Ennéade, livre, chap.
[6, 9, 2]	εἴδη περιέχοι· οὐδὲ γὰρ ἡ	ἰδέα	ἕν, ἀλλ´ ἀριθμὸς μᾶλλον καὶ
[6, 9, 4]	θέα αὐτοῦ ἔργον ἤδη τοῦ	ἰδεῖν	βεβουλημένου. Εἰ δὲ μὴ ἦλθέ
[6, 9, 3]	ἑαυτὴν δὲ ἡ ψυχὴ ὅταν	ἰδεῖν	ἐθέλῃ, μόνον ὁρῶσα τῷ συνεῖναι
[6, 9, 11]	θέαμα, ἀλλὰ ἄλλος τρόπος τοῦ	ἰδεῖν,	ἔκστασις καὶ ἅπλωσις καὶ ἐπίδοσις
[6, 9, 4]	οἷον ἐρωτικὸν πάθημα ἐκ τοῦ	ἰδεῖν	ἐραστοῦ ἐν ᾧ ἐρᾷ ἀναπαυσαμένου,
[6, 9, 11]	θεῖον, ὅτῳ μὴ καὶ αὐτῷ	ἰδεῖν	εὐτύχηται. Ἐπεὶ τοίνυν δύο οὐκ
[6, 9, 10]	τῆς ψυχῆς διαλογισμῷ· τὸ δὲ	ἰδεῖν	καὶ τὸ ἑωρακός ἐστιν οὐκέτι
[6, 9, 4]	ἦλθεν ἀπ´ αὐτοῦ, ἤδη δύναται	ἰδεῖν	ὡς πέφυκεν ἐκεῖνος θεατὸς εἶναι
[6, 9, 11]	τις οὖν τοῦτο αὑτὸν γενόμενον	ἴδοι,	ἔχει ὁμοίωμα ἐκείνου αὑτόν, καὶ
[6, 9, 5]	τῶν ἐπιστημῶν αἴτιον. Καὶ νοῦν	ἰδόντα	οἷον αἰσθητὸν τῷ ἀντιληπτὸν εἶναι
[6, 9, 7]	ἄνω, ὅπερ καὶ τῷ πολὺ	ἰδόντι	γένοιτο ἂν πάθημα. Οὐδενός φησίν
[6, 9, 6]	καὶ ὄγκος πίπτων, ἐὰν μήπω	ἱδρυθῇ.	Ἵδρυται δὲ καὶ τὰ ἄλλα
[6, 9, 6]	εὖ ᾖ, οὐδὲ ἵνα ἐκεῖ	ἱδρυθῇ.	Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις αἴτιον
[6, 9, 6]	φέρειν οὐ δυνάμενον, τό τε	ἱδρυθησόμενον	ἄψυχον καὶ ὄγκος πίπτων, ἐὰν
[6, 9, 6]	οὐδεὶς αὐτῷ· οὐ γὰρ δεῖται	ἱδρύσεως	ὥσπερ αὑτὸ φέρειν οὐ δυνάμενον,
[6, 9, 6]	ὄγκος πίπτων, ἐὰν μήπω ἱδρυθῇ.	Ἵδρυται	δὲ καὶ τὰ ἄλλα διὰ
[6, 9, 8]	αὐτόν, ἀλλ´ ὅταν εἰς αὐτὸν	ἴδωμεν,	τότε ἡμῖν τέλος καὶ ἀνάπαυλα
[6, 9, 10]	ἀπαγγείλειέ τις ὡς ἕτερον οὐκ	ἰδὼν	ἐκεῖ ὅτε ἐθεᾶτο ἕτερον, ἀλλὰ
[6, 9, 11]	ἀλλ´ ἓν ἦν αὐτὸς ὁ	ἰδὼν	πρὸς τὸ ἑωραμένον, ὡς ἂν
[6, 9, 10]	τὸ ὁρώμενον. Ἑαυτὸν μὲν οὖν	ἰδὼν	τότε, ὅτε ὁρᾷ, τοιοῦτον ὄψεται,
[6, 9, 3]	ἔσχατα τῶν πάντων πεσόντα, ἀλλ´	ἱέμενον	εἰς τὰ πρῶτα ἐπαναγαγεῖν ἑαυτὸν
