Ennéade, livre, chap.
[6, 9, 6]	ἱδρυθησόμενον ἄψυχον καὶ ὄγκος πίπτων,	ἐὰν	μήπω ἱδρυθῇ. Ἵδρυται δὲ καὶ
[6, 9, 5]	γεννῶσαν τὰ ὄντα μένουσαν ἐν	ἑαυτῇ	καὶ οὐκ ἐλαττουμένην οὐδὲ ἐν
[6, 9, 3]	τοῖς μεγάλοις ἀσμένως περιπίπτει. Καθ´	ἑαυτὴν	δὲ ἡ ψυχὴ ὅταν ἰδεῖν
[6, 9, 8]	ἐστι, καὶ τούτου ἀναρτήσεται συμφέρουσα	ἑαυτὴν	πρὸς τὸ αὐτό, πρὸς ὃ
[6, 9, 8]	~Εἴ τις οὖν ψυχὴ οἶδεν	ἑαυτὴν	τὸν ἄλλον χρόνον, καὶ οἶδεν
[6, 9, 6]	ὅτι μὴ γινώσκει μηδὲ νοεῖ	ἑαυτόν,	ἄγνοια περὶ αὐτὸν ἔσται· ἡ
[6, 9, 3]	ἱέμενον εἰς τὰ πρῶτα ἐπαναγαγεῖν	ἑαυτὸν	ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐσχάτων ὄντων,
[6, 9, 7]	τὸν πατέρα· ὁ δὲ μαθὼν	ἑαυτὸν	εἰδήσει καὶ ὁπόθεν. ~Εἴ τις
[6, 9, 11]	διαφορὰν ἐν αὑτῷ οὐδεμίαν πρὸς	ἑαυτὸν	ἔχων οὔτε κατὰ ἄλλα οὐ
[6, 9, 2]	καὶ ἑαυτῷ νοεῖν τε καὶ	ἑαυτὸν	καὶ νοεῖν ἑαυτὸν ὄντα τὰ
[6, 9, 9]	καὶ ἑαυτὸν ὡς ὁρᾶν θέμις·	ἑαυτὸν	μὲν ἠγλαϊσμένον, φωτὸς πλήρη νοητοῦ,
[6, 9, 10]	λόγῳ, ὥσπερ καὶ τὸ ὁρώμενον.	Ἑαυτὸν	μὲν οὖν ἰδὼν τότε, ὅτε
[6, 9, 6]	καὶ νοήσεως δεήσεται, ἵνα γνῷ	ἑαυτὸν	ὁ αὐτάρκης ἑαυτῷ. Οὐ τοίνυν,
[6, 9, 2]	τε καὶ ἑαυτὸν καὶ νοεῖν	ἑαυτὸν	ὄντα τὰ πάντα. Πολλοῦ ἄρα
[6, 9, 6]	νοήσεως. Τί γὰρ καὶ νοήσει;	ἑαυτόν;	Πρὸ νοήσεως τοίνυν ἀγνοῶν ἔσται,
[6, 9, 11]	τὴν ἐν αὑτῷ καὶ κατανοήσας	ἑαυτὸν	ταύταις κεκοσμημένον πάλιν κουφισθήσεται δι´
[6, 9, 10]	ἐθεᾶτο ἕτερον, ἀλλὰ ἓν πρὸς	ἑαυτόν;	~Τοῦτο δὴ ἐθέλον δηλοῦν τὸ
[6, 9, 5]	σύνεστιν ἑαυτῷ ὄντως οὐ διαρτήσας	ἑαυτὸν	τῷ πλησίον μετὰ τὸ ἓν
[6, 9, 9]	δὴ ἔστιν ἐνταῦθα κἀκεῖνον καὶ	ἑαυτὸν	ὡς ὁρᾶν θέμις· ἑαυτὸν μὲν
[6, 9, 6]	εἶναι. Τὸ δὲ οὐ δεῖται	ἑαυτοῦ·	αὐτὸ γάρ ἐστι. Καὶ μὴν
[6, 9, 6]	τῆς σῆς νοήσεως εἶναι· ἐφ´	ἑαυτοῦ	γάρ ἐστιν οὐδενὸς αὐτῷ συμβεβηκότος.
[6, 9, 6]	ἄλλων ὂν καὶ οὐκ ἐφ´	ἑαυτοῦ,	ἐνδεὲς τῶν ἄλλων ὑπάρχον, καὶ
[6, 9, 6]	συνὸν αὑτῷ οὐ δεῖται νοήσεως	ἑαυτοῦ.	Ἐπεὶ οὐδὲ τὸ συνεῖναι δεῖ
[6, 9, 6]	καὶ τὸ συνιέναι ἀφαιρεῖν καὶ	ἑαυτοῦ	νόησιν καὶ τῶν ἄλλων· οὐ
[6, 9, 3]	γενέσθαι, ἐπί τε τὴν ἐν	ἑαυτῷ	ἀρχὴν ἀναβεβηκέναι καὶ ἓν ἐκ
[6, 9, 11]	εἰ μεμνῷτο, ἔχοι ἂν παρ´	ἑαυτῷ	ἐκείνου εἰκόνα· Ἦν δὲ ἓν
[6, 9, 2]	εἰς ἐκεῖνον, συνεῖναι δὲ καὶ	ἑαυτῷ	νοεῖν τε καὶ ἑαυτὸν καὶ
[6, 9, 4]	μηδὲ ἔπαθε μηδὲ ἔσχεν ἐν	ἑαυτῷ	οἷον ἐρωτικὸν πάθημα ἐκ τοῦ
[6, 9, 5]	ἐσκέδασται ὁ νοῦς, ἀλλὰ σύνεστιν	ἑαυτῷ	ὄντως οὐ διαρτήσας ἑαυτὸν τῷ
[6, 9, 6]	ἵνα γνῷ ἑαυτὸν ὁ αὐτάρκης	ἑαυτῷ.	Οὐ τοίνυν, ὅτι μὴ γινώσκει
[6, 9, 6]	ἔστιν ὑπεράγαθον καὶ αὐτὸ οὐχ	ἑαυτῷ,	τοῖς δὲ ἄλλοις ἀγαθόν, εἴ
[6, 9, 8]	ὑπεράραντες, τούτῳ συνάπτομεν κατὰ τὸ	ἑαυτῶν	κέντρον τῷ οἷον πάντων κέντρῳ,
[6, 9, 3]	ἑρμηνεύειν ἐθέλειν πάθη ὁτὲ μὲν	ἐγγύς,	ὁτὲ δὲ ἀποπίπτοντας ταῖς περὶ
[6, 9, 4]	τὴν ψυχὴν περιφωτίσας διὰ τὸ	ἐγγυτέρω	γεγονέναι, ἀναβεβηκέναι δὲ ἔτι ὀπισθοβαρὴς
[6, 9, 1]	τοῦ ἕν, τὸ δὲ συνεχὲς	ἐγγυτέρω·	ψυχὴ δὲ ἔτι μᾶλλον κοινωνοῦσα
[6, 9, 11]	Ἐκπίπτων δὲ τῆς θέας πάλιν	ἐγείρας	ἀρετὴν τὴν ἐν αὑτῷ καὶ
[6, 9, 11]	μὴ ἑωραμένον, ἀλλ´ ἡνωμένον, ὃς	ἐγένετο	ὅτε ἐκείνῳ ἐμίγνυτο εἰ μεμνῷτο,
[6, 9, 7]	γίνεσθαι, εἰ μέλλει μηδὲν ἐμπόδιον	ἐγκαθήμενον	ἔσεσθαι πρὸς πλήρωσιν καὶ ἔλλαμψιν
[6, 9, 3]	ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ ὁρᾷ ἐκεῖνος	ἐγρηγορυῖα	δέχοιτο, τούτῳ θεᾶσθαι τὸ ἓν
[6, 9, 10]	ἕτερον οὐκ ἰδὼν ἐκεῖ ὅτε	ἐθεᾶτο	ἕτερον, ἀλλὰ ἓν πρὸς ἑαυτόν;
[6, 9, 7]	οὐκ ἄξια αὐτοῦ νομίσας ἀεὶ	ἐθέλει	μένειν ἄνω, ὅπερ καὶ τῷ
[6, 9, 3]	ἔξωθεν περιθέοντας τὰ αὑτῶν ἑρμηνεύειν	ἐθέλειν	πάθη ὁτὲ μὲν ἐγγύς, ὁτὲ
[6, 9, 3]	δὲ ἡ ψυχὴ ὅταν ἰδεῖν	ἐθέλῃ,	μόνον ὁρῶσα τῷ συνεῖναι καὶ
[6, 9, 11]	ἓν πρὸς ἑαυτόν; ~Τοῦτο δὴ	ἐθέλον	δηλοῦν τὸ τῶν μυστηρίων τῶνδε
[6, 9, 1]	ἓν καὶ ἡ ναῦς, ὃ	εἰ	ἀποβάλοι, οὔτ´ ἂν ἡ οἰκία
[6, 9, 2]	ἕν. Ἀλλ´ ἔλεγεν ὁ λόγος,	εἰ	ἀπολεῖ ἕκαστον τὸ ἕν, μηδ´
[6, 9, 11]	ἔχει ὁμοίωμα ἐκείνου αὑτόν, καὶ	εἰ	ἀφ´ αὑτοῦ μεταβαίνοι ὡς εἰκὼν
[6, 9, 11]	τὸ ἐν τῷ ἀδύτῳ θεάσεται.	Εἰ	δ´ ἄλλως βλέποι, οὐδὲν αὐτῷ
[6, 9, 1]	ἔτι μᾶλλον κοινωνοῦσα καὶ αὐτή.	Εἰ	δ´ ὅτι ἄνευ τοῦ ἓν
[6, 9, 7]	τἀγαθὸν ὑπὲρ τὰ ἄλλα ἀγαθά.	~Εἰ	δ´ ὅτι μηδὲν τούτων ἐστίν,
[6, 9, 2]	τὸ κρεῖττον καὶ πρὸ αὐτοῦ.	Εἰ	δὲ καὶ πρὸς αὐτὸν καὶ
[6, 9, 4]	ἔργον ἤδη τοῦ ἰδεῖν βεβουλημένου.	Εἰ	δὲ μὴ ἦλθέ τις ἐπὶ
[6, 9, 2]	νεκρόν· πολλὰ ἄρα τὸ ὄν.	Εἰ	δὲ νοῦς τοῦτο εἴη, καὶ
[6, 9, 9]	δὲ ὄντα, ἀναφθέντα μὲν τότε,	εἰ	δὲ πάλιν βαρύνοιτο, ὥσπερ μαραινόμενον.
[6, 9, 2]	οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ τὸ ἕν·	εἰ	δὲ πρὸς ἕτερον βλέπει, πάντως
[6, 9, 6]	γὰρ ἐνδεές, ἐφιέμενον ἀρχῆς ἐνδεές·	εἰ	δὲ τὸ ἓν ἐνδεές του,
[6, 9, 7]	αὐτῇ τῆς φύσεως τῆς πρώτης.	Εἰ	δὲ τοῦτο, πάντων τῶν ἔξω
[6, 9, 2]	ἕν· καὶ ζητητέον τί ἐστιν.	Εἰ	δὲ ψυχῆς ἐνέργημα τὸ ἀριθμεῖν
[6, 9, 11]	τις νόησις οὐδ´ ὅλως αὐτός,	εἰ	δεῖ καὶ τοῦτο λέγειν. Ἀλλ´
[6, 9, 7]	ἱκανῶς οἷον ὁμιλήσαντα ἥκειν ἀγγέλλοντα,	εἰ	δύναιτο, καὶ ἄλλῳ τὴν ἐκεῖ
[6, 9, 2]	οἷον ἀριθμός τις ἑκάστου, ὥσπερ	εἰ	δύο τινὰ ἔλεγες, οὕτως ἐπὶ
[6, 9, 1]	ἀλλ´ ἕτερα αὐτῆς, οὕτω χρή,	εἰ	καὶ ἓν δίδωσιν, ἕτερον ὂν
[6, 9, 9]	γὰρ ἀποτετμήμεθα οὐδὲ χωρίς ἐσμεν,	εἰ	καὶ παρεμπεσοῦσα ἡ σώματος φύσις
[6, 9, 7]	ἄρα ἄποιον εἶναι δεῖ πάντων,	εἰ	μέλλει δέχεσθαι τοὺς πάντων τύπους,
[6, 9, 7]	μᾶλλον ἀνείδεον τὴν ψυχὴν γίνεσθαι,	εἰ	μέλλει μηδὲν ἐμπόδιον ἐγκαθήμενον ἔσεσθαι
[6, 9, 11]	ὃς ἐγένετο ὅτε ἐκείνῳ ἐμίγνυτο	εἰ	μεμνῷτο, ἔχοι ἂν παρ´ ἑαυτῷ
[6, 9, 2]	ἐπιστρέφων εἰς ἀρχὴν ἐπιστρέφει. Καὶ	εἰ	μὲν αὐτὸς τὸ νοοῦν καὶ
[6, 9, 2]	ἐπὶ μόνου τινὸς τὸ ἕν.	Εἰ	μὲν οὖν ὁ ἀριθμὸς τῶν
[6, 9, 8]	σφαίρας τῆς περιεχούσης κέντρῳ, ἀναπαυόμενοι.	Εἰ	μὲν οὖν σωματικοὶ ἦσαν, οὐ
[6, 9, 9]	μένουσα. Διὸ κἀκεῖνα μένει· οἷον	εἰ	μένοντος ἡλίου καὶ τὸ φῶς
[6, 9, 1]	ψυχὴ καὶ ἡ μία κἂν	εἰ	μὴ ἐκ μερῶν· πλεῖσται γὰρ
[6, 9, 1]	Τί γὰρ ἂν καὶ εἴη,	εἰ	μὴ ἓν εἴη; Ἐπείπερ ἀφαιρεθέντα
[6, 9, 1]	ἐκεῖνα. Οὔτε γὰρ στρατὸς ἔστιν,	εἰ	μὴ ἓν ἔσται, οὔτε χορὸς
[6, 9, 3]	αὐτὸ ποιεῖ. Διὰ τί οὖν,	εἰ	μὴ κινούμενον, οὐχ ἑστώς; Ὅτι
[6, 9, 1]	ναῦς. Τὰ τοίνυν συνεχῆ μεγέθη,	εἰ	μὴ τὸ ἓν αὐτοῖς παρείη,
[6, 9, 2]	αὐτὸ εἶναι τὸ ἕν· οἷον,	εἰ	νοῦς ἡ οὐσία, νοῦν καὶ
[6, 9, 4]	ὡς πέφυκεν ἐκεῖνος θεατὸς εἶναι	εἰ	οὖν μήπω ἐστὶν ἐκεῖ, ἀλλὰ
[6, 9, 2]	ἀνάγκη εἶναι. Καὶ ἔτι μᾶλλον,	εἰ	τὰ εἴδη περιέχοι· οὐδὲ γὰρ
[6, 9, 2]	τὸ παράπαν. Ὁρᾶν οὖν δεῖ,	εἰ	ταὐτὸν τὸ ἓν ἕκαστον καὶ
[6, 9, 2]	ἄλλο ἄρα ἄνθρωπος καὶ ἕν,	εἰ	τὸ μὲν μεριστόν, τὸ δὲ
[6, 9, 2]	ὂν καὶ τὸ ἕν. Ἀλλ´	εἰ	τὸ ὂν τὸ ἑκάστου πλῆθός
[6, 9, 1]	ζῴων σώματα ἓν ὄντα ἕκαστα	εἰ	φεύγοι τὸ ἓν εἰς πλῆθος
[6, 9, 6]	ἑαυτῷ, τοῖς δὲ ἄλλοις ἀγαθόν,	εἴ	τι αὐτοῦ δύναται μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ
[6, 9, 11]	ἐπέκεινα οὐσίας ταύτῃ, ᾗ προσομιλεῖ.	Εἴ	τις οὖν τοῦτο αὑτὸν γενόμενον
[6, 9, 8]	μαθὼν ἑαυτὸν εἰδήσει καὶ ὁπόθεν.	~Εἴ	τις οὖν ψυχὴ οἶδεν ἑαυτὴν
[6, 9, 8]	κατέχεται ὑπὸ τοῦ σώματος, οἷον	εἴ	τις τοὺς πόδας ἔχοι ἐν
[6, 9, 9]	περιπτυσσόμενον σαρξὶν ἔξωθεν. Ὅστις δὲ	εἶδεν,	οἶδεν ὃ λέγω, ὡς ἡ
[6, 9, 7]	νοούμενον, οὕτω δεῖ καὶ ἐνταῦθα	εἰδέναι,	ὡς οὐκ ἔστιν ἄλλου ἔχοντα
[6, 9, 7]	διαθέσει, τότε δὲ καὶ τοῖς	εἴδεσιν,	ἀγνοήσαντα δὲ καὶ αὑτὸν ἐν
[6, 9, 3]	εἶδος· ἀλλ´ ἔστιν ἡμῖν γνῶσις	εἴδεσιν	ἐπερειδομένη. Ὅσῳ δ´ ἂν εἰς
[6, 9, 2]	ὁ δὲ νοῦς καὶ τὰ	εἴδη	καὶ τὸ ὂν οὐ πρῶτα.
[6, 9, 2]	Καὶ ἔτι μᾶλλον, εἰ τὰ	εἴδη	περιέχοι· οὐδὲ γὰρ ἡ ἰδέα
[6, 9, 7]	πατέρα· ὁ δὲ μαθὼν ἑαυτὸν	εἰδήσει	καὶ ὁπόθεν. ~Εἴ τις οὖν
[6, 9, 7]	αὑτοῦ ἔξω ἐν μανίᾳ γεγενημένος	εἰδήσει	τὸν πατέρα· ὁ δὲ μαθὼν
[6, 9, 11]	νομίσας καὶ πηγὴν καὶ ἀρχήν,	εἰδήσει	ὡς ἀρχῇ ἀρχὴν ὁρᾷ καὶ
[6, 9, 3]	τὸ ὂν ῥᾴδιον μηδὲ τὸ	εἶδος·	ἀλλ´ ἔστιν ἡμῖν γνῶσις εἴδεσιν
[6, 9, 1]	ὃ δίδωσιν, οἷον μορφὴ καὶ	εἶδος,	ἀλλ´ ἕτερα αὐτῆς, οὕτω χρή,
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ὂν οὐ πρῶτα.	Εἶδός	τε γὰρ ἕκαστον ἐκ πολλῶν
[6, 9, 7]	ἐστινἔξω, ἀλλὰ πᾶσι σύνεστιν οὐκ	εἰδόσι.	Φεύγουσι γὰρ αὐτοὶ αὐτοῦ ἔξω,
[6, 9, 3]	μονοειδές, μᾶλλον δὲ ἀνείδεον πρὸ	εἴδους	ὂν παντός, πρὸ κινήσεως, πρὸ
[6, 9, 7]	Διὸς ἐφημίσθη εἶναι, ἧς μεμνημένος	εἴδωλα	αὐτῆς τοὺς νόμους ἐτίθει τῇ
[6, 9, 9]	ἐρώμενα θνητὰ καὶ βλαβερὰ καὶ	εἰδώλων	ἔρωτες καὶ μεταπίπτει, ὅτι οὐκ
[6, 9, 6]	τό τε εὖ τί ἂν	εἴη	αὐτῷ ἔξω αὐτοῦ; Ὥστε οὐ
[6, 9, 1]	εἶναι. Τί γὰρ ἂν καὶ	εἴη,	εἰ μὴ ἓν εἴη; Ἐπείπερ
[6, 9, 2]	ἀδύνατον πλῆθος εἶναι, ἕτερον ἂν	εἴη	ἑκάτερον. Ἄνθρωπος γοῦν καὶ ζῷον
[6, 9, 2]	τὸ ἀριθμεῖν ἐπεξιούσης, οὐδὲν ἂν	εἴη	ἐν τοῖς πράγμασι τὸ ἕν.
