ ἂν ἵππον καὶ ἀλεκτρυόνα
[1]	μειλίχιον ὄντως καὶ χαριδότην ἐπεισάγουσι.	καὶ	γὰρ ἂν ὀλίγοι τινὲς ἰδιῶται
[1]	τὴν κα- δὲ τὴν δριμύτητα·	καὶ	γὰρ αὕτη τοὺς πόρους ἀναστομοῦσα
[1]	ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας.	καὶ	γὰρ δὴ Παῦλον Αἰμίλιον στρατηγὸν
[1]	τὸ θεώρημα τοῦτο λαμβάνων καθηκόντων.	καὶ	γὰρ ἐκεῖ δήπουθεν ὁ Ἀχιλλεὺς
[1]	Δημοκρίτῳ τῷ σοφῷ διὰ φιλολογίαν.	καὶ	γὰρ ἐκεῖνος ὡς ἔοικε τρώγων
[1]	ὧν Θεόφραστος εἴρηκεν περὶ μουσικῆς·	καὶ	γὰρ ἔναγχος’ ἔφη τὸ βιβλίον
[1]	τὴν αἰτίαν οὐδ´ ἀληθὲς λέγοντες·	καὶ	γὰρ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων
[1]	ἐκπέμπειν δόμων’ ἐκέλευον οἱ κατακείμενοι·	καὶ	γὰρ ἦσαν πολλοὶ μετρίως ὑποπεπωκότες.
[1]	αὐτὸν καὶ παντὸς ἐπιχειρητὴν’ ὠνόμασεν·	καὶ	γὰρ λάλον ποιεῖ τὸν σιωπηλὸν
[1]	πρὸς δόξαν αὐτῇ ὑπῆρχεν ἀναλεγόμενοι.	καὶ	γὰρ ὁ Μαραθὼν εἰς μέσον
[1]	κόλακα προσφέροντες ἡδὺν ἐθέλουσι φαίνεσθαι	καὶ	γαῦρον καὶ περιττόν, οἷος ὁ
[1]	εἰ μὴ τάξεως μετάσχοι. διὸ	καὶ	γελοῖόν ἐστι τοῖς μὲν ὀψοποιοῖς
[1]	ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ καὶ τέρψιν ὠφέλιμον	καὶ	γέλωτα μὴ μώμου μηδ´ ὕβρεων
[1]	τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντες. ἔστι γὰρ	καὶ	γέλωτι χρῆσθαι πρὸς πολλὰ τῶν
[1]	δὲ βασιλεὺς ἀστεῖον ἆθλον ἂν	καὶ	γέρας προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον
[1]	γὰρ τῇ θαλάττῃ τὸ τραχὺ	καὶ	γεῶδες ἐνδιέσπαρται καὶ τοῦτο ποιεῖ
[1]	τούτου καὶ χαλάσαντος, ἀργὸν ἀπολείπεται	καὶ	γεῶδες τὸ αἰσθητήριον καὶ σφοδροῦ
[1]	δ´ ἄπωθεν, τὰ μὲν θολερὰ	καὶ	γεώδη περιρρεῖ καὶ ὑποπίπτει, τὸ
[1]	ἀντιτυπίας. ἀλειπτικοὺς δὲ καὶ κυνηγετικοὺς	καὶ	γεωργικοὺς συνάγω. τῶν γὰρ ὁμοιοτήτων
[1]	ἣν τῷ συμποσιάρχῳ γινώσκειν προσήκει	καὶ	γιγνώσκοντι φυλάττειν, ἵν´ ὥσπερ ἁρμονικὸς
[1]	ἐπίπαγος, μέχρι ἂν αὐτὸ ποτίμῳ	καὶ	γλυκεῖ κατακλύσωσιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ι Διὰ
[1]	καὶ αὐτὰς τὰς ζητήσεις ὑγροτέρας	καὶ	γνώριμα τὰ προβλήματα καὶ τὰς
[1]	διάλειμμα ποιοῦσα τῇ καμπῇ δίδωσιν	καὶ	γραμματεῖ καὶ ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι
[1]	γὰρ ὑπ´ ἄλλων μαρτυρεῖσθαι· διὸ	καὶ	γράφοντες ἐγκώμια τῶν καλῶν ἐπικοσμοῦσιν
[1]	τῆς πικρότητος ἐδόκει δύναμις ἀναξηραντικὴ	καὶ	δάπανος ὑγρῶν εἶναι· διὸ τῇ
[1]	δευτερείων τῆς ἱπποδρομίας ὁρῶν διαφερομένους	καὶ	δεδοικὼς μὴ πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς
[1]	τινα φραζούσης, ἐκέλευσεν ἐξαναστὰς ἡγεῖσθαι	καὶ	δεικνύναι τὸν τόπον· θαυμάζοντος δὲ
[1]	τῇ πικρότητι τοὺς πόρους ἀμύσσειν	καὶ	δηγμὸν ἐμποιεῖν, ὑφ´ οὗ τὸ
[1]	φασὶ τὰς τραγῳδίας πίνοντα ποιεῖν	καὶ	διαθερμαινόμενον. ἦν δὲ Λαμπρίας ὁ
[1]	ποιεῖ γὰρ θερμοὺς καὶ ἱλαροὺς	καὶ	διακεχυμένους, γενόμενοι δὲ τοιοῦτοι πρὸς
[1]	νενομισμένην ἐπιστασίαν περὶ τὰ συμπόσια	καὶ	διακόσμησιν. ἐδόκει δὲ ταῦτα καὶ
[1]	τῆς ὑπηρεσίας καὶ τοῦ φιλοφρονεῖσθαι	καὶ	διαλέγεσθαι τοῖς παροῦσιν οὐκ ἀπήρτηται·
[1]	πολὺν χρόνον ἐν τῷ πίνειν	καὶ	διαλέγεσθαι τοῖς φίλοις ἕλκοντος. ἀπεδείκνυεν
[1]	φιλόσοφοι παρὰ πότον εἰς λεπτὰ	καὶ	διαλεκτικὰ προβλήματα καταδύντες ἐνοχλῶσι τοῖς
[1]	Ναυσικάαν πεποίηκεν, καίτοι θερμοτέραν γε	καὶ	διαφανεστέραν εἰκὸς καὶ ῥυπτικωτέραν εἶναι.
[1]	καὶ θολερῶν συναποφέρεται τῇ ὀσμῇ	καὶ	διαφθείρει τὴν εὐωδίαν ἐγγύθεν λαμβανομένης,
[1]	καθαρόν· ὅθεν ἐνδύεται διὰ λεπτότητα	καὶ	διεξιὸν τοῦ θαλαττίου μᾶλλον ἐκτήκει
[1]	δὲ πάλιν ἐπ´ ᾠδάς τινας	καὶ	διηγήματα φλυαρώδη καὶ λόγους βαναύσους
[1]	ἁμωσγέπως καὶ συνεπιστρέφουσιν. οἶμαι δὲ	καὶ	διηγήσεων εἶναί τι συμποτικὸν γένος,
[1]	οὐχ ὁρᾶτε τοὺς μὲν δημαγωγοῦντας	καὶ	δικαζομένους παρὰ δεῖπνον, τοὺς δὲ
[1]	τῶν καθ´ αὑτὸν ἀνθρώπων, διὸ	καὶ	Διόνυσον ἐπικληθῆναι. τοῦθ´ ἡμεῖς εἴπομεν
[1]	τε καὶ Πρύτανιν καὶ Ἱερώνυμον	καὶ	Δίωνα τὸν ἐξ Ἀκαδημίας, ὡς
[1]	ἡδονὴν καὶ ὠφέλειαν, τὰ οἰκεῖα	καὶ	δυνατὰ καὶ κοσμοῦντα τὸν δρῶντα
[1]	οὖν κατεψυγμένην τὴν ἕξιν αὐτῶν	καὶ	δυσεκθέρμαντον οὖσαν οἰόμενοι διὰ τοῦτο
[1]	τε κατατείνουσιν ἐν πράγμασι γλίσχροις	καὶ	δυσθεωρήτοις τούς τε παρατυγχάνοντας ἀνιῶσιν·
[1]	αὐτὸ συμβέβηκεν· δυσκίνητοι γάρ εἰσι	καὶ	δυσμετάβλητοι πρὸς τὰς ἀντιλήψεις τῶν
[1]	δὲ τοιοῦτοι πρὸς τὰς ἐπῳδοὺς	καὶ	ἐμμέτρους μάλιστα φωνὰς ἐκφέρονται· καὶ
[1]	μηδὲ τοῦτο τῆς ἀρχῆς αὐτῶν	καὶ	ἐξουσίας ἐπαχθὲς εἴη τοῖς συνοῦσιν·
[1]	δὲ καὶ ποτικοὺς εἰς ταὐτὸ	καὶ	ἐρωτικούς, οὐ μόνον ὅσοις ἔρωτος
[1]	περὶ τοῦ Ὀδυσσέως, οἷον ἔρεξε	καὶ	ἔτλη καρτερὸς ἀνήρ, αὐτόν μιν
[1]	καὶ σπουδῆς τὸ πρωτεῖον ἀρετῇ	καὶ	εὐγενείᾳ καὶ ἀρχῇ καὶ τοῖς
[1]	καιρὸν ἀποστερεῖν τῶν ἀρίστων λόγων,	καὶ	ζητεῖν μὲν ἐν ταῖς διατριβαῖς
[1]	οὐδὲν ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ λόγῳ	καὶ	ζητήσω τὴν αἰτίαν, ὡς ἂν
[1]	περιφερομένης ὁ μὲν πεπαιδευμένος ἐλάμβανε	καὶ	ᾖδεν ἁρμοζόμενος, τῶν δ´ ἀμούσων
[1]	καὶ μαλαχθεὶς ἁπαλὸς καὶ ὑγρὸς	καὶ	ἡδίων, ὥστε τουτὶ τὸ παιζόμενον
[1]	συμμεθύσκεσθαι καὶ συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ δὴ	καὶ	ἡμᾶς ἀξιοῦσι ποιεῖν εἰς τὰ
[1]	ἄρχοντι περιοπτέον· ἀλλὰ καὶ λόγοις	καὶ	θεάμασι καὶ παιδιαῖς δώσει τόπον
[1]	καὶ ὀρχησταῖς ἀγωνοθετοῦντας; Ἀλκιβιάδης δὲ	καὶ	Θεόδωρος τελεστήριον ἐποίησαν τὸ Πολυτίωνος
[1]	γὰρ λάλον ποιεῖ τὸν σιωπηλὸν	καὶ	θεραπευτικὸν τὸν αἰσχυντηλόν, ἐπιμελῆ δὲ
[1]	καὶ ὑποπίπτει, τὸ δ´ εἰλικρινὲς	καὶ	θερμὸν αὐτῆς ὑπὸ λεπτότητος διασῴζεται
[1]	καὶ τῆς οἰκουμένης οἱ ξηρότατοι	καὶ	θερμότατοι τόποι τήν τε κασίαν
[1]	ὡς δ´ ἐγᾦμαι, διὰ τοῦτο	καὶ	θερμότατόν ἐστιν. οὐ μὴν ἀλλὰ
[1]	εἶναι. Κράτων ὁ γαμβρὸς ἡμῶν	καὶ	Θέων ὁ ἑταῖρος ἔν τινι
[1]	ἐν τῷ παρόντι, Κράτωνα δὲ	καὶ	Θέωνα, τοὺς εἰσηγητὰς καὶ νομοθέτας
[1]	εἰ γὰρ ἡμῖν αἰτίων ζητητικὸς	καὶ	θεωρητικὸς γέγονας, μὴ μακρὰν οὕτως
[1]	δ´ ὅτι πολλὰ τῶν γεωδῶν	καὶ	θολερῶν συναποφέρεται τῇ ὀσμῇ καὶ
[1]	τε γὰρ λῦπαι τὸ γοερὸν	καὶ	θρηνητικὸν ὀλισθηρὸν εἰς ᾠδὴν ἔχουσιν,
[1]	δὲ κυβευτήριον εἶτά που σκηνὴν	καὶ	θυμέλην. ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾶτε
[1]	συνουσίας ἀργότερος ἦν, ὀξὺς δὲ	καὶ	θυμοειδὴς ἅπερ ἐστὶ σωματικῆς θερμότητος.
[1]	ἀδελφὸν ἤ τινα τῶν ὁμολογουμένην	καὶ	ἰδίαν ἐχόντων παρὰ τῷ δεχομένῳ
[1]	τὸ Πολυτίωνος συμπόσιον ἀπομιμούμενοι δᾳδουχίας	καὶ	ἱεροφαντίας. ὧν οὐδὲν οἶμαι τῷ
[1]	Σπεύσιππον Ἐπίκουρόν τε καὶ Πρύτανιν	καὶ	Ἱερώνυμον καὶ Δίωνα τὸν ἐξ
[1]	Ἀγαπήστωρ, καὶ ποιητέον εὐκόλους οὕτω	καὶ	ἱλαρὰς τὰς ἀμύνας· προστάγμασιν ἐθιστέον
[1]	ὅμοιόν ἐστιν· ποιεῖ γὰρ θερμοὺς	καὶ	ἱλαροὺς καὶ διακεχυμένους, γενόμενοι δὲ
[1]	ἔλλυποι δὲ καὶ πεφροντικότες εὐθύμων	καὶ	ἱλαρῶν, ἀνέδην καὶ κατακόρως διάγοντες
[1]	κινοῦσιν, ἐριδαντέων‘ δὲ κατὰ Δημόκριτον	καὶ	ἱμαντελικτέων‘ λόγους ἀφετέον, οἳ αὐτούς
[1]	κρατεῖται, μὴ δυναμένη πρὸς πολὺ	καὶ	ἰσχυρὸν ἀπ´ ἀσθενοῦς καὶ ὀλίγης
[1]	θάλαττα προσραινομένη ταῖς φλοξὶ συνεκλάμπει,	καὶ	κάεται μάλιστα τῶν ὑδάτων τὸ
[1]	καὶ ἀσθένειαν· ἔστι γὰρ ἄμικτον	καὶ	καθαρόν· ὅθεν ἐνδύεται διὰ λεπτότητα
[1]	καὶ τὴν φωνὴν τοῦ συνήθους	καὶ	καθεστηκότος. ὅθεν αἵ τε βακχεῖαι
[1]	τῆς συμποτικῆς κοινωνίας τὸ τέλος	καὶ	καθύβρισται ὁ Διόνυσος. ὥσπερ οὖν,
[1]	πρὸς πάντα τόλμαν ὁ ἔρως	καὶ	καινοτομίαν συγχωρῆσαι δεινός ἐστιν, ὥσπερ
[1]	τὴν αὑτῆς ἀναδείκνυσι μοχθηρίαν ὕβρει	καὶ	κακοῖς ἄλλοις ἀμυθήτοις, ἃ προϊδέσθαι
[1]	μάχην ἐκείνην ἐπιφανῶς· ἔτι δὲ	καὶ	Καλλίμαχον ἀπεδείκνυεν τὸν πολέμαρχον ἐξ
[1]	ρισσὸν ὑπὸ θερμότητος. δοκεῖ δὲ	καὶ	Καλλισθένης ἐν διαβολῇ γενέσθαι πρὸς
[1]	μέλλῃ τὸ κοινὸν ἔργον ἰσχυρὸν	καὶ	καλὸν καὶ χρήσιμον παρέχειν, οὕτω
[1]	θερμότατόν ἐστιν. οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	κατ´ ἄλλον τρόπον· ἐπεὶ τῆς
[1]	τῶν εἰσιόντων ὅποι βούλεται παρεμβάλλειν	καὶ	κατακλίνεσθαι, διὰ τὸ καὶ ξένους
[1]	πεφροντικότες εὐθύμων καὶ ἱλαρῶν, ἀνέδην	καὶ	κατακόρως διάγοντες τῶν ἀσελγαινόντων, κἄλλα
[1]	ὑπ´ αὐγὰς διαπτύξας τὸν ἔρωτα	καὶ	καταμανθάνειν, οὐκ ἂν ἄλλο πάθος
[1]	ὡς οὐδὲν ἄλλο πάθος ἐπίφορος	καὶ	κατάντης. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ζ Περὶ τῆς
[1]	ἔθος ἐκλειφθὲν παντάπασιν, ἀλλ´ ἀνακαλεῖν	καὶ	καταστῆσαι πάλιν τῆς ἀρχῆς τὴν
[1]	Ἀγαπήστορι τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι	καὶ	κατεφθινηκὸς τὸ σκέλος ἐπηρεάζοντες οἱ
[1]	πανταχοῦ τὸ πῦρ ἄνω τάττοντα	καὶ	κάτω τὴν γῆν, ἀλλ´ ὡς
[1]	τοῖς ἐρωμένοις διδῶσι, καλὸν εἶναι	καὶ	κεκοσμημένον ἐκπρεπῶς βούλονται καὶ περιττῶς
[1]	πᾶσιν, ἐμαυτὸν αἱροῦμαι συμποσίαρχον ὑμῶν	καὶ	κελεύω τοὺς μὲν ἄλλους ὡς
[1]	πιεῖν, ὡς ἂν αὐτὸν ἴδωσιν·	καὶ	κεραμίου στενοῦ κομισθέντος εἰς τοῦτο
[1]	πᾶν τὸ λιπαρὸν δυσέκπλυτόν ἐστι	καὶ	κηλῖδα ποιεῖ. λιπαρὰ δ´ ἡ
[1]	ἀμφοῖν εἴς τι μέσον ἁρμονίᾳ	καὶ	κοινωνίᾳ συναχθέντων μίαν δύναμιν ἀποτελεσθῆναι.
[1]	ὠφέλειαν, τὰ οἰκεῖα καὶ δυνατὰ	καὶ	κοσμοῦντα τὸν δρῶντα προστάσσοντας, ᾠδικοῖς
[1]	αὐτὸν ἰσχύσειν ἀπὸ τῆς τοξικῆς	καὶ	κούφης στρατιᾶς, οἱ δὲ πολλοὶ
[1]	τῷ ἡλίῳ στῶσιν, τὸ λεπτότατον	καὶ	κουφότατον τῆς ὑγρασίας ἡ θερμότης
[1]	μεθημερινοῦ φωτὸς ἀδρανὴς οὖσα κατακλύζεται	καὶ	κρατεῖται, μὴ δυναμένη πρὸς πολὺ
[1]	ποιῶν ἑαυτὸν ἀνθ´ ἑστιάτορος δικαστὴν	καὶ	κριτὴν τῶν οὐκ ἐπιτρεπόντων οὐδὲ
[1]	παρακαλοῦσιν εἰς ἔνρυθμον κίνησιν, ἐξαλλομένων	καὶ	κροτούντων εἴπερ ὀρχεῖσθαι μὴ δύνανται·
[1]	ἄχρι τῶν θυρῶν τοῦ ἀνδρῶνος,	καὶ	κύκλῳ ταῖς ὄψεσιν ἐπελθὼν τοὺς
[1]	συνδειπνεῖν διὰ τὸν πότον· ἐπεὶ	καὶ	κύλικα λεγομένην Ἀλεξάνδρου μεγάλην ἐλθοῦσαν
[1]	τῇ Ἑλλάδι παρούσης ἅμα τραπέζης	καὶ	κύλικος φιλολογηθέντων συναγαγεῖν τὰ ἐπιτήδεια,
[1]	μάλαγμα τῆς ἀντιτυπίας. ἀλειπτικοὺς δὲ	καὶ	κυνηγετικοὺς καὶ γεωργικοὺς συνάγω. τῶν
[1]	ἀνενεχθέντων δ´ εἰς τὸν ἀέρα	καὶ	λαβόντων διάστημα, τὰ μὲν γεώδη
[1]	τά τ´ ἄλλα φιλόφωνός ἐστι	καὶ	λάλος εἴς τε ποίησιν μελῶν
[1]	τῷ περὶ τὰ σώματα φωτὶ	καὶ	λαμβάνει σύμπηξιν, ὥσθ´ ἓν ἐξ
[1]	κεράννυσθαι· πρὸς δὲ τὸ ἀμαυρὸν	καὶ	λεπτὸν οἷον ἀστέρος φῶς αὐγὴν
[1]	ὁρῶ γὰρ ὅτι καὶ τέφρᾳ	καὶ	λίτρῳ, κἂν μὴ παρῇ δὲ
[1]	τῷ πίνειν εὑρετικώτατος αὐτὸς αὑτοῦ	καὶ	λογιώτατος· εἰώθει δὲ λέγειν ὅτι
[1]	οἶμαι τῷ ἄρχοντι περιοπτέον· ἀλλὰ	καὶ	λόγοις καὶ θεάμασι καὶ παιδιαῖς
[1]	ᾠδάς τινας καὶ διηγήματα φλυαρώδη	καὶ	λόγους βαναύσους καὶ ἀγοραίους ἐμβάλλωσιν
[1]	μὲν ὁ Διόνυσος Λύσιός ἐστι	καὶ	Λυαῖος, μάλιστα δὲ τῆς γλώττης
[1]	ᾧ καὶ βλάπτει τὰ ἡδέα	καὶ	λυπεῖ τὰ ὠφέλιμα, δῆλον ὅτι
[1]	ἐν λαγυνίδι προὔθηκε λεπτὸν ἐχούσῃ	καὶ	μακρὸν τράχηλον, ὥστ´ αὐτὴν μὲν
[1]	καθάπερ εἰς πῦρ σίδηρος ἀνεθεὶς	καὶ	μαλαχθεὶς ἁπαλὸς καὶ ὑγρὸς καὶ
[1]	πλύσεως τέλος ἡ ψῦξίς ἐστιν	καὶ	μάλιστα φαίνεται καθαρὸν τὸ τάχιστα
[1]	ποιεῖ τὴν ἁλυκότητα μεμιγμένον· ᾗ	καὶ	μᾶλλον ἡ θάλαττα τούς τε
[1]	ὡς ὁ Πλάτων φησίν, μαλακὰ	καὶ	μανότερ´ ὄντα συντείνεται παρὰ φύσιν
[1]	εὐσέβειαν ἐχούσας, ἀνδρικῶν τε πράξεων	καὶ	μεγαλοθύμων ἐνίας δὲ χρηστῶν καὶ
[1]	ἀγὼν ἐντονωτάτην ἅμιλλαν, ἀγωνοθετοῦντος ἐνδόξως	καὶ	μεγαλοπρεπῶς Φιλοπάππου τοῦ βασιλέως ταῖς
[1]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν τὰ σεμνότερα	καὶ	μείζονα παρ´ ὑμῶν μανθάνομεν· αὐτοὶ
[1]	τὸ ᾄδειν καὶ φθέγγεσθαι μέτρα	καὶ	μέλη προΐενται. μάλιστα δ´ ὁ
[1]	μῖξις, οἷς ἂν ἐν καιρῷ	καὶ	μετὰ μέτρου παραγένηται πράγμασιν, ἀφαιρεῖ
[1]	ἂν μέλλητε πείθεσθαι μετακινοῦντί μοι	καὶ	μετακοσμοῦντι τὸ συμπόσιον, ὥσπερ τῷ
[1]	τῶν καλῶν ἐπικοσμοῦσιν αὐτὰ μέλεσι	καὶ	μέτροις καὶ ᾠδαῖς, ὥσπερ εἰκόνας
[1]	λάλος εἴς τε ποίησιν μελῶν	καὶ	μέτρων ὡς οὐδὲν ἄλλο πάθος
[1]	προβλήματα καὶ τὰς πεύσεις ἐπιεικεῖς	καὶ	μὴ γλίσχρας, ἵνα μὴ πνίγωσι
[1]	δὲ χρήσομαι κατὰ τρόπον αὐτῷ	καὶ	μὴ καταισχυνῶ τὸ ἔργον, οὐκ
[1]	ὢν τὸ συμπόσιον διαφυλάξειν ἡμῖν	καὶ	μὴ περιόψεσθαι νῦν μὲν ἐκκλησίαν
[1]	κελευόντων δὲ πάντων χρῆσθαι παρρησίᾳ	καὶ	μὴ φείδεσθαι, τίς δ´ ἄν’
[1]	λιβανωτῷ παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος ἀναθυμιᾶται.	καὶ	μὴν ἥδιστα τοὺς ἐρωμένους ὁρῶντες
[1]	εὐσχημοσύνην καὶ ὁμόνοιαν συμποσίου πρυτανεύσειεν.	καὶ	μὴν ὅτι γε δεῖ τὸν
[1]	μάλιστα θαυμάσειεν, φειδωλὸς ἀνήρ τε	καὶ	μικρολόγος ἐμπεσὼν εἰς ἔρωτα καθάπερ
[1]	ἀκούηταί τε μᾶλλον ὑπὸ πολλῶν	καὶ	μνημονεύηται· καὶ γὰρ ἂν ἵππον
[1]	ἀοιδὸς ἀοιδῷ· καίτοι Σωσικλῆς οὗτος	καὶ	Μόδεστος ἐνταῦθα συνερείδοντες ἔπος παρὰ
[1]	ἀλλ´ ὑγροτέροις λήμμασι καὶ παραδείγμασι	καὶ	μυθολογίαις προσάγεται τοὺς ἄνδρας. εἶναι
[1]	ἢ μέσον ἢ τελευταῖον ἐπάξουσιν,	καὶ	νὴ Δία μύρου τινὰ καὶ
[1]	δὲ καὶ σιωπῶντες καὶ παίζοντες	καὶ	νὴ Δία σκωπτόμενοι καὶ σκώπτοντες.
