Livre, pages
[1, 878]	ἀρχικὰς δυνάμεις, φιλίαν τε καὶ	νεῖκος·	ὧν ἡ μέν ἐστιν ἑνωτικὴ
[1, 884]	ἀνῄρει· ἔστι γὰρ τοῦτο τῶν	νεκρῶν·	κίνησιν δ´ ἀίδιον μὲν τοῖς
[1, 877]	τοῦτο ἀναλύεται τὰ πάντα. Ἐπίκουρος	Νεοκλέους	Ἀθηναῖος κατὰ Δημόκριτον φιλοσοφήσας ἔφη
[1, 883]	κοῦφον γὰρ ὑπάρχει φύσει, ὃ	νεύει	ἀπὸ τοῦ ἰδίου μέσου, βαρὺ
[1, 876]	τροφῆς τρέφεται θρὶξ φλὲψ ἀρτηρία	νεῦρα	ὀστᾶ καὶ τὰ λοιπὰ μόρια.
[1, 876]	τροφῇ μόρια αἵματος γεννητικὰ καὶ	νεύρων	καὶ ὀστέων καὶ τῶν ἄλλων·
[1, 883]	νεῦσιν ἴσχειν, ~(ἐκ δὲ τῆς	νεύσεως	ῥοπὴν ἤτοι πρὸς βαρύτητα ἢ
[1, 882]	γε τῷ ἀλλοτρίῳ γενόμενον τότε	νεῦσιν	ἴσχειν, ~(ἐκ δὲ τῆς νεύσεως
[1, 878]	τὴν δὲ γῆν τὸν Ἀιδωνέα,	Νῆστιν	δὲ καὶ κρούνωμα βρότειον οἱονεὶ
[1, 878]	Ἥρη τε φερέσβιος ἠδ´ Ἀιδωνεύς,	Νῆστίς	θ´, ἣ δακρύοις τέγγει κρούνωμα
[1, 878]	ἐστι τοῦ κόσμου. Ἀριστοτέλης δὲ	Νικομάχου	Σταγειρίτης ἀρχὰς μὲν ἐντελέχειαν ἤτοι
[1, 881]	κινήσεως κατ´ ἐνέργειαν. Οἱ Στωικοὶ	νοερὸν	θεὸν ἀποφαίνονται, πῦρ τεχνικὸν ὁδῷ
[1, 879]	οὐσίαν οἱ Στωικοὶ οὕτως· πνεῦμα	νοερὸν	καὶ πυρῶδες οὐκ ἔχον μὲν
[1, 882]	τὰς ἰδέας ὑπολαμβάνει, ἐν τοῖς	νοήμασι	καὶ ταῖς φαντασίαις τοῦ θεοῦ,
[1, 878]	δ´ οὐσία ἀσώματος ἐν τοῖς	νοήμασι	καὶ ταῖς φαντασίαις τοῦ θεοῦ.
[1, 875]	Θαλῆς δ´ ὁ Μιλήσιος ταὐτὸν	νομίζει	ἀρχὴν καὶ στοιχεῖα. Πλεῖστον δ´
[1, 884]	γένεσιν καὶ φθορὰν διὰ τὸ	νομίζειν	τὸ πᾶν ἀκίνητον. Ἐμπεδοκλῆς δὲ
[1, 880]	ὑπὸ τῶν ποιητῶν, τὸ δὲ	νομικὸν	ὑφ´ ἑκάστης ἀεὶ πόλεως συνίσταται.
[1, 875]	καὶ πῶς ἄρχειν καὶ πῶς	νομοθετεῖν·	ταῦτα γὰρ πάντα ἕνεκα τοῦ
[1, 885]	γενέσεως. Πλάτων λόγον ἀίδιον καὶ	νόμον	ἀίδιον τῆς τοῦ παντὸς φύσεως.