[6, 9, 1]	καὶ εἴη, εἰ μὴ ἓν	εἴη;	Ἐπείπερ ἀφαιρεθέντα τοῦ ἓν ὃ
[6, 9, 2]	τὰ ὄντα πολλὰ μᾶλλον ἂν	εἴη	καὶ ἕτερον τοῦ ἑνός, μεταλήψει
[6, 9, 2]	ὄν. Εἰ δὲ νοῦς τοῦτο	εἴη,	καὶ οὕτω πολλὰ ἀνάγκη εἶναι.
[6, 9, 2]	καὶ οὕτως ἕν, ὥσπερ ἂν	εἴη	ὁ κόσμος ἕν. Ὅλως δὲ
[6, 9, 2]	ἔσται, οὕτω γὰρ οὐκέτι ἓν	εἴη·	οὐδὲ νοῦς, καὶ γὰρ ἂν
[6, 9, 2]	νοῦς, καὶ γὰρ ἂν οὕτως	εἴη	τὰ πάντα τοῦ νοῦ τὰ
[6, 9, 1]	ἓν εἶναι οὐδ´ ἂν ψυχὴ	εἴη,	ταύτῃ εἰς ταὐτόν τις ἄγει
[6, 9, 1]	ἓν αὐτοῖς παρείη, οὐκ ἂν	εἴη·	τμηθέντα γοῦν, καθόσον τὸ ἓν
[6, 9, 3]	τὰ πάντα. ~Τί ἂν οὖν	εἴη	τὸ ἓν καὶ τίνα φύσιν
[6, 9, 11]	συνουσίαν πρὸς οὐκ ἄγαλμα οὐδὲ	εἰκόνα,	ἀλλὰ αὐτό· ἃ δὴ γίγνεται
[6, 9, 11]	ἔχοι ἂν παρ´ ἑαυτῷ ἐκείνου	εἰκόνα·	Ἦν δὲ ἓν καὶ αὐτὸς
[6, 9, 11]	εἰ ἀφ´ αὑτοῦ μεταβαίνοι ὡς	εἰκὼν	πρὸς ἀρχέτυπον, τέλος ἂν ἔχοι
[6, 9, 9]	σώματος φύσις πρὸς αὑτὴν ἡμᾶς	εἵλκυσεν,	ἀλλ´ ἐμπνέομεν καὶ σῳζόμεθα οὐ
[6, 9, 4]	καὶ πειράσθω ἀποστὰς πάντων μόνος	εἶναι,	ἃ δὲ ἐν τοῖς λόγοις
[6, 9, 4]	καὶ μηδαμῇ ἐκβαίνειν τοῦ ἓν	εἶναι,	ἀλλ´ ἀποστῆναι δεῖ καὶ ἐπιστήμης
[6, 9, 5]	τῷ πλησίον μετὰ τὸ ἓν	εἶναι,	ἀποστῆναι δέ πως τοῦ ἑνὸς
[6, 9, 3]	ὄντων, κακίας τε πάσης ἀπηλλαγμένον	εἶναι	ἅτε πρὸς τὸ ἀγαθὸν σπεύδοντα
[6, 9, 2]	ἄν τις καὶ παρ´ αὐτὰ	εἶναι	αὐτὸ φήσαι; Ἢ γὰρ ταὐτὸν
[6, 9, 3]	καὶ ἓν οὖσα τῷ ἓν	εἶναι	αὐτῷ οὐκ οἴεταί πω ἔχειν
[6, 9, 5]	πρὸ νοῦ εἶναι ἓν μὲν	εἶναι	βουλομένου, οὐκ ὄντος δὲ ἕν,
[6, 9, 7]	ὕλης λέγεται, ὡς ἄρα ἄποιον	εἶναι	δεῖ πάντων, εἰ μέλλει δέχεσθαι
[6, 9, 6]	τι αὐταρκέστατον εἶναι, τὸ ἓν	εἶναι	δεῖ τοιοῦτον ὂν μόνον, οἷον
[6, 9, 4]	ἰδεῖν ὡς πέφυκεν ἐκεῖνος θεατὸς	εἶναι	εἰ οὖν μήπω ἐστὶν ἐκεῖ,
[6, 9, 5]	αὐτὸ ὁ λόγος ἐξ ἀνάγκης	εἶναι,	εἴπερ τις καὶ ψυχὴν εἶναι,
[6, 9, 6]	του, ζητεῖ δηλονότι τὸ μὴ	εἶναι	ἕν· ὥστε ἐνδεὲς ἔσται τοῦ
[6, 9, 5]	εἴπερ δεῖ τι πρὸ νοῦ	εἶναι	ἓν μὲν εἶναι βουλομένου, οὐκ
[6, 9, 9]	πόρρω εἶναι μόνον καὶ ἧττον	εἶναι.	Ἐνταῦθα καὶ ἀναπαύεται ψυχὴ καὶ
[6, 9, 5]	ἰδόντα οἷον αἰσθητὸν τῷ ἀντιληπτὸν	εἶναι	ἐπαναβεβηκότα τῇ ψυχῇ καὶ πατέρα
[6, 9, 1]	ἐστιν ἕκαστα μετὰ τοῦ ἓν	εἶναί	ἐστιν· ἀλλ´ ὅμως ἕτερον αὐτῶν
[6, 9, 2]	τὸ δὲ ἓν ἀδύνατον πλῆθος	εἶναι,	ἕτερον ἂν εἴη ἑκάτερον. Ἄνθρωπος
[6, 9, 6]	τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς νοήσεως	εἶναι·	ἐφ´ ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν οὐδενὸς
[6, 9, 8]	οὐκ ἐφίεται, ὥστε περὶ ἡμᾶς	εἶναι,	ἡμεῖς δὲ ἐκείνου, ὥστε ἡμεῖς
[6, 9, 7]	ποιούμενος ὀαριστὴς τοῦ Διὸς ἐφημίσθη	εἶναι,	ἧς μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς τοὺς
[6, 9, 1]	τὸ ἓν ἀπόλλυσιν, ἀλλάσσει τὸ	εἶναι.	Καὶ δὴ καὶ τὰ τῶν
[6, 9, 5]	τοιαύτη, ὡς πηγὴν τῶν ἀρίστων	εἶναι	καὶ δύναμιν γεννῶσαν τὰ ὄντα
[6, 9, 2]	τε τὸν νοῦν τὸ πρῶτον	εἶναι	καὶ ἐκ τῶνδε δῆλον ἔσται·
[6, 9, 2]	εἴη, καὶ οὕτω πολλὰ ἀνάγκη	εἶναι.	Καὶ ἔτι μᾶλλον, εἰ τὰ
[6, 9, 2]	νοῦν ἀνάγκη ἐν τῷ νοεῖν	εἶναι	καὶ τόν γε ἄριστον καὶ
[6, 9, 9]	εὖ ἐνταῦθα, τὸ δὲ〉 πόρρω	εἶναι	μόνον καὶ ἧττον εἶναι. Ἐνταῦθα
[6, 9, 3]	οὐδὲν θαυμαστὸν μὴ ῥᾴδιον εἰπεῖν	εἶναι,	ὅπου μηδὲ τὸ ὂν ῥᾴδιον
[6, 9, 6]	αὑτὸ μήτε πρὸς ἄλλο ἐνδεὲς	εἶναι.	Οὐ γάρ τι ζητεῖ, ἵνα
[6, 9, 1]	δ´ ὅτι ἄνευ τοῦ ἓν	εἶναι	οὐδ´ ἂν ψυχὴ εἴη, ταύτῃ
[6, 9, 2]	μεταδιδόντα δὲ τοῖς ἄλλοις τοῦ	εἶναι	οὕτως καὶ κατὰ τοσοῦτον καὶ
[6, 9, 6]	ἁπάντων καὶ αὐταρκέστατον, καὶ ἀνενδεέστατον	εἶναι·	πᾶν δὲ πολὺ καὶ μὴ
[6, 9, 2]	Πολλοῦ ἄρα δεῖ τὸ ἓν	εἶναι	ποικίλον ὄντα. Οὐ τοίνυν οὐδὲ
[6, 9, 2]	οὐσία, νοῦν καὶ τὸ ἓν	εἶναι	πρώτως ὄντα ὂν καὶ πρώτως
[6, 9, 4]	δὲ ἡ ψυχὴ τοῦ ἓν	εἶναι	τὴν ἀπόστασιν καὶ οὐ πάντη
[6, 9, 1]	ὁπωσοῦν λέγεται ἐν τοῖς οὖσιν	εἶναι.	Τί γὰρ ἂν καὶ εἴη,
[6, 9, 6]	οὖν αὐτοῦ ἡ οὐσία ἓν	εἶναι.	Τὸ δὲ οὐ δεῖται ἑαυτοῦ·
[6, 9, 2]	καὶ αὐτὴν τὴν οὐσίαν αὐτὸ	εἶναι	τὸ ἕν· οἷον, εἰ νοῦς
[6, 9, 6]	Εἴπερ οὖν δεῖ τι αὐταρκέστατον	εἶναι,	τὸ ἓν εἶναι δεῖ τοιοῦτον
[6, 9, 1]	λόγον τοῦ μᾶλλον καὶ ὄντως	εἶναι	τὸ μᾶλλον ἕν. Οὐ μὴν
[6, 9, 5]	εἶναι, εἴπερ τις καὶ ψυχὴν	εἶναι,	τοῦτο δὲ κυριώτερον ψυχῆς· οὐ
[6, 9, 3]	Ἢ οὐδὲν θαυμαστὸν μὴ ῥᾴδιον	εἰπεῖν	εἶναι, ὅπου μηδὲ τὸ ὂν
[6, 9, 5]	μὲν κατὰ ἀλήθειαν οὐδὲν προσῆκον,	εἴπερ	δὲ δεῖ ὀνομάσαι, κοινῶς ἂν
[6, 9, 10]	ὄψεται» λεκτέον, τὸ δὲ ὀφθέν»	εἴπερ	δεῖ δύο ταῦτα λέγειν, τό
[6, 9, 5]	τοῦ ἐν τοῖς οὖσι τιμιωτάτου,	εἴπερ	δεῖ τι πρὸ νοῦ εἶναι
[6, 9, 6]	ὅλον τὸ τοιοῦτον ἐνδεὲς παρέχεται.	Εἴπερ	οὖν δεῖ τι αὐταρκέστατον εἶναι,
[6, 9, 5]	ὁ λόγος ἐξ ἀνάγκης εἶναι,	εἴπερ	τις καὶ ψυχὴν εἶναι, τοῦτο
[6, 9, 11]	στάσις καὶ περινόησις πρὸς ἐφαρμογήν,	εἴπερ	τις τὸ ἐν τῷ ἀδύτῳ
[6, 9, 3]	ἀποπίπτουσα ἀπὸ πάντων, μέχρις ἂν	εἰς	αἰσθητὸν ἥκῃ ἐν στερεῷ ὥσπερ
[6, 9, 11]	ἐναντίαν δὲ δραμοῦσα ἥξει οὐκ	εἰς	ἄλλο, ἀλλ´ εἰς αὑτήν, καὶ
[6, 9, 3]	εἴδεσιν ἐπερειδομένη. Ὅσῳ δ´ ἂν	εἰς	ἀνείδεον ἡ ψυχὴ ἴῃ, ἐξαδυνατοῦσα
[6, 9, 4]	λόγος. Παρέρχεται οὖν τὸ ἓν	εἰς	ἀριθμὸν καὶ πλῆθος πεσοῦσα. Ὑπὲρ
[6, 9, 2]	αὐτοῦ· εἰς αὐτὸν γὰρ ἐπιστρέφων	εἰς	ἀρχὴν ἐπιστρέφει. Καὶ εἰ μὲν
[6, 9, 9]	αὐτῶν ὡσαύτως μένει οὐ μεμερισμένη	εἰς	αὐτά, ἀλλ´ ὅλη μένουσα. Διὸ
[6, 9, 11]	ἥξει οὐκ εἰς ἄλλο, ἀλλ´	εἰς	αὑτήν, καὶ οὕτως οὐκ ἐν
[6, 9, 8]	περὶ αὐτό, οὐκ ἀεὶ δὲ	εἰς	αὐτὸ βλέπομεν, ἀλλ´ οἷον χορὸς
[6, 9, 4]	ἀλλὰ λέγομεν καὶ γράφομεν πέμποντες	εἰς	αὐτὸ καὶ ἀνεγείροντες ἐκ τῶν
[6, 9, 8]	οὐκέτι ἐσόμεθα· οὐκ ἀεὶ δὲ	εἰς	αὐτόν, ἀλλ´ ὅταν εἰς αὐτὸν
[6, 9, 2]	βλέποντα νοεῖν τὸ πρὸ αὐτοῦ·	εἰς	αὐτὸν γὰρ ἐπιστρέφων εἰς ἀρχὴν
[6, 9, 8]	δὲ εἰς αὐτόν, ἀλλ´ ὅταν	εἰς	αὐτὸν ἴδωμεν, τότε ἡμῖν τέλος
[6, 9, 9]	πατρὸς καλὸν ἔρωτα. Ὅταν δὲ	εἰς	γένεσιν ἐλθοῦσα οἷον μνηστείαις ἀπατηθῇ,
[6, 9, 3]	οὐδεμίαν οὐδέ τι παρ´ αὐτῆς	εἰς	ἐκεῖνον δεχόμενον, ἀλλὰ καθαρῷ τῷ
[6, 9, 2]	καὶ τῷ πρώτῳ καὶ βλέπειν	εἰς	ἐκεῖνον, συνεῖναι δὲ καὶ ἑαυτῷ
[6, 9, 1]	οὖν, ἐπειδὴ ψυχὴ τὰ πάντα	εἰς	ἓν ἄγει δημιουργοῦσα καὶ πλάττουσα
[6, 9, 1]	καὶ ἀρετὴ δὲ ψυχῆς, ὅταν	εἰς	ἓν καὶ εἰς μίαν ὁμολογίαν
[6, 9, 4]	διεῖργον ἀπ´ αὐτοῦ, ἢ μήπω	εἰς	ἓν συναχθείς οὐ γὰρ δὴ
[6, 9, 1]	Καὶ ἡ ὑγίεια δέ, ὅταν	εἰς	ἓν συνταχθῇ τὸ σῶμα, καὶ
[6, 9, 5]	σημαίνειν ἀλλήλοις αὐτὴν τῷ ὀνόματι	εἰς	ἔννοιαν ἀμέριστον ἄγοντες καὶ τὴν
[6, 9, 11]	φύσις, ἀλλὰ κάτω μὲν βᾶσα	εἰς	κακὸν ἥξει, καὶ οὕτως εἰς
[6, 9, 11]	τῶνδε ἐπίταγμα, τὸ μὴ ἐκφέρειν	εἰς	μὴ μεμυημένους, ὡς οὐκ ἔκφορον
[6, 9, 11]	εἰς κακὸν ἥξει, καὶ οὕτως	εἰς	μὴ ὄν, οὐκ εἰς τὸ
[6, 9, 1]	ψυχῆς, ὅταν εἰς ἓν καὶ	εἰς	μίαν ὁμολογίαν ἑνωθῇ. Ἆρ´ οὖν,
[6, 9, 7]	ἐτίθει τῇ τοῦ θείου ἐπαφῇ	εἰς	νόμων πληρούμενος θέσιν. Ἢ καὶ
[6, 9, 8]	Ἢ ἄλλο τι δεῖ νομίσαι,	εἰς	ὃ πάντα οἷον κέντρα συμπίπτει;
[6, 9, 6]	ὃν ὑπέστη ἅμα καὶ ἔσχεν	εἰς	ὃν ἐτάχθη τόπον· ἐνδεὲς δὲ
[6, 9, 5]	γεννήματι, τῇ οὐσίᾳ καὶ ἄγει	εἰς	οὐσίαν νοῦς καὶ αὐτοῦ ἡ
[6, 9, 1]	ἕκαστα εἰ φεύγοι τὸ ἓν	εἰς	πλῆθος θρυπτόμενα, τὴν οὐσίαν αὐτῶν,
[6, 9, 3]	γενέσθαι τῶν περὶ τὰ πρῶτα	εἰς	τὰ ἔσχατα τῶν πάντων πεσόντα,
[6, 9, 3]	τῶν πάντων πεσόντα, ἀλλ´ ἱέμενον	εἰς	τὰ πρῶτα ἐπαναγαγεῖν ἑαυτὸν ἀπὸ
[6, 9, 7]	ἀοριστεῖς τῇ γνώμῃ, στῆσον σαυτὸν	εἰς	ταῦτα, καὶ ἀπὸ τούτων θεῶ·
[6, 9, 1]	οὐδ´ ἂν ψυχὴ εἴη, ταύτῃ	εἰς	ταὐτόν τις ἄγει ψυχὴν καὶ
[6, 9, 11]	τῶν ἀρετῶν χορόν, ὥσπερ τις	εἰς	τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου εἰσδὺς
[6, 9, 6]	ἢ ὅσον ἂν αὐτὸν ἐφαντάσθης	εἰς	τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς νοήσεως
[6, 9, 8]	περὶ τὸν κορυφαῖον τραπείη ἂν	εἰς	τὸ ἔξω τῆς θέας, ὅταν
[6, 9, 11]	οὕτως εἰς μὴ ὄν, οὐκ	εἰς	τὸ παντελὲς μὴ ὄν. Τὴν
[6, 9, 11]	πρὸ πάντων. Οὐ γὰρ δὴ	εἰς	τὸ πάντη μὴ ὂν ἥξει
[6, 9, 6]	ἀφελοῦσα καὶ ἀριθμοῦ πλῆθος καταλήγει	εἰς	τὸ σμικρότατον καὶ ἐπερείδεταί τινι
[6, 9, 9]	ἀναπαύεται ψυχὴ καὶ κακῶν ἔξω	εἰς	τὸν τῶν κακῶν καθαρὸν τόπον
[6, 9, 11]	τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου εἰσδὺς	εἰς	τοὐπίσω καταλιπὼν τὰ ἐν τῷ
[6, 9, 2]	τῷ ὄντι ἄνθρωπος γὰρ καὶ	εἷς	ἄνθρωπος ταὐτόν ἢ οἷον ἀριθμός
[6, 9, 11]	εἰς τὸ εἴσω τοῦ ἀδύτου	εἰσδὺς	εἰς τοὐπίσω καταλιπὼν τὰ ἐν
[6, 9, 8]	ἀεί· πρὸς ὃ φερόμεναι θεοί	εἰσι.	Θεὸς γὰρ τὸ ἐκείνῳ συνημμένον,
