Livre, Chap.
[445, 0]	ᾗ διήλθομεν. Οὐ γὰρ εἰκός,	ἔφη.
[437, 0]	καὶ ποιήσειεν. Οὔκουν ἐμέ γε,	ἔφη.	Αλλ’ ὅμως, ἦν δ’ ἐγώ,
[434, 0]	μέγα βλάψαι πόλιν; Οὐ πάνυ,	ἔφη.	Αλλ’ ὅταν γε οἶμαι δημιουργὸς
[433, 0]	τρία εὕροιμεν. Καὶ γὰρ ἀνάγκη,	ἔφη.	Αλλὰ μέντοι, ἦν δ’ ἐγώ,
[435, 0]	διοίσει, ἀλλ’ ὅμοιος ἔσται. Ομοιος,	ἔφη.	Αλλὰ μέντοι πόλις γε ἔδοξεν
[432, 0]	ἐμοὶ φράσῃς. Εἰ γὰρ ὤφελον,	ἔφη.	ἀλλὰ μᾶλλον, ἐάν μοι ἑπομένῳ
[435, 0]	πάνυ ἐξαρκέσει. Μὴ τοίνυν ἀποκάμῃς,	ἔφη,	ἀλλὰ σκόπει. (Αρ’ οὖν ἡμῖν,
[424, 0]	οὐδὲν ἐργαζομένη. Οὐδὲ γὰρ ἐργάζεται,	ἔφη,	ἄλλο γε ἢ κατὰ σμικρὸν
[422, 0]	ῥᾳδίως μάχεσθαι; Οὐκ ἂν ἴσως,	ἔφη,	ἅμα γε. Οὐδ’ εἰ ἐξείη,
[425, 0]	τι νομοθετεῖν; Αλλ’ οὐκ ἄξιον,	ἔφη,	ἀνδράσι καλοῖς κἀγαθοῖς ἐπιτάττειν· (τὰ
[431, 0]	οὕτω διακείμενον. Καὶ γὰρ ἔοικεν,	ἔφη.	Απόβλεπε τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,
[429, 0]	πόλεως ἵδρυται. Εμοὶ γοῦν δοκεῖ,	ἔφη,	ἀποχρώντως ηὑρῆσθαι. Αλλὰ μὴν ἀνδρεία
[440, 0]	ὅπλα πρὸς τὸ λογιστικόν. Παντάπασιν,	ἔφη.	Αρ’ οὖν ἕτερον ὂν καὶ
[442, 0]	πάντων ἀνατρέψῃ. Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	Αρ’ οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[431, 0]	ταύτην προσρητέον. Παντάπασιν μὲν οὖν,	ἔφη.	Αρ’ οὖν οὐ καὶ σώφρονα
[421, 0]	ἐθελήσειν ἐπιμελεῖσθαι τῆς τέχνης; Οὐδαμῶς,	ἔφη.	Αργὸς δὲ καὶ ἀμελὴς γενήσεται
[444, 0]	ἄρχεσθαι ἄλλο ὑπ’ ἄλλου; Κομιδῇ,	ἔφη.	Αρετὴ μὲν ἄρα, ὡς ἔοικεν,
[437, 0]	αὖ τὸ πεινῆν βρώματος; Οὕτως,	ἔφη,	αὐτή γε ἡ ἐπιθυμία ἑκάστη
[424, 0]	τὰ φίλων ποιεῖσθαι. Ορθότατα γάρ,	ἔφη,	γίγνοιτ’ ἄν. Καὶ μήν, εἶπον,
[427, 0]	τελέως ἀγαθὴν εἶναι. Ανάγκη γ’	ἔφη.	Δῆλον δὴ ὅτι σοφή τ’
[428, 0]	εὔβουλος ἡ πόλις προσρητέα; (Οὐδαμῶς,	ἔφη,	διά γε ταύτην, ἀλλὰ τεκτονική.
[439, 0]	καὶ κρατοῦν τοῦ κελεύοντος; Εμοιγε,	ἔφη,	δοκεῖ. Αρ’ οὖν οὐ τὸ
[433, 0]	ὅθεν τεκμαίρομαι; Οὐκ, ἀλλὰ λέγ’	ἔφη.	Δοκεῖ μοι, ἦν δ’ ἐγώ,
[442, 0]	τῇ πόλει ἐφάνη; Οὐκ ἔμοιγε,	ἔφη,	δοκεῖ. Ωδε γάρ, ἦν δ’
[422, 0]	τριπλασίοις αὑτῶν μαχοῦνται. Συγχωρήσομαί σοι,	ἔφη·	δοκεῖς γάρ μοι ὀρθῶς λέγειν.