[1]	δὲ καὶ Θέωνα, τοὺς εἰσηγητὰς	καὶ	νομοθέτας τοῦ δόγματος, ἔν τινι
[1]	ἐν ᾧ καὶ συνηθείᾳ τι	καὶ	νόμῳ δοτέον· ἢ καὶ προπόσεις
[1]	παρεμβάλλειν καὶ κατακλίνεσθαι, διὰ τὸ	καὶ	ξένους καὶ πολίτας καὶ συνήθεις
[1]	τοὺς ἐλλογιμωτάτους ἀντιμαρτυροῦντας ἔχειν, Πλάτωνα	καὶ	Ξενοφῶντα καὶ Ἀριστοτέλην καὶ Σπεύσιππον
[1]	μὲν ὀρνέου παντὸς δὲ νεύρου	καὶ	ξύλου μᾶλλον ἢ φιλοσόφου φωνὴν
[1]	ἐκ κηροῦ τοῦ λόγου παραδίδωμι.	Καὶ	ὁ Θέων ἀλλὰ δέχομαι μέν’
[1]	διαφανεστέραν εἰκὸς καὶ ῥυπτικωτέραν εἶναι.	Καὶ	ὁ Θέων ἀλλὰ τοῦτό γ´’
[1]	πόροις διὰ τραχύτητα δυσξήραντόν ἐστιν.	Καὶ	ὁ Θέων ὑπολαβών οὐδέν’ ἔφη
[1]	νῦν καιρός, οὐκ ἐγὼ δεινός.	Καὶ	ὁ Κράτων ἀνακραγών εὖ γ´’
[1]	ἀληθινῶν φιλοσόφων καὶ τὰ σκώμματα	καὶ	οἱ γέλωτες τοὺς μὴ παντελῶς
[1]	ξένους καὶ πολίτας καὶ συνήθεις	καὶ	οἰκείους καὶ ὅλως παντοδαποὺς τοὺς
[1]	πολὺ καὶ ἰσχυρὸν ἀπ´ ἀσθενοῦς	καὶ	ὀλίγης ἀρχῆς κεράννυσθαι· πρὸς δὲ
[1]	διαλεγόμενος καὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ	καὶ	ὅλως θεολογῶν οὐκ ἐντείνει τὴν
[1]	πολίτας καὶ συνήθεις καὶ οἰκείους	καὶ	ὅλως παντοδαποὺς τοὺς κεκλημένους εἶναι.
[1]	φασίν, νικῆσαι δ´ αὐτὸν ἀμφότερα,	καὶ	ὅλως πιεῖν πλεῖστον τῶν καθ´
[1]	λεπτὰ προσπελάζοντα ταῖς ὄψεσιν ἀλύπως	καὶ	ὁμαλῶς ἐναρμόττει τοῖς πόροις, ὥσθ´
[1]	τις μᾶλλον τοῦ ἀγνοοῦντος εὐσχημοσύνην	καὶ	ὁμόνοιαν συμποσίου πρυτανεύσειεν. καὶ μὴν
[1]	δὲ καὶ στραγγαλιῶντας καὶ φιλολοιδόρους	καὶ	ὀξυθύμους τινὰ παρεντιθεὶς μέσον ὥσπερ
[1]	δὲ σώφρονος ἀνδρὸς ἔχθραν φυλάττεσθαι	καὶ	ὀργήν, ἐν ἀγορᾷ τὴν ἐκ
[1]	τινα συγγράμματα, τοὺς δὲ μίμοις	καὶ	ὀρχησταῖς ἀγωνοθετοῦντας; Ἀλκιβιάδης δὲ καὶ
[1]	τῆς Αἰαντίδος φυλῆς πρυτανευούσης γραφείη,	καὶ	ὅτι περὶ τὴν ἐν Πλαταιαῖς
[1]	ἐρώντων δέδεται βαλλάντιον’ ἐλέχθη δὲ	καὶ	ὅτι τῷ μεθύειν τὸ ἐρᾶν
[1]	δ´ ὥσπερ ἀχθεσθείς ἀπέκναισας‘ εἶπεν	καὶ	οὐδὲν ἧττον ἐπιθήσομαι τῷ λόγῳ
[1]	ὅτι δημοκρατικόν ἐστι τὸ δεῖπνον	καὶ	οὐκ ἔχει τόπον ἐξαίρετον ὥςπερ
[1]	ἀναξηραίνουσα τοῦ σώματος τὰ ἐντὸς	καὶ	οὐκ ἐῶσα πίμπλασθαι τὰς φλέβας,
[1]	Αἰσχύλου τὴν τραγῳδίαν εἰς μύθους	καὶ	πάθη προαγόντων, ἐλέχθη τὸ τί
[1]	τ´ αὖ παντάπασι νήφων ἀηδὴς	καὶ	παιδαγωγεῖν μᾶλλον ἢ συμποσιαρχεῖν ἐπιτήδειος.
[1]	ἀλλὰ καὶ λόγοις καὶ θεάμασι	καὶ	παιδιαῖς δώσει τόπον ἐκείνοις μόνοις,
[1]	τὸν ἄρχοντα πινόντων οἰκεῖον εἶναι	καὶ	παιδιᾶς μὴ ἀλλότριον, ἀλλ´ εὖ
[1]	οἴνῳ πλημμεληθέντων ἢ παντελῶς ἐλαφρᾶς	καὶ	παιδικῆς νουθεσίας δεομένων. ἐπεὶ δὲ
[1]	ἄκρας φιλοσοφοῦντα μὴ δοκεῖν φιλοσοφεῖν	καὶ	παίζοντα διαπράττεσθαι τὰ τῶν σπουδαζόντων.
[1]	λόγου, φιλοσοφοῦσι δὲ καὶ σιωπῶντες	καὶ	παίζοντες καὶ νὴ Δία σκωπτόμενοι
[1]	τὴν ἐκ πλεονεξίας ἐν γυμνασίοις	καὶ	παλαίστραις ἐκ φιλονικίας ἐν δ´
[1]	ἀλόγως ὑπὸ τοῦ εἰκότος ἁλισκομένων	καὶ	πάλιν ἀπιστούντων τῷ παρὰ τὸ
[1]	παίζοντες ἁμωσγέπως σπουδῆς τινος ἔχωνται	καὶ	πάλιν οἱ σπουδάζοντες ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ
[1]	ὥσπερ καὶ Πλάτων ἴτην’ αὐτὸν	καὶ	παντὸς ἐπιχειρητὴν’ ὠνόμασεν· καὶ γὰρ
[1]	ἀλλὰ γὰρ εἰσίν, ὦ ἑταῖρε,	καὶ	πάνυ γε σεμνῶς κατειρωνευόμενοι λέγουσι
[1]	ἔν τε Ῥώμῃ μεθ´ ὑμῶν	καὶ	παρ´ ἡμῖν ἐν τῇ Ἑλλάδι
[1]	ἐκ φιλοδοξίας ἐν δὲ δείπνῳ	καὶ	παρὰ πότον ἐκ παιδιᾶς ἐπιτιθεμένην.
[1]	ἐμμελῶς καὶ φιλάνθρωπον. ἔστι δὲ	καὶ	παρὰ τοῖς θεοῖς διάκρισις τῶν
[1]	καὶ ἄφυκτον, ἀλλ´ ὑγροτέροις λήμμασι	καὶ	παραδείγμασι καὶ μυθολογίαις προσάγεται τοὺς
[1]	τῇ κατακλίσει προπόσεις τε συνεχέστεραι	καὶ	παραθέσεις ἔτι δ´ ὁμιλίαι καὶ
[1]	παραμύθιον τοῦ ἐπωνύμου τῆς φυλῆς	καὶ	παραίτησιν εἶναι τὸ γινόμενον· οὐ
[1]	ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα,	καὶ	παρακαλοῦντος ἡμᾶς ἐπὶ τὸν λόγον,
[1]	ἤθει καὶ τὸ σῶμα συνεπαίρουσιν	καὶ	παρακαλοῦσιν εἰς ἔνρυθμον κίνησιν, ἐξαλλομένων
[1]	ἄλλοις, ὥστε θόρυβον ἐκ πάντων	καὶ	παράκλησιν γενέσθαι. ἐπεὶ τοίνυν’ ἔφην
[1]	αὐτὸ καὶ τραχὺ καταλειφθὲν ἐφίσταται	καὶ	παραμένει τοῖς σώμασιν ἁλώδης ἐπίπαγος,
[1]	μάλιστα δ´ ὁ ἐνθουσιασμὸς ἐξίστησι	καὶ	παρατρέπει τό τε σῶμα καὶ
[1]	σφοδροτέρας περιχαρείας οὔτε μείζονας ἐκστάσεις	καὶ	παραφροσύνας, ἀλλ´ ὥσπερ τὴν Σοφοκλέους
[1]	τοῦ μὴ μεθύσκεσθαι· κωλυθεὶς δὲ	καὶ	παραφυλαχθεὶς οὐδ´ ἐπὶ μικρὸν ἀντέσχεν.
[1]	αὐτῶν παρατρέποντος ἐκ τοῦ συνήθους	καὶ	παρεγκλίνοντος τὴν φωνήν. αἵ τε
[1]	ἀτρέμα τῷ μελῳδεῖν προσάγοντας ὁρῶμεν	καὶ	παρεντείνοντας τὴν φωνήν. αἵ τε
[1]	ἐπιτηδείους. ἄτοπος μὲν οὖν’ ἔφη	καὶ	παροιμιώδης Μενέλαος, εἴ γε σύμβουλος
[1]	ἃ πρῶτον μὲν ἀπέρχεται μεγάλα	καὶ	παχυμερῆ, διὸ τοὺς γέροντας ἐγγύθεν
[1]	τὴν θηρίκλειον, ἀλλὰ μάλ´ ἐμμεμαὼς’	καὶ	περιεσκεμμένος ἐν τοῖς τοιούτοις καιροῖς.
[1]	φῶς ποιοῦντες, ἀλλ´ οἷον ἐπιδραττόμενοι	καὶ	περιλαμβάνοντες αὐγὴν πλείονα καὶ πληροῦντες
[1]	κόσμῳ τε θαυμαστῷ περὶ πάντα	καὶ	περιττῇ τάξει χρώμενον εἰπεῖν ὅτι
[1]	ἡδὺν ἐθέλουσι φαίνεσθαι καὶ γαῦρον	καὶ	περιττόν, οἷος ὁ ποιητικός ἐστιν.
[1]	εἶναι καὶ κεκοσμημένον ἐκπρεπῶς βούλονται	καὶ	περιττῶς τὸ δῶρον, μάλιστα δὲ
[1]	σαλευόμενοι δ´ ἠρεμούντων, ἔλλυποι δὲ	καὶ	πεφροντικότες εὐθύμων καὶ ἱλαρῶν, ἀνέδην
[1]	ἑστιῶντες, ἐν Θεσμοθετείῳ σιωπῇ τρώγειν	καὶ	πίνειν ἐμέλλομεν, ἦν τι τοῦτο
[1]	τὸν λόγον. ὁρᾷς γὰρ ὅτι	καὶ	Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ περὶ
[1]	καινοτομίαν συγχωρῆσαι δεινός ἐστιν, ὥσπερ	καὶ	Πλάτων ἴτην’ αὐτὸν καὶ παντὸς
[1]	ἐφημερίδων, ἐν αἷς συνεχέστατα γέγραπται	καὶ	πλειστάκις ὅτι τήνδε τὴν ἡμέραν
[1]	τῆς γλώττης ἀφαιρεῖται τὰ χαλινὰ	καὶ	πλείστην ἐλευθερίαν τῇ φωνῇ δίδωσιν,
[1]	ἐπιδραττόμενοι καὶ περιλαμβάνοντες αὐγὴν πλείονα	καὶ	πληροῦντες ἀέρος λαμπροῦ τὴν μεταξὺ
[1]	ἄν’ ἔφη φείσαιτο φιλοσόφου γένεσι	καὶ	πλούτοις καὶ ἀρχαῖς ὥσπερ θέαν
[1]	δὲ τὸ κατ´ ἀξίαν ἑκάστου)	καὶ	ποιεῖ δρόμου καὶ σπουδῆς τὸ
[1]	δὲ πάντων πείθεσθαι τῷ ἄρχοντι	καὶ	ποιεῖν τὸ προσταττόμενον, ἔφη πρότερος
[1]	τὴν ζημίαν. χαρίεις οὖν Ἀγαπήστωρ,	καὶ	ποιητέον εὐκόλους οὕτω καὶ ἱλαρὰς
[1]	σοφιστὴν δὲ κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ	καὶ	ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ πτωχῷ
[1]	νέους μὲν γάρ’ εἶπον ἑστιῶντας	καὶ	πολίτας καὶ συνήθεις ἐθιστέον, ὥς
[1]	κατακλίνεσθαι, διὰ τὸ καὶ ξένους	καὶ	πολίτας καὶ συνήθεις καὶ οἰκείους
[1]	τελευτῶσα. ἐπεὶ δὲ πανταχοῦ πλήσμιον	καὶ	πολλαχοῦ βλαβερὸν τὸ ἄκρατον, ἡ
[1]	προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ φωτὸς ἤδη	καὶ	πολλοῦ γεγονότος, μᾶλλον ἐξακριβοῦσιν, ὥσπερ
[1]	ἠθέλησεν εἰσελθεῖν ἀλλ´ ᾤχετ´ ἀπιών·	καὶ	πολλῶν μεταθεόντων οὐκ ἔφη τὸν
[1]	τῷ δευτέρῳ, καὶ τὸ ποικίλον	καὶ	πολυκαμπὲς ὡς ἔοικε τῆς περιόδου
[1]	ἐπετέλει, καὶ πολυφαγίας ἆθλα θεῖναι	καὶ	πολυποσίας φασίν, νικῆσαι δ´ αὐτὸν
[1]	ἐν τοῖς ἀγῶσιν, οὓς ἐπετέλει,	καὶ	πολυφαγίας ἆθλα θεῖναι καὶ πολυποσίας
[1]	ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίας τε λόγῳ	καὶ	ποσότητος· οὐ γὰρ ἀναιρεθῆναι δεῖ
[1]	ὡσπερεὶ τῶν κολοιῶν. συνάγω δὲ	καὶ	ποτικοὺς εἰς ταὐτὸ καὶ ἐρωτικούς,
[1]	σοφῷ’ κατὰ τὸν Αἰσχύλον, ἀλλὰ	καὶ	πότου πᾶσα καὶ ἀνέσεως ὥρα
[1]	καιρὸν ἁρμόζοντα τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσι	καὶ	πράγμασιν. οἱ δὲ χαρίεντες, κἂν
[1]	γὰρ αὐτὸν τοῖς σώμασιν ἵλεω	καὶ	πρᾶον, αὗται δὲ ταῖς ψυχαῖς
[1]	οἴονται τοῖς παρὰ πότον λεγομένοις	καὶ	πραττομένοις ἀμνηστίαν ἐπάγειν· διὸ τήν
[1]	μακρὰν ὁδὸν εἰς λόγους ἐπιεικεῖς	καὶ	πρέποντας ἐτελεύτησεν· ἡ γὰρ Ἑλένη
[1]	γὰρ εἰς τοῦθ´ ἕκαστος ἄγεται	καὶ	προθύμως, ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ τυγχάνῃ
[1]	τι καὶ νόμῳ δοτέον· ἢ	καὶ	προπόσεις καὶ προσαγορεύσεις ἀνέλωμεν, αἷσπερ
[1]	ἧττον ἡδέως ἐγκωμιάζουσιν ἢ ὁρῶσιν,	καὶ	πρὸς πάντα λάλος ὢν ἔρως
[1]	Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘ ὀφθῆναι κεκακωμένος ἅλμῃ‘	καὶ	πρὸς τὰς θεραπαινίδας φησίν· ἀμφίπολοι,
[1]	ὅτε καὶ τὴν ἐφεξῆς’ διὸ	καὶ	πρὸς τὰς συνουσίας ἀργότερος ἦν,
[1]	τίνα λαμβάνει μεταβολὴν ἐν οἴνῳ	καὶ	πρὸς τί πάθος ἀκροσφαλής ἐστι
[1]	τοὺς βασιλεῖς καταλύσαντες οἱ ὕπατοι	καὶ	πρὸς τὸ δημοτικώτερον ἅπαντα μετακοσμήσαντες
[1]	νόμῳ δοτέον· ἢ καὶ προπόσεις	καὶ	προσαγορεύσεις ἀνέλωμεν, αἷσπερ οὐ τοὺς
[1]	καὶ παραθέσεις ἔτι δ´ ὁμιλίαι	καὶ	προσαγορεύσεις, παντάπασι γενήσεται σατραπικὸν ἡμῖν
[1]	τοίνυν ἀκοῦσαί θ´ ἃ δεῖ	καὶ	προστάξαι καὶ ὑπογράψαι δύνηται, τοῦτον
[1]	τῷ πίνειν ἀνιέμενος ἡδίων γίνεται	καὶ	προσφιλέστερος. ἔτι τοίνυν αὐτῷ δεῖ
[1]	σώματος δυνάμει τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ	καὶ	πρόσφορον ἀπονέμηται. εἰ δὲ τοῦτό
[1]	κράσεως ἐναρμόττειν ἐφαίνοντο κοινόν τι	καὶ	πρόχειρον οὐχ ἱκανὸν δὲ πρὸς
[1]	Ἀριστοτέλην καὶ Σπεύσιππον Ἐπίκουρόν τε	καὶ	Πρύτανιν καὶ Ἱερώνυμον καὶ Δίωνα
[1]	καὶ ταῖς ἄλλαις φυλαῖς ὑπάρχει,	καὶ	πρώτην γε τὴν ἐμὴν ἴστε
[1]	ταῖς Σφραγίτισι Νύμφαις τὴν ἐπινίκιον	καὶ	πυθόχρηστον ἀπῆγον Αἰαντίδαι θυσίαν εἰς
[1]	τόπον· θαυμάζοντος δὲ τοῦ γυναίου	καὶ	πυνθανομένου τί βούλεται, τὴν αἰτίαν‘
[1]	καθηκόντων καὶ τίς ἀρετὴ συμπότου	καὶ	πῶς οἴνῳ χρηστέον, ἐξ αὐτῶν
[1]	πρὸς τί πάθος ἀκροσφαλής ἐστι	καὶ	πῶς φέρει τὸν ἄκρατον (οὐ
[1]	ποιούμενος τέλος ὁ αἱρεθεὶς ἄρξει	καὶ	πῶς χρήσεται τοῖς κατὰ τὸ
[1]	δὲ καὶ φιλόπονον τὸν ἀμελῆ	καὶ	ῥᾴθυμον· ὃ δ´ ἄν τις
[1]	ᾤοντο τὰς ἀμυγδαλίδας δηκτικόν τι	καὶ	ῥυπτικὸν ἔχειν τῆς σαρκός, ὥστε
[1]	θερμοτέραν γε καὶ διαφανεστέραν εἰκὸς	καὶ	ῥυπτικωτέραν εἶναι. Καὶ ὁ Θέων
[1]	ἄνθρωποι διὰ λόγου, φιλοσοφοῦσι δὲ	καὶ	σιωπῶντες καὶ παίζοντες καὶ νὴ
[1]	τοὺς γέροντας ἐγγύθεν ἐπιταράττει βραδυπόρον	καὶ	σκληρὰν ἔχοντας τὴν ὅρασιν· ἀνενεχθέντων
[1]	γὰρ μουσικοὶ γηρῶντες ὀξύτερον ἁρμόζονται	καὶ	σκληρότερον οἷον ὑπὸ πληγῆς {καὶ}
[1]	παίζοντες καὶ νὴ Δία σκωπτόμενοι	καὶ	σκώπτοντες. οὐ γὰρ μόνον ἀδικίας
[1]	παιδικῆς νουθεσίας δεομένων. ἐπεὶ δὲ	καὶ	σοὶ δοκεῖ τῶν μὲν ἀτόπων
[1]	οὐκ ἀηδῶς πρὸς τοὺς ἐρίζοντας	καὶ	σοφιστιῶντας νῦν δ´ ἔρχεσθ´ ἐπὶ
[1]	Πλάτωνα καὶ Ξενοφῶντα καὶ Ἀριστοτέλην	καὶ	Σπεύσιππον Ἐπίκουρόν τε καὶ Πρύτανιν
[1]	χρῆσθαι πρὸς πολλὰ τῶν ὠφελίμων	καὶ	σπουδὴν ἡδεῖαν παρασχεῖν, ὡς ἀν´
[1]	ἀξίαν ἑκάστου) καὶ ποιεῖ δρόμου	καὶ	σπουδῆς τὸ πρωτεῖον ἀρετῇ καὶ
[1]	τὰς ἡδονὰς ἀφαιρῇ. δεῖ δὲ	καὶ	σπουδῆς τὸν ἄρχοντα πινόντων οἰκεῖον
[1]	οὐ γὰρ ἕδρα μὲν ἔστι	καὶ	στάσις τοῦ κρείττονος, κατάκλισις δ´
[1]	θάλαττα τούς τε νηχομένους ἐξαναφέρει	καὶ	στέγει τὰ βάρη, τοῦ γλυκέος
[1]	γέμουσαν, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε	καὶ	στεναγμάτων. οὐδὲν οὖν ἄτοπον οὐδὲ
[1]	σκόλια, κρατῆρος ἐν μέσῳ προκειμένου	καὶ	στεφάνων διανεμομένων, οὓς ὁ θεὸς
[1]	καὶ νὴ Δία μύρου τινὰ	καὶ	στεφάνων καὶ ψαλτρίας, ἂν τύχῃ
[1]	δ´ ὁ τάττων πρὸς διάκρισιν	καὶ	στοχασμὸν τοῦ πρέποντος. οὐ γὰρ
[1]	κινδυνεύουσιν τὰ κάλλιστα. διίστημι δὲ	καὶ	στραγγαλιῶντας καὶ φιλολοιδόρους καὶ ὀξυθύμους
[1]	τοὺς ἱδρῶτας, πικρὰ τῇ γεύσει	καὶ	στυπτικὰ ὄντα σφοδρότητι τοῦ στρυφνοῦ
[1]	τὴν αἰτίαν, ὡς ἂν οἰκείου	καὶ	συγγενοῦς οὔσης τῷ σικύῳ τῆς
[1]	ἐκτὸς οὐδὲ μῖξις ἀλλὰ φθορὰ	καὶ	σύγκρισις, ἂν μὴ μακρὰν τὰ
[1]	τῶν κώνων σύναψις εἰς ταὐτὸ	καὶ	σύλλαμψις ἐκ δυεῖν μίαν ὄψιν
[1]	πολλὴν μηδ´ ἄκρατον ἀλλ´ ὁμοπαθῆ	καὶ	σύμμετρον ἀπαντῆσαι πρὸς τὴν ὄψιν.