[6, 9, 7]	ἀφεμένην δεῖ ἐπιστραφῆναι πρὸς τὸ	εἴσω	πάντη, μὴ πρός τι τῶν
[6, 9, 11]	χορόν, ὥσπερ τις εἰς τὸ	εἴσω	τοῦ ἀδύτου εἰσδὺς εἰς τοὐπίσω
[6, 9, 9]	ἐμπνέομεν καὶ σῳζόμεθα οὐ δόντος,	εἶτ´	ἀποστάντος ἐκείνου, ἀλλ´ ἀεὶ χορηγοῦντος
[6, 9, 9]	ψυχῆς· οὐκ ἐκχεομένων ἀπ´ αὐτοῦ,	εἶτ´	ἐκεῖνον ἐλαττούντων· οὐ γὰρ ὄγκος·
[6, 9, 5]	προσηκόντως ἕν, οὐχ ὡς ἄλλο,	εἶτα	ἕν, χαλεπὸν μὲν γνωσθῆναι διὰ
[6, 9, 1]	θρυπτόμενα, τὴν οὐσίαν αὐτῶν, ἣν	εἶχεν,	ἀπώλεσεν οὐκέτι ὄντα ἃ ἦν,
[6, 9, 4]	αὐτοῦ· ὅταν οὕτως ἔχῃ, ὡς	εἶχεν,	ὅτε ἦλθεν ἀπ´ αὐτοῦ, ἤδη
[6, 9, 1]	ἡ μία κἂν εἰ μὴ	ἐκ	μερῶν· πλεῖσται γὰρ δυνάμεις ἐν
[6, 9, 3]	ἑαυτῷ ἀρχὴν ἀναβεβηκέναι καὶ ἓν	ἐκ	πολλῶν γενέσθαι ἀρχῆς καὶ ἑνὸς
[6, 9, 6]	μὴ ἓν ἐνδεές μὴ ἓν	ἐκ	πολλῶν γενόμενον. Δεῖται οὖν αὐτοῦ
[6, 9, 2]	πρῶτα. Εἶδός τε γὰρ ἕκαστον	ἐκ	πολλῶν καὶ σύνθετον καὶ ὕστερον·
[6, 9, 11]	πρὸ τῆς θέας, τὸ λοιπὸν	ἐκ	τῆς θέας ἀπαιτεῖ· τὸ δὲ
[6, 9, 4]	ἐν ἑαυτῷ οἷον ἐρωτικὸν πάθημα	ἐκ	τοῦ ἰδεῖν ἐραστοῦ ἐν ᾧ
[6, 9, 4]	πέμποντες εἰς αὐτὸ καὶ ἀνεγείροντες	ἐκ	τῶν λόγων ἐπὶ τὴν θέαν
[6, 9, 2]	νοῦν τὸ πρῶτον εἶναι καὶ	ἐκ	τῶνδε δῆλον ἔσται· τὸν νοῦν
[6, 9, 1]	καὶ ζῴων σώματα ἓν ὄντα	ἕκαστα	εἰ φεύγοι τὸ ἓν εἰς
[6, 9, 1]	καὶ τὰ ἄλλα ἅ〉 ἐστιν	ἕκαστα	μετὰ τοῦ ἓν εἶναί ἐστιν·
[6, 9, 2]	ἕν, ἀλλ´ ἀριθμὸς μᾶλλον καὶ	ἑκάστη	καὶ ἡ σύμπασα, καὶ οὕτως
[6, 9, 2]	οὐ πρῶτα. Εἶδός τε γὰρ	ἕκαστον	ἐκ πολλῶν καὶ σύνθετον καὶ
[6, 9, 2]	καὶ ὕστερον· ἐξ ὧν γὰρ	ἕκαστόν	ἐστι, πρότερα ἐκεῖνα. Ὅτι δὲ
[6, 9, 1]	Τῶν γὰρ ἓν λεγομένων οὕτως	ἕκαστόν	ἐστιν ἕν, ὡς ἔχει καὶ
[6, 9, 2]	δεῖ, εἰ ταὐτὸν τὸ ἓν	ἕκαστον	καὶ τὸ ὄν, καὶ τὸ
[6, 9, 1]	πρὸς τὸ ἓν βλέπουσαν ἓν	ἕκαστον	ποιεῖν, ὥσπερ καὶ πρὸς ἄνθρωπον
[6, 9, 2]	ἔλεγεν ὁ λόγος, εἰ ἀπολεῖ	ἕκαστον	τὸ ἕν, μηδ´ ἔσεσθαι τὸ
[6, 9, 6]	τοσούτων δεῖται, ὅσα ἔστι, καὶ	ἕκαστον	τῶν ἐν αὐτῷ μετὰ τῶν
[6, 9, 5]	ἐν ἀμερεῖ ὄντων ὅμως ἐστὶν	ἕκαστον	χωρὶς αὐτῶν. Τοῦτο οὖν τὸ
[6, 9, 5]	τὰ ἐν αὐτῷ· πρόεισι γὰρ	ἕκαστον	χωρίς· οἷον καὶ ἐν ταῖς
[6, 9, 3]	δὲ οὔ τι, ἀλλὰ πρὸ	ἑκάστου,	οὐδὲ ὄν· καὶ γὰρ τὸ
[6, 9, 2]	Ἀλλ´ εἰ τὸ ὂν τὸ	ἑκάστου	πλῆθός ἐστι, τὸ δὲ ἓν
[6, 9, 2]	ταὐτόν ἢ οἷον ἀριθμός τις	ἑκάστου,	ὥσπερ εἰ δύο τινὰ ἔλεγες,
[6, 9, 2]	αὐτὴ ὑπ´ ἄλλου. ~Ἆρ´ οὖν	ἑκάστῳ	μὲν τῶν κατὰ μέρος ἓν
[6, 9, 2]	πλῆθος εἶναι, ἕτερον ἂν εἴη	ἑκάτερον.	Ἄνθρωπος γοῦν καὶ ζῷον καὶ
[6, 9, 4]	τοίνυν δεῖ δραμεῖν καὶ μηδαμῇ	ἐκβαίνειν	τοῦ ἓν εἶναι, ἀλλ´ ἀποστῆναι
[6, 9, 4]	σύνεσιν ἔσχεν ἡ ψυχὴ τῆς	ἐκεῖ	ἀγλαΐας μηδὲ ἔπαθε μηδὲ ἔσχεν
[6, 9, 4]	εἶναι εἰ οὖν μήπω ἐστὶν	ἐκεῖ,	ἀλλὰ διὰ ταῦτά ἐστιν ἔξω,
[6, 9, 9]	πάνδημος γίγνεται· καὶ γάρ ἐστιν	ἐκεῖ	Ἀφροδίτη οὐρανία, ἐνταῦθα δὲ γίγνεται
[6, 9, 9]	ὅτι τὸ ἀγαθὸν ἐκεῖ. Καὶ	ἐκεῖ	γενομένη γίγνεται αὐτὴ καὶ ὅπερ
[6, 9, 11]	αἴνιγμα συνιεὶς ἀληθινὴν ἂν ποιοῖτο	ἐκεῖ	γενόμενος τοῦ ἀδύτου τὴν θέαν.
[6, 9, 9]	ἀγαθὸν ἡμῶν οὐδ´ ὃ ζητοῦμεν.	Ἐκεῖ	δὲ τὸ ἀληθινὸν ἐρώμενον, ᾧ
[6, 9, 9]	ζωῆς ἐκείνην μιμούμενον, τὸ δὲ	ἐκεῖ	ζῆν ἐνέργεια μὲν νοῦ· ἐνέργεια
[6, 9, 10]	μαραινόμενον. ~Πῶς οὖν οὐ μένει	ἐκεῖ;	Ἢ ὅτι μήπω ἐξελήλυθεν ὅλος.
[6, 9, 6]	ἵνα εὖ ᾖ, οὐδὲ ἵνα	ἐκεῖ	ἱδρυθῇ. Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις
[6, 9, 9]	τέλος δέ, ὅτι τὸ ἀγαθὸν	ἐκεῖ.	Καὶ ἐκεῖ γενομένη γίγνεται αὐτὴ
[6, 9, 9]	Δηλοῖ δὲ ὅτι τὸ ἀγαθὸν	ἐκεῖ	καὶ ὁ ἔρως ὁ τῆς
[6, 9, 10]	οὐκ αὐτὸς οὐδ´ αὑτοῦ συντελεῖ	ἐκεῖ,	κἀκείνου γενόμενος ἕν ἐστιν ὥσπερ
[6, 9, 10]	τις ὡς ἕτερον οὐκ ἰδὼν	ἐκεῖ	ὅτε ἐθεᾶτο ἕτερον, ἀλλὰ ἓν
[6, 9, 7]	ἀλλ´ ἔστι τῷ δυναμένῳ θίγειν	ἐκεῖ	παρόν, τῷ δ´ ἀδυνατοῦντι οὐ
[6, 9, 7]	εἰ δύναιτο, καὶ ἄλλῳ τὴν	ἐκεῖ	συνουσίαν· οἵαν ἴσως καὶ Μίνως
[6, 9, 11]	τὸ ἔνδον θέαμα καὶ τὴν	ἐκεῖ	συνουσίαν πρὸς οὐκ ἄγαλμα οὐδὲ
[6, 9, 9]	αὐτοῦ ἐξ ἀνάγκης. Καὶ οὖσα	ἐκεῖ	τὸν οὐράνιον Ἔρωτα ἔχει, ἐνταῦθα
[6, 9, 9]	καὶ τέλος· ἀρχὴ μέν, ὅτι	ἐκεῖθεν,	τέλος δέ, ὅτι τὸ ἀγαθὸν
[6, 9, 4]	πίστιν περὶ αὐτοῦ παρεχομένου, δι´	ἐκεῖνα	μὲν αὐτὸν ἐν αἰτίᾳ τιθέσθω,
[6, 9, 1]	ἦν, ἄλλα δὲ γενόμενα καὶ	ἐκεῖνα,	ὅσα ἕν ἐστι. Καὶ ἡ
[6, 9, 2]	ὧν γὰρ ἕκαστόν ἐστι, πρότερα	ἐκεῖνα.	Ὅτι δὲ οὐχ οἷόν τε
[6, 9, 1]	ἓν ὃ λέγεται οὐκ ἔστιν	ἐκεῖνα.	Οὔτε γὰρ στρατὸς ἔστιν, εἰ
[6, 9, 9]	τὸ ἄνευ θεοῦ ἴχνος ζωῆς	ἐκείνην	μιμούμενον, τὸ δὲ ἐκεῖ ζῆν
[6, 9, 3]	τῶν ὄντων ἐστὶν ὁ νοῦς·	ἐκεῖνο	δὲ οὔ τι, ἀλλὰ πρὸ
[6, 9, 8]	ψυχαὶ νοηταί, ὑπὲρ νοῦν τε	ἐκεῖνο,	δυνάμεσιν ἄλλαις, ᾗ πέφυκε τὸ
[6, 9, 9]	θεοὺς ἐν ἡσύχῳ τῇ πρὸς	ἐκεῖνο	ἐπαφῇ, γεννᾷ δὲ κάλλος, γεννᾷ
[6, 9, 8]	δὲ ἐκείνου, ὥστε ἡμεῖς περὶ	ἐκεῖνο.	Καὶ ἀεὶ μὲν περὶ αὐτό,
[6, 9, 3]	τοῦ ὄντος ἔχει, ἄμορφον δὲ	ἐκεῖνο	καὶ μορφῆς νοητῆς. Γεννητικὴ γὰρ
[6, 9, 4]	οὐ γὰρ δὴ ἄπεστιν οὐδενὸς	ἐκεῖνο	καὶ πάντων δέ, ὥστε παρὼν
[6, 9, 8]	ἀλλήλοις τὰ μὴ ἕτερα πάρεστιν.	Ἐκεῖνο	μὲν οὖν μὴ ἔχον ἑτερότητα
[6, 9, 7]	ἔχοντα ἐν τῇ ψυχῇ τύπον	ἐκεῖνο	νοῆσαι ἐνεργοῦντος τοῦ τύπου, οὐδ´
[6, 9, 11]	μὴ μεμυημένους, ὡς οὐκ ἔκφορον	ἐκεῖνο	ὄν, ἀπεῖπε δηλοῦν πρὸς ἄλλον
[6, 9, 5]	διάνοιαν· ἀλλὰ ταῦτα ὁμοίως αἰεὶ	ἐκείνοις	ἐν ἀναλογίαις τῷ ἁπλῷ καὶ
[6, 9, 3]	οὐδέ τι παρ´ αὐτῆς εἰς	ἐκεῖνον	δεχόμενον, ἀλλὰ καθαρῷ τῷ νῷ
[6, 9, 9]	οὐκ ἐκχεομένων ἀπ´ αὐτοῦ, εἶτ´	ἐκεῖνον	ἐλαττούντων· οὐ γὰρ ὄγκος· ἢ
[6, 9, 2]	τῷ πρώτῳ καὶ βλέπειν εἰς	ἐκεῖνον,	συνεῖναι δὲ καὶ ἑαυτῷ νοεῖν
[6, 9, 3]	καὶ ὑφιδρύσαντα, ἵν´ ἃ ὁρᾷ	ἐκεῖνος	ἐγρηγορυῖα δέχοιτο, τούτῳ θεᾶσθαι τὸ
[6, 9, 4]	ἤδη δύναται ἰδεῖν ὡς πέφυκεν	ἐκεῖνος	θεατὸς εἶναι εἰ οὖν μήπω
[6, 9, 11]	τῶν προφητῶν αἰνίττεται, ὅπως θεὸς	ἐκεῖνος	ὁρᾶται· σοφὸς δὲ ἱερεὺς τὸ
[6, 9, 9]	σῳζόμεθα οὐ δόντος, εἶτ´ ἀποστάντος	ἐκείνου,	ἀλλ´ ἀεὶ χορηγοῦντος ἕως ἂν
[6, 9, 11]	αὑτὸν γενόμενον ἴδοι, ἔχει ὁμοίωμα	ἐκείνου	αὑτόν, καὶ εἰ ἀφ´ αὑτοῦ
[6, 9, 7]	καὶ αὑτὸν ἐν τῇ θέᾳ	ἐκείνου	γενέσθαι, κἀκείνῳ συγγενόμενον καὶ ἱκανῶς
[6, 9, 9]	γὰρ ἕτερον θεοῦ ἐκείνου, ἐξ	ἐκείνου	δέ, ἐρᾷ αὐτοῦ ἐξ ἀνάγκης.
[6, 9, 11]	μεμνῷτο, ἔχοι ἂν παρ´ ἑαυτῷ	ἐκείνου	εἰκόνα· Ἦν δὲ ἓν καὶ
[6, 9, 9]	μύθοις. Ἐπεὶ γὰρ ἕτερον θεοῦ	ἐκείνου,	ἐξ ἐκείνου δέ, ἐρᾷ αὐτοῦ
[6, 9, 4]	θεάματος. Πᾶν γὰρ καλὸν ὕστερον	ἐκείνου	καὶ παρ´ ἐκείνου, ὥσπερ πᾶν
[6, 9, 4]	μηδὲ κατ´ ἐπιστήμην ἡ σύνεσις	ἐκείνου	μηδὲ κατὰ νόησιν, ὥσπερ τὰ
[6, 9, 3]	αὐτῷ· δεῖ δὲ μηδὲ τὸ	ἐκείνου»	μηδὲ ὄντως λέγειν ἀκριβῶς λέγοντα,
[6, 9, 3]	ὅτι ἔχομέν τι παρ´ αὐτοῦ	ἐκείνου	ὄντος ἐν αὐτῷ· δεῖ δὲ
[6, 9, 4]	καλὸν ὕστερον ἐκείνου καὶ παρ´	ἐκείνου,	ὥσπερ πᾶν φῶς μεθημερινὸν παρ´
[6, 9, 8]	περὶ ἡμᾶς εἶναι, ἡμεῖς δὲ	ἐκείνου,	ὥστε ἡμεῖς περὶ ἐκεῖνο. Καὶ
[6, 9, 11]	οὐκ ἐν τῷ ὄντι ἐν	ἐκείνῳ·	γίνεται γὰρ καὶ αὐτός τις
[6, 9, 11]	ἀλλ´ ἡνωμένον, ὃς ἐγένετο ὅτε	ἐκείνῳ	ἐμίγνυτο εἰ μεμνῷτο, ἔχοι ἂν
[6, 9, 8]	θεοί εἰσι. Θεὸς γὰρ τὸ	ἐκείνῳ	συνημμένον, τὸ δὲ πόρρω ἀφιστάμενον
[6, 9, 6]	δὲ πάντων αἴτιον οὐδέν ἐστιν	ἐκείνων.	Οὐ τοίνυν οὐδὲ ἀγαθὸν λεκτέον
[6, 9, 11]	κατὰ ἄλλα οὐ γάρ τι	ἐκινεῖτο	παρ´ αὐτῷ, οὐ θυμός, οὐκ
[6, 9, 11]	τέλος ἂν ἔχοι τῆς πορείας	Ἐκπίπτων	δὲ τῆς θέας πάλιν ἐγείρας
[6, 9, 9]	γὰρ ἐνταῦθα καὶ ἐν τούτοις	ἔκπτωσις	καὶ φυγὴ καὶ πτερορρύησις. Δηλοῖ
[6, 9, 11]	ἀλλὰ ἄλλος τρόπος τοῦ ἰδεῖν,	ἔκστασις	καὶ ἅπλωσις καὶ ἐπίδοσις αὐτοῦ
[6, 9, 11]	μυστηρίων τῶνδε ἐπίταγμα, τὸ μὴ	ἐκφέρειν	εἰς μὴ μεμυημένους, ὡς οὐκ
[6, 9, 11]	εἰς μὴ μεμυημένους, ὡς οὐκ	ἔκφορον	ἐκεῖνο ὄν, ἀπεῖπε δηλοῦν πρὸς
[6, 9, 9]	ἀγαθοῦ αἰτίαν, ῥίζαν ψυχῆς· οὐκ	ἐκχεομένων	ἀπ´ αὐτοῦ, εἶτ´ ἐκεῖνον ἐλαττούντων·
[6, 9, 5]	μένουσαν ἐν ἑαυτῇ καὶ οὐκ	ἐλαττουμένην	οὐδὲ ἐν τοῖς γινομένοις ὑπ´
[6, 9, 9]	ἐκχεομένων ἀπ´ αὐτοῦ, εἶτ´ ἐκεῖνον	ἐλαττούντων·	οὐ γὰρ ὄγκος· ἢ φθαρτὰ
[6, 9, 2]	τοῖς πράγμασι τὸ ἕν. Ἀλλ´	ἔλεγεν	ὁ λόγος, εἰ ἀπολεῖ ἕκαστον
[6, 9, 2]	ἑκάστου, ὥσπερ εἰ δύο τινὰ	ἔλεγες,	οὕτως ἐπὶ μόνου τινὸς τὸ
[6, 9, 7]	αὑτῶν ἔξω. Οὐ δύνανται οὖν	ἑλεῖν	ὃν πεφεύγασιν, οὐδ´ αὑτοὺς ἀπολωλεκότες
[6, 9, 1]	μορφοῦσα καὶ συντάττουσα, ἐπὶ ταύτην	ἐλθόντας	δεῖ λέγειν, ὡς αὕτη τὸ
[6, 9, 9]	ἔρωτα. Ὅταν δὲ εἰς γένεσιν	ἐλθοῦσα	οἷον μνηστείαις ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη
[6, 9, 7]	ἐγκαθήμενον ἔσεσθαι πρὸς πλήρωσιν καὶ	ἔλλαμψιν	αὐτῇ τῆς φύσεως τῆς πρώτης.