[438, 0]	ἄλλαι οὕτω. Ισως γὰρ ἄν,	ἔφη,	δοκοῖ τι λέγειν ὁ ταῦτα
[431, 0]	ἐλάττοσί τε καὶ ἐπιεικεστέροις; Εγωγ’	ἔφη.	Εἰ ἄρα δεῖ τινα πόλιν
[429, 0]	ὑπὲρ αὐτῆς; Οὐδ’ ἂν εἷς,	ἔφη,	εἰς ἄλλο τι. Οὐ γὰρ
[435, 0]	ἀξιοῦσθαι τῇ πόλει. Πᾶσα ἀνάγκη,	ἔφη.	Εἰς φαῦλόν γε αὖ, ἦν
[435, 0]	μή. Οὐ πάνυ μοι δοκοῦμεν,	ἔφη,	εἰς φαῦλον· ἴσως γάρ, ὦ
[429, 0]	τοῦτο ἀνδρείαν καλεῖς; Οὐ πάνυ,	ἔφη,	ἔμαθον ὃ εἶπες, ἀλλ’ αὖθις
[435, 0]	καὶ προεσκεμμένων ἀξίως. Οὐκοῦν ἀγαπητόν;	ἔφη·	ἐμοὶ μὲν γὰρ ἔν γε
[426, 0]	ὑπὸ σφῶν; Ταὐτὸν μὲν οὖν,	ἔφη,	ἔμοιγε δοκοῦσι δρᾶν, καὶ οὐδ’
[440, 0]	ἀνακληθεὶς πραϋνθῇ; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη,	ἔοικε τούτῳ ᾧ λέγεις· καίτοι
[441, 0]	δικαία ἦν. Οὔ μοι δοκοῦμεν,	ἔφη,	ἐπιλελῆσθαι. Μνημονευτέον ἄρα ἡμῖν ὅτι
[436, 0]	Σκόπει δὴ ὃ λέγω. Λέγε,	ἔφη.	Εστάναι, εἶπον, καὶ κινεῖσθαι τὸ
[427, 0]	τῶν ἔμπροσθεν ἐπιτηδευμάτων. (Τί οὖν,	ἔφη,	ἔτι ἂν ἡμῖν λοιπὸν τῆς
[439, 0]	ἡδονῶν ἑταῖρον. (Οὔκ, ἀλλ’ εἰκότως,	ἔφη,	ἡγοίμεθ’ ἂν οὕτως. Ταῦτα μὲν
[423, 0]	καὶ μία. Καὶ φαῦλόν γ’	ἔφη,	ἴσως αὐτοῖς προστάξομεν. Καὶ τούτου
[435, 0]	αὐτὴν παρ’ ἡμῖν αὐτοῖς. Αλλ’	ἔφη,	καθ’ ὁδόν τε λέγεις καὶ
[431, 0]	καὶ κρεῖττον αὑτοῦ. Αλλ’ ἀποβλέπω,	ἔφη,	καὶ ἀληθῆ λέγεις. Καὶ μὴν
[440, 0]	ἐμπλήσθητε τοῦ καλοῦ θεάματος. Ηκουσα,	ἔφη,	καὶ αὐτός. Οὗτος μέντοι, ἔφην,
[435, 0]	ταὐτὸν προσαγορεύεται, ἢ ὅμοιον; Ομοιον,	ἔφη.	(Καὶ δίκαιος ἄρα ἀνὴρ δικαίας
[432, 0]	γὰρ ὅμως ἰτέον. (Ιτέον γάρ,	ἔφη.	Καὶ ἐγὼ κατιδών, Ιοὺ ἰού,
[431, 0]	κατὰ πάντα ταῦτα; Καὶ μάλα,	ἔφη.	Καὶ μὴν εἴπερ αὖ ἐν
[438, 0]	ποιοῦ τινος προσγενομένου ἰατρικήν. Εμαθον,	ἔφη,	καί μοι δοκεῖ οὕτως ἔχειν.