[1]	οἷον ἀστέρος φῶς αὐγὴν διαρκῆ	καὶ	σύμμετρον ἐξίησιν, ὥστε κοινωνεῖν καὶ
[1]	ἑκάτερον φέρεσθαι· γενόμενοι δ´ ἀπωτέρω	καὶ	συμπεσόντες ἀλλήλοις ἓν τὸ φῶς
[1]	ἐστι καὶ φάλαγγα συστῆσαι φοβερωτάτην	καὶ	συμπόσιον ἥδιστον, ἀμφότερα γὰρ εὐταξίας
[1]	οὕτως ὁμαλὸν ἀπειργασμένον τὸν ἄνδρα	καὶ	συμποτικόν· εἰ δὲ χρήσομαι κατὰ
[1]	ἀνιεὶς καὶ ὑποφειδόμενος εἰς ὁμαλότητα	καὶ	συμφωνίαν ἐκ διαφορᾶς καταστήσῃ τὰς
[1]	ὡς ἂν ἀλλήλοις ἕκαστα συντεθέντα	καὶ	συναρμοσθέντα μέλλῃ τὸ κοινὸν ἔργον
[1]	περιέχων ὁ ἔρως ἐν αὑτῷ	καὶ	συνειληφώς, λύπην ἡδονὴν ἐνθουσιασμόν, τά
[1]	μὴ παντελῶς ἀτρώτους κινοῦσιν ἁμωσγέπως	καὶ	συνεπιστρέφουσιν. οἶμαι δὲ καὶ διηγήσεων
[1]	καὶ σύμμετρον ἐξίησιν, ὥστε κοινωνεῖν	καὶ	συνεργεῖσθαι τὴν αἴσθησιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ
[1]	ὄντα δίκαιον εἶναι δοκεῖν‘ ἀλλὰ	καὶ	συνέσεως ἄκρας φιλοσοφοῦντα μὴ δοκεῖν
[1]	φθογγῆς τινος οὐ παντελῶς ἀνάρθρου	καὶ	συνέσεως κοινωνήσουσιν. ἂν δὲ πλῆθος
[1]	μετὰ πολλῆς ἀδιαφορίας. ἐν ᾧ	καὶ	συνηθείᾳ τι καὶ νόμῳ δοτέον·
[1]	γάρ’ εἶπον ἑστιῶντας καὶ πολίτας	καὶ	συνήθεις ἐθιστέον, ὥς φησι Τίμων,
[1]	τὸ καὶ ξένους καὶ πολίτας	καὶ	συνήθεις καὶ οἰκείους καὶ ὅλως
[1]	γαμεταῖς ἀλλὰ ταῖς παλλακίσι συμμεθύσκεσθαι	καὶ	συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ δὴ καὶ ἡμᾶς
[1]	τῶν ποιοτήτων, ἂν μὴ κατάκοροι	καὶ	σφοδραὶ προσπέσωσιν. αἰτία δ´ ἡ
[1]	εἴπερ οὖν πρὸς τὴν ἐπίτασιν	καὶ	σφοδρότητα μᾶλλον ὑπακούει τὰ τῶν
[1]	ἀπολείπεται καὶ γεῶδες τὸ αἰσθητήριον	καὶ	σφοδροῦ τοῦ νύττοντος, οἷον ὁ
[1]	κινεῖται γὰρ ὑπὸ τῶν ἀκράτων	καὶ	σφοδρῶν ἥδιον· ἡ δ´ ἁφὴ
[1]	ἴσον, ἀλλὰ καιροῦ τινι μέτρῳ	καὶ	σώματος δυνάμει τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ
[1]	Κιθαιρῶνα, τῆς πόλεως τὸ ἱερεῖον	καὶ	τὰ ἄλλα παρεχούσης αὐτοῖς. ἀλλ´
[1]	ξηραντικὸν ὀρθῶς προσηγόρευσεν. φαίνεται δὲ	καὶ	τὰ διαπάσματα τῶν γυμνικῶν, οἷς
[1]	τῆς ξηρότητος, ἐκτηκομένων τῶν ὑγρῶν)	καὶ	τὰ ἕλκη τοῖς πικροῖς ἀπισχναίνουσι
[1]	δέκα προβλήματα περιέχοντος, πέμψω δὲ	καὶ	τὰ λοιπὰ ταχέως, ἂν ταῦτα
[1]	θεάτρων εἰς τὰ συμπόσια μετάγοντα,	καὶ	τὰ μὲν ἄλλα πάθη πειρώμενον
[1]	δ´ οὐδὲ συμποτικόν. ἐπεί τοι	καὶ	τὰ σκόλιά φασιν οὐ γένος
[1]	τραυματίζουσιν, οὕτω τῶν ἀληθινῶν φιλοσόφων	καὶ	τὰ σκώμματα καὶ οἱ γέλωτες
[1]	ἀλλ´ ὁρᾷς’ ἔφην ὅτι πολλὰ	καὶ	ταῖς ἄλλαις φυλαῖς ὑπάρχει, καὶ
[1]	εὐδοκιμήσειεν ἡ φυλὴ μάλιστα· διὸ	καὶ	ταῖς Σφραγίτισι Νύμφαις τὴν ἐπινίκιον
[1]	ψαλτρίας, ἂν τύχῃ παροῦσα, χώραν	καὶ	τάξιν εἶναι, τοὺς δ´ ἐπὶ
[1]	τὰς φλέβας, ὧν διατάσει φασὶ	καὶ	ταραχῇ συμβαίνει τὸ μεθύειν. τεκμήριον
[1]	τὰ κοινὰ περὶ τὰς φύσεις	καὶ	τὰς ἡλικίας· οἷον πρεσβῦται τάχιον
[1]	ὑγροτέρας καὶ γνώριμα τὰ προβλήματα	καὶ	τὰς πεύσεις ἐπιεικεῖς καὶ μὴ
[1]	ἐντρυφήσει τοῖς εὐτελεστέροις; Ἐπεὶ δὲ	καὶ	ταῦτ´ ἐρρήθη καὶ τὴν κρίσιν
[1]	ἀταξία πονηρόν, ἐν δ´ ἀνθρώποις,	καὶ	ταῦτα πίνουσιν, ἐγγινομένη μάλιστα τὴν
[1]	ἀποδεδομένων τοῖς παρακεκλημένοις, ἡ τρίτη	καὶ	ταύτης ὁ πρῶτος τόπος μάλιστα
[1]	προθείη τῷ παιδιὰν ἀνύβριστον εἰσηγησαμένῳ	καὶ	τέρψιν ὠφέλιμον καὶ γέλωτα μὴ
[1]	συνῆπτον εἶτ´ ἐφεξῆς οἱ τρίτοι	καὶ	τέταρτοι· κἀκεῖνος οὐθὲν διάλειμμα ποιῶν
[1]	μὴν ἀληθῶς· ὁρῶ γὰρ ὅτι	καὶ	τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν μὴ
[1]	ἐπρώτευε τῇ τιμῇ καθ´ ἡμᾶς,	καὶ	τὴν αἰτίαν οὔθ´ ὡς ὁ
[1]	πότου καθεύδων’ ἔστι δ´ ὅτε	καὶ	τὴν ἐφεξῆς’ διὸ καὶ πρὸς
[1]	Ἐπεὶ δὲ καὶ ταῦτ´ ἐρρήθη	καὶ	τὴν κρίσιν ἀπῄτουν οἱ παρόντες,
[1]	παρ´ ὑμῶν μανθάνομεν· αὐτοὶ δὲ	καὶ	τὴν περὶ τὰ δεῖπνα δαπάνην
[1]	εἰς τὰ συμπόσια τὴν μουσικὴν	καὶ	τὴν ὑποκριτικὴν ἐπεισάγοντας φιλοσοφίαν δὲ
[1]	καὶ παρατρέπει τό τε σῶμα	καὶ	τὴν φωνὴν τοῦ συνήθους καὶ
[1]	αὑτόν τε παρέσχεν ἄριστον ἄνδρα	καὶ	τῆς μάχης μετά γε Μιλτιάδην
[1]	καὶ αὐτὸ θερμότητος εἶναι· διὸ	καὶ	τῆς οἰκουμένης οἱ ξηρότατοι καὶ
[1]	καὶ σκληρότερον οἷον ὑπὸ πληγῆς	{καὶ}	τῆς συντόνου φωνῆς ἐγείροντες τὸ
[1]	οὖν ἔφαμεν λέγειν αὐτὸν ἡμεῖς,	καί	τί δὴ φθονεῖς τῶν τακτικῶν
[1]	χρηστέον ἐν οἴνῳ φιλοσόφοις λόγοις	καὶ	τί μέτρον ἔστι χρωμένοις, Ἀρίστων
[1]	ὄντα δεῖ τὸν συμποσίαρχον αἱρεῖσθαι	καὶ	τί ποιούμενος τέλος ὁ αἱρεθεὶς
[1]	ἀποδιδόναι, λόγῳ μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων	καὶ	τιμῶν, ἔργῳ δὲ τῆς ἐκείνων
[1]	ταῖς διατριβαῖς περὶ συμποτικῶν καθηκόντων	καὶ	τίς ἀρετὴ συμπότου καὶ πῶς
[1]	γεγονότας. Γλαυκίας δ´ ὁ ῥήτωρ	καὶ	τὸ δεξιὸν κέρας Αἰαντίδαις τῆς
[1]	Ἀγάθωνος Σωκράτας Φαίδρους Παυσανίας Ἐρυξιμάχους	καὶ	τὸ Καλλίου Χαρμίδας Ἀντισθένας Ἑρμογένας
[1]	ἀρχῇ καὶ τοῖς τοιούτοις ὀφειλόμενον.	καὶ	τὸ λυπηρὸς εἶναι τοῖς κεκλημένοις
[1]	διασπῶσιν ἢ τοῖς ἀτρέμα διαλύουσιν’	καὶ	τὸ νηστεύσαντας ἀργότερον ἐσθίειν ἢ
[1]	τὸν δεύτερον ὁμοίως τῷ δευτέρῳ,	καὶ	τὸ ποικίλον καὶ πολυκαμπὲς ὡς
[1]	τῶν μὲν ἐλαφροτέρων τῷ ἤθει	καὶ	τὸ σῶμα συνεπαίρουσιν καὶ παρακαλοῦσιν
[1]	ἂν ἅλμῃ βρέχηται, γλυκύτερον γίνεσθαι’	καὶ	τὸ τῶν ἐρίων τοὺς πόκους
[1]	αἵ τε βακχεῖαι ῥυθμοῖς χρῶνται	καὶ	τὸ χρησμῳδεῖν ἐμμέτρως παρέχεται τοῖς
[1]	δὲ τῷ Γλαυκίᾳ προσετίθην, ὅτι	καὶ	τὸ ψήφισμα, καθ´ ὃ τοὺς
[1]	καὶ διακόσμησιν. ἐδόκει δὲ ταῦτα	καὶ	τοῖς ἄλλοις, ὥστε θόρυβον ἐκ
[1]	βούγλωσσα καταμιγνύντες εἰς τὸν οἶνον	καὶ	τοῖς ἀποβρέγμασι τῶν περιστερεώνων καὶ
[1]	λυπεῖ τὰ ὠφέλιμα, δῆλον ὅτι	καὶ	τοῖς πίνουσιν ὁ ἐπιστάτης μεμιγμένην
[1]	ἀρετῇ καὶ εὐγενείᾳ καὶ ἀρχῇ	καὶ	τοῖς τοιούτοις ὀφειλόμενον. καὶ τὸ
[1]	καὶ ἐμμέτρους μάλιστα φωνὰς ἐκφέρονται·	καὶ	τὸν Αἰσχύλον φασὶ τὰς τραγῳδίας
[1]	πρώτῃ τιμῇ τιθέμενος. ἐπαινοῦμεν δὲ	καὶ	τὸν Ἀλκίνουν, ὅτι τὸν ξένον
[1]	δήπουθεν ὁ Ἀχιλλεὺς τὸν Μενέλεων	καὶ	τὸν Ἀντίλοχον περὶ τῶν δευτερείων
[1]	καὶ χρήσιμον παρέχειν, οὕτω κατανέμουσιν.	καὶ	τὸν θεὸν ὁρᾷς, ὃν ἀριστοτέχναν‘
[1]	ἀλλὰ πᾶσι παρεῖναι τὸ μέτρον	καὶ	τὸν καιρὸν ἐπιφέρουσαν· ἢ μηδὲ
[1]	Σοσσίῳ Σαπφικῶν τινων ᾀσθέντων, ὅπου	καὶ	τὸν Κύκλωπα μούσαις εὐφώνοις ἰᾶσθαι’
[1]	θερμότατοι τόποι τήν τε κασίαν	καὶ	τὸν λιβανωτὸν ἐκφέρουσιν· πέψει γάρ
[1]	ὡς τὸν οἶνον κοινὸν εἶναι	καὶ	τὸν λόγον, οὗ πάντες μεθέξουσιν.
[1]	καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἐρῶντες. τοῦτο	καὶ	τὸν Λυδὸν ἐπῆρεν Κανδαύλην τῆς
[1]	ποιητὴς εἴωθε κοσμήτορας λαῶν‘ προσαγορεύειν.	καὶ	τὸν μέγαν θεὸν ὑμεῖς πού
[1]	τε λήθην οἱ πάτριοι λόγοι	καὶ	τὸν νάρθηκα τῷ θεῷ συγκαθιεροῦσιν,
[1]	γὰρ προειπεῖν. δοκεῖ γάρ μοι	καὶ	τὸν Ὅμηρον οὐκ ἀδίκως ὁ
[1]	πιόντων ἦν λόγος· ἐν οἷς	καὶ	τὸν πύκτην Ἡρακλείδην ἐτίθεσαν, ὃν
[1]	πρὸς τὴν ὄψιν. ὃ δὴ	καὶ	τοῦ περὶ τὰ νυκτίνομα τῶν
[1]	τῷ Συμποσίῳ περὶ τέλους διαλεγόμενος	καὶ	τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ ὅλως
[1]	τὴν ἐπίβλεψιν ἐξικνεῖται τῆς ὑπηρεσίας	καὶ	τοῦ φιλοφρονεῖσθαι καὶ διαλέγεσθαι τοῖς
[1]	ἐστὶ σωματικῆς θερμότητος. λέγεται δὲ	καὶ	τοῦ χρωτὸς ἥδιστον ἀποπνεῖν ὥστε
[1]	ἥδιστον, ἀμφότερα γὰρ εὐταξίας εἶναι.	καὶ	τοὺς ἀρίστους καὶ βασιλικωτάτους ὁ
[1]	πρόσεστιν‘ ὥς φησι Σοφοκλῆς, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἐπὶ γυναιξὶ καὶ τοὺς
[1]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ γυναιξὶ	καὶ	τοὺς ἐπὶ παρθένοις δακνομένους· τῷ
[1]	τε γὰρ ἅλες λίπος ἔχουσιν	καὶ	τοὺς λύχνους βέλτιον παρέχουσι καομένους,
[1]	δῆμος ὢν ἐκείνης τῆς φυλῆς·	καὶ	τοὺς περὶ Ἁρμόδιον Αἰαντίδας ἀπέφαινον,
[1]	οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ φθέγγεσθαι φιλοσοφίαν,	καὶ	τοὺς Πέρσας ὀρθῶς φασι μὴ
[1]	ὀλισθηρὸν εἰς ᾠδὴν ἔχουσιν, διὸ	καὶ	τοὺς ῥήτορας ἐν τοῖς ἐπιλόγοις
[1]	οὐθὲν διάλειμμα ποιῶν ἅπασιν ἐξήρκει	καὶ	τοὺς τέσσαρας πότους συνδιέφερεν. Τῶν
[1]	τοὺς ῥήτορας ἐν τοῖς ἐπιλόγοις	καὶ	τοὺς ὑποκριτὰς ἐν τοῖς ὀδυρμοῖς
[1]	ἀναγινώσκουσιν, ἐγγύθεν δ´ οὐ δύνανται·	καὶ	τοῦτο παραδηλῶν ὁ Αἰσχύλος φησίν·
[1]	τοῦ Διὸς τόπον ἐξαίρετον ἔχουσα·	καὶ	τοῦτο παρεμφαίνει μὲν ὁ ποιητὴς
[1]	τὸ τραχὺ καὶ γεῶδες ἐνδιέσπαρται	καὶ	τοῦτο ποιεῖ τὴν ἁλυκότητα μεμιγμένον·
[1]	γελοῖόν ἐστι τοῖς μὲν ὀψοποιοῖς	καὶ	τραπεζοκόμοις σφόδρα μέλειν τί πρῶτον
[1]	διεφόρησεν, τὸ δ´ ἁλμυρὸν αὐτὸ	καὶ	τραχὺ καταλειφθὲν ἐφίσταται καὶ παραμένει
[1]	λαμπροῦ τὴν μεταξὺ τῶν ὀμμάτων	καὶ	τῶν γραμμάτων χώραν. ἕτεροι δὲ
[1]	κενὴν δόξαν ἐκ τῆς ἀγορᾶς	καὶ	τῶν θεάτρων εἰς τὰ συμπόσια
[1]	ἓν τὸ φῶς ποιοῦσι· διὸ	καὶ	τῶν ὁρωμένων ἕκαστον ἓν οὐ
[1]	χορηγοῦντος. ἐτύγχανε δὲ συνεστιώμενος ἡμῖν	καὶ	τῶν παλαιῶν τὰ μὲν λέγων
[1]	ῥυπτικὸν ἔχειν τῆς σαρκός, ὥστε	καὶ	τῶν προσώπων τὰς ἐφηλίδας ἐξαιρεῖν·
[1]	ὁ μέσος εἶχεν νενομισμένην ἔτι,	καὶ	τῶν συμβεβηκότων αὐτῷ τὰ μὲν
[1]	λεγομένῳ μάχεσθαι τῆς τραπέζης, ἀλλὰ	καὶ	τῶν φιλοσόφων τοὺς ἐλλογιμωτάτους ἀντιμαρτυροῦντας
[1]	σίδηρος ἀνεθεὶς καὶ μαλαχθεὶς ἁπαλὸς	καὶ	ὑγρὸς καὶ ἡδίων, ὥστε τουτὶ
[1]	τῇ καμπῇ δίδωσιν καὶ γραμματεῖ	καὶ	ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι σώματος καὶ
[1]	θ´ ἃ δεῖ καὶ προστάξαι	καὶ	ὑπογράψαι δύνηται, τοῦτον ἐξαίρετον ἔχει
[1]	μὲν θολερὰ καὶ γεώδη περιρρεῖ	καὶ	ὑποπίπτει, τὸ δ´ εἰλικρινὲς καὶ
[1]	τῇ πόσει τὸν δ´ ἀνιεὶς	καὶ	ὑποφειδόμενος εἰς ὁμαλότητα καὶ συμφωνίαν
[1]	ἄλλως ἐν ταῖς μάχαις ἡδὺ	καὶ	φαιδρὸν ἐπιφαίνεσθαι διὰ τὸ θαρραλέον,
[1]	ὅτι τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός ἐστι	καὶ	φάλαγγα συστῆσαι φοβερωτάτην καὶ συμπόσιον
[1]	ἄλλα τοῦ ἀδελφοῦ βασιλικώτερος εἴη	καὶ	φέροι καλῶς πολὺν ἄκρατον· ὅ
[1]	φωνὴν μόνην εἰς τὸ ᾄδειν	καὶ	φθέγγεσθαι μέτρα καὶ μέλη προΐενται.
[1]	καθίσαι τὸν ἱκέτην ἐπιδέξιον ἐμμελῶς	καὶ	φιλάνθρωπον. ἔστι δὲ καὶ παρὰ
[1]	καὶ μεγαλοθύμων ἐνίας δὲ χρηστῶν	καὶ	φιλανθρώπων ζῆλον ἐπαγούσας· αἷς ἤν
[1]	δεῖ τὸν συμποσίαρχον οἰκείως ἔχειν	καὶ	φιλικῶς πρὸς ἅπαντας ὕπουλον δὲ
[1]	κάλλιστα. διίστημι δὲ καὶ στραγγαλιῶντας	καὶ	φιλολοιδόρους καὶ ὀξυθύμους τινὰ παρεντιθεὶς
[1]	δεδοικὼς μὴ πορρωτέρω προέλθωσιν ὀργῆς	καὶ	φιλονεικίας ἑτέρῳ βούλεται τὸ ἔπαθλον
[1]	οἷος ἀφειδεῖν πάντων ὑπ´ ὀργῆς	καὶ	φιλονεικίας· ἵν´ οὖν μὴ χαλεπὸς
[1]	θεραπευτικὸν τὸν αἰσχυντηλόν, ἐπιμελῆ δὲ	καὶ	φιλόπονον τὸν ἀμελῆ καὶ ῥᾴθυμον·
[1]	οἶμαι ῥητορικὸν ἐξαιρεῖν συμποσίου λόγον	καὶ	φιλόσοφον, ἀλλ´ ἕτερόν ἐστι τὸ
[1]	πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν. οὕτω δὴ	καὶ	φιλόσοφος ἀνὴρ ἐν συμπόταις μὴ
[1]	ἐκ φιλονικίας ἐν δ´ ἀρχαῖς	καὶ	φιλοτιμίαις ἐκ φιλοδοξίας ἐν δὲ
[1]	λεγομένων· τοῖς δ´ ἄλλοις δωρεὰς	καὶ	φιλοφροσύνην ἔλιπον ἀνάπαυλαν μᾶλλον τῆς
[1]	τούτων τινὰ τοῖς ἑστιωμένοις εὐθυμίαν	καὶ	φιλοφροσύνην ἐνδιδόντων, ἀπομιμούμενοι τὴν Ὁμηρικὴν
[1]	μώμου μηδ´ ὕβρεων ἀλλὰ χάριτος	καὶ	φιλοφροσύνης ἑταῖρον· ἐν οἷς τὰ
[1]	νέον οὐδ´ ἄρχοντι συγκατακλίνων ἄρχοντα	καὶ	φίλῳ φίλον· ἀκίνητος γὰρ αὕτη
[1]	ἄπερον, ὅτι φῦλα φύλοις συνέταξεν	καὶ	φρατρίας φρατρίαις συνέμιξεν, δέον ἐραστὴν
[1]	δίδωσιν καὶ γραμματεῖ καὶ ὑπηρέτῃ	καὶ	φύλακι σώματος καὶ ἀγγέλῳ τῶν
[1]	κακοῖς ἄλλοις ἀμυθήτοις, ἃ προϊδέσθαι	καὶ	φυλάξασθαι τακτικοῦ καὶ ἁρμονικοῦ ἀνδρός
[1]	ἐνίκησεν, ἑστιωμένοις ἡμῖν ἅτε δὴ	καὶ	φυλέταις οὖσι δημοποιήτοις οἰκεῖοι λόγοι
[1]	τῶν συμποτῶν, ἀλλὰ καὶ χεῖρα	καὶ	φωνὴν ὑπερδέξιον ἔχοντι καὶ ἀκώλυτον.
[1]	πρὸς αἴσθησιν· ἐνδόντος δὲ τούτου	καὶ	χαλάσαντος, ἀργὸν ἀπολείπεται καὶ γεῶδες
[1]	τούτων ἀντιλέγειν, ὅρον δέ τινα	καὶ	χαρακτῆρα τῶν παρὰ πότον φιλοσοφουμένων
[1]	δὲ ταῖς ψυχαῖς μειλίχιον ὄντως	καὶ	χαριδότην ἐπεισάγουσι. καὶ γὰρ ἂν
[1]	τινὸς ἐνοχλουμένου τῶν συμποτῶν, ἀλλὰ	καὶ	χεῖρα καὶ φωνὴν ὑπερδέξιον ἔχοντι
[1]	τὰ σώματα πινόντων δι´ ὀρχήσεως	καὶ	χορείας νενόμισται σαλεύειν, ἂν δ´
[1]	κοινὸν ἔργον ἰσχυρὸν καὶ καλὸν	καὶ	χρήσιμον παρέχειν, οὕτω κατανέμουσιν. καὶ
[1]	Δία μύρου τινὰ καὶ στεφάνων	καὶ	ψαλτρίας, ἂν τύχῃ παροῦσα, χώραν
[1]	ἐπικοσμοῦσιν αὐτὰ μέλεσι καὶ μέτροις	καὶ	ᾠδαῖς, ὥσπερ εἰκόνας χρυσῷ καλλωπίζοντες,
[1]	ὀλίγους ἰδεῖν ἔστιν ἄνευ μέτρου	καὶ	ᾠδῆς ληροῦντας. οὕτω δὲ τούτων
[1]	δ´ ἐπὶ ταῦτα καλουμένους εἰκῆ	καὶ	ὡς ἔτυχεν κατακλίναντα χορτάζειν, μήθ´
[1]	προστάγμασιν ἐθιστέον χρῆσθαι πρὸς ἡδονὴν	καὶ	ὠφέλειαν, τὰ οἰκεῖα καὶ δυνατὰ
[1]	αἱ μὲν ἐλαφραὶ ζητήσεις ἐμμελῶς	καὶ	ὠφελίμως κινοῦσιν, ἐριδαντέων‘ δὲ κατὰ
[1]	ὀρχεῖσθαι μὴ δύνανται· μανίαι τ´	ἀλαλαί	τ´ ὀρινομένων ῥιψαύχενι σὺν κλόνῳ‘
[1]	κἀγὼ κριτήν σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι·	πάλαι	γὰρ ἀκούει κακῶς ὑπ´ ἐμοῦ
[1]	εἶπε διὰ τῶν γεωδῶν Ἀριστοτέλης	πάλαι	διαλέλυκεν, ὃ προβέβληκας ἡμῖν. πολὺ
[1]	ἀτρώτους κινοῦσιν ἁμωσγέπως καὶ συνεπιστρέφουσιν.	οἶμαι	δὲ καὶ διηγήσεων εἶναί τι
[1]	ἑκάστῳ μυρσίνης παραδιδομένης, ἣν αἴσακον	οἶμαι	διὰ τὸ ᾄδειν τὸν δεξάμενον
[1]	ἐλευθερίαν τῇ φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον	οἶμαι	καὶ ἀνόητον ἐν λόγοις πλεονάζοντα
[1]	τύχηι ἐπισκευάζοντα, ον πολὺ μᾶλλον	οἶμαι	προσήκει τῆς ψυχῆς ἢ τὸν
[1]	γενέσθαι συμπόσιον. οὐχ ὅμοιον δ´	οἶμαι	ῥητορικὸν ἐξαιρεῖν συμποσίου λόγον καὶ
[1]	δᾳδουχίας καὶ ἱεροφαντίας. ὧν οὐδὲν	οἶμαι	τῷ ἄρχοντι περιοπτέον· ἀλλὰ καὶ
[1]	ὡς μέλλω συντάττειν ὑμᾶς ἀλλήλοις·	βούλομαι	γὰρ προειπεῖν. δοκεῖ γάρ μοι
[1]	ἔμψυχον ἔχουσα δεσμόν. τοιοῦτο κἀγὼ	βούλομαι	ποιῆσαι τὸ συμπόσιον ἡμῶν, οὐ
[1]	ἀπέκναισας‘ εἶπεν καὶ οὐδὲν ἧττον	ἐπιθήσομαι	τῷ λόγῳ καὶ ζητήσω τὴν
[1]	ἄνδρα καὶ συμποτικόν· εἰ δὲ	χρήσομαι	κατὰ τρόπον αὐτῷ καὶ μὴ
[1]	{ἂν} ἐγὼ αὐτὸς ἅλμην ὤμοιιν	ἀπολούσομαι‘	καταβὰς δ´ εἰς τὸν ποταμὸν
[1]	παραδίδωμι. Καὶ ὁ Θέων ἀλλὰ	δέχομαι	μέν’ εἶπεν οὕτως ὁμαλὸν ἀπειργασμένον
[1]	καὶ γὰρ αἱ τῶν ἀνθῶν	ὀσμαὶ	πόρρωθεν εὐωδέστεραι προσπίπτουσιν, ἂν δ´
[1]	ἐγώ δοκεῖ ταῦτα πᾶσιν, ἐμαυτὸν	αἱροῦμαι	συμποσίαρχον ὑμῶν καὶ κελεύω τοὺς
[1]	ὑδάτων τὸ θαλάττιον· ὡς δ´	ἐγᾦμαι,	διὰ τοῦτο καὶ θερμότατόν ἐστιν.