[6, 9, 4]	δὲ ἐν τοῖς λόγοις ἀπιστεῖ	ἐλλείπων,	ὧδε διανοείσθω. ~Ὅστις οἴεται τὰ
[6, 9, 11]	ἡνωμένον, ὃς ἐγένετο ὅτε ἐκείνῳ	ἐμίγνυτο	εἰ μεμνῷτο, ἔχοι ἂν παρ´
[6, 9, 9]	πρὸς αὑτὴν ἡμᾶς εἵλκυσεν, ἀλλ´	ἐμπνέομεν	καὶ σῳζόμεθα οὐ δόντος, εἶτ´
[6, 9, 4]	δὲ ἔτι ὀπισθοβαρὴς ὑπάρχων, ἃ	ἐμπόδια	ἦν τῇ θέᾳ, καὶ οὐ
[6, 9, 7]	ψυχὴν γίνεσθαι, εἰ μέλλει μηδὲν	ἐμπόδιον	ἐγκαθήμενον ἔσεσθαι πρὸς πλήρωσιν καὶ
[6, 9, 4]	παρεχομένου, δι´ ἐκεῖνα μὲν αὐτὸν	ἐν	αἰτίᾳ τιθέσθω, καὶ πειράσθω ἀποστὰς
[6, 9, 11]	εἰς αὑτήν, καὶ οὕτως οὐκ	ἐν	ἄλλῳ οὖσα οὐκ〉 ἐν οὐδενί
[6, 9, 6]	ἐν μεριστῷ καὶ ὅ ἐστιν	ἐν	ἄλλῳ· τὸ δὲ οὔτε ἐν
[6, 9, 6]	ἐν ἄλλῳ· τὸ δὲ οὔτε	ἐν	ἄλλῳοὔτε ἐν μεριστῷ οὔτε οὕτως
[6, 9, 5]	καὶ ἐν ταῖς ἐπιστήμαις πάντων	ἐν	ἀμερεῖ ὄντων ὅμως ἐστὶν ἕκαστον
[6, 9, 5]	ἀλλὰ ταῦτα ὁμοίως αἰεὶ ἐκείνοις	ἐν	ἀναλογίαις τῷ ἁπλῷ καὶ τῇ
[6, 9, 10]	οὐκ ἀργοῦν τὴν ἐπιστήμην τὴν	ἐν	ἀποδείξεσι καὶ πίστεσι καὶ τῷ
[6, 9, 8]	ὡς τὸ σχῆμα, ἀλλ´ ὅτι	ἐν	αὐτῇ καὶ περὶ αὐτὴν ἡ
[6, 9, 1]	ἐκ μερῶν· πλεῖσται γὰρ δυνάμεις	ἐν	αὐτῇ, λογίζεσθαι, ὀρέγεσθαι, ἀντιλαμβάνεσθαι, ἃ
[6, 9, 11]	ἀλλ´ ἐν αὑτῇ· τὸ δὲ	ἐν	αὑτῇ μόνῃ καὶ οὐκ ἐν
[6, 9, 11]	οὐκ〉 ἐν οὐδενί ἐστιν, ἀλλ´	ἐν	αὑτῇ· τὸ δὲ ἐν αὑτῇ
[6, 9, 3]	τι παρ´ αὐτοῦ ἐκείνου ὄντος	ἐν	αὐτῷ· δεῖ δὲ μηδὲ τὸ
[6, 9, 4]	καὶ θίγειν ὁμοιότητι καὶ τῇ	ἐν	αὐτῷ δυνάμει συγγενεῖ τῷ ἀπ´
[6, 9, 1]	συλλαμβάνουσαν μετὰ τοῦ ἀνθρώπου τὸ	ἐν	αὐτῷ ἕν. Τῶν γὰρ ἓν
[6, 9, 3]	αὐτοῦ} Καθαρὰ δὲ καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ, ἔτι δὲ καθαρώτερα καὶ
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ὅλον ὂν πάντα	ἐν	αὐτῷ ἔχον τὰ ὄντα πολλὰ
[6, 9, 5]	ἀτρεμῆ κίνησιν φατέον πάντα ἔχοντα	ἐν	αὐτῷ καὶ πάντα ὄντα, πλῆθος
[6, 9, 6]	ὅσα ἔστι, καὶ ἕκαστον τῶν	ἐν	αὐτῷ μετὰ τῶν ἄλλων ὂν
[6, 9, 5]	ἓν νοούμενοι, οὔτε συγκέχυται τὰ	ἐν	αὐτῷ· πρόεισι γὰρ ἕκαστον χωρίς·
[6, 9, 11]	θέας πάλιν ἐγείρας ἀρετὴν τὴν	ἐν	αὑτῷ καὶ κατανοήσας ἑαυτὸν ταύταις
[6, 9, 11]	δὲ ἓν καὶ αὐτὸς διαφορὰν	ἐν	αὑτῷ οὐδεμίαν πρὸς ἑαυτὸν ἔχων
[6, 9, 9]	συνέζευκται Ἔρως ταῖς Ψυχαῖς καὶ	ἐν	γραφαῖς καὶ ἐν μύθοις. Ἐπεὶ
[6, 9, 9]	ὄντως περὶ αὐτὸν χορείαν ἔνθεον.	~Ἐν	δὲ ταύτῃ τῇ χορείᾳ καθορᾷ
[6, 9, 5]	καὶ τοὺς λογισμοὺς ἤδη οἷον	ἐν	διαστάσει καὶ κινήσει, καὶ τὰς
[6, 9, 5]	δύναμιν γεννῶσαν τὰ ὄντα μένουσαν	ἐν	ἑαυτῇ καὶ οὐκ ἐλαττουμένην οὐδὲ
[6, 9, 3]	σπεύδοντα γενέσθαι, ἐπί τε τὴν	ἐν	ἑαυτῷ ἀρχὴν ἀναβεβηκέναι καὶ ἓν
[6, 9, 4]	ἀγλαΐας μηδὲ ἔπαθε μηδὲ ἔσχεν	ἐν	ἑαυτῷ οἷον ἐρωτικὸν πάθημα ἐκ
[6, 9, 11]	καὶ οὐκ ἐν τῷ ὄντι	ἐν	ἐκείνῳ· γίνεται γὰρ καὶ αὐτός
[6, 9, 11]	ὥσπερ ἁρπασθεὶς ἢ ἐνθουσιάσας ἡσυχῇ	ἐν	ἐρήμῳ καὶ καταστάσει γεγένηται ἀτρεμεῖ,
[6, 9, 9]	ἐνέργεια δὲ καὶ γεννᾷ θεοὺς	ἐν	ἡσύχῳ τῇ πρὸς ἐκεῖνο ἐπαφῇ,
[6, 9, 8]	κατὰ φύσιν κίνησις οἵα ἡ	ἐν	κύκλῳ περί τι οὐκ ἔξω,
[6, 9, 7]	οὐδέ γε παῖς αὑτοῦ ἔξω	ἐν	μανίᾳ γεγενημένος εἰδήσει τὸν πατέρα·
[6, 9, 6]	ἀμερεῖ μέν, ἀλλὰ ὃ ἦν	ἐν	μεριστῷ καὶ ὅ ἐστιν ἐν
[6, 9, 6]	τὸ δὲ οὔτε ἐν ἄλλῳοὔτε	ἐν	μεριστῷ οὔτε οὕτως ἀμερές, ὡς
[6, 9, 9]	ἀποθέσθαι τὰ ἄλλα δεῖ, καὶ	ἐν	μόνῳ στῆναι τούτῳ, καὶ τοῦτο
[6, 9, 9]	Ψυχαῖς καὶ ἐν γραφαῖς καὶ	ἐν	μύθοις. Ἐπεὶ γὰρ ἕτερον θεοῦ
[6, 9, 11]	οὐκ ἐν ἄλλῳ οὖσα οὐκ〉	ἐν	οὐδενί ἐστιν, ἀλλ´ ἐν αὑτῇ·
[6, 9, 3]	μέχρις ἂν εἰς αἰσθητὸν ἥκῃ	ἐν	στερεῷ ὥσπερ ἀναπαυομένη· οἷον καὶ
[6, 9, 5]	γὰρ ἕκαστον χωρίς· οἷον καὶ	ἐν	ταῖς ἐπιστήμαις πάντων ἐν ἀμερεῖ
[6, 9, 7]	εἴδεσιν, ἀγνοήσαντα δὲ καὶ αὑτὸν	ἐν	τῇ θέᾳ ἐκείνου γενέσθαι, κἀκείνῳ
[6, 9, 5]	ἐν φανερῷ ἤδη γεγονυίας τῷ	ἐν	τῇ ψυχῇ γεγονέναι τὸν νοῦν
[6, 9, 7]	ὡς οὐκ ἔστιν ἄλλου ἔχοντα	ἐν	τῇ ψυχῇ τύπον ἐκεῖνο νοῆσαι
[6, 9, 5]	ἑαυτῇ καὶ οὐκ ἐλαττουμένην οὐδὲ	ἐν	τοῖς γινομένοις ὑπ´ αὐτῆς οὖσαν.
[6, 9, 4]	πάντων μόνος εἶναι, ἃ δὲ	ἐν	τοῖς λόγοις ἀπιστεῖ ἐλλείπων, ὧδε
[6, 9, 3]	οἷον καὶ ἡ ὄψις κάμνουσα	ἐν	τοῖς μικροῖς τοῖς μεγάλοις ἀσμένως
[6, 9, 5]	ἀρχή. Τὸ δὴ πρὸ τοῦ	ἐν	τοῖς οὖσι τιμιωτάτου, εἴπερ δεῖ
[6, 9, 1]	ὄντα, καὶ ὅσα ὁπωσοῦν λέγεται	ἐν	τοῖς οὖσιν εἶναι. Τί γὰρ
[6, 9, 2]	ἀριθμεῖν ἐπεξιούσης, οὐδὲν ἂν εἴη	ἐν	τοῖς πράγμασι τὸ ἕν. Ἀλλ´
[6, 9, 3]	μὴ οὐδὲν ἔχῃ. Διὸ κάμνει	ἐν	τοῖς τοιούτοις καὶ ἀσμένη καταβαίνει
[6, 9, 3]	κινούμενον οὐδ´ αὖ ἑστώς, οὐκ	ἐν	τόπῳ, οὐκ ἐν χρόνῳ, ἀλλ´
[6, 9, 9]	ἦν· τὸ γὰρ ἐνταῦθα καὶ	ἐν	τούτοις ἔκπτωσις καὶ φυγὴ καὶ
[6, 9, 11]	πρὸς ἐφαρμογήν, εἴπερ τις τὸ	ἐν	τῷ ἀδύτῳ θεάσεται. Εἰ δ´
[6, 9, 11]	εἰσδὺς εἰς τοὐπίσω καταλιπὼν τὰ	ἐν	τῷ νεῷ ἀγάλματα, ἃ ἐξελθόντι
[6, 9, 2]	δῆλον ἔσται· τὸν νοῦν ἀνάγκη	ἐν	τῷ νοεῖν εἶναι καὶ τόν
[6, 9, 11]	ἐν αὑτῇ μόνῃ καὶ οὐκ	ἐν	τῷ ὄντι ἐν ἐκείνῳ· γίνεται
[6, 9, 8]	εἴ τις τοὺς πόδας ἔχοι	ἐν	ὕδατι, τῷ δ´ ἄλλῳ σώματι
[6, 9, 5]	λόγους ἐν ψυχῇ τὰς τοιαύτας	ἐν	φανερῷ ἤδη γεγονυίας τῷ ἐν
[6, 9, 3]	ἑστώς, οὐκ ἐν τόπῳ, οὐκ	ἐν	χρόνῳ, ἀλλ´ αὐτὸ καθ´ αὑτὸ
[6, 9, 5]	κινήσει, καὶ τὰς ἐπιστήμας λόγους	ἐν	ψυχῇ τὰς τοιαύτας ἐν φανερῷ
[6, 9, 4]	πάθημα ἐκ τοῦ ἰδεῖν ἐραστοῦ	ἐν	ᾧ ἐρᾷ ἀναπαυσαμένου, δεξάμενος φῶς
[6, 9, 2]	περιέχοι· οὐδὲ γὰρ ἡ ἰδέα	ἕν,	ἀλλ´ ἀριθμὸς μᾶλλον καὶ ἑκάστη
[6, 9, 2]	τὸ ὅλως ὂν καὶ τὸ	ἕν.	Ἀλλ´ εἰ τὸ ὂν τὸ
[6, 9, 2]	εἴη ἐν τοῖς πράγμασι τὸ	ἕν.	Ἀλλ´ ἔλεγεν ὁ λόγος, εἰ
[6, 9, 6]	δεῖ προσάπτειν, ἵνα τηρῇς τὸ	ἕν,	ἀλλὰ καὶ τὸ νοεῖν καὶ
[6, 9, 1]	οὐ γὰρ ταὐτὸν σῶμα καὶ	ἕν,	ἀλλὰ τὸ σῶμα μετέχει τοῦ
[6, 9, 2]	καὶ οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ τὸ	ἕν·	εἰ δὲ πρὸς ἕτερον βλέπει,
[6, 9, 2]	οὕτως ἐπὶ μόνου τινὸς τὸ	ἕν.	Εἰ μὲν οὖν ὁ ἀριθμὸς
[6, 9, 2]	ταῦτα· ἄλλο ἄρα ἄνθρωπος καὶ	ἕν,	εἰ τὸ μὲν μεριστόν, τὸ
[6, 9, 5]	εἶναι βουλομένου, οὐκ ὄντος δὲ	ἕν,	ἑνοειδοῦς δέ, ὅτι αὐτῷ μηδὲ
[6, 9, 1]	ἀλλὰ τὸ σῶμα μετέχει τοῦ	ἕν	ἔπειτα δὲ πολλὴ ἡ ψυχὴ
[6, 9, 1]	δὲ γενόμενα καὶ ἐκεῖνα, ὅσα	ἕν	ἐστι. Καὶ ἡ ὑγίεια δέ,
[6, 9, 10]	συνάψας. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα συνελθόντα	ἕν	ἐστι, τό τε δύο, ὅταν
[6, 9, 3]	τὸ ἓν φιλοσοφήσειν. Ἐπεὶ τοίνυν	ἕν	ἐστιν ὃ ζητοῦμεν, καὶ τὴν
[6, 9, 10]	αὑτοῦ συντελεῖ ἐκεῖ, κἀκείνου γενόμενος	ἕν	ἐστιν ὥσπερ κέντρῳ κέντρον συνάψας.
[6, 9, 2]	δὲ ἔχον καὶ μεθέξει τὸ	ἕν.	Ἔχει δὲ καὶ ζωὴν {καὶ
[6, 9, 1]	χορηγεῖ καὶ αὕτη ἐστι τὸ	ἕν;	Ἢ ὥσπερ τὰ ἄλλα χορηγοῦσα
[6, 9, 2]	τὸ ὂν ἐξευρηκέναι καὶ τὸ	ἕν,	καὶ αὐτὴν τὴν οὐσίαν αὐτὸ
[6, 9, 1]	μία καὶ συμβεβηκός πως τὸ	ἕν,	καὶ δύο ταῦτα ψυχὴ καὶ
[6, 9, 2]	ὄντων, δῆλον ὅτι καὶ τὸ	ἕν·	καὶ ζητητέον τί ἐστιν. Εἰ
[6, 9, 6]	τοῦ μερισμοῦ. ~Πῶς οὖν λέγομεν	ἕν,	καὶ πῶς τῇ νοήσει ἐφαρμοστέον;
[6, 9, 1]	καὶ ἕν, ὥσπερ σῶμα καὶ	ἕν.	Καὶ τὸ μὲν διεστηκός, ὥσπερ
[6, 9, 2]	πρώτως ὄντα ὂν καὶ πρώτως	ἕν,	μεταδιδόντα δὲ τοῖς ἄλλοις τοῦ
[6, 9, 2]	λόγος, εἰ ἀπολεῖ ἕκαστον τὸ	ἕν,	μηδ´ ἔσεσθαι τὸ παράπαν. Ὁρᾶν
[6, 9, 5]	δὴ πρὸ τούτου θαῦμα τοῦ	ἕν,	ὃ μὴ ὄν ἐστιν, ἵνα
[6, 9, 2]	τὴν οὐσίαν αὐτὸ εἶναι τὸ	ἕν·	οἷον, εἰ νοῦς ἡ οὐσία,
[6, 9, 2]	ἡ οὐσία αὐτοῦ καὶ τὸ	ἕν,	ὅλῳ δὲ τῷ ὄντι καὶ
[6, 9, 2]	ὥσπερ ἂν εἴη ὁ κόσμος	ἕν.	Ὅλως δὲ τὸ μὲν ἓν
[6, 9, 4]	ἀπόστασιν καὶ οὐ πάντη ἐστὶν	ἕν,	ὅταν ἐπιστήμην του λαμβάνῃ· λόγος
[6, 9, 1]	ἀλλ´ ὅμως ἕτερον αὐτῶν τὸ	ἕν	οὐ γὰρ ταὐτὸν σῶμα καὶ
[6, 9, 1]	καὶ ὄντως εἶναι τὸ μᾶλλον	ἕν.	Οὐ μὴν αὐτὸ τὸ ἕν·
[6, 9, 5]	ὀνομάσαι, κοινῶς ἂν λεχθὲν προσηκόντως	ἕν,	οὐχ ὡς ἄλλο, εἶτα ἕν,
[6, 9, 1]	τις ἄγει ψυχὴν καὶ τὸ	ἕν,	πρῶτον μὲν καὶ τὰ ἄλλα
[6, 9, 1]	ἧττον ὄντα ἧττον ἔχειν τὸ	ἕν,	τὰ δὲ μᾶλλον μᾶλλον. Καὶ
[6, 9, 1]	διεστηκός, ὥσπερ χορός, πορρωτάτω τοῦ	ἕν,	τὸ δὲ συνεχὲς ἐγγυτέρω· ψυχὴ
[6, 9, 1]	τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ	ἕν.	Τῶν γὰρ ἓν λεγομένων οὕτως
[6, 9, 5]	ἕν, οὐχ ὡς ἄλλο, εἶτα	ἕν,	χαλεπὸν μὲν γνωσθῆναι διὰ τοῦτο,
[6, 9, 1]	ἕν. Οὐ μὴν αὐτὸ τὸ	ἕν·	ψυχὴ γὰρ μία καὶ συμβεβηκός
[6, 9, 5]	καὶ ἐνταῦθα κατ´ ἄλλου τὸ	ἕν,	ᾧ ὄνομα μὲν κατὰ ἀλήθειαν
[6, 9, 1]	ἓν λεγομένων οὕτως ἕκαστόν ἐστιν	ἕν,	ὡς ἔχει καὶ ὅ ἐστιν,
[6, 9, 2]	καὶ ἡ σύμπασα, καὶ οὕτως	ἕν,	ὥσπερ ἂν εἴη ὁ κόσμος
[6, 9, 1]	καὶ δύο ταῦτα ψυχὴ καὶ	ἕν,	ὥσπερ σῶμα καὶ ἕν. Καὶ
[6, 9, 6]	ζητεῖ δηλονότι τὸ μὴ εἶναι	ἕν·	ὥστε ἐνδεὲς ἔσται τοῦ φθεροῦντος·
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ὂν καὶ τὸ	ἕν;	Ὥστε τὸν ἐξευρόντα τὸ ὂν
[6, 9, 1]	ἐπειδὴ ψυχὴ τὰ πάντα εἰς	ἓν	ἄγει δημιουργοῦσα καὶ πλάττουσα καὶ
[6, 9, 2]	ἑκάστου πλῆθός ἐστι, τὸ δὲ	ἓν	ἀδύνατον πλῆθος εἶναι, ἕτερον ἂν
[6, 9, 10]	ὁρῶν καὶ ὁρώμενον, ἀλλὰ μὴ	ἓν	ἄμφω· τολμηρὸς μὲν ὁ λόγος.