[425, 0]	τῆς πόλεως ἔκειτο. Αληθῆ μέντοι,	ἔφη.	Καὶ τὰ σμικρὰ ἄρα, εἶπον,
[435, 0]	πάθη τε καὶ ἕξεις. Αληθῆ,	ἔφη.	Καὶ τὸν ἕνα ἄρα, ὦ
[428, 0]	τί τὴν πόλιν προσαγορεύεις; Εὔβουλον,	ἔφη,	καὶ τῷ ὄντι σοφήν. Πότερον
[430, 0]	ἐγᾦμαι, ἱκανῶς ἔχει. Αλλὰ καλῶς,	ἔφη,	λέγεις. Δύο μήν, ἦν δ’
[427, 0]	καθήμενος ἐξηγεῖται. Καὶ καλῶς γ’	ἔφη,	λέγεις· καὶ ποιητέον οὕτω. Ωικισμένη
[428, 0]	ἦν ἢ τὸ ὑπολειφθέν. Ορθῶς,	ἔφη,	λέγεις. Οὐκοῦν καὶ περὶ τούτων,
[432, 0]	καὶ ἐλάνθανεν ἴσως ἡμᾶς. Πῶς,	ἔφη,	λέγεις; Οὕτως, εἶπον, ὡς δοκοῦμέν
[429, 0]	ἄλλων ἐπιστημῶν σοφίαν καλεῖσθαι. Αληθέστατα,	ἔφη,	λέγεις. Τοῦτο μὲν δὴ ἓν
[422, 0]	ἡμεῖς κατεσκευάζομεν. Αλλὰ τί μήν;	ἔφη.	Μειζόνως, ἦν δ’ ἐγώ, χρὴ
[445, 0]	δὴ καὶ ἄξια θέας. Επομαι,	ἔφη·	μόνον λέγε. Καὶ μήν, ἦν
[424, 0]	ἐγὼ πείθομαι. Καὶ ἐμὲ τοίνυν,	ἔφη	ὁ Αδείμαντος, θὲς τῶν πεπεισμένων.
[427, 0]	τε καὶ ἀνθρώπους. Οὐδὲν λέγεις,	ἔφη	ὁ Γλαύκων· σὺ γὰρ ὑπέσχου
[431, 0]	τοῖς ἀρχομένοις; Εν ἀμφοτέροις που,	ἔφη.	Ορᾷς οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[441, 0]	χείρονος τῷ ἀλογίστως θυμουμένῳ. Κομιδῇ,	ἔφη,	ὀρθῶς λέγεις. Ταῦτα μὲν ἄρα,
[423, 0]	τὴν ἄλλην χαίρειν ἐᾶν. Τίς,	ἔφη,	ὅρος; Οἶμαι μέν, ἦν δ’
[445, 0]	καὶ ἄξιον ἐπιμνησθῆναι. Πῶς λέγεις;	ἔφη.	Οσοι, ἦν δ’ ἐγώ, πολιτειῶν
[425, 0]	ἀδύνατον ὄν; Πῶς δ’ οὐχί;	ἔφη.	Οταν δὴ ἄρα καλῶς ἀρξάμενοι
[429, 0]	καὶ ταῦτα μὴ προθεραπεύσας. Οἶδα,	ἔφη,	ὅτι καὶ ἔκπλυτα καὶ γελοῖα.
[428, 0]	ἄλλην τῶν τοιούτων; Οὐδ’ ἡντινοῦν,	ἔφη.	Οὐδὲ τὴν ὑπὲρ τοῦ καρποῦ
[422, 0]	ἂν τοιούτους ὁ τοιοῦτος; Αμέλει,	ἔφη,	οὐδὲν ἂν γένοιτο θαυμαστόν. Αλλ’
[436, 0]	(ἔστιν) ἑστάναι. Καὶ ὀρθῶς γε,	ἔφη.	Οὐδὲν ἄρα ἡμᾶς τῶν τοιούτων
[427, 0]	ὥσπερ Υδραν τέμνουσιν. ~(Καὶ μήν,	ἔφη,	οὐκ ἄλλο γέ τι ποιοῦσιν.