[1]	μὲν ἐν κόγχαισι θαλασσονόμοις βαρυνώτοις,	ναὶ	μὴν κηρύκων τε λιθορρίνων χελύων
[1]	τοῦ χρωτὸς ἥδιστον ἀποπνεῖν ὥστε	καταπιμπλάναι	τοὺς χιτωνίσκους εὐωδίας ἀρωματιζούσης, ὃ
[1]	γε δύσκολον, ἐκεῖνα δὲ πάντως	ἐξειδέναι	τῷ συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ
[1]	μακρὸν τράχηλον, ὥστ´ αὐτὴν μὲν	καθιέναι	τὸ στόμα ῥᾳδίως καὶ ἀπολαύειν,
[1]	τὰ μὲν ἄλλα πάθη πειρώμενον	ἀνιέναι	συνουσίᾳ, τὸν δὲ τύχηι ἐπισκευάζοντα,
[1]	λόγῳ καὶ ποσότητος· οὐ γὰρ	ἀναιρεθῆναι	δεῖ θάτερον ὑπὸ θατέρου κρατηθέν,
[1]	αὑτὸν ἀνθρώπων, διὸ καὶ Διόνυσον	ἐπικληθῆναι.	τοῦθ´ ἡμεῖς εἴπομεν ἕν τι
[1]	Αἰαντίδαις τῆς ἐν Μαραθῶνι παρατάξεως	ἀποδοθῆναι,	ταῖς Αἰσχύλου τὴν μεθορίαν ἐλεγείαις
[1]	καὶ κοινωνίᾳ συναχθέντων μίαν δύναμιν	ἀποτελεσθῆναι.	ὄντος οὖν τοῦ τῶν παρηλίκων,
[1]	ναυάγιον ἐντυγχάνει τῇ Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘	ὀφθῆναι	κεκακωμένος ἅλμῃ‘ καὶ πρὸς τὰς
[1]	ἀγγέλῳ τῶν ἀπὸ στρατοπέδου προσελθεῖν	διαλεχθῆναι	πυθέσθαι, μήτε τινὸς ἐνοχλοῦντος αὐτῷ
[1]	καὶ μυθολογίαις προσάγεται τοὺς ἄνδρας.	εἶναι	δὲ δεῖ καὶ αὐτὰς τὰς
[1]	ὃ δοκεῖ καὶ αὐτὸ θερμότητος	εἶναι·	διὸ καὶ τῆς οἰκουμένης οἱ
[1]	δύναμις ἀναξηραντικὴ καὶ δάπανος ὑγρῶν	εἶναι·	διὸ τῇ τε γεύσει πάντων
[1]	ἐμοὶ δ´ οὐ λίαν χαλεπὸν	εἶναι	δοκεῖ τὸ περὶ τὴν διάκρισιν·
[1]	φησι Πλάτων μὴ ὄντα δίκαιον	εἶναι	δοκεῖν‘ ἀλλὰ καὶ συνέσεως ἄκρας
[1]	τι τοῖς ἐρωμένοις διδῶσι, καλὸν	εἶναι	καὶ κεκοσμημένον ἐκπρεπῶς βούλονται καὶ
[1]	καὶ διαφανεστέραν εἰκὸς καὶ ῥυπτικωτέραν	εἶναι.	Καὶ ὁ Θέων ἀλλὰ τοῦτό
[1]	σπουδῆς τὸν ἄρχοντα πινόντων οἰκεῖον	εἶναι	καὶ παιδιᾶς μὴ ἀλλότριον, ἀλλ´
[1]	γὰρ ὡς τὸν οἶνον κοινὸν	εἶναι	καὶ τὸν λόγον, οὗ πάντες
[1]	συμπόσιον ἥδιστον, ἀμφότερα γὰρ εὐταξίας	εἶναι.	καὶ τοὺς ἀρίστους καὶ βασιλικωτάτους
[1]	Ποῖόν τινα δεῖ τὸν συμποσίαρχον	εἶναι.	Κράτων ὁ γαμβρὸς ἡμῶν καὶ
[1]	Σοῦ δ´ εἰπόντος οὐκ ἄξιον	εἶναι	Κράτωνι περὶ τούτων ἀντιλέγειν, ὅρον
[1]	λέγει δὲ μουσικῆς ἀρχὰς τρεῖς	εἶναι,	λύπην, ἡδονήν, ἐνθουσιασμόν, ὡς ἑκάστου
[1]	μηδενὶ μηδ´ ἀπεχθῆ τῶν ἑστιωμένων	εἶναι	παντί που δῆλον· οὔτε γὰρ
[1]	σκόλιά φασιν οὐ γένος ᾀσμάτων	εἶναι	πεποιημένων ἀσαφῶς, ἀλλ´ ὅτι πρῶτον
[1]	καὶ ὅλως παντοδαποὺς τοὺς κεκλημένους	εἶναι.	πολλῶν οὖν ἤδη παρόντων ξένος
[1]	μὴ παντελῶς ἄμουσα μηδ´ ἀπροσδιόνυς´	εἶναι.	~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Α Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν
[1]	συνεπιστρέφουσιν. οἶμαι δὲ καὶ διηγήσεων	εἶναί	τι συμποτικὸν γένος, ὧν τὰς
[1]	ἐπωνύμου τῆς φυλῆς καὶ παραίτησιν	εἶναι	τὸ γινόμενον· οὐ γὰρ εὔκολος
[1]	τῷ ὄντι σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην	εἶναι,	τὸ δ´ ὅλως ἀμνημονεῖν τῶν
[1]	ἕν τι τῶν εἰκῆ πεπιστευμένων	εἶναι,	τὸ περὶ τὴν αἰτίαν τῆς
[1]	πρῶτον ὅτι μοι δοκεῖ σκεπτέον	εἶναι	τὸ τῶν παρόντων. ἂν μὲν
[1]	τοιούτοις ὀφειλόμενον. καὶ τὸ λυπηρὸς	εἶναι	τοῖς κεκλημένοις φεύγειν δοκῶν μᾶλλον
[1]	φυλακικώτατον, ὥς φησιν ὁ Πλάτων,	εἶναι,	τὸν δὲ συμποτῶν συμποτικώτατον. ἔστι
[1]	τύχῃ παροῦσα, χώραν καὶ τάξιν	εἶναι,	τοὺς δ´ ἐπὶ ταῦτα καλουμένους
[1]	οὓς ἐπετέλει, καὶ πολυφαγίας ἆθλα	θεῖναι	καὶ πολυποσίας φασίν, νικῆσαι δ´
[1]	Διόνυσον ἢ ταῖς Νύμφαις κεραννύντας·	ἐκεῖναι	μὲν γὰρ αὐτὸν τοῖς σώμασιν
[1]	οὐδὲ γὰρ Ἰσοκράτη τὸν σοφιστὴν	ὑπομεῖναι	δεομένων εἰπεῖν τι παρ´ οἶνον
[1]	ἐχούσης ἀποστατεῖν εἰκὸς ἀλλὰ πᾶσι	παρεῖναι	τὸ μέτρον καὶ τὸν καιρὸν
[1]	προσφιλέστερος. ἔτι τοίνυν αὐτῷ δεῖ	προσεῖναι	τὸ μάλιστα μὲν ἑκάστου τῶν
[1]	φιλονεικίας ἑτέρῳ βούλεται τὸ ἔπαθλον	ἀποδιδόναι,	λόγῳ μὲν Εὔμηλον οἰκτίρων καὶ
[1]	φραζούσης, ἐκέλευσεν ἐξαναστὰς ἡγεῖσθαι καὶ	δεικνύναι	τὸν τόπον· θαυμάζοντος δὲ τοῦ
[1]	ἀκοῦσαί θ´ ἃ δεῖ καὶ	προστάξαι	καὶ ὑπογράψαι δύνηται, τοῦτον ἐξαίρετον
[1]	ὑπὸ τῆς κόμης διαμένειν αὐτῷ·	παι.	ἀνδρὸς ἤδη πάλιν ἐπὶ τὸ
[1]	τὴν φωνήν. αἵ τε γὰρ	λῦπαι	τὸ γοερὸν καὶ θρηνητικὸν ὀλισθηρὸν
[1]	παρεντείνοντας τὴν φωνήν. αἵ τε	σφοδραὶ	περιχάρειαι τῆς ψυχῆς τῶν μὲν
[1]	ποιοτήτων, ἂν μὴ κατάκοροι καὶ	σφοδραὶ	προσπέσωσιν. αἰτία δ´ ἡ τῆς
[1]	αἱ τῶν ἀνθῶν ὀσμαὶ πόρρωθεν	εὐωδέστεραι	προσπίπτουσιν, ἂν δ´ ἐγγύθεν ἄγαν
[1]	ἀκολουθήσουσι τῇ κατακλίσει προπόσεις τε	συνεχέστεραι	καὶ παραθέσεις ἔτι δ´ ὁμιλίαι
[1]	οὕτω τὰς ψυχὰς αἱ μὲν	ἐλαφραὶ	ζητήσεις ἐμμελῶς καὶ ὠφελίμως κινοῦσιν,
[1]	κοσμοῦντα τὸν δρῶντα προστάσσοντας, ᾠδικοῖς	ᾆσαι	ῥητορικοῖς εἰπεῖν φιλοσόφοις λῦσαί τι
[1]	ὥσπερ οὐ φιλοφρονήσασθαι παρακεκληκὼς ἀλλ´	ἀνιᾶσαι	τοὺς ἐπιτηδείους. ἄτοπος μὲν οὖν’
[1]	ἔχουσα δεσμόν. τοιοῦτο κἀγὼ βούλομαι	ποιῆσαι	τὸ συμπόσιον ἡμῶν, οὐ πλουσίῳ
[1]	ἆθλα θεῖναι καὶ πολυποσίας φασίν,	νικῆσαι	δ´ αὐτὸν ἀμφότερα, καὶ ὅλως
[1]	εὐθύνας ὑπείχομεν ἀταξίας ἀνδρὶ δεινῷ	κοσμῆσαι	ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας.
[1]	περὶ τοῦ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον.	μέμνησαι	γὰρ ὅτι, ζητήσεως Ἀθήνησι μετὰ
[1]	τόλμαν ὁ ἔρως καὶ καινοτομίαν	συγχωρῆσαι	δεινός ἐστιν, ὥσπερ καὶ Πλάτων
[1]	τοὺς παρόντας, εἰ διδόασιν αὐτῷ	νουθετῆσαι	ληροῦντα δικαστήν· κελευόντων δὲ πάντων
[1]	ἄκρατον ἀλλ´ ὁμοπαθῆ καὶ σύμμετρον	ἀπαντῆσαι	πρὸς τὴν ὄψιν. ὃ δὴ
[1]	ἐκλειφθὲν παντάπασιν, ἀλλ´ ἀνακαλεῖν καὶ	καταστῆσαι	πάλιν τῆς ἀρχῆς τὴν νενομισμένην
[1]	ἕκαστον ἐπὶ τὴν προσήκουσαν χώραν	καταστῆσαι	τὸ κάλλιστον ἐξ ἀμορφοτάτου σχῆμα
[1]	αὐτοῦ ἀνδρός ἐστι καὶ φάλαγγα	συστῆσαι	φοβερωτάτην καὶ συμπόσιον ἥδιστον, ἀμφότερα
[1]	συναγαγὼν ἔφη βούλεσθαι μὲν αὐτὸς	πεῖσαι	τοὺς παῖδας, ἐπεὶ δὲ δυσκόλως
[1]	εἰς τὴν τοῦ φιλουμένου χώραν	καθίσαι	τὸν ἱκέτην ἐπιδέξιον ἐμμελῶς καὶ
[1]	ὄνωνιν φύονται μαλακῶν ἄνθεα λευκοΐων.	ὅσαι	δ´ ἄνευ σπουδῆς ἐπεισκωμάζουσιν τοῖς
[1]	ἄτοπον οὐδὲ θαυμαστόν, εἰ πάσας,	ὅσαι	μουσικῆς εἰσιν ἀρχαί, περιέχων ὁ
[1]	ᾠδικοῖς ᾆσαι ῥητορικοῖς εἰπεῖν φιλοσόφοις	λῦσαί	τι τῶν ἀπορουμένων ποιηταῖς προενέγκασθαι
[1]	ἀλώπεκας· ἂν γὰρ ἀμυγδάλας πικρὰς	φαγοῦσαι	μὴ ἐπιπίωσιν, ἀποθνήσκουσι τῶν ὑγρῶν
[1]	ἄνοπλοι καὶ ἀσίδηροι τοῖς θυρσαρίοις	παίουσαι	τοὺς ἐπιτιθεμένους τραυματίζουσιν, οὕτω τῶν
[1]	φροντίδος ἄξιόν ἐστιν. ἵνα τοίνυν	ἀκοῦσαί	θ´ ἃ δεῖ καὶ προστάξαι
[1]	τὰ σπουδαῖα’ τὴν μὲν ἐπιστολὴν	παρῶσαι	λαβεῖν δὲ τὴν θηρίκλειον, ἀλλὰ
[1]	τῷ λιβανωτῷ παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος	ἀναθυμιᾶται.	καὶ μὴν ἥδιστα τοὺς ἐρωμένους
[1]	ἁρμόττουσαν ἀποδιδόντα τάξιν, ἐν ᾗ	τιμᾶται	μὲν ὁ προέχων ἐθίζεται δ´
[1]	πνεῦμα τῶν ὀμμάτων αὐγοειδὲς ἐκπῖπτον	ἀνακίρναται	τῷ περὶ τὰ σώματα φωτὶ
[1]	ἁλμυρὸν αὐτὸ καὶ τραχὺ καταλειφθὲν	ἐφίσταται	καὶ παραμένει τοῖς σώμασιν ἁλώδης
[1]	προσραινομένη ταῖς φλοξὶ συνεκλάμπει, καὶ	κάεται	μάλιστα τῶν ὑδάτων τὸ θαλάττιον·
[1]	ἡδέως γὰρ εἰς τοῦθ´ ἕκαστος	ἄγεται	καὶ προθύμως, ἵν´ αὐτὸς αὑτοῦ
[1]	λήμμασι καὶ παραδείγμασι καὶ μυθολογίαις	προσάγεται	τοὺς ἄνδρας. εἶναι δὲ δεῖ
[1]	θυμοειδὴς ἅπερ ἐστὶ σωματικῆς θερμότητος.	λέγεται	δὲ καὶ τοῦ χρωτὸς ἥδιστον
[1]	ὑφιεμένην. σκοπεῖτε δή, μὴ πιθανώτερον	λέγεται	τὸ παραμύθιον τοῦ ἐπωνύμου τῆς
[1]	πράσου φύλλῳ τὸ τῶν ἐρώντων	δέδεται	βαλλάντιον’ ἐλέχθη δὲ καὶ ὅτι
[1]	προέχων ἐθίζεται δ´ ὁ δευτερεύων	γυμνάζεται	δ´ ὁ τάττων πρὸς διάκρισιν
[1]	ᾗ τιμᾶται μὲν ὁ προέχων	ἐθίζεται	δ´ ὁ δευτερεύων γυμνάζεται δ´
[1]	τοῦ μεθημερινοῦ φωτὸς ἀδρανὴς οὖσα	κατακλύζεται	καὶ κρατεῖται, μὴ δυναμένη πρὸς
[1]	καὶ θερμὸν αὐτῆς ὑπὸ λεπτότητος	διασῴζεται	πρὸς τὴν αἴσθησιν. Ἡμεῖς δὲ
[1]	οὐκ ἐντείνει τὴν ἀπόδειξιν οὐδ´	ὑποκονίεται,	τὴν λαβὴν ὥσπερ εἴωθεν εὔτονον
[1]	κατάκλισις δ´ οὐκ ἔστιν· οὐδὲ	προπίεται	μὲν ἑτέρῳ πρὸ ἑτέρου μᾶλλον
[1]	τοῖς κεκλημένοις φεύγειν δοκῶν μᾶλλον	ἐφέλκεται	καθ´ αὑτοῦ· λυπεῖ γὰρ ἀποστερῶν
[1]	ἕκαστον ἐκέλευε τῶν εἰσιόντων ὅποι	βούλεται	παρεμβάλλειν καὶ κατακλίνεσθαι, διὰ τὸ
[1]	τοῦ γυναίου καὶ πυνθανομένου τί	βούλεται,	τὴν αἰτίαν‘ ἔφη δεῖ με
[1]	προέλθωσιν ὀργῆς καὶ φιλονεικίας ἑτέρῳ	βούλεται	τὸ ἔπαθλον ἀποδιδόναι, λόγῳ μὲν
[1]	τῇ δυνάμει ξηραντικὸν ὀρθῶς προσηγόρευσεν.	φαίνεται	δὲ καὶ τὰ διαπάσματα τῶν
[1]	ἡ ψῦξίς ἐστιν καὶ μάλιστα	φαίνεται	καθαρὸν τὸ τάχιστα ξηρὸν γινόμενον,
[1]	ὁρωμένων ἕκαστον ἓν οὐ δύο	φαίνεται,	καίπερ ἀμφοτέροις ἅμα τοῖς ὄμμασι
[1]	χώρας προσηκούσης. ἡ δ´ Ἀθηνᾶ	φαίνεται	τὸν πλησίον ἀεὶ τοῦ Διὸς
[1]	ἐν τῷ πίνειν ἀνιέμενος ἡδίων	γίνεται	καὶ προσφιλέστερος. ἔτι τοίνυν αὐτῷ
[1]	μάλα πονοῦσιν· ὁ μοιότατον δὲ	γίνεται	τὸ τῆς ἀκοῆς, οἱ γὰρ
[1]	αὐγήν, ἀσθενοῦς καὶ ἀδρανοῦς, οὐκ	ἐγγίνεται	κρᾶσις προςπίπτοντι πρὸς τὸ ἐκτὸς
[1]	φησίν, μαλακὰ καὶ μανότερ´ ὄντα	συντείνεται	παρὰ φύσιν ὑπὸ τῆς ξηρότητος,
[1]	τὰς αὐγὰς μετεῖχον· ἐπεὶ γὰρ	ἀποτείνεται	τῶν ὀφθαλμῶν ἑκατέρου κῶνος, πρὸς
[1]	μὲν ὁ μεσαίτατος ἐφ´ οὗ	κατακλίνεται	βασιλεύς, Ἕλλησι δ´ ὁ πρῶτος,
[1]	ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ θαλαττίῳ	πλύνεται	τὰ ἱμάτια Θέων ὁ γραμματικὸς
[1]	δὲ τούτου καὶ χαλάσαντος, ἀργὸν	ἀπολείπεται	καὶ γεῶδες τὸ αἰσθητήριον καὶ
[1]	πολλὰ τῶν γεωδῶν καὶ θολερῶν	συναποφέρεται	τῇ ὀσμῇ καὶ διαφθείρει τὴν
[1]	δ´ ὁμιλίαι καὶ προσαγορεύσεις, παντάπασι	γενήσεται	σατραπικὸν ἡμῖν ἀντὶ φιλικοῦ τὸ
[1]	ὁ αἱρεθεὶς ἄρξει καὶ πῶς	χρήσεται	τοῖς κατὰ τὸ συμπόσιον· διελέσθαι
[1]	τοῖς συμποσίοις παιδιαί, ταύτας ἐπιμελῶς	διακελεύσεται	τοῖς συμπόταις εὐλαβεῖσθαι, μὴ λάθωσιν
[1]	λαβόντων διάστημα, τὰ μὲν γεώδη	περιθραύεται	καὶ ἀποπίπτει, τὰ δὲ λεπτὰ
[1]	γὰρ ἄμικτον καὶ καθαρόν· ὅθεν	ἐνδύεται	διὰ λεπτότητα καὶ διεξιὸν τοῦ
[1]	ἐπιτυγχάνοντας οὐδ´ ἀκρίτως ἀλλ´ ὡς	ἐνδέχεται	μάλιστα χρώμενοι τιμῶμεν ἕδρῃ τε
[1]	χρῶνται καὶ τὸ χρησμῳδεῖν ἐμμέτρως	παρέχεται	τοῖς ἐνθεαζομένοις, τῶν τε μαινομένων
[1]	βαναύσους καὶ ἀγοραίους ἐμβάλλωσιν ἑαυτούς,	οἴχεται	τῆς συμποτικῆς κοινωνίας τὸ τέλος
[1]	λόγοισι προσβολὴ μόλις δι´ ὠτὸς	ἔρχεται	τρυπωμένου, πόρρω δὲ λεύσσων, ἐγγύθεν
[1]	ὄψιν ὁρῶμεν, ἃ πρῶτον μὲν	ἀπέρχεται	μεγάλα καὶ παχυμερῆ, διὸ τοὺς
[1]	δεχομένοις τοὺς λόγους αὐτοῦ μεταθέμενος	ἕψεται	καὶ ἀγαπήσει τὴν ἐκείνων διατριβήν,
[1]	ἑστιῶν, περὶ δὲ τὰς κατακλίσεις	παρόψεται	τὰς διαφοράς, εὐθὺς ἐν ἀρχῇ
[1]	τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ καὶ πρόσφορον	ἀπονέμηται.	εἰ δὲ τοῦτό γε δύσκολον,
[1]	κύλικος εἰς κενὴν ἀπορροή τις	γένηται.	σοφιστὴν δὲ κωλύω συγκατακλίνεσθαι σοφιστῇ
[1]	ἐν καιρῷ καὶ μετὰ μέτρου	παραγένηται	πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν, ᾧ καὶ
[1]	διανομῆς ἔστιν, ἄν τις εὐστοχεῖν	δύνηται,	τὸν μὲν ὅτι πρῶτος, τὸν
[1]	δεῖ καὶ προστάξαι καὶ ὑπογράψαι	δύνηται,	τοῦτον ἐξαίρετον ἔχει τὸν τόπον·
[1]	παιδιᾶς ἐπιτιθεμένην. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε Πῶς	εἴρηται	τὸ ποιητὴν δ´ ἄρα Ἔρως
[1]	δ´ ἄρα Ἔρως διδάσκει’ Πῶς	εἴρηται	τὸ ποιητὴν δ´ ἄρα Ἔρως
[1]	καὶ διαλέγεσθαι τοῖς παροῦσιν οὐκ	ἀπήρτηται·	τῶν δὲ συνέγγιστα τόπων ὁ
[1]	τε μᾶλλον ὑπὸ πολλῶν καὶ	μνημονεύηται·	καὶ γὰρ ἂν ἵππον καὶ
[1]	ὥσπερ εἰκόνας χρυσῷ καλλωπίζοντες, ὅπως	ἀκούηταί	τε μᾶλλον ὑπὸ πολλῶν καὶ
[1]	ἐστι τὸ τάριχος, ἂν ἅλμῃ	βρέχηται,	γλυκύτερον γίνεσθαι’ καὶ τὸ τῶν
[1]	ἡ γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖς	διηγεῖται	περὶ τοῦ Ὀδυσσέως, οἷον ἔρεξε
[1]	ὅμοια πέπονθε πρὸς τὰς ὀσμάς,	κινεῖται	γὰρ ὑπὸ τῶν ἀκράτων καὶ
[1]	ἐπὶ δεξιὰ πρὸς τὴν ἐπίβλεψιν	ἐξικνεῖται	τῆς ὑπηρεσίας καὶ τοῦ φιλοφρονεῖσθαι
[1]	ὅσα πρὸς τὸ συμποτικὸν τέλος	ἐξικνεῖται·	τοῦτο δ´ ἦν φιλίας ἐπίτασιν
[1]	ὅπερ αὐτὸς ἔοικε ποιεῖν μᾶλλον·	ἀφαιρεῖται	γὰρ ὁ κοινὸν ποιῶν τὸ
[1]	Λυαῖος, μάλιστα δὲ τῆς γλώττης	ἀφαιρεῖται	τὰ χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν
[1]	φωτὸς ἀδρανὴς οὖσα κατακλύζεται καὶ	κρατεῖται,	μὴ δυναμένη πρὸς πολὺ καὶ
[1]	παρὰ πότον. Πρῶτον δὲ πάντων	τέτακται	τὸ περὶ τοῦ φιλοσοφεῖν παρὰ
[1]	ἀπάγοντες ἀναγινώσκουσιν, ἐγγύθεν δ´ οὐ	δύνανται·	καὶ τοῦτο παραδηλῶν ὁ Αἰσχύλος
[1]	κατέχοντες ὃ τῇ ἑτέρᾳ μὴ	δύνανται.	Λαμπρίας δ´ ὁ ἀδελφὸς τὴν
[1]	καὶ κροτούντων εἴπερ ὀρχεῖσθαι μὴ	δύνανται·	μανίαι τ´ ἀλαλαί τ´ ὀρινομένων
[1]	καὶ φθέγγεσθαι μέτρα καὶ μέλη	προΐενται.	μάλιστα δ´ ὁ ἐνθουσιασμὸς ἐξίστησι
[1]	τε γεύσει μάλιστα τοὺς δηκτικοὺς	προσίενται	χυμούς, ἥ τ´ ὄσφρησις αὐτῶν
[1]	οἱ γὰρ μουσικοὶ γηρῶντες ὀξύτερον	ἁρμόζονται	καὶ σκληρότερον οἷον ὑπὸ πληγῆς
[1]	προσηγόρευον. ἔνιοι δὲ τὴν παροιμίαν	οἴονται	τοῖς παρὰ πότον λεγομένοις καὶ
[1]	τὰς ἡλικίας· οἷον πρεσβῦται τάχιον	μεθύσκονται	νέων, σαλευόμενοι δ´ ἠρεμούντων, ἔλλυποι
[1]	τὸ δωμάτιον τὸν τὴν οὐ·	βούλονται	γὰρ ὑπ´ ἄλλων μαρτυρεῖσθαι· διὸ
[1]	καλὸν εἶναι καὶ κεκοσμημένον ἐκπρεπῶς	βούλονται	καὶ περιττῶς τὸ δῶρον, μάλιστα
[1]	γὰρ οὕτως πεπεισμένοι τυγχάνουσιν καὶ	βούλονται	πεπεῖσθαι πάντας ὡς καλῶν καὶ
[1]	κελεύω τοὺς μὲν ἄλλους ὡς	βούλονται	πίνειν ἐν τῷ παρόντι, Κράτωνα
[1]	ἀλλ´ ἑκατέρᾳ χωρὶς ἐπιθιγγάνοντες, ἀσθενέστερον	ἐπιλαμβάνονται·	οἱ δ´ ἀπωτέρω προθέμενοι, μεμιγμένου
[1]	ἐπῳδοὺς καὶ ἐμμέτρους μάλιστα φωνὰς	ἐκφέρονται·	καὶ τὸν Αἰσχύλον φασὶ τὰς