[6, 9, 11]	θεὸς ἐκεῖνος ὁρᾶται· σοφὸς δὲ	ἱερεὺς	τὸ αἴνιγμα συνιεὶς ἀληθινὴν ἂν
[6, 9, 3]	ἂν εἰς ἀνείδεον ἡ ψυχὴ	ἴῃ,	ἐξαδυνατοῦσα περιλαβεῖν τῷ μὴ ὁρίζεσθαι
[6, 9, 7]	ἐκείνου γενέσθαι, κἀκείνῳ συγγενόμενον καὶ	ἱκανῶς	οἷον ὁμιλήσαντα ἥκειν ἀγγέλλοντα, εἰ
[6, 9, 6]	αὐτοῦ ἐνθυμηθείη. Δεῖ μὲν γὰρ	ἱκανώτατον	ὂν〉 ἁπάντων καὶ αὐταρκέστατον, καὶ
[6, 9, 3]	αὑτοῦ νῷ πιστεύσαντα καὶ ὑφιδρύσαντα,	ἵν´	ἃ ὁρᾷ ἐκεῖνος ἐγρηγορυῖα δέχοιτο,
[6, 9, 7]	δεῖ μηδὲν προσάπτειν τῷ νοουμένῳ,	ἵν´	ᾖ αὐτὸ τὸ νοούμενον, οὕτω
[6, 9, 6]	ἀγνοῶν ἔσται, καὶ νοήσεως δεήσεται,	ἵνα	γνῷ ἑαυτὸν ὁ αὐτάρκης ἑαυτῷ.
[6, 9, 6]	οὐδ´ ἵνα εὖ ᾖ, οὐδὲ	ἵνα	ἐκεῖ ἱδρυθῇ. Τοῖς μὲν γὰρ
[6, 9, 6]	τι ζητεῖ, ἵνα ᾖ, οὐδ´	ἵνα	εὖ ᾖ, οὐδὲ ἵνα ἐκεῖ
[6, 9, 6]	εἶναι. Οὐ γάρ τι ζητεῖ,	ἵνα	ᾖ, οὐδ´ ἵνα εὖ ᾖ,
[6, 9, 6]	αὐτοῦ δύναται μεταλαμβάνειν. Οὐδὲ νόησις,	ἵνα	μὴ ἑτερότης· οὐδὲ κίνησις· πρὸ
[6, 9, 5]	ἕν, ὃ μὴ ὄν ἐστιν,	ἵνα	μὴ καὶ ἐνταῦθα κατ´ ἄλλου
[6, 9, 6]	οὐδὲ τὸ συνεῖναι δεῖ προσάπτειν,	ἵνα	τηρῇς τὸ ἕν, ἀλλὰ καὶ
[6, 9, 9]	καὶ ἀγανακτεῖν ἐπὶ θάτερα δεδεμένους,	ἵνα	τῷ ὅλῳ αὐτῶν περιπτυξώμεθα καὶ
[6, 9, 5]	λόγου παρὰ τούτου κοιωνήσασα ἀρετὴν	ἴσχει·	μετὰ δὲ ταῦτα νοῦν λαβεῖν
[6, 9, 9]	ὡς ἡ ψυχὴ ζωὴν ἄλλην	ἴσχει	τότε καὶ προσιοῦσα καὶ ἤδη
[6, 9, 11]	γίγνεται δεύτερα θεάματα. Τὸ δὲ	ἴσως	ἦν οὐ θέαμα, ἀλλὰ ἄλλος
[6, 9, 7]	ἄλλῳ τὴν ἐκεῖ συνουσίαν· οἵαν	ἴσως	καὶ Μίνως ποιούμενος ὀαριστὴς τοῦ
[6, 9, 9]	νῦν καὶ τὸ ἄνευ θεοῦ	ἴχνος	ζωῆς ἐκείνην μιμούμενον, τὸ δὲ
[6, 9, 11]	κουφισθήσεται δι´ ἀρετῆς ἐπὶ νοῦν	ἰὼν	καὶ σοφίαν καὶ διὰ σοφίας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/06/2010