[438, 0]	αὐτοῦ ἑκάστου μόνον. Οὐκ ἔμαθον,	ἔφη.	Οὐκ ἔμαθες, ἔφην, ὅτι τὸ
[433, 0]	αὑτοῦ πράττειν δύναμις. Καὶ μάλα,	ἔφη.	Οὐκοῦν δικαιοσύνην τό γε τούτοις
[444, 0]	κακίαν. Αὐτὰ μὲν οὖν ταῦτα,	ἔφη.	(Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ
[423, 0]	οἴει; Οὐ μὰ τὸν Δί’	ἔφη.	Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ, οὗτος
[440, 0]	ἄλλο ὂν ἄλλῳ. Σημαίνει γάρ,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ἄλλοθι, ἔφην, πολλαχοῦ
[443, 0]	ὅσοι μὴ τοιοῦτοι; Οὐδέν’ ἄν,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ἱεροσυλιῶν καὶ κλοπῶν
[431, 0]	φῦσιν, βέλτιστα δὲ παιδευθεῖσιν. Αληθῆ,	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ταῦτα ὁρᾷς ἐνόντα
[423, 0]	δὲ μή. (Καὶ καλῶς γ’	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ τοῦτο αὖ ἄλλο
[424, 0]	οὕτω τοῦτ’ ἔχει; Δοκεῖ μοι,	ἔφη.	Οὐκοῦν, ὃ ἐξ ἀρχῆς ἐλέγομεν,
[430, 0]	λέγεται. ἦ γάρ; Πάντων μάλιστα,	ἔφη.	Οὐκοῦν τὸ μὲν κρείττω αὑτοῦ
[443, 0]	τῷ τοιούτῳ προσήκουσι. Παντὶ μέντοι,	ἔφη.	(Οὐκοῦν τούτων πάντων αἴτιον ὅτι
[430, 0]	περὶ σωφροσύνης; Εγὼ μὲν τοίνυν,	ἔφη,	οὔτε οἶδα οὔτ’ ἂν βουλοίμην
[445, 0]	ἀποκάμνειν. Ηκιστα, νὴ τὸν Δία,	ἔφη,	πάντων ἀποκμητέον. (Δεῦρό νυν, ἦν
[426, 0]	ἀνδρείας τε καὶ εὐχερείας; Εγωγ’	ἔφη,	πλήν γ’ ὅσοι ἐξηπάτηνται ὑπ’
[427, 0]	δὲ καὶ ὑμᾶς συλλαμβάνειν. Αλλ’	ἔφη,	ποιήσομεν οὕτω. Ελπίζω τοίνυν, ἦν
[422, 0]	δοκεῖ. ἀλλ’ ἐὰν εἰς μίαν,	ἔφη,	πόλιν (συναθροισθῇ τὰ τῶν ἄλλων
[439, 0]	ἐθέλειν πιεῖν; Καὶ μάλα γ’	ἔφη,	πολλοὺς καὶ πολλάκις. Τί οὖν,
[421, 0]	κακίων χυτρεὺς γίγνεται; Καὶ τοῦτο,	ἔφη,	πολύ. Καὶ μὴν καὶ ὄργανά
[439, 0]	ἡ προσαγομένη. (Παντάπασι μὲν οὖν,	ἔφη.	Πότερον δὴ φῶμέν τινας ἔστιν
[433, 0]	ἔπραττε καὶ οὐκ ἐπολυπραγμόνει. Δύσκριτον,	ἔφη·	πῶς δ’ οὔ; Ενάμιλλον ἄρα,
[422, 0]	καὶ ἐμπειρίᾳ ἢ πολεμικῆς; Εγωγ’	ἔφη.	Ρᾳδίως ἄρα ἡμῖν οἱ ἀθληταὶ
[424, 0]	ἐν μουσικῇ. Η γοῦν παρανομία,	ἔφη,	ῥᾳδίως αὕτη λανθάνει παραδυομένη. Ναί,
[430, 0]	εἰ μὴ ἀδικῶ. Σκόπει δή,	ἔφη.	Σκεπτέον, εἶπον· καὶ ὥς γε
[442, 0]	τε καὶ μή. Ορθῶς γ’	ἔφη.	Σοφὸν δέ γε ἐκείνῳ τῷ
[432, 0]	ἐν ἑνὶ ἑκάστῳ. (Πάνυ μοι,	ἔφη,	συνδοκεῖ. Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ·
[431, 0]	ἢ οὐ δοκεῖ; Καὶ μάλα,	ἔφη,	σφόδρα. Εν ποτέροις οὖν φήσεις
