Ennéade, livre, chap.
[6, 9, 1]	ἡ οἰκία ἓν καὶ ἡ	ναῦς,	ὃ εἰ ἀποβάλοι, οὔτ´ ἂν
[6, 9, 1]	οἰκία ἔτι οἰκία οὔτε ἡ	ναῦς.	Τὰ τοίνυν συνεχῆ μεγέθη, εἰ
[6, 9, 1]	ὄντα. Ἀλλ´ οὐδὲ οἰκία ἢ	ναῦς	τὸ ἓν οὐκ ἔχοντα, ἐπείπερ
[6, 9, 2]	τὸ ὄν· οὐ γὰρ δὴ	νεκρόν·	πολλὰ ἄρα τὸ ὄν. Εἰ
[6, 9, 9]	ὅπερ ἐστί. Μᾶλλον μέντοι ἐσμὲν	νεύσαντες	πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ εὖ
[6, 9, 11]	τοὐπίσω καταλιπὼν τὰ ἐν τῷ	νεῷ	ἀγάλματα, ἃ ἐξελθόντι τοῦ ἀδύτου
[6, 9, 6]	τὴν νόησιν. Νόησις δὲ οὐ	νοεῖ,	ἀλλ´ αἰτία τοῦ νοεῖν ἄλλῳ·
[6, 9, 6]	τοίνυν, ὅτι μὴ γινώσκει μηδὲ	νοεῖ	ἑαυτόν, ἄγνοια περὶ αὐτὸν ἔσται·
[6, 9, 9]	κακῶν καθαρὸν τόπον ἀναδραμοῦσα· καὶ	νοεῖ	ἐνταῦθα, καὶ ἀπαθὴς ἐνταῦθα. Καὶ
[6, 9, 7]	τῶν ἄλλων οὐκ ἔστι τι	νοεῖν	ἄλλο νοοῦντα καὶ πρὸς ἄλλῳ
[6, 9, 6]	οὐ νοεῖ, ἀλλ´ αἰτία τοῦ	νοεῖν	ἄλλῳ· τὸ δὲ αἴτιον οὐ
[6, 9, 2]	νοεῖν τε καὶ ἑαυτὸν καὶ	νοεῖν	ἑαυτὸν ὄντα τὰ πάντα. Πολλοῦ
[6, 9, 2]	τὸν νοῦν ἀνάγκη ἐν τῷ	νοεῖν	εἶναι καὶ τόν γε ἄριστον
[6, 9, 6]	τὸ ἕν, ἀλλὰ καὶ τὸ	νοεῖν	καὶ τὸ συνιέναι ἀφαιρεῖν καὶ
[6, 9, 2]	ἐκεῖνον, συνεῖναι δὲ καὶ ἑαυτῷ	νοεῖν	τε καὶ ἑαυτὸν καὶ νοεῖν
[6, 9, 2]	οὐ πρὸς τὸ ἔξω βλέποντα	νοεῖν	τὸ πρὸ αὐτοῦ· εἰς αὐτὸν
[6, 9, 7]	ἐν τῇ ψυχῇ τύπον ἐκεῖνο	νοῆσαι	ἐνεργοῦντος τοῦ τύπου, οὐδ´ αὖ
[6, 9, 6]	πρὸ νοήσεως. Τί γὰρ καὶ	νοήσει;	ἑαυτόν; Πρὸ νοήσεως τοίνυν ἀγνοῶν
[6, 9, 6]	λέγομεν ἕν, καὶ πῶς τῇ	νοήσει	ἐφαρμοστέον; Ἢ πλεόνως τιθέμενον ἓν
[6, 9, 6]	νοήσεως τοίνυν ἀγνοῶν ἔσται, καὶ	νοήσεως	δεήσεται, ἵνα γνῷ ἑαυτὸν ὁ
[6, 9, 6]	ὂν συνὸν αὑτῷ οὐ δεῖται	νοήσεως	ἑαυτοῦ. Ἐπεὶ οὐδὲ τὸ συνεῖναι
[6, 9, 6]	εἰς τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς	νοήσεως	εἶναι· ἐφ´ ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν
[6, 9, 6]	πρὸ γὰρ κινήσεως καὶ πρὸ	νοήσεως.	Τί γὰρ καὶ νοήσει; ἑαυτόν;