[1]	ἐχινόποδας καὶ ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν	φύονται	μαλακῶν ἄνθεα λευκοΐων. ὅσαι δ´
[1]	αὐτῷ θαλπόμενοι πυρὶ μᾶλλον ἀλλήλων	ἀντιλήψονται,	καθάπερ ὁ κολλώμενος σίδηρος, ἂν
[1]	ὅθεν αἵ τε βακχεῖαι ῥυθμοῖς	χρῶνται	καὶ τὸ χρησμῳδεῖν ἐμμέτρως παρέχεται
[1]	τε παίζοντες ἁμωσγέπως σπουδῆς τινος	ἔχωνται	καὶ πάλιν οἱ σπουδάζοντες ἀναθαρρῶσιν,
[1]	κατεφθινηκὸς τὸ σκέλος ἐπηρεάζοντες οἱ	ξυμπόται	πάντας ἐκέλευσαν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ
[1]	βασιλικῶν ἐφημερίδων, ἐν αἷς συνεχέστατα	γέγραπται	καὶ πλειστάκις ὅτι τήνδε τὴν
[1]	θαλάττῃ τὸ τραχὺ καὶ γεῶδες	ἐνδιέσπαρται	καὶ τοῦτο ποιεῖ τὴν ἁλυκότητα
[1]	μόνον ἀτερπὲς ἀλλὰ καὶ βλαβερὸν	ἔσται	τὸ συμπόσιον, οὕτω τὰς ψυχὰς
[1]	ἴσος οὔτε προσπαίζων ὅμως ἀνέγκλητος	ἔσται.	τοιοῦτον’ ἔφη σοι, Θέων, ἐγὼ
[1]	πινόντων δι´ ὀρχήσεως καὶ χορείας	νενόμισται	σαλεύειν, ἂν δ´ ὁπλομαχεῖν ἀναστάντας
[1]	συμποτικῆς κοινωνίας τὸ τέλος καὶ	καθύβρισται	ὁ Διόνυσος. ὥσπερ οὖν, Φρυνίχου
[1]	τοῖς σώμασιν ἵλεω καὶ πρᾶον,	αὗται	δὲ ταῖς ψυχαῖς μειλίχιον ὄντως
[1]	μὲν ἐγγὺς προσάγοντες τὰ γράμματα	πρεσβῦται,	μηδέπω τῶν αὐγῶν συγκεχυμένων ἀλλ´
[1]	φύσεις καὶ τὰς ἡλικίας· οἷον	πρεσβῦται	τάχιον μεθύσκονται νέων, σαλευόμενοι δ´
[1]	σῶμα δι´ ὅλου συμπαθὲς γενέσθαι.	κεράννυται	δ´ ἕτερον ἑτέρῳ συμμετρίας τε
[1]	καὶ γὰρ ἂν ὀλίγοι τινὲς	ἰδιῶται	παρῶσιν, ὥσπερ ἄφωνα γράμματα φωνηέντων
[1]	εἰ πάσας, ὅσαι μουσικῆς εἰσιν	ἀρχαί,	περιέχων ὁ ἔρως ἐν αὑτῷ
[1]	ἃ δεῖ καὶ προστάξαι καὶ	ὑπογράψαι	δύνηται, τοῦτον ἐξαίρετον ἔχει τὸν
[1]	καὶ παρ´ ἡμῖν ἐν τῇ	Ἑλλάδι	παρούσης ἅμα τραπέζης καὶ κύλικος
[1]	γέρανος αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν	λαγυνίδι	προὔθηκε λεπτὸν ἐχούσῃ καὶ μακρὸν
[1]	κατὰ πόλιν μυθικοῖς, ὅτι τῇ	Αἰαντίδι	φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν τὸ μὴ
[1]	τοῖς Σαραπίωνος ἐπινικίοις, ὅτε τῇ	Λεοντίδι	φυλῇ τὸν χορὸν διατάξας ἐνίκησεν,
[1]	ληροῦντας. οὕτω δὲ τούτων ἐχόντων	εἰ	βούλοιο καθορᾶν ὑπ´ αὐγὰς διαπτύξας
[1]	ὑπ´ ἐμοῦ διὰ τὸν ξένον·	εἰ	γὰρ διετάττετ´ ἀπ´ ἀρχῆς, ὥσπερ
[1]	τί πρᾶγμα περὶ τούτων διαπορεῖν;	εἰ	γὰρ ἡμῖν αἰτίων ζητητικὸς καὶ
[1]	μὲν ᾖ πατήρ, τοῦτον ἀράμενος,	εἰ	δὲ μή, πάππον ἢ πενθερὸν
[1]	τῆς ἀμαθίας οὐκ ἀτυχὲς παραμύθιον·	εἰ	δὲ πάντων μὲν ὁ Διόνυσος
[1]	ἡμῖν ἀντὶ φιλικοῦ τὸ συμπόσιον·	εἰ	δὲ περὶ τἄλλα τὴν ἰσότητα
[1]	προ- ξιν ἱστορίας ὁ ἀνα-	εἰ	δὲ τοῦτό γ´ οὐ νοθεύει,
[1]	οἰκεῖον ἑκάστῳ καὶ πρόσφορον ἀπονέμηται.	εἰ	δὲ τοῦτό γε δύσκολον, ἐκεῖνα
[1]	ἀπειργασμένον τὸν ἄνδρα καὶ συμποτικόν·	εἰ	δὲ χρήσομαι κατὰ τρόπον αὐτῷ
[1]	μηδ´ ἀπροσδιόνυς´ εἶναι. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Α	Εἰ	δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. Πρῶτον
[1]	μέγα φθεγξάμενος ἠρώτα τοὺς παρόντας,	εἰ	διδόασιν αὐτῷ νουθετῆσαι ληροῦντα δικαστήν·
[1]	τοὺς δ´ ὀγκοῦντες. καίτοι γ´,	εἰ	μὲν ἀκολουθήσουσι τῇ κατακλίσει προπόσεις
[1]	δέχεσθαι, κατειρωνευόμενοι τὸ σεμνὸν αὐτῶν.	εἰ	μὲν οὖν, ὥσπερ οἱ τὸν
[1]	οὐδὲν ἔχουσαν ἐπιτερπὲς οὐδ´ ἐλευθέριον,	εἰ	μὴ τάξεως μετάσχοι. διὸ καὶ
[1]	ἀποδράσεως ποιησώμεθα πρόφασιν· ἐγγυμνάσασθαι γάρ,	εἰ	μηδὲν ἄλλο χρήσιμον, ὁ λόγος
[1]	οὐδὲν οὖν ἄτοπον οὐδὲ θαυμαστόν,	εἰ	πάσας, ὅσαι μουσικῆς εἰσιν ἀρχαί,
[1]	οὐδέν’ ἔφη δεινόν’ ὁ Φιλόπαππος	εἰ	ταὐτὸ πεισόμεθα Δημοκρίτῳ τῷ σοφῷ
[1]	τὸν Διόνυσον ἐξώμνυτο τὸν λόγον,	εἰ	τοιαύτας ἔμελλε περαίνειν περιόδους, αἷς
[1]	ζητήσεως Ἀθήνησι μετὰ δεῖπνον γενομένης	εἰ	χρηστέον ἐν οἴνῳ φιλοσόφοις λόγοις
[1]	οὖν’ ἔφη καὶ παροιμιώδης Μενέλαος,	εἴ	γε σύμβουλος ἐγένετο μὴ παρακεκλημένος·
[1]	πρὸς τὸ τὴν φυλὴν ἐγκωμιάζειν,	εἴ	τι καλὸν πρὸς δόξαν αὐτῇ
[1]	δ´ Ἀθηνᾶ φαίνεται τὸν πλησίον	ἀεὶ	τοῦ Διὸς τόπον ἐξαίρετον ἔχουσα·
[1]	οὖν γλυκὺ ῥᾳδίως ὁ ἥλιος	ἐξάγει	διὰ κουφότητα, τὸ δ´ ἁλμυρὸν
[1]	ἑταῖρον· ἐν οἷς τὰ πλεῖστα	ναυαγεῖ	συμπόσια μὴ τυχόντα παιδαγωγίας ὀρθῆς.
[1]	χρησαμένων, ἂν ἐν ἡλίῳ στῶσιν’	λέγει	γάρ’ εἶπον· ἀλλ´ ᾤμην σε
[1]	ἔναγχος’ ἔφη τὸ βιβλίον ἀνέγνων.	λέγει	δὲ μουσικῆς ἀρχὰς τρεῖς εἶναι,
[1]	Ἀθήνη, διαρρήδην δ´ ὁ Πίνδαρος	λέγει	πῦρ πνέοντος ἅ τε κεραυνοῦ
[1]	τούς τε νηχομένους ἐξαναφέρει καὶ	στέγει	τὰ βάρη, τοῦ γλυκέος ἐνδιδόντος
[1]	δυσθεωρήτοις τούς τε παρατυγχάνοντας ἀνιῶσιν·	δεῖ	γὰρ ὡς τὸν οἶνον κοινὸν
[1]	ἐπιτρέπῃ μήτε τὰς ἡδονὰς ἀφαιρῇ.	δεῖ	δὲ καὶ σπουδῆς τὸν ἄρχοντα
[1]	καθαρὸν τὸ τάχιστα ξηρὸν γινόμενον,	δεῖ	δὴ τὸ πλῦνον ὑγρὸν τῷ
[1]	καὶ ποσότητος· οὐ γὰρ ἀναιρεθῆναι	δεῖ	θάτερον ὑπὸ θατέρου κρατηθέν, ἀλλ´
[1]	τῶν δ´ οἰκειότητι διαφερόντων, ἀλλὰ	δεῖ	καθάπερ ὑπόθεσιν μελετῶντα συγκριτικὴν τοὺς
[1]	προσάγεται τοὺς ἄνδρας. εἶναι δὲ	δεῖ	καὶ αὐτὰς τὰς ζητήσεις ὑγροτέρας
[1]	ἵνα τοίνυν ἀκοῦσαί θ´ ἃ	δεῖ	καὶ προστάξαι καὶ ὑπογράψαι δύνηται,
[1]	ὠνομάσθη. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Β Πότερον αὐτὸν	δεῖ	κατακλίνειν τοὺς ἑστιωμένους τὸν ὑποδεχόμενον
[1]	τί βούλεται, τὴν αἰτίαν‘ ἔφη	δεῖ	με τῆς γλυκύτητος εὑρεῖν, εὑρήσω
[1]	ἔνδοξον ἀλλὰ πρὸς τὸ ἡδὺ	δεῖ	ποιεῖσθαι τὰς κατακλίσεις, οὔτε τὴν
[1]	καὶ προσφιλέστερος. ἔτι τοίνυν αὐτῷ	δεῖ	προσεῖναι τὸ μάλιστα μὲν ἑκάστου
[1]	ἔφη πρότερος ὁ Κράτων, ὅτι	δεῖ	τὸν μὲν φυλάκων ἄρχοντα φυλακικώτατον,
[1]	τύπῳ βραχέως διελθεῖν, ὁποῖον ὄντα	δεῖ	τὸν συμποσίαρχον αἱρεῖσθαι καὶ τί
[1]	ἀκώλυτον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ Ποῖόν τινα	δεῖ	τὸν συμποσίαρχον εἶναι. Κράτων ὁ
[1]	πρυτανεύσειεν. καὶ μὴν ὅτι γε	δεῖ	τὸν συμποσίαρχον οἰκείως ἔχειν καὶ
[1]	ἀπροσδιόνυς´ εἶναι. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Α Εἰ	δεῖ	φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. Πρῶτον δὲ
[1]	ποιητὴν ποιητῇ· πτωχὸς γὰρ πτωχῷ	φθονέει	καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ· καίτοι Σωσικλῆς
[1]	οἱ δὲ χαρίεντες ἐν τῷ	πάθει	τούτῳ γενόμενοι τὴν φωνὴν μόνην
[1]	ψυχῆς τῶν μὲν ἐλαφροτέρων τῷ	ἤθει	καὶ τὸ σῶμα συνεπαίρουσιν καὶ
[1]	εἰκότως ἡ τῶν ἀμυγδαλῶν πικρότης	βοηθεῖ	πρὸς τὸν ἄκρατον, ἀναξηραίνουσα τοῦ
[1]	ἡ πρὸς τὸ κοινὸν ἔργον	ποθεῖ	σύνταξις, ταύτην ἔχουσαν. πανταχοῦ μὲν
[1]	εὑρετικώτατος αὐτὸς αὑτοῦ καὶ λογιώτατος·	εἰώθει	δὲ λέγειν ὅτι τῷ λιβανωτῷ
[1]	στρατηγὸς ἀναλαμβάνοι τὴν χλαμύδα, πρῶτον	εἰώθει	διαλέγεσθαι πρὸς αὑτὸν ὥσπερ ὑπομιμνήσκων
[1]	Λαμπρίας ἐκ παραβύστου καθήμενος καθάπερ	εἰώθει	μέγα φθεγξάμενος ἠρώτα τοὺς παρόντας,
[1]	μεθύειν τὸ ἐρᾶν ὅμοιόν ἐστιν·	ποιεῖ	γὰρ θερμοὺς καὶ ἱλαροὺς καὶ
[1]	τὸ κατ´ ἀξίαν ἑκάστου) καὶ	ποιεῖ	δρόμου καὶ σπουδῆς τὸ πρωτεῖον
[1]	λιπαρὸν δυσέκπλυτόν ἐστι καὶ κηλῖδα	ποιεῖ.	λιπαρὰ δ´ ἡ θάλασσα, τοῦτ´
[1]	καὶ γεῶδες ἐνδιέσπαρται καὶ τοῦτο	ποιεῖ	τὴν ἁλυκότητα μεμιγμένον· ᾗ καὶ
[1]	ἐπιχειρητὴν’ ὠνόμασεν· καὶ γὰρ λάλον	ποιεῖ	τὸν σιωπηλὸν καὶ θεραπευτικὸν τὸν
[1]	τοῦτο λαμβάνων καθηκόντων. καὶ γὰρ	ἐκεῖ	δήπουθεν ὁ Ἀχιλλεὺς τὸν Μενέλεων
[1]	κρᾶσις, ἣν τῷ συμποσιάρχῳ γινώσκειν	προσήκει	καὶ γιγνώσκοντι φυλάττειν, ἵν´ ὥσπερ
[1]	δὲ πάντως ἐξειδέναι τῷ συμποσιάρχῳ	προσήκει,	τὰ κοινὰ περὶ τὰς φύσεις
[1]	ἐπισκευάζοντα, ον πολὺ μᾶλλον οἶμαι	προσήκει	τῆς ψυχῆς ἢ τὸν πηλὸν
[1]	καὶ διεξιὸν τοῦ θαλαττίου μᾶλλον	ἐκτήκει	τὰς κηλῖδας. ἢ οὐ δοκεῖ
[1]	ὑμᾶς ἀλλήλοις· βούλομαι γὰρ προειπεῖν.	δοκεῖ	γάρ μοι καὶ τὸν Ὅμηρον
[1]	τὸ βλαβερὸν ρισσὸν ὑπὸ θερμότητος.	δοκεῖ	δὲ καὶ Καλλισθένης ἐν διαβολῇ
[1]	τοὺς χιτωνίσκους εὐωδίας ἀρωματιζούσης, ὃ	δοκεῖ	καὶ αὐτὸ θερμότητος εἶναι· διὸ
[1]	ἔφην ἐγὼ πρῶτον ὅτι μοι	δοκεῖ	σκεπτέον εἶναι τὸ τῶν παρόντων.
[1]	ἐκτήκει τὰς κηλῖδας. ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι τοῦτο πιθανῶς λέγειν Ἀριστοτέλης;
[1]	γενέσθαι. ἐπεὶ τοίνυν’ ἔφην ἐγώ	δοκεῖ	ταῦτα πᾶσιν, ἐμαυτὸν αἱροῦμαι συμποσίαρχον
[1]	δ´ οὐ λίαν χαλεπὸν εἶναι	δοκεῖ	τὸ περὶ τὴν διάκρισιν· πρῶτον
[1]	οὐκ οἶδα· τον δέ μοι	δοκεῖ	τοιοῦτος ὢν τὸ συμπόσιον διαφυλάξειν
[1]	δεομένων. ἐπεὶ δὲ καὶ σοὶ	δοκεῖ	τῶν μὲν ἀτόπων ἡ λήθη
[1]	περὶ τὰ συμπόσια καὶ διακόσμησιν.	ἐδόκει	δὲ ταῦτα καὶ τοῖς ἄλλοις,
[1]	δὲ μᾶλλον ἡ τῆς πικρότητος	ἐδόκει	δύναμις ἀναξηραντικὴ καὶ δάπανος ὑγρῶν
[1]	ἔχειν ἴδιον οὗτος ὁ τόπος	ἐδόκει	τὸ πρὸς τὴν πρᾶξιν εὐφυές·
[1]	ἡμῶν εἰς τὸ προκείμενον εὑρησιλογούντων	ἐδόκει	τὸ τῆς ὄψεως ἀντιπίπτειν. οἱ
[1]	κἀκεῖνος οὐθὲν διάλειμμα ποιῶν ἅπασιν	ἐξήρκει	καὶ τοὺς τέσσαρας πότους συνδιέφερεν.
[1]	τὸ ποιητὴν δ´ ἄρα Ἔρως	διδάσκει,	κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρίν’
[1]	φιλοσοφίαν ὡς ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ	διδάσκει	λόγῳ μὴ δυναμένην. Σοῦ δ´
[1]	τὸ ποιητὴν δ´ ἄρα Ἔρως	διδάσκει’	Πῶς εἴρηται τὸ ποιητὴν δ´
[1]	μέχρι ἂν αὐτὸ ποτίμῳ καὶ	γλυκεῖ	κατακλύσωσιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ι Διὰ τί
[1]	θαλάττῃ λουσαμένους τάχιον ἀποξηραίνεσθαι τῶν	γλυκεῖ	χρησαμένων, ἂν ἐν ἡλίῳ στῶσιν’
[1]	παρὰ θάλατταν ἥδιστός ἐστιν, οὕτως	παραβαλεῖ	τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπως
[1]	γενόμενον. οὗτος ἀπορῶν συμπότου παραμένοντος	ἐκάλει	τοὺς μὲν ἐπὶ πρόπομα τοὺς
[1]	Ῥωμαίοις ἐν τοῖς ἀγῶσιν, οὓς	ἐπετέλει,	καὶ πολυφαγίας ἆθλα θεῖναι καὶ
[1]	ἐκλυομένη γὰρ καὶ ἀτονοῦσα πλήττεσθαι	φιλεῖ.	διὸ τῇ τε γεύσει μάλιστα
[1]	γὰρ τῇ γεύσει πικρὸν τῇ	δυνάμει	ξηραντικὸν ὀρθῶς προσηγόρευσεν. φαίνεται δὲ
[1]	καιροῦ τινι μέτρῳ καὶ σώματος	δυνάμει	τὸ οἰκεῖον ἑκάστῳ καὶ πρόσφορον
[1]	τῶν μὲν ἡλικίᾳ τῶν δὲ	δυνάμει	τῶν δὲ χρείᾳ τῶν δ´
[1]	τῶν συμποτῶν ἐμπείρως ἔχειν, τίνα	λαμβάνει	μεταβολὴν ἐν οἴνῳ καὶ πρὸς
[1]	περὶ τὰ σώματα φωτὶ καὶ	λαμβάνει	σύμπηξιν, ὥσθ´ ἓν ἐξ ἀμφοῖν
[1]	ἕδραν δὲ καὶ βάσιν ἣ	περιλαμβάνει	τὸ ὁρώμενον, ἄχρι μέν τινος
[1]	γὰρ Ὀδυσσεὺς μετὰ τὸ ναυάγιον	ἐντυγχάνει	τῇ Ναυσικάᾳ σμερδαλέος‘ ὀφθῆναι κεκακωμένος
[1]	καὶ τραχὺ καταλειφθὲν ἐφίσταται καὶ	παραμένει	τοῖς σώμασιν ἁλώδης ἐπίπαγος, μέχρι
[1]	ἐκείνων διατριβήν, ἐφ´ ὅσον μὴ	ἐκβαίνει	τὸ εὔσχημον, εἰδὼς ὅτι ῥητορεύουσι
[1]	ὧν διατάσει φασὶ καὶ ταραχῇ	συμβαίνει	τὸ μεθύειν. τεκμήριον δὲ τοῦ
[1]	τόπον ἐξαίρετον ἔχουσα· καὶ τοῦτο	παρεμφαίνει	μὲν ὁ ποιητὴς δι´ ὧν
[1]	ἀγαθοῦ καὶ ὅλως θεολογῶν οὐκ	ἐντείνει	τὴν ἀπόδειξιν οὐδ´ ὑποκονίεται, τὴν
[1]	πλὴν τρία γε τῶν λεχθέντων	ἐκίνει,	πρῶτον μὲν ὅτι τοὺς βασιλεῖς
[1]	τὸ αὐστηρόν· ὁ γὰρ οἶνος	ἄξει	τὸ ἦθος εἰς τὸ μέτριον
[1]	θαυμαστῷ περὶ πάντα καὶ περιττῇ	τάξει	χρώμενον εἰπεῖν ὅτι τοῦ αὐτοῦ
[1]	πίνουσιν ὁ ἐπιστάτης μεμιγμένην τινὰ	παρέξει	διαγωγήν. ἀκούων οὖν πολλῶν λεγόντων,
[1]	μηδὲν ἄλλο χρήσιμον, ὁ λόγος	παρέξει.	Πάντες οὖν ὁμαλῶς ἐρρύησαν πρὸς
[1]	τί ποιούμενος τέλος ὁ αἱρεθεὶς	ἄρξει	καὶ πῶς χρήσεται τοῖς κατὰ
[1]	τοῖς συμβάλλουσι τὰς αὐγὰς μετεῖχον·	ἐπεὶ	γὰρ ἀποτείνεται τῶν ὀφθαλμῶν ἑκατέρου
[1]	μὲν αὐτὸς πεῖσαι τοὺς παῖδας,	ἐπεὶ	δὲ δυσκόλως ἔχουσιν, αὐτὸς ἐκείνοις
[1]	ἐλαφρᾶς καὶ παιδικῆς νουθεσίας δεομένων.	ἐπεὶ	δὲ καὶ σοὶ δοκεῖ τῶν
[1]	ὁ πλούσιος ἐντρυφήσει τοῖς εὐτελεστέροις;	Ἐπεὶ	δὲ καὶ ταῦτ´ ἐρρήθη καὶ
[1]	καὶ ἀνοίγουσα κατασύρει τὸν ῥύπον.	ἐπεὶ	δὲ πᾶν τὸ λιπαρὸν δυσέκπλυτόν
[1]	εἰς φιλίαν ὑπὸ χάριτος τελευτῶσα.	ἐπεὶ	δὲ πανταχοῦ πλήσμιον καὶ πολλαχοῦ
[1]	γὰρ ἦσαν πολλοὶ μετρίως ὑποπεπωκότες.	ἐπεὶ	δὲ τὰ περὶ τὸ δεῖπνον
[1]	δυσχεραίνων συνδειπνεῖν διὰ τὸν πότον·	ἐπεὶ	καὶ κύλικα λεγομένην Ἀλεξάνδρου μεγάλην
[1]	ἀλλὰ καὶ κατ´ ἄλλον τρόπον·	ἐπεὶ	τῆς πλύσεως τέλος ἡ ψῦξίς
[1]	οὐ καλὸν δ´ οὐδὲ συμποτικόν.	ἐπεί	τοι καὶ τὰ σκόλιά φασιν
[1]	ἐκ πάντων καὶ παράκλησιν γενέσθαι.	ἐπεὶ	τοίνυν’ ἔφην ἐγώ δοκεῖ ταῦτα
[1]	δ´ ὁ ἐνθουσιασμὸς ἐξίστησι καὶ	παρατρέπει	τό τε σῶμα καὶ τὴν
[1]	ἡ θάλαττα προσραινομένη ταῖς φλοξὶ	συνεκλάμπει,	καὶ κάεται μάλιστα τῶν ὑδάτων
[1]	δοκῶν μᾶλλον ἐφέλκεται καθ´ αὑτοῦ·	λυπεῖ	γὰρ ἀποστερῶν τῆς συνήθους τιμῆς
[1]	καὶ βλάπτει τὰ ἡδέα καὶ	λυπεῖ	τὰ ὠφέλιμα, δῆλον ὅτι καὶ
[1]	μάλιστα τὴν αὑτῆς ἀναδείκνυσι μοχθηρίαν	ὕβρει	καὶ κακοῖς ἄλλοις ἀμυθήτοις, ἃ
[1]	λεπτότητα τοῦ στόματος αὐτῆς· ἐν	μέρει	τοίνυν ἡ γέρανος αὐτῇ καταγγείλασα
[1]	ὥσπερ ἀλεκτρυόνων, ἡ δ´ ἐπιεικὴς	ὡσπερεὶ	τῶν κολοιῶν. συνάγω δὲ καὶ
[1]	πάθος ἀκροσφαλής ἐστι καὶ πῶς	φέρει	τὸν ἄκρατον (οὐ γὰρ οἴνου
[1]	ἡ θάλαττα τούς τε νηχομένους	ἐξαναφέρει	καὶ στέγει τὰ βάρη, τοῦ
[1]	καὶ μετὰ μέτρου παραγένηται πράγμασιν,	ἀφαιρεῖ	τἄγαν, ᾧ καὶ βλάπτει τὰ
[1]	θολερῶν συναποφέρεται τῇ ὀσμῇ καὶ	διαφθείρει	τὴν εὐωδίαν ἐγγύθεν λαμβανομένης, ἂν
[1]	τὰ μὲν θολερὰ καὶ γεώδη	περιρρεῖ	καὶ ὑποπίπτει, τὸ δ´ εἰλικρινὲς
[1]	τοὺς πόρους ἀναστομοῦσα καὶ ἀνοίγουσα	κατασύρει	τὸν ῥύπον. ἐπεὶ δὲ πᾶν
[1]	ἐῶσα πίμπλασθαι τὰς φλέβας, ὧν	διατάσει	φασὶ καὶ ταραχῇ συμβαίνει τὸ
[1]	λόγους αὐτοῦ μεταθέμενος ἕψεται καὶ	ἀγαπήσει	τὴν ἐκείνων διατριβήν, ἐφ´ ὅσον
[1]	οὐ τὰ ἐλάχιστα τῶν κακῶν	ἀφαιρήσει	τῆς μέθης. οἱ μὲν οὖν
[1]	τε κεραυνοῦ ἄγχιστα ἡμένη. καίτοι	φήσει	Τίμων οὐ δεῖν ἀφαιρεῖσθαι τῶν
[1]	ἐφ´ οὗ κατακλιθεὶς ὁ πλούσιος	ἐντρυφήσει	τοῖς εὐτελεστέροις; Ἐπεὶ δὲ καὶ