[6, 9, 1]	εἴη· τμηθέντα γοῦν, καθόσον τὸ	ἓν	ἀπόλλυσιν, ἀλλάσσει τὸ εἶναι. Καὶ
[6, 9, 1]	συνεχῆ μεγέθη, εἰ μὴ τὸ	ἓν	αὐτοῖς παρείη, οὐκ ἂν εἴη·
[6, 9, 6]	δ´ ἄν τις καὶ τὸ	ἓν	αὐτοῦ ἐνθυμηθείη. Δεῖ μὲν γὰρ
[6, 9, 1]	αὐτὴν διδόναι καὶ πρὸς τὸ	ἓν	βλέπουσαν ἓν ἕκαστον ποιεῖν, ὥσπερ
[6, 9, 6]	οὔτε τι ἔχει ὃ ἀγνοεῖ,	ἓν	δὲ ὂν συνὸν αὑτῷ οὐ
[6, 9, 1]	αὐτῆς, οὕτω χρή, εἰ καὶ	ἓν	δίδωσιν, ἕτερον ὂν αὐτῆς νομίζειν
[6, 9, 1]	ἂν καὶ εἴη, εἰ μὴ	ἓν	εἴη; Ἐπείπερ ἀφαιρεθέντα τοῦ ἓν
[6, 9, 2]	πάντα ἔσται, οὕτω γὰρ οὐκέτι	ἓν	εἴη· οὐδὲ νοῦς, καὶ γὰρ
[6, 9, 4]	δραμεῖν καὶ μηδαμῇ ἐκβαίνειν τοῦ	ἓν	εἶναι, ἀλλ´ ἀποστῆναι δεῖ καὶ
[6, 9, 5]	ἑαυτὸν τῷ πλησίον μετὰ τὸ	ἓν	εἶναι, ἀποστῆναι δέ πως τοῦ
[6, 9, 3]	συνεῖναι καὶ ἓν οὖσα τῷ	ἓν	εἶναι αὐτῷ οὐκ οἴεταί πω
[6, 9, 6]	δεῖ τι αὐταρκέστατον εἶναι, τὸ	ἓν	εἶναι δεῖ τοιοῦτον ὂν μόνον,
[6, 9, 1]	ἅ〉 ἐστιν ἕκαστα μετὰ τοῦ	ἓν	εἶναί ἐστιν· ἀλλ´ ὅμως ἕτερον
[6, 9, 1]	Εἰ δ´ ὅτι ἄνευ τοῦ	ἓν	εἶναι οὐδ´ ἂν ψυχὴ εἴη,
[6, 9, 2]	πάντα. Πολλοῦ ἄρα δεῖ τὸ	ἓν	εἶναι ποικίλον ὄντα. Οὐ τοίνυν
[6, 9, 2]	ἡ οὐσία, νοῦν καὶ τὸ	ἓν	εἶναι πρώτως ὄντα ὂν καὶ
[6, 9, 4]	Πάσχει δὲ ἡ ψυχὴ τοῦ	ἓν	εἶναι τὴν ἀπόστασιν καὶ οὐ
[6, 9, 6]	Δεῖται οὖν αὐτοῦ ἡ οὐσία	ἓν	εἶναι. Τὸ δὲ οὐ δεῖται
[6, 9, 4]	ὁ λόγος. Παρέρχεται οὖν τὸ	ἓν	εἰς ἀριθμὸν καὶ πλῆθος πεσοῦσα.
[6, 9, 1]	ὄντα ἕκαστα εἰ φεύγοι τὸ	ἓν	εἰς πλῆθος θρυπτόμενα, τὴν οὐσίαν
[6, 9, 3]	ἐν ἑαυτῷ ἀρχὴν ἀναβεβηκέναι καὶ	ἓν	ἐκ πολλῶν γενέσθαι ἀρχῆς καὶ
[6, 9, 6]	καὶ μὴ ἓν ἐνδεές μὴ	ἓν	ἐκ πολλῶν γενόμενον. Δεῖται οὖν
[6, 9, 2]	οὖν δεῖ, εἰ ταὐτὸν τὸ	ἓν	ἕκαστον καὶ τὸ ὄν, καὶ
[6, 9, 1]	καὶ πρὸς τὸ ἓν βλέπουσαν	ἓν	ἕκαστον ποιεῖν, ὥσπερ καὶ πρὸς
[6, 9, 1]	Ἐπάγει μὲν δὴ ψυχὴ τὸ	ἓν	ἓν οὖσα καὶ αὐτὴ ἄλλῳ·
[6, 9, 6]	πᾶν δὲ πολὺ καὶ μὴ	ἓν	ἐνδεές μὴ ἓν ἐκ πολλῶν
[6, 9, 6]	ἀρχῆς ἐνδεές· εἰ δὲ τὸ	ἓν	ἐνδεές του, ζητεῖ δηλονότι τὸ
[6, 9, 5]	τι καὶ πρὸ τούτων, ὀνομάζομεν	ἓν	ἐξ ἀνάγκης τῷ σημαίνειν ἀλλήλοις
[6, 9, 1]	γὰρ στρατὸς ἔστιν, εἰ μὴ	ἓν	ἔσται, οὔτε χορὸς οὔτε ἀγέλη
[6, 9, 6]	νοήσει ἐφαρμοστέον; Ἢ πλεόνως τιθέμενον	ἓν	ἢ ὡς μονὰς καὶ σημεῖον
[6, 9, 11]	τοίνυν δύο οὐκ ἦν, ἀλλ´	ἓν	ἦν αὐτὸς ὁ ἰδὼν πρὸς
[6, 9, 11]	ἑαυτῷ ἐκείνου εἰκόνα· Ἦν δὲ	ἓν	καὶ αὐτὸς διαφορὰν ἐν αὑτῷ
[6, 9, 1]	ἀρετὴ δὲ ψυχῆς, ὅταν εἰς	ἓν	καὶ εἰς μίαν ὁμολογίαν ἑνωθῇ.
[6, 9, 1]	οὐκ ἔχοντα, ἐπείπερ ἡ οἰκία	ἓν	καὶ ἡ ναῦς, ὃ εἰ
[6, 9, 5]	μηδὲ ἁπλοῦν· ἁπλοῦν δὲ τὸ	ἓν	καὶ ἡ πάντων ἀρχή. Τὸ
[6, 9, 6]	τῶν ἄλλων ὑπάρχον, καὶ καθ´	ἓν	καὶ κατὰ τὸ ὅλον τὸ
[6, 9, 3]	~Τί ἂν οὖν εἴη τὸ	ἓν	καὶ τίνα φύσιν ἔχον; Ἢ
[6, 9, 1]	ἐν αὐτῷ ἕν. Τῶν γὰρ	ἓν	λεγομένων οὕτως ἕκαστόν ἐστιν ἕν,
[6, 9, 5]	ψυχὴν ἑνοῦν θέλοντες, οὐχ οὕτως	ἓν	λέγοντες καὶ ἀμερές, ὡς σημεῖον
[6, 9, 5]	δεῖ τι πρὸ νοῦ εἶναι	ἓν	μὲν εἶναι βουλομένου, οὐκ ὄντος
[6, 9, 5]	ψυχῆς· οὐ μέντοι πρῶτον, ὅτι	ἓν	μηδὲ ἁπλοῦν· ἁπλοῦν δὲ τὸ
[6, 9, 5]	οἱ λόγοι οἱ ἤδη καθ´	ἓν	νοούμενοι, οὔτε συγκέχυται τὰ ἐν
[6, 9, 1]	ἓν εἴη; Ἐπείπερ ἀφαιρεθέντα τοῦ	ἓν	ὃ λέγεται οὐκ ἔστιν ἐκεῖνα.
[6, 9, 1]	οὔτε χορὸς οὔτε ἀγέλη μὴ	ἓν	ὄντα. Ἀλλ´ οὐδὲ οἰκία ἢ
[6, 9, 1]	τῶν φυτῶν καὶ ζῴων σώματα	ἓν	ὄντα ἕκαστα εἰ φεύγοι τὸ
[6, 9, 3]	ἐγρηγορυῖα δέχοιτο, τούτῳ θεᾶσθαι τὸ	ἓν	οὐ προστιθέντα αἴσθησιν οὐδεμίαν οὐδέ
[6, 9, 2]	ἑκάστῳ μὲν τῶν κατὰ μέρος	ἓν	οὐ ταὐτὸν ἡ οὐσία αὐτοῦ
[6, 9, 1]	οὐδὲ οἰκία ἢ ναῦς τὸ	ἓν	οὐκ ἔχοντα, ἐπείπερ ἡ οἰκία
[6, 9, 1]	μὲν δὴ ψυχὴ τὸ ἓν	ἓν	οὖσα καὶ αὐτὴ ἄλλῳ· πάσχει
[6, 9, 3]	μόνον ὁρῶσα τῷ συνεῖναι καὶ	ἓν	οὖσα τῷ ἓν εἶναι αὐτῷ
[6, 9, 5]	μονάδα λέγοντες· τὸ γὰρ οὕτως	ἓν	ποσοῦ ἀρχαί, ὃ οὐκ ἂν
[6, 9, 10]	ἐκεῖ ὅτε ἐθεᾶτο ἕτερον, ἀλλὰ	ἓν	πρὸς ἑαυτόν; ~Τοῦτο δὴ ἐθέλον
[6, 9, 4]	ἀπ´ αὐτοῦ, ἢ μήπω εἰς	ἓν	συναχθείς οὐ γὰρ δὴ ἄπεστιν
[6, 9, 1]	ἡ ὑγίεια δέ, ὅταν εἰς	ἓν	συνταχθῇ τὸ σῶμα, καὶ κάλλος,
[6, 9, 2]	ὄντα. Οὐ τοίνυν οὐδὲ τὸ	ἓν	τὰ πάντα ἔσται, οὕτω γὰρ
[6, 9, 2]	ἕν. Ὅλως δὲ τὸ μὲν	ἓν	τὸ πρῶτον, ὁ δὲ νοῦς
[6, 9, 3]	ποιεῖν τὸν μέλλοντα περὶ τὸ	ἓν	φιλοσοφήσειν. Ἐπεὶ τοίνυν ἕν ἐστιν
[6, 9, 1]	δεῖ λέγειν, ὡς αὕτη τὸ	ἓν	χορηγεῖ καὶ αὕτη ἐστι τὸ
[6, 9, 11]	τὸ παντελὲς μὴ ὄν. Τὴν	ἐναντίαν	δὲ δραμοῦσα ἥξει οὐκ εἰς
[6, 9, 7]	καὶ κατεχομένην τυπωθῆναι τῷ τοῦ	ἐναντίου	τύπῳ, ἀλλ´ ὥσπερ περὶ τῆς
[6, 9, 4]	δέχεσθαι δυναμένοις καὶ παρεσκευασμένοις, ὥστε	ἐναρμόσαι	καὶ οἷον ἐφάψασθαι καὶ θίγειν
[6, 9, 6]	ἔσχεν εἰς ὃν ἐτάχθη τόπον·	ἐνδεὲς	δὲ καὶ τὸ τόπον ζητοῦν.
[6, 9, 6]	τι γὰρ ἐνδεές, ἐφιέμενον ἀρχῆς	ἐνδεές·	εἰ δὲ τὸ ἓν ἐνδεές
[6, 9, 6]	πρὸς αὑτὸ μήτε πρὸς ἄλλο	ἐνδεὲς	εἶναι. Οὐ γάρ τι ζητεῖ,
[6, 9, 6]	τὸ μὴ εἶναι ἕν· ὥστε	ἐνδεὲς	ἔσται τοῦ φθεροῦντος· πᾶν δὲ
[6, 9, 6]	ἀνενδεὲς ἁπάντων. Ὅ τι γὰρ	ἐνδεές,	ἐφιέμενον ἀρχῆς ἐνδεές· εἰ δὲ
[6, 9, 6]	δὲ πολὺ καὶ μὴ ἓν	ἐνδεές	μὴ ἓν ἐκ πολλῶν γενόμενον.
[6, 9, 6]	κατὰ τὸ ὅλον τὸ τοιοῦτον	ἐνδεὲς	παρέχεται. Εἴπερ οὖν δεῖ τι
[6, 9, 6]	πᾶν δὲ ὃ ἂν λέγηται	ἐνδεές,	τοῦ εὖ καὶ τοῦ σῴζοντός
[6, 9, 6]	ἐνδεές· εἰ δὲ τὸ ἓν	ἐνδεές	του, ζητεῖ δηλονότι τὸ μὴ
[6, 9, 6]	ὂν καὶ οὐκ ἐφ´ ἑαυτοῦ,	ἐνδεὲς	τῶν ἄλλων ὑπάρχον, καὶ καθ´
[6, 9, 6]	τόπον ζητοῦν. Ἀρχὴ δὲ οὐκ	ἐνδεὲς	τῶν μετ´ αὐτό· ἡ δ´
[6, 9, 6]	εὖ καὶ τοῦ σῴζοντός ἐστιν	ἐνδεές.	Ὥστε τῷ ἑνὶ οὐδὲν ἀγαθόν
[6, 9, 4]	ταῦτά ἐστιν ἔξω, ἢ δι´	ἔνδειαν	τοῦ παιδαγωγοῦντος λόγου καὶ πίστιν
[6, 9, 11]	πάλιν γίνεται πρῶτα μετὰ τὸ	ἔνδον	θέαμα καὶ τὴν ἐκεῖ συνουσίαν
[6, 9, 3]	καὶ δόξης ἑπομένης αἰσθήσει ἡ	ἐνέργεια.	Ἀλλὰ δεῖ λαβεῖν παρὰ τοῦ
[6, 9, 9]	ἐκεῖ ζῆν ἐνέργεια μὲν νοῦ·	ἐνέργεια	δὲ καὶ γεννᾷ θεοὺς ἐν
[6, 9, 9]	μιμούμενον, τὸ δὲ ἐκεῖ ζῆν	ἐνέργεια	μὲν νοῦ· ἐνέργεια δὲ καὶ
[6, 9, 2]	τί ἐστιν. Εἰ δὲ ψυχῆς	ἐνέργημα	τὸ ἀριθμεῖν ἐπεξιούσης, οὐδὲν ἂν
[6, 9, 7]	τῇ ψυχῇ τύπον ἐκεῖνο νοῆσαι	ἐνεργοῦντος	τοῦ τύπου, οὐδ´ αὖ ἄλλοις
[6, 9, 8]	χορεύουσιν ὄντως περὶ αὐτὸν χορείαν	ἔνθεον.	~Ἐν δὲ ταύτῃ τῇ χορείᾳ
[6, 9, 11]	λέγειν. Ἀλλ´ ὥσπερ ἁρπασθεὶς ἢ	ἐνθουσιάσας	ἡσυχῇ ἐν ἐρήμῳ καὶ καταστάσει
[6, 9, 9]	ἐστι τὸ πάθημα τοῦτο, ἐντεῦθεν	ἐνθυμείσθω	ἀπὸ τῶν ἐνταῦθα ἐρώτων, οἷόν
[6, 9, 6]	τις καὶ τὸ ἓν αὐτοῦ	ἐνθυμηθείη.	Δεῖ μὲν γὰρ ἱκανώτατον ὂν〉
[6, 9, 1]	~Πάντα τὰ ὄντα τῷ	ἑνί	ἐστιν ὄντα, ὅσα τε πρώτως
[6, 9, 6]	σῴζοντός ἐστιν ἐνδεές. Ὥστε τῷ	ἑνὶ	οὐδὲν ἀγαθόν ἐστιν· οὐδὲ βούλησις
[6, 9, 2]	καὶ πολλὰ μέρη καὶ συνδεῖται	ἑνὶ	τὰ πολλὰ ταῦτα· ἄλλο ἄρα
[6, 9, 1]	λογίζεσθαι, ὀρέγεσθαι, ἀντιλαμβάνεσθαι, ἃ τῷ	ἑνὶ	ὥσπερ δεσμῷ συνέχεται. Ἐπάγει μὲν
[6, 9, 6]	ἢ ὡς μονὰς καὶ σημεῖον	ἑνίζεται.	Ἐνταῦθα μὲν γὰρ μέγεθος ἡ
[6, 9, 6]	ἂν αὐτὸν ἐφαντάσθης εἰς τὸ	ἑνικώτερον	τῆς σῆς νοήσεως εἶναι· ἐφ´
[6, 9, 6]	ἐστί· καὶ αὖ ὅταν αὐτὸν	ἑνίσῃς	τῇ διανοίᾳ, καὶ ἐνταῦθα πλέον
[6, 9, 5]	ἀλλήλοις αὐτὴν τῷ ὀνόματι εἰς	ἔννοιαν	ἀμέριστον ἄγοντες καὶ τὴν ψυχὴν
[6, 9, 5]	πόρρω ἀπελήλαται καὶ θεοῦ καὶ	ἐννοίας	ἑνός, καὶ ὁ λόγος οὐ
[6, 9, 5]	βουλομένου, οὐκ ὄντος δὲ ἕν,	ἑνοειδοῦς	δέ, ὅτι αὐτῷ μηδὲ ἐσκέδασται
[6, 9, 3]	ἐκ πολλῶν γενέσθαι ἀρχῆς καὶ	ἑνὸς	θεατὴν ἐσόμενον. Νοῦν τοίνυν χρὴ
[6, 9, 5]	ἀπελήλαται καὶ θεοῦ καὶ ἐννοίας	ἑνός,	καὶ ὁ λόγος οὐ πρὸς
[6, 9, 1]	καὶ ψυχὴ ἕτερον οὖσα τοῦ	ἑνὸς	μᾶλλον ἔχει κατὰ λόγον τοῦ
[6, 9, 2]	ἂν εἴη καὶ ἕτερον τοῦ	ἑνός,	μεταλήψει δὲ ἔχον καὶ μεθέξει
[6, 9, 1]	καὶ κάλλος, ὅταν ἡ τοῦ	ἑνὸς	τὰ μόρια κατάσχῃ φύσις· καὶ
[6, 9, 2]	καὶ κατὰ τοσοῦτον καὶ τοῦ	ἑνός.	Τί γὰρ ἄν τις καὶ
[6, 9, 5]	εἶναι, ἀποστῆναι δέ πως τοῦ	ἑνὸς	τολμήσας τὸ δὴ πρὸ τούτου
[6, 9, 3]	νοητῆς. Γεννητικὴ γὰρ ἡ τοῦ	ἑνὸς	φύσις οὖσα τῶν πάντων οὐδέν
[6, 9, 5]	ἀμέριστον ἄγοντες καὶ τὴν ψυχὴν	ἑνοῦν	θέλοντες, οὐχ οὕτως ἓν λέγοντες
[6, 9, 10]	τῆς θέας οὐκέτι ἐνοχλουμένῳ οὐδεμίαν	ἐνόχλησιν	τοῦ σώματος. Ἔστι δὲ τὸ
[6, 9, 10]	δὲ τὸ ἑωρακὸς οὐ τὸ	ἐνοχλούμενον,	ἀλλὰ τὸ ἄλλο, ὅτε τὸ
[6, 9, 10]	συνεχὲς ἔσται τῆς θέας οὐκέτι	ἐνοχλουμένῳ	οὐδεμίαν ἐνόχλησιν τοῦ σώματος. Ἔστι
[6, 9, 5]	τοῦ πρὸ οὐσίας· οὔκουν δεῖ	ἐνταῦθα	βάλλειν τὴν διάνοιαν· ἀλλὰ ταῦτα
[6, 9, 9]	γάρ ἐστιν ἐκεῖ Ἀφροδίτη οὐρανία,	ἐνταῦθα	δὲ γίγνεται πάνδημος οἷον ἑταιρισθεῖσα.