[6, 9, 6]	γὰρ καὶ νοήσει; ἑαυτόν; Πρὸ	νοήσεως	τοίνυν ἀγνοῶν ἔσται, καὶ νοήσεως
[6, 9, 6]	δυνάμεως. Ὅταν γὰρ ἂν αὐτὸν	νοήσῃς	οἷον ἢ νοῦν ἢ θεόν,
[6, 9, 6]	τὸ συνιέναι ἀφαιρεῖν καὶ ἑαυτοῦ	νόησιν	καὶ τῶν ἄλλων· οὐ γὰρ
[6, 9, 6]	αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὴν	νόησιν.	Νόησις δὲ οὐ νοεῖ, ἀλλ´
[6, 9, 4]	ἡ σύνεσις ἐκείνου μηδὲ κατὰ	νόησιν,	ὥσπερ τὰ ἄλλα νοητά, ἀλλὰ
[6, 9, 6]	ἀλλὰ μᾶλλον κατὰ τὴν νόησιν.	Νόησις	δὲ οὐ νοεῖ, ἀλλ´ αἰτία
[6, 9, 6]	τι αὐτοῦ δύναται μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ	νόησις,	ἵνα μὴ ἑτερότης· οὐδὲ κίνησις·
[6, 9, 11]	ἀλλ´ οὐδὲ λόγος οὐδέ τις	νόησις	οὐδ´ ὅλως αὐτός, εἰ δεῖ
[6, 9, 4]	κατὰ νόησιν, ὥσπερ τὰ ἄλλα	νοητά,	ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν ἐπιστήμης κρείττονα.
[6, 9, 8]	δὲ αὐταί τε αἱ ψυχαὶ	νοηταί,	ὑπὲρ νοῦν τε ἐκεῖνο, δυνάμεσιν
[6, 9, 3]	ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο καὶ μορφῆς	νοητῆς.	Γεννητικὴ γὰρ ἡ τοῦ ἑνὸς
[6, 9, 5]	καὶ πατέρα αὐτῆς ὄντα κόσμον	νοητόν,	νοῦν ἥσυχον καὶ ἀτρεμῆ κίνησιν
[6, 9, 5]	ὁμοῦ πλῆθος, ὁ κόσμος ὁ	νοητός,	ἔστι μὲν ὃ πρὸς τῷ
[6, 9, 9]	ἑαυτὸν μὲν ἠγλαϊσμένον, φωτὸς πλήρη	νοητοῦ,	μᾶλλον δὲ φῶς αὐτὸ καθαρόν,
[6, 9, 1]	ἓν δίδωσιν, ἕτερον ὂν αὐτῆς	νομίζειν	αὐτὴν διδόναι καὶ πρὸς τὸ
[6, 9, 8]	ζητούμενον; Ἢ ἄλλο τι δεῖ	νομίσαι,	εἰς ὃ πάντα οἷον κέντρα
[6, 9, 7]	τὰ πολιτικὰ οὐκ ἄξια αὐτοῦ	νομίσας	ἀεὶ ἐθέλει μένειν ἄνω, ὅπερ
[6, 9, 11]	ἄδυτον τοῦτο ἀόρατόν τι χρῆμα	νομίσας	καὶ πηγὴν καὶ ἀρχήν, εἰδήσει
[6, 9, 7]	ἧς μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς τοὺς	νόμους	ἐτίθει τῇ τοῦ θείου ἐπαφῇ
[6, 9, 7]	τῇ τοῦ θείου ἐπαφῇ εἰς	νόμων	πληρούμενος θέσιν. Ἢ καὶ τὰ
[6, 9, 5]	λόγοι οἱ ἤδη καθ´ ἓν	νοούμενοι,	οὔτε συγκέχυται τὰ ἐν αὐτῷ·