[1]	γ´, εἰ μὲν ἀκολουθήσουσι τῇ	κατακλίσει	προπόσεις τε συνεχέστεραι καὶ παραθέσεις
[1]	ἁρμονικὸς τὸν μὲν ἐπιτείνων τῇ	πόσει	τὸν δ´ ἀνιεὶς καὶ ὑποφειδόμενος
[1]	ἀναρπάζουσι τοὺς ἱδρῶτας, πικρὰ τῇ	γεύσει	καὶ στυπτικὰ ὄντα σφοδρότητι τοῦ
[1]	πλήττεσθαι φιλεῖ. διὸ τῇ τε	γεύσει	μάλιστα τοὺς δηκτικοὺς προσίενται χυμούς,
[1]	ὑγρῶν εἶναι· διὸ τῇ τε	γεύσει	πάντων ἐστὶ τῶν χυλῶν ὁ
[1]	δ´ αἷμα. τὸ γὰρ τῇ	γεύσει	πικρὸν τῇ δυνάμει ξηραντικὸν ὀρθῶς
[1]	τὸ θαρραλέον, οὕτως ὁ μὴ	φύσει	πικρὸς ἀλλὰ σεμνὸς καὶ αὐστηρὸς
[1]	ὥσπερ οἶνον ἀστεῖον, ἀπονεύοντα τῇ	φύσει	πρὸς τὸ αὐστηρόν· ὁ γὰρ
[1]	λόγοις καὶ θεάμασι καὶ παιδιαῖς	δώσει	τόπον ἐκείνοις μόνοις, ὅσα πρὸς
[1]	ποιοῦσα τῇ καμπῇ δίδωσιν καὶ	γραμματεῖ	καὶ ὑπηρέτῃ καὶ φύλακι σώματος
[1]	καιροῖς. οὐ γὰρ μόνον ὠδῖνα	τίκτει	νὺξ κυβερνήτῃ σοφῷ’ κατὰ τὸν
[1]	Περσέα καταπολεμήσας ἐν Μακεδονίᾳ πότους	συνεκρότει,	κόσμῳ τε θαυμαστῷ περὶ πάντα
[1]	πράγμασιν, ἀφαιρεῖ τἄγαν, ᾧ καὶ	βλάπτει	τὰ ἡδέα καὶ λυπεῖ τὰ
[1]	τὰ μὲν γεώδη περιθραύεται καὶ	ἀποπίπτει,	τὰ δὲ λεπτὰ προσπελάζοντα ταῖς
[1]	θολερὰ καὶ γεώδη περιρρεῖ καὶ	ὑποπίπτει,	τὸ δ´ εἰλικρινὲς καὶ θερμὸν
[1]	παχυμερῆ, διὸ τοὺς γέροντας ἐγγύθεν	ἐπιταράττει	βραδυπόρον καὶ σκληρὰν ἔχοντας τὴν
[1]	ἀποδίδωσι χώραν οὐδ´ ὁ ναυπηγὸς	προτάττει	τὴν Ἰσθμικὴν πίτυν ἢ τὴν
[1]	ταῖς ὄψεσιν ἀλύπως καὶ ὁμαλῶς	ἐναρμόττει	τοῖς πόροις, ὥσθ´ ἧττον ταραττομένους
[1]	εἰ δὲ τοῦτό γ´ οὐ	νοθεύει,	προκείσθω τῆς αἰτίας ἐν κοινῷ
[1]	σε πεποιήμεθα διαφερόμενοι· πάλαι γὰρ	ἀκούει	κακῶς ὑπ´ ἐμοῦ διὰ τὸν
[1]	τὴν ἐπίτασιν καὶ σφοδρότητα μᾶλλον	ὑπακούει	τὰ τῶν γερόντων αἰσθητήρια, πῶς
[1]	τὸν Ἀλκίνουν, ὅτι τὸν ξένον	ἱδρύει	παρ´ αὑτόν υἱὸν ἀναστήσας, ἀγαπήνορα
[1]	καὶ ὑπογράψαι δύνηται, τοῦτον ἐξαίρετον	ἔχει	τὸν τόπον· ἐν ᾧ τῆς
[1]	ἐστι τὸ δεῖπνον καὶ οὐκ	ἔχει	τόπον ἐξαίρετον ὥςπερ ἀκρόπολιν, ἐφ´
[1]	ἀκμὴν στόμωμα, τοῦτο σώματι πνεῦμα	παρέχει	πρὸς αἴσθησιν· ἐνδόντος δὲ τούτου
[1]	πολλὰ καὶ ταῖς ἄλλαις φυλαῖς	ὑπάρχει,	καὶ πρώτην γε τὴν ἐμὴν
[1]	κασίαν καὶ τὸν λιβανωτὸν ἐκφέρουσιν·	πέψει	γάρ τινι τῶν ὑγρῶν ὁ
[1]	χελύων τε‘ φησὶν Ἐμπεδοκλῆς, ἔνθ´	ὄψει	χθόνα χρωτὸς ὑπέρτατα ναιετάουσαν‘ οὐχ
[1]	πειρώμενον ἀνιέναι συνουσίᾳ, τὸν δὲ	τύχηι	ἐπισκευάζοντα, ον πολὺ μᾶλλον οἶμαι
[1]	φησιν ἡ δ´ ἄρα πὰρ	Διὶ	πατρὶ καθέζετο, εἶξε δ´ Ἀθήνη,
[1]	καὶ γραμματεῖ καὶ ὑπηρέτῃ καὶ	φύλακι	σώματος καὶ ἀγγέλῳ τῶν ἀπὸ
[1]	μὲν ἀλλὰ κινδυνεύουσιν τὰ κάλλιστα.	διίστημι	δὲ καὶ στραγγαλιῶντας καὶ φιλολοιδόρους
[1]	ὥσπερ ἐκ κηροῦ τοῦ λόγου	παραδίδωμι.	Καὶ ὁ Θέων ἀλλὰ δέχομαι
[1]	οὐ δεῖν ἀφαιρεῖσθαι τῶν ἄλλων	ἑνὶ	προσνέμοντα τὴν τιμήν. ὅπερ αὐτὸς
[1]	φιλικῶς πρὸς ἅπαντας ὕπουλον δὲ	μηδενὶ	μηδ´ ἀπεχθῆ τῶν ἑστιωμένων εἶναι
[1]	μανίαι τ´ ἀλαλαί τ´ ὀρινομένων	ῥιψαύχενι	σὺν κλόνῳ‘ κατὰ Πίνδαρον· οἱ
[1]	κυάθοις τὸ ἴσον, ἀλλὰ καιροῦ	τινι	μέτρῳ καὶ σώματος δυνάμει τὸ
[1]	καὶ Θέων ὁ ἑταῖρος ἔν	τινι	πότῳ παροινίας ἀρχὴν λαβούσης εἶτα
[1]	χρήσιμον· ἐκεῖνος γὰρ ἐν διαφορᾷ	τινι	πρὸς τοὺς υἱοὺς γενόμενος, ὡς
[1]	καὶ νομοθέτας τοῦ δόγματος, ἔν	τινι	τύπῳ βραχέως διελθεῖν, ὁποῖον ὄντα
[1]	ἡλικίᾳ μήτ´ ἀρχῇ μήτ´ ἄλλῳ	τινὶ	τῶν ὁμοίων τὴν ἁρμόττουσαν ἀποδιδόντα
[1]	τὸν λιβανωτὸν ἐκφέρουσιν· πέψει γάρ	τινι	τῶν ὑγρῶν ὁ Θεόφραστός φησιν
[1]	πρεσβύτῃ φιλήκοον νεανίσκον τῷ δ´	ἀλαζόνι	τὸν εἴρωνα τῷ δ´ ὀργίλῳ
[1]	δεξιὸν κέρας Αἰαντίδαις τῆς ἐν	Μαραθῶνι	παρατάξεως ἀποδοθῆναι, ταῖς Αἰσχύλου τὴν
[1]	δ´ εἰπόντος οὐκ ἄξιον εἶναι	Κράτωνι	περὶ τούτων ἀντιλέγειν, ὅρον δέ
[1]	Σοφοκλῆς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ	γυναιξὶ	καὶ τοὺς ἐπὶ παρθένοις δακνομένους·
[1]	θ´ ἡ θάλαττα προσραινομένη ταῖς	φλοξὶ	συνεκλάμπει, καὶ κάεται μάλιστα τῶν
[1]	μὲν αἱ ἀξίαι δύσκολοι δ´	οἱ	ἄνδρες ὦσιν, ὅρα τίνα μηχανὴν
[1]	πικρὴν χερσὶ διατρίψας ὀδυνήφατον, ἥ	οἱ	ἁπάσας ἔσχ´ ὀδύνας· τὸ μὲν
[1]	ὕδωρ ἕτερον ἑτέρα μῖξις, ἣν	οἱ	βασιλικοὶ γιγνώσκοντες οἰνοχόοι νῦν μὲν
[1]	ἀναγώγους ἐν τῷ πίνειν ὄντας·	οἱ	γὰρ ἐν Σικελίᾳ Δωριεῖς ὡς
[1]	δὲ γίνεται τὸ τῆς ἀκοῆς,	οἱ	γὰρ μουσικοὶ γηρῶντες ὀξύτερον ἁρμόζονται
[1]	ἐδόκει τὸ τῆς ὄψεως ἀντιπίπτειν.	οἱ	γὰρ πρεσβύτεροι πόρρω τὰ γράμματα
[1]	φιλοσόφων καὶ τὰ σκώμματα καὶ	οἱ	γέλωτες τοὺς μὴ παντελῶς ἀτρώτους
[1]	Διὰ τί μᾶλλον ἀκράτῳ χαίρουσιν	οἱ	γέροντες. Ἐζητεῖτο περὶ τῶν γερόντων,
[1]	πόδα καθεὶς ἐξέπιε τὸ ποτήριον,	οἱ	δ´ ἄλλοι πάντες, ὡς ἐφαίνετο
[1]	ἑκατέρᾳ χωρὶς ἐπιθιγγάνοντες, ἀσθενέστερον ἐπιλαμβάνονται·	οἱ	δ´ ἀπωτέρω προθέμενοι, μεμιγμένου τοῦ
[1]	τῆς τοξικῆς καὶ κούφης στρατιᾶς,	οἱ	δὲ πολλοὶ Διόνυσον αὐτὸν ἀπὸ
[1]	τὸν λόγον, οὗ πάντες μεθέξουσιν.	οἱ	δὲ τοιαῦτα προβλήματα καθιέντες οὐδὲν
[1]	ῥιψαύχενι σὺν κλόνῳ‘ κατὰ Πίνδαρον·	οἱ	δὲ χαρίεντες ἐν τῷ πάθει
[1]	τοῖς ὑποκειμένοις πάθεσι καὶ πράγμασιν.	οἱ	δὲ χαρίεντες, κἂν ἀπ´ εὐθείας
[1]	κῶμον· ἀπαλλαττομένων δὲ τῶν πρώτων	οἱ	δεύτεροι συνῆπτον εἶτ´ ἐφεξῆς οἱ
[1]	χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων’ ἐκέλευον	οἱ	κατακείμενοι· καὶ γὰρ ἦσαν πολλοὶ
[1]	ἀπειργασμένη. τούτων δ´ οὕτως ἐχόντων	οἱ	μὲν ἐγγὺς προσάγοντες τὰ γράμματα
[1]	μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ τῷ ποτῷ χαίρουσιν.	οἱ	μὲν οὖν κατεψυγμένην τὴν ἕξιν
[1]	ὑπερκρεμαμένης διεξῆλθε τὰ βέλη πυρακτώσας.	οἱ	μὲν οὖν μάντεις ἀπεφήναντο πλεῖστον
[1]	τῶν κακῶν ἀφαιρήσει τῆς μέθης.	οἱ	μὲν οὖν τὰ βούγλωσσα καταμιγνύντες
[1]	πάλιν οἱ σπουδάζοντες ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ	οἱ	ναυτιῶντες ἐγγύθεν εἰς γῆν τὴν
[1]	εἶναι· διὸ καὶ τῆς οἰκουμένης	οἱ	ξηρότατοι καὶ θερμότατοι τόποι τήν
[1]	καὶ κατεφθινηκὸς τὸ σκέλος ἐπηρεάζοντες	οἱ	ξυμπόται πάντας ἐκέλευσαν ἐπὶ τοῦ
[1]	ἐρρήθη καὶ τὴν κρίσιν ἀπῄτουν	οἱ	παρόντες, ἔφην ἐγὼ διαιτητὴς ᾑρημένος
[1]	ἐπάγειν· διὸ τήν τε λήθην	οἱ	πάτριοι λόγοι καὶ τὸν νάρθηκα
[1]	υἱὸν ἀναστήσας, ἀγαπήνορα Λαομέδοντα, ὅς	οἱ	πλησίον ἷζε, μάλιστα δέ μιν
[1]	Διὰ τί τὰ γράμματα πόρρωθεν	οἱ	πρεσβύτεροι μᾶλλον ἀναγινώσκουσιν. Ταῦτα δ´
[1]	ὕδατι κατακεραννυμένην; Ἦσαν μὲν οὖν	οἱ	πρὸς τοῦτο λέγοντες, ὡς ἀπάγουσι
[1]	σπουδῆς τινος ἔχωνται καὶ πάλιν	οἱ	σπουδάζοντες ἀναθαρρῶσιν, ὥσπερ οἱ ναυτιῶντες
[1]	πολλοῦ γεγονότος, μᾶλλον ἐξακριβοῦσιν, ὥσπερ	οἱ	ταῖς δυσὶν ὁμοῦ χερσὶ κατέχοντες
[1]	αὐτῶν. εἰ μὲν οὖν, ὥσπερ	οἱ	τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντες, ἐν Θεσμοθετείῳ
[1]	οἱ δεύτεροι συνῆπτον εἶτ´ ἐφεξῆς	οἱ	τρίτοι καὶ τέταρτοι· κἀκεῖνος οὐθὲν
[1]	μὲν ὅτι τοὺς βασιλεῖς καταλύσαντες	οἱ	ὕπατοι καὶ πρὸς τὸ δημοτικώτερον
[1]	συμβολὰς πρεπούσας. οὕτω τοίνυν, ὅταν	οἱ	φιλόσοφοι παρὰ πότον εἰς λεπτὰ
[1]	γάρ’ ἔφησε πρὸς τῶν θεῶν	οἱ	φιλοσόφοις χώραν ἐπ´ οἴνῳ μὴ
[1]	λιπαρά, καὶ αὐτὸς εἴρηκεν Ἀριστοτέλης·	οἵ	τε γὰρ ἅλες λίπος ἔχουσιν
[1]	τῇ σπουδῇ τὴν παιδιάν, ὅπως	οἵ	τε παίζοντες ἁμωσγέπως σπουδῆς τινος
[1]	Δημόκριτον καὶ ἱμαντελικτέων‘ λόγους ἀφετέον,	οἳ	αὐτούς τε κατατείνουσιν ἐν πράγμασι
[1]	δὲ πλῆθος ᾖ τοιούτων ἀνθρώπων,	οἳ	παντὸς μὲν ὀρνέου παντὸς δὲ
[1]	χαριδότην ἐπεισάγουσι. καὶ γὰρ ἂν	ὀλίγοι	τινὲς ἰδιῶται παρῶσιν, ὥσπερ ἄφωνα
[1]	τήν τε λήθην οἱ πάτριοι	λόγοι	καὶ τὸν νάρθηκα τῷ θεῷ
[1]	καὶ φυλέταις οὖσι δημοποιήτοις οἰκεῖοι	λόγοι	τῆς ἐν χειρὶ φιλοτιμίας παρῆσαν.
[1]	δὴ καὶ φυλέταις οὖσι δημοποιήτοις	οἰκεῖοι	λόγοι τῆς ἐν χειρὶ φιλοτιμίας
[1]	ἔοικε τὸν ἐπίσταθμον μνάμονα’ προσηγόρευον.	ἔνιοι	δὲ τὴν παροιμίαν οἴονται τοῖς
[1]	παραφυλαχθεὶς οὐδ´ ἐπὶ μικρὸν ἀντέσχεν.	ἔνιοι	μὲν οὖν ᾤοντο τὰς ἀμυγδαλίδας
[1]	μνάμονα συμπόταν’ ὦ Σόσσιε Σενεκίων,	ἔνιοι	πρὸς τοὺς ἐπιστάθμους εἰρῆσθαι λέγουσιν,
[1]	διὸ τήν τε λήθην οἱ	πάτριοι	λόγοι καὶ τὸν νάρθηκα τῷ
[1]	ἕτερον ἑτέρα μῖξις, ἣν οἱ	βασιλικοὶ	γιγνώσκοντες οἰνοχόοι νῦν μὲν πλέον
[1]	τὸ τῆς ἀκοῆς, οἱ γὰρ	μουσικοὶ	γηρῶντες ὀξύτερον ἁρμόζονται καὶ σκληρότερον
[1]	περὶ τῶν τόπων ἐνέπεσε ζήτησις.	ἄλλοι	γὰρ ἄλλοις ἔντιμοι, Πέρσαις μὲν
[1]	μὴ κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ ῥᾴδιον.	ἄλλοι	δέ φασι τὴν μυρσίνην οὐ
[1]	ἐξέπιε τὸ ποτήριον, οἱ δ´	ἄλλοι	πάντες, ὡς ἐφαίνετο πειρωμένοις ἀδύνατον,
[1]	τὴν διάκρισιν· πρῶτον μὲν γὰρ	ἐφάμιλλοι	τοῖς ἀξιώμασι πολλοὶ πρὸς μίαν
[1]	καὶ κούφης στρατιᾶς, οἱ δὲ	πολλοὶ	Διόνυσον αὐτὸν ἀπὸ τῶν κεραυνοβολιῶν
[1]	οἱ κατακείμενοι· καὶ γὰρ ἦσαν	πολλοὶ	μετρίως ὑποπεπωκότες. ἐπεὶ δὲ τὰ
[1]	μὲν γὰρ ἐφάμιλλοι τοῖς ἀξιώμασι	πολλοὶ	πρὸς μίαν κλῆσιν οὐ ῥᾳδίως
[1]	δὲ τοι μὲν αἱ ἀξίαι	δύσκολοι	δ´ οἱ ἄνδρες ὦσιν, ὅρα
[1]	καὶ πρὸς τὰς θεραπαινίδας φησίν·	ἀμφίπολοι,	στῆθ´ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ´ {ἂν}
[1]	γὰρ αἱ παρ´ Εὐριπίδῃ μαινάδες	ἄνοπλοι	καὶ ἀσίδηροι τοῖς θυρσαρίοις παίουσαι
[1]	λόγον, ἔφην ἐγὼ πρῶτον ὅτι	μοι	δοκεῖ σκεπτέον εἶναι τὸ τῶν
[1]	ἔργον, οὐκ οἶδα· τον δέ	μοι	δοκεῖ τοιοῦτος ὢν τὸ συμπόσιον
[1]	φθόνος, ἂν μέλλητε πείθεσθαι μετακινοῦντί	μοι	καὶ μετακοσμοῦντι τὸ συμπόσιον, ὥσπερ
[1]	βούλομαι γὰρ προειπεῖν. δοκεῖ γάρ	μοι	καὶ τὸν Ὅμηρον οὐκ ἀδίκως
[1]	ἀποστερῶν τῆς συνήθους τιμῆς ἕκαστον.	ἐμοὶ	δ´ οὐ λίαν χαλεπὸν εἶναι
[1]	ἐνέπεσε ζήτησις. ἄλλοι γὰρ ἄλλοις	ἔντιμοι,	Πέρσαις μὲν ὁ μεσαίτατος ἐφ´
[1]	οὖν Περικλῆς, ὁσάκις ᾑρημένος στρατηγὸς	ἀναλαμβάνοι	τὴν χλαμύδα, πρῶτον εἰώθει διαλέγεσθαι
[1]	ἀνδράσι φυλάξομεν, τί οὐκ ἐντεῦθεν	ἀρξάμενοι	πρῶτον ἐθίζομεν ἀτύφως καὶ ἀφελῶς
[1]	ἀσθενέστερον ἐπιλαμβάνονται· οἱ δ´ ἀπωτέρω	προθέμενοι,	μεμιγμένου τοῦ φωτὸς ἤδη καὶ
[1]	εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων’ ἐκέλευον οἱ	κατακείμενοι·	καὶ γὰρ ἦσαν πολλοὶ μετρίως
[1]	καλὸν πρὸς δόξαν αὐτῇ ὑπῆρχεν	ἀναλεγόμενοι.	καὶ γὰρ ὁ Μαραθὼν εἰς
[1]	ἕξιν αὐτῶν καὶ δυσεκθέρμαντον οὖσαν	οἰόμενοι	διὰ τοῦτο τῇ σφοδρότητι τῆς
[1]	λόγον ἐποιήσαντο περὶ τῆς συμποσιαρχίας,	οἰόμενοί	με δεῖν στεφανηφοροῦντα μὴ περιιδεῖν
[1]	ἐν μέσῳ πολλῶν τῶν πεπαιδευμένων	ἐμπεριλαμβανόμενοι	φθογγῆς τινος οὐ παντελῶς ἀνάρθρου
[1]	ἰδίᾳ τῶν κώνων ἑκάτερον φέρεσθαι·	γενόμενοι	δ´ ἀπωτέρω καὶ συμπεσόντες ἀλλήλοις
[1]	θερμοὺς καὶ ἱλαροὺς καὶ διακεχυμένους,	γενόμενοι	δὲ τοιοῦτοι πρὸς τὰς ἐπῳδοὺς
[1]	χαρίεντες ἐν τῷ πάθει τούτῳ	γενόμενοι	τὴν φωνὴν μόνην εἰς τὸ
[1]	παρθένοις δακνομένους· τῷ γὰρ αὐτῷ	θαλπόμενοι	πυρὶ μᾶλλον ἀλλήλων ἀντιλήψονται, καθάπερ
[1]	ἔφη κἀγὼ κριτήν σε πεποιήμεθα	διαφερόμενοι·	πάλαι γὰρ ἀκούει κακῶς ὑπ´
[1]	καὶ παίζοντες καὶ νὴ Δία	σκωπτόμενοι	καὶ σκώπτοντες. οὐ γὰρ μόνον
[1]	τὸ φῶς ποιοῦντες, ἀλλ´ οἷον	ἐπιδραττόμενοι	καὶ περιλαμβάνοντες αὐγὴν πλείονα καὶ
[1]	οἷον πρεσβῦται τάχιον μεθύσκονται νέων,	σαλευόμενοι	δ´ ἠρεμούντων, ἔλλυποι δὲ καὶ
[1]	ἑταῖρε, καὶ πάνυ γε σεμνῶς	κατειρωνευόμενοι	λέγουσι μὴ δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν
[1]	δεῖν εἰς τοὺς πότους δέχεσθαι,	κατειρωνευόμενοι	τὸ σεμνὸν αὐτῶν. εἰ μὲν
[1]	ἐπαίνοις. αὐτοί τε γὰρ οὕτως	πεπεισμένοι	τυγχάνουσιν καὶ βούλονται πεπεῖσθαι πάντας
[1]	τελεστήριον ἐποίησαν τὸ Πολυτίωνος συμπόσιον	ἀπομιμούμενοι	δᾳδουχίας καὶ ἱεροφαντίας. ὧν οὐδὲν
[1]	ἑστιωμένοις εὐθυμίαν καὶ φιλοφροσύνην ἐνδιδόντων,	ἀπομιμούμενοι	τὴν Ὁμηρικὴν Ἑλένην ὑποφαρμάττουσαν τὸν
[1]	ἐπιτρέπω. Μικρὰ μὲν οὖν ἠκκίσαντο	παραιτούμενοι·	κελευόντων δὲ πάντων πείθεσθαι τῷ
[1]	ἀκρίτως ἀλλ´ ὡς ἐνδέχεται μάλιστα	χρώμενοι	τιμῶμεν ἕδρῃ τε κρέασίν τ´
[1]	τοῖς πολλοῖς ἕπεσθαι μὴ δυναμένοις,	ἐκεῖνοι	δὲ πάλιν ἐπ´ ᾠδάς τινας
[1]	μῖξις, ἣν οἱ βασιλικοὶ γιγνώσκοντες	οἰνοχόοι	νῦν μὲν πλέον νῦν δ´
[1]	πλείονας ἕκαστον ἐκέλευε τῶν εἰσιόντων	ὅποι	βούλεται παρεμβάλλειν καὶ κατακλίνεσθαι, διὰ
[1]	οἰκουμένης οἱ ξηρότατοι καὶ θερμότατοι	τόποι	τήν τε κασίαν καὶ τὸν
[1]	μεθύσκονται νέων, σαλευόμενοι δ´ ἠρεμούντων,	ἔλλυποι	δὲ καὶ πεφροντικότες εὐθύμων καὶ
[1]	εὔσχημον, εἰδὼς ὅτι ῥητορεύουσι μὲν	ἄνθρωποι	διὰ λόγου, φιλοσοφοῦσι δὲ καὶ
[1]	ὀμμάτων καὶ τῶν γραμμάτων χώραν.	ἕτεροι	δὲ τοῖς συμβάλλουσι τὰς αὐγὰς
[1]	τῆς Αἰσωπείου γεράνου καὶ ἀλώπεκος	ἐπιεικέστεροι	πρὸς κοινωνίαν φανεῖεν· ὧν ἡ
[1]	τί τὰ γράμματα πόρρωθεν οἱ	πρεσβύτεροι	μᾶλλον ἀναγινώσκουσιν. Ταῦτα δ´ ἡμῶν
[1]	τῆς ὄψεως ἀντιπίπτειν. οἱ γὰρ	πρεσβύτεροι	πόρρω τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων
[1]	ἀπαλλαττομένων δὲ τῶν πρώτων οἱ	δεύτεροι	συνῆπτον εἶτ´ ἐφεξῆς οἱ τρίτοι
[1]	τοῦ ἀδελφοῦ βασιλικώτερος εἴη καὶ	φέροι	καλῶς πολὺν ἄκρατον· ὅ τε
[1]	παρ´ Εὐριπίδῃ μαινάδες ἄνοπλοι καὶ	ἀσίδηροι	τοῖς θυρσαρίοις παίουσαι τοὺς ἐπιτιθεμένους
[1]	ἀντιλήψεις τῶν ποιοτήτων, ἂν μὴ	κατάκοροι	καὶ σφοδραὶ προσπέσωσιν. αἰτία δ´
[1]	τῷ παρὰ τὸ εἰκός, ἐπιστρέφων	σοὶ	δ´’ ἔφη βέλτιστε, τί πρᾶγμα
[1]	νουθεσίας δεομένων. ἐπεὶ δὲ καὶ	σοὶ	δοκεῖ τῶν μὲν ἀτόπων ἡ
[1]	ὅμως ἀνέγκλητος ἔσται. τοιοῦτον’ ἔφη	σοι,	Θέων, ἐγὼ τὸν ἄρχοντα συμποσίου
[1]	τοῦτο γενόμενος τρία μὲν ἤδη	σοι	πέπομφα τῶν βιβλίων, ἑκάστου δέκα
[1]	τὰς κηλῖδας. ἢ οὐ δοκεῖ	σοι	τοῦτο πιθανῶς λέγειν Ἀριστοτέλης; Πιθανῶς’
[1]	καλὸν δ´ οὐδὲ συμποτικόν. ἐπεί	τοι	καὶ τὰ σκόλιά φασιν οὐ