[6, 9, 9]	ἐκεῖ τὸν οὐράνιον Ἔρωτα ἔχει,	ἐνταῦθα	δὲ πάνδημος γίγνεται· καὶ γάρ
[6, 9, 7]	τὸ νοούμενον, οὕτω δεῖ καὶ	ἐνταῦθα	εἰδέναι, ὡς οὐκ ἔστιν ἄλλου
[6, 9, 9]	τοῦτο, ἐντεῦθεν ἐνθυμείσθω ἀπὸ τῶν	ἐνταῦθα	ἐρώτων, οἷόν ἐστι τυχεῖν ὧν
[6, 9, 9]	εἶναι μόνον καὶ ἧττον εἶναι.	Ἐνταῦθα	καὶ ἀναπαύεται ψυχὴ καὶ κακῶν
[6, 9, 9]	καθαρὸν τόπον ἀναδραμοῦσα· καὶ νοεῖ	ἐνταῦθα,	καὶ ἀπαθὴς ἐνταῦθα. Καὶ τὸ
[6, 9, 9]	καὶ ὅπερ ἦν· τὸ γὰρ	ἐνταῦθα	καὶ ἐν τούτοις ἔκπτωσις καὶ
[6, 9, 9]	καὶ νοεῖ ἐνταῦθα, καὶ ἀπαθὴς	ἐνταῦθα.	Καὶ τὸ ἀληθῶς ζῆν ἐνταῦθα·
[6, 9, 9]	ἐφαπτόμεθα θεοῦ. Ὁρᾶν δὴ ἔστιν	ἐνταῦθα	κἀκεῖνον καὶ ἑαυτὸν ὡς ὁρᾶν
[6, 9, 5]	ὄν ἐστιν, ἵνα μὴ καὶ	ἐνταῦθα	κατ´ ἄλλου τὸ ἕν, ᾧ
[6, 9, 6]	ὡς μονὰς καὶ σημεῖον ἑνίζεται.	Ἐνταῦθα	μὲν γὰρ μέγεθος ἡ ψυχὴ
[6, 9, 6]	αὐτὸν ἑνίσῃς τῇ διανοίᾳ, καὶ	ἐνταῦθα	πλέον ἐστὶν ἢ ὅσον ἂν
[6, 9, 10]	κέντρῳ κέντρον συνάψας. Καὶ γὰρ	ἐνταῦθα	συνελθόντα ἕν ἐστι, τό τε
[6, 9, 9]	ἐνταῦθα. Καὶ τὸ ἀληθῶς ζῆν	ἐνταῦθα·	τὸ γὰρ νῦν καὶ τὸ
[6, 9, 9]	πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ εὖ	ἐνταῦθα,	τὸ δὲ〉 πόρρω εἶναι μόνον
[6, 9, 9]	ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ πάλιν τὰς	ἐνταῦθα	ὕβρεις ἁγνεύσασα τῶν τῇδε πρὸς
[6, 9, 9]	ἄγνωστόν ἐστι τὸ πάθημα τοῦτο,	ἐντεῦθεν	ἐνθυμείσθω ἀπὸ τῶν ἐνταῦθα ἐρώτων,
[6, 9, 9]	ὅσα περικείμεθα· ὥστε ἐξελθεῖν σπεύδειν	ἐντεῦθεν	καὶ ἀγανακτεῖν ἐπὶ θάτερα δεδεμένους,
[6, 9, 1]	ἓν καὶ εἰς μίαν ὁμολογίαν	ἑνωθῇ.	Ἆρ´ οὖν, ἐπειδὴ ψυχὴ τὰ
[6, 9, 9]	κατὰ φύσιν ἔχουσα ψυχὴ θεοῦ	ἑνωθῆναι	θέλουσα, ὥσπερ παρθένος καλοῦ πατρὸς
[6, 9, 5]	καί φησιν αὐτὸ ὁ λόγος	ἐξ	ἀνάγκης εἶναι, εἴπερ τις καὶ
[6, 9, 9]	ἐξ ἐκείνου δέ, ἐρᾷ αὐτοῦ	ἐξ	ἀνάγκης. Καὶ οὖσα ἐκεῖ τὸν
[6, 9, 5]	καὶ πρὸ τούτων, ὀνομάζομεν ἓν	ἐξ	ἀνάγκης τῷ σημαίνειν ἀλλήλοις αὐτὴν
[6, 9, 9]	Ἐπεὶ γὰρ ἕτερον θεοῦ ἐκείνου,	ἐξ	ἐκείνου δέ, ἐρᾷ αὐτοῦ ἐξ
[6, 9, 2]	πολλῶν καὶ σύνθετον καὶ ὕστερον·	ἐξ	ὧν γὰρ ἕκαστόν ἐστι, πρότερα
[6, 9, 3]	εἰς ἀνείδεον ἡ ψυχὴ ἴῃ,	ἐξαδυνατοῦσα	περιλαβεῖν τῷ μὴ ὁρίζεσθαι καὶ
[6, 9, 8]	αὐτὸ βλέπομεν, ἀλλ´ οἷον χορὸς	ἐξᾴδων	καίπερ ἔχων περὶ τὸν κορυφαῖον
[6, 9, 10]	μένει ἐκεῖ; Ἢ ὅτι μήπω	ἐξελήλυθεν	ὅλος. Ἔσται δὲ ὅτε καὶ
[6, 9, 9]	τὰ λοιπὰ ὅσα περικείμεθα· ὥστε	ἐξελθεῖν	σπεύδειν ἐντεῦθεν καὶ ἀγανακτεῖν ἐπὶ
[6, 9, 11]	ἐν τῷ νεῷ ἀγάλματα, ἃ	ἐξελθόντι	τοῦ ἀδύτου πάλιν γίνεται πρῶτα
[6, 9, 2]	Ὥστε τὸν ἐξευρόντα τὸ ὂν	ἐξευρηκέναι	καὶ τὸ ἕν, καὶ αὐτὴν
[6, 9, 2]	καὶ τὸ ἕν; Ὥστε τὸν	ἐξευρόντα	τὸ ὂν ἐξευρηκέναι καὶ τὸ
[6, 9, 3]	τυποῦσθαι ὑπὸ ποικίλου τοῦ τυποῦντος	ἐξολισθάνει	καὶ φοβεῖται, μὴ οὐδὲν ἔχῃ.
[6, 9, 8]	ἐν κύκλῳ περί τι οὐκ	ἔξω,	ἀλλὰ περὶ κέντρον, τὸ δὲ
[6, 9, 6]	εὖ τί ἂν εἴη αὐτῷ	ἔξω	αὐτοῦ; Ὥστε οὐ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 9, 7]	Εἰ δὲ τοῦτο, πάντων τῶν	ἔξω	ἀφεμένην δεῖ ἐπιστραφῆναι πρὸς τὸ
[6, 9, 2]	καὶ τὸν οὐ πρὸς τὸ	ἔξω	βλέποντα νοεῖν τὸ πρὸ αὐτοῦ·
[6, 9, 9]	καὶ ἀναπαύεται ψυχὴ καὶ κακῶν	ἔξω	εἰς τὸν τῶν κακῶν καθαρὸν
[6, 9, 7]	ζητεῖν, οὐδέ γε παῖς αὑτοῦ	ἔξω	ἐν μανίᾳ γεγενημένος εἰδήσει τὸν
[6, 9, 4]	ἐκεῖ, ἀλλὰ διὰ ταῦτά ἐστιν	ἔξω,	ἢ δι´ ἔνδειαν τοῦ παιδαγωγοῦντος
[6, 9, 7]	πάντη, μὴ πρός τι τῶν	ἔξω	κεκλίσθαι, ἀλλὰ ἀγνοήσαντα τὰ πάντα
[6, 9, 7]	εἰδόσι. Φεύγουσι γὰρ αὐτοὶ αὐτοῦ	ἔξω,	μᾶλλον δὲ αὑτῶν ἔξω. Οὐ
[6, 9, 7]	αὐτοῦ ἔξω, μᾶλλον δὲ αὑτῶν	ἔξω.	Οὐ δύνανται οὖν ἑλεῖν ὃν
[6, 9, 7]	τούτων θεῶ· θεῶ δὲ μὴ	ἔξω	ῥίπτων τὴν διάνοιαν. Οὐ γὰρ
[6, 9, 8]	κορυφαῖον τραπείη ἂν εἰς τὸ	ἔξω	τῆς θέας, ὅταν δὲ ἐπιστρέψῃ,
[6, 9, 9]	ὄντως ἔχοντα, οὐ περιπτυσσόμενον σαρξὶν	ἔξωθεν.	Ὅστις δὲ εἶδεν, οἶδεν ὃ
[6, 9, 3]	ἀκριβῶς λέγοντα, ἀλλ´ ἡμᾶς οἷον	ἔξωθεν	περιθέοντας τὰ αὑτῶν ἑρμηνεύειν ἐθέλειν
[6, 9, 11]	καὶ σοφίαν καὶ διὰ σοφίας	ἐπ´	αὐτό. Καὶ οὗτος θεῶν καὶ
[6, 9, 3]	λαβεῖν παρὰ τοῦ νοῦ τὴν	ἐπαγγελίαν	ὧν δύναται. Δύναται δὲ ὁρᾶν
[6, 9, 1]	τῷ ἑνὶ ὥσπερ δεσμῷ συνέχεται.	Ἐπάγει	μὲν δὴ ψυχὴ τὸ ἓν
[6, 9, 4]	ψυχὴ τῆς ἐκεῖ ἀγλαΐας μηδὲ	ἔπαθε	μηδὲ ἔσχεν ἐν ἑαυτῷ οἷον
[6, 9, 5]	οἷον αἰσθητὸν τῷ ἀντιληπτὸν εἶναι	ἐπαναβεβηκότα	τῇ ψυχῇ καὶ πατέρα αὐτῆς
[6, 9, 3]	ἀλλ´ ἱέμενον εἰς τὰ πρῶτα	ἐπαναγαγεῖν	ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν ἐσχάτων
[6, 9, 9]	ἐν ἡσύχῳ τῇ πρὸς ἐκεῖνο	ἐπαφῇ,	γεννᾷ δὲ κάλλος, γεννᾷ δικαιοσύνην,
[6, 9, 7]	νόμους ἐτίθει τῇ τοῦ θείου	ἐπαφῇ	εἰς νόμων πληρούμενος θέσιν. Ἢ
[6, 9, 9]	ἐν γραφαῖς καὶ ἐν μύθοις.	Ἐπεὶ	γὰρ ἕτερον θεοῦ ἐκείνου, ἐξ
[6, 9, 8]	κέντρου περὶ αὐτὸ ἂν ἦσαν·	ἐπεὶ	δὲ αὐταί τε αἱ ψυχαὶ
[6, 9, 6]	ὥστε καὶ τὸ ἀμέγεθες δυνάμει·	ἐπεὶ	καὶ τὰ μετ´ αὐτὸ ὄντα
[6, 9, 3]	αὐτῷ καὶ οὐκέτι ἁπλοῦν μενεῖ.	Ἐπεὶ	καὶ τὸ αἴτιον λέγειν οὐ
[6, 9, 8]	ὅτι χωρισθεῖσαι ὅλαι. Νῦν δέ,	ἐπεὶ	μέρος ἡμῶν κατέχεται ὑπὸ τοῦ
[6, 9, 6]	αὑτῷ οὐ δεῖται νοήσεως ἑαυτοῦ.	Ἐπεὶ	οὐδὲ τὸ συνεῖναι δεῖ προσάπτειν,
[6, 9, 11]	μὴ καὶ αὐτῷ ἰδεῖν εὐτύχηται.	Ἐπεὶ	τοίνυν δύο οὐκ ἦν, ἀλλ´
[6, 9, 3]	μέλλοντα περὶ τὸ ἓν φιλοσοφήσειν.	Ἐπεὶ	τοίνυν ἕν ἐστιν ὃ ζητοῦμεν,
[6, 9, 1]	μίαν ὁμολογίαν ἑνωθῇ. Ἆρ´ οὖν,	ἐπειδὴ	ψυχὴ τὰ πάντα εἰς ἓν
[6, 9, 1]	εἴη, εἰ μὴ ἓν εἴη;	Ἐπείπερ	ἀφαιρεθέντα τοῦ ἓν ὃ λέγεται
[6, 9, 1]	ναῦς τὸ ἓν οὐκ ἔχοντα,	ἐπείπερ	ἡ οἰκία ἓν καὶ ἡ
[6, 9, 1]	τὸ σῶμα μετέχει τοῦ ἕν	ἔπειτα	δὲ πολλὴ ἡ ψυχὴ καὶ
[6, 9, 11]	αὐτός τις οὐκ οὐσία, ἀλλ´	ἐπέκεινα	οὐσίας ταύτῃ, ᾗ προσομιλεῖ. Εἴ
[6, 9, 2]	δὲ ψυχῆς ἐνέργημα τὸ ἀριθμεῖν	ἐπεξιούσης,	οὐδὲν ἂν εἴη ἐν τοῖς
[6, 9, 6]	καταλήγει εἰς τὸ σμικρότατον καὶ	ἐπερείδεταί	τινι ἀμερεῖ μέν, ἀλλὰ ὃ
[6, 9, 3]	ἀλλ´ ἔστιν ἡμῖν γνῶσις εἴδεσιν	ἐπερειδομένη.	Ὅσῳ δ´ ἂν εἰς ἀνείδεον
[6, 9, 9]	ἐξελθεῖν σπεύδειν ἐντεῦθεν καὶ ἀγανακτεῖν	ἐπὶ	θάτερα δεδεμένους, ἵνα τῷ ὅλῳ
[6, 9, 2]	εἰ δύο τινὰ ἔλεγες, οὕτως	ἐπὶ	μόνου τινὸς τὸ ἕν. Εἰ
[6, 9, 11]	κεκοσμημένον πάλιν κουφισθήσεται δι´ ἀρετῆς	ἐπὶ	νοῦν ἰὼν καὶ σοφίαν καὶ
[6, 9, 1]	πλάττουσα καὶ μορφοῦσα καὶ συντάττουσα,	ἐπὶ	ταύτην ἐλθόντας δεῖ λέγειν, ὡς
[6, 9, 3]	πρὸς τὸ ἀγαθὸν σπεύδοντα γενέσθαι,	ἐπί	τε τὴν ἐν ἑαυτῷ ἀρχὴν
[6, 9, 3]	τῷ πρώτῳ. Ὅταν τοίνυν ὁ	ἐπὶ	τὴν θέαν τοῦ τοιούτου ἐσταλμένος
[6, 9, 4]	καὶ ἀνεγείροντες ἐκ τῶν λόγων	ἐπὶ	τὴν θέαν ὥσπερ ὁδὸν δεικνύντες
[6, 9, 4]	Εἰ δὲ μὴ ἦλθέ τις	ἐπὶ	τὸ θέαμα, μηδὲ σύνεσιν ἔσχεν
[6, 9, 10]	λόγου καὶ πρὸ λόγου καὶ	ἐπὶ	τῷ λόγῳ, ὥσπερ καὶ τὸ
[6, 9, 7]	ἀδυνατοῦντι οὐ πάρεστιν. Ὥσπερ δὲ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων οὐκ ἔστι τι
[6, 9, 5]	τὰ σώματα τιθεμένους καὶ ἀνιόντας	ἐπὶ	ψυχήν. Καὶ δὴ δεῖ τούτους
[6, 9, 11]	ἰδεῖν, ἔκστασις καὶ ἅπλωσις καὶ	ἐπίδοσις	αὐτοῦ καὶ ἔφεσις πρὸς ἁφὴν
[6, 9, 11]	παρ´ αὐτῷ, οὐ θυμός, οὐκ	ἐπιθυμία	ἄλλου παρῆν αὐτῷ ἀναβεβηκότι ἀλλ´
[6, 9, 3]	καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν πάντων	ἐπισκοποῦμεν,	τἀγαθὸν καὶ τὸ πρῶτον, οὔτε
[6, 9, 5]	χωρίς· οἷον καὶ ἐν ταῖς	ἐπιστήμαις	πάντων ἐν ἀμερεῖ ὄντων ὅμως
[6, 9, 5]	διαστάσει καὶ κινήσει, καὶ τὰς	ἐπιστήμας	λόγους ἐν ψυχῇ τὰς τοιαύτας
[6, 9, 4]	του λαμβάνῃ· λόγος γὰρ ἡ	ἐπιστήμη,	πολλὰ δὲ ὁ λόγος. Παρέρχεται
[6, 9, 4]	ἀπορία μάλιστα, ὅτι μηδὲ κατ´	ἐπιστήμην	ἡ σύνεσις ἐκείνου μηδὲ κατὰ
[6, 9, 10]	τὴν θέαν οὐκ ἀργοῦν τὴν	ἐπιστήμην	τὴν ἐν ἀποδείξεσι καὶ πίστεσι
[6, 9, 4]	ἀριθμὸν καὶ πλῆθος πεσοῦσα. Ὑπὲρ	ἐπιστήμην	τοίνυν δεῖ δραμεῖν καὶ μηδαμῇ
[6, 9, 4]	οὐ πάντη ἐστὶν ἕν, ὅταν	ἐπιστήμην	του λαμβάνῃ· λόγος γὰρ ἡ
[6, 9, 4]	εἶναι, ἀλλ´ ἀποστῆναι δεῖ καὶ	ἐπιστήμης	καὶ ἐπιστητῶν καὶ παντὸς ἄλλου
[6, 9, 4]	ἄλλα νοητά, ἀλλὰ κατὰ παρουσίαν	ἐπιστήμης	κρείττονα. Πάσχει δὲ ἡ ψυχὴ
[6, 9, 5]	ψυχῇ γεγονέναι τὸν νοῦν τῶν	ἐπιστημῶν	αἴτιον. Καὶ νοῦν ἰδόντα οἷον
[6, 9, 4]	ἀποστῆναι δεῖ καὶ ἐπιστήμης καὶ	ἐπιστητῶν	καὶ παντὸς ἄλλου καὶ καλοῦ
[6, 9, 7]	πάντων τῶν ἔξω ἀφεμένην δεῖ	ἐπιστραφῆναι	πρὸς τὸ εἴσω πάντη, μὴ
[6, 9, 2]	αὐτὸν γὰρ ἐπιστρέφων εἰς ἀρχὴν	ἐπιστρέφει.	Καὶ εἰ μὲν αὐτὸς τὸ
[6, 9, 2]	πρὸ αὐτοῦ· εἰς αὐτὸν γὰρ	ἐπιστρέφων	εἰς ἀρχὴν ἐπιστρέφει. Καὶ εἰ
[6, 9, 8]	ἔξω τῆς θέας, ὅταν δὲ	ἐπιστρέψῃ,	ᾄδει τε καλῶς καὶ ὄντως
[6, 9, 11]	δηλοῦν τὸ τῶν μυστηρίων τῶνδε	ἐπίταγμα,	τὸ μὴ ἐκφέρειν εἰς μὴ