[6, 9, 2]	αὐτὸς τὸ νοοῦν καὶ τὸ	νοούμενον,	διπλοῦς ἔσται καὶ οὐχ ἁπλοῦς
[6, 9, 7]	νοουμένῳ, ἵν´ ᾖ αὐτὸ τὸ	νοούμενον,	οὕτω δεῖ καὶ ἐνταῦθα εἰδέναι,
[6, 9, 3]	ἔχειν ὃ ζητεῖ, ὅτι τοῦ	νοουμένου	μὴ ἕτερόν ἐστιν. Ὅμως δὴ
[6, 9, 7]	ἀλλὰ δεῖ μηδὲν προσάπτειν τῷ	νοουμένῳ,	ἵν´ ᾖ αὐτὸ τὸ νοούμενον,
[6, 9, 2]	Καὶ εἰ μὲν αὐτὸς τὸ	νοοῦν	καὶ τὸ νοούμενον, διπλοῦς ἔσται
[6, 9, 8]	συναφὴν γίνεσθαι καὶ πλεόνως τὸ	νοοῦν	παρεῖναι ὁμοιότητι καὶ ταὐτότητι καὶ
[6, 9, 8]	δυνάμεσιν ἄλλαις, ᾗ πέφυκε τὸ	νοοῦν	πρὸς τὸ κατανοούμενον συνάπτειν, οἰητέον
[6, 9, 6]	ἄλλων· οὐ γὰρ κατὰ τὸν	νοοῦντα	δεῖ τάττειν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον
[6, 9, 7]	οὐκ ἔστι τι νοεῖν ἄλλο	νοοῦντα	καὶ πρὸς ἄλλῳ ὄντα, ἀλλὰ
[6, 9, 9]	πηγὴν μὲν ζωῆς, πηγὴν δὲ	νοῦ,	ἀρχὴν ὄντος, ἀγαθοῦ αἰτίαν, ῥίζαν
[6, 9, 5]	τιμιωτάτου, εἴπερ δεῖ τι πρὸ	νοῦ	εἶναι ἓν μὲν εἶναι βουλομένου,
[6, 9, 9]	δὲ ἐκεῖ ζῆν ἐνέργεια μὲν	νοῦ·	ἐνέργεια δὲ καὶ γεννᾷ θεοὺς
[6, 9, 5]	τε ἄλλα καὶ ὡς παρὰ	νοῦ	ἐστι καὶ λόγου παρὰ τούτου
[6, 9, 2]	οὕτως εἴη τὰ πάντα τοῦ	νοῦ	τὰ πάντα ὄντος· οὐδὲ τὸ
[6, 9, 3]	Ἀλλὰ δεῖ λαβεῖν παρὰ τοῦ	νοῦ	τὴν ἐπαγγελίαν ὧν δύναται. Δύναται
[6, 9, 3]	Οὐδὲ νοῦς τοίνυν, ἀλλὰ πρὸ	νοῦ·	τὶ γὰρ τῶν ὄντων ἐστὶν
[6, 9, 3]	τὸ καθαρώτατον θεᾶσθαι καὶ τοῦ	νοῦ	τῷ πρώτῳ. Ὅταν τοίνυν ὁ
[6, 9, 2]	ἐκ τῶνδε δῆλον ἔσται· τὸν	νοῦν	ἀνάγκη ἐν τῷ νοεῖν εἶναι
[6, 9, 6]	ἂν αὐτὸν νοήσῃς οἷον ἢ	νοῦν	ἢ θεόν, πλέον ἐστί· καὶ
[6, 9, 5]	πατέρα αὐτῆς ὄντα κόσμον νοητόν,	νοῦν	ἥσυχον καὶ ἀτρεμῆ κίνησιν φατέον
[6, 9, 5]	νοῦν τῶν ἐπιστημῶν αἴτιον. Καὶ	νοῦν	ἰδόντα οἷον αἰσθητὸν τῷ ἀντιληπτὸν
[6, 9, 11]	πάλιν κουφισθήσεται δι´ ἀρετῆς ἐπὶ	νοῦν	ἰὼν καὶ σοφίαν καὶ διὰ
[6, 9, 2]	οἷον, εἰ νοῦς ἡ οὐσία,	νοῦν	καὶ τὸ ἓν εἶναι πρώτως
[6, 9, 5]	ἀρετὴν ἴσχει· μετὰ δὲ ταῦτα	νοῦν	λαβεῖν ἕτερον τοῦ λογιζομένου καὶ