[444, 0]	σώματι, ταῦτα ἐν ψυχῇ. Πῇ;	ἔφη.	Τὰ μέν που ὑγιεινὰ ὑγίειαν
[437, 0]	συμβαίνοντα λελυμένα ἔσεσθαι. Αλλὰ χρή,	ἔφη,	ταῦτα ποιεῖν. (Αρ’ ἂν> οὖν,
[423, 0]	ἀντὶ μεγάλου ἱκανόν. Τί τοῦτο;	ἔφη.	Τὴν παιδείαν, ἦν δ’ ἐγώ,
[440, 0]	ἄλλῳ. Οὐ μὰ τὸν Δία,	ἔφη.	(Τί δέ, ἦν δ’ ἐγώ,
[440, 0]	αὐτοῦ ἐγείρεσθαι ὁ θυμός; Αληθῆ,	ἔφη.	Τί δὲ ὅταν ἀδικεῖσθαί τις
[425, 0]	τοιαῦτα ἐπιχειρήσαιμι νομοθετεῖν. Εἰκότως γ’	ἔφη.	Τί δέ, ὦ πρὸς θεῶν,
[422, 0]	πολέμου ἀθληταί; Ναὶ τοῦτό γε,	ἔφη.	Τί οὖν, ἦν δ’ ἐγώ,
[445, 0]	πολιτειῶν, πέντε δὲ ψυχῆς. Λέγε,	ἔφη,	τίνες. Λέγω, εἶπον, ὅτι εἷς
[426, 0]	οὐδὲν ὀνήσει; Οὐ πάνυ χαρίεν,	ἔφη·	τὸ γὰρ τῷ εὖ λέγοντι
[432, 0]	ἐλέγομεν τρόπον τινὰ αὐτό. Μακρόν,	ἔφη,	τὸ προοίμιον τῷ ἐπιθυμοῦντι ἀκοῦσαι.
[422, 0]	τῷ νεωτερισμῷ. Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη.	τόδε μέντοι, ὦ Σώκρατες, σκόπει,
[426, 0]	ἡγεῖσθαι περὶ αὑτοῦ; Οὐκ αὖ,	ἔφη,	τοῦτό γε. Μὴ τοίνυν χαλέπαινε·
[423, 0]	ἀλλὰ μὴ πολλαί. Εστι γάρ,	ἔφη,	τοῦτο ἐκείνου σμικρότερον. Οὔτοι, ἦν
[436, 0]	ἂν οὐχ ἥκιστα. Καὶ μάλα,	ἔφη.	Τοῦτο μὲν δὴ οὕτως ἔχει,
[445, 0]	κληθείη, πλειόνων δὲ ἀριστοκρατία. Αληθῆ,	ἔφη.	Τοῦτο μὲν τοίνυν, ἦν δ’
[441, 0]	ὑπὸ κακῆς τροφῆς διαφθαρῇ; Ανάγκη,	ἔφη,	τρίτον. Ναί, ἦν δ’ ἐγώ,
[439, 0]	ποτέρῳ ἂν εἴη ὁμοφυές; Ισως,	ἔφη,	τῷ ἑτέρῳ, τῷ ἐπιθυμητικῷ. Αλλ’
[426, 0]	τούτου ἔσεσθαι ὑγιεῖς. Πάνυ γάρ,	ἔφη,	τῶν οὕτω καμνόντων τὰ τοιαῦτα
[441, 0]	ἕτερον ὄν. Αλλ’ οὐ χαλεπόν,	ἔφη,	φανῆναι· καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[444, 0]	ψεύδεσθαι. Μὰ Δία οὐ μέντοι,	ἔφη.	Φῶμεν ἄρα; Φῶμεν. Εστω δή,
[428, 0]	τοὺς ἀληθινοὺς φύλακας τούτους; Πολύ,	ἔφη,	χαλκέας. Οὐκοῦν, ἔφην, καὶ τῶν
[440, 0]	πρὸς τοὺς νεκρούς, Ιδοὺ ὑμῖν,	ἔφη,	ὦ κακοδαίμονες, ἐμπλήσθητε τοῦ καλοῦ
[419, 0]	ὁ Ἀδείμαντος ὑπολαβών, τί οὖν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, ἀπολογήσῃ, ἐάν τίς
[445, 0]	μηδὲ βελτίων γίγνηται κολαζόμενος. Αλλ’	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, γελοῖον ἔμοιγε φαίνεται
[436, 0]	ἀξίως λόγου. Καὶ ἐμοὶ δοκεῖ,	ἔφη.	Ωδε τοίνυν ἐπιχειρῶμεν αὐτὰ ὁρίζεσθαι,
[424, 0]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις. Εἰκός γ’	ἔφη.	Ως τοίνυν διὰ βραχέων εἰπεῖν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2006