[6, 9, 3]	ἀλλ´ ἔστιν αἰσθήσεως καὶ δόξης	ἑπομένης	αἰσθήσει ἡ ἐνέργεια. Ἀλλὰ δεῖ
[6, 9, 4]	τοῦ ἰδεῖν ἐραστοῦ ἐν ᾧ	ἐρᾷ	ἀναπαυσαμένου, δεξάμενος φῶς ἀληθινὸν καὶ
[6, 9, 9]	θεοῦ ἐκείνου, ἐξ ἐκείνου δέ,	ἐρᾷ	αὐτοῦ ἐξ ἀνάγκης. Καὶ οὖσα
[6, 9, 9]	ἐστι τυχεῖν ὧν τις μάλιστα	ἐρᾷ,	καὶ ὅτι ταῦτα μὲν τὰ
[6, 9, 9]	Ἔρως ὁ μετ´ αὐτῆς γενόμενος.	Ἐρᾷ	οὖν κατὰ φύσιν ἔχουσα ψυχὴ
[6, 9, 4]	ἐρωτικὸν πάθημα ἐκ τοῦ ἰδεῖν	ἐραστοῦ	ἐν ᾧ ἐρᾷ ἀναπαυσαμένου, δεξάμενος
[6, 9, 4]	δίδαξις, ἡ δὲ θέα αὐτοῦ	ἔργον	ἤδη τοῦ ἰδεῖν βεβουλημένου. Εἰ
[6, 9, 9]	ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη θνητὸν ἔρωτα	ἐρημίᾳ	πατρὸς ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ πάλιν
[6, 9, 11]	ἁρπασθεὶς ἢ ἐνθουσιάσας ἡσυχῇ ἐν	ἐρήμῳ	καὶ καταστάσει γεγένηται ἀτρεμεῖ, τῇ
[6, 9, 7]	διάνοιαν. Οὐ γὰρ κεῖταί που	ἐρημῶσαν	αὐτοῦ τὰ ἄλλα, ἀλλ´ ἔστι
[6, 9, 3]	οἷον ἔξωθεν περιθέοντας τὰ αὑτῶν	ἑρμηνεύειν	ἐθέλειν πάθη ὁτὲ μὲν ἐγγύς,
[6, 9, 9]	καὶ ὅτι ταῦτα μὲν τὰ	ἐρώμενα	θνητὰ καὶ βλαβερὰ καὶ εἰδώλων
[6, 9, 9]	ὅτι οὐκ ἦν τὸ ὄντως	ἐρώμενον	οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν ἡμῶν οὐδ´
[6, 9, 9]	ζητοῦμεν. Ἐκεῖ δὲ τὸ ἀληθινὸν	ἐρώμενον,	ᾧ ἔστι καὶ συνεῖναι μεταλαβόντα
[6, 9, 9]	τῆς Ἀφροδίτης γενέθλια καὶ ὁ	Ἔρως	ὁ μετ´ αὐτῆς γενόμενος. Ἐρᾷ
[6, 9, 9]	τὸ ἀγαθὸν ἐκεῖ καὶ ὁ	ἔρως	ὁ τῆς ψυχῆς ὁ σύμφυτος,
[6, 9, 9]	ὁ σύμφυτος, καθὸ καὶ συνέζευκται	Ἔρως	ταῖς Ψυχαῖς καὶ ἐν γραφαῖς
[6, 9, 9]	μνηστείαις ἀπατηθῇ, ἄλλον ἀλλαξαμένη θνητὸν	ἔρωτα	ἐρημίᾳ πατρὸς ὑβρίζεται· μισήσασα δὲ
[6, 9, 9]	Καὶ οὖσα ἐκεῖ τὸν οὐράνιον	Ἔρωτα	ἔχει, ἐνταῦθα δὲ πάνδημος γίγνεται·
[6, 9, 9]	ὥσπερ παρθένος καλοῦ πατρὸς καλὸν	ἔρωτα.	Ὅταν δὲ εἰς γένεσιν ἐλθοῦσα
[6, 9, 9]	θνητὰ καὶ βλαβερὰ καὶ εἰδώλων	ἔρωτες	καὶ μεταπίπτει, ὅτι οὐκ ἦν
[6, 9, 4]	μηδὲ ἔσχεν ἐν ἑαυτῷ οἷον	ἐρωτικὸν	πάθημα ἐκ τοῦ ἰδεῖν ἐραστοῦ
[6, 9, 9]	ἐντεῦθεν ἐνθυμείσθω ἀπὸ τῶν ἐνταῦθα	ἐρώτων,	οἷόν ἐστι τυχεῖν ὧν τις
[6, 9, 7]	εἰ μέλλει μηδὲν ἐμπόδιον ἐγκαθήμενον	ἔσεσθαι	πρὸς πλήρωσιν καὶ ἔλλαμψιν αὐτῇ
[6, 9, 2]	ἀπολεῖ ἕκαστον τὸ ἕν, μηδ´	ἔσεσθαι	τὸ παράπαν. Ὁρᾶν οὖν δεῖ,
[6, 9, 5]	ἑνοειδοῦς δέ, ὅτι αὐτῷ μηδὲ	ἐσκέδασται	ὁ νοῦς, ἀλλὰ σύνεστιν ἑαυτῷ
[6, 9, 9]	Οὐ γὰρ ἀποτετμήμεθα οὐδὲ χωρίς	ἐσμεν,	εἰ καὶ παρεμπεσοῦσα ἡ σώματος
[6, 9, 9]	ᾖ ὅπερ ἐστί. Μᾶλλον μέντοι	ἐσμὲν	νεύσαντες πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ
[6, 9, 8]	ἡμῖν παντελὴς ἔσται καὶ οὐκέτι	ἐσόμεθα·	οὐκ ἀεὶ δὲ εἰς αὐτόν,
[6, 9, 3]	γενέσθαι ἀρχῆς καὶ ἑνὸς θεατὴν	ἐσόμενον.	Νοῦν τοίνυν χρὴ γενόμενον καὶ
[6, 9, 10]	Ἢ ὅτι μήπω ἐξελήλυθεν ὅλος.	Ἔσται	δὲ ὅτε καὶ τὸ συνεχὲς
[6, 9, 6]	νοεῖ ἑαυτόν, ἄγνοια περὶ αὐτὸν	ἔσται·	ἡ γὰρ ἄγνοια ἑτέρου ὄντος
[6, 9, 6]	ἑαυτόν; Πρὸ νοήσεως τοίνυν ἀγνοῶν	ἔσται,	καὶ νοήσεως δεήσεται, ἵνα γνῷ
[6, 9, 8]	ὅταν μή, λύσις ἡμῖν παντελὴς	ἔσται	καὶ οὐκέτι ἐσόμεθα· οὐκ ἀεὶ
[6, 9, 2]	νοοῦν καὶ τὸ νοούμενον, διπλοῦς	ἔσται	καὶ οὐχ ἁπλοῦς οὐδὲ τὸ
[6, 9, 1]	στρατὸς ἔστιν, εἰ μὴ ἓν	ἔσται,	οὔτε χορὸς οὔτε ἀγέλη μὴ
[6, 9, 2]	οὐδὲ τὸ ἓν τὰ πάντα	ἔσται,	οὕτω γὰρ οὐκέτι ἓν εἴη·
[6, 9, 10]	δὲ ὅτε καὶ τὸ συνεχὲς	ἔσται	τῆς θέας οὐκέτι ἐνοχλουμένῳ οὐδεμίαν
[6, 9, 2]	εἶναι καὶ ἐκ τῶνδε δῆλον	ἔσται·	τὸν νοῦν ἀνάγκη ἐν τῷ
[6, 9, 6]	μὴ εἶναι ἕν· ὥστε ἐνδεὲς	ἔσται	τοῦ φθεροῦντος· πᾶν δὲ ὃ
[6, 9, 3]	ἐπὶ τὴν θέαν τοῦ τοιούτου	ἐσταλμένος	ἢ μέγεθος ἢ σχῆμα ἢ
[6, 9, 6]	ἢ νοῦν ἢ θεόν, πλέον	ἐστί·	καὶ αὖ ὅταν αὐτὸν ἑνίσῃς
[6, 9, 1]	γενόμενα καὶ ἐκεῖνα, ὅσα ἕν	ἐστι.	Καὶ ἡ ὑγίεια δέ, ὅταν
[6, 9, 5]	ἄλλα καὶ ὡς παρὰ νοῦ	ἐστι	καὶ λόγου παρὰ τούτου κοιωνήσασα
[6, 9, 6]	οὐ δεῖται ἑαυτοῦ· αὐτὸ γάρ	ἐστι.	Καὶ μὴν πολλὰ ὂν τοσούτων
[6, 9, 8]	κινήσεται περὶ τοῦτο, ἀφ´ οὗ	ἐστι,	καὶ τούτου ἀναρτήσεται συμφέρουσα ἑαυτὴν
[6, 9, 9]	χορηγοῦντος ἕως ἂν ᾖ ὅπερ	ἐστί.	Μᾶλλον μέντοι ἐσμὲν νεύσαντες πρὸς
[6, 9, 11]	τῷ ὑπερβάντι πάντα τὸ ὅ	ἐστι	πρὸ πάντων. Οὐ γὰρ δὴ
[6, 9, 2]	ὕστερον· ἐξ ὧν γὰρ ἕκαστόν	ἐστι,	πρότερα ἐκεῖνα. Ὅτι δὲ οὐχ
[6, 9, 3]	τὸ αἴτιον λέγειν οὐ κατηγορεῖν	ἐστι	συμβεβηκός τι αὐτῷ, ἀλλ´ ἡμῖν,
[6, 9, 2]	τὸ ὂν τὸ ἑκάστου πλῆθός	ἐστι,	τὸ δὲ ἓν ἀδύνατον πλῆθος
[6, 9, 1]	τὸ ἓν χορηγεῖ καὶ αὕτη	ἐστι	τὸ ἕν; Ἢ ὥσπερ τὰ
[6, 9, 8]	τῆς ψυχῆς οἷον κέντρον τοῦτό	ἐστι	τὸ ζητούμενον; Ἢ ἄλλο τι
[6, 9, 9]	εὐπαθεῖ Καὶ οἷς μὲν ἄγνωστόν	ἐστι	τὸ πάθημα τοῦτο, ἐντεῦθεν ἐνθυμείσθω
[6, 9, 10]	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα συνελθόντα ἕν	ἐστι,	τό τε δύο, ὅταν χωρίς.
[6, 9, 6]	οὐ παρ´ ἄλλων ἔχει ὅ	ἐστι,	τό τε εὖ τί ἂν
[6, 9, 6]	αὐτῷ τὸ εὖ· αὐτὸ γάρ	ἐστι.	Τόπος τε οὐδεὶς αὐτῷ· οὐ
[6, 9, 9]	ἀπὸ τῶν ἐνταῦθα ἐρώτων, οἷόν	ἐστι	τυχεῖν ὧν τις μάλιστα ἐρᾷ,
[6, 9, 10]	ἐνοχλουμένῳ οὐδεμίαν ἐνόχλησιν τοῦ σώματος.	Ἔστι	δὲ τὸ ἑωρακὸς οὐ τὸ
[6, 9, 6]	πολλὰ ὂν τοσούτων δεῖται, ὅσα	ἔστι,	καὶ ἕκαστον τῶν ἐν αὐτῷ
[6, 9, 9]	δὲ τὸ ἀληθινὸν ἐρώμενον, ᾧ	ἔστι	καὶ συνεῖναι μεταλαβόντα αὐτοῦ καὶ
[6, 9, 5]	πλῆθος, ὁ κόσμος ὁ νοητός,	ἔστι	μὲν ὃ πρὸς τῷ πρώτῳ,
[6, 9, 9]	γίγνεται πάνδημος οἷον ἑταιρισθεῖσα. Καὶ	ἔστι	πᾶσα ψυχὴ Ἀφροδίτη· καὶ τοῦτο
[6, 9, 7]	δὲ ἐπὶ τῶν ἄλλων οὐκ	ἔστι	τι νοεῖν ἄλλο νοοῦντα καὶ
[6, 9, 7]	ἐρημῶσαν αὐτοῦ τὰ ἄλλα, ἀλλ´	ἔστι	τῷ δυναμένῳ θίγειν ἐκεῖ παρόν,
[6, 9, 9]	ἦν τὰ γεννώμενα. Νῦν δ´	ἐστὶν	ἀίδια, ὅτι ἡ ἀρχὴ αὐτῶν
[6, 9, 11]	ἄλλῳ οὖσα οὐκ〉 ἐν οὐδενί	ἐστιν,	ἀλλ´ ἐν αὑτῇ· τὸ δὲ
[6, 9, 1]	ἕκαστα μετὰ τοῦ ἓν εἶναί	ἐστιν·	ἀλλ´ ὅμως ἕτερον αὐτῶν τὸ
[6, 9, 7]	~Εἰ δ´ ὅτι μηδὲν τούτων	ἐστίν,	ἀοριστεῖς τῇ γνώμῃ, στῆσον σαυτὸν
[6, 9, 3]	φύσις οὖσα τῶν πάντων οὐδέν	ἐστιν	αὐτῶν. Οὔτε οὖν τι οὔτε
[6, 9, 2]	τὸ ἕν· καὶ ζητητέον τί	ἐστιν.	Εἰ δὲ ψυχῆς ἐνέργημα τὸ
[6, 9, 1]	μὲν καὶ τὰ ἄλλα ἅ〉	ἐστιν	ἕκαστα μετὰ τοῦ ἓν εἶναί
[6, 9, 5]	πάντων ἐν ἀμερεῖ ὄντων ὅμως	ἐστὶν	ἕκαστον χωρὶς αὐτῶν. Τοῦτο οὖν
[6, 9, 4]	θεατὸς εἶναι εἰ οὖν μήπω	ἐστὶν	ἐκεῖ, ἀλλὰ διὰ ταῦτά ἐστιν
[6, 9, 9]	δὲ πάνδημος γίγνεται· καὶ γάρ	ἐστιν	ἐκεῖ Ἀφροδίτη οὐρανία, ἐνταῦθα δὲ
[6, 9, 6]	Τὸ δὲ πάντων αἴτιον οὐδέν	ἐστιν	ἐκείνων. Οὐ τοίνυν οὐδὲ ἀγαθὸν
[6, 9, 6]	ἦν ἐν μεριστῷ καὶ ὅ	ἐστιν	ἐν ἄλλῳ· τὸ δὲ οὔτε
[6, 9, 4]	τὴν ἀπόστασιν καὶ οὐ πάντη	ἐστὶν	ἕν, ὅταν ἐπιστήμην του λαμβάνῃ·
[6, 9, 1]	γὰρ ἓν λεγομένων οὕτως ἕκαστόν	ἐστιν	ἕν, ὡς ἔχει καὶ ὅ
[6, 9, 6]	τοῦ εὖ καὶ τοῦ σῴζοντός	ἐστιν	ἐνδεές. Ὥστε τῷ ἑνὶ οὐδὲν
[6, 9, 4]	ἐστὶν ἐκεῖ, ἀλλὰ διὰ ταῦτά	ἐστιν	ἔξω, ἢ δι´ ἔνδειαν τοῦ
[6, 9, 6]	τῇ διανοίᾳ, καὶ ἐνταῦθα πλέον	ἐστὶν	ἢ ὅσον ἂν αὐτὸν ἐφαντάσθης
[6, 9, 5]	τοῦ ἕν, ὃ μὴ ὄν	ἐστιν,	ἵνα μὴ καὶ ἐνταῦθα κατ´
[6, 9, 3]	νοῦ· τὶ γὰρ τῶν ὄντων	ἐστὶν	ὁ νοῦς· ἐκεῖνο δὲ οὔ
[6, 9, 3]	ἓν φιλοσοφήσειν. Ἐπεὶ τοίνυν ἕν	ἐστιν	ὃ ζητοῦμεν, καὶ τὴν ἀρχὴν
[6, 9, 3]	ὅτι τοῦ νοουμένου μὴ ἕτερόν	ἐστιν.	Ὅμως δὴ χρὴ οὕτως ποιεῖν
[6, 9, 1]	ἐστιν ὄντα, ὅσα τε πρώτως	ἐστὶν	ὄντα, καὶ ὅσα ὁπωσοῦν λέγεται
[6, 9, 1]	~Πάντα τὰ ὄντα τῷ ἑνί	ἐστιν	ὄντα, ὅσα τε πρώτως ἐστὶν
[6, 9, 6]	Ὥστε τῷ ἑνὶ οὐδὲν ἀγαθόν	ἐστιν·	οὐδὲ βούλησις τοίνυν οὐδενός· ἀλλ´
[6, 9, 6]	νοήσεως εἶναι· ἐφ´ ἑαυτοῦ γάρ	ἐστιν	οὐδενὸς αὐτῷ συμβεβηκότος. Τῷ αὐτάρκει
[6, 9, 10]	δὲ ἰδεῖν καὶ τὸ ἑωρακός	ἐστιν	οὐκέτι λόγος, ἀλλὰ μεῖζον λόγου
[6, 9, 10]	συντελεῖ ἐκεῖ, κἀκείνου γενόμενος ἕν	ἐστιν	ὥσπερ κέντρῳ κέντρον συνάψας. Καὶ
[6, 9, 1]	ἕν, ὡς ἔχει καὶ ὅ	ἐστιν,	ὥστε τὰ μὲν ἧττον ὄντα
[6, 9, 3]	τὰ τοιαῦτα πέφυκεν ὁρᾶν, ἀλλ´	ἔστιν	αἰσθήσεως καὶ δόξης ἑπομένης αἰσθήσει
[6, 9, 7]	καὶ ἐνταῦθα εἰδέναι, ὡς οὐκ	ἔστιν	ἄλλου ἔχοντα ἐν τῇ ψυχῇ
[6, 9, 1]	ἄλλα χορηγοῦσα τοῖς σώμασιν οὐκ	ἔστιν	αὐτὴ ὃ δίδωσιν, οἷον μορφὴ
[6, 9, 1]	ἔστιν ἐκεῖνα. Οὔτε γὰρ στρατὸς	ἔστιν,	εἰ μὴ ἓν ἔσται, οὔτε
[6, 9, 1]	τοῦ ἓν ὃ λέγεται οὐκ	ἔστιν	ἐκεῖνα. Οὔτε γὰρ στρατὸς ἔστιν,
[6, 9, 9]	μὴ ἐφαπτόμεθα θεοῦ. Ὁρᾶν δὴ	ἔστιν	ἐνταῦθα κἀκεῖνον καὶ ἑαυτὸν ὡς
[6, 9, 3]	ῥᾴδιον μηδὲ τὸ εἶδος· ἀλλ´	ἔστιν	ἡμῖν γνῶσις εἴδεσιν ἐπερειδομένη. Ὅσῳ
[6, 9, 6]	οὐδὲ βούλησις τοίνυν οὐδενός· ἀλλ´	ἔστιν	ὑπεράγαθον καὶ αὐτὸ οὐχ ἑαυτῷ,
[6, 9, 7]	γένοιτο ἂν πάθημα. Οὐδενός φησίν	ἐστινἔξω,	ἀλλὰ πᾶσι σύνεστιν οὐκ εἰδόσι.