[1]	μᾶλλον τῆς τιμῆς. ἂν δὲ	τοι	μὲν αἱ ἀξίαι δύσκολοι δ´
[1]	ὅτι τοὺς βασιλεῖς καταλύσαντες οἱ	ὕπατοι	καὶ πρὸς τὸ δημοτικώτερον ἅπαντα
[1]	τῆς οἰκουμένης οἱ ξηρότατοι καὶ	θερμότατοι	τόποι τήν τε κασίαν καὶ
[1]	διὸ καὶ τῆς οἰκουμένης οἱ	ξηρότατοι	καὶ θερμότατοι τόποι τήν τε
[1]	συμβέβηκεν· δυσκίνητοι γάρ εἰσι καὶ	δυσμετάβλητοι	πρὸς τὰς ἀντιλήψεις τῶν ποιοτήτων,
[1]	ἄλλων αἰσθήσεων τὸ αὐτὸ συμβέβηκεν·	δυσκίνητοι	γάρ εἰσι καὶ δυσμετάβλητοι πρὸς
[1]	μὲν ταπεινοῦντες τοὺς δ´ ὀγκοῦντες.	καίτοι	γ´, εἰ μὲν ἀκολουθήσουσι τῇ
[1]	ἐγγὺς οὔσῃ, τὴν Ναυσικάαν πεποίηκεν,	καίτοι	θερμοτέραν γε καὶ διαφανεστέραν εἰκὸς
[1]	πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ·	καίτοι	Σωσικλῆς οὗτος καὶ Μόδεστος ἐνταῦθα
[1]	ἅ τε κεραυνοῦ ἄγχιστα ἡμένη.	καίτοι	φήσει Τίμων οὐ δεῖν ἀφαιρεῖσθαι
[1]	δεύτεροι συνῆπτον εἶτ´ ἐφεξῆς οἱ	τρίτοι	καὶ τέταρτοι· κἀκεῖνος οὐθὲν διάλειμμα
[1]	οἷος ὁ ποιητικός ἐστιν. Ὁ	μέντοι	Σόσσιος ἐπαινέσας ἐκείνους εἶπεν ὡς
[1]	εἶτ´ ἐφεξῆς οἱ τρίτοι καὶ	τέταρτοι·	κἀκεῖνος οὐθὲν διάλειμμα ποιῶν ἅπασιν
[1]	καὶ μείζονα παρ´ ὑμῶν μανθάνομεν·	αὐτοὶ	δὲ καὶ τὴν περὶ τὰ
[1]	λαλίστατός ἐστιν ἐν τοῖς ἐπαίνοις.	αὐτοί	τε γὰρ οὕτως πεπεισμένοι τυγχάνουσιν
[1]	ἱλαροὺς καὶ διακεχυμένους, γενόμενοι δὲ	τοιοῦτοι	πρὸς τὰς ἐπῳδοὺς καὶ ἐμμέτρους
[1]	πρεπούσας. οὕτω τοίνυν, ὅταν οἱ	φιλόσοφοι	παρὰ πότον εἰς λεπτὰ καὶ
[1]	οὐδ´ ἐλευθέριον, εἰ μὴ τάξεως	μετάσχοι.	διὸ καὶ γελοῖόν ἐστι τοῖς
[1]	φησι Σοφοκλῆς, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐπὶ	γυναιξὶ καὶ τοὺς ἐπὶ παρθένοις
[1]	φαρμάκοις, ὡς ὁ ποιητής φησιν	ἐπὶ	δὲ ῥίζαν βάλε πικρὴν χερσὶ
[1]	τὸ ᾄδειν τὸν δεξάμενον ἐκάλουν,	ἐπὶ	δὲ τούτῳ λύρας περιφερομένης ὁ
[1]	δ´ ἐπ´ ἄριστον ἄλλους δ´	ἐπὶ	δεῖπνον, ἐσχάτους δέ τινας ἐπὶ
[1]	γὰρ εἰς ἀγῶνα καθείκασιν ἀλλ´	ἐπὶ	δεῖπνον ἥκουσιν. ἀλλ´ οὐδ´ εὐχερὴς
[1]	καὶ σοφιστιῶντας νῦν δ´ ἔρχεσθ´	ἐπὶ	δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα, καὶ
[1]	γὰρ ὥσπερ ἡνίοχος ἢ κυβερνήτης	ἐπὶ	δεξιὰ πρὸς τὴν ἐπίβλεψιν ἐξικνεῖται
[1]	ἀλλὰ καθ´ ἕκαστον ἀπὸ κλίνης	ἐπὶ	κλίνην διαφέρεσθαι· τὸν γὰρ πρῶτον
[1]	ἐπὶ δεῖπνον, ἐσχάτους δέ τινας	ἐπὶ	κῶμον· ἀπαλλαττομένων δὲ τῶν πρώτων
[1]	κωλυθεὶς δὲ καὶ παραφυλαχθεὶς οὐδ´	ἐπὶ	μικρὸν ἀντέσχεν. ἔνιοι μὲν οὖν
[1]	τοὺς ἐπὶ γυναιξὶ καὶ τοὺς	ἐπὶ	παρθένοις δακνομένους· τῷ γὰρ αὐτῷ
[1]	συμπότου παραμένοντος ἐκάλει τοὺς μὲν	ἐπὶ	πρόπομα τοὺς δ´ ἐπ´ ἄριστον
[1]	καὶ τάξιν εἶναι, τοὺς δ´	ἐπὶ	ταῦτα καλουμένους εἰκῆ καὶ ὡς
[1]	οὔτε προσθέντα, τῷ δ´ ἕκαστον	ἐπὶ	τὴν προσήκουσαν χώραν καταστῆσαι τὸ
[1]	μὲν ὁ ποιητὴς δι´ ὧν	ἐπὶ	τῆς Θέτιδός φησιν ἡ δ´
[1]	αὐτῷ· παι. ἀνδρὸς ἤδη πάλιν	ἐπὶ	τὸ δωμάτιον ἐμπεσὼν κεραυνὸς αὐτοῦ
[1]	ξυνάγωμεν Ἄρηα, καὶ παρακαλοῦντος ἡμᾶς	ἐπὶ	τὸν λόγον, ἔφην ἐγὼ πρῶτον
[1]	ἐπηρεάζοντες οἱ ξυμπόται πάντας ἐκέλευσαν	ἐπὶ	τοῦ δεξιοῦ ποδὸς ἑστῶτας ἐκπιεῖν
[1]	οὐδ´ ἀληθὲς λέγοντες· καὶ γὰρ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων τὸ αὐτὸ
[1]	οὐκ ἂν εὐθύνας ὑπείχομεν ἀταξίας	ἀνδρὶ	δεινῷ κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ
[1]	βιβλίον ἐκλύουσι τὴν λαμπρότητα τῷ	ἀέρι	καθάπερ οἶνον ὕδατι κατακεραννυμένην; Ἦσαν
[1]	τῆς Ἀλεξάνδρου πολυποσίας. Λόγος ἦν	περὶ	Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως ὡς οὐ
[1]	ἐκείνης τῆς φυλῆς· καὶ τοὺς	περὶ	Ἁρμόδιον Αἰαντίδας ἀπέφαινον, Ἀφιδναίους γε
[1]	ἐστι τὸ φιλοσοφίας, ἣν τέχνην	περὶ	βίον οὖσαν οὔτε τινὸς παιδιᾶς
[1]	πρὸ ἑτέρου μᾶλλον ὁ ἑστιῶν,	περὶ	δὲ τὰς κατακλίσεις παρόψεται τὰς
[1]	ὁρμηθεὶς ἀφ´ ὧν Θεόφραστος εἴρηκεν	περὶ	μουσικῆς· καὶ γὰρ ἔναγχος’ ἔφη
[1]	πότους συνεκρότει, κόσμῳ τε θαυμαστῷ	περὶ	πάντα καὶ περιττῇ τάξει χρώμενον
[1]	κριτής, οὐ περὶ χρημάτων ἀλλὰ	περὶ	πρωτείων ἀποφαινόμενος, ὥσπερ οὐ φιλοφρονήσασθαι
[1]	ζητεῖν μὲν ἐν ταῖς διατριβαῖς	περὶ	συμποτικῶν καθηκόντων καὶ τίς ἀρετὴ
[1]	μανθάνομεν· αὐτοὶ δὲ καὶ τὴν	περὶ	τὰ δεῖπνα δαπάνην ὁρῶμεν οὐδὲν
[1]	ὄψιν. ὃ δὴ καὶ τοῦ	περὶ	τὰ νυκτίνομα τῶν ζῴων παθήματος
[1]	τῆς ἀρχῆς τὴν νενομισμένην ἐπιστασίαν	περὶ	τὰ συμπόσια καὶ διακόσμησιν. ἐδόκει
[1]	ὀμμάτων αὐγοειδὲς ἐκπῖπτον ἀνακίρναται τῷ	περὶ	τὰ σώματα φωτὶ καὶ λαμβάνει
[1]	φιλικοῦ τὸ συμπόσιον· εἰ δὲ	περὶ	τἄλλα τὴν ἰσότητα τοῖς ἀνδράσι
[1]	τοῦ λόγου μέγα τὸ συμβαῖνον	περὶ	τὰς ἀλώπεκας· ἂν γὰρ ἀμυγδάλας
[1]	τῷ συμποσιάρχῳ προσήκει, τὰ κοινὰ	περὶ	τὰς φύσεις καὶ τὰς ἡλικίας·
[1]	καὶ Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ	περὶ	τέλους διαλεγόμενος καὶ τοῦ πρώτου
[1]	τῶν εἰκῆ πεπιστευμένων εἶναι, τὸ	περὶ	τὴν αἰτίαν τῆς ἐπικλήσεως· νηπίου
[1]	λίαν χαλεπὸν εἶναι δοκεῖ τὸ	περὶ	τὴν διάκρισιν· πρῶτον μὲν γὰρ
[1]	φυλῆς πρυτανευούσης γραφείη, καὶ ὅτι	περὶ	τὴν ἐν Πλαταιαῖς μάχην εὐδοκιμήσειεν
[1]	τὸ κάλλιστον ἐξ ἀμορφοτάτου σχῆμα	περὶ	τὴν φύσιν ἀπεργασάμενον. ἀλλὰ ταῦτα
[1]	ἐπίφορος καὶ κατάντης. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ζ	Περὶ	τῆς Ἀλεξάνδρου πολυποσίας. Λόγος ἦν
[1]	Ἀσκληπιοῦ δεῖσθαι. ταῦτα μὲν οὖν	περὶ	τῆς Ἀλεξάνδρου πολυποσίας. Μιθριδάτην δὲ
[1]	λαβούσης εἶτα παυσαμένης λόγον ἐποιήσαντο	περὶ	τῆς συμποσιαρχίας, οἰόμενοί με δεῖν
[1]	μετρίως ὑποπεπωκότες. ἐπεὶ δὲ τὰ	περὶ	τὸ δεῖπνον τέλος εἶχεν, ὁ
[1]	ὃν ὑπατικὸν προσαγορεύουσιν, τῶν δὲ	περὶ	τὸν Πόντον Ἑλλήνων ἐνίοις, ὥσπερ
[1]	ὁ τῆς μέσης πρῶτος. ἀλλὰ	περὶ	τοῦ γ´ ὑπατικοῦ λεγομένου μάλιστα
[1]	γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖς διηγεῖται	περὶ	τοῦ Ὀδυσσέως, οἷον ἔρεξε καὶ
[1]	Πρῶτον δὲ πάντων τέτακται τὸ	περὶ	τοῦ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. μέμνησαι
[1]	εἰπόντος οὐκ ἄξιον εἶναι Κράτωνι	περὶ	τούτων ἀντιλέγειν, ὅρον δέ τινα
[1]	δ´’ ἔφη βέλτιστε, τί πρᾶγμα	περὶ	τούτων διαπορεῖν; εἰ γὰρ ἡμῖν
[1]	ἐνδηλότερον δὲ Σοφοκλῆς τὸ αὐτὸ	περὶ	τῶν γερόντων· βραδεῖα μὲν γὰρ
[1]	ἀκράτῳ χαίρουσιν οἱ γέροντες. Ἐζητεῖτο	περὶ	τῶν γερόντων, διὰ τί μᾶλλον
[1]	τὸν Μενέλεων καὶ τὸν Ἀντίλοχον	περὶ	τῶν δευτερείων τῆς ἱπποδρομίας ὁρῶν
[1]	πάθους προσηγόρευσαν. Ἐκ τούτου πάλιν	περὶ	τῶν πολὺ πιόντων ἦν λόγος·
[1]	ὑπατικὸς ἔσχε τιμήν. Ἐκ τούτου	περὶ	τῶν τόπων ἐνέπεσε ζήτησις. ἄλλοι
[1]	δ´ ἑταίρων γίνεσθαι κριτής, οὐ	περὶ	χρημάτων ἀλλὰ περὶ πρωτείων ἀποφαινόμενος,
[1]	δημοποιήτοις οἰκεῖοι λόγοι τῆς ἐν	χειρὶ	φιλοτιμίας παρῆσαν. ἔσχε γὰρ ὁ
[1]	φαλακροῖς ἢ ἀσκωλιάζειν χωλοῖς. ὥσπερ	Ἀγαπήστορι	τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν ἔχοντι καὶ
[1]	ἡ δ´ ἄρα πὰρ Διὶ	πατρὶ	καθέζετο, εἶξε δ´ Ἀθήνη, διαρρήδην
[1]	δακνομένους· τῷ γὰρ αὐτῷ θαλπόμενοι	πυρὶ	μᾶλλον ἀλλήλων ἀντιλήψονται, καθάπερ ὁ
[1]	βάσιν ἣ περιλαμβάνει τὸ ὁρώμενον,	ἄχρι	μέν τινος εἰκός ἐστιν ἰδίᾳ
[1]	καὶ ἀκολουθίᾳ παίδων ὑποσολοικότερος, ἧκεν	ἄχρι	τῶν θυρῶν τοῦ ἀνδρῶνος, καὶ
[1]	παραμένει τοῖς σώμασιν ἁλώδης ἐπίπαγος,	μέχρι	ἂν αὐτὸ ποτίμῳ καὶ γλυκεῖ
[1]	περιοπτέον· ἀλλὰ καὶ λόγοις καὶ	θεάμασι	καὶ παιδιαῖς δώσει τόπον ἐκείνοις
[1]	οἳ αὐτούς τε κατατείνουσιν ἐν	πράγμασι	γλίσχροις καὶ δυσθεωρήτοις τούς τε
[1]	εἰς τὸν οἶνον καὶ τοῖς	ἀποβρέγμασι	τῶν περιστερεώνων καὶ ἀδιάντων τὰ
[1]	ἄφυκτον, ἀλλ´ ὑγροτέροις λήμμασι καὶ	παραδείγμασι	καὶ μυθολογίαις προσάγεται τοὺς ἄνδρας.
[1]	ποιῶν καὶ ἄφυκτον, ἀλλ´ ὑγροτέροις	λήμμασι	καὶ παραδείγμασι καὶ μυθολογίαις προσάγεται
[1]	φαίνεται, καίπερ ἀμφοτέροις ἅμα τοῖς	ὄμμασι	καταφαινόμενον· αἰτία γὰρ ἡ τῶν
[1]	πρῶτον μὲν γὰρ ἐφάμιλλοι τοῖς	ἀξιώμασι	πολλοὶ πρὸς μίαν κλῆσιν οὐ
[1]	διαγωγὴν ἐχούσης ἀποστατεῖν εἰκὸς ἀλλὰ	πᾶσι	παρεῖναι τὸ μέτρον καὶ τὸν
[1]	ἔτι δ´ ὁμιλίαι καὶ προσαγορεύσεις,	παντάπασι	γενήσεται σατραπικὸν ἡμῖν ἀντὶ φιλικοῦ
[1]	καὶ ἀσχήμων, ὅ τ´ αὖ	παντάπασι	νήφων ἀηδὴς καὶ παιδαγωγεῖν μᾶλλον
[1]	περὶ τἄλλα τὴν ἰσότητα τοῖς	ἀνδράσι	φυλάξομεν, τί οὐκ ἐντεῦθεν ἀρξάμενοι
[1]	πίμπλασθαι τὰς φλέβας, ὧν διατάσει	φασὶ	καὶ ταραχῇ συμβαίνει τὸ μεθύειν.
[1]	φιλοσοφίαν, καὶ τοὺς Πέρσας ὀρθῶς	φασι	μὴ ταῖς γαμεταῖς ἀλλὰ ταῖς
[1]	φωνὰς ἐκφέρονται· καὶ τὸν Αἰσχύλον	φασὶ	τὰς τραγῳδίας πίνοντα ποιεῖν καὶ
[1]	αὐτοῦ μηδὲ ῥᾴδιον. ἄλλοι δέ	φασι	τὴν μυρσίνην οὐ καθεξῆς βαδίζειν,
[1]	ἔχων καιρὸν ἁρμόζοντα τοῖς ὑποκειμένοις	πάθεσι	καὶ πράγμασιν. οἱ δὲ χαρίεντες,
[1]	ἐγκώμια τῶν καλῶν ἐπικοσμοῦσιν αὐτὰ	μέλεσι	καὶ μέτροις καὶ ᾠδαῖς, ὥσπερ
[1]	δ´ ἄν’ ἔφη φείσαιτο φιλοσόφου	γένεσι	καὶ πλούτοις καὶ ἀρχαῖς ὥσπερ
[1]	καρτερὸς ἀνήρ, αὐτόν μιν πληγῇσιν	ἀεικελίῃσι	δαμάσσας· τοῦτο γὰρ ἦν ὡς
[1]	μεσαίτατος ἐφ´ οὗ κατακλίνεται βασιλεύς,	Ἕλλησι	δ´ ὁ πρῶτος, Ῥωμαίοις δ´
[1]	πότον. μέμνησαι γὰρ ὅτι, ζητήσεως	Ἀθήνησι	μετὰ δεῖπνον γενομένης εἰ χρηστέον
[1]	προΐενται. μάλιστα δ´ ὁ ἐνθουσιασμὸς	ἐξίστησι	καὶ παρατρέπει τό τε σῶμα
[1]	μόνον ἀδικίας ἐσχάτης ἐστίν‘ ὥς	φησι	Πλάτων μὴ ὄντα δίκαιον εἶναι
[1]	ἔρωτος δῆγμα παιδικὸν πρόσεστιν‘ ὥς	φησι	Σοφοκλῆς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ
[1]	πολίτας καὶ συνήθεις ἐθιστέον, ὥς	φησι	Τίμων, ἀφελῶς καὶ ἀτύφως κατανέμειν
[1]	τὸν Κύκλωπα μούσαις εὐφώνοις ἰᾶσθαι’	φησὶ	τὸν ἔρωτα’ Φιλόξενος. ἐλέχθη μὲν
[1]	σωμάτων ἀπαιτῶσιν· τοῦτο μὲν ἐν	κόγχαισι	θαλασσονόμοις βαρυνώτοις, ναὶ μὴν κηρύκων
[1]	τὸ αὐτὸ συμβέβηκεν· δυσκίνητοι γάρ	εἰσι	καὶ δυσμετάβλητοι πρὸς τὰς ἀντιλήψεις
[1]	μὴ ταῖς γαμεταῖς ἀλλὰ ταῖς	παλλακίσι	συμμεθύσκεσθαι καὶ συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ δὴ
[1]	γερόντων· βραδεῖα μὲν γὰρ ἐν	λόγοισι	προσβολὴ μόλις δι´ ὠτὸς ἔρχεται
[1]	φυλὴ μάλιστα· διὸ καὶ ταῖς	Σφραγίτισι	Νύμφαις τὴν ἐπινίκιον καὶ πυθόχρηστον
[1]	ἐπὶ δὲ ῥίζαν βάλε πικρὴν	χερσὶ	διατρίψας ὀδυνήφατον, ἥ οἱ ἁπάσας
[1]	ὥσπερ οἱ ταῖς δυσὶν ὁμοῦ	χερσὶ	κατέχοντες ὃ τῇ ἑτέρᾳ μὴ
[1]	πίνουσιν, ἐγγινομένη μάλιστα τὴν αὑτῆς	ἀναδείκνυσι	μοχθηρίαν ὕβρει καὶ κακοῖς ἄλλοις
[1]	ἡμῖν ἅτε δὴ καὶ φυλέταις	οὖσι	δημοποιήτοις οἰκεῖοι λόγοι τῆς ἐν
[1]	μᾶλλον ἢ βιαστικοῦ τῶν ἀποδείξεων	ἄγουσι	τὸν λόγον. ὁρᾷς γὰρ ὅτι
[1]	οἱ πρὸς τοῦτο λέγοντες, ὡς	ἀπάγουσι	τῶν ὄψεων τὸ βιβλίον οὐ
[1]	ψυχαῖς μειλίχιον ὄντως καὶ χαριδότην	ἐπεισάγουσι.	καὶ γὰρ ἂν ὀλίγοι τινὲς
[1]	καὶ πάνυ γε σεμνῶς κατειρωνευόμενοι	λέγουσι	μὴ δεῖν ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν
[1]	τὰ διαπάσματα τῶν γυμνικῶν, οἷς	ἀναρπάζουσι	τοὺς ἱδρῶτας, πικρὰ τῇ γεύσει
[1]	συνορχεῖσθαι· ταὐτὸ δὴ καὶ ἡμᾶς	ἀξιοῦσι	ποιεῖν εἰς τὰ συμπόσια τὴν
[1]	συμπεσόντες ἀλλήλοις ἓν τὸ φῶς	ποιοῦσι·	διὸ καὶ τῶν ὁρωμένων ἕκαστον
[1]	ἀμυγδάλας πικρὰς φαγοῦσαι μὴ ἐπιπίωσιν,	ἀποθνήσκουσι	τῶν ὑγρῶν ἀθρόως ἐκλειπόντων. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ
[1]	δὲ λόγον κόλακα προσφέροντες ἡδὺν	ἐθέλουσι	φαίνεσθαι καὶ γαῦρον καὶ περιττόν,
[1]	γραμμάτων χώραν. ἕτεροι δὲ τοῖς	συμβάλλουσι	τὰς αὐγὰς μετεῖχον· ἐπεὶ γὰρ
[1]	καὶ τὰ ἕλκη τοῖς πικροῖς	ἀπισχναίνουσι	φαρμάκοις, ὡς ὁ ποιητής φησιν
[1]	παρῇ δὲ ταῦτα, κονιορτῷ πολλάκις	παχύνουσι	τὸ ὕδωρ, ὡς μᾶλλον τῶν
[1]	ὀγκοῦντες. καίτοι γ´, εἰ μὲν	ἀκολουθήσουσι	τῇ κατακλίσει προπόσεις τε συνεχέστεραι
[1]	ἐκβαίνει τὸ εὔσχημον, εἰδὼς ὅτι	ῥητορεύουσι	μὲν ἄνθρωποι διὰ λόγου, φιλοσοφοῦσι
[1]	ἀλλὰ προάγοντες ἀπωτέρω τὸ βιβλίον	ἐκλύουσι	τὴν λαμπρότητα τῷ ἀέρι καθάπερ
[1]	ῥητορεύουσι μὲν ἄνθρωποι διὰ λόγου,	φιλοσοφοῦσι	δὲ καὶ σιωπῶντες καὶ παίζοντες
[1]	ἔχουσιν καὶ τοὺς λύχνους βέλτιον	παρέχουσι	καομένους, αὐτή θ´ ἡ θάλαττα
[1]	καὶ μὴ γλίσχρας, ἵνα μὴ	πνίγωσι	τοὺς ἀνοητοτέρους μηδ´ ἀποτρέπωσιν. ὥσπερ
[1]	κἂν ἄλλο τι τοῖς ἐρωμένοις	διδῶσι,	καλὸν εἶναι καὶ κεκοσμημένον ἐκπρεπῶς
[1]	γένος, ὧν τὰς μὲν ἱστορία	δίδωσι,	τὰς δ´ ἐκ τῶν ἀνὰ
[1]	ναιετάουσαν‘ οὐχ ἣν ἡ φύσις	δίδωσι	χώραν, ἀλλ´ ἣν ἡ πρὸς
[1]	τῷ πολυτελεστάτῳ χρώματι τὴν ἡγουμένην	ἀποδίδωσι	χώραν οὐδ´ ὁ ναυπηγὸς προτάττει
[1]	τὰς ἐφηλίδας ἐξαιρεῖν· ὅταν οὖν	προληφθῶσι,	τῇ πικρότητι τοὺς πόρους ἀμύσσειν
[1]	λεπτὰ καὶ διαλεκτικὰ προβλήματα καταδύντες	ἐνοχλῶσι	τοῖς πολλοῖς ἕπεσθαι μὴ δυναμένοις,
[1]	τὰ γράμματα τῶν ὀμμάτων ἀπάγοντες	ἐκλύωσι	τὴν ἄγαν λαμπρότητα τοῦ φωτός,
[1]	κατανέμειν αὑτοὺς εἰς ἣν ἂν	τύχωσι	χώραν, καλὸν εἰς φιλίαν ἐφόδιον
[1]	δὲ τοῦ γυναίου καὶ πυνθανομένου	τί	βούλεται, τὴν αἰτίαν‘ ἔφη δεῖ
[1]	φωνῆς ἐγείροντες τὸ αἰσθητήριον. ὅ	τι	γὰρ σιδήρῳ πρὸς ἀκμὴν στόμωμα,
[1]	σφόδρα μέλειν τί πρῶτον ἢ	τί	δεύτερον ἢ μέσον ἢ τελευταῖον
[1]	ἔφαμεν λέγειν αὐτὸν ἡμεῖς, καί	τί	δὴ φθονεῖς τῶν τακτικῶν ἡμῖν
[1]	πρὸς Θεμιστοκλέα τὸν Στωικὸν διηπόρησεν,	τί	δήποτε Χρύσιππος ἐν πολλοῖς τῶν
[1]	ἀδιαφορίας. ἐν ᾧ καὶ συνηθείᾳ	τι	καὶ νόμῳ δοτέον· ἢ καὶ
[1]	τῆς κράσεως ἐναρμόττειν ἐφαίνοντο κοινόν	τι	καὶ πρόχειρον οὐχ ἱκανὸν δὲ
[1]	οὖν ᾤοντο τὰς ἀμυγδαλίδας δηκτικόν	τι	καὶ ῥυπτικὸν ἔχειν τῆς σαρκός,
[1]	τὸ τὴν φυλὴν ἐγκωμιάζειν, εἴ	τι	καλὸν πρὸς δόξαν αὐτῇ ὑπῆρχεν
[1]	φανεῖεν· ὧν ἡ μὲν ἔτνος	τι	λιπαρὸν κατὰ λίθου πλατείας καταχεαμένη
[1]	Ἐζητεῖτο περὶ τῶν γερόντων, διὰ	τί	μᾶλλον ἀκρατοτέρῳ τῷ ποτῷ χαίρουσιν.