[1, 880]	νόμων εἰσαγωγῇ· ἐπεὶ γὰρ ὁ	νόμος	τὰ φανερὰ τῶν ἀδικημάτων εἴργειν
[1, 885]	ὁ τοῦ κόσμου λόγος ἢ	νόμος	τῶν {ὄντων} ἐν τῷ κόσμῳ
[1, 880]	τοῦ τὴν μαρτυρίαν ἐκ τῶν	νόμων	εἰληφότος {διοικεῖσθαι} Διδάσκεται δὲ τὸ
[1, 880]	(ἔπειτα φησὶ τὴν ἀνομίαν λυθῆναι	νόμων	εἰσαγωγῇ· ἐπεὶ γὰρ ὁ νόμος
[1, 877]	νοῦς ἡ μονάς, ᾧ ταῦτα	νοοῦμεν,	καὶ ἡ δυὰς δ´ ἡ
[1, 877]	ὅμοιος· καὶ ἵππον ἕνα μόνον	νοοῦμεν,	οἱ δ´ ἐπὶ μέρους εἰσὶν
[1, 877]	αὐτὸ τοῦτο ἄνθρωπον ἕνα μόνον	νοοῦμεν,	ᾧ οὐδεὶς ἔτυχεν ὅμοιος· καὶ
[1, 880]	ἀρετῇ διαφόρως κατὰ τὴν τοῦ	νοῦ	σύστασιν, τὸ κράτιστον. Τοῖς οὖν
[1, 882]	φαντασίαις τοῦ θεοῦ, τουτέστι τοῦ	νοῦ,	ὑφεστώσας. Ἀριστοτέλης δ´ εἴδη μὲν
[1, 882]	γῆν, τόν τ´ ἀνωτάτω πάντων	νοῦν	ἐν αἰθέρι. Ἐπίκουρος ἀνθρωποειδεῖς μὲν
[1, 877]	ἐκ τετράδος σύγκειται· εἶναι γὰρ	νοῦν	ἐπιστήμην δόξαν αἴσθησιν, ἐξ ὧν
[1, 881]	τοιαῦτα τῶν ὀνομάτων εἰς τὸν	νοῦν	σπεύδει· νοῦς οὖν ὁ θεός,
[1, 881]	τοὺς ἀστέρας οὐρανίους θεούς. Δημόκριτος	νοῦν	τὸν θεόν, ἐμπυροειδῆ τὴν τοῦ
[1, 876]	τὸ δὲ ποιοῦν αἴτιον τὸν	νοῦν	τὸν τὰ πάντα διαταξάμενον. Ἄρχεται
[1, 881]	ὑπὸ Δηιανείρας φαρμακευθεὶς ἐδολοφονήθη. Θαλῆς	νοῦν	τοῦ κόσμου θεόν. Ἀναξίμανδρος τοὺς
[1, 876]	οὕτως Ὁμοῦ πάντα χρήματα ἦν,	νοῦς	δ´ αὐτὰ διῄρηκε καὶ διακεκόσμηκε
[1, 881]	Εἱστήκει κατ´ ἀρχὰς τὰ σώματα,	νοῦς	δὲ αὐτὰ διεκόσμησε θεοῦ καὶ
[1, 878]	τοῦ θεοῦ. {Ὁ δὲ θεὸς	νοῦς	ἐστι τοῦ κόσμου. Ἀριστοτέλης δὲ
[1, 877]	χρεμετιστικόν {ῥητέον} Διὰ τοῦτο οὖν	νοῦς	ἡ μονάς, ᾧ ταῦτα νοοῦμεν,
[1, 879]	τῇ κεφαλῇ τὸ ἱερώτατον συνέστηκε	νοῦς.	Καὶ τὸ χρῶμα δὲ καλόν·
[1, 877]	ἡ μονάς ἐστιν· (ὁ γὰρ	νοῦς	κατὰ μονάδα θεωρεῖται, οἷον πολλῶν
[1, 877]	ἐπιστήμη καὶ αὐτοὶ λογικοί ἐσμεν.	Νοῦς	μὲν οὖν ἡ μονάς ἐστιν·
[1, 876]	αἴτιον καὶ εἰδικόν, ὅπερ ἐστὶ	νοῦς	ὁ θεός, ἡ δ´ ἐπὶ
[1, 881]	ὀνομάτων εἰς τὸν νοῦν σπεύδει·	νοῦς	οὖν ὁ θεός, χωριστὸν εἶδος,
[1, 882]	ἦν τὸ ποιοῦν, ὅ ἐστι	νοῦς.	Πυθαγόρας Ἀριστοτέλης τὰ μὲν πρῶτα
[1, 881]	τοῦ ἑνὸς φύσις, αὐτὸς ὁ	νοῦς·	τὴν δ´ ἀόριστον δυάδα δαίμονα
[1, 878]	Ἔστι δὲ ὁ θεὸς ὁ	νοῦς	τοῦ κόσμου, ὕλη δὲ τὸ
[1, 880]	καὶ τεταγμένους ἡμέραν τε καὶ	νύκτα	καὶ χειμῶνα καὶ θέρος, ἀνατολάς
[1, 878]	ἄστρα (συμπεριῆγε ταῦτα καὶ τὴν	νῦν	περιφορὰν αὐτῶν μετέωρον ἐφύλαττε. Κἄπειτα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/10/2007