[6, 9, 3]	ἀνάγκη, τό τε ἑστὼς στάσει	ἑστὼς	καὶ οὐ ταὐτὸν τῇ στάσει·
[6, 9, 3]	οὖν, εἰ μὴ κινούμενον, οὐχ	ἑστώς;	Ὅτι περὶ μὲν τὸ ὂν
[6, 9, 3]	ψυχήν· οὐδὲ κινούμενον οὐδ´ αὖ	ἑστώς,	οὐκ ἐν τόπῳ, οὐκ ἐν
[6, 9, 11]	ἀποκλίνων οὐδὲ περὶ αὑτὸν στρεφόμενος,	ἑστὼς	πάντη καὶ οἷον στάσις γενόμενος.
[6, 9, 3]	ἢ ἀμφότερα ἀνάγκη, τό τε	ἑστὼς	στάσει ἑστὼς καὶ οὐ ταὐτὸν
[6, 9, 3]	περὶ τὰ πρῶτα εἰς τὰ	ἔσχατα	τῶν πάντων πεσόντα, ἀλλ´ ἱέμενον
[6, 9, 3]	ἐπαναγαγεῖν ἑαυτὸν ἀπὸ τῶν αἰσθητῶν	ἐσχάτων	ὄντων, κακίας τε πάσης ἀπηλλαγμένον
[6, 9, 6]	δι´ ὃν ὑπέστη ἅμα καὶ	ἔσχεν	εἰς ὃν ἐτάχθη τόπον· ἐνδεὲς
[6, 9, 4]	ἐκεῖ ἀγλαΐας μηδὲ ἔπαθε μηδὲ	ἔσχεν	ἐν ἑαυτῷ οἷον ἐρωτικὸν πάθημα
[6, 9, 4]	ἐπὶ τὸ θέαμα, μηδὲ σύνεσιν	ἔσχεν	ἡ ψυχὴ τῆς ἐκεῖ ἀγλαΐας
[6, 9, 9]	ἐνταῦθα δὲ γίγνεται πάνδημος οἷον	ἑταιρισθεῖσα.	Καὶ ἔστι πᾶσα ψυχὴ Ἀφροδίτη·
[6, 9, 6]	ἅμα καὶ ἔσχεν εἰς ὃν	ἐτάχθη	τόπον· ἐνδεὲς δὲ καὶ τὸ
[6, 9, 1]	οἷον μορφὴ καὶ εἶδος, ἀλλ´	ἕτερα	αὐτῆς, οὕτω χρή, εἰ καὶ
[6, 9, 8]	μὴ παρῇ, ἀλλήλοις τὰ μὴ	ἕτερα	πάρεστιν. Ἐκεῖνο μὲν οὖν μὴ
[6, 9, 10]	οὐκ ἰδὼν ἐκεῖ ὅτε ἐθεᾶτο	ἕτερον,	ἀλλὰ ἓν πρὸς ἑαυτόν; ~Τοῦτο
[6, 9, 2]	δὲ ἓν ἀδύνατον πλῆθος εἶναι,	ἕτερον	ἂν εἴη ἑκάτερον. Ἄνθρωπος γοῦν
[6, 9, 1]	ἓν εἶναί ἐστιν· ἀλλ´ ὅμως	ἕτερον	αὐτῶν τὸ ἕν οὐ γὰρ
[6, 9, 2]	τὸ ἕν· εἰ δὲ πρὸς	ἕτερον	βλέπει, πάντως πρὸς τὸ κρεῖττον
[6, 9, 10]	Οὕτω καὶ ἡμεῖς νῦν λέγομεν	ἕτερον.	Διὸ καὶ δύσφραστον τὸ θέαμα·
[6, 9, 3]	ζητεῖ, ὅτι τοῦ νοουμένου μὴ	ἕτερόν	ἐστιν. Ὅμως δὴ χρὴ οὕτως
[6, 9, 9]	καὶ ἐν μύθοις. Ἐπεὶ γὰρ	ἕτερον	θεοῦ ἐκείνου, ἐξ ἐκείνου δέ,
[6, 9, 1]	χρή, εἰ καὶ ἓν δίδωσιν,	ἕτερον	ὂν αὐτῆς νομίζειν αὐτὴν διδόναι
[6, 9, 10]	γὰρ ἂν ἀπαγγείλειέ τις ὡς	ἕτερον	οὐκ ἰδὼν ἐκεῖ ὅτε ἐθεᾶτο
[6, 9, 1]	μᾶλλον. Καὶ δὴ καὶ ψυχὴ	ἕτερον	οὖσα τοῦ ἑνὸς μᾶλλον ἔχει
[6, 9, 2]	πολλὰ μᾶλλον ἂν εἴη καὶ	ἕτερον	τοῦ ἑνός, μεταλήψει δὲ ἔχον
[6, 9, 5]	μετὰ δὲ ταῦτα νοῦν λαβεῖν	ἕτερον	τοῦ λογιζομένου καὶ λογιστικοῦ καλουμένου,
[6, 9, 8]	καὶ διαφορᾷ· ὅταν οὖν ἡ	ἑτερότης	μὴ παρῇ, ἀλλήλοις τὰ μὴ
[6, 9, 6]	μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ νόησις, ἵνα μὴ	ἑτερότης·	οὐδὲ κίνησις· πρὸ γὰρ κινήσεως
[6, 9, 8]	Ἐκεῖνο μὲν οὖν μὴ ἔχον	ἑτερότητα	ἀεὶ πάρεστιν, ἡμεῖς δ´ ὅταν
[6, 9, 8]	οὐδ´ ἀφέστηκε τοίνυν ἀλλήλων τόπῳ,	ἑτερότητι	δὲ καὶ διαφορᾷ· ὅταν οὖν
[6, 9, 6]	αὐτὸν ἔσται· ἡ γὰρ ἄγνοια	ἑτέρου	ὄντος γίγνεται, ὅταν θάτερον ἀγνοῇ
[6, 9, 3]	δὲ καὶ τὰ ἐν αὐτῷ,	ἔτι	δὲ καθαρώτερα καὶ ἁπλούστερα τὰ
[6, 9, 2]	οὕτω πολλὰ ἀνάγκη εἶναι. Καὶ	ἔτι	μᾶλλον, εἰ τὰ εἴδη περιέχοι·
[6, 9, 8]	καὶ ὅτι ἀπὸ τοιούτου, καὶ	ἔτι	μᾶλλον καὶ ὅτι χωρισθεῖσαι ὅλαι.
[6, 9, 1]	δὲ συνεχὲς ἐγγυτέρω· ψυχὴ δὲ	ἔτι	μᾶλλον κοινωνοῦσα καὶ αὐτή. Εἰ
[6, 9, 1]	ἀποβάλοι, οὔτ´ ἂν ἡ οἰκία	ἔτι	οἰκία οὔτε ἡ ναῦς. Τὰ
[6, 9, 4]	τὸ ἐγγυτέρω γεγονέναι, ἀναβεβηκέναι δὲ	ἔτι	ὀπισθοβαρὴς ὑπάρχων, ἃ ἐμπόδια ἦν
[6, 9, 9]	ἀληθινῆς ζωῆς, καὶ δεῖ οὐδενὸς	ἔτι.	Τοὐναντίον δὲ ἀποθέσθαι τὰ ἄλλα
[6, 9, 7]	μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς τοὺς νόμους	ἐτίθει	τῇ τοῦ θείου ἐπαφῇ εἰς
[6, 9, 6]	οὐ κατὰ συμβεβηκὸς αὐτῷ τὸ	εὖ·	αὐτὸ γάρ ἐστι. Τόπος τε
[6, 9, 9]	νεύσαντες πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ	εὖ	ἐνταῦθα, τὸ δὲ〉 πόρρω εἶναι
[6, 9, 6]	ζητεῖ, ἵνα ᾖ, οὐδ´ ἵνα	εὖ	ᾖ, οὐδὲ ἵνα ἐκεῖ ἱδρυθῇ.
[6, 9, 6]	ὃ ἂν λέγηται ἐνδεές, τοῦ	εὖ	καὶ τοῦ σῴζοντός ἐστιν ἐνδεές.
[6, 9, 6]	ἔχει ὅ ἐστι, τό τε	εὖ	τί ἂν εἴη αὐτῷ ἔξω
[6, 9, 11]	θεῶν καὶ ἀνθρώπων θείων καὶ	εὐδαιμόνων	βίος, ἀπαλλαγὴ τῶν ἄλλων τῶν
[6, 9, 8]	ὅτι ἡ κίνησις αὐτῆς οὐκ	εὐθεῖα,	ἀλλ´ ἢ ὅταν κλάσιν λάβῃ,
[6, 9, 9]	πρὸς τὸν πατέρα αὖθις στελλομένη	εὐπαθεῖ	Καὶ οἷς μὲν ἄγνωστόν ἐστι
[6, 9, 11]	ὅτῳ μὴ καὶ αὐτῷ ἰδεῖν	εὐτύχηται.	Ἐπεὶ τοίνυν δύο οὐκ ἦν,
[6, 9, 6]	ἑνικώτερον τῆς σῆς νοήσεως εἶναι·	ἐφ´	ἑαυτοῦ γάρ ἐστιν οὐδενὸς αὐτῷ
[6, 9, 6]	τῶν ἄλλων ὂν καὶ οὐκ	ἐφ´	ἑαυτοῦ, ἐνδεὲς τῶν ἄλλων ὑπάρχον,
[6, 9, 6]	ἐστὶν ἢ ὅσον ἂν αὐτὸν	ἐφαντάσθης	εἰς τὸ ἑνικώτερον τῆς σῆς
[6, 9, 9]	μηδὲν μέρος ἔχοιμεν, ᾧ μὴ	ἐφαπτόμεθα	θεοῦ. Ὁρᾶν δὴ ἔστιν ἐνταῦθα
[6, 9, 11]	καὶ στάσις καὶ περινόησις πρὸς	ἐφαρμογήν,	εἴπερ τις τὸ ἐν τῷ
[6, 9, 6]	ἕν, καὶ πῶς τῇ νοήσει	ἐφαρμοστέον;	Ἢ πλεόνως τιθέμενον ἓν ἢ
[6, 9, 4]	παρεσκευασμένοις, ὥστε ἐναρμόσαι καὶ οἷον	ἐφάψασθαι	καὶ θίγειν ὁμοιότητι καὶ τῇ
[6, 9, 11]	ἅπλωσις καὶ ἐπίδοσις αὐτοῦ καὶ	ἔφεσις	πρὸς ἁφὴν καὶ στάσις καὶ
[6, 9, 7]	Μίνως ποιούμενος ὀαριστὴς τοῦ Διὸς	ἐφημίσθη	εἶναι, ἧς μεμνημένος εἴδωλα αὐτῆς
[6, 9, 6]	ἁπάντων. Ὅ τι γὰρ ἐνδεές,	ἐφιέμενον	ἀρχῆς ἐνδεές· εἰ δὲ τὸ
[6, 9, 8]	ἔχωμεν· κἀκεῖνο μὲν ἡμῶν οὐκ	ἐφίεται,	ὥστε περὶ ἡμᾶς εἶναι, ἡμεῖς
[6, 9, 3]	οἷον μορφὴν τὴν τοῦ ὄντος	ἔχει,	ἄμορφον δὲ ἐκεῖνο καὶ μορφῆς
[6, 9, 2]	ἔχον καὶ μεθέξει τὸ ἕν.	Ἔχει	δὲ καὶ ζωὴν {καὶ νοῦν}
[6, 9, 9]	οὖσα ἐκεῖ τὸν οὐράνιον Ἔρωτα	ἔχει,	ἐνταῦθα δὲ πάνδημος γίγνεται· καὶ
[6, 9, 1]	οὕτως ἕκαστόν ἐστιν ἕν, ὡς	ἔχει	καὶ ὅ ἐστιν, ὥστε τὰ
[6, 9, 1]	ἕτερον οὖσα τοῦ ἑνὸς μᾶλλον	ἔχει	κατὰ λόγον τοῦ μᾶλλον καὶ
[6, 9, 6]	αἴτιον ὂν οὐ παρ´ ἄλλων	ἔχει	ὅ ἐστι, τό τε εὖ
[6, 9, 6]	μόνον οὔτε γιγνώσκει, οὔτε τι	ἔχει	ὃ ἀγνοεῖ, ἓν δὲ ὂν
[6, 9, 11]	οὖν τοῦτο αὑτὸν γενόμενον ἴδοι,	ἔχει	ὁμοίωμα ἐκείνου αὑτόν, καὶ εἰ
[6, 9, 8]	καλῶς καὶ ὄντως περὶ αὐτὸν	ἔχει,	οὕτω καὶ ἡμεῖς ἀεὶ μὲν
[6, 9, 11]	τῶν θείων ὅσα δύναται ψυχὴ	ἔχειν	καὶ πρὸ τῆς θέας, τὸ
[6, 9, 3]	εἶναι αὐτῷ οὐκ οἴεταί πω	ἔχειν	ὃ ζητεῖ, ὅτι τοῦ νοουμένου
[6, 9, 1]	τὰ μὲν ἧττον ὄντα ἧττον	ἔχειν	τὸ ἕν, τὰ δὲ μᾶλλον
[6, 9, 3]	ἐξολισθάνει καὶ φοβεῖται, μὴ οὐδὲν	ἔχῃ.	Διὸ κάμνει ἐν τοῖς τοιούτοις
[6, 9, 4]	τῷ ἀπ´ αὐτοῦ· ὅταν οὕτως	ἔχῃ,	ὡς εἶχεν, ὅτε ἦλθεν ἀπ´
[6, 9, 11]	ὅτε ἐκείνῳ ἐμίγνυτο εἰ μεμνῷτο,	ἔχοι	ἂν παρ´ ἑαυτῷ ἐκείνου εἰκόνα·
[6, 9, 8]	οἷον εἴ τις τοὺς πόδας	ἔχοι	ἐν ὕδατι, τῷ δ´ ἄλλῳ
[6, 9, 11]	εἰκὼν πρὸς ἀρχέτυπον, τέλος ἂν	ἔχοι	τῆς πορείας Ἐκπίπτων δὲ τῆς
[6, 9, 9]	αὐτῶν περιπτυξώμεθα καὶ μηδὲν μέρος	ἔχοιμεν,	ᾧ μὴ ἐφαπτόμεθα θεοῦ. Ὁρᾶν
[6, 9, 3]	τι αὐτῷ, ἀλλ´ ἡμῖν, ὅτι	ἔχομέν	τι παρ´ αὐτοῦ ἐκείνου ὄντος
[6, 9, 8]	πάρεστιν. Ἐκεῖνο μὲν οὖν μὴ	ἔχον	ἑτερότητα ἀεὶ πάρεστιν, ἡμεῖς δ´
[6, 9, 3]	τὸ ἓν καὶ τίνα φύσιν	ἔχον;	Ἢ οὐδὲν θαυμαστὸν μὴ ῥᾴδιον
[6, 9, 2]	ἕτερον τοῦ ἑνός, μεταλήψει δὲ	ἔχον	καὶ μεθέξει τὸ ἕν. Ἔχει
[6, 9, 2]	ὅλον ὂν πάντα ἐν αὐτῷ	ἔχον	τὰ ὄντα πολλὰ μᾶλλον ἂν
[6, 9, 5]	καὶ ἀτρεμῆ κίνησιν φατέον πάντα	ἔχοντα	ἐν αὐτῷ καὶ πάντα ὄντα,
[6, 9, 7]	εἰδέναι, ὡς οὐκ ἔστιν ἄλλου	ἔχοντα	ἐν τῇ ψυχῇ τύπον ἐκεῖνο
[6, 9, 1]	ἢ ναῦς τὸ ἓν οὐκ	ἔχοντα,	ἐπείπερ ἡ οἰκία ἓν καὶ
[6, 9, 9]	συνεῖναι μεταλαβόντα αὐτοῦ καὶ ὄντως	ἔχοντα,	οὐ περιπτυσσόμενον σαρξὶν ἔξωθεν. Ὅστις
[6, 9, 9]	γενόμενος. Ἐρᾷ οὖν κατὰ φύσιν	ἔχουσα	ψυχὴ θεοῦ ἑνωθῆναι θέλουσα, ὥσπερ
[6, 9, 8]	πρὸς τὸ αὐτό, πρὸς ὃ	ἐχρῆν	μὲν πάσας, φέρονται δὲ αἱ
[6, 9, 8]	πάρεστιν, ἡμεῖς δ´ ὅταν μὴ	ἔχωμεν·	κἀκεῖνο μὲν ἡμῶν οὐκ ἐφίεται,
[6, 9, 11]	ἐν αὑτῷ οὐδεμίαν πρὸς ἑαυτὸν	ἔχων	οὔτε κατὰ ἄλλα οὐ γάρ
[6, 9, 8]	ἀλλ´ οἷον χορὸς ἐξᾴδων καίπερ	ἔχων	περὶ τὸν κορυφαῖον τραπείη ἂν
[6, 9, 4]	καὶ οὐ μόνος ἀναβεβηκώς, ἀλλ´	ἔχων	τὸ διεῖργον ἀπ´ αὐτοῦ, ἢ
[6, 9, 10]	ἀλλὰ τὸ ἄλλο, ὅτε τὸ	ἑωρακὸς	ἀργεῖ τὴν θέαν οὐκ ἀργοῦν
[6, 9, 10]	τὸ δὲ ἰδεῖν καὶ τὸ	ἑωρακός	ἐστιν οὐκέτι λόγος, ἀλλὰ μεῖζον
[6, 9, 10]	τοῦ σώματος. Ἔστι δὲ τὸ	ἑωρακὸς	οὐ τὸ ἐνοχλούμενον, ἀλλὰ τὸ
[6, 9, 11]	τὸ ἑωραμένον, ὡς ἂν μὴ	ἑωραμένον,	ἀλλ´ ἡνωμένον, ὃς ἐγένετο ὅτε
[6, 9, 11]	αὐτὸς ὁ ἰδὼν πρὸς τὸ	ἑωραμένον,	ὡς ἂν μὴ ἑωραμένον, ἀλλ´
[6, 9, 9]	ἀποστάντος ἐκείνου, ἀλλ´ ἀεὶ χορηγοῦντος	ἕως	ἂν ᾖ ὅπερ ἐστί. Μᾶλλον