[1]	ἀθρόως ἐκλειπόντων. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ζ Διὰ	τί	μᾶλλον ἀκράτῳ χαίρουσιν οἱ γέροντες.
[1]	κρατηθέν, ἀλλ´ ἀπ´ ἀμφοῖν εἴς	τι	μέσον ἁρμονίᾳ καὶ κοινωνίᾳ συναχθέντων
[1]	ἐν οἴνῳ φιλοσόφοις λόγοις καὶ	τί	μέτρον ἔστι χρωμένοις, Ἀρίστων παρών
[1]	τὴν ἰσότητα τοῖς ἀνδράσι φυλάξομεν,	τί	οὐκ ἐντεῦθεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἐθίζομεν
[1]	μεταβολὴν ἐν οἴνῳ καὶ πρὸς	τί	πάθος ἀκροσφαλής ἐστι καὶ πῶς
[1]	τὸν σοφιστὴν ὑπομεῖναι δεομένων εἰπεῖν	τι	παρ´ οἶνον ἀλλ´ ἢ τοσοῦτον
[1]	δεῖ τὸν συμποσίαρχον αἱρεῖσθαι καὶ	τί	ποιούμενος τέλος ὁ αἱρεθεὶς ἄρξει
[1]	ἐπιστρέφων σοὶ δ´’ ἔφη βέλτιστε,	τί	πρᾶγμα περὶ τούτων διαπορεῖν; εἰ
[1]	ὀψοποιοῖς καὶ τραπεζοκόμοις σφόδρα μέλειν	τί	πρῶτον ἢ τί δεύτερον ἢ
[1]	οἶμαι δὲ καὶ διηγήσεων εἶναί	τι	συμποτικὸν γένος, ὧν τὰς μὲν
[1]	ἐστι, δεόμενον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η Διὰ	τί	τὰ γράμματα πόρρωθεν οἱ πρεσβύτεροι
[1]	συμπόσια τὸν Κυριεύοντα ὦ ἄνθρωπε,	τί	ταῦτα πρὸς τὸν Διόνυσον; ᾄδειν
[1]	γλυκεῖ κατακλύσωσιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ι Διὰ	τί	τῆς Αἰαντίδος φυλῆς Ἀθήνησιν οὐδέποτε
[1]	ἧττον ἢ φιλομάθειαν. Προεβλήθη δέ	τι	τοιοῦτον ὑπὸ Μάρκου τοῦ γραμματικοῦ.
[1]	ἵππον καὶ ἀλεκτρυόνα κἂν ἄλλο	τι	τοῖς ἐρωμένοις διδῶσι, καλὸν εἶναι
[1]	οὐχ ἥψατο, πλὴν ὅσον ἴχνος	τι	τοῦ πυρὸς ἐν τῷ μετώπῳ
[1]	τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν, ἦν	τι	τοῦτο τῆς ἀμαθίας οὐκ ἀτυχὲς
[1]	τὴν αἴσθησιν. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Θ Διὰ	τί	τῷ ποτίμῳ μᾶλλον ἢ τῷ
[1]	ᾆσαι ῥητορικοῖς εἰπεῖν φιλοσόφοις λῦσαί	τι	τῶν ἀπορουμένων ποιηταῖς προενέγκασθαι στίχους.
[1]	ἐπικληθῆναι. τοῦθ´ ἡμεῖς εἴπομεν ἕν	τι	τῶν εἰκῆ πεπιστευμένων εἶναι, τὸ
[1]	τῆς ἐρῶντες. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Γ Διὰ	τί	τῶν τόπων ὁ καλούμενος ὑπατικὸς
[1]	λαμπρότητα τῷ ἀέρι καθάπερ οἶνον	ὕδατι	κατακεραννυμένην; Ἦσαν μὲν οὖν οἱ
[1]	τῷ ῥύπῳ συνεξελθεῖν, ὥσπερ τῷ	νοσήματι	τὸν ἐλλέβορον. τὸ μὲν οὖν
[1]	ὀφθαλμῶν ἑκατέρου κῶνος, πρὸς τῷ	ὄμματι	τὴν κορυφὴν ἔχων, ἕδραν δὲ
[1]	οὐδ´ ὁ ζωγράφος τῷ πολυτελεστάτῳ	χρώματι	τὴν ἡγουμένην ἀποδίδωσι χώραν οὐδ´
[1]	σιδήρῳ πρὸς ἀκμὴν στόμωμα, τοῦτο	σώματι	πνεῦμα παρέχει πρὸς αἴσθησιν· ἐνδόντος
[1]	προπόσεις τε συνεχέστεραι καὶ παραθέσεις	ἔτι	δ´ ὁμιλίαι καὶ προσαγορεύσεις, παντάπασι
[1]	ἠγωνισμένου τὴν μάχην ἐκείνην ἐπιφανῶς·	ἔτι	δὲ καὶ Καλλίμαχον ἀπεδείκνυεν τὸν
[1]	ὡς ὁ μέσος εἶχεν νενομισμένην	ἔτι,	καὶ τῶν συμβεβηκότων αὐτῷ τὰ
[1]	ἀνιέμενος ἡδίων γίνεται καὶ προσφιλέστερος.	ἔτι	τοίνυν αὐτῷ δεῖ προσεῖναι τὸ
[1]	τις ὥσπερ εὐπάρυφος ἐκ κωμῳδίας,	ἐσθῆτί	τε περιττῇ καὶ ἀκολουθίᾳ παίδων
[1]	τῶν δὲ χρείᾳ τῶν δ´	οἰκειότητι	διαφερόντων, ἀλλὰ δεῖ καθάπερ ὑπόθεσιν
[1]	Διόνυσον αὐτὸν ἀπὸ τῶν κεραυνοβολιῶν	ὁμοιότητι	τοῦ πάθους προσηγόρευσαν. Ἐκ τούτου
[1]	ἀλλὰ γέλωτα παρέχουσαν, ἐξέφευγε γὰρ	ὑγρότητι	τὸ ἔτνος τὴν λεπτότητα τοῦ
[1]	οὖσαν οἰόμενοι διὰ τοῦτο τῇ	σφοδρότητι	τῆς κράσεως ἐναρμόττειν ἐφαίνοντο κοινόν
[1]	τῇ γεύσει καὶ στυπτικὰ ὄντα	σφοδρότητι	τοῦ στρυφνοῦ τὸ πικρόν οὕτως
[1]	ἐξαιρεῖν· ὅταν οὖν προληφθῶσι, τῇ	πικρότητι	τοὺς πόρους ἀμύσσειν καὶ δηγμὸν
[1]	ὡς μᾶλλον τῶν γεωδῶν τῇ	τραχύτητι	καταπλύνειν δυναμένων τὸν ῥύπον, αὐτοῦ
[1]	προσαγορεύσεις, παντάπασι γενήσεται σατραπικὸν ἡμῖν	ἀντὶ	φιλικοῦ τὸ συμπόσιον· εἰ δὲ
[1]	μηδ´ ἀπεχθῆ τῶν ἑστιωμένων εἶναι	παντί	που δῆλον· οὔτε γὰρ ἐπιτάττων
[1]	μὲν ἀτόπων ἡ λήθη τῷ	ὄντι	σοφὴ κατ´ Εὐριπίδην εἶναι, τὸ
[1]	ᾤμην σε μᾶλλον Ὁμήρῳ τἀναντία	λέγοντι	πιστεύσειν. ὁ γὰρ Ὀδυσσεὺς μετὰ
[1]	τῷ συμποσιάρχῳ γινώσκειν προσήκει καὶ	γιγνώσκοντι	φυλάττειν, ἵν´ ὥσπερ ἁρμονικὸς τὸν
[1]	ὡς βούλονται πίνειν ἐν τῷ	παρόντι,	Κράτωνα δὲ καὶ Θέωνα, τοὺς
[1]	κήρυκος κατήγγειλεν τῷ καινὴν ἡδονὴν	ἐξευρόντι·	συμποσίου δὲ βασιλεὺς ἀστεῖον ἆθλον
[1]	καὶ ἀδρανοῦς, οὐκ ἐγγίνεται κρᾶσις	προςπίπτοντι	πρὸς τὸ ἐκτὸς οὐδὲ μῖξις
[1]	καὶ χεῖρα καὶ φωνὴν ὑπερδέξιον	ἔχοντι	καὶ ἀκώλυτον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Δ Ποῖόν
[1]	ὥσπερ Ἀγαπήστορι τῷ Ἀκαδημαϊκῷ λεπτὸν	ἔχοντι	καὶ κατεφθινηκὸς τὸ σκέλος ἐπηρεάζοντες
[1]	κελευόντων δὲ πάντων πείθεσθαι τῷ	ἄρχοντι	καὶ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον, ἔφη
[1]	ἱεροφαντίας. ὧν οὐδὲν οἶμαι τῷ	ἄρχοντι	περιοπτέον· ἀλλὰ καὶ λόγοις καὶ
[1]	πλούσιον οὐδὲ νέῳ νέον οὐδ´	ἄρχοντι	συγκατακλίνων ἄρχοντα καὶ φίλῳ φίλον·
[1]	καὶ ἀνέσεως ὥρα στρατηγῷ καὶ	ἄρχοντι	φροντίδος ἄξιόν ἐστιν. ἵνα τοίνυν
[1]	μέλλητε πείθεσθαι μετακινοῦντί μοι καὶ	μετακοσμοῦντι	τὸ συμπόσιον, ὥσπερ τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ
[1]	ἔφη φθόνος, ἂν μέλλητε πείθεσθαι	μετακινοῦντί	μοι καὶ μετακοσμοῦντι τὸ συμπόσιον,
[1]	γραμμάτων ἢ λόγων αὐτῷ μεταξὺ	δειπνοῦντι	φροντίδος ἀξίων προσπεσόντων, ἐπιφθεγξάμενος εἰς
[1]	ὁμόνοιαν συμποσίου πρυτανεύσειεν. καὶ μὴν	ὅτι	γε δεῖ τὸν συμποσίαρχον οἰκείως
[1]	μάλιστα τοῦ μὴ καλῶς πλύνειν.	ὅτι	δ´ ἐστὶ λιπαρά, καὶ αὐτὸς
[1]	προσταττόμενον, ἔφη πρότερος ὁ Κράτων,	ὅτι	δεῖ τὸν μὲν φυλάκων ἄρχοντα
[1]	εὐθὺς ἀπὸ τῶν θυρῶν ὁρῶντας,	ὅτι	δημοκρατικόν ἐστι τὸ δεῖπνον καὶ
[1]	φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. μέμνησαι γὰρ	ὅτι,	ζητήσεως Ἀθήνησι μετὰ δεῖπνον γενομένης
[1]	ἄγουσι τὸν λόγον. ὁρᾷς γὰρ	ὅτι	καὶ Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ
[1]	οὐ μὴν ἀληθῶς· ὁρῶ γὰρ	ὅτι	καὶ τέφρᾳ καὶ λίτρῳ, κἂν
[1]	ἐγὼ δὲ τῷ Γλαυκίᾳ προσετίθην,	ὅτι	καὶ τὸ ψήφισμα, καθ´ ὃ
[1]	καὶ λυπεῖ τὰ ὠφέλιμα, δῆλον	ὅτι	καὶ τοῖς πίνουσιν ὁ ἐπιστάτης
[1]	ὑποφαρμάττουσαν τὸν ἄκρατον, οὐ συνορῶσιν	ὅτι	κἀκεῖνος ὁ μῦθος ἐκπεριελθὼν ἀπ´
[1]	μὲν ὅτι πρῶτος, τὸν δ´	ὅτι	μέσος, τὸν δ´ ὅτι παρ´
[1]	τὸν λόγον, ἔφην ἐγὼ πρῶτον	ὅτι	μοι δοκεῖ σκεπτέον εἶναι τὸ
[1]	δ´ ὅτι μέσος, τὸν δ´	ὅτι	παρ´ αὑτὸν ἢ μετὰ φίλου
[1]	Αἰαντίδος φυλῆς πρυτανευούσης γραφείη, καὶ	ὅτι	περὶ τὴν ἐν Πλαταιαῖς μάχην
[1]	διαγωγήν. ἀκούων οὖν πολλῶν λεγόντων,	ὅτι	πλοῦς μὲν ὁ παρὰ γῆν
[1]	τὴν Πλατωνικὴν φυλάττοντες ἀρχὴν ἐλέγομεν	ὅτι	πνεῦμα τῶν ὀμμάτων αὐγοειδὲς ἐκπῖπτον
[1]	παρεχούσης αὐτοῖς. ἀλλ´ ὁρᾷς’ ἔφην	ὅτι	πολλὰ καὶ ταῖς ἄλλαις φυλαῖς
[1]	οὐδ´ ἄκρατον ὀδώδασιν· αἴτιον δ´	ὅτι	πολλὰ τῶν γεωδῶν καὶ θολερῶν
[1]	παιζόμενον μὴ πάνυ φαίνεσθαι γελοῖον	ὅτι	πράσου φύλλῳ τὸ τῶν ἐρώντων
[1]	ἔρωτα’ Φιλόξενος. ἐλέχθη μὲν οὖν	ὅτι	πρὸς πάντα τόλμαν ὁ ἔρως
[1]	ᾀσμάτων εἶναι πεποιημένων ἀσαφῶς, ἀλλ´	ὅτι	πρῶτον μὲν ᾖδον ᾠδὴν τοῦ
[1]	τις εὐστοχεῖν δύνηται, τὸν μὲν	ὅτι	πρῶτος, τὸν δ´ ὅτι μέσος,
[1]	μὴ ἐκβαίνει τὸ εὔσχημον, εἰδὼς	ὅτι	ῥητορεύουσι μὲν ἄνθρωποι διὰ λόγου,
[1]	Κῦρος ἔλεγεν πρὸς Λακεδαιμονίους γράφων,	ὅτι	τά τ´ ἄλλα τοῦ ἀδελφοῦ
[1]	ἀπέδωκεν. ὁ δὲ Θεμιστοκλῆς εἰπὼν	ὅτι	ταῦτα Χρύσιππος ἄλλως ἐν παραδείγματος
[1]	ἐν τοῖς κατὰ πόλιν μυθικοῖς,	ὅτι	τῇ Αἰαντίδι φυλῇ γέρας ὑπῆρχεν
[1]	αἷς συνεχέστατα γέγραπται καὶ πλειστάκις	ὅτι	τήνδε τὴν ἡμέραν ἐκ τοῦ
[1]	Ἱερωνύμου οὐκ ἀνέγνωκεν εὐφυΐαν ἐμπεσὼν	ὅτι	τοῖς προσπίπτουσιν ἀπὸ τῶν ὁρατῶν
[1]	ἐπαινοῦμεν δὲ καὶ τὸν Ἀλκίνουν,	ὅτι	τὸν ξένον ἱδρύει παρ´ αὑτόν
[1]	καὶ περιττῇ τάξει χρώμενον εἰπεῖν	ὅτι	τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός ἐστι καὶ
[1]	ἦν. Ὁ δ´ ἀδελφὸς εἶπεν	ὅτι	τοῦ Βίαντος οὐκ εἴη σοφώτερος,
[1]	τῶν λεχθέντων ἐκίνει, πρῶτον μὲν	ὅτι	τοὺς βασιλεῖς καταλύσαντες οἱ ὕπατοι
[1]	καὶ λογιώτατος· εἰώθει δὲ λέγειν	ὅτι	τῷ λιβανωτῷ παραπλησίως ὑπὸ θερμότητος
[1]	δέδεται βαλλάντιον’ ἐλέχθη δὲ καὶ	ὅτι	τῷ μεθύειν τὸ ἐρᾶν ὅμοιόν
[1]	εἴη τοῖς συνοῦσιν· δεύτερον δ´	ὅτι,	τῶν δυεῖν κλινῶν ἀποδεδομένων τοῖς
[1]	Παμμένης ὡς τῶν ἐρωτικῶν ἄπερον,	ὅτι	φῦλα φύλοις συνέταξεν καὶ φρατρίας
[1]	οὐκ ἐπιτρεπόντων οὐδὲ κρινομένων, τίς	ἐστι	βελτίων τίνος ἢ χείρων· οὐ
[1]	τοῦ νύττοντος, οἷον ὁ ἄκρατός	ἐστι,	δεόμενον. ~ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η Διὰ τί
[1]	δὲ πᾶν τὸ λιπαρὸν δυσέκπλυτόν	ἐστι	καὶ κηλῖδα ποιεῖ. λιπαρὰ δ´
[1]	ἐνθουσιασμόν, τά τ´ ἄλλα φιλόφωνός	ἐστι	καὶ λάλος εἴς τε ποίησιν
[1]	πάντων μὲν ὁ Διόνυσος Λύσιός	ἐστι	καὶ Λυαῖος, μάλιστα δὲ τῆς
[1]	καὶ πρὸς τί πάθος ἀκροσφαλής	ἐστι	καὶ πῶς φέρει τὸν ἄκρατον
[1]	εἰπεῖν ὅτι τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός	ἐστι	καὶ φάλαγγα συστῆσαι φοβερωτάτην καὶ
[1]	μὴ καλῶς πλύνειν. ὅτι δ´	ἐστὶ	λιπαρά, καὶ αὐτὸς εἴρηκεν Ἀριστοτέλης·
[1]	ὀξὺς δὲ καὶ θυμοειδὴς ἅπερ	ἐστὶ	σωματικῆς θερμότητος. λέγεται δὲ καὶ
[1]	τῶν θυρῶν ὁρῶντας, ὅτι δημοκρατικόν	ἐστι	τὸ δεῖπνον καὶ οὐκ ἔχει
[1]	παραλόγων καὶ ἀτόπων ἐπιμνησθείς, οἷόν	ἐστι	τὸ τάριχος, ἂν ἅλμῃ βρέχηται,
[1]	λόγον καὶ φιλόσοφον, ἀλλ´ ἕτερόν	ἐστι	τὸ φιλοσοφίας, ἣν τέχνην περὶ
[1]	τάξεως μετάσχοι. διὸ καὶ γελοῖόν	ἐστι	τοῖς μὲν ὀψοποιοῖς καὶ τραπεζοκόμοις
[1]	ἀλλ´ οὐδ´ εὐχερὴς ἡ διάκρισίς	ἐστι,	τῶν μὲν ἡλικίᾳ τῶν δὲ
[1]	διὸ τῇ τε γεύσει πάντων	ἐστὶ	τῶν χυλῶν ὁ πικρὸς ἀηδέστατος
[1]	ἐνδιδόντος διὰ κουφότητα καὶ ἀσθένειαν·	ἔστι	γὰρ ἄμικτον καὶ καθαρόν· ὅθεν
[1]	εἰς γῆν τὴν παιδιὰν ἀποβλέποντες.	ἔστι	γὰρ καὶ γέλωτι χρῆσθαι πρὸς
[1]	ἡμέραν ἐκ τοῦ πότου καθεύδων’	ἔστι	δ´ ὅτε καὶ τὴν ἐφεξῆς’
[1]	ἱκέτην ἐπιδέξιον ἐμμελῶς καὶ φιλάνθρωπον.	ἔστι	δὲ καὶ παρὰ τοῖς θεοῖς
[1]	συμπόσια μὴ τυχόντα παιδαγωγίας ὀρθῆς.	ἔστι	δὲ σώφρονος ἀνδρὸς ἔχθραν φυλάττεσθαι
[1]	εἶναι, τὸν δὲ συμποτῶν συμποτικώτατον.	ἔστι	δὲ τοιοῦτος, ἂν μήτε τῷ
[1]	πρέποντος. οὐ γὰρ ἕδρα μὲν	ἔστι	καὶ στάσις τοῦ κρείττονος, κατάκλισις
[1]	τῶν ἀνὰ χεῖρα πραγμάτων λαβεῖν	ἔστι,	πολλὰ μὲν εἰς φιλοσοφίαν παραδείγματα
[1]	ἄκρατον (οὐ γὰρ οἴνου μὲν	ἔστι	πρὸς ὕδωρ ἕτερον ἑτέρα μῖξις,
[1]	φιλοσόφοις λόγοις καὶ τί μέτρον	ἔστι	χρωμένοις, Ἀρίστων παρών εἰσὶν γάρ’
[1]	καὶ ὑγρὸς καὶ ἡδίων, ὥστε	τουτὶ	τὸ παιζόμενον μὴ πάνυ φαίνεσθαι
[1]	λειπόμενον. ἐκεῖνον μὲν οὖν πολλῷ	γέλωτι	χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων’ ἐκέλευον
[1]	παιδιὰν ἀποβλέποντες. ἔστι γὰρ καὶ	γέλωτι	χρῆσθαι πρὸς πολλὰ τῶν ὠφελίμων
[1]	ἀνακίρναται τῷ περὶ τὰ σώματα	φωτὶ	καὶ λαμβάνει σύμπηξιν, ὥσθ´ ἓν
[1]	καὶ πάθη προαγόντων, ἐλέχθη τὸ	τί	ταῦτα πρὸς τὸν Διόνυσον; οὕτως