[6, 9, 3]	οὔτε ποιὸν οὔτε ποσὸν οὔτε	νοῦν	οὔτε ψυχήν· οὐδὲ κινούμενον οὐδ´
[6, 9, 8]	τε αἱ ψυχαὶ νοηταί, ὑπὲρ	νοῦν	τε ἐκεῖνο, δυνάμεσιν ἄλλαις, ᾗ
[6, 9, 2]	Ἔχει δὲ καὶ ζωὴν {καὶ	νοῦν}	τὸ ὄν· οὐ γὰρ δὴ
[6, 9, 2]	δὲ οὐχ οἷόν τε τὸν	νοῦν	τὸ πρῶτον εἶναι καὶ ἐκ
[6, 9, 3]	ἀρχῆς καὶ ἑνὸς θεατὴν ἐσόμενον.	Νοῦν	τοίνυν χρὴ γενόμενον καὶ τὴν
[6, 9, 2]	οὕτως δεύτερον. Καὶ χρὴ τὸν	νοῦν	τοιοῦτον τίθεσθαι, οἷον παρεῖναι μὲν
[6, 9, 5]	ἐν τῇ ψυχῇ γεγονέναι τὸν	νοῦν	τῶν ἐπιστημῶν αἴτιον. Καὶ νοῦν
[6, 9, 5]	ὅτι αὐτῷ μηδὲ ἐσκέδασται ὁ	νοῦς,	ἀλλὰ σύνεστιν ἑαυτῷ ὄντως οὐ
[6, 9, 3]	γὰρ τῶν ὄντων ἐστὶν ὁ	νοῦς·	ἐκεῖνο δὲ οὔ τι, ἀλλὰ
[6, 9, 3]	δύναται. Δύναται δὲ ὁρᾶν ὁ	νοῦς	ἢ τὰ πρὸ αὐτοῦ ἢ
[6, 9, 2]	εἶναι τὸ ἕν· οἷον, εἰ	νοῦς	ἡ οὐσία, νοῦν καὶ τὸ
[6, 9, 5]	οὐσίᾳ καὶ ἄγει εἰς οὐσίαν	νοῦς	καὶ αὐτοῦ ἡ φύσις τοιαύτη,
[6, 9, 2]	γὰρ οὐκέτι ἓν εἴη· οὐδὲ	νοῦς,	καὶ γὰρ ἂν οὕτως εἴη
[6, 9, 2]	ἓν τὸ πρῶτον, ὁ δὲ	νοῦς	καὶ τὰ εἴδη καὶ τὸ
[6, 9, 3]	γίνεται τῆς θέας, ὅτι μὴ	νοῦς	τὰ τοιαῦτα πέφυκεν ὁρᾶν, ἀλλ´
[6, 9, 3]	δὲ τὸ πρὸ αὐτοῦ. Οὐδὲ	νοῦς	τοίνυν, ἀλλὰ πρὸ νοῦ· τὶ
[6, 9, 2]	ἄρα τὸ ὄν. Εἰ δὲ	νοῦς	τοῦτο εἴη, καὶ οὕτω πολλὰ
[6, 9, 3]	ταύτην τὴν φύσιν φαντασθῇ, οὐ	νοῦς	τούτῳ ἡγεμὼν γίνεται τῆς θέας,
[6, 9, 9]	φθαρτὰ ἂν ἦν τὰ γεννώμενα.	Νῦν	δ´ ἐστὶν ἀίδια, ὅτι ἡ
[6, 9, 8]	μᾶλλον καὶ ὅτι χωρισθεῖσαι ὅλαι.	Νῦν	δέ, ἐπεὶ μέρος ἡμῶν κατέχεται
[6, 9, 9]	ἀληθῶς ζῆν ἐνταῦθα· τὸ γὰρ	νῦν	καὶ τὸ ἄνευ θεοῦ ἴχνος
[6, 9, 10]	ὅταν χωρίς. Οὕτω καὶ ἡμεῖς	νῦν	λέγομεν ἕτερον. Διὸ καὶ δύσφραστον
[6, 9, 3]	καὶ τὴν ψυχὴν τὴν αὑτοῦ	νῷ	πιστεύσαντα καὶ ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ
[6, 9, 3]	ἐκεῖνον δεχόμενον, ἀλλὰ καθαρῷ τῷ	νῷ	τὸ καθαρώτατον θεᾶσθαι καὶ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/06/2010